Tag: υγεία

Κτηνώδης αντιστροφή της πραγματικότητας!

Κυριακή 22 Νοέμβρη. Κακολογίσαμε χτες την ελ.στατ., αλλά τουλάχιστον ανανέωσε τα στοιχεία της για τους θανάτους (απ’ όλες τις αιτίες) ως και την 35η εβδομάδα , που τέλειωσε στις 30 Αυγούστου. Είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι μέχρι εκείνη την ημερομηνία, είτε με το πρώτο κύμα του καθολικού πραξικοπήματος και των γενικών απαγορεύσεων της άνοιξης, είτε με την “ασυδοσία” και τους “ανεξέλεγκτους (έξω οι ξένοι!) τουρίστες” που ακολούθησαν το καλοκαίρι και νωρίς το φθινόπωρο, όχι μόνο δεν υπήρχε στο ελλαδιστάν υπερβάλλουσα θνησιμότητα (λόγω covid) αλλά οι θάνατοι ήταν λιγότεροι απ’ το 2019 και το 2017 (και περισσότεροι απ’ το 2015, το 2016 και το 2018)… Σίγουρα, σε κάθε περίπτωση, μέσα στα συνηθισμένα όρια.

Μαα!!! (θα αναφωνάξουν οι caradinieri). Το κακό άρχισε μετά!!! «Καραντίνα μέχρι να σβήσει ο ήλιος» πρόλαβαν να φωνάξουν οι πιο «πολιτικοποιημένοι» και «επαναστάτες» ανάμεσά τους.

Αν έχει κάποιος υπομονή και ενδιαφέρον μπορεί να διαπιστώσει απ’ τον πιο πάνω πίνακα ότι κάθε εβδομάδα (μα ΚΑΘΕ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!), χωρίς τον εξολοθρευτή covid, τις χρονιές απ’ το 2015 ως το 2019, πέθαιναν στην ελλάδα τουλάχιστον 2.100 άτομα (απ’ όλες τις αιτίες θανάτου)… Υπήρχαν και κάποιες εβδομάδες που πέθαιναν λίγο κάτω ή και λίγο πάνω από 3.000.

Απ’ τις 31 Αυγούστου ως σήμερα είναι 12 εβδομάδες, που σημαίνει ότι στο ελλαδιστάν με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς και με βάση τους «εθνικούς μέσους όρους» έχουν πεθάνει το λιγότερο 25.200 άτομα από οποιαδήποτε αιτία.

Στις 31 Αυγούστου οι θάνατοι που είχαν χρεωθεί στον covid ήταν 266. Χτες ήταν 1528. Σύνολο θανάτων που έχουν χρεωθεί στον covid μέσα σ’ αυτές τις 12 εβδομάδες κλιμάκωσης της τρομοεκστρατείας: 1.262.

Κάθε θάνατος είναι πένθος για τους οικείους του νεκρού. Όπου κι αν οφείλεται… Ας μην επαναλαμβάνουμε τα κοινότοπα… Εκείνοι, όμως, που εξακολουθούν να αβαντάρουν την ρητορική του «φονιά ιού» αγνοώντας την δημιουργική λογιστική θανάτου, την ανελέητη δημαγωγία / προπαγάνδα, και την «κοινή δεξαμενή» σαν στρατηγική συγκεκριμένων μερίδων του κεφάλαιου και των κρατών «τους», δεν μπορούν να αγνοήσουν:

– ότι 24.000 θάνατοι / πένθοι έχουν ήδη συμβεί στα μέρη μας μόνο τις τελευταίες 12 εβδομάδες, κι αυτοί δεν ανήκουν στο ιδεολογικά, οικονομικά, πολιτικά, «τεχνολογικά» αξιοποιήσιμο covid θανατολόγιο·

– ότι οι 1.262 θάνατοι που χρεώνονται στον covid (με τους γνωστούς τρόπους…) δεν μπορούν να θεωρούνται «ανώτατης τάξης» σε σχέση με τους υπόλοιπους 24.000 το ίδιο χρονικό διάστημα·

– ότι δεν πεθαίνουμε απ’ τον covid (επειδή έτσι γουστάρουν να διαδίδουν οι έμποροι «σωτηρίας»!) αλλά πεθαίνουμε, όπως πάντα, από πολλούς και διάφορους λόγους·

– ότι το να μην ζεις για να μην πεθάνεις με πιθανότητες 0,3% ή 0,2% ή 0,1% είναι η πιο διεστραμμένη εντολή / οδηγία μετά τις πιο σκληροπυρηνικές περιόδους του χριστιανικού εξαγνισμού μέσω διαρκούς υποχρεωτικού μαστιγώματος·

– και, εν τέλει, ότι έχει γίνει πανεύκολο για την δημαγωγία και την προπαγάνδα να κάνουν την πραγματικότητα σκουπίδι διασπείρωντας συγκινησιακή πανούκλα…

Θα ήταν χρήσιμο (έστω αυτό) να αναγνωριστεί ότι μας σπρώχνουν δια της βίας σ’ ένα βαθύ πηγάδι εικονικής πραγματικότητας και ότι, δυστυχώς, δεν είναι καθόλου αμελητέος ο αριθμός εκείνων που φανατικά υποστηρίζουν επί μήνες ότι ΑΥΤΗ (η εικονική) ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, η μοναδική που αξίζει να θεωρείται τέτοια· την ώρα που κατρακυλούν στο έρεβος μιας μαζικής υπνοβασίας, χωρίς ιστορικό προηγούμενο εδώ και δεκαετίες.

Κάποιος (γνωστός) είπε μια φορά κι έναν καιρό ότι η βία είναι μαμμή της ιστορίας… Είναι τρομακτικό να ασκείται επάνω μας τόσο συστηματικά η βία του συστήματος και να υπάρχουν τόσοι που λένε «ευχαριστώ»…

Αριθμοί θανάτων…

Σάββατο 21 Νοέμβρη. Δυστυχώς, πρέπει να επαναρχόμαστε σ’ αυτό το καθόλου ευχάριστο ζήτημα. Και πρέπει, στο βαθμό που τα αφεντικά εξακολουθούν να παίζουν το ίδιο βρώμικο έργο της δημιουργικής λογιστικής θανάτου. Και ίσως το κλιμακώσουν: θέλουν ένα «ελληνικό Bergamo» για να σπάσουν την ήδη μετρημένη απ’ τους ειδικούς τους άρνηση στα γενετικά εμβόλια, που αυξάνεται σταθερά!… Προφανώς έχουν κλείσει δεσμευτικές συμφωνίες με διάφορους ceo…

Και οι δύο πίνακες στη συνέχεια είναι της ελ.στατ., η οποία δεν έχει καταφέρει να φτάσει στο σημείο που αναλογεί σε τέτοιου είδους πρωτοκοσμική υπηρεσία. Για παράδειγμα δεν έχει ανακοινώσει τα σχετικά στοιχεία για το 2018 και το 2019….

Ο πάνω πίνακας δείχνει τα στοιχεία για τις χρονιές 2000, και 2010 – 2014. Κάπου στη μέση υπάρχει μια λωρίδα με θανάτους από “νοσήματα του αναπνευστικού συστήματος”:

το 2000 > 7.994

το 2010 > 10.341

το 2011 > 10.335

το 2012 > 11.384

το 2013 > 10.924

το 2014 > 12.231

και το 2017 (κάτω πίνακας) > 13.847.

Στην αναλυτική κατηγοριοποίηση του κάτω πίνακα δείχνεται ότι απ’ τις παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος εκείνες που προκαλούν τους περισσότερους θανάτους είναι:

οι πνευμονίες,

οι άλλες οξείες λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος,

τα χρόνια νοσήματα του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος

και οι λοιπές παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος.

Αν και δεν είναι δουλειά της ασταμάτητης μηχανής, με βάση τα πιο πάνω μεγέθη θα ήταν εύλογη η εκτίμηση ότι τις χρονιές 2018 και 2019, όπως και για το 2020 (που θέλει λιγότερο από ενάμισυ μήνα για να τελειώσει) ένας αριθμός μεταξύ 11.000 και 12.000 ανθρώπων θα πέθαιναν στην ελλάδα από «νοσήματα του αναπνευστικού συστήματος». Χωρίς κανέναν covid…

Οι ως χτες θάνατοι που έχουν αποδοθεί στον covid (αβέρτη “κοινή δεξαμενή”…) ήταν (απ’ τις αρχές της πανδημίας) 1.419. Αυτό σημαίνει πως αν (λέμε “αν”…) κάποιοι ήθελαν να χρεώνουν στον covid θανάτους από νοσήματα του αναπνευστικού συστήματος που (στατιστικά) ήταν αναμενόμενοι και εντελώς άσχετοι με τον covid, έχουν άφθονο περιθώριο να ανεβάσουν το θανατόμετρό τους ψηλά. Είναι τόσο απλό όσο το να αλλάζεις «κωδικό» σε κονσέρβες στο excel μιας αποθήκης μπακάλικου – αν και χρειάζονται μερικές επιπλέον συνεννοήσεις / συνενοχές… (Α πα πα! Γίνονται τέτοια πράγματα στα μέρη μας;)

Η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία θανάτων euromomo «επιμένει» όμως ότι ως και την 46η εβδομάδα (που τέλειωσε το Σάββατο 14 Νοέμβρη…) ΔΕΝ υπάρχει «υπερβάλλουσα θνησιμότητα» στην ελλάδα. Ας το θυμίσουμε: «υπερβάλλουσα θνησιμότητα» θα σήμαινε έξτρα θανάτους (λόγω covid…) πέρα απ’ τους «συνηθισμένους» και «αναμενόμενους» από άλλες αιτίες…

Στο αποκάτω απόσπασμα του σχετικού πίνακα φαίνεται μάλιστα ότι απ’ τα κράτη που χώρεσαν στο screen save, εκτός απ’ την γαλλία, η φινλανδία, η γερμανία, η ουγγαρία και η ιρλανδία είχαν ως τις 14 Νοέμβρη όχι απλά «φυσιολογική θνησιμότητα» το 2020 αλλά, πλησιάζοντας προς το τέλος της χρονιάς έχουν την ελάχιστη, ίσως και ακόμα μικρότερη απ’ την ελάχιστη (ιρλανδία).

Στα υπόλοιπα κράτη του συνόλου των 27 ισχύουν (πάντα με βάση τα στοιχεία του euromomo) τα εξής: η ουαλία, η ελβετία, η ισπανία, η σλοβενία, η ολλανδία, η πορτογαλία, το βέλγιο και η ιταλία έχουν παραπάνω θανάτους απ’ τον μέσο όρο των προηγούμενων χρόνων. Αντίθετα η αγγλία, η βόρεια ιρλανδία, η σκωτία, η σουηδία, η νορβηγία, η μάλτα, το λουξεμβούργο, η ουγγαρία, η εσθονία, η δανία, η κύπρος και η αυστρία είτε κινούνται στους συνηθισμένους μέσους όρους τους είτε στα κατώτατα σημεία τους· είτε ακόμα χαμηλότερα.

Συνολικά, ως το περασμένο Σάββατο, 9 κράτη ή περιοχές της ευρώπης είχαν (ή δήλωναν πως έχουν) πρόβλημα υπερβάλλουσας θνητότητας λόγω covid κάπου μέσα στο διάστημα τέλη Οκτώβρη / Νοέμβρης, ενώ σχεδόν διπλάσια, 17 συνολικά, δεν είχαν.

Το ελλαδιστάν ανήκει στη δεύτερη κατηγορία – ακόμα κι αν θεωρηθούν τίμια και ειλικρινή τα στοιχεία και τα νούμερα που δίνει. Αλλά η τρομοεκστρατεία δείχνει φανερά συμπτώματα υψηλού πυρετού, σχεδόν παροξυσμού! Ανάλογα συμβαίνουν και αλλού. Γιατί άραγε;

Μήπως για να «σπάσει» ο πληθυσμός και να φωνάξει «ε, κάντε μας τα high tech εμβόλια να ησυχάσουμε»; Μήπως για να υποδεχτούν την οριστική κατάκτησή τους απ’ το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα σαν «απελευθέρωση», με ανακούφιση;

Μήπως συνεχίζει να βρίσκεται σε εξέλιξη μια άγρια, στρατιωτικού τύπου psyop; (Α πα πα! Γίνονται τέτοια πράγματα στον καπιταλισμό;)

Προμελέτη 1…

Σάββατο 21 Νοέμβρη. Παρότι διάφοροι φίλοι της καραντίνας (στα μέρη μας) έχουν αρχίσει να ανακαλύπτουν καπιταλισμό σε ορισμένες πλευρές της διαχείρισης του covid (αλλά μόνο σε ορισμένες πλευρές, χωρίς να γίνονται ποτέ συγκεκριμένοι για το ποιές ακριβώς είναι αυτές τους τελευταίους 8 μήνες) προσπαθούν να κρατήσουν δύο καρπούζια στην (πολιτική) μασχάλη τους, επιμένοντας σταθερά έως φανατικά στη βασική «αφήγηση» του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, περί «Αρμαγεδωνικής φονικότητας του covid». Είναι μια μάλλον τυπική συνδικαλιστική τακτική: απ’ την μια μεριά “είμαστε πάντα αντι-καπιταλιστές”· απ’ την άλλη ασκούμε την “τρέχουσα πολιτική” μας, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι δεν πήρε αρκετά μέτρα, δεν πήρε έγκαιρα μέτρα, πήρε λάθος μέτρα…. και, τελικά, δεν έφτιαξε τις αναγκαίες “εντατικές”…

Ως προς το ζήτημα των «εντατικών», το θέμα είναι σοβαρό· και ήταν τέτοιο πολύ πριν τον covid. Ωστόσο, το λεπτό / χοντρό σημείο στην τωρινή φάση, και στη χρήση (από διάφορα κράτη) του δόγματος σας φυλακίζουμε σπίτια σας για να μην καταρρεύσουν τα συστήματα υγείας, το ερώτημα «αν τα συστήματα υγείας είναι στο μέγεθος και στην ποιότητα που θα έπρεπε» είναι μόνο η μία όψη. Η άλλη, με πολλές και σημαντικές συνέπειες και προεκτάσεις, είναι το «αν ο κίνδυνος είναι αληθινός, τέτοιος που να οδηγεί έναν δυσανάλογα μεγάλο αριθμό ανθρώπων, σαν ύστατη ελπίδα τους, στις εντατικές».

Το δεύτερο ερώτημα είναι, περιφραστικά διατυπωμένο, το ερώτημα της φονικότητας. Επειδή είμαστε επιβάτες μιας πέτρας που στριφογυρίζει στο απέραντο διάστημα, είναι (και δεν θα μπορούσε παρά να είναι) θεωρητικά πιθανό ότι πράγματι μπορούν να συμβούν φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές (: πόλεμος μεγάλης έντασης / έκτασης) που θα οδηγήσουν στην κατάρρευση / ανεπάρκεια ακόμα και τα καλύτερα συγκροτημένα δημόσια συστήματα υγείας· πόσο μάλλον αυτά που είναι στην «ελληνική κατάσταση», που έχουν δηλαδή διαρκείς, σοβαρές, βολικές και προσοδοφόρες αδυναμίες και ελλείψεις όχι μόνο για (εν πάσει περιπτώσει εξαιρετικές, σπάνιες) περιπτώσεις μεγάλων φυσικών καταστροφών αλλά κυρίως για την καθημερινή υγιειονομική ρουτίνα του πληθυσμού…

Αν, λοιπόν, κάποιος προσπαθήσει να κρατήσει και την βεβαιότητα της υψηλής φονικότητας / επικινδυνότητας του covid, και το αίτημα «περισσότερων μ.ε.θ.» είναι πολύ πιθανό (για εμάς βέβαιο!) ότι χάνει κάτι απ’ τα βασικά (και μαζί του ΟΛΑ τα βασικά αυτής της καπιταλιστικής εκστρατείας θανάτου / σωτηρίας): το ότι, δηλαδή, η υψηλή φονικότητα του covid είναι μια προσχεδιασμένη δημαγωγική τρομο-εκστρατεία που έχει δοκιμαστεί ήδη άλλες δυο φορές τα τελευταία 15 χρόνια με ιούς γρίπης, με στόχο να αναδιαρθρώσει τόσο ριζικά τα συστήματα υγείας ώστε, ενδεχομένως, να απομείνουν απ’ αυτά … μόνον οι «εντατικές»! Δεν θα επανέλθουμε αναλυτικά μιας και αυτό το έχουμε τονίσει ήδη, αλλά μια υπενθύμιση είναι απαραίτητη: κανείς δεν δίνει σημασία στο γεγονός ότι σε πολλά κράτη τα δημόσια συστήματα υγείας ουσιαστικά ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ «εξαιτίας» του φονιά covid· ούτε κανείς ασχολείται με το ποιάς φανερής καπιταλιστικής τάσης είναι τμήμα, οργανικό μέρος, αυτή η φονική ΕΚΚΕΝΩΣΗ!

ΑΝ ο covid ΔΕΝ είναι ο φονιάς που μας λένε· ΑΝ η τρέχουσα κλινική ιατρική ΔΕΝ μπορεί να προσφέρει σε ηλικιωμένους ασθενείς με ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας τίποτα άλλο πέρα από έναν θάνατο στην εντατική καθυστερημένο για μερικές ημέρες (αλλά καταλογογραφημένο επιτήδεια σ’ ένα κιτάπι θανάτου χρήσιμο για διάφορους σκοπούς)· κι ΑΝ, τελικά, ΔΕΝ ήταν καθόλου αναγκαίο, υπό νορμάλ και λογικές συνθήκες αντιμετώπισής του covid, να φτάνουν τόσοι στις πόρτες των νοσοκομείων… με δυο λόγια ΑΝ δεν είχε χρησιμοποιηθεί η τρομοκρατία σαν μέθοδος τεχνητής αύξησης της ζήτησης (ιδού, λοιπόν, η πολιτική οικονομία!) τότε είναι πιθανό ότι ακόμα και «λειψά», «ελλειματικά», «προβληματικά» από πάρα πολλές και καθημερινές πλευρές δημόσια συστήματα υγείας σαν το ελληνικό θα τα έβγαζαν πέρα. Εν τω μεταξύ η απαίτηση του να γίνει, επιτέλους, όντως δημόσιο και έντιμο αυτό το σύστημα θα παρέμενε πάντα εύλογη, έγκυρη (και συγκρουσιακή…)

Συνεπώς (λέμε) ο ιστορικός διαλεκτικός υλιστής οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του μια τρομακτική έκρηξη ενός ηφαιστείου που απλώνει ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης πάνω από μεγάλο μέρος του πλανήτη (οπότε τα «λειψά», «ελλειματικά», «προβληματικά» συστήματα υγείας αποδεικνύονται πρώτα πρώτα ανεπαρκή για τις περιστάσεις) ή μια τρομακτική προμελετημένη εκστρατεία τεχνο-πολιτικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που απλώνεται πολύ μακρύτερα απ’ τα δημόσια συστήματα υγείας, σε άλλες περιοχές της κοινωνικής ζωής (και της κρατικής εξουσίας), πρακτικά σε όλες… Οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του την αντιμετώπιση μιας αυθεντικής φυσικής καταστροφής (και τις ανεπάρκειες σ’ αυτήν την αντιμετώπιση) ή αν έχει μπροστά του την «φυσικοποίηση» της καπιταλιστικής «δημιουργικής καταστροφής», με πολιορκητικό κριό την ήδη τερατώδη βιομηχανία της υγείας… και σημαία έναν κορονοϊό…

Υποθέτουμε πως όποιος θέλει να καταλάβει την σοβαρή διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο την καταλαβαίνει· ακόμα κι αν οι διατυπώσεις μας είναι συνοπτικές… Αν δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι είναι τι τότε, λυπούμαστε, ακόμα και παρά την θέλησή του, συμμετέχει σ’ αυτήν την «φυσικοποίηση»!

Προμελέτη 2…

Σάββατο 21 Νοέμβρη. Ένα έγκλημα μπορεί να γίνει από πάθος. Μπορεί να γίνει κατά λάθος. Μπορεί να γίνει από αμέλεια (αυτό θα κατηγορούσε κάποιος ντόπιος “αντικαπιταλιστής” φίλος της καραντίνας το ρημαδογκουβέρνο…). Μπορεί, όμως, να γίνει μετά από προμελέτη. Κι αν διαπιστωθεί η προμελέτη, τότε μπορεί να αλλάζουν εντελώς τα χαρακτηριστικά του εγκλήματος! Μπορεί, για παράδειγμα, να μην είναι ο covid ο φονιάς· αλλά κάποιοι άλλοι… Μπορεί το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας να μην το διαπράτει ένας ασήμαντος ιός· αλλά κάποιοι άλλοι, που κρύβονται πίσω απ’ την κακή του φήμη, φήμη που οι ίδιοι έφτιαξαν…

Είχαμε επιμείνει, όταν παρουσιάσαμε το Event 201, να ειδωθεί προσεκτικά και με κριτικό πνεύμα. Ποτέ δεν μας πέρασε απ’ το μυαλό, με βάση την χρονική εγγύτητα του Event 201 με την επίσημη πρεμιέρα του covid στην Wuhan, ότι πρόκειται για τεχνητό ιό! Αντίθετα υποστηρίξαμε ότι εκείνη η «άσκηση αντιμετώπισης φονικής πανδημίας» τον Οκτώβρη του 2019 είχε πολύ έντονη γεωπολιτική χροιά (μαρτυρούσε έμμεσα αλλά καθαρά, σα να λέμε, σοβαρά στοιχεία για την τωρινή φάση του παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού σε σχέση με την «υγεία») και ότι στην πραγματικότητα το γεγονός πως ο covid ξεκίνησε απ’ το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο δίνοντάς του ένα χρονικό προβάδισμα δράσης ήταν «εκτός άσκησης» και υπονόμευσε τις «δυτικοκεντρικές» βεβαιότητες υπεροχής, που ήταν ο ιδεο-πολιτικός πυρήνας του Event 201.

Είχαμε υπόψη κι άλλες «ασκήσεις» με το ίδιο θέμα, που είχαν προηγηθεί. Το John Hopkins Bloomberg School of Public Health, που συμμετείχε και στο Event 201 (και έχει κεντρικό ρόλο στην χάραξη της γραμμής της «αντιμετώπισης της πανδημίας» στον δυτικό κόσμο…) παραδέχεται στο site του πως έχει κάνει άλλες τρεις (φωτογραφία επάνω). Αυτές οι 3 + 1 + 1 ασκήσεις, με την σειρά και το timing που είχαν, συνιστούν (κατά την ταπεινή μας άποψη) πολύ σοβαρά στοιχεία προμελέτης για αυτό που συμβαίνει εδώ και 9 μήνες· όχι για την «κατασκευή» ενός ισχυρά φονικού παθογόνου παράγοντα, αλλά για την φονική διαχείριση ενός …. τσαχπίνη! Λέμε: οι φονιάδες είναι αλλού!

Πρώτη άσκηση με το όνομα Dark Winter, στις 22 – 23 Ιούνη του 2001, σε αεροπορική / στρατιωτική βάση των ηπα, με σενάριο την συγκεκαλυμμένη επίθεση με ιό ευλογιάς σε αμερικάνους πολίτες. Άσκηση βιολογικού πολέμου χωρίς δεύτερη κουβέντα! Παραδόξως (;), συμπτωματικά (;) λίγους μήνες μετά την άσκηση, και λίγες μόνο ημέρες μετά την (indide job, επιμένουμε) 11η Σεπτέμβρη, έγινε τέτοια επίθεση στις ηπα! Με σπόρια άνθρακα!!! Μόνο που ήταν (αποδείχθηκε) 110% inside job!

Τι σχέση είχε η άσκηση Dark Winter με εκείνη την επίθεση με άνθρακα; Τι σχέση είχε με την ανάδυση ενός κατηγορητηρίου κατά του Σαντάμ Χουσεΐν σχετικό με «βιολογικό πόλεμο»; Δεν θα μάθουμε ποτέ με σιγουριά…

Δεύτερη άσκηση, με τίτλο Atlantic Storm, στις 14 Γενάρη του 2005, με θέμα την «βιοασφάλεια ενώπιον βιοτρομοκρατικής επίθεσης»! Άσκηση βιολογικού πολέμου και πάλι χωρίς δεύτερη κουβέντα. Εντελώς συμπτωματικά (χωρίς ερωτηματικό εδώ!) τον ίδιο μήνα θα ξεσπάσει μια μόλυνση από έναν ιό γρίπης στο βιεντάμ: ο ιός έχει «μεταπηδήσει» στον άνθρωπο από καλλιεργούμενα πτηνά, και μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η «γρίπη των πτηνών»…

Τι σχέση είχαν οι προετοιμασίες των δύο προηγούμενων ασκήσεων βιολογικού πολέμου με το γεγονός ότι εκείνη η «γρίπη των πτηνών» αναγγέλθηκε, στις 29 Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς, απ’ τον «συντονιστή του οηε για τις γρίπες» David Nabarro (ένα κάθαρμα πολυτελείας ανάλογο του Ferguson…) σαν ο απόλυτος Φονιάς Iός, που θα σκοτώσει από 5 έως 150 εκατομμύρια ανθρώπους; Η «γρίπη των πτηνών» σκότωσε τελικά 175 (εκατόν εβδομήντα πέντε) ανθρώπους παγκόσμια!… Από που, όμως, προερχόταν η «έμπνευση» και ποια ήταν η σκοπιμότητα εκείνης της αυθαίρετης και τρομακτικής υπερδιόγκωσης του κινδύνου; Δεν είναι αξιοσημείωτο αυτό το πρώτο βήμα «παραγωγής» μιας υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας με αφορμή έναν ασήμαντης φονικότητας ιό γρίπης; Πώς εξηγείται; Υποστηρίζουμε (χωρίς ακράδαντα στοιχεία, μόνο με λογικές / πολιτικές συσχετίσεις) ότι το 2005 εκείνη η υπερδιόγκωση έγινε αφενός μεν για το καλό των φαρμακοβιομηχανιών, αφετέρου δε για να γίνει σε πραγματικές συνθήκες μια «άσκηση βιολογικού πολέμου» – κυρίως απ’ τα νατοϊκά κράτη. Όχι άσκηση – σε – γραφείο (όπως εκείνες που είχαν προηγηθεί) αλλά άσκηση – στο – πεδίο.

Τρίτη άσκηση, με τίτλο SPARS Pandemic, 2025 – 2028: Α Futuristic Scenario for Public Health Risk Communicators, Οκτώβρης 2017 – δημοσίευση έκθεσης. Αυτήν την άσκηση το καλό John Hopkins δεν την αναφέρει στο ψηφιακό βιογραφικό του (γιατί;), και την αγνοούσαμε. Την ανέσυρε όμως ο “τελευταίος αμερικάνος αλήτης” χτες – και πολύ καλά έκανε! Γιατί αυτή ήταν μια παράξενα ενδιαφέρουσα άσκηση: αφορούσε τον απολογισμό (που γίνεται το 2030…) μιας πανδημίας που “έγινε” απ’ το 2025 ως το 2028! Έχουν ενδιαφέρον οι λεπτομέρειες εκείνου του σεναρίου, επειδή ταιριάζουν (σε μερικά σημεία τους εντυπωσιακά) με διάφορες πλευρές εκείνου που συμβαίνει τώρα. Παραπέμπουμε στην πρωτότυπη αναφορά για περισσότερα, κρατώντας αυτό: η άσκηση του 2017 είχε να κάνει κυρίως με την επικοινωνική διαχείριση μιας πανδημίας, αφήνοντας ανοικτό τι θα έπρεπε να γίνει για να εμποδιστούν / κατασταλούν οι αντιρρήσεις. Εν τω μεταξύ, σαν εκπρόσωπος τύπου του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ο κυρ Βασίλης είχε βγει ήδη από το 2015 στο μεϊντάνι. Προαναγγέλοντας επερχόμενα δεινά· και τις δικές του σωτήριες και καλοχρηματοδοτημένες πρωτοβουλίες…

Τέταρτη άσκηση, με τίτλο Clade X, στις 15 Μάη του 2018, στην Ουάσιγκτον. Ο προηγούμενος σπασμός της οικονομικής κρίσης / αναδιάρθρωσης έχει ολοκληρωθεί, και στο άσπρο σπίτι βρίσκεται το ψόφιο κουνάβι. Εδώ το θέμα είναι οι αποφάσεις που πρέπει να παρθούν απ’ τις πολιτικές βιτρίνες και τις λοιπές εξουσίες σε περίπτωση πανδημίας. Τώρα πια δεν είναι σε πρώτο επίπεδο ο βιολογικός πόλεμος· η συνεργασία, όμως, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (δηλαδή απ’ την μια μεριά κρατικών υπηρεσιών και απ’ την άλλη διάφορων επιχειρήσεων, απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες ως τις μεταφορικές) μπαίνει στο τραπέζι.

Πέμπτη άσκηση, με τίτλο Event 201, στις 18 Οκτώβρη 2019, στη Ν. Υόρκη: τι και πως θα κάνουν στη συνεργασία τους κράτη και επιχειρήσεις σε μια φονική πανδημία;

Βήμα βήμα, μέσα στην ιστορική κίνηση, η εκστρατεία ωρίμαζε εδώ και σχεδόν 20 χρόνια… Αν όλα αυτά δεν συνιστούν τα ορατά σημάδια της προμελέτης της τότε τι νόημα έχει αυτή η λέξη; Κι αν ο «παραγωγικός εγκληματίας» είναι ο covid (“παραγωγικός” με την έννοια της επικινδυνότητας άρα και του αιτίου όλων αυτών των αλλαγών που “γίνονται μέσα σε εβδομάδες ενώ αλλιώς θα γίνονταν σε χρόνια”) τα αφεντικά των αλλαγών τι είναι; Καστανάδες; Τροχονόμοι; Καρποσυλλέκτες; Τι;

Αν τα αφεντικά αγαπάνε της τάξη μας, τότε κάνουμε λάθος! Αν, όμως, είναι σε πόλεμο εναντίον μας ακόμα κι όταν εμείς έχουμε (βλακωδώς!) συνθηκολογήσει, τότε που βρίσκεται το περίεργο σ’ όσα επιμένουμε να τεκμηριώνουμε τόσον καιρό;

Προμελέτη 3…

Σάββατο 21 Νοέμβρη. Το να παρακάμπτει, να προσπερνάει ή να αγνοεί κανείς τις προετοιμασίες και τις αιτιακές σχέσεις ανάμεσα σε προθέσεις εκδηλωμένες σε “ουδέτερο” χρόνο και γεγονότα που συμβαίνουν αργότερα (όπως, για παράδειγμα, η τρομοεκστρατεία του covid…) είναι σα να αγνοεί, να παρακάμπτει και να προσπερνάει τον ρόλο που έπαιξε η συνθήκη των Βερσαλιών στην άνοδο των ναζί στην εξουσία στη γερμανία· και στον Β παγκόσμιο πόλεμο. Φυσικά για την κατανάλωση των πληβείων καλό είναι να προμαγειρεύονται ευκολοχώνευτα κλισέ και τρύπιες βεβαιότητες: το κάθαρμα ο Χίτλερ “άρπαξε την ευκαιρία της εξουσίας”· και κάποια μπλοκ άθλιων αφεντικών «αρπάζουν την ευκαιρία του covid» – τελεία!

Αυτή η εκχυδαϊσμένη εννόηση της (καπιταλιστικής) πραγματικότητας θα μπορούσε να γίνει ακόμα και βαθυστόχαστο άρθρο σε κάποιο καθεστωτικό μήντιο… Θα πουλούσε. Αυτό είναι που θέλουμε; Ένα είδος «επαναστατικής» tittytainment;

Αντικειμενικά αρκετοί απαντούν «ναι». Όχι εμείς εδώ· κι αν υπάρχει τίμημα (υπάρχει!) θα το υποστούμε. Οι «πτωχοί των πνεύματι» μπορεί να είναι μακάριοι σε κάποια άλλη ζωή· σ’ αυτήν εδώ όμορφα κι ωραία την βγάζουν εκείνοι που φροντίζουν (και) για την διανοητική (άρα και την συνειδησιακή) φτώχια των άλλων.

Όλα όσα έχουμε πει ισχύουν!

Προβοκατόρικες καινοτομίες 1

Παρασκευή 20 Νοέμβρη. Μεταφράζουμε με μια μικρή ελευθερία απόδοσης έναν όρο που αγνοούσαμε (ευχαριστούμε τον Τ. για την υπόδειξη και τις σχετικές παραπομπές) αλλά θα μπορούσε, συμπληρωματικά και με νόημα, να συμβάλει στην κατανόηση της εποχής· και της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. (Οι caradinieri που είναι – κατά τη γνώμη τους – «αντικαπιταλιστές» ασφαλώς θα ενθουσιαστούν και θα προσπαθήσουν να μας σφίξουν το χέρι· αντί για τον λαιμό, όπως θέλουν ως τώρα…). Ο όρος είναι disruptive innovation. Κυριολεκτικά σημαίνει «ταραχοποιός καινοτομία». Πιο αναλυτικά:

Στην θεωρία επιχειρήσεων μια ταραχοποιός καινοτομία είναι μια καινοτομία που δημιουργεί μια καινούργια αγορά και ένα καινούργιο δίκτυο αξίας και, τελικά, διακόπτει μια υπάρχουσα αγορά και ένα υπάρχον δίκτυο αξίας, εκτοπίζοντας καθιερωμένες φίρμες που είναι ηγετικές στηναγορά, εμπορεύματα και συμμαχίες. Ο όρος διαμορφώθηκε και αναλύθηκε αρχικά απ’ τον αμερικάνο ακαδημαϊκό Clayton M. Christenesen και τους συνεργάτες του απ’ το 1995 και μετά, και θεωρήθηκε η πιο επιδραστική επιχειρηματική ιδέα στις αρχές του 21ου αιώνα. Οι Lingfei Wu, Dashun Wang και James A. Evans γενίκευσαν αυτόν τον όρο για να εντοπίσουν ταραχοποιές επιστημονικές και τεχνολογικές προόδους παίρνοντας υλικό από περισσότερες από 65 εκατομύρια ανακοινώσεις, πατέντες και εφαρμογές software την περίοδο απ’ το 1954 ως το 2014. Η δουλειά τους έγινε κεντρικό θέμα στην έκδοση του Nature τον Φλεβάρη του 2018 και επιλέχτηκε ανάμεσα στις 100 περισσότερες συζητημένες απόψεις το 2019….

Αν δεν ήξερε κάποιος την ορολογία, γνώρισε όμως το περιεχόμενό της, θα έπρεπε να κοντοσταθεί. Πρόκειται για καπιταλισμό χωρίς αμφιβολία· όμως είναι οποιοσδήποτε καπιταλισμός; Όχι. Θα μπορούσε (και θα έπρεπε) να παρατηρήσει κάποιος ότι πρόκειται για καπιταλιστικές κινήσεις σε περιόδους Αλλαγής Παραδείγματος, μετάβασης… Θα μπορούσε (και θα έπρεπε) να θυμηθεί έναν άλλο «εντυπωσιακό όρο», σχετικά παλιό, του Σουμπέτερ: δημιουργική καταστροφή. Ο όρος «δημιουργική καταστροφή» δεν εφευρέθηκε για να περιγράψει τον «κατακλυσμό του Νώε» και την άνθηση της φύσης μετά το ουράνιο τόξο! Αναφέρεται στην καταστροφή κεφαλαίου (συμπεριλαμβανομένων της καταστροφής επιχειρήσεων, εργασίας, ζωών, ηθών, εθίμων, συνηθειών) και την δημιουργία νέου κεφαλαίου (επιχειρήσεων, εργασίας, είδους κοινωνικότητας, κλπ). Συνεπώς οι προβοκατόρικες καινοτομίες που έγιναν αξιολάτρευτες μεταξύ των «καινοτόμων επιχειρηματιών» των αρχών του 21ου αιώνα είναι, πιθανότατα, απλά μια επικαιροποίηση της δημιουργικής καταστροφής σα γενικού χαρακτηριστικού του καπιταλιστικού κόσμου.

Ωραία… Θαυμάσια… Εξαιρετικά… Ο καπιταλισμός δεν τελειώνει αν με μερικές γενικές απαγορεύσεις (έτσι λέμε, μια αυθαίρετη ιδέα…) επιταχυνθεί η «καταστροφή» (μέσα ή έξω από εισαγωγικά) κάποιων ειδών καπιταλιστικών επιχειρήσεων ενόσω άλλα είδη ακόμα περισσότερο καπιταλιστικών επιχειρήσεων ανθίσουν πέρα ακόμα κι απ’ την φαντασία των ceo τους… (Το κεφάλαιο με την μορφή του χρήματος μεταφέρεται εύκολα από παρηκμασμένους σε ακμαίους τομείς κερδοφορίας, αλλά αυτό κρατείστε το σαν μυστικό! Κυρίως μην το πείτε σε «αριστερούς»!!!) Δεν τελειώνει ούτε καν αν μεγάλα τμήματα της εργατικής δύναμης / εργατικής τάξης πεταχτούν στα όρια ή και έξω απ’ την «αγορά εργασίας» και αρχίσουν να συντηρούνται με κάποιου είδους «χαρτζιλίκια» από την πατερναλιστική μορφή – κράτος (και πάλι αυθαίρετη η σκέψη μας, «καμμία σχέση με την πραγματικότητα»…). Αυτή η μαζική έκπτωση της τάξης μας μόνο λάδι για τα γρανάζια της μετάβασης είναι· και στοιχίζει ελάχιστα, εκτός αν η εργατική τάξη είναι ήδη έτοιμη (οργανωτικά και πολιτικά) για την αξιοποίηση μιας τέτοιας «ταραχοποιού κρίσης», και κάνει την έφοδό της…

Ως εδώ αυτά φαίνονται «θεωρίες». Ας προχωρήσουμε με λίγο απ’ αυτό το είδος ακόμα. Στα τέλη του 2018 ο σοβαρός, όχι mainstream αλλά γνωστός εκδοτικός οίκος Routledge κυκλοφόρησε ένα βιβλίο / τόμο (460 σελίδων) με τίτλο Routledge Handbook on the Politics of Global Health. Στα ελληνικά: Εγχειρίδιο του Routledge για τις πολιτικές στην παγκόσμια υγεία. Εξαιρετικό εγχείρημα, που μακάρι να το ξέραμε (και να το είχαμε διαβάσει) νωρίτερα – το να διδασκόταν στα λύκεια θα ήταν ίσως απαραίτητο αλλά τρέχα γύρευε πια! Φαίνεται πάντως ότι το 2018, το 2017, το 2016, το 2015, υπήρχε κάποιο σοβαρό και φλέγον θέμα με την υγεία σε κλίμακα πλανήτη· και όχι, βέβαια, το να μην ζούμε για να μην πεθάνουμε (η συνταγή της τρέχουσας τρομοεκστρατείας). Τα 40 κείμενα (δεκάδων συγγραφέων) αυτής της συλλογής δεν έχουν σχέση με τις πορδές των antisocial media (αλλά αυτές οι πορδές είναι που διαμορφώνουν την «κοινωνική συνείδηση»!!) Αντιγράφουμε από την επίσημη παρουσίαση της έκδοσης, μήπως έστω κάποιοι τίτλοι κτυπήσουν κανά κεφάλι (και συνέλθει):

Αυτός ο τόμος κάνει κριτική αξιολόγηση του πως έχει αναπτυχθεί η παγκόσμια βιομηχανία της υγείας και του πως τα συμφέροντα διαφορετικών οικονομικών και πολιτικών παραγόντων διαμορφώνουν το πλαίσιο ενός θεσμικού περιβάλλοντος που αλλάζει ραγδαία. Περιλαμβάνοντας τις απόψεις κορυφαίων συγγραφέων απ’ όλο τον κόσμο, οι 8 τομείς του Εγχειριδίου ερευνούν:

– Τις κρίσιμες προοπτικές της παγκόσμιας υγείας

– Την παγκοσμιοποίηση, τον νεοφιλελευθερισμό και τα συστήματα υγείας

– Τις αλλαγές στην παγκόσμια διαχείριση της υγείας

– Το ρόλο της ανάπτυξης και τις πολιτικές της παγκόσμιας υγείας

– Την άνοδο, την πτώση και την βιωσιμότηα των προγραμμάτων παγκόσμιας υγείας

– Τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, τις εμπορικές σχέσεις και την παγκόσμια υγεία

– Τις ανθρωπιστικές έκτακτες ανάγκες και τις πολιτικές παγκόσμιας υγείας

– Τα ανθρώπινα δικαιώματα, την κοινωνική δικαιοσύνη και την παγκόσμια υγεία.

Παρότι λίγα δείχνουν αυτοί οι τίτλοι, οπωσδήποτε υποδεικνύουν κατηγορηματικά κάτι που ο μικροαστισμός θα προτιμούσε να αγνοεί: το “είμαι καλά” και το “δεν είμαι καλά” περιλαμβάνεται σε υπολογισμούς (και σε διαχειρίσεις) εντελώς άλλης κλίμακας απ’ το μικρο-Εγώ και το μικρο-Εμείς…

Σε κάθε περίπτωση αυτά ήταν έκδοση του Δεκέμβρη του 2018… Κι όσοι δεν το έχουν καταλάβει ήδη διαβάζοντας την περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή τους τελευταίους μήνες δεν θα το καταλάβουν ούτε τώρα: η υγιεινιστική τρομο-καταιγίδα, έχοντας ήδη μαζέψει τους αποτυχημένους κεραυνούς του 2005 / 2006 (“γρίπη των πτηνών”) και του 20009 / 2010 (“γρίπη των χοίρων”) το 2018 συγκέντρωνε τις δυνάμεις της στον ορίζοντα.

Δεν γίνεται αναδιάρθρωση χωρίς κρίσεις!

Προβοκατόρικες καινοτομίες 2

Παρασκευή 20 Νοέμβρη. Το 19ο κεφάλαιο του πιο πάνω τόμου, γραμμένο απ’ τον Jacob Levish (που έχει ασχοληθεί, μεταξύ άλλων, με τον ιμπεριαλισμό της υγείας…) έχει τίτλο: Διαταράσσοντας την Παγκόσμια υγεία: Το ίδρυμα Gates και η μπίζνα των εμβολίων.

Ευτυχώς αυτό είχε δημοσιευτεί απ’ τον εκδοτικό οίκο Routledge στα τέλη του 2018, οπότε γλύτωσε απ’ την κατηγορία της «συνωμοσιολογίας»… Δυστυχώς που δεν το έχουμε διαβάσει. Να ωστόσο μια μικρή παράγραφος:

…Το concept της ταραχοποιού καινοτομίας μπήκε στην θεωρία του management στα τέλη της δεκαετίας του 1990 σε μια στιγμή που το παγκόσμιο κεφάλαιο, απελευθερωμένο μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, ξεκίνησε να διαλύσει τα παλιά μονοπώλια με σκοπό να ανοίξει χώρο για την δημιουργία καινούργιων. Αυτός ο όρος είναι κολακευτικός για τους επιχειρηματίες, επειδή υπαινίσσεται την ύπαρξη θεωρίας, αλλά στην πραγματικότητα περιγράφει μια διαδικασία τόσο παλιά όσο ο καπιταλισμός ο ίδιος: την λίγο πολύ ανελέητη αναδιάρθρωση των κάθε φορά υπάρχοντων συστημάτων και κανόνων για να δημιουργηθεί χώρος για ακόμα πιο κερδοφόρους αντικαταστάτες.

Αρχικά συνδεδεμένο με start-ups υψηλής τεχνολογίας, το concept έγινε κεντρικό στην επιχειρηματική ιδεολογία και τώρα εφαρμόζεται στις νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις» σε κάθε τομέα: μειώσεις εργαζόμενων που έγιναν εφικτές απ’ την αυτοματοποίηση και το ψηφιακό outsourcing, μέτρα εναντίον των συνδικάτων που έχουν στόχο την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων σχολείων, ενίσχυση της αγοράς των ιδιωτικών ασφαλιστικών υγείας, κλπ. Καινούργιοι φιλάνθρωποι τείνουν με φυσικό τρόπο να εφαρμόζουν τέτοιου είδους επιχειρηματικές πρακτικές στις αγαθοεργές δράσεις τους· συνεπώς η «διαταραχή» έχει γίνει μοτό και καθοδηγητική αρχή στο πεδίο της φιλανθρωπίας. Για τον Bill Gates, που έγινε το πλουσιότερο ανθρώπινο ον στον κόσμο μέσω αξιοσημείωτα μονοπωλιακών επιχειρηματικών πρακτικών, το πεδίο της δημόσιας υγείας προσέφερε ένα παγκόσμιο εργαστήριο για ακόμα περισσότερους πειραματισμούς στις ταραχοποιές στρατηγικές…

Εδώ είμαστε! Όχι με τον κυρ Βασίλη πάνω στον σβέρκο μας – τον θεωρούμε έναν (αποτυχημένο αν και πάντα ζάμπλουτο!) «εκπρόσωπο τύπου» μερικών απ’ τις πιο επιθετικές αμερικανο-αγγλικές καπιταλιστικές «συμμαχίες». Εδώ είμαστε με την disruptive innovation σαν μεθοδευμένη “κρίση υγείας”! Και, στη συνέχεια, σαν φόβους, παράλυση, μαζικές φυλακίσεις, μαζική κατάρρευση της υγείας (που πρόκειται να σωθεί…): πώληση λιανική, πάρε κόσμε!

Σ’ αυτήν την κλίμακα των (καπιταλιστικών) πραγμάτων μόνο οι εντελώς αγράμματοι και λειτουργικά αναλφάβητοι caradinieri (ή και «ειδικοί») θα διατύπωναν (τραυλίζοντας, ως συνήθως) αντιρρήσεις. Την καπιταλιστική εξέλιξη μπορούν οι επιτήδειοι λακέδες της να προσπαθήσουν να την κουκουλώσουν· δεν μπορούν όμως να την παρουσιάσουν σαν εκστρατεία αρετής!

Όμως αλλού είναι το ριζικό πολιτικό πρόβλημα της εποχής, το έδαφος στο οποίο πατάνε τα αφεντικά: στο πως η μικροκλίμακα αυτών των υπερφίαλων Εγώ που έσπειραν 4 γεμάτες δεκαετίες (δυο γενιές τουλάχιστον!) νεοφιλελευθερισμού μπορεί να αποδεχθεί (και, στη συνέχεια, να αναλύσει) ή όχι το γεγονός ότι υπάγεται σε κινήσεις και έργα μεγάλης έως πολύ μεγάλης κλίμακας (απ’ την μεριά των αφεντικών). Τέτοιας κλίμακας που μόνο η οργάνωση (και άρα ο σοβαρός μετριασμός των Εγω-ισμών) μπορεί να σηκώσει αποτελεσματικά το ανθρώπινο μπόι.

Όσο το «είμαι καλά» ή/και το «δεν είμαι καλά» απωθεί το γεγονός ότι είναι πια η βιομηχανία της υγείας (με όλα της τα εξαρτήματα) και όχι η αυτ-επίγνωση που ορίζει την «αρρώστια»· και ότι σ’ αυτή τη διαδικασία η “ενσωματωμένη επιστήμη” είναι τόσο “επιστήμη” όσο “δημοσιογράφοι” ήταν εκείνοι που είχαν ενσωματωθεί στον αμερικανικό στρατό κατοχής στο αφγανιστάν και στο ιράκ, τόσο θα καταρρέει κάτω απ’ τι βάρος των φόβων… Κι αυτής της πολιτικής α-νοησίας που λανσάρεται σαν «κοινή λογική».

(φωτογραφία: Κανονικά αυτός που κάνει σερφ είναι ο καρχαρίας…)

101%…

Πέμπτη 19 Νοέμβρη. Μετά το “94,5%” σωτηρίας της moderna η ασταμάτητη μηχανή είχε ποντάρει (κατ’ ιδίαν…) σε μια καινούργια ανακοίνωση για «95,3%»… Λίγο – λίγο, σαν τα διαδοχικά παγκόσμια ρεκόρ του Σεργκέι Μπούμκα στο άλμα επί κοντώ· ή σαν τις βελτιώσεις στα άλματα εις μήκος… Πέσαμε έξω κατά 0,3%: η pfizer παρέα με το συνεταιράκι της, την γερμανική biontech, με καινούργια ανακοίνωσή τους πανηγύρισαν αφού τα καινούργια στοιχεία τους (τα δικά τους, εντάξει;) δίνουν στο δικό τους εμβόλιο αποτελεσματικότητα «95%»…

Βλέπουμε λοιπόν περιθώριο για επόμενες φιλόδοξες, φιλάνθρωπες και σωτηριολογικές ανακοινώσεις. Οι πιο τολμηρές φαρμακοβιομηχανίες ας σπάσουν και το όριο του 100% «αποτελεσματικότητας»! Ας εκτοξευτούν στο 101% ή και στο 102%!! Γιατί όχι; Μ’ αυτόν τον τρόπο τα διαγράμματα της πορείας των μετοχών τους θα σπάσουν τα ταμπλώ, θα τρυπήσουν τα ταβάνια των χρηματιστηρίων, και θα κτυπήσουν τον ουρανό σαν ανάποδοι κεραυνοί! … Θα γίνουν θεοί οι ceo!

Υπάρχει κάποια αμφιβολία σε οποιοδήποτε έλλογο ον του πλανήτη ότι κοροϊδεύουν; Υπάρχει κάποια αμφιβολία ότι κανένα ενδιαφέρον δεν έχουν για την «δημόσια υγεία» και ότι το μόνο που καίει τους ceo των big pharma, είναι τα κέρδη τους· και το προβάδισμα που θα αποκτήσουν για αντίστοιχες μελλοντικές «σωτηρίες» απέναντι στους ανταγωνιστές τους;

Θα το ρωτήσουμε διαφορετικά. Πώς οι big pharma νοιώθουν τόσο άνετες ώστε να μας δείχνουν τα genitals τους μέσω αυτού του διαφημιστικού «πλειστηριασμού αποτελεσματικότητας» (δηλαδή «σωτηρίας»…) των mRNA εμβολίων τους; Είναι σίγουρες ότι τα εκατοντάδες εκατομμύρια των φυλακισμένων υπηκόων θα στηθούν έξω απ’ τα «εμβολιαστικά κέντρα» μερόνυχτα περιμένοντας, παρακαλώντας, να γίνουν πειραματόζωα με το «καλύτερο mRNA εμβόλιο» σα να είναι το καινούργιο μοντέλο του iphone; – Αυτό, αυτό θέλω, που είναι σε σκόνη, θα το σνιφάρω· και παρακαλώ το θέλω σε φούξια χρώμα! – Όχι, εγώ θέλω το άλλο, το δροσερό, του ψυγείου!

Όχι λέμε, δεν είναι καθόλου σίγουρες γι’ αυτήν την λατρεία. Είναι σίγουρες για κάτι άλλο: για τα κράτη, τις πολιτικές βιτρίνες, τα ιερατεία της δήθεν «επιστήμης», τους δημαγωγούς. Είναι σίγουρες για το βρωμερό κεφάλι των ψαριών του εγκλήματος. Αυτά θα βρουν τρόπους να επιβάλλουν, να κάνουν υποχρεωτική την πρεμιέρα και την γενίκευση του γενετικού αναπρογραμματισμού στους υπηκόους τους!!! Θα το κάνουν τα ίδια, ή θα επιτρέψουν σε αφεντικά να το κάνουν… Γιατί αυτά (τα κράτη, οι πολιτικές βιτρίνες, τα ιερατεία της δήθεν «επιστήμης», οι δημαγωγοί) ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας – συνεπώς έχουν πάρει υποχρεωτικά και την πολιτική ευθύνη της υγιεινιστικής «σωτηρίας»! Οι «μπροστινοί» του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος θα κάνουν κι αυτό το κομμάτι της δουλειάς· διαφορετικά, καθώς θα εκτεθούν στην μήνι των υπηκόων είτε για εγκατάλειψη είτε για εξαπάτηση θα χάσουν πολλά…

Ο «πλειστηριασμός αποτελεσματικότητας» είναι μια φτηνή κουκούλα. Που πίσω της· πίσω απ’ την γελοιότητα των ιαματικών ρεκόρ στα χαρτιά («ακόμα δεν τον είδαμε…») που πιθανότατα εκδηλώνονται για πρώτη φορά με τέτοια δημόσια έπαρση· πίσω απ’ την εμφατική επίδειξη των πραγματικών κινήτρων της μαφιόζικης φαρμακευτικής βιοηχανίας· πίσω απ’ την απόκρυψη των πραγματικών στόχων αυτής της μαζικής καινούργιας εφαρμογής υποχρεωτικών μεταλλάξεων στο είδος μας, πρέπει ο καθένας να διακρίνει τα βασικά χαρακτηριστικά εκείνου που ο Kamran Abbasi (δες πριν 2 ημέρες) ονόμασε ιατρο-πολιτικό σύμπλεγμα. Που είναι βασικό στοιχείο του ευρύτερου βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…

Όποιος επιμείνει να στηθεί στην ουρά για το καινούργιο iphone της υγείας του, ας μην κτυπάει μετά, σε 1, 2 ή 5 χρόνια, το κεφάλι του…

100%… (1)

Πέμπτη 19 Νοέμβρη. Ο επιπόλαιος (και κατά πάρα πιθανότατα φίλος της καραντίνας) θα τα χαρακτηρίσει “παράπλευρες συνέπειες” της φονικής πανδημίας (έτσι την θεωρεί πάντα)· μια απόδειξη του πως οι καιροσκόποι της εξουσίας “αρπάζουν τις ευκαιρίες”: διάφορα πρωτοκοσμικά κράτη κινούνται όλο και πιο φανερά υπέρ της επισημοποίησης της κατάργησης των τυπικών συνταγμάτων τους· πιο σωστά για την “ριζική τροποποίηση” εκείνων των υπολειμμάτων τους που επέμεναν θα θυμίζουν ότι αυτά τα συντάγματα είχαν μια κάποια “δημοκρατική”, αστική προέλευση. Σε όλες τις περιπτώσεις η συγκυρία (και ορισμένες φορές η δικαιολογία) είναι η “σωστή αντιμετώπιση του covid” (και τα «διδάγματα» ως τώρα, για τις εξουσίες).

Αλλά δεν είναι «άρπαγμα της ευκαιρίας»! Είναι μεθόδευση! Κι απ’ την αρχή τέτοια ήταν.

Ας ξεκινήσουμε απ’ το Joνυσταλεάν. Ο αγαπημένος των ελλήνων νυσταλέος Jo υποστηρίζει ότι το πρώτο άρθρο του αμερικανικού συντάγματος (άρθρο φτιαγμένο σε μετεπαναστατικές συνθήκες!) που κατοχυρώνει την ελεύθερη έκφραση οποιασδήποτε γνώμης και θεωρείται απ’ τους ακρογωνιαίους λίθους του αμερικανικού θεσμικού φιλελευθερισμού που απαγορεύει κάθε είδους λογοκρισία, κάθε θρησκευτική διάκριση κλπ, αυτό λοιπόν το first amendment είναι ξεπερασμένο… Η αλήθεια είναι ότι αυτή η «προσέγγιση» έχει ξεκινήσει απ’ τον Obama, δηλαδή χρόνια πριν τον covid!! Η σοφία για τον ξεπερασμένο χαρακτήρα και την επικινδυνότητα αυτού του πρώτου άρθρου βασίζεται στην παρατήρηση ότι «φτιάχτηκε όταν δεν υπήρχαν social media… αλλά τώρα πια τα ψέμματα έχουν αποκτήσει μακρύτερα ποδάρια». Οπότε; Οπότε, τώρα που διακυβεύεται η αποδοχή των εμβολίων πρέπει το κράτος (αντί για τις ιδιωτικές εταιρείες τύπου facebook, twitter κλπ, που «παλεύουν να σώσουν την αλήθεια» μόνες τους αλλά έχουν και τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα) να κόψει αυτά τα ποδάρια…. Ενδεχομένως, κάποια στιγμή, φτιάχνοντας ένα «υπουργείο αλήθειας». Στελεχωμένο από διάφορους εγκάθετους facts checkers…

Είναι οργουελιανό, αλλά κυρίως είναι κρατικό / καπιταλιστικό. Για να γίνουν τα επίσημα ψέμματα δεκτά σαν αλήθεια, πρέπει να κοπούν όχι μόνο τα υπόλοιπα, ανεπίσημα ψέμματα αλλά (κυρίως) κάθε τεκμηριωμένη κριτική στις εξουσίες· με την κατηγορία του ψέμματος. Κάποιος θα παρατηρήσει πως τέτοια ήταν τα προβλήματα των αφεντικών και σ’ άλλους εξουσιαστικούς καιρούς· πράγμα που ισχύει. Όμως μόνο υπό τον πέπλο της μαζικής «φροντίδας υγείας» (απ’ τα αφεντικά του τύπου που βιώνουμε) απλώθηκε και χωνεύτηκε αυτή η επιχείρηση τρομο-κινητοποίησης των πληθυσμών ώστε να αβαντάρουν (μερικές φορές μανιασμένα) τα επίσημα ψέμματα / καθεστωτικές «αλήθειες»! Θυμίζουμε το Event 201: έγκαιρα, το φθινόπωρο του 2019, το ζήτημα του ελέγχου της «πληροφόρησης» αναγγέλθηκε σαν οργανικό τμήμα της «προστασίας και της θεραπείας των πληθυσμών».

Αυτό, λοιπόν, που λέει το επερχόμενο αμερικανικό γκουβέρνο είναι μεν χοντρό, αλλά είναι ακριβές: ΔΕΝ μπορεί πλέον ο καθένας να «λέει δημόσια ό,τι θέλει»! Και ΔΕΝ μπορεί επειδή «βλάπτει την υγεία των γύρω του», άρα είναι «κοινωνικά ανεύθυνος έως επικίνδυνος»… δηλαδή, σχεδόν, ένας «τζιχαντιστής»….

Αυτό το ΔΕΝ έχει αρχίσει ήδη να ξεδιπλώνεται.

100%… (2)

Πέμπτη 19 Νοέμβρη. Ο βασιλιάς Macron και το γκουβέρνο του απασχολούνται με το ίδιο θέμα, αλλά το πηγαίνουν «γύρω γύρω». Απ’ την 11η Σεπτέμβρη του 2018 (σημαδιακή ημερομηνία!) ο βασιλιάς έχει στα χέρια του μια πρόταση νόμου που αφορά «το συνεχές απ’ την ασφάλεια στην global ασφάλεια» – με το τελευταίο (την παγκόσμια ασφάλεια) να είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε βασιλιά γαλλίας, πάσης ευρώπης – και γιατί όχι; του σύμπαντος κόσμου!

Θα έπρεπε να έχει περάσει απ’ την κοινοβουλευτική έγκριση στις αρχές του 2020, αλλά για «καλή τύχη» (του νόμου και των νομοθετών) ο φονικός τσαχπίνης άλλαξε τα χρονοδιαγράμματα. Εν τω μεταξύ ένας καθαρόαιμος, αυθεντικός υπηρέτης του νεο-ολοκληρωτισμού, ο Gerald Darmanin, έγινε υπουργός εσωτερικών (άρα και δημόσιας τάξης) στις 6 Ιούλη, και πρόσθεσε κι άλλα άρθρα στον γαλλικό νόμο για την «global security». Ανάμεσα στα υπόλοιπα (το δικαίωμα της αστυνομίας να κάνει βιντεοσκοπήσεις από drones, το δικαίωμά της να κοινοποιεί video καταζητούμενων, η χαλάρωση των περιορισμών στη χρήση όπλων απ’ τους μπάτσους εκτός υπηρεσίας, η ακόμα – πιο – πατριωτική χαλάρωση αυτών των περιορισμών αν οι μπάτσοι είναι της αντιτρομοκρατικής, και άλλα όμορφα) περιλαμβάνεται και το άρθρο 24, που τροποποιεί (για την ακρίβεια ακυρώνει…) το νόμο 1881 περί ελευθερίας του τύπου.

Αυτό το άρθρο προβλέπει φυλάκιση ενός χρόνου και πρόστιμο 45.000 ευρώ για την διάδοση «της εικόνας του προσώπου ή οποιουδήποτε άλλου στοιχείου ταυτοποίησης» ενός οργάνου της τάξης, με σκοπό να «υπονομεύσει την φυσική ή την ηθική ακεραιότητά του». Ποιο είναι το πρόβλημα του βασιλιά Macron; Ότι η «δημοσιογραφία των πολιτών» (που άλλοτε υμνούνταν σαν απαραίτητο συμπλήρωμα της ύστερης καπιταλιστικής «δημοκρατίας») έχει πολλά smart phone με κάμερες, βιντεοσκοπεί τα εγκλήματα της αστυνομίας, και τα ανεβάζει στον κυβερνοχώρο· εμποδίζοντας τις αρχές της γαλλικής «δημοκρατίας» να κρύψουν τα κατορθώματά τους κάτω από κάποιο χαλί του είδους «να πάτε τα στοιχεία σας στον εισαγγελέα»… Το πρόβλημα πρωτοεμφανίστηκε σε έκταση στην καταστολή των «κίτρινων γιλέκων» αλλά έχει σαφείς τάσεις γενίκευσης τουλάχιστον όσο και η αύξηση του μπατσικού «υπερβάλλοντα ζήλου» στην επικράτεια του βασιλιά Macron.

Θα πείτε: Mα αυτά δεν έχουν σχέση με τον covid! Έχουν σχέση με την προστασία της αστυνομίας! Πράγματι. Αλλά με δεδομένα τα έργα και τις ημέρες της γαλλικής μπατσαρίας εδώ και χρόνια και, με περισσότερη ένταση τα τελευταία, από κάπου πρέπει να αρχίσει το «δεν μπορείτε να λέτε δημόσια ό,τι θέλετε»! Αρχίζει απ’ το πιο επείγον· αλλά είναι μια αρχή με προοπτικές. Αν το «κοινό» δεν πρέπει να γνωρίζει τα κατορθώματα της αστυνομίας που πληρώνει επειδή αυτό υποσκάπτει και το ηθικό των οργάνων της τάξης και την εμπιστοσύνη του «κοινού» σε δαύτα, τι άλλο υπονομευτικό δεν θα πρέπει να γνωρίζει στο κοντυνότερο ή μεσοπρόθεσμο μέλλον; Ο δρόμος είναι ανοικτός και οι απαντήσεις πολλές. Αρκεί οτιδήποτε να χαρακτηριστεί «εθνικό συμφέρον ασφάλειας» (και η «υγεία» έχει ήδη χαρακτηριστεί τέτοιο!) για να ενταχτεί σε μια εύκολη επέκταση της τωρινής τροποποίησης. Ο Gerald Darmanin λέει ότι «πρέπει να προστατεύσουμε αυτούς που μας προστατεύουν» – και πως δεν θέλει να χαλάσει την ελευθερία δημοσιοποίησης, αλλά…

Αλλά…. η προστασία είναι «προστασία»!

(φωτογραφία: Ακόμα και ο οηε (ποιός;) διαμαρτύρεται στον βασιλιά: …«Η ενημέρωση του κοινού και η δημοσίευση εικόνων και ηχογραφήσεων που σχετίζονται με αστυνομικές παρεμβάσεις δεν είναι μόνο απαραίτητες για τον σεβασμό του δικαιώματος στην ενημέρωση, αλλά είναι επίσης νόμιμες στο πλαίσιο του δημοκρατικού ελέγχου των δημόσιων θεσμών»….)