Tag: παλαιστίνη

Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή: η στρατηγική της έντασης reloaded 2

Δευτέρα 12 Αυγούστου (00.13)>> Θα έχει κατ’ αρχήν δίκιο όποιος αναρωτηθεί: μα καλά, εκεί στο Τελ Αβίβ δεν φοβούνται; Η Χεζμπ’ Αλλάχ διαθέτει χιλιάδες πυραύλους όλων των ειδών και κανένα αντιαεροπορικό σύστημα δεν θα μπορούσε να τους αντιμετωπίσει! Επιπλέον αν αποφάσιζε χερσαία εισβολή στην τωρινή επικράτεια του απαρτχάιντ καθεστώς, θα νικούσε μάλλον εύκολα αυτό το θεοναζί «πεζικό» που ηττάται ήδη στη λωρίδα της Γάζας!!

Θα διατυπώσουμε αυτήν την απορία με διαφορετικό τρόπο: διαθέτει κάτι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς που θα του επέτρεπε να έχει τον «τελευταίο λόγο», τελευταίο και νικητήριο, σε μια αναμέτρησή του με την τόσο καλά εξοπλισμένη και οργανωμένη λιβανέζικη οργάνωση, ακόμα κι αν είχε κάποιες απώλειες σε υποδομές και όχι μόνο;

Η απάντηση είναι: ΝΑΙ! Διαθέτει κάτι. Το καταλάβατε;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή: η στρατηγική της έντασης reloaded 3

Οι προηγούμενοι θέλουν να κρατάνε το χέρι των επόμενων; Γιατί όχι;

Δευτέρα 12 Αυγούστου (00.05)>> Ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ούτε η Τεχεράνη, ούτε η Χεζμπ’ Αλλάχ έχουν πραγματοποιήσει τις απειλές τους για εκδίκηση. Διάφορες «επίσημες προβλέψεις» (απ’ τις αμερικανικές υπηρεσίες για παράδειγμα…) εμφανίζονται κάθε τόσο – για να εξατμιστούν λίγο μετά. Φήμες κυκλοφορούν ως εξηγήσεις γι’ αυτήν την καθυστέρηση…

Η δεξιά καθεστωτική Jerusalem Post πριν 3 ημέρες είδε το θέμα αλλιώς. Έγραψε κάτι του είδους: μας έχετε σπάσει τα νεύρα!

Η εκστρατεία ψυχολογικών βασανιστηρίων του Ιράν είναι στρατηγική νίκη.

Η ιρανική στρατηγική της αγωνίας έχει προκαλέσει αξιοσημείωτη ζημιά χωρίς να ρίξει ούτε μια σφαίρα

(Δεν χρειάζεται συζήτηση για το ότι ο Ismail Haniyeh έπρεπε να δολοφονηθεί…)

Δεν ξέρουμε, φυσικά, αν πρόκειται για σχεδιασμένη καθυστέρηση (κάτι σαν «στρατηγική υπομονή») ή για κάτι άλλο (ας πούμε: αναζήτηση ενός έξυπνου τρόπου που να βραχυκυκλώσει το «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» των θεοναζί). Θα τονίσουμε όμως ότι η επίσκεψη του Shoigu στην Τεχεράνη ήταν ένα κάποιο αντίβαρο στη συγκέντρωση αμερικανικού στρατού, όπλων και στρατηγών στην ανατολική Μεσόγειο. Κάτι του είδους η Τεχεράνη δεν είναι μόνη της. Μόνο που αυτό αφορά άμεσα το ιράν – όχι την Χεζμπ’ Αλλάχ.

Διαβούλευση μεταξύ συμμάχων, στην Τεχεράνη, πριν λίγες μέρες…

Ωστόσο η Μόσχα έχει ήδη πιο άμεσο «θέμα ενδιαφέροντος» εναντίον των θεοναζί και των συμμάχων τους: στη συρία… Αυτές τις ημέρες είναι απασχολημένη με την νατο/ουκρανική εισβολή, και δεν θα θέλαμε να υποθέσουμε ότι το timing της έχει σχέση με τη μέση Ανατολή. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις…

Μια μέρα μετά την θεοναζί επίθεση στην ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό τον περασμένο Απρίλη ο υπ.αμ. Yoav Gallant είχε δηλώσει ότι «σκοπός του ισραήλ είναι να δρα οπουδήποτε, οποτεδήποτε, για να εμποδίσει την συγκρότηση των εχθρών του».

Αυτή η συγκρότηση έχει γίνει ήδη. Εκείνο που δεν έχει γίνει ακόμα είναι να ξεδιπλωθεί σ’ όλο της το εύρος. Οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί δείχνουν να βιάζονται να προλάβουν αυτό το ξεδίπλωμα. Δεν ξέρουν ότι όποιος βιάζεται σκοντάφτει…

Οι αμερικανικές βάσεις στη Μέση Ανατολή είναι τόσες ώστε είναι απίθανο ότι η Ουάσιγκτον θα τις «θυσίαζε» μπλέκοντας δίπλα στον θεοναζί χωροφύλακα σ’ έναν απευθείας πόλεμο με την Τεχεράνη.

Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή 1

Δευτέρα 5 Αυγούστου (1.07)>> Ύστερα από δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες Παλαιστίνιων, το να απομονωθεί η δολοφονία του Haniyeh σαν τέτοια θα ήταν προσβλητικό. Όλα τα μέλη όλων των οργανώσεων της παλαιστινιακής αντίστασης, απ’ τους απλούς «στρατιώτες» ως τους αξιωματούχους, ξέρουν καλά ότι είναι νεκροί-με-αναστολή. Επιπλέον ο Haniyeh, ζώντας μακριά απ’ την κατεχόμενη Παλαιστίνη, ειδικά απ’ την 7η Οκτώβρη και μετά, δεν είχε καθοριστική αρμοδιότητα στην εξέλιξη αυτού του πολέμου. Εν τέλει δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει ότι δεν είναι μόνη της η Hamas στην ένοπλη αντίσταση στη γάζα: οι 4 (τουλάχιστον) οργανώσεις εκεί έχουν δημιουργήσει κοινό στρατηγείο, και σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο Haniyeh μέσα σ’ αυτό.

Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς δεν ήθελε το «κεφάλι του Haniyeh». Εκείνο που θέλει είναι αφενός οι προβοκάτσιες (που υποτίθεται επιδεικνύουν μια ισχύ που δεν έχει πια…) και αφετέρου ένας πόλεμος-όπως-τον-φαντάζεται… Όχι άμεσα κατά της Τεχεράνης (υποστηρίζουμε). Αλλά κατά της Χεζμπ’ Αλλάχ.

Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή 2

Τι νομίζετε ότι χειροκροτούσαν;

Δευτέρα 5 Αυγούστου (1.04) >> Θα ρωτήσει κάποιος, μάλλον αφελώς: «Και τι σχέση έχει η δολοφονία του Haniyeh στην Τεχεράνη με τον λίβανο και την Χεζμπ’ Αλλάχ»; Η τυπική σχέση έγκειται στην σχεδόν ταυτόχρονη δολοφονία του Fuad Shokor στην Βηρυτό… Η ουσιαστική σχέση βρίσκεται (εκτιμάμε…) αφενός στο ότι η δολοφονία του Haniyeh είχε ένα «μήνυμα» και για το Πεκίνο και για τον «αραβικό σύνδεσμο» (κι αυτό ήταν ένα «μήνυμα» με πολλές δυτικές υπογραφές…)∙ αφετέρου στην «παγκόσμια ανακούφιση» για την περίπτωση που δεν γίνει ένας «μεγάλος» πόλεμος Τελ Αβίβ – Τεχεράνης αλλά «μόνο ένας μεσαίος» Τελ Αβίβ – Βηρυτού… «Πόλεμος»; Μάλλον το μόνο που μπορεί να κάνει το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς: ισοπέδωση – ισοπέδωση – ισοπέδωση του λιβάνου… (πάντα για λόγους «αυτοάμυνας»…)

Εδώ και 10 μήνες οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί υποστηρίζουν ανοικτά και καθαρά την μαζική σφαγή των Παλαιστινίων στη Γάζα (και την διαρκή επέκταση της κατοχής και των εποίκων στη δυτική Όχθη…) ενώ το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου καπιταλιστικού πλανήτη είναι εναντίον. Φραστικά και θεσμικά (οηε, ICJ). Αυτό, σε συνδυασμό με την δυτική αποτυχία / ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης έχει προκαλέσει σημαντικό «κόστος» στη γενική δύση∙ όχι μόνο άμεσο αλλά και μεσοπρόθεσμο.

Ως εδώ τα δεδομένα είναι σχετικά εύκολα κατανοητά – σωστά; Σωστά.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Palestine

Δευτέρα 29 Ιούλη>> O Jim Page (γνωστός αμερικάνος ακτιβιστής και τραγουδιστής – του – δρόμου) σε μια μπαλάντα για την Παλαιστίνη απ’ το άλμπουμ του Collateral Damage του 2002. Η εδώ βιντεοσκόπηση είναι απ’ τον Μάη του 2024.

Προβοκάτσιες

Δευτέρα 29 Ιούλη (00.26)>> Τα Υψώματα του Γκολάν είναι συριακό έδαφος που έχει προσαρτήσει και κατέχει το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς απ’ το 1967 και (με τις ευλογίες του ψόφιου κουναβιού στην προεδρική θητεία του) βάφτισε πριν λίγα χρόνια «ισραηλινό». Η κατοχή τους έχει να κάνει με τις πηγές του ποταμού Ιορδάνη, έχει σχέση δηλαδή με το νερό που κλέβει με κάθε τρόπο το θεοναζί καθεστώς, για να μπορούν να γεμίζουν τις πισίνες τους οι έποικοι.

Στα Υψώματα του Γκολάν η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων είναι άραβες σύριοι (δρούζοι) στους οποίους επιβλήθηκαν δια της βίας ισραηλινές ταυτότητες, αλλά οι ίδιοι αρνούνται να παραδοθούν και να θεωρήσουν εαυτούς «πολίτες του Τελ Αβίβ». Οι νεκροί νεαροί ήταν απ’ αυτήν την κοινότητα – αδιάψευστος μάρτυρας το πένθος και η τελετουργία της ταφής τους. Ακόμα πιο σοβαρός μάρτυρας είναι ότι οι ντόπιοι διαολόστειλαν τους θεοναζί φασίστες που πήγαν να τους … «συμπονέσουν»…

Μ’ αυτά τα δεδομένα είναι εντελώς απίθανο ότι η Χεζμπ’ Αλλάχ θα έβαζε στο στόχαστρο αυτούς τους ανθρώπους (υπάρχει όμως πάντα και η πιθανότητα του ότι κάποια ρουκέτα «ξαστόχισε»). Απ’ την άλλη μεριά το να σκοτώσει το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς ενοχλητικούς μη-εβραίους, να χρεώσει τις δολοφονίες στη Χεζμπ’ Αλλάχ, να εισπράξει τα «φρικτά συναισθήματα» όλων των πρωτοκοσμικών συμμάχων του (επειδή «σκοτώθηκαν παιδιά» – στην Παλαιστίνη για τις δολοφονίες των παιδιών και των μωρών συστήνεται απλά αυτοσυγκράτηση…) και να φτιάξει μια δικαιολογία για μαζικούς βομβαρδισμούς του λιβάνου (έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο…), αυτό όχι μόνο δεν είναι καθόλου απίθανο, αλλά εμπίπτει με ακρίβεια στις πρωτοκοσμικές προβοκάτσιες: η γειτονιά που κτυπήθηκε, η Majdal Shams, έχει την δική της ιστορία εξεγέρσεων κατά του κατοχικού στρατού.

Κάτι ακόμα φωτίζει αυτό το μακελειό: οι δρούζοι του λιβάνου έχουν αμφίθυμη σχέση με τη Χεζμπ’ Αλλάχ (και την χριστιανική Αμάλ, που είναι σύμμαχος της Χεζμπ’ Αλλάχ). Τα τελευταία χρόνια συνεργάζονται ομαλά στα τοπικά / εσωτερικά ζητήματα, αλλά στο παρελθόν ήταν (ένοπλοι) αντίπαλοι. Η προσπάθεια πρόκλησης ενός έστω «μίνι» εμφυλίου στον λίβανο είναι γνωστή διαρκής προσπάθεια των θεοναζί και των συμμάχων τους. Ποιος λοιπόν κτύπησε τους δρούζους ανήλικους;

Έλα ντε!!! Δεν είναι δα κβαντική φυσική! Αλλά και τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Ούτε στη βλακεία των δυτικών ούτε στην επίγνωση (και όχι μόνο) του υπόλοιπου πλανήτη.

Παλαιστίνη, μέση Ανατολή 1

…Ο ιμπεριαλισμός φοβάται την κίνα και φοβάται τους άραβες. Το ισραήλ και η φορμόζα [σ.σ.: το παλιό όνομα της ταϊβάν] είναι οι βάσεις του ιμπεριαλισμού στην Ασία. Είστε η πύλη αυτής της μεγάλης ηπείρου, κι εμείς είμαστε τα μετόπισθεν. Έφτιαξαν το ισραήλ για σας και την φορμόζα για εμάς. Ο σκοπός τους είναι ο ίδιος…

Τάδε έφη Mao Zedong το 1965 στην αντιπροσωπεία της PLO στο Πεκίνο. Έχουν περάσει σχεδόν 60 χρόνια από τότε, και πολλά έχουν αλλάξει. Όχι όμως η γεωγραφία των δυτικών ιμπεριαλισμών…

Δευτέρα 29 Ιούλη>> Ορισμένα γεγονότα που μεσολάβησαν απ’ την προηγούμενη Δευτέρα είναι εύκολο να αντιμετωπιστούν με κυνισμό, απάθεια ή αδιαφορία. Έχουμε διαφορετική εκτίμηση και σας προτείνουμε να της δώσετε βάση.

Το πιο σημαντικό απ’ αυτά είναι (θεωρούμε) η υπογραφή της «Διακήρυξης του Πεκίνου» στις 23 Ιούλη από τους αντιπροσώπους 14 παλαιστινιακών οργανώσεων μεγάλων και μικρών, δηλαδή το σύνολο εκείνου που μπορεί να ονομαστεί  Παλαιστινιακός πολιτικός γαλαξίας. Το πρώτο που προβλέπει αυτή η Διακήρυξη είναι η (μελλοντική…) ένταξη τόσο της Hamas όσο και της ισλαμικής Jihad στην PLO∙ το δεύτερο είναι η (μεταπολεμική…) δημιουργία μιας ενιαίας μεταβατικής κυβέρνησης στο σύνολο των εδαφών της μετά1967 κατεχόμενης Παλαιστίνης και η διενέργεια εκλογών∙ και το τρίτο είναι «η δημιουργία παλαιστινιακού κράτους σύμφωνα με τις αποφάσεις του οηε» – δηλαδή στα σύνορα του 1967…

Καθένας απ’ αυτούς τους στόχους είναι από συζητήσιμος έως (ειδικά ο δεύτερος και ο τρίτος) αδύνατος αν πριν δεν ηττηθεί στρατιωτικά και καθαρά το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς! Κι έτσι, ενώ στα λόγια αυτό που φαίνεται απ’ την «Διακήρυξη του Πεκίνου» είναι κάτι που θα μπορούσε να ονομαστεί ηττοπαθής στασιμότητα, πίσω απ’ τα λόγια (εκτιμάμε ότι) υπάρχουν ορισμένα σημαντικά στοιχεία που δεν πρέπει να αγνοηθούν.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη, μέση Ανατολή 2

Δευτέρα 29 Ιούλη (00.16)>> H «Διακήρυξη του Πεκίνου» ανακοινώθηκε στις 23 Ιούλη. Πέντε ημέρες νωρίτερα, στις 18 Ιούλη (λαμβάνοντας ίσως υπόψη αυτό που θα ερχόταν απ’ την κίνα) η βουλή του απαρτχάιντ, θεοναζί καθεστώτος με ψήφους 68 υπέρ, 9 κατά, και την αποχή της «κοσμικά» φασιστικής αντιπολίτευσης του Yair Lapid (αποχή που οφείλεται μόνο στο ότι δεν ήθελε να «εκτεθεί», όχι στο ότι διαφωνούσε…) αποφάσισε ότι …Οποιοδήποτε παλαιστινιακό κράτος αποτελεί υπαρξιακή απειλή για το ισραήλ και τους πολίτες του, θα επιμηκύνει την σύγκρουση ισραήλ – παλαιστινίων και θα αποσταθεροποιήσει την περιοχή… Με άλλα λόγια «κανένα παλαιστινιακό κράτος ποτέ και πουθενά – παντού απαρτχάιντ και μόνον αυτό!»

Στις 21 Ιούλη, 3 ημέρες μετά την θεοναζί απόφαση, ο αρχιχασάπης έκανε την βόλτα του απ’ την παρακμιακή σύμμαχο (: ηπα) για να εισπράξει συμπαράσταση, χειροκροτήματα, οπωσδήποτε όπλα και πυρομαχικά, ίσως και μελλοντικές «δουλειές». Υποτίθεται ότι η αδιαπραγμάτευτη «γραμμή» του αμερικανικού καθεστώτος είναι η «λύση των δύο κρατών»∙ κανείς όμως δεν αμφισβήτησε την απόφαση του θεοναζί καθεστώτος, τόσο φρέσκια ώστε να είναι αδύνατο να παραληφθεί… Ούτε έγιναν δημόσιες δηλώσεις για την «προώθηση» του ειρηνοποιού Πεκίνου∙ ως να μην υπάρχει… Αντίθετα η αποθέωση του αρχιχασάπη απ’ το αμερικανικό «εκτελεστικό» (μαζί και η ντροπαλή «αποχή» διάφορων «δημοκρατικών» που απλά σκέφτονται τις επερχόμενες κάλπες και το κίνημα υπέρ της Παλαιστίνης) όχι μόνο δεν έχει ιστορικό προηγούμενο αλλά ήταν η πιο εμφατική βουτιά-στο-αίμα που θα μπορούσε να υπάρξει ως σήμερα. Εν τω μεταξύ η ρωσική βουλή «καταδίκασε έντονα» την θεοναζί απόφαση (θυμίζοντας το πτώμα: “αυτή η απόφαση είναι αντίθετη με τις «συμφωνίες του Όσλο»”) και καλώντας τον πλανήτη να καταδικάσει επίσης…

Ας μην περάσει απαρατήρητο κι αυτό: στις 19 Ιούλη, την επόμενη ημέρα της θεοναζί απόφασης, το «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» (ICJ), ο δικαστικός βραχίονας του οηε, ανακοίνωσε τελεσίδικα και ομόφωνα ότι η «παράνομη κατοχή» της Παλαιστίνης είναι πλέον απαρτχάιντ. (Πράγμα που σημαίνει ότι είναι καθήκον κάθε κράτους στον πλανήτη να επιβάλει εμπάργκο, κυρώσεις, τιμωρίες… κλπ… Υποθέτουμε ότι στην πρώτη γραμμή θα βρεθεί το ελλαδιστάν, γιατί πρωί – μεσημέρι – βράδυ ορκίζεται στη “διεθνή νομιμότητα”… Με την “διεθνή νομιμότητα” κοιμάται, με την “διεθνή νομιμότητα” ξυπνάει…)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη, μέση Ανατολή

Δευτέρα 22 Ιούλη (00.25)>> Θα είναι άδικο να υποδείξουμε ότι μετά από 10 μήνες (290 μέρες και νύχτες) το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς συνεχίζει την σφαγή ανεμπόδιστο από οποιονδήποτε και οτιδήποτε (εκτός, φυσικά, απ’ την παλαιστινιακή αντίσταση και τους συμμάχους της); Το πρωτοκοσμικό κίνημα συμπαράστασης στην απελευθέρωση της Παλαιστίνης παρά την μαζικότητα και την επιμονή του δεν έχει καταφέρει ως τώρα να δημιουργήσει κάποιο σοβαρό εμπόδιο∙ δεν έχει επιδιώξει να «μεταφέρει» την σφαγή των Παλαιστινίων αλλά και την αποικιοκρατική κατοχή στις δυτικές μητροπόλεις ως πραγματικό πρόβλημα εξουσίας σ’ αυτές. Για να το πούμε διαφορετικά: σε μια εξαιρετικά κρίσιμη ιστορικά περίοδο ο αγώνας εναντίον των δυτικών ιμπεριαλισμών (το απαρτχάιντ καθεστώς είναι η πιο εμφατική αλλά καθόλου η μοναδική πρακτική τους!) μέσα στις δυτικές μητροπόλεις παραμένει πολιτικά αδύναμος.

Αυτό αφήνει μεσοπρόθεσμα τον πόλεμο-ως-πόλεμο σαν την μοναδική δυνατότητα εκ μέρους τόσο των Παλαιστίνιων όσο και των ένοπλων συμμάχων τους σε μια μεγάλη ακτίνα γύρω απ’ την ανατολική ακτή της Μεσογείου. Στις ηπα είναι εύλογο να περιμένουμε ότι από τώρα και για τους επόμενους μήνες τον έλεγχο θα τον έχουν σχεδόν αποκλειστικά οι μηχανισμοί του βαθέος κράτους. Πράγμα που προφανώς οξύνει τους κινδύνους, με δεδομένο πως κάτι παράμοιο είναι πιθανό να συμβεί (ή να συμβαίνει ήδη) σε διάφορους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλισμούς.

Πρέπει να το θυμίσουμε και να το τονίσουμε επειδή ο κίνδυνος της σχεδιασμένης σύγχυσης είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός: ΑΝ οι δυτικοί πατρώνες του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ το είχαν υποχρεώσει σε πρώτο χρόνο να σταματήσει την σφαγή στη Γάζα (και την συστηματική επέκταση των «οικισμών» στη Δυτική Όχθη) δεν θα υπήρχε ζήτημα πολέμου ούτε με την Χεζμπ’ Αλλάχ, ούτε με τους Huthis – και ό,τι άλλο ακολουθήσει στην ευρύτερη μέση Ανατολή. Αντίστροφα: το «ελευθέρας» στο ισραηλινό φασισταριό (μαζί με τον διαρκή εξοπλισμό του) σημαίνει ότι η λεγόμενη «ανάφλεξη στη μέση Ανατολή» είναι στην ατζέντα αυτών των πρωτοκοσμικών ιμπεριαλιστικών μηχανισμών∙ ακόμα κι αν ορκίζονται το αντίθετο. Τα έργα κι όχι τα λόγια υποδεικνύουν τάσεις και στάσεις!

Οι Huthis, σταθερά στο πλευρό των Παλαιστινίων, ανέλαβαν προχθές την ευθύνη για κάτι μοναδικό ως τώρα: ένα ιπτάμενο drone πέρασε απαρατήρητο απ’ την φοβερή και τρομερή αεράμυνα του θεοναζί καθεστώτος και κτύπησε μέσα στο Τελ Αβίβ (φήμες υποστηρίζουν ότι στόχος του ήταν η αμερικανική πρεσβεία εκεί, τελικά κτύπησε 100 – 150 μέτρα δίπλα). Το θεοναζί καθεστώς απάντησε φυσικά βομβαρδίζοντας πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στην υεμένη, στο λιμάνι Hodeida.

Αλλά αυτό είναι ίσως παραδοχή αδυναμίας. Το συγκεκριμένο drone πέταξε στο Τελ Αβίβ χαμηλά, απ’ την μεριά της θάλασσας. Με δεδομένο ότι τέτοια drones μεταφέρονται (ή και συναρμολογούνται) πολύ εύκολα και δεν χρειάζονται καμία ιδιαίτερη εγκατάσταση για να εκτοξευτούν και να πιλοταριστούν, η αιγυπτιακή έρημος του Σινά (όπου υπάρχουν ισλαμιστές αντάρτες) είναι βολικός τόπος για undercover επιθέσεις τέτοιου είδους, όποιος κι αν αναλαμβάνει την ευθύνη.

Η δυτική επιλογή, κατά συνέπεια, «συνεχίστε το φονικό έργο σας στην Παλαιστίνη» (γιατί μόνο για επιλογή μπορούμε να μιλάμε πλέον) που, υποχρεωτικά, συνεπάγεται ένταση της ένοπλης αλληλεγγύης τόσο απ’ την μεριά της Χεζμπ’ Αλλάχ όσο και απ’ την μεριά των Houthis και οποιουδήποτε άλλου, και επίσης υποχρεωτικά συνεπάγεται υπερένταση της θεοναζί βίας προς όλες τις κατευθύνσεις, όχι μόνο EINAI «ανάφλεξη στη μέση Ανατολή» αλλά, εκτιμάμε, αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει στην εμπλοκή των ίδιων των δυτικών αφεντικών του απαρτχάιντ αφού είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν «μόνο του» θα καταφέρει οτιδήποτε που να μπορεί να πουλήσει ως «νίκη».

Έχουμε υποστηρίξει ότι αυτόν τον πόλεμο (στη Μέση Ανατολή) τα αφεντικά των δυτικών ιμπεριαλισμών δεν τον επέλεξαν. Τον επέλεξε ο χωροφύλακάς τους. Αν απέκλειαν πράγματι (για τα συμφέροντά τους) οποιαδήποτε εμπλοκή ή συμμετοχή σ’ αυτόν τον πόλεμο, τότε ο χωροφύλακας θα είχε μαζευτεί εδώ και μήνες. Αν όμως, παρά το γεγονός ότι δεν τον επέλεξαν, κρίνουν συν τω χρόνω (και σε συνδυασμό με την αποτυχία / ήττα τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου) ότι μπορούν κάπως να τον αξιοποιήσουν, αυτή η αξιοποίηση (θα) γίνεται όλο και πιο αδύνατο να περιοριστεί σε έμμεση βοήθεια και συμπαράσταση στους θεοναζί που, από στρατιωτική άποψη, έχουν ήδη αποτύχει στη λωρίδα της Γάζας.

Μακάρι να κάνουμε λάθος. Αλλά οι Houthis (και διάφορες οργανώσεις της ιρακινής αντίστασης) έχουν προειδοποιήσει εδώ και καιρό πως αν η σφαγή των Παλαιστίνιων συνεχίσει θα κτυπήσουν και στη Μεσόγειο – πλοία εμπορικά αλλά και πολεμικά. Ξέρετε πόσο εύκολο είναι να εμφανιστούν στη Μεσόγειο τηλεκατευθυνόμενα «πυρπολικά» (εκρηκτικά στην πραγματικότητα) τύπου … καπετάν Κανάρης; Πολύ εύκολο – το know how υπάρχει ήδη…

Η σφαγή συνεχίζεται, και κάποιοι κρατούν το λόγο τους…

Άλλο το ένα, άλλο το άλλο

Δευτέρα 15 Ιούλη>>

…Καταδίκασε όσο θες αυτό που συμβαίνει μέσα στο σφαγείο,

οι καταδίκες σου δεν θα κάνουν τις σφαίρες να σκοτώνουν λιγότερο,

ούτε θα φέρουν πίσω το ξημέρωμα…

«Telk Qadeya» είναι ο τίτλος ενός σχετικά πρόσφατου single της αιγυπτιακής ροκ μπάντας Cairokee, και σημαίνει Αυτό είναι το θέμα. Κυκλοφόρησε στις 30 Νοέμβρη του 2023, σχεδόν 2 μήνες μετά την έναρξη της σφαγής στη Γάζα. Κι ενώ δεν αναφέρει στους στίχους τις λέξεις «Γάζα» ή «Παλαιστίνη», είναι ξεκάθαρο στους πάντες για ποιο πράγμα μιλάει: το «διαζύγιο» (αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη) απ’ τον βρώμικο, «ενσωματωμένο» δυτικό «ανθρωπισμό».

Οι Cairokee (Sout Alhoureya Hany Adel, Amir Eid Hawary, Sherif Mostafa, Amir Eid) δεν είναι μια τυχαία μπάντα. Φτιάχτηκαν το 2003 στο Κάιρο, και το τραγούδι τους Sout al-Horeya («Η φωνή της ελευθερίας») έγινε ένα απ’ τα soundtrack της επανάστασης στις 25 Γενάρη του 2011. Η χούντα του Sisi τους κυνηγάει όσο μπορεί, και το άλμπουμ της No’ta Beeda («Point Blank») του 2017 απαγορεύτηκε στην αίγυπτο. Το Telk Qadeya, του οποίου τους στίχους έγραψε ένας απ’ τους πιο γνωστούς ποιητές της επανάστασης, ο Mostafa Ibragim, τραγουδιέται σ’ όλη την Παλαιστίνη και σε μεγάλο μέρος των υπόλοιπων αραβικών πληθυσμών. (Η μετάφραση στα αγγλικά στο video δεν είναι παντού σωστή):

…Μάζεψε τα κομμάτια σου και πολέμα

Και δείξε στους απατεώνες

Το πως επιβλήθηκε ο νόμος της ζούγκλας

Σ’ εκείνους που θα ήθελαν να προχωρήσουν στο δρόμο της απελευθέρωσης

Και πως καταλαμβάνεται ένα τανκ με γυμνά χέρια…

Επειδή έχουμε χρέος και σ’ αυτούς, τους άντρες και τις γυναίκες της αιγυπτιακής επανάστασης του 2011, και επειδή δεν ξεχνάμε, δείτε ως bonus το video του Sout al-Horeya, που γυρίστηκε στην πλατεία Tahrir και στα πέριξ την ημέρα που έπεσε ο δικτάτορας Mubarak: εκατοντάδες χιλιάδες γιορτάζουν…