Δευτέρα 11 Νοέμβρη. Άλλη μια φορά…. Respect. Οι στίχοι είναι της θλίψης. Αλλά η μουσική; Αυτός ο απίθανος αλγερίνος;
Έξω, έξω! – Λύπη, μίσος και το βασίλειο της αυθαιρεσίας. Έξω, έξω! – καταστροφή, ζήλεια, δεν έχει απομείνει εμπιστοσύνη. Έξω, έξω! – δίψα, και οι άνθρωποι είναι άτυχοι, καμμία αξιοπρέπεια, μόνο καταπίεση και σκλαβιά. Έξω, έξω! – τα ποτάμια στέγνωσαν και οι θάλασσες κατέστρεψαν τα πάντα. Έξω, έξω! – τα αστέρια έσβησαν και ο ήλιος έδυσε. Έξω, έξω – δεν έχουν μείνει δέντρα και τα πουλιά δεν κελαηδούν. Έξω, έξω – δεν υπάρχουν ούτε μέρες ούτε νύχτες, μόνο σκοτάδι. ‘Εξω, έξω – κόλαση, δεν απέμεινε καμμία ομορφιά.
Έξω, έξω… ΕΞΩ!!!
Ο Rachid Taha και το Barra Barra – με τις κάπως πιο αισιόδοξες ευχές μας για την εβδομάδα…
(Ο Ridley Scott έκανε αυτό το τραγούδι soundtrack στην ταινία του «Black Hawk Down» (2001). Αδικία και για το τραγούδι και για τον Taha – ωστόσο πάντα υπάρχουν τα λεφτά και η περιορισμένη αντίληψη για τις καταστάσεις.
Το «Black Hawk Down» αναφέρεται στον (αδιέξοδο…) «ανθρωπιστικό αλτρουϊσμό» των αμερικάνων πεζοναυτών στην επέμβασή τους στη σομαλία – μια επέμβαση που κατέληξε σε συντριβή, αφού η ζωή ενός πρωτοκοσμικού αξίζει όσο χιλιάδων αφρικάνων, ένοπλων ή άοπλων… Ήταν το τέλος των «ανθρωπιστικών αποστολών» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που, για μια σύντομη ιστορική περίοδο, στα ‘90s, φαντάστηκε ότι θα κρατήσει την παγκόσμια ηγεμονία του σαν ένοπλος ιεραπόστολος… Μετά έφτιαξε την “τρομοκρατία”…
Ωστόσο δεν θα πρέπει να ακούμε και να καταλαβαίνουμε ένα τραγούδι με βάση την χρήση του. Όχι, σίγουρα, από τότε που το «The End» των Doors έγινε (μαστόρικα μεν αλλά εκτός «context» της μπάντας) soundtrack στο εντυπωσιακό απο πολλές απόψεις «Apocalypse Now» του Coppola.
Για χάρη της ιστορίας (μας) θυμίζουμε αυτή την μουσικοκινηματογραφική σύζευξη, με το δεύτερο στη σειρά video… (Για όποιον το αντέχει ακόμα να θυμάται χωρίς μηχανική υποστηρίξη… Για τους άλλους; Δεν έχουμε…)