Tag: τεχνολογία

Εισαγωγές – εξαγωγές 1

Τρίτη 19 Γενάρη. …Είμαστε έτοιμοι να εργαστούμε μαζί με τις ΗΠΑ για ένα κοινό «Σχέδιο Marshall για την Δημοκρατία»… Δεν πρέπει να αφήσουμε καθόλου χώρο για τους εχθρούς της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τις ΗΠΑ αλλά επίσης για την Γερμανία και την Ευρώπη… Χωρίς δημοκρατία στις ΗΠΑ δεν θα υπάρχει δημοκρατία στην Ευρώπη… Τάδε έφη ο γερμανός υπ.εξ. Heiko Maas συνεντευξιαζόμενος πριν καμμιά δεκαριά μέρες σε γερμανικό τοπικό μήντιο. Αν τα πάρει κανείς κατά λέξη είναι ανατριχιαστικά (λέμε τώρα). Έχουν, άραγε, κι εκεί «γιορτή των φώτων»;

Σε κοινωνίες όπου η μνήμη και η κριτική ικανότητα συμπιέζονται σε μέγεθος χρυσόψαρου, η «υπεράσπιση της δημοκρατίας» από κράτη που έσφαξαν πολύ πρόσφατα στο γόνατο θεμελειώδεις συνταγματικούς κανόνες τους (λόγω «έκτακτης ανάγκης», λες και τα συντάγματα φτιάχονται για κάτι άλλο και όχι σαν προβλέψεις των ορίων της εξουσίας σε περιπτώσεις «έκτακτης ανάγκης»…) μπορεί να φαίνεται καινούργιος νταλκάς…

Όχι βέβαια! Μόνιμα μπλεγμένοι σε μάταιες προσπάθειες, στο (χάρτινο) Sarajevo, σε τρεις διαδοχικές αναφορές / αναλύσεις (νο 79, Δεκέμβρης 2013· νο 80, Γενάρης 2014· νο 90, Δεκέμβρης 2014) κάτω απ’ τον γενικό τίτλο κοινοβουλευτισμός, εξουσία, κράτος κάναμε μια εργατική, κριτική επισκόπηση των μετασχηματισμών της περιβόητης «δυτικής δημοκρατίας» ήδη απ’την δεκαετία του 1980. Δεν θα αναδημοσιεύσουμε κάτι· όποιος ενδιαφέρεται είναι εύκολο να βρει στο site ολόκληρα τα κείμενα.

Εκείνο που πρέπει απλά να θυμίσουμε (και είχαμε αναλύσει τότε) είναι πως ήδη απ’ την πρώτη, ηρωϊκή έφοδο του νεοφιλελευθερισμού, ένας βασικός στόχος των αφεντικών και του κόμματός τους (του κράτους) ήταν ο μετασχηματισμός των δυτικών δημοκρατιών προς πιο ολιγαρχικές πραγματικές δομές, κρατώντας μόνο κάποιες ελάχιστες επιφάσεις δημοκρατικότητας, όπως οι εκλογές. Ένα απ’ τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της σχεδιασμένης «μετατόπισης» ήταν η ανάπτυξη μιας τεχνογραφειοκρατίας, σωμάτων «ειδικών» δηλαδή, στους οποίους «οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού» απευθύνονταν προκειμένου να γνωμοδοτήσουν με «επιστημονικό» τρόπο, δηλαδή υπεράνω των πολιτικών και ιδεολογικών διαφορών, για κρίσιμα ζητήματα κρατικής, δημόσιας πολιτικής δράσης. Στην πραγματικότητα η κατασκευή αυτών των «δήθεν α-πολιτίκ ειδικών με ισχυρή συμβουλευτική αρμοδιότητα» ήταν η μέθοδος νομιμοποίησης αποφάσεων που δεν είχαν δημοκρατική συναίνεση. Κι αυτά ξεκίνησαν απ’ την δεκαετία του 1980, σαν η απάντηση των αφεντικών απέναντι στην πίεση (και τα αιτήματα) των «απο κάτω»…

Το βεβαιωμένο γεγονός είναι ότι αυτές οι δομές των «ειδικών», που μπορεί να ήταν οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, σεισμολόγοι ή γενικά μπουρδολόγοι, έγιναν τόσο κοινότοπες στις δυτικές δημοκρατίες εδώ και δεκαετίες ώστε όταν εμφανίστηκαν πρόσφατα οι «λοιμωξιολόγοι» σαν σύμβουλοι / παραγωγοί «πολιτικών αποφάσεων» (ή άλλοθι για τέτοιες…) η κοινωνική συναίνεση στον ρόλο τους ήταν εξασφαλισμένη. Με δεδομένο πως οι κάθε φορά επιλεγμένοι ταδε-λόγοι / «τεχνικοί σύμβουλοι του κράτους» είναι δεμένοι με αμοιβαία οφέλη με κυκλώματα και συνασπισμούς αφεντικών του ενός ή του άλλου είδους, και με δεδομένο επίσης ότι η πραγματική ή εικονική συνθετότητα και η εντελώς πραγματική μικροαστικοποίηση και ανάλογη διανοητική οκνηρία των σύγχρονων καπιταλιστικών κοινωνιών ευνοεί την ανάθεση σε «ειδικούς» των αποφάσεων (the cognitives ‘n’ the ignorants…), ο χαρακτηρισμός «δημοκρατία» είναι, το λιγότερο, κωμικός.

Αλλά δεν τελειώνει εδώ η ιστορία! Αν όσοι αντιτίθενται στην τεχνογραφειοκρατία των «ειδικών» (για όποιον λόγο κι αν το κάνουν) θεωρούνται de facto όχι απλά «ανειδίκευτοι» αλλά, επίσης, «επικίνδυνοι», είναι επειδή βρίσκονται, είτε προσωρινά είτε μόνιμα, έξω απ’ την τεχνογραφειοκρατική συναίνεση. Είναι αυτονόητο πως θα θεωρηθούν «απειλή για την δημοκρατία», επειδή αυτή η τελευταία είναι έτσι οριοθετημένη ώστε να μπορεί να αντέξει αντιθέσεις μεταξύ ειδικών (κι αυτό μόνο αν αυτές οι αντιθέσεις είναι μεταξύ διαφορετικών λόμπυ των αφεντικών) αλλά σε καμμία περίπτωση την αμφισβήτηση της αρμοδιότητας των (σχεδόν πάντα εξωνημένων) «ειδικών» να επιβάλλονται σε πλευρές της κοινωνικής ζωής.

«Ο κυβερνοχώρος απελευθερώνει!»

Δευτέρα 18 Γενάρη. Η επιχείρηση με την επωνυμία facebook μπήκε στην παγκόσμια αγορά τον Φλεβάρη του 2004. Η επιχείρηση twitter τον Ιούλιο του 2006. Η επιχείρηση instagram τον Οκτώβρη του 2010. Ό,τι και να κάνουν οι πλαστογράφοι του συστήματος, το σύμπλεγμα που αποκαλούμε antisocial media είναι ηλικίας μικρότερης των 15 χρόνων. Απογειώθηκε δηλαδή, μέσα σε μια μόνο γενιά. Νωρίτερα υπήρξαν για ελάχιστο ιστορικό διάστημα blogs, υπήρξαν chats, υπήρξαν messages… Αλλά ακόμα κι αν προσθέσουμε μισή γενιά ακόμα, ο ιστορικός χρόνος είναι μικρός για να υποστηρίξει κάποιος ότι έγινε μια τόσο ριζική ανθρωπολογική μετάλλαξη ώστε εκατομμύρια πρωτοκοσμικοί (: υπήκοοι) που πριν ήταν συνειδητά και ώριμα ερωτευμένοι με την “αλήθεια” έκαναν βουτιά στο κενό και μετατράπηκαν σε μωρά που παρασέρνονται από τυχοδιώκτες ψευδολόγους, έτσι ώστε να πρέπει να κοπεί το κεφάλι των δεύτερων για να να σωθούν τα πρώτα!…

Από που προέκυψε ο χρήστης-μάζα των antisocial media; Απ’ το πουθενά; Απ’ τον Δ του Κενταύρου; Όχι. Βγήκε από 40, 50 ή 60 χρόνια (ανάλογα με την κοινωνία / κράτος) κατανάλωσης / εκπαίδευσης απ’ τα παραδοσιακά media: έντυπα μεγάλης κυκλοφορίας, ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά κανάλια· επιχειρηματικούς ομίλους δηλαδή, επαγγελματίες της συστηματικής αλλοτρίωσης, παραπληροφόρησης, υπερπληροφόρησης, πλαστογράφησης, ειδικά απ’ την δεκαετία του ’90 και μετά. Βγήκε απ’ την κρεατομηχανή της παραγωγής και της αναπαραγωγής της ιδεολογικής ευστάθειας του συστήματος. Δεν είναι μία ούτε μιάμισυ η γενιά που γαλουχήθηκε απ’ την μονόδρομη ροή των ψευδαισθήσεων (και συχνά του εκχυδαϊσμού) απ’ τα πάνω προς τα κάτω, απ’ τα κέντρα ιδεολογικής, ηθικής, αισθητικής πανούκλας των αφεντικών, των κρατών και των εταιρειών τους, προς τους υποτελείς. Είναι δυο και τρεις αυτές οι γενιές.

Οι αμφίδρομες ανταλλαγές που έγιναν εφικτές στον κυβερνοχώρο (πρακτικά, από πολιτική άποψη, ο κυβερνοχώρος είναι αυτό: η ψηφιακή, μηχανική μεσολάβησης της συνάφειας των κοινωνικών υποκειμένων) «εκδημοκράτησαν» αυτό που είχε ήδη παγιωθεί, το νομιμοποίησαν, το αναπαρήγαγαν. Και μ’ αυτήν την έννοια πολλαπλασίασαν τις πιο εύκολες, εύπεπτες, συγκινησιακές και εντυπωσιακές πλευρές του πραγματικά «υπάρχοντος» σαν κοινωνικό υλικό απ’ τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του ’00 και ύστερα. Δεν ήταν κυρίαρχα ούτε το καλό γούστο, ούτε η ευγένεια, ούτε τα επιχειρήματα, ούτε η διεξοδική επισκόπηση αντίθετων επιχειρημάτων, ούτε η αναζήτηση ακλόνητων τεκμηρίων. Μετά από 20 γερά χρόνια νεοφιλευθερισμού και Εγώ-Κεφάλαιο δεν υπήρχαν ούτε «καλοί τρόποι» ούτε ευφυία. Υπήρχε κηρυγμένος ή ακύρηχτος πόλεμος όλων εναντίον όλων, υπομανίες, χάπια με την χούφτα, ντρόγκες, πόζες και φόβοι. Κυρίαρχα ήταν οι εντυπώσεις, οι ατάκες, οι συναισθηματικοί εκβιασμοί, η ρηχότητα, το ζάπινγκ σαν τρόπος ζωής – επίσης τα ψυχολογικά προβλήματα και οι κρίσεις πανικού. Ε, αυτό ήταν που «έπιασαν» σαν ευκαιρία τόσο οι επιχειρηματίες των antisocial media όσο και οι πελάτες τους! Η σαπίλα ήταν παραγωγική με κάποιες έννοιες, ένα είδος “λιπάσματος” για την εξέλιξη διάφορων τεχνολογιών επιτήρησης και ελέγχου. Επεκτάθηκε με την ταχύτητα φωτιάς σε κάμπο με ξερά χόρτα· αλλά τα ξερά χόρτα ήταν κοινωνικές σχέσεις, εννοήσεις, συμπεριφορές, ηθικές, που αν και είχαν διαμορφωθεί ήδη απ’ το ώριμο Θέαμα παρέμεναν ακόμα παγιδευμένες απ’ την ψευτο-σεμνοτυφία της μονόδρομης προπαγάνδας των ιστορικών μηντιακών μεσολαβήσεων. Όταν άνοιξαν (επιτέλους!) οι πύλες άρχισε να ξεχύνεται εκείνο που ήταν ώριμο: οι ματαιοδοξίες, οι ανασφάλειες, οι άγνοιες, οι εγωισμοί, οι βολικές ευπιστίες, οι προκαταλήψεις, οι δεισιδαιμονίες, οι καταγραφές, τα κόμπλεξ, το δωρεάν ψηφιακό ξεβράκωμα / επίδειξη… και οπωσδήποτε το ερώτημα (αρχικά) και οι απαντήσεις (σύντομα, δηλαδή ήδη) του ελέγχου πάνω σ’ όλο αυτό το υλικό.

Έρχονται τώρα οι λογοκριτές (που είναι πάντα άνθρωποι των εξουσιών) να παραστήσουν τους σωτήρες / λυτρωτές· να παραστήσουν ότι είναι έτοιμοι να βάλουν τα χέρια τους στον βούρκο για να τον στεγνώσουν (η μυθική υπόσχεση του ψόφιου κουναβιού, παρεπιπτόντως, με μακριά «υγιεινομική» παραδήλωση: drain the swamp, που σημαίνει «αποξήρανση του έλους»…) και, οπωσδήποτε, να ανασύρουν απ’ αυτόν τους υποτελείς. Πώς; Με τον γνωστό τρόπο: με διατάγματα, απαγορεύσεις και ποινές. Είναι οι ίδιοι που έσωσαν τους πρωτοκοσμικούς απ’ τον Αρμαγεδώνα του covid· απ’ τον Αρμαγεδώνα της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας· απ’ τον Αρμαγεδώνα της ενεργειακής κρίσης στα ‘70s· απ’ τον Αρμαγεδώνα του «ψυχρού πολέμου» αργότερα… Έχουν ακόμα κι άλλες ιεραποστολές, αφού οι Αρμαγεδώνες ποτέ δεν τελειώνουν. Βρίσκεται σε εξέλιξη η σωτηρία απ’ τον Αρμαγεδώνα της κλιματικής αλλαγής, τον Αρμαγεδώνα της συνωμοσιολογίας… Κι έχει ο καπιταλισμός!

Πόσο γλυκούτσικες και ανθρωπιστικές αυτές οι σωτηρίες, ε;

ΑΙ pets

Κυριακή 17 Γενάρη. Δείτε πρώτα το παρακάτω δίλεπτο video, και λέμε κάποια πράγματα στη συνέχεια.

Τι είδατε; 90% θα σκεφτήκατε «άλλη μια γιαπωνέζικη μαλακία» – σωστά; Ένα pet τεχνητής νοημοσύνης… – τι βλακεία; Ίσως αν βλέπατε έναν σκύλο που να έμοιαζε κανονικός αλλά να ήταν ρομποτικός να κοντοστεκόσασταν (υπάρχουν και τέτοιοι, πάντως…)

Κι όμως. Project σαν αυτό, του «moflin», έχουν την δική τους ξεχωριστή δυναμική στις συνθήκες της «νέας κανονικότητας» που έχει ξεκινήσει δια της βίας.

Πρώτον, επειδή μορφοποιεί μια εκδοχή χνουδωτού machine learning. Χωρίς καλώδια και χωρίς κουμπιά δεν φαίνεται ότι πρόκειται για μηχανή, και μάλιστα για μια μηχανή που διαδρά με το περιβάλλον της. Δεύτερον, επειδή η ίδια η μορφή δεν παραπέμπει σε κάποιο απ’ τα γνωστά pets. Αλλά αυτή η πρωτοτυπία έχει αρκετή κοινωνιολογία και ψυχολογία πίσω της· όπως, επίσης, και μια βασική τροχιά της τεχνητής νοημοσύνης. Αν οι μορφές της προσπαθούν να μιμηθούν υπαρκτές μορφές ζωντανών (ας πούμε σκύλους ή γάτες) θα βρίσκονται πάντα υπό την αίρεση της σύγκρισης μ’ αυτές τις μορφές. Διάφορες εταιρείες, κυρίως ασιατικές, δεν αποφεύγουν αλλά μάλλον επδιώκουν μια τέτοια σύγκριση – σαν μέτρο και κίνητρο διαρκών βελτιώσεων. Άλλες εταιρείες όμως προτιμούν να δημιουργήσουν ένα εξαρχής «νέο προϊόν», που να καθιερώσει μια δική του εμπορική τάξη. (Αυτής της λογικής ήταν, για παράδειγμα, τα iphones…)

Τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο: η «ιαματική» χρησιμότητα της τεχνητής νοημοσύνης, με την μορφή νοστιμούτσικου ρομποτικού pet. Θα πρέπει να αναγνωρίσετε ότι έχει ακαταμάχητα πλεονεκτήματα: δεν τρώει, δεν χέζει – μόνο φόρτιση θέλει. Και προσφέρει «ζεστασιά» και «τρυφερότητα»…

Ξανασκεφτείτε το. Δεν είναι μια χαρά για συνθήκες κατ’ οίκον φυλάκισης; Βρείτε, τουλάχιστον, στέρεα επιχειρήματα για να μην κάνετε δώρο ένα τέτοιο pet αύριο ή μεθαύριο στα παιδιά σας… (Δεν θα έπρεπε να το πούμε, αλλά για την περίπτωση που δεν το σκεφτήκατε: αυτά τα «έξυπνα» οικιακά ρομπότ θα λανσαριστούν και σαν ιδανικοί φύλακες. Με τους αναβαθμισμένους αισθητήρες τους και το internet of things θα σας τηλε-ειδοποιούν για οτιδήποτε στραβό συμβαίνει στο σπίτι σας. Όπου κι αν βρίσκεσθε…)

5 – The cognitives ‘n’ the ignorants σε πραγματικό χρόνο…

Παρασκευή 15 Γενάρη. Έχουμε πει ως τώρα δυο τρεις κουβέντες για τον «γνωσιακό καπιταλισμό» υποστηρίζοντας πως είναι (ή ήταν…) ένας παραπλανητικός ευφημισμός της καπιταλιστικής απαλλοτρίωσης και της μεταφοράς σε μηχανές (με την ευρεία έννοια της λέξης «μηχανή») ζωντανών ανθρώπινων γνώσεων που ως πρόσφατα ήταν (ή έμοιαζαν να είναι) εκτός δυνατότητας μηχανοποίησης. Πρακτικά: την ευρεία μηχανοποίηση ζωντανών ανθρώπινων γνώσεων και σχέσεων με σκοπό τον «αποδοτικότερο» έλεγχο του συνόλου του κοινωνικού εργοστασίου.

Έχουμε επίσης υπονοήσει (και θα πρέπει μελλοντικά να αναλύσουμε προσεκτικότερα) ότι όπως σωστά είχε προβλέψει ο Μαρξ ενάμισυ αιώνα πριν, κάθε άλμα (καπιταλιστικής) μηχανοποίησης είναι επίσης άλμα απο-ειδίκευσης – και είναι τέτοιο υποχρεωτικά. Σ’ αυτήν την διαδικασία (που, τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, έχει συμβεί ήδη 3 φορές στην καπιταλιστική ιστορία: οι 3 ως τώρα βιομηχανικές επαναστάσεις) δεν αλλάζει-ο-κόσμος γενικά κι αφηρημένα! Συμβαίνουν πολύ συγκεκριμένες αλλαγές (από την εργατική σύνθεση ως την γενική αντίληψη για την ζωή, και απ’ τις μορφές ελέγχου και διακυβέρνησης ως τις εκδηλώσεις του κοινωνικού ανταγωνισμού…) που είναι εύκολο να θεωρηθούν «μαγικές» – ειδικά όταν η κριτική έχει εγκαταλείψει τα όπλα και τις θέσεις της.

Τους τελευταίους 10 μήνες η ασταμάτητη μηχανή επιχείρησε να υποδείξει αυτήν την σε εξέλιξη διαδικασία με κυρίως θέμα την αναδιάρθρωση (της βιομηχανίας) της υγείας, την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, την θανατοπολιτική της καπιταλιστικής μετάβασης, την βίαιη επιβολή της γενετικής μηχανικής και την σχέση όλων αυτών με τον οξυνόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Όλα αυτά μέσα σε μια συστηματική και πυκνή ομίχλη, αποτέλεσμα του δημαγωγικού carpet bombing. Το τι έχει πετύχει (και αν έχει πετύχει κάτι…) ίσως το ξέρετε καλύτερα. Ας αναγνωρίσουμε πως όσο δύσκολο είναι να εξηγήσεις τι είναι το αυτοκίνητο σε κάποιον που το μόνο μεταφορικό μέσο που έχει δει στη ζωή του είναι τα μουλάρια, άλλο τόσο δύσκολο είναι, σ’ αυτή την ιστορική / κοινωνική φάση, να εξηγήσεις πόσο διαφορετικές (και επικίνδυνες) είναι οι “πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης” των κυττάρων σε όποιον τις θεωρεί παραδοσιακά εμβόλια… Κι ούτε λόγος πόσο δύσκολο είναι να εξηγήσεις τι σημαίνει καπιταλιστικό κράτος στον 21ο αιώνα σ’ όποιον επιμένει ότι “κράτος” είναι η πολιτική βιτρίνα που ψήφισε ή δεν ψήφισε.

Ωστόσο, μ’ όλες τις δυσκολίες, η ασταμάτητη μηχανή θεωρεί βασικό της καθήκον όχι απλά να συνεχίσει αλλά να διευρύνει την επισκόπηση της θεματολογίας της εξελισσόμενης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, δίπλα και πέρα απ’ τον τομέα της «υγείας». Μπορεί να μην είναι τρόπος για δημόσιες σχέσεις – είναι όμως απαίτηση της εργατικής αυτο-μόρφωσης.

Ο σπονδυλωτός (και συχνά σχολιαστικός) χαρακτήρας της ασταμάτητης μηχανής δεν προσφέρει βέβαια τις δυνατότητες ενός μεγάλου αναλυτικού κειμένου, ενός βιβλίου ας πούμε· επιτρέπει όμως απ’ την άλλη να παρακολουθούμε και να αναλύουμε τις εξελίξεις σε πραγματικό χρόνο. Αυτό έχει οπωσδήποτε δυσκολίες και de facto ατέλειες· ο πραγματικός ιστορικός χρόνος δεν περιμένει! Όμως από εργατική / ανταγωνιστική άποψη αυτό το «ο καπιταλισμός και η μορφή κράτος σε πραγματικό χρόνο» έχει ιδιαίτερη σημασία για όποιον / όποια ζει στον 21ο αιώνα και δεν είναι τόσο αφελής ή τόσο κουρασμένος διανοητικά ώστε να ελπίζει ότι «κάποτε όλα αυτά θα τελειώσουν»… οπότε θα έχει την πολυτέλεια της άνεσης χρόνου για να μελετήσει το «τί έγινε λοιπόν;» αναδρομικά…

6 – Υπέρθεση; Διεμπλοκή;

Παρασκευή 15 Γενάρη. Επειδή ορισμένα βασικά της φυσικής (εννοημένης ως επιστήμης) τα έχει μάθει ο καθένας μας απ’ το σχολείο και, κυρίως, τα έχει υιοθετήσει σαν σταθερές, σαν δεδομένα, σαν πραγματικότητα, αυτός ο μέσος «καθένας» θα θεωρούσε εύκολα «συνωμοσιολογία» (ή «έλλειψη επιστημονικής παιδείας»…) την θέση ότι αυτή η φυσική που μας έχει μάθει μια ορισμένη άποψη για τον κόσμο είναι σε ικανό βαθμό (αναπόφευκτα) ιδεολογική. Και, πάντως, αυτή η (όπως όπως…) εδραιωμένη «αντίληψη για τον υλικό και ενεργειακό κόσμο» δεν είναι, υποχρεωτικά, ο κόσμος ο ίδιος…

Η κβαντική φυσική, που δεν είναι (ακόμα) «σχολική ύλη» και, κατά συνέπεια, δεν συμμετέχει στην κατασκευή των αντιλήψεών μας για τον κόσμο, είναι ένα καλό παράδειγμα. Οι βασικές της παραδοχές και τα θεμελειώδη αξιώματά της ξεπερνούν (και σε ορισμένες περιπτώσεις διαλύουν…) το «Παραδεδεγμένο Μοντέλο» που έχουμε εκπαιδευτεί για την εννόηση της υλικής (και ενεργειακής) πραγματικότητας. Αν η κβαντική φυσική με τις καινοτόμες (για την μέση κοινωνική γνώση) και «περίεργες» έννοιες της ήταν φιλοσοφική θεωρία, αυτή η μέση κοινωνική άγνοια θα ήταν μικρό κακό. Αν πρόκειται όμως ένα βασικό πεδίο όπου η καπιταλιστική «ανάπτυξη» (και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός…) έχει αρχίσει να ξετυλίγεται; Μήπως τότε θα έπρεπε να ξέρουμε τουλάχιστον τις βασικές έννοιες και τις πρακτικές εφαρμογές της κβαντικής φυσικής έτσι ώστε να μπορούμε να συλλάβουμε την πολιτική οικονομία της σύγχρονης καπιταλιστικής αξιοποίησης – αντί να κρατάμε σφικτά μια «πολιτική οικονομία της μηχανής εσωτερικής καύσης» θεωρώντας την ικανή να εξηγεί τα πάντα για πάντα;

Δύο τέτοιες βασικές έννοιες, λοιπόν. Η υπέρθεση. Και η διεμπλοκή. Η κβαντική υπέρθεση είναι θεμελειώδες φαινόμενο, σύμφωνα με το οποίο δύο ή περισσότερες «κβαντικές καταστάσεις» μπορούν να συνυπάρχουν. Πράγμα που σημαίνει: το είτε υπάρχει το κάτι είτε το αντίθετό του δεν ισχύει για την υπέρθεση. Ισχύει «υπάρχει το κάτι και το αντίθετό του μαζί και ταυτόχρονα», με ορισμένες πιθανολογήσεις για την «αναλογία» της συνύπαρξής τους.

Αυτό το, ας το πούμε πρόχειρα, «είναι και δεν είναι» της κβαντικής φυσικής, ακόμα και σαν θεωρία, προσβάλει στο κέντρο της και την (αστική) αντίληψη της πραγματικότητας εδώ και αιώνες, και τις θεωρούμενες ως ορθολογικές βεβαιότητες, ακόμα και της καθημερινής ζωής! Ο κόσμος (ο κόσμος όπως τον εννοούμε) είναι συγκροτημένος πάνω και γύρω από θεμελειακούς δυϊσμούς… Τι σημαίνει, απ’ αυτήν την άποψη, «η γάτα του Σρέντιγκερ», που «ζει και δεν ζει», αν όχι την κατάρρευση των όποιων δυαδικών βασικών βεβαιοτήτων;

Ωστόσο το θέμα που μας ενδιαφέρει εδώ είναι ακριβώς δίπλα. Όλο το ηλεκτρονικό σύμπαν (όπως κι αν το καταλαβαίνει ο καθένας) είναι δημιουργημένο πάνω σε έναν ηλεκτρικό δυισμό, τον δυισμό on/off, που έχει σαν μαθηματική έκφραση το 1/0. Εδώ η κβαντομηχανική φέρνει αληθινή επανάσταση: οι «καταστάσεις» δεν είναι είτε 1 είτε 0 αλλά και όλες οι ενδιάμεσες τιμές· που σημαίνει ότι η «πληροφορία» (αυτή η «μαγική» έννοια…) μπορεί να δια-κινείται πολυεπίπεδα / σύνθετα μεταξύ 1 και 0. Πρακτικά αυτό σημαίνει μεγάλο πολλαπλασιασμό του όγκου των «πληροφοριών» που μπορούν να μεταφερθούν, αν η κωδίκωσή τους δεν είναι 1/0 αλλά και όλες οι ενδιάμεσες «τιμές». Τέτοιο είναι το μεγάλο και καταλυτικό δώρο της κβαντικής υπέρθεσης αν αιχμαλωτιστεί τεχνολογικά…

Η κβαντική διεμπλοκή είναι ακόμα πιο μυστηριώδης και ξένη προς το «Παραδεδεγμένο Μοντέλο» εννόησης του κόσμου. Σύμφωνα με την ελληνική εκδοχή της wikipedia (ο τονισμός δικός μας):

Η κβαντική διεμπλοκή (αποκαλούμενη και κβαντικός εναγκαλισμός) είναι το φαινόμενο κατά το οποίο δύο σωματίδια ή ομάδες σωματιδίων που δημιουργούνται μαζί ή αλληλεπιδρούν συνενώνοντας τις κυματοσυναρτήσεις τους, μένουν σε κατάσταση διεμπλοκής μεταξύ τους, ασχέτως του χώρου που μεσολαβεί πλέον από το ένα στο άλλο. Αν σταλεί το ένα από τα δύο στο άλλο άκρο του σύμπαντος και συμβεί κάτι σε οποιοδήποτε από τα δύο, το άλλο αντιδρά ακαριαία. Έτσι, φαίνεται είτε πως η πληροφορία μπορεί να ταξιδέψει με άπειρη ταχύτητα, είτε πως στην πραγματικότητα τα δύο αντικείμενα βρίσκονται ακόμα σε «επαφή», σε σύνδεση μεταξύ τους, σε κατάσταση διεμπλοκής.

Η κβαντική διεμπλοκή είναι υπαρκτό φαινόμενο και παρατηρείται σε πειράματα, όχι μόνο στο μικρόκοσμο, αλλά και σε μεγαλύτερες κλίμακες.

Οι συνέπειες και οι προεκτάσεις της κβαντικής διεμπλοκής στην ερμηνεία (πιο σωστά: στην ανακατασκευή της εννόησης) του κόσμου πάνε πολύ μακριά! Και είναι πιθανό ότι εκείνοι κι εκείνες που θα περνάνε απ’ το όποιο “εκπαιδευτικό σύστημα” την δεκαετία, ας πούμε, του 2050, θα θεωρούν όλα (ή τα περισσότερα απ’) όσα θεωρούμε ακόμα δεδομένα σαν πρωτογονισμό!

Εν τω μεταξύ ας γυρίσουμε σε πιο πρακτικές πλευρές της τωρινής πραγματικότητας.

Το δίκτυο… Ποιό δίκτυο;

Παρασκευή 15 Γενάρη. Στις αρχές του περασμένου Μάρτη (ενώ η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία ξεκινούσε στην δύση…) στην ηλεκτρονική έκδοση του γνωστού περιοδικού Wired, μπορούσε κανείς να διαβάσει την αρχή ενός άρθρου με τίτλο εξηγήσεις για το τι είναι η κβαντική υπολογιστική και η κβαντική υπεροχή:

Η κβαντική υπολογιστική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Θα μετασχηματίσει την ιατρική, θα σπάσει την κρυπτογράφηση και θα προκαλέσει επανάσταση στις επικοινωνίες και την τεχνητή νοημοσύνη. Εταιρείες όπως η IBM, η Microsoft και η Google συναγωνίζονται μεταξύ τους για να κατασκευάσουν αξιόπιστους κβαντικούς υπολογιστές. Η κίνα έχει επενδύσει δισεκατομύρια.

Πρόσφατα η Google δήλωσε ότι πέτυχε κβαντική υπεροχή – την πρώτη φορά που ένας κβαντικός υπολογιστής ξεπέρασε έναν παραδοσιακό…

Και πιο κάτω:

Οι κβαντικοί υπολογιστές δεν θα κάνουν απλά τα πράγματα πιο γρήγορα ή με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Θα μας επιτρέψουν να κάνουμε πράγματα που ούτε ονειρευτήκαμε ποτέ. Πράγματα που ούτε και ο καλύτερος υπερ-υπολογιστής δεν μπορεί να κάνει.

Έχουν την δυνατότητα να επιταχύνουν γρήγορα την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης. Η Google ήδη προσπαθεί να βελτιώσει το software των αυτο-οδηγούμενων οχημάτων. Είναι κρίσιμοι επίσης στην μοντελοποίηση χημικών αντιδράσεων.

Ως τώρα οι υπερ-υπολογιστές μπορούν να αναλύσουν μόνο τα πιο βασικά μόρια. Αλλά οι κβαντικοί υπολογιστές δουλεύουν χρησιμοποιώντας τις ίδιες κβαντικές ιδιότητες όπως τα μόρια που προσπαθούν να προσομοιώσουν. Και δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να διαχειριστούν τις πλέον σύνθετες αντιδράσεις.

Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πιο αποδοτικά προϊόντα – από νέα υλικά για τις μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, μέχρι καλύτερα και φτηνότερα φάρμακα, ή πολύ εξελιγμένα φωτοβολταϊκά…. Οι κβαντικοί υπολογιστές θα χρησιμοποιηθούν οπουδήποτε υπάρχει ένα μεγάλο, αβέβαιο σύστημα το οποίο χρειάζεται προσομοίωση. Αυτό μπορεί να είναι οτιδήποτε, απ’ την πρόβλεψη των χρηματοπιστωτικών αγορών μέχρι την βελτίωση των προβλέψεων του καιρού, την μοντελοποίηση των συμπεριφορών ενός πλήθους ανθρώπων ή της συμπεριφοράς μεμονωμένων ηλεκτρονίων…

Η κρυπτογράφηση θα είναι μια ακόμα κεντρική εφαρμογή…

Αυτά τον περασμένο Μάρτη, στο wired: η IBM, η Microsoft, η Google, εκλεκτά μέλη του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ήταν οι επικεφαλής του άλματος στο τεχνολογικό / καπιταλιστικό μέλλον… Χαράς ευαγγέλια!

Και να μια χθεσινή είδηση:

… Η Κίνα πέτυχε «κβαντική υπεροχή» με την δημιουργία του υπολογιστή στην Jiuzhang, που τον περασμένο μήνα ξεπέρασε τον Sycamore της Google, με την ικανότητά του να κάνει υπολογισμούς 100 τρισεκατομύρια φορές γρηγορότερα απ’ τον γρηγορότερο κλασσικό υπερ-υπολογιστή.

Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε κύματα σοκ σ’ όλο τον κόσμο. Αλλά πριν αυτά τα νέα προλάβουν να εξεταστούν απ’ τους αντίπαλους παίκτες στον ανταγωνισμό για τα κβάντα, ο Πεκίνο ανακοίνωσε επίσης ότι δημιούργησε το πρώτο διαδίκτυο πλήρως ενσωματωμένο στην κβαντομηχανική. Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, ένα δίκτυο δορυφόρων και οπτικών ινών ανάμεσα στην Σαγκάη και στο Πεκίνο κατάφερε να «τηλεμεταφέρει» τεράστιους όγκους δεδομένων.

Ο κόσμος παρακολουθεί τώρα την γέννηση ενός κινέζικου κβαντικού internet που θα επαναστατικοποιήσει την κοινωνία επιτρέποντας αδιάρρηκτες μεταφορές δεδομένων και αξιοποιώντας την μηχανική μάθηση (machine learning, ένας άλλος όρος για την τεχνητή νοημοσύνη) του “internet of things”, οδηγώντας πιθανόν σε ακαριαίες επικοινωνίες όταν αναπτυχθεί παραπάνω.

… Οι κινέζοι επιστήμονες τηλεμετέφεραν κβαντικά πληροφορίες 1.400 χιλιόμετρα μακριά σε δύο δορυφόρους και ύστερα πίσω στην γη μέσω δύο σταθμών λήψης – το πρώτο βήμα για την δημιουργία ενός κβαντικού internet παγκόσμιας κλίμακας. Μαζί με τον υπολογιστή της Jiuzhang, αυτές οι εξελίξεις οδηγούν την Κίνα στην πρώτη γραμμή του ανταγωνισμού για να κερδίσει την “εποχή των κβάντα” – μια εξέλιξη που θα αναστατώσει την Ουάσιγκτον και την Silicon Valley…

Είναι εύλογη η δυτική αναστάτωση, είτε ομολογηθεί είτε όχι: η πρώτη χρήση του κβαντικού internet θα είναι στρατιωτική… Για να το πούμε διαφορετικά: το να έχει κάποιος πλεονέκτημα στις επικοινωνιακές (και όχι μόνο) εφαρμογές της κβαντικής υπέρθεσης και της κβαντικής διεμπλοκής, είναι σα να έχει χίλιες φορές το πλεονέκτημα στην πυρηνική τεχνολογία και στην οπλοποίησή της. Καταλαβαίνετε…

Αλλοίμονο στους ignorants…

1 – Πίστευε και μη ερεύνα;

Πέμπτη 7 Γενάρη. Ήταν στη μόδα την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα· μετά όμως πέρασε σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, πίσω απ’ τις ερμηνείες (πιο σωστά: τις δημοφιλείς παρερμηνείες) της πιο πρόσφατης φάσης της κρίσης / αναδιάρθρωσης. Cognitive capitalism· «γνωσιακός καπιταλισμός». Για τους κυνηγούς του «επαναστατικού hype» (πόσοι, άραγε, αντιστάθηκαν στον πειρασμό;) αυτές οι καινούργιες λεξούλες (μαζί με άλλη μια: «πρεκαριάτο») ήταν ανακουφιστική απελευθέρωση. Νέες λέξεις άρα νέες καταστάσεις – έτσι δεν είναι; Νέες καταστάσεις άρα μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει – το «παλιό» είναι πολύ παλιό, οπότε άχρηστο….

Μπορεί αυτές οι μικροαστικές αυταρέσκειες να κατέληξαν εκεί ήταν αναπόφευκτο να καταλήξουν, στην προσπάθεια νομής δηλαδή κάποιου μεριδίου απ’ τον «γνωσιακό καπιταλισμό» μέσω μεταπτυχιακών, διδακτορικών, σεμιναρίων κλπ (αλλά και υποτίμηση-σε-σύγκριση-με-τις-υποσχέσεις-και-τις-ελπίδες…) αλλά εν τω μεταξύ το ζήτημα συσκοτίστηκε τόσο όσο να παραπεταχτεί.

– «Γνωσιακός καπιταλισμός»; Τι είναι αυτό;

– Είναι «ο καπιταλισμός που στηρίζεται στη γνώση!»

– Αααα… Γιατί; Υπήρξε ποτέ καπιταλισμός που δεν στηριζόταν στη γνώση; Πριν ήταν «unawareness capitalism»; Καπιταλισμός της άγνοιας;

Μούγκα…

Αν ο καπιταλισμός και η οργάνωσή του στηριζόταν πάντα στη γνώση (στην υπεξαιρεσή της…) τότε το hype του cognitive capitalism θα αποδεικνυόταν απλά μια φούσκα… Και τότε το «παλιό» ίσως να μην ήταν (είναι) καθόλου παλιό και καθόλου άχρηστο· αν και όχι αξιοποιήσιμο αυτούσιο.

Θα έπρεπε, καλύτερα, η προσοχή να στραφεί κατ’ αρχήν στον τεχνικό καταμερισμό της εργασίας (άρα στον τεχνικό καταμερισμό της απόσπασης της υπεραξίας). Για να ανακαλύψει, όχι δίχως κάποια έκπληξη, ότι ήδη απ’ την 1η βιομηχανική επανάσταση, κι ακόμα πιο καθαρά και κατηγορηματικά απ’ την 2η, (στις αρχές του 20ου αιώνα…) ο καπιταλισμός ήταν ικανοποιητικά cognitive! Στο κάτω κάτω εκείνος ο Taylor έμεινε στην ιστορία δίκαια επειδή πέτυχε αυτό: την μετατόπιση του «γνωσιακού κέντρου βάρους» της δουλειάς στα μηχανουργεία απ’ τους ειδικευμένους εργάτες / τεχνίτες στους μηχανολόγους μάνατζερ. Με κρίσιμο και αποφασιστικό μέσο την καινοτόμα μηχανοποίηση των επιμέρους ειδικοτήτων, που έγιναν “tasks” χειρισμού (των νέων – τότε – μηχανών). Του καινούργιου σύνθετου τόρνου, των καινούργιων μηχανών κοπής μετάλλου…

Πιθανότατα κάπου εκεί, ανάμεσα στην 1η και στην 2η βιομηχανική επανάσταση (δηλαδή: «πολύ παλιά»!) απέκτησε λειτουργική υπόσταση για την οργάνωση της καπιταλιστικής παραγωγής η διάκριση ανάμεσα σε χειρωνακτική και διανοητική εργασία. Δεν έχει υπάρξει φυσικά κανένα είδος δουλειάς που να μπορεί να γίνει χωρίς σκέψη και γνώση· κανένα είδος δουλειάς που να μπορεί (ή να μπορούσε ποτέ) να πραγματοποιηθεί από ένα ακέφαλο σώμα! Η διάκριση όμως, και η διαστρωμάτωση (η χειρωνακτικη δουλειά είναι κατώτερη, άρα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο· η διανοητική είναι ανώτερη, οπότε αξίζει μεγαλύτερο μισθό ή άλλης μορφής αμοιβή) ήταν χρήσιμη σα νόρμα: αν πρέπει να υποτιμηθεί ένα ή πολλά είδη εργασίας ο προτιμότερος τρόπος είναι ο υπαινιγμός ότι θα μπορούσε να την κάνει και ένα ζώο – ένα ον, εν πάσει περιπτώσει, που είναι αρκετά «χαζό» ώστε να μην μπορεί να σκεφτεί και να κάνει πιο σύνθετα πράγματα. Ή θα μπορούσε να την κάνει μια μηχανή – η οποία, ενδεχομένως, είναι ικανότερη (και γι’ αυτό πολυτιμότερη) από ένα σχεδόν ζώο, ένα ανθρωπόμορφο ζώο, ακόμα κι αν αυτό είναι ο χειριστής της…

Αν η προσοχή είχε στραφεί, λοιπόν, στον τεχνικό καταμερισμό της εργασίας, τότε θα είχε γίνει έγκαιρα κατανοητό οτι ο cognitive capitalism ήταν ταυτόχρονα «παλιός» και «καινούργιος». Ήταν παλιός ως προς την βασική ιδέα και τον πυρήνα των χειρισμών (και των υποτιμήσεων) που θα απελευθέρωνε για λογαριασμό των αφεντικών και της εκμετάλλευσης / πειθάρχησης. Ήταν ταυτόχρονα καινούργιος σε σχέση με το είδος των μηχανών που είχαν ηδη αρχίσει να παίρνουν θέση όχι μόνο στην οργάνωση της εργασίας αλλά, απρόοπτα (για τους γερασμένους διανοητικά και θεωρητικά «αντικαπιταλιστές») στο σύνολο της ζωής.

Το «παλιό» επρόκειτο να είναι «καινούργιο», διαρκώς «νέο» – και έτσι ακριβώς συνέβη και συμβαίνει: το σχίσμα, η πόλωση, ανάμεσα σε «γνώστες» (ειδικούς…) και «αγνοούντες» στην 3η δεκαετία του 21ου αιώνα έχει απόλυτη συνέχεια και συγγένεια με εκείνο στην 3η δεκαετία του 20ου αιώνα… Την ίδια συνέχεια και συγγένεια έχει η η οργάνωση της εκμετάλλευσης και της εξουσίας… Κι ωστόσο όλα μοιάζουν από πρώτη ματιά απελπιστικά καινούργια, χωρίς ιστορικό προηγούμενο! Πράγματι, υπάρχει κάτι αληθινά καινούργιο (αν και ιστορικά προσδιορισμένο): η έκταση και η ένταση αυτής της (μηχανικής) πόλωσης ανάμεσα σε «γνώστες» και «αγνοούντες» μέσα σ’ όλο το πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων και της καθημερινής ζωής· όχι μόνο σ’ ότι λέγεται «δουλειές»….

Κι άλλες κρίσεις προσεχώς! (Για όλα τα γούστα…)

Σάββατο 2 Γενάρη. Αν δεν αντέχετε την τόση χαρά και ευωχία που κληροδότησε το 2020 στο 2021 μην στεναχωριέστε! Τα αφεντικά του δυτικού καπιταλισμού που τόσο νοιάζονται για την δημόσια υγεία (και επιπλέον βρηκαν τόσους πολλούς υπηκόους έτοιμους να τρομοκρατηθούν αντί να κρίνουν) έχουν γλυκαθεί απ’ την “υγιειονομική κρίση”. Και αναγγέλουν, φωναχτά, δημόσια και με κάθε επισημότητα 3 + 1 καινούργιες, επερχόμενες κρίσεις, σχεδόν βέβαιες … μα τι λέμε; Εντελώς βέβαιες!!!

Όσοι / όσες δεν ασχολούνται με το τι μεθοδεύουν τα αφεντικά των δυναμικών καπιταλιστικών κλάδων, και ξύπνησαν ένα πρωί έντρομοι μπροστά στην κατασκευασμένη απειλή ενός κορονοϊού, ίσια ίσια για να πουν απανωτά “ναι” σε όλα όσα είχαν έτοιμα από πριν αυτά τα αφεντικά, ας μην κάνουν το ίδιο λάθος δεύτερη φορά!!! Μπορεί να υπάρχουν μεγάλες ποσότητες εξουσιαστικής ιδεολογίας σε τέτοιες καταστροφολογικές, Αρμαγεδωνικές αναγγελίες / προφητείες. Υπάρχει όμως και κάτι πολύ πιο σκληρό και χειροπιαστό: οι πολιτικές επιλογές και κατευθύνσεις… Η πολιτική σαν τεχνική της εξουσίας – σε μια πολύ συγκεκριμένη ως προς τις απαιτήσεις και τα χαρακτηριστικά της ιστορική “μεταβατική περίοδο” άγνωστης διάρκειας…

Ποιές είναι, λοιπόν, οι επερχόμενες giga global κρίσεις, οι οποίες μάλιστα, όπως λένε οι ίδιοι οι προφήτες (που τις προετοιμάζουν…) θα κάνουν την «κρίση του covid» να μοιάζει με βόλτα στο πάρκο;

– Μια κρίση ηλεκτρικής ενέργειας: η μακρόχρονη κατάρρευση των ηλεκτρικών δικτύων…

– Μια κρίση κυβερνοασφάλειας: μια κακόβουλη επίθεση που θα καταστρέψει τα κυβερνοδίκτυα…

– Μια κρίση τροφίμων: οι πρώτες ύλες διατροφής θα εξαφανιστούν, ή θα καταστραφούν σε μεγάλο βαθμό, και θα πέσει μεγάλος λιμός…

– Και, last but not least, η ήδη γνωστή κλιματική κρίση, η μέχρι πρότινος «μοναδική αγαπημένη», αυτή που έχει δουλευτεί περισσότερο ιδεολογικά, και ως ένα βαθμό θεσμικά…

Διαφόρων ειδών εθνικιστές, εθνικόφρονες και λοιποί πατριώτες «διαβάζουν» πίσω απ’ αυτές τις ρητορικές την επερχόμενη «παγκόσμια διακυβέρνηση»… Σαν φίλοι του καπιταλισμού που είναι, έχουν απόλυτη και εσκεμμένη άγνοια για το πως δουλεύει αυτό το σύστημα… Αγνοούν ότι ο καπιταλισμός είναι αδύνατο να εξελίσσεται χωρίς αντιθέσεις, χωρίς πολώσεις, μεταξύ ανταγωνιστών· συνεπώς η μόνη περίπτωση να καταργηθούν οι χωριστές πολιτικές εξουσίες αυτών των ανταγωνιστών (και να υπάρξει κάτι σαν “πανγήινη διακυβέρνηση) είναι …. αν επιτεθούν στον πλανήτη γη «εξωγήινοι»!!! Το ότι ο σύγχρονος καπιταλισμός κατασκευάζει τις κρίσεις που χρειάζεται για να εξελίσσεται, και ότι τα καπιταλιστικά καθεστώτα διεύθυνσης «τρέφονται» από δαύτες, αυτό είναι γνώση για πιο «προχωρημένους»…

Επιπλέον, αν ακούσει κανείς «κάποιους» να μιλούν για «παγκόσμια προβλήματα» χρειάζεται να έχει τα εγκεφαλικά του κύτταρα ζωντανά για να αναρωτηθεί: ποιοί είναι που μιλάνε για «παγκόσμιες κρίσεις»; Είναι όλα τα αφεντικά του πλανήτη; Ή μόνο μερικά;

Το δεύτερο! Είναι τα δυτικά αφεντικά που μιλάνε δυνατά, στ’ αυτιά μας, για παγκόσμια προβλήματα, φτιάχνοντας μια κλίμακα έξω απ’ την άμεση εμπειρία ώστε να μας τρομάξουν και να μας πειθαρχήσουν. Όπως έγινε ολοφάνερα με την περίπτωση του covid και της υποτιθέμενα τρελλής φονικότητάς τους, όταν οι δυτικοί μιλάνε «το κακό που βρήκε ή πρόκειται να βρει όλον τον πλανήτη» σα να είναι ιδιοκτησία τους, είναι επειδή αυτή η ιδιοκτησία επί του πλανήτη αμφισβητείται πολύ σοβαρά! Έτσι, ενώ κρύβουν τους ιμπεριαλιστικούς τους σχεδιασμούς πίσω απ’ το σύννεφο κάποιων δήθεν «οικουμενικών» και φιλάνθρωπων ανησυχιών τους για βέβαιες επερχόμενες κρίσεις που δεν τους αφήνουν να κοιμηθούν, οι ανταγωνιστές τους (η Μόσχα ή/και το Πεκίνο) μιλάνε για άλλα πράγματα. Μιλάνε για τον επερχόμενο (4ο) παγκόσμιο πόλεμο….

Θα πρέπει να έχετε ήδη μια πρώτη προσέγγιση για τον συγκεκριμένο ιδεολογικό μηχανισμό απ’ την πρόσφατη σειρά αναφορών Δύση εναντίον κίνας και το ανάποδο: η περίπτωση ενός τσαχπίνη. Τα παραδοσιακά (και όντως τέτοια!) εμβόλια κινεζικής κατασκευής επιτρέπεται να φτάσουν μόνο ως τα σύνορα της ε.ε. (και της βόρειας αμερικής: ηπα + καναδάς). Οποιαδήποτε ερώτηση γιατί έχουν αποκλειστεί απ’ την μεγαλειώδη προσπάθεια του λευκού, χριστιανού, δυτικού ανθρώπου να «σώσει τον πλανήτη απ’ τον covid» απλά απαγορεύεται. Όπως απαγορεύεται και κάθε σύγκριση για την φονικότητα του covid….

Το διαδίκτυο σαν … απειλή!

Σάββατο 2 Γενάρη. Και οι 3 προφητευόμενες “κρίσεις” σχετίζονται ρητορικά με τον … covid! (Και η κλιματική κρίση βρήκε τις αρθρώσεις της μαζί του, αλλά γι’ αυτά άλλη φορά…) Είναι τόσο πανούργος αυτός ο τσαχπίνης ώστε, για παράδειγμα, να βραχυκυκλώσει όλα τα ηλεκτρικά δίκτυα στη δύση; Όχι!!! Τα αφεντικά και οι ειδικοί τους συνεχίζουν το carpet bombing, προσπαθώντας να αναβαθμίσουν και να επεκτείνουν τις επιτυχίες τους απ’ την «υγιεινομική κρίση» συνδέοντάς την με τις επερχόμενες… Με εκείνον τον δημαγωγικό τρόπο που δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας στους υποτελείς υπηκόους: είναι ειδικοί (οι προφήτες…) και αφού είναι ειδικοί ξέρουν τι λένε!!! Ποιός θα τολμήσει να τους αμφισβητήσει; Εεεεε;

Υπάρχει, είναι αλήθεια, ένας σοβαρός κίνδυνος για τα ηλεκτρικά δίκτυα… Λέγεται βόμβα ηλεκτρομαγνητισμού, και την διαθέτουν διάφορα οπλοστάσια… των κρατών των οποίων οι ειδικοί βλέπουν να έρχεται μια εποχή «πίσσα σκοτάδι»… Δεν θα σας ξεναγήσουμε τώρα σ’ αυτό το high tech όπλο· απλά η χρήση του σημαίνει παγκόσμιο πόλεμο. Κι αυτό δεν λέγεται ανοικτά…

Θα ρίξουμε μια ματιά στην κρίση κυβερνοασφάλειας: την βέβαιη (λένε) κατάρρευση των ιντερνετικών συνδέσεων (στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο) «αν δεν πάρουμε έγκαιρα τα μέτρα μας»…. Ποιοί παλιάνθρωποι θα μας κάνουν τέτοιο κακό; Κάποιοι χάκερς…. Χμμμμ…. Μάλιστα…. Πότε ακούσατε τελευταία φορά για τέτοια επιθετική κακία; Μήπως θυμάστε; Μόλις πριν 12 ημέρες!!!

«Άγνωστοι» αυτοί οι παλιάνθρωποι… Συμβαίνει αυτό τον κυβερνοχώρο: είναι σκοτεινός και κυκλοφορούν μοχθηρά υποκείμενα… Αλλά…. σιγά μην είναι άγνωστοι αυτοί που επιβουλεύονται το Joνυσταλεάν (ή/και τον θαυμαστό δυτικό καπιταλισμό γενικότερα)!!! Ανάλογα με το ποια φράξια του αμερικανικού συστήματος μιλάει, αυτοί οι θρασύδειλοι είναι είτε ρώσοι είτε κινέζοι!!! (Μερικές φορές μπορεί να είναι και βορειοκορεάτες…). Μάλιστα: πρόκειται για παγκόσμιο πόλεμο στον κυβερνοχώρο… Οπότε το πάθος για την «κυβερνοασφάλεια» και η αναγγελία (πάλι απ’ το «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» – εκεί πρέπει να έχουν γυάλινη σφαίρα…) δεν αφορά όλον τον πλανήτη, αλλά το κομμάτι του που έχει ονομαστεί ιστορικά «δύση»… Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε: «κυβερνοασφάλεια» σημαίνει απλά να οχυρωθούμε «εμείς» εναντίον «των άλλων»….

Κι όπως συνέβαινε για χρόνια με την προετοιμασία της επερχόμενης «υγιεινιστικής κρίσης» (αυτή για χάρη της οποίας κατασκευάζεται η «νέα κανονικότητα»…), έτσι και για την «cyber κρίση» γίνονται «ασκήσεις». Όχι μυστικές, όχι κρυφές – το αντίθετο. Ανοικτές, προσβάσιμες απ’ τους πάντες (σαν θεατές σίγουρα…)

Η πιο «έντονη» που έχουμε υπόψη έγινε στις 8 Ιούλη (του 2020), διαδικτυακά, με όνομα Cyber Polygon, με συμμετοχή εκλεκτών φιλεύσπαχνων επιχειρηματιών και κρατικών αξιωματούχων – κατά 95% δυτικών ή συμμαχικών (όπως, για παράδειγμα, από την πετροχούντα της σαουδικής αραβίας). Μπορείτε να απολαύσετε στη συνέχεια ένα promo video (ενώ εδώ μια video gallery με τις «τοποθετήσεις»…) Θα χαρείτε, σίγουρα, ξανασυναντώντας τον νο 2 χασάπη του ιράκ, και (μετά την πολιτική του συνταξιοδότηση) μόνιμη γλάστρα σε αναγγελίες καταστροφών και σωτηριών πρώην πρωθυπουργό της βασίλισσας (μία είναι!) Tony Blair…

Οργανωτές; Το αεικίνητο «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» του θαλερού και πολυπράγμονα υπερογδοντάχρονου προφήτη Klaus Schwab (: “the great reset” ή «ένας ιός θα μας απογειώσει»…) και …. χμμμμ…. H interpol… (Μην μας πείτε ότι σας σοκάρει!)

Αν έχετε όρεξη να φρεσκάρετε την μνήμη (και την κρίση) σας δείτε ξανά το promo του event 201. Κι αν έχετε όρεξη για αναζήτηση αναλογιών, κάντε την:

Το διαδίκτυο σαν … μόλυνση!

Σάββατο 2 Γενάρη. Συνδέεται αυτή η giga απειλή των «άγνωστων» χάκερς με … τον τσαχπίνη; Μα φυσικά – κουτή απορία! Συνδέεται με τον εξής τρόπο (κατά τα λεγόμενα των ειδικών): Τώρα που αρχίζουμε να στρώνουμε / γενικεύουμε την «τηλε-εργασία»… Τώρα που δοκιμάζουμε και οπωσδήποτε θα βελτιώσουμε την «τηλε-εκπαίδευση»… Τώρα που ενισχύσαμε ικανοποιητικά την «τηλε-διασκέδαση» και τις «τηλε-σχέσεις»…. Τώρα που ξεκινάμε την «τηλε-ιατρική»… Τώρα που σπάσαμε επιτέλους τα εμπόδια για να μαζεύουμε απεριόριστα (προσωπικά…) data…. είναι Τώρα πια δυνατό να αντέξουμε ένα κρασάρισμα του διαδικτύου; Όχι βέβαια!!! Είναι μπροστά μας η γενίκευση του internet of things, του απόλυτου ελέγχου των μηχανών και μέσω αυτών του ελέγχου των χειριστών τους, όχι μόνο στις δουλειές αλλά στο σύνολο της καθημερινής ζωής τους· και εκτός απ’ την θρυλική «βιο-ασφάλεια» δεν θα φροντίσουμε και για την «κυβερνο-ασφάλεια» (επίσης την «ηλεκτρο-ασφάλεια», την «τροφο-ασφάλεια»… γενικά την ασφάλεια…), ε; Ναι ρε γαμώτο!!! Χίλια ναι!!! Σώστε μας κι απ’ αυτό το κακό ω ειδικοί!

Όπως έχει γίνει μ’ αυτό που τα αφεντικά του βιο-πληφορορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος ονόμασαν «δημόσια υγεία» (: δεκάδες εκατομμύρια «σώστε μας!!» απ’ τους υπηκόους…) έτσι ακριβώς τα ίδια αφεντικά ετοιμάζονται να πουλήσουν την «ασφάλεια του κυβερνοχώρου». Από πρώτη και επιπόλαιη ματιά, το πράγμα είναι λογικό… Όπως η «δημόσια υγεία» είναι αγαθό που αφορά τους πάντες, έτσι και η «κυβερνοασφάλεια»… Σωστά; Σωστά… Συνεπώς δεκάδες εκατομμύρια «σώστε μας!!» είναι έτοιμα να ξανακουστούν. (Οι caradinieri θα επεκταθούν σε cybercarabinieri…).

Για δυο λεπτά όμως… Περί τίνος πρόκειται; Την ώρα που από τεχνική (και τώρα πια κι απο πολιτική άποψη) κράτη και εταιρείες έχουν την άνεση να βάζουν κατά βούληση χέρι στις μηχανές ψηφιακής μεσολάβησης των πάντων, τίνος την ασφάλεια θα φροντίσουν; (Όπως μάθαμε με οικτρό τρόπο σ’ όλη τη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, η ερώτηση ποιός και πως ωφελείται; και η αναζήτηση των στέρεων και τεκμηριωμένων απαντήσεων είναι στάση αιρετική, «ψεκά» και ότι άλλο γουστάρει κάθε λακές… Και τιμωρείται με βερμπαλιστικό κατ’ αρχήν λυντσάρισμα. Το ίδιο ισχύει και την «κυβερνοασφάλεια»…)

Απάντηση υπάρχει πάντως, και είναι διαθέσιμη σ’ όποιον ενδιαφέρεται. Στις 29 του περασμένου Απρίλη ο γνωστός (φίλος κι αδελφός των ελλήνων) Πομπηίας, σαν υπ.εξ. του ψοφιοκουναβιστάν, ανακοίνωσε μεγάλη κυβερνοφασίνα! Ένα μεγάλο υγιεινομικό πρόγραμμα με τίτλο «clean network» το οποίο έχει επίσημο στόχο να πετάξει έξω από κάθε σπιθαμή αμερικανικού κυβερνοχώρου οτιδήποτε κινέζικο. Από software μέχρι πολύμπριζα, και απ’ το cloud μέχρι τα υποβρύχια καλώδια του διαδικτύου…

Με απλά λόγια: «κυβερνοασφάλεια» σημαίνει επιθετικές περιφράξεις και στον κυβερνοχώρο… Κι αυτό, φυσικά, αφορά απ’ την μια μεριά τον εντεινόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό / 4ο παγκόσμιο πόλεμο, αφορά όμως απ’ την άλλη τον ακόμα πιο εντατικό έλεγχο των υπηκόων και των επικοινωνιών τους. Με απλά λόγια: «κυβερνοασφάλεια» = (και) λογοκρισία.

Όπως υποθέτουμε υποψιάζεσθε το «μοντέλο φονικός ιός» τόσο απ’ την άποψη της διαχείρισης όσο και απ’ την άποψη των επιδιωκόμενων αποτελεσμάτων δεν ήταν …. «υγιεινό», όπως νόμισαν και εξακολουθούν να νομίζουν εκατομμύρια υπήκοοι! Και δεν είχε σχέση με την καούρα για την «δημόσια υγεία», την οποία οι big pharma μισούν (αγαπούν φανατικά το αντίθετο, τις «μεγάλες αρρώστιες»…) Είχε σχέση με την βιοπολιτική της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, που επεκτείνεται (πώς αλλιώς;) στο σύνολο της καθημερινής ζωής μας.

Έτσι, σε ότι αφορά την επόμενη «τρομακτική κρίση» (την κατάρρευση του internet εν προκειμένω), η καπιταλιστική πρόνοια είναι έτοιμη να κινηθεί σε δύο ταυτόχρονα επίπεδα. Πρώτον σ’ αυτό της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, και δεύτερον σ’ αυτό της «εσωτερικής» αναπαραγωγής, με όρους «κοινωνίας» και «κοινωνικών σχέσεων», των καπιταλιστικών προδιαγραφών συσσώρευσης και πειθάρχησης για τις επόμενες δεκαετίες.

Εν τω μεταξύ στο πρώτο επίπεδο τα νέα είναι εξαιρετικά άσχημα… Αν είναι αλήθεια ότι οι τεχνικοί της μισητής Huawei κατάφεραν να δαμάσουν τα κβαντικά qbits στριμώχνοντάς τα, με άγνωστο τρόπο, σε συσκευές κινητών, αυτό σημαίνει ότι οι απόλυτα ασφαλείς και αδιάρρηκτες επικοινωνίες, οι κβαντικές, είναι εφικτές ήδη – με κινέζικη υπογραφή!! Αν αυτό συμβαίνει, ποιος θα αγοράσει “δυτική ασφάλεια” για τον κυβερνοχώρο;

Όλο εκπλήξεις έχει γίνει ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός!