ελληνοαμερικανική φιλία: ένα ένοχο μυστικό; (καθόλου!!!)

Πριν λίγους μήνες (Sarajevo νο 97, Ιούλης 2015*Το τεύχος κυκλοφόρησε στις 2 Ιούλη, για να θυμόμαστε την χρονολογική σειρά των πραγμάτων...), κάτω απ’ τον τίτλο η μικρή ασθενής, γράφαμε μεταξύ άλλων:

...
Είναι γεγονός (που είτε αποσιωπάται είτε πλαστογραφείται η σημασία του): η φαιορόζ κυβέρνηση μιλάει (μυστικά) με αμερικάνους καθεστωτικούς σχεδόν με την ίδια συχνότητα με την οποία μιλάει (φανερά ή όχι) με ευρωπαίους αντίστοιχους... ώστε έτσι; Από πότε η Ουάσιγκτον έχει λόγι για πολιτικοοικονομικά ζητήματα της ευρωζώνης (ή της ε.ε.); Είχε, άραγε, λόγο τακτικό και έντονο η ε.ε. ή η ευρωζώνη ή η καταραμένη γερμανία για τα σοβαρά προβλήματα της Καλιφόρνια; Έγινε το ίδιο και με την πορτογαλία ή την κύπρο;
Η φαιορόζ κυβέρνηση, πιο καθαρά απ’ τους προκατόχους της, έχει κάνει την Ουάσιγκτον σχεδόν “επιδιαιτητή” των διαφορών της με τα υπόλοιπα κράτης της ευρωζώνης· ή, έστω, αυτό προσπαθεί. Λειτουργεί, σα να λέμε, σαν κεκρόπορτα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην εσωτερική επικράτεια του ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού. Παρότι η Ουάσιγκτον δεν έχει πολλά περιθώρια άμεσης παρέμβασης στο θέμα, χάρη στα συμφέροντα του ελληνικού γεωπολιτικού προσοδισμού έχει νομιμοποιηθεί να “κάνει παιχνίδι”, είτε με δηλώσεις, είτε με κρυφές συνομιλίες (με την Αθήνα) των οποίων το περιεχόμενο ίσως μάθουν οι ιστορικοί του μέλλοντος.
Τι θα μπορούσε να “πουλήσει” η Αθήνα στην Ουάσιγκτον σε καλή τιμή με τα τωρινά δεδομένα; Μια οριστική αποχώρηση απ’ την ευρωζώνη ή/και την ε.ε.; Ή έναν σταθερό μπελά στην ευρωζώνη ή, έστω, στην ε.ε.; Υποθέτουμε πως η Ουάσιγκτον θα προτιμούσε να αγοράσει, τουλάχιτον στο ορατό παρόν και μέλλον. το δεύτερο. Για διάφορους λόγους. Μια ελλάδα - της - δραχμής εκτός ε.ε. θα χρειαχζόταν συντήρηση με αμερικανικά έξοδα. Μια προβληματική ελλάδα - της  - δραχμής εντός ε.ε., κι ακόμα καλύτερα μια μόνιμα προβληματική ελλάδα - του - ευρώ εντός ευρωζώνης θα κόστιζε (οικονομικά, πολιτικά...) στο Βερολίνο και στους συμμάχους του· και θα ήταν πάντα μια “πόρτα” φιλική (φανερά ή κρυφά) στην Ουάσιγκτον (και στο Λονδίνο).
Απ’ αυτήν την άποψη, λοιπόν, της γεωπολιτικής προσόδου, το μέγιστο πουμπορεί να πετύχει το ελληνικό βαθύ κράτος και οι κοινωνικοί του σύμμαχοι, δεν είναι ούτε “πιστά” μέσα στην ευρωζώνη (πράγμα που φαίνεται αδύνατο αυτή τη στιγμή...) ούτε και εντελώς έξω απ’ το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Υπάρχει μια γκρίζα περιοχή, από “ταραξίας στην ευρωζώνη” μέχρι “αμερικανοτσολιάς στην ε.ε.”, που αποτελεί την ζώνη προσπαθειών σχετικής γεωπολιτικής ανατίμησης του ελλαδιστάν.
Αν τα πιο πάνω στέκουν, είναι εύλογο γιατί το “κόμμα της δραχμής” είναι τόσο σταθερά αντι-γερμανικό και αντι-ε.ε.
...

Στέκουν και παραστέκουν τα πιο πάνω! Άλλωστε δεν ήταν η ανάλυση περί “μικρής ασθενούς” η μόνη φορά που τονίσαμε τον καλυμένο (;) φιλοαμερικανισμό της “ελληνικής γραμμής” και της ελληνικής πολιτικής γενικά στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων.
Η επιβεβαίωση των θέσεών μας ήρθε ... απ’ τον εχθρό. Η καθεστωτική “καθημερινή” αποκάλυψε στις 27 Σεπτέμβρη μια σελίδα μιας (υποτίθεται...) “απόρρητης αναφοράς” που έστειλε ο έλληνας πρεσβευτής στην Ουάσιγκτον προς την τότε κυβέρνηση και τον τότε υπ.εξ. (ο ίδιος με τον τωρινό: Κοτζιάς) με μια σύνοψη (όπως το λέει ο ρεπόρτερ της “καθ.”):

... της πολύμηνης συνεργασίας Ουάσιγκτον - Αθήνας, με στόχο να αντιμετωπιστεί η επιθετικότητα του Βερολίνου, να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη και να υπάρξει συμφωνία με διάρκεια στον χρόνο...

Ξέρουμε πως τα πάντα καταναλώνονται πια, σε χρόνο μηδέν, και το ίδιο θα συμβεί και μ’ αυτό το θέμα. Επιμένουμε ωστόσο ότι είναι ζήτημα πολύ σοβαρό, γιατί αφορά την εμπλοκή του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο, ακόμα κι αν αυτός δεν συμβαίνει παντού με όπλα και εκρηκτικά.
Κατ’ αρχήν η ίδια η “αποκάλυψη” της καθεστωτικής εφημερίδας. Η διαρροή του υποτιθέμενα “απόρρητου” εγγράφου έχει γίνει απ’ το υπ.εξ., και όπως είναι λογικό να φαντάζεται κανείς η διαρροή δεν έγινε δυο μέρες πριν το δημοσίευμα. Η “καθ.” το είχε επί κάποιο καιρό, και επέλεξε την στιγμή της δημοσιοποίησης του. Ίσως για να έχουν γίνει οι εκλογές. Ίσως λόγω της “στιγμιαίας” συνάντησης Τσίπρα - Ομπάμα στη γενική συνέλευση του οηε. Ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο που δεν ξέρουμε. Επιπλέον η αποκάλυψη δεν έγινε για να “καεί” αναδρομικά η μετεκλογική φαιορόζ κυβέρνηση. Μάλλον για το αντίθετο: για να επιδειχθεί το γεγονός ότι υπάρχουν γερές πλάτες - οι αμερικανικές. Ας συνυπολογιστεί για την ορθότητα αυτής της εκτίμησής μας ότι η ιδιοκτησία της εφημερίδας είναι εφοπλιστικός οίκος· αυτή η κατηγορία των ντόπιων αφεντικών έχει “παραδοσιακή φιλία” με τα γενικά αμερικανικά συμφέροντα. Με δυο λόγια κρίνουμε την αποκάλυψη φιλοαμερικανική ενέργεια: να, αυτοί (στην Ουάσιγκτον) μας νοιάζονται και μας στηρίζουν ... ενάντια στην επιθετικότητα του Βερολίνου... [1Ας θυμίσουμε εδώ ότι τα ζητήματα που αφορούν την ελληνική εξωτερική πολιτική και τις διακρατικές σχέσεις της Αθήνας, το τι λέγεται και το τι αποκρύβεται γι’ αυτά απ’ τα καθεστωτικά μήντια, βρίσκεται υπό την εποπτεία της ε.υ.π....]
Απο εκεί και ύστερα ο σχολιασμός αυτής της μιας σελίδας είναι γεμάτος ... ελληνικό προσοδισμό. Ανσαδημοσιεύουμε ενδεικτικά μια παράγραφο του ελληνικού ρεπορτάζ ζητώντας την προσοχή σας για τις φράσεις που είναι εντός εισαγωγικών (προέρχονται απ’ την “απόρρητη αναφορά”) κι εκείνες που είναι εκτός, αφορούν απόψεις του ρεπόρτερ, αλλά (κρίνουμε) κατευθυνόμενες απόψεις.

...
Μάλιστα, με επίκεντρο την ελληνική υπόθεση, “η στρατηγική της Ουάσιγκτον είχε δύο πτυχές: την ανάδειξη της σημασίας του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας και τις αναφορές περι αναπροσαρμογής του χρέους”. Όπως αναφέρεται στο έγγραφο, “όσον αφορά τη συζήτηση περί χρέους, επιβοηθητικά κρίνεται ότι κινήθηκε το ΔΝΤ, προφανώς κατόπιν σχετικής αμερικανικής παραίνεσης”. Ως προς τη γεωπολιτική πτυχή, είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ ήταν αυτές που ζήτησαν από την Αθήνα να αναδείξει τη γεωπολιτική παράμετρο και τους κινδύνους που ελλόχευαν για το δυτικό σύστημα από μια πιθανή κατάρρευση της Ελλάδας. Η ανάδειξη της γεωπολιτικής παραμέτρου ήταν αμερικανική έμπνευση, ενώ ως γνωστόν και η πτυχή αυτή χρησιμοποιήθηκε από την Αθήνα μέχρι τέλους.
...

Στο τέλος του ρεπορτάζ ο συγγραφέας του συμπληρώνει:

...
Σύμφωνα με πληροφορίες από αξιόπιστες πηγές, τέλος, οι ΗΠΑ ήταν εκείνες που παρενέβησαν και στο ΝΑΤΟ προκειμένου να αναδειχθεί η γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας. Έτσι, την περίοδο που είχε οξυνθεί το κλίμα μεταξύ Τσίπρα - δανειστών, στις 20 Ιουνίου ο αναπλ. γ.γ. του ΝΑΤΟ Αλεξάντερ Βέρσμποου, κάνει δήλωση με αποδέκτη το Βερολίνο με την οποία εκφράζει την έντονη ανησυχία του για μια πιθανή έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Ο βερσμποου τονίζει ότι αυτό το ενδεχόμενο “θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο στον τομέα της ασφάλειας για τη Συμμαχία”.

Ώστε οι απειλές των ακροδεξιών υπ.εξ. και υπ.αμ. ότι “θα στείλουμε χιλιάδες μετανάστες στην ε.ε.” ή/και “θα στείλουμε χιλιάδες τζιχαντιστές στην ευρώπη”, η μόνη έκφραση της υποτιθέμενης υψηλής γεωπολιτικής σημασίας του ελληνικού οικοπέδου που ακούστηκε τους προηγούμενους μήνες, η αξία του “συνοριοφύλακα” δηλαδή, ήταν αμερικανικής έμπνευσης; Όχι δα!!! Η “γεωπολιτική παράμετρος” είναι όχι αμερικανική έμπνευση αλλά αυτό που πουλάει το ελληνικό κράτος και τα αφεντικά του στη διεθνή αγορά εδώ και 180 χρόνια!!! Και, κατά συνέπεια, ήταν και είναι το μόνο που ενδιαφέρεται να αγοράσει η Ουάσιγκτον, πάντα υπό πολύ συγκεκριμένους όρους και σύμφωνα με τα δικά της συμφέροντα. Για να κρύψει αυτήν την ευνόητη αλήθεια ο ρεπόρτερ μετατρέπει την “γεωπολιτική παράμετρο” από ελληνο(αμερικανικό) νταραβέρι σε ... αμερικανική έμπνευση!!!
Αλλά το πράγμα δεν τελειώνει εδώ. Όποιος δεν έχει ηγεμονική ναυτική / στρατιωτική παρουσία στην ανατολική Μεσόγειο και όποιος δεν έχει στρατιωτικές βάσεις σε ελληνικό έδαφος (απ’ όσο ξέρουμε κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν έχει κάτι τέτοιο, ούτε το γερμανικό ούτε το λιθουανικό...) τι ακριβώς “γεωπολιτική σημασία” μπορεί να δώσει στο ελλαδιστάν απ’ την άποψη της “ασφάλειας” - ευφημισμός των στρατιωτικών ενεργειών - ε; Πόσο μεγαλύτερη “γεωπολιτική αξία” έχει το ελληνικό οικόπεδο και η “σταθερότητά” του απ’ την άποψη της “ασφάλειας” της ε.ε., σε σχέση με το λυβικό ή το ουκρανικό; Κι ακόμα: το ναρκοκράτος του μεξικό αποτελεί ή όχι κίνδυνο για την ασφάλεια του αμερικανικού; Και λοιπόν; Τι χειρότερος κίνδυνος θα ήταν το ελληνικό failed state (και μάλιστα εκτός ε.ε.);
Τι ακριβώς απειλούσαν τα ελληνικά αφεντικά και οι αμερικάνοι φίλοι τους ότι θα κάνουν στα μέρη μας για να “σταματήσουν την γερμανική επιθετικότητα”; Και γιατί, τελικά, αυτή η “γερμανική επιθετικότητα” δεν ανασχέθηκε (προς το παρόν τουλάχιστον...) αλλά, αντίθετα, είχε την άνεση και την αναίδεια να κολλήσει στα μούτρα του περήφανου έλληνα πρωθυπουργού την πολυσέλιδη διαθήκη της κοινωνίας του, in case of drachma;

Είτε σκόπιμα είτε όχι αυτή η ρητορική έχει αποτελέσματα. Διαστρεβλώνει και συσκοτίζει τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων ιμπεριαλισμών. Του αμερικανικού, του γερμανικού, του αγγλικού, του γαλλικού, του ρωσικού... και του ελληνικού! Υπάρχει ένα σημείο (της έκθεσης / τηλεγραφήματος του έλληνα προσβευτή) που θα έπρεπε να προκαλέσει έκρηξη ειρωνείας, ωστόσο ταιριάζει καλά στην αμερικανοελληνική ιμπεριαλιστική φιλία:

...
Από οικονομία συζήτησης προκύπτει ότι αμερικανική πλευρά έχει μάλλον πειστεί ότι θα ήταν λανθασμένη κίνηση να επιδιώξει, κατά παρούσα συγκυρία, μεταβάλει γερμανική στάση, και συγκεκριμένα “φιλοσοφική - θεολογική” προσέγγιση κ. Schauble, οποία εδράζεται στη συλλογιστική ότι προκειμένου παραμείνει ευρωζώνη ανταγωνιστική σε παγκόσμιο επίπεδο και ευρώ ως νόμισμα ισχυρό, κρίνεται απαραίτητη υλοποίηση σκληρών μέτρων, και όχι συμβιβασμοί.
...

“Φιλοσοφική - θεολογική” η άποψη του γερμανού υπ.οικ.; Μα και οι αμερικάνοι προτεστάντες είναι! Λίγο ακόμα και θα μάθουμε ότι γίνεται “θρησκευτικός πόλεμος” στην γηραιά ήπειρο! Όχι βέβαια!
Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός είναι πολύ πραγματιστικός, όπως, απ’ την δική του μεριά και με τα δικά του κριτήρια πολύ πραγματιστικός είναι και ο αμερικανικός. Τα συμφέροντα και η ιστορική πορεία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, και οι παγκόσμιοι συσχετισμοί δύναμης, ευνοούν την εκ μέρους του δημιουργική καταστροφή οπουδήποτε υπάρχουν ή μπορούν να δημιουργηθούν ισχυροί αντιπαλοί του. Για παράδειγμα, ύστερα από δεκαετίες όπου η “πίσω αυλή” των ηπα (η λατινική αμερική) δυναστευόταν από δικτάτορες επί δικτατόρων, τα λατινοαμερικανικά κράτη, το ένα μετά το άλλο, κατρακυλούν στην άβυσσο ναρκοσυμμοριών (των οποίων τα στελέχη μπορεί να έχουν εκπαιδευτεί στρατιωτικά στις αμερικανικές σχολές πολέμου). Η Ουάσιγκτον δεν ανησυχεί, ούτε για την ασφάλειά της ούτε για τίποτα άλλο σε μια τέτοια εξέλιξη. Εκείνο που δεν θα ήθελε η Ουάσιγκτον να δει είναι ένα post-imperial λατινοαμερικανικό μπλοκ κρατών που θα είναι αντίθετο στα συμφέροντά της· το χάος είναι μια εγγύηση ότι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει.
Σε ότι αφορά την ε.ε. και, ακόμα πιο έντονα την ευρωζώνη, η Ουάσιγκτον δεν ήθελε ποτέ, ΠΟΤΕ, απ’ την εποχή της δημουργίας της “κοινότητας άνθρακα και χάλυβα”, να δημιουργηθεί στην ευρώπη ένα συνεκτικό πολιτικο-οικονομικό-στρατιωτικό μπλοκ κρατών. Αυτό που ήθελε πάντα, ΠΑΝΤΑ, ήταν μια χαλαρή “κοινή αγορά” εμπορευμάτων, και ως εκεί. Τα υπόλοιπα θα έπρεπε να είναι δουλειά του νατο. Δεν υπάρχει καλύτερος μάρτυρας των αμερικανικών συμφερόντων και της έχθρας της Ουάσιγκτον προς οτιδήποτε τείνει προς την διαμόρφωση ενός τέτοιου συνεκτικού μπλοκ απ’ τις αόκνες προσπάθειες του “μικρού” σύμμαχού τους, του Λονδίνου, να εμποδίσει την “ευρωπαϊκή ολοκλήρωση”. Φυσικά η Ουάσιγκτον (όπως και το Λονδίνο) δεν κάνουν το λάθος να εμφανίζονται ανοικτά σαν αντιευρωπαίοι· αυτό το αφήνουν σε κάθε πρόθυμο και χρήσιμα ηλίθιο σύμμαχό τους, όπως π.χ. τους έλληνες. Όχι. Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο εμφανίζονται σαν φιλοευρωπαίοι· πολύ φιλοευρωπαίοι· περισσότερο φιλοευρωπαίοι από οποιονδήποτε άλλο στην ευρώπη. Και φροντίζουν να σεγοντάρουν οτιδήποτε διαλυτικό προς την “ευρωπαϊκή ολοκλήρωση” [2Φιλοευρωπαϊκή, βαθιά φιλοευρωπαϊκή ήταν άλλωστε και η κυβέρνηση Μπους του νέωτερου όταν, δια στόματος του υπ.αμ Ντόναλντ Ράμσφελντ το 2003, χωρίσε την ήπειρο σε “παλιά ευρώπη” (παρηκμασμένη) και “νέα ευρώπη” (αναδυόμενη - και υπέρ της αμερικανικής εισβολής στο ιράκ)...]. Αν δεν υπάρχει κάτι διαθέσιμο, φροντίζουν να το δημιουργούν.
Δεν είναι αντι-ευρωπαίοι, είναι όμως αντι-γερμανοί. Τίποτα “προσωπικό” και, φυσικά, τίποτα θρησκευτικό (και οι άγγλοι προτεστάντες είναι!). Αν ήταν η μάλτα ο κινητήρας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης θα ήταν αντι-μαλτέζοι· just  business.

Απ’ τη μεριά του ο γερμανικός ιμπεριαλισμός έχει επίσης ένα πραγματιστικό και καθόλου θρησκευτικό σχέδιο. Έχουμε μιλήσει κάμποσες φορές γι’ αυτό. Το σχέδιο του Βερολίνου είναι ένα ομόσπονδο ευρωπαϊκό κράτος (με την γερμανική συνιστώσα του στην πρώτη θέση...), τελεία και παύλα. Με τον εσωτερικό του καταμερισμό εργασίας (όπως συμβαίνει σε κάθε κράτος), με το σύνταγμά του, την σημαία του, την εξωτερική του πολιτική (ιμπεριαλιστική φυσικά), τον στρατό του, και όλα τα υπόλοιπα. Δεν είναι ούτε φιλοσοφικό ούτε θεολογικό ζήτημα!!! Οι “μάγκες - στο - σαλόνι” του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού έχουν όγκο, πληθυσμό, και παραγωγικούς (ή καταστροφικούς) πόρους μεγάλης κλίμακας: ηπα, ρωσία, κίνα, ινδία, για να αναφέρουμε τους κυριότερους. Σ’ αυτό το σαλόνι (λέει το Βερολίνο, και σωστά) δεν μπορούμε να μπούμε σαν “γερμανία”, “γαλλία”, “ολλανδία”, “ισπανία”, “ιταλία”, ο καθένας μόνος του, και μάλιστα να έχουμε αξιώσεις να μας φοβηθούν οι υπόλοιποι. Ξεχάστε τα αιματηρά μεγαλεία άλλων εποχών όπου η ευρώπη ήταν το κέντρο του κόσμου, και όπου μπορούσαμε να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας για την μοιρασιά του (την μοιρασιά των αποικιών δηλαδή) αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους. Τώρα το κέντρο του κόσμου είναι ολόκληρος ο πλανήτης. Κι εκεί μόνο σαν ένα συνεκτικό μπλοκ / ομόσπονδο πολυεθνικό κράτος, σαν “ενωμένες πολιτείες ευρώπης”, μπορούμε να σταθούμε και να κτυπήσουμε!
Όσο συνεπές, λογικό και ταιριαστό με τα συμφέροντα μιας πρώην “μόνης υπερδύναμης” είναι να σπέρνει την καταστροφή οπουδήποτε είναι δυνατόν να αποκτήσουν έρεισμα οι αντιπαλοί της, τόσο συνεπές, λογικό και ταιριαστό με τα συμφέροντα μιας υπό αβέβαιη κατασκευή νέας “υπερδύναμης” είναι να υπάρχουν κάποιες “συνιστώσες” της αποφασισμένες και αμετακίνητες στον τελικό σκοπό. Δεν είναι το Βερολίνο μόνο του· έχει σταθερούς συμμάχους. Όπως έχει και λυκοφιλίες (π.χ. Παρίσι).
Όταν, λοιπόν, η Αθήνα προσφέρει φιλία και συμμαχία στην Ουάσιγκτον μέσα σε συνθήκες ελάχιστα συγκαλυμένου αμερικανο-ευρωπαϊκού πολέμου, δεν είναι για να έχει κάποιον να χαϊδεύει την “γεωπολιτική αξία” της γενικά και αόριστα. Είναι μια καρικατούρα: για να πηγαίνει στους αντιευρωπαϊκούς καυγάδες της με το δήθεν υπερόπλο “άντε μη φωνάξω τον ξάδελφό μου!”. Όταν η Ουάσιγκτον προσφέρει αυτή τη βοήθεια είναι για να έχει το δικαίωμα να λέει (στο Βερολίνο και κάθε άλλον ενδιαφέρομενο) “το παληκάρι είναι λιγάκι ζαβό αλλά είναι φίλος μου”. Ο κοινός τόπος δεν είναι η “υψηλή γεωπολιτική αξία” κάποιου προμαχώνα των δυτικών αξιών αλλά η ταπεινή αξία ενός (ακόμα) ανοίγματος, μιας κεκρόπορτας που επιτρέπει στην Ουάσιγκτον να έχει (διαλυτικό, πολωτικό) λόγο στις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Σε τέτοιο βαθμό ώστε να διαολίζεται ο Σόιμπλε και, συνομιλώντας με τον αμερικάνο υπ.οικ. Λιού, να του λέει : μας τα ζαλίσατε με την ελλάδα... άμα την θέλετε πάρτε την και δώστε μας το πουέρτο ρίκο!.... Όχι ότι θα γινόταν τέτοια ανταλλαγή. Αλλά το πουέρτο ρίκο, ένα νησί στην Καραϊβική, έχει λίγο μεγαλύτερη “γεωπολιτική αξία” απ’ την αντίγκουα... Και μόνο η σκέψη (ή το αστείο...) “ανταλλάσουμε ελλάδα με...” δεν είναι καλό γεωπολιτικό νέο για το θεωρούμενο “κέντρο του σύμπαντος”, τον “ομφαλό του κόσμου”, την “χρυσή βίδα” και τα λοιπά [3Ενδεικτικό καθεστωτικό ρεπορτάζ (in.gr) στις 9 Ιουλίου:
"... Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αποκάλυψε - σε μια προσπάθεια να αστειευτεί - ότι είπε στον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιου ότι η Γερμανία θα αντάλλαζε ευχαρίστως την Ελλάδα με το Πουέρτο Ρίκο - το οποίο αντιμετωπίζει και αυτό κρίση χρέους.Συγκεκριμένα, ο Σόιμπλε, μιλώντας σε συνέδριο της Bundesbank στη Φρανκφούρτη δήλωσε ότι είπε στον Λιου ότι η Γερμανία ήταν έτοιμη να δεχθεί το Πουέρτο Ρίκο στην Ευρωζώνη, εάν οι ΗΠΑ δέχονταν την Ελλάδα στην περιοχή του δολαρίου. “Νόμιζε ότι αστειευόμουν” είπε χαρακτηριστικά, ενώ νωρίτερα είχε σημειώσει ότι οι Αμερικανοί δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει νομισματική ένωση. Τo Πουέρτο Ρίκο βρίσκεται και αυτό σε βαθιά οικονομική κρίση, εξαιτίας του υψηλού χρέους και αντιμετωπίζει κίνδυνο χρεοκοπίας. Το αμερικανικό Κογκρέσο δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να βρει λύση στην κρίση. Ο Τζακ Λιου έχει ζητήσει επανειλημμένως από την Ευρώπη να δείξει πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης." ]

Επιβεβαιώθηκε πάντως, χάρη στην αναφορά του έλληνα πρεσβευτή, κάτι ακόμα, ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Γράφει σ’ ένα σημείο της:

... Αμερικανός αξιωματούχος ... παρώτρυνε Αθήνα αποφύγει αντιπαραταχθεί μετωπικά με Βερολίνο (βλ. λεκτικές επιθέσεις, καμπάνια σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης)....

“Καμπάνια σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης”; Εναντίον του Βερολίνου (ή και για όποιον άλλο σκοπό); What is this? Κάτι απλό και ίσως τρομακτικό για τους χρήστες των facebook, των twitter και λοιπά: ο κυβερνοχώρος και τα λεγόμενα “κοινωνικά δίκτυα” έχουν αποικιοποιηθεί / χαβιεδωθεί από κάθε είδους πράκτορες και μυστικές υπηρεσίες· οι ελληνικές, φυσικά, δεν υστερούν. Μέσα από εκατοντάδες ή και χιλιάδες πλαστούς “προσωπικούς λογαριασμούς”, fake ταυτότητες, ειδικά λογισμικά, μοιρασμένοι σε διάφορα πόστα, ποικιλόμορφα, συμπληρωματικά ή ψευδοαντιθετικά, οι πράκτορες και οι μυστικές υπηρεσίες οργανώνουν και κατευθύνουν αόρατοι τα “γούστα” και τις “απόψεις” των “χρηστών”, οι οποίοι φυσικά δεν ξέρουν τι (τους) γίνεται! Το ψέμα, η χειραγώγηση, ο αποπροσανατολισμός έχουν αποκτήσει άπειρα ηλεκτρονικά ποδάρια (δεν μας εντυπωσιάζει), και τρέχουν προς οποιαδήποτε κατεύθυνση με την ταχύτητα του φωτός και της βλακείας. Ποια “κοινωνική δικτύωση”; Για δικτύωση του κράτους και του παρακράτους με τα κεφάλια των υπηκόων πρόκειται· τα υπόλοιπα είναι διακοσμητικά!

Τελευταίο, αλλά καθόλου ασήμαντο. Μια βαθιά σιωπή απλώθηκε για το θέμα σ’ όλο το φάσμα της “πολιτικής σκηνής”, είτε εκ δεξιών είτε εξ αριστερών της φαιορόζ κυβέρνησης. Ακόμα κι όταν ο πρωθ, ευρισκόμενος σε αμερικανικό έδαφος, επιβεβαίωσε δημόσια την αμερικανική “υποστήριξη” τους περασμένους μήνες. Αυτή είναι η αληθινή εθνική γραμμή· αυτή είναι η πραγματική εθνική ενότητα: φιλία (and much more...) με τους “φονιάδες των λαών”, οι οποίοι φυσικά παραμένουν τέτοιοι. Ποια “αριστερά”, ποια “άκρα αριστερά”; Κανείς δεν κατήγγειλε την Ουάσιγκτον για αήθη παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας και κανένας δεν κατηγόρησε την φαιορόζ κυβέρνηση για μαριονέτα της Ουάσιγκτον και για επικίνδυνη συμμετοχή στους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς [4Για την ενημέρωσή μας υπέπεσε στην αντίληψή μας κάτι ακόμα πιο άθλιο απ’ την πανεθνική συμφωνία στην φιλοαμερικανική εθνική γραμμή. Στις 29 Σεπτέμβρη ο διαχειριστής της ιστοσελίδας iskra.gr (της αριστερής πλατφόρμας / λ.α.ε.) “ανέβασε” ένα σχόλιο το οποίο α) αποσιωπούσε οτιδήποτε σχετικό με την ελληνοαμερική φιλία τους 7 μήνες όπου ο όλος συ.ριζ.α. ήταν στο γκουβέρνο, β) κατηγορούσε τον Αλετσιπράδο για την
"... στενή πρόσδεση της Ελλάδας στο αμερικανικό ιμπεριαλιστικό άρμα που επιβεβαιώθηκε και ενισχύθηκε με την πρόσφατη πολυήμερη επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στη Νέα Υόρκη (βλ. Και η παρουσία Τσίπρα στο ίδρυμα Κλίντον, στο meeting του οποίου παραβρέθηκε, όλως τυχαία και περιέργως, ο Γιώργος Παπανδρέου!)..."
και, γ) εμφάνιζε τον κυρ Παναγιώτη και την λ.α.ε. σαν “θύμα” αυτής της “πρόσδεσης”, με αιτία τον ... περιβόητο σωλήνα ρωσικού φυσικού αερίου! Πότε έγινε “θύμα - της - πρόσδεσης” ο κυρ Παναγιώτης; Όταν προκηρύχτηκαν οι εκλογές; Τι έκανε ο κυρ Παναγιώτης σαν υπουργός (παραγωγικής ανασυγκρότησης, να μην το ξεχνάμε!), δηλαδή τους μήνες που η Ουάσιγκτον κοούτσαρε αντιγερμανικά την κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε; Καθόταν στα υπουργικά συμβούλια δίπλα σ’ έναν άλλο υπουργό, τον ψεκασμένο, που μοίραζε στους αμερικάνους βάσεις στο Αιγαίο.
Τότε δεν είχε πρόβλημα. Ούτε θύμα ήταν, ούτε σε “πρόσδεση” ένοιωθε...]
Αντιδράσεις δημιουργήθηκαν ... στη γερμανία. Η καθεστωτική λαϊκoλούμπεν “bild” το πήρε βαριά. Έγραψε για “μέτωπο Τσίπρα - Ουάσιγκτον κατά της γερμανίας”, και για πληροφορίες που έδιναν οι αμερικάνοι (στη φαιορόζ κυβέρνηση) απ’ τις συζητήσεις του Σόιμπλε με τον αμερικάνο υπ.οικ. Τζακ Λιού. Μα ο γερμανός υπ.οικ. δεν είναι κανάς ανόητος! [5Τον Απρίλη του 2015, νωρίς νωρίς δηλαδή, ο Σόιμπλε είχε δηλώσει:
... Αν η ελλάδα είναι τόσο σημαντική για τις ηπα, τότε θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στη διάσωσή της με δικά τους χρήματα, αντί να απαιτούν διαρκώς περισσότερα χρήματα από την ευρώπη και ειδικά τη γερμανία”...]
Φυσικά, η διοχέτευση πληροφοριών είναι βασικό στοιχείο κάθε κρατικής φιλίας / συμμαχίας. Αρκεί να είναι αμοιβαία. Που να πήγαν τα αρχεία των κρυφών ηχογραφήσεων που έκανε ο κυρ Γιάνης απ’ τα συμβούλια των υπ.οικ. της ευρωζώνης; Που να πήγαν άραγε; (Άλλη μια επιδεικτική έκφραση της εθνικής γραμμής: οι ηχογραφήσεις...)

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

* Το τεύχος κυκλοφόρησε στις 2 Ιούλη, για να θυμόμαστε την χρονολογική σειρά των πραγμάτων...
[ επιστροφή ]

1 - Ας θυμίσουμε εδώ ότι τα ζητήματα που αφορούν την ελληνική εξωτερική πολιτική και τις διακρατικές σχέσεις της Αθήνας, το τι λέγεται και το τι αποκρύβεται γι’ αυτά απ’ τα καθεστωτικά μήντια, βρίσκεται υπό την εποπτεία της ε.υ.π....
[ επιστροφή ]

2 - Φιλοευρωπαϊκή, βαθιά φιλοευρωπαϊκή ήταν άλλωστε και η κυβέρνηση Μπους του νέωτερου όταν, δια στόματος του υπ.αμ Ντόναλντ Ράμσφελντ το 2003, χωρίσε την ήπειρο σε “παλιά ευρώπη” (παρηκμασμένη) και “νέα ευρώπη” (αναδυόμενη - και υπέρ της αμερικανικής εισβολής στο ιράκ)...
[ επιστροφή ]

3 - Ενδεικτικό καθεστωτικό ρεπορτάζ (in.gr) στις 9 Ιουλίου:

... Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αποκάλυψε - σε μια προσπάθεια να αστειευτεί - ότι είπε στον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Τζακ Λιου ότι η Γερμανία θα αντάλλαζε ευχαρίστως την Ελλάδα με το Πουέρτο Ρίκο - το οποίο αντιμετωπίζει και αυτό κρίση χρέους.
Συγκεκριμένα, ο Σόιμπλε, μιλώντας σε συνέδριο της Bundesbank στη Φρανκφούρτη δήλωσε ότι είπε στον Λιου ότι η Γερμανία ήταν έτοιμη να δεχθεί το Πουέρτο Ρίκο στην Ευρωζώνη, εάν οι ΗΠΑ δέχονταν την Ελλάδα στην περιοχή του δολαρίου. “Νόμιζε ότι αστειευόμουν” είπε χαρακτηριστικά, ενώ νωρίτερα είχε σημειώσει ότι οι Αμερικανοί δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει νομισματική ένωση.
Τo Πουέρτο Ρίκο βρίσκεται και αυτό σε βαθιά οικονομική κρίση, εξαιτίας του υψηλού χρέους και αντιμετωπίζει κίνδυνο χρεοκοπίας. Το αμερικανικό Κογκρέσο δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να βρει λύση στην κρίση.
Ο Τζακ Λιου έχει ζητήσει επανειλημμένως από την Ευρώπη να δείξει πολιτική βούληση για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης.

[ επιστροφή ]

4 - Για την ενημέρωσή μας υπέπεσε στην αντίληψή μας κάτι ακόμα πιο άθλιο απ’ την πανεθνική συμφωνία στην φιλοαμερικανική εθνική γραμμή. Στις 29 Σεπτέμβρη ο διαχειριστής της ιστοσελίδας iskra.gr (της αριστερής πλατφόρμας / λ.α.ε.) “ανέβασε” ένα σχόλιο το οποίο α) αποσιωπούσε οτιδήποτε σχετικό με την ελληνοαμερική φιλία τους 7 μήνες όπου ο όλος συ.ριζ.α. ήταν στο γκουβέρνο, β) κατηγορούσε τον Αλετσιπράδο για την

... στενή πρόσδεση της Ελλάδας στο αμερικανικό ιμπεριαλιστικό άρμα που επιβεβαιώθηκε και ενισχύθηκε με την πρόσφατη πολυήμερη επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στη Νέα Υόρκη (βλ. Και η παρουσία Τσίπρα στο ίδρυμα Κλίντον, στο meeting του οποίου παραβρέθηκε, όλως τυχαία και περιέργως, ο Γιώργος Παπανδρέου!)...

και, γ) εμφάνιζε τον κυρ Παναγιώτη και την λ.α.ε. σαν “θύμα” αυτής της “πρόσδεσης”, με αιτία τον ... περιβόητο σωλήνα ρωσικού φυσικού αερίου! Πότε έγινε “θύμα - της - πρόσδεσης” ο κυρ Παναγιώτης; Όταν προκηρύχτηκαν οι εκλογές; Τι έκανε ο κυρ Παναγιώτης σαν υπουργός (παραγωγικής ανασυγκρότησης, να μην το ξεχνάμε!), δηλαδή τους μήνες που η Ουάσιγκτον κοούτσαρε αντιγερμανικά την κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε; Καθόταν στα υπουργικά συμβούλια δίπλα σ’ έναν άλλο υπουργό, τον ψεκασμένο, που μοίραζε στους αμερικάνους βάσεις στο Αιγαίο.
Τότε δεν είχε πρόβλημα. Ούτε θύμα ήταν, ούτε σε “πρόσδεση” ένοιωθε...
[ επιστροφή ]

5 - Τον Απρίλη του 2015, νωρίς νωρίς δηλαδή, ο Σόιμπλε είχε δηλώσει:

... Αν η ελλάδα είναι τόσο σημαντική για τις ηπα, τότε θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στη διάσωσή της με δικά τους χρήματα, αντί να απαιτούν διαρκώς περισσότερα χρήματα από την ευρώπη και ειδικά τη γερμανία”...

[ επιστροφή ]