Tag: τεχνολογία

“Synthesis”

Πέμπτη 18 Ιούνη. Η microsoft (η επίσημη ναυαρχίδα του κυρ Βασίλη, του Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων) συνεργάζεται με μια ελληνική επιχείρηση media (τον sky) για την προώθηση των σκοπών της (και της ιδεολογικής συσκευασίας του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος) στο ελλαδιστάν, στην κύπρο και στη μάλτα…. Η σωστή ανάγνωση του ρήματος «συνεργάζεται» θα πρέπει να είναι πληρώνει· αν λάβει κανείς υπόψη του τα μεγέθη των δύο «εταίρων»… Και, φυσικά, οι μετέχοντες σ’ αυτήν την εκστρατεία δεν θα πρέπει να θεωρούνται αφελείς… Απ’ τον ρημαδοΚούλη ως εκείνο το «τρομερό παιδί» του MIT που έκανε ένα σύντομο πέρασμα απ’ την εντόπια σκηνή της τρομοεκστρατείας κάνοντάς μας μάθημα αυτοκαταστολής με σπυριά ρυζιού (you know who). Η συνεργασία microsoft – sky είναι ένα εγχείρημα του είδους που προβλεπόταν (στη γενικότητά του) στο σενάριο του Event 201. Απλά φαίνεται ότι ο covid-19 εκτός από λάθος αφετηρία είχε και λάθος timing. Βιάστηκε…. Εν πάσει περιπτώσεις τα “συνέδρια” προετοιμασίας συνεχίζονται με μεγαλύτερη ορμή και εξάπλωση πια….

Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο!! Όσα δεν ήταν έτοιμα (κυρίως από ιδεολογική / προπαγανδιστική άποψη) την περασμένη άνοιξη, δημιουργώντας σοβαρά «κενά πειθούς», κακό συντονισμό μεταξύ των μηχανισμών και κάποιες δυνατότητες αντι-πληροφόρησης και κριτικής, πρέπει να ετοιμαστούν για μελλοντική χρήση. Τα μαχαίρια πρέπει να είναι τέλεια ακονισμένα. Η οποία μελλοντική κρίση / χρήση, αν κρίνουμε απ’ την βιασύνη των εταιρειών του συμπλέγματος, δεν θα αργήσει. Οπότε να που ένας γίγαντας σαν την microsoft σκύβει στοργικά ακόμα και σε αμελητέες (συγκριτικά…) αγορές σαν την ελληνική, τη νοτιοκυπριακή και την μαλτέζικη (με ψήφους όμως στην ε.ε…..), για τις κοουτσάρει:

Σε μια σειρά 4 ψηφιακών επεισοδίων, κορυφαίοι στοχαστές, επιστήμονες, πολιτικοί και άνθρωποι των επιχειρήσεων συναντιούνται ψηφιακά σε μία πρωτοποριακή σύνθεση απόψεων και οραμάτων, εστιάζοντας στα πιο καίρια ζητήματα που απασχολούν την παγκόσμια κοινότητα σήμερα. Μέσα από εκτεταμένες συνεντεύξεις με τον δημοσιογράφο Παύλο Τσίμα, οι συμμετέχοντες, συμβάλλουν σε έναν γόνιμο και απαραίτητο διάλογο για το κοινό μας μέλλον, με βασικό καταλύτη την τεχνολογία, στον απόηχο πλέον της παγκόσμιας πανδημίας που όλοι βιώσαμε.

Ανάμεσά τους, ο Πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλάει για την εμπειρία των τελευταίων μηνών και τη στρατηγική της χώρας για το μέλλον, ενώ συνομιλεί με τον καθηγητή του Yale Νικόλα Χρηστάκη για τα διδάγματα της πανδημίας και την τεχνολογία ως κινητήριο δύναμη για τη χώρα και τον κόσμο ολόκληρο. Ο Dr Nassim Nicholas Taleb, ο Πρόεδρος της Microsoft Brad Smith, ο καθηγητής του ΜΙΤ Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, ο CEO της Microsoft Ελλάδας, Κύπρου και Μάλτας Θεοδόσης Μιχαλόπουλος, o Υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκος Πιερρακάκης, CEOs και επικεφαλής νευραλγικών κλάδων και οργανισμών είναι μερικά μόνο από τα πρόσωπα που συνθέτουν το πολυσυλλεκτικό μωσαϊκό του Microsoft Synthesis.

Συνεχίζοντας την τετραετή παράδοση του flagship event της εταιρίας Microsoft Summit, το οποίο αποτέλεσε τα τελευταία χρόνια ένα παραγωγικό βήμα για την τεχνολογία στη χώρα με χιλιάδες επισκέπτες, η σειρά των ψηφιακών επεισοδίων δεν αντικαθιστά το συνέδριο, αλλά υπηρετεί τον ίδιο σκοπό: να φέρει τη παγκόσμια συζήτηση γύρω από τη τεχνολογία και τις αλλαγές που φέρνει σε κάθε πτυχή της ζωής και της οικονομίας, σε πραγματικό χρόνο στη χώρα μας.

Αν νομίζετε ότι επειδή είστε κρυμμένοι σ’ αυτήν εδώ την άκρη της χερσόνησου του Αίνου και παριστάνετε τους ψόφιους κοριούς ότι θα την γλυτώσετε κάνετε μεγάλο λάθος!!!

“Prognosis”

Πέμπτη 18 Ιούνη. O covid-19, εκτός απ’ το ότι ξεκίνησε από λάθος μέρος (την κίνα) και ήρθε πριν έχει ολοκληρωθεί η προετοιμασία, είχε κάτι ακόμα χειρότερο: ήταν εξαιρετικά αδύναμος. Ήταν / είναι ο “λάθος ιός”! Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κινητοποιήθηκαν όσο πιο γρήγορα γινόταν όλοι οι διαθέσιμοι μηχανισμοί, κρατικοί, παρακρατικοί, επιχειρηματικοί, για να επωφεληθούν τα μέγιστα. Το ότι ο covid-19 ΔΕΝ ήταν ο φονιάς που θα βόλευε αλλά το ότι «φούσκωσε» με κάθε διαθέσιμο μέσο (απ’ τις «κοινές δεξεμενές» μέχρι το μηντιακό carpet bombing) για να πλησιάσει τις προδιαγραφές που χρειάζεται το βιο-πληροφορικό-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, αυτή την αιρετική άποψη την έχετε διαβάσει εδώ. Αλλά ξέρετε τι «μοίρα» έχουν οι αιρετικοί: τους ρίχνουν στη φωτιά οι πιστοί…

Να όμως που το παραδέχεται ένας mainstream «ειδικός», επαγγελματίας και βετεράνος στην υγιεινιστική τρομοκρατία! Ο 67χρονος σήμερα Michael T. Osterholm είναι επιδημιολόγος μεταδοτικών ασθενειών, έχει υπάρξει προφέσορ στο πανεπιστήμιο της Μιννεσότα, και σύμβουλος του αμερικανικού υπουργείου υγείας για θέματα βιοτρομοκρατίας στην πρώτη θητεία του Bush του Β («ηρωϊκές εποχές»!!!), μεταξύ 2001 και αρχές του 2005. Αυτός ο Osterholm κοκορεύεται πως το 2005 είχε “προβλέψει” την επόμενη πανδημία: στον σκοτεινό κόσμο της μετάβασης στην 4η καπιταλιστική βιομηχανική επανάσταση τέτοιοι “ειδικοί προφήτες” κολυμπούν σαν τους καρχαρίες στο νερό.

Σ’ ένα πρόσφατο άρθρο που συνυπογράφει στο γνωστό καθεστωτικό αμερικανικό Foreign Affairs ο Osterholm κοιτάει κι αυτός το μέλλον, όπως και κάθε κυρ Βασίλης (και όσοι εκπροσωπεί) με την διεστραμμένη αισιοδοξία του «ειδικού» της δημιουργικής καταστροφής:

… Η κοινότητα της δημόσιας υγείας ξέρει από χρόνια με βεβαιότητα ότι μια μεγάλη πανδημία έρχεται, κι ύστερα άλλη μια. Δεν υπάρχει «εάν», μόνο το «πότε»… Η τρέχουσα κρίση τελικά θα τελειώσει, είτε μόλις βρεθεί εμβόλιο, είτε μέσω της ανάπτυξης ανοσίας απ’ τον παγκόσμιο πληθυσμό…

Ωστόσο μερικές μελλοντικές μικροβιακές εκρήξεις θα είναι μεγαλύτερες και φονικότερες. Μ’ άλλα λόγια αυτή η πανδημία πιθανότατα δεν είναι η «Big One», η προοπτική της οποίας στοιχειώνει τους εφιάλτες των επιδημιολόγων και των αξιωματούχων δημόσιας υγείας παντού. Η επόμενη πανδημία θα είναι πιθανότατα ένας καινούργιος ιός γρίπης με τις ίδιες αποσταθεροποιητικές συνέπειες της πανδημίας του 1918, που έκανε τον γύρο του κόσμου 2,5 φορές σε λίγο παραπάνω από ένα χρόνο, σε διαδοχικά κύματα, σκοτώνοντας περισσότερους ανθρώπους απ’ τον άγριο και αιματηρό πόλεμο που είχε προηγηθεί…

… Να ξεκινήσουμε απ’ το ότι οι Αμερικάνοι πρέπει να αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτονται αυτήν την πρόκληση. Αν και πολλοί άθρωποι στη σφαίρα της δημόσιας υγείας δεν θέλουν να έχουν σχέση με τον στρατό – αυτοί θεραπεύουν και δεν σκοτώνουν λένε – υπάρχουν πολλά που μπορούν να μάθουν απ’ τον στρατιωτικό σχεδιασμό… Ο στρατός δεν περιμένει να κηρυχτεί ο πόλεμος για να αρχίσει να κατασκευάζει αεροπλανοφόρα, πολεμικά αεροπλάνα ή άλλα οπλικά συστήματα. Αναπτύσσει όπλα επί χρόνια, με κρατική χρηματοδότηση.

Το ίδιο είδος προσέγγισης είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη οπλικών συστημάτων για να πολεμήσουμε πιθανές πανδημίες. Το να στηριζόμαστε μόνο στην αγορά και στον ιδιωτικό τομέα είναι δρόμος προς την αποτυχία, επειδή σε πολλές περιπτώσεις δεν θα υπάρχει άλλος πελάτης απ’ την κυβέρνηση για να χρηματοδοτήσει και την ανάπτυξη και την παραγωγική διαδικασία. Αυτό αποδεικνύεται ιδιαίτερα αληθινό όταν η κουβέντα έρχεται στην ανάπτυξη φαρμάκων, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει πανδημία. Για τα περισσότερα απ’ τα πιο κρίσιμα φάρμακα, μια προσέγγιση με οδηγό την αγορά που στηρίζεται στις ιδιωτικές φαρμακοβιομηχανίες απλά δεν δουλεύει….

Πολλά είναι που διδάσκει τους φίλους της καραντίνας αυτός ο ειδικός, δεν συμφωνείτε; Τελικά ο covid-19 δεν είναι ο Ιός ο Αναμενόμενος (απογοήτευση…)· δεν ήταν ο Big One (σνιφ….)· αλλά πού θα πάει; Θα έρθει ένας επόμενος!!! Επιπλέον, χρειάζεται η συνεργασία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (αυτό που στην γενική του εφαρμογή της ονομάζουμε νεοκρατισμό) για όλη την διαχείριση αυτού του «πολέμου»: απ’ την προετοιμασία των όπλων μέχρι την (πολύ σημαντική) προετοιμασία των πληθυσμών…

Να λοιπόν που η εταιρεία του κυρ Βασίλη δεν πετάει τα λεφτά της…

Προειδοποιήσεις

Πέμπτη 18 Ιούνη. Η Naomi Klein είναι ιδιαίτερα γνωστή (και) στα μέρη μας, ειδικά χάρη στο βιβλίο Το δόγμα του σοκ (The Shock Doctrine, 2007). Δημοσιογράφος / ακτιβίστρια ιδιαίτερα συνδεδεμένη με το «φαινόμενο της αντιπαγκοσμιοποίησης», θα πρέπει να είχε πάμπολλους οπαδούς στα μέρη μας, ειδικά στη λεγόμενη «αριστερά». Σήμερα οι περισσότεροι από δαύτους δεν θα ήθελαν καν να την ξέρουν: γράφει περίεργα πράγματα που χαλάνε τη μανέστρα της πανηγυρικής κατάφασης στα αντιcovid-19 πραξικοπήματα…

Σ’ ένα άρθρο της (intercept, 8 Μάη 2020) με τίτλο Screen New Deal (: το new deal της επιτήρησης) γράφει με αφορμή την πρόσκληση απ’ τον κυβερνήτη της Ν. Υόρκης Andrew Cuomo διάφορων τεχνοσωτήρων για το μετα-covid 19 μέλλον, μεταξύ άλλων κι αυτά:

… «Πρώτες μας προτεραιότητες» είπε ο Schmidt [πρώην ceo της google, ένας απ’ τους σωτήρες / διαμορφωτές του μέλλοντος] «εστιάζουν στην τηλε-υγεία, στην εκπαίδευση από απόσταση και στην ευρυζωνικότητα… Πρέπει να βρούμε λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα και να επιταχυνθούν, και να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία για να βελτιώσουμε τα πράγματα», Ας μην υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι οι σκοποί του πρώην διευθυντή της google είναι εντελώς αγαθοεργοί, αφού το video πίσω του είχε ένα πλαίσιο με χρυσά φτερά αετού.

Μόλις μια μέρα νωρίτερα ο Cuomo είχε ανακοινώσει μια παρόμοια συνεργασία με το ίδρυμα Bill και Meninda Gates, για την ανάπτυξη ενός «εξυπνότερου εκπαιδευτικού συστήματος». Αποκαλώντας τον Gates «οραματιστή», ο Cuomo είπε ότι η πανδημία δημιούργησε «μια στιγμή στην ιστορία όπου μπορούμε να ενσωματώσουμε και να αναπτύξουμε τις ιδέες του Gates … όλα αυτά τα κτίρια, όλες αυτές οι αίθουσες – τι τα θέλουμε με την τεχνολογία που έχουμε;» αναρωτήθηκε, προφανώς ρητορικά.

Μπορεί να χρειάστηκε κάποιος χρόνος για να φανεί, αλλά έχει αρχίσει να αναδύεται κάτι που μοιάζει σαν συνεκτικό Πανδημικό Δόγμα του Σοκ. Πείτε το «new deal επιτήρησης». Πολύ περισσότερο υπερτεχνολογικό απ’ οτιδήποτε έχουμε δει σε προηγούμενες φυσικές καταστροφές, το μέλλον που ορμάει πάνω στα κορμιά αντιμετωπίζει τις προηγούμενες εβδομάδες της φυσικής μας απομόνωσης όχι σαν μια επώδυνη αναγκαιότητα για να σωθούν ζωές, αλλά σαν ένα ζωντανό εργαστήριο για ένα διαρκές – και με υψηλή κερδοφορία – μέλλον μη-επαφών.

Η Anuja Sonalker, ceo της Steer Tech, μιας εταιρείας του Maryland που πουλάει τεχνολογία αυτόματου παρκαρίσματος, συνόψισε πρόσφατα το ζουμί της καινούργιας ιο-προσωποποίησης. «Έχει αρχίσει ένα διακριτό ζέσταμα στις τεχνολογίες με μικρότερη ανθρώπινη συμμετοχή, σε τεχνολογίες μη επαφής» είπε. «Οι άνθρωποι είναι βιολογικά επικίνδυνοι, οι μηχανές όχι».

Είναι ένα μέλλον στο οποίο τα σπίτια μας δεν θα ξαναείναι ποτέ οι αποκλειστικοί προσωπικοί μας χώροι αλλά θα είναι επίσης, μέσω της πολύ γρήγορης ψηφιακής συνδεσιμότητας, τα σχολεία μας, τα ιατρεία μας, τα γυμναστήριά μας και, αν έτσι αποφασίσει το κράτος, οι φυλακές μας. Φυσικά, για πολλούς από εμάς, αυτά τα ίδια σπίτια είχαν γίνει ήδη τόποι ατελείωτης δουλειάς και οι βασικοί χώροι της διασκέδασής μας, πριν την πανδημία, και η επιτήρηση / αιχμαλωσία «στην κοινότητα» είχε ήδη εκτοξευτεί. Αλλά στο μέλλον, με βιαστικές ενέργειες, όλες αυτές οι τάσεις θα επιταχυνθούν εξαιρετικά…

Άλλο να υποστηρίζει η ασταμάτητη μηχανή ότι η ιδεολογία / νομιμοποίηση των πραξικοπημάτων και των γενικευμένων υγιεινιστικών απαγορεύσεων ήταν η εμπέδωση της “αλήθειας” ότι οι κοινωνικές σχέσεις είναι μολυσματικές, κι άλλο να λέει μια τεχνο-ceo ότι «οι άνθρωποι είναι βιολογικά επικίνδυνοι…» ε;

Ένα μόνο ερώτημα, κατάλληλο και για τους φίλους της καραντίνας: είναι κι όλα αυτά τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος «συνωμοσιολόγοι»; Ή απλά έχουν νικήσει (ως ένα βαθμό…) και μιλούν ωμά;

Και τα μάτια σας τετρακόσια!

Δευτέρα 8 Ιούνη. Το νοτιοκορεάτικο σύμπλεγμα κράτους / κεφάλαιου αξιοποίησε γρήγορα και αποτελεσματικά την ευκαιρία του covid-19. Το σίγουρο είναι ότι από τεχνολογική άποψη ανήκει στην παγκόσμια πρωτοπορεία· σ’ αυτό που στη δύση λέγεται το κέντρο του καπιταλισμού έχει μετατοπιστεί ανατολικά.

Δυο μικρές ενδείξεις του καινούργιου θαυμαστού κόσμου που έρχεται. Η πρώτη είναι νοτιοκορεάτικη, μοιάζει «παιχνιδιάρικη», αλλά οι προοπτικές της είναι πολύ πιο σοβαρές. Τα γυαλιά επαυξημένης πραγματικότητας της εταιρείας LGU+, που έχουν κατασκευαστεί σε συνεργασία με την κινεζική Nreal, φέρνουν το είδος «οθόνη» ακριβώς μπροστά στα μάτια… (Για να μην υπάρχει περισπασμός, δηλαδή σωτηρία!..) Τοποθετώντας την «εικονική πραγματικότητα» μέσα στην κανονική, σε μια σχέση «συμβίωσης». Κι όποιος καταφέρει να θυμάται στο μέλλον τι είναι όντως πραγματικό … θα θεωρείται “αρχαιολόγος”!

Το ότι το πιο κάτω διαφημιστικό trailer απευθύνεται σε gamers οφείλεται απλά στο γεγονός ότι οι gamers (και σίγουρα οι νοτιοκορεάτες!) είναι ένα συμπαγές target group που αγκαλιάζει τέτοιες καινοτομίες…

Στο επόμενο παράδειγμα όμως η 4η βιομηχανική επανάσταση είναι καλοδεχούμενη! Η OrCam MyEye 2 είναι ένας μικροϋπολογιστής με κάμερα και εκπομπή ήχου, που μπορεί να γίνει κυριολεκτικά τα «μάτια» για τους ανθρώπους που είναι τυφλοί ή έχουν σοβαρά προβλήματα όρασης. Χρησιμοποιώντας τεχνητή νοημοσύνη διαβάζει οτιδήποτε υποδεικνύει το δάκτυλο του χρήστη (μετατρέποντάς το σε ηχητικό text), αναγνωρίζει έως και 100 άτομα (τα πρόσωπα των οποίων ο χρήστης έχει αποθηκεύσει στον σκληρό της OrCam) με face recognition τεχνολογία, αναγνωρίζει διάφορα εμπορεύματα, χαρτονομίσματα, εμπόδια στο δρόμο και πολλά άλλα, σε πραγματικό χρόνο. Υπακούει σε 20 τουλάχιστον διαφορετικές φωνητικές εντολές, λειτουργεί αυτοτελώς (δεν χρειάζεται σύνδεση με το διαδίκτυο, άρα δεν μεταφέρει τα data…), και μπαίνει εύκολα πάνω σε οποιονδήποτε σκελετό γυαλιών.

Μην αγαπήσετε όμως με πάθος την τεχνολογία “αναγνώρισης προσώπου”!!! Εκτός απ’ τους τυφλούς που την χρειάζονται πράγματι, κατά κόρον την χρησιμοποιούν ήδη τα ανοικτομάτικα κράτη – υπέρ της γενικευμένης επιτήρησης.

Ιχνηλάτηση

Τρίτη 2 Ιούνη. Ακούγεται οικείο; Ναι. Η αστυνομία της Μιννεσότα χρησιμοποιεί μεθόδους contact-tracing για να εντοπίσει ταραξίες διαδηλωτές… Καταλαβαίνετε: είναι κάτω απ’ αυτό το όνομα που προτείνεται η ψηφιακή υγιεινιστική συνήθεια, για την μετα-πραξικοπηματική «νέα κανονικότητα». Μόνο που η υγεία δεν είναι εκείνων που νομίζουν…

Μα έχουν εγκαταστήσει οι αμερικάνοι στα κινητά τους εφαρμογές τύπου “stop covid” σαν αυτές που λανσάρονται στας ευρώπας (π.χ. την γαλλία); Όχι φυσικά! Απλά, πολύ απλά, η ιχνηλάτηση δεν χρειάζεται ούτε συγκαταθέσεις ούτε εφαρμογές που απλά εκμαιεύουν συγκαταθέσεις! Γίνεται κι αλλιώς. Γι’ αυτό και η μπατσαρία στη Μιννεσότα ανακοίνωσε μεν όλο υπερηφάνεια ότι είναι τεχνολογικά εξοπλισμένη, αλλά δεν μπήκε σε λεπτομέρειες. Ίσως επειδή υπάρχει (τυπικά) ζήτημα ιδιωτικότητας…

Όμως υπάρχει ακόμα τέτοιο πράγμα σαν την ιδιωτικότητα, στ’ αλήθεια, όταν ο μηχανικός ρουφιάνος έχει γίνει ων ουκ άνευ για την καθημερινή ζωή; Εκείνος ο έρμος ο Snowden έχει ξελαρυγκιαστεί να προειδοποιεί ότι τα κίνητα μόνο με την ιδιωτικότητα δεν είναι συμβατά.

Ίσως έχει ξεπεραστεί η ιδιωτικότητα… Ή ίσως το πάθος για την μεσολαβημένη «επικοινωνία» είναι το δυνατότερο κελί….

Viva Macron!!

Σάββατο 30 Μάη. Το τέλος του φυσικού αποκλεισμού των υπηκόων (για το καλό της υγείας τους πάντα!), με την τρομοεκστρατεία, τις καθολικές απαγορεύσεις, τις καραντίνες, είναι η αρχή της ηλεκτρονικά μεσολαβημένης κοινωνικής αποξένωσης. Ο φυσικός αποκλεισμός θα μείνει, φυσικά, στη φαρέτρα του καθολικού ελέγχου (του κοινωνικού εργοστάσιου) σαν μόνιμη απειλή για τα χειρότερα: φτιάχτηκε η απαραίτητη κοινωνική μνήμη, συνεπώς τώρα υπάρχει η ανάμνηση της τρομακτικής τιμωρίας…

Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron εγκαινίασε το πρώτο βήμα αυτής της δεύτερης φάσης: την χρήση μιας εφαρμογής (για κινητά) «έγκαιρης προειδοποίησης». Η Commission nationale de l’informatique et des libertés, η γαλλική «εθνική επιτροπή» για την προστασία των προσωπικών δεδομένων, έδωσε την συγκατάθεσή της (αλλοίμονο…), οπότε όλα πάνε πρίμα. Άλλωστε είναι για καλό σκοπό. Λέγεται Stop Covid…

Το «κατέβασμα» της εφαρμογής είναι «εθελοντικό» σ’ αυτή τη φάση (οι εξηγήσεις για τα εισαγωγικά πιο κάτω). Αν έχει αυτήν την εφαρμογή στο κινητό του, ο χρήσης θα παίρνει ειδοποίηση αν, σε απόσταση μικρότερη από ένα μέτρο και για χρονικό διάστημα πάνω από 15 λεπτά, βρίσκεται άτομο που επίσης έχει την εφαρμογή και (έχοντας κάνει τεστ) είναι «θετικό». Όποιος λαμβάνει τέτοια ειδοποίηση θα θεωρείται «ύποπτος» και θα πρέπει να περιορίσει τις κινήσεις του, να φοράει μάσκα παντού, και να κάνει άμεσα τεστ. Αν βγει θετικός, με έναν κωδικό που θα του δώσει ο γιατρός, θα αυτο-δηλώνεται άρρωστος, έτσι ώστε να βαράνε ψηφιακές καμπάνες και κουδούνια κάθε φορά που θα πλησιάζει άλλον / άλλη (με την εφαρμογή).

Με δυο λόγια αυτή η εφαρμογή, που διαφημίζεται σαν «εθελοντική», «ανώνυμη», και «χωρίς καταγραφή της θέσης – geolocation – του καθενός», είναι ταυτόχρονα «μέτρο αυτο-προστασίας» και «καθήκον εξομολόγησης»…

Είναι σαφές ότι πέρα απ’ τον «εθελοντισμό» του πράγματος, ούτε ανωνυμία υπάρχει, ούτε απουσία χωρικού (και χρονικού) προσδιορισμού. Όλα τα κινητά είναι «επώνυμα», και όλα είναι ρουφιάνοι θέσης ακόμα κι όταν είναι κλειστά: επικοινωνούν πάντα με τις κοντινότερες κεραίες…. Συνεπώς, το ότι δεν θα υπάρχουν έξτρα data απ’ αυτήν την εφαρμογή (τα οποία σίγουρα θα μπορούν να τα συγκεντρώσουν οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας) είναι κάτι που μόνο τους άσχετους προορίζεται να πείσει. Που ίσως είναι πολλοί…

Ο «εθελοντισμός»; Αυτός σ’ αυτή τη φάση φαίνεται αληθινός… Μόνο που έτσι δεν γίνεται δουλειά!!! Δεν μπορεί να ελεγχθεί ούτε ο πληθυσμός συνολικά, ούτε η κατάσταση της υγείας του γενικά, ούτε οι «συγκεντρώσεις υποψήφιων δολοφόνων» (covid-19 positive) με … εθελοντικό τρόπο!!!

Κρίνουμε, λοιπόν, σ’ αυτήν την φάση της εγκαθίδρυσης της ψηφιακής παρακολούθησης, σε κοινωνίες που έχουν ακόμα κάποιες ευαισθησίες σχετικά με τα προσωπικά τους δεδομένα και την ιδιωτικότητα (όπως η γαλλική) η μορφή-κράτος επιδιώκει τα εξής. Πρώτον, να διαμορφώσει την μάζα των εθελοντικά υποτελών, καταγράφοντάς τους έναν προς έναν. Αυτή η μάζα είναι οι «κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες» της digital φάσης – μιας φάσης που δεν θα είναι προσωρινή, όπως ο κατ’ οίκον εγκλεισμός, αλλά διαρκείας… Είναι εκείνοι που θα γίνουν επιχείρημα, αργότερα, κατά των «ανεύθυνων», που δεν έκαναν το εθελοντικό τους καθήκον… Είναι αυτή η μάζα που, κάποια στιγμή στο όχι μακρινό μέλλον, θα στηρίξει («εθελοντικά κι αυθόρμητα») την υποχρεωτική χρήση αυτής της εφαρμογής, και όποιας άλλης, από όλους. (Ανάλογος ήταν ο ρόλος της μάζας των φίλων της καραντίνας στην προηγούμενη φάση…).

Δεύτερον, θα γίνει η τεχνική δοκιμή του συστήματος, σε πραγματικούς χώρους / χρόνους, και σε κάποια αξιόλογη έκταση. Χρειάζονται τέτοιες δοκιμές, αφού αυτά τα συστήματα είναι καινούργια στην εφαρμογή τους.

Τρίτον, δημιουργούνται οι ιδεολογικές προϋποθέσεις για την καθιέρωση της «ψηφιακής πιστοποίησης υγείας», με χρήση passport – και όχι μόνο για τα αεροδρόμια. Για παράδειγμα είναι εύκολο να εντοπίζονται εκείνοι που ενώ «έλαβαν προειδοποίηση» στο κινητό τους (ότι διασταυρώθηκαν μ’ έναν δολοφόνο…) δεν έκαναν τα επόμενα υποχρεωτικά βήματα, και ειδικά το τεστ. Μ’ έναν τρόπο που δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί, αρκεί μια τέτοια προειδοποίηση για να εγκαινιαστεί η ψηφιακή καταγραφή στο κινητό όσων την έχουν πάρει της συμπεριφοράς και της υγείας τους για τις επόμενες εβδομάδας. Έκαναν τεστ; (αυτό θα μπαίνει στη βαση δεδομένων των νοσοκομείων) Βγήκαν αρνητικοί; Βγήκαν θετικοί; Τι έκαναν μετά στη δεύτερη περίπτωση; Έκατσαν σπίτι τους (αυτο-καραντίνα) ή κυκλοφορούσαν; Κλπ… (Θα τολμούσαμε να φανταστούμε ακόμα και ψευδείς προειδοποιήσεις – για χάρη όλων των υπόλοιπων. Αλλά θα μας πείτε υπερβολικά καχύποπτους…)

Μακάρι να μην υπάρξουν “εθελοντές”… Αλλά αυτό είναι απίθανο…

Η λοξή εξέλιξη

Σάββατο 30 Μάη. Πριν λίγες ημέρες το ψόφιο κουνάβι τιτίβισε ότι η “επιστολική ψήφος είναι ευκαιρία για νοθεία” – ενόψει των προεδρικών εκλογών του Νέμβρη. Έχει τους καϋμούς του ο άνθρωπος! Οι αλγόριθμοι του twitter κρέμασαν κουδούνια στο προεδρικό τιτίτιβισμα, ως ελεγχόμενο για «διασπορά ψευδών πληροφοριών». Το ψόφιο κουνάβι τα πήρε, γιατί φαίνεται ότι αυτοί οι αλγόριθμοι έχουν ακόμα μια πολιτική μάλλον παρά τεχνική αδυναμία: δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις επίσημες, καθεστωτικές, επιτρεπτές παπαριές απ’ τις υπόλοιπες. Κι όταν ένα ψόφιο κουνάβι θυμώνει…

Χτες ξανατιτίβισε. Αυτή τη φορά απειλώντας ότι θα στείλει τον στρατό να πυροβολεί τους διαδηλωτές / looters στη Μιννεάπολη. Και πάλι οι αλγόριθμοι του twitter αστόχησαν: κρέμασαν κουδούνια στο εν λόγω προεδρικό τιτίβισμα, ότι προάγει την βία.

Ε, αυτό ήταν! Το ψόφιο κουνάβι, σαν πρόεδρος που φοράει παντελόνια, υπέγραψε ένα διάταγμα… που δεν λέει ότι «τα ψόφια κουνάβια επιτρέπεται να λένε ό,τι γουστάρουν» (όπως θα περίμενε κανείς…), αλλά που κάνει πράξη εκείνο που είχε ειπωθεί στις 18 Οκτώβρη του 2019, στο Event 201: ακυρώνει την αμερικανική νομοθεσία του 1996, που εξασφάλιζε την νομική ουδετερότητα των εταιρειών παροχής υπηρεσιών στο internet σε σχέση με τα περιεχόμενα που διακινούν οι χρήστες αυτών των υπηρεσιών!

Η παράγραφος 230 εκείνου του ευρύτερου νόμου για τις τηλεποικοινωνίες προέβλεπε ότι κανένας πάροχος ή χρήστης μιας διαδικτυακής ηλεκτρονικής υπηρεσίας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σαν εκδότης ή εκφωνητής οποιασδήποτε πληροφορίας που προέρχεται από άλλον πάροχο πληροφοριών… Αυτό σήμαινε πως οι εταιρείες (π.χ. η google) είχαν έκτοτε νομική ασυλία (δηλαδή «ουδετερότητα») για το όποιο περιεχόμενο διακινούνταν απ’ τα δίκτυά τους. Εκείνο που επέτρεπε η παράγραφος 230 στις εταιρείες ήταν να επέμβουν «κόβωντας» αν παραβιάζονται οι εταιρικές προδιαγραφές, υπό την προϋπόθεση ότι το «κόψιμο» γίνεται καλόπιστα… (Σ’ αυτές τις εταιρικές διακριτικές δυνατότητες περιλαμβανόταν και η προσφυγή στην εταιρεία, με αίτημα «κοψίματος» κάποιου εναντίον περιεχομένου για το οποίο μπορούσε να αποδείξει ότι τον βλάπτει προσωπικά…)

Εκείνη η εξαίρεση επέτρεψε την εκρηκτική διεύρυνση του internet. Αφού, λοιπόν, αυτό έχει ολοκληρωθεί (κι αφού έχουμε μπει στην 4η βιομηχανική επανάσταση…), η ασυδοσία τέλος! Το ψόφιο κουνάβι, θυμωμένο απ’ τους αδιακρισία των αλγόριθμων του twitter, αποφάσισε ότι το (αντι)social μήντιο είναι «εκδότης» και όχι «πλατφόρμα».

Πράγμα που σημαίνει ότι έχει πλήρη νομική ευθύνη και για αυτά που επιτρέπει να κυκλοφορούν στις λεωφόρους του, αλλά και για αυτά που απαγορεύει: αν, για παράδειγμα, ξανακρεμάσει κουδούνια στον πρόεδρο των ηνωμένων πολιτειών της αμερικής θα φάει ξεγυρισμένη μήνυση! Αλλά και αν αφήσει ασύδοτους τους αντιπάλους του, το ίδιο θα πάθει… Και μιλώντας γενικά: το traffico στο internet αποκτάει αυστηρούς τροχονόμους: τα κράτη (το ψοφιοκουναβιστάν είναι δεύτερο, εφόσον προηγείται το Πεκίνο!) και τις νομοθεσίες τους. Συμπεριλαμβανόμενων των νομοθεσιών «έκτακτης ανάγκης», που έχουν κάθε λόγο να μονιμοποιηθούν…

Αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε! (Και εμείς επίσης….)

Το διπλό αφεντικό 15

Τρίτη 26 Μάη. Είναι, λοιπόν, η υγιεινιστική ανεργία η παράπλευρη απώλεια ευγενέστατων κατά τα άλλα σκοπών που θα πρέπει να είναι σεβαστοί (μαζί με τις «παράπλευρές» τους); Είναι η ανάδυση του διπλού αφεντικού, η εκτεταμένη προσθήκη δηλαδή της μορφής – κράτους σαν στρατηγικού παράγοντα στη ρύθμιση της «αγοράς εργασίας» το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της παράπλευρης απώλειας των κατά τα άλλα ευγενέστατων σκοπών; Ο πόλεμος (είτε κατά αόρατων είτε κατά ορατών εχθρών) τέλειωσε; Τώρα θα απολαύσουμε την ειρήνη; Όχι. Θα συνεχιστεί… Οπότε; Το μόνο που μας απομένει είναι η … περίθαλψη; Και η κατάθλιψη;

Ιδού, λοιπόν, μια απ’ τις τρέχουσες εκτιμήσεις (απ’ το site forin.gr) – οι τονισμοί με υπογράμμιση δικοί μας:

Τίτλος: Η πανδημία covid-19 ενδέχεται να επιταχύνει την αυτοματοποίηση της εργασίας στην ευρώπη.

Κείμενο: Την εκτίμηση ότι η πανδημία covid-19 ενδέχεται να επιταχύνει την αυτοματοποίηση της εργασίας στην ευρώπη, ιδίως για τις θέσεις εργασίας που απαιτούν μεσαίες δεξιότητες, σε τομείς που θεωρούνται πιο ευάλωτοι στη χρήση της τεχνολογίας κι άρα στην αντικατάσταση εργαζόμενων από ρομποτικά συστήματα, διατυπώνει, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο εμπειρογνώμοντας του Ευρωπαϊκού Κέντρου για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Κατάρτισης (Cedefop) Ηλίας Λιβανός.

Για τη διατύπωση της εκτίμησης αυτής, ο κ. Λιβανός συνδύασε στοιχεία από το δεύτερο ενημερωτικό σημείωμα της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO) για τις επιπτώσεις της πανδημίας στην αγορά εργασίας και από την πιο πρόσφατη μελέτη πρόβλεψης δεξιοτήτων του Cedefop (2020), με τις απαραίτητες προσαρμογές και αναγωγές, καθώς η τελευταία είχε ολοκληρωθεί πριν ενσκήψει η covid-19.

“Σύμφωνα με τη μελέτη πρόβλεψης δεξιοτήτων του Cedefop για το 2020, σε τομείς όπου η επίπτωση της πανδημίας στην οικονομική δραστηριότητα είναι μέση προς υψηλή και υψηλή, περίπου το ένα πέμπτο, έως και ένα τέταρτο των νέων θέσεων εργασίας, που αναμένεται να δημιουργηθούν ως το 2030 αντιμετωπίζουν ρίσκο αυτοματοποίησης. Αυτό αντιστοιχεί σε 1,4 εκατ. θέσεις εργασίας στην ΕΕ των 27 κρατών – μελών» σημειώνει και προσθέτει: «καθώς οι κοινωνίες παλεύουν για να ανταποκριθούν στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει η πανδημία, σε όρους κοινωνικοποίησης, αγορών και εργασίας, αναδύεται το ερώτημα κατά πόσον αυτός ο νέος τρόπος ζωής ήρθε για να μείνει και αν η τεχνολογία θα είναι από εδώ και πέρα ο προτιμώμενος τρόπος για να κάνουμε πράγματα».

…

Όπως αναφέρεται στο προαναφερθέν ενημερωτικό σημείωμα της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO), το πλήρες ή μερικό lockdown των οικονομιών λόγω πανδημίας, επηρεάζει σήμερα πάνω από 2,7 δισεκατομμύρια εργαζόμενους ανά τον πλανήτη ή περίπου το 81% του εργατικού δυναμικού παγκοσμίως.

Λόγω απουσίας άλλων στατιστικών στοιχείων, οι αλλαγές στον συνολικό χρόνο απασχόλησης των ανθρώπων, που αντανακλούν τόσο τις απολύσεις, όσο και τις προσωρινές μειώσεις στον χρόνο εργασίας, δίνουν πιο ξεκάθαρη εικόνα της ζοφερής πραγματικότητας στην αγορά εργασίας, επισημαίνει η ILO.

Εξηγεί ότι, χρησιμοποιώντας αυτή την προσέγγιση, οι ώρες εργασίας εκτιμάται ότι θα μειωθούν στον πλανήτη κατά 6,7% στο δεύτερο τρίμηνο του 2020, μείωση ισοδύναμη με 195 εκατομμύρια εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης.

…

Με βάση τις εκτιμήσεις της ILO, 1,25 δισεκατομμύρια εργαζόμενοι ή σχεδόν το 38% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού, απασχολούνται σε τομείς που αντιμετωπίζουν κάθετη πτώση της παραγωγής και παρουσιάζουν ισχυρό κίνδυνο εκτόπισης εργαζομένων…

Μπορεί τα μεγέθη να ανήκουν στην ίδια κατηγορία «υπολογισμού μέσω ηλεκτρονικών μοντέλων» στην οποία ανήκε και η Αποκάλυψη που θα προκαλούσε ο covid-19… Ωστόσο η καθεστωτική ILO ψιθυρίζει κάτι που είναι πολύ κοντύτερα στην καπιταλιστική πραγματικότητα από οποιοδήποτε νούμερο με πολλά μηδενικά: για τον χρόνο εργασίας πρόκειται (και μαζί, όπως πάντα, για την τιμή του εμπορεύματος «χρόνος εργασίας» / εργατική δύναμη).

Κοινότοπο! Στην καθεστωτική «καθημερινή», στις 23 Μάη, κάτω απ’ τον τίτλο θα χαθούν για πάντα 16 εκατ. θέσεις εργασίας στις ηπα, μπορούσε να βρει κανείς την επιβεβαίωση (για τον αμερικανικό καπιταλισμό) – ο τονισμός δικός μας:

… Ορισμένοι οικονομολόγοι θεωρούν… πως ο φόβος του κινδύνου που εγκυμονούν η εγγύτητα και η κοινωνική επαφή μπορεί να επισπεύσει τη στροφή στον αυτοματισμό. Θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, κυρίως για χαμηλόμισθους που θα μεταφέρουν και θα παραδίσουν παραγγελίες, θα συντηρούν αποθήκες και θα καθαρίζουν. Θα είναι πολύ περισσότερες, όμως, οι θέσεις εργασίας που θα χαθούν.

Έχετε αμφιβολίες για το πόσο «ιαματικές» ήταν οι οδηγίες της τρομοεκστρατείας, η κοινωνική αποξένωση για παράδειγμα, οι «καπιταλιστικές διακοπές», και για το υπέρ τίνος την υγεία δούλεψαν και δουλεύουν; Έχετε αμφιβολίες για την άπειρη μυωπία (για να μην πούμε βλακεία…) που κεφαλαιοποιήθηκε χάρη στην ένωση φίλων της καραντίνας;

(συνέχεια στα επόμενα)

Αρχίζει το ματς

Σάββατο 16 Μάη. Το γερμανικό πρωτάθλημα αρχίζει σήμερα· το πρώτο μετα covid – άρα μ’ ένα ιστορικό (πέρα απ’ το ποδοσφαιρικό) βάρος. Οι κερκίδες θα είναι άδειες ως το τέλος επειδή η τιμωρία είναι βαριά… Και οι τηλεθεατές, συμπεριλαμβανόμενων κι εκείνων των πιστών που θα πήγαιναν οπωσδήποτε στο γήπεδο, θα είναι το υλικό ενός απ’ τα πειράματα που ενδιαφέρουν πολύ τους ειδικούς (και τις επιχειρήσεις) της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Το ποδόσφαιρο είναι γηπεδική ατμόσφαιρα. Γι’ αυτό η έδρα είναι “έδρα”! Ως τώρα ο τηλεθεατής έπαιρνε μια τζούρα απ’ αυτήν, έστω τηλε. Τώρα αυτή πρέπει να ανακατασκευαστεί τεχνητά – αν είναι οι τηλεθεατές να μην ακούνε κάθε κλωτσιά της μπάλας. Οι παίκτες απαγορεύεται να αγκαλιαστούν για να πανηγυρίσουν τα γκολ· πώς θα είναι να συμπεριφέρεται η ομάδα, πηγαίνοντας προς την σέντρα, σα να βγήκε από ένα επίπονο δ.σ. εταιρείας; Πόσο feeling θα μείνει;

Οι ποδοσφαιρικές εταιρείες (αλλά και οι τηλεοπτικές) κάνουν τα πρώτα άτσαλα βήματα να μπαλώσουν το κενό. Το sky tv (που μεταδίδει αγώνες της bundesliga) υπόσχεται στους θεατές του ότι θα υπάρχει «ήχος κερκίδας» στη σημερινή πρεμιέρα Σάλκε – Ντόρτμουντ…. Το λιγότερο αδέξιο, για να μην πούμε θλιβερό όταν πλάνα θα δείχνουν ένα άδειο γήπεδο. Η Borussia του Μονάχου υπόσχεται ότι στα εντός έδρας θα γεμίζει τις κερκίδες με χαρτονένιους οπαδούς – άλλη θλίψη. Το κοινό θα τα απορρίψει και τα δύο αν γίνουν – οπότε πάμε παρακάτω…

Υπάρχει μια τεχνολογία που είναι διαθέσιμη, αν και θα χρειαστεί κάποια εξέλιξη. Eίναι το green box, που «μοντάρει» οποιαδήποτε κινούμενη φιγούρα πάνω σε οποιοδήποτε περιβάλλον. Θα ήταν δυνατόν οι λήψεις απ’ τα γερμανικά ταρτάν να μονταριστούν πάνω σε πλάνα απ’ τις κερκίδες περσινών (ή και παλιότερων) αγώνων των ίδιων ομάδων, και αντίστοιχα να μονταριστούν οι πανηγυρισμοί (των κερκίδων) για τα γκολ; Σα να λέμε: το ματς να είναι κανονικό και οι κερκίδες αρχείου;

Για τους τηλεθεατές βρε αδερφέ – οι ποδοσφαιριστές είναι επαγγελματίες, οπότε θα κάνουν την δουλειά τους… Και όταν θα πάνε σπίτι τους θα δουν κι αυτοί το ματς (σε επανάληψη) απ’ την τηλεόραση…

Αν όχι λογιστική θανάτου τότε τι; (2)

Σάββατο 16 Μάη. Έχει γίνει γνωστός πια. Είναι απ’ τους αναγνωρισμένους “ειδικούς”: καθηγητής κλινικής φαρμακολογίας στην ιατρική του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Δεν είμαστε οπαδοί του Δημήτρη Κούβελα – δεν είμαστε οπαδοί κανενός! Όταν όμως λέγονται λογικά πράγματα, τα οποία έχουμε ήδη υποδείξει, πράγματα που είναι απτά απ’ την καθημερινή εμπειρία του καθενός / της καθεμιάς και χαλάνε την σούπα της νεκροπολιτικής, καλό είναι να τα έχουμε υπόψη. Τα παρακάτω είναι αποσπάσματα από ραδιοφωνική συνέντευξη (οι τονισμοί δικοί μας):

…. Το πρόβλημα το δικό μας είναι ότι όταν χορηγούμε φάρμακα εν πολλοίς μη εγκεκριμένα, αυτό σημαίνει φάρμακα εκτός ένδειξης, όπως είναι όλα αυτά που δοκιμάστηκαν στην πανδημία, στον κορονοϊό, τα οποία δεν βοηθάνε ιδιαίτερα, για την ακρίβεια δεν έχουμε ιδέα κατά πόσο ίσως θα βοηθούσαν, αυτό που μας χρειάζεται είναι απόλυτη καταγραφή του γεγονότος. Δηλαδή δεν με ενδιαφέρει μόνο αν κάποιος έχει κορονοιό και πέθανε… θα με ενδιάφερε ποιοί απ’ αυτούς πήραν θεραπεία, τι θεραπεία πήραν, και αν πέθαναν περισσότεροι απ’ την θεραπεία ή λιγότεροι. [Αλλιώς] δεν καταλαβαίνω αν το φάρμακο δουλεύει. Δηλαδή θα έπρεπε να έχω τους πληθυσμούς και να μην πεθάνουν όλοι από κορονοϊό. Θα έπρεπε να ξέρω ποιοί πέθαναν με κορονοϊό χωρίς θεραπεία, με κορονοϊό με ποιά θεραπεία, και ποιά θεραπεία είχε το βέλτιστο αποτέλεσμα. Αν λοιπόν όλοι οι θάνατοι καταγράφτηκαν σαν θάνατοι από τον κορονοϊό και όχι σαν δηλητηρίαση από ένα φάρμακο, εμένα δεν με βοηθάει επιστημονικά ποιό φάρμακο θα ήταν αυτό που την επόμενη μέρα θα μας βοηθούσε.

… Δεν βοηθάει καθόλου. Θα έπρεπε όλοι οι θάνατοι από φάρμακο να αναφέρονται. Υπάρχει ένα παγκόσμιο δίκτυο, που η έδρα του είναι στην Ουψάλα, που αναφέρουμε τις ανεπιθύμητες [παρανέργειες]. Ακόμα και μπιμπίκι να βγάλει κάποιος πρέπει να αναφέρεται. Όταν τώρα μιλάμε για θάνατο, προφανέστατα θα έπρεπε να αναφέρεται. Γιατί με ενδιαφέρει πάρα πολύ αν τα φάρμακα αυτά μας πέθαναν ή μας έζησαν, και με ποιο τρόπο…. Για παράδειγμα τα φάρμακα, η πλειοψηφία αυτών που χρησιμοποιήθηκαν, δημιουργούν μια συγκεκριμένου τύπου αρρυθμία. Και το κάνουν και τα δύο. Αν τα βάλεις μαζί τότε αυξάνει υπερβολικά η πιθανότητα κάποιος να πεθάνει από αρρυθμία. Εγώ θα ήθελα να έχω τα καρδιογραφήματα, και σε τακτική βάση, όλων αυτών που πήραν την θεραπεία, για να ξέρω. Γιατί αν πέθανε από αρρυθμία δεν έχει πεθάνει απ’ τον κορονοϊό. Έχει πεθάνει απ’ το φάρμακο! Είναι τελείως διαφορετική η προσέγγιση.

… Η υδροξυλοχλωροκίνη… πού πήγαν όλοι και την πήραν μόνοι τους… άνθρωποι που την χρησιμοποίησαν χωρίς γιατρό πέθαναν. Η υδροξυλοχλωροκίνη από μόνη της κάνει μια θανατηφόρα αρρυθμία. Όταν βάλεις μαζί και την αντιθρομβίνη [antithrombin], το δεύτερο φάρμακο που είχε ειπωθεί ότι βοηθάει, μαζί, ενισχύουν στο 4πλάσιο … την πιθανότητα κάποιος να καταλήξει από αρρυθμία… Είναι κάποιος ήδη άρρωστος στη μονάδα, ήδη πιέζεται η καρδιά του απ’ το πνευμονικό οίδημα, και πάω και του δίνω ένα φάρμακο το οποίο μπορεί να του σταματήσει την καρδιά. Θα έπρεπε να είμαι πολύ σίγουρος για να το κάνω αυτό. Από την στιγμή που δεν έχει ένδειξη το φάρμακο, θα έπρεπε να έχω τουλάχιστον πολύ ειδικούς στον χειρισμό των φαρμάκων, ή να ξέρουν τι περιμένουν, τουλάχιστον να το ανακοινώσουν, για να μην το συνεχίσουμε.

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει πληροφόρηση στην επιστημονική κοινότητα για το αν αυτά τα φάρμακα πήγαν ή δεν πήγαν καλά. Υπάρχουν κάποιες μικρές κλινικές μελέτες, αλλά στο σύνολο δεν ξέρουμε. Έχει προταθεί πλειάδα άλλων φαρμάκων, τα αντιϊκά για παράδειγμα, τα οποία επίσης είναι τοξικά φάρμακα, δεν είναι ακίνδυνα. Αυτή η ρεμντεσιβίρη [remdesivir] που τώρα έχει κάνει τόσο θόρυβο, απ’ την πρώτη μέρα δίνει σημαντικές παρενέργειες…

Ποιά είναι η χρησιμότητα αυτών των πιο πάνω υπενθυμίσεων για τα φάρμακα και τα φαρμάκια; Λέμε αυτή: Θα ήταν μεγάλη ανοησία να αντιληφθεί κανείς το δίπολο «φονιάς covid-19 / ιατρική που σώζει» έξω και πέρα απ’ την (καπιταλιστική και κρατική) πραγματικότητα της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα. Θα ήταν μεγάλη ανοησία να ξεχαστούν / παραγραφούν τα πάντα τα σχετικά με την βιομηχανία της υγείας και να υιοθετηθεί ένα απλοϊκό, εκτός πραγματικότητας, πρωτόγονο σχήμα του είδους «οι αντρειωμένοι σκοτώνουν το θεριό». Θα ήταν τεράστια ανοησία να θεωρήσει κανείς ότι στον ύστερο καπιταλισμό η ανοσία είναι ένα φυσικό, βιολογικό φαινόμενο / ζητούμενο…

Όμως η πρόκληση γενικού πανικού πέτυχε, έστω για μερικές εβδομάδες ως τώρα. Ο πρωτογονισμός του αόριστου φόβου νίκησε. Και χάρη σ’ αυτόν οι ανοησίες έγιναν κοινοτυπίες.