Tag: υγεία

Η πολιτική οικονομία της αναδιάρθρωσης (των “υπηρεσιών υγείας”) 6: το τέλος της αρχής

Δευτέρα 20 Απρίλη. Κάναμε σε δύο δόσεις (το περασμένο Σάββατο και σήμερα) μια πιεσμένη χρονικά, περιληπτική και διαγώνια επισκόπηση του ρόλου και της θέσης που δόθηκε, με διπλό τρόπο, στις εντατικές κλινικές, στη διάρκεια της εξελισσόμενης τρομοεκστρατείας: είτε σαν «εξαγωγείς φερέτρων» είτε σαν το εικονικό ταβάνι της «ισοπεδωμένης καμπύλης». Πρόκειται για δύο πλευρές του ίδιου χειρισμού: οι μεθ κλήθηκαν να μορφοποιήσουν τα όρια του φορντικού συστήματος υγείας, ενδεχομένως μάλιστα να τα «ανακοινώσουν ηρωϊκά», σε μια ιστορική φάση που εντατικοποιείται (και άρα πρέπει να νομιμοποιηθεί) ο ριζικός βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικος μετασχηματισμός του.

Είναι κάτι παραπάνω από συμβολικό: η μυθολογική προσήλωση στις “δυνατότητες ή μη των εντατικών” εκκένωσε τα νοσοκομεία, κι όχι μόνο τα νοσοκομεία “αναφοράς”!! Απότομα, η προτεραιότητα των κρουσμάτων του δήθεν φονιά covid-19 έγινε αποκλειστικότητα· ελάχιστες ανάγκες φροντίδας υγείας «χωρούσαν» πια στα άλλοτε γενικά νοσοκομεία… Σα να λέμε: ο τελευταίος κρίκος εξαφάνισε την αλυσίδα! Ο ίδιος ο «συνωστισμός» σ’ αυτά (τα νοσοκομεία) από ελπίδα θεραπείας έγινε βασικός παράγοντας νοσηρότητας… Από πολιτική άποψη το ζήτημα είναι σοβαρό, γιατί αυτό που έχει συμβεί είναι αδιανόητο από όποια σκοπιά κι αν αντιμετωπίζει κανείς το θέμα covid-19. Ακόμα και οι ενώσεις φίλων της καραντίνας (πολυμελείς!) θα έπρεπε να έχουν κολώσει μ’ αυτήν την εκκένωση!!! (Έγινε το αντίθετο βέβαια: την αποδέχτηκαν, χωρίς να καταλαβαίνουν τι προηγούμενο νομιμοποίησαν…)

Για παράδειγμα, σύμφωνα με απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες, το αγγλικό σύστημα υγείας (NHS) έχει τετραπλάσιο αριθμό ΑΔΕΙΩΝ κρεβατιών απ’ ότι οποιαδήποτε συνηθισμένη περιόδο, τέτοια εποχή, στην ιστορία του! Ειδικά οι ασθενείς με καρδιολογικά προβλήματα «εξαφανίστηκαν» (δηλαδή διώχτηκαν) απ’ τα νοσοκομεία…. (Αυτό πιθανολογείται πως έχει αυξήσει τους κατ’ οίκον θανάτους καρδιοπαθών. Μένει όμως να φανεί σε τι βαθμό αυτό συμβαίνει, αν θα αναγνωριστεί, ή αν θα προστεθούν τέτοιες περιπτώσεις στο θανατόμετρο του covid-19).

Σε κάθε περίπτωση: αυτή η νοσοκομειακή «εκκαθάριση», που συμβαίνει παντού στον καπιταλιστικό κόσμο, ακόμα κι αν κρατήσει «μόνο» μερικές εβδομάδες ακόμα, σηματοδοτεί ουσιαστικά την «αυτοακύρωση» του φορντικού συστήματος φροντίδας υγείας!! Ποτέ πριν στην ιστορία της κλινικής και του νοσοκομείου δεν ήταν αυτά τα συστήματα “ρεζερβέ” με ελάχιστη πληρότητα (δηλαδή σχεδόν άδεια)…

Είναι «φυσιολογικό» πια πως η κοινωνική αποξένωση («social distancing»…) δεν αφορά μόνο τις πλατείες ή τα μπακάλικα· αφορά και (κυρίως αυτήν) την αναπαράσταση της σωστής «φροντίδας υγείας» σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο: πρέπει να είναι ατομική, μόνιμα φοβική και precise χάρη στη διαρκή ροή ατομικών data.

Φαίνεται πως αυτή είναι η αναπαράσταση της “φροντίδας για την υγεία σου” που διαχέεται στο σύνολο της κοινωνικής ζωής. Σ’ αυτή τη φάση με πρωτόγονα διατεταγμένο, πραξικοπηματικό τρόπο, με γενικές, καθολικές απαγορεύσεις· μελλοντικά μέσω της αλγοριθμικής μαζικά ατομικής επιτήρησης / φυλάκισης.

Ο Μ. Foucault, στο «η γέννηση της κλινικής» γράφει κάπου στον πρόλογο:

…Η κλινική, την οποία επικαλούνται ακατάπαυστα για τον εμπειρισμό της, για την απλότητα της προσοχής της και για τη φροντίδα με την οποία αφήνει τα πράγματα να έρθουν σιωπηλά μπροστά στο βλέμμα χωρίς να τα διαταράσσει με κανένα λόγο, οφείλει την πραγματική της σπουδαιότητα στο γεγονός ότι είναι μια σε βάθος αναδιοργάνωση όχι μόνο των ιατρικών γνώσεων αλλά και της ίδιας της δυνατότητας ενός λόγου περί της ασθένειας…

Υποστηρίζουμε ότι ζούμε σε μια κορύφωση (ίσως ακολουθήσουν κι άλλες) μιας ακόμα βαθιάς αναδιάρθρωσης «όχι μόνο των ιατρικών γνώσεων αλλά και των λόγων περί ασθένειας». Ζούμε μια βιοπολιτική αναδιάρθρωση, που πάντως έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια και έχει προχωρήσει χωρίς να συναντήσει την εργατική κριτική προσοχή που θα έπρεπε. Μια βιοπολιτική αναδιάρθρωση που δεν εξαντλείται βέβαια στην υγεία-κεφάλαιο (είτε επιχειρηματικό, είτε κρατικό, είτε ατομικό), αλλά οπωσδήποτε την περιλαμβάνει σε κεντρικές θέσεις.

Υποστηρίζουμε επίσης ότι οι μεθ τοποθετήθηκαν σαν «η σημαδούρα που μαγνητίζει, τρομάζει και αποτρέπει» οποιαδήποτε αντίρρηση σ’ αυτήν την αναδιάρθρωση. Οι μεθ έγιναν ταυτόχρονα το άλλοθι της επιδεικτικής εκκένωσης του παραδοσιακού φορντικού συτήματος υγείας, και η σημαία του «ή οικιακή φυλάκιση ή θάνατος»! Αυτό δίνει το βιο-πολιτικό νόημα αυτής της σχεδόν παγκόσμιας (καπιταλιστικής) συγχρονίας του επιχειρήματος «να μην κορεστούν οι εντατικές μας», άσχετα απ’ τις πραγματικές δυνατότητές τους. Και, κυρίως ενάντια σε οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση θα πετύχαινε το ίδιο χωρίς τρομοκρατία, χωρίς να νομιμοποιήσει την καταστολή με «ιατρικά επιχειρήματα» και χωρίς να ανοίξει τον δρόμο στο βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα…

(Έγινε αυτή η ιδεολογική / πολιτική χρήση των μεθ με πρόθεση ή απλά προέκυψε; Έχει σημασία νομίζετε; Στον καπιταλισμό πάντα κάποιοι κερδίζουν…)

Κι ύστερα η “γενική οικονομία” και η “γεωπολιτική” της αναδιάρθρωσης…

Δευτέρα 20 Απρίλη. Θεωρούμε ότι παρά τις αντικειμενικές και σε ορισμένες περιπτώσεις τις σκληρές δυσκολίες, η κριτική ανάλυση από εργατικές θέσεις (όπως την υπηρετεί η ασταμάτητη μηχανή) όχι μόνο άντεξε στην covid-19 τρομοπλημμύρα και στην παρανοϊκή “there is no alternative” εκστρατεία, αλλά έχει υποδείξει και κάποιες κατευθύνσεις (ακόμα και «μονοπάτια») ξεπεράσματος της κρατικής τρομοκρατίας και της εθελοδουλείας σ’ αυτήν. Οπωσδήποτε σε συγκεκριμένα βασικά ζητήματα.

Όμως αυτό (εκτιμάμε ότι) είναι μόνο ένα μέρος της δουλειάς. Η επιτάχυνση της βιο-πολιτικής βίας «παράγει» διαρκώς γεγονότα – και τα όπλα της κριτικής πρέπει να είναι εύστοχα σ’ έναν ορίζοντα 360 μοιρών. Πράγμα που σημαίνει ότι στο επόμενο διάστημα θα πρέπει να κοιτάμε και προς άλλες μεριές, είτε συνδέονται άμεσα είτε έμμεσα με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία…

Ένα μικρό πανόραμα…

Κυριακή 19 Απρίλη. Η μνήμη έχει γίνει αδύνατη. Πολύ αδύνατη. Προσηλωμένο το μυαλό στην οχύρωσή του απέναντι στον καθημερινό πληροφοριακό βομβαρδισμό (τρομοκρατικό όπως τώρα ή απλά αποπροσανατολιστικό πάντα) αναλώνεται εύκολα στο σήμερα. Και, κατά κάποιον τρόπο, χάνει την αίσθηση του γενικού, του διευρυμένου.

Το team του offGuardian ή κάποιοι συνεργάτες του μάζεψαν πριν λίγες ημέρες τις 50 πιο χαρακτηριστικές ανακοινώσεις, απειλές, «ειδήσεις», δηλώσεις σχετικά με την διαχείριση του covid-19 σε διάφορα πολιτισμένα και δημοκρατικά μέρη του κόσμου. Απ’ αυτές η ασταμάτητη μηχανή διάλεξε τις 32 και σας τις παρουσιάζει σε χρονολογική σειρά.

Δείτε τις. Κι αν βελτιώνουν την υγεία σας, πείτε στους φίλους σας ότι χρειάζεσθε οπωσδήποτε την βοήθειά τους. (Άλλων την υγεία είναι σίγουρο ότι την εκφράζουν όλα αυτά).

Οι τίτλοι κάτω απ’ τα αποσπάσματα, χωρίς τις ημερομηνίες, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αναζήτηση των πρωτότυπων σε οποιοδήποτε ψαχτήρι…

Η “εντατική θεραπεία” σαν κρίκος της φροντίδας υγείας

Σάββατο 18 Απρίλη. Πριν η ασταμάτητη μηχανή εκθέσει την αποψή της (και εκτεθεί, aς usual!) για τον τρόπο που έχουν χρησιμοποιηθεί οι μονάδες εντατικής θεραπείας στην τρομοεκστρατεία, απαραίτητες κάποιες «εγκυκλοπαιδικές γνώσεις». Τα πιο κάτω απ’ την ελληνική εκδοχή της wikipedia:

Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), Διεθνώς: Intensive Care Unit (ICU) είναι ένα ειδικό τμήμα του Νοσοκομείου όπου παρέχονται υπηρεσίες Επείγουσας και Εντατικής Ιατρικής. Σε κάποια νοσοκομεία υπάρχουν και ειδικές μονάδες για κάποιες ιατρικές ειδικότητες και ανάλογα με τις ανάγκες.

Η πρώτη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας ιδρύθηκε στη Κοπεγχάγη το 1953 λόγω της επιδημίας πολιομυελίτιδας (επειδή πολλοί ασθενείς απαιτούσαν σταθερό αερισμό και παρακολούθηση).. Τη δεκαετία του 1960 αναγνωρίστηκε η σημαντικότητα των καρδιακών αρρυθμιών σαν αιτία νοσηρότητας και θνητότητας στο έμφραγμα του μυοκαρδίου. Αυτό οδήγησε τη χρήση ρουτίνας της συνεχούς παρακολούθησης της καρδιακής λειτουργίας (monitoring) στις MEΘ.

Συνηθισμένες συσκευές που χρησιμοποιούνται στη ΜΕΘ περιλαμβάνουν ηλεκτρονικούς αναπνευστήρες για μηχανική υποστήριξη της αναπνοής μέσω ενδοτραχειακού σωλήνα ή τραχειοστομίας, παλμογράφους (μόνιτορς) για παρακολούθηση των ζωτικών λειτουργιών όπως καρδιακή λειτουργία, αναπνοή, αρτηριακή πίεση, θερμοκρασία κλπ, εξωτερικούς βηματοδότες, απινιδωτές, μηχανήματα τεχνητού νεφρού και αναλυτής αερίων αίματος που είναι το βασικό διαγνωστικό μηχάνημα στη ΜΕΘ. Υλικά που χρησιμοποιούνται είναι τα σετ ενδοφλέβιων γραμμών, σωλήνες διατροφής, παροχετεύσεις και καθετήρες. Τα συνηθέστερα χρησιμοποιούμενα φάρμακα είναι τα ινότροπα για ενίσχυση της καρδιακής λειτουργίας και της αρτηριακής πίεσης, αναλγητικά και κατασταλτικά καθώς και αντιβοτικά.

Οι κυριότερες νοσηρές καταστάσεις που αντιμετωπίζονται στη ΜΕΘ είναι το κώμα, η αναπνευστική ανεπάρκεια και το σοκ (κυκλοφοριακή καταπληξία) καθώς και οι λοιμώξεις που αποτελούν και την πρώτη αιτία θανάτου. Νοσήματα που αντιμετωπίζονται συνήθως είναι οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, βαρείς τραυματισμοί, δηλητηριάσεις, εμφράγματα, κακοήθεις αρρυθμίες, μετεγχειρητικές επιπλοκές, επιπλοκές της κύησης, πνευμονίες και σηψαιμία, βαριές νευρολογικές διαταραχές όπως η μυασθένεια και γενικώς κάθε περίπτωση όπου υπάρχει άμεση απειλή της ζωής. Επίσης υποστηρίζονται άτομα με εγκεφαλικό θάνατο που πρόκειται να γίνουν δότες οργάνων.

Το γενικό νοσοκομείο έχει γραμμική (ή πολυγραμμική) δομή – κατάγεται άμεσα, εξάλλου, απ’ τον φορντισμό / ταιηλορισμό (θυμίζουμε: 2η βιομηχανική επανάσταση…). Απ’ αυτήν την άποψη η εντατική είναι ο τελευταίος κρίκος της “αλυσίδας παραγωγής φροντίδας υγείας”: είναι το τελευταίο τμήμα (της νοσοκομειακής σειράς τμημάτων, ειδικοτήτων, κλινικών και εργαστηρίων) όπου καταλήγουν εκείνοι οι ασθενείς που αντιμετωπίζουν σοβαρή απειλή για την υγεία τους, και χρειάζονται διαρκή (ιατρική και νοσηλευτική) παρακολούθηση, διαρκή υποστήριξη διάφορων βασικών σωματικών λειτουργιών τους από κατάλληλο τεχνικό εξοπλισμό – μέχρις ότου αυτές οι βασικές λειτουργίες του σώματος αρχίσουν να γίνονται από μόνες τους. Ή, διαφορετικά,… “το μοιραίο”.

Αν και το κόστος κατασκευής μιας μονάδας εντατικής θεραπείας (ενός κρεβατιού δηλαδή με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό) δεν είναι μεγάλο (θεωρούμενο, μάλιστα, «πάγιο κεφάλαιο» της ιατρικής φροντίδας) ακριβή είναι η χρήση της. Γιατί συμπεριλαμβάνει τους μισθούς γιατρών, νοσοκόμων και καθαριστριών, τα αναλώσιμα υλικά, την συντήρηση των μηχανημάτων, την διαρκή απολύμανση (και άλλα που δεν γνωρίζουμε). Αυτός είναι ο λόγος (και το ελλαδιστάν είναι μια γνωστή περίπτωση) που μπορεί να υπάρχουν μονάδες εντατικής θεραπείας (δηλαδή ο εξοπλισμός) αλλά να παραμένουν «κλειστές» (δεν υπάρχει η ανάλογη ζωντανή εργασία… – για «λόγους οικονομίας»…)

Σε κάθε περίπτωση, και υπό το πρίσμα της «υγείας – και της φροντίδας υγείας – ως εμπορεύματος», η εντατική είναι ίσως το πιο αντιεμπορικό τμήμα της σύγχρονης καπιταλιστικής ιατρικής· και, ταυτόχρονα, εκείνος ο κρίκος της «αλυσίδας συναρμολόγησης της υγείας» με τους περισσότερους θανάτους. Αυτό θα πρέπει να το συγκρατήσετε για την συνέχεια.

Η “εντατική θεραπεία” σαν κρίκος της πολιτικής υγείας

Σάββατο 18 Απρίλη. Οι δύο παρακάτω πίνακες δείχνουν τον αριθμό (ενεργών) κρεβατιών (μονάδων) εντατικής διαφόρων κρατών ανά 100.000 κατοίκους (δεν ξέρουμε όμως με βεβαιότητα αν αφορά μόνο τα δημόσια νοσοκομεία ή το σύνολο, δηλαδή και τα ιδιωτικά. Το “total” στον πρώτο πίνακα παραπέμπει μάλλον στο σύνολο). Ο πρώτος αφορά τον πλανήτη, ο δεύτερος τα ευρωπαϊκά κράτη (κυρίως τα μέλη της ε.ε.). Τα στοιχεία είναι ΠΡΙΝ την «πανδημία».

Οι διαφορές είναι εντυπωσιακές, ειδικά αν συγκρίνει κανείς κράτη «πρώτης γραμμής» της 2ης βιομηχανικής επανάστασης (γερμανία, γαλλία, ιταλία, ισπανία, αγγλία) που διαθέτουν δημόσια συστήματα υγείας. Πού οφείλονται αυτές οι διαφορές; Ένας λόγος είναι η πολιτικο-οικονομική διαχείριση της «φροντίδας υγείας» από κράτος σε κράτος. Δεν είναι όμως, μόνον αυτός. Για παράδειγμα το ψοφιοκουναβιστάν (ηπα για τους αρχάριους…) που πρακτικά δεν έχει δημόσιο σύστημα υγείας που να καλύπτει το σύνολο του πληθυσμού (και όπου ένα μεγάλο τμήμα του είναι «underclass» και δεν έχει καν ιδιωτική ασφάλιση) έχει πενταπλάσιες μ.ε.θ. απ’ την αγγλία που διαθέτει δημόσιο σύστημα υγείας· και θεωρείται καλό. Υπεισέρχονται, λοιπόν, και διαφορετικές προσεγγίσεις ιατρικού ή/και επιδημιολογικού (με την ευρεία έννοια) χαρακτήρα, ανάλογα με την γενική κατάσταση υγείας του κάθε φορά διαφορετικού πληθυσμού, αλλά και τις (διαφορετικές) απόψεις για το ποιες περιπτώσεις πρέπει να φτάνουν στην εντατική…

Ας ανακεφαλαιώσουμε:

– απ’ την μεριά των ασθενών (και των φίλων / συγγενών τους), απ’ την μεριά των χρηστών των υπηρεσιών υγείας δηλαδή, οι εντατικές είναι η ανεπιθύμητη, εξαιρετικά δυσάρεστη αλλά υποχρεωτική «τελευταία ευκαιρία / ελπίδα» να ζήσουν σε ζόρικες περιπτώσεις αρρώστιας ή ατυχήματος…

– απ’ την μεριά του οργανογράμματος της μοντέρνας ιατρικής οι εντατικές είναι το τέλος της «γραμμής παραγωγής υγείας», το έσχατο όριο των δυνατοτήτων φροντίδας…

– απ’ την μεριά των διαδικασιών εμπορευματοποίησης της υγείας οι εντατικές είναι το λιγότερο (έως καθόλου) ενδιαφέρον ζήτημα: στον ωμό και άμεσο αιωρισμό μεταξύ ζωής και θανάτου σ’ ένα κρεβάτι νοσοκομείου, με σωληνάκια και μόνιτορ ένα γύρω, δεν μπορεί να πουλήσει κανένας ούτε άμεσα το ένα ούτε άμεσα το άλλο….

– απ’ την μεριά των (κρατικών) πολιτικών υγείας οι εντατικές είναι (συνήθως;) ένας τομέας «φυσαρμόνικα». (Με δεδομένο, ωστόσο, ότι οι εντατικολόγοι είναι μια σπάνια επιλεγόμενη και μάλλον δύσκολη ιατρική ειδικότητα, είναι αβέβαιο αν, σε περίπτωση επείγουσας μεγάλης ανάγκης, θα βρεθεί η ζωντανή εργασία που θα αξιοποιήσει το αποθηκευμένο «πάγιο κεφάλαιο» κάποιων κλινών εντατικής που έχουν παρκαριστεί και είναι “κλειστές”. Τεχνικά μερικές δεκάδες κρεβάτια εντατικής μπορεί να φτιάχνονται πολύ γρηγορότερα απ’ όσο να βρεθεί η ζωντανή εργασία που θα τα καλύψει δουλεύοντας….)

Μετά απ’ αυτά μπορούμε να ρωτήσουμε: πως και γιατί συνέβει, σε συνθήκες υγιεινιστικής τρομοκρατίας και τεχνητής «κρίσης υγείας» λόγω covid-19, σχεδόν το σύνολο των καπιταλιστικών κρατών του πλανήτη, κάποια μάλιστα με εξαιρετικά ισχυρούς τομείς μεθ (όπως οι ηπα ή η γερμανία), να επικαλεστούν όλα το ίδιο «επιχείρημα» νομιμοποίησης των πραξικοπημάτων ελέγχου των κοινωνιών τους, δηλαδή το να προστατέψουμε τις περιορισμένες δυνατότητες των μεθ μας; Και, συμπληρωματικά αλλά όχι χωρίς σημασία: γιατί η ίδια «κραυγή αγωνίας» (;;;) δεν έχει εκτοξευτεί στις επιδημίες γρίπης (που «φορτώνουν» το ίδιο αν όχι περισσότερο τις εντατικές)· και γιατί δεν θα εκτοξευόταν σε περίπτωση κανονικού πολέμου;

Με άλλα λόγια το ερώτημα είναι: γιατί οι μεθ χρησιμοποιήθηκαν ιδεολογικά έτσι όπως χρησιμοποιήθηκαν στην τρέχουσα υγιεινιστική τρομοεκστρατεία;

Η πολιτική οικονομία της αναδιάρθρωσης (των “υπηρεσιών υγείας”) 1: το θέατρο

Σάββατο 18 Απρίλη. Η πιο εύκολη (αλλά καθόλου υποχρεωτικά η σωστή) απάντηση θα μπορούσε να είναι: φόβος! Οι κρατικές αρχές ή/και οι «ειδικοί σύμβουλοί τους» φοβήθηκαν ότι η φονικότητα του covid-19 είναι τόσο μεγάλη που θα ξεπεράσει τις δυνατότητες φροντίδας των συστημάτων υγείας· και, ότι, κατά συνέπεια, θα κατηγορηθούν απ’ τους πληθυσμούς… «Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο» θα ειρωνευόταν η καπιταλιστική ιστορία… Μοιάζει να το ενισχύει το γεγονός ότι κάποια (πολύ λίγα) δυτικά κράτη αύξησαν «εν θερμώ» τον αριθμό των μηχανικών αναπνευστήρων που διαθέτουν τα δημόσια συστήματά τους: η γερμανία από 25.000 τους έκανε 40.000, και η γαλλία από 7.000 (έναντι των 9.236 το 2006…) τους έκανε 30.000… Όμως αυτή η «ανθρωπιά» αντιφάσκει με μια σειρά σοβαρών στοιχείων:

Πρώτον, ακόμα κι αν το κίνητρο ήταν το να σώσουν τα τομάρια τους, όλες οι πρωτοκοσμικές αρχές αδιαφόρησαν εντελώς να αποκτήσουν έγκυρο know how περί τον covid-19 όσο καιρό (σχεδόν 2 μήνες) η επιδημία βρισκόταν πολύ μακριά απ’ τα σύνορά τους, στην κίνα. Δεν έστειλαν αντιπροσωπείες «ειδικών» αφενός για να μάθουν από πρώτο χέρι τα χαρακτηριστικά του φαινομένου, και αφετέρου για να δουν από όσο πιο κοντά γίνεται την επίδραση της επιδημίας σ’ ένα οργανωμένο σύστημα δημόσιας υγείας όπως το κινεζικό. Είναι σαφές ότι το σύνολο των «δυτικών κρατικών αρχών» μάθαιναν για τον «ιό της κίνας» απ’ τους ίδιους δημαγωγικούς μηχανισμούς που χρησιμοποιούν για την συστηματική εξαπάτηση των πληθυσμών. Απ’ τα ενσωματωμένα στις ανάγκες του 4ου παγκόσμιου πολέμου μήντια. Έπιναν αυτό που πουλάνε, κάτι που είναι ανάθεμα ακόμα και για τους (παραδοσιακούς) πρεζέμπορους. Με άλλα λόγια: αυτές οι κρατικές αρχές θα μπορούσαν πράγματι να κατηγορηθούν για αδιαφορία και απουσία έγκαιρης γνωσιολογικής και τεχνικής προετοιμασίας…

Δεύτερον, από πολύ νωρίς, με βάση τα όσα είχαν γίνει γνωστά απ’ την «κινεζική εμπειρία» (από επίσημες κρατικές ή ιατρικές ανακοινώσεις του Πεκίνου), υπήρξαν προτάσεις διαφορετικής αντιμετώπισης μιας επιδημίας που (αν πετάξει κανείς στα σκουπίδια την συστηματική δημαγωγία…) δεν έχει μεγαλύτερη φονικότητα από 0,5%, έστω όμως ότι μπορεί ακόμα κι αυτό να ξαφνιάσει. Οι προτάσεις προέρχονταν από αξιοσέβαστους «ειδικούς» των δυτικών συστημάτων υγείας. ΚΑΝΕΙΣ δεν πρότεινε ή δεν υπονόησε «αφήστε τους να πεθαίνουν σαν τα σκυλιά»! Οι εναλλακτικές προτάσεις δεν σκόπευαν στην υπερφόρτωση των εντατικών! Είχαν ακριβώς τον ίδιο στόχο: το να φτάσουν όσο το δυνατόν λιγότεροι / ες πρώτα στα νοσοκομεία και, στη συνέχεια, στον τελευταίο κρίκο τους. Είχαν όμως πολύ συγκεκριμένη στόχευση προστασίας και φροντίδας (τις ευάλωτες ηλικίες ή/και άτομα), μιας και ήταν έγκαιρα γνωστό το ποιά υποκείμενα νοσήματα επιβαρύνουν τις πνευμονικές λοιμώξεις. Συμπληρωμένη απ’ την πεποίθηση ότι η απόκτηση της γενικής ανοσίας του πληθυσμού μέσα απ’ την φυσική διασπορά του ιού στο μεγαλύτερο μέρος του θα ήταν επιθυμητή έως και αναγκαία. Ποιά ήταν τα χαρακτηριστικά αυτών των εναλλακτικών προτάσεων και γιατί συκοφαντήθηκαν, δαιμονοποιήθηκαν ή και αγνοήθηκαν; Δύο τουλάχιστον. Ήταν αντιαπαγορευτικές. Δεν έδιναν, σε καμμία περίπτωση, στη μορφή – κράτος τον ρόλο που άρπαξε απ’ τα μαλλιά κάνοντας το ένα πραξικόπημα μετά το άλλο («διαγωνισμό σκληρότητας» χαρακτήρισαν αυτές τις κρατικές πρακτικές οι γερμανοί «πράσινοι»…) Και ήταν εναντίον των φαρμακοβιομηχανιών. Εναντίον του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος θα λέγαμε: δεν του άφηνε περιθώρια να εμφανιστεί, κάποια στιγμή, πλήρως αρματωμένο, σαν «σωτήρας» (παραπέμπουμε επ’ αυτού σε διάφορα video που έχουμε ήδη αναρτήσει τον προηγούμενο καιρό).

Τρίτον, είναι πια βέβαιο: ΟΛΕΣ οι δυτικές κρατικές αρχές έδωσαν κατευθύνσεις στις ιατρικές τέτοιες να χρεώνουν σα “νεκρό από covid-19” οποιονδήποτε μπορούσαν!!! Απ’ αυτούς που απλά είχαν «κολλήσει» πριν μπουν σ’ ένα νοσοκομείο, ως εκείνους που «κολλούσαν» μέσα στο νοσοκομείο· και απ’ αυτούς που βρίσκονταν «θετικοί» μετά θάνατο, ως εκείνους που δεν βρέθηκαν καν ποτέ «θετικοί»!!! Αυτή η τεχνητή διόγκωση «των θυμάτων του κορονοϊού» δεν ταιριάζει καθόλου με την ιδέα καλολαδωμένων (δημόσιων) συστημάτων υγείας· ταιριάζει όμως τέλεια με την παραγωγή τρόμου!

Η μοναδική έρευνα με νεκροψία, άρα απόλυτα ακριβής, που έγινε στην ιταλία σε λίγο παραπάνω από 50 νεκρούς-του-covid-19 έδειξε ότι μόνο το 12% απ’ αυτούς τους θανάτους θα μπορούσε να αποδοθεί χωρίς αμφιβολία στις πνευμονικές επιπλοκές εξαιτίας της μόλυνσης απ’ τον covid-19… To υπόλοιπο 88%;;;; Τρέχα γύρευε…)

Τέταρτον: παρά τις αντίθετες συμβουλές των κινέζων “ειδικών” διάφορα κράτη αμέλησαν, αδιαφόρησαν, παρέλειψαν για καιρό (για κρίσιμο διάστημα) να προστατέψουν γιατρούς και νοσοκόμους απ’ την μόλυνση από τον covid-19. Με αποτέλεσμα (ακόμα και με ήπια ή με καθόλου συμπτώματα) ένα μέγεθος απόλυτα απαραίτητης ζωντανής εργασίας να βγαίνει εκτός! Αυτό δεν ταιριάζει καθόλου με τον «ανθρώπινο, πολύ ανθρωπίνο φόβο μήπως και δεν αντέξουν τα συστήματα υγείας»!!! Το εντελώς αντίθετο! Και πάλι αυτές οι κρατικές αρχές θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για «κατά συρροήν εγκλήματα εξ αμελείας»…

Πέμπτον: παρά τα εντελώς αντίθετα δεδομένα και την κοινή λογική, αυτές οι ίδιες κρατικές αρχές δεν φρέναραν (μπορεί και να προώθησαν) την τρομοκρατία του “όποιος έχει κολλήσει είναι εν δυνάμει νεκρός”. Αν το να εμποδιστεί ο πανικός σε τέτοιου είδους καταστάσεις είναι το νούμερο 1 καθήκον μιας “ανθρώπινης, πολύ ανθρώπινης εξουσίας”, αυτές οι κρατικές αρχές έκαναν (ή επέτρεψαν ή φρόντισαν να γίνει) το ακριβώς αντίθετο!!! Αυτό – και δεν χρειάζεται ιδιαίτερο μυαλό – επιβάρυνε πολύ, σε διάφορες φάσεις, τα δημόσια συστήματα υγείας, όπως ήταν αναμενόμενο. Όχι τις εντατικές αλλά τις “εισόδους”, τους πρώτους κρίκους… Κι αυτός ο συνωστισμός “κρουσμάτων” έκανε τα νοσοκομεία (σε διάφορες περιπτώσεις και ως ένα χρονικό σημείο) εντατικά φυτώρια μετάδοσης του covid-19· ενόσω οι απαγορεύσεις, η διατεταγμένη κοινωνική αποξένωση και ο αστυνομικός υγιεινισμός σκόπευαν, υποτίθεται, στο αντίθετο…

Αν κάποιος ήθελε να πιάσει τα πιο πάνω ένα-ένα με σκοπό να απαλλάξει την τρομοκρατική ρητορική και πρακτική απ’ τον πραγματικό της χαρακτήρα και να την αθωώσει, μπορεί δικολαβικά να πετύχαινε κάποιες αμφιβολίες εδώ κι εκεί. “Δεν ήξεραν”…. “δεν μπορούσαν”…. “ξαφνιάστηκαν”…. “δεν πρόλαβαν”… “δεν κατάλαβαν”…. “παρεξήγησαν”… κλπ, κλπ… Αν όμως δεν είναι τόσο “καλούλης” και τα συμπαραθέσει με το πραγματικό τους βάρος (η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι “καλούλα”!) τότε το συμπέρασμα βγαίνει εύλογα: ποτέ δεν ήταν η “υπερφόρτωση των εντατικών” από πολιτική και οικονομική (καπιταλιστική) άποψη το κεντρικό ζήτημα στη “διαφύλαξη της δημόσιας υγείας” στην τρέχουσα συγκυρία!

Χρησιμοποιήθηκαν οι μεθ, αξιοποιήθηκαν ιδεολογικά και δημαγωγικά για χάρη της μαζικής τρομοεκστρατείας επειδή είναι εκείνος ο δημόσια αναγνωρίσιμος κρίκος της αλυσίδας συναρμολόγησης της δημόσιας υγείας που, πραγματικά, φοβίζει. “Μυρίζει θάνατο” – πώς να το πούμε; Επιπλέον; Είναι ο πιο αδιάφορος (απ’ την άποψη των “επενδύσεων” και της “κεροδοφορίας”) στην εξελισσόμενη health industry revolution 4.0!!!…

Πράγμα που σημαίνει: ακόμα κι αν αυτός ο κρίκος “καιγόταν” η (πραγματική) δουλειά θα είχε γίνει…

Η πολιτική οικονομία της αναδιάρθρωσης (των “υπηρεσιών υγείας”) 2: the coffins ‘n’ the curve!

Σάββατο 18 Απρίλη. Πέρα απ’ την γενική (κοινωνική) επίγνωση ότι «κακό είναι να μπαίνεις στην εντατική, αλλά είναι η τελευταία ελπίδα», οι μεθ εμφανίστηκαν στην καθεστωτική δημαγωγία με δύο τρόπους. Ο ένας ήταν ο καθαρά τρομοκρατικός: φέρετρα! Τα φέρετρα, σαν εκροή των μεθ, «εντυπώθηκαν» στη μαζική, πανικόβλητη παράνοια (λειτούργησαν μια χαρά δηλαδή…) παρότι σε πολλές περιπτώσεις αποδείχθηκε γρήγορα ότι ήταν (όπως λέγεται στην ψηφιακή αργκώ) “fake” φωτογραφίες και video… Δεν βαριέσαι; Το ψέμα έχει μακριά ποδάρια· και η αποκάλυψή του κοντά χέρια. (Μπορεί να έχει και εσωτερική, συναισθηματική μοϊκάνα…)

Ο άλλος τρόπος ήταν… η «καμπύλη»! Η «καμπύλη» (και η “ισοπέδωσή της”, που έγινε πολύ δημοφιλής και στα μέρη μας, χάρη στους αρχιπαπάδες και το λοιπό τρομοκυβερνοσόι της “προσευχής των 6.00”) πουλήθηκε μαζικά και πολύ φυσιολογικά σε εκατομύρια αλαλιασμένους πρωτοκοσμικούς υπηκόους, που ξέχασαν ακόμα και τα στοιχειώδη που μαθαίνει κανείς στο γυμνάσιο!!! Δεν ήταν απλά Η απόδειξη για την “ορθότητα” και την “αποτελεσματικότητα” των (υγιεινιστικών…) πραξικοπημάτων. Ήταν και μια μύηση (“ψευτο”μύηση στην πραγματικότητα…) στα “εργαλεία” των πληροφορικάριων-της-υγείας (που είναι, πια, οι κατεξοχήν “γιατροί”!): διαγράμματα, καμπύλες (ω, τι κομψότης!), πίνακες, όλη η μεταφυσική αναπαράσταση – των πάντων!

Πριν θυμίσουμε αυτά τα στοιχειώδη, μια χρήσιμη ιστορική αναδρομή. Τακτικά, ειδικά στις πρώτες φάσεις της τρομοεκστρατείας και των απαγορεύσεων, χρησιμοποιήθηκε δημαγωγικά το “παράδειγμα” της πανδημίας γρίπης του 1918 (αυτή που ονομάστηκε “ισπανική” ενώ θα έπρεπε να λέγεται “αμερικάνικη”…) και δύο αμερικανικών πολιτειών, της Philadelphia και του St. Louis (ευχαριστούμε τον Η. για την υπόδειξη και τα στοιχεία). Η διοίκηση της πρώτης αδιαφόρησε για την φονικότητα της γρίπης και δεν πήρε μέτρα· αντίθετα οι δημόσιες εκδηλώσεις και συναθροίσεις έγιναν κανονικά. Μια τεράστια παρέλαση έγινε όπως είχε προγραμματιστεί τον Σεπτέμβρη παρότι είχαν υπάρξει οι πρώτοι νεκροί. H διοίκηση του γειτονικού St. Louis ήταν προκομένη, πήρε ό,τι απαγορευτικό μέτρο μπορούσε – και, κατά την ιστορική αφήγηση «δικαιώθηκε»! (Είναι το γνωστό διπολικό μοντέλο: ο πωλών τοις μετρητοίς vs ο πωλών επί πιστώσει, κλπ).

Το παρακάτω «διάγραμμα» εικονογραφεί την σωφροσύνη των μέτρων (St. Louis, διακεκομμένη γραμή) απέναντι στην αδιαφορία (Philadelphia). Συνήθως προβάλλεται κάπως έτσι:

Αν ήταν έτσι είναι ξεκάθαρο ότι στη Philadelphia έγινε μακελιό εκείνο το μακρινό 1918 – ενώ το νοικοκυρεμένο St. Louis την έβγαλε καθαρή. Όμως ολόκληρο το διάγραμμα είναι αυτό:

Εδώ η εννόηση είναι κάπως διαφορετική! Ενώ, πράγματι, έγινε μακελιό στη Philadelphia επί ένα μήνα, τον Οκτώβρη του 1918, στη συνέχεια εκεί η φονικότητα σχεδόν μηδενίστηκε… Αντίθετα, στο νοικοκυρεμένο St. Louis οι θάνατοι συνεχίστηκαν, και μάλιστα είχαν μια δυσοίωνη ανοδική τάση στα μέσα Δεκέμβρη, για να ξαναπέσουν ευτυχώς στη συνέχεια…

Στην προκείμενη περίπτωση οι «κορυφώσεις» και οι «ισοπεδώσεις» έχουν μόνο στατιστική αξία. Το πραγματικό ενδιαφέρον, η πραγματική σημασία, βρίσκεται στο εμβαδόν των επιφανειών ανάμεσα στις γραμμές και τον οριζόντιο άξονα: αυτό σχετίζεται με το σύνολο των νεκρών στις δύο περιπτώσεις.

Και ναι, πράγματι, υπήρξε διαφορά ποσοστού θνησιμότητας ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις. Για την Philadelphia στο διάστημα 8/9/1918 – 28/12/1918 ήταν 719 νεκροί ανά 100.000 κατοίκους, και για το St. Louis το μισό, 347/100.000. Αλλά η Philadelphia, εκτός απ’ το να είναι (τότε) μια «βαριά βιομηχανική πόλη» (με ότι σήμαινε στη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα από άποψη περιβάλλοντος, αέρα, κλπ, το «βαριά βιομηχανική πόλη») με έναν «παστωμένο» πληθυσμό 2 εκατομυρίων ψυχών (το μεγαλύτερο μέρος εργάτες, εργάτριες, και πολυμελείς οικογένειες σε φτωχόσπιτα), είχε ένα πολύ σοβαρό μειονέκτημα: το 75% του ιατρικού προσωπικού της πόλης (γιατροί και νοσοκόμοι) είχε μετατεθεί στην ευρώπη, για τις ανάγκες του 1ου παγκόσμιου πολέμου… Χωρίς γιατρούς και νοσοκόμες δεν θα έπρεπε να περιμένει κανείς σπουδαία αποτελέσματα για την αντιμετώπιση της επιδημίας.. Αντίθετα το St. Louis είχε το 1/3 του πληθυσμού (κάτω από 700.000 ψυχές), και αρκετά μεγάλη γερμανική παροικία. Είναι προφανές ότι το γερμανικής καταγωγής ιατρικό προσωπικό δεν στάλθηκε στο μέτωπο του πολέμου κατά των γερμανών… Είναι επίσης γνωστό πως κάποια «περιοριστικά μέτρα» ίσχυαν ήδη στο St.Louis, σε βάρος των “γερμανών εχθρών” κατοίκων… Τέλος είχε εκεί πολύ λιγότερες βιομηχανίες (κυρίως μπύρας)…

Εν τέλει, συνεκτιμώντας κανείς όλους τους παράγοντες, θα συμπέραινε κάτι όχι μόνο για την “αποτελεσματικότητα των απαγορεύσεων” το 1918, αλλά και για την σημασία ενός γεγονότος-κλειδί. Όπως συνέβη και στο Bergamo με το ματς Αταλάντα – Βαλένθια, έτσι και στην περίπτωση της Philadelphia η παρέλαση-της-ελευθερίας (που συγκέντρωσε, τον έναν πάνω στον άλλο στα πεζοδρόμια, πάνω από 200.000 ανθρώπους) ήταν που έκρινε την εξέλιξη μιας τόσο εύκολα μεταδόσιμης ίωσης.

(φωτογραφίες: Παίρνεις τους πνιγμένους / δολοφονημένους μετανάστες του 2013 και τους παρουσιάζεις σαν «νεκρούς του covid-19» το 2020 – ποιό είναι το πρόβλημα; Παίρνεις ένα στρατιωτικό κονβόι φορτηγών απ’ τη γαλλία και το πουλάς σαν «μεταφορά εκατοντάδων νεκρών από τον στρατό στην ιταλία» – ποιό είναι το πρόβλημα; Όσοι θέλουν θάνατο για να δικαιολογήσουν την εθελοδουλεία τους, θάνατο θα αγοράσουν, ή οποιαδήποτε απομίμησή του – με την κατάλληλη λεζάντα. Διάολε, είναι ο 21ος αιώνας, καπιταλιστικότατος, δεν είναι παίξε γέλασε!)

Η πολιτική οικονομία της αναδιάρθρωσης (των “υπηρεσιών υγείας”) 3: the flat curve!

Σάββατο 18 Απρίλη. Ο τρόπος που ο γραφιστικός φετιχισμός των στατιστικών έβαλε τις μεθ με οπτικό / εννοιακό τρόπο στο κέντρο της στρατηγικής των υγιεινιστικών πραξικοπημάτων είναι η από πάνω εικόνα. Η διάστικτη οριζόντια γραμμή είναι η δυναμικότητα των μεθ… Το κόκκινο (εννοείται: αιμοβόρο!) καρούμπαλο είναι ο χάρος που βγήκε παγανιά, «χωρίς προστατευτικά μέσα». Το ήπιο γαλάζιο (η ράχη κάποιας φάλαινας ίσως;) είναι ο εξημερωμένος μαύρος άρχοντας, χάρη στα «προστατευτικά μέσα». Στο διάγραμμα είναι όλα σωστά τοποθετημένα: η ράχη του κήτους της κρατικής / αστυνομικής «προστασίας» σέβεται το όριο της δυναμικότητας του συστήματος υγείας… ενώ το κόκκινο Αραράτ είναι η απόδειξη της «κοινωνικής ανευθυνότητας και αναλγησίας», εννοείται χωρίς κιβωτό…. Συνεπώς; Συνεπώς κουρνιάζουμε στην προστατευτική εγγύηση της γαλάζιας φάλαινας: with protective measures…. For ever! Ό,τι πει τ’ αφεντικό! Ταμάμ!!!

Η εικονογράφηση είναι χυδαία. Ακόμα πιο χυδαία είναι η απαίτηση να γίνει δεκτή η «ισοπέδωση της καμπύλης» σαν η “επι του όρους ομιλία” της δημόσιας υγείας. Γιατί, ακόμα κι όταν η κεντρική επιτροπή επιδημιών της αγγλίας (cdc) και το καθεστωτικό economist σερβίρουν αυτό το δηλητηριώδες φρούτο, δεν αρνούνται στους εαυτούς τους το δικαίωμα να διασκεδάσουν εικονογραφώντας το πόσο ηλίθιοι θα είναι όσοι το φάνε: ο οριζόντιος άξονας είναι ο άξονας του χρόνου, και είναι απόλυτα σαφές ότι η “γαλάζια καμπύλη” συνεχίζει χρονικά, και συνεχίζει, και συνεχίζει, και συνεχίζει… Όσο για το εμβαδόν (δηλαδή τον πραγματικό αριθμό των νεκρών); Μην βάλετε στοίχημα ότι το κόκκινο είναι μεγαλύτερο απ’ το μπλε – θα το χάσετε…

Ενώ οι μεθ σαν εκροή σειράς φερέτρων είναι αυτό που όλοι θα έπρεπε να περιμένουν, το “οικείο”, ο τρόμος και η θλίψη που ξέρει ή μπορεί να φανταστεί ο καθένας, οι μεθ σαν μια σειρά μπιμπίκια που οριοθετούν τον θάνατο σε αργή κίνηση απ’ τον θάνατο σε γρήγορη είναι κάτι διαφορετικό: είναι η αναπαράσταση της τεχνο-γραφειοκρατίας που είναι ικανή να φτιάχνει τέτοια διαγράμματα ορίζοντας ποιός ρυθμός θανάτου είναι αποδεκτός και ποιός όχι. Φυσικά ο μέσος αποσβωλωμένος υπήκοος ΔΕΝ πρέπει να καταλάβει πως εδώ, μ’ αυτά τα γλυκά σχήματα και χρώματα, απλά του δείχνουν ότι αν πρόκειται να βγει μέσα σε ξύλινο κουτί από κάποια μεθ θα πρέπει να το κάνει “κοινωνικά υπεύθυνα” και χωρίς βιασύνες. Καλύτερα να περιμένει στην ουρά ο θάνατος, όπως οι καταναλωτές στα super market… Όχι! Αυτό που πρέπει να καταλάβει ο κάθε “πειθαρχημένος στρατιώτης” είναι ότι μια “υψομετρική” διακρίνει και χωρίζει την κόλαση απ’ τον παράδεισο…

Κάπως έτσι η “ισοπέδωση της καμπύλης” έγινε η υγιεινιστική κοινοτοπία των πραξικοπημάτων. Κάπως έτσι κάθε ιερέας της εξαπάτησης ανακηρύχτηκε σε λαϊκό ήρωα. Κάπως έτσι η παράταση του θεάματος του θανάτου έγινε σπονδή στη ζωή. Κάπως έτσι έγιναν αφόρητα πολλοί όχι απλά εκείνοι που φοβούνται, αλλά εκείνοι που όταν δεν έχουν φέρετρα στο στόμα τους (και στο μυαλό τους) έχουν “ισοπεδωμένες καμπύλες” – νομίζοντας ότι κάποια μπουλντόζα ίσιωσε το κληρονομημένο οικόπεδο, για να μπορούν να κτίσουν…

Είπαμε ως τώρα δυο τρία πράγματα για τις μεθ και γύρω απ’ αυτές. Όμως ακόμα δεν έχουμε απαντήσει με την πληρότητα που θα έπρεπε στο ερώτημα: γιατί οι μεθ χρησιμοποιήθηκαν ιδεολογικά έτσι όπως χρησιμοποιήθηκαν στην τρέχουσα υγιεινιστική τρομοεκστρατεία;

Μην ανησυχείτε. Και η ερχόμενη Δευτέρα μέρα είναι! Για αύριο Κυριακή; Κάτι ιδιαίτερο…

Ο covid-19… “μηχανολόγος»!

Παρασκευή 17 Απρίλη. Τι σχέση έχουν αυτά τα πιο πάνω με την τρέχουσα πανδημία; Έχουν και παραέχουν!!! Ο κατ’ οίκον μαζικός αποκλεισμός, που είναι σχεδόν (αλλά ακόμα μόνο «σχεδόν») ολοκληρωτικός, ήταν αδιανόητος ακόμα και πριν 10 ή 15 χρόνια· έστω και με μια «πανδημία» 10 φορές πιο φονική απ’ την τωρινή! Αν είναι εφικτός σε μεγάλο βαθμό τώρα, αυτό δεν οφείλεται καθόλου στο ότι οι ειδικοί των αφεντικών και τα αφεντικά τα ίδια «κόπτονται για την καλή μας υγεία» ενώ άλλοτε θα αδιαφορούσαν…. Αλλά μόνο (το τονίζουμε ΜΟΝΟ) επειδή απ’ την μια ο βαθμός ανάπτυξης των ψηφιακών τηλεπικοινωνιών και απ’ την άλλη ο βαθμός της κοινωνικής εξοικείωσης με διάφορες «χρήσεις» τους είναι τέτοιοι που επιτρέπουν την επέκταση (συχνά βίαιη) της τηλε-εργασίας (ο κυρ Peretti γι’ αυτήν μιλάει πιο πάνω, στη βιομηχανία…), της τηλε-εκπαίδευσης, της τηλε-διασκέδασης, της τηλε-κατανάλωσης και του τηλε-αυνανισμού. Η κοινωνική αποξένωση είναι τώρα εφικτή, και μάλιστα μπορεί να επιβληθεί μόνο (ξανά ΜΟΝΟ) επειδή σχεδόν ο καθένας / η καθεμιά έχει στην κατοχή του ένα τηλεκοντρόλ της καθημερινής ζωής / ρουφιάνο, και οι «εφαρμογές» έχουν «απλοποιηθεί» (στα μάτια των χρηστών και μόνο…) τόσο ώστε, κουτσά στραβά να μπορούν να τις χρησιμοποιούν!!! Δόθηκε πολύ, πάρα πολύ έδαφος και αέρας στην ψηφιακή μεσολάβηση τις τελευταίες δεκαετίες· δουλεύτηκε απ’ τα κάτω πάρα πολλή αποξένωση· δεν ήταν δυνατόν να μείνουν ανεκμετάλλευτες τέτοιες ευκαιρίες! Είναι “κεφάλαιο”!!!

Αυτή είναι η ιστορική, καπιταλιστική διαφορά της «πανδημίας του covid-19» εν έτει 2019 – 2020 σε σχέση με την «πανδημία της γρίπης των πτηνών» (2003 – 2004) ή ακόμα και σε σχέση με την «πανδημία της γρίπης των χοίρων» (2009 – 2010), παρότι και στις δύο γριπο-περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν ακριβώς τα ίδια ιδεολογικά όπλα (και οι ίδιοι «ειδικοί») για την μαζική παραγωγή υγιεινιστικού τρόμου: η «κοινωνικοποίηση» ορισμένων τεχνολογικών πλευρών του καπιταλισμού έχει προχωρήσει τώρα, στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, όπως απ’ την άλλη πλευρά έχουν προχωρήσει δύο πράγματα. Η ίδια η τεχνολογική βάση της καπιταλιστικής συσσώρευσης / εκμετάλλευσης (π.χ.: γενικευμένη datοποίηση, big data, κλπ) και η «συγκέντρωση κεφαλαίου» σε πολλούς τομείς (cloud, internet of things, κλπ).

Είναι ολέθριο το γεγονός ότι στα μυαλά της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπινων κεφαλιών η «υγιεινιστική κρίση» του covid-19 διαχωρίστηκε απ’ την στοιχειώδη επίγνωση της πολύ γενικότερης (καπιταλιστικής) κρίσης / αναδιαρθρωσης! Είναι, για παράδειγμα, προφανές (και η ασταμάτητη μηχανή το υποστηρίζει όχι επειδή είναι «γιατρός» ή «ειδικός», αλλά επειδή είναι υπεραρκετή η κοινή λογική) ότι η παραγωγή, η διαχείριση και η εμπέδωση του Μεγάλου Υγιεινιστικού Φόβου δεν πρόκειται να βελτιώσει σε τίποτα την «υγεία» κανενός πληθυσμού! Το αντίθετο, ακριβώς, θα συμβεί· συμβαίνει ήδη: θα αρρωστήσει ακόμα περισσότερο και χειρότερα τον κόσμο! Διαφορετικά τι στο διάολο θα έκαναν τα αφεντικά και οι λακέδες της health industry 4.0; Θα πούλαγαν κάστανα και χαρτομάντηλα στους δρόμους;

(Θα σας έκανε, άραγε, εντύπωση αν μαθαίνατε ότι βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη από διάφορες μεριές μελέτες, έρευνες, πίνακες και κατηγοριοποιήσεις «μολυσματικής επικινδυνότητας» εργασιακών αντικειμένων ανάλογα με την άμεση, φυσική «κοινωνική συνάφεια» κάθε δουλειάς αλλά, φυσικά, και τον μισθό; Ποιά είναι, λέτε, η χρησιμότητα τέτοιων «πνευματικών κόπων» των στατιστικολόγων – με την βοήθεια μηχανών πάντα – ε; Να προστατευτούν τα κέφια σας ή να οργανωθεί ακόμα καλύτερα και σε βάθος χρόνου η εργασιακή αναδιάρθρωση και με όρους health data; Νομίζετε ότι οι επιδημίες και οι πανδημίες θα θεωρηθούν «επαγγελματικές ασθένειες» ή «εργατικά ατυχήματα»;)

(φωτογραφία: Μετάφραση για όσους / όσες θα είχαν πάρει proficiency αλλά δεν συμπάθησαν την «αγγλικού».

Η αναλογία με την αντιτρομοκρατία είναι χρήσιμη επειδή δείχνει την κατεύθυνση της κίνησης της πολιτικής για την πανδημία. Φαντάσου ότι εντοπίζεται ένας νέος ασθενής με κορονοϊό. Μόλις αυτός ή αυτή προκύψουν θετικοί, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα δεδομένα των κινητών για να εντοπίσει οποιονδήποτε αυτός ή αυτή συνάντησε από κοντά, ίσως εστιάζοντας στις περιπτώσεις που η άμεση επαφή κράτησε παραπάνω από λίγα λεπτά. Το σήμα του κινητού σου μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί για την επιβολή μέτρων αποκλεισμού. Βγες απ’ το διαμέρισμά σου και οι αρχές θα το μάθουν. Άσε το τηλέφωνο στο σπίτι και θα σου τηλεφωνήσουν. Βγάλε την μπαταρία και ένα περιπολικό θα είναι έξω απ’ την πόρτα σου σε λίγα λεπτά…

Αναλογία με τον “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας” είπατε; Fuck!!! Κάτι σαν “δίδυμοι πύργοι” ή “μπατακλάν” ας πούμε; Ξανά fuck! Πώς και δεν την πρόσεξε αυτήν την αναλογία το πλήθος των εξαίσιων θυμάτων της ιδεολογίας;)

Η Αποκάλυψη είναι εδώ! Μην την χάσετε!

Παρασκευή 17 Απρίλη. Είναι η τρίτη φορά μέσα σε ένα μήνα που παραθέτουμε αυτό το απόσπασμα· μπορεί να γινόμαστε μονότονοι… (Δεν είναι από συνήθεια… Είναι από κακοήθεια!) Να, για παράδειγμα, ο τίτλος των καθεστωτικών New York Times πριν 3 ημέρες, που έρχεται στα λόγια του Caffentzis:

… Κάθε περίοδος καπιταλιστικής ανάπτυξης έχει τα αποκαλυψιακά της οράματα… Αναφέρομαι στις λειτουργικές Αποκαλύψεις που σημαδεύουν κάθε περίοδο σημαντικών αλλαγών στην καπιταλιστική ανάπτυξη και σκέψη. Γιατί η Αποκάλυψη εμφανιζόταν και σε άλλες περιόδους της καπιταλιστικής ιστορίας όταν … ο ταξικός ανταγωνισμός έφτανε ένα επίπεδο έντασης που αμφισβητούσε τον έλεγχο του κεφάλαιου… Η Αποκάλυψη δεν είναι ατύχημα. Οποτεδήποτε το τρέχον μοντέλο εκμετάλλευσης γίνεται μη βιώσιμο, το κεφάλαιο αρχίζει τους υπαινιγμούς περί θανάτου με την μορφή του τέλους του κόσμου…

Κι όχι μόνο υπαινιγμούς! Διάφοροι (πολλοί, σχεδόν οι πάντες…) έχουν καλομάθει στην “ειρήνη” του δυτικού καπιταλισμού, και απωθούν τα βασικά: πρόκειται για μεγαμηχανή καταστροφής!!! Αν είναι ανιστόρητοι… ας πρόσεχαν!

Κάποιος (“κοινωνικά ανεύθυνος” προφανώς!!!), δεν έχει σημασία ποιος, ειρωνευόταν τις προάλλες την τρομοεκστρατεία· κι έτσι κάπως την ρεζιλεύει:

… Τα βρετανικά ταμπλόιντ δημοσιεύουν ιστορίες τρόμου για “γιατρούς” που στέκονται παράμερα αδύναμοι, παρακολουθώντας ασθενείς να πεθαίνουν από ασφυξία. Σύμφωνα μ’ αυτές τις ιστορίες, όχι μόνο αυτοί οι “γιατροί” είναι ανίκανοι να φροντίσουν 400 ασθενείς όλους κι όλους με οποιονδήποτε απ’ τους πάνω από 8.000 αναπνευστήρες που διαθέτει το ενωμένο βασίλειο αλλά, επιπλέον, ασθενείς που έχει σταματήσει η καρδιά τους (και, κατά συνέπεια, έχουν χάσει τις αισθήσεις τους) και μπορούν πια να “πεθάνουν μέσα στην αγωνία” με “τον τρόμο στα μάτια τους”.

Σύμφωνα με τους New York Times, η Κορονοαποκάλυψη άρχισε στο Elmhurst, όπου οι αρχές κάλεσαν φορτηγά ψυγεία για να απομακρύνουν τα βουνά από πτώματα όταν 13 άνθρωποι που «ήταν θετικοί» πέθαναν (για κάποιο λόγο) στη σειρά μέσα σε μια μέρα.

Τα υπόλοιπα απ’ τα επιχειρηματικά μήντια κάνουν διαρκείς επικαιροποιήσεις στα θανατόμετρα, αποκαλυπτικές προγνώσεις για τα εκατομμύρια ή τα δισεκατομύρια που πιθανότατα οδεύουν προς τον θάνατο, και φυσικά έχουν τα τελευταία νέα για το ποιές celebrities έχουν κολλήσει και μπορεί να κινδυνέψει η ζωή τους, ή έχουν ήπια συμπτώματα σαν του κρυώματος, ή δεν έχουν κανένα σύμπτωμα. Η Greta υποψιάζεται ότι μπορεί να έχει μολυνθεί! Ο πρίγκηπας Κάρολος! Ο Colton Underwood (όποιος κι αν είναι αυτός), ο Tom Hanks, ακόμα και ο Ibris Elba! Τις προάλλες ο διάσημος σεναριογράφος Terrence McNally (που ήταν 81 χρονών, και είχε ιστορία καρκίνου στα πνευμόνια και χρόνιας πνευμονοπάθειας) πέθανε, στο άνθος της ηλικίας του!

Με δυο λόγια οι αρχές έχουν σπρώξει τις μάζες σ’ ένα όργιο ουρλιαχτών, με τα μάτια τεντωμένα απ’ τον τρόμο γι’ αυτόν τον «αόρατο εχθρό» που έρχεται να σκοτώσει τον καθένα και την οικογένειά του. Εκατομμύρια άνθρωποι (κρατούμενοι στα σπίτια τους) βουτάνε στο internet για να αντλήσουν υστερία, να μοιραστούν καθημερινά άγνωστης προέλευσης προσωπικές εξομολογήσεις για τον τρόμο που οι θεραπευτές / λογιστές / γιατροί τους έζησαν στις «πρώτες γραμμές» του πολέμου, και ύστερα να κυνηγήσουν οποιονδήποτε έχει κολλήσει, ή μπορεί να έχει κολλήσει (ή απλά δεν είναι υπάκουος) και βγήκε έξω να πάρει αέρα χωρίς άδεια.

Ναι…Κάνουμε πόλεμο… Πόλεμο στον Θάνατο!

Λοιπόν, είπαμε: η Αποκάλυψη ξεκίνησε! Ο ΕξΑποΔώ καλπάζει! Εισιτήρια στο www.deathnow.com…