Tag: βόρεια κορέα

Ο ηλεκτρομαγνητισμός σαν όπλο

Τετάρτη 27 Μάρτη. Είναι η βόμβα που δεν σκοτώνει ούτε καναρίνι την στιγμή της έκρηξής της. Κι όμως: έμμεσα αλλά καθαρά μπορεί να σκοτώσει πολλαπλάσιους απ’ ότι ένα πυρηνικό μανιτάρι. Λέγεται βόμβα ηλεκτρομαγνητισμού. Πριν ενάμισυ αιώνα θα ήταν παντελώς αδιάφορη. Τώρα όμως η χρήση της θα κτυπούσε το «νευρικό» και το «κυκλοφορικό» σύστημα κάθε αναπτυγμένης καπιταλιστικά κοινωνίας: τα ηλεκτρικά δίκτυα και, άρα, και τα δίκτυα ψηφιακών επικοινωνιών (internet).

Πόσο μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς μια πρωτοκοσμική κοινωνία χωρίς (επ’ αόριστον) ρεύμα και ηλεκτρικές/ηλεκτρονικές επικοινωνίες; Μην βιαστείτε να απαντήσετε. Η αλήθεια είναι: ελάχιστο χρόνο. Απ’ τα σούπερ μάρκετ μέχρι τα εργοστάσια, απ’ τα νοσοκομεία ως τις τράπεζες, απ’ τα βενζινάδικα ως τα διυλιστήρια, απ’ τον στρατό ως την αστυνομία, και απ’ τα συστήματα ύδρευσης (νεράκι!) ως τα media τίποτα δεν θα δουλεύει χωρίς ρεύμα και internet! Στην αρχή, την πρώτη ή την δεύτερη ημέρα, θα λεηλατηθούν τα μπακάλικα από πανικόβλητα πλήθη – θα υπάρξουν εκεί εκατοντάδες νεκροί. Αλλά αυτό θα είναι βόλτα στην εξοχή σε σχέση με ό,τι ακολουθήσει. Οι σχετικές μελέτες έχουν δείξει ότι σε περίπτωση μιας τέτοιας επίθεσης στις ηπα (με μία μόνο ηλεκτρομαγνητική βόμβα) αν επηρεαζόταν όλη η επικράτεια, σε λιγότερο από δώδεκα μήνες το 90% του πληθυσμού της θα έχει εξαφανιστεί· μεταξύ άλλων και εξαιτίας φρικτών συμπεριφορών κανιβαλισμού. Υπερβολικό; Ίσως… Συνήθως όμως οι συνέπειες των γενικών black out εκτιμώνται για διάρκεια λίγων ωρών ή, έστω, ελάχιστων ημερών. Για διάρκεια μηνών; Κανείς δεν τολμάει να το σκεφτεί…

Το ψόφιο κουνάβι ετοιμάζεται να υπογράψει προεδρική εντολή για την επίσημη αποτίμηση μιας τέτοιας επίθεσης στις ηπα. Υπάρχουν ήδη τέτοιες μελέτες του αμερικανιkού υπουργείου άμυνας, απ’ το 2017 – καθόλου αισιόδοξες. Οι «μεγάλες δυνάμεις» (ή και οι όχι και τόσο «μεγάλες»…) αναπτύσσουν τέτοια όπλα, που δουλεύουν με μια αρχική πυρηνική έκρηξη. Που δεν θα γίνει στο έδαφος αλλά στον αέρα, σε αρκετό ύψος, ώστε η ακτίνα δράσης του ηλεκτρομαγνητικού κύματος που θα «κάψει» καλωδιώσεις και κυκλώματα να είναι η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη.

Οι ηλεκτρομαγνητικές βόμβες φαίνεται να ανήκουν σ’ ένα νέο τύπο «όπλων καθολικής καταστροφής» που είναι φιλικά προς το περιβάλλον – σε σχέση με τα κλασσικά πυρηνικά. Πριν κανά χρόνο ήταν ο Putin που σχολίασε ότι τα νέα όπλα είναι πολύ πιο καταστροφικά απ’ τις ατομικές βόμβες. Φαίνεται όμως ότι εκτός απ’ την πολύ μεγαλύτερη καταστροφικότητά τους δεν θα εξαφανίζουν συνολικά όλες τις μορφές ζωής στον πλανήτη! Κάτι είναι κι αυτό…

Δεν θέλουμε να σας χαλάσουμε την ημέρα· ούτε να αρχίσετε να σκάβετε καταφύγια (;;;). Ωστόσο αυτός ο καπιταλισμός της όλο και μεγαλύτερης συνθετότητας (με αντάλλαγμα εξαιρετικά αμφίβολες «ευκολίες»), ο καπιταλισμός της 3ης και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, είναι επίσης πολύ πιο «ευαίσθητος» απέναντι στα ίδια τα τεχνολογικά του επιτεύγματα.

Επειδή η μηχανή σκοτώνει ήδη, για αρχή, θα ήταν όφελος να θυμηθείτε ότι η ιδιωτικότητα (με τα όποια φρουφρού και αρώματα) είναι εκτός πραγματικότητας – ό,τι κι αν υπόσχεται… Ούτε «μόνοι» μας ζούμε, ούτε «οικογενειακά»…. Δυσάρεστο, αλλά αληθινό. Θα έπρεπε να έχετε μάθει το κρίσιμο μάθημα απ’ τους σύρους πρόσφυγες – κάτι σημαντικό λένε επ’ αυτού…

(φωτογραφία: Ο απαισιόδοξος χάρτης δείχνει τις αμερικανικές περιοχές που θα επηρεαστούν από μια ηλεκτρομαγνητική έκρηξη – κάποιας ισχύος – ανάλογα με το ύψος που αυτή θα γίνει…

Υπάρχουν κι άλλες περιοχές του κόσμου όπου ένας παρόμοιος χάρτης θα είχε την ίδια δυσοίωνη σημασία: the higher it blows… )

Κορέα 1

Πέμπτη 14 Μάρτη. Το γράψαμε πριν 2 ημέρες (ανατολική ασία 1) και μετά από μερικές ώρες ήταν η επίσημα ανακοινωμένη στάση του ψοφιοκουναβιστάν. Ο Stephen Biegun, επικεφαλής της αμερικανικής διαπραγματευτικής ομάδας με την Πγιονγκγιάνγκ, ο ίδιος ακριβώς που στις 31 Γενάρη μιλώντας στο πανεπιστήμιο του Stanford με πολλούς ειδικούς στο ακροατήριο είπε ότι η Ουάσιγκτον είναι έτοιμη και διατεθειμένη για σταδιακή και παράλληλη διαμόρφωση μιας τελικής συμφωνίας για την αποπυρηνικοποίηση της βόρειας κορέας, βγήκε σε εκδήλωση για την αμερικανική πολιτική για τα πυρηνικά (των άλλων) του «ίδρυματος Carnegie» (αν δεν κάνουμε λάθος πρόκειται για βιτρίνα της c.i.a….) για να πει, περίπου, ότι ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο. Και ότι η τακτική του ψοφιοκουναβιστάν ήταν πάντα «ή όλα ή τίποτα».

Η δυστυχία ενός μεγαλοστελέχους που δεν αποφασίζει τίποτα, μόνο υλοποιεί διαταγές: γίνεται ρόμπα! Αν αυτή ήταν η «γραμμή» της Ουάσιγκτον από πάντα, τότε η πρώτη συνάντηση ψόφιου κουναβιού – little rocket man στη Σιγκαπούρη δεν θα έπρεπε να έχει γίνει. Ούτε, φυσικά, θα είχε υπογραφεί τότε το κοινό ανακοινωθέν που υπονοεί (σχεδόν καθαρά) αμοιβαία διαδοχικά βήματα. Η συντονίστρια της συζήτησης στο Carnegie, επίσημη διαπιστευμένη των new york times στο αμερικανικό πεντάγωνο δημοσιογράφος Helene Cooper, παρατήρησε στον Biegun ότι η Ουάσιγκτον μετακίνησε τα γκολπόστ προσθέτοντας στο λογαριασμό τα χημικά και βιολογικά όπλα του Kim. Ο υπάλληλος διαπραγματευτής ήταν μονότονος στις απαντήσεις του: «πάντα αυτή ήταν η άποψή μας».

Είναι σαφές ότι η Ουάσιγκτον «άλλαξε γραμμή» μεταξύ 1ης και 21ης Φλεβάρη όταν υπήρξε μια ανακοίνωση τύπου απ’ το ψοφιοκουναβιστάν που διέψευδε ότι υπάρχει μια «βήμα το βήμα» αμερικανική τακτική. Τότε δεν δόθηκε σημασία σ’ εκείνη την διάψευση καθώς θεωρήθηκε μέρος της επερχόμενης διαπραγμάτευσης στο Hanoi. Τώρα πρέπει να ειδοθεί με άλλο μάτι.

Έγινε κάτι στη διάρκεια εκείνου του τρι-βδόμαδου; Μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Κι αυτό επειδή σ’ εκείνο το διάστημα το κύριο δημαγωγικό ενδιαφέρον του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ήταν, θα το θυμάστε, η αναμενόμενη από στιγμή σε στιγμή ανατροπή της κυβέρνησης Μαδούρο… Θα μπορούσε να θεωρηθεί πιθανό ότι η αποτυχία εκεί, στην «πίσω αυλή», άρα η αδυναμία να πουληθεί μια «επιτυχία», οδήγησε στην σκλήρυνση της γραμμής σε σχέση με τη βόρεια κορέα, ώστε να μην κατηγορηθεί το ψοφιοκουναβιστάν σαν «ενδοτικό»;

Με τις αναγκαίες επιφυλάξεις λέμε: γιατί όχι;

(φωτογραφία: Ο Stephen Biegun στην καρέκλα του…)

Κορέα 2

Πέμπτη 14 Μάρτη. Αν η Σεούλ (ίσως περισσότερο απ’ το Πεκίνο και την Μόσχα) είχε ανάγκη ένα ή δύο βήματα ακόμα (με την μορφή της κατάργησης κάποιων κυρώσεων κατά της Πγιονγκγιάνγκ) ώστε να προχωρήσει σε μια αξιοσημείωτη οικονομική και πολιτική συνεργασία βορρά – νότου, τώρα έχει στριμωχτεί. Φάνηκε καθαρά αυτό στις 12 Μάρτη, απ’ τον Moon Chung-in, ειδικό σύμβουλο του νοτιοκορεάτη προέδρου Moon για την ενοποίηση, τις εξωτερικές υποθέσεις και της εθνικής ασφάλειας. Μιλώντας σε δημοσιογράφους επέρριψε την Ουάσιγκτον την κύρια ευθύνη για την αποτυχία της συνάντησης στο Hanoi – και υπερασπίστηκε την βήμα – βήμα διαχείριση του ζητήματος.

Δεν είχε όμως να παρουσιάσει κάποια αξιόλογη ιδέα για το ξεπέρασμα του αδιέξοδου. Και το ζήτημα «αμερικανική σκλήρυνση» γίνεται πιο σύνθετο επειδή το ψοφιοκουναβιστάν ΔΕΝ πρόκειται να αφήσει τον Moon «ήσυχο». Θα ενισχύσει (υπόγεια) την φιλοαμερικανική και αντι-Πγιονγκγιάνγκ δεξιά αντιπολίτευση , έτσι ώστε να του δυσκολέψει την ζωή ως τις επόμενες εκλογές.

Αυτό σημαίνει ότι το νοτιοκρεατικό καθεστώς (και συνολικά το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ) θα πρέπει να κινηθούν, κατ’ αρχήν απομονώνοντας την Ουάσιγκτον. Βερολίνο και Παρίσι έχουν εκδηλωθεί παραπάνω από μια φορές υπέρ της κορεατικής επαναπροσέγγισης. Και παρότι το γερμανικό και το γαλλικό κράτος / κεφάλαιο είναι «απασχολημένα» με τις δικές τους κόντρες με την Ουάσιγκτον, δεν αποκλείεται να χρειαστούν μια «ενίσχυση» μπαίνοντας πιο ενεργητικά στο πλάι του Moon (και όχι μόνο…) Δεν έχουν να χάσουν τίποτα…

Θα δείξει..

(φωτογραφία: Οι σωματοφύλακες και το ψόφιο κουνάβι στο Hanoi, στις 28 Φλεβάρη…)

Ανατολική ασία 1

Τρίτη 12 Μάρτη. Φαίνεται ότι το ψόφιο κουνάβι δεν θα διεκδικήσει το νόμπελ ειρήνης με κάποιου είδους κίνηση σχετική με την βόρεια κορέα. (Ίσως, μέσα στην παράκρουση, βασίζεται στη “συμφωνία του αιώνα” για την Παλαιστίνη…)

Το βούλιαγμα της πρόσφατης συνάντησης ψόφιου κουναβιού – little rocket man στο Hanoi αποδεικνύεται μεθοδευμένο, σαν ένα πρώτο βήμα είτε αποφυγής οποιασδήποτε μελλοντικής κίνησης, είτε και επιστροφής στην κλασσική «σκληρή γραμμή». Ακόμα και ως τα τέλη Γενάρη οι επίσημες αμερικανικές δηλώσεις αφορούσαν μια προσέγγιση (της περιβόητης απο-πυρηνικοποίησης της Πγιονγκγιάνγκ) βήμα – βήμα. Όπου οι βορειοκορεατικές κινήσεις και οι αμερικανικές (άρση κυρώσεων) θα πήγαιναν παράλληλα. Τώρα, όμως, το βιολί αλλάζει. «Κανείς στην κυβέρνηση δεν ήταν υποστηρικτής της βήμα – βήμα διαδικασίας» φέρεται να δήλωσε κάποιος εκπρόσωπος του ψοφιοκουναβιστάν την προηγούμενη βδομάδα. Η «γραμμή» τώρα είναι: πρώτα το βορειοκορεατικό καθεστώς θα διαλύσει όλες τις εγκαταστάσεις του (πυρηνικές και πυραυλικές) και θα καταστρέψει όλες τις πυρηνικές κεφαλές, και μετά η Ουάσιγκτον θα σταματήσει τις κυρώσεις…

Αυτή η «επιστροφή στα παλιά» στρέφεται, φυσικά, όχι μόνο εναντίον της Πγιονγκγιάγκ αλλά ενάντια στο σύνολο του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Πολύ έντονα κατά του Moon, που δεν μπορεί πια να ελπίζει στην «επιχείρηση γοητείας» που εγκαινίασε στις αρχές του 2018 με τον Kim. Ο Moon είχε στηρίξει μεγάλο μέρος της πολιτικής επιρροής του στο εσωτερικό της νότιας κορέας στην ειρήνευση με τον βορρά. Τώρα θα πρέπει να κάνει αυτό που είχε διαφανεί σαν απαραίτητο ήδη απ’ το περασμένο φθινόπωρο: να παρακάμψει την Ουάσιγκτον, με διεθνείς και μονομερείς κυρώσεις όμως σε ισχύ. Ή να υποστεί τις συνέπειες μιας ήττας.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για το Πεκίνο, το οποίο εκτός απ’ τις δικές του κόντρες με την Ουάσιγκτον ενδιαφέρεται έντονα για το τι μπορεί να διευκολύνει την αμερικανική στρατιωτική παρουσία «στη μύτη» του.

Με τον βίαιο τρόπο που κινείται όλο και πιο καθαρά η Ουάσιγκτον φαίνεται ότι απλά αδιαφορεί για την «διεθνή κοινή γνώμη» και τις απόψεις οποιουδήποτε άλλου εκτός απ’ τους πολύ στενούς και εξασφαλισμένους (;) συμμάχους της. Αν, όμως, «πολώνει» τις καταστάσεις η μία πλευρά η άλλη (όποια κι αν είναι) πρέπει να δει το πως δεν θα καθηλωθεί.

Δεν θα είναι cool το 2019…

Κορέα

Σάββατο 2 Μάρτη. Είναι φάρσα της Ιστορίας – αθέλητη προφανώς· και γι’ αυτό ακόμα πιο σημαδιακή. Προσπαθώντας το ψόφιο κουνάβι να υποστηρίξει πως η αποτυχία των πρόσφατων διαπραγματεύσεών του με τον Kim δεν είναι, δα, για χαμό, αφού (ελπίζει ότι….) θα ξανασυναντηθούν (κάποτε…) και ίσως τότε συμφωνήσουν, μνημόνευσε, σαν παράδειγμα απ’ το παρελθόν της αμερικανικής πολιτικής ιστορίας, το Reykjavik, την πρωτεύουσα της ισλανδίας.

Τον Οκτώβρη του 1986 έγινε εκεί η δεύτερη συνάντηση μεταξύ Reagan και Gorbachev, που απέτυχε. Η τρίτη, όμως, στην Ουάσιγκτον, τον Δεκέμβρη του 1987, πέτυχε: υπέγραψαν την συνθήκη για την κατάργηση των πυραύλων μέσου βεληνεκούς – γνωστή σαν INF… Το ψόφιο κουνάβι, λοιπόν, υπενθυμίζοντας το Reykjavik στη χθεσινή συνέντευξή του, ήταν σα να έλεγε: Εντάξει μωρέ… Όπως έγινε τότε με την εσσδ, έτσι μπορεί να γίνει αύριο με την βόρεια κορέα…

Ουπς!!! Η INF είναι η συνθήκη απ’ την οποία αποχώρησε πρόσφατα το ψοφιοκουναβιστάν!! Πράγμα που σημαίνει ότι το σωστό και επικαιροποιημένο νόημα της βαθιάς ψοφιοκουναβικής σκέψης είναι αυτό:

Όπως έγινε τότε με την εσσδ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΤΟ ΞΕΚΑΝΑΜΕ, έτσι μπορεί να γίνει αύριο με την βόρεια κορέα ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΞΕΚΑΝΟΥΜΕ ΟΠΟΤΕ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ… Ήθελε το ψόφιο κουνάβι να γίνουν τέτοιοι συνειρμοί; Προφανώς όχι – του ξέφυγε…

Πιστεύετε ότι σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο υπάρχει πλέον ο οποιοσδήποτε που να θέλει να υπογράψει στα σοβαρά οποιαδήποτε συμφωνία με το ψοφιοκουναβιστάν;

Όχι νόμπελ…

Παρασκευή 1 Μάρτη. Το δεύτερο ραντεβού του Kim του λεβέντη με τον Trump τον απατεώνα (σύμφωνα με τον δικηγόρο του…) δεν έβγαλε υπογραφές στο ίδιο χαρτί. Κατά το ψόφιο κουνάβι φταίνε οι «υψηλές απαιτήσεις» του βορειοκορεατικού καθεστώτος: ζήτησε την κατάργηση όλων των κυρώσεων εναντίον του με αντάλλαγμα την διάλυση μιας κεντρικής μονάδας παραγωγής υλικού για πυρηνικά όπλα… (Χωρίς κάτι που να μοιάζει με «συμφωνία ειρήνης» στην κορεατική χερσόνησο, ο π.ε.τ. μπορεί να ελπίζει!)

H επίσημη άποψη της Πγιονγκγιάνγκ είναι σημαντικά διαφορετική· και λογικά η σωστή. Ο βορειοκορεάτης υπ.εξ. Ri Yong Ho, σε συνέντευξη τύπου χτες, την ώρα που το ψόφιο κουνάβι πετούσε προς την «υπέροχη Ουάσιγκτον» (ήταν μαύρη νύχτα στο Hanoi), υποστηρίξε ότι: με αντάλλαγμα την διάλυση των εγκαταστάσεων στο Yongbyon ο Kim ζήτησε μερική άρση των κυρώσεων. Όχι συνολική. Προφανώς υπέδειξε και ποιες θέλει να καταργηθούν.

Θεωρούμε κατά συνέπεια αρκετά πιθανό πως ήταν ο Pompeo που συμβούλεψε το ψόφιο κουνάβι να απορρίψει την πρόταση του Kim. Κάνοντας την εκτίμηση (σωστή ή λάθος θα φανεί…) ότι οι συνεχιζόμενες κυρώσεις κατά της Πγιονγκγιάνγκ θα αποδώσουν περισσότερους “καρπούς” μελλοντικά… Μπορεί (ο Pompeo) να έπεισε το ψόφιο κουνάβι ότι σύντομα θα λυγίσει τον Kim, οπότε το νόμπελ ειρήνης δεν θα το χάσει…

Απ’ την άλλη μεριά, εκτός απ’ τους εσωτερικούς λόγους (καθόλου ασήμαντους) το βορειοκορεατικό καθεστώς, σαν μέλος του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, δεν έχει κανένα λόγο να χαρίσει στο ψόφιο κουνάβι το φωτοστέφανο του “ειρηνοποιού” στην ανατολική ασία χωρίς ουσιαστικό όφελος για το ίδιο… Την ώρα που το ψοφιοκουναβιστάν οξύνει τον καυγά κατά της Τεχεράνης (αν και είχε υπογράψει μια συμφωνία μαζί της…), έχει ανοίξει καινούργιο με το Καράκας· και προσπαθεί να εμποδίσει την τεχνολογική κυριαρχία του Πεκίνου: ναι, τέτοιους καιρούς δεν δίνεις πόντους ειρήνης σε καυγατζήδες.

Θα κάνει, τελικά, στάση στο Πεκίνο το τραίνο του Kim στο γυρισμό. Και δεν θα είναι για τσιγάρο… Άλλωστε μισοεπίσημα το κινεζικό καθεστώς αμφισβήτησε ήδη τις διαπραγματευτικές τακτικές της Ουάσιγκτον στο θέμα «βόρεια κορέα», ζητώντας την να κάνει σοβαρές συζητήσεις…

(Εν τω μεταξύ το ψόφιο κουνάβι γυρίζει σπίτι για να βράσει στο ζουμί του…)

(φωτογραφία: Κέφια!)

… αγάπη μόνο!

Παρασκευή 1 Μάρτη. Ο πρώην δικηγόρος του ψόφιου κουναβιού Michael Cohen έχει καταδικαστεί σε 3 χρόνια φυλάκιση για οικονομικά αδικήματα. Η φυλάκισή του θα αρχίσει στις 6 Μάη. Μέχρι τότε «δίνει» διάφορα σε βάρος του ψόφιου κουναβιού: καταθέτοντας χτες σε επιτροπή της αμερικανικής βουλής των αντιπροσώπων κατηγόρησε τον πρώην πελάτη του για ρατσισμό, ψέματα και απειλές εναντίον διάφορων· που αναλάμβανε ο ίδιος ο Cohen να διεκπεραιώσει…

Ενώ λοιπόν το ψόφιο κουνάβι «διαπραγματευόταν» στο Hanoi και ο Cohen του έσκαβε τον λάκο στην Ουάσιγκτον, εμφανίστηκε επί σκηνής ο 43χρονος Ciccio, κατά κόσμον Francesco Gambino, της ομώνυμης αμερικανο-σισιλιάνικης φαμίλιας. Συνεντευξιαζόμενος στην daily mail ο Francesco (που επίσημα έχει αφήσει τις οικογενειακές υποθέσεις για να ασχοληθεί με την αστυνομική λογοτεχνία… ελπίζοντας, ποιος ξέρει;, ότι κάποιος Coppola θα βρεθεί να σπρώξει στην αθανασία της 7ης τέχνης και την οικογένεια Gambino… ) το ξεκαθάρισε:

… Οι κρατούμενοι αγαπούν τον Trump και μισούν τα ποντίκια. Αν ο Cohen θέλει να βγει ζωντανός απ’ την φυλακή, καλύτερα να κρατήσει κλειστό το στόμα του σε σχέση με τον Trump… Αλλιώς θα έχει την τύχη του Whitey Bulger.

Ο Bulger δολοφονήθηκε τον περασμένο Οκτώβρη σε μια φυλακή στη δυτική Βιρτζίνια, επειδή είχε αρχίσει να συνεργάζεται με το fbi. Ο Francesco, απ’ την μεριά του, είχε απευθυνθεί πέρυσι στο ψόφιο κουνάβι, ζητώντας να δώσει χάρη στον πατέρα του, που είχε καταδικαστεί για εμπόριο ηρωΐνης… Καλά έκανε: και ο Trump πατέρας είναι..

Δύσκολοι καιροί για το ψόφιο κουνάβι. Την ίδια μέρα που του κράτησε μούτρα ο Kim ο rocketλεβέντης, ανέλαβε την προστασία του ο Gambino ο σουγιάς. Απ’ τον Ειρηνικό στο πεζοδρόμιο… Eίναι καλό ή κακό να τον αγαπούν οι (λευκοί προφανώς…) ποινικοί στις usa;

Ίσως καλό: αν πρόκειται ποτέ να καταλήξει πίσω απ’ τα σίδερα, θα έχει έτοιμους φίλους… Όσο για τις united states; Μα δεν υπάρχει σεβασμός για το προεδρικό αξίωμα; Επιτέλους!! Βγαίνει ο κάθε μαφιόζος και δηλώνει υποστηρικτής του προέδρου;

Ω καιροί!!!

Μπροστά στο Μεγαλείο του Εαυτού του!

Τετάρτη 27 Φλεβάρη. Σχεδόν δυο δεκάδες αμερικάνοι δημοκρατικοί απ’ τη βουλή των αντιπροσώπων ζήτησαν χθες να ψηφιστεί νόμος που να δίνει “επίσημο τέλος” στον πόλεμο ηπα – (βόρειας) κορέας. Ίσως θέλουν να κλέψουν κάτι απ’ την λάμψη του ψόφιου κουναβιού, λίγο πριν ξανασφίξει το χέρι του “little rocket man”… Ίσως θέλουν να πάρουν μερίδιο από ένα πιθανό νόμπελ ειρήνης… Χα!!! Με το ψόφιο κουνάβι κανείς δεν έχει τύχη (λέμε τώρα)!!

Λίγες ώρες πριν την δεύτερη συνάντηση Trump – Kim, η εκτίμησή μας δεν έχει αλλάξει. Οι σωματοφύλακες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (στο κύριο μέτωπο, του ειρηνικού) αποκλείεται να δεχτούν οτιδήποτε που θα επιβάλλει την σχετική έστω υποχώρηση του αμερικανικού στρατού. Απ’ την μεριά του το ψόφιο κουνάβι πεθαίνει όχι για την «ειρήνη» αλλά για το θέαμά της: η ματαιοδοξία του έχει γίνει κοινότοπη.

Μεταξύ αυτών των δυο μπορεί να βρεθεί «χρυσή τομή»· σε μετα-μετα-μοντέρνους καιρούς ζούμε! Κάτι θα βρεθεί που θα δικαιώνει το ψοφιοκουναβικό μεγαλείο, χωρίς να αλλάζει κάτι σοβαρά από πρακτική άποψη για το αμερικανικό ιμπέριουμ…. Η φούρια των δημοκρατικών βουλευτών απλά θα ενισχύσει το πρώτο, με την ευρύτερη προέκτασή του: εκλογές είναι μπροστά, η «επιχείρηση βενεζουέλα» δεν πάει καλά (ούτε θα πάει), οπότε κάτι πρέπει να μπορεί να επιδείξει ο πρόεδρος στο λαό του.

Ότι είναι ειρηνοποιός – ας πούμε…

(φωτογραφία: Βορειοκορεάτης μετανάστης εστιάτορας στο Hanoi υποδέχεται τις Εξοχότητές Τους…)

Ποιος μπορεί να παίξει με το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ;

Δευτέρα 25 Φλεβάρη. Δυο μέρες μόνο πριν το δεύτερο ραντεβού τους, αυτή τη φορά στην πρωτεύουσα του βιετνάμ, και ενώ ο “little rocket man” Kim ταξιδεύει ήδη προς το Hanoi σιδηροδρομικά (μόνο 4.000 χιλιόμετρα η μία διαδρομή, σχεδόν τρία μερόνυχτα ταξίδι…), το τι ακριβώς σκοπεύει να κάνει το ψόφιο κουνάβι (και πίσω απ’ αυτό οι σωματοφύλακες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού) κινείται στη σφαίρα των εικασιών.

Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση του ψοφιοκουναβιστάν, η Ουάσιγκτον θέλει να προτείνει στην Πγιονγκγιάνγκ ένα ωραίο πακέτο μαστιγίων – και – καρότων (όπου τα δεύτερα είναι «αμερικανικές επενδύσεις» στη βόρεια κορέα…) προκειμένου να εξασφαλίσει μια συμφωνία με συγκεκριμένα βήματα αποπυρηνικοποίησης. Ο αξιωματούχος επί της σχετικής προπαγάνδας δεν άφησε να εννοηθεί ότι θα πρόκειται για μια «βήμα βήμα» διαδικασία, αλλά μάλλον ένα πακέτο take it – or leave it.

Άλλοι, πιο ρεαλιστές, εκτιμούν πως ακόμα κι αν είναι έτσι, το ψόφιο κουνάβι θα επιδιώξει στο Hanoi ένα «πρώτο βήμα», που θα είναι το επίσημο μορατόριουμ πυραυλικών και πυρηνικών δοκιμών· κάτι που το καθεστώς Kim κάνει ήδη εδώ και ένα χρόνο…

Η ασταμάτητη μηχανή έχει την εντύπωση ότι ο συγκερασμός των ατομικών φιλοδοξιών του ψόφιου κουναβιού και την μεσομακροπρόθεσμης τακτικής της αμερικανικής ηγεμονίας στην ανατολική ασία ίσως βρίσκεται σε κάτι που θα μπορεί να πουληθεί διεθνώς σαν «προκαταβολή εν όψει…» – προκαταβολή εκ μέρους του βορειοκορεατικού καθεστώς. Αυτό είναι απαραίτητο για να δικαιολογήσει την ψοφιοκουναβική υποψηφιότητα για το νόμπελ ειρήνης· χωρίς, όμως, να υπονοεί έστω και στο ελάχιστο ότι η Ουάσιγκτον θα συμβιβαστεί με την μη «πλήρη αποπυρηνικοποίηση» της βόρειας κορέας. Το τι θα μπορούσε να είναι το αμερικανικό αντάλλαγμα γι’ αυτήν την προκαταβολή δεν το ξέρουμε. Όμως η άρση ορισμένων κυρώσεων (για την οποία πιέζει ο νοτιοκορεάτης Moon) είναι απ’ αυτά τα «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης» που οποιαδήποτε στιγμή μπορούν να ακυρωθούν. Θέλουμε να πούμε: δεν στοιχίζουν τίποτα από γεωπολιτική άποψη.

Θα ξέρουμε σε λίγες ημέρες. Ωστόσο δύσκολα θα διαφωνούσε κανείς στο ότι σ’ αυτήν την φάση η Ουάσιγκτον δοκιμάζει τακτικούς ελιγμούς στην ανατολική ασία· κι όχι, βέβαια, ανοικτή υποχώρηση. Απ’ την άλλη μεριά το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ δεν συγκροτείται από ανήλικους…

Παρά την όποια ταλαιπωρία, το ταξίδι με το τραίνο του Kim δικαιολογεί κι αυτό: στην επιστροφή του απ’ το Hanoi να κάνει και μια στάση στο Πεκίνο. Να πει δυο (ενημερωτικές) κουβέντες με τον σύντροφο Xi Jinping, πίνοντας ένα νερό στο σταθμό…

Sweet ψόφιο κουνάβι

Κυριακή 10 Φλεβάρη. Εν όψει της καινούργιας (δεύτερης) συνάντησής του με τον Kim Jong Un (στο βιετνάμ, 27 και 28 Φλεβάρη) το ψόφιο κουνάβι στάζει μέλι. «Η βόρεια κορέα, υπό την ηγεσία του Kim Jong Un θα γίνει μεγάλη οικονομική δύναμη» τιτίβισε χτες. «Μπορεί να εκπλήξει άλλους, αλλά όχι εμένα, γιατί εγώ τον ξέρω και έχω καταλάβει εντελώς πόσο ικανός είναι. Η βόρεια κορέα θα γίνει ένα άλλο είδος πυραύλου – οικονομικός πύραυλος!» κατέληξε. Ουάου!

Αυτά τα λέει επειδή έχει πεισθεί ότι η Πγιονγκγιάνγκ θα κάνει βίδες τα πυρηνικά της για χάρη της καροτί κουπ του και του δολαρίου; Μάλλον όχι. Μπορεί να χαίρεται που η Σεούλ δέχτηκε να αυξήσει την οικονομική της συμμετοχή στα κόστη των αμερικανικών βάσεων στη νότια κορέα – αυτά τα ευαίσθητα ζητήματα με πορτοφόλια φτιάχνουν το κέφι του ψόφιου κουναβιού.

Προς το παρόν πάντως εκείνα που διαρρέουν για το καινούργιο ραντεβού, είναι ότι η Ουάσιγκτον ίσως κάνει κάποια κίνηση «ανταπόδοσης» των ενεργειών που έχει κάνει ως τώρα ο Kim. Κι αυτό που πιθανολογείται είναι μια δήλωση (του ψόφιου κουναβιού) για τέλος του πολέμου· μπορεί και μια υπόσχεση για επίσημη υπογραφή συμφωνίας ειρήνης κάποια στιγμή αργότερα…

(Αν τα πράγματα εξελιχθούν έτσι, στην Αθήνα κάποιοι θα βάλουν πλερέζες. Πάει το «νόμπελ ειρήνης» απ’ τα χέρια του τενεκεδένιου αν το ψόφιο κουνάβι εμφανιστεί σαν ειρηνοποιός στα τέλη Φλεβάρη!

Εδώ που τα λέμε άλλη πίστα η κορεατική χερσόνησος σε σχέση με την βαλκανική…)