Τόσα πράγματα γράφαμε πριν ένα μήνα για το φαιορόζ colpo grosso με την “διαπλοκή”... Κρέμονταν, λοιπόν, όλα απ’ την κλωστή 3 ή 4 μελών του σ.τ.ε.; Τόσος ερασιτεχνισμός πια; Ή μπορεί να έγινε κάτι άλλο;
Πριν μια υπενθύμιση. Αυτό καθ’ εαυτό το θέμα “κανάλια” μας είναι από αδιάφορο έως εχθρικό. Δεν πρόκειται, όμως, γι’ αυτό. Όπως και στη μπάλα έτσι και στα μήντια το ενδιαφέρον είναι η σχέση κράτους / παρακράτους και κεφάλαιου. Πρόκειται για επιχειρήσεις, πρόκειται για δημαγωγικούς και ιδεολογικούς μηχανισμούς, πρόκειται για σχέσεις άμεσης ή έμμεσης εξουσίας. Υπ’ αυτό το πρίσμα, ναι, το θέμα μας ενδιαφέρει.
Δεν κρυφακούμε πίσω από κλειστές πόρτες. Έχουμε όμως την εντύπωση ότι πράγματι κάτι έγινε. Το οποίο έγινε μεν, κι ύστερα ήταν σα να μην έγινε. Αναφερόμαστε στον αποκλεισμό του “μεσαίου εργολάβου” Καλογρίτσα που, παρότι είχε πάρει με το σπαθί του μια αδειούλα, βρέθηκε την τελευταία στιγμή χωρίς τους παράδες της πρώτης δόσης. Και, κατηγορώντας δεξιά κι αριστερά, βγήκε απ’ την μέση κλαίγοντας τα 3 μύρια (στραγάλια είναι;) που είχε δώσει σαν εγγυητική επιστολή.
Αν ο “μεσαίος” ήταν μπροστινός του “εθνικού” (πράγμα για το οποίο είμαστε σίγουροι αλλά που, πάντως, δεν καταλογίστηκε ανοικτά στον κυρ Χρήστο και την οικογένειά του, σε αντίθεση με τα “βοσκοτόπια” και τα δάνεια απ’ την attica bank...) τότε η απόσυρσή του δεν θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται γενικά μ’ αυτήν την αδιαφορία που ακολούθησε. Στο όχι μακρινό βάθος αυτού του νταραβεριού πάρε εσύ μια “καθαρή” άδεια και θα μπω από πίσω υπάρχει το ζήτημα του mega channel· που, ας μας επιτραπεί, έχει υπάρξει ένα είδος “θεσμού” στην μετα ‘90s ελλάδα. Εάν, λοιπόν, τσάκισε η “καθαρή” άδεια, αυτό υποχρεωτικά θα πρέπει να είχε συνέπειες στην “αλλαγή ονόματος” αυτού του “θεσμού”. Είτε ο “εθνικός” εργολάβος θα έπρεπε να βρει μια λύση συνεταιρισμού με έναν εκ των δύο “υπερθεματιστών”, είτε με τον asset δηλαδή, είτε με τον “καναλάρχη που ήρθε απ’ το πουθενά” (και μάλλον παρά τη θέλησή του) Ιβάν. Ή, διαφορετικά... θα έπρεπε όλο το κόλπο του διαγωνισμού να ακυρωθεί και το mega να “σωθεί” τελευταία στιγμή, με τον α ή β τρόπο.
Κάποιος θα σκεφτεί: συνωμοσιολογείτε!!! Ας το δούμε. Πρώτα απ’ όλα τα προβλήματα των τηλεοπτικών επιχειρήσεων και των μήντια γενικά (και όχι των ψευτοπολεμιστών κατά της “διαπλοκής”) είναι οι αλλαγές στις διοικήσεις των τραπεζών: αφενός λόγω των δανείων που χρωστάνε, αφετέρου εξαιτίας των μεγάλων δυσκολιών για μελλοντικά δάνεια. Με δυο λόγια: πρόβλημα “ρευστότητας”. Ας θυμίσουμε, εν παρόδω, ότι κάθε σωστός καπιταλιστής κάνει δουλειές με δάνεια και όχι με “δικά του λεφτά”. Εκτός αν αναγκαστεί...
Από μόνο του αυτό το καινούργιο δεδομένο (που έχει άμεση σχέση με την αλλαγή της μετοχικής σύνθεσης των ελληνικών τραπεζών) είναι αρκετό για να ρίξει σε “γκρίζα ζώνη” την τύχη των υπαρχουσών τηλεοπτικών επιχειρήσεων, υποδεικνύοντας το μόνο λογικό από καπιταλιστική άποψη, δηλαδή κάποιο είδος δημιουργικής καταστροφής, μέσω συγχωνεύσεων, χρεωκοπιών, εξαγορών, κλπ. Εκεί ήταν που προσπάθησε να κάνει παιχνίδι η φαιορόζ κυβέρνηση με όλη αυτήν την φάρσα (όπως αποδείχθηκε) του διαγωνισμού για τηλεοπτικές άδειες από μηδενική βάση. Όχι όμως για να δώσει στο “λαό” τίμια και ηθικά άμεμπτη τηλεοπτική τροφή. Αλλά για να βοηθήσει κάποια αφεντικά να βγουν στον αέρα, είτε “ξανά” μέσω μπροστινών (η περίπτωση του “εθνικού” εργολάβου), είτε για πρώτη φορά, κατευθείαν (ο asset). Αν η εκτίμησή μας αυτή είναι σωστή, ο “μεσαίος” εργολάβος ήταν ένα “βαποράκι”, κρίσιμο για την τηλεοπτική αναγέννηση του “εθνικού”.
Ωστόσο το πράγμα τσάκισε. Ο “μεσαίος” ήταν πολύ αέρας, κάτι που δεν είναι υποχρεωτικό να ήξερε με λεπτομέρειες ο “εθνικός”, αν υπήρχε μεταξύ τους μια κάποια σχέση εμπιστοσύνης. - Το αναλαμβάνεις; - Το αναλαμβάνω. - Τόχεις; - Μην ανησυχείς, θα το μοντάρω...
Παρότι αυτός ο πολύς αέρας ήταν το αδύνατο σημείο που δέχτηκε τα (αντικυβερνητικά αλλά όχι και άμεσα “αντιεθνοεργολαβικά”) πυρά, η φαιορόζ κυβέρνηση είχε όλη την καλή διάθεση να κάνει το κορόιδο μέχρι τέλους. Αλλά ο “μεσαίος” δεν βρήκε τα λεφτά της πρώτης δόσης. Όντως δεν τα είχε; Δεν του δόθηκαν; Του ψιθύρισε κάποιος “το γάμησες, άστο”; Δεν το ξέρουμε, και δεν θα το μάθουμε.
Βγαίνοντας, όμως, ο “μεσαίος” απ’ την τετράδα των υπερθεματιστών (και μπαίνοντας, σαν την τρελή χαρά, ο Ιβάν, ο άνθρωπος που είχε δηλώσει ότι δεν τον ενδιέφερε η άδεια στη διάρκεια του διαγωνισμού αλλά μόνο να παίξει τον ρόλο του “λαγού”...) όλο το κόλπο του διαγωνισμού ακυρωνόταν κατά 50%. Με ποιον θα συνεταιριζόταν χωρίς να πολυφαίνεται ο “εθνικός” εργολάβος; Με τον Ιβάν; Ή με τον asset; Και μάλιστα με τους όρους είτε του ενός είτε του άλλου αφού αυτοί είναι (ήταν...) οι ιδιοκτήτες των καινούργιων, “καθαρών” αδειών; Το να πούμε “με κανέναν” δεν θα ήταν υπερβολή.
Ως εδώ κάλιστα μπορούμε να κατηγορηθούμε για “σεναριογράφοι”. Υπάρχει όμως ένα γεγονός πραγματικό που δεν έχει εξηγηθεί. Στην αρχή εμφανίστηκε ένας απ’ αυτούς τους “δημοσιογράφους” που φαίνεται ότι την βγάζουν μέσω εκβιασμών για “αποκαλύψεις σκανδάλων”, με υποκλεμμένα mail (είναι της μόδας...) ενός εκ των μελών του σ.τ.ε. Έμοιαζε σαν ένα “σχεδιάκι” να αχρηστευτεί ο τρίτος στη σειρά δικαστής, οπότε ελλείψει αντικαταστάτη να σταματήσει όλη η διαδικασία του σ.τ.ε. περί συνταγματικότητας ή μη του περιβόητου “νόμου Παππά”. Μια μαφιόζικη κίνηση, απ’ τις πολλές που γίνονται στις μέρες μας, είτε τις προσέχει κανείς είτε όχι.
Ως εκείνο το σημείο, η υπόθεση της διαροής (μέσω κάποιου απ’ την ευπ προφανώς) φαινόταν δευτερεύουσα, “κίτρινη”, στην άκρη του κάδρου. Αλλά γρήγορα την έφερε στο κέντρο η κομματική / κυβερνητική “αυγή”: την μία ημέρα αναδημοσίευσε τις “αποκαλύψεις”, και την επόμενη έγραψε και το όνομα του δικαστή. Ήταν η τέλεια κλωτσιά στο σ.τ.ε., ο τέλειος “κυκλώνας”: έχοντας πάντα το όπλο της ερμηνείας (ενός νόμου), έγινε εξαιρετικά αμφίβολο αν μετά απ’ αυτό που θεωρήθηκε “προσβολή κατά της ιδιωτικότητας” και “εκβιασμός” του σ.τ.ε., οι δικαστές του θα έκαναν την χάρη στην κυβέρνηση να κρίνουν το “νόμο Παππά” συνταγματικό.
Έστω. Όμως ήθελε πια, στα αλήθεια, η κυβέρνηση να “κερδίσει την μάχη” του σ.τ.ε.; Ήθελε, σα να λέμε, να προχωρήσει ένα κόλπο που κατά 50% τουλάχιστον είχε αστοχήσει; Ή, για να το πούμε ακόμα πιο ωμά: θα μπορούσε η φαιορόζ κυβέρνηση να έχει “δική της θέληση” σ’ αυτό το ζήτημα που ήταν (αυτό υποστηρίζουμε, είτε είναι σενάριο είτε είναι ξε-σενάριο) παραγγελία / ανάθεση;
Ένα μέρος του κλειδιού βρίσκεται στην απάντηση σ’ ένα γειτονικό ερώτημα: γιατί η “αυγή” κιντρίνισε ξαφνικά σε σχέση με έναν δικαστή του σ.τ.ε., παραμονές μιας κρίσιμης συνεδρίασης και απόφασης; Πολλά μπορεί να καταλογίσει κανείς στην εφημερίδα της Κουμουνδούρου εκτός απ’ το ότι το έχει συνήθειο να παριστάνει την espesso ή την “ζούγκλα”. Όμως αυτό ακριβώς έκανε! Δεν πρέπει να αγνοήσουμε την δύναμη της ανθρώπινης βλακείας: ήταν ένα τραγικό λάθος της διεύθυνσης σύνταξης της “αυγής”, που κατέστρεψε τον ψηλότερο πύργο του φαιορόζ “ηθικού πλεονεκτήματος”... Όντως, είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε και αυτήν την πιθανότητα· αν και δεν υπήρξε καμία αντίδραση από κανέναν (της κυβέρνησης) που να τιμωρεί τους “ηλίθιους” της κομματικής δημοσιογραφίας / γραφειοκρατίας.
Αν, όμως, ο κιτρινισμός της “αυγής” δεν ήταν θέμα βλακείας; Αν ήταν σκόπιμος; Αν, δηλαδή, το πραγματικό ζητούμενο ήταν η επίσημη ακύρωση του διαγωνισμού, ακόμα κι αν αυτό είχε κάποιες (μάλλον αμελητέες τελικά...) συνέπειες για το κύρος του “αντ’ αυτού”, του πρωθυπουργού, της φαιορόζ εκστρατείας κατά της “διαπλοκής”; Παρότι μοιάζει “σενάριο” δεν θα ήταν φρόνιμο να αποκλείσει κανείς αυτό το ενδεχόμενο.
Σύμφωνα με τον καθεστωτικό και καλά δικτυωμένο δημοσιοργάφο Γ. Δελαστίκ: [1εφ. “πριν”, 28/10, ο Τσίπρας προς την έξοδο.]
...Φανταστείτε ότι κορυφαία κυβερνητικά στελέχη που βρίσκονται στο περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα, πριν από την πρώτη συνεδρίαση του ΣτΕ, νόμιζαν ότι έχουν υπέρ του 16 δικαστές του ΣτΕ έναντι μόλις 9 που ήταν εναντίον τους, ενώ όπως έδειξε το αποτέλεσμα ήταν 14 εναντίον τους και μόνο 11 υπέρ τους....
Αν ο νόμος κρινόταν “συνταγματικός” η μεν φαιορόζ κυβέρνηση θα είχε πετύχει μια καλή νίκη, ένας δε απ’ τους βασικούς εντολοδόχους και υποστηρικτές της (ο “εθνικός” εργολάβος) θα έμενε με ένα σοβαρό πρόβλημα: χωρίς δικό του κανάλι...[2Από ρεπορτάζ της “εφημερίδας των συντακτών” στις 3 Σεπτέμβρη, πριν δηλαδή τον διαγωνισμό και όσα τον ακολούθησαν, εκλεκτές περικοπές (ο τονισμός δικός μας):
Ο Φώτης Μπόμπολας, επικεφαλής της “Πήγασος” (“Εθνος”, “Ημερησία”, “Goal News”, περιοδικά, ιστοσελίδες, με συμμετοχή 32,7% στην “Τηλέτυπος” του MEGA, σε πρακτορεία διανομής, ιστοσελίδες, στο STOIXIMAN, σε εκτυπώσεις, σε τηλεοπτικές παραγωγές και εισαγωγή ταινιών, σίριαλ κ.λπ.), ήταν χθες στην Εξεταστική Επιτροπή πολύ πιο μαζεμένος από τον “φιλελεύθερο-αντικρατιστή” ιδιοκτήτη του ΣΚΑΪ, Γ. Αλαφούζο - που εξετάστηκε την περασμένη Τετάρτη.
Λιγομίλητος ο κ. Μπόμπολας, ήπιος, ίσως και φιλικός προς την κυβέρνηση, η οποία ορθώς, κατά την άποψή του, ξεκαθαρίζει επιτέλους το τοπίο των καναλιών, ελέγχει τα δάνεια των ΜΜΕ και δεν “φιμώνει” ούτε απειλεί κανέναν.
Αντίθετα, ήταν ιδιαίτερα αυστηρός με τους ώς τώρα συνεταίρους του στο MEGA, από τους οποίους δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή τρόπος για να απαλλαγεί, όπως άφησε να εννοηθεί...
...
Ο κ. Μπόμπολας, με λίγα λόγια, αποχαιρέτησε... το MEGA, αφού οι ώς τώρα συνεταίροι του δεν βάζουν λεφτά, χρωστάνε κάπου 10.000.000 ακόμα και στον ίδιο (“Ανωση”) και τα δάνεια του σταθμού έχουν καταγγελθεί νομίμως από τις τράπεζες, ανατρέποντας την έως τώρα ισορροπία του κλάδου των ΜΜΕ.
Κράτησε ωστόσο και μια πισινή ως προς την έκβαση των ενστάσεων και των δικαστικών προσφυγών κατά του νόμου για την αδειοδότηση και κατά της διαδικασίας του διαγωνισμού.
...
Ο κ. Μπόμπολας, εν αντιθέσει με τον ιδιοκτήτη του ΣΚΑΪ και τη δεξιά αντιπολίτευση, δεν θεωρεί ότι οι τράπεζες είναι τρομοκρατημένες από τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση και γι' αυτό δεν δίνουν πια λεφτά στα ΜΜΕ, πιέζοντάς τα λογοκριτικά.
Είπε ότι τώρα θέτουν αυστηρά κριτήρια οι τράπεζες γιατί ενδιαφέρονται να πάρουν πίσω τα λεφτά και τους τόκους τους και ζητούν λογικά περισσότερες εγγυήσεις, συγκεκριμένα ενέχυρα με πραγματικές αξίες, προσημειώσεις για να αναδιαρθρώσουν τα παλιά μεγάλα χρέη, αρκεί οι μέτοχοι να συμμετέχουν κι αυτοί στη χρηματοδοτική στήριξη των επιχειρήσεών τους.
Αυτός, λέει, έχει βάλει στα χρόνια της κρίσης 30.000.000 ευρώ και έφερε από μια offshore του Παναμά με την επωνυμία “Rostovar Capital” 4,5 εκατομμύρια (με 2% επιτόκιο) για να στηρίξει την “Πήγασος”.
Δεν χρωστάει στο Δημόσιο, δεν γνωρίζει τις δραστηριότητες του αδελφού του, Λεωνίδα, στον κατασκευαστικό τομέα και τις νομικές περιπέτειές του στην Κύπρο και εδώ, όπως δεν γνωρίζει και τίποτα για τη διαχείριση του MEGA...
Σα να τον ήθελε τον διαγωνισμό στις αρχές Σεπτέμβρη του 2016 ο γυιός του “εθνικού” εργολάβου... Και θα πρέπει να ήταν ο μόνος απ’ τους ιστορικούς ιδιοκτήτες των ελληνικών τηλεοπτικών επιχειρήσεων που τον ήθελε.
Μετά, όμως, ίσως να άλλαξε γνώμη...] Ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο είναι δικό σας θέμα να κρίνετε ποιο ήταν το σημαντικότερο και, κατά συνέπεια, τίνος η γνώμη είχε το μεγαλύτερο βάρος. Εμείς έχουμε κρίνει.
Κι όχι “φτιάχνοντας σενάρια”! Λίγο μετά την λήξη της υπόθεσης “διαγωνισμός τηλεοπτικών αδειών” ξεκίνησαν τα θαύματα. Το mega άρχισε να ζωντανεύει!!! Ενώ οι 4 “συστημικές” τράπεζες είχαν “μπλοκάρει” εδώ και πολλούς μήνες τραπεζικούς λογαριασμούς της εταιρείας “τηλέτυπος” ύψους 30 μυρίων, εξαιτίας της μη αποπληρωμής των δανειών της, αποφάσισαν (χωρίς κάποια γνωστή αλλαγή στο πρόβλημα των συγκεκριμένων “κόκκινων” δανείων) να ξεμπλοκάρουν ένα ποσό 2,5 μυρίων ευρώ, για να πληρωθούν (εν μέρει) οι εργαζόμενοι στο mega. Καλωσύνη τους. Γιατί περίμεναν όμως τόσους μήνες; Με ποια, ακριβώς, τραπεζικά κριτήρια έλεγαν επί μήνες “όχι” και τώρα λένε “ναι”;
Εννοείται πως επειδή τα λεφτά δεν πέφτουν απ’ τον ουρανό, ξαναζεστάθηκαν οι φήμες ότι “κάποιοι” απ’ τους μετόχους θα βάλουν λεφτά για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου (έτσι ώστε να αρχίσει και η αποπληρωμή των δανείων... και, όπως διατυπώθηκε δημοσιογραφικά, να γίνει η πλήρης επαναφορά του σταθμού στη δράση...)
Κάποιοι; Ποιοί “κάποιοι”; Ο δολ για παράδειγμα, που είναι ήδη χρεωκοπημένος;
Σκόρπια γεγονότα:
- ένα “εθνικό κανάλι” με μετόχους στα μαχαίρια...
- μια γενική “κρίση χρηματοδότησης” και “ρευστότητας”...
- ένας παράξενος διαγωνισμός...
- ένας μπαγάσας υπερθεματιστής / “μπροστινός”...
- μια κίτρινη εφημερίδα της κυβερνοαριστέρας...
- μια απόφαση του σ.τ.ε.: γυρίστε στην αφετηρία...
- ένα “εθνικό κανάλι” που μπορεί να ζωντανέψει με καινούργια μετοχική σύνθεση... Ας πούμε ο δολ (με μεγάλο μερίδιο) μπορεί να πουλήσει στον asset... Ο ιδιοκτήτης του σίγουρα χρειάζεται επειγόντως ρευστό... Όσο για τον οίκο των Βαρδινογιάννηδων; Θα μπορούσε να παραμείνει σαν μικρομέτοχος, τσοντάροντας αναλογικά με το μερίδιό του, έτσι, για να έχει ένα λόγο (και να φυλάγεται...). [3Την Πέμπτη 3/11 η “εφ.συν” είχε δύο ενδιαφέροντα ρεπορτάζ.
Το ένα, με τίτλο η επιστροφή των μετόχων, ανέφερε μεταξύ άλλων:
... Την Τρίτη λοιπόν είχαν συνάντηση οι μέτοχοι το mega με τις τράπεζες. Όχι όλοι όμως, μόνο οι πλευρές Μπόμπολα και Βαρδινογιάννη. Τον Σταύρο Ψυχάρη τον αφήνουν απ’ έξω... Ήδη μάλιστα ο Φώτης Μπόμπολας, σύμφωνα με πληροφορίες, έκανε την εμφάνισή του στις εγκαταστάσεις του mega στη Μεσογείων. Να δούμε τι θα προτείνουν στις τράπεζες, ποιο θα είναι το σχέδιο εξυγίανσης που θα παρουσιάσουν στις τράπεζες που κρατούν μπλοκαρισμένους ακόμα τους λογαριασμούς του καναλιού...
Το άλλο (του ίδιου ρεπόρτερ), με τίτλο αδικαιολόγητα 50 εκατ. ευρώ, ανέφερε μεταξύ άλλων:
Γύρω στα 50 εκατομμύρια ευρώ. Τόσα είναι τα χρήματα που δεν μπόρεσε τελικά να δικαιολογήσει ο Σταύρος Ψυχάρης στον έλεγχο που του έγινε από το Κέντρο Φορολογουμένων Μεγάλου Πλούτου... Το επόμενο στάδιο που ακολουθεί είναι η άσκηση ποινικής δίωξης στον Σταύρο Ψυχάρη σε βαθμό κακουργήματος για φοροδιαφυγή και για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, κοινώς για ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
...
Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη συνολικά οφείλει στις τέσσερεις συστημικές τράπεζες περισσότερα από 197 εκατ. ευρώ.
Συνδυάζοντας τα δύο ρεπορτάζ συμπεραίνει κανείς ότι γίνεται της “αντιδιαπλοκής το κάγκελο”. Έτσι δεν είναι; Πολύ “αντιδιαπλοκή” βρε αδελφέ!
]
Όμως απ’ όλη αυτήν την “γυροβολιά της αντιδιαπλοκής” κάποιος έχει μείνει στο κρύο: ο asset. Δεν μπορεί να μείνει εκεί, έτσι δεν είναι; Έχει πολλούς παράδες... Και δείχνει, τώρα, θυμωμένος. Κάποιος θα τον καλοπιάσει και θα τον πείσει...
(By the way: εκείνος ο βασιλιάς της χλωρίνης, ο Λαυρεντιάδης, τι γίνεται; Τι κάνει αυτή η ψυχή;)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1 - εφ. “πριν”, 28/10, ο Τσίπρας προς την έξοδο.
[ επιστροφή ]
2 - Από ρεπορτάζ της “εφημερίδας των συντακτών” στις 3 Σεπτέμβρη, πριν δηλαδή τον διαγωνισμό και όσα τον ακολούθησαν, εκλεκτές περικοπές (ο τονισμός δικός μας):
Ο Φώτης Μπόμπολας, επικεφαλής της “Πήγασος” (“Εθνος”, “Ημερησία”, “Goal News”, περιοδικά, ιστοσελίδες, με συμμετοχή 32,7% στην “Τηλέτυπος” του MEGA, σε πρακτορεία διανομής, ιστοσελίδες, στο STOIXIMAN, σε εκτυπώσεις, σε τηλεοπτικές παραγωγές και εισαγωγή ταινιών, σίριαλ κ.λπ.), ήταν χθες στην Εξεταστική Επιτροπή πολύ πιο μαζεμένος από τον “φιλελεύθερο-αντικρατιστή” ιδιοκτήτη του ΣΚΑΪ, Γ. Αλαφούζο - που εξετάστηκε την περασμένη Τετάρτη.
Λιγομίλητος ο κ. Μπόμπολας, ήπιος, ίσως και φιλικός προς την κυβέρνηση, η οποία ορθώς, κατά την άποψή του, ξεκαθαρίζει επιτέλους το τοπίο των καναλιών, ελέγχει τα δάνεια των ΜΜΕ και δεν “φιμώνει” ούτε απειλεί κανέναν.
Αντίθετα, ήταν ιδιαίτερα αυστηρός με τους ώς τώρα συνεταίρους του στο MEGA, από τους οποίους δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή τρόπος για να απαλλαγεί, όπως άφησε να εννοηθεί...
...
Ο κ. Μπόμπολας, με λίγα λόγια, αποχαιρέτησε... το MEGA, αφού οι ώς τώρα συνεταίροι του δεν βάζουν λεφτά, χρωστάνε κάπου 10.000.000 ακόμα και στον ίδιο (“Ανωση”) και τα δάνεια του σταθμού έχουν καταγγελθεί νομίμως από τις τράπεζες, ανατρέποντας την έως τώρα ισορροπία του κλάδου των ΜΜΕ.
Κράτησε ωστόσο και μια πισινή ως προς την έκβαση των ενστάσεων και των δικαστικών προσφυγών κατά του νόμου για την αδειοδότηση και κατά της διαδικασίας του διαγωνισμού.
...
Ο κ. Μπόμπολας, εν αντιθέσει με τον ιδιοκτήτη του ΣΚΑΪ και τη δεξιά αντιπολίτευση, δεν θεωρεί ότι οι τράπεζες είναι τρομοκρατημένες από τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση και γι' αυτό δεν δίνουν πια λεφτά στα ΜΜΕ, πιέζοντάς τα λογοκριτικά.
Είπε ότι τώρα θέτουν αυστηρά κριτήρια οι τράπεζες γιατί ενδιαφέρονται να πάρουν πίσω τα λεφτά και τους τόκους τους και ζητούν λογικά περισσότερες εγγυήσεις, συγκεκριμένα ενέχυρα με πραγματικές αξίες, προσημειώσεις για να αναδιαρθρώσουν τα παλιά μεγάλα χρέη, αρκεί οι μέτοχοι να συμμετέχουν κι αυτοί στη χρηματοδοτική στήριξη των επιχειρήσεών τους.
Αυτός, λέει, έχει βάλει στα χρόνια της κρίσης 30.000.000 ευρώ και έφερε από μια offshore του Παναμά με την επωνυμία “Rostovar Capital” 4,5 εκατομμύρια (με 2% επιτόκιο) για να στηρίξει την “Πήγασος”.
Δεν χρωστάει στο Δημόσιο, δεν γνωρίζει τις δραστηριότητες του αδελφού του, Λεωνίδα, στον κατασκευαστικό τομέα και τις νομικές περιπέτειές του στην Κύπρο και εδώ, όπως δεν γνωρίζει και τίποτα για τη διαχείριση του MEGA.
...
Σα να τον ήθελε τον διαγωνισμό στις αρχές Σεπτέμβρη του 2016 ο γυιός του “εθνικού” εργολάβου... Και θα πρέπει να ήταν ο μόνος απ’ τους ιστορικούς ιδιοκτήτες των ελληνικών τηλεοπτικών επιχειρήσεων που τον ήθελε.
Μετά, όμως, ίσως να άλλαξε γνώμη...
[ επιστροφή ]
3 - Την Πέμπτη 3/11 η “εφ.συν” είχε δύο ενδιαφέροντα ρεπορτάζ.
Το ένα, με τίτλο η επιστροφή των μετόχων, ανέφερε μεταξύ άλλων:
... Την Τρίτη λοιπόν είχαν συνάντηση οι μέτοχοι το mega με τις τράπεζες. Όχι όλοι όμως, μόνο οι πλευρές Μπόμπολα και Βαρδινογιάννη. Τον Σταύρο Ψυχάρη τον αφήνουν απ’ έξω... Ήδη μάλιστα ο Φώτης Μπόμπολας, σύμφωνα με πληροφορίες, έκανε την εμφάνισή του στις εγκαταστάσεις του mega στη Μεσογείων. Να δούμε τι θα προτείνουν στις τράπεζες, ποιο θα είναι το σχέδιο εξυγίανσης που θα παρουσιάσουν στις τράπεζες που κρατούν μπλοκαρισμένους ακόμα τους λογαριασμούς του καναλιού...
Το άλλο (του ίδιου ρεπόρτερ), με τίτλο αδικαιολόγητα 50 εκατ. ευρώ, ανέφερε μεταξύ άλλων:
Γύρω στα 50 εκατομμύρια ευρώ. Τόσα είναι τα χρήματα που δεν μπόρεσε τελικά να δικαιολογήσει ο Σταύρος Ψυχάρης στον έλεγχο που του έγινε από το Κέντρο Φορολογουμένων Μεγάλου Πλούτου... Το επόμενο στάδιο που ακολουθεί είναι η άσκηση ποινικής δίωξης στον Σταύρο Ψυχάρη σε βαθμό κακουργήματος για φοροδιαφυγή και για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, κοινώς για ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
...
Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη συνολικά οφείλει στις τέσσερεις συστημικές τράπεζες περισσότερα από 197 εκατ. ευρώ.
[ επιστροφή ]
