Tag: τσαντ

Το τελευταίο λάθος

Δευτέρα 28 Αυγούστου>> Στο συριακό πεδίο μάχης υπήρχαν μισθοφόροι της wagner, σε μια περίπτωση μάλιστα βομβαρδίστηκαν απ’ την αμερικανική αεροπορία δήθεν «κατά λάθος» (σκοτώθηκαν περίπου 60…) Υπήρχε Prigozin; Υπήρχε, αλλά τον ήξεραν ελάχιστοι… Στο λιβυκό πεδίο μάχης υπήρχαν μισθοφόροι της wagner, στην πλευρά του τζενεράλ Haftar. Υπήρχε Prigozin; Υπήρχε, αλλά ποτέ δεν βγήκε στο γυαλί για οτιδήποτε σχετικό.

Πότε ο Prigozin άρχισε να γίνεται «ντίβα»; Τι είναι η εταιρεία wagner; Τι είναι (ήταν) ο Prigozin; Και γιατί βγήκε απ’ την μέση;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Sahel

Δευτέρα 8 Μάρτη. Στα μέσα του περασμένου Φλεβάρη οι πολιτικές βιτρίνες του μάλι, της μπουρκίνα φάσο, του τσαντ, του νίγηρα και της μαυριτανίας συναντήθηκαν στην πρωτεύουσα του τσαντ N’Djamena για να κουβεντιάσουν και να συντονίσουν την αντιμετώπιση των «ισλαμιστών τρομοκρατών» στα κράτη τους. Αυτά τα 5 κράτη της υποσαχάριας Αφρικής είναι ιδιαίτερου ιμπεριαλιστικού ενδιαφέροντος για τον βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron, σαν του τωρινού εκπροσώπου των συμφέροντων μεγάλων τμημάτων του γαλλικού καπιταλισμού. Χωρίς κίνδυνο λάθους ή υπερβολής: μετά την απώλεια των ερεισμάτων του στη μέση Ανατολή, μετά τα προβλήματα που δημιούργησε η γαλλική υποστήριξη στην χούντα του Ben Ali στην τυνησία ενώ είχε ξεσπάσει η εναντίον του επανάσταση στα τέλη του 2010 αλλά και την πετυχημένη απόβαση της Μόσχας και της Άγκυρας στη λιβύη, η ζώνη του Sahel είναι το τελευταίο μέρος του πλανήτη όπου ο γαλλικός ιμπεριαλισμός παίζει τα «χαρτιά» της ισχύος του. Η παρουσία 5.000 γάλλων πεζοναυτών και κάμποσων γαλλικών βάσεων σ’ αυτήν την περιοχή είναι αρκετή σαν απόδειξη: ο «αντιτρομοκρατικός πόλεμος στην αφρική» είναι η γαλλική version του «αντιτρομοκρατικού πολέμου παντού» της Ουάσιγκτον. Συνεπώς ο βασιλιάς Macron δεν θα μπορούσε να λείπει απ’ την Ν’Djamena στις 16 Φλεβάρη.

Συμμετείχε, τόσο όσο να δηλώσει την παρουσία του… Αλλά από μακρυά… Απ’ το προεδρικό παλάτι στο Elysee… Tηλέ-…. Χαιρέτισε τις αφρικανικές πολιτικές βιτρίνες και τις συμβούλεψε (ή τις διέταξε): καμμία διαπραγμάτευση με τους τρομοκράτες!.. Δήλωσε αργότερα σε γάλλους δημοσιογράφους ότι θα υπακούσουν…

Αλλά όχι! Δυο μέρες μετά ο προσωρινός πρωθ. του μάλι Mictar Quane ανακοίνωσε ότι έχει δημιουργήσει μια επιτροπή για συνομιλίες με τις ένοπλες οργανώσεις: Όλο και περισσότερες φωνές στο μάλι ζητούν να μιλήσουμε με τα αδέλφια μας που συμμετέχουν στις ριζοσπαστικές ομάδες δήλωσε. Στον ίδιο δρόμο προχωρούν και οι πολιτικές βιτρίνες στη μπουρκίνα φάσο. Ο πρωθυπουργός της Christophe Dabire δήλωσε τον περασμένο Γενάρη ότι …. Αν θέλουμε να τελειώσει η κρίση ασφάλειας θα πρέπει να βρούμε μονοπάτια και τρόπους να μιλήσουμε μ’ αυτούς που είναι υπεύθυνοι για τρομοκρατικές επιθέσεις έτσι ώστε να ζήσουμε ειρηνικά… Ακόμα και οι μη θρησκευόμενες, «κοσμικές» ελίτ στα κράτη της υποσαχάριας αφρικής βλέπουν τον γαλλικό (και όχι μόνο, αλλά κυρίως αυτόν) στρατό να αυξάνεται χωρίς να πετυχαίνει τους «αντιτρομοκρατικούς» στόχους του. Έχουν περάσει 8 χρόνια από τότε που οι τότε εκπρόσωποι του γαλλικού κράτους είχαν δηλώσει ότι «η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι υπόθεση λίγων εβδομάδων»· και η κατανόηση των πραγματικών κινήτρων του Παρισιού γίνεται όλο και περισσότερο διαταξική κοινοτοπία πια κάτω απ’ την Σαχάρα.

Η ιδέα μυστηριωδών οργανώσεων «ισλαμικής τρομοκρατίας» που, σαν Λερναίες Ύδρες βγάζουν κεφάλια οπουδήποτε συμφέρει δυτικούς ιμπεριαλισμούς είναι εδραιωμένη στις δυτικές κοινωνίες – χωρίς το δεύτερο σκέλος, το συμφέρον. Κι όπως πολλές άλλες δυτικές ιδέες έτσι κι αυτή δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα, ειδικά με την πραγματικότητα στη ζώνη του Sahel. Αυτό που συμβαίνει εκεί είναι η ταυτόχρονη εξέγερση των Τuareg και κοινοτήτων φτωχών αγροτών – κατά των κρατών και των κυβερνήσεων που, όπως καταλαβαίνετε, ζουν και υπάρχουν μέσα στις πολιτικές και τις γεωπολιτικές προσόδους. Ειδικά οι Τuareg εξεγείρονται τακτικά και πάντα για τους ίδιους λόγους – άσχετους με θρησκεία ή «τρομοκρατία». Η προηγούμενη εξέγερσή τους στο μάλι τελείωσε το 2015 με μια συμφωνία που η κεντρική κυβέρνηση δεν τήρησε.

Εννοείται πως η διάδοση / εξάπλωση του θρησκευτικού συντηρητισμού / εξτρεμισμού που χρηματοδοτούσαν επί δεκαετίες οι ουαχαβίτικες πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου έπαιξε κάποιο ρόλο (ή προσπάθησε να εγκατασταθεί) και στο Sahel, αν όχι στους Tuareg σίγουρα στις φτωχές αγροτικές κοινότητες. Αλλά η προσπάθεια να δημιουργηθεί «isis» σ’ αυτήν την περιοχή πνίγηκε απ’ τους ίδιους τους εξεγερμένους, μια απόδειξη πως από ιδεολογική άποψη η θρησκευτική ακρότητα είναι ξένη προς τους ντόπιους πληθυσμούς. Ουσιαστικά η εξέγερση εκεί, που έχει απλωθεί μετά την ενοποίηση διάφορων οργανώσεων υπό τον Iyad Ag Ghali (επικεφαλής των εξεγερμένων Tuareg), είναι μια μορφή κοινωνικού / ταξικού πολέμου, με βαθιά αίτια και μια λεπτή θρησκευτική επικάλυψη – όπως είναι της μόδας διεθνώς.

Τι ρόλο έχει παίξει, παίζει και θα παίξει η παρουσία των rivals (της Άγκυρας, της Μόσχας, του Πεκίνου) στην αναζήτηση (απ’ τις πολιτικές βιτρίνες των κρατών του Sahel) ενός άλλου δρόμου που απομακρύνεται απ’ τον γαλλικό (και τον πρωτοκοσμικό ευρύτερα) μιλιταρισμό, ενός δρόμου συζήτησης και διαπραγματεύσεων με τους εξεγερμένους; Δεν έχουμε ακόμα αποδείξεις, αλλά μπορούμε να το συμπεράνουμε λογικά. Στο βαθμό που «κι άλλες πορτοκαλιές κάνουν πορτοκάλια» είναι εύλογο ότι οι τοπικές ελίτ δεν έχουν λόγο πια να στηρίζονται αποκλειστικά, κυρίως ή έστω και λίγο στον βασιλιά Μacron και τον στρατό του. Επιπλέον τόσο τα τουρκικά όσο και τα κινεζικά αφεντικά ενδιαφέρονται για «δουλειές» και στο Sahel. «Δουλειές» σημαίνουν λεφτά, και μάλιστα από μεριές που είτε ευνοούν την απελευθέρωση των μουσουλμανικών πληθυσμών απ’ τους σχεδιασμούς των τοξικών και των συμμάχων τους (: Άγκυρα) είτε ευνοούν την υπέρβαση των εσωτερικών αντιθέσεων σε κάθε κράτος μέσω καπιταλιστικής ανάπτυξης (: Πεκίνο).

Αν και είναι νωρίς ακόμα για να υπάρξουν οριστικά αποτελέσματα, δεν είναι καθόλου νωρίς στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό και σε ότι αφορά την Αφρική. Ο βασιλιάς Macron προσπάθησε πρόσφατα να παραστήσει τον φιλάνθρωπο προτείνοντας να δώσουν τα ευρωπαϊκά κράτη το 5% των εμβολίων τους στην αφρική· … διαφορετικά η ρωσία και η κίνα θα αμφισβητήσουν αποτελεσματικά την επιρροή μας… Αν δεν κάνουμε λάθος πήρε ήδη μια απάντηση απ’ τη Ρώμη που, μην έχοντας πρώην αποικίες στη δυτική αφρική, δεν έχει λόγους φιλανθρωπίας· οπότε ζητάει την απαγόρευση της εξαγωγής «εμβολίων» που παράγονται από εργοστάσια εντός ευρώπης…

Με ή χωρίς εμβολιαστική καλωσύνη τι θα κάνει με την «φιλοδημοκρατική» απόβαση του στρατού του στο Sahel ο βασιλιάς Macron αν, στην προοπτική σοβαρών «επενδύσεων» από μη πρωτοκοσμικούς, οι εκεί ελίτ βρούν σημεία ισορροπίας με τους εξεγερμένους; Εκτός από προβοκάτσιες (στις οποίες οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες έχουν την δική τους μεγάλη ιστορία…) δεν μπορεί να κάνει πολλά.

Η αναγνώριση της πραγματικότητας και ο συμβιβασμός μαζί της είναι πάντα μια κάποια έξοδος κινδύνου· που δεν αρέσει όμως στους μεγάλους βασιλιάδες και στους μεγάλους «απελευθερωτές»…

(φωτογραφία: Ο βασιλιάς έτοιμος να πυροβολήσει με το χέρι (;) στην αεροπορική βάση του στη Niamey, στον νίγηρα, στις 22 Δεκέμβρη του 2017. Τότε νόμιζε ότι θα κατακτούσε τον “άγριο Νότο”…).

Ο ελευθερωτής της αφρικής (επιχείρηση Barkhane)

Τετάρτη 1 Ιούλη. Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron μπορεί να έχει πελαγώσει κάπως στο λιβυκό πεδίο μάχης (φήμες τον θέλουν να έχει αποκηρύξει κι αυτός τον «τζενεράλ» – υποθέτουμε πως αυτός είναι ένας βασικός όρος για να βρει μια κάποια θέση στις όποιες «διαπραγματεύσεις»). Αλλά αυτά συμβαίνουν πάνω απ’ την έρημο. Κάτω απ’ την Σαχάρα λέει ότι τα πάει καλά.

Χτες πετάχτηκε μέχρι την πρωτεύουσα της μαυριτανίας, για να μιλήσει με τους «ηγέτες» της μπουρκίνα φάσο, του τσαντ, του μάλι, της μαυριτανίας και του νίγηρα, της μισής ζώνης του Sahel δηλαδή, όπου ο γαλλικός καπιταλισμός / ιμπεριαλισμός έχει σοβαρές και κρίσιμες μπίζνες. Απ’ την Nouakchott ο Macron ανακοίνωσε πως «όλα πάνε καλά» στον πόλεμο που κάνει κατά της τρομοκρατίας… Και ότι για να πάνε ακόμα καλύτερα οι αντιτρομοκρατικές στρατιές των 5 + του βασιλιά θα ενοποιηθούν διοικητικά· υπό γάλλο στρατηγό φυσικά.

Έντεκα φορές στις δέκα τέτοιες «διοικητικές ενοποιήσεις», κλασσικά αποικιακές, σημαίνουν μεταξύ άλλων ότι ο αποικιοκράτης (στην προκειμένη περίπτωση το Παρίσι) έχει απώλειες σε «δικούς του» που τις θεωρεί υπερβολικές· οπότε θέλει να στέλνει τους «άλλους» (τους αφρικάνους…) να σκοτώνονται, για να γλυτώνουν την φθορά οι λευκοί.

Παρά το «μια χαρά πάμε» του βασιλιά γαλλίας, πιο κοντά στην πραγματικότητα στο Sahel είναι μια ανακοίνωση του οηε και οργανώσεων ανθρωπιστικής βοήθειας, που δηλώνουν ότι τους τελευταίους μήνες έχουν οξυνθεί οι συγκρούσεις σ’ όλη την περιοχή. Με δεδομένη αυτήν την όξυνση είναι που ο Macron ψάχνει τρόπο για να έχει λιγότερα φέρετρα πίσω. Και ίσως τον βρήκε. (Θα φανεί).

Αλλά κάπου στη γύρα πρέπει να νοιώθει την ανάσα κάποιων ανταγωνιστών: της Μόσχας, του Πεκίνου…

(φωτογραφία: Να δείτε που τελικά ο μόνος υποστηρικτής του «τζενεράλ» θα απομείνει το ρημαδογκουβέρνο και ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας…)

Ο κρυφός πόλεμος στη Σαχάρα

Επαναφέρουμε αυτό το ντοκυμαντέρ (του al Jazeera), που είχαμε αναρτήσει στο παρελθόν, αυτή τη φορά υποτιτλισμένο. (Ευχαριστούμε Ευ.!) Στην άγνωστη αλλά κοντινή αφρική γίνεται ένα μέρος του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Και δεν θα ήταν άχρηστο να ξέρετε τουλάχιστον τα βασικά, πριν μάθετε για κάποια «ελληνική συμμετοχή» σε κάποια «ειρηνευτική αποστολή» εκεί, μιας και στους πολέμους όλοι χωράνε.

Το ντοκυμαντέρ δεν πρέπει να ειδωθεί σαν η απόλυτη αλήθεια (πως θα ήταν δυνατόν;) αλλά μάλλον σε μια πρώτη προσέγγιση σ’ αυτά που συμβαίνουν εκεί. Θυμηθείτε μόνο αυτό: «Ελέγχω πρώτες ύλες» σημαίνει (για ένα κράτος) είτε ότι τις εκμεταλλεύονται οι επιχειρήσεις μου για λογαριασμό τους· είτε ότι εμποδίζουν άλλους (τους ανταγωνιστές) να κάνουν κάτι ανάλογο…

(Απ’ την Δευτέρα το video αυτό θα υπάρχει στο vid(e)oc…)

Άλλη μια καθεστωτική αντιστροφή / απαλλοτρίωση των εννοιών

Πέμπτη 24 Γενάρη. … Θα ήταν υποκρισία απλά το να συνεχίσουμε να μιλάμε για τα αποτελέσματα χωρίς να εξετάζουμε τις αιτίες. Αν, σήμερα, έχουμε ανθρώπους που έρχονται απ’ την Αφρική είναι επειδή μερικά ευρωπαϊκά κράτη όπως η γαλλία δεν σταμάτησαν ποτέ την αποικιοποίηση της αφρικής… Αν η γαλλία δεν είχε κτήσεις στην αφρική, απ’ τις οποίες αφαιρεί πλούτο, θα ήταν 15η διεθνώς από άποψη οικονομική. Αλλά τώρα είναι απ’ τις πρώτες…

Δεν θα διαφωνούσαμε, με την σημαντική συμπλήρωση ότι δεν είναι μόνο η γαλλία που ξανα-αποικιοποιεί την αφρική… Ούτε η μόνη που θα ήθελε να… Ποιός, όμως, τα λέει αυτά; Και τι εννοεί;

Πρόκειται για τον Luigi Di Maio, επικεφαλής των “5 αστέρων” και αναπληρωτή πρωθυπουργό της ιταλικής φασιστοκυβέρνησης… Προσεκτικός και προσανατολισμένος, δεν κατηγόρησε το Παρίσι για την στρατιωτική του απόβαση σε διάφορες αφρικανικές περιοχές· πάνω και (κυρίως) κάτω απ’ την Σαχάρα. Αλλά γι’ αυτό:

… Υπάρχουν δεκάδες αφρικανικών κρατών όπου η γαλλία τυπώνει το δικό της νόμισμα, το φράγκο των αποικιών, και μ’ αυτό χρηματοδοτεί το γαλλικό δημόσιο έλλειμμα… Έτσι αρμέγει αυτά τα κράτη και αναγκάζει τον κόσμο να φύγει…

Και σ’ αυτό έχει δίκιο. Το CFA franc είναι το όνομα δύο (μόνο τυπικά) διακριτών νομισμάτων, και τα αρχικά CFA δεν αφήνουν περιθώρια παρανόησης: Colonies Françaises d’Afrique. Το δυτικοαφρικανικό CFA franc χρησιμοποιείται από 8 δυτικοαφρικανικά κράτη, και το κεντροαφρικανικό CFA franc σε έξι κράτη της κεντρικής αφρικής. Η «αξία» του CFA franc είναι υπό την εγγύηση του γαλλικού κράτους, και έχει σταθερή ισοτιμία με το ευρώ (1 ευρώ προς 656 CFA francs). Ο γαλλικός καπιταλισμός διαθέτει ένα αντίστοιχο αποικιακό εθνικό νόμισμα για τις κτήσεις του στον ειρηνικό (CFP franc).

Ποια φαγούρα, όμως, έχει πιάσει την ιταλική φασιστοκυβέρνηση; Γιατί ο φασίστας Salvini θέλει να δει τον Macron να φεύγει με ελικόπτερο; Πιστεύει ότι η Le Pen είναι λιγότερο γαλλική βιτρίνα;

Κατ’ αρχήν οι ιταλικές “καταγγελίες” δεν έχουν στόχο να αποκατασταθούν τα δικαιώματα των προσφύγων / μεταναστών που τολμούν να πλησιάσουν τις ιταλικές ακτές αλλά το ανάποδο. Έχουν στόχο να εντάξουν τον αντιμεταναστευτικό ρατσισμό μέσα στον (ευρωπαϊκό) ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό, δίνοντάς του το αναγκαίο εθνικιστικό “άρωμα”: αγώνας κατά της γαλλικής αποικιοκρατίας στην αφρική μέχρι να πνιγεί και ο τελευταίος αφρικανός μετανάστης!

Αυτό είναι συνέπεια του ότι ο ιταλικός καπιταλισμός άργησε να κινηθεί επεκτατικά προς την αφρική (αν και κάνει “καλές δουλειές” με την αιγυπτιακή χούντα), με αποτέλεσμα ο γαλλικός να έχει πιάσει ήδη πολλές θέσεις. Το πρόβλημα της Ρώμης δεν είναι η ζώνη του Σαχέλ, κάτω απ’ την Σαχάρα, αλλά η λιβύη. Ενώ στις εποχές Καντάφι η Ρώμη είχε ένα καλό μερίδιο “σχέσεων” με το λιβυκό καθεστώς, τώρα το Παρίσι έχει επεκτείνει σημαντικά την επιρροή του εκεί (μέσω του στρατηγού Haftar Khalifa) – και η Ρώμη ψάχνει πως θα χωθεί…

Αυτά συμβαίνουν την ιστορική στιγμή που το Βερολίνο δείχνει να κρατάει την προτίμησή του για τον σοσιαλφιλελεύθερο Macron, σε ότι αφορά τον θρυλικό (και μόνιμα ανύπαρκτο) «άξονα γαλλίας – γερμανίας». (Εξού και ο εκνευρισμός των διάφορων Salvini…) Δεν θα ήταν καθόλου απίθανο η φασιστοκυβέρνηση της Ρώμης να επιδιώκει στη θέση της ευθείας (του συγκεκριμένου άξονα) ένα τρίγωνο, στο οποίο να κρατάει την μία κορυφή. Την ίδια στιγμή που, ας μην το ξεχνάμε, προσπαθεί να ενισχύσει τις (στρατιωτικές κατά βάση) σχέσεις της με την Ουάσιγκτον…

Να, λοιπόν, ένα ψευδοanti-imp κήρυγμα απ’ τους εκπροσώπους ενός ζορισμένου ιμπεριαλισμού (του ιταλικού)! Και να η απόδειξη εκείνου που διαβάζετε εδώ επί πάνω από χρόνο: ότι η στρατιωτικοποίηση της «ανάσχεσης των μεταναστευτικών ροών» είναι τμήμα της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Είτε αφορά την κεντρική Μεσόγειο, είτε αφορά το Αιγαίο…

(Προφανώς δημιουργούνται καινούργια και επείγοντα πολιτικά / ανταγωνιστικά καθήκοντα… Που ίσως μείνουν «ορφανά» αν δεν βρεθούν ώμοι να τα σηκώσουν…)

(φωτογραφία: Mε το πράσινο η ζώνη του δυτικοαφρικανικού CFA franc· με το κόκκινο η ζώνη του κεντροαφρικανικού.

Happy new (all time capitalism)

Τρίτη 1 Γενάρη – Τετάρτη 2 Γενάρη. Εν τω μεταξύ στην μακρινή / κοντινή (και πολιτικά άγνωστη) αφρική οι πρωτοκοσμικοί ιμπεριαλισμοί φορτώνουν όπλα και στρατούς σε μια διαδικασία «παλαιού τύπου»: αποικιοκρατία για την εξασφάλιση πρώτων υλών. Χάρη σ’ αυτήν την μόνιμη εκδήλωση της καπιταλιστικής υγείας υπάρχει μια συνέπεια την οποία όλο και λιγότεροι πρωτοκοσμικοί υπήκοοι θέλουν να δουν κατά πρόσωπο, κι ακόμα λιγότεροι να πολεμήσουν τις αιτίες της: χιλιάδες αφρικάνοι πρόσφυγες / μετανάστες προσπαθούν να επιβιώσουν κατευθυνόμενοι στο ευρωπαϊκό κάστρο…

(Εν τω μεταξύ το ψόφιο κουνάβι πείσθηκε να «καθυστερήσει» την αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ την συρία…)

Το 47λεπτο ντοκυμαντέρ του al Jazeera δεν είναι το καλύτερο για τη δική μας εργατική πολιτική άποψη, είναι όμως κατατοπιστικό για αρχάριους. Σημειώστε μόνο πως οργάνωση με το όνομα «al Qaeda» δεν υπήρξε ποτέ! Ήταν ένα όνομα «διαφημιστικό», που κατασκεύασαν οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες, για να μπορεί να προφέρεται – και να επικοινωνείται – εύκολα στις λατινογενείς γλώσσες. Σε σχέση με τα αραβικά ή άλλα «δύσκολα» αυθεντικά ονόματα πραγματικών οργανώσεων, κατασκευασμένων από ένα χρονικό σημείο και μετά απ’ τις ίδιες υπηρεσίες.

Ο Osama bin Landen υπήρξε βέβαια. Και πράγματι στήριξε – οικονομικά και ιδεολογικά – ένα αντι-ιμπ, αντιαμερικανικό αντάρτικο, με επιθέσεις σε θέσεις του αμερικανικού στρατού και πρεσβείες. Δεν ήταν όμως «στρατηγός» κάποιας ενιαίας οργάνωσης – που δεν υπήρξε ποτέ – και πολύ γρήγορα έπαψε να ελέγχει οργανωτικά τα δημιουργήματα των διάφορων υπηρεσιών· συμπεριλαμβανομένων των σαουδαραβικών…

Επιπλέον, το ζήτημα “πετρέλαιο” είναι πιο σύνθετο απ’ ότι παρουσιάζεται… Σε αντίθεση με το ζήτημα “ουράνιο”…

Ένας γάλλος στη N’Djamena

Τετάρτη 26 Δεκέμβρη. Ευτυχώς που τα «κίτρινα γιλέκα» δεν ασχολούνται με τέτοιες σαχλαμάρες. Μάλλον ούτε τα «πράσινα» ασχολούνται. Και πολύ καλά κάνουν. Γιατί αν μάθαιναν ότι ο μισητός Macron έφυγε απ’ το Παρίσι το περασμένο Σάββατο μπορεί να υπέκυπταν στη νόσο των ιπτάμενων παραισθήσεων. Ότι την έκανε με ελικόπτερο, κάτω απ’ την πίεση του λαού, και τα λοιπά… Ξέρετε τώρα: πολλοί αγανακτισμένοι φτάνουν σε τέτοια σημεία «επαφής με την πραγματικότητα».

Όχι. Ο Macron πήγε στην πρωτεύουσα του chad για να επιθεωρήσει τον στρατό του. Εναντίον τίνος είναι ο γαλλικός στρατός στο chad; Μα εναντίον των τρομοκρατών – χρειάζεται ερώτηση;

Χμμμμ… Ο γαλλικός στρατός βρίσκεται εκεί εναντίον της Μόσχας (και του Πεκίνου) – δεν σας εκπλήσσει ε; (Μάλλον επειδή δεν είστε «κίτρινα γιλέκα»…). Στην υποσαχάρια αφρική γίνεται ένας ακύρηχτος πόλεμος αντάξιος του χαρακτηρισμού «πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου». Που έχει και proxies, έχει όμως και real πρωτοκοσμικούς στρατούς. Δεν πλακώνονται μεταξύ τους (όχι ακόμα), καταλαμβάνουν όμως θέσεις.

Η Μόσχα, μεταξύ άλλων σημείων της ηπείρου, δείχνει να έχει πιάσει πόστο στην ευρισκόμενη ακριβώς από κάτω απ’ το chad κεντροαφρικανική δημοκρατία (car). Πιθανότατα δουλεύει με μισθοφόρους (απ’ το wagner group ή κάτι παρόμοιο), ενώ φαίνεται να έχει σπρώξει έναν ρώσο σαν σύμβουλο εθνικής ασφάλειας του προέδρου Faustin-Archange Touadera. Ακόμα χειρότερα η Μόσχα δείχνει να έχει αποκτήσει σχέσεις με διάφορες ένοπλες ομάδες που δρουν στην ευρύτερη περιοχή – “τρομοκρατικές” προφανώς…

To car είναι πρώην γαλλική αποικία – είναι λογικό ο πατέρας αποικοκράτης να ανησυχεί για την τύχη του, στα χέρια των ρώσων. Αλλά η βασική εξαγωγή του car είναι τα διαμάντια (γύρω στο 50% της αξίας των εξαγωγών)· και επειδή ένα μεγάλο ποσοστό απ’ αυτά εξάγεται λαθραία, μπορεί πράγματι ο ρωσικός ιμπεριαλισμός να ενδιαφέρεται για λαθρεμπόριο διαμαντιών (: για χρηματοδοτήσεις «σκοτεινών επιχειρήσεων», όπως κάνουν εδώ και χρόνια τόσα και τόσα πρωτοκλασσάτα μαγαζιά).

Ή ίσως ο γάλλος πρόεδρος ανησυχεί (και το κάνει για το καλό του λαού του, συμπεριλαμβανόμενων των «κίτρινων γιλέκων») για την απειλή που θα μπορούσαν να γίνουν ένοπλοι αντάρτες (υποστηριζόμενοι άμεσα ή έμμεσα απ’ την Μόσχα) για την πετρελαϊκή βιομηχανία του φιλικού chad. Πε-τρέ-λαι-ο: αν αρχίσουν να χάνονται οι γαλλικές «αποικίες» στην υποσαχάρια αφρική ξέρετε ωρε «κίτρινα γιλέκα» πόσο θα πάει το diesel;

Ανησυχεί και για άλλα ο Macron, εκεί γύρω. Άλλες πρώτες ύλες. Ευτυχώς αυτοί είναι πονοκέφαλοι πολιτικών βιτρινών. Ο απλός λαός δείχνει (εθνική) κατανόηση.

Ζήτω η ορθή διαχείριση του εθνικού καπιταλισμού μας! Υπογραφή: «τρικολόρε κάλτσες».

Sahel 1

Κυριακή 24 Δεκέμβρη. Ίσως, λέμε «ίσως», ο τοξικός πρίγκηπας του Ριάντ και ο εξίσου τοξικός όμοιός του των εμιράτων, να μην είναι τόσο κακοί άνθρωποι… Ή, εν πάσει περιπτώσει, έχουν την «οικονομική επιφάνεια» να αγοράζουν την φιλία πιο δυνατών από δαύτους.

Πριν καμιά δεκαριά μέρες ανακοινώθηκε απ’ το Ριάντ ότι θα δώσει 100 μύρια δολάρια στο ταμείο μιας διεθνούς αντιτρομοκρατικής συμμαχίας που δρα στο Sahel, μια μεγάλη ζώνη νότια της Σαχάρας, που διατρέχει το μάλι, τον νίγηρα και το τσαντ. Τα εμιράτα ανακοίνωσαν με την σειρά τους ότι θα τσοντάρουν με άλλα 30 μύρια. Ποιος έφερε τέτοια χαρμόσυνα νέα; Αυτοπροσώπως ο γάλλος πρόεδρος Macron, που είχε πάει στα μέρη για δουλειές. Ήταν ο αρμοδιότερος: το Παρίσι έχει φτιάξει μια «αντιτρομοκρατική συμμαχία» με στρατό απ’ την μαυριτανία, το μάλι, τον νίγηρα, την μπουρκίνα φάσο και το τσαντ, την οποία (εννοείται!) ότι διοικεί. Είναι οι G5: καμμία σχέση με άλλα “g”! Εντελώς συμπτωματικά τα μέλη της «συμμαχίας» ανήκουν από παλιά στη σφαίρα της γαλλικής ιμπεριαλιστικής «επιρροής».

Τα 130 αραβικά εκατομμύρια, μαζί με άλλα 80 που έχει υποσχεθεί η Ουάσιγκτον για την ίδια «πολυεθνική δύναμη» είναι 210 στο σύνολο· ο Macron υπολόγισε ότι χρειάζονται άλλα 40· ίσως τα βάλει το Παρίσι, ίσως τα βρει από αλλού.

Χρειάζεται να το υπενθυμίσουμε; Το Παρίσι (μαζί με την Ουάσιγκτον μεν, αλλά αλλά κινούμενο στον ιστορικά «ζωτικό χώρο» του) κυνηγάει τρομοκράτες στην υποσαχάρια Αφρική… Αλλοίμονό τους των παλιοτρομοκρατών!!!

Operation Barkhane

Κυριακή 24 Δεκέμβρη. Αυτό που γενναιόδωρα χρηματοδοτεί ο τοξικός (με τα ανάλογα ανταλλάγματα…) έχει σκοπό, σύμφωνα με τον Jean-Yves Le Drian, πρώην (ως το 2017) υπ.αμ. της γαλλίας και τώρα υπουργό “ευρωπαϊκών και διεθνών υποθέσεων” της κυβέρνησης Macron, να περιφρουρήσει την “ασφάλεια” της γαλλίας. Μεγάλο κράτος η γαλλία, τα σύνορά της απλώνονται…

…Σκοπός [της “επιχείρησης Barkhane”: barkhane είναι ένα είδος αμμόλοφων της Σαχάρα…] είναι να εμποδίσουμε να μονιμοποιηθεί αυτό που αποκαλώ highway όλων των ειδών μεταφορών, επιτρέποντας στις τζιχαντιστικές ομάδες ανάμεσα στη λιβύη και στον Ατλαντικό να ανασυγκροτούνται… έχει δηλώσει πριν 3 χρόνια. Με λίγη προσοχή (και μια βοήθεια απ’ το τετράδιο για εργατική χρήση 2…) μπορεί κανείς να προσέξει ότι (και) η γαλλική αντιτρομοκρατική καραβανίλα δεν διακηρύσσει καν και καν ότι σκοπεύει να «εξαλείψει την τρομοκρατία». Απλά να την ελέγχει θέλει. Να μην μονιμοποιηθεί… Εικονική «νομιμότητα»; Ακριβώς!

Η «αντιτρομοκρατία» του Παρισιού είναι απ’ το ίδιο καλούπι με την αντιτρομοκρατία της Ουάσιγκτον ή/και της Μόσχας (και όποιου άλλου), το ίδιο εικονική και το ίδιο ιμπεριαλιστική. Συνεπώς ποια είναι η πραγματική διακύβευση;

Αυτή: στην «μαύρη ήπειρο» βρίσκεται το 89% των παγκόσμια γνωστών κοιτασμάτων πλατίνας, το 81% των παγκόσμια γνωστών κοιτασμάτων χρωμίου, το 61% των κοιτασμάτων μαγγανίου και το 60% των κοιτασμάτων κοβαλτίου. Το 2015, όταν η operation Barkhane είχε ήδη εγκαινιαστεί (σαν διάδοχος και ενοποίηση των γαλλικών operation serval στο μάλι και operation epervier στο τσάντ) απ’ την αφρική εξορύχθηκε το 78% της παγκόσμιας ποσότητας πλατίνας εκείνης της χρονιάς, το 60% κοβαλτίου, το 57% μαγγανίου και διαμαντιών, το 34% του παλλάδιου, το 22% του χρυσού και ουρανίου, το 15% του βωξίτη, το 9% του χαλκού και το 7% του ψευδαργύρου. Μπορείτε να ψάξετε (και εύκολα να βρείτε) που χρησιμοποιούνται αυτά τα υλικά· πόσο πολύ έχουμε τα περισσότερα μέσα στα σπίτια μας… Και πόσο πολύ χρειάζεται το αφρικανικό ουράνιο η γαλλική πυρηνική βιομηχανία…

Αυτή είναι η διακύβευση: στρατηγικές πρώτες ύλες. Οπότε πίσω απ’ την εικονική διακήρυξη του στρατιωτικού ελέγχου «των ροών τρομοκρατών» στην υποσαχάρια Αφρική βρίσκεται ο ουσιαστικός στόχος: ο στρατιωτικός και πολιτικός έλεγχος και της εξόρυξης και της διακίνησης (των “ροών”) στρατηγικών πρώτων υλών…

Καθότι στην Αφρική γυροφέρνει με αξιώσεις και η κίνα. Που έχει «αποβιβαστεί» ήδη στη δυτική Αφρική, κλείνοντας μεγάλα project (όχι μόνο με οικονομικό αλλά και πολιτικό βάρος) με διάφορα καθεστώτα: στην κένυα το νέο αεροδρόμιο του Nairobi· στην αιθιοπία τον εκσυγχρονισμό των τηλεπικοινωνιών και την εγκατάσταση του «επενδυτικού στρατηγείου» της στην Addis Ababa· στην τανζανία την κατασκευή του μεγάλου λιμανιού του Bagamoyo…

Operation exploitation

Κυριακή 24 Δεκέμβρη. Δεν υπάρχει ειδική επιχείρηση μ’ αυτό το όνομα: είναι η γενική καπιταλιστική «επιχείρηση». Δεν είναι μόνο οι στρατηγικές πρώτες ύλες της Αφρικής στον πάγκο του χασάπη· είναι και η εργασία. Και μάλιστα σ’ αυτά τα είδη της που στον πρώτο κόσμο ούτε σαν αναμνήσεις δεν επιτρέπεται να υπάρχουν: ορυχεία, μεταφορές / χαμαλίκια, πρώιμη επεξεργασία βιομηχανικών ορυκτών.

Η διαχείριση δεν αφορά μόνο την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων σε επίκαιρες θέσεις σε σχέση με κοιτάσματα ή χερσαίους και θαλάσσιους δρόμους μεταφοράς των στρατηγικών πρώτων υλών. Αλλά και την μεθοδική κατασκευή μεγάλων μεταναστευτικών κινήσεων από περιοχές που έχουν μικρότερο «επενδυτικό» ενδιαφέρον (ή προορίζονται σαν back up γεωργικής γης) σε περιοχές που χρειάζεται μαζικά ανειδίκευτη εργασία. Κατ’ αρχήν μέσα στην αφρική.

Αυτό το δίπολο στρατιωτικός έλεγχος εδώ – καταστροφή, δυστυχία και εξανδραποδισμός εκεί παράγεται και μέσα απ’ την χρήση (την κατασκευή…) των «τρομοκρατών». Αυτές οι ένοπλες συμμορίες κατάκτησης και μοιρασιάς του «σχεδόν τίποτα», του «σχεδόν τίποτα» που μπορεί να έχει την μορφή υπόγειων χρηματοδοτήσεων από αόρατες μυστικές υπηρεσίες (ακόμα και του Ριάντ… γιατί όχι;), ή την μορφή λεηλασιών και σφαγών, επιταχύνουν, εκβιάζουν, εκείνο που άλλοτε ο καπιταλιστικός πρώτος κόσμος ήλπιζε να γίνεται μέσω «φυσικών καταστροφών». Ή δικτατοριών: την διαχείριση της εργασίας, την μοιρασιά του εδάφους, την ανεπίσημη και ωμή αστυνόμευση.

Είναι τόσο πετυχημένη ως τώρα αυτή η διαδικασία, ώστε ξεχυλίζει: οι αφρικανοί μετανάστες εργάτες φτάνουν ως το χείλος της ηπείρου προς τον πρώτο κόσμο: την Μεσόγειο. Εκεί τους περιμένουν (κανονικοί) δουλέμποροι· ή πάλι ο πρωτοκοσμικός στρατός απ’ τον οποίο πιθανότατα προσπάθησαν να διαφύγουν στα μέρη τους…

Εν τω μεταξύ υπάρχει κι αυτή η παράπλευρη μεν καθόλου ασήμαντη δε αξιοποίηση της κατασκευής των «τρομοκρατών»: πλαστογραφούν και τα όποια απελευθερωτικά κινήματα (όπως των Tuareg για παράδειγμα). Υπό τον γενικό τίτλο «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας» η πρωτοκοσμική νεο-αποικιοκρατία ξεμπερδεύει (και) με τους πραγματικούς (και υπαρκτούς) ταξικούς αντιπάλους της, όπου καταφέρνουν να εμφανιστούν τέτοιοι.

(φωτογραφία: προστατεύοντας επενδύσεις με οπλοπολυβόλα).