Coronavirus…

Κυριακή 26 Γενάρη. Ως χτες αργά το βράδυ το κινεζικό κράτος είχε ανακοινώσει 1.287 περιπτώσεις πνευμονίας οφειλόμενης στην καινούργια «παγκόσμια απειλή», και 41 θανάτους. Πρόκειται για κατάντια εκ μέρους του λεγάμενου 2019-nCoV (που κάποιοι σκέφτηκαν να βαφτίσουν WARS, κάτι που σίγουρα λέγεται ευκολότερα…). Με θνησιμότητα (σαν ποσοστό επί των βαριών περιστατικών) που δεν ξεπερνάει αυτήν της κοινής γρίπης, δεν πρόκειται αυτός ο WARS να κάνει σπουδαία καριέρα. Άλλωστε (όπως παραδέχονται ψιθυριστά όλο και πιο πολλοί «ειδικοί») οι περισσότεροι / ες που μολύνονται απ’ τον λεγάμενο (στην κίνα κατ’ αρχήν) την βγάζουν στο πόδι, με συμπτώματα κοινού κρυολογήματος… Γι’ αυτό και δεν καταγράφονται καν σαν περιστατικά. Αν μπορούσαν να συμπεριληφθούν κι αυτοί στην καταμέτρηση, τότε η θνησιμότητα του WARS – με τα τωρινά δεδομένα – θα ήταν από στατιστική άποψη αστεία.

Ο παγκόσμιος πανικός δικαιολογείται με το επιχείρημα ότι παρ’ όλα αυτά ο WARS θα μπορούσε να είναι πιο φονικός… Θα μπορούσε; Τον έχουν ρωτήσει και είπε «ναι»; Όπως έχει γίνει κατά κόρο σ’ όλους τους προηγούμενους παγκόσμιους υγιεινιστικούς πανικούς, ορισμένες στατιστικές προβολές (ενισχυμένες με ηλεκτρονική εικονογράφηση) που κατασκευάζονται σαν worst case scenario πουλιούνται μαζικά στους υποτελείς σαν το πιθανότερο να συμβεί. Συνήθως πρόκειται για την εμπροσθοφυλακή μιας ή περισσότερων φαρμακοβιομηχανιών, που θα εμφανιστούν στη σκηνή την κατάλληλη στιγμή, κραδαίνοντας το σωτηρίο εμβόλιο.

Πριν μια δεκαετία, στα μέσα του 2009, ο πλανήτης δονήθηκε απ’ την απειλή μιας επερχόμενης φονικής γρίπης των χοίρων. Με προέλευση το μεξικό. Παρότι στην αρχική φάση της «παγκόσμιας απειλής» η συμπεριφορά του «Ιού του Αναμενόμενου» (μια κάπως μεταλλαγμένη εκδοχή του κοινότοπου Η1Ν1) υπολειπόταν κατά πολύ της φήμης του, «επιστήμονες» και μήντια κράτησαν την ένταση του φόβου όσο πιο ψηλά γινόταν προβλέποντας (; ή υποσχόμενοι;) hard core μεταλλάξεις του ιού. Ήταν ένας κανονικός Αρμαγεδώνας· που έκανε τα στελέχη όλων των μεγάλων φαρμακοβιομηχανιών του πλανήτη να αγοράζουν τις κόκες τους με φορτηγά. Όντως, οι παραγγελίες των κρατών (με σκοπό τον μαζικό προληπτικό εμβολιασμό μεγάλου μέρους των υπηκόων τους) έφτασαν σε αστρονομικές ποσότητες και αστρονομικά ποσά. Υπήρχε, βέβαια, ένα προβληματάκι: καθώς το στέλεχος του τρομοκράτη H1Ν1 ήταν καινούργιο, ήταν αδύνατο να ετοιμαστούν και να δοκιμαστούν (για το αν είναι αποτελεσματικές) χημικές ουσίες εναντίον του μέσα σε λίγους μήνες. Αλλά αυτή η λεπτομέρεια σπρώχτηκε στην άκρη. Έτσι όλος ο πλανήτης έμαθε το tamiflu και το relenza (χωρίς να είναι καν βέβαιο ότι ο H1N1 δεν θα μπορούσε να τα υπερκεράσει).

Τελικά η πανδημία κράτησε μερικούς μήνες στο βόρειο ημισφαίρο, και τέλειωσε την άνοιξη του 2010. Το μεγαλύτερο μέρος των παραγγελιών έμεινε άχρηστο, είτε επειδή παράχθηκε αργά είτε επειδή δεν χρειαζόταν. (Μη διασταυρωμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι το ελλαδιστάν ξεφορτώθηκε το δικό του μεγάλο φορτίο από ληγμένα tamiflu κάνοντάς το «δώρο», σαν «ανθρωπιστική βοήθεια», κάπου στην αφρική…)

Ο Η1Ν1 αποδείχθηκε πολύ λίγοτερο καταστροφικός για την παγκόσμια υγεία απ’ τις προβλέψεις· αλλά τέλειος για τις φαρμακευτικές. Το «σκάνδαλο» ήταν προφανές από νωρίς… Μια έρευνα του γνωστού british medical journal έδειξε με στοιχεία στα μέσα του 2010 ότι οι ειδικοί του παγκόσμιου οργανισμού υγείας (π.ο.υ.) που δούλευαν σε θέσεις κλειδιά για την διαχείριση της υπόθεσης H1N1 δούλευαν ταυτόχρονα σε φαρμακευτικές εταιρείες, που ουσιαστικά υπαγόρευαν τις ανακοινώσεις του υποτίθεται «ουδέτερου» και «υπεράνω» π.ο.υ… Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο π.ο.υ. δούλευε σαν ατζέντης των φαρμακοβιομηχανιών· το ίδιο είχε κάνει όταν δειλά δειλά τα πρώτα ασιατικά και αφρικανικά κράτη άρχισαν να παράγουν και να χρησιμοποιούν γενόσημα για να προσφέρουν φάρμακα στους υπηκόους τους αποφεύγοντας το θηριώδες χαράτσι των τιμών των φαρμακοβιομηχανιών…

Δεν λέμε ότι το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και τώρα – αν και η προπαγανδιστική μηχανή δουλεύει με τον ίδιο τρόπο. Όπως τότε. Οι συμβουλές, πάντως, για την αντιμετώπιση και του τωρινού «κακού» είναι απλές:

Α) Πλένουμε καλά τα χέρια μας· και

Β) Βράζουμε καλά τις νυχτερίδες, πριν τις φάμε. (Διότι απ’ αυτές προέρχεται ο WARS). Αυτά τα « θέλω τη νυχτερίδα μου saignant» ξεχάστε τα· (άντε, που γίνατε όλοι γκουρμέδες!…)

(φωτογραφία κάτω: Παρεπιπτόντως το κινεζικό κράτος έχει ξεκινήσει από προχτές την κατασκευή ενός καινούργιου νοσοκομείου 1000 κλινών στην πόλη Wuhan, απ’ όπου άρχισε η επιδημία. Εκτιμώμενος χρόνος κατασκευής: 10 ημέρες… Ναι, ακριβώς, 10 (ολογράφως δέκα) ημέρες!! Οι 7 είναι για τα κτίρια και οι 3 για τον εξοπλισμό του!… Και δεν πρόκειται καν για ρεκόρ…. Το ρεκόρ είναι σε προηγούμενη έκτακτη ανάγκη η κατασκευή και ο εξοπλισμός ενός νοσοκομείου σε 7 ημέρες

Καπιταλισμός με το «Κ» κεφαλαίο – ή κάνουμε λάθος; Σε περίπτωση ανάγκης τι άλλο μπορούν, άραγε, να φτιάξουν εκεί σε, π.χ., μία, δύο ή τρεις βδομάδες;)

Οι βασιλιάδες ιοί

Πέμπτη 23 Γενάρη. Πολύ περισσότερο από «ιατρικό φαινόμενο» δεν θα έπρεπε να θεωρηθεί, άραγε, ένα κατεξοχήν postmodern κοινωνικό φαινόμενο; Απ’ όλα όσα θα μπορούσαν να συμβούν σε απόσταση χιλιάδων και εκατοντάδων χιλιάδων χιλιομέτρων (η σε ευθεία απόσταση Αθήνας – Πεκίνου είναι 7.612 χιλιόμετρα…), δηλαδή σεισμούς, φωτιές, λιμούς, επαναστάσεις, δήθεν επαναστάσεις, δολοφονίες, εμπορικούς πολέμους, κανονικούς πολέμους, εκείνο που διαδίδεται ακαριαία σαν απειλή (εντός ή εκτός εισαγωγικών), σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός, είναι η εμφάνιση κάποιου εν δυνάμει φονικού ιού.

Η διάδοση, ο συναγερμός, η συλλογική και ατομική ενσωμάτωση τόσο της απειλής όσο και του συναγερμού, γίνονται εντελώς μαλλιοκούβαρα. Αυτός ο 2019-nCoV κορωνοϊός (θα πρέπει να του δοθεί ένα όνομα πολύ πιο απλό / εμπορικό και ταιριαστό με τις φωνητικές δυνατότητες των απλών πρωτοκοσμικών…) έχει προκαλέσει ως τώρα τον θάνατο 9 ατόμων στην κίνα· αλλά έχει προσβάλει εκατοντάδες. Θα έλεγε κάποιος: εκατοντάδες μείον εννέα ίσον εκατοντάδες που έζησαν….

Δεν πιάνει! Το κύμα του φόβου, κατάλληλα (και εύκολα) υψωμένο, είναι πολύ πιο δυνατό από τη λογική. Αν αύριο κάποιος ζητήσει την απαγόρευση κάθε εισαγωγής κινέζικου εμπορεύματος (επειδή μπορεί να μεταφέρει τον «φονιά» δυοχιλιαδεςδεκαεννιά παύλα ενκοβ) θα θεωρηθεί σωστό μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας. Ακόμα και μερικές ατομικές βόμβες (αμερικανικές κατά προτίμηση) στην κινεζική επαρχία Wuhan (απ’ όπου ξεκίνησε ο αλιτάμπουρας ιός) θα μπορούσαν να θεωρηθούν μέθοδος πρόληψης (και σωτηρίας του πλανήτη). Όλα αυτά ενόσω ισχύει εκατοντάδες κρούσματα μείον εννιά θανάτους ίσον εκατοντάδες προσβεβλημένοι που δεν πέθαναν απ’ τον «φονιά»…

Το πρώτο και ευκολότερο συμπέρασμα είναι ότι ο υγιεινισμός (και όλες οι συναφείς φοβίες) είναι το κατεξοχήν πεδίο κρατικών και καπιταλιστικών ηγεμονιών. Αν οι ίδιοι υπήκοοι, που δεν φοβούνται και δεν νοιάζονται για τίποτα εκτός αν μπει στη μύτη τους, τρομοκρατούνται (ή, έστω, παριστάνουν ότι έχουν τρομοκρατηθεί) από έναν ιό ολοφάνερα αποτυχημένης φονικότητας που «κτύπησε» στην άλλη άκρη του κόσμου, σημαίνει ότι μετασχηματίζουν διανοητικά / ιδεολογικά τον χώρο και τον χρόνο μέσα σ’ ένα απίστευτο και ανεξέλεγκτο δίπολο εννοήσεων του τι είναι «κοντά» και του τι είναι «μακριά».

Ακόμα πιο εφιαλτικά: για τους σύγχρονους υπηκόους τα πάντα είναι «κοντο-μακρυά» (τα νέα media, παρέα με τα παλιά, το έχουν εξασφαλίσει αυτό…), οπότε δεν χωρίζονται στα όντως κοντινά και στα όντως μακρινά, στα όντως απειλητικά, προσβλητικά λόγω αμεσότητας και στα υπόλοιπα. Χωρίζονται σ’ αυτά που-μπορούν-να-απωθηθούν λόγω κλίμακας, λόγω μεγέθους (είναι μεγαλύτερα από έναν πόντο), και σ’ εκείνα που είναι τόσο μικροσκοπικά ώστε ξεφεύγουν από κάθε μηχανισμό απώθησης, και – άρα – μπορούν να τρυπώσουν παντού. Οι περισσότερες μορφές του «κακού» έχουν μια κάποια κλίμακα: βομβαρδισμοί; πείνα; σεισμοί; Αυτά μπορεί ο καθένας να τα «σπρώξει» (νοερά…) μακριά του. Αλλά το «κακό» που είναι τόσο μικροσκοπικό ώστε να είναι αόρατο; Αυτό, αντίστροφα, βρίσκεται εν δυνάμει εδώ δίπλα – και «επειδή δεν το βλέπουμε δεν μπορούμε να το απωθήσουμε».

Πολύ πιο πέρα απ’ την τυπική (ιατρική ή/και φαρμακολογική) διαχείριση / αντιμετώπιση των ιών, αυτοί οι μικρο-οργανισμοί έχουν αποκτήσει μια μεταφυσικά γιγάντια υπόσταση. Όχι επειδή μεταλλάσσονται (συμβαίνει κι αυτό, πάντα συνέβαινε…). Αλλά επειδή στον σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο του 21ου αιώνα, κάθε τι που είναι ορατό (και σχεδόν τα πάντα είναι τέτοια…) θεωρείται εύκολα αντιμετωπίσιμο / απωθήσιμο. Τα μικροσκοπικά και αόρατα είναι που προκαλούν τεράστιο δέος: όχι επειδή σκοτώνουν, αλλά επειδή υπονομεύουν την τάξη της παντοδύναμης ορατότητας. Κι αφού υπονομεύουν αυτήν την τάξη είναι καταστροφικά. Είναι φονικά…

Αν υπήρχε η «φύση» σαν υποκείμενο, θα γέλαγε μέχρι δακρύων: το παντοδύναμο ανθρώπινο είδος «τα κάνει επάνω του» μόνο με το άκουσμα ότι κάπου ένας ιός μιας γρίπης (ας πούμε…) προκάλεσε τον θάνατο περισσότερων «απ’ ότι συνήθως»…

Αλλά δεν είναι και απ’ τον φόβο που βγαίνουν πολλά λεφτά; Δεν είναι αυτοί οι φόβοι «παραγωγικοί»;

Ο καπιταλισμός δεν «κολάει» μέσω ιών… κι αυτό δεν τον κάνει ακίνδυνο (idiot!)

Σκόνη και θρύψαλα

Σάββατο 15 Δεκέμβρη. Η αποκάλυψη (απ’ το reuters) ότι τα αφεντικά της πασίγνωστης φαρμακοβιομηχανίας Johnson & Johnson ήξεραν απ’ την δεκαετία του ’70 ότι η βρεφική πούδρα της (το γνωστό «ταλκ») περιείχε ποσότητες σκόνης ασβέστη προσθέτει έναν κρίκο στην αλυσίδα των αποκαλύψεων που, πέρα απ’ την συγκεκριμένη εταιρεία, θα έπρεπε να βάλουν πολλούς ψύλλους στ’ αυτιά των «καταναλωτών», για διάφορα παρόμοια «αθώα» εμπορεύματα φροντίδας του σώματος – και όχι μόνο.

Τον Αύγουστο του 2017 η J&J καταδικάστηκε σε πληρωμή αποζημίωσης 417 μυρίων δολαρίων στην Eva Echeverria που εμφάνισε καρκίνο των ωοθηκών, μετά από την χρήση του ταλκ στη σωματική υγεινή της.

Στα τέλη του περασμένου Μάη δικαστήριο της Καλιφόρνια καταδίκασε την εταιρεία να πληρώσει αποζημίωση 25,7 μυρίων δολαρίων στην Joanne Anderson, που υποφέρει από μεσοθηλίωμα, μια μορφή καρκίνου που συνδέεται με την έκθεση σε ασβέστη.

Και στα μέσα Ιούλη καταδικάστηκε να πληρώσει 4,69 δις δολάρια σε 22 γυναίκες που εμφάνισαν καρκίνο των ωοθηκών, πάλι λόγω της χρήσης του ταλκ.

Η ύπαρξη μιας ειδικής μορφής ινών ασβέστου (asbestiform fibres) σε υλικά “φροντίδας της επιδερμίδας” είναι γνωστή από χρόνια· όπως και η συσχέτιση των asbestiform fibres με διάφορους καρκίνους. Αυτό που έκανε η J&J απ’ την δεκαετία του ’70 και μετά (και εκθέτει το πρόσφατο ρεπορτάζ του reuters) ήταν να πληρώνει έρευνες που «αποδείκνυαν» ότι η baby powder της ήταν «καθαρή» από ασβέστη· αν και ήξερε ότι τρεις τουλάχιστον έρευνες απ’ το 1972 ως το 1975 έδειχναν το αντίθετο. Το γεγονός ότι ήξερε (όπως προκύπτει απ’ την εσωτερική αλληλογραφία των στελεχών της) υποδεικνύει δόλο και όχι αμέλεια· πράγμα που θα σημάνει πολλά στις 10.000 περίπου μηνύσεις που της έχουν γίνει από θύματα καρκίνου των ωοθηκών και μεσοθηλιώματος.

Η περίπτωση, το επαναλαμβάνουμε, δεν είναι μοναδική. Οι νανοκρύσταλλοι οξειδίου του τιτανίου που υπάρχουν στα αντιηλιακά, και ενοχοποιούνται για καρκίνους του δέρματος, είναι μια άλλη. Όταν, όμως, η «πληρωμένη σοφία» ότι οι καρκίνοι του δέρματος οφείλονται … στην έκθεση στον ήλιο (! – άρα ακόμα πιο συστηματική χρήση αντιηλιακών!!) υιοθετείται απ’ το πόπολο γιατί να μην συνεχίζουν την φονική κερδοφορία τους τα αφεντικά;

Φαίνεται «βουνό» το να απορρίπτουν οι «αναπτυγμένοι» καπιταλιστικά πληθυσμοί τα παραμύθια – κάθε είδους…