Tag: υγεία

Ενός εγκλήματος δοθέντος μύρια έπονται

Δευτέρα 8 Μάρτη. Εκατομύρια αιχμάλωτοι της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας πλατφορμιάζονται στην σε εξέλιξη 3η φάση πειραματικής δοκιμής των διάφορων εφαρμογών γενετικής μηχανικής – αγνοώντας ότι ουσιαστικά είναι πειραματόζωα… Το μόνο που επιτρέπεται να μαθαίνουν, με τρόπο διαγώνιο και ασυνάρτητο, είναι ότι καθώς οι πλατφορμιασμοί προχωρούν «τα δεδομένα αλλάζουν» (εμπλουτίζονται ή διαφοροποιούνται). Θα έπρεπε να είναι πολύ δύσπιστοι για να καταλάβουν πως αυτή, έστω, η αναφορά σε «εξέλιξη των δεδομένων» είναι έμμεση αλλά σαφής παραδοχή ότι οι πλατφόρμες βρίσκονται ακόμα σε πειραματική φάση… Αλλά δεν είναι. Αφήνονται «καλόπιστα» στα χέρια των ειδικών που, άλλοι θέλοντας και άλλοι υπακούοντας, είναι συνεργοί σ’ αυτό το έγκλημα!

Γιατί όμως επιμένουμε να μιλάμε για έγκλημα; Μήπως επειδή υπάρχουν μαζικοί θάνατοι ή μαζικές βλάβες εξαιτίας των πλατφορμών; Το έχουμε ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό: οι σοβαρές (και σε κλίμακα) παρενέργειες αυτής της μαζικής γενετικής πειρατείας στο ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα θα φανούν στο μέλλον· και θα παρουσιαστούν με τον γνωστό τρόπο: «καμμία σχέση!».

Αλλά – δεν θα το αρνηθούμε – αυτό είναι μόνο μια δυσοίωνη πρόβλεψη απ’ την μεριά μας. Στηρίζεται σε έρευνες και εκτιμήσεις «αιρετικών» ειδικών, αλλά παραμένει πρόβλεψη· που θα προτιμούσαμε να διαψευστεί! Όμως ακόμα κι αν όλα πάνε «τέλεια» στο μέλλον, ακόμα κι αν κανείς δεν υποστεί σοβαρές παρενέργειες, το έγκλημα παραμένει! Οι τεχνολογίες που δοκιμάζονται τώρα απ’ τις δυτικές φαρμακομαφίες σερβιρισμένες σαν «η μόνη σωτηρία» μορφοποιούν ένα σετ προβοκατόρικων καινοτομιών που ήταν εντελώς αχρείαστο – το αποδεικνύουν τα όντως εμβόλια κλασσικής τεχνολογίας (κυρίως κινεζικά) που ήδη χρησιμοποιούνται σε μεγάλο μέρος του κόσμου.

Το αχρείαστο της εισβολής της γενετικής μηχανικής στη ζωή (κυρίως, ως τώρα) των πρωτοκοσμικών αιχμαλώτων αγνοείται εντελώς απ’ τους ίδιους. Και μαζί του αγνοείται το γεγονός ότι πρόκειται για τεχνολογίες πολλαπλής χρήσης, για σκοπούς κάθε άλλο παρά ιαματικούς! Ξεδιπλώνεται ο βολονταρισμός του κεφάλαιου μασκαρεμένος σε «εξυπηρέτηση έκτακτης ανάγκης»! Με δυο λόγια οι υπήκοοι μάζα γίνονται εν αγνοία τους πειραματόζωα όχι απλά ενός «φαρμάκου» (που μπορεί να είναι επικίνδυνο…), όχι απλά μιας «φαρμακευτικής τεχνολογίας» (που μπορεί να είναι επικίνδυνη…), αλλά μιας γκάμας τεχνολογιών κατοχής και τροποποίησης του ανθρώπινου σώματος, ανάλογα με τους στόχους και τους σκοπούς εκείνων που θα τις χρησιμοποιήσουν στο κοντινό ή στο απώτερο μέλλον! Εκεί βρίσκεται το έγκλημα.

Ας δώσουμε ένα παράδειγμα, κι ελπίζουμε να καταλάβετε την αναλογία. Την πυρηνική ενέργεια δεν την διάλεξε κανένας απ’ τους υποτελείς! Κανείς από μας. Η πυρηνική ενέργεια επιβλήθηκε δια της βίας, κατ’ αρχήν σαν όπλο (ατομικές βόμβες) σε βάρος δεκάδων χιλιάδων ιαπώνων αμάχων… Ύστερα οι πρωτοκοσμικοί υποτελείς μάθαμε πως «δεν είναι όλα άσχημα» με την πυρηνική ενέργεια· ότι εκτός απ’ την πολεμική υπάρχει και η ειρηνική χρήση της· και πως θα έπρεπε να συμφιλιωθούμε με την δεύτερη, αφού ήταν/είναι για «καλό σκοπό». Μια τουλάχιστον γενιά έζησε παγιδευμένη μέσα σ’ αυτήν την διπολική ηθικολογία των κρατών και των αφεντικών, παγιδευμένη ανάμεσα στην «καλή» (ηλεκτροπαραγωγική) και την «κακή» («αμυντική») πυρηνική τεχνολογία: απ’ την μια μεριά ο τρόμος της απόλυτης πυρηνικής καταστροφής του πλανήτη κρεμόταν πάνω απ’ τα κεφάλια της στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου (“ψυχρού”) πολέμου, απαιτώντας την πειθαρχία της (: η «κακή» χρήση…)· κι απ’ την άλλη δίπλα της ή λίγο μακρύτερα γίνονταν θανατηφόρες ή νοσογόνες διαρροές ραδιενέργειας απ’ τα ειρηνικά πυρηνικά εργοστάσια, κι αυτό απαιτούσε την κατανόησή της (: η «καλή» χρήση…) Έπρεπε να περάσουν σχεδόν 40 χρόνια μέχρις ότου μια επόμενη γενιά εξεγερθεί ενάντια σ’ αυτήν την τεχνολογία, όχι μόνο ενάντια στην «κακή» αλλά επίσης ενάντια στην «καλή» χρήση της! Τα αποτελέσματα εκείνης της εξέγερσης δεν ήταν ούτε οριστικά ούτε καθολικά· όμως υπήρξε επιτέλους η μαζική και μαχητική αμφισβήτηση μιας (καπιταλιστικής) τεχνολογίας αιχμής σε όλες της τις χρήσεις· μια μαζική και μαχητική αμφισβήτηση και της ηθικολογίας με την οποία είχαν αρχίσει πια να σερβίρονται τα τεχνολογικά κατορθώματα των ειδικών του κράτους και του κεφάλαιου, απαιτώντας την μαζική συνενοχή.

Κάτι ανάλογο έγινε σχεδον παράλληλα και ενάντια στις γενετικές μεταλλάξεις των φυτικών και ζωϊκών ειδών. Έχει απομείνει ακόμα στην ευρώπη, σαν απόηχος, η απαγόρευσή τους· φοβούμαστε όμως όχι για πολύ.

Η υπνωτική ηθικολογία και η εκβιαστική τρομοκρατία του συστήματος έχει φέρει ήδη την γενετική μηχανική όχι απλά «προ των πυλών» (εκεί ήταν εδώ και χρόνια και προετοιμαζόταν) αλλά μέσα στις «πύλες»· μέσα στα ανθρώπινα σώματα. Όταν θα χρησιμοποιηθεί σαν όπλο (και θα χρησιμοποιηθεί, μην έχετε καμμία αυταπάτη), η παγίδα θα είναι έτοιμη: υπάρχουν «καλές» και «κακές» χρήσεις (θα μας πουν)· ας δείχνουμε κατανόηση για τις συνέπειες των πρώτων και πειθαρχία για τις συνέπειες των δεύτερων.

Αυτό ΔΕΝ είναι δυσοίωνη πρόβλεψη απ’ την μεριά μας! Αυτό έχει αναγγελθεί!! Έχουμε παρουσιάσει ορισμένα ντοκουμέντα από ‘δω: απ’ τον ρόλο της dapra και άλλων παρόμοιων στρατιωτικο/πολεμικών «ερευνητικών ινστιτούτων» μέχρι τον ρόλο του (δυτικού) βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και την θέση του μέσα στον εντεινόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό.

Βρισκόμαστε σ’ ένα μοναδικό ιστορικό σημείο. Εξαιτίας της «ελευθεριακότητας» που χαρακτήρισε την σύντομη 3η βιομηχανική επανάσταση (: χάρη στην ευκολία και στο ανεξέλεγκτο της κυκλοφορίας των γνώσεων διαδικτυακά σε κοινωνίες που μέχρι πριν λίγο είχαν την εμπειρία της σχολαστικότητας) οι «μη ειδικοί», εκείνοι που προορίζονται να είναι οι ignorants, αν κάνουν τον κόπο που αξίζει στις περιστάσεις και μάθουν να είναι προσεκτικοί στην cyberjungle, είναι εφικτό να μάθουν εκείνα που δεν θα έπρεπε να ξέρουν! Ταυτόχρονα βέβαια οι οκνηροί και οι προκατειλημένοι μπορούν να επενδύσουν την τύφλα τους με τα ίδια μέσα.

Αυτό δεν θα κρατήσει πολύ ακόμα. Τελειώνει… Σ’ αυτήν την χαραμάδα του ιστορικού χρόνου μπορούμε να μάθουμε πριν πάθουμε! Αλλά επίσης μπορούμε να πάθουμε χωρίς να μάθουμε… Αύριο, μεθαύριο, το δεύτερο θα είναι ο σκληρός κανόνας. Το πρώτο θα απαγορεύεται.

Κάποτε, πριν σχεδόν έναν αιώνα, κατηγορήθηκαν πολλοί επειδή δεν είδαν το επερχόμενο έγκλημα του φασιστικού ολοκληρωτισμού· και συμμετείχαν σ’ αυτό θεωρώντας εαυτούς εξασφαλισμένους… Το κατηγορητήριο, πολιτικό, ηθικό και ιδεολογικό, είχε σαν βάση την απαίτηση η ατομική και η συλλογική ενάργεια να είναι σε θέση δια-κρίνει πέρα απ’ τις εντυπώσεις της στιγμής· να αναγνωρίζει τον ορίζοντα της ιστορικής κίνησης· να καταλαβαίνει το μαύρισμα του ουρανού με τα πρώτα αφράτα σύννεφα, πολύ πριν ξεσπάσει η καταιγίδα.

Τώρα; Θα επικαλεστεί ο καθένας την άγνοια και την ευπιστία του σαν αθωωτική δικαιολογία;

(φωτογραφία: Αυτός σπρώχνει astrazeneca… Ποιός θα τον εμπιστευτεί να ποτίσει τις γλάστρες του το Σαββατοκύριακο που θα λείπει; Καλύτερα κανένας…)

Δεν είναι έτσι, ακόμα κι αν έτσι νομίζετε…

Δευτέρα 8 Μάρτη. Όταν ο κύριος Χατζηστεφάνου (ο γνωστός κύριος Χατζηστεφάνου…) απειλήθηκε ή θεώρησε ότι απειλείται με ιντερνετική λογοκρισία και καταστολή / απαγορεύσεις λόγω των θέσεών του υπέρ των Παλαιστινίων διαμαρτυρήθηκε. Πολύ καλά έκανε. Eίχε όλο το δίκιο με το μέρος του.
Πέρασε καιρός από τότε… Τώρα ο γνωστός κύριος Χατζηστεφάνου θεωρεί πως είναι σωστό να πέσει πάνω σ’ ένα στρώμα με σύριγγες πλατφορμών γενετικής μηχανικής… Δικαίωμά του. Δικαίωμά του επίσης να χρησιμοποιεί κάθε μέσο που διαθέτει για να σπρώξει κι άλλους… Το λέμε με την έννοια ότι ο καθένας προωθεί αυτά που υποστηρίζει, αλλά και ότι ο κάθε άλλος έχει κεφάλι και μυαλό που το χρησιμοποιεί…

Η υπεράσπιση της λογοκρισίας είναι, όμως, εντελώς διαφορετικό ζήτημα!!! Εξαιρετικά δηλητηριώδες…. Δεν ξέρουμε ποιούς κατεβάζει απ’ τον λογαρισμό ΤΟΥ ο γνωστός κύριος και ποιούς ανεβάζει, αλλά σε κάθε περίπτωση δικός του είναι, μπορεί να κάνει ότι νομίζει. Όποιος το λέει αυτό «λογοκρισία» και θα τον κατηγορούσε για «λογοκριτή» είναι επιεικώς ανόητος. Το ότι βρίσκει όμως ο κύριος Χατζηστεφάνου ομοιότητες, αναλογίες ανάμεσα στο (όποιο) Εγώ Του και το Δίκιο Του και στη συστημική λογοκρισία (από επιχειρήσεις, κράτη, κρατικές υπηρεσίες) σημαίνει πως είτε το Εγώ Του κατάφερε να ταυτιστεί μ’ αυτούς τους μηχανισμούς, είτε έχει χάσει εντελώς την μπάλα. Η δικαιολόγηση των εταιρειών antisocial media (όχι απλά δεν έχουμε καμμία σχέση με δαύτες αλλά … ας μην προχωρήσουμε…) και, οπωσδήποτε, του ελληνικού και του κάθε άλλου υπουργείου δημόσιας τάξης, δείχνει βαρύ διανοητικό ξεπεσμό. Αυτό είναι ό,τι πιο επιεικές θα μπορούσαμε να πούμε για την περίπτωση…

Θα τα βρει μπροστά του αυτά που τώρα επαινεί ο γνωστός κύριος Χατζηστεφάνου. Κάποια στιγμή (αργά ή γρήγορα) θα είναι κι αυτός «ψεκασμένος», «τρελός», «διασπορέας ψευδών ειδήσεων»· εκτός αν έχει αποφασίσει να ευθυγραμμιστεί απόλυτα με το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος το υπόλοιπο της δημοσιογραφικής του ζωής.

Δεν πρόκειται να χαρούμε όταν θα λούζεται αυτά που τώρα ξερνάει. Ούτε όμως πρόκειται να ξεχάσουμε πως και πόσο συνέβαλε ο καθένας στο νεο-ολοκληρωτισμό. Για τις περσόνες δεν θα υπάρχει «συγγνώμη, δεν είχα καταλάβει», ούτε δρόμος γυρισμού…

Ο μικροαστισμός, όποιου είδους ιδιοκτησία κι αν αφορούσε (υλική, συμβολική, status, “αναγνωρισιμότητας”…), ήταν πάντα κακός σύμβουλος. Τώρα έχει γίνει πολύ χειρότερος: φέρνει τον κάθε πρόθυμο αγκαλιά με την καθεστωτική βία, την οποία απολαμβάνει και αργά ή γρήγορα μαθαίνει να ασκεί…

Όσο για το ποιος είναι ψεκασμένος και ποιος έπεσε μικρός στο βαρέλι; Φοβού την Ιστορία!!!

(Nothing personal… Just capitalism…)

Άσκοπες μετακινήσεις (1)

Κυριακή 7 Μάρτη. Στα τέλη του περασμένου Φλεβάρη το γνωστό, πολυάσχολο για το μέλλον της ανθρωπότητας «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» (δηλαδή κάποιος υπάλληλός του κατ’ εντολή της διοίκησης) τιτίβισε το παρακάτω:

H (antisocial mediaκή) κατακραυγή θα πρέπει να ήταν πολύ μεγάλη, αφού μετά από λίγες ώρες ένα καινούργιο τιτίβισμα θύμισε κλασσικές «επανορθώσεις» ελληνικών πολιτικών βιτρινών:

Η τερατολογία εν τω μεταξύ έχει φουντώσει: θέλουν να καταστρέψουν τις πόλεις; (Ο πληθυντικός αφορούσε τον με-το-ένα-πόδι-στον-τάφο Klaus Schwab και το παρεάκι του, κάτι κυρ Βασίληδες Άρχοντες Θυρών και Παραθύρων, και σια…) Η δική μας προσέγγιση είναι φυσικά εντελώς διαφορετική και αντιθετική με τέτοιες τερατολογίες. Στην αναδιάρθρωση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης υπάρχει, άραγε, κάποια καθόλου κρυφή ατζέντα για τις πόλεις, για το urban ζειν;

Η απάντηση (μας) είναι «ναι». Και δεν είναι καινούργια αυτή η ατζέντα. Είναι συνδυασμός, αναβάθμιση και σύνθεση ιδεών (και κάποιων εφαρμογών) που ανάγονται, κατ’ αρχήν στους δυτικούς καπιταλισμούς, απ’ την δεκαετία του 1980. Η ιδέα των τεχνοπόλεων (στα αγγλικά technopolis, καμμία σχέση με το ίδιο όνομα στην Αθήνα, στο Γκάζι…) είναι μια απ’ τις φλέβες· με πιο φημιστή την Sophia Antipolis νοτιοδυτικά της Νίκαιας, στη γαλλία, κοντά στα σύνορα με την ιταλία… Επρόκειτο για μια φιλόδοξη αλλά πρόωρη κρατική / καπιταλιστική απόπειρα να ξεπεραστούν τα “όρια” (και τα “προβλήματα”) της κλασσικής βιομηχανικής πόλης, προς έναν μετα-βιομηχανικό ορίζοντα. Η εφαρμογή των οχυρωμένων, περιφραγμένων πόλεων είναι μια άλλη, με μεγαλύτερη πέραση στις ηπα… Και αυτό που έχει ονομαστεί smart cities, σαν εξάρτημα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, είναι η πιο πρόσφατη ιδέα / εφαρμογή.

Σε σχέση με μια γκάμα ενδεχομένων για τις “ιδανικές πόλεις” του 21ου αιώνα μάλλον παρά μ’ ένα πολύ αυστηρό σχεδιασμό, η εγκαταλειμένη πόλη που το φιλόδοξο μυαλό των π.ο.φ. και των φίλων τους σκέφτηκε να διαφημίσει με το παραπάνω τιτίβισμα μόνο συμβολικό νόημα θα μπορούσε να έχει. Οι πόλεις, οι urban πληθυσμιακές συγκεντρώσεις, είναι σημαντικό ανθρώπινο (και όχι μόνο) κεφάλαιο. Δεν πρόκειται λοιπόν να εγκαταλειφθούν. Αντίθετα θα πρέπει να εννοηθούν σαν μέρος (βασικό) του αναδιαρθρούμενου κεφάλαιου, που περιλαμβάνει τόσο υποτιμήσεις / καταστροφές όσο και νεωτερισμούς / ανατιμήσεις. Όντως υπάρχουν σοβαροί λόγοι αναδιάρθρωσης. Όχι υποχρεωτικά των υφιστάμενων πόλεων, αλλά οπωσδήποτε του μοντέλου της urban συγκέντρωσης. Με την δημιουργία, ίσως, νέων πόλεων. Χώρια ή “πάνω” στις παλιές…

Ο πρώτος σοβαρός λόγος αφορά την υπερ-συγκέντρωση πληθυσμών, σε megacities που κατασκευάστηκαν σταδιακά στον 20ο αιώνα, σε υποδομές που πια είναι κάτι παραπάνω από «γερασμένες» (και απ’ την άποψη της καπιταλιστικής απόδοσής τους). Το να αναβαθμιστούν αυτές οι υποδομές (συμπεριλαμβανομένων των κτιρίων) θα ήταν μια εξαιρετική (και εξαιρετικά αποδοτική) «επένδυση κεφαλαίου» – αλλά το να δημιουργηθουν εξ’ αρχήν «καινούργιες πόλεις» είναι εξίσου εξαιρετική ιδέα και πολύ ευκολότερη σχεδιαστικά και κατασκευαστικά. Το αποδεικνύει το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο.

Ο δεύτερος σοβαρός λόγος αφορά αυτό που τα αφεντικά ονομάζουν εγκληματικότητα – εννοώντας όχι αυτήν των λευκών κολάρων στην οποία επιδίδονται με άνεση, αλλά την «μέτριας» και την «χαμηλής» έντασης. (Εδώ περιλαμβάνεται και η αστική / urban φτώχια…) Παρότι δεν υπάρχουν πια συστηματικές εκτός νόμου δραστηριότητες που να μην είναι κεφάλαιο (με όλα τα χαρακτηριστικά του!) οι κοινωνιολόγοι του συστήματος υποστηρίζουν ότι η συνύπαρξη τόσων διαφορετικών τάξεων, συμπεριφορών, κινδύνων και πολιτισμών μέσα στις σύγχρονες καπιταλιστικές πόλεις και οι όποιες μεταξύ τους εντάσεις, προκαλεί υπερβολικές «τριβές» στην παραγωγικότητα ορισμένων λευκών καπιταλιστικών δραστηριοτήτων «υψηλού διανοητικού επιπέδου». Η αμερικανική εκδοχή των πόλεων ως πεδίων πολέμου έμοιαζε ως πρόσφατα να αφορά κυρίως τις «τριτοκοσμικές» (και υπό στρατιωτική κατοχή) πόλεις… Μέχρι που αποδείχθηκε ότι μπορεί να αφορά ακόμα και τα αστικά κέντρα της (παρακμιακής) πρώην υπερδύναμης:

Ο τρίτος σοβαρός λόγος αφορά την μέγιστη αξιοποίηση των τεχνολογιών επιτήρησης και ελέγχου της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Συνήθως έρχεται στο μυαλό η δημόσια τάξη, αλλά δεν είναι μόνον αυτή (και στο βαθμό που θα υπάρξουν «καθαρές» με όρους δημόσιας τάξης νέες πόλεις, δεν είναι κυρίως αυτή). Άλλα ζητήματα, όπως η κυκλοφορία και, κατά συνέπεια, η πολεοδομία είναι επίσης «έντασης κεφαλαίου». Κατά την άποψη της ασταμάτητης μηχανής (μάλλον παλιά!) τα αυτόματα, ρομποτικά οχήματα εδάφους είναι μόνο μια μεταβατική φάση στις καπιταλιστικές μετακινήσεις μέσα και έξω απ’ τις πόλεις. Τα αυτόματα, ρομποτικά ιπτάμενα οχήματα (που δοκιμάζονται ήδη σαν «ιπτάμενα ταξί») είναι το όχι μακρινό μέλλον· πράγμα που βάζει στον πάγκο την αξία της ρυμοτομίας του 20ου αιώνα (που είναι δεμένη άμεσα με το ιδιωτικής χρήσης και ιδιοκτησίας αυτοκίνητο), κι ένα πλήθος σχετικών ζητημάτων.

Η ανάλυση καθενός απ’ τα τρία πιο πάνω ζητήματα (και μερικών ακόμα) ξεπερνάει κατά πολύ τον «χώρο» που έχει στη διάθεσή της η ασταμάτητη μηχανή. Εδώ θα κάνουμε κάποιες νύξεις μόνο για την κυκλοφορία στις πόλεις και τον τρόπο που «μισο-αναδιαρθρώθηκε» πειραματικά μέσα απ’ τα πραξικοπήματα και τις γενικευμένες απαγορεύσεις στο όνομα του τσαχπίνη.

Άσκοπες μετακινήσεις (2)

Κυριακή 7 Μάρτη. Η Καταστασιακή Διεθνής (International Situationniste) είναι «αρχαιολογία» για τους περισσότερους πια· ωστόσο στην εποχή της παρουσίασε ίσως την τελευταία (δηλαδή ιστορικά την πιο πρόσφατη) κριτική της urban πολεοδομίας· της μαζικής, φορντικής πόλης (η οποία, λέμε, θα αναδιαρθρωθεί ή αναδιαρθρώνεται ήδη σαν μοντέλο).

To 1956 o Guy Debord, όντας ακόμα μέλος της Letterist International, εισηγήθηκε μια «Θεωρία της Dérive»: της ελεύθερης, πειραματικής περιπλάνησης σε συνθήκες πόλης. Ήταν μια απόπειρα να δωθεί ένα αντάρτικο, ανταγωνιστικό, δημιουργικό καλλιτεχνικό / πολιτικό περιεχόμενο στην άρνηση του λειτουργισμού και του ντετερμινισμού των μοντέρνων πόλεων και των περιορισμών / προσδιορισμών τους. Μέσα απ’ την ακύρωση της προκαθορισμένης σκοπιμότητας στην πεζή κίνηση, και την περιπετειώδη «εγκατάλειψη» των περιπλανόμενων  στις τυχαίες έλξεις και απωθήσεις της συνάφειας με τυχαίους διαβάτες, κτίρια, urban σημεία, λειτουργίες, εντυπώσεις, λάθη, κλπ.

Δυο χρόνια μετά, στο δεύτερο τεύχος της επιθεώρησής της I.S. (Δεκέμβριος του 1958), έγραφε ο ίδιος (τα αποσπάσματα ενδεικτικά):

Από τις διάφορες καταστασιακές μεθόδους η περιπλάνηση παρουσιάζεται ως μια τεχνική βιαστικού περάσματος μεσ’ από ποικίλες ατμόσφαιρες μιας πόλης. Η έννοια περιπλάνηση συνδέεται άρρηκτα με την αναγνώριση επιδράσεων ψυχογεγραφικής φύσης και με μια παιγνιώδη-κατασκευαστική συμπεριφορά, πράγμα που τη διαχωρίζει ολοκληρωτικά από τις κλασικές έννοιες ‘ταξίδι΄ή ‘περίπατος’.

Ένα ή περισσότερα άτομα που ρίχνονται στην περιπλάνηση απαρνιούνται, για κάποιο μεγαλύτερο ή μικρότερο χρονικό διάστημα, τους λόγους για τους οποίους συνήθως μετακινούνται και δρουν, τις σχέσεις τους, τις δουλειές τους και τις συνηθισμένες διασκεδάσεις τους, για ν’ αφεθούν ελεύθερα όπου τα πάει ο χώρος που αντιτοιχούν σ’ αυτόν. Σ’ αυτό το πείραμα το τυχαίο παίζει λιγοτερο καθοριστικό ρόλο απ’ όσο θα νόμιζε κανείς: από τη σκοπιά της περιπλάνησης κάθε πόλη έχει ένα ψυχογεωγραφικό ανάγλυφο, έχει σταθερά σημεία ή στροβίλους που απαγορεύουν την πρόβαση σ’ ορισμένες ζώνες ή την έξοδο απ’ αυτές.

… Η πειραματική περιπλάνηση – που είναι άρρηκτα δεμένη με τις συνθήκες της ζωής στις πόλεις, σ’ αυτά τα μεταμορφωμένα από τη βιομηχανία μεγάλα κέντρα δυνατοτήτων και νοημάτων – ανταποκρίνεται μάλλον στη φράση του Μαρξ: «Ό,τι βλέπουν γύρω τους οι άνθρωποι είναι το πρόσωπό τους, τα παντα τους μιούν για τον εαυτό τους… Το ίδιο το τοπίο τους είναι ζωντανό».

Μπορεί κανείς να περιπλανηθεί μόνος. Ωστόσο όλα δείχνουν ότι η αποδοτικότερη αριθμητική κατανομή είναι πολλές μικροομάδες δύο ή τριών ατόμων με κοινό επίπεδο συνείδησης, ώστε η διασταύρωση των εντυπώσεων αυτών των διαφορετικών ομάδων να επιτρέπει την εξαγωγή αντικειμενικών συμπερασμάτων…

Η «εντελώς άσκοπη» περιπλάνηση είναι αδιανόητη σήμερα (αν και θα είχε εξαιρετικά αποτελέσματα στην συναισθηματική κατάσταση κάθε και για οποιοδήποτε λόγο αιχμάλωτου υπηκόου) και, φυσικά, είναι ακόμα πιο αδιανόητη μια θεωρία γι’ αυτήν. Ωστόσο πριν τα πραξικοπήματα και τις καθολικές απαγορεύσεις υπήρχε ακόμα η πιθανότητα (η δυνατότητα) να «χαζεύει» κάποιος κυκλοφορώντας στους δρόμους, «σπαταλώντας ανώφελα» τον χρόνο του…

Άσκοπες μετακινήσεις (3)

Κυριακή 7 Μάρτη. Το στρατηγικό εν δυνάμει (και, γιατί όχι, την στρατηγική χρησιμότητα) των πραξικοπηματικών γενικευμένων απαγορεύσεων κυκλοφορίας στις πόλεις, μπορεί κάποιος (αν θέλει φυσικά…) να το ανακαλύψει πριν έναν αιώνα, στον Frederick W. Taylor, και στο καθοριστικό έργο του Scientific Management (η επιστημονική οργάνωση της εργασίας). Όλο το αναλυτικό και, κυρίως, πρακτικό ενδιαφέρον του Taylor, που έγινε νόρμα για τον καπιταλισμό και, από πολλές απόψεις, η βασική οργανωτική οδηγία της 2ης βιομηχανικής επανάστασης, είναι το κυνήγι – και η εξαφάνιση – του εργατικού χασομεριού. Η εξαφάνιση των «χαμένων χρόνων» στις δουλειές μέσα στις βιοτεχνίες και στις βιομηχανίες (αλλά και στις οικοδομές), των «χαμένων χρόνων» που οφείλονταν στην άρνηση των εργατών να βιαστούν ή να υπηρετήσουν «υψηλές» νόρμες παραγωγικής απόδοσης. Ο Taylor βρήκε «ανώφελη σπατάλη του χρόνου» σχεδόν σε κάθε σημείο των εργασιακών / παραγωγικών διαδικασιών που μελέτησε (και άλλαξε ριζικά). Άλλαξε ριζικά αυτές τις διαδικασίες μηχανοποιώντας τες ως τον έσχατο βαθμό (των τεχνολογιών που είχε στη διάθεσή του)· και, μ’ ένα είδος προτεσταντικής ευλάβειας όπου «ο χρόνος είναι χρήμα», αναδιοργάνωσε και τον χρόνο (εργασίας), και τον καταμερισμό, και την ένταση, και την ηθική της.

Στον πρόλογο της ελληνικής έκδοσης του Scientific Management (Σεπτέμβρης 2019) θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει:

… Οι αρχές που εισηγήθηκε ο Ταίηλορ … και, κυρίως, το «πνεύμα», η «φιλοσοφία» (για την οποία επιμένει ξανά και ξανά στο βιβλίο του), το πνεύμα της εξαφάνισης των «νεκρών (δηλαδή μη παραγωγικών) χρόνων», το πνεύμα της εντατικοποίησης, το πνεύμα της μεταφοράς των γνώσεων στις μηχανές και ό,τι συνεπάγεται αυτό για τον έλεγχο πάνω όχι μόνο στην εργασία αλλά στο σύνολο της ζωής πια, αυτά είναι πλέον παντού! Όχι μόνο στους χώρους και στους χρόνους εργασίας, βιομηχανικής ή μη· αλλά στις «επικοινωνίες», στην διασκέδαση, στην κατανάλωση, παντού. Δεν υπάρχουν τώρα μπροστά μας γράσα, τόρνοι, καρότσια, γερανογέφυρες και μηχανικές σφύρες… Υπάρχουν όμως ακόμα πιο τρελοί ρυθμοί, κλίμακας νανοδευτερολέπτων… Το χρονόμετρο είναι παντού… (κι όπως πριν έναν αιώνα, πουθενά δεν είναι μόνο του)…

Εκτιμώντας απ’ αυτή την μεριά, της «εξαφάνισης του χαμένου χρόνου» όχι πια στο παλιό εργοστάσιο αλλά στο κοινωνικό εργοστάσιο (στο σύνολο, δηλαδή, των κοινωνικών σχέσεων που είτε έχουν ήδη είτε πρόκειται να εκ-καπιταλιστικοποιηθούν μαζικά και οριστικά), μπορούμε να δούμε με πιο καθαρό τρόπο ποιά τάση εξυπηρετεί η απαγόρευση των «άσκοπων μετακινήσεων». Όχι: οι πολιτικές βιτρίνες του καπιταλιστικού πλανήτη που όρισαν (στον έναν βαθμό ή στον άλλο, με την Α διάρκεια ή την Β) ποιές είναι οι «αναγκαίες», άρα και οι «επιτρεπτές» μετακινήσεις (και) στις πόλεις, άρα και ποιές είναι «άσκοπες», ΔΕΝ είναι μετεμψυχώσεις του Taylor!! Δρουν όμως σαν de facto «προϊστάμενοι παραγωγής και κατανάλωσης» μέσα στο συγκεκριμένο ιστορικά καπιταλιστικό πλαίσιο· ακόμα κι αν νομίζουν ότι εκείνο που κάνουν είναι να προστατεύουν την δημόσια υγεία. Είναι, άλλωστε, προφανές για όποιον θέλει να καταλάβει: ακόμα κι αν ήταν ειλικρινής αυτή η έγνοια (για την δημόσια υγεία) είναι οι τεχνολογικές δυνατότητες (το διαδίκτυο, απλά, και ο βαθμός διείσδυσής του στην καθημερινή ζωή των υπηκόων) που τους επέτρεψαν τα πραξικοπήματα και τις καθολικές απαγορεύσεις· κι όχι η υγεία ή η αρρώστια καθ’ αυτές.

Μ’ άλλα λόγια έδρασαν σαν managers της μετάβασης, της αναδιάρθρωσης (ειδικά στην καπιταλιστική δύση) – και καθόλου σαν «γιατροί»… Και έτσι συνεχίζουν να δρουν.

Άσκοπες μετακινήσεις (4)

Κυριακή 7 Μάρτη. Τι έχουμε λοιπόν; Έχουμε το βίαιο σπρώξιμο συμπεριφορών και πρακτικών από τον urban «αναλογικό» χώρο στις ψηφιακές προσομοιώσεις τους. Στις νέου τύπου μηχανές! Αυτό θα ήταν ιδεώδες για τον Taylor και την «φιλοσοφία» του, αν μπορούσε πριν έναν αιώνα να το φανταστεί…

Ποιο είναι το όφελος απ’ αυτό το σπρώξιμο, και για ποιούς; Το όφελος είναι η εξουδετέρωση των «νεκρών (δηλαδή μη παραγωγικών ή καταναλωτικών) χρόνων» λόγω μετακίνησης σε συνθήκες «ώριμων» (δηλαδή: πολυάνθρωπων) urban συγκεντρώσεων. Είτε η μετακίνηση αφορά την παραγωγή (: εργασία), είτε την κατανάλωση, συμπεριλαμβανόμενης της διασκέδασης, της εκπαίδευσης, της υγείας…

Έχουμε ταυτόχρονα την γενικευμένη μηχανική (: ψηφιακή) μεσολάβηση όσο το δυνατόν περισσότερων διαδικασιών, καθημερινών πρακτικών· και την εντατικοποίησή τους. Έχουμε την «τεχνική ορθολογικοποίηση» των συμπεριφορών απ’ τις οποίες αφαιρέθηκε ο «χαμένος χρόνος» τους, θεωρούμενος σαν χρόνος «υγιειονομικά επικίνδυνος»… Όχι επειδή είναι πράγματι τέτοιος, αλλά επειδή «υγεία» είναι πια ένας άλλος τρόπος να ονομαστεί η εν-σωμάτωση του μηχανικού (: ψηφιακού) «ορθολογισμού», η εν-σωμάτωση δηλαδή της σχέσης ενέργεια – έργο – απόδοση με βάση τις προδιαγραφές (απόδοση, προς κοινωνικό όφελος, ήταν και το βασικότερο επιχείρημα του Taylor). Έχουμε επίσης την τυποποίηση – μέσω – της – ψηφιακής – μεσολάβησης: τα big, very big data… Έχουμε, τέλος, ένα μεγάλο άλμα στην ανακατασκευή του δημόσιου χώρου / χρόνου: εμφανίζεται σαν αναπαράσταση της αναπαράστασης στις οθόνες, εξατομικευμένος και αδιαφοροποίητος.

Ανακατασκευάζοντας τα περιβάλλοντα ανακατασκευάζονται και οι συμπεριφορές: το ξέρουν και το φωνάζουν οι μπηχεβιοριστές, που είναι βασικοί σύμβουλοι της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας! Μέσω των πραξικοπημάτων, μέσω των καθολικών απαγορεύσεων και μέσω της τυποποίησης των «σκόπιμων μετακινήσεων» έγινε ακαριαία (και καθόλου μαγικά) μια σύντομη (αν και καθόλου οριστική ακόμα) έκλειψη των πόλεων – όπως αυτές διαμορφώθηκαν ως το τέλος του 20ο αιώνα. Οι υπήκοοι δέχτηκαν με πολιτική ταπεινότητα ότι πράγματι «σκόπιμο» είναι να μετακινείται κάποιος μόνο για να δουλέψει, να ψωνίσει αυτά που ακόμα δεν είναι εφικτό (ή δεν μπορεί, για πολιτιστικούς λόγους) να παραγγείλει ηλεκτρονικά, να ξεμουδιάσει (: άσκηση…), να πάει σε γιατρό ή φαρμακείο, να στηρίξει κάποιον άρρωστο συγγενή, ή να βγάλει για χέσιμο το pet του. Αυτή η σύντομη λίστα είναι τα “απολύτως απαραίτητα” της παρουσίας του στην πόλη, υπό την προϋπόθεση πως όλα τα υπόλοιπα μπορούν να γίνουν ψηφιακά / ηλεκτρονικά. Αντίστροφα, ό,τι είναι εφικτό να μεσολαβηθεί απ’ τις πληροφορικές μηχανές είναι άσκοπο (ακόμα χειρότερο: κοινωνικά ανεύθυνο έως επικίνδυνο) να γίνεται με άλλους τρόπους… Με απλά λόγια: είναι άχρηστο από της καπιταλιστική άποψη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Από τις πόλεις, τις πόλεις της 2ης βιομηχανικής επανάστασης, έτσι όπως τις αντιμετώπισαν οι καταστασιακοί (αλλά και κάθε είδους ρέμπελοι, ερωτευμένοι, χαμένοι) μοιάζει πως δεν μένει σχεδόν τίποτα· σίγουρα όχι σε συνθήκες υγιεινιστικής τρομοκρατίας… Υπάρχει, τότε, κάποιο άλλο είδος πόλεων που να ταιριάζει στις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης;

Ενδιαφέρουσα ερώτηση. Να μια ακόμα: το δυστοπικό L.A. στο Βlade Runner του Ridley Scott είναι το πιθανό υπόλοιπο ενός μετασχηματισμού του «αστικού τοπίου» που είναι πια περισσότερο πιθανός παρά fiction και που (αυτονόητο) δεν θα χωράει τους πάντες και για υγιειονομικούς λόγους; Για να το πούμε διαφορετικά: χωρίς πραγματικές αστικές τάξεις εδώ και δεκαετίες τι μπορεί να είναι το «άστυ»;

Εν τω μεταξύ το μαγαζί του Schwab διάλεξε να διαφημίσει την εκκένωση / εγκατάλειψη της ιστορικής βιομηχανικής πόλης ως βελτίωσή της δείχνοντάς την από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία: από ψηλά, από πάνω. Πέρα απ’ τις προθέσεις όσων την διάλεξαν (και με δεδομένο ότι υπάρχουν άπειρες φωτογραφίες άδειων δρόμων και νεκρών πόλεων λόγω υγιεινιστικής τρομοκρατίας) αυτό το “απολαμβάνουμε την εγκατάλειψη από τα πάνω” θα μπορούσε απλά να υποδηλώνει το υπερ-οπτικό / παν-οπτικό της εξουσίας…

Δεν θα έπρεπε να περιμένει κανείς κάτι άλλο από τέτοια καθάρματα.

Έκτακτη είδηση!

Σάββατο 6 Μάρτη. Η επιδημία [Χ] «γονατίζει» τα εθνικά συστήματα υγείας σε χώρες της Ευρώπης.

Στη Γαλλία η κατάσταση στα τμήματα επειγόντων περιστατικών έφτασε σε οριακό σημείο.

Για το λόγο αυτό αποφασίστηκαν έκτακτα μέτρα.

Μεταξύ άλλων, όπως είπε η υπουργός Υγείας, θα αναβληθούν τα μη επείγοντα χειρουργεία, ώστε να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία

«Παραμένουμε σε κινητοποίηση, απαιτείται διαρκής ενημέρωση. Τα νοσοκομεία σήμερα αντιμετωπίζουν μια τεταμένη κατάσταση. Βρίσκονται στα όριά τους και εμείς αντιμετωπίζουμε αυτήν την πίεση με την εφαρμογή των μέτρων που λάβαμε», τόνισε η Μαρισόλ Τουρέν, μετά την σύσκεψη που έγινε στο Μέγαρο των Ηλυσίων για το θέμα.

Στη Βρετανία, το Εθνικό Σύστημα Υγείας βρίσκεται το τελευταίο διάστημα υπό κατάρρευση, γεγονός που προκαλεί σφοδρή πολιτική αντιπαράθεση.

Στην Αγγλία 23 νοσοκομεία βρίσκονται σε «μαύρο συναγερμό» και ανακοίνωσαν ότι δεν μπορούν να εγγυηθούν στο εξής την ασφάλεια των ασθενών.

Μάλιστα αποφασίστηκε να αναβληθούν χειρουργεία για καρκίκους ή αποφασίστηκε να εξετάζονται ενήλικες σε παιδιατρικές κλινικές.

Μια ασθενής δηλώνει συγκλονισμένη.

«Φοβήθηκα τόσο πολύ, ήθελα μόνο να γυρίσω σπίτι μου. Δεν υπήρχε καμιά φροντίδα, τίποτε απολύτως. Ζητούσες βοήθεια αλλά δεν σου την παρείχαν. Έβλεπες ανθρώπους να προσπαθούν να σηκωθούν από το κρεββάτι, προφανώς καταβεβλημένοι, και ουδείς τους πρόσεχε», δηλώνει χαρακτηριστικά.

Για κατάρρευση των τμημάτων επειγόντων περιστατικών και στην Ισπανία μιλούν τα ΜΜΕ της χώρας, λόγω της εκρηκτικής αύξησης των κρουσμάτων [Χ]

Αυξημένα περιστατικά [Χ] καταγράφονται και στην Ελλάδα.

Πριν λίγες ημέρες έγινε γνωστό ότι στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας ο αριθμός των ασθενών που προσήλθαν, μόνο σε ένα 24ωρο, ξεπέρασε τους 400.

Καταλάβατε, έτσι δεν είναι; Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη!! Τα συστήματα υγείας καταρρέουν … εξαιτίας της επικινδυνότητας του ιού (όχι για άλλους λόγους, ε; όχι λόγω της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης του συνόλου της βιομηχανίας και της ιδεολογίας της υγείας, ε;)

Συνεπώς η απάντηση στην ερώτηση τι είναι το [Χ] είναι εύκολη: ο τσαχπίνης φυσικά!

Αμ δε! Κανένας τσαχπίνης!! Είναι η εποχική γρίπη!… Χρονολογία; 12 Γενάρη 2017…. (Ευχαριστούμε την Π. που ξετρύπωσε το ρεπορτάζ). Το θυμάστε μήπως; Μόλις πριν 4 χρόνια έγινε αυτή η καταστροφή… Όχι, δεν το θυμάστε: τότε δεν εκδόθηκαν ιατρο-πολιτικο-εισαγγελικές αποφάσεις για μαζική κατ’ οίκον φυλάκιση των υπηκόων, ούτε εντάλματα σύλληψης, εξοστρακισμού, προβοκαρίσματος, χρηματικής τιμωρίας των αντιφρονούντων….

Όποιος δεν έχει καταλάβει ακόμα τι είναι η πρόσφατη υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, ποιά είναι η γενεαλογία, η προετοιμασία και οι σκοποί της, ποιά είναι τα αφεντικά της και τι επιδιώκουν, να σηκώσει το μανίκι απ’ το μπράτσο του!

(φωτογραφία: Ο.Κ., δεν είχε φέρετρα η εικονογράφηση της “υγιειονομικής έκτακτης ανάγκης”… Το 2017 ίσως να μην ήταν σίγουροι οι δημαγωγοί και τ’ αφεντικά τους για το πόσο carpet θα πρέπει να είναι το bombing… Το 2020 ήταν… Όπως είπε, άλλωστε, εκείνο το γνωστό κάθαρμα, ο Ferguson, αν δεν υπήρχε η Κίνα τα πράγματα θα ήταν αλλιώς…)

Ώστε έτσι;

Σάββατο 6 Μάρτη. Δεν το περιμέναμε… Αλλά συμβαίνει… Έρευνες (επιστημονικές το δίχως άλλο…) καμμιά φορά υποστηριγμένες από εκπαιδευτικούς «βραχίονες» φιλάνθρωπων ζάμπλουτων (όπως η της πάνω φωτογραφίας, απ’ το Rockefeller University…) αποκαλύπτουν όλη την αλήθεια: ο τσαχπίνης είναι αυτοάνοσος ιός!!… Με την έννοια ότι προκαλεί «αδέσποτη» ανοσολογική αντίδραση που καταλήγει να στρέφεται (αυτή η αντίδραση) κατά του οργανισμού…

Περίεργο, στ’ αλήθεια περίεργο. Η πρόκληση αυτοάνοσων ασθενειών είναι ακριβώς εκείνο που φοβούνται (όσοι δεν πληρώνονται απ’ τις φαρμακομαφίες ή δεν είναι κρατικά σιτιζόμενοι…) ότι είναι πιθανό να συμβεί μεσοπρόθεσμα εξαιτίας των πλατφορμών γενετικής τροποποίησης των κυττάρων – που κάνουν πειρατεία στο ανοσοποιητικό σύστημα! Περίεργο, στ’ αλήθεια περίεργο: με το που άρχισαν οι εγκρίσεις για μαζική πειραματική χρήση αυτών των πλατφορμών, άρχισαν να εμφανίζονται και τέτοιες έρευνες (επιστημονικές το δίχως άλλο…): αν σας εμφανιστεί αυτο-άνοσο … θα φταίει ο τσαχπίνης.

Υπάρχουν διάφορα ενδιαφέροντα σ’ αυτές τις «δίχως άλλο…» Για παράδειγμα: έγιναν σε ασθενείς λόγω τσαχπίνη που νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομεία – ωστόσο δεν αναφέρεται πουθενά τι είδους (πειραματική;) θεραπεία υπέστησαν εκεί κι αν αυτή θα μπορούσε να είναι η αιτία της εμφάνισης των αυτο-άνοσων (που σε αρκετές περιπτώσεις κατέληξαν σε θάνατο). Ή, μια άλλη «δίχως άλλο…» που δημοσιοποιήθηκε τον περασμένο Γενάρη διαπίστωσε (στο δείγμα που μελέτησε) πως οι μισοί απ’ όσους νοσηλεύτηκαν για τον τσαχπίνη είχαν αυτο-αντισώματα, σε σχέση με το 15% των υγιών. (Αυτά τα αυτο-αντισώματα ονομάζονται έτσι επειδή στρέφονται εναντίον χρήσιμων πρωτεϊνών του οργανισμού… Σας το έχουμε πει, ε; Αυτό το «πρωτεΐνες» συγκρατείστε το: το θέμα έχει πολύ γενετική μηχανική…)

Αν, όμως, το 15% των υγιών ανθρώπων έχει αυτο-αντισώματα και παραμένουν υγιείς (ούτε αρρωσταίνουν ούτε πεθαίνουν), μήπως το ότι στους νοσηλευόμενους για τον τσαχπίνη το ποσοστό πήγε στο 50% οφείλεται όχι στον τσαχπίνη αλλά στη χημεία με την οποία ποτίστηκαν;

Ερωτήματα αδαών (;) – αλλά εξαιρετικά καχύποπτων! Οι θάνατοι από λίγες ώρες μέχρι λίγες ημέρες μετά τους πλατφορμιασμούς δεν αναφέρονται καν και καν· και υπάρχει μια επιμέλεια σε όσες περιπτώσεις θανάτων ή σοβαρών (νευρολογικών κατά κύριο λόγο) παρενεργειών γίνονται γνωστές να αποσυνδέονται απ’ τις πλατφόρμες, σχεδόν ακαριαία. «Καμμία σχέση»!!! Αυτό το «καμμία σχέση» το διατρανώνουν ειδικοί που δεν έχουν ιδέα καν και καν για το πως δουλεύουν είτε οι πειρατικές πλατφόρμες είτε το ανοσοποιητικό· ίσως, όμως, ξέρουν τα βασικά σχετικά με την βιοτεχνολογική βιομηχανία της υγείας και τα συμφέροντά της… Και είναι κατηγορηματικοί και «κάθετοι» παρότι υπάρχουν (ανεπίτρεπτο!!…) έρευνες που τις θεωρούμε (εμείς οι αδαείς) έντιμες, οι οποίες τεκμηριώνουν σοβαρές ανησυχίες για την πιθανότητα οι παρενέργειες της γενετικής πειρατείας να είναι (και) σοβαρές νευρολογικές…

Τώρα προετοιμάζεται το έδαφος για το “καμμία σχέση!” στην εμφάνιση αυτο-άνοσων μετά τους πλατφορμιασμούς και εξαιτίας τους: «κάπου, κάπως, θα κόλλησες covid πριν, δεν είχες συμπτώματα, αλλά το κακό στο έκανε…» Να δείτε που ο Johnny Bananas θα βγει απ’ τους πρώτους να το υποστηρίξει!

Μια χαρά δεν είναι; Καλά δεν το πάνε;

Δεν είναι υγιεινομικά σωστό!

Σάββατο 6 Μάρτη. Σα να τους βλέπουμε να χαμογελούν σαρδόνια.. Είναι οι caradinieri (καθόλου λίγοι) που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αναλάβουν τα αφεντικά την υγεία μας… Μπορεί να μην είναι όλοι, σίγουρα όμως είναι αρκετοί. Φώναξαν και ξαναφώναξαν «η υγεία πάνω απ’ τα κέρδη», ξεκαθάρισαν ότι «η υγεία είναι πάνω απ’ την ελευθερία», ζήτησαν ακόμα πιο αυστηρά πραξικοπήματα, ζήτησαν μπάτσους να δένουν όσους παραβιάζουν τα «μέτρα», ζήτησαν «αστυνομία κοινωνικής ευθύνης»…

Τώρα άρχισαν οι απολύσεις… όσων «αρνούνται να εμβολιαστούν»… Μα τι άλλο διάβολε; Δεν είναι κοινωνικά ανεύθυνοι αυτοί οι τύποι, οι «αρνητές»; Δεν είναι σχεδόν εγκληματίες; Κοιτάνε το τομάρι τους και όχι το «γενικό καλό» (όπως το διέταξε το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα).

Το αφεντικό που έκανε τις απολύσεις (και καμαρώνει) είναι ο αρχιτράγος Ηλείας:

… Ο σεβασμιώτατος αναφερόμενος στις απομακρύνσεις δύο εργαζομένων από το ίδρυμα «Παναγία Καθολική» δήλωσε: «Ο εμβολιασμός είναι αναγκαίος. Ήδη πρέπει να σου πω ότι απολύσαμε χθες  δύο εργαζόμενους από ίδρυμα της Ιεράς Μητροπόλεως , από το Γηροκομείο «Παναγία η Καθολική» στην Γαστούνη. Τους απολύσαμε γιατί ενώ πήγε το κλιμάκιο να κάνει εμβόλιο αυτοί οι δύο εργαζόμενοι είπαν «εμείς δεν κάνουμε». Τους δώσαμε και 15 μέρες άδεια να πάνε για εμβολιασμό ή σε γιατρό να τους δώσει χαρτί ότι δεν ενδείκνυται εμβολιασμός   αλλά οι εργαζόμενοι ήταν ανένδοτοι. «Εγώ δεν το κάνω ότι και να γίνει» είπαν. Δυστυχώς τους απολύσαμε για να μην κινδυνεύσει η υγεία των φιλοξενούμενων ηλικιωμένων και των εργαζομένων»…

Δίκιο δεν έχει ο εκπρόσωπος του μεγαλο-αδύναμου ω “φίλοι της εργατικής τάξης”; Καλά δεν έκανε;…..

Χμμμμ… Δυο λεπτά. Μέχρι να σκάσουν οι πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των κυττάρων πώς γινόταν η δουλειά στο γηροκομείο; Ένα χρόνο τώρα; Αυτοί οι δύο εργαζόμενοι (ή άλλοι) είχαν “κολλήσει” (και ξεκάνει) τους φιλοξενούμενους; Όχι βέβαια!!! Και γιατί, λοιπόν, δεν θα μπορούσαν να δουλεύουν όπως δούλευαν επί ένα χρόνο πριν; Από που ως που η εμφάνιση των πλατφορμών μετατρέπει όσουν πουν “όχι” σε δαύτους σε δημόσιο κίνδυνο σε σχέση με πριν;

Αυτά είναι ερωτήσεις που δεν γίνονται· αλλά καλό είναι να συγκρατηθούν και να χρησιμοποιηθούν! Η εμφάνιση νέων απαιτήσεων απ’ τη μεριά του αφεντικού, είτε είναι αρχιτράγος είτε όχι, πρέπει να αποδεικνύει πως αν η δουλειά συνεχίσει να γίνεται όπως γινόταν πριν (τις νέες απαιτήσεις) θα υπάρξει κάποιου είδους επιδείνωσή της, σε βάρος άλλων. Όμως ο εκβιασμός των πλατφορμιασμών δεν αλλάζει τις συνθήκες που ίσχυαν νωρίτερα!!! Κάποια μέτρα λαμβάνονταν απ’ την μεριά των εργαζόμενων· ε, με τα ίδια θα συνέχιζαν.

Κι αν κάποιοι βρουν παρηγοριά α λα ελληνικά, “έλα μωρέ, ένας παπάς είναι, δεν θα γίνουν αυτά αλλού”, ιδού μια ακόμα μητρόπολη, “μητρόπολη υγείας” αυτή (γνωστή και ως Πατουλιστάν) που ανησυχεί για το τι θα γίνει με τους γιατρούς και τους λοιπούς υγιειονομικούς “που άσκησαν το δικαίωμά τους να μην εμβολιαστούν” (οποία συναδελφική κομψότης! προφανώς δεν είναι λίγοι αυτοί που άσκησαν το δικαίωμα…). Τι θα γίνει κύριε υπουργέ αν μας κάνουν μήνυση ότι κόλλησαν από “ανεμβολίαστο εργαζόμενο”;

Προσχήματα για διώξεις! (Μήπως υπάρχουν μύχιες σκέψεις για διαγραφές απ’ τον ιατρικό σύλλογο; Έχουμε ακούσει και τέτοιες απειλές….) Η απάντηση θα έπρεπε να είναι διπλή: Πρώτον, ποιός ρουφιάνος θα δώσει λογαριασμό για το ποιός είναι “εμβολιασμένος” και ποιος “ανεμβολίαστος”, ε; Δεύτερον και σημαντικότερο: Όταν δεν υπήρχαν πλατφόρμες πόσες μηνύσεις έγιναν για ενδονοσοκομειακή λοίμωξη κύριε Άρχοντα του Πατουλιστάν; Θα είχαν κλείσει προ πολλού τα ελληνικά νοσοκομεία!!!

Προσχήματα…

Όμως το γράψαμε έγκαιρα. Εκείνοι που ανέθεσαν στα αφεντικά να γίνουν οι φροντιστές της υγείας μας έτσι, χωρίς να κάνουν δεύτερη σκέψη, ας τα συγχαρούν τώρα που έχουν τα όπλα για να παίξουν τον βασικό τους ρόλο, των νομιμοποιημένων νταβάδων στην “αγορά εργασίας”. Είναι συνένοχοι όλοι οι caradinieri. Δεν χρειαζόταν πολύ μυαλό για να καταλάβουν που θα πήγαινε η ιστορία· αλλά δεν τους ενδιέφερε.

Ήταν πιστοί και υπάκουοι στρατιώτες στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού… Έφαγαν τη φόλα, καμάρωναν, έβγαζαν και γλώσσα…

mRNA OS

Πέμπτη 4 Μάρτη. Τι είναι πιο δύσκολο; Να παρακολουθεί κάποιος ονόματα και εξελίξεις στη μέση Ανατολή (ή στην Ασία, ή οπουδήποτε έξω απ’ το «εθνικό χωριό» και την δημαγωγία του); Ή να παρακολουθεί τις εξελίξεις στο τεχνολογικό (και σε τελευταία ανάλυση πολιτικό) υπόστρωμα της 4ης καπιταλιστικής επανάστασης; Υποθέτουμε το δεύτερο, επειδή το πρώτο είναι πιο αδιάφορο.

OS σημαίνει operating system. Σε απλά ελληνικά: «λειτουργικό». Κοινότοπη έννοια για τους υπολογιστές… Ας θυμήσουμε, λοιπόν, τι λέει η φαρμακομαφία moderna (και, πρακτικά, το σύνολο των μαφιών της γενετικής μηχανικής) όχι για τους υπολογιστές αλλά για τα κυτταρά σας (μας) – φωτογραφία επάνω:

Το λειτουργικό μας… Αναγνωρίζοντας την ευρύτερη δυναμική της επιστήμης του mRNA, δημιουργούμε μια τεχνολογική πλατφόρμα mRNA που λειτουργεί σε μεγάλη ομοιότητα με το λειτουργικό ενός υπολογιστή. Είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να είναι plug and play [: «την συνδέεις και λειτουργεί»] εναλλάξιμη με διαφορετικά προγράμματα. Στην περίπτωσή μας, το «πρόγραμμα» ή η «εφαρμογή» είναι το mRNA φάρμακό μας – μια μοναδική συχνότητα mRNA που κωδικοποιεί την παραγωγή μιας πρωτεΐνης…

Τα καθάρματα και τα τσουτσέκια του συστήματος λύσσαξαν όταν δημοσιοποιήσαμε το «κρατικό και επιχειρηματικό μυστικό», ότι δηλαδή δεν είναι εμβόλια, είναι πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των κυττάρων… Στο υποθετικό δικαστήριο εναντίον μας, για «διασπορά ψευδών ειδήσεων», θα είχαμε μάρτυρες τους ίδιους τους κατασκευαστές· αλλά αυτό είναι αδιάφορο… Περσινά ξινά σταφύλια: ο πλατφορμιασμός προχωράει, τόσο γρήγορα όσο επιτρέπουν οι γραμμές βιομηχανικής παραγωγής του «βιολογικού software» για την περίπτωση. Θα ακολουθήσουν άλλα παρόμοια, μέχρι ότου εξαφανιστεί κάθε μνήμη ότι κάποτε τα σώματα δεν ήταν υπολογιστές, ότι η ζωή δεν είχε interchangeably use, και ότι τα ανθρώπινα κύτταρα δεν ήταν plug and play.

Σ’ αυτή την ιστορική φάση (μεταβατική…) υπάρχουν πάντως άφθονοι ηλίθιοι που ξεχυλίζουν επαναστατισμό αλλά δεν μπορούν να κάνουν την πρόσθεση 1 + 1. Δεν μπορούν, δηλαδή, να εντοπίσουν την αιτιακή, λειτουργική, πολιτική (με την έννοια των τεχνικών της εξουσίας) σχέση ανάμεσα στα επίμονα δυτικά πραξικοπήματα, τις psyops και την θανατοπολιτική, τα “λειτουργικά” των φαρμακομαφιών και τα «διαβατήρια εμβολιασμού». (Υπάρχουν κι άλλοι ηλίθιοι, που κολακεύονται με το να τους θεωρούν «υπολογιστές»… Περιμένουν ίσως να φωτογραφηθούν σε κυριλέ γραφεία…)

Πάμε λοιπόν ξανά σ’ ένα απ’ τα πεδία αυτού του πολέμου, που δεν έχει «τριτοκοσμικούς» ένοπλους με περίεργα ονόματα και πρωτοκοσμικά βομβαρδιστικά, αλλά έχει άοπλα (;) αιχμάλωτα κύτταρα και πρωτοκοσμικούς γενετιστές και λοιπούς τεχνοεπιστήμονες:

Η Μicrosoft το 2016: Μπορούμε να προγραμματίσουμε μια γκάμα σύνθετων συμπεριφορών χρησιμοποιώντας το DNA

«Το DNA είναι ιδιαίτερα προγραμματίσιμο, ακριβώς όπως ένας υπολογιστής. Και μπορούμε να προγραματίσουμε μια μεγάλη γκάμα σύνθετων συμπεριφορών χρησιμοποιώντας μόρια DNA».

… Σε ένα video που προβλήθηκε απ’ την εταιρεία το 2016, διάφοροι μηχανικοί και επιστήμονες της Microsoft συζητούν μερικές απ’ τις δυνατότητες αυτού του project, αν και το ευρύτερο κοινό δεν θα μοιραζόταν τον ενθουσιασμό τους…

Το video μπορείτε να το παρακολουθήσετε ενσωματωμένο στο πιο πάνω άρθρο εδώ.

Το ότι το μαγαζί του κυρ Βασίλη, του Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων έχει και έναν βιοτεχνολογικό βραχίονα δείχνει (υποθέτουμε…) το ότι η άρθρωση ανάμεσα στις big tech και στις big pharma είναι προχωρημένη υπόθεση. Όσο για το «βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα»; Καταλαβαίνουμε ότι κάθεται άσχημα στο λαρύγγι πολλών, σα να λέμε Kata’ib Sayyid al-Shuhada… Ωστόσο κάποια στιγμή θα το αντιγράψουν (αυτοί που μας συχαίνονται…) – και θα το πουλάνε για δικό τους. Λογοκλοπή και αχαριστία, as usual.

Παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να θεωρείται μπελάς να συλλάβει κανείς την τωρινή ιστορική περίοδο σαν στιγμή σε μια καπιταλιστική (και κρατική) εξέλιξη που έχει παρελθόν και μέλλον· σίγουρα ως προς τους προσανατολισμούς και τους στόχους. Θεωρείται γενικότερα μπελάς η αντίληψη της πραγματικότητας· καλύτερα τα ψέματα, τα παραμύθια. Κι αν έχουν καλές δόσεις συγκινήσεων much much better!

Οπότε η προτελευταία ευχή ή κατάρα της ασταμάτητης μηχανής πάει κάπως έτσι: Να ξέρεις ότι θα μπορούσες να ξέρεις. Να ξέρεις ότι το «δεν ήξερα» ή το «ήταν δύσκολο» ή το «δεν προλάβαινα να ασχοληθώ» δεν θα σε γλυτώσει…