Tag: υγεία

Ένα μικρό δύσκολο βήμα προς τις «πηγές» της τρομοεκστρατείας…

Σάββατο 4 Απρίλη. Είναι, άραγε, σαφές ότι η στροφή 180 μοιρών στα κυρίαρχα στη δύση δόγματα και η εκ νέου ανάδυση της μορφής – κράτους σαν «τιμονιέρη» της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και συσσώρευσης βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη πολύ πριν απ’ τον covid-19 και την υποτιθέμενη φονικότητά του;

Δεν θα έπρεπε να έχετε αμφιβολίες! Όπως δεν θα έπρεπε να υπάρχουν αυταπάτες· αλλά, δυστυχώς, τέτοιες φυτρώνουν άφθονες παντού… Υπάρχουν κάμποσοι (ανιστόρητοι – με το συμπάθειο…) που έχουν αρχίσει να φαντασιώνονται την ανάσταση του Κeynes… Θα θυμίζαμε βέβαια ότι για να εγκαθιδρυθεί και να δουλέψει για σχεδόν 3 δεκαετίες ο κεϋνσιανισμός ήταν απαραίτητη η μαζική, κτηνώδης καταστροφή “κεφαλαίου και εργασίας” (οπουδήποτε αλλού εκτός αμερικανικής επικράτειας τότε…) που ονομάστηκε “Β παγκόσμιος πόλεμος”… Αλλά δεν βρισκόμαστε καν και καν μπροστά στην “επιστροφή του κευνσιανισμού”!

Δεν ζούμε τις πρώτες δεκαετίες της 2η βιομηχανικής επανάστασης… Ζούμε στην μετάβαση απ’ την 3η στην 4η… Κανένας Keynes στον καιρό του δεν θα μπορούσε να διανοηθεί το «επιτήρηση και θεραπεία…» στις μορφές που έχει πάρει σήμερα!

Δεν θα απομακρυνθούμε απ’ τον χείμαρρο της λάσπης και του υγιεινιστικού τρόμου· αλλά ας κοιτάξουμε πιο προσεκτικά τις όχθες του. Είναι σαφές ότι η τρομοεκστρατεία έχει βαριές (οικονομικές) συνέπειες, παγκόσμια, στους καπιταλιστικούς τομείς τουρισμός, τουριστικές αερομεταφορές και τουριστικός «πολιτισμός» (συναυλίες και λοιπά μαζικά events που εφευρίσκονται για να «τραβήξουν κόσμο»).

Δεν έχουμε βέβαια κάποια αναλυτική γνώση για την κατάσταση αυτών των τομέων πριν τον covid-19… Αλλά θυμόμαστε ότι στις 23 του περασμένου Σεπτέμβρη χρεωκόπησε ο διεθνούς φήμης αγγλικός και ηλικίας 178 χρόνων tour operator Thomas Cook, ένας απ’ τους μεγαλύτερους στον κόσμο – παρασέρνοντας σε χρεωκοπία κάμποσους μικρότερους συνεργάτες του, σ’ όλη την ευρώπη… (Για να διασώσει τις ντόπιες τουριστικές επιχειρήσεις απ’ τις συνέπειες της χρεωκοπίας του Thomas Cook το ρημαδογκουβέρνο, με διακομματική συναίνεση, έτρεξε με διάφορες διευκολύνσεις… Ο ιός της χρεωκοπίας ξεπερνάει τα εμπόδια των “νόμων της αγοράς” – και όλοι, δεξιοί κι αριστεροί, συμφωνούν…). Μέσα στην ίδια χρονιά ζήτησαν «προστασία έναντι των δανειστών τους» (δηλαδή επίσης χρεωκόπησαν) οι αεροπορικές εταιρείες Αlitalia, Air Berlin, Monarch, Αigle Azur, XL Airways, FlyBMI, και άλλες 11! Δεκαοκτώ χρεωκοπίες αεροπορικών εταιρειών μέσα σε μια μόλις χρονιά δεν είναι κάτι που το λες «σύμπτωση»!

Προσθέστε στα πιο πάνω και τον μετέωρο βηματισμό της αμερικανικής αεροναυπηγικής boeing: με την φονική «αυτοκατάρριψη», δυο φορές, του «έξυπνου» μοντέλου της 737 max με συνολικά 346 νεκρούς (ή μήπως δολοφονημένους;), παρά τις προειδοποιήσεις και τις διαμαρτυρίες πολλών πιλότων ότι ο «αυτόματος πιλότος» παραείναι «αυτόματος», απ’ τον περασμένο Μάρτη όλα τα κομμάτια που είχε προλάβει να πουλήσει παραμένουν καθηλωμένα στα αεροδρόμια. 387 αεροπλάνα ιδιοκτησίας 59 εταιρειών – δεν είναι αστείο… Και στα τέλη του 2019 σταμάτησε εντελώς την παραγωγή του μοντέλου αφού σταμάτησαν οι παραγγελίες. Μια ζημιά σχεδόν 20 δισεκατομυρίων δολαρίων… (Φυσικά υπάρχουν ανταγωνιστές έτοιμοι να καλύψουν το κενό. Η ευρωπαϊκή airbus, αλλά επίσης ρώσοι και κινέζοι κατασκευαστές…)

Παρά την global μαζικοποίηση του τουρισμού θα μπορούσε, και σ’ αυτόν τον ευρύτερο τομέα τουρισμός / τουριστικές αερομεταφορές, να σιγοκαίει μια κάποια «κρίση υπερπαραγωγής», με την τυπική έννοια του όρου; Γιατί όχι; Ακόμα και το θρυλικό airbnb (που μετατρέπει ολόκληρες πόλεις σε «διάχυτα ξενοδοχεία»…) συναντάει πια έντονες και σοβαρές αντιδράσεις. Όχι μόνο απ’ τους κατοίκους αλλά και απ’ τους κλασσικούς επιχειρηματίες ξενοδόχους…

Αν, με δυο λόγια, υπήρχαν ήδη σοβαρά προβλήματα (να τα πούμε πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους;) σ’ αυτήν την τεράστια βιομηχανία, τότε ίσως χρειάζεται κάποιου είδους σοβαρή αναδιάρθρωση. Δεν ξέρουμε τι ρόλο θα παίξει (παίζει ήδη…) σ’ αυτό η μορφή-κράτος «τιμονιέρης». Υποθέτουμε όμως τα περιθώρια της 4ης βιομηχανικής επανάστασης (της «διευρυμένης πραγματικότητας» για παράδειγμα) σε κάτι τέτοιο. Εν τέλει, αξιοποιώντας και μορφοποιώντας τον τρόμο-του-ιού και την κοινωνική αποξένωση (χαϊδευτικά social distancing…) η μορφή-κράτος δεν θα πρέπει να θεωρηθεί «καταστροφέας της τουριστικής βιομηχανίας»! Αλλά μάλλον καταλύτης σε ξεκαθαρίσματα και αλλαγές (πιθανόν και ριζικές) που απαιτούνταν ήδη.

Άσχετα απ’ τον covid-19. Αλλά τώρα “έχει βρεθεί ο παπάς”…

Η στατιστική

Παρασκευή 3 Απρίλη. Όσο προσπαθούν να δικαιολογήσουν τους στρατιωτικούς νόμους που επιβάλλουν με αριθμούς και νεκροταφεία, τόσο θα είμαστε αναγκασμένοι πότε πότε να επιστρέφουμε σ’ αυτό το φρικαλέο γήπεδο.

Μεταφράζουμε την πιο πάνω (επίσημη) καταμέτρηση του 2019 – για να ξαναμιλήσουμε περί δημαγωγίας:

– 384 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (COPD) και 3 εκατομμύρια πεθαίνουν απ’ αυτήν κάθε χρόνο, κάνοντάς την τρίτη κατά σειρά αιτία θανάτου παγκόσμιου.

– 10 εκατομμύρια άνθρωποι παθαίνουν φυματίωση και 1,6 εκατομμύρια πεθαίνουν εξαιτίας της κάθε χρόνο, κάνοντάς την την πιο συνηθισμένη φονική μεταδοτική ασθένεια.

– 1,76 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από καρκίνο του πνεύμονα κάθε χρόνο, κάνοντάς τον την πιο φονική μορφή καρκίνου.

– 334 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από άσθμα.

– Το άσθμα είναι η πιο συνηθισμένη χρόνια παιδική ασθένεια, επηρρεάζοντας το 14% των παιδιών παγκόσμια – με αυξητική τάση.

– 4 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από μολύνσεις του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος και πνευμονία.

– Κάθε λεπτό, 2 παιδιά μικρότερα από 5 χρονών, πεθαίνουν από πνευμονία.

– Το 80% των θανάτων από πνευμονία είναι παιδιά κάτω των 2 ετών.

– Το 99% των θανάτων συμβαίνουν σε χώρες χαμηλού ή μεσαίου εισοδήματος.

– Η πνευμονία είναι η κύρια αιτία θανάτου για τους πολύ νέους και τους πολύ ηλικιωμένους.

Και επειδή ο «κόσμος» είναι πολύ μεγάλος για να μας ανησυχεί (εκτός αν το μεγάλο δάκτυλο μας δείχνει που να κοιτάμε…), τα αντίστοιχα μεγέθη για το ελλαδιστάν το 2017 (τα είχαμε ξαναδημοσιεύσει στις 25 Μάρτη, η εικονική πραγματικότητα είναι ήδη εδώ):

– 847 νεκροί από παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος (συνολικά) εκ των οποίων:

– 7 από οξείες λειμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος

– 93 από γρίπη

– 188 από πνευμονία

– 578 από άλλες οξείες λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος

– 260 από χρόνια νοσήματα του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος

– και 3.721 από λοιπές παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος.

Λογικός άνθρωπος (όσοι / όσες είναι λογικοί) αποκλείεται να μην καταλαβαίνει οτι η εκστρατεία τρόμου για τον covid19 είναι παρανοϊκή· ή, αν το θέλουν έτσι, είναι «μεγάλη τύχη» ότι δεν ζούμε μόνιμα, 365 μέρες τον χρόνο, κάθε χρόνο, με εκστρατείες τρόμου – για οτιδήποτε σχετικά με υγεία.

Αν υπήρχε ένα πραγματικό ζητούμενο τους τελευταίους covid-19 μήνες, αυτό θα ήταν η προστασία και η φροντίδα των ατόμων με βεβαρυμένη υγεία, και μάλιστα από συγκεκριμένες αιτίες. Άσχετα από ηλικία. Και δεν μιλάμε καν για «καραντίνα»! Μιλάμε, μάλλον, για (έστω κάπως ενισχυμένα) τα μέτρα που η ίδια η κοινωνική εμπειρία προτείνει και γνωρίζει καλά, σε σχέση με τις γρίπες ή άλλες ιώσεις που μπορεί να προκαλέσουν πνευμονίες.

Δεν μπορεί να εξηγηθεί το γιατί 1.188 θάνατοι μέσα σε μια χρονιά, ή ακόμα και 1.200 ή και 1.300 (πάνω από 100 τον μήνα σε μέσο όρο…) από πνευμονία (κυρίως από λοιμώξεις οφειλόμενες σε ιούς ή βακτήρια) είναι «ο.κ.» από επιδημιολογική άποψη ή σε σχέση με τις «απειλές στη δημόσια υγεία» αλλά ο covid-19 (για τον οποίο οι σοβαρότεροι των “ειδικών” υποστηρίζουν όλο και πιο δυνατά πως έχει φονικότητα λίγο πάνω ή και λίγο κάτω απ’ τις εποχιακές γρίπες) είναι Ο Φονιάς!

Η πολιτική

Παρασκευή 3 Απρίλη. Ή μήπως μπορεί; Η ασταμάτητη μηχανή (λόγω είδους δουλειάς…) τυχαίνει να μιλάει τακτικά (έως επίμονα) με γιατρούς και νοσηλευτές που έχουν αποδεχτεί και υιοθετήσει τις δημαγωγικές “θέσεις” και τις απαγορεύσεις, σαν “σωστές”…. Βάζοντάς τους σε αντιπαράθεση τις εποχιακές γρίπες. Η μόνιμη επωδός τους είναι «για την γρίπη υπάρχει εμβόλιο, ενώ για τον covid-19 όχι». Αν επιμείνει με το μα ένας λόγος παραπάνω: με υπαρκτά τα εμβόλια οι γρίπες σκοτώνουν πολύ περισσότερους απ’ ότι ο χωρίς εμβόλιο covid-19!!! εισπράτει σαν απάντηση σιωπή…

Όμως δύο ή τρεις συνομιλητές της προχώρησαν στην απάντηση: Αφού υπάρχει εμβόλιο (: γρίπες) είναι ατομική ευθύνη του καθενός αν θα το κάνει ή όχι, κι άρα αν τελικά πεθάνει… Αν, όμως, δεν υπάρχει … είναι θέμα του κράτους η προστασία…

«Αν υπάρχει εμβόλιο… κιαν δεν υπάρχει…» Δεν το βρίσκουμε ιδιαίτερα λογικό, εκτός αν υιοθετήσει κανείς την «λογική» της προστασίας της μορφής – κράτους (απ’ την απόδοση ευθυνών…) πολύ περισσότερο απ’ την προστασία της δημόσιας υγείας! Τότε πράγματι: στο βαθμό που τα «ιατρικά μέσα» δεν υπάρχουν καθόλου ή είναι ανεπαρκή, τα “μη ιατρικά μέσα”, δηλαδή η μεταμόρφωση της μορφής – κράτους σε «συλλογικό γιατρό», μπορεί πράγματι να γίνει «κοινωνικό αίτημα». Όπως, άλλοτε, όχι και τόσο παλιά, το ίδιο «κοινωνικό αίτημα» απευθυνόταν … στον θεό. Να γίνει αυτός ο «συλλογικός γιατρός»…

Όμως έτσι προκαλείται μια επόμενη εύλογη ερώτηση: γιατί, τότε, οι δημαγωγικοί μηχανισμοί (που ελέγχονται απ’ το κράτος και τ’ αφεντικά…) διόγκωσαν σε βαθμό κακουργήματος και συντηρούν αυτήν την τρομοεκστρατεία, αυτήν την διεστραμμένη μαζική «νεκροφιλία», υπερφουσκώνοντας τις ευθύνες του «κράτους σωτήρα»; Δεν θα ήταν πιο αναμενόμενο, πιο «κλασσικό», είτε να αδιαφορήσουν είτε να κρατήσουν το ζήτημα στις πραγματικές διαστάσεις του, αντί να κάνουν την τρίχα-τριχιά;

Παράδοξο ή όχι ο γκαιμπελισμός της δημαγωγίας είναι που «πείθει» αρκετούς ότι πράγματι «κάτι σοβαρό συμβαίνει» (οπότε «σωστά το κράτος παίρνει αυτά τα μέτρα»). Ακόμα κι όταν αυτοί οι «αρκετοί» είναι σε θέση να διακρίνουν, έστω κατ’ αρχήν, πως υπάρχουν πολύ φονικότερες ασθένειες… Ακόμα κι αν σωματικά ή/και συναισθηματικά ή/και οικονομικά υποφέρουν απ’ τις απαγορεύσεις…

Προκύπτει, λοιπόν, ότι η απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα ΔΕΝ μπορεί να δοθεί με βάση την «παραδοσιακή προσέγγιση» σύμφωνα με την οποία «κανονικά», ακόμα κι αν το ζήτημα covid-19 ήταν σοβαρό (που δεν είναι…) θα περίμενε κανείς απ’ τα παλιά και νέα μήντια (και τα αφεντικά τους) να μην βαράνε τα τύμπανα του πολέμου· έτσι ώστε να μην υπερχρεωθεί η μορφή – κράτος, είτε με «ιαματικές» ευθύνες είτε με (δανεικά) φράγκα για τα διάφορα «προγράμματα διάσωσης της οικονομίας»…

Το ζήτημα, τότε, πρέπει να μπει σ’ αυτή τη σειρά:

– η μορφή-κράτος ΠΡΕΠΕΙ να μπει στο «κέντρο» (και με τις απαγορευτικές της δυνατότητες), και οπωσδήποτε να επανα-νομιμοποιηθεί τόσο αστυνομικά όσο και οικονομικά / χρηματοπιστωτικά σαν «τιμονιέρης» του καπιταλισμού… μετά από μερικές δεκαετίες νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας·

– προκειμένου να συμβεί αυτό με τις λιγότερες αρνήσεις απ’ τους πληθυσμούς, οι δημαγωγικοί μηχανισμοί ΠΡΕΠΕΙ να χρησιμοποιήσουν στο έπακρο τον γκαιμπελισμό τους·

– ΠΡΕΠΕΙ να τρομοκρατήσουν, με κάθε προβοκατόρικο μέσο που διαθέτουν, τους πληθυσμούς – να «τους βάλουν τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι»·

– άρα ΠΡΕΠΕΙ να κάνουν την τρίχα-τριχιά·

– οπότε σκοτώνουν δι’ ασήμαντον αφορμήν…

Αν το πρώτο ΠΡΕΠΕΙ αυτής της σειράς μπορεί να ερευνηθεί και να αποδειχθεί σωστό χωρίς covid-19· αν, δηλαδή, η ιστορική αναγκαιότητα του νεο-κρατισμού μπορεί να ερευνηθεί και να αποδειχθεί πέρα από «την ευκαιρία που οι αρμόδιοι πιάνουν απ’ τα μαλλιά» (τον συγκεκριμένο ιό)· αν, τελικά, η μορφή-κράτος ΔΕΝ είναι ο προσωρινός «συλλογικός γιατρός» που θα αποσυρθεί ταπεινά με την πρώτη ευκαιρία (όπως δήθεν εμφανίζεται τώρα), αλλά αξιοποιεί την «αστυνομική ίαση» πολιτικά και ιδεολογικά με ευρύτερους στόχους (συμπεριλαμβανόμενης της συνδιαχείρισης με εταιρείες των health data…), τότε τα ΠΡΕΠΕΙ που ακολουθούν στη σειρά θα αποδειχθούν σωστά. Με εύλογο τρόπο.

Ισχύει όμως αυτό το πρώτο ΠΡΕΠΕΙ; Η εργατική κριτική οφείλει να δουλέψει και να απαντήσει (αντί να τρώει απ’ τα «έτοιμα» του 19ου ή του 20ου αιώνα!!!) αν θέλει να είναι συνεπής στα ραντεβού της με την Ιστορία…

Ας το επαναλάβουμε με άλλα λόγια, βουκολικά. Πλημμυρίζουμε απ’ την εκστρατεία του υγιεινιστικού τρόμου· είμαστε στις εκβολές του ρέματος, εκεί που η λάσπη παρασέρνει μαλλιοκούβαρα τα πάντα. Κινούμαστε αντίθετα στο ρέμα· προχωράμε (δύσκολα, αλλά προχωράμε) προς τα πάνω· προς τις «πηγές». Πλησιάζοντας προς τις «πηγές» τα πράγματα ξεκαθαρίζουν σταδιακά…

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (12): η αλήθεια

Πέμπτη 2 Απρίλη. (Τελευταία σχόλια πάνω στο Event 201). Το motto «το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια» είναι κοινότοπο. Το ξέρουν οπωσδήποτε όσοι έχουν κηρύξει «πόλεμο στον αόρατο εχθρό»! Ακόμα καλύτερα το ξέρουν όσοι έχουν φροντίσει να σχετικοποιήσουν απεριόριστα την έννοια «αλήθεια» (και «πραγματικότητα»), έτσι ώστε να τους υπηρετεί με τον πιο «φυσικό» τρόπο σε κάθε περίπτωση. Μην το ξεχνάτε: ζούμε ήδη στην φαρδιά είσοδο του θαυμαστού καινούργιου κόσμου, με άφθονη «augmented reality» («επαυξημένη πραγματικότητα», άρα και «επαυξημένη αλήθεια») “virtual reality” («εικονική πραγματικότητα», άρα και «εικονική αλήθεια»)… Και ότι άλλο προκύψει…

Οι «παίκτες» του Event 201 στις 18 Οκτώβρη του 2019 εκδήλωσαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αλήθεια της πληροφόρησης στη διάρκεια της εξέλιξης της κορονο-πανδημίας (του σεναρίου που φτιάχτηκε για λογαριασμό τους και όχι μόνο). Στο 5ο μέρος της άσκησης έδειξαν αγωνία για τους κινδύνους που θα προκαλούσε η παραπληροφόρηση ή/και η διαστρέβλωση στις προσπάθειες να ελεγχθεί η πανδημία. Η πρόκληση πανικού στον κόσμο, η καλλιέργεια δυσπιστίας στις φιλότιμες προσπάθειες κρατών, πολυεθνικών και διεθνών οργανισμών να δαμάσουν το θηρίο, οι θεωρίες συνωμοσίας, ήταν ανάμεσα σ’ αυτά που, κατά την «τίμια αγωνία των παικτών», θα εμπόδιζαν τον εξίσου τίμιο κόπο τους.

Η λύση; Αφού ισορρόπησαν για λίγο ανάμεσα σε καταστολή (στα ψηφιακά μήντια) και άλλα μέτρα, κατέληξαν πως τακτικές όπως «κόβω το internet» θα δυσκόλευαν σημαντικά και τις προσπάθειες των σωτήρων να διοχετεύσουν στις μάζες τις σωστές Αλήθειες, άρα και τις σωστές οδηγίες και πληροφορίες. Αυτά τα άλλα μέτρα συμπυκνώθηκαν στη λέξη «πλημμύρα»: πλημμυρίζουμε οποιοδήποτε «κανάλι» ανθρώπινης επικοινωνίας με την Σωστή Αλήθεια (για την πανδημία) – και έτσι περιθωριοποιούμε τα “fake news”…

Σας θυμίζει, μήπως, κάτι αυτή η τακτική; Θα έπρεπε: είναι αυτό που συμβαίνει τώρα! Η ασταμάτητη μηχανή θα το ονόμαζε αλλιώς: πληροφοριακό carpet bombing. Ταιριάζει πολύ περισσότερο σ’ έναν «πόλεμο» (ακόμα και εναντίον «αόρατου εχθρού» – αν και εναντίον μας γίνεται), και σημαίνει βομβαρδισμοί (με βόμβες καθεστωτικής «αλήθειας») σε ένταση πλήρους ισοπέδωσης…

Ποιοί όμως ήταν οι Ιππότες της Αλήθειας, εκεί, γύρω απ’ το στρογγυλό τραπέζι του Event 201, στη Ν. Υόρκη, στις 18 του περασμένου Οκτώβρη; Τους μνημονεύσαμε την Κυριακή 29 Μάρτη… Αξίζει όμως ιδιαίτερης προσοχής ένας από δαύτους: ο Adrian Thomas, αντιπρόεδρος της χημικής/φαρμακευτικής αμερικανικής εταιρείας Johnson & Johnson, υπεύθυνος για τα προγράμματα παγκόσμιας υγείας της εταιρείας…

Και αξίζει ιδιαίτερη προσοχή επειδή η εταιρεία του, η Johnson & Johnson, προσπαθεί (“τίμια” πάντα) να είναι ο σωτήρας του πλανήτη (με το αζημίωτο): μπορεί αύριο να πουλάει το ελιξήριο της ζωής, είτε σαν εμβόλιο είτε σε άλλη μορφή… Ένας απ’ τους “φύλακες της αλήθειας” στο Event 201 κάνει ό,τι μπορεί ώστε να την πουλάει σε ατομικές μερίδες σε μερικούς μήνες. Και, φυσικά, δεν είναι ο μόνος…

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (13): η πικρή αλήθεια

Πέμπτη 2 Απρίλη. Την γνωρίζεται την εταιρεία που διευθύνει ο κυρ Thomas που ίσως και τώρα μπορεί να προωθεί (αόρατη;), όχι μόνη της φυσικά, την Σωστή Αλήθεια για την φονικότητα του covid-19;

Πριν σχεδόν 1,5 χρόνο, με τίτλο «σκόνη και θρύψαλα» γράφαμε τα πιο κάτω ακριβώς γι’ αυτήν την εταιρεία:

Η αποκάλυψη (απ’ το reuters) ότι τα αφεντικά της πασίγνωστης φαρμακοβιομηχανίας Johnson & Johnson ήξεραν απ’ την δεκαετία του ’70 ότι η βρεφική πούδρα της (το γνωστό «ταλκ») περιείχε ποσότητες σκόνης ασβέστη προσθέτει έναν κρίκο στην αλυσίδα των αποκαλύψεων που, πέρα απ’ την συγκεκριμένη εταιρεία, θα έπρεπε να βάλουν πολλούς ψύλλους στ’ αυτιά των «καταναλωτών», για διάφορα παρόμοια «αθώα» εμπορεύματα φροντίδας του σώματος – και όχι μόνο.

Τον Αύγουστο του 2017 η J&J καταδικάστηκε σε πληρωμή αποζημίωσης 417 μυρίων δολαρίων στην Eva Echeverria που εμφάνισε καρκίνο των ωοθηκών, μετά από την χρήση του ταλκ στη σωματική υγεινή της.

Στα τέλη του περασμένου Μάη δικαστήριο της Καλιφόρνια καταδίκασε την εταιρεία να πληρώσει αποζημίωση 25,7 μυρίων δολαρίων στην Joanne Anderson, που υποφέρει από μεσοθηλίωμα, μια μορφή καρκίνου που συνδέεται με την έκθεση σε ασβέστη.

Και στα μέσα Ιούλη καταδικάστηκε να πληρώσει 4,69 δις δολάρια σε 22 γυναίκες που εμφάνισαν καρκίνο των ωοθηκών, πάλι λόγω της χρήσης του ταλκ.

Η ύπαρξη μιας ειδικής μορφής ινών ασβέστου (asbestiform fibres) σε υλικά “φροντίδας της επιδερμίδας” είναι γνωστή από χρόνια· όπως και η συσχέτιση των asbestiform fibres με διάφορους καρκίνους. Αυτό που έκανε η J&J απ’ την δεκαετία του ’70 και μετά (και εκθέτει το πρόσφατο ρεπορτάζ του reuters) ήταν να πληρώνει έρευνες που «αποδείκνυαν» ότι η baby powder της ήταν «καθαρή» από ασβέστη· αν και ήξερε ότι τρεις τουλάχιστον έρευνες απ’ το 1972 ως το 1975 έδειχναν το αντίθετο. Το γεγονός ότι ήξερε (όπως προκύπτει απ’ την εσωτερική αλληλογραφία των στελεχών της) υποδεικνύει δόλο και όχι αμέλεια· πράγμα που θα σημάνει πολλά στις 10.000 περίπου μηνύσεις που της έχουν γίνει από θύματα καρκίνου των ωοθηκών και μεσοθηλιώματος.

Η περίπτωση, το επαναλαμβάνουμε, δεν είναι μοναδική. Οι νανοκρύσταλλοι οξειδίου του τιτανίου που υπάρχουν στα αντιηλιακά, και ενοχοποιούνται για καρκίνους του δέρματος, είναι μια άλλη. Όταν, όμως, η «πληρωμένη σοφία» ότι οι καρκίνοι του δέρματος οφείλονται … στην έκθεση στον ήλιο (! – άρα ακόμα πιο συστηματική χρήση αντιηλιακών!!) υιοθετείται απ’ το πόπολο γιατί να μην συνεχίζουν την φονική κερδοφορία τους τα αφεντικά;

Φαίνεται «βουνό» το να απορρίπτουν οι «αναπτυγμένοι» καπιταλιστικά πληθυσμοί τα παραμύθια – κάθε είδους…

Johnson & Johnson: μια τυπική ιστορία (επιχειρηματικής) αλήθειας μιας τυπικής φαρμακευτικής με βαρύ όνομα. Τέτοιες «αλήθειες» είναι που πρέπει να περιφρουρηθούν και σήμερα· με σύστημα «πλημμύρα»…

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (14): η άφθονη αλήθεια

Πέμπτη 2 Απρίλη. Όχι μόνο ο εκπρόσωπος της Johnson & Johnson είχε μια θέση στην «άσκηση αλήθειας», σαν τμήμα του Event 201. Αλλά και το imperial college του Λονδίνου θα μπορούσε να έχει: είναι επίσημος σύμβουλος των αγγλικών κυβερνήσεων…

Πριν λίγες ημέρες (Σάββατο 28 Μάρτη) γράφαμε (κάτω απ’ τον τίτλο: οι τρομοκράτες!) για τις τερατώδεις προβλέψεις του ευαγούς αυτού ιδρύματος. Ότι χωρίς απαγορεύσεις θα πεθάνουν 45 εκατομμύρια στον πλανήτη, ενώ με τις απαγορεύσεις «μόλις» 1,3 εκατομμύρια.

Δυο μέρες μετά (επειδή, πιθανόν, έφαγαν κράξιμο υψηλού επιπέδου) οι απατεώνες προφήτες (συγγνώμη: εραστές της αλήθειας) έβγαλαν μια διορθωτική ανακοίνωση. Του είδους «ναι, ντάξει, δεν υπολογίσαμε αυτό κι εκείνο» – κουβέντες του είδους «ναι, είχε χαλάσει ο καταψύκτης μου και έτρεχαν νερά». Με τον «διορθωμένο» αλγόριθμο τα πτώματα της πρόβλεψης του imperial college έπεσαν κατά 30%. Και ο ευγενικά δηλητηριώδης Γ. Ιωαννίδης δήλωσε σχετικά «μπα, πάλι έξω πέφτουν» (με άλλα λόγια).

Δεν έχει όμως σημασία αν είσαι καραγκιόζης, απατεώνας, επιστημονικό κάθαρμα. Σημασία έχει να έχεις κύρος. Και το team του imperial college έχει άφθονο, οπότε λέει ό,τι γουστάρει.

Στην ελληνική κλίμακα δεν υπάρχει ένα imperial college· απατεώνες υπάρχουν άφθονοι όμως. Δεν θα τους καλούσαν στο Event 201 – αλλά είναι «δουλευταράδες». Ο ανίκητος enfant terrible του ΜΙΤ Κ. Δασκαλάκης, σχετικός μόνο με υπολογιστές, δήλωσε καναλιακά ότι «χωρίς μέτρα οι νεκροί στη χώρα μας – εννοεί στο ελλαδιστάν – θα ήταν από δέκα χιλιάδες έως μισό εκατομμύριο». Γιατί έτσι; Έτσι γουστάρει, έτσι γουστάρουν οι αγαπημένοι αλγόριθμοί του… Καλύτερα, πάντως, να μην τον εμπιστευτείτε να ποτίζει τις γλάστρες σας στις διακοπές σας, ούτε για μια μέρα…

Ο εθνικά διάσημος Σ. Τσιόρδας, που τείνει όλο και πιο καθαρά στο ρόλο «ο καλός μπάτσος», δήλωσε ότι «χωρίς μέτρα θα είχαμε 150 νεκρούς την ημέρα». Γιατί τόσοι; Με βάση ποιον αλγόριθμο; Έτσι! Ο φόβος πουλάει, ο θάνατος πουλάει – ή αυτή είναι η δουλειά που έχει αναλάβει να κάνει. (Στα μέσα Γενάρη άλλα έλεγε… όμως…. it is a dirty job and someone has to do it…)

Έτσι ακριβώς θα ανακηρυχτούν νικητές! Όπως θα έλεγε το ψόφιο κουνάβι «δεν έχει σημασία η πραγματικότητα, σημασία έχει η ισχύς». Θα γυρίσουν κάποια στιγμή και θα μας πουν «είδατε από τι σας γλυτώσαμε;» – εννοώντας τις γεμάτες πτωμαΐνη προβλέψεις τους. Θα εννοούν ότι τους χρωστάμε μεγάλη χάρη.

Καλό είναι να περιγελάει ο καθένας τις «προβλέψεις» της εξουσίας. Καλύτερο να την αμφισβητεί ολόκληρη…

Καπιταλισμός, κράτος και επιδημίες (15): το θέαμα

Πέμπτη 2 Απρίλη. Υποστηρίξαμε εξ’ αρχής ότι το Event 201 ΔΕΝ ήταν η «φθινοπωρινή συγκέντρωση των συνωμοτών». Υπάρχει όμως κάτι άλλο, που αφορά το σύγχρονο θέαμα, και τις μεθόδους να διαμορφώνει προληπτικά αυτά τα κουρέλια που λέγονται απ’ τους υπηκόους «συνείδηση», μέσα απ’ την παραγωγή εντυπώσεων.

Μιλώντας γενικά η φονική παγκόσμια επιδημία είναι ένα απ’ τα αγαπημένα θέματα της «φιλολογίας καταστροφής». Απ’ τα μυθιστορήματα ως τις ταινίες, απ’ το «Κοράκι» του Στήβεν Κίνγκ και το «Περί τυφλότητας» του Σαραμάγκου ως το κινηματογραφικό «Ξέσπασμα» και το «Contagion» του Σπίλμπεργκ (που γνωρίζει λαμπές ημέρες αν και είναι σχεδόν 10 χρόνων ταινία, βασισμένη στις προηγούμενες υγιεινιστικές τρομοεκστρατείες, με τις «γρίπες»…) ο φονικός ιός, (μαζί με τους «εξωγήινους», τις «μηχανές που επιτίθενται στους ανθρώπους» και την «απότομη κλιματική καταστροφή») είναι απ’ τα θέματα που οι αναπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες αγαπούν να φοβούνται.

Ωστόσο όλα αυτά είναι fiction, κι αυτό είναι αυτονόητο. Δημιουργούν ένα ορισμένο ιδεολογικό υπόβαθρο, αλλά μπορεί ο καθένας να δραπετεύσει στην πραγματική ζωή του, θεωρώντας τα δημιουργήματα της φαντασίας…

Το Event 201, και μάλιστα σε ανοικτή προβολή, έκανε ένα βήμα, ίσως και άλμα μπροστά. Παρότι είναι γνωστό πως δουλεύει η επιστημονική απάτη (: στατιστικές, τα διαγράμματα, οι καμπύλες…) ο περασμένος Οκτώβρης και Νοέμβρης ήταν (νομίζουμε) η πρώτη φορά που η φονική πανδημία ήταν μεν ένα «σενάριο», αλλά που κουβεντιαζόταν κανονικά, σοβαρά και ανοικτά από ευηπόληπτα αφεντικά· και πάντως όχι από κριτικούς σινεμά ή λογοτεχνίας.

Μέσα στο 1,5 εκατομμύριο θεατές του σύντομου περιληπτικού video του Event 201 ή τις σχεδόν 400.000 θεατές του πρώτου «επεισοδίου» θα πρέπει να υπήρχαν (στατιστικά αν το δει κανείς) “policy makers”, «influencers», διαφημιστές, κοινοί δημαγωγοί, αφεντικά διαφόρων ειδών και μεγεθών, κλπ. Θα ήταν δυνατόν το Event 201 όχι σαν συνωμοτική προεργασία «σκοτεινών κύκλων» αλλά σαν ιδεολογική προεργασία και παρακαταθήκη να έχει επηρεάσει τους «τρόπους αντίδρασης» κρατικών υπαλλήλων και «ειδικών» στον covid-19; Ειδικά σε σχέση με την “ακατάσχετη φονικότητα” του ιού;

Είναι κάτι που δεν μπορούμε να αποδείξουμε. Και πρακτικά δεν μπορεί να αποδειχθεί εκτός εάν διάφοροι «επώνυμοι της εξουσίας» βγουν κάποτε και δηλώσουν ότι «ναι, με είχε επηρεάσει». Ωστόσο είναι μια όχι αβάσιμη υπόθεση εργασίας απ’ την μεριά μας.

To Θέαμα της υγιεινομικής καταστροφής είναι μόνιμα αγαπημένο – και δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι το προσωπικό της εξουσίας (αυτό που φαίνεται σίγουρα…) βρίσκεται εκτός ιδεολογίας. Αλλά εκτός από «αγαπημένο» έγινε και επίκαιρο σαν πρακτικά προωθούμενος φόβος. Αυτό δεν οφείλεται στον covid-19. Σαν «φονιάς ιός» είναι εντελώς αποτυχημένος! Η διαχείρισή του όμως είναι άλλη ιστορία: σε μια κρίσιμη φάση της καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης οι «βοσκοί» σπρώχνουν τα ανθρώπινα «κοπάδια» προς μια «έξοδο», τρομοκρατημένα απ’ αυτό που έγραψε έγκαιρα ο Caffentzis και το θυμίσαμε πριν καμμιά δεκαριά μέρες (τα χρυσόψαρα χαμογελούν, Κυριακή 22 Μάρτη):

… Κάθε περίοδος καπιταλιστικής ανάπτυξης έχει τα αποκαλυψιακά της οράματα… Αναφέρομαι στις λειτουργικές Αποκαλύψεις που σημαδεύουν κάθε περίοδο σημαντικών αλλαγών στην καπιταλιστική ανάπτυξη και σκέψη. Γιατί η Αποκάλυψη εμφανιζόταν και σε άλλες περιόδους της καπιταλιστικής ιστορίας όταν … ο ταξικός ανταγωνισμός έφτανε ένα επίπεδο έντασης που αμφισβητούσε τον έλεγχο του κεφάλαιου… Η Αποκάλυψη δεν είναι ατύχημα. Οποτεδήποτε το τρέχον μοντέλο εκμετάλλευσης γίνεται μη βιώσιμο, το κεφάλαιο αρχίζει τους υπαινιγμούς περί θανάτου με την μορφή του τέλους του κόσμου…

(φωτογραφία πάνω: Η πανδημία σαν «επιτραπέζιο παιχνίδι». Με την σωστή διάταξη: μπροστά η γιατρός, πίσω ο πεζοναύτης…

Κάτω: σαν video game…)

Γλάστρες στα νεκροταφεία;

Τετάρτη 1 Απρίλη. (Κάνουμε ένα μικρό διάλειμα στον σχολιασμό του Event 201, αφού τρέχουν διάφορα).

Παραλείψαμε σκόπιμα χτες να κάνουμε μια συγκεκριμένη εξαίρεση στην κριτική μας στο «ιατρικό σώμα»: τους εντατικολόγους. Πρόκειται για ιατρική ειδικότητα πάνω σε ιατρική ειδικότητα. Οι εντατικολόγοι (οι γιατροί που κουμαντάρουν τις εντατικές) μπορεί να είναι καρδιολόγοι, πνευμονολόγοι, κλπ – έχουν κάνει ήδη τις σπουδές ειδικότητας. Και συνεχίζουν κάνοντας δεύτερη, για να μπουν στο πιο ζόρικο τμήμα των νοσοκομείων. Εκεί που οι ασθενείς είναι πάντα μεταξύ ζωής και θανάτου. Εκεί που δεν χωράει δωροδοκία, χρηματισμός – κανείς δεν μπορεί να αναστηθεί!… Ούτε γίνονται λαθροχειρίες στο “πότε” μιας εισαγωγής… Δεν υπάρχει άλλη αρμοδιότητα και γνώση ιατρική (νοσοκομειακή, δηλαδή περίθαλψης) που να συνορεύει de facto τόσο πολύ με τον θάνατο. Μπορεί και να γενικεύουμε λαθεμένα, αλλά θα το κάνουμε σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην διαρκή νοσοκομειακή πραγματικότητα: είναι σίγουρα οι εντατικολόγοι και όχι οι «γιατροί» γενικά που θα κρατήσουν στη ζωή τις αμφίβολες περιπτώσεις!

Κι εδώ έρχεται ξανά η κριτική ανάλυση της πραγματικότητας. Αυτοί κι αυτές (μαζί, πάντα, με τους νοσοκόμους / νοσοκόμες των εντατικών κλινικών) είναι που φροντίζουν να ζήσουν όσους / όσες επιζούν απ’ τις πνευμονικές επιπλοκές. Πάντα. Αυτοί κι αυτές (και καθόλου γενικά το «ιατρικό σώμα»!) είναι που ζουν εντατικά τώρα είτε τις επιπλοκές του covid-19 είτε όσα αποδίδονται σ’ αυτόν. Κι όμως, τι ειρωνεία! Ενώ όσοι αποθεραπεύονται είναι πολλαπλάσιοι όσων πεθαίνουν, είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια στην υγιεινιστική τρομοκρατική στατιστική του θανάτου!

Αυτό, για την ασταμάτητη μηχανή, δεν είναι μόνο ηθικό· είναι πολιτικότατο ζήτημα! Γιατί αυτοί οι εντατικολόγοι / ες δεν απαιτούν, με όλη την ένταση που δικαιούνται, να σταματήσει η δημαγωγία του θανάτου, και αντί για το μέτρημα όσων πεθαίνουν, να είναι «πρώτη» και «δεύτερη» και «τρίτη» είδηση διαρκώς και παντού, σ’ όλα τα κράτη – και σίγουρα στο ελλαδιστάν – το μέτρημα των πολύ περισσότερων που βγαίνουν ζωντανοί απ’ τα νοσοκομεία; Γιατί αυτοί οι «παλαβοί», οι «ταγμένοι» της ιατρικής και της δημόσιας υγείας δέχονται ο κόπος τους να γίνεται «λεπτομέρεια», «σημειώσεις» ουσιαστικά στο covid-19 τρομοθέαμα;

Η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει απάντηση. Ξέρει όμως ότι αυτοί κι αυτές υποτιμώνται όταν προβάλλονται σαν «κακομοίρηδες» και «φουκαράδε ήρωες» που «παλεύουν» – ίσα για να τους χειροκροτάει κάθε μικροαστός από μακρυά και εκ του ασφαλούς. Ξέρουμε ότι έχουν τις γνώσεις και το ηθικό κύρος όχι απλά να απαιτήσουν αλλά να επιβάλλουν την ανατροπή της «στατιστικής του θανάτου». Όχι για να δικαιωθούν – η δουλειά τους δικαιώνεται πρώτ’ απ΄όλα στις συνειδήσεις τους…. Μόνο γι’ αυτό: για να σπάσουν την τρομοκρατία!

Όσο δεν το κάνουν, όσο δεν κλωτσάνε το τραπέζι της δημαγωγίας, μετατρέπονται σε γλάστρες των μηντιακών νεκροταφείων. Δεν τους αξίζει· όχι, δεν τους αξίζει! Δεν αξίζει όμως ούτε στην πραγματικότητα.

Μόνο τα αφεντικά και τους ψοφοδεείς λακέδες τους εξυπηρετεί.

Εξ οικείων τα βέλη, ξανά

Τετάρτη 1 Απρίλη. Κρατώντας ακέραιη την πολιτική κριτική μας, είτε στην τρομοεκστρατεία περί τον covid-19, είτε στο «ιατρικό σώμα» που προσφέρει το κύρος τους στον νεοκρατισμό, βρίσκουμε λάθος να παραλείψουμε τις ιατρικές αντιρρήσεις (ισχυρές, πίσω απ’ τα επιστημονικά υπονοούμενα) που σπάνε την Τ.Ι.Ν.Α. αυτής της μεθοδικής τρομοκρατίας. Σημαίνει αυτό, μήπως, ότι ανακαλύπτουμε τους «άγιους» μέσα στην κόλαση; Όχι! Δείχνουμε την «επιστημονική» σχετικότητα (ενδεχομένως και δολιότητα) των ιατρικο-κρατικών «αληθειών» που νομιμοποιούν τον στρατιωτικό νόμο μέσα σ’ ένα πυκνό σύννεφο τρομοπαραγωγής. Δείχνουμε, εν τέλει, ότι αυτό που εμφανίζεται μπροστά μας σαν ακλόνητη «ιατρική αλήθεια» είναι πολύ περισσότερο πολιτική επιλογή («γιατρών») απ’ όσο θα ήθελαν να παραδεχτούν. Κι αυτό αποσαφηνίζεται όταν μαθαίνει ο καθένας την άλλη «επιστημονική / ιατρική» άποψη.

Κι αφού αυτές οι περιβόητες «ιατρικές αλήθειες» είναι απ’ την γέννησή τους την ίδια πολιτικές, όχι μόνο οι «ιατρικές» αλλά και οι καθαρόαιμα πολιτικές κριτικές έχουν κάθε λόγο και δικαίωμα. Όσοι, με αναίδεια, θα προσπαθούσαν να μας αποστομώσουν με το επιχείρημα «είστε γιατροί;» ας δουν και ακούσουν πιο κάτω έναν ακόμα τέτοιον.

Ο Sucharit Bhakdi (μας είναι άγνωστος! ευχαριστούμε Σ.) πρέπει να έχει στη γερμανία ένα ορισμένο status. Τέτοιο που να του επιτρέπει να απευθύνεται στην Μέρκελ χωρίς να γίνεται περίγελως. Κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με τον Γ. Ιωαννίδη, και (απ’ όσα διαβάζουμε στη διεθνή φιλολογία) με έναν αυξανόμενο αριθμό πρωτοκλασσάτων δυτικών επιδημιολόγων, λοιμωξιολόγων και λοιπών παρόμοιων ειδικών, που καταλαβαίνουν ότι η υγιεινιστική αστυνομία (για την οποία γράφαμε χτες, και θα επανέλθουμε) δεν έχει καμμία σχέση με την «πραγματική» πραγματικότητα της όποιας επιδημίας. Και ανησυχούν. Καταλαβαίνουν ότι ο υγιεινιστικός στρατιωτικός νόμος θα επιδεινώσει μεσοπρόθεσμα την κατάσταση των εκατομμυρίων υπηκόων, όχι μόνο στην ψυχο-συναισθηματική σφαίρα, αλλά ακόμα και σ’ αυτήν του καθ’ αυτήν του covid-19 και της «μόλυνσης»: αν οι ιώσεις αντιμετωπίζονταν με την αστυνομία και τον στρατό, τότε οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι θα είχαν κάνει την ευρώπη “τέρας υγείας”… (Η ασταμάτητη μηχανή δεν εννοεί καθόλου αυτήν την επιδείνωση σαν «ατύχημα», σαν «παράπλευρες απώλειες»… Την θεωρεί στόχο… Περισσότερα προσεχώς).

Ο Sucharit Bhakdi έστειλε στις 26 Μάρτη μια ανοικτή επιστολή στην Μέρκελ προκαλώντας την εναντίον των απαγορευτικών μέτρων στη γερμανία (που ακόμα είναι πιο «ήπια» απ’ ότι στην ελλάδα, στην ιταλία, στη γαλλία και στην ισπανία…) Στο υποτιτλισμένο (απ’ τα αγγλικά) 14λεπτο video που ακολουθεί, πριν 3 ημέρες, επαναλαμβάνει τις ερωτήσεις του προς την κεντρική γερμανική πολιτική βιτρίνα, κάπως πιο αναλυτικά.

Μπορεί να πει ο καθένας: ααααα… δυο γιατροί τρεις γνώμες! Αλλά επειδή τώρα μιλάμε για ζωές, και μάλιστα όχι για τις ζωές των βαριά ασθενών (αυτές δεν επηρεάζονται απ’ τον στρατιωτικό νόμο) αλλά για τις ζωές όλων των υπόλοιπων, η δεύτερη (και η τρίτη…) γνώμη έχουν ιδιαίτερη σημασία…

(Αν δεν βλέπετε τους υπότιτλους, οπωσδήποτε το cc).

Ο σαδιστικός παροξυσμός της εξουσίας που έγινε «γιατρός»

Τετάρτη 1 Απρίλη. Κάνουν βόλτα στην παραλία της Σαλονίκης, στη μεσημεριάτικη λιακάδα (ο ήλιος ενισχύει την βιταμίνη D και άρα το ανοσοποιητικό σύστημα, αλλά ξεχάστε το…): απαγορεύεται! Κάνουν ουρά έξω απ’ τις τράπεζες ή έξω απ’ τα μαγαζιά πληρωμής νερού και ρεύματος (που έχουν γίνει ασανσέρ: όχι άνω των 2 ατόμων), ή στα ATM: απαγορεύεται! Κάνουν ημερήσια έξοδο / βόλτα στα μπακάλικα: απαγορεύεται! (και καθόλου λόγω κριτικής στο εμπόρευμα!) Επιμένουν να περπατάνε δυό δυό, χεράκι – χεράκι: απαγορεύεται!

Το τι είναι ο στρατιωτικός νόμος και τι σχέση έχει με την υγεία της μορφής – κράτος (και όχι, βέβαια, την δική μας) αποδεικνύεται πια ολοφάνερα (ακόμα και οι «κόκκινοι» μπλόγκερς μπορεί να χαμπαριάσουν…). Αποδεικνύεται στην παράκρουση των ντόπιων πολιτικών βιτρινών, που έχουν φορέσει ιδεατά την άσπρη μπλούζα και έχουν αναλάβει την επιβολή της γενικής (κοινωνικής) αναισθησίας!…

Δεν πρέπει πια να περνάνε αλλιώς τις ώρες τους απ’ το να παρακολουθούν τους δημαγωγούς (τα δημοσιογραφικά τσιράκια τους δηλαδή, καθόλου λίγα) και ύστερα να σκέφτονται τι άλλο να κάνουν για να σφίξουν ακόμα περισσότερα τις βίδες που λιώνουν ακόμα και την πιο στοιχειώδη πραγματική κοινωνική ζωή. Έναν φόβο προσπαθούν να απλώσουν παντού: όχι απλά του ιού, αλλά (μέσω αυτού) του «ιαματικού νόμου» – και της τάξης…. Ο ένας ηλίθιος σκέφτεται την μονοδρόμηση των διαδρόμων στα μπακάλικα, «για να μην πέφτει ο ένας πάνω στον άλλο» (και φανάρια οπωσδήποτε, για τις προτεραιότητες. Και τροχόμπατσοι για τα τροχαία με τα καροτσάκια…). Οι άλλοι μαντρώνουν το θρυλικό «θαλάσσιο μέτωπο» της Σαλονίκης, και περιορίζουν το ωράριο για βόλτες (πράγμα που θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη συγκέντρωση ανθρώπων, αφού θα έχουν ελάχιστες ώρες στη διάθεσή τους να περπατήσουν στον ήλιο…). Κάγκελα, κάγκελα παντού!

Και όχι μόνο φυσικά κάγκελα. Αλλά και ψηφιακά. Ο υπουργός Πιερρακάκης, υπεύθυνος ψηφιακής κρατικής εξουσίας, ορκιζόταν τις προάλλες ότι τα data και τα μεταdata που στέλνει η απρόσεκτη μάζα των υπηκόων μέσω μηνυμάτων για να δικαιολογεί τις εξόδους απ’ τα σπίτια / φυλακές, δεν αξιοποιούνται καθόλου… Ότι πάνε στα σκουπίδια είπε (προφανώς επειδή απευθύνεται σε ηλίθιους ή άσχετους…)

Πώς, τότε, εντοπίζονται εκείνοι κι εκείνες που στέλνουν την ίδια ημέρα περισσότερα από 2 μηνύματα για να πάρουν την «άδεια» (απ’ την μηχανή), ε; Ο αλγόριθμος κάνει ταύτιση των αριθμών των κινητών τηλεφώνων βέβαια! Και γιατί να κάνει αυτήν την ταύτιση και να πετιούνται στα σκουπίδια τα στοιχεία των κατόχων τους; Προς τι η επεξεργασία; Για τα σκουπίδια; Επειδή ο υπουργός είναι τίμιος άνθρωπος; Χα!!!

Ο «τίμιος υπουργός» ψηφιακού κρατικού κάτεργου έχει, πάντως, κι αυτός προτάσεις για το σφίξιμο της βίδας. Ή είναι διατεθειμένος να υλοποιήσει τις ιδέες άλλων, του ίδιου εξουσιαστικού φυράματος με δαύτον. Πρώτον, να καταργηθούν οι χάρτινες δηλώσεις «περιορισμένης απόδρασης» – όλα ψηφιακά, όλα στο στομάχι του Μεγάλου Πανοπτικού! Δεύτερον ωράρια! Θα βγαίνουν οι υπήκοοι και θα μπαίνουν στα σπίτια τους κτυπώντας κάρτα! Εννοείται το πανοπτικό (κάποιος «έξυπνος» αλγόριθμος) θα παρακολουθεί αν παραβίασαν το ωράριο (αν έκαναν «υπερωρίες» εκτός σπιτιού / φυλακής…), και κάπου θα στέλνει ένα alert! Τα υπόλοιπα θα είναι αρμοδιότητα του υπουργείου δημόσιας τάξης… As usual…

Εν τω μεταξύ ο βρώμικος «παγκόσμιος οργανισμός υγείας» έχει τις δικές του έγνοιες. Ας πούμε μια ακόμα διάβρωση της γλώσσας. «Δεν πρέπει (αποφάνθηκαν οι δικοί του χρυσοκάνθαροι ειδικοί) να μιλάμε για ‘κοινωνική αποστασιοποίηση’ (social distancing)… Πρέπει να την λέμε ‘φυσική αποστασιοποίηση’ (physical distancing)… Γιατί (λένε οι ειδικοί της αλλοτρίωσης) μπορείτε να συνεχίσετε να είστε κοινωνικότατοι… Αρκεί να το κάνετε από απόσταση… Τηλε-»

Το έχουμε καταλάβει Κύριοι! Τραμπούκοι με γραβάτες, με πουλάδες ή με άσπρες φόρμες, του ενός ή του άλλου επιπέδου, έχουμε καταλάβει τι θέλετε!!! Είμαστε λίγοι, αλλά έτσι είναι πάντα στην αρχή. Άλλωστε, μεθυσμένοι εσείς απ’ την επιτυχία σας στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, δεν αντέχετε άλλο να κρύβεστε πίσω απ’ τον κορονοϊό. Ξεμυτίζετε…

Οπότε ένα μόνο. Αν ποτέ τα καταφέρουμε, οι κλωτσιές της αμοιβής σας δεν θα είναι καθόλου «τηλε-».

Καθόλου.