Tag: βόρεια κορέα

Τρίτη 9 Οκτώβρη. Αθόρυβα και μακριά απ’ τις εντυπώσεις, η υφ.υπ.εξ. της Πγιονγκγιάνγκ Choe Son-hui πέρασε απ’ το Πεκίνο δυο μέρες πριν ο Pompeo συμφάει με τον Kim στην Πγιονγκγιάνγκ· και χτες ανηφόρισε για την Μόσχα που θα έχει πρώτα κουβέντες με τον ρώσο ομόλογό της Igor Morgulov και, μετά, τριμερή σχεδιασμόμε τον Morgulov και τον κινέζο υφ.υπ.εξ. (και ειδικό απεσταλμένο του Xi) Kong Xuanyou. Έχουν σοβαρή δουλειά. Ενώ το ζήτημα της «συμφωνίας ειρήνης» το χειρίζονται οι Kim και Moon, Μόσχα και Πεκίνο έχουν αναλάβει την «πίεση» για την άρση (ή, έστω, την χαλάρωση) των κυρώσεων κατά του βορειοκορεατικού καθεστώτος: καταμερισμός εργασίας λέγεται αυτό, και δεν θα πρέπει να εντυπωσιάζει.

Το ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί αλλά είναι διαβολεμένα γήινο είναι το εξής: αφού όλοι ξέρουν ότι η Ουάσιγκτον δεν θα κάνει (δεν μπορεί να κάνει) πίσω, πώς σκοπεύει το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ να προχωρήσει; Μία απάντηση (αν και όχι αναγκαστικά την μοναδική) την έχουμε υποψιαστεί: τρενάροντας, με «χαμόγελα», «δηλώσεις», «διαπραγματεύσεις» (εντός πολλών εισαγωγικών) που ωστόσο θα κρατούν τον αμερικανικό μιλιταρισμό «κάτω» στην περιοχή….

Αυτή η τακτική έχει δύο δύσκολα σημεία. Το ένα είναι ο «πολιτικός κίνδυνος». Ο Kim, ο Putin και ο Xi θα είναι στα πόστα τους για πολλά χρόνια· ο Moon όμως υπόκειται στη δοκιμασία των εκλογών. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσει και τις επόμενες, που με την σειρά του σημαίνει ότι θα πρέπει να επιδείξει κάποια απτά αποτελέσματα για την ενδοκορεατική προσέγγιση· κι όχι απλά να παρακαλάει την Ουάσιγκτον. Το δεύτερο είναι ο «οικονομικός κίνδυνος». Το βορειοκορεατικό καθεστώς επείγεται για καπιταλιστική αναδιάρθρωση α λα κίνα, που να έχει απτά αποτελέσματα στο εσωτερικό της βόρειας κορέας· αλλιώς η στρατηγική του θα μείνει στον αέρα.

Το δεύτερο απαιτεί είτε να αρθούν (έστω να χαλαρώσουν) κάποιες κυρώσεις ώστε να αρχίσουν να γίνονται σοβαρές δουλειές μεταξύ νότου και βορρά, συμπεριλαμβανόμενης μιας ευκολότερης μετακίνησης των υπηκόων κι απ’ τις δύο μεριές μέσα απ’ την «πράσινη γραμμή»: κάτι σαν «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης» που να έχουν και αξιόλογη καπιταλιστική απόδοση. Είτε να βρεθούν τομείς «οικονομικής συνεργασίας» που δεν εμπίπτουν στις τωρινές κυρώσεις. Είτε, απλά, οι υφιστάμενες (και όποιες μελλοντικές επιβάλει η Ουάσιγκτον) να παραβιάζονται…

Το πρώτο έχει (αναμενόμενο!) και συμβολισμούς, αλλά δεν εξαντλείται σ’ αυτούς. Kim και Moon έχουν κάνει καλή και εντατική δουλειά μέσα σε 10 μήνες· αλλά «τρώγοντας έρχεται η όρεξη». Όσο περισσότερο η Ουάσιγκτον κάνει τρίπλες πετώντας την μπάλα έξω απ’ το γήπεδο τόσο περισσότερο ο Moon θα πρέπει να αποδείξει (και στο εσωτερικό της νότιας κορέας, απέναντι σε μια σκληροπυρηνική δεξιά και φιλοαμερικανική αντιπολίτευση) ότι οι σχέσεις με την Πγιονγκγιάνγκ είναι στ’ αλήθεια, κυρίως, κορεατική υπόθεση. Αν δεν παρακαμφθεί με απτά αποτελέσματα η Ουάσιγκτον, οι φιλοαμερικάνοι στη Σεούλ θα μπορούν να υποστηρίζουν πάντα ότι «εμείς έχουμε και αξία και επικαιρότητα»…

Αυτό σημαίνει ότι η νοτιοκορεατική σοσιαλδημοκρατία υπό τον Moon θα πρέπει (όχι αργά) να δημιουργήσει τετελεσμένα. Κάνοντας κάθε οπισθοχώρηση αδύνατη…

Σάββατο 6 Οκτώβρη. Το να δημοσιεύει μια αμερικανική καθεστωτική εφημερίδα σαν την Washington Post συνέντευξη με την νοτιοκορεάτισσα υπ.εξ. Kang Kyung-wha δεν είναι κάτι αξιοσημείωτο. Αξιοσημείωτα είναι αυτά που είπε, δείχνοντας την τωρινή τακτική του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ – που δεν συμπίπτουν καθόλου με την άποψη της Ουάσιγκτον.

Δεν είναι σωστό να ζητούν οι ηπα την λίστα με τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της βόρειας κορέας σ’ αυτή τη φάση είπε η Kang. Αντίθετα θα πρέπει να δείξει ευελιξία και διάθεση για βήμα το βήμα πρόοδο. Που σημαίνει: το κλείσιμο των πυρηνικών εγκαταστάσεων της Πγιονγκγιάνγκ στο Yongbyon έναντι υπογραφής «τέλος του πολέμου» ανάμεσα σε ηπα και βόρεια κορέα.

Η «συμφωνία ειρήνης» είναι μεν ένα δυνατό διπλωματικό χαρτί στα χέρια της Σεούλ, της Πγιονγκγιάνγκ (και των υπόλοιπων του μπλοκ), αλλά δεν υπάρχει τρόπος να αναγκαστεί η Ουάσιγκτον να την υπογράψει… με αντάλλαγμα το κλείσιμο μιας εγκατάστασης που ίσως η Πγιονγκγιάνγκ δεν χρειάζεται άλλο. Ειδικά μια Ουάσιγκτον σε φάση περιχαράκωσης και πλήρους αδιαφορίας για το «διεθνές image» της. Κι ακόμα πιο ειδικά όταν μια τέτοια «συμφωνία ειρήνης» θα έχει διάφορες καθόλου αμελητέες συνέπειες για την έκταση και την ένταση του αμερικανικού μιλιταρισμού στην ευρύτερη περιοχή.

O αμερικάνος υπ.εξ. (και πρώην αφεντικό της cia) Mike Pompeo βρίσκεται ήδη σε τριήμερη τουρνέ στην ανατολική ασία (Τόκιο, Σεούλ, Πγιονγκγιάνγκ, Πεκίνο) – θα βρίσκεται στην βορεια κορέα αύριο, για μονοήμερη επίσκεψη. Είναι μάλλον απίθανο να μεταφέρει την ερωτική αλληλογραφία του ψόφιου κοναβιού προς τον «little rocket man».

Και είναι εξίσου απίθανο να συμφωνήσει σε κάτι που θα βάζει στην ημερήσια διάταξη αυτήν την «συμφωνία ειρήνης», έτσι όπως την μεθοδεύει το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ.

Ξερές δημόσιες σχέσεις; Θα φανεί.

Σάββατο 6 Οκτώβρη. Τα κόκκαλα αριστερά θα πρέπει να ανήκουν σε κάποιο προϊστορικό τέρας· και βρίσκονται σε μουσείο μέσα στο τεχνολογικό σύμπλεγμα της Πγιονγκγιάνγκ. Οι μικροσκοπικές φιγούρες κάτω απ’ τα κόκκαλα ανήκουν σε τμήμα της 160μελούς αντιπροσωπείας του κορεατικού νότου στον βορρά, που βρίσκεται στην Πγιονγκγιάνγκ εδώ και δύο μέρες. Για να γιορτάσουν την 11η επέτειο απ’ την (πρώτη) “δήλωση της Πγιονγκγιάνγκ”, στις 4 Οκτώβρη του 2007, στο τέλος της 3ήμερης συνάντησης του τότε βορειοκορεατικού αφεντικού Kim Jong-il (πατέρα του τωρινού Kim) και του νοτιοκορεάτη Roh Moo-hyun (μέντορα του σημερινού Moon).

Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς έναν κορμό χωρίς ρίζες δήλωσε κατά την υποδοχή ο βορειοκορεάτης αξιωματούχος Ri Son-gwon· εννοώντας, προφανώς, ότι οι εξελίξεις μέσα στο 2018 έχουν ρίζες στις τότε συνεννοήσεις.

Μόνο που ενδιάμεσα στις τότε ρίζες και στον τωρινό κορμό – το θυμούνται όλοι στην κορεατική χερσόνησο και όχι μόνο – μεσολάβησαν οι αμερικανικές τορπίλες στην ενδοκορεατική συνεννόηση, στα τέλη της προεδρίας του Μπους του Β.

Πράγμα που σημαίνει πως όσο πιο «θα δούμε» το παίζει η Ουάσιγκτον τόσο πιο σίγουροι είναι όλοι για το έργο που προσπαθεί να σκηνοθετήσει.

(Ακόμα και οι βροντόσαυροι καταλαβαίνουν).

Παρασκευή 28 Σεπτέμβρη. Ο Moon συνάντησε μεν το ψόφιο κουνάβι… Αλλά απ’ όσα έχουν γίνει ως τώρα γνωστά δεν δείχνει να πέτυχε κάτι· πέρα απ’ τις ψοφιοκουναβικές φιλοφρονήσεις, του είδους «ο Kim είναι γαμώ τα άτομα» κλπ. Φαίνεται πως οι σωματοφύλακες στην Ουάσιγκτον έχουν ανασυνταχτεί και «αμολάνε» το ψόφιο κουνάβι με κοντό λουρί…

Ευρισκόμενος στη Ν. Υόρκη ο Moon έδωσε συνέντευξη στο fox news· μια προσπάθεια να «πιάσει» τους ψηφοφόρους των συντηρητικών. Αυτό που παρουσίασε εκεί ήταν μια μάλλον μαξιμαλιστική τακτική: εκθίασε την σοβαρότητα και την εντιμότητα του Kim, και μίλησε για «υπογραφή ειρήνης» μεταξύ Ουάσιγκτον και Πγιονγκγιάνγκ, για παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας απ’ την πρώτη στη δεύτερη, ακόμα και για άνοιγμα αμερικανικού προξενείου. Μίλησε και για τις κυρώσεις:

Κινήσεις όπως η αναστολή των στρατιωτικών ασκήσεων που οι ΗΠΑ και η Νότια Κορέα έχουν υιοθετήσει είναι πράγματα που μπορούν να ξαναγίνουν οποιαδήποτε στιγμή. Αν χαλαρώσουμε τις κυρώσεις, μπορούμε απλά να τις ξαναεπιβάλλουμε αν η Βόρεια Κορέα δεν είναι συνεπής στις υποσχέσεις της – είπε. Που σημαίνει: «έλα ρε αδερφέ, χαλάρωσε τις κυρώσεις, κάνε κάτι τέλος πάντων, δεν θα πάθεις τίποτα!!!..»

Αλλά η Ουάσιγκτον δεν σκοπεύει να «κάνει κάτι» – αν κρίνει κανείς απ’ την «επί της οηέδικης συνέλευσης» ομιλία του ψόφιου κουναβιού. «Πρώτα να γίνει η αποπυρηνικοποίηση και μετά τα υπόλοιπα» επανέλαβε – η γραμμή παραμένει σταθερή. Μαζί, φυσικά, με τις χαριτωμενιές «θα ήθελα πολύ να τον ξαναδώ… (τον Kim) … αλλά δεν βιαζόμαστε»….

Να φανταστούμε τα επόμενα πρακτικά βήματα του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ (και ειδικά των δύο κορεών) δεν μπορούμε. Ωστόσο εκτιμάμε ότι η προσπάθεια ρυμούλκησης της Ουάσιγκτον (ή, έστω, του ψόφιου κουναβιού) έχει φτάσει στο «φυσικό» όριό της. Σ’ αυτό το χρονικό σημείο που βρισκόμαστε η Ουάσιγκτον έχει κάνει ένα μόνο πράγμα, κι αυτό επειδή το επέβαλε η Σεούλ: έχει σταματήσει (ή περιορίσει) τις επιθετικές στρατιωτικές ασκήσεις στην κορεατική χερσόνησο. Όμως την αναίρεση των κυρώσεων ή την υπογραφή της συμφωνίας ειρήνης (με όλες τις συνέπειες και τις προεκτάσεις που θα έχει) δεν μπορεί να την επιβάλλει η Σεούλ. Όση γοητεία κι αν επιστρατεύσει, όση διαφήμιση κι αν κάνει στον άλλοτε “little rocket man”.

Συνεπώς το ένα ενδεχόμενο είναι να μείνουν τα πράγματα (πρακτικά) κολλημένα στο σημείο που βρίσκονται τώρα για πολλούς, άγνωστο πόσους μήνες. «Αυτός θέλει μια συμφωνία, εγώ θέλω μια συμφωνία, αν θα χρειαστούν 2 χρόνια, 3 χρόνια ή 5 μήνες δεν έχει σημασία» δήλωσε το ψόφιο κουνάβι, αφήνοντας να εννοηθεί κάτι που δεν είναι ανεδαφικό: η Ουάσιγκτον (που δεν θέλει καμία συμφωνία…) δεν βιάζεται…

Αυτό, ωστόσο, δεν συμφέρει κανέναν στην κορεατική χερσόνησο, στη Μόσχα ή στο Πεκίνο. Υπάρχει η πολύτιμη εμπειρία του παρελθόντος: βήματα είχαν γίνει και άλλοτε, όμως κάποια στιγμή η Ουάσιγκτον κλωτσούσε την καρδάρα και ξαναφόρτωνε στρατιωτικά. Μάλλον το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ είναι που βιάζεται να φτάσει σ’ εκείνο το σημείο όπου «κάθε οπισθοχώρηση θα είναι αδύνατη». Το δεύτερο ενδεχόμενο λοιπόν είναι να επιχειρηθούν βήματα παράκαμψης των κυρώσεων, ώστε η Πγιονγκγιάνγκ να αρχίσει να έχει χειροπιαστό (οικονομικό) όφελος απ’ τις ως τώρα κινήσεις της. Και, ουσιαστικά, να αρχίσει να μορφοποιείται αυτό που είναι ο πυρήνας της στρατηγικής του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ: ο σταδιακός παραμερισμός της Ουάσιγκτον κατ’ αρχήν σε ότι αφορά την κορεατική χερσόνησο.

Έχουμε χειροκροτήσει την ως τώρα ευέλικτη και ευφάνταστη τακτική του μπλοκ του Βλαβιβοστόκ. Περιμένουμε την συνέχειά της…

Δευτέρα 24 Σεπτέμβρη. Από σήμερα ο νοτιοκορεάτης Moon, και για τις 3 ημέρες που θα βρίσκεται στη Ν. Υόρκη για την συνέλευση του οηε, θα προσπαθήσει να ξαναρυμουλκήσει το ψοφιοκουναβιστάν στα νερά της κορεατικής γοητείας. Σήμερα θα τα πει στο ψόφιο κουνάβι αυτοπροσώπως – και θα τα πει ωραία, αυτό είναι το μόνο σίγουρο…

Το “τυράκι” είναι το κλείσιμο των εγκαταστάσεων παραγωγής εμπλουτισμένου ουρανίου στο Yongbyon, που ανακοινώθηκε με την «διακήρυξη της Pyongyang». Κλείσιμο που όμως θα γίνει αν και εφόσον η Ουάσιγκτον δείξει έμπρακτα την καλή της θέληση…

Το αμερικανικό βαθύ κράτος επιμένει ωστόσο: «πρώτα η αποπυρηνικοποίηση και μετά τα υπόλοιπα» ξαναδήλωσε το υπ.εξ. του μέσω του εκπροσώπου του Heather Nauert πριν 4 μέρες. Που σημαίνει: πρώτα ξεβρακωθείτε ω βορειοκορεάτες, και μετά θα το σκεφτούμε αν θα σας βομβαρδίσουμε… Το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή, απ’ αυτό που μεθοδεύει το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ.

Στην ατζέντα του Moon βρίσκονται δύο θέματα: να πείσει το ψόφιο κουνάβι να υπογράψει το (τυπικό) τέλος του πολέμου στην κορεατική χερσόνησο ως το τέλος της χρονιάς· και να το πείσει να άρει μερικές τουλάχιστον απ’ τις κυρώσεις κατά της Πγιονγκγιάνγκ (ώστε να προχωρήσουν οι «δουλειές» που έχει στα σκαριά το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ).

Στην πραγματικότητα, και με δεδομένη την αμερικανική «αγωνία» για το τι θα συμβεί στο κυρίως μέτωπο του 4^ου παγκόσμιου πολέμου, στον Ειρηνικό, αυτό που πρέπει να καταφέρει ο Moon είναι να πυροβολήσει το ψόφιο κουνάβι τα πόδια του! Έστω «κατά λάθος»… Το ότι η Ουάσιγκτον θέλει να βρίσκεται (ακόμα και τυπικά) σε εμπόλεμη κατάσταση απ’ την Πγιονγκγιάνγκ δεν οφείλεται σε αμέλεια των διαδοχικών αμερικάνων υπ.εξ. εδώ και δεκαετίες…. Είναι βασικό, δομικό στοιχείο της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας (των βάσεων) τόσο στη νότια κορέα όσο και στην ιαπωνία. Αν δεν υπάρχει πόλεμος τότε προς τι οι στόλοι, τα βομβαρδιστικά και οι πεζοναύτες;

Ωστόσο, επειδή το τελευταίο που θα έλειπε απ’ το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ σα σύνολο και σε κάθε κράτος χωριστά είναι ο ρεαλισμός, καθώς περνούν οι μήνες και η Ουάσιγκτον κάνει αυτό που είναι αναγκασμένη να κάνει (δηλαδή: τίποτα ουσιαστικό) υποθέτουμε πως αν δεν πεισθεί το ψόφιο κουνάβι (ή αν πει «ναι» και μετά «όχι») θα πρέπει να υπάρχει και κάποιο «σχέδιο Β». Εφαρμοστέο όχι σε δέκα τέρμινα, αλλά σύντομα… Γιατί από κάποιο σημείο και μετά, το ροκάνισμα του χρόνου που τόσο καλά έχει δουλέψει ως τώρα υπέρ του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, μπορεί να γυρίσει εναντίον του. Οι προβοκάτσιες είναι αστάθμητος παράγοντας· και, δυστυχώς, είναι εύκολο να επιστρατευτούν…

Κανένας δεν είναι στραβός για να μην βλέπει σε ποια φάση επιθετικότητας βρίσκεται το αμερικανικό καθεστώς: βάζει «τιμωρία» στο Πεκίνο επειδή ψωνίζει ρωσικά όπλα… και θα κάνει ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο; Για ποιον λόγο; Για να μπορεί ο Kim να αγοράζει κινέζικα ή και ρωσικά, απ’ τα «απαγορευμένα»; Ή για να εκτοξευτούν παγκόσμια οι νοτιοκορεάτικες επιχειρήσεις (ανταγωνιστικές των αμερικανικών) τύπου samsung και hyundai αξιοποιώντας μαζικά την σαφώς φτηνή δουλειά των βορειοκορεατών εργατών και εργατριών;

Πολύ χλωμό…

Παρασκευή 21 Σεπτέμβρη. Ανάλογα με την οπτική γωνία, «όλοι έχουν δίκιο» μετά την τριήμερη επίσκεψη του νοτιοκορεάτη Moon στην Πγιονγκγιάνγκ. Και οι κορεάτες έχουν δίκιο, αλλά και οι σκληροπυρηνικοί του ψοφιοκουναβιστάν.

Ας πιάσουμε το θέμα απ’ τη μέση του: το βορειοκορεατικό καθεστώς δεν πρόκειται να καταστρέψει τα πυρηνικά όπλα του και τους βαλλιστικούς του πυραύλους· θα ήταν αυτοκτονικό, έναντι οποιωνδήποτε αμερικανικών ανταλλαγμάτων. Η πυρηνική πολεμική τεχνολογία είναι Κεφάλαιο με το «Κ» κεφαλαίο: τεχνοεπιστημονικό, στρατιωτικό, διπλωματικό / πολιτικό. Αυτό που απαιτεί η Ουάσιγκτον είναι τόσο παράλογο ώστε δεν έχει καμία πιθανότητα επιτυχίας – αλλά ο παραλογισμός είναι το τίμημα που πληρώνει σε διάφορα ζητήματα ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός για να μην παραδεχτεί την ήττα του. Πολύ απλά: με τα πυρηνικά της βόρειας κορέας απέτυχε, όπως είχε αποτύχει παλιότερα με τα πυρηνικά του πακιστάν. Όπως θα αποτύχει και με τα πυρηνικά του ιράν…

Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, οι σωματοφύλακες του ψόφιου κουναβιού έχουν το δίκιο τους να είναι καχύποπτοι με τον Kim, ό,τι κι αν δηλώνει πως σκοπεύει να κάνει. Τους κοροϊδεύει; Εκατό τοις εκατό! Όχι μόνον αυτός, όμως. Όλοι στο μπλοκ του Βλαδιβοστόκ τους κοροϊδεύουν! Και γιατί δεν θα έπρεπε; Τους κοροϊδεύει οπωσδήποτε και ο Moon. Αλλά γιατί θα έπρεπε να επιδιώκει οτιδήποτε άλλο απ’ το να ξεφορτωθεί όσο περισσότερο γίνεται τον αμερικανικό στρατό και την επικυριαρχία της Ουάσιγκτον που στηρίζεται (αν είναι δυνατόν!!!) στην τυπική παράταση του 3^ου παγκόσμιου (ψυχρού) πολέμου, ειδικά στην κορεατική χερσόνησο;

(φωτογραφία: Δεξιά η ντίβα Kim – πανταχού παρούσα, πάντα διακριτικά…)

Παρασκευή 21 Σεπτέμβρη. Την διεθνή προσοχή μετά την «διακήρυξη της Pyongyang», που προχώρησε μεθοδικά την «διακήρυξη του Panmunjom» του περασμένου Απρίλη τράβηξαν οι δεσμεύσεις του Kim, που μπορούν να θεωρηθούν σαν “βήματα για την αποπυρηνοποίηση”. Πρώτον, το οριστικό κλείσιμο του πεδίου δοκιμών κινητήρων για πυραύλους στο Tongchang-ri, παρουσία ειδικών από γειτονικά κράτη. Και, δεύτερον, το οριστικό κλείσιμο της πυρηνικής εγκατάστασης στο Yonhbyon (περιλαμβάνει έναν αντιδραστήρα 5 μεγαβάτ, που παράγει υλικό για πυρηνικές κεφαλές) παρουσία ειδικών της «υπηρεσίας ατομικής ενέργειας του οηε»– υπό την προϋπόθεση, όμως, γι’ αυτό το δεύτερο, ότι οι ηπα θα προχωρήσουν πριν στις κινήσεις που τους αναλογούν με βάση το «πνεύμα» της κοινής δήλωσης της 12^ης Ιούνη, στη Σιγκαπούρη, μεταξύ Kim και ψόφιου κουναβιού. Συνεπώς το Tongchang-ri είναι στον πάγκο σαν “τυράκι”…

«Φύκια για μεταξωτές κορδέλλες!» λένε τα πιο άγρια απ’ τα αμερικανικά γεράκια και οι δημαγωγοί τους, με κεντρικό εκπρόσωπο τον Bolton. Το πεδίο δοκιμών κινητήρων δεν το χρειάζονται πια· ήδη απ’ τον Ιούλη δορυφορικές φωτογραφίες έδειχναν ότι έχουν αρχίσει να το διαλύουν. Όσο για τον αντιδραστήρα στο Yonhbyon είναι απαρχαιωμένος και μάλλον εγκαταλελειμένος…

Ακόμα κι είναι έτσι, δεν παύουν να είναι οφθαλμοφανείς «κινήσεις καλής θέλησης», κι όχι οι πρώτες. Τι ζητάει σαν αντάλλαγμα τόσο η Πγιονγκγιάνγκ όσο και η Σεούλ απ’ την Ουάσιγκτον; Την άρση διάφορων κυρώσεων (κυρίως των οηέδηκων), ώστε να υπάρχει «ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης»…. Ουσιαστικά για να προχωρήσει η επόμενη φάση (του σχεδιασμού του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ) για την καπιταλιστική οικονομική ανασυγκρότηση / ανάπτυξη του βορειοκορεατικού καθεστώτος (κατά τα κινεζικά πρότυπα…).

Θεωρούμενου, όμως, ήρεμης και υπεύθυνης πυρηνικής δύναμης…