Tag: υγεία

Αναδιάρθρωση 7

Σάββατο 31 Οκτώβρη. Είναι ένας κρίσιμος παράγοντας, «λάδι στα γρανάζια» της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, η τεράστια απόσταση ανάμεσα στην μέση κοινωνική γνώση για το σύγχρονο κράτος / κεφάλαιο, και στις δικές του πραγματικές δυνατότητες και στοχεύσεις. Όπως θα περίμενε κανείς, σε περιόδους μετάβασης (αλματώδους…), με το μέλλον να είναι άγνωστο και δυσοίωνο, το κοινωνικό φαντασιακό στρέφεται στο παρελθόν. Είτε σαν νοσταλγία είτε σαν «ερμηνεία» του ιστορικώς γίγνεσθαι με κάθε ανιστόρητο, μεταφυσικό τρόπο.

Εκεί βρίσκεται η συντριπτική ήττα του «κοινωνικού» που μνημονεύσαμε στην αρχή: σ’ αυτήν την «άγνοια» που είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και καθόλου αθώα. Δεν είναι αθώα επειδή οφείλεται στη διανοητική οκνηρία και στην ενσωματωμένη εγωπάθεια του νεοφιλελεύθερου «εαυτού – κεφάλαιο» και όχι σε αντικειμενικά εμπόδια. Τίποτα δεν είναι κρυφό εδώ και χρόνια· αλλά και τίποτα ουσιαστικό δεν σερβίρεται κατά παραγγελία.

Εκεί βρίσκεται και η χρησιμότητα των (κατά την γνώμη τους) «επαναστατών» caradinieri. Χορεύουν στον ρυθμό της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης σαν junk chefs της «διαμαρτυρίας»· όπως άλλωστε έκαναν ολόκληρη την τελευταία δεκαετία, σε σχέση με την «κρίση»…

Ζήτω η ιδιόμορφη, έκτακτη και εξαιρετική «δημοκρατία»!

Παρασκευή 30 Οκτώβρη. Αφού ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron εξασφάλισε ότι στο σατυρικό βασίλειό του επικρατεί «δημοκρατία και ελευθερία» από άκρου εις άκρον, τράβηξε ξανά ένα ξεγυρισμένο πραξικόπημα (υγιεινιστικό φυσικά) με όλες του τις απαγορεύσεις, που ξανακουρελιάζει το ήδη κουρελιασμένο γαλλικό σύνταγμα (για το καλό του λαού πάντα). Κι έτσι οι υπήκοοι του βασιλιά Macron μπορούν να απολαύσουν αυτό το ιστορικό προνόμιο (όπως λίγο πολύ όλοι μας άλλωστε): η μόνη τους ελευθερία είναι να συμφωνούν στις απαγορεύσεις της ελευθερίας τους· η μόνη δημοκρατία που τους έχει απομείνει είναι να αποφασίζει το εκτελεστικό του κράτους τους απερίσπαστο.

Μια χαρά πάνε τα πράγματα, λοιπόν, στο Μεγάλο Σατυρικό Βασίλειο. Μόνο που υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Αν ο βασιλιάς Macron αποφασίσει να κολλήσει στη στολή του μερικά ακόμα γαλόνια δημοκρατίας και ελευθερίας προβάλλοντας στα ντουβάρια των κτιρίων ό,τι κακόγουστο έως προσβλητικό θεωρεί «απελευθερωτικό χιούμορ», δεν θα υπάρχει κανείς στους δρόμους για να το δει.

Θα πρέπει να το στείλει στα κινητά των εκατομμυρίων κατ’ οίκον κρατούμενων – μπας και διασκεδάσουν την κλεισούρα τους….

(Εν τω μεταξύ ξαναβγάζει τον στρατό του στους δρόμους, για «αντιτρομοκρατικούς» λόγους. Είναι κι αυτό εντελώς δημοκρατικό και ελευθεριακό· αλλά θα πρέπει να προσέξει κανείς ότι τώρα αυτή η στρατιωτικοποίηση της δημόσιας τάξης «συμπίπτει» με την γενική απαγόρευση κυκλοφορίας. Θα τολμούσε κάποιος να σκεφτεί ότι η ιδιόμορφη, έκτακτη, εξαιρετική και σατυρική γαλλική δημοκρατία έχει συγκεντρώσει πια όλα τα βασικά χαρακτηριστικά μιας τυπικής χούντας· αλλά σε μια light, post modern και «δεν τρέχει τίποτα» συσκευασία…

Καταλαβαίνουν κάτι οι υπήκοοι; Τι θα πουν άραγε γι’ αυτούς οι ιστορικοί του μέλλοντος;)

(φωτογραφία: Ο βασιλιάς και το επιτελείο του μπαίνουν στο μόλις απελευθερωμένο απ’ τους χωρίς χιούμορ μουσουλμάνους Παρίσι… Αποκλειστικότητα: ασταμάτητη μηχανή…)

Θανατόμετρο 1

Παρασκευή 30 Οκτώβρη. Ξέραμε ότι χρεώνονται σαν νεκροί από covid όσοι έτυχε να έχουν βρεθεί θετικοί, άσχετα με το αν ο τσαχπίνης ήταν που προκάλεσε τις θανατηφόρες επιπλοκές… Ξέραμε ότι χρεώνονται στην «κοινή δεξαμενή» και όσοι μοιάζουν να έχουν κολλήσει, χωρίς καν τεστ… Ξέραμε ότι χρεώνονται στην «κοινή δεξαμενή» ακόμα και θάνατοι από τροχαία ή αυτοκτονίες, αρκεί να γίνονταν μέσα σε 3 μήνες (μετά έγινε έκπτωση: μέσα σε 1 μήνα) απ’ την πλήρη αποθεραπεία και έξοδο απ’ το νοσοκομείο: οτιδήποτε τέτοιο κατατάσσεται στις «εκ των υστέρων παρενέργειες του ιού»…. Ξέραμε ότι η γρίπη εξαφανίστηκε από προσώπου γης (επειδή, απλά, τα δικά της θύματα πέρασαν στην «κοινή δεξαμενή»)… Ξέραμε, τέλος, ότι υπάρχει άγνωστος αριθμός νεκρών από ιατρικά λάθη στην αντιμετώπιση του covid στη διάρκεια νοσηλειών σε νοσοκομεία…

Η αλήθεια είναι ότι η ασταμάτητη μηχανή είχε βρει αξιόπιστες λεπτομέρειες γι’ αυτήν την τελευταία μορφή κουρντίσματος του θανατομέτρου και ανεβάσματος του αριθμού των νεκρών. Αλλά είχε επιλέξει να μην θίξει το θέμα, για να μην κουράσει με τις σοβαρές μεν αλλά «τεχνικές» εν τέλει φαρμακευτικές διαστάσεις αυτών των «ιατρικών λαθών».

Όμως χτες ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα μιας ακόμα μετα-έρευνας του Stanford, με την συμμετοχή και του Ιωαννίδη. Η μετα-έρευνα ασχολήθηκε με την χορήγηση υδροξυχλωροκίνης και διάφορων άλλων κοκτέιλ φαρμάκων σε ασθενείς covid (μεγάλης ηλικίας, συνήθως με άλλα προβλήματα υγείας) νοσηλευόμενους σε νοσοκομεία σε διάφορα μέρη του κόσμου, σε δύο μεγάλα «ιατρικά πειράματα» υπό την αιγίδα του Π.Ο.Υ., το recovery και το solidarity…

Μαύρη, φονική ειρωνεία αυτή η ονοματοδοσία. Σύμφωνα με τα ευρήματα αυτής της μετα-έρευνας (κατά τον Ιωαννίδη): …. Μάλλον 50.000 με 100.000 θάνατοι ως σήμερα προήλθαν από την χρήση υδροξυχλωροκίνης. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι, όταν δεν έχεις κάτι αποτελεσματικό, το να χρησιμοποιήσεις ένα φάρμακο ή κάποια άλλη παρέμβαση απλώς για να λες ότι «έκανα κάτι», είναι η συνταγή για την καταστροφή. Σε αυτήν την πανδημία το βλέπουμε αυτό το φαινόμενο ξανά και ξανά από ανθρώπους που δεν μπορούν να διατηρήσουν μια στοιχειώδη ψυχραιμία. Κλινικός πανικός!

Κατά την ταπεινή μας άποψη δεν πρόκειται απλά για έλλειψη ψυχραιμίας. Πρόκειται για κάτι πολύ χειρότερο. Και ο αριθμός των ανθρώπων που πέθαναν εξαιτίας «λάθος φαρμάκων» είναι πιθανότατα πολύ μεγαλύτερος απ’ τις εκτιμήσεις της μετα-έρευνας του Stanford, η οποία εξάλλου επανεξέτασε πολύ συγκεκριμένες εκθέσεις / αναφορές.

(φωτογραφία: Πληρωμένη διαφήμιση που πλασάρεται σαν ρεπορτάζ; Γιατί όχι; Business as usual…)

Θανατόμετρο 2

Παρασκευή 30 Οκτώβρη. Το πρώτο που θα άξιζε προσοχή (και πράγματι τράβηξε την προσοχή μερικών ανήσυχων ερευνητικών μυαλών) ήταν πως την περασμένη άνοιξη στο βέλγιο, στη γαλλία, στην ιταλία, στην ισπανία (πολύ έντονα), στην ελβετία και στην αγγλία προέκυψε ταυτόχρονα και μόνο για 2 ή 3 εβδομάδες του Απρίλη, μια απότομη αύξηση των νεκρών που χρεώνονταν στον covid. Με μικρή χρονική καθυστέρηση το ίδιο συνέβη και στις ηπα. Αντίθετα κάτι τέτοιο δεν έγινε στην γερμανία, στην αυστρία και στην πορτογαλία.

Μια τέτοια απότομη “άνοδος και πτώση” των τέτοιων θανάτων δεν μπορεί να εξηγηθεί “ιο-λογικά” – δεν “συμπεριφέρονται” έτσι οι ιοί, ακόμα και οι πολύ πιο φονικοί απ’ τον covid 19. (Εννοείται ότι αυτές οι γρήγορες «αυξήσεις» θανάτων τόνωσαν την τρομοεκστρατεία· συνεπώς από ιδεολογική, δημαγωγική άποψη ήταν ευπρόσδεκτες για τους τρομοκράτες…)

Ακολουθώντας οι συγκεκριμένοι ερευνητές προσεκτικά, χώρα – χώρα, τις ημερομηνίες, το τι συνέβη χωριστά σε κάθε μία, καθώς και τις επίσημες (καταγεγραμμένες) δηλώσεις, προέκυψε η αιτία αυτής της ανεξήγητης αύξησης των νεκρών: εκτεταμένες «δοκιμές» κοκτέιλ διάφορων φαρμάκων, και μάλιστα έξω απ’ την χρήση για την οποία είχαν κατασκευαστεί!

Για παράδειγμα (ένα απ’ τα πολλά, δεν θα κουράσουμε…), ο νευρολόγος Francesco Alberti, πρόεδρος του ιατρικού συλλόγου της Imperia (επαρχία στην ιταλική Λιγουρία, στα σύνορα με την γαλλία) δήλωνε στον γαλλικό ρ/σ france culture στις αρχές του περασμένου Απρίλη:

… Κάνουμε πολλά πειράματα και δοκιμές… Αν ο ασθενής έχει μόνο πυρετό που δεν κρατάει πάνω από 4 ή 5 ημέρες, συνταγογραφούμε παρακεταμόλη. Πέρα απ’ αυτήν, χρησιμοποιούμε αντιμικροβιακά για να μειώσουμε την εξέλιξη της αρρώστιας: αυτό που χρησιμοποιούμε συνήθως είναι η υδροξυλοχλωροκίνη (εμπορικό όνομα Plaquenil) σε συνδυασμό με ένα αντιβιοτικό, την αζυθρομικίνη, επειδή έχουμε κατά νου ότι η υδροχλωροκίνη μπορεί να προκαλέσει καρδιακές αρρυθμίες. Δίνουμε επίσης και άλλα αντι-ιικά όπως το remdesivir και το favipiravir. Αν υπάρχει πρόβλημα ανοσοποιητικής αντίδρασης, πειραματιζόμαστε επίσης με το tocilizumab, ένα ανοσολογικό φάρμακο που συνήθως χρησιμοποιείται σε προβλήματα ρευματισμών… Δεν υπάρχει κανένα θεραπευτικό πρωτόκολλο. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούμε είναι «off label», δηλαδή τα χρησιμοποιούμε έξω απ’ τις ενδείξεις τους. Το υπουργείο υγείας και ο ιταλικός φαρμακευτικός οργανισμός μας έχουν δώσει το δικαίωμα να τα χρησιμοποιούμε, ακόμα κι αν έχουν κατασκευαστεί για άλλες ασθένειες…

Φαίνεται «καλή πρόθεση»; Δεν είναι. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα φάρμακα είναι τοξικά και έχουν σοβαρές έως θανατηφόρες παρενέργειες ακόμα και μόνα τους, ειδικά αν χορηγηθούν σε υψηλές δόσεις και χωρίς να υπάρχει το πρόβλημα για το οποίο φτιάχτηκαν. Πολύ χειρότερα είναι τα πράγματα αν χορηγούνται σε συνδυασμό (με άγνωστο πολλαπλασιασμό των παρενέργειων). Και είναι εγκληματικά αν χορηγούνται σε ανθρώπους με ήδη επιβαρυμένη υγεία.

Στην ισπανία, η agencia espanola de medicamentos y productos sanitarios άρχισε την ευρεία διανομή υδροξυλοχλωροκίνης και της ακόμα πιο τοξικής εκδοχής της, της χλωροκίνης, στα νοσοκομεία, απ’ τις 16 Μάρτη, για «πειράματα» – με την έγκριση της αρμόδιας ισπανικής αρχής. Ο Miquel Barcelo, γιατρός σε νοσοκομείο της Cerdanya, 150 χιλιόμετρα βόρεια της Βαρκελώνης και δίπλα απ’ τα γαλλοϊσπανικά σύνορα, είπε στο france culture στις αρχές του Απρίλη:

… Υπάρχει λίγο πολύ ριψοκίνδυνη συμπεριφορά σε σχέση με αυτό το φάρμακο (την υδροξυλοχλωροκίνη)… Υπάρχουν πολλοί ασθενείς στις εντατικές και πολλοί θάνατοι στο νοσοκομείο μας σε σχέση με τον Occitania (ακριβώς απέναντι, στη γαλλική πλευρά των συνόρων). Οι γιατροί λένε: πρέπει να κάνουμε κάτι…

Στη γερμανία, αντίθετα, η πλειονότητα των γιατρών δεν μπήκε σ’ αυτόν τον «πειραματικό» χορό. Στις 20 Μάρτη ο Claus Kohnlein, γιατρός και ειδικός στον HIV και στις εσωτερικές μολύνσεις, ανάρτησε ένα video στο youtube όπου έκανε κριτική στην «πειραματική» χρήση τοξικών φαρμάκων – είχε 900.000 views σε λίγες ημέρες. Σε ένα γράμμα του στην ιατρική επιθεώρηση Arzteblatt αργότερα, σημείωνε: …Ένας βασικός λόγος που στη γερμανία τα πήγαμε καλά ήταν ότι ως προς τους θεραπευτικούς χειρισμούς είμασταν συγκρατημένοι απ’ την αρχή, και εξαιτίας των κακών εμπειριών της ιταλίας, της ισπανίας, της γαλλίας και της αγγλίας πολύ δύσκολα χορηγούσαμε οποιοδήποτε αντι-ιικό που αναστέλει την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.

“Θεραπευτικοί χειρισμοί”: άγνωστες λέξεις και άγνωστη έννοια μέσα στο carpet bombing που έχει παράξει ένα μαζικό παραλήρημα πότε για νεκρούς και πότε για κρούσματα. Κι αυτό παρότι είναι διεθνώς γνωστό εδώ και δεκαετίες ότι οι γιατροί συνταγογραφούν φάρμακα για την πάθηση της ειδικότητάς τους (συχνά δωροδοκούμενοι απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες…) αγνοώντας τι άλλα φάρμακα για άλλες παθήσεις παίρνουν οι ασθενείς τους, και τι συνέπειες έχουν οι χημικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους. (Θα προσθέταμε: αγωγή που αναστέλει την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς την ώρα που το χρειάζεται περισσότερο από ποτέ; Παράξενη αντίληψη για την “θεραπεία”…)

Πράγμα που σημαίνει ότι ενώ, τελικά, θα έπρεπε να είναι προ πολλού κοινωνική απαίτηση η «αποφαρμακοποίηση» των θεραπειών, η τρομοεκστρατεία με σημαία τον covid 19 τη νομιμοποίησε ως τα έσχατα όριά της: η «πολυφαρμακία», και μάλιστα σαν επιλογή των γιατρών, σκοτώνει, και σκοτώνει μαζικά! Κι αυτό μας λένε ότι πρέπει να εκλαμβάνεται σαν «απόδειξη» της φονικότητας του covid και όχι σαν απόδειξη της φονικότητας μιας mainstream «θεραπευτικής τακτικής» που είναι χημική, τοξική και φονική ακόμα και στους «καλούς καιρούς»!

Θανατόμετρο 3

Παρασκευή 30 Οκτώβρη. Σα να μην έφτανε η ιστορική τάση της δυτικής ιατρικής να αντιμετωπίζει τα πάσχοντα (ή και τα υγιή) σώματα σαν δοχεία τυφλών χημικών αντιδράσεων, στην περίπτωση του covid ήρθε το επιστέγασμα από όσο πιο ψηλά γινόταν. Απ’ τον «βρώμικο» Π.Ο.Υ.

Στις 18 Μάρτη ο γενικός διευθυντής του οργανισμού Tedros Adhanom Ghebreyesus (άνθρωπος του Gates και όσων αυτός εκπροσωπεί, για να μην ξεχνιόμαστε) δήλωνε όλο καμάρι:

… Οι πολλαπλές μικρές δοκιμές με διαφορετικές μεθοδολογίες μπορεί να μη μας δώσουν την καθαρή, ισχυρή απόδειξη που χρειαζόμαστε για τις θεραπείες που θα μας βοηθήσουν να σώσουμε ζωές. Ο ΠΟΥ και οι εταίροι του [διάβαζε: φιλανθρωπικά ταμεία του βιο-πληφοροικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος] οργανώνουν παρόλα αυτά μια μελέτη σε πολλές χώρες όπου αυτές οι μη δοκιμασμένες θεραπείες συγκρίνονται μεταξύ τους. Αυτή η μεγάλη, διεθνής έρευνα είναι σχεδιασμένη για να παράξει τα πρωτογενή data που χρειαζόμαστε, για να βρούμε ποιές θεραπείες είναι οι πιο αποτελεσματικές. Ονομάζουμε αυτήν την μελέτη SOLIDARITY trial…

Το υλικό που ο ΠΟΥ παρότρυνε να χρησιμοποιηθεί σ’ αυτήν την διεθνή εκστρατεία θανατηφόρας τελικά «αλληλεγγύης» ήταν οι εξαιρετικής τοξικότητας ουσίες που έκαναν θραύση στη συνέχεια: remdesivir, lopinavir/ritonavir, interferon-β σε συνδυασμό με τα προηγούμενα, υδροξυλοχλωροκίνη και χλωροκίνη.

Και ύστερα, στις 22 Μάη, έφτασε και δημοσιεύτηκε στη γνωστή ιατρική επιθεώρηση Lancet μια μετα-έρευνα που υποστηρίζε ότι η υδροξυλοχλωροκίνη είναι ιδιαίτερα φονική! Έγινε χαμός – μπορεί να το θυμάστε… Η εταιρεία που παρείχε τα δεδομένα γι’ αυτήν την έρευνα προέκυψε «περιορισμένης ευθύνης» – και η έρευνα θεωρήθηκε αναξιόπιστη και αποσύρθηκε στις αρχές Ιούνη… Ήταν πράγματι τέτοια;

Η τωρινή μεταέρευνα του Stanford αποδεικνύει πως «όχι». Διάφορα νοσοκομεία σε διάφορα σημεία του πλανήτη, που είχαν ενταχθεί με χαρά στα ερευνητικά προγράμματα του ΠΟΥ, σταμάτησαν την χορήγηση των τοξικών κοκτέιλ αφού, μετά από κάποιες βδομάδες, οι ασθενείς πέθαιναν σα να βρίσκονταν στα μέτωπα του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, κατά δεκάδες και εκατοντάδες.

Το πρόβλημα ήταν άλλου τύπου. Η δημοσιοποίηση των μαζικών θανατηφόρων αποτελεσμάτων των «πειραμάτων» και των «δοκιμών» θα μπορούσε να οδηγήσει σε νομικές αξιώσεις αποζημιώσεων απ’ τους συγγενείς των θυμάτων! Κι αυτό επειδή σε πάμπολλες περιπτώσεις, παραβιάζοντας ακόμα και τα στοιχειώδη πρωτόκολλα ανθρωπισμού, οι γιατροί που συμμετείχαν στα «πειράματα» δεν ζητούσαν καν τη συναίνεση των ασθενών (ή, έστω, των συγγενών τους) για να τους κάνουν πειραματόζωα!!! Έτσι κι αλλιώς είναι ένα σοβαρό ηθικό πρόβλημα το να έχεις πείσει κάποιον ότι είναι ετοιμοθάνατος και μετά να του ζητάς την συναίνεσή του για να γίνει πειραματόζωο «μήπως και σωθεί». Όμως ούτε κι αυτό γινόταν: ο κόσμος πέθαινε υπέρ πίστεως στην ηθική ακεραιότητα μιας «επιστήμης» που έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό σφουγγοκωλάριος των φαρμακοβιομηχανιών· μιας εντελώς προσοδοφόρας “επιστήμης” η οποία, μακιαβελική καθώς είναι, δεν έκανε καν τον κόπο να τους ρωτήσει αν θέλουν να πεθάνουν έτσι! Το θανατόμετρο εν τω μεταξύ «έγραφε».

Και να ήταν μόνο αυτό… Κάποια στιγμή τον Μάη το ψόφιο κουνάβι δήλωσε ότι η υδροξυλοχλωροκίνη είναι «δώρο θεού», και ότι αυτός κάνει προληπτική θεραπεία με δαύτην! Ακόμα κι αν έλεγε αλήθεια, αυτό το χημικό κατά της ελονοσίας για το οποίο πολλοί έμπειροι γιατροί πεδίου είχαν ουρλιάξει έγκαιρα ότι προκαλεί σε συγκεκριμένη περιπτώσεις αιμόλυση και τελικά θάνατο (περισσότερα: 14 Μάη «παράπλευρες απώλειες»; και 15 Μάη επιβεβλημένη διόρθωση) σίγουρα θα το έπαιρνε σε μικρές και ελεγχόμενες δόσεις. Αλλά επειδή υπάρχουν πολλές χιλιάδες αμερικάνοι που έχουν εμπιστοσύνη στα λεγόμενα του ψόφιου κουναβιού, είναι άγνωστος ο αριθμός εκείνων που προμηθεύτηκαν το φάρμακο εκτός νοσοκομείων, ιδιωτικά, στη «λευκή» ή στην «μαύρη» αγορά, το χρησιμοποίησαν στη λογική «αν λίγο κάνει καλό τότε περισσότερο κάνει καλύτερα» – και πέθαναν από συγκοπή. Είναι ωστόσο δεδομένο ότι είναι πολλοί.

Αυξάνοντας άθελά τους κι αυτοί την «κοινή δεξαμενή».

(φωτογραφία: Έγινε κι εδώ της «λαϊκής θέλησης» με τα δηλητήρια… Δεν είναι, όμως, εντυπωσιακή η ταχύτητα με την οποία κυκλοφοράει η υγιεονομική καταστροφή; Στις 18 Μάρτη ο ΠΟΥ ανακοίνωνε ότι θα κάνει πειράματα – και ήδη ακόμα και στο ελλαδιστάν τα πειραματόζωα ήταν έτοιμα!

Γι’ αυτό λέμε: το σύστημα δουλεύει! )

Θανατόμετρο 4

Παρασκευή 30 Οκτώβρη. Όχι, η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι «ιατρική επιθεώρηση»! Τα έχουμε πει… Όμως παρότι τα «ιατρικά λάθη» συνιστούν, παγκόσμια, μια απ’ τις σημαντικότερες αιτίες θανάτου (ή αναπηριών) σπάνια μνημονεύονται έξω απ’ τις σκόρπιες ατομικές εμπειρίες.

Να όμως όμως που μέσα στην τρέχουσα τρομοεκστρατεία τα «ιατρικά λάθη» απέκτησαν οργανικό ρόλο: είτε ήταν στις προθέσεις είτε όχι εξασφάλισαν πολλές χιλιάδες «έξτρα» νεκρών, για λογαριασμό μιας κρατικής / καπιταλιστικής νεκροπολιτικής τόσο αποφασισμένης ώστε απαγόρευσε ακόμα και τις νεκροψίες. Για να κρύψει την πραγματικότητα και τα συμφέροντα των αφεντικών πίσω απ’ την «υγιεινιστική απειλή».

Η έρευνα του Stanford υπολογίζει αυτό το φρικαλέο «δώρο» ανάμεσα στις 50 και στις 100 χιλιάδες (νεκρούς). Άλλοι, ακολουθώντας άλλη μέθοδο, το υπολογίζουν στις 200.000· 135.000 απ’ αυτούς στις ηπα, οι υπόλοιποι κυρίως στην ευρώπη, αλλά και στη βραζιλία και στην ινδία όπου «έτρεξαν» τα πειράματα του ΠΟΥ… Δεν είναι παιχνίδια με αριθμούς. Και δεν είναι, βέβαια, «κλινικός πανικός» έξω απ’ την ιστορική κίνηση.

Αν είναι έτσι· αν οι νεκροί απ’ τις επιπλοκές της γρίπης εξαφανίστηκαν για να ξαναεμφανιστούν σαν νεκροί του covid· αν οι «κοινές δεξαμενές» γέμιζαν από οτιδήποτε θεωρούνται διαθέσιμο· τότε ναι. Γίνεται όλο και πιο πιθανό ότι οι πραγματικοί θάνατοι που θα έπρεπε να αποδοθούν στον covid είναι το 10% (ή εκεί κοντά) όσων παρουσιάζουν τα θανατόμετρα.

Τέλη Οκτώβρη του 2020, με το δεύτερο κύμα τρομοεκστρατείας (αυτή τη φορά με αιχμή τα «κρούσματα»…) σε πλήρη ανάπτυξη, έχει κάποια πολιτική αξία το να συνειδητοποιήσουμε ακόμα βαθύτερα τι σημαίνει καπιταλιστική μακρο-μοριακή «διαχείριση» της υγείας μας;

Λέμε ναι. Γιατί κρίνουμε ότι η “επιχείρηση covid” είναι η αρχή…

Αναδιάρθρωση 1

Πέμπτη 29 Οκτώβρη. Αν είναι κάτι που κάνει δραματική την κατάσταση αυτούς τους καιρούς δεν είναι απλά αυτές καθαυτές οι κινήσεις των αφεντικών με αιχμή (και κουκούλα) τον covid-19, είτε είναι φανερές είτε (κυρίως) όχι και τόσο. Είναι η έλλειψη ενός αναγνωρίσιμου πολιτικού / κριτικού ερμηνευτικού πλαισίου αυτών των κινήσεων· αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού με τον πιο σύγχρονο και επίκαιρο τρόπο. Χωρίς ένα τέτοιο ανανεωμένο ερμηνευτικό πλαίσιο, οι εννοήσεις του τι συμβαίνει κινούνται μεταξύ τερατολογίας και λούμπεν αυταρέσκιας στα antisocial media.

Η ασταμάτητη μηχανή, το Sarajevo και το cyborg (αυτό το τελευταίο ειδικά για τα ζητήματα που αφορούν τον ριζικό καπιταλιστικό τεχνικό μετασχηματισμό) έχουν κάνει και κάνουν their best υπέρ της ανανέωσης και του επανεξοπλισμού της εργατικής κριτικής – με τον κόπο, το πείσμα (ακόμα και την ματαιότητα αν ενδιαφέρει…) που ταιριάζει. Κι εκεί τελειώνουν οι ευθύνες τους. Το αν καταλαβαίνουν και ποιοί, αφορά τους ίδιους / ίδιες που μπορούν (ή δεν μπορούν…) να καταλάβουν διαβάζοντας. Έχουμε πλήρη συναίσθηση του διανοητικού περιβάλλοντος (για έρημο θα έπρεπε να μιλάμε) – αλλά οι δικές μας πολιτικές ευθύνες σταματούν πάντα (και έτσι πρέπει) στη «μέση του δρόμου». Το άλλο μισό πέφτει πάντα στη μεριά εκείνων που θέλουν (ή δεν θέλουν) να καταλάβουν την εποχή, το παρόν· και το επερχόμενο μέλλον.

Και καλά με την ασταμάτητη μηχανή, το Sarajevo, το cyborg… Μπορεί ο καθένας να τα ελεεινολογεί κατά βούληση. Τι συμβαίνει όμως όταν οι ίδιοι οι ειδικοί της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης λένε, απ’ την μεριά τους και θριαμβολογώντας, αυτά που είναι οι κοινοτοπίες (αόρατες; ακατανόητες;) των ημερών;

Άλλους καιρούς (όχι μακρινούς αλλά τόσο διαφορετικούς!) γεγονότα σαν το Event 201 ή «τοποθετήσεις» σαν αυτές του Klaus Schwab θα βρίσκονταν στο κέντρο της προσοχής των “ριζοσπαστών” – αντί για τα διατεταγμένα παραμύθια των ιερών συνόδων υγείας και των μήντια τα οποία καταναλώνουν αμάσητα. Σε άλλους καιρούς τα λεγόμενα των αφεντικών θα ήταν η διαρκής πρώτη ύλη του ακονίσματος της κριτικής – αντί για την πειθαρχία των “στρατιωτών στον πόλεμο με τον αόρατο εχθρό” ή την σύγχυση των τερατολόγων. Σε άλλους καιρούς ο πραγματικός κίνδυνος θα είχε εντοπιστεί πολύ γρήγορα… όχι πια όμως.

Τι άλλο μας αναλογεί απ’ το να επανερχόμαστε επίμονα, αναλυτικά, τεκμηριωμένα στην “μεγάλη εικόνα” της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, αυτήν την “μεγάλη εικόνα” που είναι η βασική (ακόμα κι αν εκατομμύρια υπηκόων δεν βλέπουν πέρα απ’ την μύτη – τους – με – την – μπαντονέτα)· αυτήν την “μεγάλη εικόνα” που εξηγεί επαρκέστατα τι σημαίνει “πανδημία covid 19” και γιατί η διαχείρισή της είναι αυτή που μας πατάει στο λαιμό σχεδόν ως το σημείο να μην μπορούμε να ανασάνουμε;

Abandon any hope all you enter this place… Δεν περνάνε οι έτοιμες, τυποποιημένες, μπαγιάτικες και all weather απαντήσεις. Σ’ αυτήν την “μεγάλη εικόνα” δεν μπαίνει κανείς ούτε με τα χέρια στις τσέπες ούτε τα πασαλίματα που έγιναν τόσο συνηθισμένα (και τόσο καφενειακά) καθώς τέλειωνε ο 20ος αιώνας. Σ’ αυτήν την “μεγάλη εικόνα” δεν χωράνε ούτε τουρίστες ούτε συνδικαλιστές του σκοινιού και του παλουκιού. Εδώ όλα είναι ζόρικα και επικίνδυνα.

Ο Klaus Schwab είναι ο ιδρυτής και εκτελεστικός διευθυντής του “παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ”. Αν σας περάσει απ’ το μυαλό ότι κάπου είδατε αυτό το «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» να σχετίζεται με πανδημίες φονικών ιών, δεν κάνετε λάθος. Το π.ο.φ. ήταν συνδιοργανωτής του “Event 201”, στις 18 Οκτώβρη του 2019 (“προ – covid”…) το οποίο σχεδόν παρακαλέσαμε να δείτε προσεκτικά (το τονίζουμε: προσεκτικά, υπομονετικά…) όλοι και όλες· μάταια μάλλον.

Ο Klaus Schwab έχει πατεντάρει τον όρο «the great reset» (του καπιταλισμού) σε άμεση σχέση με την διαχείριση του τσαχπίνη. Το έκανε βιβλίο (μαζί με τον Thierry Mallerret) που εκδόθηκε στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού· τον έκανε σύνθημα παν-δυτικής απεύθυνσης· τον έκανε θεραπεία για τα καπιταλιστικά προβλήματα. Σε άλλους καιρούς ο Schwab θα είχε ήδη διαβαστεί και στοχοποιηθεί με αναλυτικό βάθος απ’ τους αγγλομαθείς «επαναστάτες» του διαδικτύου· αυτά σε άλλους καιρούς…

Κι ενώ οι τωρινοί παραλυμένοι θα ξεφορτώνονταν και τον Schwab, και την «μεγάλη επαναρρύθμιση» και την οργανική σχέση τους με την διαχείριση του covid σαν ενοχλητικούς ή αδιάφορους «φουτουριστές», πρακτικά εκείνο που ο Schwab παρουσιάζει σαν «great reset» του καπιταλισμού απ’ τον περασμένο Ιούλη ήταν το μόνιμο ρεφραίν του carpet bombing για όλο το λαό απ’ τον περασμένο Μάρτη. Λεγόταν και ξαναλεγόταν βέβαια με άλλες λέξεις («νέα κανονικότητα» / new normal), χωρίς καμμία εξήγηση – μέχρι που σαν σλόγκαν χωνεύτηκε ως εκεί που δεν πάει άλλο.

Ευτυχώς ο Klaus Schwab νοιώθει τόσο σίγουρος ώστε εκθέτει με κάθε ευκαιρία τι (περίπου) είναι αυτό το “great reset» και τι σχέση έχει με τον τσαχπίνη. Θα παρουσιάσουμε στη συνέχεια αποσπάσματα απ’ τα λεγόμενά του αλλά δυστυχώς ελάχιστοι θα χαμπαριάσουν. Μακάρι να είστε ανάμεσά τους.

Έστω. (Περιθωριακοί είμαστε, ως γνωστόν…)

(φωτογραφία: Schwab χαιρετάει Gates και το ανάποδο. Συμπολεμιστές γαρ.

Και να σκεφτείτε ότι υπάρχουν ακόμα κοθώνια που νομίζουν ότι αν βγάλουν τις γραβάτες γίνονται “του λαού”…)

Αναδιάρθρωση 2

Πέμπτη 29 Οκτώβρη. … Η πανδημία θα επιταχύνει τις καινοτομίες ακόμα περισσότερο, γινόμενη ο καταλύτης για τεχνολογικές αλλαγές που έχουν ήδη ξεκινήσει (κάτι που θα είναι συγκρίσιμο με την παρόξυνση που έχει προκαλέσει σε άλλα παγκόσμια και τοπικά ζητήματα) και “υπερφορτώνοντας» όλες τις ψηφιακές επιχειρήσεις ή την ψηφιακή διάσταση όλων των επιχειρήσεων.

… Με την πανδημία, ο «ψηφιακός μετασχηματισμός» για τον οποίο τόσοι πολλοί αναλυτές μιλούσαν εδώ και χρόνια χωρίς να είναι σίγουροι για το τι ακριβώς θα σημαίνει, βρήκε τον καταλύτη του. Ένα σημαντικό αποτέλεσμα των κατ’ οίκον περιορισμών θα είναι η επέκταση και η εξέλιξη του ψηφιακού κόσμου με έναν αποφασιστικό και συχνά μόνιμο τρόπο.

Τον Απρίλιο του 2020, διάφοροι επικεφαλής τεχνολογικών εταιρειών παρατήρησαν πόσο γρήγορα και ριζικά οι ανάγκες που δημιούργησε η κρίση υγείας είχαν επιταχύνει την υιοθέτηση μιας μεγάλης γκάμας τεχνολογιών. Σε διάστημα μόλις ενός μήνα, προέκυψε ότι πολλές επιχειρήσεις έκαναν βήματα που αλλιώς θα χρειάζονταν πολλά χρόνια.

… Καθώς όλο και περισσότερα και διαφορετικά πράγματα και υπηρεσίες έρχονται σ’ εμάς μέσω των κινητών και των υπολογιστών, οι επιχειρήσεις σε τομείς τόσο ποικίλους, όπως το e-εμπόριο, οι ανέπαφες συναλλαγές, το ψηφιακό περιεχόμενο, τα ρομπότ και οι παραδόσεις μέσω drones (για να ονοματίσω μόνο μερικές) θα ακμάσουν. Δεν είναι τυχαίο ότι φίρμες όπως η Alibaba, η Amazon, η Netflix ή η Zoom αναδείχθηκαν οι «νικητές» των lockdown.

… Η συνολική χρηματιστηριακή αξία των μεγαλύτερων τεχνολογικών εταιρειών κατέρριπτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στη διάρκεια των lockdown… κι αυτό είναι απίθανο να υποχωρήσει σύντομα, μάλλον το αντίθετο θα συμβεί.

… Η πανδημία σίγουρα θα εκτοξεύσει την έγνοια μας για την υγιεινή. Η καινούργια εμμονή με την καθαριότητα θα οδηγήσει σε νέες μορφές συσκευασιών. Θα μας ενθαρρύνουν να μην ακουμπάμε τα εμπορεύματα που αγοράζουμε. Απλές χαρές όπως το να μυρίσεις ένα φρούτο θα αντιμετωπίζονται με καχυποψία και μπορεί να γίνουν μια συνήθεια του παρελθόντος.

… Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα μέτρα social distancing είναι πιθανό να διατηρηθούν ακόμα και αφού υποχωρήσει η πανδημία, δικαιώνοντας την απόφαση πολλών επιχειρήσεων από διαφορετικούς τομείς να επιταχύνουν την αυτοματοποίηση. Όταν περάσει λίγος καιρός, οι ανησυχίες για την τεχνολογική ανεργία θα υποχωρήσουν καθώς οι κοινωνίες θα δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην αναδιαμόρφωση των χώρων εργασίας έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί η στενή ανθρώπινη επαφή.

Πράγματι, οι τεχνολογίες αυτοματοποίησης είναι ήδη καλά εδραιωμένες σε έναν κόσμο όπου τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να πλησιάσουν πολύ το ένα το άλλο ή θέλουν να μειώσουν τις επαφές τους. Ο τωρινός και πιθανόν μόνιμος φόβος μας να μην μολυνθούμε από έναν ιό (τον covid-19 ή και κάποιον άλλον) θα επιταχύνει την επέλαση της αυτοματοποίησης.

… Ως τώρα οι κυβερνήσεις καθυστερούσαν συχνά τον ρυθμό υιοθέτησης νέων τεχνολογιών με μακρόσυρτες αναζητήσεις του πιο κατάλληλου ρυθμιστικού πλαισίου αλλά, όπως έδειξαν τα παραδείγματα της τηλε-ιατρικής και του delivery με drones στη διάρκεια της πανδημίας, είναι πιθανή μια δραματική επιτάχυνση εξαιτίας των έκτακτων αναγκών.

Στη διάρκεια των lockdown, έγινε ξαφνικά μια σχεδόν παγκόσμια χαλάρωση των ρυθμίσεων που ως πρόσφατα εμπόδιζαν την πρόοδο σε τομείς όπου η τεχνολογία ήταν έτοιμη εδώ και χρόνια, κι αυτό επειδή δεν υπήρχε άλλη ή καλύτερη επιλογή. Αυτό που ως χτες φαινόταν αδιανόητο ξαφνικά έγινε πιθανό…

… Ο covid-19 ξαναέγραψε πολλούς απ’ τους κανόνες του παιχνιδιού ανάμεσα στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα […]. Η αγαθοεργή (ή αλλιώς) μεγαλύτερη διείσδυση των κυβερνήσεων στη ζωή των επιχειρήσεων θα εξαρτιέται απ’ την κάθε χώρα και τον κάθε επιμέρους τομέα, οπότε θα πάρει μια ποικιλία μορφών.

… Μέτρα που έμοιαζαν αδιανόητα πριν την πανδημία μπορούν κάλιστα να μονιμοποιηθούν σ’ όλο τον κόσμο καθώς οι κυβερνήσεις προσπαθούν να προλάβουν την οικονομική ύφεση πριν εξελιχθεί σε καταστροφική κρίση. Με όλο και πιο έντονο ρυθμό, θα υπάρχουν εκκλήσεις στις κυβερνήσεις να δράσουν σαν «χρηματοδότες έσχατης ανάγκης» για να εμποδίσουν ή να διαχειριστούν τις μαζικές απολύσεις και την καταστροφή επιχειρήσεων που προκαλεί η πανδημία. Όλες αυτές οι αλλαγές τροποποιούν τους κανόνες του «παιχνιδιού» της οικονομικής και της χρηματοπιστωτικής πολιτικής.

… Ένα απ’ τα μεγάλα μαθήματα των τελευταίων 5 αιώνων στην ευρώπη και στην αμερική είναι αυτό: οι σοβαρές κρίσεις συμβάλουν στην ενίσχυση της εξουσίας του κράτους. Πάντα έτσι γινόταν και δεν υπάρχει λόγος να μην συμβεί με την πανδημία του covid-19.

… Στη διάρκεια των lockdown, πολλοί καταναλωτές που ως πρόσφατα ήταν επιφυλακτικοί στο να εξαρτιώνται σε μεγάλο βαθμό από ψηφιακές εφαρμογές και υπηρεσίες, αναγκάστηκαν να αλλάξουν τις συνήθειές τους, μέσα σε μια νύχτα: το να βλέπουν ταινίες online αντί να πηγαίνουν στο σινεμά, το να παίρνουν το φαγητό στην πόρτα τους αντί να πηγαίνουν σε εστιατόρια, το να μιλάνε στους φίλους από απόσταση αντί να τους συναντούν σαρκικά, το να μιλούν με τους συναδέλφους τους σε μια οθόνη αντί να κάνουν ψιλή κουβέντα μπροστά στην καφιετέρα, το να κάνουν γυμναστική on line αντί να πηγαίνουν στο γυμναστήριο, και τόσα άλλα.

Πολλές απ’ αυτές τις τεχνολογικά μεσολαβημένες συμπεριφορές που αναγκαστήκαμε να υιοθετήσουμε στη διάρκεια των κατ’ οίκον αποκλεισμών θα γίνουν οικείες και πιο φυσικές. Καθώς το social distancing θα συνεχίσει να ισχύει, το να στηρίζεται κανείς σε ψηφιακές πλατφόρμες για την επικοινωνία, την δουλειά, την αναζήτηση συμβουλών ή οτιδήποτε άλλο, σιγά σιγά θα κερδίσει έδαφος απ’ τα παλιότερα εδραιωμένα ήθη και έθιμα.

… Η τάση των επιχειρήσεων θα είναι προς την μεγαλύτερη επιτήρηση· για το καλύτερο ή το χειρότερο, οι εταιρείες θα βλέπουν και μερικές φορές θα καταγράφουν τι κάνουν οι εργαζόμενοί τους. Η τάση αυτή μπορεί να πάρει διαφορετικές μορφές, απ’ την καταμέτρηση της θερμοκρασίας του σώματος μέσω θερμικών καμερών, μέχρι την επίβλεψη μέσω κάποιας εφαρμογής του πως οι εργαζόμενοι εφαρμόζουν το social distancing.

Αυτά είναι ελάχιστα αποσπάσματα απ’ το βιβλίο των Schwab και Malleret «The Great Reset», του Ιούλη του 2020… Θα μπορούσαμε να βάλουμε κι άλλα – δεν είναι όμως αρκετά για να ξεκαθαριστούν οι αδρές γραμμές του στρατηγικού οφέλους όχι του covid του ίδιου αλλά της τρομοκρατικής διαχείρισής του για την επιτάχυνση της γενικευμένης ψηφιακής / μηχανικής μεσολάβησης, δηλαδή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, ειδικά στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες;

Είναι.

Αναδιάρθρωση 3

Πέμπτη 29 Οκτώβρη. Στο editorial του περιθωριακού cyborg 19 θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει μια θέση που έχει άμεση πολιτική αντιπαλότητα με τον Schwab και όλους τους παρόμοιους:

… Οι τεχνολογικές εφαρμογές, είτε με εμπορικές προοπτικές είτε για κρατική χρήση, βρίσκονται εδώ και χρόνια στην κατάσταση που ονομάζεται “bottleneck”. Συνήθως χρησιμοποιείται σαν αργκώ για το στένεμα που παρουσιάζεται σ’ έναν φαρδύ δρόμο, προκαλώντας μποτιλιάρισμα. Για τις τεχνολογικές εφαρμογές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης στα περισσότερα πεδία bottleneck σημαίνει ότι η μάζα των καταναλωτών είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί (εξαιτίας οικονομικών, ηθικών, γνωσιακών ή άλλων περιορισμών) να προχωρήσει στην κατανάλωση όλων των διαδοχικών επιτευγμάτων με την ταχύτητα που αυτά παράγονται.

Επειδή ΑΥΤΟ είναι το πρόβλημα στη σφαίρα της κατανάλωσης, το ιερό του νεοφιλελευθερισμού, οι ατομικές ελευθερίες και τα δικαίωματα δηλαδή (ελευθερίες και δικαιώματα που στο μεγαλύτερο μέρος τους “πραγματώνονταν” στην σφαίρα της κατανάλωσης) θεωρούνται ξεπερασμένα. Ούτε αυτό λέγεται ανοικτά με το όνομά του. Λέγεται, όμως, πρακτικά: μέσα απ’ την αλυσίδα απαγορεύσεων που καταργούν ακόμα και τα ως πρόσφατα ισχύοντα συντάγματα.

Κατάργηση θεσμών (αλλά και ιδεολογίας) ηλικίας 200 χρόνων σχετικών με την ελευθερία, και εγκατάσταση μηχανισμών διαρκούς ελέγχου και “διόρθωσης” των συμπεριφορών, αυτή είναι η Αθανασία του κεφάλαιου σ’ αυτήν την ιστορική στιγμή. Πού προσφέρει σαν αντάλλαγμα στους υποτελείς την “σωτηρία” από μια υγιεινιστική απειλή τεχνητά κατασκευασμένη…

Όποιος δεν είναι τόσο στόκος ώστε να τα προσπεράσει όλα αυτά με το γνωστό «σιγά μωρέ τις μαλακίες!…» (και η αλήθεια είναι ότι από οικοδομικά υλικά, τούβλα, λάσπη, κλπ, υπάρχει μεγάλη προσφορά) θα πρέπει τώρα να σκεφτεί αυτό. Αν ο covid (δηλαδή η διαχείρισή του!!..) είναι τόσο στρατηγικής σημασίας για το γρήγορο, βίαιο, με άλματα πέρασμα στις προδιαγραφές της καπιταλιστικής 4ης βιομηχανικής επανάστασης, αν είναι Ο καταλύτης που επιταχύνει και σχηματοποιεί την αναδιάρθρωση, τότε τι είναι πιο σημαντικό για τα αφεντικά; Το αν θα πεθάνουν για οποιονδήποτε λόγο 1, 2, 5 ή 20 εκατομμύρια υπηκόων του πλανήτη ή το αν ο καταλύτης των μετασχηματισμών θα δουλέψει χωρίς εμπόδια και για καιρό;

Για να το πούμε σχηματικά και όσο πιο απλά γίνεται: η κατ’ οίκον φυλακίσεις, οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας, η «ερημοποίηση» των δημόσιων χώρων / χρόνων, η επιβολή της κοινωνικής αποξένωσης, η «επανίδρυση» των σωμάτων, των αισθήσεων και της νόησής μας, η συστηματική πολεο-κτονία, επιβάλλονται για να μην «κολλήσουμε» τον covid; Ή για να επιταχυνθεί αυτό που ο Schwab σημειώνει σαν μαζική, απότομη, βίαιη, α λα “σοκ και δέος” αλλαγή των καθημερινών συμπεριφορών, ηθών και εθίμων – συμπεριφορών, ηθών και εθίμων των οποίων η “φυσιολογική” τάση εξέλιξης και καταναλωτικής απόδοσης ήταν πολύ πιο αργή απ’ την ταχύτητα των τεχνολογικών εξελίξεων και εφαρμογών;

Δεν υπάρχει ενδιάμεση απάντηση! Ή τα δυναμικά αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κοιμούνται και ξυπνούν με την αγωνία της καλής μας υγείας, ή φροντίζουν να εντείνουν την προέλασή τους! Ή μας παρουσιάζουν τις απειλές στην υγεία μας όπως είναι πραγματικά εξαιτίας μιας κάποιας κρίσης στις συνειδήσεις τους, ή μας κοροϊδεύουν με την “δημιουργική λογιστική θανάτου” και μας χειραγωγούν με υποδόριες ενέσεις συγκινησιακής πανούκλας για να πετύχουν τους στόχους τους. Ή οι ειδικοί του κράτους και του κεφάλαιου είναι 110% τίμιοι και τόσο αφοσιωμένοι στο κοινό καλό ώστε ακόμα αν επιλεγούν για ύψιστα αξιώματα (και πληρωθούν γερά) το μόνο που δεν τους νοιάζει είναι τα αφεντικά τους, ή είναι τόσο εξαρτημένοι με χίλιους τρόπους απ’ την όποια εξουσία ώστε την υπηρετούν πιστά.

Σκεφτείτε το. Και δώστε μιαν απάντηση οριστική… Αν σας ταιριάζει το πρώτο, καλύτερα να πάψετε την ενασχόλησή σας με την ασταμάτητη μηχανή. Δεν μπορεί να σας βοηθήσει – μόνο να σας εκνευρίζει μπορεί. Και δεν οφελεί.

Δώστε μιαν απάντηση, χωρίς καθυστέρηση. Έρχονται πολλά!

Who is the boss?

Τετάρτη 28 Οκτώβρη. …Η επιτροπή λοιμωξιολόγων ζητάει επέκταση της τηλε-εργασίας… Αν κάποιος / κάποια άκουγε αυτή τη φράση πριν ένα χρόνο, θα νόμιζε ότι παράκουσε. «Τί;»… «Ποιός;»… «Ποιά επιτροπή;».. «Τηλε-εργασία; Σε τηλεφωνικά κέντρα;»

Τώρα πια αυτή η φράση σηματοδοτεί ένα καλό μέρος εκείνου που απ’ την αρχή ονομάστηκε «νέα κανονικότητα». Πόσοι αγριεύουν με δαύτην; Μια επιτροπή λοιμωξιολόγων (πληρωμένων απ’ τις big pharma), και στο ελλαδιστάν και παντού στον δυτικό κόσμο, έχει αναχθεί σε άτυπο μεν αλλά ουσιαστικό διευθυντήριο της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Αποφασίζει και διατάζει για την κυκλοφορία όλων των εμπορευμάτων, την διασκέδαση, την κατανάλωση, την τέχνη, αποφασίζει για την (υγιεινιστική) ορθότητα κάθε κοινωνικής σχέσης· πιθανότατα να αποφασίζει και για τον καιρό…. Και, αποφασίζει για τις εργασιακές σχέσεις. Θέλει επέκταση της τηλε-εργασίας; Ας το πει και θα γίνει! Τι άλλο θέλουν οι κομισάριοι;

Είναι αλήθεια όλα αυτά ή ζούμε σ’ έναν συλλογικό εφιάλτη που θα τελειώσει αύριο; Είναι αλήθεια. Η πραγματική πολιτική διεύθυνση των σύγχρονων καπιταλιστικών κρατών, που επί δεκαετίες έβγαζε μπροστά «εκλεγμένες» βιτρίνες για την νομιμοποίησή της, έχει κάνει ένα άλμα δείχνοντας την τεχνογραφειοκρατία (τους κατάλληλα επιλεγμένους και δεμένους «ειδικούς») σαν το νομοθετικό της. (Η τεχνογραφειοκρατία υπήρχε και πριν, σε δεύτερο πλάνο. Ήταν βασικό εργαλείο του νεοφιλελευθερισμού απ’ τα ’80s και μετά…) Αυτό το “νομοθετικό” δεν διαμορφώνεται από καμμία “διαβούλευση”. Αυτό-εδραιώνεται σαν ο εκφραστής της “αλήθειας”, φροντίζοντας να απαγορεύει ή να περιθωριοποιεί (ακόμα και δια της βίας) κάθε αντίθεση· όπως έκαναν πάντα οι θρησκευτικές εξουσίες· όμως αυτή τη φορά σαν “επιστήμη”…

Η «δημοκρατία» ήταν έτσι κι αλλιώς μια καταναλωτική φάρσα: τα καθεστώτα ήταν στην πραγματικότητα ολιγαρχικά. Τώρα γίνεται ακόμα πιο ρηχή, πιο λεπτή, ίσα ίσα μια μεμβράνη, που δίνει την ψευδαίσθηση ότι «τα βασικά ισχύουν» – αν και το ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης σταθεροποιείται (τα αφεντικά προσπαθούν συστηματικά) όλο και περισσότερο.

Η επιτροπή λοιμωξιολόγων σήμερα έχει κέφια: κερνάει ένα σφινάκι ρούμι, αλλά απο εδώ και στο εξής να περπατάτε μόνο στο ένα πόδι… Για να γυμνάσετε τους τετρακέφαλούς σας…

Καθαρά για λόγους fitness, δημόσιας υγείας δηλαδή…