Tag: υγεία

Το διπλό αφεντικό 10

Πέμπτη 14 Μάη. Είναι τυπικά λογικό (αλλά όχι εργατικά συμφέρον) ότι οι μισθωτοί, τρομοκρατημένοι ήδη απ’ την (δήθεν) “μεγάλη φονικότητα του ιού” φοβήθηκαν επιπλέον, όταν άρχισαν να κατεβαίνουν τα ρολά, μην χάσουν τους όποιους μισθούς απ’ τις όποιες δουλειές δούλευαν. Τα αφεντικά φοβήθηκαν σιωπηλά κάτι ακόμα χειρότερο: το να πρέπει να κάνουν απολύσεις και να πρέπει να πληρώσουν αποζημιώσεις… (Οι “μαύροι”, ανασφάλιστοι, εξαιρούνται – αλλά είναι αμφίβολο αν μπόρεσαν να γλυτώσουν οτιδήποτε).

Η εμφάνιση της μορφής – κράτους σαν “πουγκί”, που φαίνεται να “επιδοτεί” τους καταγραμμένους ανέργους του πολέμου κατά του αόρατου εχθρού αλλά, επιπλέον, βοηθούσε τους εργοδότες για να μην κάνουν απολύσεις, ούτε όμως να πληρώνουν μισθούς (υπάρχει ήδη εμπειρία τέτοιων νόμων, απ’ την εποχή της “κρίσης χρέους”…) θεωρήθηκε σωτήρια! Πράγματι στα μέρη μας τα 533 (για ένα μήνα + 277 για άλλο μισό = 800) ευρώ ήταν κάτι του είδους “στην αναβροχιά καλό είν’ και το χαλάζι”. Παράδοξο ή όχι, σε άλλες εποχές, σχεδόν πριν έναν αιώνα, σε παρόμοια ζόρια για τα αφεντικά, οι συνθήκες (και οι αντιλήψεις) ήταν διαφορετικές – αναφερόμαστε στις ηπα και στην κρίση του 1929. Παρότι το ρουσβελτιανό κράτος έδρασε σε κάποιο βαθμό “φιλεργατικά” (και πρωτο-κεϋνσιανά) η εργατική συνείδηση είχε ακόμα στόχο και αντίπαλο τα αφεντικά. Κι έτσι μπορούσε να απαιτεί πράγματα που τώρα θα φαίνονται αδιανόητα…

Μέσα στον τωρινό ζόφο της μαζικής μικροαστικοποίησης των εργατών, πάσχοντας απ’ αυτήν την εντελώς περιθωριακή, ζόρικη, σκληρά υποτιμημένη (έως άγρια συκοφαντημένη) ιδέα ότι εργατική, ανταγωνιστική, κινηματική πράξη είναι το να ξέρεις και να δρας έγκαιρα και όχι εκ των υστέρων (και σίγουρα όχι τα “μνημόσυνα”!!…), το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία εξέθεσε δημόσια πριν πάνω από 2 χρόνια τα βασικά χαρακτηριστικά του “βασικού εγγυημένου εισοδήματος”, τα επιχειρήματα υπέρ του, και το γιατί όλα αυτά είναι αντεργατικά. Και δεν το έκανε με άγνοια κινδύνου: υπήρχαν και υπάρχουν πολλοί που υπερασπίζονται σαν “ριζοσπαστικό / απελευθερωτικό” μέτρο την εμφάνιση του κράτους σαν δεύτερου αφεντικού· και ακόμα χειρότερα βαφτίζουν τέτοιου είδους κρατικές παροχές “κοινωνικό μισθό”. Ως εάν το ώριμο, postmodern καπιταλιστικό κράτος του 21ου αιώνα να έπαθε κάποιον «ηθικό κλονισμό», και να αποφάσισε από κόμμα των αφεντικών να γίνει υπηρέτης της σύγχρονης εργατικής τάξης, και μάλιστα χωρίς καν αυτή να ματώσει απαιτώντας το…

Οι τωρινές συνθήκες, όπου η δημιουργία μαζικής «τεχνικής» ανεργίας εξηγείται (βιαστικά έως εντελώς απρόσεκτα) σαν η παράπλευρη απώλεια των υγιεινιστικών πραξικοπημάτων ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο για την εργατική κριτική (δηλαδή η μαζική παραγωγή ανεργίας να θεωρείται έως και ικανή αιτία για τα γενικευμένα lockdown…), μερικές υπενθυμίσεις για το πως το καπιταλιστικό κράτος και οι οπαδοί του (κάποιοι από άγνοια και αφέλεια· οι υπόλοιποι από δόλο…) συνηγορούσαν υπέρ του «διπλού αφεντικού» ΠΡΙΝ τον covid-19, βοηθούν ίσως στο να ξεκαθαριστούν τα βασικά.

Πρώτα αυτό το σύντομο video:

Το διπλό αφεντικό 11

Πέμπτη 14 Μάη. Το πιο χτυπητό στοιχείο του πιο πάνω προπαγανδιστικού video είναι ότι υπονοεί ένα κράτος που όχι μόνο δεν είναι καπιταλιστικό, αλλά είναι κάτι σαν φιλανθρωπικό ίδρυμα. Όμως αν προσέξει κανείς μπορεί να εντοπίσει τους υπαινιγμούς: το να γίνει το κράτος «δεύτερο αφεντικό» (όπως το εννοούμε εμείς) θα είναι πολύ οικονομικότερο σε σχέση με τα “έξοδα” του χάους των επιδομάτων που είναι κληρονομιά του φορντικού παρελθόντος και της 2ης βιομηχανικής επανάστασης και απαιτούν μια εκτεταμένη (κρατική) γραφειοκρατία για να ελέγχει τις προϋποθέσεις και τις κατηγοριοποιήσεις επιδότησης του καθενός / της καθεμιάς χωριστά. Συνεπώς το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» είναι ο αποπληθωρισμός των παλιότερων επιδομάτων…

Είναι αυτή η «απλοποίηση» που έκανε τον σκληρά νεοφιλελεύθερο Friedman οπαδό της ιδέας:

Για την δική μας εργατική κριτική, αυτό το (δεύτερο) video ξεκαθαρίζει την βασική αιτία που κάνει αναγκαία την εμφάνιση της μορφής – κράτους σαν διαχειριστή της «αγοράς εργασίας» στο σύνολό της: η τεχνολογική ανεργία στη φάση επιτάχυνσης της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και, ακόμα περισσότερο, οι πολιτικές συνέπειες (για την σταθερότητα του συστήματος) που (θα) έχει αυτή.

Κι όλα αυτά κουβεντιάζονταν και προωθούνταν προ covid-19… Έχει αλλάξει κάτι εξαιτίας του φονιά ιού; Ή παράγωγο της τρομοεκστρατείας είναι η επιτάχυνση της-εμφάνισης-του-προβλήματος (εργασία, αγορά εργασίας, διαχείρισή της) μαζί με την-εμφάνιση-της-λύσης του;

Η εγκαθίδρυση κάποιου είδους «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» έχει δουλευτεί τα προηγούμενα χρόνια· αλλά δεν είναι η μόνη εκδοχή νομιμοποίησης του «δεύτερου αφεντικού» στην τωρινή φάση. Υπάρχει άλλη μία, περισσότερο α λα καρτ, που στοχεύει σ’ εκείνο το μέρος της σύγχρονης εργατικής τάξης που ούτε μπορεί να δουλέψει-απ’-το-σπίτι ούτε όμως θα ξαναβρεί την δουλειά που έκανε πριν την τρομοεκστρατεία· σίγουρα όχι σύντομα. Στον πυρήνα του ζητήματος οι διαφορές ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο εκδοχές είναι συγκυριακές. Ο «φόβος της μόλυνσης» καλλιεργήθηκε για να τεθεί το κοινωνικό εργοστάσιο σε επιτήρηση σε πολλά επίπεδα· κι όχι μόνο σε ότι αφορά την οργάνωση της εργασίας / εκμετάλλευσης. Μπορεί να διατηρηθεί αυτός ο φόβος για αρκετό καιρό, ακόμα και μετά τον covid-19.

Αλλά το πιο ουσιαστικό από καπιταλιστική άποψη είναι οι ριζικοί μετασχηματισμοί – και η σταθεροποίησή τους, με ή χωρίς υγιεινιστικούς φόβους τέτοιου είδους. Κάποιοι θα γίνουν γρηγορότερα από άλλους· κάποιοι είναι προϋποθέσεις άλλων.

Υπάρχει, όμως, εργατική απάντηση στην καθιέρωση του «διπλού αφεντικού»; Και πως αντιπαρατίθεται;

(συνέχεια στα επόμενα)

Ο αμερικανικός πόλεμος…

Τετάρτη 13 Μάη. Όλοι κάνουν “πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού”, ο αμερικανικός στρατός όμως το πήρε πολύ πάνω του! Μ’ έναν ενδιαφέροντα τρόπο όμως. Οι γραφίστες του δεν έβαλαν σύγχρονους πεζοναύτες να εξοντώνουν τον covid-19 με drones, λέιζερ και ό,τι άλλα καλούδια διαθέτει το αμερικανικό πεντάγωνο… Το γύρισαν στην «αναβίωση» και μάλιστα πήγαν πολύ πίσω: στον Α παγκόσμιο…

Γιατί έτσι; Άβυσσος το μυαλό του μιλιταρισμού. Σκέφτηκαν (εκείνοι που οργάνωσαν αυτήν την προπαγάνδα) ότι οι σούπερ μάτσο αμερικάνοι πεζοναύτες μπορεί να θυμίζουν περισσότερο κατοχή του ιράκ και του αφγανιστάν παρά «λαϊκό ηρωϊσμό»; Ήθελαν να παραπέμψουν σε μια εποχή όπου δεν υπήρχαν τόσες και τόσο έντονες εσωτερικές αντιθέσεις στις ηπα όπως σήμερα, σαν έκφραση ιστορικής, μιλιταριστικής νοσταλγίας, όταν άρχιζε ο αμερικανικός 20ος αιώνας;

Ή φοβούνται ότι τελικά οι ηπα θα γυρίσουν πίσω, στην εποχή του τηλέγραφου, λόγω παρακμής, και απλά προετοιμάζουν τον πληθυσμό;

(μεσαία φωτογραφία: Όταν βλέπει κανείς τον συνδυασμό της “ισοπέδωσης της καμπύλης” (το Let’s flatten the curve είναι η σύγχρονη εκδοχή του Let’s go west;) και μιας φάτσας με στολή Α παγκόσμιου α λα Forrest Gump, δεν μπορεί παρά να υποκληθεί στη γελοιότητα όλης αυτής της “εκστρατείας”. Δεν είναι η μόνη· αλλά δυστυχώς έχει πείσει…)

Απολύμανση Τώρα!

Τετάρτη 13 Μάη. Εν τω μεταξύ, και για το κοινό καλό, θα πρέπει να γίνονται … εεεε… γκουχ γκουχ… καταλαβαίνετε τώρα… τέλος πάντων: θα γίνονται αεροπορικοί βομβαρδισμοί. Όχι, λάθος! Αεροπορικοί ψεκασμοί… Από drones… Ντάξει;

Αυτό στη φωτογραφία απολυμαίνει ένα γήπεδο στο αμερικανικό Buffalo. Υπάρχουν όμως πολύ περισσότερα και καλύτερα μοντέλα εν δράσει. Όχι μόνο στην Ασία (κίνα, νότια κορέα) αλλά και στην ευρώπη (ιταλία, ισπανία, γερμανία).

Είναι γνωστή η προκατάληψη… Βασανίζει πολλούς συνανθρώπους μας… Αλλά (με τα ως τώρα δεδομένα) αυτά τα συγκεκριμένα αντισηπτικά ψεκαστικά (χλωρίωση;) δεν χρησιμοποιούνται κατά πλήθους (άλλα είναι που παίζουν για τέτοιες δουλειές, με δακρυγόνα, ασφυξιογόνα, κλπ – έχουν δοκιμαστεί στη Γάζα…). Προορίζονται για απολύμανση χώρων.

Κι όλα αυτά γιατί; Επειδή είστε βρωμιάρηδες και κουβαλάτε ένα κάρο ιούς και μικρόβια!!! Γι αυτό! (Πάει ο καπιταλισμός να σας αποστειρώσει, να σας κάνει ανθρώπους, και σεις τσινάτε…. Αμάν πια!!!)

Και τσιπάρισμα;

Τετάρτη 13 Μάη. Στον Netanyahu (φίλο και αδελφό του ελληνικού ιμπεριαλισμού / ρατσισμού) οφείλουμε πια ένα παρατσούκλι. Το δικαιούται: ο Ασύλληπτος! Θα έπρεπε να είναι προ πολλού βαθιά στη φυλακή, αλλά χάρη σ’ έναν συνδυασμό τέχνης της εξουσίας και ενός σώματος ψηφοφόρων που αξιοποιεί τις εκλογές σαν διαγωνισμούς για το ποιος πολιτικός είναι ο πιο φασίστας, ο Ασύλληπτος συνεχίζει να είναι πρωθυπουργός του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος.

Συνεντευξιαζόμενος την προηγούμενη εβδομάδα ο Ασύλληπτος εκμυστηρεύτηκε μια αντι-covid-19 σύλληψή του (ευχαριστούμε την Ε.):

…Μίλησα με τους επικεφαλής της τεχνολογίας μας με σκοπό να βρούμε μέτρα στα οποία το ισραήλ είναι καλό, όπως οι αισθητήρες. Για παράδειγμα κάθε άτομο, κάθε παιδί – θέλω να γίνει πρώτα στα παιδιά – θα μπορούσε να έχει έναν αισθητήρα που να βαράει κάποιον συναγερμό όταν το πλησιάζεις, όπως αυτοί οι συναγερμοί των αυτοκινήτων….

Είχαμε πεισθεί ότι τα παιδιά και οι έφηβοι είναι «υγιεινομικές βόμβες» – τόλεγαν όλοι οι σοφοί και όλοι οι ιερείς του φόβου… Η ιδέα του Ασύλληπτου προχωράει αυτήν την πεποίθηση πιο πέρα: δεν είναι δίποδες αλλά «τετράτροχες υγιεινομικές βόμβες»· γι’ αυτό και πρέπει να βαράει συναγερμός όταν τα πλησιάζει κανείς. Είναι αυτοκίνητα βόμβες!!! Κι επειδή το ισραηλινό σύμπλεγμα της ασφάλειας κρατάει ήδη βάσεις δεδομένων με την κίνηση όλων των αυτοκινήτων μέσα στην επικράτεια, έχει ήδη ένα know how για να καταγράφονται διαρκώς και όλα αυτά τα υγιειονομικά βομβίδια που παριστάνουν τα παιδάκια…

Ξεσηκώθηκαν διάφορες διαμαρτυρίες, του είδους ότι «με τέτοιους αισθητήρες θα τα εντοπίζουν οι παιδόφιλοι» ή ότι «και να κτυπάει συναγερμός τι θα γίνει;». Φαίνεται όμως ότι ο Ασύλληπτος ή δεν είχε καταλάβει τι του είχαν προτείνει οι τεχνο-αρχιασφαλίτες του ή δεν μπορούσε να το περιγράψει. Αυτό που θέλει είναι έναν αισθητήρα (ένα τσιπ δηλαδή) distance detector, σαν αυτό που ετοιμάζεται να προταθεί / εφαρμοστεί και στα ευρώπας για τους ενήλικες μέσω εφαρμογής στα κινητά τους· αλλά αυτή τη φορά για παιδιά, χωρίς κινητά. Θα μπορούσε να είναι ένα «βραχιολάκι» (χειροπέδα…) στον καρπό… Καλύτερα φυσικά θα ήταν να μπει κάτω απ’ το δέρμα, αλλά δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το «πάνω» και το «κάτω». Σημασία έχει το telecontrol…

Θα αναρωτηθεί κάποιος: μα τέτοια συστήματα προορίζονται για τους αιχμάλωτους παλαιστίνιους, όχι για τους καθώς πρέπει υπηκόους του καθε Ασύλληπτου… Λάθος! Για τους παλαιστίνιους (και πιο γενικά: για τους “μη αναγώγιμους”) προορίζονται οι σφαίρες. Η θανατική καταδίκη.

Η αλγοριθμική φυλακή χωράει oπωσδήποτε και τους “λευκούς”… Λέγεται “new normal”…

Το διπλό αφεντικό 8

Τετάρτη 13 Μάη. Διάλυση της έννοιας του (άμεσου) μισθού σαν της υλικής εκδήλωσης της ανταγωνιστικής σχέσης ανάμεσα στους εργάτες και τα αφεντικά… Έλεγχος του συνόλου της αγοράς εργασίας προς όφελος των αφεντικών συνολικά… Κατάργηση (ή περιορισμός) της εργατικής ανταγωνιστικής δράσης… Θόλωμα των βασικών χαρακτηριστικών της μισθωτής εργασίας… Ακόμα κι αν αυτά και μόνο αυτά ήταν τα οφέλη απ’ την εγκατάσταση και διεύρυνση της “υβριδικής” διεύθυνσης (επί) της εργασίας μέσω του μοντέλου “διπλό αφεντικό”, δεν θα ήταν καθόλου ασήμαντα! Όμως υπάρχει και κάτι ακόμα.

Το ιδιωτικό αφεντικό μιας επιχείρησης έχει έσοδο (και κέρδος) απ’ την πώληση των εμπορευμάτων που παράγονται σ’ αυτήν, είτε είναι πράγματα είτε υπηρεσίες. Μέσω της πώλησης των εμπορευμάτων είναι που πραγματοποιείται η υπεραξία, παίρνει δηλαδή την μορφή “χρήμα”. Το κράτος από που έχει έσοδο και αναλαμβάνει να πληρώνει το ένα μέρος του μισθού (κρύβοντας, όπως έχουμε πει ήδη, την ταξική πόλωση “μισθός”); Από δύο πηγές: την φορολόγηση και τα δάνεια.

Εάν η μορφή – κράτος αύξανε την φορολογία πάνω στα κέρδη των αφεντικών ώστε να πληρώνει από κει αυτό το ένα μέρος του μισθού, θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι δρα σαν “ενδιάμεσος”, που αφαιρεί απ’ τις τσέπες του συνόλου των αφεντικών κάποια ποσά, για να τα επιστρέψει στους εργάτες / μισθωτούς· άρα ότι τα λεφτά που πληρώνει είναι κάτι σαν “αόρατος μισθός”. Εάν, όμως, όχι μόνο δεν αυξάνεται η φορολογία των αφεντικών αλλά, αντίθετα, μειώνεται; Τί είδους, τί χαρακτηριστικών “λεφτά” είναι αυτά που δίνει η μορφή – κράτος σα δεύτερο αφεντικό; Και σε ποιά σχέση σέρνεται ο κάθε μισθωτός μέσω αυτών των πληρωμών;

Η τωρινή “έκτακτη ανάγκη”, κατάλληλα δημιουργημένη, όπου μεθοδεύεται η εξάπλωση του χειρισμού “διπλό αφεντικό” μέσα και πάνω στη σύγχρονη εργατική τάξη, είναι χαρακτηριστική σε σχέση με τα πιο πάνω ερωτήματα. Τα ποσά του κρατικού πατερναλισμού είναι δάνεια. Ας κάνουμε μια αντιπαραβολή του τί σημαίνει αυτό, για να βοηθήσουμε στην κατανόηση.

1) Αν ένας μισθωτός παίρνει ελάχιστα λεφτά σαν μισθό και αναγκάζεται να δανείζεται κάθε μήνα μερικές εκατοντάδες ευρώ για να τα φέρει βόλτα, σύντομα θα γονατίσει ο ίδιος απ’ το χρέος. Θα έχει υποθηκεύσει τον εαυτό του στους δανειστές του…

2) Αν ένα αφεντικό “που δεν πάει καλά” δανείζεται κάθε μήνα για να συμπληρώνει στην μισθοδοσία τα χρήματα που προέρχονται απ’ τα έσοδα πώλησης των εμπορευμάτων, θα συσσωρεύσει μεν ένα κάποιο χρέος (απέναντι π.χ. στις τράπεζες) αλλά οι εργάτες του έχουν κάθε λόγο να αδιαφορήσουν γι’ αυτό. Κανένας, ούτε το αφεντικό ούτε οι δανειστές του μπορούν να ζητήσουν πίσω τους μισθούς που έχουν καταβληθεί. Οι εργάτες δεν είναι χρεωμένοι, δεν έχουν υποθηκεύσει τους εαυτούς τους, δεν χρωστάνε…

3) Αν η μορφή – κράτος δανείζεται για να εκληρώσει την λειτουργία του σαν δεύτερο αφεντικό, τί ισχύει; Η μορφή – κράτος είναι απρόσωπη· το χρέος του δεν είναι απαιτητό από κάποιο φυσικό πρόσωπο συγκεκριμένα· δεν είναι “συγκεκριμένος” εκείνος που χρωστάει. Είναι τα “δημόσια οικονομικά” χρεωμένα, δηλαδή το σύνολο της κοινωνίας.

Η διεθνής εμπειρία της προηγούμενης δεκαετίας δείχνει γλαφυρά ότι το “δημόσιο χρέος” είναι μια πολύ καλή φόρμουλα για να λειτουργήσουν τα κράτη σαν κόμματα των αφεντικών μ’ ένα είδος “καραμπόλας”: Με άμεσους ή έμμεσους τρόπους μπορούν να “τραβήξουν λεφτά” απ’ τους μισθούς (κάνοντας την εργασία συγκυριακά ή μόνιμα φτηνότερη…) για να “ξεχρεώσουν τα δημόσια οικονομικά”… Ως εάν ο εργατικός άμεσος μισθός και ο κρατικός δανεισμός να είναι συγκοινωνούντα δοχεία με “φυσικό” τρόπο…

Τα 360 ευρώ λοιπόν (του παραδείγματος στο “το διπλό αφεντικό 7” πριν δυο μέρες) σαν μηνιαία καταβολή εκ μέρους του κράτους ΔΕΝ είναι του “τύπου 2” όπως τον δείξαμε στην πιο πάνω ταξινόμηση. Είναι μεν δανεικά, αλλά δεν αποτελούν χρέος που βαρύνει το κάθε φορά συγκεκριμένο αφεντικό (ή τους μετόχους) μιας επιχείρησης. Τείνει, μάλλον, να είναι του “τύπου 1”: εάν, για οποιονδήποτε λόγο και με οποιαδήποτε δικαιολογία, η μορφή – κράτος επιδιώξει να τα πάρει πίσω, μπορεί να το κάνει (και θα το κάνει!) με μια γκάμα μεθόδων. Αυξάνοντας την έμμεση φορολογία – για παράδειγμα… Ή χαμηλώνοντας το αφορολόγητο όριο… Ή… ή… ή…

Ο μισθωτός λοιπόν πάνω στον οποίο στρογγυλοκάθεται το μοντέλο του “διπλού αφεντικού”, ας πούμε η φιγούρα του προχθεσινού παραδείγματος, εκεί που δούλευε 40 ώρες και έπαιρνε 1200 ευρώ μπορεί τώρα να δουλεύει 20 και να παίρνει 960… Μπορεί, άρα, να νοιώθει “μια χαρά” (με δεδομένη, άλλωστε, όχι απλά την “έκτακτη ανάγκη” αλλά την ερμηνεία του καθεστώτος γι’ αυτήν…)

Όμως: ΔΕΝ είναι τα 960 ευρώ “δικά” του! Υποθηκεύεται ως ένα βαθμό, μ’ έναν τρόπο “αόρατο”! Όχι μόνο είναι υποχρεωμένος να υπακούει στον γενικό σχεδιασμό της οργάνωσης της εργασίας, που τον έχει αναλάβει το κράτος… Όχι μόνο είναι υποχρεωμένος να πειθαρχεί είτε στον κάθε φορά συγκεκριμένο ιδιώτη εργοδότη είτε στις γενικές καπιταλιστικές προσταγές (ουσιαστικά και στα δύο)… Αλλά, επιπλέον, μπορεί να κληθεί να “επιστρέψει” ένα μέρος απ’ αυτά τα 960 ευρώ κάθε μήνα, οποιαδήποτε στιγμή και με οποιονδήποτε τρόπο επιλέξει η μορφή – κράτος!

Καθόλου “μια χαρά” από εργατική άποψη!

Το διπλό αφεντικό 9

Τετάρτη 13 Μάη. Η συζήτηση (για την διευρυμένη καθιέρωση του “διπλού αφεντικού” στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας) έχει “ανάψει” – και οι δημαγωγοί φροντίζουν να κινείται στο δρόμο της (καπιταλιστικής) αρετής… Αυτή η καθιέρωση παρουσιάζεται και σαν αναπόφευκτη και σαν “φιλεργατική”… (Πώς αλλιώς πετυχαίνει η δημαγωγία αν όχι υπονομεύοντας, διαστρέφοντας και αντιστρέφοντας τα νοήματα των λέξεων;) Ο τρόπος που αναπαρίστανται οι συνέπειες των υγιεινιστικών πραξικοπημάτων και της τρομοεκστρατείας με σημαία τον covid-19 είναι κομμένος και ραμμένος στις προδιαγραφές της διαταξικής (εθνικής) ενότητας… Θεωρείται «λογικό» μετά απ’ αυτά το ότι η μορφή – κράτος νοιάζεται τόσο πολύ για την εργασία / ανεργία και είναι διατεθειμένη να «προστατέψει τους εργαζόμενους»…

Γράψαμε ήδη (το διπλό αφεντικό 7) για το ευρωπαϊκό πρόγραμμα SURE. Υπάρχει μια ακόμα παραλλαγή του ίδιου κόλπου (της καθιέρωσης του διπλού αφεντικού) που έχει την δική της ιστορία, και έχει ενισχυθεί στην τωρινή συγκυρία, παρουσιαζόμενη σαν «πολύ αριστερή»: το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα…

Ένας απ’ τους πολλούς διάσημους, δεξιούς κι αριστερούς (θα τα πούμε προσεχώς αναλυτικότερα) υποστηρικτές του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» είναι ο γνωστός Πάμπλο Ιγκλέσιας, των γνωστών ισπανών Podemos. Σαν αντιπρόεδρος της ισπανικής κυβέρνησης (μιας κυβέρνησης που έκανε το πιο σκληρό και σκληρά αντικοινωνικό υγιεινιστικό πραξικόπημα στην ευρώπη – το οποίο ο αρχιPodemos θα το ήθελε ακόμα πιο άγριο!) ο Ιγκλέσιας νοιώθει σαν ιεραπόστολος. Θέλει ένα πανευρωπαϊκό (και σίγουρα ένα ισπανικό…) ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, που – όπως λέει – θα προσφέρει συμπληρωματικά έσοδα στα νοικοκυριά, «διασφαλίζοντας ότι οι φτωχότεροι στην κοινωνία θα μπορούν να καλύπτουν τις ανάγκες τους». Καλπάζει κυριολεκτικά: προσπαθεί να συντονιστεί με την πορτογαλική και την ιταλική κυβέρνηση, και πανηγυρίζει:

… Είναι κατανοητό πια ότι θέλουνε έναν ενεργό δημόσιο τομέα. Και η οικονομία της αγοράς προστατεύεται πολύ καλύτερα και υπάρχει εγγύηση για ορισμένα ελάχιστα επίπεδα ζήτησης και ευημερίας…

Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι καταστροφές μετατρέπουν τους άθεους σε πιστούς. Στην πραγματικότητα μετατρέπουν τους νεοφιλελεύθερους σε νεο-κεϋνσιανούς. . . Οι ιδεολογίες της Θάτσερ, του πρώην Γερμανού καγκελάριου Σρέντερ και του Τόνι Μπλερ έχουν πεθάνει. Κανείς δεν μπορεί να τους υπερασπιστεί τώρα…

It sounds good… Αυτός ο συνδυασμός ψεμμάτων και επαγγελματικής, τυχοδιωκτικής μυωπίας για καθεστωτική χρήση λέγεται πρωτοκοσμική «αριστερά»… Είτε το ξέρει και το κρύβει είτε το αγνοεί ο Ιγκλέσιας (και κάθε παρόμοιος, συμπεριλαμβανόμενων των εγχώριων…), η «προστασία των φτωχών» βρισκόταν εξ αρχής στα νεοφιλελεύθερα πολεμικά manual του Φρήντμαν! Απλά ο γκουρού της «σχολής του Σικάγο» την είχε φανταστεί (αυτήν την «προστασία») με μορφές «λιγότερου κράτους»: μέσω αντεστραμμένης φορολογίας όπως έγραφε.

Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα δεν είναι βέβαια η μεταμέλεια των νεοφιλελεύθερων!!! Και δεν είναι ούτε πρόκειται να γίνει «νεο-κεϋνσιανισμός»! Είναι όμως η προσθήκη ενός ακόμα ορόφου στην ιστορική κατασκευή της καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης, το ευάερο και ευήλιο ρετιρέ της σ’ αυτήν την φάση του 21ου αιώνα· ο νεο-κρατισμός της!

Σε κάθε περίπτωση, σαν ορεκτικό, δείτε κάτω το τρέιλερ μιας ταινίας …. του 2017… (Δείχτηκε δημόσια στην Αθήνα το 2018, μαζί με άλλα…) Προβλήθηκαν όταν η ρητορική του «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος» δεν είχε covid-19, οπότε της έλειπε η τωρινή της μάσκα… Όταν το ενδιαφέρον για τους «φτωχούς» προερχόταν κατευθείαν απ’ αυτό που έχουμε θυμίσει ήδη (το διπλό αφεντικό 5): οι μαζικές αναστατώσεις στην αγορά εργασίας λόγω καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης / 4ης βιομηχανικής επανάστασης, η λεγόμενη «τεχνολογική ανεργία» είναι ένας βασικός λόγος που είναι πια στρατηγικά απαραίτητος ο ρόλος του κράτους σαν παράγοντα αυτής της «αγοράς εργασίας»…

Αν το 2017 πουλιόταν τόσο χαρούμενα και τώρα κάπως πιο ζοφερά, είναι επειδή τώρα πάει πακέτο με τον ηλεκτρομηχανικό καθολικό έλεγχο…

(συνέχεια στα επόμενα)

Πόσο ασφαλείς είμαστε από υγιεινιστική άποψη;

Δευτέρα 11 Μάη. Ήταν Οκτώβρης του 2019. Κοιμόμασταν τον ύπνο του αφελούς, κι εμείς και εσείς. Κάπου στα μέσα εκείνου του μήνα έγινε η προπαγανδιστική εκστρατεία που παρουσιάστηκε σαν “άσκηση” με τίτλο Event 201. (Αλλά έχει ερμηνευτεί λάθος – επιμένουμε…)

Εκείνον τον μακρινό Οκτώβρη, ενώ οι αφελείς ασχολούμασταν με την μικροκαθημερινότητά μας, κάποιοι αγνοί και αλτρουϊστές δημοσιοποίησαν τα αποτελέσματα μιας κρίσιμης έρευνάς τους. Ήταν το team του global health security index (GHS Index) που αφού μελέτησε ενδελεχώς και επιστημονικά την κατάσταση των συστημάτων υγείας όλων των κρατών του πλανήτη σε σχέση με την προοπτική μιας μολυσματικής φονικής πανδημίας, τα κατέταξε σε μια λίστα με βάση συγκεκριμένα (και πάντα επιστημονικά) κριτήρια.

Επρόκειτο, αναμφίβολα, για μια τεράστια συνεισφορά στο ανθρώπινο είδος και στην υγεία του! Διότι αν οι «ειδικοί» βρουν, πάντα με επιστημονικό τρόπο, τα αδύνατα και τα ευάλωτα σημεία κάθε συστήματος υγείας χωριστά (ένα πραγματικά απίστευτο έργο!) εκείνο που απομένει είναι… τι; Να διορθωθούν τα προβλήματα… Έτσι ώστε το ανθρώπινο είδος να γίνει άτρωτο απέναντι σε ιούς, σε γυιούς, σε παραγυιούς και σε παραμάνες…

Η έρευνα εκείνη έγινε με την ευθύνη πολύ γνωστών φιλάνθρωπων. Απ’ την «πρωτοβουλία για την πυρηνική απειλή» (nuclear threat initiative, NTI) ένα από εκείνα τα αμερικανικά think tanks που πάντα, επειδή σπάει ο διάολος το ποδάρι του, έχουν διαγώνιες σχέσεις με το αμερικανικό βαθύ κράτος. Και απ’ το πολύ γνωστό (ακόμα περισσότερο στις μέρες μας) Johns Hopkins Center for Health Securiry, στα λαμπρά επιτεύγματα του οποίου (δες Sarajevo 148a) περιλαμβάνεται και η ίδρυση της BARDA, της «βιολογικής» DARPA – σα να λέμε μιας ερευνητικής βιτρίνας του αμερικανικού στρατοβιομηχανικού συμπλέγματος βιολογικού πολέμου.

Χρηματοδότες της έρευνας; Ωωωωω… Θα σας τους πούμε αφού πρώτα ορκιστείτε σ’ ό,τι έχετε ιερό ότι δεν θα εξοκείλετε σε φτηνές συνωμοσιολογίες! Μην βιαστείτε πριν διαβάσετε όλα τα σημερινά σχόλια! Προσέξτε! Ο πειρασμός είναι μεγάλος!

Λοιπόν, χρηματοδότες αυτής της τόσο σωτήριας για την υγεία του ανθρώπινου είδους έρευνας ήταν:

– το Robertson foundation, έργο του κυρ Julian Robertson, ο οποίος εκτός από φιλάνθρωπος είχε διατελέσει αξιωματικός του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, και είναι ιδιοκτήτης μιας απ’ τις πιο μεγάλες «ύαινες» του χρηματοπιστωτισμού, με σπουδαία δράση στην πιο πρόσφατη έκρηξη της παγκόσμιας κρίσης / αναδιάρθρωσης, του γνωστού παγκόσμια tiger fund…

– το Bill @ Melinda Gates foundation, του viral κυρ Βασίλη, Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων… και:

– το Open philanthropy project, του κυρ George Soros…

Ξέρουμε! Μόλις ακούτε «Soros» αναπηδάτε απ’ την καρέκλα σας γιατί πέφτουν οι καρτέλες της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» και τα λοιπά… Κάνετε λάθος (σίγουρα ως προς το αποτέλεσμα…) και θα το καταλάβετε στη συνέχεια. (Κι ίσως ξεφορτωθείτε τα κατάλοιπα «συνωμοσιολογίας» που μπορεί να κουβαλάτε..)

 

Η κατάσταση της υγιεινιστικής ικανότητας των κρατών…

Δευτέρα 11 Μάη. Οι φιλόπονοι και αδέκαστοι ερευνητές, ονόματα τρανταχτά στους επαγγελματικούς τους κλάδους, έφτιαξαν τα κριτήρια αξιολόγησης της αντοχής και της απόδοσης των συστημάτων υγείας των κρατών του πλανήτη σε περίπτωση φονικής ιικής μόλυνσης, με τρόπο αναμφίβολα αντικειμενικό – τί άλλο; Έβαλαν σαν άριστα το 100. Φυσικά κανείς δεν ήταν τέλειος. Αλλά, ως γνωστόν, ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.

Η έρευνα παρουσιάστηκε σε 324 ολόκληρες σελίδες γεμάτες πίνακες, διαγράμματα, στατιστικές, δείκτες, χάρτες και επιστημονικές επεξηγήσεις… Υποθέτουμε πως έχετε αγωνία (με την πονηράδα της εκ των υστέρων γνώσης…) να δείτε τα αποτελέσματα αυτής της εμβριθούς, τίμιας, ακριβοπληρωμένης επιστημονικής έρευνας, όπως ανακοινώθηκαν – το επαναλάμβάνουμε – πριν έξι μόλις μήνες, τον Οκτώβρη του 2019.

Ιδού λοιπόν η πρώτη σαραντάδα ετοιμότητας των συστημάτων υγείας απέναντι σε “ιό φονιά”, πανδημία, κλπ:

Το χρυσό στη γενική βαθμολογία κέρδισαν οι ηπα, με την καθόλου ευκαταφρόνητη βαθμολογία των 83,5 πόντων (με άριστα το 100 – no bad…) Ladies ‘n’ gentlemen the winner is … psofiokunavistan! Το ασημένιο κέρδισε ο «μικρός» του άξονα, το Λονδίνο, με 77,7 πόντους (ίσως γι’ αυτό ο “μεγάλος” θέλει να βάλει εκεί χέρια και πόδια…) Στην 4η και στην 5η θέση ακολούθησαν άλλα δύο μέλη των 5 eyes, η αυστραλία και ο καναδάς…

Πράγμα που δεν θα μπορούσε να σημαίνει κάτι άλλο εκτός απ’ το ότι το ψοφιοκουναβιστάν και η επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας είχαν – τον περασμένο Οκτώβρη – την μέγιστη θωράκιση απέναντι σ’ έναν φονικό και πολύ μεταδοτικό ιό… Όχι βέβαια την «άριστη»· σίγουρα όμως κάτι πολύ κοντά σ’ αυτήν… Για να το λέει τόσο σοβαρή έρευνα, την είχαν…

Όσο για τους «αναθεωρητές»; Κάτι ρωσίες, κάτι κίνες; Γατάκια! Αυτά είναι κράτη έρμαια καθενός μαχαραγιά ιού – είπαν οι επιστήμονες του GHS Index. Το Πεκίνο με το ζόρι έπιασε την 51η θέση, δηλαδή ένα «μένετε στην ίδια τάξη», με 48,2% – κάτω απ’ τη βάση και κάτω απ’ την σαουδική αραβία (αλλά, παραδόξως, πάνω απ’ το ισραήλ – εεεεπ;) Όσο για τη Μόσχα; Ακόμα χειρότερα. Στην 63η θέση, κάτω απ’ τα εμιράτα και το κουβέιτ, και λίγο μόνο πιο πάνω απ’ την κολομβία… Μόλις 44,3%… Πού πάτε ρε καραπούτινες; Πού πάτε;

Αυτοί (αποφάνθηκαν έμμεσα οι επιστήμονες του GHS Index) είναι για επισκευή και μετά πέταμα!

Πράγμα που θα μπορούσε να σημαίνει (γι’ αυτήν την έρευνα και πάμπολλες παρόμοιες) και όντως σήμαινε: έτσι και σκάσει κανάς μολυσματικός ιός στον πλανήτη ο 21ος αιώνας γίνεται αμερικανικός με υγιεινιστικό περίπατο! Χα!!!

 

Αυτή ήταν η επιστημονική γνώση πριν 6 μήνες;

Δευτέρα 11 Μάη. Καθισμένοι / ες πιο ήρεμα τώρα, θα πρέπει να συντονιστείτε μαζί μας: αν τόσο τρανταχτά ονόματα του δυτικού καπιταλισμού χρηματοδοτούν απλόχερα τόσο τρανταχτά ονόματα της “επιστημονικής κοινότητας” και τόσο τρανταχτά ιδρύματα της δυτικής (δήθεν) “κοινωνίας των πολιτών”, για να βγάλουν αποτελέσματα που διαψεύδονται σε ιστορικό χρόνο dt (…για να συμπεράνουν «επιστημονικά» τέτοιες παπαριές θα λέγαμε, αλλά είμαστε πολιτισμένοι και δεν το λέμε…) τότε πόσες πιθανότητες έχουν αυτά τα ονόματα, αυτά τα ιδρύματα και οι λακέδες «ειδικοί» τους, αυτά τα κράτη / κεφάλαια να κυριαρχήσουν, όντως, στον καπιταλιστικό πλανήτη; Αγοράζεται η νίκη κατά των εχθρών;

Πρόκειται για κολοσσιαία αποτυχία (ενδεχομένως και κολοσσιαία απάτη): όλοι αυτοί οι χρηματοδότες, ερευνητές κλπ κοίταξαν τον καθρέφτη, τον ρώτησαν «καθρέφτη καθρεφτάκη μου υπάρχουν πιο ικανοί από εμάς;», ο καθρέφτης απάντησε «μπααα, δεν βλέπω κανάν άλλον», κι αυτοί – τον περασμένο Οκτώβρη, επιμένουμε – αυτοχρίστηκαν η «ασπίδα του πλανήτη» απέναντι σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο φονικού ιού. Εννοώντας, ας μην έχετε αμφιβολία, ότι άλλοι θα υποφέρουν… κι εμείς, επειδή είμαστε «καλοί», θα πάμε να τους σώσουμε… με τους τρόπους που ξέρουμε… Ο κυρ Βασίλης Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, ο κυρ Γιώργος και ο κυρ Τζούλιαν του χρηματοπιστωτισμού, έχωσαν (ή ξέπλυναν…) φράγκα για μια έρευνα (ή πολλές έρευνες…) που να επιβεβαιώνει/ουν ότι οι ηπα και οι σύμμαχοί τους έχουν το πάνω χέρι… ΚΑΙ στις πανδημίες…

Εάν όμως συμβαίνει έτσι – και έτσι ακριβώς συμβαίνει – μπορεί, πρέπει να μιλάει κανείς για «παγκόσμια κυριαρχία»; Ή για παρακμή χωρίς φρένο; Οι οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας, που βρίσκουν πότε τον κυρ Γιώργο και πότε τον κυρ Βασίλη πίσω απ’ τα πιο καταχθόνια σχέδια, γουστάρουν να πάρουν τοις μετρητοίς τα ηγεμονικά σχέδια δισεκατομυριούχων που έχουν παρανοήσει απ’ το παγκόσμιο στρίμωγμα / ανταγωνισμό, αναγνωρίζοντάς τους εκείνο που και οι ίδιοι επιδιώκουν: την παντοδυναμία!!!

Γιατί το κάνουν αυτό οι θλιβεροί οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας; Ένας λόγος είναι ότι είναι λειτουργικά (πολιτικά) αναλφάβητοι. Αγνοούν τα πάντα για τον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο, και κατά βάθος είναι θρήσκοι: ψάχνουν να βρουν έναν «θεό» ή έναν «διάβολο» που να κινεί τα νήματα… Ένας άλλος λόγος είναι ο αντίθετος. Έχουν θρησκευτική πόρωση, αλλά είναι και μικροαστοί. Θαυμάζουν (και αγαπούν να φθονούν) τους πάμπλουτους. Τα φράγκα γι’ αυτούς τους οπαδούς είναι παντοδύναμα. Αρκεί να ανακαλύψουν έναν ζάμπλουτο κάπου, κι αμέσως καμαρώνουν: ιδού ο δαίμονας, έχει λεφτά!

Πράγματι, οι χρηματοδότες (και) της έρευνας GHS Index είναι ζάμπλουτοι. Και στις φαντασιώσεις τους πηδάνε όλον τον πλανήτη… Και λοιπόν; Χρηματοδοτούν “έρευνες” / καθρέφτες, για να επιβεβαιώσουν τον ναρκισσισμό της εξουσίας τους – χωρίς, φυσικά, να λαμβάνουν υπόψη ότι και σοβαρούς αντιπάλους έχουν και ότι δεν ορίζουν ούτε τον Κόσμο, ούτε την Ιστορία!

Είναι πάμπλουτοι σε λεφτά· και πάμφτωχοι σε ιστορική γνώση…