Tag: ypg

300.000

Τρίτη 10 Δεκέμβρη. Ποιός, άραγε, θυμάται τον ψεκασμένο υπ.αμ. και τα ζογκλερικά του; Ποιός θυμάται εκείνα τα 300 (χιλιάδες) βλήματα που θα αγόραζε, υποτίθεται, το Ριάντ, αλλά ίσως και όχι; Ποιός θυμάται πόσο όμορφα θάφτηκε το ζήτημα αφού φαίνεται ήταν ζήτημα «εθνικής πολιτικής» και όχι μόνο η λαμογιέ (και με μαύρο χρήμα στην ουρά) πρωτοβουλία ενός φαιορόζ ψεκασμένου υπ.αμ.;

Ο γνωστός δημοσιογράφος Robert Fisk, παρά την ηλικία του, έχει πάντα όρεξη να ψάχνει – εκεί που δεν πρέπει. Σε ένα χθεσινό άρθρο του με τίτλο «όταν ψάχνεις την γραμμή μεταφοράς των όπλων μερικές φορές καταλήγεις σε μέρη που δεν το περίμενες» έγραψε μεταξύ άλλων:

… Στη συρία, στα υπόγεια του βομβαρδισμένου αρχηγείου της Nusra-al-Qaeda στο Aleppo, βρήκα εκαντοντάδες βλήματα, μαζί με τα έγγραφα της μεταφοράς τους και τις οδηγίες του εργοστασίου. Επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν κατά του καθεστώτος Άσαντ. Αλλά ποιος ήταν ο προμηθευτής;

Είχαν κατασκευαστεί στο Novi Travnik στη Βοσνία, μια πόλη που την ήξερα καλά αφού είχα καλύψει τον πόλεμο στη βοσνία. Ένα απ’ τα έγγραφα της μεταφοράς είχε το όνομα του πωλητή: Ifet Krnjic. Ένοιωσα – σχεδόν πίστεψα – ότι μπορώ να βρω αυτόν τον άνθρωπο…. Και τον βρήκαμε, να ξεκουράζεται στο σπίτι του ένα κυριακάτικο απόγευμα, σ’ ένα κοντινό χωριό.

… Καθώς οι κάμερες είχαν στηθεί ένα γύρω, ο Krnjic πήρε το ντοκουμέντο που είχα φέρει απ’ το Aleppo, έδειξε το όνομά του, και είπε «αυτή είναι η υπογραφή μου». Σε ποιούς είχε στείλει τα βλήματα. Στους σαουδάραβες είπε. Ένας σαουδάραβας υπουργός και τρεις αξιωματικοί είχαν κάνει επίσκεψη στο εργοστάσιό του…. Νάμαστε! σκέφτηκα. Ο Krhjic ήταν αξιοσέβαστος και καλός άνθρωπος, μέλος του παλιού γιουγκοσλαβικού κομμουνιστικού κόμματος. Έλεγε την αλήθεια, και καταλάβαινε τι έψαχνα: πώς βρέθηκαν αυτά τα βλήματα στη συρία;

Είτε ή πετροχούντα του Ριάντ θα προωθούσε τα «ελληνικά βλήματα» στους μισθοφόρους της στη συρία, είτε θα τα έσπρωχνε στις ευνοούμενες ypg, είτε θα τα χρησιμοποιούσε η ίδια στην υεμένη, το βέβαιο είναι ότι ο ψεκασμένος πιάστηκε με την γίδα στην πλάτη το 2017. Μαζί με τον «ενδιάμεσο» (ως Βασίλης Παπαδόπουλος μαθεύτηκε) που θα έσπωχνε και πάνω απο 1000 βόμβες, πάλι απ’ τα «ελληνικά αποθέματα», κατ’ αρχήν στο Ριάντ.

Αλλά ίσως όχι μόνο. Φαίνεται ότι οι χουντικοί του Ριάντ ήθελαν μόνο 100 (χιλιάδες) βλήματα. Τα υπόλοιπα; Κάπου θα «χάνονταν» στη διαδρομή, κάπου θα ξεφορτώνονταν και θα ξαναφορτώνονταν (από έμπειρους και εχέμυθους έλληνες εφοπλιστές) και ίσως κατέληγαν κατευθείαν σε «εθνικά χρήσιμους» παραλήπτες. Ποιός θα τα πλήρωνε; Χμμμμ…

Το βέβαιο είναι ότι ο «μεσάζοντας» έκανε μπίζνες (εμπόριου πολεμικών αναλώσιμων) και με τα βαλκάνια. Ήξερε την δουλειά – θέλουμε να πούμε. Κανένα πρόβλημα ωστόσο. «Εθνική δουλειά» ήταν και είναι – υποθέτουμε ότι έγιναν πιο προσεκτικοί από τότε…

(φωτογραφία: Βόλτα με μαούνα… Τότε που η “σχέση” φαινόταν να είναι ακόμα στο ψήσιμο… Όσο για την καούρα του ισραηλινού προέδρου για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας; Μα περσικά πλοία βούλιαξαν, διάολε!!!)

Συρία: smoke on the water

Δευτέρα 25 Νοέμβρη. Το ότι ο αμερικανικός στρατός και οι ypg βάσαλοί του ελέγχουν τα πετρελαιοπήγαδα ανατολικά του Ευφράτη δεν σημαίνει μόνο ότι «ο αμερικανικός στρατός και οι ypg βάσαλοί του ελέγχουν τα πετρελαιοπήγαδα ανατολικά του Ευφράτη». Σημαίνει και κάπως περισσότερα.

Χτες η αμερικανική αεροπορία βούλιαξε στον Ευφράτη 4 πλοία που μετέφεραν πετρέλαιο που είχαν αγοράσει απ’ τα προστατευόμενα πετρελαιοπήγαδα. Υποθέτει κανείς ότι το είχαν πληρώσει· δεν θα μπορούσαν να το κλέψουν. Ωστόσο η αμερικανική κατοχική διοίκηση υποστηρίζει ότι θα το πήγαιναν σε μέρος ελεγχόμενο απ’ τον Άσαντ. Τίμιο εμπόριο ή «λαθρεμπόριο»; Μάλλον το δεύτερο, και η Ουάσιγκτον δεν τα γουστάρει αυτά – αν επωφελείται ο Άσαντ.

Κι έτσι βομβάρδισαν τα ποταμόπλοια, και το πετρέλαιο κάηκε. Μαζί του και τα πληρώματα τους – όλο και κάποιοι θα βρίσκονταν on board, για το μεροκάματο. Είπαμε: μην παίρνετε αθώο ύφος για να ξεγελάσετε τους κατοχικούς! Και τα λεφτά θα σας πάρουν, και σάβανα θα σας φτιάξουν…

Follow the money

Παρασκευή 8 Νοέμβρη. Τα λεφτά απ’ τα πετρέλαια στη βόρεια συρία δεν τα παίρνουμε εμείς. Τα παίρνουν οι sdf… Αυτά δήλωσε ο εκπρόσωπος του αμερικανικου πενταγώνου Jonathan Hoffman χτες…

Sdf είναι το δημοσιοσχεσίστικο όνομα των ypg/pkk – των proxies της αμερικανικής κατοχής στην βορειοανατολική συρία. Αυτοί (διεθνώς) που τρώνε το πλιάτσικο και καταπίνουν τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό είναι καταδικασμένοι να δοκιμάσουν τις αντοχές τους σε πολύ περισσότερα. Γιατί, για παράδειγμα, θα ήταν βλακώδες να πιστέψει κανείς ότι η Ουάσιγκτον προσφέρει δωρεάν «προστασία» στους ένοπλους των ypg/pkk, μόνο και μόνο επειδή γλυτώνει τα έξοδα να τους πληρώνει η ίδια. Προφανώς ένα μέρος των εσόδων απ’ το λαθρεμπόριο του συριακού πετρελαίου (το οποίο, απ’ ότι φαίνεται, γίνεται μέσω ιορδανίας και με βασικό πελάτη το Τελ Αβίβ…) πηγαίνει στα χέρια κάποιων αξιωματούχων της cia που βρίσκονται στις κατεχόμενες ζώνες. Όχι για να τα τσεπώνουν, αλλά για πληρώνουν (οι “μαύρες δουλειές” των απανταχού υπηρεσιών…) «τρομοκράτες του isis» – που είναι ακόμα χρήσιμοι αν και ελάχιστοι. Τώρα: το ποια θα είναι η πρακτική χρησιμότητα αυτών των “τρομοκρατών” που θα πληρώνονται απ’ τα κατεχόμενα πετρέλαια της ανατολικής συρίας, σε συνεργασία ηπα και ypg, αυτό ΔΕΝ θα θέλαμε να το δούμε…

Είναι «σημείο των καιρών» το ότι δεν έχουν σηκωθεί όλες οι πέτρες του «πολιτισμένου κόσμου» απέναντι σ’ αυτήν την ωμή παραδοχή εκ μέρους του ψοφιοκουναβιστάν. Αναφερόμαστε στις φιλειρηνικές φράξιες του πόπολου εδώ ή εκεί. Ακόμα κι αν ο καθένας είχε εύλογες βεβαιότητες ότι οι διάφορες ιμπεριαλιστικές εκστρατείες των ηπα και των συμμάχων της (αλλά και άλλων) γίνονται με πολύ απτά και υλικά κίνητρα, είναι (νομίζουμε) η πρώτη φορά που αυτό λέγεται τόσο ωμά· σαν πατσαβούρα που εκτοξεύεται στα μούτρα των πάντων.

Για την δική μας πολιτική αντίληψη είναι εγκληματικά (έως και αυτοκτονικά) παράδοξο το να πιστεύει ο κάθε πρωτοκοσμικός πως «θα την γλυτώσει» όταν αναγγέλλεται τόσο κυνικά και χωρίς συνέπειες η εκ νέου μοιρασιά του πλανήτη – για την λεηλασία του…

Συρία

Πέμπτη 7 Νοέμβρη. Όχι μία αλλά δύο βάσεις φτιάχνει το ψοφιοκουναβιστάν στην επαρχία της Deir ez Zor, απ’ την ανατολική μεριά του Ευφράτη. Η μία είναι ανακαίνιση της συριακής βάσης της 113ης ταξιαρχίας, και η δεύτερη είναι στην al Suwar, ανατολικότερα.

Φαίνεται όμως ότι το ψόφιο κουνάβι, που του αρέσει το oil, έχει μεγάλες ορέξεις. Την περασμένη εβδομάδα υπέγραψε την παραμονή εκατοντάδων πεζοναυτών στη συριακή επικράτεια, προσδιορίζοντας (με βάση τις εισηγήσεις των συμβούλων του) και τα «σύνορα» της συριακής επαρχίας που έχει πετρέλαια και πρέπει να γίνει αμερικανο-κουρδική. Απ’ την Deir ez Zor ως βόρεια στην al Hassakeh, και απο εκεί προς τα βορειοανατολικά στην al-Kahtanya (φωτογραφία επάνω, κόκκινη γραμμή). Εννοείται ότι το πεζικό θα είναι κυρίως οι γνωστοί πρόθυμοι proxies.

Η Μόσχα συνεχίζει να καταγγέλει: Οποιαδήποτε ενέργεια των ηπα που έχει σκοπό την στρατιωτική παρουσία τους στη συρία είναι απαράδεκτη και παράνομη τόσο απ’ την δική μας οπτική όσο και με βάση την διεθνή νομοθεσία… δήλωσε χτες ο ρώσος υφυπουργός Sergey Vershinin. «Κάντε μου μήνυση» θα μπορούσε να απαντήσει το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακες πίσω του.

Παραμένει ανοικτό το ερώτημα: ο συριακός και ο ρωσικός στρατός θα κινηθούν έγκαιρα, τώρα; Ή υπάρχει άλλος σχεδιασμός (που, φυσικά, μας διαφεύγει);

Συρία: άσκηση σκέψης

Δευτέρα 4 Νοέμβρη. Εδώ λοιπόν, στο συριακό / μεσανατολικό πεδίο μάχης, για το οποίο υποστηρίζουμε πάντα πως είναι δευτερεύον στον σε εξέλιξη 4ο παγκόσμιο πόλεμο· εδώ που η χρήση εργολάβων, proxies, έγινε κοινοτοπία ακριβώς επειδή φαινόταν η φτηνή λύση σ’ ένα φτηνό πρόβλημα· εδώ που ωστόσο οι περιφερειακές ηγεμονίες βαραίνουν στους παγκόσμιους συσχετισμούς και όπου τώρα πυκνώνουν και επισημοποιούνται οι επίσημες στρατιωτικές «παρουσίες» των αντίπαλων, του μπλοκ της Αστάνα απ’ την μια μεριά και της Ουάσιγκτον με τους λακέδες της απ’ την άλλη, εδώ θα πρέπει να ετοιμαστούμε γι’ αυτό το ενδεχόμενο: οι διπλές και τριπλές ατζέντες τακτικής (για όσους τις είχαν) σταδιακά να «συμπυκνωθούν»… Αφού όμως πρώτα ενταθεί η σύγχιση.

Το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον ωμά και καθαρά δηλώνει ότι θα κατσικωθεί στα συριακά πετρελαιοπήγαδα απλά επειδή έτσι γουστάρει (και είναι σίγουρη ότι κανείς δεν θα την κουνήσει) αλλάζει εντελώς τις νομιμοποιητικές ρητορίες της σύγκρουσης. Και, κατά συνέπεια, σπρώχνει ήδη σε επανεξέταση τα μέσα που χρησιμοποιούνται εναντίον του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον τα πράγματα είναι τόσο φανερά ώστε το μόνο σχετικό που μπορεί να γίνει είναι η ανάλυση του πόσοι είναι πράκτορες και πόσοι ηλίθιοι απ’ αυτούς που την υποστηρίζουν άμεσα ή έμμεσα. Απ’ την μεριά του μπλοκ της Αστάνα τα επιχειρήματα της «αντιτρομοκρατίας» (ακόμα και στην τουρκική εκδοχή τους) φτάνουν στο όριό τους. Ισχύουν ακόμα για τον θύλακα του Idlib· με την διαφορά ότι ο θύλακας «επικοινωνεί» υπόγεια με το τι συμβαίνει στην ανατολικά του Ευφράτη συρία. Αλλά σε ότι αφορά το «θέλω τα πετρέλαια και θα τα πάρω» η «αντιτρομοκρατική» ρητορική είναι ξεπερασμένη.

Ο αμερικανικός στρατός και οι ypg υπάλληλοί του ετοιμάζονται να «αξιοποιήσουν» μια εκ των πραγμάτων εγκαταλειμένη συριακή βάση (της 113ης ταξιαρχίας) στην ανατολική μεριά του Ευφράτη, απέναντι απ’ την Deir ez Zor. (Μια ακόμη βάση, για ακόμα καλύτερες μέρες!). Προχτές έσκασε το αμερικανικό «μηχανικό» για να κάνει την «αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης». Το μαχαίρι στο λαιμό του μπλοκ της Αστάνα δεν είναι λόγια: αν, μ’ αυτήν την έξω απ’ τα δόντια «δικαιολογία» (θέλουμε τα πετρέλαιά σας για να βγάζουν παραδάκι μέσω λαθρεμπορίου οι φίλοι μας), ο αμερικανικός στρατός σταθεροποιήσει την κατάκτηση της ανατολικής συρίας, θα φύγει απο εκεί μόνο με την λήψη του 4ου παγκόσμιου. Αυτό που εννοούμε είναι απλό: Θεωρητικά ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» θα μπορούσε να έχει ένα κάποιο χρονικό τέλος, του είδους mission accomplished… Η ωμή κατοχή εδάφους «για το πετρέλαιο» (ή για οτιδήποτε άλλο) το μόνο τέλος που μπορεί να έχει είναι η καθαρή στρατιωτική ήττα.

Μιας και είναι λίγα αυτά που έχει εντοπίσει η ασταμάτητη μηχανή για την στάση του μπλοκ της Αστάνα απέναντι σ’ αυτήν την πρόκληση (περί πρόκλησης πρόκειται), είναι σε αναμονή. Είναι βέβαιο ότι Μόσχα και Δαμασκός συγκεντρώνουν στρατό στη δυτική όχθη του Ευφράτη, στη Deir ez Zor… Αλλά “διαβεβαίωσαν” (;) υποτίθεται τους αμερικανούς ότι δεν θα περάσουν το ποτάμι… Ο “ειδικός απεσταλμένος” του ψόφιου κουναβιού για την συρία Jim Jeffrey το ομολόγησε μ’ αυτά τα λόγια συνεντευξιαζόμενος πριν 3 ημέρες με θέμα την αναδιάρθρωση της αμερικανικής κατοχής στη συρία:

… Ανησυχούμε πολύ για συγκεκριμένες εξελίξεις στο νότο, ειδικά στην περιοχή της Deir ez Zor. Μίλησα με τον ρώσο συνάδελφό μου για το θέμα και είχαμε επαφές και με άλλους ρώσους γι’ αυτό. Νομίζουμε ότι τώρα το ελέγχουμε το θέμα…

Σιγά μην τους δώσει λογαριασμό το Astana bloc (θα λέγαμε)… Σε κάθε περίπτωση, απ’ τα χαρακτηριστικά της τα ίδια, η κατοχή επειδή «I like oil» βάζει εντελώς διαφορετικά ζητήματα τακτικής. Ως πρόσφατα, Μόσχα και Ουάσιγκτον είχαν υποτίθεται κοινό συμφέρον να μην πλακωθούν άμεσα μεταξύ τους στο συριακό πεδίο μάχης· άφηναν την δουλειά στους υπόλοιπους. Όμως τώρα, αν το μπλοκ της Αστάνα δεν κινηθεί τόσο γρήγορα «αυτοπροσώπως» ώστε να προλάβει το επιπλέον αμερικανικό μπαστάκωμα (ή αν η ανεγκέφαλη αλεπού Putin δεν «πείσει» το ψόφιο κουνάβι ότι δεν αξίζει το κόπο η αγάπη του για το συγκεκριμμένο πετρέλαιο…), είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα φύγουν «ειρηνικά» οι αμερικάνοι πεζοναύτες απ’ αυτό το συριακό νοτιοανατολικό τρίγωνο τα επόμενα χρόνια. Κι αν μείνουν εκεί, δεν θα είναι βέβαια για καλό.

Συνεπώς η τωρινή κάπως «χύμα» κατάσταση στη βόρεια και στην ανατολική συρία δεν είναι απλά «μεταβατική». Είναι υποχρεωτικά δυναμική. Το πόσο θα διαρκέσει το «χύμα» δεν μπορούμε να το προβλέψουμε: όλοι να φτιάχνουν βάσεις χωρίς να τους νοιάζει αν οι αντίπαλοί τους φτιάχνουν παραδίπλα, λες και κτίζουν εξοχικά… Όχι, δεν στέκει.

Δεν είναι εξοχή· και δεν υπάρχει συμφωνημένη «μοιρασιά».

Οι χασάπηδες, ε;

Κυριακή 3 Νοέμβρη. Αυτά τα μυρωμένα και «εθνικά επωφελή» των συμμοριών – με – τα – μαύρα τρέχουν παράλληλα με όσα συμβαίνουν στη μέση Ανατολή. Το ψόφιο κουνάβι δηλώνει «I like oil» με την ίδια φυσικότητα που στους έλληνες άρεσαν οι αστακομακαρονάδες· αν και η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει ενδείξεις ότι το ψόφιο κουνάβι είναι ντηζελοκίνητο. Απλά, στον ψοφιοκούναβο πάντα άρεσε το oil, κι ακόμα περισσότερο αν ήταν άλλων. Δεν είναι ρατσιστής κατά των σύριων. Έγκαιρα, όταν ήταν απλά μια μηντιακή περσόνα, είχε δηλώσει ότι του αρέσει το ιρακινό oil, και ότι απ’ τα έσοδά του η Βαγδάτη θα έπρεπε να πληρώνει τα έξοδα των αμερικανικών βάσεων στο ιράκ. Αυτό λέγεται νταβατζιλίκι – σ’ όλο τον κόσμο. Ένας πλυντηριάς δικαιούται να του αρέσει το νταβατζιλίκι.

Έτσι, κι ενώ στη βορειοανατολική συρία μαζεύονται πολλοί και διάφοροι στρατοί και ένοπλοι (εκτιμάμε πως αν το πιο προχωρημένο όπλο τους ήταν τόξα και βέλη θα χωρούσαν· όχι όμως με τις σημερινές αεροπορίες και τους σημερινούς πυραύλους… όχι!… είναι too much!) το ελλαδιστάν καμαρώνει επειδή δύο δικά του f – 16 (νάναι οι μέρες τους!!!) «συνόδευσαν» ένα αμερικανικό στρατηγικό βομβαρδιστικό B – 52 καθοδόν προς συρία. Είναι γαλόνια αυτά – μας λένε! Το ελλαδιστάν είναι ο ανερχόμενος Joe Pesci της μέσης Ανατολής μας λένε: αγαπείστε το και διασκεδάστε το!

Σπουδαία. Όταν περνάει ένα αμερικανικό Β – 52 προς την συρία οι ηλίθιοι βλέπουν τα κουστούμια της ελληνικής συνοδείας! Ωωωω! Τι λεβεντόπαιδα είναι αυτά με τα f 16! Όμως όταν οι μπράβοι περιστοιχίζουν το κάθαρμα αφεντικό, αυτό δεν λέγεται απλά «υπόθαλψη εγκληματία». Λέγεται (η αστική νομοθεσία τα λέει αυτά…) εγκληματική συμμορία. Στο δικαστήριο βέβαια ο μπράβος δεν θα έχει τις ίδιες κατηγορίες με το αφεντικό. Ξεμπερδεύει ευκολότερα. Το παίζει “εγώ ένας υπάλληλος είμαι” (Και ο κυρ Αχιλλέας έτσι ξεκίνησε!)… Όταν όμως το «δικαστήριο» είναι του δρόμου, όταν δηλαδή οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι, ο μπράβος θα μαζέψει πολλές. Μπορεί και τις περισσότερες. Στις ανακοινώσεις κηδειών δεν θα αναφέρουν καν το όνομα του· ούτε στα στεφάνια. Το «γεγονός» είναι ο θάνατος του αφεντικού του. Μόνον αυτό.

Λοιπόν, να το ξαναπούμε. Αν την έχετε δει ότι χαζεύοντας θα την βγάλετε καθαρή, ας έχετε και κανα plan B, in case of emergency. Δεν είναι καθόλου αστείο, και κανονικά (δηλαδή εργατικά…) απαιτεί όχι φόβο αλλά θαρραλέο anti-imp αγώνα, χωρίς εθνικές υποσημειώσεις και αστερίσκους! (Δύσκολα πράγματα δηλαδή, ε;…) Επειδή τα ντόπια αφεντικά μας σέρνουν απ’ το μανίκι να τα περιστοιχίσουμε – δεν το έχετε καταλάβει το τράβηγμα; Όσο για το τι θα γίνει, και πότε θα ρίξει χαλάζι, αυτό εξαρτιέται από άλλους. Μην βάλετε στοίχημα. Και μην εμπιστεύεσθε τους γνωστούς μετερεωλόγους.

Το «γεγονός» είναι σε εξέλιξη… Και ο άξονας το πάει, αν το έχετε καταλάβει, ορθοπεταλιά. Μπας και αναστηθεί – πάνω στους τάφους ημών και αλλήλων….

(φωτογραφία κάτω: Όταν λέμε «I like oil» εννοούμε «Ι like oil»!!! Διάβολε! Τι άλλο; Θέλω oil στο budget μου!!!

H φωτογραφία είναι κατευθείαν απ’ την συριακή «πετρελαϊκή κουζίνα» όπου η αμερικανική «τραπεζαρία» έχει απλώσει τα ξερά της· αλλά όχι απ’ την Deir ez Zor. Είναι απ’ την βορειοανατολική συρία, άκρη άκρη, κοντά στα σύνορα με το ιράκ…

Υπάρχει θέμα σοβαρό…)

Συρία

Παρασκευή 1 Νοέμβρη. Ναι, μεν, διάφοροι δημαγωγοί στη δύση αναγνωρίζουν το αναμφίβολο, ότι ο Άσαντ και το καθεστώς του είναι «νικητής» ή/και ο «κυρίως νικητής» της τουρκικής εισβολής στη βόρεια συρία – αλλά ως εκεί. Μην περιμένετε να ασχοληθούν και με το τι λέει…

Μιλώντας χτες στο κρατικό συριακό κανάλι, ο Άσαντ είπε κανά δυο πράγματα που αξίζει να συγκρατήσουμε. Το πρώτο αφορά την τουρκία:

… Πρέπει να σιγουρέψουμε ότι δεν θα μετατρέψουμε την τουρκία σε εχθρό μας, και ότι έρχεται εδώ σαν φίλος, όπως η ρωσία και το ιράν…

Ο Άσαντ, βέβαια, εξακολουθεί να χαρακτηρίζει τον Erdogan εχθρό, αλλά έχει ανακαλύψει ότι «οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις στην τουρκία είναι εναντίον του Erdogan». Είναι ο μόνος στον κόσμο που έκανε τέτοια ανακάλυψη, αλλά δεν είναι βλάκας ο Άσαντ. Βρίσκεται, απλά, στη μέση της διαδρομής μέχρις ότου συναντηθεί και αγκαλιαστεί με τον Erdogan. Ως τότε θα πρέπει να του κάνει τη χάρη να του επιτρέπει να διαφεντεύει τους εναντίον του (εναντίον του Άσαντ) αντικαθεστωτικούς… Κατά τα άλλα αναγνώρισε το προφανές: ότι η συμφωνία Άγκυρας – Μόσχας βοηθάει την Δαμασκό να ανακτήσει σταδιακά τον έλεγχο των βόρειων συνόρων της.

Το δεύτερο που δήλωσε ήταν ότι «ο απόλυτος στόχος μου είναι η επανάκτηση του ελέγχου της νοτιοανατολικής συρίας απ’ τους ypg». Οι οποίοι είναι τόσο αφοσιωμένοι στον «αναρχοκολλεκτιβισμό» ή ό,τι άλλο πουλάνε διεθνώς μετά από φιλικές οδηγίες και εκπαίδευση από κάποιον καλό τους σύμμαχο (όχι την Ουάσιγκτον, εκεί δεν τους κόβει για τέτοια κόλπα…), που μόλις είδαν ξανά αμερικανικά τανκς και πετρελαιάκια, το γύρισαν – απέναντι στον Άσαντ. Ενώ πριν μερικές μέρες, στη φούρια επάνω, ορκίζονταν ότι οι ένοπλοί τους είναι έτοιμοι να ενταχτούν στον συριακό στρατό (που πάντα ήταν το όνειρό τους…) τώρα λένε ότι σιγά μην να το κάνουν (αυτό σημαίνει “ο λόγος μου συμβόλαιο”…) Θα πρέπει να προηγηθεί η πολιτική λύση για το μέλλον των ypgκρατούμενων περιοχών λέει τώρα ο Abdi· που ένα μέρος τους η Ουάσιγκτον λέει ότι θα συνεχίσουν να είναι αμερικανοκρατούμενες.

(φωτογραφία πάνω: Αυτή η χειραψία δημοσιοποιήθηκε στις 22 Ιούλη του 2019. Δεξιά είναι ο αμερικάνος στρατηγός Kenneth Mckenzie. Αριστέρα ο γενικός διοικητής των ypg Ferhat Abdi Sahin – με δράση στο εσωτερικό της τουρκίας, σαν αξιωματικός του pkk, απ’ το 1996.

Κάτω: Ο βήχας κι ο παράς δεν κρύβονται. Ο σύμμαχος που λέγαμε έχει know how στην τροφοδοσία του πρώτου κόσμου με …ότι γουστάρει ο πελάτης…. Πληρώνει ταξίδια / επισκέψεις στην αποικοκρατία του για να επιδείξει με επιτυχία πόσο δημοκρατική, ανθρωπιστική, ακόμα ακόμα και σοσιαλιστική είναι…

Θα κόλωνε να οργανώσει το πως πουλιέται σε δυτικούς ο «Μπούκτσιν στη μέση Ανατολή;» Σιγά!).

Αμέρικα

Πέμπτη 31 Οκτώβρη. Ας το επαναλάβουμε. Όλη κι όλη η αποστολή του ψόφιου κουναβιού, είτε το είχε συναίσθηση είτε όχι, ήταν το ενδεχόμενο να ανασχέσει το Πεκίνο, την Μόσχα και τους συμμάχους τους με μη στρατιωτικά μέσα. Ταυτόχρονα όμως, αυτά τα αμερικανικά στρατιωτικά μέσα όπου και όπως χρησιμοποιούνται, δεν επρόκειτο να καταργηθούν!

Το ψόφιο κουνάβι απέτυχε στην αποστολή του, κι αυτό δεν οφειλόταν σε κάποια προσωπική αδυναμία· ήταν εκείνο που εύλογα θα μπορούσε να περιμένει κανείς απ’ τον χαρακτήρα των «οικονομικών τιμωριών». Απ’ το αρχικό (πριν τις προεδρικές εκλογές του 2016) σετ των εργαλείων του «make america first again» απέμεινε στο ψόφιο κουνάβι, εν όψει των εκλογών του 2020, ο επαναπατρισμός του στρατού, η αποχώρησή του απ’ τους φυλετικούς πολέμους (όπως τους εννοεί). Με δεδομένη ωστόσο την αποτυχία του «οικονομικού πολέμου» η καθαρή στρατιωτική οπισθοχώρηση των ηπα θα ήταν, απλά, επίσημη παραδοχή της πλήρους ήττας της ηγεμονίας τους. Σ’ έναν παγκόσμιο πόλεμο που δεν έχει φτάσει ακόμα στη στρατιωτική του κορύφωση.

Εκείνα τα κυκλώματα και οι μηχανισμοί του αμερικανικού καθεστώτος που έχουν σημαντικό μερίδιο πρακτικών αποφάσεων, δεν δέχονται αυτήν την οπισθοχώρηση· παρότι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι διαθέτουν ρεαλιστικό σχέδιο στρατιωτικής προώθησης. Δεν έχουμε, λοιπόν, «διπλή εξουσία» στην Ουάσιγκτον αυτήν την περιόδο. Έχουμε δύο παράλληλες τακτικές: μία που απέτυχε (των οικονομικών κυρώσεων) και μια ακόμα (την στρατιωτική) που δεν μπορεί να πετύχει.

Το άθροισμα αυτών των δύο τακτικών παράγει ένα ασυνήθιστο «μπρος πίσω» στο συριακό πεδίο μάχης – αλλά ένα «μπρος πίσω» που παρακολουθεί πια τις πρωτοβουλίες των αντιπάλων της Ουάσιγκτον. Είναι ένα «μπρος πίσω» του οποίου το εύρος καθορίζεται ως τώρα αποκλειστικά απ’ το τι κάνει, πως και πότε το κάνει, το μπλοκ της Αστάνα.

Κι αυτό είναι που κάνει όχι απίθανη αλλά το λιγότερο πιθανή μια «ήρεμη συνολική αποχώρηση» του αμερικανικού στρατού απ’ την συρία (και, ενδεχομένως, απ’ το ιράκ). Εκεί που η γεωπολιτική μυωπία των «οικονομικών τιμωριών» εκφρασμένη απ’ το ψόφιο κουνάβι βλέπει tribal wars, η γεωπολιτική αδυναμία της «στρατιωτικής διαχείρισης» εκφρασμένη απ’ τον βαθύ αμερικανικό μιλιταρισμό ψάχνει να βρει τρύπες για να πιάσει πόστα.

Αποδεικνύεται ως τώρα ότι η πρώτη μπορεί να κουρντιστεί όλο και λιγότερο σε τέτοιο βαθμό ώστε να «σκουπίσει» την δεύτερη… Πρακτικά ο εκφραστής της πρώτης (το ψόφιο κουνάβι) πάει προς καθαίρεση· όχι οι εκφραστές της δεύτερης.

Χρειάστηκε η τουρκική στρατιωτική εισβολή στη συρία για να κάνει η Ουάσιγκτον, αρχικά, ένα βήμα πίσω. Τώρα που θέλει να κάνει τα τρία τέταρτα του βήματος μπροστά, η ασταμάτητη μηχανή έχει σοβαρές αμφιβολίες για το κατά πόσο μπορεί να αντιστραφεί η κίνηση και πάλι «με ένα τηλεφώνημα»…

Μπλοκ της Αστάνα

Τετάρτη 30 Οκτώβρη. Lavrov, Cavusoglu, Zarif: η «μικτή» των υπ.εξ. του μπλοκ της Αστάνα συναντήθηκε χτες στη Γενεύη. Για μεταξύ τους κουβέντες, αλλά και επαφές με τον ειδικό απεσταλμένο του οηε για την συρία Geir Pedersen. Αφορμή η έναρξη των συναντήσεων της επιτροπής για το συριακό σύνταγμα.

Κρατάμε μια δήλωση του Lavrov – για την αμερικανική πειρατεία στα συριακά πετροκοιτάσματα:

…Η δήλωση ότι ο αμερικανικός στρατός είναι απαραίτητος για την προστασία του πετρελαϊκού πλούτου της συρίας είναι αλαζονική. Είναι σαν οι ηπα να προστατεύουν την συρία απ’ τον εαυτό της… Πρόκειται για παράνομη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων ενός κυρίαρχου κράτους. Επιμένουμε σ’ αυτό. Οι αμερικάνοι εταίροι μας είναι ενήμεροι για την θέση μας, την οποία πρόκειται να υπερασπιστούμε….

Από μόνη της αυτή η (σταθερή έως μονότονη) επανάληψη της θέσης του μπλοκ της Αστάνα (και όχι απλά της Μόσχας) για τα συριακά πετρέλαια μπορεί να μην λέει κάτι ιδιαίτερο. Αλλά η ρωσική «εξωτερική (ιμπεριαλιστική) πολιτική» το έχει σαν μέθοδο: όταν απ’ τα λόγια προχωράει στα έργα, βάζει το δάκτυλο στον κρόταφο θυμίζοντας ότι «το είχαμε πει». Σας είχαμε προειδοποιήσει – και μας γράψατε.

Αν, τώρα, σε διαφοροποίηση με το ζήτημα της βόρειας συρίας (όπου βγήκε μπροστά η Άγκυρα…) είναι η Μόσχα που κάνει ξανά και ξανά τις σχετικές δηλώσεις, αυτό οφείλεται στο ότι (έτσι εκτιμάμε) αυτή θα κάνει την «βρώμικη δουλειά» αν και όποτε. Φτιάχνει κλίμα – κατά συνέπεια.

(Στην ίδια συνέντευξη τύπου μετά τις επαφές, από Γενεύη μεριά, ο ιρανός υπ.εξ. Zarif είχε χιουμοριστική διάθεση: Επιτέλους, ο πρόεδρος Τραμπ είναι ειλικρινής ως προς τι δουλειά κάνουν οι ηπα στη συρία… είπε.

Ο.Κ., σωστό. Αλλά ποιός θα γελάσει;)

Συρία

Τρίτη 29 Οκτώβρη. Ο αμερικανικός στρατός (οι 1.000 πεζοναύτες που έφυγαν απ’ τις βάσεις του βορρά) επιστρέφει στη συρία… Σύμφωνα με όσα έχουν ειπωθεί και η ασταμάτητη μηχανή μπορεί να διασταυρώσει, η επιχείρηση «κρατάμε τα πετρέλαια μαζί με τους ypg/pkk συμμάχους μας» χρειάζεται οπωσδήποτε ένα, ίσως και δύο αεροδρόμια – αμερικανικές βάσεις. Για επιμελητειακούς αλλά και επιθετικούς λόγους. Προς το παρόν (για χτες δηλαδή) η «επιστροφή» φαίνεται να αφορά την «ανακατάληψη» απ’ τον αμερικανικό στρατό μιας βάσης στα βόρεια, πάνω απ’ την Hasakah. Δεν στάθηκε ωστόσο δυνατό να βεβαιωθούμε αν αυτή η βάση έχει περάσει στα χέρια του συριακού στρατού ή έχει μείνει κενή.

Την ίδια στιγμή στην Deir ez Zor, που βρίσκεται νοτιότερα αλλά έχει στρατηγική θέση, το ρωσικό μηχανικό ξανάφτιαξε μια πλωτή γέφυρα, που επιτρέπει την κίνηση οχημάτων στις δύο όχθες του Ευφράτη. Η ασταμάτητη μηχανή ήξερε ότι τα χωματουργικά έργα (απαραίτητα για την γέφυρα) είχαν ξεκινήσει λίγο πριν την τουρκική εισβολή στα βόρεια· προφανώς υπάρχει ένας κάποιος συντονισμός, αν ληφθεί υπόψη πως όλες τις γέφυρες στην συγκεκριμένη περιοχή τις είχε βομβαρδίσει η αμερικανική αεροπορία. Για να εμποδίσει την μεταφορά «βαρέων οχημάτων» (τανκς δηλαδή…) απ’ την δυτική στην ανατολική όχθη.

Χτες η καινούργια γέφυρα ήταν έτοιμη και σε χρήση. Είναι θέμα χρόνου (αν δεν βομβαρδιστεί κι αυτή…) να περάσει στρατός (συριακός ‘n’ friends) στα ανατολικά.

Εν τω μεταξύ το «φιλειρηνικό» ψόφιο κουνάβι που άγεται και φέρεται, δείχνει μαστουρωμένο. Προσέξτε χθεσινό κελάιδισμα:

Αυτό που σκοπεύω να κάνω, ίσως, είναι μια συμφωνία με την ExxonMobil ή κάποια άλλη απ’ τις μεγάλες μας επιχειρήσεις να πάει εκειπέρα και να κάνει την δουλειά σωστά… και να μοιράσει τον πλούτο.

Ο αμερικάνος υπ.εξ. Mark Esper το δήλωσε όσο πιο καθαρά μπορούσε. Πρώτον, με τα έσοδα απ’ το λαθρεμπόριο πετρελαίου θα χρηματοδοτούνται οι κούρδοι ένοπλοι (για να προσέχουν τους κρατούμενους του isis στις φυλακές…) Και, δεύτερον, όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την αμερικανική κατοχή στην ανατολική συρία, συμπεριλαμβανόμενου του συριακού ή του ρωσικού στρατού, θα “αντιμετωπιστεί με υπερβάλουσα στρατιωτική δύναμη”. Γελοίες δηλώσεις παρακμιακών: είναι σίγουρος αυτός ο φουριόζος υπ.αμ. ότι θέλει να αρχίσει έναν πλήρη, κανονικό και προφανώς πυρηνικό παγκόσμιο πόλεμο υπερασπιζόμενος τα έσοδα του pkk/ypg; Ας έλεγε, τουλάχιστον, την αλήθεια: θα μείνουμε εκεί για να εμποδίσουμε τους κινέζικους “δρόμους του μεταξιού”!…

Η Μόσχα υποστηρίζει ότι αυτός ο πλούτος είναι 30 μύρια δολάρια με τιμή βαρελιού στη μαύρη αγορά στα 38 δολάρια (αισθητά χαμηλότερα απ’ την επίσημη τιμή). Με 30 μύρια δολάρια τον μήνα μοιρασμένα ανάμεσα στο pkk/ypg και το αμερικανικό παρακράτος (δεν ξέρουμε σε ποια αναλογία) μπορούν και οι δύο μεριές να κάνουν τις δουλειές τους επ’ αόριστον – φαίνεται ότι αυτός είναι ο τσαμπουκάς τους…. Αλλά 30 μύρια δολάρια τον μήνα, δηλαδή πάνω από 1 δις τον μήνα (σε κανονικές τιμές) είναι ένα μεγάλο ποσό για να λείπει απ’ τα ταμεία του Άσαντ· καθότι ο Άσαντ έχει νικήσει.

Πού ακούστηκε ότι «ο ηττημένος τα παίρνει όλα»; Πού ακούστηκε ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να νομιμοποιήσει το πλιάτσικο παρότι έχει ηττηθεί; Σε ποιον πλανήτη ακριβώς σερβίρει η παρακμιακή πρώην υπερδύναμη αυτό το κόλπο;

Μακρυά απ’ τα φώτα της δημαγωγίας γίνονται φανερές και λιγότερο φανερές προετοιμασίες σύγκρουσης για το συριακό oil. Αύριο; Σε ένα μήνα; Σε έξι; Θα φανεί. Αλλά η μεθόδευση της Ουάσιγκτον και των κούρδων λακέδων / μισθοφόρων της της είναι πολύ χοντρή για να περάσει. Είναι πολλοί αυτοί που είναι αντίθετοι· είτε το λένε είτε όχι…

(φωτογραφία πάνω: Μία απ’ τις δύο αμερικανικές βάσεις, είτε στην Tal Tamir είτε στην Tal Baydar φαίνεται πως είναι στόχος επανα-κατοχής. Δεν αποκλείεται ωστόσο η νέα εισβολή να αφορά την αεροπορική Rmeilan, στα βορειοανατολικά. Ο χάρτης είναι παλιότερος.

Κάτω: η γέφυρα στον Ευφράτη, στην Deir ez Zor, χτες….)