Tag: υγεία

Κίνδυνος θάνατος (;)

Σάββατο 17 Οκτώβρη. Ας πάρουμε τα δικά τους νούμερα. Λένε ότι γίνονται κάθε μέρα 20.000 τεστ PCR: 15.000 απ’ το δημόσιο σύστημα υγείας και 5.000 από ιδιώτες (ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα). Αφήνουμε στην άκρη οποιαδήποτε κριτική ή/και απόδειξη για την αχρηστία των PCR τεστ, και κρατάμε το νούμερο: κάθε μέρα ελέγχονται 20.000 άνθρωποι.

Πόσοι βγαίνουν θετικοί (πράγμα που δεν σημαίνει τίποτα για το αν θα αρρωστήσουν ή όχι); Ας πούμε χοντρικά 500. Τι ποσοστό του 20.000 είναι το 500; 2,5%. Πρώτο συμπέρασμα: ο φονικός ιός, που αναγκάζει το φιλάνθρωπο ελληνικό κράτος να απαγορεύει ό,τι μπορεί, «μολύνει» το 2,5% (μέσος όρος) του πληθυσμού.

Πόσοι / πόσες απ’ αυτά τα 500 καθημερινά «κρούσματα» θα χρειαστούν νοσοκομειακή περίθαλψη, είτε μονάδα αυξημένης φροντίδας (μαφ) είτε μονάδα εντατικής θεραπείας (μεθ); Αν πούμε 20 (κάθε μέρα) λέμε πολλούς, αφού οι «διασωληνωμένοι» εδώ και εβδομάδες δεν έχουν περάσει τους 100 πανελλαδικά. Ωστόσο ας δεχτούμε αυτό το νούμερο. (Εννοείται ότι 20 εισαγωγές ΔΕΝ συνεπάγεται καθόλου 20 θανάτους κάθε μέρα!!! Οι περισσότεροι γίνονται καλά…)

Τι ποσοστό είναι οι 20 εισαγωγές στους 20.000 ελέγχους; Ένα τοις χιλίοις… Η φοβερή και τρομερή πανδημία απειλεί με εισαγωγή σε νοσοκομείο (και πάντως καθόλου υποχρεωτικά με θάνατο…) τον 1 στους 1000 στον γενικό πληθυσμό…. Αυτά χωρίς να μπούμε σε συζήτηση περί αξιοπιστίας των τεστ, κλπ. Είναι μεγάλο αυτό το ποσοστό; Είναι μικρό; Τί είναι;

Ένα κοινό παυσίπονο ευρείας χρήσης, που δεν χρειάζεται ιατρική συνταγή, ονόματι nurofen, αναφέρει στο φυλλάδιό του ανάμεσα στις πολλές και διάφορες παρενέργειες του (ακόμα και σε ποσοστό 1:10) κι αυτήν, που κατά την εταιρεία έχει πιθανότητα 1 στα 1000: … Μπορεί να εμφανιστεί επίσης αυξημένη συγκέντρωση ουρικού οξέος στο αίμα, πόνοι στα πλευρά ή την κοιλιά, αίμα στα ούρα και πυρετός που μπορεί να είναι σημάδι βλάβης των νεφρών…. Μ’ άλλα λόγια ένα απλό παυσίπονο μπορεί να προκαλέσει στον 1 στους 1000 που θα το πάρουν προσωρινή νεφρική βλάβη· που σημαίνει εισαγωγή σε νοσοκομείο… Είναι μεγάλο αυτό το ποσοστό; Είναι μικρό; Τί είναι; Πιθανολογούμε ότι θεωρείται ασήμαντο, αφού το συγκεκριμένο παυσίπονο κυκλοφοράει πλατιά…

Θα πει κάποιος: άλλο πράγμα να κινδυνεύει με εισαγωγή σε νοσοκομείο 1 στους 1000 λόγω ενός μεταδοτικού ιού, και άλλο να κινδυνεύει 1 στους 1000 που θα πάρουν ένα παυσίπονο – εξαιτίας του. Θα πει μάλιστα (δημιουργική λογιστική) ότι «αν κολλήσουν και τα 10 εκατομμύρια» του πληθυσμού, τότε θα χρειαστούν 10.000 εισαγωγές, πράγμα που θα είναι καταστροφή. Πράγματι. Καταστροφή θα είναι, επίσης, και το ενδεχόμενο να πάρουν 1.000.000 υπήκοοι το συγκεκριμένο παυσίπονο: τότε θα χρειαστούν 1.000 εισαγωγές σε νοσοκομεία επιπλέον όλων των υπόλοιπων για οποιονδήποτε άλλο λόγο.

Οι ιολόγοι (και οι ιστορικοί των επιδημιών) υποστηρίζουν πως είναι αδύνατο να «κολλήσει» το σύνολο ενός δεδομένου πληθυσμού. Δεν έχει συμβεί ποτέ και υπάρχει λόγος γι αυτό: Οι 999 σε κάθε χιλιάδα που είτε δεν έχουν κολλήσει είτε κόλλησαν αλλά πέρασαν χωρίς (ή με ελάχιστα συμπτώματα) λειτουργούν σωρευτικά σαν εμπόδιο στη διάδοση από ένα μέγεθος και μετά· είναι η φυσική ανοσία πληθυσμού. Επιπλέον, ενώ ο αριθμός των «διασωληνωμένων» μπορεί να θεωρηθεί απτός, ο αριθμός όσων έχουν «κολλήσει» δεν περιορίζεται σαν υποσύνολο όσων ελέγχονται με τεστ. Οι ίδιοι οι ειδικοί του κράτους και των αφεντικών υποστηρίζουν κατά καιρούς ότι ο πραγματικός αριθμός όσων έχουν κολλήσει (απ’ την αρχή) μπορεί να είναι δεκαπλάσιος όσο διαπιστώνονται με τεστ· ή και ακόμα μεγαλύτερος. (Ο ιερέας Μαγιορκίνης υποστηρίζει αυθαίρετα ότι τα «πραγματικά ενεργά κρούσματα» είναι 20.000…). Φυσικά χρησιμοποιούν αυτήν την εκτίμηση με παρανοϊκό τρόπο: σαν επιχείρημα τρομοκρατίας.

Αν, πάντως, σε κάθε 20.000 πραγματοποιημένους ελέγχους αναλογούν όχι 500 αλλά 5.000 «πραγματικά κρούσματα» (που θα αποκαλύπτονταν αν γίνονταν 200.000 τεστ την ημέρα…) ενώ οι νοσηλείες σε μαφ και μεθ παραμένουν αδιαπραγμάτευτα αυτές που ανακοινώνονται (δεν υπάρχουν δεκαπλάσιες «κρυφές νοσηλείες»!!!), τότε η πιθανότητα νοσηλείας δεν είναι 1 στις 1.000 αλλά 1 στις 10.000. Σ’ αυτό το ποσοστό, 1 στις 10.000, το απλό παυσίπονο που μνημονεύσαμε πριν είναι ασυναγώνιστο! Έχει τέτοιες παρενέργειες που καταλήγουν άνετα στην εντατική – ή ακόμα και σε θάνατο!

Ας το επαναλάβουμε. Απ’ τον covid-19 υπάρχει 1 πιθανότητα στις 1.000 να χρειαστεί κάποιος σοβαρή νοσοκομειακή περίθαλψη. Απ’ το παυσίπονο ευρείας χρήσης nurofen υπάρχει 1 πιθανότητα στις 1.000 να χρειαστεί σοβαρή νοσοκομειακή περίθαλψη. Vivere pericolosamente?

Το επιχείρημα (;) «αν κολλήσουν 10 εκατομύρια» είναι φτηνή σοφιστεία, εκτός πραγματικότητας. Όμως ακόμα κι αν ήθελε κάποιος να παίξει ένα «παιχνίδι με αριθμούς» με την πραγματικότητα, τότε ο «φονιάς» θα αποδεικνυόταν (σαν μέσος όρος στο σύνολο του πληθυσμού) με βάση τα επίσημα νούμερα λίγο πιο επικίνδυνος από ένα παυσίπονο γενικής χρήσης.

Ακούγεται υπερβολικό; Είναι για έναν μόνον λόγο. Όχι επειδή υποτιμάμε την πραγματική (και περιορισμένη) απειλή του covid 19 (όπως θα βολεύονταν διάφοροι) αλλά επειδή θυμίζουμε ότι στον καπιταλιστικό κόσμο που ζούμε ακόμα και τα πιο κοινότοπα φάρμακα έχουν (στατιστικά) σοβαρά φονικά αποτελέσματα.

Φυσικά υπάρχουν πάντα εκείνοι που τρώνε άνετα δημαγωγικά ουρλιαχτά σαν αυτό στην φωτογραφία επάνω…

Ηθελημένη άγνοια (;)

Σάββατο 17 Οκτώβρη. Τώρα έχουν γίνει έξαλλοι οι φίλοι της καραντίνας! Σούρνουν ό,τι μπορούν…. Επειδή ο θάνατος είναι πολύ σοβαρό θέμα για να το κάνει ο καθένας σημαία, ίσως τους βοηθήσουν οι δυο παρακάτω πίνακες. Είναι όσο πιο επίσημοι γίνεται (απ’ την ελ.στατ….) Η 26η εβδομάδα είναι η τελευταία του Ιούνη.

Οι caradinieri θα βρουν γρήγορα τις εξηγήσεις. “Να η απόδειξη ότι η καραντίνα σώζει ζωές!” θα πουν… Μόνο που η 22η εβδομάδα απ’ την οποία ξεκινάει ένα σερί (ως και την 26η) μείωσης ή και σημαντικής μείωσης των θανάτων το 2020 σε σχέση με το 2019 είναι εκείνη που άρχισε στις 27 Μάη, 2 μέρες μετά το ουσιαστικό τέλος της καραντίνας…

“Να, είδες; Η απαγόρευση της κυκλοφορίας λόγω κορονοϊού μείωσε τους θανάτους απ’ τα τροχαία!” θα πουν άλλοι… Μόνο που η 8η και η 9η εβδομάδα όπου υπήρχε σημαντική μείωση θανάτων ήταν απ’ τα μέσα (17) Φλεβάρη ως τις αρχές (1) Μάρτη, όταν δεν είχε ξεκινήσει το υγιεινιστικό πραξικόπημα, και η κυκλοφορία στους δρόμους ήταν η συνηθισμένη.

Από την 10η εβδομάδα (από 2 Μάρτη) ως και την 16η (τέλειωσε στις 19 Απρίλη), Κυριακή του πάσχα, οι υγιεινιστικές απαγορεύσεις ήταν ιδιαίτερα αυστηρές για τα ελληνικά δεδομένα – αλλά οι θάνατοι αυξήθηκαν. Την 17η (από 20 Απρίλη) ως και την 19η (τέλειωσε 10 Μάη) που κανονικά θα έπρεπε να σκάσουν τα πτώματα απ’ τις παραβιάσεις του social distancing το πάσχα και την επόμενη Δευτέρα, οι θάνατοι μειώθηκαν εντυπωσιακά – για να αυξηθούν τις επόμενες δύο εβδομάδες.

Θέλει άπειρες ακροβασίες για να υποστηρίξει ένας πιστός φίλος της καραντίνας ότι οι απαγορεύσεις που τόσο αγαπάει όχι απλά «μας έσωσαν απ’ τον covid 19», αλλά επιπλέον μείωσαν τους θανάτους κατά 1027 σε σχέση με το χωρίς τσαχπίνη 2019! Αλλά οι νεκροί του 2017 (οι περισσότεροι στο πρώτο μισό της χρονιάς την τελευταία 5ετία) δείχνουν ότι είναι πιθανό οι άνθρωποι να πεθαίνουν για πολλούς άλλους λόγους εκτός απ’ τον covid…

Τώρα το νταραβέρι με τους οικείους διάφορων που πεθαίνουν στα νοσοκομεία “υπογράφετε ότι πέθανε από covid 19 και πληρώνουμε τα έξοδα της κηδείας” φαίνεται να έχει απλωθεί. Είναι η “κοινή δεξαμενή νο 1” που συντηρείται: ο μόνος επιτρεπτός (σαν αξιοποιήσιμος…) θάνατος είναι αυτός από covid…

Υπάρχει κάποιο ηθικό δίδαγμα; Ναι. Και είναι παλιό: η εθελοδουλεία σκοτώνει διανοητικά!

Κροταλίσματα

Σάββατο 17 Οκτώβρη. Η δημιουργική λογιστική θανάτου, που έχει μετακινηθεί απ’ τα πτώματα και την «κοινή δεξαμενή νο 1» στα κρούσματα και στην «κοινή δεξαμενή νο 2» χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή – για την εργατική κριτική. Αυτή η μετατόπιση έχει μεγαλύτερο βάθος απ’ τις δημόσιες σχέσεις της. Ενώ η παρέλαση των αριθμών των νεκρών σκόπευε σ’ έναν (άγριο) συναισθηματικό εκβιασμό ώστε να επιβάλλει τον τρόμο και την πειθάρχηση στις διαταγές των «ειδικών» (την ένωση της μορφής κράτος με τις big pharma και τις big tech), η παρέλαση του αριθμού των «κρουσμάτων» δεν έχει τέτοια δραματικότητα. Και, κατά συνέπεια, χάνει πολύ από «πειστικότητα», ειδικά όταν όλοι καταλαβαίνουν (ακόμα κι αν δεν κάνουν διαδηλώσεις γι’ αυτό) ότι «κρούσμα» σημαίνει σχεδόν τίποτα.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αυτή η μετατόπιση ήταν αναγκαστική. Πώς θα συντηρηθεί η τρομοεκστρατεία ως τις αρχές του 2021 (όπου υπολογίζεται ότι θα αρχίσουν να μοστράρονται τα φονικά εμβόλια), ίσως και ως την άνοιξη του χρόνου, αν δεν γίνουν ταχυδακτυλουργίες;

Όμως αυτό που χάνεται με όρους κλασσικής psyop φαίνεται πως αναπληρώνεται με όρους κρατικής βίας. Κι αυτό είναι σημαντικό. Ειδικά εφόσον έχουν εκδηλωθεί πια, σε διάφορα ευρωπαϊκά κράτη, μαζικές αντιδράσεις στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία. Θα υπέθεται κανείς (με κριτήρια που όμως δείχνουν ξεπερασμένα) ότι μπροστά σ’ αυτές τις μαζικές αντιδράσεις, οι κρατικοί και παρακρατικοί («ειδικοί») λακέδες του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος θα κάνουν πίσω. Όμως όχι: κάνουν μπροστά, αυτή τη φορά χωρίς να βασίζονται στην όποια «συναίνεση» παρήγαγε το θέαμα των φερέτρων την περασμένη άνοιξη.

Το «κάνουν μπροστά» έχει προς το παρόν την μορφή των απαγορεύσεων που επιβάλλονται ήδη στην ευρώπη (π.χ. στο Παρίσι), οι οποίες θα έρθουν σύντομα και στα μέρη μας. Για την ακρίβεια έχουν ξεκινήσει. Κοζάνη, επόμενος σταθμός μάλλον τα Γιάννενα, και σίγουρα σε σύντομο χρόνο η Αθήνα. Αλλά αυτή, εκτιμάμε, είναι προσωρινή μορφή της προώθησης της τρομοεκστρατείας. Πιθανολογούμε και χειρότερα, ειδικά αν αρχίσει το κόλπο της «δυδημίας»…

Τι σημαίνει ότι οι πραξικοπηματίες συνεχίζουν την προέλασή τους χωρίς καν να επιδιώκουν την σχεδόν καθολική συναίνεση που εκβιαστικά απέσπασαν την περασμένη άνοιξη; Σημαίνει, κατά την ταπεινή μας άποψη, ότι το πλέγμα εξουσίας που στηρίζει (και στηρίζεται από) το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα εκτιμά ότι δεν κινδυνεύει σοβαρά απ’ το είδος των ως τώρα δημόσιων αντιδράσεων, ακόμα κι αν αυτές είναι μαζικές. Σημαίνει επίσης ότι οι ειδικοί αυτού του πλέγματος (συμπεριφοριστές, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, διαφημιστές) θεωρούν ότι η τρομοεκστρατεία «πατάει γερά» σε ένα ποσοστό του πληθυσμού. Το οποίο, ακόμα κι αν είναι μειοψηφικό, είναι «μπετόν»! (Σ’ αυτό το τελευταίο έχουν δίκιο…)

Η άσκηση εξουσιαστικής βίας χωρίς την δέσμευση «πειστικών επιχειρημάτων» δεν είναι καινούργια στην καπιταλιστική ιστορία. Εκτός απ’ το να επιβάλλουν το «ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης» (κρατάμε την ορθογραφία του εντόπιου αρείου πάγου!) οι πραξικοπηματίες είναι διατεθειμένοι και αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουν μεγάλα σύνολα των πληθυσμών που δεν ελέγχουν δια της βίας. Μπορεί να είναι ψυχολογική, συναισθηματική – ή απλά «θεσμική». Για παράδειγμα: πρόστιμα ή διαφορικές απαγορεύσεις…

Εκείνοι που δεν έχουν καταλάβει πως ήδη, με τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα της περασμένης άνοιξης, που διέλυσαν τα αστικά συντάγματα (αλλά και διεθνείς νομοθεσίες όπως η GDPR…) «λύθηκαν τα χέρια» για την επιβολή του high tech νόμου και τάξης όχι προσωρινά αλλά μόνιμα μπορεί να ξαφνιαστούν δυσάρεστα με το πόσο μακριά σχεδιάζουν τα αφεντικά να πάνε αυτήν την φάση της αναδιάρθρωσης.

Η κρίσιμη πρώτη μάχη παραμένουν τα εμβόλια. Μαζί με τις απαγορεύσεις θα χρηματοδοτηθούν giga καμπάνιες «διαφήμισης» της αξιοπιστίας των εμβολίων γενετικής μηχανικής· χωρίς, φυσικά, λεπτομέρειες για το περί τίνος πρόκειται. Αυτές οι καμπάνιες θα προβληθούν σαν «αποδείξεις κοινωνικότητας», «ενδιαφέροντος» και «κοινωνικής ευθύνης» απ’ τη μεριά των κρατών και των εταιρειών. Επειδή το πιθανότερο είναι ότι θα αποτύχουν (ή μπορεί να έχουν και τα αντίθετα αποτελέσματα), το περιεχόμενό τους θα θεωρηθεί σαν η πραγματικότητα – την οποία μόνο «τρελοί», sociopaths, «ψεκασμένοι» θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν. Είναι το «συμπληρωματικό σχέδιο» που έχει δοκιμαστεί ήδη. Εννοείται ότι θα παροξυνθεί η λογοκρισία…

(Κρατείστε αυτές τις σημειώσεις… Θα χρειαστούν…)

Ασπασμοί των αγγέλων προς τα άστρα

Παρασκευή 16 Οκτώβρη. Κατ’ αρχήν να παρουσιάσουμε το νέο άτομο απεριόριστης αγάπης της ασταμάτητης μηχανής: τον Johnny Bananas. Είναι το υποκοριστικό που δίκαια κέρδισε ο κατά κόσμον προφέσορ οικονομικών της υγείας στο LSE και στο Imperial College κύριος Ηλίας Μόσιαλος.

Και στην συνέχεια να τον θαυμάσουμε στην αρένα που τόσο αγαπάει, στην αρένα όπου προσπαθεί να κυριαρχήσει η αγέλη των οπαδών (ή και πολλά παραπάνω) των big pharma και των big tech: αυτήν της καλοπληρωμένης και, κυρίως ιδιαίτερα επικίνδυνης τεχνητής «γενικής ανοσίας πληθυσμού» – εναντίον της δωρεάν, χωρίς κέρδη για τις business «φυσικής ανοσίας πληθυσμού». Johnny Bananas εναντίον αρχιερέα των 18.00 στο ντέρμπυ του πρωταθλήματος covid 19;

Το ότι ο αρχιερέας χρησιμοποιεί σαν ενιαίο όρο το «ανοσία αγέλης» είτε για τα εμβόλια είτε για την φυσική, ανθρώπινη συσχέτιση είναι, από επιστημονική άποψη, σωστό. (Και μάλλον απρόοπτο να ακούγεται από δαύτον…) Συνεπώς ο Johnny Bananas ξεκινάει το ματς με σε βάρος του γκολ + πέναλτι!

Αλλά γιατί ο αρχιερέας, για πρώτη φορά εδώ και μήνες, μνημονεύει σαν ισοδύναμες αυτές τις δύο ανοσίες και, μάλιστα, μιλάει για την πιθανότητα ενός συνδυασμού μεταξύ τους, ενώ ο Bananas βγάζει καντήλες με την «αγέλη» εφόσον αυτή ξεφύγει απ’ το μαντρί των big pharma; Δεν ξέρουμε. Οι σπιούνοι μας δεν έχουν φτάσει ως τα αποδυτήρια. Μπορεί ο αρχιερέας να είδε κάποιο όνειρο με την μητέρα του γυιού του αφεντικού να του λέει «Σωτήρη, ύπαγε…»

Απ’ την άλλη ο Bananas είναι γνωστός οππορτουνιστής. Τώρα εμφανίζεται σαν λυσσασμένος υποστηρικτής κάθε πιθανής και απίθανης απαγόρευσης που θα κρατήσει ζωντανή την προοπτική μοναδικής σωτηρίας της ανθρωπότητας μέσω των high tech εμβολίων. Αλλά μια άλλη στιγμή μπορεί να τον ακούσετε να μιλάει και κάπως αντίθετα. Μην το παρεξηγήσετε: θέλει κι αυτός να πλασσαριστεί στο κάδρο των καλοπληρωμένων σοφών του καπιταλιστικού 21ου αιώνα…

Αν είχαμε μόνον αυτούς, χωρίς την κρατική βία, θα το διασκεδάζαμε. Αλλά δυστυχώς κάνουν το ίδιο με τους ιεραπόστολους στις μεγάλες κατακτήσεις άλλων αιώνων: μπαίνουν αυτοί μπροστά, και πίσω τους έρχονται τα αρκεβούζια…

 

Madrid calling 1

Πέμπτη 15 Οκτώβρη. H κατανάλωση των δημαγωγικών σκουπιδιών είναι από μόνη της καταστροφική για την (διανοητική) υγεία. Αλλά μπορεί να συμβαίνει και το ανάποδο: τα κατεστραμμένα εγκεφαλικά κύτταρα να έλκονται απ’ τα σκουπίδια, αν αυτά επιβεβαιώνουν ότι … είναι ζωντανά!

«Είδες; Οι σοσιαλιστές στην ισπανία επέβαλαν λοκντάουν, αλλά το δικαστήριο το ακύρωσε. Και οι ακροδεξιοί βγήκαν στο δρόμο εναντίον του». Άρα; Άρα όσοι βάζουν τις απαγορεύσεις είναι αριστεροί και καλοί άνθρωποι, ενώ όσοι είναι ενάντια στις απαγορεύσεις είναι ακροδεξιοί – όπερ έδει δείξαι!!! Τι συμβαίνει όμως πραγματικά στη Μαδρίτη; Μερικά πράγματα ίσως βοηθήσουν όσους / όσες θέλουν να ξέρουν την πραγματικότητα.

Οι τοπικές αρχές της Μαδρίτης (που έχει ένα διοικητικό καθεστώς ημι-αυτόνομης επαρχίας όπως η βασκία, η καταλωνία, και οι υπόλοιπες ισπανικές επαρχίες) είναι καραδεξιές απ’ την εποχή του θανάτου του Φράνκο (από το 1982 πιο συγκεκριμένα, όταν και δημιουργήθηκε με βάση το καινούργιο τότε σύνταγμα). Το ύψιστο αξιώμα είναι αυτό του «προέδρου της κοινότητας της Μαδρίτης» (που δεν ταυτίζεται με τον «δήμαρχο», υπάρχει και τέτοιο αξίωμα). Αφού η Μαδρίτη ελέγχεται απ’ την δεξιά («λαϊκό κόμμα», PP) η τωρινή πρόεδρος Isabel Diaz Ayuso είναι επίσης τυπική ισπανίδα δεξιά – προς ακροδεξιά.

Παίζοντας το ίδιο τρομοκρατικό κόλπο με την «μισο-θανατοποίηση» των «κρουσμάτων», η κοινότητα της Μαδρίτης άρχισε να μετράει «δεύτερο κύμα» απ’ τον Αύγουστο και μετά. Τί φταίει; αναρωτήθηκε το γκουβέρνο της Μαδρίτης… Οι νότιες και οι υπόλοιπες περιμετρικές συνοικίες της πόλης αποφάνθηκε… Οπότε η Ayuso αποφάσισε lockdown σ’ αυτές τις πηγές μόλυνσης…

Ήταν ένα απόλυτα δικαιολογημένο από «ιατρική άποψη» συμπέρασμα (ειρωνευόμαστε). Στις νότιες και σε άλλες γειτονιές της Μαδρίτης μένει, όπως το φαντάζεσθε, η εργατική τάξη της πόλης. Μετανάστες αλλά και ντόπιοι «φτωχοί». Όμως αυτή η εργατική τάξη δουλεύει στην υπόλοιπη, την κυριλέ Μαδρίτη. Συνεπώς η απαγόρευση κυκλοφορίας των εργατών ήταν προσαρμοσμένη: επιτρεπόταν μεν να βγουν απ’ τα σπίτια τους για να πάνε να δουλέψουν, αλλά απαγορεύονταν οι υπόλοιπες «όχι απαραίτητες μετακινήσεις». Η υπόλοιπη, «λευκή» Μαδρίτη ήταν ελεύθερη να κυκλοφορεί όπου ήθελε – και οι δεξιοί / καραδεξιοί κάτοικοί της ήταν ευχαριστημένοι, αφού το κακό εντοπίστηκε και περιορίστηκε εκεί που έπρεπε.

Στις 24 Σεπτέμβρη έγινε μια μεγάλη διαδήλωση αυτής της απαγορευμένης εργατικής τάξης· ενάντια στο lockdown. (Οι ντόπιοι φίλοι της καραντίνας μπορεί να φρίξουν που οι πληβείοι της πόλης έπεσαν τόσο χαμηλά ώστε να ενταχτούν στους «ψεκασμένους» – ε; Και φυσικά δεν ξέρουν τίποτα γι’ αυτά – μόνο αυτά που λέει το κράτος ξέρουν…).

Οι κάτω φωτογραφίες (ευχαριστούμε την Α. για όλα…) είναι από εκείνη την διαδήλωση – και την καταστολή της.

Το πανώ γράφει τα εξής σαφέστατα εργατικά…

“Θέλεις να με κλείσεις μέσα όταν γυρνάω στο σπίτι μου, αφού έχω διασχίσει όλη τη Μαδρίτη σε ένα μετρό φίσκα για να καθαρίσω τους δρόμους σου, για να φροντίσω τον άρρωστο πατέρα σου, για να σου σερβίρω φαγητό, για να σου αφήσω το πακετάκι της Amazon στο πατάκι.

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ “

Madrid calling 2

Πέμπτη 15 Οκτώβρη. Όταν το κρουσματόμετρο άρχισε να ανεβαίνει και στην λευκή, κυριλέ Μαδρίτη οι κυβερνήτες άλλων ημιαυτόνομων επαρχιών άρχισαν να διαμαρτύρονται για την”ασυδοσία” της Μαδρίτης!!! Όπως συνέβη και στην πρώτη φάση, έτσι και τον Σεπτέμβρη το ζήτημα covid-19 έγινε κατευθείαν αιτία πολιτικής / σεχταριστικής αντιπαράθεσης μεταξύ των επαρχιών: ποιός «μολύνει» ποιόν, ποιός «απειλεί» ποιόν…

Η κεντρική σοσιαλιστική (+ podemos) κυβέρνηση του Sanchez, που έχει έδρα την Μαδρίτη βέβαια, άρχισε να “πιέζει” την Ayuso να επεκτείνει τις απαγορεύσεις στο σύνολο της πόλης. Πολύ περισσότερο από «θέμα δημόσιας υγείας» το πράγμα αφορούσε τις ισορροπίες μεταξύ των ισπανικών επαρχιών. Φυσικά η Ayuso, υπηρετώντας τους δεξιούς ψηφοφόρους της, αρνούνταν να τους στερήσει τις ελευθερίες τους· τι αξία έχει η ελευθερία των αφεντικών αν δεν την απολαμβάνουν;

Ξεκίνησε μια σύγκρουση (και debates…) μεταξύ Ayuso και Sanchez για το μέλλον της λευκής, κυριλέ, δεξιάς Μαδρίτης. Η Ayuso επέμενε μόνο στο (αντι-εργατικό) lockdown· ο Sanchez πιεζόταν από άλλες επαρχίες αλλά και απ’ το κόμμα του και το “διαταξικό” σοσιαλιστικό του προφίλ· κήρυξε lockdown σε όλη την Μαδρίτη σαν κεντρική κυβέρνηση· η Αyuso κατέφυγε στο ανώτατο δικαστήριο που αποφάσισε ότι οι κυβερνητικές απαγορεύσεις ήταν υπερβολικές αν δεν υπάρχει έκτακτη ανάγκη· ο Sanchez τηλεφώνησε στην Ayuso μετά την απόφαση για να της πει πως αν δεν πάρει αυστηρότερα μέτρα ή αν δεν ζητήσει απ’ την κεντρική κυβέρνηση να κηρυχτεί «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» θα το κάνει μόνος του· η Ayuso αρνήθηκε· οπότε το κεντρικό ισπανικό κράτος κήρυξε την Μαδρίτη σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» την περασμένη Παρασκευή – για δύο εβδομάδες. Η Ayuso αναγκάστηκε να πειθαρχήσει (: 7.000 μπάτσοι θα αναλάβουν την τήρηση της τάξης), επιφυλασσόμενη για νέες μηνύσεις στην κεντρική κυβέρνηση.

Αν αυτή η περιληπτική εξιστόρηση φαίνεται κουραστική, την κάνουμε για έναν λόγο: δείχνει (για όποιον θέλει να καταλάβει) τι σχέση έχει η δημόσια υγεία με τις εξουσίες. Ο covid ήταν μόνο η τυπική αιτία της σύγκρουσης ανάμεσα στην ισπανική δεξιά και στους κυβερνο-σοσιαλδημοκράτες. Το επίδικο ήταν το «ποιος κάνει κουμάντο». Κι αυτό είναι το ίδιο μοτίβο που έχει παίξει και παίζει είτε στις ηπα, είτε στην αγγλία, είτε στην ιταλία, είτε στην ισπανία – με τις αναμενόμενες παραλλαγές.

Παρότι τα κράτη και οι φίλοι της καραντίνας παρουσίασαν, την περασμένη άνοιξη, τον «κίνδυνο» και την «αντιμετώπισή» του σαν πανανθρώπινο ζήτημα, υπεράνω τάξεων και ταξικών συμφερόντων, πολύ γρήγορα αυτή η εμπειρία εξόπλισε τα βασικότερα αφεντικά εκτός βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ειδικά απ’ την στιγμή που μπόρεσαν να στήσουν όχι την γενική και αδιαφοροποίητη «ατομική ευθύνη» αλλά έναν «tribal» χάρτη των «ανεύθυνων». Προφανώς αυτοί είναι οι (κοινωνικά) περιθωριακοί, οι sociopaths, αυτοί που στην καθημερινή τους ζωή έτσι κι αλλιώς ήταν “βρώμικοι”, οι φύσει ή θέσει έκνομοι, οι «ηλίθιοι» (δηλαδή διανοητικά παρακμιακοί), οι “αμόρφωτοι”… Παρότι γενικά δεν λέγεται ακόμα καθαρά, τα προφίλ υποδεικνύουν ήδη κατευθύνσεις επικίνδυνων υποκειμένων: είτε η «νεολαία» γενικά κι αόριστα (ηλικιακός ρατσισμός), είτε τα πιο προλεταριακά τμήματα της σύγχρονης διαστρωμάτωσης της εργατικής τάξης (π.χ. οι μετανάστες ή και «φτωχοί» ντόπιοι).

Αυτά κάτι δείχνουν για την σοβαρότητα της «υγιειονομικής απειλής» – έτσι δεν είναι;

Paris calling

Πέμπτη 15 Οκτώβρη. Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron δεν έχει (ή δεν έχουν εκδηλωθεί) τέτοιες region αντιπαλότητες να χειριστεί. Αντίθετα το γαλλικό κεφάλαιο έχει την χαρά να διαθέτει μια φαρμακοβιομηχανία διεθνούς κύρους, που αγωνίζεται κι αυτή, όπως όλες, για την σωτηρία του ανθρώπινου είδους απ’ τον τσαχπίνη. Την Sanofi. H Sanofi (/Aventis) είναι η 5η παγκόσμια φαρμακοβιομηχανία με κριτήριο την κατανάλωση συνταγογραφούμενων φαρμάκων (τεράστιος ο κατάλογος των προϊόντων της), και ο μεγαλύτερος στον κόσμο παραγωγός εμβολίων μέσω της θυγατρικής της Sanofi Pasteur. (Εννοείται πως έχει τις όχι λίγες μαύρες σελίδες της για τις παρενέργειες κάποιων απ’ αυτά, την “επιθετική τακτική πωλήσεων” κι όλα τα υπόλοιπα όμορφα που δίνουν στις big pharma το γνωστό φωτοστέφανο-με-το-δρεπάνι).

Απ’ αυτήν την θέση ο βασιλιάς Macron έχει πιο απλό στόχο: να εξασφαλίσει τους εντός επικράτειας πελάτες για το εμβόλιο της Sanofi, να εξασφαλίσει δηλαδή της προϋποθέσεις εκείνου που λέγεται «πρωταρχική συσσώρευση». Που σημαίνει: τραβάει μια εκτεταμένη απαγόρευση κυκλοφορίας λίγο μετά την δύση του ηλίου στην πρωτεύουσα και άλλες 8 πόλεις, επιφυλασσόμενος για την συνέχεια. Οι καχύποπτοι, που νομίζουν πως αυτά τα πραξικοπήματα γίνονται για το καλό της υγείας των ανθρώπων και όχι για το καλό της υγείας των φαρμακοβιομηχανιών, θα βρουν οπωσδήποτε αντιφάσεις και σ’ αυτήν την εκδοχή lockdown. Μα αν ο κόσμος συνεχίζει να δουλεύει ενώ απαγορεύεται να κάνει μια βόλτα μετά τις 9.00 το βράδυ έτσι θα “ισοπεδωθεί η καμπύλη των κρουσμάτων”;

Όχι βρε χαζούλια, όχι!!! Θα επεκταθεί η πειθαρχία, ο φόβος και η “διάδοση”! Θα ισοπεδωθούν οι όποιες αντιρρήσεις (έτσι ελπίζει ο βασιλιάς και ο καθένας στη θέση του)!! Αν στην υποσαχάρια Αφρική δεν υπάρχει “τρομοκρατία” με τι δικαιολογία θα είναι εκεί ο γαλλικός στρατός για να προστατεύει τις πρώτες ύλες του γαλλικού καπιταλισμού; Κι αν στην υπερσαχάρια γαλλική επικράτεια δεν υπάρχει “θανατηφόρος κίνδυνος” πως θα διατηρηθούν οι “πρώτες ύλες” (δηλαδή τα ανθρώπινα σώματα) των φαρμακοβιομηχανιών, και πως θα πουληθούν / επιβληθούν τα εμβόλια της Sanofi;

Τόσο δύσκολο είναι πια να βρεθεί η σωστή απάντηση;

Η απογείωση της τρομοεκστρατείας (αυστηρά ακατάλληλο για ανοσο-idiots!)

Τετάρτη 14 Οκτώβρη. Συναγερμός στην ολλανδία!!! Το “δεύτερο κύμα” (του γνωστού Άρχοντα του Σκότους) σπάει τα φράγματα και ετοιμάζεται να πλημμυρίσει την χώρα!!! Κατόπιν αυτού:

Ο πρωθυπουργός της ολλανδίας Mark Rutte ανακοίνωσε ότι η χώρα επιστρέφει σ’ ένα «μερικό λοκντάουν» απ’ την Παρασκευή. Θα κλείσουν (εντελώς) τα μπαρ και τα εστιατόρια, θα απαγορευτεί η πώληση αλκοόλ, θα περιοριστούν οι ώρες λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων, και θα απαγορευτούν οι συγκεντρώσεις άνω των 4 ατόμων.

Οι υφασμάτινες μάσκες θα γίνουν υποχρεωτικές για πάνω από 13 χρονών σε εσωτερικούς χώρους, και το μέγιστο συγκέντρωσης ανθρώπων σε εσωτερικούς χώρους θα περιοριστεί στα 30 άτομα. Τα σχολεία και οι δημόσιες συγκοινωνίες θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν. Ο Rutte δήλωσε ότι θα περάσει νομοθεσία έκτακτης ανάγκης που θα κάνει τις μάσκες υποχρεωτικές.

Ο υπουργός υγείας Hugo de Jonge είπε ότι το μερικό λοκντάουν αναμένεται να κρατήσει τουλάχιστον 4 εβδομάδες, με έναν επανέλεγχο της κατάστασης μετά από 2 εβδομάδες. Είπε επίσης ότι θα επιβληθούν ακόμα πιο αυστηρές απαγορεύσεις αν το λοκντάουν αποδειχθεί αναποτελεσματικό….

Κάτι τρομακτικό πρέπει να συμβαίνει σ’ αυτή τη χώρα (που αυτοχαρακτηριζόταν σαν “δημοκρατική”…). Κάτι που σπρώχνει την πολιτική εξουσία της να γίνει πιο «αντικαπιταλιστική» απ’ όσο θα περίμενε ο κάθε τυχάρπαστος «εξτρεμιστής»! Κάτι που είναι μουσική στα αυτιά κάθε πειθαρχημένου στρατιώτη στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού. Με vocals τις αστυνομικές διαταγές, τις απαγορεύσεις, το εξουσιαστικό ουρλιαχτό που στα μέρη μας λέγεται «ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης» – και σημαίνει πολλά. Πολύ περισσότερα απ’ αυτά που φαίνονται από πρώτη ματιά. Ας δούμε λοιπόν όσο πιο ψυχρά γίνεται τι τρομακτικό συμβαίνει στην ολλανδία, τέτοιο που να απαιτεί απ’ τους υπήκοους (πάντα για το δικό τους καλό και μόνο…) να στέκονται όρθιοι, στο ένα πόδι, με το κεφάλι να κοιτάει τον τοίχο…

Στην επίσημη, καθεστωτική δημαγωγία το πράγμα έχει ως εξής (ακριβής μετάφραση απ’ την γερμανική dw): Τα αυστηρά μέτρα λαμβάνονται σε μια στιγμή που ο κορονοιός έχει κυριεύσει την χώρα. (Παναία μου!!!) Η Ολλανδία έχει ένα απ’ τα υψηλότερα ανά κεφαλήν ποσοστά κρουσμάτων παγκόσμια.

Ιδού λοιπόν. Οι πιο κάτω πίνακες είναι απ’ το διεθνές, αξιόπιστο και καθημερινά ενημερωνόμενο site covid 19 worldmeter, με στοιχεία ως χτες. Ο πρώτος πίνακας δείχνει την εξέλιξη των διαπιστωμένων κρουσμάτων:

Και ο δεύτερος δείχνει την εξέλιξη των θανάτων:

Και τώρα πείτε (οι caradinieri εξαιρούνται!) την γνώμη σας: τι δείχνουν αυτοί οι δυο πίνακες, αυτά τα μεγέθη, μόνα τους και στον συνδυασμό τους; Τα «κρούσματα» (του τέστ PCR, έχουμε γράψει ότι πρόκειται για την μεγαλύτερη παγκόσμια απάτη ever, αλλά ας το ξεχάσουμε προς στιγμήν) έχουν πράγματι αυξηθεί κατά πολύ – επειδή έχουν πολλαπλασιαστεί ακόμα περισσότερο-από-πολύ τα τεστ! Ταυτόχρονα όμως, σ’ αυτά τα πολύ περισσότερα (απ’ ότι την περασμένη άνοιξη) «κρούσματα» αναλογούν εντυπωσιακά λιγότεροι θάνατοι! Πράγμα που σημαίνει ότι αυτό το «δεύτερο κύμα» που απειλεί να πνίξει την ολλανδία είναι μόνο, ΜΟΝΟ, το κύμα της αποκάλυψης της ελάχιστης θνησιμότητας που προκαλεί ο covid 19!!!

Θα έπρεπε να είναι χαρμόσυνο νέο!!

Χμμμμ…. Καθόλου!!! Απαγορεύεται! Σε μια ιστορικά μοναδική ένταση και ιδιάζουσα θρασύτητα με την οποία αντιστρέφεται η πραγματικότητα, η τρομοεκστρατεία και οι λακέδες τους α) ξεκόβουν τα «κρούσματα» απ’ τους νεκρούς που χρεώνονται στον covid-19 (θα έχει και στο Άμστερνταμ μια κοινή δεξαμενή, όσο νάναι – αλλά ας το αφήσουμε κι αυτό) και β) παρουσιάζουν την αύξηση των χωρίς συνέπειες «κρουσμάτων» σαν κίνδυνο, σαν μισο-θάνατο!

Έχουμε μπροστά μας εικονογραφημένο πεντακάθαρα, χωρίς περιστροφές, χωρίς ομίχλη, αυτό που ζούμε: την εκστρατεία για μια «Χιροσίμα» της ανθρώπινης σκέψης και κατανόησης της πραγματικότητας!!! Έχουμε μπροστά μας πεντακάθαρα, χωρίς περιστροφές, χωρίς ομίχλη, την βία του να «μπούμε» σε ένα είδος «μετα-πραγματικότητας», που κατασκευάζεται κατά τα συμφέροντα των πιο «δυναμικών» αφεντικών!!! Η λέξη “ψέμματα” χάνει την σημασία της· και ο Γκέμπελς πανηγυρίζει στον τάφο του…

Ναι, δεν το περίμενε κανείς (αν και οι πιο προσεκτικοί έβλεπαν το τι ερχόταν). Ναι, κανείς δεν ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο οδυνηρό gigaΘέαμα με τέτοιες gigaαπαιτήσεις πειθάρχησης, υπακοής και γενικής παράλυσης (αν και κάποιοι διέκριναν την καπιταλιστική τάση). Ναι, εδώ χρειάζονται όλα τα διανοητικά, συναισθηματικά και ηθικά αποθέματα του καθενός και της καθεμιάς μας, κι ακόμα περισσότερα. Χρειάζεται ακόμα (κυρίως) η ένωσή τους!!!

Αυτοί εκεί πάνω είναι αδιάλλακτοι και χωρίς οίκτο… Τέτοιοι, πολύ περισσότερες φορές, πρέπει να γίνουμε κι εμείς. Σαν σύγχρονη εργατική τάξη, σαν πληβείοι, σαν «αιχμάλωτοι», σαν «κατεχόμενοι», πείτε το όπως θέλετε. Ναι, χρειάζεται να εφεύρουμε διανοητικές και συναισθηματικές δυνατότητες που δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα χρειαστούν.

Και πρέπει να το κάνουμε γρήγορα!

Αδικαιολόγητο vertigo

Τρίτη 13 Οκτώβρη. Είναι προφανές και εύλογο πως όταν ανακοινώθηκε ότι το ψόφιο κουνάβι έχει “κολλήσει” (τι άλλο; το γνωστό) οι εχθροί του σ’ όλο τον πλανήτη ευχήθηκαν να πεθάνει. (Έχει, όμως, κάτι φίλους…. power! Τον Kim τον little rocket man, αλλά και τους ταλιμπάν…)

Ευχήθηκαν να γίνει, δηλαδή, ένα εντελώς ψόφιο ψόφιο κουνάβι! Για δύο λόγους. Πρώτον επειδή είναι ένας καραγκιόζης ανάξιος της ηγεσίας μιας τόσο μεγάλης δύναμης. Και δεύτερον επειδή ο θάνατός του θα αποδείκνυε, πέρα από κάθε αμφιβολία, όχι μόνο ότι ο covid-19 είναι η Αποκάλυψη που φαντάστηκε ο Ιωάννης (μασουλώντας κάτι περίεργα μανιτάρια της Πάτμου, ώσπου τα έφαγε όλα και δεν έμεινε τίποτα για τους επόμενους) αλλά και ότι (ο τσαχπίνης) τιμωρεί όσους τον αρνούνται.

Δυστυχώς για αυτό το «κοινό αίσθημα» το ψόφιο κουνάβι επέζησε, μάλλον εύκολα. Αυτό προκάλεσε μεγάλο εκνευρισμό, που έφτασε στο σημείο οι κυνηγοί των «συνωμοσιολόγων» να γίνουν συνωμοσιολόγοι οι ίδιοι: μπαααα, ψέματα έλεγαν, δεν είχε αρρωστήσει, το έπαιξε για να τραβήξει συμπάθεια και ψήφους! Δηλαδή; Θα πουν τώρα πως υπάρχουν και fake positive;

Τέλος πάντων. Κι αυτό ανθρώπινο… Όμως, μέσα σ’ αυτούς τους στροβιλισμούς, χάθηκε η μπάλα. Εκείνοι που ζήτησαν «μάσκες για όλο το λαό», «αντισηπτικά για όλο το λαό», «κοινωνική αποξένωση για όλο το λαό», «καραντίνα για όλο το λαό», δεν θα έπρεπε να αρπάξουν αυτήν την μοναδική ευκαιρία που δημιουργήθηκε απ’ την ανάσταση του ψόφιου κουναβιού; Δεν θα έπρεπε να ζητήσουν επιτακτικά «θεραπεία α λα Trump για όλο το λαό»;

Δεν το έκαναν, και δεν βλέπουμε ελπίδα στον ορίζοντα. Κι όμως. Απέναντι σε μια τόσο φονική κατάρα γιατί να έχουν μόνο οι ελίτ της εξουσίας αποτελεσματικές θεραπείες; Χάθηκε, άραγε, το ένστικτο της ισότητας απ’ αυτούς που μισούν το ψόφιο κουνάβι;

Δεν θα έπρεπε. Έδωσε, αθελά του, μια ευκαιρία.

(φωτογραφία: Εξακολουθούμε να τον θεωρούμε τον καταλληλότερο για να διαλυθεί την επόμενη τετραετία το ψοφιοκουναβιστάν στα εξ ων συνετέθη. Τι άλλο θα ήθελε κάποιος, δηλαδή, από έναν αμερικάνο πρόεδρο;)

Δυνάμεις και αδυναμίες

Δευτέρα 12 Οκτώβρη. Ώρα για ένα απλό νοητικό πείραμα. Κατ’ αρχήν με την απλή, αριθμητική μορφή του. Είναι ενθύμιση των δυνάμεων του 2.

Έστω ότι έχετε έναν κόκκο άμμου βάρος ενός χιλιοστού του γραμμαρίου. Αυτόν τον μικρούτσικο κόκκο άμμου αρχίζεται να τον αναδιπλασιάζεται (αδιάφορο το πως). 1 κόκκος – 2 κόκκοι – 4 κόκκοι – 8 κόκκοι… Κάνετε αυτόν τον απλό διπλασιασμό διαδοχικά 30 φορές. Τι θα πάρετε στο τέλος; Θα πάρετε έναν πέτρινο όγκο βάρους 1,073 τόνου.

Ας πούμε ότι συνεχίζεται τον διπλασιασμό ακόμα 5 φορές (σύνολο «κύκλων»: 35) θα φτάσετε στους 34,359 τόνους. Κι αν κάνετε 5 ακόμα αναδιπλασιασμούς (σύνολο «κύκλων»: 40) θα έχετε έναν συμπαγή λόφο βάρους 1.100 τόνων! (478.261 κυβικά μέτρα συμπαγούς πέτρας). Με φιλότιμη προσπάθεια και 5 ακόμα αναδιπλασιασμούς (σύνολο «κύκλων»: 45) θα προκύψει ένας όγκος συμπαγούς πέτρας (πάνω από 15 εκατομύρια κυβικά μέτρα, δηλαδή) όσο 6 πυραμίδες του Χέοπα! (Αυτά από τον αναδιπλασιασμό για 45 «κύκλους» ενός κόκκου άμμου βάρους ενός χιλιοστού του γραμμαρίου…)

Ας πούμε τώρα ότι είναι πιθανό ότι αυτός ο μικρός κόκκος άμμου του ενός χιλιοστού του γραμμαρίου έχει κάτσει στο λαιμό σας. Είναι τόσο μικρός που δεν φαίνεται, πρέπει όμως να υπάρξει μια «επιστημονική» γνωμοδότηση για το αν υπάρχει. Ο μόνος τρόπος είναι να ληφθεί με μπατονέτα απ’ τον λάρυγγά σας ένα ξύσμα – όμως ακόμα κι αν είναι εκεί ο κόκκος δεν υπάρχει τρόπος να εντοπιστεί. Ο μόνος τρόπος είναι να αναδιπλασιαστεί τόσες φορές ώστε να φτάσει σ’ ένα εντοπίσιμο πέτρινο μέγεθος, η ύπαρξη του οποίου θα δηλώνει ότι πράγματι είχατε έναν κόκκο άμμου στο λαιμό σας.

Πόσες φορές πρέπει να αναδιπλασιαστεί ο κόκκος για να φτάσει σε ένα πέτρινο μέγεθος εντοπισμού του; Αν μπορούμε να «δούμε» (επιστημονικά πάντα) τον 1,073 τόνο πέτρας, τότε αρκούν οι 30 αναδιπλασιασμοί. Αν χρειαζόμαστε περισσότερους τόνους πέτρας για να συμπεράνουμε «α, νάτον τον παλιοκόκκο», τότε θα πρέπει να κάνουμε 35, 40, 45… μπορεί και 60!

Αλλά όχι. Με 1,073 τόνο είμαστε εντάξει. Μόνο που μπορεί ο κόκκος να είναι ακόμα μικρότερος. Μπορεί να είναι ένα δεκάκις χιλιοστό του γραμμαρίου. Τότε, για να φτάσουμε στον 1,073 τόνο που μας επιτρέπει μιαν απόφανση θα πρέπει να του κάνουμε όχι 30 αλλά 40 αναδιπλασιασμούς.

Μόλις προσπαθήσαμε – και ελπίζουμε να καταφέραμε – να σας δείξουμε το πως δουλεύει το θρυλικό τεστ PCR (polymerase chain reaction / αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης). Ο κόσμος νομίζει πως όταν του σκαλίζουν τον λαιμό ή τα ρουθούνια βγάζουν από εκεί «κάτι» που, ύστερα, το βάζουν στο μικροσκόπιο… και λένε «α, να, υπάρχει» ή «μπα, δεν βλέπω τίποτα»… Το πρώτο μεταφραζόμενο σαν «θετικό δείγμα» (δηλαδή «κρούσμα», δηλαδή «θάνατος είναι οι κάργιες που κτυπιούνται…»), το δεύτερο σαν «αρνητικό δείγμα»… Καμμία σχέση!

Αυτό / αυτά (ιοί γενικά…) που σέρνονται έξω απ’ την αναπνευστική δίοδο είναι τόσο ελάχιστου μεγέθους ώστε δεν φαίνονται. Πρέπει να διπλασιαστούν και να ξαναδιπλασιαστούν και να ξαναδιπλασιαστούν έτσι ώστε να φτάσουν σε μια κλίμακα «απόφανσης» του «ναι» ή του «όχι». Πρέπει να φτάσουν, ας πούμε, στην κλίμακα του 1,073 τόνου· αν το αρχικό μέγεθος του «γενετικού στόχου» (μπορεί να είναι DNA ή RNA) είναι ένα χιλιοστό του γραμμαρίου.