βρυχάται ή χασμουριέται;

ιστορίες με αρκούδες

Δυο φίλοι περπατάνε στο δάσος. Ξαφνικά βλέπουν κάμποσα μέτρα μπροστά τους μια αρκούδα, με άγριες διαθέσεις για πάρτη τους. Ο ένας, αντί για οτιδήποτε άλλο, βγάζει απ’ τον σάκο του ένα ζευγάρι καινούργια αθλητικά παπούτσια, και τα φοράει βιαστικά. Ο άλλος, ξαφνιασμένος, του λέει:
- Τι κάνεις μωρέ; Νομίζεις ότι μ’ αυτά τα παπούτσια θα τρέξεις γρηγορότερα απ’ την αρκούδα;
- Όχι (απαντάει ο άλλος). Θα τρέξω γρηγορότερα από εσένα.

Το νόημα του ανέκδοτου είναι εύκολα κατανοητό. Για να γλυτώσεις απ’ την αρκούδα αρκεί να φάει κάποιον άλλον. Η αρκούδα μπορεί να είναι μεταφορική. Επίσης οι φίλοι μπορεί να μην είναι δύο, αλλά χίλιοι δύο. Η συμβουλή παραμένει η ίδια: ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Ακόμα καλύτερα αν η αρκούδα φάει κάποιον άλλον - της παρέας.
Θα παρακάμψουμε την περίπτωση “Γιώργος Παπακωνταντίνου”, επειδή παραείναι επίκαιρη, παραείναι “κεντρικής πολιτικής σκηνής”, και - επιπλέον - έχει να γεννήσει τα κουταβάκια της. Θα σταθούμε για λίγο (με τους όρους του ποιός μένει τελευταίος στο τρέξιμο...) σ’ έναν απ’ τους αγαπημένους αυτών εδώ των σελίδων: τον Λαυρέντη λαυρεντιάδη. [1]
Αν δεν ξέρετε ότι ο κύριος Λαυρέντης, πρώην κύριος Proton bank, Alapis, και τόσα άλλα, βρίσκεται στην v.i.p. πτέρυγα του Κορυδαλλού, τότε πρέπει να σταματήσετε να διαβάζετε αυτές εδώ τις σελίδες! Εάν δεν πάει το μυαλό σας που (πιθανότατα) βρίσκεται ο συνέταιρος και μέντοράς του Πέτρος Κυριακίδης, που αναζητείται απ’ τις αρχές αλλά παραμένει άφαντος, και πάλι πρέπει να σταματήσετε! Τί στην ευχή; Νομίζετε ότι ο μεγαλοδύναμος είναι αδιάφορος για τις ατυχίες των πιστών του;
Εκείνο που, μάλλον, δεν γνωρίζετε (κι εμείς το διαβάσαμε εξαιτίας της φιλομάθειάς μας) είναι μια (ας την πούμε) λεπτομέρεια της (ας την πούμε) σύλληψης αυτού του άοκνου επιχειρηματία και τέκνου του θεού, του κυρίου Λαυρέντη. Αντιγράφουμε λοιπόν, για λογαριασμό σας, απ’ το καλά πληροφορημένο (και με επιλεγμένες στοχεύσεις...) “ποντίκι” της 20ης Δεκέμβρη 2012:

... Την ημέρα της εφόδου στην έπαυλη Λαυρεντιάδη στη Βουλιαγμένη οι αστυνομικοί της υποδιεύθυνσης Οργανωμένου Εγκλήματος της Ασφάλειας βρέθηκαν προ μίας “απρόσμενης” (όχι πως δεν ήξεραν και του λόγου τους, την ίδια δουλειά κάνουν άλλωστε) έκπληξη. Στη βίλα του επιχειρηματία “συνωθούνταν” 16 νοματαίοι που διεκπεραίωναν υπηρεσία ασφάλειας!
Από αυτούς οι 12 ήταν σεκιουριτάδες, οι δύο αστυνομικοί (ο ένας αξιωματικός των ΜΑΤ και ο άλλος αρχιφύλακας της Γενικής Επισήμων) καθώς και δύο βατραχάνθρωποι του Λιμενικού. Απ’ όλα είχε ο μπαξές.
...
Από εκεί και πέρα άρχισαν να “πλακώνουν” οι αποκαλύψεις, οι οποίες μεγεθύνουν τα ούτως ή άλλως πολυποίκιλα και πολυσύνθετα ερωτήματα αναφορικά με τις σχέσεις μέρους της Αστυνομίας με αυτό που οι ίδιοι προσδιορίζουν ως υπόκοσμο, μαύρο χρήμα και δεύτερη απασχόληση.
Σύμφωνα με όσα προέκυψαν εν είδει καταιγιστικών πληροφοριών, λίγο νωρίτερα είχε... γίνει αλλαγή βάρδιας από ισάριθμους, ενώ στο σύνολό τους στον επιχειρηματία απασχολούνταν συνολικά πάνω από 50 άτομα ως προσωπικό ασφαλείας. Όσους δηλαδή αθροίζουν οι τρεις βάρδιες ή, σε πιο αναλογικά μεγέθη, όσο δύο διμοιρίες ΜΑΤ!
Πηγές της αστυνομίας υποστήριξαν πως για τους υπόλοιπους σωματοφύλακες και για τον τρόπο και τους όρους της εκεί απασχόλησής τους θα γινόταν έρευνα αμέσως μόλις θα τελείωνε το περιπετειώδες, όπως αποδείχθηκε, μέχρι το μεσημέρι της Δευτέρας, ζήτημα της προφυλάκισης Λαυρεντιάδη.
Όσο όμως ξεψαχνιζόταν η υπόθεση, άρχισαν ν’ ανακύπτουν “σκοτεινές” φιγούρες από το σκανδαλώδες παρελθόν του πολιτικοοικονομικού βίου. Μέσα από άτομα που πρωταγωνίστησαν σε σκάνδαλα και υποθέσεις που συντάραξαν συθέμελα κατά καιρούς την ελληνική κοινωνία, αλλά και μέσα από αυτούς, κατά τις ίδιες αστυνομικές πηγές, θα επιχειρηθεί να δοθούν απαντήσεις σε σύγχρονα αστυνομικοκοινωνικά... αινίγματα. Και οι απαντήσεις δεν θα αργήσουν.
Στην αστυνομία έχουν φτάσει πληροφορίες ότι ουσιαστικός επικεφαλής της ασφάλειας είναι ένας περιώνυμος σωματοφύλακας, στον οποίο είχε αποδοθεί “επιφανής” ρόλος στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στην αρχή της δεκαετίας του 1990, όταν μεσουρανούσαν οι αποκαλύψεις για το παρασκήνιο ενός κορυφαίου σκανδάλου και αυτός ήταν στην ημερήσια διάταξη της τότε επικαιρότητας.
Στην ομάδα “διοίκησης” συγκαταλέχθηκε κι ένας γνωστός από το παρελθόν στρατηγός με έντονο παρασκηνιακό ρόλο σε σειρά εθνικών θεμάτων στα οποία αναμείχθηκε. Σ’ αυτούς τους δύο φέρονται να απέδιδαν “λογαριασμό” οι τουλάχιστον οχτώ αστυνομικοί κι άλλοι τόσοι λιμενικοί που παρείχαν υπηρεσίες. Ας το ψάξουν οι αρχές, διότι δεν θα αργήσει η ιστορία να δει το φως της δημοσιότητας.
...
Οι βασικοί “φρουροί της μπουρζουαζίας” παρέμειναν και δημιούργησαν μία βιομηχανία εκμετάλλευσης των... συναδέλφων τους στα ΜΑΤ. Όπως κοινολογείται, έβγαλαν βάρδιες για υπηρεσίες φύλαξης μεταξύ των συναδέλφων τους και για τον καθέναν από αυτούς έβγαλαν κοστολόγιο οκτάωρης απασχόλησης 100 ευρώ.
Μόνο που, ενώ ο επιχειρηματίας πλήρωνε κανονικά τους αστυνομικούς δερβέναγες, αυτοί παρακρατούσαν για λογαριασμό τους σημαντικό μέρος της αμοιβής και όσα περίσσευαν τα απέδιδαν στους... λούμπεν συναδέλφους τους.
Ενώ αρχικά οι πληροφορίες έκαναν λόγο για “δίκαιη” μοιρασιά... στη μέση, αστυνομικοί των ΜΑΤ σχολίαζαν με δηκτικό μεν, αλλά μοιρολατρικό τρόπο πως “50 ευρώ έδιναν στους προνομιούχους. Συνήθως το μεροκαματάκι που έδιναν ήταν από 20, το πολύ 30 ευρώ για την κάθε βάρδια”. Και φυσικά όχι στην προσωπική φρουρά, καθώς εκεί υπήρχε μόνιμης απασχόλησης προσωπικό, αλλά στις συνοδείες - μετακινήσεις όπου άλλαζαν τα πρόσωπα και οι αμοιβές”.
Και για να καταλάβουμε το εύρος του προβλήματος, αυτό που συνέβαινε με τη φρουρά του Λαυρεντιάδη δεν ήταν η εξαίρεση. Αντιθέτως αποτελεί κανόνα και τακτική σχεδόν του συνόλου του επιχειρηματικού και εφοπλιστικού ελληνικού λόμπι, το οποίο, όπως είπαμε - άλλοι φροντίζοντας το πρεστίζ τους και άλλοι επειδή έχουν όντως ζητήματα ασφάλειας -, φροντίζει να περιστοιχίζεται από στρατιές ένστολων μπράβων. Είτε με νόμιμες και διαυγείς διαδικασίες εκχώρησης είτε με παράπλευρες.
...

Αν δεν είχαμε πει δυο πράγματα για το “τρίτο επίπεδο δημόσιας τάξης” (Sarajevo νο 67, Νοέμβρης 2012) θα πέφταμε (και θα πέφτατε...) απ’ τα σύννεφα. Δεν είναι όμως αυτό. Ο μπράβος στον οποίο αναφέρεται το δημοσίευμα (σαν επιφανής με συμμετοχή σε “κορυφαίο σκάνδαλο”) διαφεύγει της μνήμης μας. Προφανώς η αναφορά είναι στο “σκάνδαλο Κοσκωτά” - και οποία σεμνότης του “ποντικιού” που δεν το λέει με το όνομά του! Ο “στρατηγός με έντονο παρασκηνιακό ρόλο σε σειρά εθνικών θεμάτων στα οποία αναμείχθηκε” όμως, δεν μας διαφεύγει. Και πάλι με ιδιαίτερα σεμνότητα, η εφημερίδα του κυρίου Δελατόλα “φωτογραφίζει” τον στρατηγό Γρυλλάκη. Εάν αυτός ο ήρωας (σύμφωνα με μερικούς...) των “εθνικών θεμάτων” είναι πράγματι ο ένας απ’ τους δύο ceo του κυκλώματος παροχής “προστασίας της μπουρζουαζίας” και, ως εκ τούτου, του κυρ Λαυρέντη αυτοπροσώπως, τότε τα πράγματα είναι αρκετά περίπλοκα! (Ή το ελλαδιστάν είναι ένα χωριό...)
Διότι ο στρατηγός Γρυλλάκης (όπως άλλωστε έχει υποστηρίξει και ο ίδιος σε βιβλίο του) ήταν ο “άνθρωπος ειδικών αποστολών” του γίγαντα Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όταν αυτός ήταν πρωθυπουργός, για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής στα βαλκάνια. Επιλέον όμως, όπως τουλάχιστον θυμίζει το συ.ριζ.έικο περιοδικό unfollow του περασμένου Σεπτέμβρη, ο στρατηγός ήταν αυτός που βοήθησε να βάλει τον εμπορικό στόλο του ρουμανικού κράτους στην περιουσία της, μπιρ παρά, η εφοπλιστική οικογένεια Αλαφούζου. Αν δεν μας πιστεύετε, αναδημοσιεύουμε:

...
Ο στρατηγός Νίκος Γρυλλάκης ήταν μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, με δράση κυρίως στην εποχή της κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη. Επρόκειτο σε γενικές γραμμές για άνθρωπο που πρωταγωνιστούσε κυρίως στο παρασκήνιο, με περιπετειώδη καριέρα στην ΚΥΠ και διασυνδέσεις με άλλες μυστικές υπηρεσίες, όπως ηCIA και η Mossad, οι οποίες, όπως αναφέρει και ο ίδιος στο βιογραφικό του, τον είχαν εκπαιδεύσει σε θέματα κατασκοπείας-αντικατασκοπείας. Όταν αποστρατεύθηκε, το 1985, τον πήρε στην υπηρεσία του ο Κ. Μητσοτάκης, διορίζοντάς τον διευθυντή ασφάλειας και πληροφοριών της Νέας Δημοκρατίας. Αμέσως μετά, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, διατέλεσε σύμβουλος του πρωθυπουργού για υποθέσεις εθνικής άμυνας, δημόσιας τάξης και ασφάλειας. Στο περιβόητο σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, όπου παρακολουθούνταν οι τηλεφωνικές συνδιαλέξεις όχι μόνο των πολιτικών αντιπάλων, αλλά ακόμα και των φίλα προσκείμενων στη Νέα Δημοκρατία, ο στρατηγός Γρυλλάκης είχε θεωρηθεί ο κύριος εγκέφαλος μαζί με τον Χρήστο Μαυρίκη, τον Μανώλη Βασαλάκη και άλλους συνεργάτες του Κ. Μητσοτάκη. (Ο Μ. Βασαλάκης ήταν ο άνθρωπος που εμφάνισε η Citibank να έχει εξαργυρώσει την επιταγή του 1 εκ. δολαρίων που ο Α. Αλαφούζος είχε πει πως είχε δωρίσει στον Κ. Μητσοτάκη.)
Η δράση του στρατηγού Γρυλλάκη δεν περιοριζόταν μόνο στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας, αναλάμβανε συχνά, κατ’ εντολή του Κ. Μητσοτάκη, και παρασκηνιακές “αποστολές” που είχαν να κάνουν κυρίως με θέματα εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας. Για την ακρίβεια, τον χειρισμό θεμάτων που αφορούσαν τις σχέσεις της Ελλάδας με γειτονικές χώρες, όπως την Αλβανία, την ΠΓΔΜ, τη Βουλγαρία κ.ά.
Μία από αυτές τις αποστολές ήταν και η παρασκηνιακή υποστήριξη του προεκλογικού αγώνα του προέδρου της Ρουμανίας Ίον Ιλιέσκου στις ρουμανικές εκλογές το 1992. Η υποστήριξη αυτή, που συμφωνήθηκε διαμέσου μυστικών διαβουλεύσεων μεταξύ του στρατηγού Γρυλλάκη και του ίδιου του Ιλιέσκου, περιελάμβανε την εκτύπωση όλου του προεκλογικού υλικού του κόμματος του Ιλιέσκου, του FDSN (Δημοκρατικού Μετώπου Εθνικής Σωτηρίας) στα τυπογραφεία της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και την εξασφάλιση χρηματικής βοήθειας από έλληνες επιχειρηματίες.
Ως αντάλλαγμα για τη μεγάλη αυτή στήριξη ο στρατηγός Γρυλλάκης, όπως αναφέρει στο βιβλίο του, ζήτησε από τον Ιλιέσκου, σε περίπτωση που εκλεγεί πρόεδρος, την υποστήριξη της Ρουμανίας στην Ελλάδα για το σκοπιανό ζήτημα, την υποστήριξή της για το κυπριακό, βελτίωση των σχέσεων Ελλάδας-Ρουμανίας και επίλυση του βλάχικου ζητήματος, δηλαδή αναγνώριση των Βλάχων της Ελλάδας ως Ελλήνων.
Σύμφωνα όμως με καταγγελίες του Τραϊάν Μπασέσκου, τότε βουλευτή και μετέπειτα Προέδρου της Ρουμανίας, φαίνεται ότι τα ανταλλάγματα του Ιλιέσκου για τη στήριξή του από τη Νέα Δημοκρατία δεν ήταν μόνο αυτά που παρουσιάζει ο στρατηγός Γρυλλάκης. Άλλωστε, στην υπόθεση αυτή μπήκαν και χρήματα ελλήνων επιχειρηματιών, τους οποίους μάλλον δεν ενδιαφέρει και τόσο πολύ, λόγου χάρη, η επίλυση του βλάχικου ζητήματος. Ο Μπασέσκου λοιπόν, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη δημοσιογράφο Άνα Μαρία Βιντάν, ισχυρίστηκε πως έχει αποδείξεις ότι παραδόθηκαν στον στρατηγό Γρυλλάκη εμπιστευτικά έγγραφα που αφορούσαν την κρατική ρουμανική ναυτιλιακή εταιρεία Petromin τα οποία περιείχαν πληροφορίες τόσο για τις συμβάσεις χρηματοδότησής της όσο και για τις εμπορικές συμβάσεις που αυτή είχε συνάψει. Σύμφωνα δε με άρθρο του δημοσιογράφου Σ. Στανέσκου, ο Τ. Μπασέσκου ανέφερε ότι σε αυτή την “υπόθεση κατασκοπείας”, όπως τη χαρακτήριζε, τα πρόσωπα τα οποία εμπλέκονταν πρωτευόντως ήταν: Από την πλευρά των ελληνικών συμφερόντων, ο στρατηγός Γρυλλάκης, ο εφοπλιστής Στέλιος Κατούνης της ναυτιλιακής εταιρείας Forum Maritime, ο ιορδανός μεγαλοεπιχειρηματίας Φάτι Τάχερ και ο έλληνας ανταγωνιστής των δύο προηγούμενων, μεγαλοεφοπλιστής και ιδιοκτήτης μιας σειράς από ελληνικά ΜΜΕ, Γιάννης Αλαφούζος. Από την πλευρά του Βουκουρεστίου, ήταν ο υπουργός μεταφορών Πάουλ Τεοντόρου και ο στρατηγός Βασίλε Ιονέλ. Οι δευτερευόντως εμπλεκόμενοι, κατά τον Μπασέσκου πάντα, ήταν ο Κ. Μητσοτάκης, ο τέως πρωθυπουργός Νικολάε Βακαρόιου και ο πρόεδρος Ίον Ιλιέσκου.
Στην ερώτηση της δημοσιογράφου Άνα Μαρία Βιντάν για ποιο λόγο θεωρεί την παράδοση των εμπιστευτικών εγγράφων στον στρατηγό Γρυλλάκη κατακριτέα πράξη και όχι μία εμπορική συναλλαγή, ο Μπασέσκου ισχυρίστηκε πως επρόκειτο για ένα στημένο παιχνίδι, σύμφωνα με το οποίο ο υπουργός μεταφορών Τεοντόρου και ο πρωθυπουργός Βακαρόιου όλο το προηγούμενο διάστημα αναστάτωναν την κοινή γνώμη διαλαλώντας παντού ότι η Petromin είναι επιζήμια κι ότι είναι θέμα χρόνου να πτωχεύσει, υποστηρίζονται κατηγορηματικά ότι η εταιρεία θα πρέπει να πουληθεί. Και την κατάλληλη στιγμή, δηλαδή στα τέλη του 1993, και μάλιστα όταν η εταιρεία άρχισε να παρουσιάζει κέρδη, γεγονός που διέψευσε τους μέχρι τότε ισχυρισμούς των Τεοντόρου και Βακαρόιου περί επιζήμιας για το δημόσιο εταιρείας, παρουσιάστηκαν ξαφνικά από το πουθενά πρόθυμοι έλληνες επενδυτές για να συστήσουν κοινοπραξίες μαζί της, με τον εφοπλιστή Σ. Κατούνη να προτίθεται να αγοράσει το 51% της Petromin.
Οι κοινοπραξίες που είχαν συστηθεί εκείνο τον καιρό με την Petromin ήταν με εταιρείες ελληνικού ενδιαφέροντος, ή μάλλον για την ακρίβεια με εταιρείες όχι και τόσο ελληνικού ενδιαφέροντος, μια και βρίσκονταν υπό άλλες σημαίες, οι οποίες εντούτοις είχαν έλληνες ιδιοκτήτες. Οι κοινοπραξίες συστήθηκαν με τη σύμβαση “Forum Maritime-Petromin”, μεταξύ της εταιρείας Forum Maritime του εφοπλιστή Στέλιο Κατούνη και του ρουμανικού δημοσίου, και με τη σύμβαση “Petromin-Minerva”, μεταξύ της εταιρείας “Ermis Maritime” του Γιάννη Αλαφούζου και του ρουμανικού δημοσίου. Οι συμβάσεις αυτές αποτέλεσαν μεγάλα σκάνδαλα, που απασχόλησαν επί σειρά ετών τη ρουμανική επικαιρότητα, αλλά στην Ελλάδα δεν ακούστηκε σχεδόν τίποτα για αυτά…

Αυτά, βέβαια, δεν είναι καινούργια (σαν αποκαλύψεις). Εάν, τώρα, ένας άνθρωπος τόσο “πολυδιάστατος” στο ελληνικό βαθύ κράτος / παρακράτος κάνει κουμάντο (στο μοναδικό;) κύκλωμα προστασίας της ντόπιας “μπουρζουαζίας”, θα πείτε: σιγά τ’ αυγά. Σύμφωνοι. Εάν, όμως, υπό προστασία είναι και ο κυρ Λαυρέντης, τότε (αυτό σημαίνει ότι) σίγουρα δεν είναι κανάς παρακατιανός, καμιά δευτεράτζα, κανά “μπάζο”. Μπορεί, απλά, να είναι αυτός που δεν είχε μαζί του τα κατάλληλα αθλητικά παπούτσια. [2]
Όχι, ο κυρ Λαυρέντης δεν είναι “μπάζο”. Πέρα απ’ όσα μπορείτε να διαβάσετε στο Sarajevo νο 58 (τα οποία, φυσικά, ούτε “ενοχοποιητικά στοιχεία” σε σχέση με την proton bank είναι, ούτε υπάρχει λόγος να απασχολήσουν την δικαιοσύνη) δεν θα πρέπει να ξεχάσετε κι αυτό: ο άγιος Ιερώνυμος, αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης ελλάδος, βλέποντας το τέχνο του θεού Λαυρέντη (και άλλα τέκνα) στην v.i.p. πτέρυγα του Κορυδαλλού, πήγε να τον (τους) εξομολογήσει, να τον (τους) ευλογήσει, να τον (τους) κοινωνήσει, και να ευχηθεί “καλά Χριστούγεννα”... Μπορεί να υπήρχαν και τίποτα ζητηματάκια που έπρεπε να κουβεντιαστούν από κοντά - ποιός ξέρει;

Εν τέλει (κι αυτό μπορεί να ισχύει και για την “περίπτωση Παπακωνσταντίνου” - who knows?) έχουμε το εξής σχήμα υπερπαραγωγής “ελληνικής κάθαρσης”: το δίκτυο είναι δίκτυο, μπορεί να είναι και πολλά δίχτυα το ένα πάνω στο άλλο, οπότε “τσιμπάμε” (για χάρη της παράστασης) έναν κόμπο, αλλά με τέτοια κομψότητα που να μην βγουν στον αφρό και οι υπόλοιποι· ο κάθε φορά κόμπος καλό είναι να σεβαστεί τις τακτικές αναγκαιότητες της περιόδου, και να μην αρχίσει να δίνει και τους υπόλοιπους· έναντι αυτής της αυτοσυγκράτησής του θα τύχει της μέγιστης κατά το δυνατόν ευνοϊκής μεταχείρισης (απ’ τους υπόλοιπους ενεργούς κόμπους).
Και οι κόμποι, βέβαια, δεν είναι ούτε λίγοι ούτε ασήμαντοι. Κοιτάξτε να δείτε, για παράδειγμα, τι έγραφαν οι περιβόητοι New York Times, σαν “επιβαλλόμενη διόρθωση”, στην ηλεκτρονική έκδοση ενός άρθρου τους της 6 Δεκέμβρη, στο οποίο είχαν και μισοσυνέντευξη του κυρ Λαυρέντη (η διόρθωση έχει ημερομηνία 19 Δεκέμβρη):

Ένα άρθρο της 6ης Δεκέμβρη σχετικά με τον ρόλο που παίζει στα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας μια χούφτα μεγιστάνων, οι οικογένειές τους, πολιτικοί και τα media - που συχνά είναι ιδιοκτησίες των μεγιστάνων - παρανόησε την σχέση μεταξύ ενός μέλους του διοικητικού συμβουλίου της Omega Bank, που αργότερα εξαγοράστηκε από έναν μεγιστάνα, τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, και του Ευάγγελου Βενιζέλου, πρώην υπουργού οικονομικών της Ελλάδας και τωρινού αρχηγού του Σοσιαλιστικού Κόμματος της χώρας. Το μέλος του διοικητικού συμβουλίου ήταν εξάδελφος του κ. Βενιζέλου, εξ αγχιστείας, και όχι ο πεθερός του...

Χμμμμ.... “Ξάδελφος” του κυρ Βενιζέλου στην τράπεζα που αγόρασε (το 2006) ο Λαυρεντιάδης... Χμμμ.... “Οικογένειες”... Χμμμ... Κάτι ξαδέλφια δεν πήγε να γλυτώσει και ο κυρ Γιώργος ο Παπακωνταντίνου;
Επςςς!... - Ρε Βαγγέλη...Τι κάνεις;  Νομίζεις ότι μ’ αυτά τα παπούτσια θα τρέξεις γρηγορότερα....;

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 - Αν οι προτιμήσεις μας χρειάζονται υπενθύμιση, τότε Sarajevo νο 58, Γενάρης 2012, tribute to dr. L. (η κρυφή γοητεία της χημείας - και της θρησκείας).
Όμως, για δυο λεπτά! Υφιστάμεθα σκληρές διώξεις!! Ό,τι αγαπάμε (περίπου) πάει φυλακή! Πρώτα ο κύριος Μάκης (Ψωμιάδης), ύστερα ο κύριος Λαυρέντης!!! Έλεος πια σκληρό και ανάλγητο κράτος! Έλεος!!
[ επιστροφή ]

2 - Με τα τωρινά δεδομένα συμπεραίνουμε ότι μια σειρά φίλων του κυρ Λαυρέντη, όπως ο κύριος Σάλλας, ο κύριος Βγενόπουλος (και δεν ξέρουμε ποιοί άλλοι) είχαν φροντίσει την υπόδησή τους, για περίπτωση ανάγκης...
[ επιστροφή ]