Δευτέρα 21 Οκτώβρη (00.08) >> Κατά την ταπεινή μας άποψη η διάταξη των αρμοδιοτήτων στη μέση Ανατολή απ’ την μεριά του ευρασιατικού project είναι σε αδρές γραμμές η εξής:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 4 Δεκέμβρη>> 3 + 2 ερωτήσεις κι απαντήσεις για το ουκρανικό πεδίο μάχης και όχι μόνο:
1 – Μερικές αρκετά πρόσφατες δηλώσεις του Putin και του υπ.εξ. Lavrov θεωρούνται απ’ τους φίλους της Μόσχας φιλο-παλαιστινιακές. Απ’ την άλλη μεριά έχει απαγορευτεί να δημοσιοποιηθούν στη ρωσία αποτελέσματα γκάλοπ σχετικά με την Παλαιστίνη που δείχνουν ισχυρή υποστήριξη του πληθυσμού στην παλαιστινιακή αντίσταση. Πως εξηγούνται τέτοιες αντινομίες;
Η ιστορική σχέση της Μόσχας με την Παλαιστίνη, άρα και με το κράτος του ισραήλ, είναι μόνο ένα τμήμα των σχέσεων με τα κράτη της Μέσης Ανατολής. Έτσι ενώ ο Λένιν κατηγορούσε τον σιωνισμό ως «αστικό εθνικισμό» και οπισθοδρομική ιδεολογία που κρύβει τις ταξικές διαιρέσεις μεταξύ των εβραίων, ο Στάλιν υποστήριξε την αποικιοποίηση της Παλαιστίνης το 1947 και το 1948, θεωρώντας ότι το καινούργιο κράτος θα ήταν σοσιαλιστικό. Αργότερα, στη δεκαετία του ’50, σε συνθήκες «ψυχρού πολέμου» (: 3ου παγκόσμιου πολέμου…) βλέποντας το προφανές, ότι δηλαδή επρόκειτο για προκεχωρημένο φυλάκιο των δυτικών ιμπεριαλισμών, η εσσδ άρχισε να στρέφεται στα αραβικά κράτη (αίγυπτο, συρία, ιράκ) που έμεναν σταθερά εχθρικά στη δημιουργία του συγκεκριμένου αποικιακού κράτους, αν και όχι με αυστηρό, «γραμμικό» τρόπο.
Η τωρινή πολιτική της Μόσχας δεν διαφέρει ιδιαίτερα. Το κύριο ενδιαφέρον της δεν είναι η Παλαιστίνη σαν τέτοια, ούτε το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, αλλά το σύνολο της Μέσης Ανατολής. Σ’ αυτό το σύνολο και σ’ αυτό το ενδιαφέρον το «παλαιστινιακό πρόβλημα» είναι ένα «αγκάθι» που η Μόσχα θα προτιμούσε να μην υπάρχει, με οποιονδήποτε τρόπο. Αλλά εφόσον υπάρχει – και η τωρινή ιστορική περίοδος δεν αφήνει αμφιβολίες – η Μόσχα πρέπει όχι να κάνει κάτι με ιδιαίτερη εστίαση στην «τύχη» των Παλαιστινίων, αλλά οπωσδήποτε να το συνυπολογίσει στη «γεωμετρία» της απώθησης των αμερικανικών / δυτικών ιμπεριαλισμών απ’ την ευρύτερη εποχή.
Εκεί οφείλονται οι απαγορεύσεις της δημοσιοποίησης της κοινής ρωσικής γνώμης για το θέμα: να μην ασκηθεί οποιαδήποτε πίεση στο Κρεμλίνο για παραπάνω κινήσεις απ’ τις ελάχιστες που είναι διατεθειμένο να κάνει ειδικά στο συγκεκριμένο ζήτημα. Οι οποίες κινήσεις δεν γίνονται βάσει αρχών, αλλά «βλέποντας και κάνοντας». Το «βλέποντας και κάνοντας» αφορά κυρίως τις κινήσεις της Ουάσιγκτον στην περιοχή.
Αφορά επίσης και την έλλειψη ικανών συμμάχων (της Μόσχας) που θα μπορούσαν να βοηθηθούν στη βάση του γενικού δόγματος ότι «τα περιφερειακά προβλήματα πρέπει να λύνονται απ’ τα κράτη της περιοχής, χωρίς την άμεση παρέμβαση άλλων κρατών». Άρα για την «λύση στο παλαιστινιακό πρόβλημα» βαρύνοντα ρόλο θα μπορούσε να έχει η Δαμασκός.
Θα μπορούσε… Αλλά δεν μπορεί. Η Μόσχα διέσωσε μεν το καθεστώς Άσσαντ, αλλά αυτό απέχει πολύ απ’ το να είναι ένας ισχυρός τοπικός παράγοντας υπέρ των Παλαιστινίων. Στην πραγματικότητα δεν μπορεί καν να εξασφαλίσει την άμυνά του κατά των ισραηλινών και των αμερικανικών βομβαρδισμών – απέναντι στους οποίους η Μόσχα θα μπορούσε πολλά να πει (και να κάνει) υπό άλλες συνθήκες.
Οι δηλώσεις συμπάθειας της Μόσχας προς τους παλαιστίνιους συνοδεύονται από καταγγελίες κατά της Ουάσιγκτον – ποτέ κατά του Τελ Αβίβ. Όσο για τα ψηφίσματα στον οηε, εκεί η Μόσχα επιδίδεται με τον αναμενόμενο κυνισμό σε ασκήσεις ύφους απέναντι στα κράτη του «παγκόσμιου νότου».
Πρόσφατα η Μόσχα μετακίνησε έναν (άγνωστο αλλά μάλλον μικρό) αριθμό στρατιωτών της απ’ την βόρεια συρία στα συρο-ισραηλινά σύνορα, κοντά στα Υψώματα του Γκολάν. Πρόκειται για συριακή επικράτεια που έχει καταλάβει το απαρτχάιντ καθεστώς απ’ το 1967 και έχει προσαρτήσει απ’ το 1981 (και με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον επί ψόφιου κουναβιού…) – εντελώς παράνομα σύμφωνα ακόμα και με ένα πολύ πρόσφατο ψήφισμα (στις 30 Νοέμβρη) της γενικής συνέλευσης του οηε. Όμως αυτή η συμβολική προς το παρόν κίνηση μόνο έμμεσα σχετίζεται με την σφαγή των Παλαιστινίων. Η Μόσχα προειδοποιεί το Τελ Αβίβ (και έμμεσα την Ουάσιγκτον) μετά τους βομβαρδισμούς στη συρία (μεταξύ άλλων και του αεροδρομίου στη Δαμασκό) – αφού η συρία σαφώς ενδιαφέρει την Μόσχα πολύ περισσότερο απ’ την Παλαιστίνη.
2 – Η Μόσχα έτσι κι αλλιώς έχει ανοικτό το ουκρανικό πεδίο μάχης. Τι εξελίξεις αναμένονται εκεί;
Το φασιστοκαθεστώς του Κιέβου τείνει να εξαντλήσει τόσο τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να πολεμήσουν όσο και, κυρίως, το ηθικό τους. Η «μεγάλη αντεπίθεση προς την θάλασσα του Azof» που ξεκίνησε στις αρχές του περασμένου Ιούνη δεν κατέληξε απλά σε ήττα. Ήταν καταστροφή. Σε συνδυασμό με την δυτική δημαγωγία οι ουκρανοί, στρατιώτες και μη, είχαν πεισθεί ότι θα είναι μια επίθεση – περίπατος. Οι έξι μήνες από τότε ως σήμερα ήταν μήνες δεκάδων χιλιάδων νεκρών στρατιωτών, και ακόμα περισσότερων τραυματιών∙ χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Υποτίθεται πως οι σύμμαχοι του Κιέβου, κατά κύριο λόγο η Ουάσιγκτον και το Βερολίνο, «πιέζουν» τώρα για οποιοδήποτε είδος ανακωχής – μέσω – διαπραγματεύσεων∙ και ότι ο κλόουν του Κιέβου αρνείται, επειδή δεν μπορεί να πουλήσει ήττα εκεί που πούλαγε νίκες και θριάμβους. Αλλά η δύση δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί τίποτα η ίδια. Εφόσον ήταν ο κύριος παράγοντας (ως νατο) του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο, είναι σημαντικό το τι θα κάνει.
Η ιστορική λογική υποδεικνύει ότι το νατο δεν θα υποχωρήσει. Δεν μπορεί να υποχωρήσει. Κινήθηκε σα να έπαιζε τα ρέστα του στο ουκρανικό πεδίο μάχης και τώρα έχει στριμωχτεί ακόμα περισσότερο απ’ τους proxies του στο Κίεβο.
Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο δείχνουν τώρα να θέλουν να αξιοποιήσουν την μολδαβία, εναντίον της τρανσδνειστερίας, μιας ζώνης εδάφους μεταξύ μολδαβίας και ουκρανίας όπου βρίσκεται ρωσικός στρατός.
Σε κάθε περίπτωση για το Κίεβο η ως τώρα ήττα είναι καθοριστική. Ο απρόβλεπτος παράγοντας είναι οι υποστηρικτές του.
3 – Κάποιοι αντιμετωπίζουν τον ρωσικό στρατό στο ουκρανικό πεδίο μάχης ως απελευθερωτικό, και άρα ως αντικείμενο υπεράσπισης – αν όχι θαυμασμού.
Σε ότι αφορά τον ρωσόφωνο πληθυσμό στην ουκρανική επικράτεια, πράγματι ο ρωσικός στρατός είναι απελευθερωτικός. Στην αντιπαράθεσή του όμως με το νατο, που είναι η βασικότερη παράμετρος αυτού του πολέμου, η λέξη «απελευθερωτικός» είναι προβληματική έως αποπροσανατολιστική∙ ανάλογα φυσικά με τις απόψεις και την οπτική γωνία του καθενός. Η λέξη «αναθεωρητικός» θα ήταν πιο σωστή: η Μόσχα και όχι μόνον αυτή (επίσης: κυρίως όχι με στρατιωτικά μέσα) αμφισβητούν την δυτική ηγεμονία στον πλανήτη, τον δυτικό ιμπεριαλισμό που αναγορεύτηκε σαν ο μόνος και ανίκητος απ’ την δεκαετία του 1990 και μετά.
Η ανάδυση «νέων κέντρων ισχύος» στον καπιταλιστικό πλανήτη και η αναμέτρησή τους με τα «παλιά» (και δυτικά…) ήταν προβλέψιμη τουλάχιστον 2 δεκαετίες πριν – την έχουμε καταγράψει με ακρίβεια σε δημόσια παρουσιασμένη (και όπως πάντα: περιθωριακή…) ανάλυση (3η γενιά νο 40, Οκτώβρης 2001∙ ανατύπωση: τετράδιο για εργατική χρήση νο 1, Απρίλης 2017), αμέσως μετά την περιβόητη 11η Σεπτέμβρη 2001.
Στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό δεν υπάρχει τίποτα «απελευθερωτικό», ακόμα κι αν, προς στιγμήν (με την ιστορική έννοια της λέξης «στιγμή») κάποια πλευρά αυτού του ανταγωνισμού μοιάζει πιο συμπαθητική ή πιο γενναιόδωρη προς τους αδύνατους άλλων πλευρών. Πρέπει να θυμηθούμε τους πολιτικούς μας πρόγονους. Το ΕΑΜ υποστηρίχτηκε (δέχτηκε την στήριξη) του Λονδίνου στη διάρκεια της κατοχής, στη διάρκεια του τότε ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού μεταξύ του άξονα και όλων των υπόλοιπων, αν και σαν ιδεολογία και πολιτική φιλοσοφία το ΕΑΜ δεν εννοούσε ότι συμμετέχει σ’ αυτόν. Και ήταν ακριβώς αυτοί οι σύμμαχοι που αμέσως μετά έκαναν ό,τι μπορούσαν να εξολοθρεύσουν το ΕΑΜ και ότι αυτό αντιπροσώπευε κοινωνικά και πολιτικά, σε συνεργασία βέβαια με τους εντόπιους φασίστες, τους βασιλικούς, κλπ. Ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησε τότε από εδώ – απ’ τους «συμμάχους»…
4 – Ο γνωστός αμερικάνος δημοσιογράφος Seymour Hersh έγραψε στις 30 Νοέμβρη ότι οι δύο αρχιστράτηγοι, ο ουκρανός Zalunsky και ο ρώσος Gerasimov, συζητούν τον τερματισμό του πολέμου. Προσθέτοντας ότι απ’ την μια μεριά το Κίεβο θα αναγνωρίσει ως ρωσικά τα εδάφη που έχει ως τώρα καταλάβει ο ρωσικός στρατός, απ’ την άλλη μεριά η Μόσχα θα επιτρέψει την ένταξη της ουκρανίας στο νατο, αλλά χωρίς επιθετικά όπλα ή άλλους νατοϊκούς στρατούς στο έδαφός της. Δεν είναι κάπως περίεργα αυτά;
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 28 Αυγούστου>> Έμεινε η ιδέα, η «φιλοσοφία» αν θέλετε, του bancor καταχωνιασμένη στην ιστορία; Καθόλου! Ειδικά μετά την έκρηξη της δυτικής χρηματοπιστωτικής «φούσκας» το 2007 – 2008 και τα απόνερά της ως και το 2010, καπιταλισμοί που «δεν έπαιζαν» στα μεγάλα ταμπλώ (οι διανοούμενοί τους για την ακρίβεια) είχαν όμως σημαντικό παραγωγικό δυναμικό, βρέθηκαν μπροστά στην ανάγκη αναδιάρθρωσης του ως τότε μοντέλου.
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Ο Ben Wallace είναι ο πολεποκάπηλος υπ.αμ. της αυτού μεγαλειότητας στο Λονδίνο που πρόκειται σύντομα να παραιτηθεί. Να τι δήλωσε πριν λίγες μέρες: «Η Ουκρανία έχει γίνει με τραγικό τρόπο ένα εργαστήριο μελέτης της απόδοσης των όπλων μας. Εκεί έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν πραγματικά επιθετικό αντίπαλο, οπότε είναι πολύ καλύτερες οι συνθήκες για να δοκιμάσουμε την ποιότητά τους. Θα ήταν μεγάλη ανοησία να αγνοήσουμε τα μαθήματα από εκεί….»
Δευτέρα 24 Ιούλη>> Τα πιο πάνω υποδεικνύουν ίσως ότι επίκειται κάποια «κλιμάκωση» απ’ τη μεριά είτε του νατο συνολικά είτε κάποιων δυτικών κρατών στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Η ταπεινή μας άποψη είναι ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι πράγματι έντονοι, όχι όμως υποχρεωτικά λόγω των δυτικών «πρωτοβουλιών». Το κυρίως μέτωπο του 4ου παγκοσμίου πολέμου για την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της είναι στον Ειρηνικό: το Πεκίνο και οι καθόλου αμελητέες επιρροές του – αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Όταν η Ουάσιγκτον ξεκίνησε τον πόλεμο κατά της Μόσχας μέσω Κιέβου, στις αρχές του 2014 (στην πραγματικότητα νωρίτερα) οι παγκόσμιοι συσχετισμοί δύναμης δεν ήταν οι σημερινοί. Δεν χρειάζεται ηλεκτρονικό μικροσκόπιο για δει κάποιος την σημερινή διάταξη: όταν για παράδειγμα το σύνολο των πάνω από 30 λατινοαμερικάνικων κρατών απορρίπτει την ευρωπαϊκή προσπάθεια να καταγγείλουν την Μόσχα (όπως έγινε σε πρόσφατη σύνοδο «οικονομικής συνεργασίας») τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα.
Σύμφωνα με το καθεστωτικό associated press πριν μια βδομάδα, στις 18 Ιούλη:
…Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Λατινικής Αμερικής ολοκλήρωσαν μια σύνοδο κορυφής που υποτίθεται ότι θα ήταν έρωτας μετά από οκτώ χρόνια χωρισμού, αλλά αντίθετα τέλειωσε την Τρίτη με επιδείνωση, λόγω της αποτυχίας να υπάρξει ομόφωνη υποστήριξη έστω και μιας ήπιας δήλωσης σχετικά με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Η ένθερμη υποστήριξη της Ευρώπης στην Ουκρανία συγκρούστηκε με την αποστασιοποιημένη ή και ουδέτερη στάση που είναι διάχυτη στην Κοινότητα των κρατών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, των 33 μελών. Εκείνο που θα έπρεπε να είναι μια απλή λεπτομέρεια σε μια διάσκεψη κορυφής ορόσημο για τους οικονομικούς δεσμούς και τις νέες επενδύσεις έγινε το κέντρο της…
Τα ευρωπαϊκά κράτη / κεφάλαια (όπως άλλωστε και τα υπόλοιπα δυτικά…) θέλουν να διασώσουν την ισχύ τους σ’ έναν καπιταλισμό κόσμο που αλλάζει ραγδαία, όχι μόνο την «οικονομική» αλλά και την «πολιτική», «γεωπολιτική» και «ιδεολογική», όπως έμαθαν εδώ και αιώνες∙ και δεν μπορούν πια. Όταν ξεκινάς μια proxy εκστρατεία (κατά της Μόσχας, θεωρώντας την «αδύναμο κρίκο») για να επιβεβαιώσεις την παγκόσμια ηγεμονία σου και να φοβίσεις τους «αμφισβητίες», τους «rivals» συνολικά, και το πράγμα καταλήγει ύστερα από 8 + 1,5 χρόνια σε πανηγυρική επίδειξη των αδυναμιών και της αποτυχίας σου, το να «κλιμακώσεις» είναι μεν μια πιθανή επιλογή… αλλά μια τυφλή τέτοια. Εν τω μεταξύ ο χρόνος κυλάει όλο και πιο έντονα σε βάρος σου…
Δεν μπορούμε να προβλέψουμε αν ο άξονας, το νατο, θα επιχειρήσει ένα είδος «φυγής προς τα εμπρός» στο ουκρανικό πεδίο μάχης ή όχι∙ κάποια σύγχιση για το «τι κάνουμε τώρα;» έχει αρχίσει να απλώνεται και στο εσωτερικό των δυτικών καθεστώτων. Μπορούμε όμως να προβλέψουμε ότι τα μέλη του ευρασιατικού project, και οπωσδήποτε Μόσχα και Πεκίνο, έχουν στη διάθεσή τους μια γκάμα κινήσεων κρατώντας πάντα την πρωτοβουλία των κινήσεων που έχουν ήδη κατακτήσει. Και μπορούμε να προβλέψουμε επίσης ότι αυτές οι κινήσεις θα είναι τέτοιες που δεν θα φέρουν σε δύσκολη θέση τους παλιότερους και νεώτερους «εταίρους» τους σ’ όλο τον πλανήτη.
Δύσκολοι καιροί για ξεπεσμένους πρίγκηπες…
Δευτέρα 9 Γενάρη>> Οι mainstream δημαγωγοί θα συγκρίνουν το ντου των οπαδών του Bolsonaro στη Μπραζίλια με το ντου των οπαδών του ψόφιου κουναβιού πριν 2 χρόνια στην Ουάσιγκτον. Υπάρχουν ομοιότητες∙ όμως το σωστό είναι να περιληφθεί η βραζιλία μαζί με το περού στο τι συμβαίνει στην «πίσω αυλή» της Ουάσιγκτον, και ποιες τακτικές έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει το αμερικανικό βαθύ κράτος για να φρενάρει την παρακμή του (και τις επιρροές των rivals). Τακτικές που χρησιμοποίησε και στη βενεζουέλα.
Το ότι το βραζιλιάνικο ντου θα το «καταδικάσει» το αμερικανικό άσπρο σπίτι (ενώ το ‘παλατιανό πραξικόπημα’ στη Λίμα το υποστήριξε διακριτικά) δεν λέει πολλά. Η «δημιουργική καταστροφή» είναι μέθοδος υπεράνω προσώπων…
Δεν θα πούμε τώρα περισσότερα. Θα επανέλθουμε.
Τετάρτη 3 Μάρτη. Τα έχουμε γράψει, τα έχουμε αναλύσει (επί ματαίω;), τα έχουμε αποδείξει (επί ματαίω;). Οι caradinieri / pfizerοι θα ανατριχιάσουν με το θράσος μας να επιμένουμε, αλλά η πραγματικότητα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας είναι ακριβώς αυτή:
Είναι παλιά αξία στις συναλλαγές ότι οι κατασκευαστές προσφέρουν συγκεκριμένες βασικές εγγυήσεις στους εν δυνάμει αγοραστές για την ποιότητα και την ασφάλεια των προϊόντων τους. Αλλά ο αμερικανικός φαρμακευτικός γίγαντας Pfizer θέλει να το γυρίσει ανάποδα καθώς προωθεί το πειραματικό εμβόλιο mRNA σε διάφορες απελπισμένες κυβερνήσεις ανά τον κόσμο. Κατά την Pfizer είναι ο αγοραστής – και όχι ο πωλητής – που θα πρέπει να δώσει όλες τις εγγυήσεις. Κι αυτό σημαίνει ότι διάφορα κράτη θα πρέπει να βάλουν διάφορα κυριαρχικά περιουσιακά τους στοιχεία, όπως τα αποθέματα των κεντρικών τραπεζών τους, κτίρια πρεσβειών και στρατιωτικές βάσεις, σαν κάλυψη για οποιοδήποτε κόστος θα έχει η εταιρεία από μηνύσεις εναντίον της για το εμβόλιο της Pfizer / BioNtech. Το Γραφείο Διεθνούς Δημοσιογραφίας (Bureau of International Journalism / TBIJ) γράφει:
Στην περίπτωση μιας χώρας οι αξιώσεις της φαρμακευτικής οδήγησαν σε τρίμηνη καθυστέρηση της συμφωνίας για το εμβόλιο. Η Αργεντινή και η Βραζιλία δεν προχώρησαν καν σε εθνικές συμφωνίες.
Αξιωματούχοι απ’ την Αργεντινή και μια άλλη λατινοαμερικανική χώρα της οποίας το όνομα δεν μπορούμε να αναφέρουμε αφού υπέγραψε εμπιστευτική συμφωνία με την Pfizer, λένε ότι οι διαπραγματευτές της εταιρείας απαιτούσαν επιπλέον εγγυήσεις αποζημιώσεων απέναντι σε οποιεσδήποτε μηνύσεις που θα μπορούσαν να κάνουν οι πολίτες εξαιτίας των παρενεργειών μετά τον εμβολιασμό τους. Απ’ την Αργεντινή και την Βραζιλία η Pfizer ζήτησε να μπουν κρατικά περιουσιακά στοιχεία σαν collateral έναντι οποιασδήποτε μελλοντικής νομικής αξίωσης.
Ένας αξιωματούχος που ήταν παρών στις διαπραγματεύσεις του ανώνυμου κράτους περιέγραψε τις απαιτήσεις της Pfizer σαν «μπούλινγκ υψηλού επιπέδου» και ότι η κυβέρνησή του αισθάνθηκε σαν να ήταν «όμηρος που έπρεπε να δώσει λύτρα» ώστε να έχει πρόσβαση στα συγκεκριμένα εμβόλια.
… Ειδικοί του δικαίου θεωρούν ότι οι απαιτήσεις της Pfizer είναι κατάχρηση δύναμης…
Εννιά λατινοαμερικάνικα κράτη έχουν ως τώρα συμφωνήσει να αγοράσουν εμβόλια απ’ την Pfizer. Η Χιλή, η Κολομβία, η Κόστα Ρίκα, το Εκουαδόρ, το Μεξικό, ο Παναμάς, το Περού, η Ουρουγουάη και η Δομικιανή Δημοκρατία. Οι όροι αυτών των συμφωνιών είναι άγνωστοι εφόσον όλες καλύπτονται από εμπιστευτικότητα. Στην περίπτωση της Αργεντινής, η κυβέρνηση υπέκυψε σε σχεδόν όλες τις απαιτήσεις της Pfizer. Αλλά επέμεινε ότι η Pfizer θα είναι που θα πρέπει να πληρώσει στην περίπτωση αμέλειας. Ακόμα κι αυτό θεωρήθηκε υπερβολική παραχώρηση απ’ την μεριά της εταιρείας.
Αυτά έγραφε χτες το γνωστό site naked capitalism. Η μαφιόζικη δράση της pfizer (και οι υπόλοιπες φαρμακομαφίες στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται…) είναι ολοφάνερη! Όπως και η ιμπεριαλιστική διάσταση αυτής της δράσης… Αφού κάθε βιολογική δηλητήριαση απ’ αυτές που είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν μεσο-μακροπρόθεσμα οι πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των κυττάρων, αν φτάσει σε δικαστήρια, θα καταλήγει ακόμα και στο να αυξάνει την περιουσία της pfizer με διάφορα κρατικά assets! Και φυσικά η pfizer (όπως και όλοι οι γενετιστές αυτού του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας) είναι βέβαιη ότι θα υπάρξουν σοβαρές παρενέργειες· όχι απλά πυρετός για κανά δυο μέρες!!! Είναι τόσο σίγουρη ώστε δεν διστάζει να απαιτήσει την “κάλυψή” της με τόσο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο!
Εκείνο που είναι ίσως λιγότερο φανερό είναι ότι για να μπορούν οι φαρμακομαφίες να ακουμπάνε τα κουμπούρια τους πάνω στον πάγκο έπρεπε πριν να έχουν κατασκευάσει τον «απόλυτο υγιεινιστικό τρόμο», αν όχι αποδεκτό από μια κυβέρνηση εδώ ή εκεί, σίγουρα ενδοφλέβιο για τους πληθυσμούς! Τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, δηλαδή τα αφεντικά των big pharma, των big tech, των big insurance, διάφορων κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών συν τα αφεντικά των media μικρότερων ή μεγαλύτερων, έδρασαν σαν αγέλη κυκλώνοντας τα θυράματά τους, τις μάζες των υποτελών εδώ κι εκεί… Όπου μπορούσαν.
Να γιατί είναι τραγικό το λάθος το να μπερδεύονται (εξαιτίας, μερικές φορές, δειλίας· και άλλες φορές εξαιτίας μιας ασυγχώρητης «συνδικαλιστικής» αντίληψης για τον εργατικό ανταγωνισμό) τα μέσα των μαφιών, των αφεντικών, με τους σκοπούς τους· και οι δεύτεροι να βγαίνουν εκτός ορίζοντα, εκτός αντιπαλότητας!
Δευτέρα 4 Γενάρη. Είναι εγκληματίας πολέμου. Δυστυχώς η πλευρά του δεν έχει ηττηθεί, οπότε γλυτώνει την τιμωρία (που δεν θα έπρεπε να είναι μικρότερη απ’ το να σπάει πέτρες μέχρι να τις κάνει λεπτή, φίνα άμμο, σαν πούδρα…). Αντίθετα απολαμβάνει το εγκληματικό του κύρος. Ακόμα κι όταν πιάστηκε στα πράσα να παραβαίνει τις απαγορεύσεις που είχε προτείνει για τους κοινούς θνητούς, για γκομενικούς λόγους… Οι caradinieri της δύσης έχουν υιοθετήσει τις «προβλέψεις» του σαν πραγματικότητα, ακόμα κι αν δεν ξέρουν τ’ όνομά του. Κυρίες και κύριοι: professor Neil Ferguson is speaking…
Συνεντευξιαζόμενος στους καθεστωτικούς «times» στις 25 Δεκέμβρη, κι αφού διαμαρτυρήθηκε επειδή «ο κόσμος δεν γουστάρει τα lockdown» και έχει αρχίσει να «αμφισβητεί την επιστήμη» (σίγουρα την απάτη που ντύνεται με επιστημονική λεοντή!) ο professor εξομολογήθηκε και τα πιο κάτω:
… Νομίζω ότι η αίσθηση του κόσμου για το τι είναι εφικτό απ’ την άποψη του ελέγχου άλλαξε ιδιαίτερα δραματικά μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου… Όταν το SAGE [Scientific Advisory Group for Emergencies, το «επιτελείο ειδικών» που συμβουλεύει το γκουβέρνο του βασιλείου…] μελέτησε την προοπτική μεταφοράς της ‘καινοτόμας εμπλοκής’ εκτός κίνας, το να κλειδώνονται ολόκληρες κοινότητες και το να απαγορεύεται σε όλους να βγουν απ’ τα σπίτια τους, κατέληξε τελικά στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν μια επιλογή διαθέσιμη για μια φιλελεύθερη δυτική δημοκρατία…
Και συνέχισε:
Πρόκειται για μονοκομματικό κομμουνιστικό κράτος είπαμε… Δεν θα πετύχει κάτι τέτοιο στην Ευρώπη σκεφτήκαμε… και μετά το έκανε η Ιταλία. Και καταλάβαμε ότι γίνεται… Τώρα πια το lockdown θεωρείται αναπόφευκτο. Αλλά στην αρχή δεν ήταν καθόλου τέτοιο. Αν δεν το είχε κάνει η Κίνα, αυτή η χρονιά θα ήταν πολύ διαφορετική…
Έχετε διαβάσει την γνώμη της ασταμάτητης μηχανής για το τι φρόντισαν να εισάγουν οι «φιλελεύθερες δυτικές δημοκρατίες» απ’ το «κινέζικο παράδειγμα» και τι όχι… Όπως και το γιατί έκαναν τις συγκεκριμένες επιλογές…. Τώρα έχουμε και την ανοικτή παραδοχή ενός καθάρματος της εξουσίας, και όχι μόνο της αγγλικής.
Ήταν όμως, έστω, η υγιειονομική ανάγκη που επέβαλε να γίνει εισαγωγή της μιλιταριστικής πλευράς του «κινέζικου μοντέλου», σαν αλλεπάλληλα πραξικοπήματα; Στις 16 του περασμένου Μάρτη αυτό το κάθαρμα με κύρος, καταλαβαίνοντας «ότι γίνεται» φρόντισε να γίνει: έκανε την «επιστημονική πρόβλεψη» ότι χωρίς την «καινοτόμα εμπλοκή», χωρίς πραξικόπημα δηλαδή, θα μολυνθεί το 81% του πληθυσμού στην επικράτεια της βασίλισσας, και ότι το 0,9%, δηλαδή 510.000 άτομα, θα πεθάνουν. Αυτή ήταν η «επιστήμη» που επέβαλε την «καινοτόμα εμπλοκή» της περασμένης άνοιξης, την οποία – παρεπιπτόντως – εξακολουθούν να υποστηρίζουν αρκετοί caradinieri που τώρα προσπαθούν να πατήσουν σε δύο βάρκες. Τι λέει όμως το κάθαρμα Ferguson μετά από τόσους μήνες για την «επιστημονική συμβολή» του στο και όμως γίνεται;
… Εκεί που οι άνθρωποι δεν αλλάζουν τις συνήθειές τους τα πράγματα δεν είναι ευχάριστα. Στην Manaus, στη βραζιλία, μια πόλη 2,2 εκατομυρίων φαίνεται ότι έχει ποσοστό μόλυνσης τουλάχιστον 45%, μάλλον κοντά στο 70%, και το αποτέλεσμα σε νεκρούς δεν είναι μακριά απ’ την πρόβλεψη του Μάρτη. Τον Απρίλη οι νεκροθάφτες έπρεπε να δουλεύουν και τη νύχτα… Τα πτώματα θάβονταν σε τάφρους…
Η βραζιλιάνικη Manaus, μετά το ιταλικό Bergamo, έγινε το τρομοθέαμα του θανάτου που διατέθηκε δωρεάν και μαζικά στο διεθνές πρωτοκοσμικό κοινό, για να δει τι θα πάθει «αν δεν γίνει» και να πεισθεί να κάτσει φρόνιμα και «να γίνει» – ο ακρωτηριασμός του. Το «επιστημονικό» κάθαρμα θεωρεί πως εκεί δικαιώθηκαν οι προβλέψεις του. Τι έγινε όμως πράγματι στη Manaus;
Αυτή η ηπειρωτική παραποτάμια βιομηχανική πρώην αποικιακή πόλη–λιμάνι των 2,2 εκατομυρίων κατοίκων στα βόρεια της βραζιλιάνικης επικράτειας, που δεν πήρε επίσημα κανένα απαγορευτικό μέτρο, είχε σ’ όλο το 2020 χρεωμένους στον τσαχπίνη 3.297 νεκρούς. Μιλώντας ψυχρά ο αριθμός είναι σχετικά μεγάλος (χωρίς, πάντως, να ξέρουμε τις βασικές παραμέτρους, όπως για παράδειγμα την κατάσταση των νοσοκομείων της πόλης). Το ποσοστό θνησιμότητας είναι 0,15% (επί του συνόλου του πληθυσμού). Τι είχε προβλέψει το μοντέλο του καθάρματος αν εφαρμοζόταν στην Manaus; 16.000 νεκρούς… Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη!
Δεν τελειώνει όμως εκεί η ιστορία. Το κάθαρμα χρησιμοποιεί την περίπτωση της Manaus σαν το «απόλυτο κακό», σαν την απόδειξη της Αποκάλυψης “αν δεν” τα Πραξικοπήματα και η Τρομοεκστρατεία… Είναι κάτι ανάλογο μ’ αυτό που τραυλίζουν ακόμα οι ντόπιοι caradinieri υπερασπιζόμενοι τα πραξικοπήματα απ’ την άνοιξη και μετά, εκτοξεύοντας αριθμούς σε χιλιάδες, έτσι, κατά βούληση, σα να μιλάνε για πρόβλεψη φιλάθλων σε ντέρμπι…
Αν ό,τι έγινε στη Manaus επρόκειτο να συμβεί στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας· αν δεν λαμβανόταν κανένα μέτρο, ούτε καν για την προφύλαξη των ηλικιωμένων με ήδη υπαρκτά σοβαρά προβλήματα· αν το θρυλικό NHS, το «εθνικό σύστημα υγείας», ήταν στην ίδια κατάσταση με εκείνο της Manaus· αν, με δυο κουβέντες, το «θα γίνει της Manaus» ήταν η “μοίρα” των υπηκόων της αυτού μεγαλειότητας αν δεν έβαζε πάνω στο τραπέζι τα επιστημονικά του genitals ο Ferguson και το Imperial College του, τότε η επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας θα θρηνούσε (αναλογία πληθυσμών) 101.693 θανάτους…
Πόσους είχε ως την τελευταία ημέρα του 2020; 73.512. Η διαφορά είναι σημαντική· σε καμμία περίπτωση όμως τέτοια που να αποδεικνύει την υγιειονομική αποτελεσματικότητα του μιλιταρισμού! Θα ήταν αρκετή η συστηματική φροντίδα των ηλικιωμένων / ευάλωτων και η έλλειψη του καθολικού πανικού, για να έχει ένα “πολιτισμένο δυτικό κράτος” και πρώην αυτοκρατορία αναλογικά λιγότερους απ’ τους μισούς θανάτους της βραζιλιάνικης περίπτωσης…
Κι αν η διαφορά μεταξύ του «θα γίνει της Manaus» και του «θα ξεράσετε όλα όσα ξέρατε» είναι κάτι λιγότερο από 30.000 νεκρούς, η διαφορά ανάμεσα στο «θα γίνει της Manaus» και στην τρομοκρατία των αλγορίθμων του καθάρματος είναι κτηνώδης.
Άλλο 510.000 νεκροί, άλλο 101.693, δεν συμφωνείτε; Αλλά έτσι πιάνει η τρομοκρατία! Με απειλές θανάτου της χοντρικής!…
Πέμπτη 22 Οκτώβρη. Είναι βέβαιο (το έχουν αναγγείλει) ότι τα ευρωπαϊκά κράτη θα χρηματοδοτήσουν μια μεγάλη (πανευρωπαϊκή) «εκστρατεία πειθούς» υπέρ της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας των επερχόμενων εμβολίων γενετικής τροποποίησης. Είτε των light (με την γενετική μετατροπή ενός αδενοϊού πιθήκων σε φορέα διέγερσης του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος) είτε των hard core (τα mRNA). H ασταμάτητη μηχανή δεν είχε απ’ την αρχή καμμία αμφιβολία ότι η μορφή – κράτος θα τραβήξει ως το τέλος την «ευθύνη» της σ’ αυτό το γιγάντιο βίαιο άλμα προς το engineering of everything. Δεν ανέλαβε απλά το έργο της κατάργησης όλων των βασικών ιστορικών νομοθεσιών (: τυπικών συνταγμάτων) επειδή δεν υπήρχε άλλος πρόχειρος να το κάνει. Δεν είχαμε καμμία αμφιβολία πως τα lockdown, οι γενικοί αποκλεισμοί, οι διαφορικοί αποκλεισμοί, και όλα τα υπόλοιπα, σαν εκφράσεις του προσανατολισμού «για να αντιμετωπίσουμε την κίνα πρέπει να γίνουμε κάπως σαν αυτήν», δεν ήταν τακτική ανάγκη αλλά στρατηγική επιλογή. Που, όπου χρειάστηκε, επιβλήθηκε στις όποιες διστακτικές πολιτικές βιτρίνες.
Αλλά η AstraZeneca (που λανσάρει ένα εμβόλιο της πρώτης εκδοχής) δεν τα πάει καθόλου καλά. Είναι μια απ’ αυτές που θα διαφημιστούν – συνεπώς είναι case study! Μετά τις ανακοινωμένες δύο περιπτώσεις σοβαρών νευρολογικών παρενεργειών απ’ το εμβόλιο της (τις οποίες η εταιρεία και τα κράτη σύμμαχοί της παρακάμπτουν) χτες ανακοινώθηκε ότι ένας 28χρονος / πειραματόζωο του εμβολίου, βραζιλιάνος, πέθανε.
Η εταιρεία και η εποπτική αρχή της βραζιλίας (του Bolsonaro;) δήλωσαν ότι ο θάνατος αυτός δεν οφείλεται στο εμβόλιο… Αυτοκτόνησε ο άνθρωπος; Σκοτώθηκε σε τροχαίο; Στην νεκροπολιτική του covid-19 θα είχε πεταχτεί κατευθείαν στην «κοινή δεξαμενή». Αλλά το άλλο σκέλος αυτής της νεκροπολιτικής, τα «σωτήρια εμβόλια», σερβίρεται αλλιώς: εδώ ζωή, μόνο ζωή, όλα καλά, μην ανησυχείτε…. Κι αν δεν είναι έτσι όπως σας τα λέμε, δεν μπορείτε να μας κάνετε τίποτα – τα κράτη σας θα σας δώσουν (ή στους κληρονόμους σας) μια αποζημιωσούλα.. Και βγάλτε τον σκασμό!
Υποθέτουμε πως όταν επιλέγονται τα ανθρώπινα πειραματόζωα για τέτοιου είδους δοκιμές, περνάνε από κάποια βασικά check up, ώστε να είναι υγιή με τα τρέχοντα κριτήρια. Ποιός θα ήθελε ένα προϋπάρχον πρόβλημα υγείας να «λερώσει» την αξιοπιστία του φαρμάκου του πάνω στο trial; Ο 28χρονος θα ήταν τέτοιος: υγιέστατος. Προκειμένου να ξεφορτωθεί την ευθύνη και να αποφύγει την οριστική διακοπή των trial και την απαγόρευση του εμβολίου της, η AstraZeneca διέδωσε στα μήντια ότι ο 28χρονος είχε πάρει το placebo. Μήπως, λοιπόν, τον σκότωσε το ζαχαρόνερο; Στον κόσμο της ανεστραμμένης πραγματικότητας όλα είναι πιθανά – αν συμφέρουν.
(Παρακολουθούμε εδώ και εκεί με ενδιαφέρον τις αγωνιώδεις και αγχωμένες προσπάθειες φίλων της καραντίνας, συνήθως (αν και όχι πάντα) με ψευδώνυμα, να φτιάξουν «επιχειρήματα» υπέρ του αγαπημένου τους «καραντίνες παντού»! Είναι βέβαια ντροπαλοί και λένε μόνο το μισό του πράγματος. Ολόκληρο είναι καραντίνες παντού – μέχρι να αρχίσουν οι εμβολιασμοί! Τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει το «καραντίνες παντού» μόνο του; Ωδή στο κονσερβάρισμα ανθρώπων;
Αυτοί οι λοχίες του «πολέμου κατά…» κλπ μπορεί να νομίζουν ότι απευθύνονται σε νήπια. Όμως όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν την λειτουργική, οργανική σχέση ανάμεσα στις απαγορεύσεις, στους αποκλεισμούς, στη δημιουργική λογιστική θανάτου, στο ρόλο των μήντια και διάφορων «ειδικών» που χοντροπληρώνονται απ’ τις φαρμακευτικές, και στην όσο πιο γενικευμένη επιβολή ενός απόλυτα βιοτεχνολογικού μοντέλου για την υγεία, μέσω των εμβολίων.
Δεν χρειάζεται όμως να χολοσκάνε οι caradinieri. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα! Σαν πειθαρχημένοι στρατιώτες του «πολέμου κατά του αόρατου εχθρού» ας γίνουν από τώρα πρωτοπόροι κήρυκες των εμβολίων! Κι αν δεν προσφέρθηκαν ήδη σαν πειραματόζωα, ας το κάνουν όσο είναι καιρός. Αν τυχαίνει να έχουν παιδιά, ας τα βάλουν μπροστά στις ουρές των εμβολιασμών, όταν ξεκινήσουν…. Ποιά άλλη καλύτερη απόδειξη υπάρχει για να το ότι πιστεύουν αυτά που λένε και γράφουν και δεν είναι χυδαίοι συνδικαλιστές σε φοιτητικά καφενεία (όπως υποψιαζόμαστε);
Ας πουν δυνατά το σύνθημα που τους ενώνει: mRNA εμβόλια για όλο τον λαό!)
Δευτέρα 31 Αυγούστου. Τον Bolsonaro πολλοί εμίσησαν, δίκαια – τους ψυχολόγους του κανείς! Μια καινούργια έρευνα στη βραζιλία ήρθε να καλύψει ένα μεγάλο κενό όχι μόνο στη βιβλιογραφία αλλά και στην επιχειρηματολογία των caradinieri: όσοι δεν εφαρμόζουν τα απαγορευτικά μέτρα για την αντιμετώπιση του covid-19 έχουν αντικοινωνικές τάσεις· είναι αυτό που λέγεται «sociopaths»!
Οι 4 βραζιλιάνοι ερευνητές πήραν ένα δείγμα 1.578 ενηλίκων, και τους έδωσαν διάφορα ερωτηματολόγια. Τα υπόλοιπα τα καταλαβαίνετε υποθέτουμε: «αξιολόγηση» των απαντήσεων, «βαθμολόγησή» τους, κατασκευή ενός αλγόριθμου για να μπουν τα data, και ιδού η καμπύλη των «κοινωνικά ανώμαλων», των sociopaths…
Το περίεργο είναι ότι στα «highlights» αυτής της έρευνας (σημείο 3, επάνω φωτογραφία) οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η αύξηση των κρουσμάτων covid-19 στη χώρα δεν σχετίζεται με την αφοσίωση του κόσμου στα μέτρα ανάσχεσης. Δηλαδή; Δεν φταίνε οι sociopaths για την αύξηση; Γιατί δεν φταίνε; Είναι τόσοι λίγοι; Κι αν είναι τόσο λίγοι γιατί να βγουν στη σέντρα οι άνθρωποι; Υπάρχουν άδειες θέσεις στα ψυχιατρεία «επισκευής ανεύθυνων»;
Άβυσσος η ψυχή των «normal» επιστημόνων… Ακόμα μεγαλύτερη άβυσσος οι μεθοδεύσεις των αφεντικών.
Σάββατο 18 Ιούλη. Πρέπει να μείνουμε φοβισμένοι / απειλούμενοι, μέχρι να έρθουν οι φαρμακοβιομηχανίες να μας σώσουν: αυτή είναι, ολοκάθαρα, η διαταγή του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…
Η τακτική “κρούσματα – κρούσματα – κρούσματα” δεν πρόκειται να δουλέψει από μόνη της. Δεν μπορεί μόνη της να εξασφαλίσει την τρομοκρατική fitness. Από μόνη της είναι αδιάφορη. Χρειάζεται η κρατική ενίσχυση. Και – αυτό που διαβλέπουμε – είναι το “μοντέλο της καταλωνίας”. Υποχρεωτικές μάσκες παντού, με το ζόρι, χωρίς επιχειρήματα ή εξηγήσεις της προκοπής, και χωρίς οποιαδήποτε πειστικότητα· μόνο με πρόστιμα.
Γιατί αυτή η τακτική είναι προτιμότερη απ’ την επανάληψη των γενικών, καθολικών απαγορεύσεων; Επειδή είναι πολύ πιο ευέλικτη, αλλά εξίσου αποτελεσματική. Όχι για την αντιμετώπιση του covid-19· ο κύκλος του έχει γίνει, κι άλλωστε ΠΟΤΕ δεν ήταν αυτός το ζήτημα. Είναι πιο ευέλικτη επειδή επιτρέπει όλες τις «οικονομικές δραστηριότητες», είτε τις τηλε- είτε τις πιο «φυσικές», κρατώντας ταυτόχρονα τους πάντες όμηρους της απειλής. Έναν προς έναν.
Όταν, δια της βίας, αιχμαλωτιστούν όλοι απ’ το σημαίνον (την μάσκα σαν σύμβολο της νοσηρότητας των κοινωνικών σχέσεων), τότε το σημαινόμενο, η εμβολιακή «απελευθέρωση» (μαζί με όλα όσα θα την περιτρυγυρίζουν), θα επιβληθεί πιο ομαλά.
Η «μασκοφορία» μπορεί να συνεχιστεί όσο χρειάζεται, ώστε να λυθεί με τον γενικό εμβολιασμό… Διαταγή!
Αυτή είναι η τακτική των αφεντικών…. Αντιρρήσεις;
(φωτογραφία: Αυτό; Πώς δεν έχει επιβληθεί; Πάτε και πατάτε μέσα στους κορονοϊούς και τους μεταφέρετε από ‘δω κι απο ‘κει…. χαμένα κορμιά, αναίσθητοι και ανεύθυνοι δολοφόνοι!)