Οι εταιρείες κάπως στην άκρη…

Τρίτη 25 Φλεβάρη. Όσες / όσοι έχουν την ηλικία και την πολυτέλεια να θυμούνται, ξέρουν ότι έχουν υπάρξει κι άλλες “υγιεινιστές απειλές” τα τελευταία 25 χρόνια. Η «γρίπη των πτηνών» (στα τέλη των ‘90s), ο sars (αρχές των ‘00s), η «γρίπη των χοίρων» (στα τέλη των ‘00s)… Υπάρχουν ομοιότητες στην προγανδιστική διαχείριση αυτών των περιπτώσεων με την τωρινή του covid-19. Υπάρχει όμως και μια διαφορά που η ασταμάτητη μηχανή θεωρεί στρατηγικής σημασίας. Αν και σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις τα κράτη «έπρεπε να κάνουν κάτι», η μοίρα της ανθρωπότητας ήταν τότε στα χέρια των (δυτικών…) φαρμακευτικών εταιρειών: η αναμονή και η πιθανότητα ενός εμβολίου ήταν στην πρώτη γραμμή της παραγωγής της παράνοιας. Και το να πει κάποιος ότι η δημαγωγία για εκείνες τις επιδημίες ήταν διαφημιστική εκστρατεία των φαρμακοβιομηχανιών δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό. Τρία ζήτω για το ιδιωτικό κεφάλαιο στην εποχή του (νεο)φιλελευθερισμού!!!

Όμως τώρα (ως τώρα) δεν είναι αυτή η περίπτωση! Παρότι εκατοντάδες ερευνητικά κέντρα κλπ, εταιρειών αλλά και κρατών, ψάχνουν αυτή τη στιγμή σ’ όλο τον κόσμο ένα αντίδοτο, ΔΕΝ είναι οι φαρμακοβιομηχανίες που εμφανίζονται σαν οι «σωτήρες». Πρόκειται για μια παράξενη αλλά όχι ανεξήγητη απουσία – απ’ – το – κάδρο: οι σωτήρες είναι τα κράτη! Και μάλιστα είναι τα κράτη αντιγράφοντας το κινεζικό! Γιατί αυτό το κράτος, αξιοποιώντας την δύναμη που έχει η κεντρική διαχείριση τόσο των τεχνικών όσο και των ανθρώπινων πόρων (: κεφάλαιο), αλλά και ο κεντρικός έλεγχος και η επιβολή πειθαρχικών μέτρων, πέτυχε τα βέλτιστα αποτελέσματα. Σε μιαν εύκολης μεταδοτικότητας αλλά μικρής θνησιμότητας επιδημία… Εξαιρετική άσκηση.

Το ότι δεν είναι οι φαρμακοβιομηχανίες (και το εμβόλιο) αλλά τα κράτη (και οι καραντίνες) στο κέντρο της «διαχείρισης» του covid-19, μοιάζει να έρχεται απ’ το παρελθόν (απ’ την λέπρα…) Δείχνει όμως το γιατί το ερώτημα «αν τα δυτικά κράτη μπορούν να αναλάβουν το τιμόνι της βιοπολιτικής όπως το κινεζικό» για τον 21ο αιώνα (της 4ης και αργότερα της 5ης βιομηχανικής επανάστασης) είναι αυθεντικό· ακόμα κι αν ένας έλληνας αριστερούλης δημοσιογράφος το ξεστόμισε παρεπιπτόντως. Το ότι χρησιμοποιείται ο στρατός (όχι μόνο στην κίνα αλλά και στην ιταλία και παντού όπου χρειαστεί…) στην υγιεινιστική ανα-νομιμοποίηση του κράτους (: νεο-κρατισμός) και όχι η κοινωνία των πολιτών (π.χ. οι μκο…) είναι (κατά τη γνώμη μας) σαφές ως προς την τάση που υποδεικνύει… Το ότι οι «ειδικοί» μιλούν, θέλοντας και μη, για «εμπόλεμη κατάσταση» (απέναντι στον covid-19) είναι βγαλμένο απ’ την καρδιά της καπιταλιστικής συγκυρίας· και δεν χρειάζεται να το καταλαβαίνουν οι ίδιοι. Η Ιστορία δουλεύει πίσω απ’ την πλάτη τους, όπως κάνει συχνά…

Η προηγούμενη πιο πρόσφατη περίπτωση που ο στρατός βγήκε απ’ τα στρατόπεδά του στους δρόμους και στις πλατείες των μητροπόλεων ήταν σχετικά με τον άλλο πυλώνα του νεο-κρατισμού: την «αντιτρομοκρατική δημόσια ασφάλεια».

Το θυμάστε;

(Προσοχή: η άποψη της ασταμάτητης μηχανής ΔΕΝ σημαίνει ότι κάποιοι έφτιαξαν τον covid-19 «επί τούτου»! Τέτοιες επιδημίες είναι αναμενόμενες περιοδικά, και δεν είναι καθόλου παράξενες ή ξαφνικές. Λέμε ότι η επιδημία αξιοποιείται για…)

(φωτογραφία: Εφευρικότητα και ανάγκη: ο κύριος στο βάθος χρησιμοποιεί σαν μάσκα ένα σουτιέν. Με βάση το γνωστό δεδομένο ότι οι σχετικές καμπύλες στα σουτιέν πηγαίνουν δυο – δυο, ο τύπος είτε το έκοψε στη μέση, είτε έχει άλλη μια θέση δίπλα του, για κάποιον αναξιοπαθούντα· στο βαγόνι του μετρό ας πούμε.

Κρατείστε την ιδέα: απ’ όσο μαθαίνει η ασταμάτητη μηχανή οι έμποροι μασκών στο ελλαδιστάν τις κρύβουν ήδη, για να τις πουλήσουν σε πολλαπλάσια τιμή σε λίγες ημέρες… Όχι, σιγά μην έχαναν την ευκαιρία!…)

Καπετάνιε, στεριά στον ορίζοντα!

Τρίτη 25 Φλεβάρη. Δεν είναι πάντως όλα μαύρα με τον covid-19· μην σας παίρνει από κάτω!!! Υπάρχει ένα τουλάχιστον μέρος σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο που είναι coronovirus-free! Επίσημα!! Κι αυτό λέγεται λιβύη· σίγουρα οι περιοχές που ελέγχονται απ’ την κυβέρνηση Sarraj, αφού το δικό του υπουργείο υγείας είναι που ανακοίνωσε τα χαρμόσυνα νέα.

Έχουμε και λέμε λοιπόν: όλοι σε λαστιχένιες βάρκες, και κατευθείαν για υγιεινιστικό άσυλο στην Tripoli! Όσο είναι καιρός ακόμα!!! Έτσι, αφενός θα δωθεί ένα δυνατό αντιρατσιστικό μήνυμα την πρωτοκοσμική ευρώπη, αφετέρου θα «αντιστραφούν οι προσφυγικές ροές»!!!

Απ’ την άλλη… αυτή η ιταλία… Έχει γίνει εντελώς ανθυγεινό μέρος για να ζει κάποιος!!.. Ποιός covid-19 και χαζομάρες; Απ’ τον περασμένο Οκτώβρη που ξεκίνησε η σαιζόν της εποχιακής γρίπης, έχουν καταγράφει σχεδόν 3 μύρια κρούσματα – και 240 θάνατοι.

Λοιπόν, συνεννοηθήκαμε; Για φέτος διακοπές στην άλλοτε λαϊκή τζαμαχιρία!

Η κατασκευή της παράνοιας 5

Κυριακή 23 Φλεβάρη. Ένας νεκρός σε τροχαίο ατύχημα είναι ένας νεκρός. Ένας νεκρός απ’ τον covid-19 δεν είναι «ένας» νεκρός. Είναι ο Πρώτος. Ούτε ο επόμενος είναι «ένας». Είναι ο Δεύτερος.

Η μετατόπιση στον τρόπο αρίθμησης ούτε τυχαία είναι ούτε αθώα. Το απόλυτο αριθμητικό επίθετο (ένας, δύο κλπ) δείχνει ποσότητα. Το τακτικό αριθμητικό επίθετο (πρώτος, δεύτερος, κλπ) δείχνει σειρά. Το αριθμητικό «ένας» σημαίνει «ένας». Το αριθμητικό «πρώτος» σημαίνει έπονται κι άλλοι· περιμένουμε κι άλλους· εντέλει (κρυφά…) θα θέλαμε κι άλλους.

Συνεπώς, πριν καν υπάρξει (μεγάλη) ποσότητα νεκρών απ’ τον covid-19 κατασκευάζεται ο προϊδεασμός του «επερχόμενου κύματος»· η αναμονή του· ή, ακόμα καλύτερα «ποιά αναμονή του;», είναι εδώ, κάπου γύρω! όπου νάναι εμφανίζεται!.. Τι εμφανίζεται; Ο θάνατος! Ατομικός μεν επειδή ΣΕ αφορά· μαζικός δε επειδή έτσι μοιάζει πειστικότερο (σε κοινωνίες υψηλού ατομισμού) ότι μπορεί-και-να-μην-την-γλυτώσεις.

Με το «πρώτος νεκρός» εγκαθίσταται μια «αγωνιστική παράσταση Θανάτου»: κατασκευάζεται η αγωνία (που στα ελληνικά έχει την ίδια ετυμολογική καταγωγή, απ’ τη λέξη «αγών», που με την σειρά της κατάγεται απ’ το «άγω»…) που πρέπει να γίνει αμέσως συναίσθημα, κι όχι να μείνει αδιάφορες λέξεις. «Πρώτος νεκρός»: δεν είναι κάποιος που βιάστηκε να πεθάνει, κάποιος που έτρεξε να πέσει πάνω στον Μαύρο Άρχοντα πριν προλάβουν άλλοι να του πάρουν την δόξα· είναι η αρχή ενός «ντόμινο»!…

Τι κι αν η καταμετρημένη πραγματικότητα δείχνει επίμονα το αντίθετο! Τι κι αν απ’ τους 634 με «θετικό τεστ» στο κρουαζερόπλοιο diamond princess έζησαν οι 632; Τι κι αν απ’ τα 1200 διαπιστωμένα κρούσματα σε 26 κράτη του κόσμου (εκτός κίνας) τα 1192 έζησαν; (Χθεσινή ανάρτηση). Τι κι αν όλες οι καταγραφές δείχνουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό περιστατικών δεν εμφανίζει καν συμπτώματα, ενώ ένα ακόμα μεγάλο ποσοστό εμφανίζει ήπια τέτοια (τύπου ήπιας γρίπης);

Η σύγχρονη, post modern και post industrial κατασκευή της παράνοιας ξεπερνάει (για την ακρίβεια: ξεσκίζει!) ακόμα κι εκείνα τα δεδομένα που πριν μισό αιώνα, στον (τότε) καπιταλιστικό κόσμο, θα ήταν καθησυχαστικά…

Η κατασκευή της παράνοιας 6

Κυριακή 23 Φλεβάρη. Η Σούζαν Σόντακ, στο Illness as Metaphor, Aids and its Metaphors (εκδόθηκε το 1991) σημειώνει απ’ την αρχή: … Κάθε νόσος η οποία αντιμετωπίζεται ως μυστήριο και προκαλεί έντονο φόβο πιστεύεται πως είναι ηθικά, αν όχι κυριολεκτικά, μεταδοτική…

Η «μεταδοτικότητα» είναι μεν ένα πραγματικό στοιχείο για κάποιες ασθένειες· αλλά δεν είναι από μόνη της «αρρώστια»!!! Όμως στην περίπτωση του covid-19 που έχει πραγματική θνησιμότητα πολύ μικρότερη κι από εκείνη της κοινής γρίπης, στην κατασκευή του Φόβου αξιοποιείται με το ίδιο βάρος (ή και με ελαφρά μεγαλύτερο) ο αριθμός των κρουσμάτων· δίπλα στον αριθμό των νεκρών (αρκεί αυτός ο τελευταίος να είναι τουλάχιστον τετραψήφιος). Η ταχύτητα μετάδοσης ενος ιού που γενικά περνάει απαρατήρητος (ως προς τα συμπτώματα) υπονοείται η ίδια σαν παθολογικό ζήτημα, σαν αρρώστια· σαν προκαταβολή θανάτου. Το κοντέρ των κρουσμάτων στην κίνα, πενταψήφιο ήδη, χρησιμοποιείται σαν γενική αναπαράσταση του Κακού (άσχετα απ’ το γεγονός ότι το 97% ζει…)· κι έτσι όχι το μικρό ποσοστό της θνησιμότητας αλλά η «πιθανότητα να κολλήσεις» εμφανίζεται σαν θανατηφόρα αρρώστια!

Ο Σόντακ μνημονεύει ένα σχόλιο του Νίτσε (απ’ το Αυγή: σκέψεις για τις ηθικές προλήψεις):

…Η σκέψη της αρρώστιας! – Πιστεύω πως θα ήταν σημαντικό να ηρεμήσουμε τη φαντασία του ανήμπορου, έτσι ώστε τουλάχιστον να μην πρέπει να υποφέρει, όπως γίνεται μέχρι τώρα, περισσότερο από τη σκέψη της αρρώστιας παρά από την ίδια την αρρώστια. Θα ήταν κάτι πολύ σημαντικό!…

Το αντίθετο ακριβώς είναι το πολύ σημαντικό για τους κατασκευαστές της παράνοιας! Η σκέψη της αρρώστιας (μιας αρρώστιας στατιστικά ασήμαντης…) πρέπει να γίνει έμμονη ιδέα· η σκέψη της αρρώστιας πρέπει να γίνει αρρώστια η ίδια· η σκέψη της αρρώστιας πρέπει να εξασφαλίσει την αποδοχή οποιουδήποτε «μέτρου προστασίας της δημόσιας υγείας» – που οπωσδήποτε περιλαμβάνει στα θεμέλιά του ένα digital (υγιεινιστικό) υπερ-πανοπτικό!

Η σκέψη της αρρώστιας συμπεριλαμβανόμενης της σκέψης της μεταδοτικότητάς της (αποχωρισμένης απ’ την πραγματική θνησιμότητα ή την βαριά νόσηση…) είναι καθολική, μονότονα επαναλαμβανόμενη Προτροπή Φόβου. Ο «ιός» είναι αόρατος – και «παμφάγος». Είναι (εν δυνάμει) παντού: σε πράγματα, σε συνηθισμένες καθημερινές επιφάνειες, στον αέρα. Κι αφού δεν υπάρχει προληπτικό εμβόλιο «θωράκισης» του σώματος του καθενός και, αφηρημένα, της κοινωνίας, η μόνη άλλη λύση είναι ο αποκλεισμός, η καραντίνα όλων όσων προκύπτουν «θετικοί» στα τεστ: ευτυχώς, όμως, χάρη στην 3η βιομηχανική επανάσταση, ο αποκλεισμός δεν είναι απόλυτος… Μπορεί να επικοινωνεί ο καθένας (αποκλεισμένος) με τον «έξω κόσμο» ηλεκτρονικά· ο covid-19 είναι εντελώς «αναλογικός» και δεν κρύβεται σε ηλεκτρόνια…

Έχουμε λοιπόν «προσωρινές Σπιναλόγκες» σαν αναγκαστικό μέτρο, εκπολιτισμένες κατά το ότι η επικοινωνιακή δικτύωση δεν είναι τυπικά παθολογική… Με βάση τις αναπαραστάσεις του Κακού δεν είναι μια χαρά επίκαιρη βιοπολιτική;

Απ’ ότι φαίνεται είναι… Αρκεί να μην σου τύχει!

Η κατασκευή της παράνοιας 2

Σάββατο 22 Φλεβάρη. Το Πεκίνο κάνει το ένα… Το Πεκίνο κάνει το άλλο… Ο covid-19 είναι ο Υιός ο Αναμενόμενος, που θα καταστρέψει τον καπιταλιστικό κόσμο – και θα φταίει η κίνα… Η αρθρογραφία και η δημαγωγία για την επιδημία που τόσο έχει αγαπηθεί (σαν «παγκόσμια απειλή») ξεφεύγει διαρκώς προς καινούργια ύψη τρομοκρατίας. Αρκεί 1 (μία) διαγνωσμένη περίπτωση (όχι θάνατος, απλά «θετικό» αποτέλεσμα στα σχετικά τεστ…) οπουδήποτε στον πλανήτη, και γίνεται αμέσως είδηση. Δεν συζητάμε αν είναι παραπάνω οι περιπτώσεις.

Πριν μια βδομάδα, στις 15 Φλεβάρη, ανακοινώθηκε ένας θάνατος απ’ τις επιπλοκές του covid-19 στη γαλλία… Επρόκειτο για έναν 80χρονο κινέζο, που είχε ταξιδέψει για τουρισμό απ’ την επαρχία Hubei (το «επίκεντρο») στη γαλλία… Η είδηση του «πρώτου θανάτου στην ευρώπη» έσπειρε τον τρόμο που μπορούσε… Εκείνα που δεν ειπώθηκαν ήταν αυτά:

Πρώτον, ο 80χρονος είχε πάει στο Παρίσι με την κόρη του (50 χρονών; 55; 60;) που επίσης αρρώστησε· και έγινε καλά… Δεύτερον, στις 15 Φλεβάρη είχαν διαπιστωθεί πάνω από 500 «θετικές» περιπτώσεις, σε 24 κράτη (πλην την κίνας) – και μόνον 3 θάνατοι. Παγκόσμια θνησιμότητα επί των διαπιστωμένων περιπτώσεων (και όχι, βέβαια, επί του συνολικού πληθυσμού των 24 κρατών…); 0,6%…

Στις 21 Φλεβάρη (χτες) οι «θετικές» περιπτώσεις εκτός κίνας, σε 26 κράτη, ήταν 1200 – και οι θάνατοι 8. Θνησιμότητα; 0,66%… Οι 634 περιπτώσεις ήταν σ’ ένα κρουαζιερόπλοιο έξω από ιαπωνικό λιμάνι – με συνoλικά 3711 επιβάτες (τουρίστες και πλήρωμα). Οι θάνατοι ήταν 2. Θνησιμότητα; 0,3%…

(Στην κίνα το αντίστοιχο ποσοστό 3%… Συνεπώς το κινεζικό καθεστώς δεν είναι σπουδαίος ψεύτης, αφού αναγνωρίζει πενταπλάσια έως δεκαπλάσια θνησιμότητα στην επικράτειά του σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο… Κάποιοι έχουν αρχίσει να διατυπώνουν θεωρίες περί “καχεκτικού dna” των κινέζων και των ασιατών γενικά, που είναι υποτίθεται επιρρεπές σε σοβαρές βλάβες από τέτοιους “κορωνο-ιούς”…)

Η κατασκευή της παράνοιας 3

Σάββατο 22 Φλεβάρη. Έναντι αυτών των πραγματικών δεδομένων, η κατασκευασμένη «πραγματικότητα» (εντός εισαγωγικών οπωσδήποτε!) περιλαμβάνει τα εξής:

– η οικονομία (ο καπιταλισμός) της κίνας είναι υπό κατάρρευση·

– το παγκόσμιο εμπόριο απειλείται με μεγάλη ύφεση·

– τα χρηματιστήρια κλυδωνίζονται ή όπου νάναι θα κάνουν βουτιές·

– οι παγκόσμιες μεταφορές (εμπορευμάτων και ανθρώπων) απειλούνται με κρίση·

– η παγκόσμια «εξάπλωση του covid-19» μπορεί να σκοτώσει 70, 100 ή 170 εκατομμύρια ανθρώπους (ότι βολεύει τον κάθε προφήτη)·

– η προμήθεια πρώτων υλών (κατ’ αρχήν απ’ την κίνα) απειλείται·

– οι ηπα απειλούνται, γιατί δεν έχουν τις υποδομές υγείας για να αντιμετωπίσουν τέτοια επιδημία·

– η αφρική θα νεκρώσει γιατί τα εκεί κράτη έχουν υπανάπτυκτα συστήματα υγείας·

– οι ολυμπιακοί στο Τόκιο απειλούνται, κι αν υπάρξει πρόβλημα εκεί θα καταρρεύσουν οι τουριστικές επιχειρήσεις παγκόσμια·

– τραγικό το λάθος οι «μεγάλες εφοδιαστικές αλυσίδες» (αυτό που έχει ονομαστεί «παγκοσμιοποίηση») γιατί να, τώρα, αν η κίνα γονατίσει ο υπόλοιπος κόσμος θα σέρνεται…

Το μόνο που δεν έχει αποδοθεί ακόμα στον covid-19 είναι η επιτάχυνση της κλιματικής αλλαγής· αν και γίνονται και τέτοιες προσπάθειες από «οξυδερκείς αναλυτές» – που πουλάνε μούρη.

Ποιός είναι ο κοινός τόπος αυτής της εκστρατείας περί επερχόμενης Αποκάλυψης; Είναι συντονισμένη από κάποια «μυστηριώδη κέντρα»;

Για το δεύτερο δεν θα απαντούσαμε «ναι», εκτός απ’ αυτό: το «κέντρο» (για τον δυτικό κόσμο) είναι ιδεολογικό: οι κοινοτοπίες του ρατσισμού, που στην προκειμένη περίπτωση (και για προφανείς λόγους…) είναι ο αντισινισμός. Για το πρώτο, μαζί με τον αντισινισμό, η εκστρατεία στηρίζεται σε φτηνά κόλπα με αριθμούς. Αντί να τονίζεται πως παρά την εύκολη μεταδοτικότητά του ο covid-19 είναι ουσιαστικά ακίνδυνος, επαναλαμβάνεται με σαδιστική απόλαυση ο αριθμός των νεκρών στην κίνα. Χίλιοι· χίλιοι πεντακόσιοι· δυο χιλιάδες… Η διαρκής επανάληψη αυτών των αριθμών έχει στόχο να περάσει υποδόρεια την αίσθηση ότι είναι μεγάλοι· οι νεκροί είναι πολλοί!… (Καμμία σχέση αν μιλάμε για οποιαδήποτε ασθένεια ή επιπλοκές). Κι αφού το 2.000 είναι «μεγάλος αριθμός» τότε το 1 είναι εισαγωγή στο 2.000… Στους οποίους (2.000), φυσικά, ΘΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ ΚΙ ΕΣΥ!!!

Βασικό λοιπόν: «οι νεκροί είναι πολλοί». Συνακόλουθα, το ότι το Πεκίνο «λέει ψέμματα» έχει σκοπό να υποδαυλίσει την υποψία ότι «οι νεκροί είναι ακόμα πιο πολλοί»; Πόσο πολλοί; Άγνωστο – αλλά μπορεί να είναι εκατοντάδες χιλιάδες (η φαντασία οφείλει να καλπάζει!… Έχουν φτιάξει κρυφά κρεματόρια εκεί στην κίνα!!!). Άρα, μέσα στις κρυμμένες (στην κίνα) αλλά επερχόμενες (somewhere near you…) εκατοντάδες χιλιάδες νεκρών ΕΧΕΙΣ ΑΝΕΤΑ ΜΙΑ ΘΕΣΗ!!! Τρέξε! Κρύψου!

Η μηχανική του πανικού έχει απλά τρικ· βασίζεται όμως στην ανάδευση ενός υλικού ήδη άφθονου στις πρωτοκοσμικές κοινωνίες. Της συγκινησιακής πανούκλας. Πληθυσμοί που στην καθημερινή τους ζωή παλατζάρουν ανάμεσα στον κυνισμό και την ακηδία απ’ την μια μεριά και στην «υπερευαισθησία» απ’ την άλλη (σαν «αναπλήρωση») είναι ιδανικοί για προπαγανδιστικά σερί τρομοκρατικών κτυπημάτων στο κεφάλι: η καταστροφολογία είναι το εμπόρευμα με την μεγαλύτερη ζήτηση σε τέτοιες συνθήκες. Προσφέρει μια διεστραμμένη απόλαυση σ’ αυτούς που το πουλάνε· και μια επιβεβαίωση της αξίας της κλεισούρας στα οικογενειακά διαμερίσματα για όσους το αγοράζουν.

(φωτογραφία: Η χαρτογραφική διάσταση της μηχανικής του πανικού. Το κατάλληλα εκπαιδευμένο πρωτοκοσμικό βλέμμα βλέπει σ’ αυτές τις κόκκινες βούλες αίμα, θάνατο· και δεν προσέχει καν την τεράστια δυσαναλογία του μεγέθους τους σε σχέση με την έκταση των κρατών. Αλλιώς πρόκειται για τυπικό δείγμα «έγκυρης» εξαπάτησης, με μέσα οπτικού εκβιασμού…)

Η κατασκευή της παράνοιας 4

Σάββατο 22 Φλεβάρη. Πάντα η υγιεινιστική τρομοκρατία είναι ειδική (και ιδιαίτερα διεισδυτική) εκδοχή της γενικής κρατικής / καπιταλιστικής τρομοκρατίας. Η ασταμάτητη μηχανή ωστόσο έχει την εντύπωση πως η τωρινή εκστρατεία έχει κάτι επιπλέον – σε σύγκριση με προηγούμενες («γρίπη των πτηνών», «γρίπη των χοίρων»). Τώρα υπάρχει γεωπολιτική γείωση που υπονοεί την ενοχοποίηση ενός συγκεκριμένου κράτους (του κινεζικού)· και απ’ την άλλη μεριά οι πρόθυμοι αυτής της εκστρατείας δείχνουν συστηματική λύσσα στο να εμφανίζουν τον covid-19 σαν την «αλ Κάιντα» των γριπο-ιών…

Περιστατικά σαν αυτά στην νοτιοκορεατική Daegu (γενικός πανικός με έναν μόνο θάνατο) ή στην ουκρανία (όπου το ότι είναι φασίστες δεν φαίνεται αρκετό σαν εξήγηση…) δεν θυμάται η ασταμάτητη μηχανή να είχαν συμβεί στο παρελθόν, σαν παράγωγα των προηγούμενων υγιεινιστικών τρομοκρατικών εκστρατειών. Ούτε θυμάται να είχαν “αναπτυχθεί” τόσο λεπτομερειακές αναπαραστάσεις οικονομικής καταστροφής εξαιτίας μιας ακίνδυνης επιδημίας.

Παίζει ρόλο η ακόμα εντονότερη μηχανοποίηση / μεσολάβηση των εντυπώσεων απ’ τα λεγόμενα «social media» στην εντατικοποίηση των κρίσεων ατομικού και συλλογικού πανικού και εφαρμοσμένης παράνοιας; Η καθολική πληροφοριοποίηση έχει φτάσει στο σημείο της μαζικής παραγωγής ψυχοσυναισθημάτων διπολισμών;

Όπως και νάχει η «διαχείριση» του covid-19 αποδεικνύεται χιλιάδες φορές ποιο επικίνδυνη απ’ τον ίδιο. Είναι βιοπολιτική, που βρίσκεται στα όρια «άσκησης βιολογικού πολέμου» – και όχι μόνο στην κίνα.

(φωτογραφία: Ντελιβεράδες… Το υποψιάζεσθε όσοι δουλεύετε πάνω σε δύο ρόδες: σε περίπτωση ανάγκης αυτή η δουλειά που είναι το νευρικό σύστημα των πόλεων θα γίνει η έσχατη ελπίδα επιβίωσης για τους κατοίκους τους…)

Η κατασκευή της παράνοιας!

Παρασκευή 21 Φλεβάρη. Στη χώρα είχαν ανακοινωθεί τις προηγούμενες ημέρες καμμιά 100αριά κρούσματα. Τα 70 ήταν σ’ εκείνη την περιοχή…. Και χτες ένας πέθανε. Μπορεί να ήταν η «ασθενής 31», μπορεί και όχι. Ένας (1) νεκρός πάντως, μόνον ένας – σε ένα κράτος που τον χειμώνα ’14 – ’15 είχε 14.238 νεκρούς από επιπλοκές της γρίπης· και τον επόμενο, 2015 – 16 είχε 15.485 νεκρούς…

Ένας (1) νεκρός απ’ τον covid-19, στη νοτιοκορεατική πόλη Daegu (τέταρτη σε μέγεθος, με πληθυσμό 2,5 μύρια κατοίκους) χτες… Και; Οι κάτοικοι της πόλης (όχι μόνον αυτοί αλλά κυρίως αυτοί) άρχισαν να αναμεταδίδουν μέσω social media ο ένας στον άλλον πλάνα από κινηματογραφικά θρίλερ με επιδημίες· και δεν βγαίνουν απ’ τα σπίτια τους (οι ντελιβεράδες εξαιρούνται: είναι άνθρωποι για missions imposible…)

Κάτι πολύ νοσηρό συμβαίνει με τους υπηκόους του «αναπτυγμένου» καπιταλισμού· και δεν οφείλεται σε ιό, ούτε έχει αντίδοτο. Απομακρύνονται ολοταχώς από οποιαδήποτε σχέση μ’ αυτό που λέγεται (και εμείς θα συνεχίσουμε να λέμε με το όνομά του) πραγματικότητα, και οχυρώνονται με αόρατο τρόπο, τους «καλούς καιρούς», πίσω απ’ τις οθόνες και τις τεχνικές μεσολαβήσεις των «νέων μήντια». Έτσι ώστε στους «κακούς καιρούς» (ο covid-19 είναι κάτι απλούστερο από βόλτα σε πάρκο· είναι, όπως λένε κάποιοι ρεαλιστές, βαρύ κρύωμα!) να χάνεται κάθε μέτρο. Οπότε θεωρούν «πραγματικότητα» την τρομοκρατία· είτε είναι σχεδιασμένη, είτε είναι ο εμετός των πυροβολημένων netzines που αναπαράγουν μεταξύ τους τους “αυτο”πυροβολισμούς.

Η Daegu άδειασε χτες. …Είναι λες και έπεσε βόμβα στο κέντρο της πόλης είπε ο Kim Geun-woo, ένας 28χρονος κάτοικος της πόλης, στο reuters. Ακόμα και η Dongseong-ro Street, το πιο πολυάνθρωπο σημείο της πόλης, έχει αδειάσει…

Έπεσε βόμβα στην πόλη; Όχι. Πέφτει διαρκώς στα μυαλά – και θα πρέπει να αναμετρηθούμε και στα μέρη μας μ’ αυτήν την θεαματική διανοητική ισοπέδωση / αποκτήνωση…

(φωτογραφία πάνω: Απολύμανση στην κεντρική λαχαναγορά της Daegu – χτες.

Κάτω: Αύριο, ή μεθαύριο, οπουδήποτε… )

Λάθος υπολογισμός…

Τρίτη 18 Φλεβάρη. Φορτώσαμε μηδενικά έναν υπολογισμό χθες (Η επιδημία 1). Διορθώνουμε τώρα το λάθος (αντί να πειράξουμε τα χθεσινά νούμερα – ας μείνουν σαν υπενθύμιση των λαθών μας). Το σωστό είναι:

… Αν, όμως, επρόκειτο η θνησιμότητα του covid-19 να βρεθεί στο επίπεδο της θνησιμότητας της ελληνικής εποχικής γρίπης την περίοδο 2018 – 2019, θα έπρεπε να έχουν πεθάνει (ή να πεθάνουν τους επόμενους 2 μήνες) 130 χιλιάδες άνθρωποι – στην κίνα. Επαναλαμβάνουμε τον αριθμό: 130.000….

(Τα υπόλοιπα ισχύουν…)

Η επιδημία 1

Δευτέρα 17 Φλεβάρη. Ενώ ο αντισινισμός (με «επιχείρημα» τον covid-19…) συνεχίζεται, αν και κάπως μουδιασμένα (δύσκολα βρίσκεται κάτι που θα μπορούσε να καταλογιστεί στο κινεζικό κράτος, εκτός απ’ το εύκολο και αυθαίρετο ότι «λέει ψέμματα»…) κανείς δεν αναφέρεται στο ανάποδο. Στο γεγονός δηλαδή ότι η πετυχημένη αντιμετώπιση μιας επιδημίας τέτοιου είδους (με αναλογικά πολύ μικρή θνησιμότητα αλλά εύκολη μετάδοση) είναι μια πρώτου μεγέθους άσκηση εφαρμοσμένης βιοπολιτικής απ’ την μεριά του κράτους.

Μια σύγκριση ίσως βοηθήσει. Τον χειμώνα 2018 – 2019 πέθαναν 154 άτομα στο ελλαδιστάν από επιπλοκές (: πνευμονία) της κοινής γρίπης. Αυτός είναι ο επίσημος αριθμός νεκρών όπως προκύπτει απ’ την αιτιολόγηση των θανάτων στα ληξιαρχεία – μέθοδος που ακολουθείται μεν, αλλά που δεν θεωρείται καθόλου ακριβής. Τα στατιστικά μοντέλα που χρησιμοποιούν οι ειδικοί του εντόπιου «Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας» έδειξαν ότι η θνησιμότητα της συγκεκριμένης επιδημίας (πάντα για την περίοδο 2018 – 2019) ήταν 9,8 θάνατοι ανά 100.000 πληθυσμού (συνολικού και όχι προσβεβλημένου απ’ τον ιό). Πράγμα που οδήγησε τον ΕΟΔΥ στην εκτίμηση ότι οι νεκροί απ’ την εποχική γρίπη στο ελλαδιστάν εκείνο το χειμώνα ήταν πάνω από 1000. (Περισσότερα στην επίσημη έκθεσή του).

Η βασική μέθοδος αντιμετώπισης εκείνης της επιδημίας ήταν ο εμβολιασμός. Που είναι ατομική ενέργεια και, σε τελευταία ανάλυση ατομική επιλογή. Πέρα απ’ τις εκστρατείες υπέρ του εμβολιασμού, το ελληνικό κράτος δεν ανέλαβε άλλη δράση μεγάλης έκτασης. Σίγουρα: δεν μεθόδευσε κανέναν πανικό μεγάλης, μεσαίας ή μικρής έκτασης! Στο βαθμό που η δεσπόζουσα αντίληψη στα μέρη μας είναι ότι ο καθένας φροντίζει τον εαυτό του, και ότι η δημόσια υγεία είναι απλά συμπληρωματική (οι δε μηχανισμοί της συχνά βασανιστικοί) το πράγμα ήταν ο.κ.

Πίσω στην κίνα. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, και μετά από τουλάχιστον 1,5 μήνα επιδημίας, οι νεκροί απ’ τον θηριώδη civid-19 παγκόσμια είναι 1669. Οι 4 εκτός κίνας, οι 1665 εντός. Η αναγωγή στο σύνολο του κινεζικού πληθυσμού (έτσι ώστε να υπάρχει μια τίμια σύγκριση με το ελλαδιστάν) δείχνει ότι ως την Κυριακή 16 Φλεβάρη η θνησιμότητα του Αναμενόμενου (covid-19) ήταν 0,12 θάνατοι ανά 100.000 πληθυσμού. Πιθανότατα οι νεκροί να είναι περισσότεροι, κάποιοι που δεν έχουν καταγραφεί. Αν, όμως, επρόκειτο η θνησιμότητα του covid-19 να βρεθεί στο επίπεδο της θνησιμότητας της ελληνικής εποχικής γρίπης την περίοδο 2018 – 2019, θα έπρεπε να έχουν πεθάνει (ή να πεθάνουν τους επόμενους 2 μήνες) 130 εκατομύρια άνθρωποι – στην κίνα. Επαναλαμβάνουμε τον αριθμό: 130.000.000…

Ένα μέρος της εφαρμοσμένης βιοπολιτικής είναι η «διαχείριση των αριθμών». Το ελληνικό κράτος μπορεί να μην έχει κανένα πρακτικό σχέδιο αντιμετώπισης μιας επιδημίας γρίπης (που μπορεί να έχει 1000 ή 1200 νεκρούς) εκτός απ’ την έκκληση «αναλάβετε τις ευθύνες σας και εμβολιαστείτε». Έχει όμως πρακτικότατα σχέδια για την πρόκληση (ή την μη πρόκληση) πανικών, μέσω δημαγωγίας – κι αυτό είναι όχι απλά βιοπολιτική αλλά βιοπολιτικότατη! Δημιουργεί με τη σειρά του (ή δεν δημιουργεί) την εντύπωση «κατάστασης έκτακτης ανάγκης». Κι αυτή η εντύπωση, πάλι με τη σειρά της, μπορεί να οδηγήσει (ή όχι) σε «αυθόρμητο» μαζικό εμβολιασμό και στη νομιμοποίηση (ή την μη νομιμοποίηση) άλλων πρακτικών μέτρων. Βιοπολιτική δεν είναι μόνο το κρατικό «φροντίζουμε να ζήσετε». Είναι και το επίσης κρατικό «βγάλτε τα πέρα…» Ακόμα και το «τραβάτε ψοφήστε αλλού» βιοπολιτική είναι. Μαφιόζικη – αλλά τέτοια…

Το να κλείσουν κάποια σχολεία είναι το εύκολο της υπόθεσης. Το να κλείσουν οι δημόσιες υπηρεσίες και τα εργοστάσια είναι κάπως διαφορετικό. Ωστόσο είτε έτσι είτε αλλιώς πρόκειται πάντα για διαχείριση πληθυσμών…