Tag: τεχνολογία

Στρατηγική και τακτικές (του κράτους και του κεφάλαιου)

Κυριακή 21 Μάρτη. Η κυρία von der Layen έκανε όμως κάτι που από πρώτη ματιά μοιάζει παράξενο. Παρουσίασε το “ψηφιακό πράσινο πιστοποιητικό” της ε.ε., ως να είναι λειτουργικό σε λίγο, ενόσω δεν έχει επιλυθεί κανένα απ’ τα πολιτικά ζητήματα που προϋποθέτουν την λειτουργικότητά του: κυρίως η μοιρασιά (και οι όροι της μοιρασιάς) των καπιταλιστικά πολύτιμων δεδομένων υγείας των υπηκόων κάθε κράτους με τα υπόλοιπα. Η “λεπτομέρεια” που τόνισε αυτήν την παραξενιά (για όσους καταλαβαίνουν, δηλαδή για ελάχιστους δυστυχώς) ήταν ότι άφησε στη δικαιοδοσία κάθε κράτους / μέλους χωριστά την αρμοδιότητα του πως θα χειριστούν τα “πιστοποιητικά” από ταξιδιώτες / υπηκόους τρίτων χωρών, εκτός ζώνης σέγκεν… Ας πούμε απ’ την ρωσία, ή την κίνα… Παράξενο, πολύ παράξενο. Τί γίνεται εδώ; Θα κάνει συμφωνία η ανεγκέφαλη αλεπού π.χ. με την Αθήνα που θα τις επιτρέπει πρόσβαση στα δεδομένα υγείας των ρώσων υπηκόων … για να κάνουν διακοπές στην Κρήτη διασώσοντας την κρητική βιομηχανία τουρισμού; Ποιός κοροϊδεύει ποιόν;

Ας το θυμίσουμε (το έχουμε ξαναπεί…) γιατί είναι σημαντικό. Οι barcodes (και το «QR υγείας» είναι ένας τέτοιος) από μόνοι τους είναι εντελώς άχρηστοι. Πάρτε οποιοδήποτε εμπόρευμα που έχει έναν τέτοιο barcode και κοιτάξτε τον όση ώρα θέλετε· δεν θα καταλάβετε τίποτα! Η αξία του QR (που είναι, μόνο, η απεικόνιση κάποιων «αριθμών») όπως και κάθε άλλου barcode έγκειται στο να παραπέμπει σε μια βάση δεδομένων. Σε «φακέλους». Χωρίς αυτήν την data base, άρα χωρίς την δυνατότητα να σκαναριστεί και να “συνδεθεί η εικόνα” της κωδικοποίησης με την κατάλληλη βάση δεδομένων, o QR είναι απλά μια τεχνο-απάτη!

Υπάρχουν λοιπόν έτοιμες αυτές οι (εθνικές) βάσεις δεδομένων (υγείας κατ’ αρχήν) για κάθε γερμανό, ιταλό, μαλτέζο, ρώσο, ιάπωνα, κινέζο, ινδό που θα ταξιδέψει είτε εντός ζώνης σέγκεν είτε προς αυτήν; Και κυρίως υπάρχουν οι διακρατικές συμφωνίες που θα επιτρέψουν σ’ έναν έλληνα υπάλληλο στο αεροδρόμιο Ηρακλείου ή Κέρκυρας να σκανάρει αυτούς τους «QR υγείας» μπαίνοντας αυτόματα στη γερμανική, ιταλική, μαλτέζικη, ρωσική, ιαπωνική, κινέζικη, ινδική (εθνική) βάση δεδομένων για να επιβεβαιώσει ότι το πιστοποιητικό είναι αυθεντικό;

Όχι – λέμε. (Και θα χρειαστεί καιρός για να γίνουν αυτές οι διακρατικές συμφωνίες, γιατί θα πρέπει να λυθούν ζητήματα «εθνικής ασφάλειας data»… Υπάρχει αυτή η διάσταση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού και εδώ. Γιατί εκείνο το κράτος / τα κράτη που θα έχει/ουν τον έλεγχο του συστήματος που θα αναγκαστούν να εγκαταστήσουν κι άλλα για να γίνεται αυτή η «πρόσβαση», θα μπορεί/ούν επίσης να παρεισφρύουν υπόγεια και κρυφά στα data χωράφια των άλλων…) Συνεπώς, προς το παρόν, αυτά τα πιστοποιητικά θα είναι πανεύκολο να πλαστογραφηθούν· ειδικά στην διεθνή χρήση τους! Όπως και θα γίνει!!!

Γιατί η ασταμάτητη μηχανή είναι τόσο σίγουρη; Γιατί ξέρει ότι αυτό ακριβώς έγινε στο «κράτος πιλότο», στο ρατσιστικό, απαρτχάιντ ισραήλ! Έχοντας ένα καλό ποσοστό πλατφορμιασμένων, το Τελ Αβίβ άρχισε την έκδοση «QR υγείας» χωρίς άμεση και ασφαλή σύνδεσή τους με την βάση δεδομένων· με αποτέλεσμα να υπάρξει ένα τεράστιο πάρτυ πλαστών κωδικών και πιστοποιητικών! Μα;;;; Τί στην ευχή; Πώς θα μπορούσε ένα τέτοιο φασιστικό καθεστώς να κάνει τέτοιο λάθος; Και, ανάλογα, πώς θα μπορούσε κοτζάμ ε.ε. να φτιάχνει τα δικά της πιστοποιητικά χωρίς να έχει εξασφαλίσει την εγκυρότητά τους μέσω διασυνδεμένων εθνικών βάσεων δεδομένων;

Καμμία έκπληξη!!! Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα του εκμαυλισμού! Ξέροντας τα αφεντικά του συμπλέγματος και τους μεσο- και μακρο-πρόθεσμους στόχους τους και ότι, προς το παρόν, στις μάζες των δυτικών αιχμαλώτων (εντονότερα σε γερμανία και γαλλία) υπάρχουν ισχυρές αντιδράσεις για τον πλατφορμιασμό και θα υπάρξουν εξίσου για την πιστοποίηση / ψηφιακό φακέλωμα, επέλεξαν μια παραλλαγή της τακτικής που ακολουθεί εδώ και δεκαετίες η αμερικανική κεντρική τράπεζα σε σχέση με το δολάριο· μια τακτική που έγινε πιο κοινότοπη τα τελευταία χρόνια στον κυβερνοχώρο. Η fed ουδέποτε έφτιαξε χαρτονομίσματα δολαρίου που να είναι εξαιρετικά δύσκολο να παραχαρακτούν… Το αντίθετο: άφησε εν γνώσει της τους παραχαράκτες του δολαρίου να κάνουν την δουλειά τους! Γιατί έτσι μεγάλωνε η διεθνής / παγκόσμια κυκλοφορία του δολαρίου· κι άλλωστε η πραγματική του αξία ήταν πάντα ο αμερικανικός στρατός και οι κατακτήσεις του στον πλανήτη, κι όχι τα υδατογραφήματα. Στο διαδίκτυο πάλι πολλές εταιρείες αφήνουν «χύμα» και «δωρεάν» τις εφαρμογές τους μέχρι να αποκτήσουν έναν ικανό όγκο χρηστών· μετά αρχίζει το άρμεγμα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο…

Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν (υποστηρίζουμε) τα αφεντικά του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος αφήνουν συνειδητά και σκόπιμα ανοικτή την δυνατότητα πλαστογραφίας για ένα ορισμένο διάστημα! Στην ε.ε. βιάστηκαν να σπρώξουν κάτι τόσο στρατηγικής σημασίας που δεν είναι ωστόσο ακόμα πραγματικά λειτουργικό, λαμβάνοντας υπόψη τους (είμαστε σίγουροι!) ότι αυτοί οι επικίνδυνοι και καθόλου αμελητέοι αριθμητικά αμφισβητίες της τρομοεκστρατείας θα φτιάξουν εύκολα (ή θα αγοράσουν φτηνά) ένα «πιστοποιητικό» αν το χρειαστούν. Κι έτσι δεν θα βρεθούν αντιμέτωποι με το απαρτχάιντ τώρα.

Αυτό λέγεται «εξοικείωση»… Μία, δύο, τρεις… Όταν θα είναι τεχνικά έτοιμη η κίνηση νο 11Β, δηλαδή το ουσιαστικό ψηφιακό φακέλωμα (στο ισραήλ είναι…), και τα πλαστά θα εντοπίζονται πανεύκολα, θα πρέπει οι αμφισβητίες (που εν τω μεταξύ θα έχουν βολευτεί, θα έχουν κατεβάσει τις σημαίες της κριτικής τους, αλλά θα ξωπεταχτούν με όλες τις συνέπειες σε βάρος τους…) να γυρίσουν πίσω, στην αμφισβήτηση προηγούμενων κινήσεων, για να στηρίξουν το «όχι στον QR»… Όμως τότε θα είναι αργά. Θα φαίνονται σαν “ψεκασμένοι” που έκαναν χρήση του πλαστού νομίσματος ελευθερίας κινήσεων, αλλά στραβώνουν και τσινάνε όταν επιβληθεί το γνήσιο…

Σας φαίνεται μακιαβελικό κάτι τέτοιο; Αν ναι, πείτε ότι «η ασταμάτητη μηχανή έχει τρελαθεί» – είναι εύκολο… Θυμηθείτε όμως: όλη η προέλαση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας έχει γίνει πάνω σε ψέμματα και κατασκευές πραγματικοτήτων…

(Το να «τρελάθηκε» η ασταμάτητη μηχανή είναι αδιάφορο για τους πάντες εκτός απ’ την ίδια… Το άλλο όμως; Η κεντρική κατασκευή «πραγματικοτήτων»;)

(φωτογραφία: Μια απορία κι ένα σχεδιάγραμμα τμήματος της ψηφιακής / ηλεκτρονικής σχέσης ανάμεσα σ’ ένα κουτάκι με μαύρα και άσπρα τετραγωνάκια (QR) και ένα ψηφιακό αρχείο / βάση δεδομένων πoυ δεν το βλέπει κανένας «κωδικοποιημένος». Ακαταλαβίστικα όλα αυτά για τους περισσότερους – αλλά υπαρκτότατα…)

Συμμαχία στο φεγγάρι

Τετάρτη 17 Μάρτη. Πριν μια βδομάδα και κάτι, στις 9 Μάρτη, ο Zhang Kejian εκ μέρους της «κινεζικής εθνικής υπηρεσίας διαστήματος» (CNSA) και ο Dmitry Rogozin εκ μέρους της ρωσικής Roscosmos υπέγραψαν διακρατική συμφωνία συνεργασίας για την κατασκευή και την λειτουργία ενός «διεθνούς σταθμού έρευνας στη σελήνη»: μια κοινή βάση επί του εδάφους, τεχνοεπιστημονική και όχι μόνο.

Με τόσους δορυφόρους να περιστρέφονται γύρω απ’ την γη, κι όλο και μεγαλύτερη στρατηγική σημασία τέτοιων δορυφόρων και για στρατιωτική χρήση, το διάστημα έχει γίνει de facto πεδίο αναμέτρησης στον οξυνόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Και το φεγγάρι είναι η πιο κοντινή «διαστημική ήπειρος» που πρέπει να κατακτηθεί.

Το ψοφιοκουναβιστάν πρόλαβε πέρυσι να αναγγείλει το «πρόγραμμα Άρτεμις» για τον εποικισμό της σελήνης ως το 2024… «Εποικισμός» δεν σημαίνει απλά την δημιουργία κάποιας βάσης, αλλά την κατάκτηση «ζωνών ασφαλείας» στο φεγγάρι. Δηλαδή την εξασφάλιση πως από εκεί δεν θα μπορεί κάποιος να «σημαδέψει» αμερικανικούς στόχους (χερσαίους ή διαστημικούς). Αν και υπήρχε απ’ το ’90 και μετά συνεργασία μεταξύ της Nasa και της Roscosmos σε διαστημικά προγράμματα, η Ουάσιγκτον επέκλεισε την Μόσχα απ’το «πρόγραμμα Άρτεμις». Η συμφωνία με το Πεκίνο είναι η ρωσικη απάντηση.

Το Πεκίνο έχει ένα ήδη καλά εξελιγμένο διαστημικό πρόγραμμα: στις 23 Νοέμβρη του 2020 εκτόξευσε στο φεγγάρι ένα ρομποτικό όχημα (Chang’e 5) που προσεδαφίστηκε στη σκοτεινή πλευρά στις 1 Δεκέμβρη, μάζεψε σχεδόν 2 κιλά δείγματα του εδάφους και επέστρεψε στη γη στις 16 Δεκέμβρη. Αυτή ήταν η 5η κινεζική αποστολή εξερεύνησης του φεγγαριού, η πρώτη με συγκέντρωση και μεταφορά δειγμάτων του εδάφους… Και, αυτό έχει ενδιαφέρον, ήταν η πρώτη ανθρώπινη διαστημική αποστολή τέτοιου είδους απ’ το 1976, όταν παρόμοια δουλειά είχε κάνει το σοβιετικό Luna 24. Μπορεί κανείς να φανταστεί τις τεχνολογικές εξελίξεις απ’ το 1976 ως το 2020 και το γιατί η κινεζική επιχείρηση είναι (αυτή η στιγμή) η πιο άρτια τεχνολογικά, παρότι δεν έχει κάνει ακόμα ανθρώπινο πάτημα στο φεγγάρι.

Αλλά ο διαστημικός ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός που έχει ξεκινήσει ήδη δεν θα μοιάζει καθόλου με τον αμερικανο-ρωσικό των δεκαετιών του 1960 και του 1970. Τότε το φεγγάρι αυτό καθ’ αυτό ήταν αδιάφορο σαν «αξία χρήσης», είχε συμβολική σημασία, και το κύριο ζήτημα ήταν η ανάπτυξη των διηπειρωτικών πυραύλων (για πολεμική χρήση)· συνεπώς τα «διαστημικά προγράμματα» ήταν η εντυπωσιακή και για ευρεία κατανάλωση βιτρίνα τους ανταγωνισμού για την πυραυλική τεχνολογία. Τώρα όλος ο χώρος απ’ την γη ως τη σελήνη έχει αποικιοποιηθεί και αποικιοποιείται καπιταλιστικά· και κάποιου είδους «πόλεμοι στο διάστημα», ας πούμε καταστροφή δορυφόρων ή επιθέσεις έξω απ’ την ατμόσφαιρα προς την επιφάνεια της γης, δεν είναι επιστημονική φαντασία.

Μ’ αυτά τα δεδομένα το Πεκίνο έχει μεγάλες φιλοδοξίες. Όχι μόνο σχεδιάζει να δημιουργήσει μια «ειδική οικονομική ζώνη» γης-σελήνης ως το 2050 (άρα μόνιμες «μετακινήσεις» ανάμεσά τους) αλλά επίσης να προσθέσει έναν διαστημικό κλάδο στους «δρόμους του μεταξιού». Αυτό σημαίνει ότι θα προσφέρει συνεργασίες και ανταλλάγματα σε όλους τους συμμάχους της στην ασία, στην αφρική και στη λατινικη αμερική, ώστε να εγκατασταθούν εκεί διάφοροι γήινοι σταθμοί διαστημικής χρήσης.

Το βέβαιο είναι πως όταν οι δυτικοί ακούνε ότι «το Πεκίνο σχεδιάζει μέχρι τότε να…» ανατριχιάζουν. Αφενός επειδή έχουν καταλάβει ότι το κινεζικό καθεστώς έχει τους πόρους (ανθρώπους και χρήμα) για να κάνει πραγματικότητα σχέδια μαμμούθ. Αφετέρου επειδή πετυχαίνει αυτούς τους στόχους νωρίτερα απ’ τα ανακοινωμένα χρονοδιαγράμματα.

Η υπογραφή της διαστημικής συνεργασίας μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου έχει θορυβήσει την Ουάσιγκτον· αλλά κανείς εκεί δεν πρέπει να ξαφνιάστηκε. Τώρα θα μπορούν να προσθέτουν στον κατάλογο της επικινδυνότητας των rivals και το «…θα μας πέσουν στο κεφάλι!!…»

(φωτογραφία πάνω: Η υπογραφή. Κάτω: το Chang’e 5 μάλλον σε γραφιστική αναπαράσταση).

Προσοχή: απότομη στροφή δεξιά – στο γκρεμό…

Δευτέρα 1 Μάρτη. Πριν ένα μήνα, στα τέλη Γενάρη του 2021 το γερμανικό κοινοβούλιο ενέκρινε την χρήση του Α.Φ.Μ. των υπηκόων (αριθμός φορολογικού μητρώου) σαν ενιαίου κωδικού ταυτοποίησης / αναγνώρισης. Αυτό με την (καθόλου μακρινή) προοπτική να αποτελέσει αυτός ο κωδικός το «κλειδί» της ψηφιακής αρχειοθέτησης ατομικών δεδομένων, άρα το «κλειδί» αναφοράς στο ψηφιακό προφίλ καθενός και καθεμιάς. Παρότι ο νόμος αυτός περιμένει την έγκρισή του απ’ το ομοσπονδιακό συνταγματικό δικαστήριο (σε σχέση με την συνταγματικότητά του) είναι μια δυσοίωνη εξέλιξη· ειδικά εφόσον είναι βασικές πια για την κατασκευή των «διαβατηρίων εμβολιασμού».

Η ιδέα από μόνη της δεν είναι καινούργια. Αν δεν κάνουμε λάθος στις ηπα το α.φ.μ. έχει θέση, ρόλο «αριθμού ταυτότητας», είναι δηλαδή ταυτισμένο με κάθε άτομο χωριστά και η κρατική γραφειοκρατία το χρησιμοποιεί σαν ΤΟ στοιχείο ταυτότητας. Όμως στην συγκεκριμένη ιστορική και τεχνολογική συγκυρία το ζήτημα έχει διαφορετική σημασία. Πρώτον επειδή οποιοσδήποτε κι αν είναι ο «ατομικός κωδικός» του καθενός, θα έχει σχέση με ενιαία ψηφιακή βάση δεδομένων. Και δεύτερον, επίκαιρο και κατηγορηματικό όσο δεν γίνεται, επειδή το «διαβατήριο εμβολιασμού», κτισμένο ακριβώς πάνω και γύρω σε μια τέτοια «μοναδική» κωδικοποίηση (με την έννοια της αντιστοιχίας κάθε κωδικού σε κάθε άτομο) ανοίγει αυτές τις ενιαίες / μοναδικές ψηφιακές data bases του καθενός σε μία καινούργια ήπειρο δεδομένων (των ισόβιων δεδομένων υγείας)· και ύστερα σε αρκετές ακόμα.

Για να το πούμε διαφορετικά. Αν επρόκειτο για απλή «βεβαίωση εμβολιασμού» διακριτή και διαχωρισμένη από, ας πούμε την “φορολογική ενημερότητα” θα ίσχυαν τα γνωστά: όνομα, επώνυμο, ηλικία· και «ο φέρων αυτό το έγγραφο βεβαιώνεται ότι…» Αντίστροφα, η παραπομπή της «εμβολιαστικής κατάστασης», δηλαδή της «κατάστασης υγείας», μέσω του ατομικού κωδικού (με την μορφή QR ή οποιαδήποτε άλλη παρόμοια), σε μια ψηφιακή βάση δεδομένων όπου μπορούν (και αυτή είναι η τάση) να περιλαμβάνονται κι όλα τα υπόλοιπα προσωπικά στοιχεία, υποδεικνύει εκείνο που συμβαίνει ήδη στην κίνα, ίσως και αλλού. Υποδεικνύει την καθολική «εγγραφή» του καθενός και της καθεμιάς στο (ψηφιακό) ενόργανο «σώμα της εξουσίας».

Υπάρχει ένα πολύ χοντρό ζήτημα εδώ, που είναι ακόμα δυσδιάκριτο για την συντριπτική πλειοψηφία των υπηκόων. Γιατί θα έπρεπε όλα αυτά τα δεδομένα να βρίσκονται συγκεντρωμένα, τακτοποιημένα, αλγοριθμοποιήσιμα, μαζί; Υπάρχουν προσωπικά δεδομένα που ως τώρα «ανήκαν αυτοδίκαια» (εξαιτίας της ιστορικής εξέλιξης στη συγκρότηση των καπιταλιστικών θεσμών) στην αρμοδιότητα των κρατών, όπως για παράδειγμα τα δεδομένα ιδιοκτησίας ή δημόσιας τάξης. Υπήρχαν αντίθετα άλλα προσωπικά δεδομένα που δεν ανήκαν (και δεν έπρεπε να ανήκουν) σ’ αυτήν την κρατική δικαιοδοσία· και σε καμμία περίπτωση να «συνδυαστούν» με άλλα. Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκουν οπωσδήποτε τα δεδομένα υγείας, αλλά και οτιδήποτε σχετικό με ήθη, γούστα, συνήθειες της καθημερινής ζωής, ερωτικές επιλογές, κλπ. Πράγμα που σημαίνει ότι ακόμα κι αν κάθε κράτος ενοποιούσε τις βάσεις δεδομένων που ιστορικά ανήκουν στην αρμοδιότητά του, και πάλι θα υπήρχε αρκετό περιθώριο της καθημερινής ζωής εκτός ελέγχου (: το ζήτημα των ιδιωτικών εταιρειών ψηφιακού ελέγχου είναι σημαντικό εδώ, σ’ αυτό το «αρκετό περιθώριο»…)

Η ιστορική, στρατηγική τομή του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος βρίσκεται ακριβώς σ’ αυτό: στη δυνατότητα πρώτα να συγκεντρωθούν, ύστερα να γίνουν αντικείμενο επεξεργασίας, και γρήγορα να συνδυαστούν προσωπικά δεδομένα από εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους πηγές. Η συγκέντρωση των προσωπικών δεδομένων υγείας είναι βασική σ’ αυτήν την «ένωση» – είναι, τολμάμε να πούμε, βασικό μέρος της «συγκολλητικής ουσίας» τους. Κι αυτό επειδή είναι διαρκώς ρευστά.

Για να γίνει τεχνικά (και ιδεολογικά) εφικτή αυτή η ένωση χρειάζεται ακριβώς αυτό που άλλοτε ήταν η γραφειοκρατική κοινοτοπία του κράτους αλλά τώρα μετατρέπεται σε κελλί γενικής φυλάκισης: ο ενιαίος και εξατομικευμένος κωδικός ταυτοποίησης / αναγνώρισης.

Εν όψει αυτής της «ένωσης» / συγκεντροποίησης χρειάζεται επιπλέον κι αυτό: η παράκαμψη όλων των θεσμικών εμποδίων και των σοβαρών πολιτικών ενστάσεων που προέκυψαν στον δυτικό κόσμο μετά την εμπειρία του φασισμού σε σχέση με τις “γνώσεις” που έχουν οι δομές εξουσίας για την ζωή των υπηκόων, σε σχέση δηλαδή με το πανοπτικό. Μ’ άλλα λόγια είναι χρήσιμος και απαιτητός ένας ορισμένος «εθελοντισμός» απ’ την μεριά των υπηκόων στην έγκριση εκείνου που βρίσκεται πίσω απ’ τον ενιαίο, εξατομικευμένο ψηφιακό κωδικό ταυτοποίησης / αναγνώρισης. Θα πρέπει να δώσουν την έγκρισή τους πρώτα για να γίνει ο σφετερισμός (των δεδομένων της υγείας τους) και ύστερα για να γίνει η εναπόθεσή τους σ’ αυτές τις λίγο πολύ αόρατες βάσεις δεδομένων. Ή θα πρέπει να μοιάζει σα να δίνουν την έγκρισή τους, χωρίς να καταλάβουν τι κάνουν.

Εδώ ο εκβιασμός του «διαβατηρίου εμβολιασμού» βρίσκει την πραγματική πολιτική του θέση· και η ταυτοχρονία του με αποφάσεις του είδους του γερμανικού κοινοβουλίου δεν είναι «σύμπτωση»!

Ας το έχουν όλοι υπόψη τους: ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου! Ή, για να μην είμαστε απόλυτα απαισιόδοξοι, όποια λάθη αναγνωριστούν μετά (μετά την «εθελοντική» έγκριση, δηλαδή την αποδοχή του εκβιασμού) θα χρειαστούν πολύ πολύ περισσότερο κόπο για να επανορθωθούν· αν…

Ο πρωθυπουργός τροχονόμος

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη.* «Δεν είναι αυτό που νομίζεις αγάπη μου»… Το ψηφιακό φακέλωμα, το «υγειονομικό διαβατήριο» και το (υγειονομικό) απαρτχάιντ δεν είναι ούτε ψηφιακό φακέλωμα, ούτε «διαβατήριο», ούτε απαρτχάιντ. Τότε τι είναι; Τι λέει ο ρημαδοΚούλης, αν έχει πει ποτέ του αλήθεια ο άνθρωπος;

… Θα ανοίγει μια λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας για τις μετακινήσεις, χωρίς τους περιορισμούς που προκαλούν τα διαγνωστικά τεστ και η υποχρεωτική καραντίνα… Η διευκόλυνση των μετακινήσεων δεν αφορά μόνο τις χώρες που υποδέχονται μεγάλο αριθμό τουριστών, αλλά επίσης τις αερομεταφορές και τους κλάδους της φιλοξενίας…

Αυτά δήλωσε χτες στην ευρωπαϊκή τηλε-σύνοδο κορυφής… Α χα! Συμπεραίνει κανείς ότι αυτή «η λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας» δεν θα περνάει μόνο μέσα απ’ τα αεροδρόμια… αλλά και μέσα απ’ τα ξενοδοχεία… Χαμός θα γίνει! Μόνο που η «ιδέα» δεν είναι του ρημαδοΚούλη· αυτός είναι απλά ένας απ’ τους εκφωνητές της, ένας φτωχός κομπάρσος, ένας καλοθελητής που απλά «συνεργάζεται» με την pfizer, την microsoft – και την palantir (απ’ αυτής όλα όσα θα έπρεπε να ξέρετε και ντρέπεσθε να ρωτήσετε στο τρέχον cyborg 20…).

Σχεδόν απ’ την αρχή της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, μαζί με τις δυτικές φαρμακομαφίες (που ανέτειλαν στον ορίζοντα σαν σωτήρες του κόσμου) πήγαιναν «πακέτο» το ψηφιακό φακέλωμα (ξεκινώντας από τα προσωπικά δεδομένα υγείας…) μαζί με το passport… Και το συμμαχικό ραστιστικό καθετώς του Τελ Αβίβ, το πιο ειδικευμένο στο απαρτχάιντ (σε βάρος των παλαιστινίων εδώ και δεκαετίες) λέει τα πράγματα με το όνομά τους: το «πιστοποιητικό», η «έγκριση κυκλοφορίας», δεν θα αφορά – προφανώς – μόνο τα αεροπορικά ταξίδια!!! (Σκεφτείτε το απλά για να δείτε πόσο πολύ μας φτύνουν και σας φτύνουν στα μούτρα: οι 80plus ή οι 90plus (που έχουν θεωρηθεί η κοινωνική κατηγορία πρώτης προτεραιότητας στους πλατφορμιασμούς…) είναι εκείνοι που δεν αφήνουν αεροπορικό ταξίδι για αεροπορικό ταξίδι;; Είναι το… target group; Όχι βέβαια! Το κυρίως target group της αεροπορικής βιομηχανίας είναι όλοι εκείνοι που δεν θα χρειαζόταν να πλατφορμιαστούν!)

Οι ισραηλινοί ειδικοί στους αποκλεισμούς το λένε καθαρά: η «έγκριση κυκλοφορίας» θα απαιτείται για να μπείτε σε γήπεδα, σε συναυλίες, σε mall… Μελλοντικά, στην εξέλιξη των πραγμάτων, το λέμε από τώρα, θα υπάρχουν «περιφρουρούμενοι τομείς πόλεων» (ή «νέες πόλεις») που θα απαιτούν το ίδιο «διαβατήριο». Θα το απαιτήσουν /επιβάλουν (μαζί με τους πλατφορμιασμούς) και οι εργοδότες, κλπ κλπ… Δεν υπάρχει ούτε μισό επιχείρημα υπέρ της «ψηφιακής έγκρισης κυκλοφορίας» / ψηφιακού φακελώματος που να μη βρωμάει νεο-νεο-φασισμό· και, φυσικά, δεν είναι ένα «προσωρινό μέτρο» που θα έχει ξεπεραστεί όταν ο τσαχπίνης θα είναι ιστορία… Όχι!!! Είναι αναπόσπαστο μέρος της «νέας κανονικότητας»! Των νέων καπιταλιστικών και κρατικών μεθόδων ελέγχου του κοινωνικού εργοστάσιου· του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων δηλαδή.

(* Αν υπάρξει κάποια ανάγκη θα γίνουν επιπλέον αναρτήσεις για το Σάββατο. Διαφορετικά θέλουμε να αφήσουμε αυτές εδώ για δύο μέρες, μπας και διαβαστούν, προσεχτούν, κατανοηθούν καλύτερα· το θέμα είναι πολύ σοβαρό!!!)

Το φακέλωμα: η συσσώρευση…

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη. Ορισμένοι (πολλοί ίσως…) κάνουν το ίδιο τραγικό λάθος όπως με τα σανεμβόλια. Όπως, δηλαδή, έχουν φάει το ότι οι πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των ανθρώπινων κυττάρων είναι εμβόλια επειδή χρησιμοποιείται σύριγγα (ενώ ποτέ τα εμβόλια δεν έκαναν γενετική τροποποίηση κυττάρων!..), έτσι νομίζουν ότι τα «πιστοποιητικά εμβολιασμού» θα είναι κάτι σαν τις χάρτινες «βεβαιώσεις» διαφόρων ειδών· ή, έστω, σαν τα υπάρχοντα χάρτινα διαβατήρια… Καμμία σχέση!!!

Ένα χαρτί που θα έγραφε «εμβολιάστηκε» μαζί με δυο υπογραφές και τρεις σφραγίδες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ καθόλου το ζητούμενο του βιο-πληροφορικo-ασφαλίτικου συμπλέγματος!! Διάφοροι κανάγιες, είτε ηλίθιοι είτε εγκάθετοι, λένε «Μα τι λέτε; Και για να πας στη σαουδική αραβια πρέπει να έχεις πιστοποιητικό εμβολιασμού για την μηνιγγίτιδα! Τόσο απλό….»

Απατεώνες! Η πρώτη απτή διαφορά είναι ότι τώρα υπάρχει η περίφημη κωδικοποίηση «QR». Όπως κάθε barcode (απ’ αυτούς που έχουν τα εμπορεύματα και, πλέον, το εμπόρευμα – άνθρωπος) έτσι και τα QR παραπέμπουν σε μια ψηφιακή βάση δεδομένων όπου εκεί (και μόνον εκεί) «αναγνωρίζεται η ταυτότητα» (δηλαδή το που παραπέμπει αυτός ο barcode). Σ’ όλη αυτήν την ιστορία με την … φαρδιά λεωφόρο, αυτό είναι το “κλειδί”: η δημιουργία ψηφιακών βάσεων προσωπικών δεδομένων υγείας που θα είναι προσβάσιμες απ’ τις διάφορες παραλλαγές των αφεντικών για όποια χρήση θέλουν.

Ένα παράδειγμα μπας και γίνει κατανοητό αυτό το πρώτο στοιχείο. Λένε πως η αεροπορική βιομηχανία (οι αεροπορικές εταιρείες – βάλτε όμως και τις ακτοπλοϊκές, τα τραίνα, τα λεωφορεία..) έχει δικαίωμα να ξέρει αν είσαι “μολυσματικός” ή όχι (σε σχέση με τον τσαχπίνη…) για να προστατέψει τους υπόλοιπους από εσένα… Αν η αεροπορική βιομηχανία έχει τέτοιο “δικαίωμα” για τον covid (με βάση το ιατρικο-φασιστικό και απόλυτα διαψευσμένο θεώρημα ότι “οι ασυμπτωματικοί είναι μολυσματικοί”…), γιατί δεν το έχει για κάθε ήπια μεταδοτική αρρώστια, όπως π.χ. οι γρίπες; Άρα θα πρέπει στην «έγκριση κυκλοφορίας» (δηλαδή στη βάση δεδομένων των προσωπικών ΣΟΥ στοιχείων υγείας) να υπάρχουν δεδομένα (προσβάσιμα απ’ την αεροπορική βιομηχανία) ΚΑΙ για το αν έχεις εμβολιαστεί (προσεχώς: πλατφορμιαστεί) και για τις γρίπες… 2 – 0!!

Κι αν έχει κι αυτό το δικαίωμα, τότε γιατί δεν έχει το άλλο, δηλαδή να ξέρει αν έχεις καρδιακά προβλήματα; Αν πάθεις κάτι στη διάρκεια του ταξιδιού να μην μπορεί να σε βοηθήσει; Να μπορεί… Οπότε το QR σου, δηλαδή η βάση των προσωπικών σου δεδομένων υγείας, θα πρέπει να περιλαμβάνει και τέτοια στοιχεία… Κι αφού θα έχει κι αυτό το δικαίωμα γιατί να μην έχει το δικαίωμα να ξέρει το ψυχολογικό ιστορικό σου; Αν σε πιάσει κάποια κρίση πανικού; Αν είναι πιθανό να βγάλεις κάποια επιθετικότητα έναντι άλλων επιβατών; Βάλτα κι αυτά μέσα – λοιπόν…

Κι αν έχει το δικαίωμα να ξέρει τα πιο πάνω, με απλή αξιοποίηση του QR σoυ, γιατί να μην ξέρει το αν είσαι «εγκληματικό» στοιχείο; Αν είστε φοροφυγάς που ετοιμάζεται να εγκαταλείψει την χώρα; Φυσικά αυτό ξεπερνάει τα «δεδομένα υγείας» – αλλά αυτά είναι η αρχή! Ξεπερνάει, επίσης, και τις (ως τώρα) αρμοδιότητες της αεροπορικής βιομηχανίας… Never mind: το QR σου θα παραπέμπει στο ψηφιοποιημένο ιστορικό της ζωής σου, στον ψηφιακό σου φάκελο, που θα είναι κάπου στο «cloud», και θα συσσωρεύει / επεξεργάζεται διαρκώς τα προσωπικά σου δεδομένα… Καλώς ήρθατε στα «δημοκρατικά» social credit systems!!!

Να ποια είναι η μία στρατηγικής σημασίας διαφορά ανάμεσα στο «χαρτί» που έπαιρνες από έναν γιατρό ή ένα νοσοκομείο για να επιβεβαιώνει ότι έκανες το εμβόλιο της μηνιγγίτιδας, σε σχέση με το “QR” που είναι «έγκριση κυκλοφορίας» εφόσον έχεις μπει στον brave new world των γενετικών τροποποιήσεων… Η τωρινή φάση, η «φαρδιά λεωφόρος» που πουλάει ο κάθε ρημαδοΚούλης, είναι μόνο η αρχή! (Τα αφεντικά και οι ειδικοί τους το ονειρεύονται, το λένε, το αναγγέλουν και το σχεδιάζουν εδώ και χρόνια!…)

Το φακέλωμα: η συνεχής ροή…

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη. Υπάρχει μια ακόμα στρατηγική διαφορά με το «διαβατήριο» όπως το ξέρουμε· κι αυτή είναι μια ακόμα απόδειξη της σχεδιασμένης πρόστυχης εξαπάτησης μέσω της χρήσης της λέξης «διαβατήριο» για κάτι που ΔΕΝ είναι διαβατήριο! (Όπως η σχεδιασμένη πρόστυχη εξαπάτηση μέσω της χρήσης της λέξης «εμβόλιο» για κάτι που ΔΕΝ είναι εμβόλιο!)

Τα διαβατήρια, όπως άλλωστε και οι αστυνομικές ταυτότητες, περιλαμβάνουν στοιχεία ταυτότητας που είναι σταθερά. Ύψος, χρώμα ματιών, όνομα, επώνυμο, ημερομηνία γέννησης, κλπ. (Προσεχώς, με τα βιομετρικά data – και πάλι παραπέμπουμε σε αφιέρωμα στο cyborg 20, αυτή η “συλλογή” θα είναι και ψηφιακή και καθολική…) Όμως τα data υγείας, άρα και οι βάσεις δεδομένων υγείας, άρα και τα «health passports», δεν αφορούν κάτι σταθερό! Από την στιγμή που γεννιέται ο καθένας μέχρι την στιγμή που πεθαίνει η υγεία του/της αλλάζει άπειρες φορές! Ακόμα κι αυτός ο εκβιασμός με τον πλατφορμιασμό για τον τσαχπίνη θα είναι άχρηστος σε ένα χρόνο ή δύο· θα είναι ιστορία. Τι νόημα (δηλαδή τι σκοπό) μπορεί να έχει λοιπόν η (ακριβή) επένδυση σε υποδομές, ανιχνευτές QR, αλγόριθμους επεξεργασίας, αποθήκευση κλπ; Μόνο για λίγους μήνες;

Όχι βέβαια! Και πάλι πρόκειται μόνο για την αρχή, για την αφετηρία αυτής της «λωρίδας ταχείας κυκλοφορίας», όχι για τους κοινούς θνητούς όμως! Για το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα: τα data υγείας είναι διαρκούς ροής, 24/7, για όλη μας την ζωή! Γι’ αυτό έχει λυσσάξει για δαύτα ο κυρ Βασίλης! Γι’ αυτό θέλουν να τους βάλουν χέρι οι big pharma, oι big tech, oι big insurance και οι σκληροπυρηνικοί μηχανισμοί των κρατών!

Ας το ξαναπούμε: δεν πρόκειται για κάτι “μια κι έξω”! Όπως ακριβώς η βιομηχανία της υγείας (τα αφεντικά και οι σύμμαχοί τους) κατασκεύσε μια “κρίση υγείας” για να ξεκινήσουν την επιβολή των πλατφορμών γενετικής μετάλλαξης, ακριβώς έτσι με τα health passports ξεκινάει η επιβολή του γενικευμένου ψηφιακού φακελώματος ως «καθήκοντος κοινωνικής ευθύνης»… «Σωστός και άξιος πολίτης» θα είναι ο εθελόδουλος στο αλγοριθμικό πανοπτικό…

(φωτογραφία: Κλασσική παραπλανητική απεικόνιση…)

Το φακέλωμα: η ιδιοκτησία…

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη. Το τρίτο στοιχείο που διαφοροποιεί απόλυτα τις τωρινές εξελίξεις απ’ ότι “μοιάζει” μ’ αυτές (ή απ’ ότι επιστρατεύεται για να τις κουκουλώσει), είναι η τεχνολογία και η ιδιοκτησία της. Τα παραδοσιακά χάρτινα αρχεία (απ’ τα ληξιαρχεία ως τα αρχεία του υπουργείου μεταφορών και απ’ τα αρχεία δημόσιας τάξης μέχρι εκείνα των εφοριών, των υποθηκοφυλακείων και των ασφαλιστικών ταμείων) ήταν ιδιοκτησία των κρατών· και εξαιρετικά δυσκίνητα. Το ότι ήταν ιδιοκτησία των κρατών σήμαινε (τυπικά τουλάχιστον) κάποιο είδος προστασίας των υπηκόων από «διαρροές» των στοιχείων τους, και αλλότρια χρήση.

Τώρα πια δεν ισχύει αυτό. Ακόμα και οι κρατικές ψηφιακές υποδομές χρησιμοποιούν μηχανήματα, sοftware και τα λοιπά ιδιωτικών εταιρειών. Οι τηλεπικοινωνίες επίσης που απαρτίζουν αυτό που λέγεται «δίκτυο» ανήκουν κι αυτές σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Το τι είδους «παράθυρα» μπορούν να κατασκευάζουν αυτές οι επιχειρήσεις στα προγράμματά τους ώστε να υποκλέπτουν τα data είναι κάτι εντελώς άγνωστο για τους χρήστες, όποιοι και νάναι. Και τέτοια «παράθυρα» υπάρχουν!

Θα υποσχεθούν, θα ορκιστούν οι πολιτικές βιτρίνες, ότι τα δεδομένα υγείας που έχουν αρχίσει να ψηφιοποιούν θα μείνουν «απόρρητα», «προστατευμένα», σε «καλά χέρια»… Ακόμα και η πιο ειλικρινής πολιτική βιτρίνα του σύμπαντος θα λέει ψέμματα: όλα αυτά είναι εφικτό να υποκλαπούν – απ’ όσους ξέρουν να το κάνουν. Και είτε δεν θα το μαθαίνουμε, είτε θα κυκλοφορεί σαν «ανατριχιαστική είδηση» ότι κάποιος εχθρός χάκαρε τους υπολογιστές … και έκλεψε τα στοιχεία…

(φωτογραφία: Μια φορά τον χρόνο αυτοι οι σύμμαχοι συμφωνούν να φτιάξουν κάτι μεγαλειώδες. Πέρσι είχαν συμφωνήσει να φτιάξουν τον θρυλικό east med… Φέτος συμφώνησαν… τι συμφώνησαν; Πώς θα ελέγχονται οι τουρίστες απ’ το απαρτχάιντ καθεστώς στα ελληνικά σύνορα;

Απλά δεν θα ελέγχονται… Θα θεωρούνται de facto υγιείς… Όπως πέρυσι, που ήταν να έρθουν 1 μύριο…)

Το φακέλωμα: ο ιδιωτικός τομέας…

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη. Κοροϊδεύοντας τους πάντες ο ρημαδοΚούλης χρησιμοποιεί σαν «επιχείρημα» υπέρ της «έγκρισης κυκλοφορίας» το ότι αν δεν το κάνουμε εμείς (τα κράτη μέλη της ε.ε. δηλαδή) θα το κάνει ο ιδιωτικός τομέας… Πρόκειται για το ακριβώς ανάποδο από εκείνο που είχε πει συνεντευξιαζόμενος πριν 4 μήνες:

… Εγώ δεν πρόκειται να κυνηγάω με το εμβόλιο στο δρόμο ανθρώπους οι οποίοι δεν θέλουν να εμβολιαστούν…. μπορεί, όχι εμείς αλλά η ίδια η αγορά, η ελεύθερη οικονομία να επιβάλλει τέτοιους περιορισμούς που να είναι η ζωή τους λίγο πιο δύσκολη…

(Με σαδιστική ευχαρίστηση, αρκεί να δείτε το video, αναγνωρίζει τουλάχιστον ότι «θα κάνουν δύσκολη τη ζωή» όσων τολμήσουν να έχουν… φυσική ανοσία στις διάφορες μορφές της… Δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού..) Πριν 4 μήνες οι πολιτικές βιτρίνες δεν θα κυνηγούσαν κανέναν· θα άφηναν την δουλειά στην «ελεύθερη οικονομία»…. Τώρα δηλώνουν πως είναι καλύτερα να αναλάβουν την δουλειά του φακελώματος τα κράτη…

Θα ήταν όμως δυνατόν να επιβάλουν τα ιδιωτικά μαγαζιά, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις αυτό το υγειονομικό απαρτχάιντ; Η απάντηση είναι απερίφραστα ΟΧΙ! Διότι παραβιάζει ατομικές ελευθερίες και δικαίωματα (και σε ότι αφορά την υγεία, τα εμβόλια, τις θεραπείες) που είναι κατοχυρωμένες σε όλα τα δυτικά «φιλελεύθερα» συντάγματα…

Μόνο τα κράτη μπορούν (!) να παραβιάζουν (!) τα συντάγματά τους – όπως έκαναν με την «αντιτρομοκρατία» και όπως κάνουν εδώ και ένα χρόνο μαζικά και γενικευμένα, με πρόσχημα την … δημόσια υγεία! Μόνο τα κράτη μπορούν να παράξουν και να επιβάλλουν κατά βούληση «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» και «ιδιόμορφα Δίκαια της Ανάγκης»… Κι όταν το κάνουν τα κράτη, τότε μπορούν να το αρπάξουν και να το αξιοποιήσουν τα ιδιωτικά αφεντικά.

Θεωρητικά βέβαια δεν μπορούν ούτε τα κράτη… Θεωρητικά θα έπρεπε όλες οι πολιτικές βιτρίνες και οι «ειδικοί» τους να βρίσκονται στα πιο βαθιά μπουντρούμια… Αλλά ενώ μπορεί να εμποδίσει κάποιος οποιοδήποτε ιδιωτικό αφεντικό να επιβάλει την δική του νομοθεσία κάνοντάς του μήνυση, όταν είναι τα κράτη οι πραξικοπηματίες, η μόνη δυνατότητα, η μόνη λύση, είναι η γενικευμένη αντίσταση των υπηκόων και η ανατροπή της πραξικοπηματικής «έκτακτης ανάγκης». Όπως συμβαίνει εναντίον κάθε πραξικοπήματος.

Γι’ αυτό ο ρημαδοΚούλης κορόιδευε πριν 4 μήνες, και κοροϊδεύει απ’ την ανάποδη ξανά τώρα! Εμφανίζει ένα ανύπαρκτο δίπολο «κράτους – επιχειρήσεων» (αν δεν το κάνει ο ένας θα το κάνει ο άλλος … πάντως θα γίνει!!) για να αποπροσανατολίσει ως προς το ένα και μοναδικό γεγονός: ότι από τις γενικευμένες απαγορεύσεις (: lockdown…) ως το (κατ’ αρχήν) υγιειονομικό απαρτχάιντ είναι η μορφή – κράτος που έχει αναλάβει, μέσα από διαδοχικά πραξικοπήματα, την εξυπηρέτηση των πιο επιθετικών και βίαιων συμφερόντων του κεφάλαιου – εκείνων του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος.

Το φακέλωμα: οι «λεπτομέρειες»…

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη. Έχουμε αναφέρει ήδη ότι τα ψηφιακά φακελώματα αυτού του είδους θα συνεπάγονται (για όσους μετακινούνται από κράτος σε κράτος) ότι η διαδικασία «τσεκαρίσματος» του QR οπουδήποτε θα σημαίνει πρόσβαση στον ψηφιακό φάκελο του Χ ταξιδιώτη, δηλαδή στην ψηφιακή βάση δεδομένων του «έθνους κράτους» του. Οι «εθνικές ψηφιακές βάσεις δεδομένων» θα πρέπει να είναι συμβατές μεταξύ τους, πράγμα που σημαίνει ενιαία τεχνολογία, αλγόριθμους που αν δεν είναι ίδιοι θα μπορούν να «συνεργαστούν» μεταξύ τους, ενιαία τυποποίηση, ενιαία γλώσσα, κλπ. Και σ’ αυτήν την διαδικασία το κράτος που θα ορίσει το «πρότυπο» θα επιβληθεί σ’ όλα τα υπόλοιπα· και, πιθανότατα θα έχει το πάνω χέρι στην «απόσπαση» (ακόμα και κάτω απ’ το τραπέζι) στοιχείων απ’ τις εθνικές βάσεις των άλλων κρατών.

Είναι γι’ αυτό που ακόμα ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron διστάζει. Το βασίλειό του έχει ήδη τέτοια βάση δεδομένων – αλλά πως θα εμποδίσει την «διείσδυση», «νόμιμη» ή όχι, «ξένων δυνάμεων» ακόμα και εντός ευρώπης; Όπως, π.χ., το γερμανικό κράτος;

Η κυρία Merkel (σύμφωνα με ελληνικές πηγές και μεταφράσεις…) είπε χτες το εξής (ο τονισμός δικός μας):

…Τα βασικά στοιχεία τα οποία θα πρέπει να περιέχει έχουν προσδιοριστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη-μέλη. Και τώρα έχει γίνει η ανάθεση από το υπουργείο Υγείας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρειάζεται περίπου τρεις μήνες προκειμένου να δημιουργήσει τις τεχνικές προϋποθέσεις και αυτό είναι περίπου και το χρονικό διάστημα που και ο υπουργός Υγείας Γενς Σπαν έχει ορίσει για την ανάπτυξη ενός τέτοιου εγχειρήματος, ώστε σε εύλογο χρόνο από πάρα πολλά κράτη-μέλη – θα έλεγα από όλα – να έχουν αναπτυχθεί εθνικά πιστοποιητικά εμβολιασμού, τα οποία, μέσω της πύλης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα είναι μεταξύ τους συμβατά, προκειμένου να είναι εφικτά τα ταξίδια εντός ΕΕ με περισσότερες πληροφορίες και ίσως αυτό να γίνει η βάση και για την είσοδο στην ΕΕ από τρίτες χώρες….

Αυτό το τελευταίο είναι σε μεγάλη, παγκόσμια κλίμακα το ζήτημα (διακρατικού ανταγωνισμού…) που σε μικρότερη συμβαίνει και εντός ε.ε.: θα αναγκαστούν, για παράδειγμα, το Πεκίνο, ή η Μόσχα, ή η Ουάσιγκτον να προσαρμόσουν τα συστήματα ψηφιακού φακελώματος που θα επιβάλουν εντός των συνόρων τους στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές (για να μπορούν οι υπήκοοί τους να ταξιδεύουν στη ζώνη Σέγκεν…) ή θα γίνει το ανάποδο; Με δυο λόγια: ποιος θα επιβάλει στους υπόλοιπους τις δικές του προδιαγραφές και, κατά συνέπεια, τους «κανόνες των ανταλλαγών προσωπικών δεδομένων υγείας από κράτος σε κράτος»; Αυτός που έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό και άρα, εν δυνάμει, τον μεγαλύτερο αριθμό τουριστών; Αυτός που θα προλάβει πρώτος; Αυτός που θα εκβιάσει πιο πετυχημένα; Κι ας μην μιλήσουμε για κράτη πιο αδύναμα: αυτά θα αναγκαστούν να παραδοθούν στον νικητή· ή σ’ αυτόν με τον οποίο έχουν τις πιο στενές συναλλαγές / ανταλλαγές.

Έτσι κι αλλιώς οποιαδήποτε εκδοχή είναι σε βάρος μας. Είναι ωστόσο κι αυτό μια διάσταση της βίαιης μετάβασης στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης….

(φωτογραφία: Μιλώντας στην τηλε-σύνοδο των G20 στις 21 του περασμένου Νοέμβρη ο κινέζος αυτοκράτορας Xi Jinping πρότεινε να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο πρότυπο “υγιειονομικού διαβατηρίου “, με ενιαία χαρακτηριστικά, για χρήση σε όλον τον πλανήτη… Τον έγραψαν κανονικά, γιατί κατάλαβαν τον κίνδυνο που αντιπροσώπευε αυτή η global προσέγγιση κινέζικης προέλευσης: οι προδιαγραφές θα διαμορφώνονταν σε μεγάλο βαθμό στα μέτρα του Πεκίνου.

Οπότε το πράγμα πάει στ’ αχνάρια του εξελισσόμενου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού…)

Αλλαγή συμπεριφορών 2

Πέμπτη 25 Φλεβάρη. Πρόκειται για επανάληψη της ιστορικής καπιταλιστικής «λογικής», σ’ έναν ανώτερο (τεχνολογικά, πολιτικά, ιδεολογικά, αισθητικά, ηθικά) και συνθετότερο επίπεδο. Η 1η και ακόμα εντονότερα η 2η βιομηχανική επανάσταση, σαν μηχανές / διαδικασίες προλεταριοποίησης, έκαναν και αυτό – όχι σχεδιασμένα αλλά κατηγορηματικά: μαζικές αλλαγές συμπεριφορών. Η μετατροπή των σε γενικές γραμμές αγροτικών πληθυσμών σε βιομηχανικούς εργάτες σήμαινε την επιβολή ενός συγκεκριμένου πλέγματος νέων (για τα τότε δεδομένα) πειθαρχιών, συνηθειών, «ρουτινών», συμπεριφορών. Οι εργατικές, προλεταριακές εξεγέρσεις και επαναστάσεις ως τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα δεν είχαν να κάνουν μόνο με πολιτικά προγράμματα ή με αντίσταση στην βία και στην αδικία της μηχανοποιημένης εκμετάλλευσης της εργασίας. Είχαν να κάνουν επίσης με αρνησικυρία «τρόπων ζωής» που είχαν την ιστορική τους αυτοπεποίθηση (ακόμα και τον ιστορικό συντηρητισμό τους…) απέναντι στη βίαιη, επιβεβλημένη υποτίμηση / ακύρωσή τους. Οι εργάτες σ’ αυτήν την ιστορική καπιταλιστική περίοδο είχαν (ή έβρισκαν εύκολα) τον δρόμο του δεν θα μου επιβάλεις τι θα κάνω!

Η 3η βιομηχανική επανάσταση έκανε ξανά το ίδιο, “αλλαγές συμπεριφορών”, αλλά αυτή τη φορά από μια φαρδιά, «βασιλική» οδό: την «χαρά της κατανάλωσης». Οι αλλαγές στα ήθη και στα έθιμα, στις συμπεριφορές, στις συνηθείες, στις ρουτίνες, ανάμεσα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και στα τέλη της δεκαετίας του 2010 ήταν εντυπωσιακές. Αλλά όχι καταναγκαστικές με τους παλιούς τρόπους. Καμμιά κυβέρνηση δεν επέβαλε τα κινητά και, στη συνέχεια, τα smart phones· την ιντερνετική δικτύωση· τα antisocial media· τον υγιεινισμό (αν και τον προώθησαν), όπως καμμιά κυβέρνηση δεν είχε επιβάλει νωρίτερα (στη διάρκεια της 2ης βιομηχανικής επανάστασης) την τηλεθέαση και τις μαζικές διακοπές…. Καμμία σχέση με το να επιβάλλεται σε αγροτόπαιδα ή ακόμα και παιδιά μεγαλωμένα στις περιμέτρους των πόλεων το να κάθονται ακίνητα σε καρέκλες στα σχολεία· σε ανθρώπους με ζωντανά σώματα να μένουν ακίνητοι μπροστά σε έναν ιμάντα μεταφοράς κάνοντας επί 8 ώρες την ίδια κίνηση· καμμία σχέση με την επιβολή της πειθαρχίας στο στρατό ή μέσω της πολεοδομίας.

Η «ελευθεριακότητα» των αλλαγών στις συμπεριφορές που επιτεύχθηκε στη διάρκεια της 3ης βιομηχανικής επανάστασης (με ένα know how προερχόμενο απ’ την μαζική κατανάλωση στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα…) θα σχολιάζεται κάποτε στο μέλλον απ’ τους ιστορικούς (αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι) σαν, απλά, η εισαγωγή στη βία της 4ης. Πέτυχε η 3η να εγκαθιδρύσει (μέσα στο κοινωνικό εργοστάσιο) και, σε κάθε περίπτωση, να νομιμοποιήσει «γλυκά, όμορφα κι ωραία» την διευρυμένη τεχνική, μηχανική μεσολάβηση σα (και στις) «νέες» συμπεριφορές. Έτσι ώστε στο βίαιο ξεκίνημα της 4ης οι υπήκοοι (ένα μεγάλο μέρος τους), οποιαδήποτε μικροαστικό ναρκισσισμό κι αν κουβαλάνε (: «ιδέα για τον Εαυτό» αντίστροφα ανάλογη των πραγματικών αυτοτελών ικανοτήτων και δυνατοτήτων του…) έχουν χάσει πια το έδαφος του δεν θα μου πεις εσύ τι θα κάνω! Τώρα το «σημείο στήριξής τους» (αν μπορεί να χαρακτηριστεί τέτοιο…) είναι πες μου ΕΣΥ τι να κάνω (όπου αυτό το ΕΣΥ είναι κάποια μορφή του τεχνο-γραφειοκρατικού apparatus…) κάντο όμως με τρόπο που να μου επιστρέπει να πιστεύω, να ελπίζω ότι έχω αξία… Η “σωτηρία της υγείας”, μια εξώφθαλμη καπιταλιστική, επιχειρηματική, κρατική επιχείρηση υποδούλωσης, είναι τέτοιου τύπου.
Στη θέση του «fack you, δεν θα με διατάζεις», που δεν ήταν υποχρεωτικά κάποια αντιεξουσιαστική ιδεολογία αλλά ήταν η σύγκρουση ανάμεσα σε «καινούργιες νόρμες» και «παλιές συνήθειες», έχει μπει στο «διάταξέ με, αλλά κάντο με τρόπο που να με κολακεύει»…

Κατόπιν αυτού, και πάντα απ’ το περιθώριο, μια γενική και απρόσωπη αφιέρωση: rage against the machine…