Tag: βουλγαρία

Κελαηδούν τα παπαγαλάκια;

Πέμπτη 30 Μάη. Την ευχή του «να μη γίνει πόλεμος» εξέφρασε, χθες, ο υπουργός εθνικής άμυνας της τουρκίας Χουλουσί Ακάρ, αναφερόμενος στη συγκέντρωση πλοίων που παρατηρείται «κάπου κάπου στην ανατολική Μεσόγειο, στην Ερυθρά Θάλασσα, στον Περσικό κόλπο». Η σταθερά «πολεμική» ρητορική που χρησιμοποιεί ο κ. Ακάρ έχει ως στόχο τη διατήρηση της έντασης, ενόψει και των επόμενων βημάτων που σχεδιάζει η τουρκία, κυρίως στην κυπριακή αοζ…

Μ’ αυτά ξεκινούσε χτες ένα δημοσίευμα της καθεστωτικής «καθημερινής» με τίτλο: η Άγκυρα «εύχεται να μη γίνει πόλεμος». Μπορεί ο συντάκτης (απ’ τους υπεύθυνους δημαγωγίας του ελληνικού ιμπεριαλισμού) να πάσχει από τρικυμία στο κρανίο, ή μπορεί να έχουν σοβαρά προβλήματα τα αφεντικά του. Πάντως «η ευχή να μην γίνει πόλεμος», με αναφορές μάλιστα σε μια έκταση θάλασσας που αρχίζει απ’ τα μέρη μας και φτάνει ως τον περσικό, δεν συνιστά «πολεμική ρητορική». Εκτός κι αν αποδείξει κανείς ότι εννοεί το αντίθετο.

Το ζήτημα είναι ότι ο καραβανάς υπουργός πολέμου της Άγκυρας βλέπει ως τον ινδικό. Μ’ αυτόν τον ορίζοντα έχει ένα κάποιο νόημα η κουβέντα του, όχι σαν «ευχή» αλλά μάλλον σαν προειδοποίηση: προσέξτε, γιατί μπορεί και να γίνει. Ο έλληνας ομόλογός του (και το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος) προτιμούν να παριστάνουν ότι «δεν βλέπουν» τίποτα πέρα απ’ τα τουρκικά πολεμικά. Ή, έστω, έτσι καθησυχάζουν τους δουλοπρεπείς υπηκόους τους. Και, μα τα χίλια βουλιαγμένα υποβρύχια, το πόπολο ζει και μιζεριάζει στην κοσμάρα του.

Συνεπώς δεν θα ανησυχήσει με κάτι ακόμα που γράφτηκε σε τουρκική καθεστωτική εφημερίδα (την yeni safak) και ο έλληνας δημαγωγός ανέλαβε να το κάνει λιανά στο ίδιο δημοσίευμα:

… Έφερε μάλιστα [σ.σ.: η yeni safak] ως παράδειγμα την Αλεξανδρούπολη που, όπως είπε, «εξοπλίζεται» εναντίον της Τουρκίας και πρόσθεσε ότι «αυτοί που περιορίζουν την τουρκία στη συρία και στην ανατολική Μεσόγειο, τώρα προσπαθούν να την περιορίσουν στο Αιγαίο, στη δυτική Θράκη, στη βουλγαρία και στη ρουμανία».

Το συγκεκριμένο άρθρο αναφέρεται, βεβαίως, στην προ ημερών χρήση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης από τις αμερικανικές δυνάμεις, για την προώθηση στρατιωτών και οπλικών συστημάτων προς τη ρουμανία και τη βουλαγαρία, όπου θα διεξαχθούν τους επόμενους μήνες ορισμένες μεσαίας και μεγάλης κλίμακας ασκήσεις.

Μάλιστα. Εθνικό καμάρι: υπάρχει αμερικανική βάση στην Αλεξανδρούπολη· δεν σκάνε εκεί τα φέρυμποτ και ξεφορτώνουν backpackers με ποδήλατα, ε; Ο αμερικανικός στρατός έχει σούρτα φέρτα συνέχεια απ’ το λιμάνι και το αεροδρόμιο· συνεπώς χρειάζεται και κάποιο «μόνιμο προσωπικό», για λόγους ασφάλειας και επιμελητείας – σωστά;

Σωστά. Στα μέρη μας, λοιπόν, ποια είναι η «πρόταση ειρήνης»; Τι ψηφίζουν εκεί στο νομό Έβρου είπαμε;

(φωτογραφίες. Πρώτον: αν εκεί που λιαζόσαστε σε κάποια παραλία δείτε τίποτα γορίλλες να τρέχουν προς την μεριά σας, κάντε στην άκρη να περάσουν· και μαζέψτε το αντιηλιακό να μην το πατήσουν. Κάποια άσκηση στρατιωτική θα είναι, με συμμετοχή συμμάχων του ελληνικού κράτους, που θέλουν να μάθουν από άμμο. Για τέτοιες περιπτώσεις masterchef της εξαπάτησης προτείνουν μια ανακουφιστική συνταγή: «μην ασχολείστε με τέτοια, μόνο με τις μεταξύ σας σχέσεις». Ο.Κ. Θα γαργαλιόμαστε.

Δεύτερον: Κι αναρωτιόμασταν «γιατί βγαίνει και ξαναβγαίνει ο κυρ Αχιλλέας δήμαρχος… μωρέ γιατί βγαίνει και ξαναβγαίνει…» Ε, να η χρησιμότητα της κατάλληλης (εθνικής) τοπικής αυτοδιοίκησης!

Εν τω μεταξύ γιατί δεν τα προβάλει όλα αυτά τα ωραία που έχει κάνει το ροζ γκουβέρνο, να μαζέψει εκατομμύρια κουκιά; Ντρέπεται;

Ώχου τα μωρέ μωρέ! Η σεμνότητα και η μετριοφροσύνη θα τα φάει αυτά τα λεβεντόπαιδα της «αριστέρας και της προόδου»….)

Ο θείος απ’ το Πεκίνο 2

Πέμπτη 11 Απρίλη. Να μια ακόμα “κλίμακα” στην προώθηση του Πεκίνου στην “γηραιά ήπειρο”: φεύγοντας απ’ τς Βρυξέλες ο κινέζος πρωθυπουργός Li Keqiang προσγειώθηκε στο Zagreb, πρωτεύουσα της κροατίας. Στο θρυλικό Dubrovnik γίνεται από σήμερα η διήμερη 8η σύνοδος των 16+1: το business ραντεβού 16 ευρωπαϊκών κρατών με το Πεκίνο.

Αν η σύνθεση της 16άδας μπει δίπλα στην σύνθεση της «τριάδας» (ιταλία, μονακό, γαλλία) που ευλόγησε πρόσφατα ο αυτοκράτορας Xi, βγαίνουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα: αλβανία, βοσνία, βουλγαρία, κροατία, σλοβενία, μακεδονία, μαυροβούνιο, ρουμανία, σερβία (δηλαδή όλα τα βαλκάνια πλην ενός, του ελλαδιστάν…), εσθονία, λιθουανία, λετονία (οι 3 της Βαλτικής), πολωνία, τσεχία, ουγγαρία, σλοβακία (οι 4 του visegrad): η Μεσόγειος, αν και δεν είναι το μοναδικό πέρασμα απ’ την ασία στην ευρώπη και το ανάποδο, παραείναι στρατηγική για το «μεταξένιο» project eurasia…

Κάποιοι, όχι αυθαίρετα, υποστηρίζουν ότι αφού όλα αυτά τα κράτη (τα 11 απ’ τα 16 είναι ήδη μέλη της ε.ε.) θέλουν (ορισμένα με ενθουσιασμό) «δουλειές με τους κινέζους», ούτε το Βερολίνο ούτε το Παρίσι θα μπορούσαν να υπονοούν στα σοβαρά «εμπορικό πόλεμο» κατά του Πεκίνου. Σύμφωνα μ’ αυτήν την ερμηνεία η «συμφωνία των Βρυξελλών» μεταξυ ε.ε. και κίνας ήταν η υποχρεωτική συνέπεια των επιμέρους deal που προωθεί το Πεκίνο, είτε κράτος – κράτος, είτε με ομάδες ευρωπαϊκών κρατών.

Όλοι ορκίζονται στο «νέο σχέδιο Μάρσαλ» υψωμένο εις την ν – τους δρόμους του μεταξιού. Στην κροατία για παράδειγμα η γέφυρα Peljesac (ενώνει δύο κροατικές περιοχές που δεν είχαν ως τώρα άμεση οδική σύνδεση), θεωρείται το μεγαλύτερο σε εξέλιξη έργο αυτή την εποχή· και κατασκευάζεται με κατά 85% ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, από κινεζική κατασκευαστική. Αλλά το Zagreb και ο θείος απ’ το Πεκίνο έχουν μέλλον στη σχέση τους: η κροατική κυβέρνηση θα υπογράψει «μνημόνιο συνεργασίας» με την «τρομοκρατική» Huawei για την εγκατάσταση 5G δικτύων· ενώ μια κροατική και μια κινεζική εταιρεία κατασκευής σιδηροδρομικών δικτύων θα υπογράψουν συμφωνία για την κατασκευή διαδρόμου τραίνων προς ουγγαρία μεριά.

(φωτογραφία κάτω: Το τιμητικό άγημα αποδίδει τιμές στον Li Keqiang, στο αεροδρόμιο του Zagreb. Γονατιστοί; Μωρέ και μπρούμυτα!)

Turkstream 2

Παρασκευή 1 Μάρτη. H Σόφια δηλώνει έτοιμη για την προέκταση του ρωσο-τουρκικού αγωγού turk stream 2 στο έδαφός της· κατά το βουλγαρικό υπ.ενέργειας θα διατεθούν για το θέμα 1,4 δις ευρώ. Το Βελιγράδι επίσης έχει δηλώσει έτοιμο για επιπλέον προέκταση…

Η βουλγαρία ανήκει στην ε.ε. (η σερβία όχι), και με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία το έργο πρέπει να εγκριθεί από διάφορες αρχές και επιτροπές. Όμως υπάρχει ήδη το νομικό προηγούμενο του nord stream 2: στις 8 Φλεβάρη η ευρωπαϊκή επιτροπή αναγνώρισε στο κράτος «πρώτης σύνδεσης» με ρωσικούς αγωγούς το δικαίωμα να πάρει τις σχετικές αποφάσεις, και αφαίρεσε απ’ τα υπόλοιπα κράτη (και την επιτροπή) τις σχετικές αρμοδιότητες· υπό κάποιους όρους και προϋποθέσεις φυσικά. Που η Μόσχα καλύπτει ήδη και στην περίπτωση του nord stream 2 και του turk stream 2.

Με δεδομένο ότι ο βουλγαρικός καπιταλισμός εισάγει έτσι κι αλλιώς τα 2/3 των αναγκών του σε φυσικό αέριο απ’ την ρωσία, υπάρχουν ήδη οι απαραίτητοι κρατικοί (και παρακρατικοί) μηχανισμοί εκεί για να στηρίξουν την προέκταση του turk stream 2. Εννοείται πως Μόσχα και Άγκυρα έχουν κάθε συμφέρον σ’ αυτήν την βαλκανική διαδρομή (με προορισμό την κεντρική ευρώπη).

Και γι’ αυτόν τον λόγο: θα κάνει οικονομικά ασύμφορο το αμερικανικό σχέδιο για εργοστάσιο εξαέρωσης LNG στην Αλεξανδρούπολη και αμερικανοελεγχόμενο αγωγό προς τον βορρά…

Turkstream

Τετάρτη 28 Νοέμβρη. Η ασταμάτητη μηχανή αναγνωρίζει πως έμεινε λίγο πίσω σε ότι αφορά το θέμα. Ενώ, πράγματι, εκκρεμεί μια τυπική έγκριση από την ε.ε. προκειμένου το ρωσικό γκάζι (και οι αγωγοί της gazprom) να ανηφορίσουν απ’ την Αδριανούπολη προς τα βαλκάνια σαν προέκταση του turkstream, η ρωσική εταιρεία έχει κάνει τις «σωστές κοινοπραξίες» με ευρωπαϊκές ενεργειακές εταιρείες (ακολουθώντας το μοντέλο του nord stream 2) έτσι ώστε το project να είναι συμβατό με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Απόδειξη της προετοιμασίας που έχει γίνει (κι αυτό που αγνοούσαμε…) είναι ότι η gazprom έχει υπογράψει ήδη 7ετή σύμβόλαια τροφοδοσίας (με αφετηρία τον Οκτώβρη του 2022) με την σλοβακία, για 4,4 δις κυβικά μέτρα, απ’ τα οποία η αυστρία θα λαμβάνει τα 3,8 δις, με την ουγγαρία για 4,7 δις κυβικά, με την σερβία για 2 δις κυβικά και με την βουλγαρία για 4,8 δις. (Σύνολο 15,9 – η δυναμικότητα του δεύτερου σκέλους του turkstream). Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι έχει γίνει ο σχεδιασμός για την κατασκευή όλων των απαραίτητων αγωγών, ενδιάμεσων σταθμών κλπ, μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, σ’ αυτές τις περιοχές που δείχνει ο πιο πάνω χάρτης.

Πέρα απ’ την ασήμαντη λεπτομέρεια ότι πιθανά «ελληνικά όνειρα» για πέρασμα του κυρίως γκαζοσωλήνα για όλο αυτό το δίκτυο από το βορειοελλαδιστάν είναι για γέλια και για κλάματα (η ιταλία δεν θα είναι πελάτης, τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα), το ερώτημα είναι η αντίδραση του ψοφιοκουναβιστάν.

Το 2014 ένας παρόμοιος αγωγός στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας, που δεν θα «έπιανε» τουρκικό έδαφος αλλά θα περνούσε κατευθείαν στη βουλγαρία, με το όνομα South Stream, «πνίγηκε» απ’ την διοίκηση Ομπάμα. Που άσκησε την «γοητεία της» (δηλαδή τις απειλές της…) κατ’ αρχήν στο βουλγαρικό κράτος και, στη συνέχεια, στους υπόλοιπους δυτικοβαλκάνιους και κεντροευρωπαίους πελάτες του ρωσικού γκαζιού. Ο τρόπος με τον οποίο, τελικά, η ε.ε. ακύρωσε το Νοέμβρη του 2014 τον South Stream ήταν ότι (λόγω της ιδιοκτησίας της gazprom) ήταν αντίθετος με την αντιμονοπωλιακή νομοθεσία της.

Το 2014 είναι το 2014 και το 2018 είναι το 2018. Η εποχή Obama πέρασε, και ήρθε η εποχή Trump. Το ψοφιοκουναβιστάν βρυχάται πια με κάθε αφορμή κατά του project europe (και όχι μόνο) – πράγμα που δεν αρέσει ακόμα και στους ευρωπαίους ομοϊδεάτες των αμερικάνων εθνικιστών – ενώ η Μόσχα φρόντισε εν τω μεταξύ να είναι “τυπικά εντάξει”.

Τώρα η Ουάσιγκτον νοιώθει ακόμα εντονότερο «κόψιμο» (και) στα ενεργειακά πεδία μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου…

Turkstream – σαν γκάζι

Δευτέρα 26 Νοέμβρη. Putin και Erdogan πανηγύρισαν παραπάνω απ’ το συνηθισμένο την αποπεράτωση του υποθαλάσσιου τμήματος του turkstream πριν λίγες μέρες. Προφανώς επειδή δεν πρόκειται, απλά, για μια «επιχειρηματική συμφωνία». Υπάρχει ένα κατασκευαστικό κατόρθωμα (το βάθος του Εύξεινου σε διάφορα σημεία της απόθεσης των γκαζοσωλήνων είναι πάνω από 2 χιλιόμετρα), και είναι πρώτη φορά που σωλήνες διαμέτρου 32 ιντσών κατεβαίνουν σε τέτοιο βάθος (και πίεση). Με μήκος 930 χιλιόμετρα αυτό το υποθαλάσσιο κομμάτι κατασκευάστηκε σε λιγότερο από 2 χρόνια, και το χερσαίο θα τελειώσει τους επόμενους μήνες. Έτσι ώστε μέχρι τα τέλη του 2019 ο turkstream θα παροχευτεύει γκάζι στη δυτική τουρκία· και θα περιμένει τους επόμενους, βαλκάνιους πελάτες. Την ίδια ώρα που ο θρυλικός TAP (trans adriatic pipeline, με αέριο απ’ το αζερμπαϊστάν), που (θα) περνάει και απ’ το βόρειο ελλαδιστάν, με χωρητικότητα το 1/3 του turkstream, έχει φάει ήδη 4 χρόνια work in progress, και θα χρειαστεί τουλάχιστον άλλα 2 μέχρι να φτάσει στην ιταλία – μεταφέροντας (με το καλό!) αέριο αισθητά ακριβότερο απ’ το ρωσικό…

Ο turkstream κέρδισε λοιπόν τον «αγώνα δρόμου» απέναντι στον tap (σε ότι αφορά τα βαλκάνια) και, φυσικά, δεν κουβεντιάζουμε για «μελλοντικούς» σωλήνες, όνειρα, κλπ, για το ανατολικομεσογειακό γκάζι. Με άλλα λόγια ο turkstream είναι, πια, πραγματικός γκαζοσωλήνας· όχι σωληνωτή φαντασίωση. Και – παρά τους ελληνικούς καϋμούς – η πορεία του προς τα βαλκάνια και την κεντρική ευρώπη θα γίνει (όταν εξασφαλιστούν τα ευρωπαϊκά ο.κ.) από βουλγαρία μεριά· όπως είναι λογικό… Η Σόφια θέλει, και θα πιέσει γι’ αυτό. Η μόνη περίπτωση διέλευσης ενός κλάδου απ’ το βόρειο ελλαδιστάν είναι αν ενδιαφερθεί, σαν πελάτης, η Ρώμη. Πράγμα που απ’ την άλλη θα ρίξει ακόμα πιο πίσω τον tap.

Ένας χασάπης με γκάζι

Κυριακή 4 Νοέμβρη. Βρίσκομαι εδώ στη σύνοδο τεσσάρων κρατών. Της βουλγαρίας, της ελλάδας, της σερβίας και της ρουμανίας. Είναι η πρώτη φορά που καλούν έναν ηγέτη έξω απ’ αυτά τα τέσσερα κράτη να πάρει μέρος στη σύνοδο. Είναι μεγάλη τιμή για το ισραήλ, και δείχνει το αυξανόμενο κύρος του ισραήλ στον κόσμο.

Ο καθένας απ’ τους ηγέτες μου είπε κατ’ ιδίαν ότι θα προσπαθήσει να βελτιώσει την εκπροσώπηση του ισραήλ σε σχετικές ψηφοφορίες και στην ε.ε. και στον οηε. Όλοι θέλουν τον αγωγό αερίου απ’ το κοίτασμα leviathan προς την ευρώπη και τα βαλκάνια. Ενδιαφέρονται επίσης πάρα πολύ για το ισραηλινό αέριο και την ισραηλινή τεχνολογία, και θέλουν πολύ να έχουν την φιλία του ισραήλ. Αυτό είναι καλό σημάδι…

Αυτά είπε (κατά την καθεστωτική Jerusalem Post) ο Netanyahu καμαρώνοντας μετά την συμμετοχή του στη σύνοδο της «ομάδας της craiova», στην Βάρνα – προχτές. Φυσικά, επειδή στα «εθνικά θέματα» η συσκότιση είναι γνωστή κρατική και παρακρατική τακτική, απ’ αυτήν την σύνοδο εκείνο που ρίχτηκε στην ντόπια κοινή γνώμη για να γουστάρει δεν ήταν η συμμετοχή του επικεφαλής του απαρτχάιντ καθεστώτος, αλλά … η ιδέα για κοινή οργάνωση του μουντιάλ το 2030… Μπαλίτσα μαλάκες, μπαλίτσα! Για μέχρι εκεί είστε! Τα υπόλοιπα δεν είναι για εσάς…

Ποια είναι τα υπόλοιπα; Κατ’ αρχήν ο Netanyahu είναι πολύ γνωστός ψεύτης. Πήγε, για παράδειγμα, να πουλήσει το γκάζι του στην βουλγαρία, στη σερβία και στη ρουμανία την στιγμή που ο turk stream (με το ρωσικό αέριο) θα είναι σύντομα στα τουρκοβουλγαρικά σύνορα, και τουλάχιστον δύο κυβερνήσεις (στη Σόφια και στο Βελιγράδι) ενδιαφέρονται έντονα για την περίπτωση (δηλαδή το ρωσικό αέριο), για οικονομικούς και (γεω)πολιτικούς λόγους.

Συνεπώς οι ευρωπαϊκές τουρνέ του Netanyahu (έχει περάσει πρόσφατα και από σύνοδο της «ομάδας του visegrad») έχουν στόχο να προσπαθήσουν να απλώσουν την ισραηλινή επιρροή όχι μέσω αερίου αλλά μέσω εμπορίου όπλων (ή στρατιωτικής τεχνολογίας). Συμπεριλαμβανόμενης εκείνης που αφορά την εσωτερική καταστολή, και δοκιμάζεται κατά των παλαιστινίων.

Το δεύτερο είναι αυτή καθαυτή η ύπαρξη της «ομάδας της craiova», που συγκροτήθηκε το 2015. Η δημιουργία της ήταν ρουμανική ιδέα, για την δημιουργία «λόμπυ» εντός ε.ε. κατά τα πρότυπα της «ομάδας του visegrad» – όπως είχε παραδεχτεί ο τότε ρουμάνος πρωθ. Victor Ponta. Ωστόσο το που αυτά τα κράτη έχουν κοινά συμφέροντα (σε σχέση με την ε.ε.) και που όχι είναι μεγάλη ιστορία. Ειδικά όταν το ελλαδιστάν έχει επιλέξει να ποντάρει την ιμπεριαλιστική του «τύχη» πάνω στον αμερικανικό στρατό· και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ανήκει για καιρό στο project europe.

Το πιθανότερο είναι ότι επειδή το ρατσιστικό καθεστώς του ισραήλ έχει αρχίσει να έχει ορισμένα «προβληματάκια» με κράτη μέλη της ε.ε., εκείνο που επιδιώκει είναι διασπαστικές κινήσεις στο εσωτερικό της (προς όφελός του). Ας πούμε μια αναγνώριση της Ιερουσαλήμ σαν ισραηλινής πρωτεύουσας πολύ θα την γούσταρε. Ή “εθνική” συμμετοχή στις αμερικανικές κυρώσεις κατά του ιράν. Ούτε λόγος ότι προσπαθεί να «δουλέψει» σαν «εναλλακτικός Bannon»…

Εννοείται ότι πουλάει και στο εσωτερικό του ισραήλ το διεθνές ηγετιλίκι… Ωστόσο οι καλύτεροι και πιο σίγουροι φίλοι του είναι οι Bolsonaro, οι Orban, οι Trump και Pence, οι τοξικοί γενικά…

(φωτογραφία: Χαρακτηριστική περίπτωση κβαντικής σύζευξης ανάμεσα σε συμμάχους: όταν τρώει τον έναν το αυτί του, αυτόματα ξύνεται και ο άλλος…

Όσο για την στάση των πρωθ. βουλγαρίας και σερβίας στη φωτογραφία, ίσως είναι η αντίδρασή τους την στιγμή που ο Netanyahu δηλώνει ότι αυτό που έγινε στο προξενείο στην Istanbul ήταν φρικτό… αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το ιράν…

Ήταν η πρώτη ισραηλινή δήλωση κορυφής υπέρ ξεπλύματος του τοξικού. Άργησε, αλλά έγινε…

Περιμένουμε και την φαιορόζ άποψη επί του θέματος. Τι στην ευχή; Δεν θα χρειαστεί τίποτα χιλιάδες οβίδες το πελατάκι;…)

Τα άλλα hub…

Δευτέρα 4 Ιούνη. Αφού το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο «φτιάχνεται» με το να πιστεύει ότι θα γίνει (φιλοαμερικανικό) «πέρασμα» αγωγών φυσικού αερίου (ο θρυλικός east med, ισραήλ – ελλάδα κλπ, εδώ είστε και εδώ είμαστε, θα αποδειχθεί ένας ακόμα “Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη”!) είναι λογικό ότι τα κακά νέα εξαφανίζονται με (δημαγωγική) χάρη. Δηλαδή: χωρίς ίχνη…

Η Σόφια συμφώνησε με την Μόσχα (σε πανηγυρικές δηλώσεις του βούλγαρου πρωθ. Boyko Borissov και του Putin στις 30 Μάη) για την κατασκευή ενός δεύτερου σκέλους του turkstream, που θα περνάει απ’ την τουρκία στη βουλγαρία, και από εκεί θα συνεχίζει σε διάφορα κράτη νότια του Δούναβη· έως και την κεντρικη Ευρώπη. Σύμφωνα με τον Putin το πρώτο σκέλος του turkstream, που θα αφορά την τουρκική αγορά, είναι έτοιμο· και ο turkstream2 είναι μισοέτοιμος. Έτοιμες είναι και οι βουλγαρικές εγκαταστάσεις διανομής στη Βάρνα.

Την κατασκευή αυτού του turkstream2 την εγκρίνει και η ε.ε. – άλλωστε ο Borissov, ως τα τέλη Ιούνη, εκτελεί χρέη “προέδρου” της. Την εγκρίνει επίσης και ο Erdogan – γιατί όχι;

Το ελλαδιστάν έχει αποφασίσει με ποιους θα πάει (και σ’ αυτό το θέμα) – αλλά το ζήτημα (που είναι βασικό στοιχείο του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου πολέμου) χοντραίνει. Όχι μόνο επειδή η ευρωπαϊκή απάντηση στις αμερικανικές απειλές για τον southstream2 (ρωσία – γερμανία μέσω Βαλτικής) είναι ένας ακόμα αγωγός ρωσικού φυσικού αερίου. Αλλά επειδή επιπλέον, ένα μέρος των υποδομών (τα «χωματουργικά έργα» συγκεκριμένα) της διαδρομής του turkstream2 μπορεί μελλοντικά να εξυπηρετήσει την κατασκευή ενός ακόμα αγωγού, αυτή τη φορά με το ιρανικό ή/και το καταριανό αέριο.

Προφανώς η κατασκευή αυτού του αγωγού είναι ακόμα στα χαρτιά… Ωστόσο, το ότι το βουλγαρικό κράτος, ύστερα από αμφιταλαντεύσεις, φαίνεται αποφασισμένο να γίνει «δρόμος για απαγορευμένα (απ’ τις ηπα) γκάζια», σε συνέχεια του τουρκικού σκέλους, δεν θα πρέπει να αρέσει καθόλου στους έλληνες πατριώτες…

Ε; Τι λένε οι εθνικές ύαινες;

Άξονες και διαφορικά 2

Κυριακή 13 Μάη. Θυμάται, άραγε, κανείς τον θρυλικό «αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης»; Μεσουράνησε απ’ τα μέσα των ‘90s ως και τις αρχές των ‘10s στην ντόπια δημαγωγία, σέρνοντας πίσω του τόμους αναλύσεων για την «σημασία» του: το ρωσικό πετρέλαιο (έτσι ήθελε ο θρύλος) θα έφτανε στα βουλγαρικά παράλια (με πλοία…), θα συνέχιζε ως την Αλεξανδρούπολη, όπου θα φορτωνόταν σε τάνκερ (συγκρατείστε το please!) που θα παρέκαμπταν μέσω Αιγαίου και Ιονίου την ελληνική χερσόνησο για να το μεταφέρουν / ξεφορτώσουν κάπου στην ιταλία ή στην γαλλία.

Στοιχειώδης γνώση τόσο της γεωγραφίας όσο και των ζητημάτων σχετικά με τα κόστη της μεταφοράς υδρογοναθράκων θα απορούσε (όταν ο «Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη» ήταν κοινοτοπία…) γιατί να γίνεται τόσος κόπος και έξοδα με φορτώσεις και εκφορτώσεις σε τάνκερ (είπαμε: συγκρατείστε το!) και να μην συνεχίσει ο αγωγός απ’ τα βουλγαρικά παράλια προς τα δυτικά, τουλάχιστον ως τις ακτές της Αδριατικής; Σωστά!!! «Γιατί όχι;»

Ο αγωγός δεν φτιάχτηκε ποτέ, κι ούτε υπήρχε σοβαρός λόγος να φτιαχτεί. Εξαιτίας της πιο πάνω λογικής απορίας / παρατήρησης. Ο «αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη» αποδείχθηκε ότι ήταν μόνο μια επιδίωξη των ντόπιων εφοπλιστών, που συνδύαζε «εθνικούς σκοπούς» (παράκαμψη των Δαρδανελίων και του τουρκικού εδάφους) με cash κέρδη για πάρτη τους. Απ’ το φόρτωμα και ξεφόρτωμα του πετρελαίου στα τάνκερ τους.

Ενώ, λοιπόν, ο θρυλικός σωλήνας απ’ το βουλγαρικό Μπουργκάς ως την ελληνική Αλεξανδρούπολη ήταν ένα έργο “too much” από πρακτική άποψη, από ιδεολογική την έκανε μια χαρά την δουλειά του. Συντηρούσε το θέαμα, άρα επιβεβαιώνε ότι οι έλληνες εφοπλιστές είναι το “κέντρο” της ντόπιας καπιταλιστικής ανάπτυξης (αλλά και του διακριτικού “αντιτουρκισμού”), όπως επίσης της “ελληνορωσικης φιλίας”. Τελικά αυτή ήταν η δουλειά του θρύλου του “Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη”: να επιβεβαιώνει την κεντρικότητα του εθνικού εφοπλισμού στο ελληνικό «γίγνεσθαι ενεργειακό hub» για λογαριασμό της ευρώπης… Με το συνακόλουθο: όχι απλά να μένει ο ντόπιος εφοπλισμός στην φορολογική κι όχι μόνο ασυλία του σαν εθνικό asset (αυτό είναι το υλικό συμφέρον, αλλά για σχετικά λίγους ντόπιους εφοπλιστές…), αλλά επιπλέον να τεκμαίρεται «λογικά» η εθνική αναγκαιότητα, η εθνική χρησιμότητα, της συμμαχίας με την θαλασσοκράτειρα Ουάσιγκτον… Αφού ελληνικός εφοπλισμός χωρίς «μεγάλο προστάτη» δεν νοείται, εδώ και αιώνες…

(φωτογραφία: Από εθνικά υπερήφανους χάρτες, πάντως, έλλειψη δεν υπήρχε!!! Πως στο διάολο να κτιστεί μια εθνική ιδεολογία γύρω από φανταστικούς σωλήνες χωρίς χάρτες;)

Η όαση

Τρίτη 27 Μάρτη. Την προεδρία της ε.ε. γι’ αυτό το εξάμηνο την έχει η Σόφια. Εισάγοντας την πρώτη επίσημη σύσκεψη της βουλγαρικής προεδρίας ο πρωθυπουργός Μπορίσοφ “τόλμησε” τις προάλλες να παρατηρήσει ότι η βουλγαρία είναι μια όαση σταθερότητας μέσα στην ταραγμένη ευρύτερη περιοχή…

Τι ήταν να το πει; Τα στελέχη του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου / παρακράτους έγιναν έξαλλα. Αυτοί; Κι εμείς τι είμαστε δηλαδή;

Ενώ το ελληνικό failed state πορεύεται τον σκοτεινό του δρόμο, το πολιτικό και οικονομικό του αφεντιλίκι καμαρώνει ότι είναι «όαση σταθερότητας»!… Ναι; Μόνο το οργανωμένο έγκλημα μπορεί να εγγυηθεί ότι τα πράγματα δεν θα εκτραχυνθούν!

Αρκεί οι φράξιές του να συμφωνήσουν στις μεταξύ τους μοιρασιές…

(φωτογραφία: Κουράγιο: Μια ρημαδοζωή είναι μπάρμπα, που θα πάει, κάποτε θα περάσει…)

Μαθεύτηκε πως…

Τρίτη 6 Φλεβάρη. Μετά από τόσες και τέτοιες απανωτές «εθνικές επιτυχίες», σε ιστορικό χρόνο dt, δηλαδή, για να ανακεφαλαιώσουμε: α) μετά τον (αναμενόμενο) σεισμό του επιταφίου της μαύρης αντίδρασης, και β) μετά το ανέμελο χλιμίντρισμα του καθαρόαιμου του Μεγάλου Ελληνικού Διαπραγματευτικού Στάβλου (έχει να το λέει η Υφήλιος, όχι των «παμμακεδόνων», η υπόλοιπη, για τα ελληνικά άτια), ήταν αναμενόμενο: πρώτον, τα διεθνή (και πάντα ανθελληνικά media) μετέδωσαν ότι «χιλιάδες έλληνες διαδηλώνουν κατά της μακεδονίας» («αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι») και, δεύτερον, μιλώντας σε σύνοδο βαλκάνιων μεταναστών στην Istanbul ο Erdogan προσέφερε την φιλία του στη δημοκρατία της μακεδονίας («η ειρήνη στο Αιγαίο κρίνεται στα βουνά του κουρδιστάν» – των ’90s μεν, αλλά κάποιοι το πιστεύουν ακόμα…)

Υποθέτουμε ότι μια τέτοια «χείρα φιλίας» δεν θα απορριφθεί, ειδικά απ’ την αλβανική μειονότητα, με δεδομένο άλλωστε ότι η Άγκυρα έχει παραπάνω από καλές σχέσεις με τα Τίρανα. Βλέπετε δεν έχει «τις συνοριακές διαφορές» που έχει η ευλογημένη απ’ τον οικουμενικό αρχιτράγο χώρα· ούτε και την υποχρεώση να δώσει αποζημιώσεις για τον εκπατρισμό των τσάμηδων. Δεν υπάρχει αμφιβολία: οι τσάμηδες συνεργάστηκαν με τους ναζί. Αλλά δεν υπάρχει και η άλλη αμφιβολία: όσοι συνεργάτες των ναζί στην ελλάδα δεν ήταν τσάμηδες έγιναν μετά συνεργάτες των άγγλων, των αμερικάνων, και πρόκοψαν. Έκαναν περιουσίες, έγιναν εξουσία, εν μέρει την έχουν ακόμα… Και κανείς δεν τους ζητάει αποζημιώσεις για τα εγκλήματά τους.

Δεν θα απορριφθεί η τουρκική φιλία απ’ τη δημοκρατία της μακεδονίας (να το θυμάστε: ο Zaev, μετά το σύμφωνο φιλίας με την Σόφια θα κάνει καλά deal και στην Άγκυρα) αλλά δεν είναι και απαραίτητη. Ο θρυλικός Γιούνκερ θα επισκεφτεί την περιοχή στα τέλη Φλεβάρη σε μια σημαίνουσα περιοδεία στα δυτικά βαλκάνια. Και μα τις χίλιες καλοσιδερωμένες γαλανόλευκες, όταν θα προσγειώνεται στο αεροδρόμιο «Μήτσος Καραμπάλουρας» (πρώην “μέγας Αλέκος”) στα Σκόπια θα ξέρει σε μια χώρα βρίσκεται.

Στη δημοκρατία της μακεδονίας…

(φωτογραφία: Ο πρωθ. της βουλγαρίας Boyko Borisov και της μακεδονίας Zoran Zaev υπογράφουν την 1η του περασμένου Αυγούστου την μεταξύ των κρατών τους συμφωνία «φιλίας, καλής γειτονίας και συνεργασίας» στα Σκόπια. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ – όχι τα ελληνικά, τέτοια δεν υπήρξαν… – η συμφωνία υπογράφτηκε στις δύο επίσημες γλώσσες «σύμφωνα με τα συντάγματα των δύο κρατών».

Άντε τώρα να πάει ο ογκόλιθος να πείσει την Σόφια ότι υπέγραψε συμφωνία σε λάθος γλώσσα…)