το (κατά Palast) χρονικό ενός
“πολέμου για το πετρέλαιο”
Δεκέμβρης 2000 - Μάρτης 2001
Το James Baker 3 Institute και το Council on Foreign Relations, χρηματοδοτούμενα απ’ την σαουδική αραβία, μελετούν την παγκόσμια ενεργειακή κατάσταση. Η μύγα στο γάλα; Ο Σαντάμ Χουσεΐν, που “πιέζει την πετρελαϊκή αγορά... δημιουργώντας μια δύσκολη κατάσταση για τις ηπα... πράγμα που χρειάζεται μια γρήγορη αναθεώρηση της πολιτικής - στρατιωτικά, ενεργειακά, οικονομικά, διπλωματικά”. [1] Το Μάρτη ο Kren Lay της ομάδας Baker-CFR και επικεφαλής της πετρελαϊκής βιομηχανίας συναντιούνται μυστικά με το καινούργιο αντιπρόεδρο (του Bush Β) Dick Cheney, για να μελετήσουν την κατάσταση με τα ιρακινά κοιτάσματα.
Φεβρουάριος 2001 - Plan A
Μέσα σ’ ένα μήνα μετά την ανάληψη της αμερικανικής προεδρίας απ’ τον Bush τον Β, το συμβούλιο εθνικής ασφάλειας των ηπα και το υπουργείο εξωτερικών οργανώνουν μια συνάντηση στο Wainut Creek της California, για να σχεδιαστεί η στρατιωτική εισβολή στο ιράκ. Στόχος είναι η αντικατάσταση του Χουσεΐν. Ο Falah Aljibury, κορυφαίος αμερικάνος πετρελαϊκός ειδικός και σύμβουλος επι του ιράκ, λέει ότι το ένα σχέδιο ήταν “για μια εισβολή που θα λειτουργούσε σαν πραξικόπημα ... θα κρατούσε δυο ή τρεις ημέρες ... και μετά όλα θα ήταν όπως πριν - ειδικά στο υπουργείο πετρελαίου, που θα διατηρούσε το κρατικό μονοπώλιο στο πετρέλαιο”. [2]
Οκτώβριος 2001 - Φλεβάρης 2003 - Plan B
Ενισχυμένοι απ’ τις επιθέσεις της 11ης/9ου οι νεοσυντηρητικοί κάνουν το δικό τους αντίπαλο σχέδιο πάνω στο ίδιο θέμα: κατάληψη του ιράκ για ένα χρόνο έτσι ώστε να μεταμορφωθεί σε θαύμα της ελεύθερης αγοράς. Η 101σέλιδη έκθεσή τους γίνεται κάτι σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο για διάφορους λομπίστες, που σπεύδουν να το στολίσουν με διάφορα επιχειρηματικά στολίδια: προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας (στο ιράκ...) για την microsoft και την sony, και ένα σχέδιο για την ιδιωτικοποίηση όλων των κρατικών περιουσιακών στοιχείων, “ειδικά του πετρελαίου”.
Ιανουάριος 2003
Το υπουργείο εξωτερικών αρνείται ότι η ομάδα του “το μελλοντικό ιράκ” κουβεντιάζει για τα πετρέλαια. Αλλά το επιτελείο του Bush στέλνει τον Robert Ebel, πρώην πράκτορα της cia και μετέπειτα ειδικό στα πετρελαϊκα΄ζητήματα στο Λονδίνο, για να συναντηθεί μυστικά με τον “μελλοντικό ηγέτη του ιράκ” Fadhil Chalabi, για να κουβεντιάσουν τις ρυθμίσεις επί του πετρελαίου μετά την λήξη της κατοχής. Ο Fadhil Chalabi, όπως και ο υπαρχηγός του Ahmad Chalabi, που έχουν ψηθεί ότι θα γίνουν οι βασιλιάδες του ιράκ, ενώνουν τις δυνάμεις τους με τους νεοσυντηρητικούς, με στόχο να πουληθούν τα ιρακινά κοιτάσματα, η κρατική πετρελαϊκή βιομηχανία, να αυξηθεί η παραγωγή και βγεί το “νέο ιράκ” απ’ τον ΟΠΕΚ. Ωστόσο ο Ebel δεν βρίσκει τους συνομιλητές του ιδιαίτερα αξιόπιστους.
17 Μάρτη 2003
Ο Bush ο Β απευθύνει μέσω τηλεόρασης έκκληση στον ιρακινό λαό “να μην καταστρέφει τις πετρελαιοπηγές”. Αρχίζει η εκστρατεία κατά του ιράκ.
27 Μάρτη 2003
Ο υφυπουργός άμυνας Wolfowitz επιβεβαιώνει ότι το ιράκ θα είναι “free” - όχι “free” με την έννοια της δημοκρατίας, αλλά “free” με την έννοια του “τζάμπα”: θα υπάρξουν πολλά έξοδα (στην εκστρατεία) που δεν χρειάζεται να είναι χρήματα των αμερικάνων φορολογούμενων λέει στο κογκρέσσο, εννοώντας τα κοιτάσματα του ιράκ και την γρήγορη “αξιοποίησή” τους. Όμως η μυστική έκθεση που έχει στα χέρια του απ’ την cia και το υπουργείο ενέργειας λέει τα ακριβώς αντίθετα...
21 Απρίλη 2003
Ο στρατηγός Jay Garner, που είχε διοριστεί κατοχικός “αντιβασιλέας” απ’ τον Bush απολύεται απ’ τον υπ.αμ. Rumsfeld και αντικαθίσταται απ’ τον συνέταιρο του Kissinger Paul Bremer. Ο Garner είχε αρνηθεί να ξεκινήσει την ιδιωτικοποίηση των ιρακινών κοιτασμάτων, αντιτιθέμενος στο Plan B των νεοσυντηρητικών. Ο νέος “αντιβασιλιάς” ακυρώνει τις σχεδιαζόμενες εκλογές και διορίζει καινούργια κατοχική κυβέρνηση υπό τον αγαπημένο των νεοσυντηρητικών, καταδικασμένο για τραπεζικές απάτες, Ahmad Chalabi.
Μάης - Οκτώβρης 2003
Οι επικεφαλής των αμερικανικών πετρελαϊκών μπλοκάρουν την ιδιωτικοποίηση της ιρακινής πετροβιομηχανίας, καταφέροντας να στείλουν τον Phill Carrol, πρώην ceo του αμερικανικού βραχίονα της Shell, στη θέση του “υπουργού πετρελαίου” του ιράκ. Οι οδηγίες του στον “αντιβασιλιά” Bremer: δεν θα γίνει ιδιωτικοποίηση του ιρακινού πετρελαίου - τελεία και παύλα. Τον Σεπτέμβριο ο Bob McKee αντικαθιστά τον Carrol, και απαιτεί να ξαναγραφτεί το Plan A σε ότι αφορά το ιρακινό πετρέλαιο: θα διατηρηθεί το κρατικό μονοπώλιο, το ιράκ θα μείνει στον ΟΠΕΚ, και οι τιμές θα μείνουν ψηλά. Το James Baker Institute παραδίδει μυστικά μια έκθεση 3 τόμων με τίτλο: Δυνατότητες για το Ιρακινό Πετρέλαιο. Οι δυνατότητες που περιγράφει είναι η εξής μία και μοναδική: “κρατική βιομηχανία πετρελαίου ώστε να διατηρηθεί η σχέση του ιράκ με τον ΟΠΕΚ”.
Νοέμβρης 2003 - Γενάρης 2004
Ο Dick Cheney και οι πετρελαϊκές επιβάλλονται των νεοσυντηρητικών. Το σχέδιο των τελευταίων σε ότι αφορά το ιρακινό πετρέλαιο εγκαταλείπεται.
Μάης 2004 - και μετά.
20 Μάη: ο Ahmad Chalabi καταζητείται, ο Bremer κάπου χάθηκε, ο Wolfowitz απομακρύνεται απ’ το πεντάγωνο, το Council on Foreigh Relations πανηγυρίζει: “Οι ρεαλιστές νίκησαν τους φαντασιόπληκτους”! Οι αμερικάνοι πετρελαιάδες φροντίζουν για την επιστροφή των φιλο-ΟΠΕΚ μπααθιστών στο ιρακινό υπουργείο πετρελαίου. Ο ΟΠΕΚ έχει σωθεί, οι τιμές ξεπερνούν τα 50 δολάρια το βαρέλι καθ’ οδόν προς τα 100 - και οι ceo και μέτοχοι των 5 μεγαλύτερων πετρελαϊκών βλέπουν την αξία των αποθεμάτων τους να εκτοξεύεται πάνω απ’ τα 3 τρισεκατομμύρια δολάρια...
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1 - Στην πραγματικότητα εκείνοι που “πίεζαν” ήταν το Παρίσι και η Μόσχα που, κάθε κράτος για τους δικούς του λόγους, υποστήριζαν όλο και πιο δυνατά την κατάργηση των κυρώσεων του οηε κατά του καθεστώτος Χουσεΐν.
[ επιστροφή ]
2 - Είναι αλήθεια ότι τέτοια “σχέδια” για “αντικατάσταση του Χουσεΐν” μέσω κάποια μειοψηφικής κίνησης στο στρατό του που θα ενισχυόταν απ’ το αμερικανικό πεντάγωνο που είχε τα όπλα και τα συντάγματά του στρατοπεδευμένα στη σαουδική αραβία, αναφέρονταν το πρώτο εξάμηνο του 2001 σε διάφορα διεθνή μήντια...
[ επιστροφή ] |
