Tag: παλαιστίνη

Παλαιστίνη

Κυριακή 24 Δεκέμβρη. «Δημοκρατία έχουμε, όποιον θέλουμε πυροβολούμε και σκοτώνουμε»…

Αλλά δεν έχετε ελπίδα: η Ahed Tamini δεν είναι μόνο μία. Είναι χιλιάδες. Μπορεί και εκατομμύρια. Που θα πλακώσουν στις μπουνιές και στις κλωτσιές όχι μόνο τους στρατιώτες σας, αλλά και όλα τα ρατσιστικά σας επιχειρήματα.

Η Ahed Tamini έχει νικήσει. Και θα νικήσει ακόμα περισσότερο· θα κάνουμε το καλύτερό μας γι’ αυτό…

(Για όσες / όσους δεν ξέρουν. Η 17χρονη παλαιστίνια Ahed Tamini δέθηκε απ’ τον ισραηλινό στρατό, και ίσως φυλακιστεί για χρόνια: πέρα απ’ τον ως τώρα αγώνα της, αυτή η νεαρή που κουβαλάει μέσα της τον τσαμπουκά εβδομήντα χρόνων αντίστασης, πλάκωσε στα χαστούκια έναν ισραηλινό στρατιώτη πριν λίγες ημέρες – σαν αυτόν της πάνω φωτογραφίας…

Υποθέτουμε ότι το αντι-σεξιστικό ρεύμα της χώρας θα σταθεί μαχητικά στο πλάι της – ενάντια στο ισραηλινό μιλιταριστικό / ρατσιστικό κράτος / παρακράτος.

Ή κάνουμε λάθος;)

Παλαιστίνη

Σάββατο 23 Δεκέμβρη. Το ότι μέχρι χτες, μετρώντας απ’ τις 6 Δεκέμβρη, είχαν δολοφονηθεί 7 διαδηλωτές (και άλλοι 10 είχαν τραυματιστεί) από κάποια στρατοαστυνομία θα ήταν όχι απλά «είδηση πρώτης γραμμής» αλλά και αιτία γενικής αγανάκτισης – αν οι δολοφονίες γίνονταν στους δρόμους της Αθήνας, της Ρώμης, του Βερολίνου ή του Παρισιού.

Αλλά «ευτυχώς» όχι. «Ευτυχώς» αλλού σκοτώνουν διαδηλωτές. Κάπου στη Γάζα, κάπου στη δυτική Όχθη. Συνεπώς…

(φωτογραφία: Χτες στη Βηθλεέμ. Δύο δολοφονίες +)

Απορία

Σάββατο 23 Δεκέμβρη. Ισχυρίζεται κανείς, στ’ αλήθεια, ότι η διπλή και τριπλή «ηθική» (αν μπορεί καν και καν να ονομαστεί έτσι ο κυνισμός) είναι κάτι που ισχύει και εκδηλώνεται απέναντι σε γεγονότα που συμβαίνουν «κάπου μακρυά»; Ισχυρίζεται κανείς, στ’ αλήθεια, ότι η άσκηση και το χώνεμα της διπλής και τριπλής «ηθικής» δεν είναι καθημερινή πρακτική, μέσα στις εγγύτερες των κοινωνικών σχέσεων;

Ισχυρίζεται κανείς ότι τα σπουδαία Εγώ / Εμείς έχουν διαφορετική «εξωτερική πολιτική» απ’ την «εσωτερική» τους; Και ότι η παλαιστίνη (για παράδειγμα) είναι «αλλού, μακριά» και όχι αυτό το “αλλού μακριά” ο αντεστραμμένος (και καταστροφικός) πρωτοκοσμικός μκροαστισμός;

Μεγάλη νίκη…

Παρασκευή 22 Δεκέμβρη. Απ’ την άποψη του αμερικανικού προϋπολογισμού το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην έκτακτη γενική συνέλευση του οηε ήταν σκέτος θρίαμβος. Μόνον 7 κράτη (+ ηπα και ισραήλ) ψήφισαν εναντίον της πρότασης (άρα υπέρ της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ), και άλλα 35 έκαναν τουμπεκί (αποχή, κάτι σαν «λευκό»). Υπήρχαν και 21 κοπάνες. Το κατά πόσον αυτά τα 35 θα θεωρηθούν απ’ το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών «καλά παιδιά» (ώστε να συνεχίσουν να λαμβάνουν «αμερικανική βοήθεια») μένει να φανεί. Το γεγονός είναι ότι το ιράκ (για παράδειγμα) που λαμβάνει με την μορφή «στρατιωτικής βοήθειας» έναν περίδρομο λεφτά ψήφισε εναντίον της Ουάσιγκτον. Συνεπώς θα πρέπει να αποκληρωθεί! Ο αμερικανικός στρατός πρέπει να σταματήσει να σπαταλάει και να σπαταλιέται εκεί – αυτή δεν ήταν η απειλή του ψόφιου κουναβιού; To ίδιο ισχύει και με το αφγανιστάν… Εμπρός, λοιπόν, για μια γενναία εξοικονόμηση: το ψόφιο κουνάβι αποσύρει τον στρατό του απ’ την κεντρική ασία και τη μέση ανατολή!!!

Τα κράτη που στάθηκαν ώμο με ώμο με την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ, δεν είναι «ακριβές περιπτώσεις»: γουατεμέλα, ονδούρα, νησιά μάρσαλ, ναουρού, παλάου, τόνγκο. Το να συνεχίσει να τα χατζιλικώνει ο αμερικανικός προϋπολογισμός είναι, υποθέτουμε, μέσα στα όρια της αντοχής του…

(Η Αθήνα μας ξάφνιασε: ψήφισε κατά την Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ. Αλλά το ίδιο έκαναν το Ριάντ και τα εμιράτα… Πράγμα που σημαίνει πως κάποιοι friends του ψόφιου κουναβιού προτίμησαν να κρυφτούν χτες. Ίσως αξιοποιηθούν κάποια άλλη στιγμή…)

Πάρ’ το παλάου σου και μπρος!

Παρασκευή 22 Δεκέμβρη. Θεωρητικά, μετά από τόσα συμβολικά ψηφίσματα του οηε για την παλαιστίνη (γενικά) και την Ιερουσαλήμ (ειδικά), επί δεκαετίες, και το χθεσινό θα ήταν μία απ’ τα ίδια: μια απόφαση που κανείς δεν είναι διατεθειμένος να επιβάλει. Η πρωτοβουλία της Άγκυρας (και της υεμένης – αλλά ποιας υεμένης ακριβώς;) για την χθεσινή έκτακτη συνέλευση είχε, άλλωστε, αυτό το απλό περιεχόμενο: επανάληψη και επιβεβαιώση των προηγούμενων αποφάσεων του οηε.

Εκείνο που έκανε την χθεσινή απόφαση διαφορετική ήταν η στάση που επέλεξαν να κρατήσουν απέναντι της η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ, μέσα στην πολύ συγκεκριμένη συγκυρία του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού στη μέση Ανατολή (και όχι μόνο). Δεν θα πρέπει να έχει υπάρξει προηγούμενο στις απειλές που εκτόξευσε η Ουάσιγκτον (μέσω της κατάλληλης βιτρίνας: να τι χρειαζόταν το ψόφιο κουνάβι!) εναντίον όσων «συμμάχων» της τολμήσουν να ψηφίσουν εναντίον της. Ακόμα και την τελευταία στιγμή, λίγο πριν την ψηφοφορία, η πρέσβειρα Nikki Haley φρόντισε να ενημερώσει την συνέλευση ότι «ματαιοπονεί»: εμείς θα κάνουμε ό,τι γουστάρουμε… ήταν αυτό που είπε. Εκείνο που δεν είπε αλλά το εννοούσε ήταν …και να πάτε να πνιγείτε… (ή κάτι άλλο…). Ετοιμάζονται, άραγε, οι ηπα να φύγουν απ’ τον οηε;

Δεν είναι οι καιροί που ζούμε εκείνη η ιστορική περίοδος που τέτοιες απειλές, τέτοια γαυγίσματα και τέτοιες κινήσεις είναι συμβολισμοί κενοί περιεχομένου. Ούτε είναι οι καιροί που δεν υπάρχουν αρκετοί να αξιοποιήσουν πρακτικά ακόμα και τους συμβολισμούς.

Συγκρατείστε, λοιπόν, την ημερομηνία: 21 Δεκέμβρη του 2017. Η μέρα με τη μεγαλύτερη νύχτα της χρονιάς.

«Θα το πω στον μπαμπά».

Πέμπτη 21 Δεκέμβρη. Σπάνε τα φράγματα!! Και ο κόσμος θα ξαναπλημμυρίσει “αμερικανοσύνη”! Η αμερικανίδα πρέσβειρα στον οηε Nikki Haley απείλησε γραπτά τα κράτη μέλη του οργανισμού, ενόψει της έκτακτης συνέλευσης (σήμερα) για την αμερικανική ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσας του ισραήλ: … Πριν αποφασίσετε τι θα ψηφίσετε σας ενημερώνω ότι ο πρόεδρος και οι ηπα θα εκλάβουν την ψήφο σας προσωπικά… Θα το πάρει «προσωπικά» το ψόφιο κουνάβι αν κάποιος σύμμαχος της Ουάσιγκτον ψηφίσει εναντίον της αμερικανικής πολιτικής; Και; Τι θα κάνει; Θα τιτιβίσει τα «κακά» του; Όχι! Απειλεί ότι θα κόψει τις «παροχές» σε όσους δεν ψηφίσουν σωστά:

Παίρνουν εκατοντάδες εκατομύρια δολάρια, ακόμα και δισεκατομμύρια δολάρια, και μετά θέλουν να ψηφίσουν εναντίον μας. Ωραία λοιπόν, θα δούμε. Ας ψηφίσουν εναντίον μας. Θα γλυτώσουμε λεφτά. Δεν μας νοιάζει… Αυτά φαίνεται να δήλωσε το ψόφιο κουνάβι. Θα κόψει το “χαρτζιλίκι”. Να δούμε, λοιπόν, τι θα κάνουν οι έλληνες σύμμαχοι. Μήπως κανά “λευκό” όλο νόημα; Καμιά “αποχή”;

Και καλά να το «πάρει προσωπικά» ο αμερικάνος πρόεδρος… Να το «πάρουν προσωπικά» και οι ηπα σαν κράτος; Είτε η κυρα Nikki ξέχασε την στοιχειώδη γραμματική απ’ τα νεύρα της… Είτε έχουμε λάθος ιδέα για το αμερικανικό κράτος: πρόκειται για ένα και μόνο άτομο, έναν μοναχικό κοκκινόσβερκο γελαδάρη κάπου στο Τέξας…

Που ετοιμάζεται να οδηγήσει το κοπάδι του κατά των ινδιάνων…

Ο μπαμπάς θυμώνει

Πέμπτη 21 Δεκέμβρη. Είναι αρκετά πιθανό η σημερινή έκτακτη γενική συνέλευση του οηε να βγάλει την απόφαση της Ουάσιγκτον «παράνομη». Θα είναι μια συμβολική και μη δεσμευτική απόφαση (όπως όλες του χρεωκοπημένου πολιτικά «διεθνούς οργανισμού», ειδικά σε ότι αφορά την Παλαιστίνη), όμως και η ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ σε ισραηλινή πρωτεύουσα συμβολική ήταν. Το συμβολικό της διεθνούς απόρριψης της αμερικανικής επιλογής θα έχει όμως κάποιες πρακτικές συνέπειες: θα φυσήξει αέρα στα πανιά διάφορων αντιπάλων της, ειδικά εκείνων που έχουν αναλάβει την εργολαβία της προστασίας των παλαιστινίων, όπως η Άγκυρα και η Τεχεράνη. (Θα ήταν ενδιαφέρον αν βλέπαμε και κυρώσεις διάφορων κρατών κατά της Ουάσιγκτον αν δεν πάρει πίσω την ανακήρυξη!!!!).

Επιπλέον, ο εκβιασμός «θα σας κόψω τα επιδόματα» απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να δουλέψει σοβαρά. Μπορεί, ίσως, να έχει το ανάποδο αποτέλεσμα. Έχουν εκδοθεί πολλά ψηφίσματα του οηε στο παρελθόν (υπέρ της «λύσης των δύο κρατών» συνήθως), πράγμα που σημαίνει ότι αν κάποιο κράτος αλλάξει στάση τώρα θα φανεί σαν «μισθοφόρος» της Ουάσιγκτον στους υπηκόους του, χωρίς να κερδίσει κάτι.

Εν τω μεταξύ η Ουάσιγκτον «τρώγεται» με την Πγιονγκγιάνγκ. Οι στρατιωτικές ασκήσεις του αμερικανικού στρατού (κυρίως με τον ιαπωνικό) διαδέχονται η μία την άλλη, με κάθε πιθανό και απίθανο σενάριο επίθεσης στη βόρεια κορέα.

Υποθέτουμε ότι σε διάφορα κλιμάκια της πραγματικής αμερικανική εξουσίας υπάρχει ένας πειρασμός, ειδικά αν η Ουάσιγκτον φάει οηέδικη πόρτα (έστω και συμβολικά) στη μέση Ανατολή, λόγω Ιερουσαλήμ: να δείξει πυγμή για να ξανακερδίσει την αποτρεπτική φήμη του «αποφασισμένου σκληρού» στον παγκόσμιο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Και απ’ όλους τους πιθανούς στόχους που η Ουάσιγκτον θα ήθελε να είναι «σάκος του μποξ» το βορειοκορεατικό καθεστώς είναι η καλύτερη περίπτωση (για τις ηπα).

Η Πγιονγκγιάνγκ είναι αρκετά απομονωμένη διπλωματικά / πολιτικά, έχει διάφορες “καταδίκες” απ’ τον οηε, και είναι αρκετά αδύναμη στρατιωτικά. Αυτό που επιδεικνύει σαν δύναμή της είναι κάποια πυρηνικά και κάποιοι διηπειρωτικοί πύραυλοι, αλλά το θεωρούμε αμφίβολο αν θα μπορούσε (κι αν θα προλάβαινε) να κάνει οποιαδήποτε σοβαρή ζημιά στις ηπα. Το άλλο της όπλο είναι τα εκατοντάδες κρυμμένα κανόνια της, που μπορούν να κάνουν σκόνη την Σεούλ· αλλά αυτό θα ήταν κόστος της νότιας κορέας και όχι των ηπα. Μ’ άλλα λόγια ένας αμερικανικός τυχοδιωκτικός λογαριασμός θα μπορούσε να είναι: πετυχαίνουμε μια θεαματική νίκη ισοπεδώνοντας την βόρεια κορέα με ελάχιστες δικές μας απώλειες – και στριμώχνουμε τους «αναθεωρητές» της Μόσχας και του Πεκίνου, δείχνοντας ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να σώσουν έναν “δικό τους” – όπως έκαναν στη συρία, επειδή “δεν ανακατευτήκαμε χοντρά”…

Για να γίνουν αυτά η Ουάσιγκτον θα χρειαζόταν μια αφορμή. Θα μπορούσε να φτιάξει μία· μια “πειστική” προβοκάτσια είναι που χρειάζεται! Ας πούμε: ένα εμπορικό πλοίο που φλέγεται κάπου σε κάποια θάλασσα (υποτίθεται στον Ειρηνικό) χτυπημένο απ’ τα απομεινάρια ενός (υποτιθέμενου) πυραύλου μιας  δοκιμαστικής βολής της Πγιονγκγιάνγκ…. Και μια καλή και total μηντιακή εκστρατεία σύντομης διάρκειας. Κανείς δεν θα μπορεί να ελέγξει αν έτσι έγιναν τα πράγματα, οπότε θα κερδίσει το αμερικανικό θέωρημα: Δεν θα χρειαζόταν ένα “γερό χέρι ξύλο” το βορειοκορεατικό καθεστώς που βάζει σε κίνδυνο την διεθνή ναυσιπλοΐα;

Θα θέλαμε να πιστεύουμε ότι οι (ρώσοι και κινέζοι) σύμβουλοι του Κιμ θα τον ορμηνέψουν σωστά, να σταματήσει να πετάει τα πυραυλικά σκουπίδια του στη θάλασσα. Παίζει με την τύχη του. Γιατί φαίνεται γεγονός το ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός “ψάχνεται”…

Ο μπαμπάς στη λάσπη

Πέμπτη 21 Δεκέμβρη. …Έθνος το οποίο δεν είναι έτοιμο να κερδίσει ένα πόλεμο, είναι έθνος που δεν μπορεί να αποτρέψει ένα πόλεμο… Αυτή είναι μία απ’ τις “σοφίες” του δόγματος 17 (δικό μας το όνομα!), του νέου menu της “εθνικής ασφάλειας” των ηπα.

Μπορείτε να το συλλαβίσετε, αργά αργά, για να καταλάβετε αυτό που είναι είτε αντίφαση όρων είτε προειδοποίηση. Απλά, πολύ απλά, δεν υπάρχει “έθνος έτοιμο να χάσει ένα πόλεμο” – είναι γελοίο ακόμα και σαν παιδική απορία. Όλοι οι πολεμοκάπηλοι “έτοιμοι να νικήσουν” είναι – ρωτήστε την Ιστορία για το τι έλεγε η πολωνική κυβέρνηση λίγο πριν την επίθεση του γ ράιχ: ήταν έτοιμοι να καταλάβουν το Βερολίνο, και ήταν απόλυτα σίγουροι ότι θα το πετύχουν…

Συνεπώς η “ετοιμότητα για την πολεμική νίκη” είναι θεωρητική. Έως φαντασιωτική. Ανάμεσα στη βόρεια κορέα και στις ηπα και οι δύο είναι “έτοιμοι να νικήσουν” – θαυμάσια… Ωστόσο, σε ότι αφορά τις ηπα, δεν αμφιβάλει πια κανείς για την “ετοιμότητα”· αμφιβάλλουν όλο και περισσότεροι για την “ικανότητα”: στο αφγανιστάν, μετά από 16 χρόνια, η Ουάσιγκτον “έχει πρόβλημα”…

Αυτή η διεθνής αμφιβολία (έως αμφισβήτηση) είναι που έχει μπει, σαν καρφί, στα πλευρά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αυτή είναι που κινητοποιεί, άρον άρον, το “america first”. Αυτήν την αυθάδεια είναι που θα συναντήσει σήμερα, στην παρακμιακή κυριλέ γραφειοκρατία του οηε, η Ουάσιγκτον.

To 92’…

Τετάρτη 20 Δεκέμβρη. Για άλλους σημαίνει «λήξη του ματς», για άλλους σημαίνει Ζωή ή Θάνατο. Όσοι / όσες απ’ την πρώτη κατηγορία μίλησαν και είπαν για κάποιους απ’ τη δεύτερη, οφείλουν πολύ περισσότερα απ’ το να περιμένουν το ιστορικό «σφύριγμα του διαιτητή» των αφεντικών του πλανήτη (κι αυτής εδώ της κωλοχώρας…)

Απ’ τους fentagin ως την θύρα 13, κι όσο μακρυά πηγαίνει, υπάρχει ένας ανοικτός λογαριασμός που φωνάζει και αιμορραγεί ξανά: FREE PALESTINE!

Μην περιμένει κανείς όρθιος στην εξέδρα: οι καιροί είναι σκληροί, οι καιροί είναι για τους τίμιους.

Εύκολες δουλειές…

Κυριακή 17 Δεκέμβρη. Undercover, με κεφίγιε για ξεκάρφωμα, με την κάλυψη βαριά οπλισμένων στρατιωτών αλλά και με τα κουμπούρια στα χέρια οι ισραηλινοί μπάτσοι κάνουν συλλήψεις παλαιστινίων. Προφανώς βασίζονται ότι δεν έχουν κι αυτοί μαζί τους όπλα, έτσι δεν είναι;

Πηγαίνουν γυρεύοντας όμως.