Άλλες εκλογές; Ποιές “άλλες εκλογές”; Δεν το πήρατε χαμπάρι, βέβαια, ακόμα κι αν θα είχατε λόγους για το αντίθετο. Κι όμως. Ενώ στις 25 του περασμένου Γενάρη ο κυρίαρχος ελληνικός λαός ασκούσε το ιερότερο καθήκον της δημοκρατίας (νομίζοντας ότι επιλέγει κυβέρνηση), δυο μέρες νωρίτερα, κάπου στην Αθήνα γίνονταν άλλες εκλογές, ίσια ίσια για να επιβεβαιωθεί ποιοί κάνουν κουμάντο στο πιο λαϊκό των αθλημάτων: στο ποδόσφαιρο. Κι αν τώρα πούμε, μεταξύ αστείου και σοβαρού, ότι η εκλογή “προέδρου της επο” είναι, από πολλές απόψεις, πολύ περισσότερο δηλωτική για την πραγματικότητα του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου σε σχέση με την εκλογή “κυβέρνησης” μπορεί να μας περιγελάσετε. Εκτός αν... καταλαβαίνετε.
Πρόεδρος σ’ αυτήν την επο, ως τον περασμένο Δεκέμβρη, ήταν “ένας άνθρωπος του προέδρου” (άλλου προέδρου): ο Γιώργος Σαρρής. Αν θυμάστε ο κυρ Γιώργος, κολλητός του κυρ Βαγγέλη (και όχι μόνο...) είναι αυτός ο ευφυής άνθρωπος που ανακάλυψε την πειρατεία που κάνουν τουρκικές εταιρείες κινητής τηλεφωνίας σε βάρος ελλήνων, ειδικά στη Χίο. [1Sarajevo νο 90, Δεκέμβρης 2014, cyberball: μπάλα είναι και καμιά φορά σκάει.] Ε, αυτός ο δαιμόνιος άνθρωπος παραιτήθηκε, ίσως για να οργανώσει καλύτερα την υπερασπισή του ενόψει μιας πιθανής κατηγορίας για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση (αν είναι δυνατόν!) ή για άλλους λόγους που δεν τους ξέρουμε. Η καρέκλα άδειασε, έπρεπε να ξαναγεμίσει, και τι καλύτερο για την δημοκρατία στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
Οι εκλογές στην επο είναι ένας ύμνος στην “απλή αναλογική”. Υπάρχουν 57 ε(νώσεις) π(οδοσφαιρικών) σ(ωματείων) σε όλη την επικράτεια, και αυτές οι ε.π.σ., που είναι τοπικές (ανά νομό) μαζεύουν όχι μόνο όλες τις ομάδες της περιοχής, αλλά και τους διαιτητές που ανήκουν στην “ένωση” του νομού. Προκειμένου δε για την εκλογή προέδρου (της επο) οι ε.π.σ. έχουν η κάθε μια τους από μία ψήφο.
Στις εκλογές της 23ης Γενάρη υπήρχαν λοιπόν... ένας και μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος: αυτός που υπέδειξε ο κυρ Γιώργος ο απερχόμενος. Αυτός ο τυχερός μοναδικός υποψήφιος λέγεται Γιώργος Γκιρτζίκης, κι όλοι τον περιγράφουν σαν “άνθρωπο της δουλειάς”: είναι εκλεγμένο μέλος του δ.σ. της επο συνεχώς τα τελευταία 17 χρόνια... Με τέτοια σταθερότητα δεν θα σας κάνει εντύπωση ότι αυτός ο δεύτερος κυρ Γιώργος εξελέγει πανηγυρικά πρόεδρος της επο με ένα ποσοστό που θυμίζει εκλογή του Τσαουσέσκου (ή του δικτάτορα της αιγύπτου στρατηγού Σίσι): 89,5%, ή 51 ε.π.σ. στις 57... Αυτό κι αν είναι αυτοδυναμία!!
Για να είναι τόσο αποδεκτός σ’ αυτό το πόστο ο δεύτερος κυρ Γιώργος θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ικανός (αν δεν ήταν, δεν θα τον πρότεινε ο πρώτος κυρ Γιώργος). Ένας εκ των εκπροσώπων, απ’ την ε.π.σ. Κυκλάδων, που ψήφισε “λευκό” είχε διαφορετική άποψη, αλλά αυτό είναι το μεγαλείο της δημοκρατίας: επιτρέπονται και μερικές (εντελώς μειοψηφικές) διαφωνίες. Άλλωστε οι Κυκλάδες δεν έχουν και σπουδαίο ποδόσφαιρο (ενώ έχουν σπουδαία πολεοδομία):
... Η απόφαση να είναι ο κ. Γκιρτζίκης υποψήφιος πρόεδρος της ΕΠΟ δεν ήταν δική του, αλλά των ίδιων κέντρων που είχαν επιλέξει και τον προηγούμενο πρόεδρο Γ. Σαρρή, με βασικό κριτήριο όχι τις ικανότητές τους αλλά το ότι είναι συνεργάσιμοι και αναλώσιμοι...
Τσσσς τσσσς! Κακοπιστία...
Ο κυρ Γκιρτζίκης είναι πράγματι ικανός, κι αυτό αποδεικνύεται και σ’ εμάς τους άσχετους απ’ τα κατηγορητήρια και τις δίκες που έχει μαζέψει. Η μία υπόθεση (στην οποία είναι κατηγορούμενους για απιστία σε βάρος του δημοσίου, συνεργεία, συναυτουργία και πλαστογραφία, μαζί με άλλους 4 μεταξύ των οποίων και ο πρώην πρόεδρος της επο Γκαγκάτσης) αφορά κάτι “λεφτά που χάθηκαν” απ’ την χρηματοδότηση αθλητικών έργων στον Αγ. Κοσμά, στη Φλώρινα και στην Ξάνθη. Η άλλη υπόθεση, που αφορά κακουργήματα και στην οποία κατηγορούνται 31 άτομα (μεταξύ των οποίων και οι τρεις τελευταίοι πρόεδροι της επο Γκαγκάτσης, Πιλάβιος και Σαρρής) αφορά κάτι “λεφτά που χάθηκαν” μαζί με την “κάρτα υγείας του ποδοσφαιριστή”. Η υπόθεση αφορά συμβάσεις της επο με δυο εταιρίες που ανέλαβαν να κάνουν ιατρικές εξετάσεις και μετρήσεις σε ποδοσφαιριστές. Βάσει της σχετικής δικογραφίας, έπρεπε να πραγματοποιηθούν συνολικά 1,5 εκατ. εξετάσεις αλλά τελικά έγιναν 15.530 (η μία στις εκατό...), αν και η επο πλήρωσε το σύνολο του ποσού, δηλαδή 9,7 εκατ. ευρώ. Το ότι ο κυρ Γκιρτζίκης ήταν ταμίας της επο και επί προεδρίας Γκαγκάτση όσο και επί προεδρίας Πιλάβιου (επί προεδρίας κυρ Γιώργου Σαρρή ήταν πρόεδρος της επιτροπής διαιτησίας...) είναι μάλλον απόδειξη αθωώτητας: από πότε οι ταμίες στο ποδόσφαιρο συμμετέχουν σε παντελόνιασμα χρήματος;
Με τέτοιο βαρύ βιογραφικό, γιατί να μην είναι ο κυρ Γκιρτζίκης ο καταλληλότερος για πρόεδρος του ελληνικού ποδοσφαίρου; Οι κακόπιστοι, φυσικά, θα πουν πως είναι “ενεργούμενο”, ένα εξάρτημα μιας μηχανής που κουμαντάρουν άλλοι. Και λοιπόν; Και ποιός δεν είναι, λιγότερο ή περισσότερο, “έρμαιο των καιρών” την σήμερον ημέραν, ε;
Σημαντικό μας φαίνεται ότι ο κυρ νέος πρόεδρος δεν περιλαμβάνεται στους κατηγορούμενους για την “εγκληματική οργάνωση” - απ’ όσο ξέρουμε τουλάχιστον. Θυμάστε, είναι αυτή η υπόθεση η οποία λόγω του μεγάλου βάρους που έχει σέρνεται, κι απ’ ότι φαίνεται θα σέρνεται για καιρό: ο ειδικός “ανακριτής διαφθοράς” Γ. Αδρεάδης, που έχει αναλάβει να φτιάξει το τελικό κατηγορητήριο και να βγάλει το βούλευμα παραπομπής των (όποιων, if any...) κατηγορούμενων, μόλις πρόσφατα τέλειωσε την ανάγνωση των εκατοντάδων σελίδων της δικογραφίας (που είχε διαμορφώσει ο αθλητικός εισαγγελέας Αρ. Κορέας), και άρχισε την ακρόαση των πάνω από 150 cds απ’ τις υποκλοπές τηλεφώνων. Όπου νάναι, επίσης, θα αρχίσει να καλεί για κατάθεση τους μάρτυρες. Ε, πόσο καιρό θα χρειαστεί όλη αυτή η δουλειά, με τις διασταυρώσεις, τα τσεκαρίσματα, και τα λοιπά;
Αν δει κανείς το θέμα από μια τολμηρή οπτική γωνία (σχεδόν απ’ την κλειδαρότρυπα!!..) θα μπορούσε να πει πως η προεδρική εκλογή στην επο, που συνέπεσε μεταξύ της αποτυχημένης προεδρικής εκλογής του Δεκέμβρη και των πετυχημένων βουλευτικών εκλογών του Γενάρη, είναι ένας καλός δείκτης της ελληνικής πραγματικότητας. Οι εκλογές στην επο (και η σχέση τους με την τεράστια μπίζνα “ποδόσφαιρο plus”) ήταν υπερκομματικές. Είναι σίγουρο ότι κανείς δεν βρήκε να υποστηρίξει ότι εκεί συγκρούονται το φως με το σκοτάδι, η ελπίδα με την απελπισία, ο πατριωτισμός με την Μέρκελ. Κανείς δεν είπε ότι, τελικά, κέρδισε η νέα δημοκρατία ή ο συ.ριζ.α....
Ούτε κανείς είπε ότι “μωρέ δεν μπιιιπ όποιοι και να βγείτε στις βουλευτικές εκλογές, εδώ έχουμε τις δουλειές μας και τις δουλειές μας θα συνεχίσουμε να κάνουμε...” Φαίνεται (και όχι άδικα) ότι στον θαυμαστό κόσμο του ποδοσφαίρου και περιξ (όπως υποθέτουμε ανάλογα συμβαίνει και σ’ όλα τα κυκλώματα) κανείς δεν ανησυχεί απ’ την “αντι-ελίτ” εκστρατεία της καινούργιας κυβέρνησης...
Κι εδώ που τα λέμε γιατί θα έπρεπε; Η κυρία Δούρου (δηλαδή η Κουμουνδούρου) φίλησε χεράκι Μαρινάκη, όχι το ανάποδο!!!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1 - Sarajevo νο 90, Δεκέμβρης 2014, cyberball: μπάλα είναι και καμιά φορά σκάει.
[ επιστροφή ]
