...
Αν πρέπει να κρατήσουμε μια ανάλυση της σημερινής πραγματικότητας μέσα από τα μάτια του αστικού στρατοπέδου, ας το κάνουμε μέσα από τα λόγια του προέδρου της Ν.Δ. και όχι των απελπισμένων σπιν του: “Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διεξάγει έναν ακήρυκτο ταξικό πόλεμο υπέρ των χαμηλότερων στρωμάτων και εις βάρος των ευπορότερων”. Γι' αυτό ακριβώς ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο, για να μετακυλήσει όσο μπορεί τα βάρη στους μενουμευρωπαίους, και αυτό ακριβώς κάνει.
Αυτό ήταν το πανηγυρικό τέλος ενός άρθρου με τίτλο “είμαστε και φαινόμαστε” στην καθεστωτική εφ. “αυγή”, στις 26 Μάη. Σύμφωνα με τον εμπνευσμένο αρθρογράφο (που κέρδισε την “δεκάλεπτη” φήμη που προφανώς αναζητούσε...), η φαιορόζ κυβέρνηση είναι, περίπου, μια κυβέρνηση μπολσεβίκων· κι αυτό αποδεικνύεται (κατά την σοφή του γνώμη) επειδή ως τέτοια την κατηγορεί η δεξιά αντιπολίτευση. Προφανώς δεν μας απασχολεί τι γράφουν τα κομματικά έντυπα της φαιορόζ κυβέρνησης (και τι είδους επιβεβαίωση τραβάει η ψυχή των μελών των κομμάτων της). Αναρωτιόμαστε, ωστόσο, για την άβυσσο της βλακείας των ανθρώπων. Διότι είναι “φαινόμαστε” κι αυτό: οι ψεκασμένοι κάνουν ακήρυχτο ταξικό πόλεμο...
Έλα, όμως, που μιλούν κι άλλοι γι’ αυτήν την “μίσος ταξικός” (κατά τις φαντασιώσεις και την προπαγάνδα της) κυβέρνηση! Και είναι από πολλές απόψεις πολύ πιο αρμόδιοι να την βάλουν στη σωστή θέση, από ταξική άποψη, σε σχέση με τις κοινοβουλευτικές ανοησίες.
Για παράδειγμα οι έλληνες εφοπλιστές. Αυτό που ακολουθεί δημοσιεύτηκε (σατανική σύμπτωση!) την ίδια ημέρα του “είμαστε και φαινόμαστε”. Στις 26 Μάη. Αλλά δεν είναι στιγμή αυτοϊκανοποίησης. Το αναδημοσιεύουμε ολόκληρο (ο τονισμός με αραίωση δικός μας), και το σχολιάζουμε μετά.
Η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε επισήμως τις απαιτήσεις της Commission για αλλαγές στη νομοθεσία γύρω από τη φορολόγηση της ναυτιλίας, ώστε να συμμορφωθεί η χώρα μας με τους κοινοτικούς κανονισμούς όσον αφορά στις κρατικές ενισχύσεις.
Σε επιστολή της προς την Κομισιόν, η ελληνική κυβέρνηση “απορρίπτει τον ισχυρισμό ότι το ελληνικό σύστημα του φόρου χωρητικότητας συνιστά προνομιακή μεταχείριση και ότι στρεβλώνει τον ανταγωνισμό στην ΕΕ”, σύμφωνα με όσα αναφέρει στην ετήσιά έκθεσή της (που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα) η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών.
Η Κομισιόν είχε ανακοινώσει τον Δεκέμβριο ότι ορισμένα στοιχεία του συστήματος φορολόγησης της ναυτιλίας παραβιάζουν τις κοινοτικές οδηγίες για τις κρατικές ενισχύσεις προς τον ναυτιλιακό τομέα.
Η Κομισιόν ζητούσε από την Ελλάδα, μεταξύ άλλων, να επιβάλει φόρους μερισμάτων, κεφαλαιουχικών κερδών και κληρονομίας στους μετόχους ναυτιλιακών εταιρειών, να τερματίσει την ειδική φορολογική μεταχείριση για μεσιτικές και άλλες εταιρείες παροχής ναυτιλιακών υπηρεσιών, καθώς και να εξαιρέσει από το καθεστώς φορολόγησης χωρητικότητας τα αλιευτικά, τα ρυμουλκά και τα γιωτ.
Η απάντηση που έστειλε η Ελλάδα τον Απρίλιο σύμφωνα με το mononews.gr απορρίπτει αυτά τα αιτήματα, σύμφωνα με την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών.
“Η απάντηση της ελληνικής κυβέρνησης στους ισχυρισμούς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επικαλέστηκε συνεκτικά και παρείχε ισχυρές νομικές βάσεις υπερασπιζόμενη τη νομιμότητα του ελληνικού καθεστώτος φορολόγησης της ναυτιλίας και υπογραμμίζοντας ότι η ελληνική ναυτιλιακή βιομηχανία αποτελεί σημαντικό κομμάτι της εθνικής ταυτότητας, ένα γεγονός που αντανακλάται στο Σύνταγμα”, αναφέρει στην ετήσια αναφορά της η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών, χωρίς να δίνει περισσότερες λεπτομέρειες.
Οι απαιτήσεις της Κομισιόν ήταν “ένα απογοητευτικό πλήγμα για τον ναυτιλιακό τομέα”, δηλώνει ο πρόεδρος της Ένωσης, Θεόδωρος Βενιάμης, σε εισαγωγικά του σχόλια που περιλαμβάνονται στην έκθεση. “Αντί να παραμένει προσηλωμένη σε τρόπους για να αντιμετωπίσει την παγκόσμια ύφεση και την κατάρρευση των τιμών [η ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα] καλείται εκτάκτως να υπερασπιστεί αποτελεσματικά το δικαίωμα να παραμείνει ανταγωνιστική στο διεθνές περιβάλλον”, προσθέτει.
Αν τα επιχειρήματα της Ελλάδας δεν πείσουν την Κομισιόν, τότε θα ξεκινήσει επίσημη έρευνα για το θέμα σε βάρος της Αθήνας, μία διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει ακόμα και αρκετά χρόνια. Ωστόσο, οι απαιτήσεις της Κομισιόν ενδεχομένως να επανεμφανιστούν νωρίτερα ως μέρος του προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας.
Η Ελλάδα έχει ήδη δεσμευθεί στους δανειστές από πέρυσι να εξαλείψει σταδιακά “ειδικές φορολογικές μεταχειρίσεις της ναυτιλιακής βιομηχανίας”. Ωστόσο, αυτή η δέσμευση παραμένει ασαφής και δεν έχει συγκεκριμενοποιηθεί μέχρι τώρα.
Είχαμε πει μερικά πράγματα για αυτό το “εθνικά κρίσιμο” θέμα πριν 4 μήνες (Sarajevo νο 103, Φλεβάρης 2016, ποιος είναι τ’ αφεντικό;). Οπωσδήποτε δεν είναι από εκείνα τα θέματα που η “φιλολαϊκή” φαιορόζ κυβέρνηση θα ήθελε να μαθαίνονται. Δεν είναι κάτι που θα δημοσιευόταν στην “αυγή”, για παράδειγμα. Ούτε είναι το καλύτερο για τους ροζ “ανατροπείς” να τους σφίγγουν το χέρι και να τους αγκαλιάζουν οι εφοπλιστές, και μάλιστα για ένα θέμα που πονάει τον “λαό”: την μη φορολόγησή τους.
Τι ζητάει η καταραμένη κομισιόν; Όχι να αλλάξει η φορολόγηση των πλοίων μεταφοράς φορτίων (που γίνεται στην ελλάδα, όπως και παντού πια στην ευρώπη, με βάση το τονάζ, αν και όχι με τους ίδιους συντελεστές παντού). Ζητάει αυτά που είναι με αραίωση πιο πάνω.
Αλλά όχι. Ούτε οι μεσίτες, ούτε οι αγοραπωλησίες, ούτε οι κληρονομιές, ούτε τα κότερα, ούτε τίποτα δεν θα δώσουν ένα σέντσι τσακιστό παραπάνω απ’ τα ελάχιστα (σκανδαλωδώς ελάχιστα) που δίνουν ως τώρα. Γιατί μιλάμε για “ένα σημαντικό κομμάτι της εθνικής ταυτότητας”. Και μ’ αυτό δεν παίζει κανείς.
Ο ίδιος ο (πασοκ, πρώην πρόεδρος του συνδικάτου των εφοριακών, που σημαίνει: μια στέρεη μονάδα βαθέος κράτους) υφυπουργός οικονομικών αρμόδιος για τα έσοδα Τρύφωνας Αλεξιάδης, είχε μιλήσει έξω απ’ τα δόντια στο συνέδριο της εφ. “ναυτεμπορική” στις 26 του περασμένου Γενάρη. Αντιγράφουμε από ένα ρεπορτάζ τότε:
“Δεν υπάρχει περίπτωση να αυξηθεί η φορολόγηση στη ναυτιλία” δήλωσε ο κ. Αλεξιάδης, προς ικανοποίηση του εφοπλιστικού λόμπι και παρά το γεγονός ότι η αύξηση της φορολογίας των Ελλήνων εφοπλιστών υπάρχει ως δέσμευση στο τρίτο μνημόνιο, που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών έβαλε μια και καλή τέλος, στις περσινές (προεκλογικές κυρίως) διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ, για ανατροπή των προκλητικών φορολογικών προνομίων των Ελλήνων εφοπλιστών στο πλαίσιο της αποκατάστασης αδικιών και της ισονομίας, αλλά και στη λογική του “να πληρώσουν οι έχοντες”.
...
“Το ζήτημα του φορολογικού ανταγωνισμού στην Ε.Ε πρέπει να συζητηθεί με σαφήνεια σε επίπεδο Ευρώπης, και να τεθούν τα θέματα των φορολογικών παραδείσων, γιατί δεν γίνεται να μας κουνάνε το δάχτυλο και να μας κατηγορούν για φοροδιαφυγή χώρες που στην επικράτειά τους τρέφουν φορολογικούς παραδείσους, όπου κρύβονται τα λεφτά της φοροδιαφυγής” σημείωσε χαρακτηριστικά ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, από το βήμα του συνεδρίου.
“Δεν υπάρχει περίπτωση να αυξηθεί η φορολόγηση στη ναυτιλία, με κίνδυνο να πληγεί η ανταγωνιστικότητά της και επομένως τα δημόσια έσοδα και αντίστοιχα να ωφεληθούν τα δημόσια έσοδα άλλων χωρών” πρόσθεσε.
Άσχετα θέματα (περί “φορολογικών παραδείσων”), παρότι η σεμνή φαιορόζ κυβέρνηση έκανε μια προσπάθεια κι εκεί... Αλλά “μας πνίγει το δίκιο μας διάολε” (σαν ελληνικά αφεντικά).
το αληθινό “δεν πληρώνω - δεν πληρώνω!”
Δεν είναι τα πιο πάνω “γκρίνια”. Σας καλούμε να σκεφτείτε σοβαρά (αν δεν το έχετε κάνει ήδη) το εξής. Ύστερα από 6 χρόνια “σκληρής μνημονιακής επίθεσης” είναι απόλυτα σαφές, σε όλο το διακομματικό εύρος που θα ήταν δυνατόν, ότι υπάρχουν στην ελλάδα συγκεκριμένοι καπιταλιστικοί / κρατικοί τομείς στους οποίους δεν περνάει καμία “επίθεση” και καμία “κατοχή”. Εφοπλιστές, εκκλησία, στρατός, σύμπλεγμα της ασφάλειας, επιχειρηματίες δυναμικών τομέων (π.χ. φαρμακοβιομήχανοι), εργολάβοι δημοσίων έργων, βιομήχανοι τουρισμού, κλπ. Στο ίδιο επίπεδο μ’ αυτούς ή λίγο χαμηλότερα υπάρχουν άλλες “οάσεις”, επίσης ατσαλάκωτες από οποιαδήποτε “κακία των δανειστών”: τμήματα της αριστοκρατίας των μισθωτών (σε περιοχές του δημόσιου τομέα ή επιλεγμένων δεκο), ιδιοκτήτες ταξί, ιδιοκτήτες κτελ, κλπ. Απο εκεί και πέρα εκτείνεται η θάλασσα των μικροαστών και μεσοαστών που παρότι πράγματι “κτυπήθηκαν” απ’ την κρίση την ίδια (και όχι απ’ τα “μνημόνια”) έχουν καταφέρει σε μεγάλο βαθμό (αλλά όχι εντελώς· δεν ήταν δυνατόν αυτό!) να την βγάλουν σχετικά καθαρή. Κάμποσοι και απόλυτα.
Και στον πάτο είμαστε εμείς. Εκατοντάδες χιλιάδες εμείς, και των δύο φύλων, σχεδόν σ’ όλη την ηλικιακή κλίμακα.
Δεν χρειάζεται (υποστηρίζουμε) ιδιαίτερη σοφία για να θεωρούνται οριστικά αποδεδειγμένα μερικά βασικά που υποστηρίζουμε σαν οργανωμένη εργατική αυτονομία όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης (και της διαχείρισής της).
α) Πρώτο και βασικό: δεν υπάρχει καμία “γενική επίθεση απ’ έξω” στην “ελλάδα”, στους “έλληνες” και τα λοιπά. Ο πολιτικός δανεισμός και οι περιβόητες “διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις”, ακόμα κι αν είχαν σχεδιαστεί διαφορετικά, αντικειμενικά αξιοποιήθηκαν απ’ τον κύριο όγκο των εσωτερικών δυνάμεων καπιταλιστικής κατοχής. Κι αυτό μπορούσε κανείς να το προβλέψει εξ’ αρχής, έχοντας στοιχειώδη γνώση για το τι είναι μια καπιταλιστική δομή εκμετάλλευσης, γενικά· και τι είναι η ελληνική κρατική / καπιταλιστική δομή, ειδικά. Έχουμε, λοιπόν, την ενίσχυση και την σκλήρυνση εκείνου που συνέβαινε πριν την κρίση: την εθνική καπιταλιστική / κρατική κατοχή σε βάρος της σύγχρονης εργατικής τάξης. Τελεία και παύλα.
β) Δεύτερο, και εξίσου βασικό. Όλες οι ρητορικές περί “ελληνικού πειραματόζωου”, περί “εθνικής ανεξαρτησίας”, περί “εξόδου απ’ το ευρώ και την ε.ε.”, περί “εθνικού νομίσματος” κλπ, και υποκειμενικά και αντικειμενικά ήταν και παραμένει μέρος της εκστρατείας συγκάλυψης της πραγματικότητας - της σκληρής ταξικής πραγματικότητας που ζούμε σαν σύγχρονοι εργάτες και εργάτριες. Σαν αυτόνομοι δεν “λυπηθήκαμε” αυτά τα χρόνια κανέναν κόπο και κανένα έξοδο για να δημοσιοποιήσουμε (όχι απλά στα “μέτρα των δυνατοτήτων μας” αλλά ακόμα περισσότερο) μια ξεκάθαρη, χωρίς “εσωτερικές αντιφάσεις” αντί - στάση, ταυτόχρονα απέναντι στ’ αφεντικά και απέναντι στους παλιούς και νέους εθνικιστές λακέδες τους. Αν μας επιτρέπεται: έχουμε “φάει πολύ σκατό” για τις απόψεις και τις πολιτικές πρωτοβουλίες μας. Και άφθονο “υγιεινομικό αποκλεισμό”.
Ας είναι... Είμαστε περήφανοι, για τον απλό λόγο πως έχουμε σταθεί κόντρα σε όλα αυτά που μισούμε από ταξική θέση, ακόμα κι αν ξέρουμε ότι δεν πετύχαμε τίποτα σπουδαίο γενικότερης αξίας και σημασίας για την τάξη μας. Απ’ αυτή τη θέση, λοιπόν, και εφόσον δεν κρατήσαμε, δεν κρατάμε και δεν πρόκειται να κρατήσουμε τις απόψεις και τις πρωτοβουλίες μας σε “κλειστούς κύκλους σοφών”, δεν δεχόμαστε ούτε πρόκειται ποτέ να δεχθούμε ότι έγιναν “λάθη” (“λάθος εκτιμήσεις”) απ’ την αριστερά, την άκρα αριστερά, και (με λαχανιασμένη καθυστέρηση) ένα τμήμα των αναρχικών, στις εθνικιστικές “αντι-ε.ε.” και “αντι- ευρώ” απόψεις τους, που παριστάνουν στα λόγια τον “αντικαπιταλισμό” και τον “αντικρατισμό”, και στην πράξη βοήθησαν απεριόριστα στη σύγχυση και στην ουσιαστική ενίσχυση της εσωτερικής κατοχής, “άσπρης” και “μαύρης”. Δεν δεχόμαστε και δεν πρόκειται να δεχθούμε θεωρήματα περί “ξεγελάσματος”. Όχι. Η ουσιαστική στήριξη όλων των ντόπιων αφεντικών έχει γίνει ως τώρα τόσο αποτελεσματικά ώστε...
γ) Είναι γνωστό πως όχι μόνο δεν “ψηφίσαμε” ποτέ συ.ριζ.α., όχι μόνο δεν “ποντάραμε” ποτέ και για τίποτα στην υποτιθέμενη “αριστερή κυβέρνηση”, αλλά πριν και, ακόμα περισσότερο μετά τον περασμένο Γενάρη την κριτικάραμε τόσο εκτεταμένα και τόσο έντονα ώστε να αποκτήσουμε επιπλέον εχθρούς. Είμασταν μόνοι σ’ αυτό το έργο, τις ένδοξες εποχές της Βαρουφάκειας παρέλασης και της “σκληρής διαπραγμάτευσης”· είμαστε μόνοι σ’ αυτό το έργο ακόμα και στην κορύφωση της μαζικής αυτο-εξαπάτησης που ονομάστηκε “δημοψήφισμα” πριν σχεδόν ένα χρόνο. Τώρα που τα άλλοτε “αριστερά” ιδάλματα αποδεικνύονται αυτό που ήταν πάντα, δεξιοί με ορισμένες “κεντρώες ευαισθησίες”, είναι εύκολο οι πρώην θαυμαστές (και οι πρώην συνεταίροι) τους να βρίζουν. Δεν ανήκουμε σ’ αυτόν τον βάλτο! Γι’ αυτό και δεν έχουμε τώρα κάποιο νταλκαδιασμένο κατηγορητήριο κατά των φαιορόζ κυβερνητών. Σαν αυτόνομους εργάτες δεν μας “πρόδωσε” κανείς· δεν θα το επιτρέπαμε ποτέ στους εαυτούς μας να είμαστε “προδομένοι”!
δ) Τόσο οι δεξιοί κυβερνώντες όσο και οι δεξιοί αντιπολιτευόμενοι (ακόμα κι εκείνοι που παριστάνουν τους “αριστερούς” ή δεν ξέρουμε τι άλλο) θα συνεχίσουν την βασική δουλειά που έχουν αναλάβει: να μας κρατήσουν σαν σύγχρονη εργατική τάξη δεμένους, μουγκούς, κατατονικούς “στα κουπιά”. [1] Και θα χρησιμοποιήσουν γι’ αυτό τον σκοπό κάθε πιθανό και απίθανο μέσο. Αυτό δεν μας ξαφνιάζει. Το ξέραμε από πάντα.
Έτσι έχουν τα πράγματα. Και φαίνονται.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1 - Αναμενόμενο είναι. Οι απόκληροι και οι “προδομένοι” της επικής εποχής του συ.ριζ.α. (ειδικά του πρώτου κυβερνητικού του εξάμηνου), αυτοί κι αυτές που με άνεση στρώθηκαν στα βουλευτιλίκια και στα υπουργιλίκια εκείνης της δήθεν “επαναστατικής” περιόδου, αλλά και κάμποσοι απο εκείνους που έτρεχαν λαχανιασμένοι στο Σύνταγμα για να διαδηλώσουν υπέρ της κυβέρνησής “τους”, γραφειοκρατούν για ένα αντιμνημονιακό και αντι-ε.ε. sequel. Οι αναλύσεις τους είναι μαύρη κωμωδία. Αλλά οι προθέσεις τους είναι διακηρυγμένες στα λόγια και στην πράξη εδώ και χρόνια: 8 χιλιάρικα το κεφάλι, και τα υπόλοιπα. Είναι τα ρετάλια του “τρίτου πόλου” (θυμίζει τίποτα ή να ανοίξουμε το στόμα μας;) και μαζί, φυσικά, οι απογοητευμένοι απ’ την “δεξιά στροφή” (την ποια;) του κυβερνοσύριζα, με τις υπογραφές στο “3ο μνημόνιο” και τα λοιπά.
Ποιος θα κερδίσει απ’ αυτό το sequel του “πολιτικού” κόμματος της δραχμής; Θα το πούμε από τώρα: η αυταρχική προσωπικότητα! Για καθόλου άγνωστους λόγους.
[ επιστροφή ]
