Tag: βόρεια κορέα

Σάββατο 10 Μάρτη. Γράφαμε μόλις χτες (κορέες: το σχέδιο ανοίγει):

…. Το δύσκολο (;) έργο του να σύρει την Ουάσιγκτον (και ειδικά το ψόφιο κουνάβι) έχει αναλάβει μια υψηλόβαθμη νοτιοκορεατική αντιπροσωπεία, που βρίσκεται ήδη εκεί «για ενημέρωση». Θα μπορούσε να κανονιστεί, “πάνω στη βράση”, και ραντεβού του με τον rocket man; Γιατί όχι;;;

Πριν «στεγνώσει το μελάνι» (όπως έλεγαν κάποτε…) ανακοινώθηκε το χαρμόσυνο: ο Kim Jong-un απηύθυνε χθες πρόσκληση απευθείας διαλόγου στο ψόφιο κουνάβι, μέσω των νοτιοκορεατών· και προς έπαινο κάθε ματαιοδοξίας το ψόφιο κουνάβι την δέχτηκε (κατ’ αρχήν…)!!! Ως τα τέλη Μάη… Και μάλιστα με το επιχειρήμα («όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια», όπως εύκολα είχαμε προβλέψει) ότι ιδού, η απομόνωση που επιβάλλαμε στη βόρεια κορέα απέδωσε!!! Για να σώσει τα προσχήματα (;) η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε ότι δεν θα πάρει πίσω τις κυρώσεις της σε βάρος της Πγιονγκγιάνγκ· θα δούμε τι και πως…

Αξίζει να σημειωθεί, κι ας μοιάζει με λεπτομέρεια: ποτέ δεν έχει γίνει τέτοια συνάντηση «κορυφής» μεταξύ ηπα και βόρειας κορέας, εν ενεργεία αμερικάνου προέδρου με βορειοκορεάτη! Το μέγιστο που είχε συμβεί ως τώρα ήταν η συνάντηση του προηγούμενου βορειοκορεάτη αφεντικού, του Kim Jong-il (πατέρα του τωρινού Kim, εκεί ο «κομμουνισμός» δουλεύει με οικογενειακή διαδοχή…) με την τότε αμερικανίδα υπ.εξ. Madeleine Albright, τον Οκτώβρη του 2000, στα τελευταία της δεύτερης θητείας των δημοκρατικών (Κλίντον). Μετά ήρθαν οι συντηρητικοί του Bush του Β, και άλλαξε εντελώς το κόλπο.

Αξίζει λοιπόν «άριστα δέκα» ο τρόπος που τόσο η Σεούλ όσο και η Πγιονγκγιάνγκ έχουν αξιοποιήσει στην τακτική τους τις τελευταίες εξελίξεις του παγκόσμιου Ενσωματωμένου Θεάματος και την «ανάλυση προσωπικότητας» του ψόφιου κουναβιού. Όπως παρατήρησε κάποιος πρώην ιάπωνας διπλωμάτης (που θέλησε να μην μαθευτεί το όνομά του, λογικό!) αυτός (ο Τραμπ) ψοφάει τόσο πολύ για δημοσιότητα ώστε θα μπορούσε να πηδήσει πάνω σε οτιδήποτε θεωρεί πως βοηθάει την απήχησή του εντός ηπα… Ακριβώς…

Φυσικά, θα πει κάποιος, έχει πίσω του μια ολόκληρη στρατιωτική τριανδρία. Σωστά. Αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι έστω κι αυτή έχει κάποια συγκροτημένη αντι-τακτική απέναντι στον σχεδιασμό του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» όπως άρχισε να ξεδιπλώνεται απ’ την αρχή της χρονιάς με τις «ασίστ ειρήνης» μεταξύ κορεατικού βορρά και νότου.

Συνεπώς δουλεύοντας πάνω στην έλλειψη οποιουδήποτε εναλλακτικού σχεδίου (πέρα απ’ το στρατο-γαύγισμα) εκ μέρους της Ουάισγκτον σε συνδυασμό με την ψοφιοκουναβική προσωπικότητα, το «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ», με φανερούς παίκτες τις ομάδες του Kim και του Moon, κατάφερε αυτό το ενδιαφέρον: να σύρει το ψόφιο κουνάβι σ’ ένα (έστω κατ’ αρχήν) «ναι» την πρόσκληση του Kim, με μόνο εχέγγυο τη νοτιοκορεατική μεσολάβηση…

Κανονικά η Ουάσιγκτον, πριν απαντήσει “ναι” θα έπρεπε να καταφύγει σε δικές της “διερευνητικές επαφές” χαμηλότερου επιπέδου (με το βορειοκορεατικό καθεστώς), ξεκινώντας απ’ το επίπεδο των υφυπουργών και των καραβανάδων· ή, έστω, του υπ.αμ. και του υπ.εξ. της. Το άλμα απ’ τα τιτιβίσματα με μπινελίκια, τις κυρώσεις και τις χοντρές απειλές μέχρι προχτές στην αμερικανική “προεδρική επαφή” χτες είναι τεράστιο. Και δείχνει (υποστηρίζουμε…) χάσιμο της μπάλας! Όχι απ’ την μεριά της Πγιονγκγιάνγκ: αυτή κουβεντιάζει εδώ και μήνες, φανερά και κρυφά με την Σεούλ, καθώς καταστρώνουν από κοινού, βήμα βήμα, με κάθε λεπτομέρεια, την τακτική τους· ενώ έχει ήδη ανακοινωθεί και μια συνάντηση κορυφής Kim και Moon μέσα στον Απρίλη.

Παρότι, εν τέλει, αυτό το ραντεβού θα μπορούσε και να μην γίνει τελικά (αν το καλοσκεφτούν στην Ουάσιγκτον κάτι θα βρουν για να το αναβάλουν ή και να το ακυρώσουν), ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός έχει ήδη εκτεθεί. Κι αυτό το δείχνει ήδη καθαρά …. η ανησυχία του Τόκιο!

(φωτογραφία: Σκηνή βορειοκορεατικής μελαγχολίας: ο Kim παρακολουθεί την εκτόξευση ενός βαλιστικού hwasong-12, στις 16 του περασμένου Σεπτέμβρη. Θα δεχτεί, άραγε, το ψόφιο κουνάβι να παρακολουθήσουν μαζί άλλη μια τέτοια εκτόξευση ή κρατάει ακόμα μούτρα, για το τίνος το «κουμπί» είναι μεγαλύτερο και άλλα τέτοια;)

Σάββατο 10 Μάρτη. Στην “προσωπική πρόσκληση” που έστειλε ο Kim στο ψόφιο κουνάβι μέσω της νοτιοκορεατικής αντιπροσωπείας, περιλαμβανόταν (αυτό αναφέρουν, τουλάχιστον, κάποιοι επίσημοι δημαγωγοί) και η παραδοχή εκ μέρους του ότι οι στρατιωτικές ασκήσεις ηπα – νότιας κορέας θα συνεχίσουν να γίνονται. Αυτό θα (μας) φαινόταν παράξενο αφού ο βασικός στόχος της τακτικής του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ» είναι η μείωση (δραστική ει δυνατόν) της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στην ευρύτερη περιοχή.

Να όμως που ο νοτιοκορεάτης υπουργός «εθνικής ασφάλειας» Song Young-moo, μετά την χθεσινή συνάντησή του στη Σεούλ με τον διοικητή του αμερικανικού στόλου στον ειρηνικό ναύαρχο Scott Swift, δήλωσε ότι «δεν χρειάζεται να φέρουν πράγματα όπως πυρηνοκίνητα υποβρύχια στην κορεατική χερσόνησο».

Έγινε ένα σχετικός χαμός μετά απ’ αυτή τη δήλωση! Αμερικάνοι καραβανάδες εκπρόσωποι τύπου έτρεξαν να ανασκευάσουν, δηλώνοντας ότι «οι ασκήσεις θα γίνουν όπως κάθε χρόνο». Όμως το νοτιοκορεατικό υπ.αμ. επιμένει: …Ενώ αμερικανικά αεροπλανοφόρα είχαν πάρει μέρος στις κοινές ασκήσεις νότιας κορέας – ηπα στο παρελθόν έχει αποφασιστεί να μην συμμετάσχει κανένα στις φετεινές ασκήσεις Key Resolve και Foal Eagle…. Επίσης δεν υπάρχει ενημέρωση απ’ τις ηπα, ακόμα, ότι θα συμμετάσχουν στις ασκήσεις πυρηνοκίνητα υποβρύχια…

Υπάρχει σπρωξίδι εδώ! Και, πράτοντας σοφά, δεν είναι ο Kim που βάζει σαν όρο την ακύρωση ή έστω την αποκλιμάκωση αυτών των γυμνασίων· φαίνεται ότι την πίεση επ’ αυτού την έχει αναλάβει η Σεούλ. «Συμμαχικώ δικαίω»: η νοτιοκορεατική πίεση θα αποδειχθεί αποτελεσματικότερη απ’ την βορειοκορεατική…

Υπάρχει, επιπλέον, το ζήτημα των «κυρώσεων» – ειδικά των τελευταίων, που επιβλήθηκαν μονομερώς απ’ την Ουάσιγκτον, και τις οποίες κατήγγειλαν και η Μόσχα και το Πεκίνο. Ως τώρα το μόνο δηλωμένο είναι η επιμονή του ψόφιου κουναβιού να τις συνεχίσει «μέχρι την τελική συμφωνία για την αποπυρηνικοποίηση» της βόρειας κορέας. Αλλά κάτι τέτοιο παραείναι χοντροκομμένο: αυτές οι τελευταίες κυρώσεις ισοδυναμούν, περίπου, με ναυτική περικύλωση της βορείας κορέας με ό,τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό πρακτικά.

Μένει να μάθουμε τι έχουν σχεδιάσει επ’ αυτού Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ…

(φωτογραφία: Ο Kim παρακολουθεί τον φίλο του, τον θρυλικό και “Bad as I wanna be” μπασκετμπολίστα Dennis Rodman, στην Πγιονγκγιάνγκ, τον Γενάρη του 2014. Ο Rodman δήλωσε πως χαίρεται που θα συναντηθεί και το ψόφιο κουνάβι με το φιλαράκι του, κι ότι μπορεί να βοηθήσει σ’ αυτό.

Να πει μια καλή κουβέντα, διάολε!!!)

Παρασκευή 9 Μάρτη. Το πρώτο αποτέλεσμα του “διακορεατικού διαλόγου” είναι, κρίνουμε, διακριτικά φανερό: ένα κάποιο σχίσμα στην Ουάσικγτον για το πως πρέπει να κινηθεί κοντοπρόθεσμα. Το ψόφιο κουνάβι (πιθανόν ο κύριος στόχος / μοχλός της τακτικής του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ») ρωτιέται και ξαναρωτιέται δημοσιογραφικά για το τι θα κάνει· και παρότι εμφανίζεται αβέβαιος, δηλώνει ότι «θα δούμε», «κάτι πρέπει να κάνουμε», κλπ. «Έχει γίνει πρόοδος, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό… Είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε όποιον δρόμο χρειαστεί… Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα πρέπει να κάνουμε κάτι. Δεν μπορούμε να αφήσουμε την κατάσταση να κακοφορμίσει» δήλωσε πριν 3 ημέρες.

Δεν είναι κάτι ξεκάθαρο… Ξεκάθαρο είναι ότι διάφοροι πίσω του ανησυχούν. Ένας (ανώνυμος) αξιωματούχος δήλωσε σε τηλεφωνική συνέντευξη ότι αν η βόρεια κορέα προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για να συνεχίσει το πυρηνικό της πρόγραμμα, τότε…

Το δύσκολο (;) έργο του να σύρει την Ουάσιγκτον (και ειδικά το ψόφιο κουνάβι) έχει αναλάβει μια υψηλόβαθμη νοτιοκορεατική αντιπροσωπεία, που βρίσκεται ήδη εκεί «για ενημέρωση». Θα μπορούσε να κανονιστεί, “πάνω στη βράση”, και ραντεβού του με τον rocket man; Γιατί όχι;;; Αλλά ο Moon, μιλώντας χτες σε εκπροσώπους των κοινοβουλευτικών κομμάτων, περιέγραψε την δική του προσέγγιση που πράγματι περιλαμβάνει το ροκάνισμα του χρόνου· υπέρ όχι της μίας αλλά και των δύο κορεών:

Η αποπυρηνικοποίηση είναι ο τελικός στόχος δήλωσε. Αλλά είναι δύσκολος στόχος και δεν μπορούμε να πάμε κατευθείαν σ’ αυτόν. Αυτό που είναι εφικτό είναι το να συμφωνήσουμε σε μια διαδρομή μέσα από διάφορες κινήσεις που να καταλήξει στην αποπυρηνικοποίηση. Έχω προτείνει μια διευρυμένη αντίληψη για την αποπυρηνικοποίηση, που ξεκινάει από ένα πάγωμα και καταλήγει στην πλήρη αποπυρηνικοποίηση, αλλά φυσικά θα πρέπει να προχωράμε με σταθερά βήματα.

Είναι μια εξαιρετική ιδέα αυτή περί «διαλόγου για την αποπυρηνικοποίηση της βόρειας κορέας», που άνετα και χαλαρά μπορεί να κρατήσει (ο διάλογος) κάμποσα χρόνια!! Αν σ’ αυτό το διάστημα συμφωνηθεί «να αποφεύγονται οι εκατέρωθεν προκλήσεις» (και προφανώς δεν μπορεί να γίνει ειρηνικός διάλογος διαφορετικά) τότε άμεσα Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ θα προωθήσουν τα δικά τους οικονομικά σχέδια – και η Ουάσιγκτον θα ψάχνει πως να συνεχίσει τον αντικινεζικό της στρατιωτικό αγώνα…

Μήπως, σε περίπτωση που βραχυκυκλώσει το σχέδιο «γύρω γύρω απ’ την κορεατική χερσόνησο» ανακαλυφθεί η Ταϊβάν; Θα δούμε…

Εν τω μεταξύ, μέσα στον ερχόμενο Απρίλη, ο Kim και ο Moon θα εμφανιστούν μαζί στο παγκόσμιο κοινό…

Τετάρτη 7 Μάρτη. Καθώς η σχέση βόρειας και νότιας κορέας προχωράει σε μια επισημοποίηση που (αυτό υποστηρίζουμε…) δεν θα αρέσει καθόλου στην Ουάσιγκτον και το Τόκιο (άσχετα αν θα επιχειρήσουν ή θα καταφέρουν να την σαμποτάρουν), μια υψηλού επιπέδου πενταμελής αντιπροσωπεία του νότου, που επρόκειτο να πάει στην Πγιονγκγιάνγκ σήμερα, πήγε προχτές… Επιπλέον, ενώ ο ένας απ’ αυτήν την αντιπροσωπεία, ο νοτιοκορεάτης ασφαλίτης Suh Hoon, επρόκειτο να φύγει «καπάκι» για Ουάσιγκτον (για να «ενημερώσει»), αυτό θα γίνει τις επόμενες ημέρες· αφού προηγουμένως κουβεντιάσει με τον Moon τι ακριβώς μπορεί να μεταφερθεί στους αμερικάνους.

Αυτά είναι μικρές λεπτομέρειες της μεθοδολογίας που ακολουθούν Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ. Μια άλλη λεπτομέρεια, είναι πως τις ανακοινώσεις περί «διάθεσης της βόρειας κορέας να συζητήσει με τις ηπα για την αποπυρηνικοποίησή της» και περί «διάθεσής της να διαλύσει το πυρηνικό και πυραυλικό της πρόγραμμα αν σταματήσουν οι εναντίον της επιθέσεις και λάβει διεθνείς εγγυήσεις για την ασφάλειά της» ΔΕΝ προέρχονται απ’ την βόρεια κορέα! Αλλά απ’ τη νότια, τον Moon ή κάποιον εκπρόσωπό του (με την «άδεια», φυσικά, του Kim). Πρόκειται για τις διαβεβαιώσεις που πρέπει να διατρέξουν τα διεθνή media φτάνοντας ως τις ηπα· πρόκειται για τις δηλώσεις που θα σύρουν την Ουάσιγκτον ή, ίσως το πιο σημαντικό, θα την βραχυκυκλώσουν σε σχέση με τις ασκήσεις που σχεδιάζει για τον Απρίλη. Είναι, λοιπόν, ο Moon (στη βάση κοινού σχεδίου των δύο κορεών) που «παραμυθιάζει» το ψοφιοκουναβιστάν – και όχι ο Kim. Κι ο λόγος είναι απλός: Ο Kim θα πρέπει να έχει περιθώριο ελιγμών απέναντι στους αμερικάνους, κι αυτό του το προσφέρει ως τώρα το γεγονός ότι είναι ο Moon και όχι αυτός που μιλάει για “διαπραγματεύσεις”…

Αντίθετα, τα καθεστωτικά μήντια της βόρειας κορέας, ειδικά μετά τις προχθεσινές και χθεσινές πολύωρες συναντήσεις του Kim με τη νοτιοκορεατική αντιπροσωπεία, δεν μιλούν για «αποπυρηνικοποίηση» και «αποπυραυλοποίηση». Μιλούν για τις προόδους που γίνονται στη συμφιλίωση έως και επανένωση των δύο κορεών….

Τετάρτη 7 Μάρτη. Το βορειοκορεατικό καθεστώς ΔΕΝ πρόκειται να διαλύσει ούτε τα πυρηνικά του ούτε τους βαλλιστικούς του πυραύλους, όσο κι αν κτυπιέται η Ουάσιγκτον! Αυτό είναι απλό και εύκολο να το καταλάβει κανείς. Αν επρόκειτο (μία πιθανότητα στο εκατομμύριο) να το «σκέφτεται», δεν θα έκανε ούτε τους κόπους ούτε και τα έξοδα να το εξελίξει σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορεί να κτυπήσει απευθείας τις ηπα – in case of emergency… Εξ’ άλλου, κανείς δεν εμπιστεύεται την Ουάσιγκτον στις όποιες «συμφωνίες» κάνει, ειδικά μετά το κύμα ακύρωσης αρκετών τον τελευταίο χρόνο· και εν αναμονή της ακύρωσης της 5 + 1 συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι ο Moon λέει αυτά που στριμώχνουν ήδη την Ουάσιγκτον, περί “αποπυρηνικοποίησης” του βορρά κλπ, είναι μια διπλωματική μπλόφα, την οποία όμως η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή. Ένας ελιγμός που μαζί με τις (σε γενικές γραμμές) απόρρητες συζητήσεις εδώ και μήνες μεταξύ βορρά και νότου, συγκλίνουν σ’ αυτό που θα πάρει μια έντονη μορφή τον ερχόμενο Απρίλη. Όταν, όπως ανακοινώθηκε ήδη, ο Moon και ο Kim θα συναντηθούν στην «ουδέτερη ζώνη», στα σύνορα των δυο κορεών.

Η ημερομηνία αυτής της επίσημης face to face συνάντησης δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα. Προδιαγράφει όμως τι θα γίνει μετά την 18^η Μάρτη, όταν θα τελειώσουν οι χειμερινοί παραολυμπιακοί. Αντί για προετοιμασίες για τα στρατιωτικά γυμνάσια που τόσο θέλουν οι αμερικάνοι για τις αρχές Απρίλη, η Σεούλ θα ζητήσει (και με τον τρόπο της θα επιβάλλει) παράταση της «ολυμπιακής εκεχειρίας», καθότι έχουμε συνάντηση κορυφής, κι άλλωστε θέλουν κι αυτοί να ξεφορτωθούν τα παλιο-πυρηνικά τους!!!

Έτσι η Ουάσιγκτον σέρνεται στο «διπλό πάγωμα» που είχε προτείνει το περασμένο καλοκαίρι η Μόσχα και το Πεκίνο (και είχαν αποδεχτεί οι δύο κορέες αλλά είχε απορρίψει μετά βδελυγμίας η ψοφιοκουναβική κυβέρνηση), πόντο πόντο, μέτρο μέτρο,  χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι (εκτός, ίσως, από κάποια προβοκάτσια…)

(φωτογραφία: αριστέρα ο Chubg Eui-young, διευθυντής ασφαλείας και ειδικός απεσταλμένος του νοτιοκορεάτη προέδρου Moon Jae-in, δεξιά το βορειοκορεατικό αφεντικό Kim Jong-un. Ακόμα πιο δεξιά η ντίβα Kim Yo-jong. Προχτές στην Πγιονγκγιάνγκ…

Λεπτομέρεια καθόλου ασήμαντη: αυτό που κρατάει ο Kim είναι προσωπική επιστολή του Moon. Ραβασάκι, απάντηση στο προηγούμενο. «Καρδούλες», «φιλάκια», «θα τα πούμε σύντομα», κλπ…)

Σάββατο 3 Μάρτη. Η Ουάσιγκτον βιάζεται: σε συνέντευξή του στις 28 Φλεβάρη στη Σεούλ ο (προς το παρόν) αμερικάνος πρέσβης στη νότια κορέα Marc Knapper δήλωσε πως «ό,τι αναβάλαμε αναβάλαμε, για χάρη των ολυμπιακών – οι ασκήσεις με τη νότια κορέα θα γίνουν οπωσδήποτε τον Απρίλη, δεν υπάρχει άλλη αναβολή».

Η Σεούλ δεν το βλέπει έτσι… Περιμένει από μέρα σε μέρα (ή παριστάνει ότι περιμένει, αφού θα πρέπει να ξέρει…) την απάντηση της Πγιονγκγιάνγκ επί των όρων της για συνομιλίες με την Ουάσιγκτον. Και, μόλις την λάβει, θα στείλει έναν «ειδικό απεσταλμένο» στις Πγιονγκγιάνγκ, για τις λεπτομέρειες – πιθανόν και για την οργάνωση μιας «συνάντησης κορυφής» μεταξύ των δύο κορεών… Σύμφωνα με το επιθυμητό χρονοδιάγραμμα της Σεούλ, αν υπάρξει μια πρώτη επαφή βόρειας κορέας – ηπα πριν το τέλος Μάρτη, ή αν υπάρξει μια «πειστική» διάθεση της Πγιονγκγιάνγκ γιά κάτι τέτοιο, τότε θα πρέπει να αναβληθούν οι στρατιωτικές ασκήσεις του Απρίλη.

Κι ας λέει ο πρεσβευτής ό,τι θέλει…

Πέμπτη 1 Μάρτη. Θα χαροποιούσε ιδιαίτερα την Ουάσιγκτον (και το Τόκιο) αν κάποιοι / κάποιες απ’ το αθλητικό team της βόρειας κορέας, που συμμετείχε στους χειμερινούς ολυμπιακούς, δεν επέστρεφαν σπίτι και ζητούσαν άσυλο στο νότο. Θα ήταν απ’ αυτές τις ακράδαντες αποδείξεις ότι το βορειοκορεατικό καθεστώς βασανίζει τους υπηκόους του (κάτι που μπορεί να ισχύει, αλλά όχι για τους πάντες…)· και ο Pence (ή όποιος άλλος στη θέση του) θα μπορούσε να εμφανιστεί μαζί με τον όποιο ηρωϊκό φυγάδα στην τελετή έναρξης των θερινών ολυμπιακών, στο Τόκιο, το 2020.

Αλλά φευ… Η ομάδα των βορειοκορεατισσών cheerleaders που έκανε πλήθος παραστάσεων (και εκτός ολυμπιακών) με αρκετή επιτυχία, αναχώρησε ολόκληρη με το τέλος τους. Με δάκρυα στα μάτια – και χωρίς απουσίες.

Ήταν πολύ σπουδαίο το ότι γίναμε ένα καθώς γιορτάζαμε μαζί στους αγώνες της ενωμένης ομάδας του γυναικείου hockey. Είμαι ευτυχισμένη. Θέλω να μας δώ να ενωνόμαστε το γρηγορότερο. Είμαστε όλοι κορεάτες… είπε μία απ’ τις γυναίκες της ομάδας.

Δεν νοιώθω σα να τέλειωσαν οι ολυμπιακοί δήλωσε μια άλλη. Νοιώθω ότι η επιθυμία για επανένωση ανάμεσα στο βορρά και το νότο θα κορυφωθεί χάρη στους ολυμπιακούς, και η μέρα που η πατρίδα μας θα επανενωθεί έρχεται όλο και πιο κοντά…

Δασκαλεμένες, δίχως άλλο, οι cheerleaders της Πγιονγκγιάνγκ. Γιατί όμως, στο μάθημα του «τι λέμε» ήταν βασικό το «ζήτω η επανένωση»; Προφανώς είναι μια υπερβολική, συναισθηματική ευχή· αφού, ακόμα κι αν η διάθεση των δύο καθεστώτων ήταν αυτή, από τεχνική / γραφειοκρατική άποψη το ζήτημα είναι εξαιρετικά σύνθετο.

Απ’ την άλλη μεριά είναι σίγουρο ότι σε ένα τμήμα του πληθυσμού και των δύο κορεών, ειδικά μεγαλύτερης ηλικίας, η επανένωση είναι ένα συναισθηματικά φορτισμένο ζήτημα. Η ιστορία των δικτατοριών στο νότο είναι πολύ πρόφατη· όπως και η ιστορία της υποστήριξής τους απ’ την Ουάσιγκτον. Η ένωση της ισχυρής καπιταλιστικής ανάπτυξης (στο νότο) και της στρατο-τεχνολογικής ανάπτυξης (στο βορρά) θα μπορούσε να αρέσει σε αρκετούς κορεάτες κι απ’ τις δυο μεριές της «πράσινης / αποστρατιωτικοποιημένης γραμμής».

Αλλά μεσολαβούν αρκετά βήματα ακόμα και για ταπεινώτερους τερματισμούς. Όπως το έθεσε η νοτιοκορεατική κυβέρνηση μετά το τέλος των επίσημων επαφών της με την υψηλόβαθμη βορειοκορεατική αντιπροσωπεία υπό τον Kim Yong-chol (σ’ αυτήν την διαδικασία που, επιμένουμε, είναι τακτική «περικύκλωσης» των αμερικανικών σχεδίων): η αποπυρηνικοποίηση είναι μια μακριά διαδικασία… αλλά υπάρχουν πολλά σημεία εισόδου σ’ αυτή τη διαδικασία… Στην αρχή θα πρέπει να υπάρξει ένα «πάγωμα»… Το πιο σημαντικό είναι να οικοδομήσουμε την εμπιστοσύνη όταν κουβεντιάζουμε με τους εταίρους μας στο βορρά…

Στην διπλωματική ορολογία τέτοιων ανακοινώσεων οι «ειδικοί» παρατηρούν ότι η Σεούλ αντιστρέφει την «μεθοδολογία» που ως τώρα σπρώχνει η Ουάσιγκτον (και το Τόκιο). Σύμφωνα μ’ αυτήν την τελευταία οι ειρηνευτικές συζητήσεις θα ήταν το τέλος των διαπραγματεύσεων για την αποπυρηνικοποίηση· που σημαίνει ότι η Ουάσιγκτον θα κρατούσε ακέραιη την στρατιωτική παρουσία της (με όλα τα ωραία τους: ασκήσεις, κλπ) μέχρις ότου κλείσει το deal της καταστροφής των βορειοκορεατικών πυρηνικών – δηλαδή ποτέ… Ο Moon αλλάζει την σειρά: πρώτα να εξασφαλιστεί η ειρήνη, και μετά – σιγά σιγά… – προχωράμε στις συζητήσεις για την αποπυρηνικοποίηση… Ακόμα και αν δεν τελειώσουν ποτέ (που δεν θα τελειώσουν) θα έχουμε πετύχει τα υπόλοιπα… Είναι σαφές ότι η διαδικασία που προτείνει ο Moon αφήνει άθικτα το πυρηνικό και το πυραυλικό οπλοστάσιο της Πγιονγκγιάνγκ· με πλήρη συνείδηση ότι περί αυτού πρόκειται!

Σύμφωνα με τις νοτιοκορεάτικες «διαρροές», ο Moon ευνοεί σε πρώτη φάση την αποκλιμάκωση, την σημαντική μείωση της κλίμακας (αν και όχι την πλήρη κατάργηση) των κοινών αμερικανο-νοτιοκορεατικών στρατιωτικών ασκήσεων, σε αντάλλαγμα του «παγώματος» των πυρηνικών και πυραυλικών δοκιμών του βορρά, αλλά όχι της πλήρους διάλυσης των σχετικών προγραμμάτων. Αυτό σημαίνει ότι αυτά τα γυμνάσια θα γίνουν συμβολικά – ενώ οι βόμβες και οι πύραυλοι του “rocket man” θα συνεχίσουν να είναι πολύ πραγματικά όπλα…

Ακόμα κι έτσι (λέμε), και υπό την προϋπόθεση ότι αυτό το deal θα αποκτήσει καθαρή, δημόσια και ηχηρή έκφραση τις επόμενες εβδομάδες, θα πρόκειται για κόλαφο των αμερικανικών σχεδιασμών για την ευρύτερη περιοχή. Επειδή, ας μην το ξεχνάμε, η Ουάσιγκτον ΔΕΝ συμμετέχει σ’ αυτή τη διαδικασία. Απλά «ενημερώνεται» απ’ την Σεούλ· όσο και όπως θέλει αυτή η τελευταία να ενημερώνει τους αμερικάνους… Κι αφού ο αμερικανικός νταλκάς δεν είναι τα βορειοκορεατικά πυρηνικά (αυτά είναι το πρόσχημα για να κρατάνε δεμένους τους όποιους συμμάχους τους στην ευρύτερη περιοχή) το να προκαλούν κάποιοι «ασφυξία» στους σχεδιασμούς της Ουάσιγκτον αντικαθιστώντας την ουσιαστικά, ε, αυτό είναι…. Τι να πούμε;

Όπως το έθεσε κάποιος: «πρόκειται για πόλεμο νεύρων»…

(φωτογραφία: Η ομάδα των βορειοκορεατισσών cheerleaders σε μουσική / χορευτική παράσταση στο στάδιο Inje στις 23 Φλεβάρη.)

Πέμπτη 1 Μάρτη. Το ενδιαφέρον είναι ότι το ψόφιο κουνάβι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος (αμερικάνος πρόεδρος) για να πεισθεί ότι “η βόρεια κορέα υποχωρεί εξαιτίας της δικής μου πίεσης”!… Oh Yes!!!!

Κι ας λυσσάει η τριανδρία πίσω του ότι “έτσι θα χάσουμε τη νότια κορέα”…

(φωτογραφία: ο Kim Yong-chol αποχωρεί προχτές απ’ την Σεούλ. Με μια μικρή ορθογραφική διόρθωση θα μπορούσε κανείς να πει: υποχωρεί…)