Δευτέρα 29 Απρίλη (00.10) >> Ακόμα και για την δυτικής προέλευσης θηριωδία του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί “too much”: η αποχώρηση του κατοχικού στρατού μετά την ήττα του στην Khan Younis δεν άφησε πίσω της μόνο την συστηματική καταστροφή του νοσοκομείου Nasser (πέρα απ’ την καταστροφή πολλών απ’ τις υπόλοιπες υποδομές της πόλης). Άφησε και ομαδικούς τάφους.
Ξέρετε τι πάει να πει «ομαδικός τάφος» σκαμμένος από έναν κατοχικό στρατό; Πάει να πει «σκοτώσαμε, το φχαριστηθήκαμε, και … ακόμα κι αν βρείτε κάποτε πτώματα ή μόνο σκελετούς δεν θα ξέρετε καν τίνος είναι∙ και θα σας πάρει πολύ καιρό αν καταφέρετε να βρείτε άκρη». Σκυλεύουμε τους νεκρούς λέγεται αυτό με τον όρο μιας άλλης εποχής, που ήταν περισσότερο ακριβής (η εποχή) και λιγότερο «στρογγυλεύουμε».
Βρέθηκαν δολοφονημένοι θαμμένοι με τους ορούς στα μπράτσα τους… Βρέθηκαν δολοφονημένοι με τα χέρια δεμένα πισθάγωνα∙ εκτελεσμένοι δηλαδή… Βρέθηκαν δολοφονημένες γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι∙ είτε ασθενείς, είτε άνθρωποι που είχαν καταφύγει στις εγκαταστάσεις του νοσοκομείου για στοιχειώδη προστασία. Τριακόσια ενενήντα δύο (392) πτώματα – τίποτα σπουδαίο για την Γάζα των τελευταίων μηνών….
Ανταποκρινόμενοι στις ανάγκες που έχει αυτό το τόσο αγαπητό φασιστικό καθεστώς οι δυτικοί σύμμαχοι (και μέντορες) του φρόντισαν αφενός οι ομαδικοί τάφοι να περάσουν αστραπιαία απ’ την δημαγωγία τους και να χαθούν στο βάθος του Θεάματος, αφετέρου να στείλουν καινούργια όπλα και συμπάθεια. (Ναι, είναι οι ίδιοι που το 1995 έλεγαν πως οι μουσουλμάνοι που επέζησαν απ’ την σφαγή της Σρεμπρένιτσα διαφεύγοντας μέσα απ’ τα βουνά «έλεγαν ψέμματα» – γιατί τέτοιοι είναι οι μουσουλμάνοι: ψεύτες και μαραζιάρηδες (έλεγαν)…)
Κι όποιος τολμήσει να αρνηθεί το αίμα; Είναι (αλλοίμονο, τι άλλο;) «αντισημίτης»!!! Πράγμα που μας εξηγεί με πολύ απλό τρόπο ότι όποιος είναι «αντι-αντισημίτης», «πολιτικο/ιδεολογικά ορθός» δηλαδή, δεν μπορεί παρά να συγχαίρει τα θεοναζί καθάρματα.
Βουτηγμένος στο αίμα.
