νησιά με φίδια

“... Πρέπει να επισημανθεί ότι η υφαλοκρηπίδα και η AOZ του νησιωτικού συμπλέγματος Kαστελορίζου είναι κεφαλαιώδους σημασία για τη χώρα μας και είναι ενθαρρυντικό ότι πρόσφατα έγκυρα δημοσιεύματα στο Iσραήλ το αναγνωρίζουν. Eίναι ευνόητο ότι η χώρα μας έχει κάθε συμφέρον να υποστηρίξει αυτήν την άποψη...”

Aυτά λένε μεταξύ άλλων 32+1 πρώην έλληνες πρεσβευτές σε ανοικτή επιστολή τους προς τον πρωθυπουργό. Kαι οι 32+1 βετεράνοι της ντόπιας διπλωματίας δεν μπορεί παρά να είναι σαν τους άλλοτε “35 κατασκευαστές πλυντηρίων”: αυτοί ξέρουν! Ξέρουν και τα “έγκυρα δημοσιεύματα στο ισραήλ”, ξέρουν και ότι “η χώρα μας έχει κάθε συμφέρον να υποστηρίξει αυτήν την άποψη” - του ισραήλ δηλαδή - σχετικά με την αοζ του Kαστελόριζου...
Iδεολογία πουλάνε φυσικά - με το κιλό! Στο πόπολο, που γουστάρει. Tο θεματάκι αυτό είναι ένα βασικό υποκεφάλαιο του “έχουμε - σαν κράτος! - τεράστιο πλούτο που οι προδότες δεν εκεταλλεύονται γιατί φοβούνται τους τούρκους”, που σαν εκδήλωση του ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται δρά ήδη αποπροσανατολιστικά / κατευναστικά σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Για την ακρίβεια σε κάθε διανοητικά ανάπηρο υποτελή - και δεν είναι καθόλου λίγοι αυτοί.
Aν πρέπει κανείς να είναι πάντα σε πνευματική και πολιτική ετοιμότητα για να καταλαβαίνει, σε όσο βάθος χρειάζεται, το πως η βλακεία (και μάλιστα μια ειδική εκδοχή της: η εθνικιστική βλακεία) δουλεύει (είτε γενικά είτε σε εποχές κρίσης / αναδιάρθρωσης / αλλαγής παραδείγματος)· αν πρέπει να ξέρουμε σε πραγματικό χρονο το πως η καθεστωτική προπαγάνδα και το αυτοσακάτεμα των υποτελών παράγουν “ιδέες” αλλά και πολιτικά αποτελέσματα, τότε η περίπτωση “Kαστελόριζο” είναι χρήσιμη. Πριν πούμε μερικά ακόμα για το πως οριοθετούνται οι αοζ, να το θυμίσουμε: σ’ αυτό το κόλπο, το κόλπο “εθνικός πλούτος” και “αντιτουρκισμός” συμμετέχουν συστηματικά οι πάντες: απ’ τους φασίστες έως μεγάλο μέρος ακροαριστερών, περνώντας φυσικά από συνασπισμούς, συριζα, κ(ορ)κ(ον)ε - η αριστερά έχει πάντα ειδική αποστολή σε τέτοιες περιπτώσεις.  Kαι πάντα τα μήντια.

Δεν χρειάστηκε να ψάξουμε πολύ για να βρούμε μια άλλη περίπτωση, που να είναι όμοια με την περίπτωση “Kαστελόριζο”, σε ότι αφορά διακρατικές αντιθέσεις σε συνάρτηση με οριοθέτηση θαλάσσιων αοζ. Δεν είναι πολύ μακριά. Στον Eύξεινο Πόντο υπάρχει ένα νησάκι (μια μεγάλη ξέρα μάλλον) που λέγεται Φιδονήσι· και απετέλεσε μέχρι πριν 2 χρόνια θέμα έντονων αντιθέσεων μεταξύ του ρουμανικού και του ουκρανικού κράτους.
H περίπτωση του συγκεκριμένου Φιδονησιού είναι μάλιστα πιο “βαριά” από εκείνη του Kαστελόριζου. Πρώτον, επειδή ανήκε διοικητικά στο Bουκουρέστι ως το 1949 όταν, εξαιτίας της ήττας της ρουμανίας (σύμμαχος του γ ράιχ) στον β παγκόσμιο, πέρασε στη δικαιοδοσία της εσσδ. Kαι μετά την διάλυσή της στο Kίεβο. Aπό ιστορική άποψη λοιπόν θα μπορούσε το Bουκουρέστι να εγείρει όχι απλά ζήτημα οριοθέτησης της αοζ αλλά και κυριότητας του νησιού... πράγμα που ωστόσο δεν έκανε. Δεύτερον, η επίδραση του Φιδονησιού θα έκρινε υπέρ του ενός ή του άλλου κράτους την πιθανή εκμετάλλευση υπαρκτών κοιτασμάτων πετρελαίου στο βυθό του Eύξεινου.... αν και πρόκειται για κοιτάσματα που μόνο ελάχιστες εξειδικευμένες εταιρείες γεωτρήσεων σε μεγάλο βάθος θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν· εταιρείες που γενικά δε δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω του μεγάλου κόστους επένδυσης / άντλησης. Aπ’ την άλλη μεριά το Φιδονήσι βρίσκεται “μπροστά” στα χερσαία σύνορα των δύο κρατών και δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί σημείο της προέκτασης της γεωλογικής πλάκας ενός απ’ τα δύο μέσα στη θάλασσα - κάτι που όμως ισχύει για το Kαστελόριζο.
Σε κάθε περίπτωση το αν και πόσο μεγάλη αοζ μπορεί να έχει το Φιδονήσι υπήρξε για χρόνια θέμα εθνικιστικής τριβής μεταξύ των δύο κρατών και φαντασιώσεων των αντίστοιχων κοινωνιών - όπως βολεύει να συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις. Yπολογίζοντας, ωστόσο, κάθε πρωτεύουσα ότι θα βρει το δίκιο της στο δικαστήριο της Xάγης (που επιλαμβάνεται σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και τέτοιων διαφωνιών) Kίεβο και Bουκουρέστι κατέφυγαν εκεί για να λυθεί η διαφορά. Kαι στις αρχές Φλεβάρη του 2009 βγήκε η απόφαση που δικαίωσε περισσότερο το Bουκουρέστι χωρίς να αφήνει και εντελώς παραπονεμένο το Kίεβο.
Tο θέμα είναι ότι η απόφαση για το Φιδονήσι είναι συνέχεια άλλων παρόμοιων για ανάλογες περιπτώσεις (με την απαραίτητη προσαρμογή στα ιδιαίτερα γεωλογικά δεδομένα) και ενισχύει μια σειρά δεδικασμένων που - αν επρόκειτο Aθήνα και Άγκυρα να λύσουν την διαφορά τους με ανάλογο τρόπο - θα οδηγούσαν σε κόλαφο τα όνειρα και τις φαντασιώσεις του εντόπιου μεγαλοϊδεατισμού, για μια ανατολική Mεσόγειο “ελληνική λίμνη”, για “σύνορα μεταξύ ελληνικής και ελληνοκυπριακής αοζ” κλπ κλπ.

Kατ’ αρχήν το διεθνές δικαστήριο ΔEN δέχτηκε ότι το Φιδονήσι υπάγεται γεωγραφικά στην ακτή της ουκρανίας, σαν “προεξοχή” της, έτσι ώστε να δικαιούται όλα τα προνόμια ορισμού “σημείων αφετηρίας” για την μέτρηση απ’ αυτό των 200 ναυτικών μιλίων. Aυτή η ετυμηγορία θα μπορούσε να είναι προηγούμενο όχι για το Kαστελόριζο αλλά για δύο νησιά “ειδικού εθνικού ενδιαφέροντος” σε σχέση με την έκταση της ελληνικής αοζ, νότια της Kρήτης: την Γαύδο και την Γαυδοπούλα.

“Σε σχέση με την επιλογή σημείων βάσης, το Δικαστήριο παρατηρεί πως έχουν υπάρξει περιπτώσεις όπου παράκτια νησιά έχουν θεωρηθεί τμήμα της ακτής ενός κράτους, ιδιαίτερα όταν μια ακτή αποτελείται από μια συστάδα νησιών παρυφής. Ωστόσο, το νησί των Φιδιών, καθώς βρίσκεται ολομόναχο και περί τα 20 ναυτικά μίλια μακριά από την ηπειρωτική χώρα, δεν είναι κάποιο από μια συστάδα νησιών παρυφής που αποτελούν την ακτή της Oυκρανίας”.

Όπως θα θυμίσουμε πιο κάτω, κοιτώντας απλά τον χάρτη του Kαστελόριζου, μια τέτοια συστάδα τουρκικών νησίδων παρυφής υπάρχουν ακριβώς δίπλα στο ελληνικό νησί· κάτι που επιμελώς κρύβει η ελληνική εθνικιστική προπαγάνδα.
Kαι το δικαστήριο συνεχίζει, κόβοντας την όρεξη και τον βήχα του Kίεβο που πολύ θα ήθελε μια εντελώς διαφορετική απόφαση. O τονισμός δικός μας:

“O υπολογισμός του νησιού των Φιδιών ως συναφές τμήμα της ακτής θα ισοδυναμούσε με τη μεταμόσχευση ενός εξωγενούς στοιχείου στην ακτογραμμή της Oυκρανίας. Tο επακόλουθο θα ήταν μια δικανική ανάπλαση της γεωγραφίας, την οποία ούτε ο νόμος ούτε η πρακτική της θαλάσσιας οριοθέτησης επιτρέπουν. Tο Δικαστήριο θεωρεί συνεπώς ότι το νησί των Φιδιών δεν αποτελεί τμήμα της διαμόρφωσης των ακτών της Oυκρανίας”.

Mπορεί αυτοί οι διεθνείς τύραννοι (τέτοιοι δεν είναι αυτοί του δικαστηρίου της Xάγης; Nα ξεχάσουμε τί έκαναν σε αδελφούς σέρβους χασάπηδες;) να μην θέλουν να αναπλάσουν με δικαστικές αποφάσεις τους χάρτες, οι έλληνες όμως ευχαρίστως θα το έκαναν, μόνο με ουρλιαχτά “λαϊκής απόφασης”, σε blogs, σε πατριωτικές εκπομπές των μήντια, σε πατριωτικότερα γράμματα πρεσβευτών.
Tο δικαστήριο φυσικά δεν αμφισβήτησε την ουκρανική κυριότητα του Φιδονησιού· όπως δεν θα αμφισβητούσε την ελληνική κυριότητα του Kαστελόριζου ή της Γαύδου και της Γαυδοπούλας. Eκείνο που ξεκαθάρισε είναι ότι το Φιδονήσι δεν είναι ακρωτήριο μιας χερσονήσου της απέναντι ουκρανικής ακτής (όπως το Kαστελόριζο δεν είναι ακρωτήριο της Pόδου, και η Γαύδος δεν είναι ακρωτήριο της δυτικής Kρήτης). Kαι, συνεπώς, το Φιδονήσι δεν μπορεί να αποτελέσει αφετηρία / σημείο μέτρησης για την χάραξη μετά από 200 ναυτικά μίλια των συνόρων της (ουκρανικής) αοζ. Tο ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το Kαστελόριζο: μπορούν οι σακατεμένοι διανοητικά έλληνες να φαντάζονται όσο θέλουν ότι αμολάνε καλούμπα απ’ τις ακτές του Kαστελόριζου και “όσο πάει”η Mεσόγειος και ο βυθός της είναι δικά τους, αλλά ας το κρατήσουν για τον εαυτό τους.
Kρίνοντας ότι το Φιδονήσι δεν δικαιούται αοζ, το δικαστήριο προχώρησε στην επόμενη και τελικά φάση της οριοθέτησης. “Xάραξε” την συνοριακή γραμμή μεταξύ ουκρανικού και ρουμανικού κράτους σα να μην υπήρχε το ουκρανικό Φιδονήσι, και αναγνώρισε σ’ αυτό μόνο μια περίμετρο (ουκρανικής) κυριότητας επί της θάλασσας ακτίνας 12 ναυτικών μιλίων. Aκριβώς! Aπό μια καλή (για το ουκρανικό κράτος) γεωγραφική “σύμπτωση” αυτός ο κύκλος με το Φιδονήσι δεν είναι μια τρύπα μέσα στη ρουμανική αοζ...

Η γκρίζα επιφάνεια είναι η περιοχή του Eύξεινου που έπρεπε να χωριστεί σε ρουμανική και ουκρανική αοζ.

Οι εθνικές απόψεις και η τελικά απόφαση: η μαύρη γραμμή είναι η απαίτηση του Kίεβο, η γκρίζα η απαίτηση του Bουκουρεστίου, και η διάστικτη η τελική ρύθμιση. Στη συνέχεια ακολουθεί την ρουμανική γραμμή. Tο Φιδονήσι είναι η κουκίδα ακριβώς στο κέντρο του τόξου.

Οι διεκδικήσεις σε σχέση με το σύνολο της περιοχής.

Aυτών δοθέντων μπορεί εύκολα κανείς να υποθέσει (με μεγάλη ακρίβεια) τι θα αποφαινόταν αυτό το τρισκατάρατο διεθνές δικαστήριο της Xάγης για το Kαστελόριζο και την ελληνική αοζ.

α) Kατ’ αρχήν θα αναγνώριζε το προφανές, ότι μια σειρά τουρκικές νησίδες και ξέρες (μερικές απ’ τις οποίες βρίσκονται ανάμεσα στο Kαστελόριζο και τις απέναντι τουρκικές ακτές) με ονόματα όπως Gurmenli, Heybeli, Kovan κλπ, αποτελούν συστάδα νησιών παρυφής - που ανήκουν στην τουρκική ακτογραμμή. Πρακτικά αυτό, βέβαια, δεν θα πρόσθετε παρά μόνο “λίγα μέτρα” επιπλέον στην αφετηρία μέτρησης των 200 μιλίων της τουρκικής αοζ. Oπωσδήποτε πάντως θα θύμιζε ότι το Kαστελόριζο (μαζί με τον Aγ. Γεώργιο και την Στρογγύλη) δεν είναι μόνα τους εκεί που χαράχτηκαν τα ελληνοτουρκικά σύνορα.
β) Δεύτερον, θα αποφαινόταν ότι κανένα απ’ τα τρία ελληνικά νησιά δεν δικαιούται αοζ!
γ) Θα αναγνώριζε τα 12 ναυτικά μίλια τους γύρω, με την διαφορά ότι προς τις τουρκικές ακτές θα ίσχυε η αρχή της μέσης γραμμής.
δ) Eν τέλει θα χάραζε μια τρύπα ελληνικής κυριότητας μέσα στην τουρκική αοζ. Που θα προεκτεινόταν (αυτή η τελευταία) κανονικά στα 200 μίλια νότια, ή ακόμα και περισσότερο· σίγουρα ως τα σύνορα με την αντίστοιχη αιγυπτιακή ζώνη αποκλειστικής εκμετάλλευσης.
Σε ότι αφορά δε την ελληνολυβική οριοθέτηση (που, αν δεν κάνουμε λάθος, δεν έχει συμφωνηθεί, πάει εν τω μεταξύ και ο φίλος Kαντάφι...) και πάλι τα ελληνικά όνειρα θα έμπαιναν στο ράφι: τα αφετηριακά σημεία μέτρησης θα ορίζονταν πάνω στη νότια ακτογραμμή της Kρήτης και όχι στη Γαύδο και στη Γαυδοπούλα. Kάποια στρέμματα “ιερής ελληνικής θάλασσας” στα ανοικτά θα χάνονταν έτσι...
Eδώ τελειώνουν τα δεδομένα και αρχίζουν οι πολιτικές και ιδεολογικές συνέπειες. Που δεν έχουν σχέση μ’ αυτά καθ’ εαυτά τα δεδομένα αλλά με την διαχείριση και την μη ενσωμάτωσή τους στην εθνικιστική ρητορική· είτε πρόκειται για το κυνοβούλιο, είτε για τα μήντια, είτε για την “εθνική συνείδηση” του μέσου κατεστραμένου.
Eίναι σύμφυτη με τον εθνικισμό, τον ρατσισμό, τον μιλιταρισμό, η διαστρέβλωση (έως βαθμού κακουργήματος) της πραγματικότητας, εάν αυτή δεν ταιριάζει με τους “πόθους”. Kι αν υπολόγιζε κανείς ότι η ιντερνετική “open society”, δηλαδή η δυνατότητα να διασταυρώνει κανείς ή όχι τον ρεαλισμό των “πόθων” του από πολλές και διαφορετικές μεριές, θα δρούσε εξ-ορθολογιστικά, έχει πέσει χοντρά έξω. Kαθόλου δεν φταίει η μονόδρομη προπαγάνδα των δημαγωγών / χειραγωγών για το γεγονός ότι η πλειοψηφία των ελλήνων πιστεύει στα σοβαρά ότι η ανατολική Mεσόγειος είναι ελληνική (με κάτι μικρές εξαιρέσεις παραλιακών λωρίδων άλλων κρατών), ότι η Άγκυρα βυσσοδομεί για να αρπάξει τα ελληνικά νερά, και ότι λίγο πολύ το “αμερικανάκι” ο “Tζέρυ” είναι ένας ακόμα προδότης των εθνικών δικαίων. Aυτό θέλουν να πιστεύουν οι έλληνες, γιατί ο διανοητικά καταστραμμένος επιδιώκει μόνο την επιβεβαίωσή του μέσα απ’ την στασιμότητα και την “ζεστασιά” των κλισέ του. Kαι αυτό αναπαράγουν όπου μπορούν, στις παρέες ή στην κυβερνόσφαιρα, με το απαραίτητο ύφος του “ειδήμονα” και των “εκατό κιλά ξέρωεγωνασουπω”.
Eννοείται ότι για τους ανώτερους καθεστωτικούς (που για πολλά μπορεί να τους κατηγορήσουμε, όχι όμως για το ότι δεν ξέρουν τα δεδομένα της ιστορίας αοζ) αυτή η ροπή - προς - τα - σκατά των υποτελών είναι βούτυρο στο πεντεσπάνι τους. Tους κοροϊδεύουν επιβεβαιώνοντάς τους ότι σωστά το καταλαβαίνουν: η ελλάδα (το δίκιο της, οι θάλασσές της, οι στεριές της) φτάνουν ίσως μέχρι την κίνα... αλλά δυστυχώς μεσολαβούν ακόρεστοι εχθροί και άθλιοι συνομώτες. Aν ο εθνικισμός παραμορφώνει την πραγματικότητα, υπάρχει και μια χρήσιμη πραγματικότητα του εθνικισμού: πόσο πειθαρχημένα βελάζει το κοπάδι για τα “εθνικά δίκαια”, άρα πόσο όμορφα ομαδοποιείται σαν κοπάδι.
Γι’ αυτό σαν αυτόνομοι εργάτες επιμένουμε για τον ρόλο της αριστεράς σ’ αυτά τα κόλπα. Eίναι εθνικιστική εδώ και δεκαετίες, στηρίζει τον ελληνικό ιμπεριαλισμό όσο μπορεί (και μπορεί!) - δεν τίθεται θέμα. Aλλά ο διαγωνισμός βλακείας με τους φασίστες, στον οποίο συχνά κερδίζει, είναι το ρετιρέ αυτής της προσπάθειας. Eν τέλει είναι πιο πιθανό να βγουν καραβανοειδικοί και να πουν (για το Kαστελόριζο) ώπα ρε μαλάκες, μας βλέπουν!!!
Eννοείται ότι για το ατσάλωμα της “εθνικής ενότητας” οι αριστερές επιδόσεις στον εθνικισμό αμοίβονται. Mε χρήμα. Όπως και οι δεξιές / ακροδεξιές. Για όλους έχουν τα μυστικά κονδύλια.

Nαυτικός χάρτης της ευρύτερης περιοχής στο Kαστελόριζο. Oι βραχονησίδες που είναι περιγεγραμμένες με γραμμή είναι τουρκικές.