Tag: τεχνολογία

Ο κυρ Βασίλης ζορίζεται κάπως 2

Σάββατο 25 Ιούλη. Φυσικά, όποιος παρουσιάσει τον κυρ Βασίλη σαν «συνωμότη» είναι απλά ηλίθιος. Ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων δρα ανοικτά, δημόσια, και δεν νοιώθει καμμία ανάγκη να κρυφτεί.

Χωρίς ιδιαίτερο κόπο μπορεί κάποιος να βρει ιντερνετικά τι πράγμα είναι η «φιλανθρωπική ναυαρχίδα» του κυρ Βασίλη, το Bill & Melinda Gates Foundation. Παρά τις απλόχερες χρηματοδοτήσεις και δωρεές για τις οποίες κλαψουρίζει ο κυρ Βασίλης, το Ίδρυμα έχει μεγάλα κέρδη· πράγμα που είναι το τελευταίο που θα περίμενε κανείς από αγαθοεργούς.

Στο Sarajevo 148a, τον περασμένο Απρίλη (: η βιοπολιτική της επιδημίας, δεύτερο μέρος) μεταξύ άλλων γράφαμε:

…Φέρεται σαν “ανθρωπιστικό ίδρυμα” που ιδρύθηκε το 2000 απ’ το αφεντικό της microsoft. Αν το ψάξει όμως κάποιος λίγο καλύτερα πρόκειται για επιχείρηση, κανονική επιχείρηση, ας την πούμε για χάρη γούστου “ανθρωπιστική επιχείρηση”, πιο σωστά “εταιρεία χαρτοφυλακίου με κουκούλα ανθρωπισμού”. Το ίδρυμα έχει μετοχές σε 18 μεγάλες επιχειρήσεις και ομίλους επιχειρήσεων (πέραν της microsoft), δηλαδή:

– στην θυγατρική franchise της McDonald’s (Arcos Dorados Holdings) που ελέγχει όλα τα McDonald’s στη λατινική αμερική,

– στην AutoNation (μια μεγάλη εταιρεία ενοικίασης αυτοκινήτων στις ηπα),

– στον όμιλο Berkshire Hathaway (του Baffet) που ελέγχει την ιδιοκτησία δεκάδων εταιρειών, από την duracell μέχρι εταιρείες ρούχων, διαμαντιών και αεροπλάνων, ενώ έχει καλά μερίδια σε αμερικανικές τράπεζες και στην coca cola,

– στην Canadian National Railway, μια ιδιωτική εταιρεία τραίνων ψυγείων,

– στην Caterpillar,

– στην FedEx,

– στην UPS,

– στην αμερικανική Crown Castle (μεγαλη εταιρεία εγκατάστασης και διαχείρισης κεραιών κινητής τηλεφωνίας),

– στην επίσης αμερικανική Ecolab (εταιρεία εμπορίου νερού και άλλων υγιεινών εμπορευμάτων σ’ όλο τον κόσμο),

– στην Televisa (τον μεγαλύτερο ισπανόφωνο όμιλο μήντια στον κόσμο, με έδρα το μεξικό),

– στην πολυεθνική εταιρεία επικοινωνιών Liberty Global και στην λατινοαμερικάνικη θυαγατρική της,

– στην γνωστή Walmart,

– στον όμιλο Walgreens Boots Alliance, που ελέγχει δύο μεγάλες αλυσίδες φαρμακείων στις ηπα και την αγγλία, καθώς και φαρμακοβιομηχανίες, και άλλου είδους επιχειρήσεις,

– και στην Waste Management, μια μεγάλη αμερικανική εταιρεία διαχείρισης σκουπιδιών.

Με τέτοιο «βαρύ» περιουσιολόγιο – κι αυτό αφορά μόνο το συγκεκριμένο «ίδρυμα», όχι άλλα παρόμοια που εμφανίζονται σαν θυγατρικές του – το μόνο που πρέπει να σκεφτεί κανείς είναι ότι ο κυρ Βασίλης είναι απλά μια (ανθρώπινη) έκφραση, κάτι σαν «εκπρόσωπος τύπου», του ενδιαφέροντος / συμφέροντος που έχει πια για την υγεία του καθενός μας ο «συλλογικός καπιταλισμός» – ο καπιταλισμός και τα αφεντικά του σαν όλον!

Έχουμε κι εμείς λόγο να καταγγείλουμε την βλακεία που διακινείται με την ταχύτητα του φωτός στον κυβερνοχώρο, μέσω social media, αλλά είναι ο ακριβώς αντίθετος απ’ το κλαψούρισμα του κυρ Βασίλη: προσωποποιώντας την διαχείριση του covid-19, δαιμονοποιώντας τον σαν τον «κακό», διαστρέφεται με τρομακτικές συνέπειες η καπιταλιστική πραγματικότητα, την στιγμή που έχει ξεκινήσει την 4η βιομηχανική επανάστασή της!

Ποτέ τέτοιας κλίμακας, έντασης και έκτασης αναδιαρθρώσεις δεν ήταν έργο ενός μόνο ανθρώπου. Μπορούμε να μιλάμε για «φορντισμό» και «ταιηλορισμό» όταν αναφερόμαστε στην 2η βιομηχανική επανάσταση, αλλά αυτό είναι χρήσιμο μόνο για να ερευνήσει κανείς τις συγκεκριμένες συνεισφορές μέσα στο γενικό κοινωνικό, πολιτικό, και ιδεολογικό περιβάλλον τους! Αν αυτό δεν είναι το κύριο ενδιαφέρον της κριτικής ανάλυσης, τότε τόσο ο μηχανικός Taylor όσο και ο αυτοκινητοβιομήχανος Ford μοιάζουν σα να έπεσαν απ’ τον ουρανό…

Θα ήταν πολύ απλό αν αυτή η θηριώδης τρομοεκστρατεία και οι σκοποί της που βρίσκονται πάντα σε εξέλιξη άρχιζαν και τέλειωναν στον Gates! Αλλά όχι… Κι ούτε ο ίδιος είναι κάτι σπουδαίο. (Το τι μεθόδους χρησιμοποίησε για να κάνει εμπορικά κυρίαρχο ένα τόσο κακό (επί χρόνια) λειτουργικό σαν τα windows το ξέρουν όσοι κατέχουν καλά την ιστορία της 3ης βιομηχανικής επανάστασης…)

Διαχειρίζεται ωστόσο τα λεφτά (και τους στόχους) πολύ περισσότερων…. Και, φυσικά, υπάρχουν αρκετές ακόμα συμμορίες αφεντικών, με μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες στη σύνθεσή τους, που έχουν τους ίδιους σκοπούς.

Αυτός, πάλι, τι δουλειά έχει;

Παρασκευή 10 Ιούλη. Ως γνωστόν είναι οι «συνωμοσιολόγοι» που ανησυχούν για το ψηφιακό φακέλωμα των data υγείας… Οι υπόλοιποι προσεύχονται και το οργανώνουν. Ο κυρ Βασίλης, ο άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, μέσω μιας απ’ τις θυγατρικές του που λέγεται π.ο.υ., είναι ένας από δαύτους…

Και να που ξεφυτρώνει… ποιός λέτε; Ο Tony Blair! Το γνωστό κάθαρμα του αγγλικού (και ευρωπαϊκού) «σοσιαλφιλελευθερισμού», που είναι τόσο φίρμα ώστε για κάθε φράση που λέει δημόσια τσεπώνει τουλάχιστον εικοσαχίλιαρο, βγήκε να μας πει πόσο καλό είναι το ψηφιακό φακέλωμα … για να λυθούν τα προβλήματα με τον covid-19…

Και μόνο που το υποστηρίζει ο Blair, τελείωσε! Πάρτε πέτρες!!!

(Ακολουθεί η απομαγνητοφώνηση:)

… Μπορεί να φτιαχτεί μια ψηφιακή ταυτότητα σήμερα, που μπορεί να προστατευτεί πολύ εύκολα, οπότε μπορούν να αντιμετωπιστούν πολλά ζητήματα ιδιωτικότητας και επιτήρησης που ανησυχούν τον κόσμο, αλλά θα είναι μια φυσική εξέλιξη του τρόπου που θα χρησιμοποιούμε την τεχνολογία παντού, στις λειτουργίες της καθημερινής ζωής. Κι αυτή η κρίση του covid δίνει έναν επιπλέον λόγο να το κάνουμε αυτό. Γιατί, κοιτάξτε, μπορεί να κάνω λάθος, αλλά όταν σκέφτομαι για παράδειγμα πως ξανα-ανοίγουν κάποιες επιχειρήσεις, πως ξανα-ξεκινούν τα διεθνή ταξίδια, νομίζω ότι η κατάσταση ασθένειας των ανθρώπων, για παράδειγμα το αν έχουν κάνει τεστ, ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτού του τεστ, είναι άρρωστοι;, δεν είναι άρρωστοι;, νομίζω λοιπόν ότι αν δεν μπορείς να καταγράψεις αυτά τα data με τρόπο που να μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν οι άνθρωποι, νομίζω ότι θα είναι δύσκολο να επιστρέψεις σε κάτι σαν περίπου η κανονικότητα σε πράγματα σαν… σαν τις μεταφορές. Οπότε αν πρόκειται να ξεκινήσεις τα διεθνή ταξίδια πάλι, πως μπορείς να το κάνεις αυτό αν οι άνθρωποι δεν μπορούν εύκολα να ελεγχθούν και να έχουν μια καταγραφή αυτών των τεστ;

Έλα ντε! Αυτά τα σύνορα που ανοιγοκλείνουν σαν ακκορντεόν πώς θα γίνουν «έξυπνα» αν δεν υπάρχουν «διαβατήρια υγείας»; Και το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα πώς θα προχωρήσει αν δεν έχει τέτοιο Διαβατήριο;

Πρωτοπορεία της αλγοριθμικής φυλακής

Πέμπτη 9 Ιούλη. Μπορεί στις 1 Ιούλη ο Ασύλληπτος να μην ξεκίνησε τις νομικές διαδικασίες για την προσάρτηση του μεγαλύτερου μέρους της Δυτικής Όχθης – «περιμένει και επιφυλάσσεται». Την ίδια ημέρα όμως η κοινοβουλευτική του πλειοψηφία έκανε νόμο την επιτήρηση όλων των υπηκόων, μέσω των κινητών τους, απ’ τις μυστικές υπηρεσίες.

Ο λόγος είναι ο γνωστός: η «προστασία της δημόσιας υγείας»… Υποτίθεται ότι η μέθοδος είναι το «social tracking» – ο έλεγχος των κοινωνικών επαφών δηλαδή. Αλλά το ισραηλινό απαρτχάιντ καθεστώς, που τόσα έχει επιβάλλει σε εκατομμύρια παλαιστίνιους αιχμάλωτους στη Γάζα και στη δυτική Όχθη, δεν θα μπορούσε παρά να ρίξει άλλη μια “κατάλληλη” ματιά στο εσωτερικό του. Αφήνοντας τα ψωραλέα κρατικά δυτικά προσχήματα περί «προστασίας της ιδιωτικότητας» έκανε αυτό που κάθε δυτικό αφεντικό θέλει: ανέθεσε την «προστασία της υγείας» στον καλύτερο γιατρό… Στις μυστικές του υπηρεσίες!…

Έτσι πεθαίνει η δημοκρατία είπε ο βουλευτής Nitzam Horowitz, επικεφαλής του κόμματος Meretz. Με το συμπάθειο κυρ Horowitz, αλλά δεν ξέρεις τι σου γίνεται!!! Ακόμα κι αν αυτή η μυστηριώδης «δημοκρατία» είναι εφτάψυχη, έχει πεθάνει προ πολλού στα μέρη σου. Απ’ το 1967 για την ακρίβεια. Όλα τα υπόλοιπα λέγονται σαρκοφάγα ζόμπι… Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο ισραηλινός φασιστομιλιταρισμός είναι εξαγώγιμο είδος!
(Εννοείται ότι υπάρχει ακόμα στον πλανήτη η δυνατότητα για τους υπηκόους (ποιούς στ’ αλήθεια;) του off: το κινητό μόνιμα πάνω στο τραπέζι… ακίνητο, 24 ώρες το 24ωρο… Ή, ακόμα καλύτερα, κρεμασμένο στη θήκη του, στην κάσα της πόρτας της κουζίνας…)

Νεοκρατισμός (τροφή για σκέψη) 1

Τετάρτη 8 Ιούλη. Οι μετασχηματισμοί που βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη στον «δυτικό κόσμο» αρκετά πριν την «κρίση covid-19» και, κυρίως, η επανεμφάνιση της μορφής – κράτος σαν «κέντρου ελέγχου» είτε της καπιταλιστικής «διάσωσης» (στην περίπτωση τραπεζών και στρατηγικών επιχειρήσεων μετά το 2008 – 2009) είτε της καπιταλιστικής «ανάπτυξης» απ’ το 2015 και μετά, έχουν τονιστεί κάμποσες φορές απ’ την ασταμάτητη μηχανή.

Οι μετασχηματισμοί αυτοί έκαναν ένα εκρηκτικό άλμα αξιοποιώντας την «κρίση covid-19». Για την ακρίβεια έχουμε υποστηρίξει (αναλαμβάνοντας όλη την ευθύνη της άποψής μας) ότι τα αφεντικά αυτών των μετασχηματισμών ήταν που κατασκευάσαν με τέτοιο τρόπο την «πρόσληψη» του (γενικά μιλώντας) ελάχιστα επικίνδυνου covid-19 έτσι ώστε να γίνει εφικτό (και “νόμιμο”) αυτό το εκρηκτικό άλμα. Κυρίως σε ότι αφορά τον έλεγχο (μέσω γενίκευσης της μηχανικής μεσολάβησης) του κοινωνικού εργοστάσιου.

Αυτό καθόλου δεν σήμαινε και δεν σημαίνει ότι ο covid-19 ήταν ανύπαρκτος· ή ότι ήταν εργαστηριακή κατασκευή. Ήταν, όμως, γενικά ακίνδυνος (εκτός απ’ τους επιβαρυμένους έτσι κι αλλιώς ηλικιωμένους, που θα τους σκότωναν και οι επιπλοκές μιας γρίπης αν δεν υπήρχε ιδιαίτερη φροντίδα για αυτούς). Το ακριβές χρονολόγιο που έχουμε κρατήσει (και πάνω στο οποίο, μέρα την μέρα, ήταν υποχρεωμένη να κινείται η ασταμάτητη μηχανή) δείχνει ότι υπήρξε ένα διάστημα (μερικών, λιγότερων ή περισσότερων ημερών) αμηχανίας στα επιτελεία του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, που προκλήθηκε κυρίως απ’ το γεγονός ότι ο covid-19 εμφανίστηκε (καταγράφηκε, αξιολογήθηκε και αντιμετωπίστηκε με επιτυχία) στον βασικότερο ανταγωνιστή τους: το Πεκίνο. Στη συνέχεια, σαν «πρώτη αντίδραση» (και επιχειρησιακή βάση) τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα και η τρομοκρατική δημαγωγία (ένας συνδυασμός μεσαιωνικών, πολεμικών και μεταμοντέρνων πρακτικών ελέγχου) επιλέχτηκαν και μπήκαν σε εφαρμογή, σαν “αντίγραφα” της κινεζικής τακτικής.

Τίποτα απ’ αυτά δεν είχε σχέση με την «δημόσια υγεία»! (Οι αποδείξεις είναι, πια, υπεραρκετές!!!) Η μορφή – κράτος, που σε διάφορες δυτικές καπιταλιστικές περιπτώσεις βρισκόταν ήδη «στο χείλος της αγοράς» μπήκε (ή σπρώχτηκε…) στο κέντρο των μετασχηματισμών, αναγνωριζόμενη σαν η κυρίως αρμόδια της βιοπολιτικής της 4ης βιομηχανικής επανάστασης για το επόμενο (άγνωστης αλλά πάντως όχι μικρής διάρκειας) διάστημα.

Ξέρουμε ότι οι εργατικές απόψεις μας είναι αιρετικές. Ξέρουμε επίσης ότι διάφοροι (επιεικώς αμόρφωτοι από την άποψη του ιστορικού διαλεκτικού υλισμού) «ερμηνεύουν» τον νεοκρατισμό σα «νεοκεϋνσιανισμό»… Πρόκειται για ένα λάθος που έχει και θα έχει τραγικές συνέπειες για την σύγχρονη εργατική τάξη: την μετατρέπει σε ζητιάνο… Ξέρουμε τέλος ότι θα χρειαστεί πολύ, συστηματική και προσεκτική δουλειά (και αρκετός χρόνος) για να ξεκαθαριστούν αυτά που πρέπει. (Μια δουλειά που μόνο ενδεικτικά μπορεί να γίνει με την μορφή της ασταμάτητης μηχανής).

Το πέρασμα απ’ τον (όποιο) νεοφιλελευθερισμό στον (όποιο) νεοκρατισμό δεν είναι απλά μια «ιδεολογική» αλλαγή φρουράς. Είναι, κυρίως, πολιτική (δηλαδή διευρυμένα εξουσιαστική) αναγκαιότητα για τα αφεντικά της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Ακόμα πιο έντονα εφόσον αυτή η τελευταία συμβαίνει μέσα σε συνθήκες οξυνόμενου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Πράγμα που σημαίνει κυριολεκτική «συστράτευση» ανθρώπινων και τεχνοεπιστημονικών «πόρων» κάτω από εθνοκρατικές σημαίες.

Δεν είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά στην καπιταλιστική ιστορία – το αντίθετο. Είναι σίγουρα κάτι που γίνεται (πάντα) εναντίον της πολιτικής αυτονομίας της συγχρόνης εργατικής τάξης· αν υποθέσουμε ότι η τάξη μας ενδιαφέρεται ή θα ενδιαφερθεί σύντομα για την ανάκτησή της…

Νεοκρατισμός (τροφή για σκέψη) 2

Τετάρτη 8 Ιούλη. Για όσες / όσους ζουν (και σκοπεύουν να συνεχίζουν να ζουν) ΟΧΙ μ’ έναν τρόπο που τους διαφεύγει, μεταφέρουμε εδώ αποσπάσματα από ένα άρθρο κάποιου ονόματι Marshall Auerback που επαγγέλεται τον “αναλυτή της αγοράς” (με θητεία σε διάφορα γνωστά ή λιγότερο γνωστά μαγαζιά “συμβούλων επιχειρήσεων”). Είναι εχθρός / αντίπαλος δηλαδή! Παρ’ όλα αυτά, μιλώντας απ’ την απέναντι μεριά, το πλεονέκτημα των αποσπασμάτων του Auerback είναι ότι με λίγα λόγια τοποθετεί τον νεοκρατισμό μέσα στο πραγματικό περιβάλλον του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού – χωρίς να χρησιμοποιεί αυτήν την ορολογία. Ελπίζουμε ότι για όσους έχουν ακόμα την δυνατότητα να διαβάζουν (και όχι, απλά, να “σαρώνουν οπτικά”) τα παρακάτω θα έχουν κάποια χρησιμότητα:

… Το κείμενο του Atkinson [αναφέρεται σ’ ένα άρθρο που κατηγορεί τον κινεζικό καπιταλισμό ότι «πνίγει» τον δυτικό…] αναγνωρίζει εν τέλει ότι το κινεζικό μοντέλο του κρατικά καθοδηγούμενου καπιταλισμού έχει παίξει αξιοσημείωτο ρόλο στην καπιταλιστική ανάπτυξη και καινοτομία…

Πρόκειται για ένα μοντέλο που δεν είναι πρωτοφανές. Ο οικονομολόγος και επαγγελματίας της αγοράς Bill Janeway παρατήρησε [σε μια μελέτη του 2013] ότι η καινοτομία που καθοδηγείται απ’ το κράτος είναι ένα μοντέλο που «έχει μπει και ξαναμπεί σε πετυχημένη χρήση: στην Ιαπωνία, ξεκινώντας απ’ τις τελευταίες δεκαείτες του 19ου αιώνα· έπειτα με την ανάδυση των Ασιατικών Τίγρεων στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα· και τώρα απ’ την Κίνα».

Σε μια άλλη ανάλυση που δείχνει τον κεντρικό ρόλο που παίζει το κράτος στην καθοδήγηση της εκβιομηχάνισης, οι συγγραφείς Ben Landau-Taylor και Oberon Dixon-Luinenberg [τον Φλεβάρη του 2020] υποστηρίζουν ότι «Η μεγάλη δύναμη των καπιταλιστικών κοινωνιών είναι ότι βιομήχανοι σαν τον Henry Ford ή τον Jeff Bezos μπορούν να μετασχηματίσουν μεμονωμένες βιομηχανίες μέσα σ’ ένα υπάρχον οικονομικό πλαίσιο, αλλά το οικονομικό πλαίσιο αυτό καθαυτό είναι πολύ μεγάλο για να αναδιαρθρωθεί με χρήση των πόρων απλά οποιουδήποτε ιδιώτη ή εταιρείας. Μόνο το κράτος μπορεί να συντονίσει διαφορετικές βιομηχανίες για να δημιουργηθεί ένας μετασχηματισμός μεγάλης κλίμακας».

Αυτό δεν σημαίνει απλά να χρησιμοποιείται η κυβέρνηση για να κάνει τον τροχονόμο ανάμεσα σε νικητές και ηττημένους… Αντίθετα, οι τίγρεις της Ανατολικής Ασίας χρησιμοποίησαν την αγορά σαν μηχανισμό ανάδρασης για να εντοπιστούν περιοχές μελλοντικής ανάπτυξης, και στη συνέχεια χρησιμοποιούσαν αυτήν την συσσωρευμένη πληροφορία για να μεταφέρουν κρατικούς πόρους από αντιπαραγωγικές σε παραγωγικές χρήσεις. Στην περίπτωση της Νότιας Κορέας, για παράδειγμα, αυτό πήρε την μορφή των ομίλων όπως η Samsung, που ξεκίνησε με βασικές βιομηχανίες γεωργικών προϊόντων και υφασμάτων στη δεκαετία του 1960, για να εξελιχθεί μέσω της κυβερνητικής καθοδήγησης σε πιο αναβαθμισμένους τομείς, όπως τα κινητά τηλέφωνα, οι υπολογιστές και οι ημιαγωγοί, όπου είναι απ’ τις μεγαλύτερες φίρμες στον κόσμο σήμερα. Αυτό έκανε και η Κίνα, τις ίδιες πολιτικές ως κάποιον βαθμό, προκαλώντας ένα κβαντικό άλμα στο επίπεδο ζωής του πληθυσμού της μέσα στα τελευταία 50 χρόνια.

Αντίθετα, η κρίση του 2008 (και η τρέχουσα παγκόσμια ύφεση εξαιτίας της πανδημίας) έχουν υποδείξει ακόμα μεγαλύτερες αποτυχίες στο δυτικό μοντέλο του φονταμενταλισμού της αγοράς: ένα κοκτέιλ πολιτικών που προωθούν το ελεύθερο εμπόριο, την απορρύθμιση, την εκτεταμένη ιδιωτικοποίηση (και την ανάλογη μείωση του ρόλου του κράτους) και την χρηματοπιστωτική αυστηρότητα, που όλες έχουν συμβάλει στην μεγάλη αύξηση της ανισότητας, σε φούσκες παγίων, σε καθήλωση των μισθών και σε μια έντονη βιομηχανική ακαμψία που προκαλεί σημαντική οικονομική ανασφάλεια σε μεγάλα τμήματα των πληθυσμών.

Νεοκρατισμός (τροφή για σκέψη) 3

Τετάρτη 8 Ιούλη. Και συνεχίζει το άρθρο:

… Αυτά τα προβλήματα δεν βρίσκονταν κοντά στη λύση τους ως χτες και, τελικά, σήμερα έχουν εκτραχυνθεί εξαιτίας της πανδημίας του covid-19.

Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να υποστηρίξει κανείς ότι ένα μινιμαλιστικό κράτος που απλά δρα σαν διαιτητής για «την δημιουργία αποτελεσματικών, απαλλαγμένων από προσόδους αγορών, σε συνδυασμό με αποτελεσματικούς, απαλλαγμένους από διαφθορά δημόσιους τομείς, είναι έστω στοιχειωδώς ικανή ή αναγκαία συνθήκη για μια δυναμική, καπιταλιστική οικονομία». Τέτοια ήταν μια παρατήρηση που έγινε πριν δυο δεκαετίες απ’ τον καθηγητή Robert Wade στο επιδραστικό έργο του «Governing the Market» – και εξακολουθεί να είναι το ίδιο σημαντική και σήμερα.

Αντί απλά να στείλουμε «ένα καθαρό μήνυμα στην Κίνα ότι, προχωρώντας, ο συστηματικός μερκαντιλισμός των καινοτομιών που επιβραδύνει την παγκόσμια τεχνολογική καινοτομία δεν γίνει ανεκτός πια», όπως προτείνει ο Atkinson, μια καλύτερη επιλογή θα ήταν να στρέψουμε αυτές τις ίδιες πολιτικές εναντίον της Κίνας εμποδίζοντας την πρόσβαση του Πεκίνου στις δυτικές αγορές, ενόσω παράλληλα θα διαμορφώσουμε το κράτος σαν ενεργό παίκτη, για να βοηθήσει στην επιτάχυνση των καινοτομιών και της ανάπτυξης με καλύτερη ποιότητα (που θα έχει σα συνέπεια την ανάλογη αύξηση της οικονομικής ασφάλειας).

Αυτό συμβαίνει ως ένα βαθμό ήδη: η κυβέρνηση Trump πιέζει τον μεγαλύτερο στον κόσμο κατασκευαστή chip – την ταϊβανέζικη TSMC – να σταματήσει να παίρνει καινούργιες παραγγελίες απ’ την κινεζική Huawei. Αλλά δεν είναι αρκετό. Ακόμα κι αν ο Trump κρατήσει μια σκληρή στάση απέναντι στην Huawei αυτό θα σημαίνει ελάχιστα πράγματα, αν δεν συνδυαστεί με μια πιο δομική, εθνική αναπτυξιακή στρατηγική, στην οποία το κράτος θα παίζει δραστήριο ρόλο, αντί απλά να είναι ένας ουδέτερος παρατηρητής δίπλα στην αγορά….

Αν κάποιος καθησυχαστεί θεωρώντας ότι απλά πρόκειται για ζητήματα «καθοδήγησης της βιομηχανικής ανάπτυξης» θα κάνει τεράστιο λάθος. Δεν βρισκόμαστε ούτε στην αρχή της 1ης βιομηχανικής επανάστασης (όπου, για παράδειγμα, η κρατικοποίηση των εταιρειών σιδηροδρόμου στις ηπα ήταν υποχρεωτική προκειμένου να υπάρξει ένα συνεκτικό σχέδιο σιδηροδρομικών γραμμών που να οφελεί το σύνολο του κεφαλαίου, αντί για τυχοδιωκτικές ιδιωτικές πρωτοβουλίες απ’ τις οποίες πολλές κατέληγαν σε χρεωκοπία), ούτε στην αρχή της 2ης (όπου οι απαιτήσεις των παγκόσμιων πολέμων επέβαλαν κεντρικό έλεγχο του μεγαλύτερου μέρους της τότε παραγωγής)· ούτε καν στην αρχή της 3ης, που έγινε μέσα σ’ ένα ένδοξο και πανηγυρικό νεοφιλελεύθερο περιβάλλον, ως η επική γοητεία και η καταπληκτική ιδιωτική εφευρετικότητα των start upers…

Βρισκόμαστε στην αρχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης όπου όχι μόνο η εκμετάλλευση της εργασίας (και, κατά συνέπεια, ο κρατικός έλεγχος της αγοράς εργασίας) αλλά η εκμετάλλευση του συνόλου της ζωής και των κοινωνικών σχέσεων είναι Η “αγορά” που, για να γίνει ακόμα πιο λειτουργική (για λογαριασμό των αφεντικών), χρειάζεται κρατική καθοδήγηση. Αυτό το σημείο της ανάλυσής μας χρειάζεται πολύ περισσότερα, αλλά εν τω μεταξύ υπάρχει ήδη ένα ισχυρό παράδειγμα: στη διαχείριση του covid-19 η μορφή – κράτος στην δύση ΔΕΝ ανέλαβε την έρευνα και την παραγωγή φαρμάκων (ένα κλασσικό είδος «κρατικοποίησης»)· ανέλαβε όμως να μιμηθεί και να προσπαθήσει να εφαρμόσει / επιβάλλει μερικά στοιχεία του κινέζικου συστήματος κοινωνικού ελέγχου που λέγεται “social credit”!

Πράγματι. Μαζί με την αστυνομία και τον στρατό (που έχουν αναλάβει την εφαρμογή των πραξικοπημάτων, είτε είναι καθολικά είτε είναι διαφορικά), μαζί με την ανάληψη του χρηματικού κόστους «απλής επιβίωσης» του μεγαλύτερου μέρους της «εργατικής δύναμης», μαζί με την πολύ πιο θηριώδη επιδότηση των πιο δυναμικών ή στρατηγικών καπιταλιστικών κλάδων (συμπεριλαμβανόμενης και της «μερικής κρατικοποίησης», όπως σε επιλεγμένες αεροπορικές εταιρείες), η μορφή-κράτος ανέλαβε την ηθική διαπαιδαγώγηση των πληθυσμών, δίνοντας μαθήματα (δηλαδή διαταγές των οποίων η παράβαση συνεπάγεται χρηματικά πρόστιμα…) «κοινωνικής ευθύνης»! Πρακτικά κανένα ιδιωτικό αφεντικό, κανένας Bezos, δεν θα μπορούσε να επιβάλλει την γενική εκκένωση όλων των δημόσιων χώρων / χρόνων (με την κατηγορία της… μολυσματικότητας!) έτσι ώστε να κάνει άλματα η «ανασύνθεση / αναδιάρθρωση του δημόσιου / κοινωνικού» για λογαριασμό των αφεντικών του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος!

Οι ηλίθιοι (και, δυστυχώς, είναι άφθονοι) το έφαγαν αυτό. Δυστυχώς δεν πρόκειται για ένα πρόσκαιρο ιδεολογικό τρυκ προορισμένο να ξεχαστεί. Πρόκειται ουσιαστικά για την συσκευασία του περιορισμού των άλλοτε θρυλικών ατομικών δικαιωμάτων, ελευθεριών και εννοήσεων / γνωμών, στο όνομα του «κοινού καλού» που θα ορίζεται απ’ το κόμμα των αφεντικών. Τα νεοφιλελεύθερα «ιδεώδη» αποσύρονται διακριτικά απ’ την σκηνή, αφήνοντας το κέντρο της στη μορφή – κράτος! Αυτή είναι η καρδιά του κινέζικου social credit system: τόσο οι υπήκοοι μεταξύ τους όσο και το κράτος αξιολογεί την «κοινωνική ευθύνη», αμοίβει τους «κοινωνικά υπεύθυνους», τιμωρεί τους «κοινωνικά ανεύθυνους»… (Και οι ανόητοι νοσταλγοί του (φροντικού) “κράτους πρόνοιας” νομίζουν ότι ξαναζούν το παρελθόν!…)

Μιλήσαμε εξ αρχής για βιοπολιτική· συμβουλεύοντας ταυτόχρονα (αν μας επιτρέπεται!) ότι «βιοπολιτική» δεν είναι μια καινούργια λέξη για να την παπαγαλίζει ο καθένας που μοστράρεται εδώ κι εκεί… Βιοπολιτική υπήρχε και τον 19ο αιώνα, και τον 20ο – ας είναι καλά ο Φουκώ που τις υπέδειξε. Άρα δεν ψάχνουμε έναν δήθεν «καινούργιο» ορισμό· αλλά τα ιδιαίτερα σύνθετα και καινοτόμα χαρακτηριστικά και περιεχόμενά του σήμερα και αύριο…

Αυτόματη ποιότητα εξυπηρέτησης

Δευτέρα 29 Ιούνη. Μια φήμη λέει ότι στην κορύφωση του εργατικού «θερμού φθινόπωρου» στον ιταλικό βορρά, ο Agnelli, ιδιοκτήτης της fiat, φαντάστηκε, ευχήθηκε ή θέλησε να ελπίσει σ’ ένα εντελώς αυτόματο εργοστάσιο – χωρίς εργάτες, απεργίες, συγκρούσεις, σαμποτάζ.

Μια άλλη φήμη λέει ότι καθώς το κίνημα fight for 15 φούντωνε στις ηπα, κάποια αφεντικά μεγάλων αλυσίδων φαγητού άρχισαν να απειλούν ότι θα ρομποτοποιήσουν τα μαγαζιά τους, και ότι δεν θα έχουν ανάγκη ζωντανή εργασία – που απεργεί, συγκρούεται, έχει απαιτήσεις.

Το όνειρό τους φαίνεται να πραγματοποιείται στην επαρχία Guangdong στην κίνα. Μια θυγατρική της εταιρείας «country garden» ονόματι Qianxi Robot Catering Group εγκαινίασε το πρώτο ρομποτικό εστιατόριο στον κόσμο. Οι μηχανές υπόσχονται θεαματικές επιδόσεις: οι πελάτες (όχι ρομπότ!) μπορούν να διαλέξουν ανάμεσα σε 200 διαφορετικά πιάτα, τα οποία σερβίρονται σε λιγότερο από 20 δευτερόλεπτα…

Θα είναι μια ενδιαφέρουσα ατραξιόν… Αλλά πρόκειται όντως ο «κλάδος του επισιτισμού» να γλυτώσει απ’ την ανθρώπινη εργασία; Είναι ένα όνειρο, πάντα το ίδιο όνειρο, που στην προκειμένη περίπτωση αποδίδεται όχι στο «κόστος» ή την αρνησικυρία της ανθρώπινης εργασίας, αλλά στον φόβο της μόλυνσης. Ωστόσο, γεμίζοντας ρομποτικές μηχανές το μαγαζί της η Qianxi Robot Catering απλά μεταφέρει την ανθρώπινη εργασία λίγο πιο πίσω: ας πούμε στους τεχνικούς που θα συντηρούν και θα επισκευάζουν αυτές τις μηχανές. Και ακόμα πιο πίσω, στους κατασκευαστές και τους προγραμματιστές. Κι ακόμα ακόμα πιο πίσω: στα ορυχεία σπανίων γαιών, και στους μεταφορείς. Όλα αυτά ανεξάρτητα απ’ τις πρωτες ύλες φαγητού που, ας υποθέσουμε, θα μείνουν οι ίδιες όπως σ’ ένα κοινό εστιατόριο.

Δεν θα προφητέψουμε «είναι αντιεμπορικό να σε σερβίρουν μηχανές»! (Τα κυριλέ εστιατόρια θα έχουν πάντα γκαρσόνια με παπιγιόν που θα τραβάνε τις καρέκλες για να κάτσουν οι καλοί πελάτες). Θα προβλέψουμε μόνο ότι η ιδέα του ρομποτικού φαγάδικου θα μείνει μια εξαίρεση: οι πελάτες μπορεί να θαυμάσουν την απόλυτα μηχανική κουζίνα, αλλά αργά ή γρήγορα θα αναρωτηθούν τι είναι αυτό που βγαίνει από εκεί… Το κτηνώδες μηχανικό “παρασκευαστήριο” μπορεί να προκαλέσει δέος· αλλά δεν τρώγεται…

Εν τω μεταξύ, απ’ την άποψη της ανθρώπινης εργασίας (που υποτίθεται ότι είναι γενικευμένα αντικαστάσιμη απ’ τις μηχανές), δεν έχουμε κανένα λόγο ανησυχίας. Ας κατέβει ο βασικός εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας στις 10 ώρες (αντί για 40) με αύξηση των μισθών, να δούμε ποια ρομποτοαφεντικά θα σκεφτούν τι!

(φωτογραφία πάνω: Αυτή είναι η ρομποκουζίνα. Στον κατάλογο των πιάτων ίσως να λέει: το λάδι μπορεί να περιέχει και υπολείμματα γράσου. Για τους αλλεργικούς στα λιπαντικά μηχανών…

Κάτω: Τα ρομποτικά γκαρσόνια. Γλυκούτσικα – ε; Με τα αυτάκια τους, τα λαμπερά ματάκια τους… Άμα πετύχετε κανένα μην του αφήσετε tips!)

Το εμβόλιο

Παρασκευή 26 Ιούνη. Αν μέσα στο καλοκαίρι ή στις αρχές του φθινόπωρου ακούσετε τίποτα χριστοπαναγίες, τίποτα φρεσκαρισμένα μπινελίκια εναντίον του Πεκίνου, να το ξέρετε: θα έχει έτοιμο προς διάθεση και χρήση ένα εμβόλιο κατά του covid-19.

Τα νέα δεν είναι καλά για τις δυτικές big pharma (κι αυτό είναι αιτία πολέμου…). Το china national pharmaceutical group sinopharm ανακοίνωσε πριν λίγες ημέρες ότι ξεκινάει την «φάση 3» της δοκιμής του εμβολίου, της φάσης που είναι η τελική. Το εμβόλιο δεν είναι mRNA ή άλλης γενετικής τεχνολογίας – ο κινεζικός καπιταλισμός δεν σκοπεύει να αυτοκτονήσει από τεχνολογική λιγούρα! Είναι ένα old fachion εμβόλιο εξασθενημένου ιού, που προκαλεί την δημιουργία ανοσοποιητικού δυναμικού απ’ τον εμβολιαζόμενο οργανισμό. Το «εργαστήριο βιολογικών προϊόντων» της Wuhan, που συμμετέχει στη sinopharm, ανακοίνωσε ότι το εμβόλιο πέρασε με επιτυχία την «φάση 1» και την «φάση 2» των κλινικών δοκιμών, ότι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό, και ότι έχει πολύ λιγότερες παρενέργειες από οποιοδήποτε άλλο αντι covid εμβόλιο υπό δοκιμή. Είναι παρήγορο κύριε αυτό το «πολύ λιγότερες»;

Όπως συμβαίνει σ’ όλη αυτήν την «ευγενή άμιλλα» μεταξύ των φαρμακοβιομηχανιών του πλανήτη για το ποιος θα πουλήσει πρώτος μια «σωτηρία» (κατά του covid-19) που γενικά δεν χρειάζεται, έτσι και η sinopharm βιάζεται. Έκανε τις δοκιμές της «φάσης 1» και της «φάσης 2» χρονικά πολύ κοντά την μία στην άλλη. Σχεδόν ταυτόχρονα… Στην πρώτη φάση εμβολιάστηκαν 180 εθελοντές εργάτες της εταιρείας· στη δεύτερη φάση πάνω από 1.000 πάλι εθελοντές, πάλι εργάτες, πάλι της εταιρείας. Μπορεί κανείς να το πει «κατάχρηση εργασιακής σχέσης» εκ μέρους της εταιρείας. Μπορεί να το πει και «συνεργατική προώθηση της σωτηρίας του κόσμου». Θέμα γούστου – ή γεωγραφικής θέσης…

Το ενδιαφέρον είναι ότι στις δοκιμές της «φάσης 3» θα συμμετάσχει … ποιός λέτε; Τα ενωμένα αραβικά εμιράτα! Ο τοξικός του Abu Dhabi: όχι αυτοπροσώπως, αλλά μέσω μιας εταιρείας (του) που ονομάζεται group 42. Κάτι μας λέει ότι στα εμιράτα οι «εθελοντές» δεν θα είναι εργαζόμενοι της sinopharm, αλλά κάποιας κατασκευαστικής· ή, ίσως, οικιακοί βοηθοί.

Αυτός ο διεθνισμός της sinopharm δείχνει καλά ζυγισμένος. Αν το Abu Dhabi, του οποίου ο ρόλος στους δυτικούς ιμπεριαλισμούς (τόσο στη συρία και στο ιράκ όσο στην υεμένη και στη λιβύη) είναι αναγνωρισμένος, πει «μια χαρά είναι το εμβολιάκι», ποιοί θα κατηγορήσουν τον τοξικό πρίγκηπά του σαν πράκτορα του Πεκίνου; Ταμάμ!!!

Η sinopharm έχει ανακοινώσει ότι έχει την δυνατότητα παραγωγής 120 εκατομυρίων δόσεων τον χρόνο· το ινστιτούτο της Wuhan μπορεί να παράξει άλλα 100 εκατομμύρια δόσεις τον χρόνο. Παρότι ο κινεζικός καπιταλισμός έχει πολλές ακόμα φαρμακοβιομηχανίες (και πολύ μεγαλύτερη παραγωγική δυνατότητα) ίσως περιοριστεί στο να κάτσει πάνω στις δάφνες «εκείνου που νοιάζεται για τον κόσμο». Ίσως παραχωρήσει δωρεάν την συνταγή του εμβολίου, για να τo φτιάχνει κάθε ενδιαφερόμενο πρωτοκοσμικό κράτος μόνο του· κι ίσως αφιερωθεί στο να φροντίσει τους συμμάχους του στην ασία, στην αφρική, και στη λατινική αμερική.

Μπορεί να γίνουν έτσι τα πράγματα, μπορεί και όχι. Αν, πάντως, δείτε καπνούς στον ορίζοντα και δεν έχει ξεσπάσει πυρκαγιά, να ξέρετε πως κάποιοι ύπουλοι δυτικοί επιχειρηματίες αντι-covid «σωτήρες» έχουν ζεματιστεί…

Ακινητοποίησέ το – καλύτερα!

Παρασκευή 26 Ιούνη. Αν μπορούν να εντοπίσουν, μέσω σήματος κινητού, ποιοί βρίσκονται μέσα σ’ ένα μαγαζί για να ψωνίσουν, τότε μπορούν να εντοπίσουν ποιοί έχουν μπει για να το λεηλατήσουν! Σωστό; Σωστό – αλλά διαφεύγει…

Η Foursquare για παράδειγμα είναι μια αμερικάνικη τεχνολογική εταιρεία ηλικίας 12 χρόνων. Έχει εξειδικευτεί στον (γεωγραφικό) προσδιορισμό θέσης που δεν λέγεται μόνο «geolocation» αλλά και «geofencing». Μπορεί να υπάρχουν εφαρμογές με το όνομα της εταιρείας· αλλά υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες εφαρμογές με άλλα ονόματα που χρησιμοποιούν (χωρίς να το φωνάζουν) την τεχνολογία της. Η δουλειά της Foursquare είναι να εντοπίζει και να διακρίνει δεκάδες χιλιάδες σήματα κινητών, ακόμα κι όταν είναι συγκεντρωμένα όλα μαζί. Και να σκεφτείτε ότι δεν χρησιμοποιεί (ακόμα) 5G τεχνολογία, ούτε υπόσχεται την προστασία των προσωπικών δεδομένων όπως κάτι δήθεν οσπιτάλιοι σταυροφόροι του social tracking “για το καλό της υγείας σας ατιμούτσικα”…. Αντίθετα, ο ceo της εταιρείας Jeff Glueck, όταν ρωτήθηκε για την προστασία της ιδιωτικότητας από τέτοιου είδους εταιρείες / τεχνολογίες απάντησε (μέσω New York Times): … Όσοι εμπλέκονται σ’ αυτόν τον τομέα της data science ας δίνουν έναν όρκο του Ιπποκράτη… κι ας ελπίσουμε πως αν τον δώσουν θα περιορίσουν τις παραβιάσεις… Μπορεί να έχει φιλήσει σταυρό ο κυρ Jeff… Αλλά οι δουλειές είναι δουλειές.

Κάποιοι θα σκεφτούν, όχι αυθαίρετα, πως αυτή η υπαρκτή (τώρα που μιλάμε) δυνατότητα θα ενισχύσει την δημόσια τάξη. Αν είναι εύκολο να εντοπίσει κανείς τους looters μέσω των κινητών τους, εκείνο που χρειάζεται είναι απλά μια προσθήκη στο νόμο για τα τεκμήρια που γίνονται δεκτά απ’ τα δικαστήρια: ένας χάρτης με τον προσδιορισμό θέσης του τάδε στις 11.00 το βράδυ μέσα σ’ ένα μαγαζί που λεηλατείται θα κατατεθεί αρμοδίως. Αλλά η χρησιμότητα του εντοπισμού θέσης δεν τελειώνει εκεί.

Η Tectonix, μια άλλη εταιρεία του κλάδου, έφτιαξε έναν χάρτη με το από που προέρχονται οι διαδηλωτές του black life matters στη florida· πόσο καιρό μένουν στον τόπο των διαδηλώσεων· πότε και πως επιστρέφουν στα σπίτια τους. Θα μπορούσε να έχει κοινωνιολογικό ενδιαφέρον – σίγουρα κάποια πανεπιστήμια θα ενδιαφερθούν. Ίσως και κάποια πρακτορεία ταξιδιών…

Κι ούτε καν μόνον αυτό. Σε συνδυασμό με άλλες πληροφορίες για τον καθένα απ’ αυτούς τους διαδηλωτές (πάντα μαζεμένες απ’ αυτήν την ολέθρια συνήθεια που λέγεται «κινητό») ή και οποιουσδήποτε άλλους, κόμματα, οργανώσεις, εμπορικές εταιρείες, μαφίες, οτιδήποτε, θα ενδιαφερθούν για να προωθήσουν εξατομικευμένα κάτι. Μπορεί να μην είστε looter, μπορεί να είστε ένας άνθρωπος ευαισθητοποιημένος για την police brutality ή τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Τι θα λέγατε για ένα ταξίδι εκεί όπου γίνεται ένα μεγάλο αντιρατσιστικό φεστιβάλ οργανωμένο απ’ τον Bono;

Θέλετε να γλυτώσετε απ’ όλα αυτά τα «γνωστά άγνωστα» ακόμα κι όταν βγαίνετε βόλτα; Είναι απλό. Χρειάζεσθε μια πρόκα και λίγο σπάγγο. Κρεμάστε το κινητό σας μαζί με την θήκη του σε μια κάσα του σπιτιού σας. Και αφήστε το εκεί, for ever. Κάντε το «τηλεκοντρόλ τοίχου».

Ναι, ξέρουμε, το πλεονέκτημα του κινητού είναι ότι είναι κινητό… Πλεονέκτημα; Για ποιόν; Βάζετε το χέρι σας στη φωτιά; Ακόμα;

Σκεφτείτε το και πάρτε την απόφαση να χωρίσουν κυριολεκτικά οι δρόμοι σας πριν το βιδώσουν υποχρεωτικά επάνω σας!! (Το σκέφτονται, όχι με βίδες βέβαια, αλλά…)

Στο σωστό δρόμο


Παρασκευή 26 Ιούνη. Δεν βάζουμε το 1,5 λεπτού video για να δείτε τα 4 εκτός έδρας γκολ της Barcelona κατά της Mallorca πριν σχεδόν 2 βδομάδες (13/6). Αλλά για να δείτε, επιτέλους, ένα γεμάτο γήπεδο! Μάλιστα όλα τα γήπεδα της ισπανικής λίγκας είναι το ίδιο γεμάτα, πράγμα που προφανώς αποδεικνύει ότι το κακό με τον covid-19 πάει, πέρασε….

Όχι ακριβώς. Οι φίλαθλοι είναι εικονικοί. Θα πείτε «καλά, το ίδιο γίνεται και στο Καραϊσκάκη». Στην ισπανία (ίσως λόγω γούστου αλλά και λόγω θέσης του ισπανικού ποδοσφαίρου στον διεθνή καταμερισμό…) δεν θα καταδέχονταν να σκεπάσουν ένα μέρος των κερκίδων με ζωγραφισμένες λινάτσες. Έκαναν κάτι καλύτερο – το μόνο διαθέσιμο προς το παρόν – που δείχνει όμως τον δρόμο. Όλο το πρωτάθλημα (η αντίστοιχη ισπανική «επαε») έκλεισε συνεργασία με την νορβηγική τεχνολογική Vizrt. Η Vizrt ειδικεύεται στην παραγωγή ψηφιακών αναπαραστάσεων ή/και επεξεργασιών εικόνων σχετικών με το ποδόσφαιρο. Ειδικεύεται στο πάντρεμα ποδοσφαιρικού video game και κανονικού ματς.

Η δουλειά του να φτιάξει εικονικούς φιλάθλους και εν πάσει περιπτώσει να «γεμίσει τις κερκίδες» θα πρέπει να ήταν η πρώτη τέτοιου είδους για την Vizrt. Σε αντίθεση με την ιδέα που ίσως σχηματίσετε, ότι «κάτι έχει απλωθεί στις κερκίδες», όλη η επεξεργασία των γραφικών γίνεται μέσω υπολογιστών πάνω στην εικόνα που τραβάνε οι κάμερες, πριν αυτή η εικόνα περάσει στη μετάδοση.

Στην συγκεκριμένη ιστορική στιγμή η Vizrt έφτιαξε και εγκατέστησε το συγκεκριμένο λογισμικό μόνο στη λήψη της κεντρικής κάμερας του γηπέδου (εκείνης που βρίσκεται πάνω απ’ τα «επίσημα»). Για αυτό είτε στην αρχή αρχή, είτε στο 0.21, που οι λήψεις είναι από διαφορετικές κάμερες, οι κερκίδες φαίνονται όπως είναι: άδειες. Η εικόνα τους “γεμάτες” είναι flat και ακίνητη, αλλά καλά προσαρμοσμένη στις κινήσεις της κάμερας… Επιπλέον προστίθεται ήχος, βασικά μια οχλαγωγία πλήθους, που γίνεται πανηγύρια όταν μπαίνουν γκολ. Αυτό είναι δουλειά μιας άλλης εταιρείας, καθαρόαιμα gaming, της ΕΑ Sports Fifa, που έχει καλό αρχείο πραγματικών γηπεδικών ήχων…

Μπορείτε να θεωρήσετε το αποτέλεσμα πρωτόλειο – είναι! Αλλά βρίσκεται στο σωστό δρόμο: μέσω high tech graphics. Ούτε λινάτσες, ούτε χαρτόνια, ούτε κούκλες! Με τα οποία γραφικά, φυσικά, μόνο ένα πράγμα μπορεί να συμβεί: να εξελιχθούν, να γίνουν πιο σύνθετα, πειστικότερα.

Οι φανατικοί των κερκίδων αντέδρασαν στην ισπανία με τον τρόπο που νομίζετε: κοροϊδεύοντας (στα αντιsocial media…). Απόλυτα κατανοητό – τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει μια ζωντανή κερκίδα. Μέχρις στιγμής δηλαδή…. Αλλά για ποιούς; Η Liga απολογήθηκε λέγοντας ότι δεν θέλει να κοροϊδέψει κανέναν, αλλά σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς θέλει να προσφέρει μια εμπειρία κοινού στο γήπεδο, για χάρη των τηλεθεατών.

Ακριβώς. Για χάρη των τηλεθεατών. Μετά την ξινή απαγόρευση της υγιεινιστικής τρομοκρατίας, οι οπαδοί των ομάδων και οι φίλαθλοι τσεκάρονται τώρα για το αν συμβιβάζονται να βλέπουν τις ομάδες τους αποκλειστικά μέσω οθόνης, από απόσταση. Η απάντηση είναι ένα ξερό και αντιηρωϊκό «ναι». Μπορείτε να το εκλάβετε και σαν εκβιασμό· αλλά το θέαμα και ο καπιταλισμός δεν είναι φιλόπτωχα ταμεία, αν το έχετε υπόψη… Αν το στοίχημα κερδηθεί (και όλα τα στοιχεία δείχνουν ό,τι κερδίζεται) θα ανοίξει ένας δρόμος επαυξημένης πραγματικότητας και για το ποδόσφαιρο.

Άλλωστε τα ισπανικά κανάλια προσφέρουν στους θεατές τους την επιλογή: μπορούν να δουν τα ματς με τα γήπεδα «γυμνά», αν αυτό το αντέχουν· ή με τις ηλεκτρονικές πατέντες της Vizrt. (Θα γίνει κι εκεί μια καταμέτρηση…)

Οι οπαδοί, τόσο με τα διαρκείας όσο και οι ευκαιριακοί των κερκίδων, θα διανοούνταν να κάνουν αυστηρή, πειθαρχημένη απεργία τηλεθέασης διαρκείας, να γυρίσουν την πλάτη στην τηλεοπτική μετάδοση, προκειμένου να απορρίψουν την εικονικότητα της αναπαράστασής τους και να διεκδικήσουν την αποκλειστικότητα της ζωντανής παρουσίας στα γήπεδα;

Μάλλον δεν τον έχουν σκεφτεί… Είναι τόσο έντονος ο αιφνιδιασμός και τόσο καινούργια αυτά τα κόλπα…

(Βρε τον παλιο covid-19! Τι σκαρώνει ο μπαγάσας…Ε;)