αλλαγή βάρδιας;

Φαίνεται πως μόνο οι αυτόνομοι το έχουμε προσέξει στα σοβαρά: απ’ τα τέλη του 2011 και μετά, ως τώρα, όλες οι κυβερνήσεις έχουν σε διάφορα πόστα φασίστες. Λα.ο.σ., δίκτυο 21, αν.ε.λ. - τα ονόματα αλλάζουν, οι “πολιτικές” μπορεί να κάνουν ελιγμούς, αλλά το ιδεολογικό (και παρα-κρατικό) υπόστρωμα είναι σαφές.
Δεν πρόκειται για δευτερεύον γεγονός. Και το ότι πολλοί και διάφοροι κάνουν - ότι - δεν - το  - βλέπουν, ή (αν πρόκειται για οπαδούς ή στελέχη της νυν φαιορόζ κυβέρνησης) αναλώνονται σε χλιαρές γκρίνιες (νάχαμε να λέγαμε) είναι, φυσικά, μέρος της πραγματικής “εθνικής ενότητας”.
Κατά την ταπεινή μας άποψη κάποιο τμήμα των ντόπιων αφεντικών και των συμμάχων τους, με την συμφωνία και των υπόλοιπων, βάζει δικούς του “τοποτηρητές” στις όποιες διαδοχικές κυβερνήσεις ως τώρα, απ’ την “κυβέρνηση Παπαδήμου” και μετά. Γιατί; Μια εξήγηση είναι “για να μην πάθει (αυτό το τμήμα των ντόπιων αφεντικών και οι κοινωνικοί τους σύμμαχοι) αυτό που έπαθε με την κυβέρνηση Παπαντρέου του Γ (του “κακορίζικου”), απ’ τις αρχές του 2010 ως τα μέσα του 2011: όταν (προφανώς) δεν μπορούσε (και αυτό το τμήμα των αφεντικών) να ελέγξει κρίσιμες (για τα συμφέροντά του) κυβερνητικές τάσεις και κατευθύνσεις.
Θα αναρωτηθεί κάποιος: δεν μπορούσε να βρει άλλους “εκπροσώπους / τοποτηρητές” αυτό το τμήμα των αφεντικών; Τόσο κόσμο έχει η πολιτική σκηνή! Εύλογη η απορία, αλλά η απάντηση εξαρτιέται απ’ το πιοι ακριβώς ήταν οι εντολείς. Μπορεί, για παράδειγμα, να βρει κανείς τα σαφέστατα ίχνη της εκκλησίας στην υπόθεση. Αλλά (πάντα κατά την ταπεινή μας άποψη) δεν θα πρέπει να ήταν / είναι μόνον αυτή...
Αν υπάρχει άλλη (εξήγηση) θα την ακούσουμε με ενδιαφέρον.

Τοποτηρητές μόνο στο γκουβέρνο; Όχι. Σε καιρό που τώρα μοιάζει πολύ μακρινός, στο Sarajevo νο 63, τον Ιούνη του 2012, στην αναφορά με τίτλο βοθρολύματα και μαχαιροβγάλτες (με γραβάτα): ποιός κοιτάει αλλού; είχαμε αναφερθεί κάπως διεξοδικά σε μια άλλη “μετάβαση”, βρώμικη και φασιστική. Την “δύση” του λα.ο.σ. και την “ανατολή” των βοθρολυμάτων με την μεθοδικά σχεδιασμένη (και πετυχημένη) κοινοβουλευτοποίησή τους. Υποστηρίζαμε τότε ότι τα βορθολύματα αντικατέστησαν το λα.ο.σ., με “άνωθεν εντολή” (και σχεδιασμό, και υποστήριξη) επειδή αυτοί οι άγνωστοι (;) “άνωθεν” ήθελαν, απ’ το 2012 και μετά, καθάρματα που να μπορούν να παίζουν και στα δύο ταμπλώ, και στο κυνοβούλιο και στο πεζοδρόμιο... Το πρώτο ο λα.ο.σ. θα μπορούσε να το κάνει καλά. Όχι όμως το δεύτερο. Και αντικαταστάθηκε.
Ποιοί είναι αυτοί οι “άνωθεν”; Είναι οι ίδιοι με εκείνους που φρόντισαν να εξασφαλίσουν μια καλή δόση κυβερνοφασισμού απ’ τα τέλη του 2011 ως τώρα, ή είναι διαφορετικοί; Δεν είναι εύκολο να απαντήσουμε, κι ούτε θα το προσπαθήσουμε (κάνουμε εικασίες, έχουμε ορισμένες υποθέσεις εργασίας, έχουμε λίγα στοιχεία και περισσότερες ενδείξεις, αλλά ως εκεί).
Γιατί έπρεπε να υπάρξει μια φασιστική “τοποτήρηση” επί του “κοινωνικού”, με τα χαρακτηριστικά των βοθρολυμάτων, απ’ το 2012 και μετά; Εδώ έχουμε πιο καθαρή γνώμη, ορισμένα στοιχεία της έχουμε γράψει κατά καιρούς, αλλά δεν είναι της στιγμής να μιλήσουμε γι’ αυτό.

Εκείνο που είναι επίκαιρο να υποδείξουμε είναι η πιθανή “επιστροφή” του “καρατζαφύρερ” - με καλή ενίσχυση. Ο συνεταίρος του στο καινούργιο ακροδεξιό κόμμα δεν είναι “δευτεράτζα”. Επιπλέον είναι δυνατόν να εξασφαλίζει ότι η “επιστροφή” δεν είναι remake του λα.ο.σ. αλλά διαθέτει “ενισχυμένες” (αν και όχι απαραίτητα άμεσες, μάλλον εργολαβικού τύπου) “επαφές” με πεζοδρομιακά υποκείμενα. (Αρκεί να θυμίσουμε ότι αυτός ο συνεταίρος έχει σαν επιπλέον προσόν την καταγωγή του...).
Είναι νωρίς για να προβλέψουμε με ασφάλεια την πορεία του καινούργιου κόλπου. Αυτοί που εμφανίζονται τώρα σαν επικεφαλής του δεν είναι new faces (το αντίθετο), ούτε εκπέμπουν βαρβατίλα. Απ’ την άλλη μεριά υπάρχει μια μεγάλη δεξαμενή κοινωνικού φασισταριού που εκτείνεται ως εκείνα τα φανταστικά διψήφια “ποσοστά” που έδιναν τα γκάλοπ στα βοθρολύματα, πριν σφάξουν τον Π. Φύσσα. Και φυσικά υπάρχουν διαφόρων ειδών και μορφών μηχανισμοί του βαθέος κράτους, που μπορούν να “κινητοποιούν” οργανωμένα και προσανατολισμένα κοπάδια ψηφοφόρων, χωρίς να πολυφαίνονται. [1]
Το δίδυμο Καρατζαφύρερ - Μπαλτάκου, με μερικές προσθήκες “προσωπικοτήτων” του ακροδεξιού πατριωτισμού (υπάρχουν άφθονες), έχει πάντως ικανότητες και δυνατότητες να ψαρέψει στον “αντιμνημονιακό” βούρκο της τελευταίας 6ετίας, και ίσως πιο καθησυχαστικά (και πιο πλατιά) απ’ όσο προσπάθησαν και πέτυχαν οι τραμπούκοι των βοθρολυμάτων. Οπωσδήποτε μπορούν να τρυγίσουν και τους “όμορους” σχηματισμούς, είτε τους κυβερνοψεκασμένους (που έχουν χρεωθεί μνημονιακά ως τον λαιμό) είτε τα βοθρολύματα (που παραμένουν υπόδικα και, παρά την μεγάλη συγκάλυψη, θα κληθούν να πληρώσουν).

Υπάρχουν ορισμένα πολιτικοϊδεολογικά δεδομένα που επιτρέπουν την μεσοπρόθεσμη “χαλάρωση” της φασιστικής “τοποτήρησης” επί του “κοινωνικού”, με διατήρηση, σε κάθε περίπτωση, των σκληρών εφεδρειών της; Ενδιαφέρον ερώτημα. Αν η απάντηση είναι “ναι”,  αυτό θα μπορούσε να σημαίνει (έστω: μερική) αλλαγή βάρδιας.
Ένα δεδομένο είναι η παταγώδης χρεωκοπία της φαιορόζ κυβέρνησης και μαζί της, των όποιων (έστω θεωρητικών) κοινωνικών “αγωνιστικών” διαθέσεων. Φυσικά το τελευταίο ήταν εύκολα προβλέψιμο αφού όλη η πυραμίδα (: η φιλολογια της “ανατροπής”), κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική, χτίστηκε αποκλειστικά πάνω στα σαθρά “αντιμνημονιακά” θεμέλια. Δεν έχει σημασία που οι γενναίοι της λ.α.ε., της “πλεύσης” ή/και της αντ.αρ.συ.α. δεν το παραδέχονται, και ονειρεύονται βουλευτιλίκια. Δεν είναι “φορείς” μια κοινωνικής αναταραχής “απ’ τα αριστερά”, κι ούτε θέλουν να είναι. Συνεπώς είναι συστημικά απόλυτα ακίνδυνοι.
Απ’ την άλλη μεριά κάθε “μαγαζί” σ’ αυτά τα κυκλώματα εξουσίας έχει συμφέρον να κρατάει ψηλά την αναγκαιότητα της ύπαρξής του. Τι χρειάζεται το βοθρολυματικό μαγαζί για να είναι αναγκαίο; Κουίζ! Δεν θα σας βοηθήσουμε, δεν θα πούμε. Βρείτε το μόνοι σας! 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

1 - Είναι ένα απ’ τα θέματα που κατα καιρούς μας φέρνουν σε αντιπαράθεση με ανθρώπους καλών προθέσεων. Κατά την άποψή τους το εκλογικό σώμα εκφράζεται “ελεύθερα” (όσο, τέλος πάντων, είναι εφικτό...) και τα αποτελέσματα των εκλογών (και των δημοψηφισμάτων) καταγράφουν σωστά τις απόψεις του λαού.
Έχουμε εντελώς διαφορετική γνώμη. Πρώτα απ’ όλα, αν υπάρχει το είδος “ελεύθερος άνθρωπος” μπροστά στις κάλπες και σε κάθε ενδεχόμενο εκλογής “αντιπροσώπων”, έχει δύο τουλάχιστον χαρακτηριστικά· ή αλλιώς δεν υπάρχει. Αρνείται να εκπροσωπηθεί από οποιονδήποτε αν δεν μπορεί να τον ελέγξει just in time· και αρνείται να εκπροσωπήσει οποιονδήποτε αν δεν πρόκειται να ελέγχεται ο ίδιος just in time. Δεν είναι (για εμάς) θέμα “ιδεολογίας”. Είναι θέμα αξιοπρέπειας. Εξουσιο-δότηση σημαίνει ότι κάποιος δίνει και κάποιος παίρνει αρμοδιότητες. Το “παίρνω την εξουσιοδότηση και άντε γεια” σημαίνει χειραγώγηση.
Αυτά είναι πολύ γενικά. Υπάρχουν και πιο συγκεκριμένα. Για παράδειγμα οι ίδιοι που υποστηρίζουν ότι ο “λαός” εκφράζει “ελεύθερα την βούλησή του” ψηφίζοντας, παραδέχονται εύκολα ότι υπάρχουν ιδεολογικές / δημαγωγικές διαδικασίες που κατευθύνουν εδώ ή εκεί αυτήν την “ελευθερία βούλησης”. Προσοχή. Δεν μιλάμε για την ιδεολογία σαν δόση σκατών στο κεφάλι του καθενός. Μιλάμε για μηχανισμούς. Μας είναι εύκολο να αραδιάσουμε με ακρίβεια και ωμότητα την αθλιότητα του μικροαστισμού· αλλά αυτό δεν φτάνει. Οι ιδεολογίες (και τα συμφέροντα) είναι σημαντικά, αλλά είναι μόνο η πρώτη ύλη των εκλογικών συμπεριφορών. Η πρώτη ύλη χρειάζεται κατεργασία. Κι εκεί μπαίνουν σε λειτουργία οι μηχανισμοί. Μπορεί να είναι δημαγωγικοί: παλιά και νεα media. Αυτό είναι εύκολο να το καταλάβει ο καθένας.
Αφού λοιπόν καμία συμμαχία αφεντικών δεν αφήνει “στην τύχη” την έκφραση της όποιας κοινωνικής ιδεολογικής σκατίλας, κι αφού όλες χρησιμοποιούν κάθε διαθέσιμο μέσο επηρεασμού, εκβιασμού, εξαγοράς, παραμυθιάσματος των ψηφοφόρων, για ποιον λόγο θα έπρεπε να αυτοπεριορίζονται στην pure προπαγάνδα αν έχουν κι άλλα μέσα στη διάθεσή τους για να μαζέψουν κουκιά εδώ ή εκεί; Δεν υπάρχει κανένας λόγος· και υπάρχουν κάμποσα μέσα.
Το τελευταίο και καθόλου ασήμαντο είναι η νοθεία. Η ιστορία των νοθειών σε “μυστικές ψηφοφορίες” είναι πολύ μεγάλη, κι όχι μόνο στην ελλάδα. Ξεκινάει από φανερές ρυθμίσεις: τους εκλογικούς νόμους. Και φτάνει μέχρι χειραγώγηση των “καταμετρήσεων”. Αν δεν πιστεύετε εμάς, φέρτε έναν συνδικαλιστή φοιτητή οποιασδήποτε παράταξης, στα τελευταία 15 ή 20 χρόνια, σε “κρίση ειλικρίνειας”. Θα σας πει.
Η φαλκίδευση των αποτελεσμάτων είναι πολύ εύκολη πια, εφόσον οι προσθαφαιρέσεις γίνονται ηλεκτρονικά. Γιατί είναι εύκολη; Επειδή δεν χρειάζεται να ανακατευτούν πολλοί. Ας μας πείσει οποιοσδήποτε για το γιατί οι μυστικές υπηρεσίες ή και φράξιές τους μπορούν να κάνουν (και κάνουν) οποιαδήποτε ηλεκτρονική διάρρηξη οπουδήποτε θέλουν· μπορούν να κάνουν (και κάνουν) οποιαδήποτε ηλεκτρονική πλαστογραφία ή/και προβοκάτσια τις συμφέρει· αλλά κάθονται σούζα μπροστά στις ιερές στιγμές της “δημοκρατίας”, όταν ο “λαός αποφασίζει”, ενώ θα μπορούσαν και το αντίθετο.
Ας βρει οποιοσδήποτε κι ας μας πει σοβαρά και στέρεα επιχείρηματα γι’ αυτό. Είμαστε όλο αυτιά.
[ επιστροφή ]