Tag: παλαιστίνη

Δευτέρα 18 Ιούνη. Το «σχέδιο του αιώνα» που έχει φτιάξει ο σώγαμπρος του ψόφιου κουναβιού και οι φίλοι του θα απορριφθεί (όταν και όποτε δημοσιοποιηθεί), αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα ούτε την Ουάσιγκτον ούτε το Τελ Αβίβ. Θα προχωρήσουν στην εφαρμογή του δια της βίας, όπως κάνουν ήδη.

Εκείνο που τους ανησυχεί έντονα είναι ότι οι στρατιωτικοί τους αντίπαλοι σ’ αυτόν τον σχεδιασμό δεν είναι αμελητέοι. Τεχεράνη, Βαγδάτη, Δαμασκός, Βηρυττός – και στο βάθος Άγκυρα. Κάπου ακόμα πιο πίσω Μόσχα και Πεκίνο…

Γι’ αυτό το μιλιταριστικό καθεστώς του ισραήλ θέλει, οπωσδήποτε, να «τσακίσει» τόσο το ιράν όσο και την Χεζμπ’ αλλάχ. Γι’ αυτό κάνει αεροπορικές ασκήσεις πολλαπλών στόχων, σε «κοντινές» και «μακρινές» αποστάσεις, στο ελλαδιστάν. Γι’ αυτό κάνει εδώ ασκήσεις carpet bombing με στόχο τη Γάζα και το νότιο Λίβανο.

Σ’ αυτό είναι που ο έλληνας σύμμαχος προσφέρει κάθε βοήθεια στο Τελ Αβίβ. Γι’ αυτό ο άξονας Ουάσιγκτον – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ είναι τυπική εγκληματική οργάνωση. Δεν είναι η Τεχεράνη ή η Χεζμπ’ αλλάχ που «τρώγονται» για καυγά! Το ανάποδο ισχύει: προκειμένου να επιταχύνει και να εξασφαλίσει την ιμπεριαλιστική του επέκταση στη μέση Ανατολή, το ισραηλινό απαρτχάιντ είναι υποχρεωμένο να κλιμακώσει «άγρια» τις πολεμικές του επιχειρήσεις…

Και το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο έχει αποφασίσει: βοηθάει όσο μπορεί…

Κυριακή 17 Ιούνη. Κανείς δεν περιμένει την επίσημη ανακοίνωση του (θρυλούμενου) «αμερικανικού σχεδίου για την επίλυση του παλαιστινιακού προβληματος», επειδή όλοι το ξέρουν: έχει καταστρωθεί στο Τελ Αβίβ, κι αν περιέχει κάτι «ψιλά» που θα μπορούσαν να το δυσαρεστούν, είναι μόνο για το ξεκάρφωμα.

Δεν υπάρχει κάτι να περιμένει κανείς. Η Ουάσιγκτον απλά θα επικυρώσει τις απαρτχάιντ ισραηλινές κατακτήσεις στη δυτική Όχθη. Και, επιτέλους, «για να τελειώνουμε μ’ αυτές τις αντι-σημιτικές κατηγορίες περί ρατσιστικού καθεστώτος», αυτές οι κτήσεις θα εκκενωθούν απ’ τους παλαιστίνιους / άραβες. Κι «ας πάνε όπου θέλουν» όπως έλεγε κάποτε (το 1993 δηλαδή) ο τότε αμερικάνος υπ.εξ., Lawrence Eagleburger για την εξελισσόμενη ήδη τότε εθνοκάθαρση / σφαγή στη βοσνία.

Εντός ισραήλ «κουβεντιάζονται» (ή, απλά ανακοινώνονται, προς τέρψη του κοινού) εφιαλτικά πράγματα σε βάρος των παλαιστίνιων. Εκτός… όλα πάνε καλά…

Και το συμμαχικό ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο, δεν έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα: «νίκη στον ισραηλινό στρατό!» – σα να το έχουμε καταλάβει. Από διάφορες μεριές….

Τα καθάρματα νοιώθουν ότι έχουν τον κόσμο κάτω απ’ τις αρβύλες τους. Πότε, άραγε, όχι μόνο θα τους ξεγυμνώσουμε, αλλά θα τους αναγκάσουμε να τρέχουν ξυπόλητοι; Πότε;

Κυριακή 17 Ιούνη. Είναι γνωστό ότι το ισραηλινό ρατσιστικό, απαρτχάιντ κράτος, προσπαθεί να αξιοποιήσει υπέρ του οτιδήποτε. Μέσα στα «οτιδήποτε» είναι η ανοχή του απέναντι στις lgbtq κοινότητες. Όχι μόνο εντός αλλά και εκτός συνόρων. Ο μεταμοντέρνος ισραηλινός φασισμός είναι απόλυτα πρωτοκοσμικός: απ’ την μια παίζει με τα «δικαίωματα στη διαφορά» των εξασφαλισμένων, και απ’ την άλλη εξοντώνει τους Άλλους.

Διεθνώς αυτό λέγεται “pinkwash”. Ροζ πλυντήριο. Και, εννοείται, δεν έχει διαφύγει της προσοχής των σοβαρών ατόμων σε διάφορες lgbtq κοινότητες στον πρώτο κόσμο.

Έτσι, με διαδοχικές απορρίψεις, πάνω από μια δεκάδα κινηματογραφιστών έχουν ακυρώσει ως τώρα την συμμετοχή τους στο διεθνές κινηματογραφικό lgbt φεστιβάλ στο Τελ Αβίβ. Ο καναδός Marc-Antoine Lemire και ο γάλλος Antoine Heraly είναι οι πιο πρόσφατες περιπτώσεις. Καταγγέλουν τις προσπάθειες του ισραηλινού μιλιταρισμού να «ξεπλυθεί» μέσω τέτοιων δήθεν «κοινωνικών ευαισθησιών».

Υπάρχει πολύ δουλειά να γίνει ακόμα σε σχέση με το pinkwash. Όχι στα μέρη μας, αλλοίμονο! Εδώ η «εθνική γραμμή» είναι πάνω απ’ όλα – ή κάνουμε λάθος; Κι άλλωστε «αυτοί εκεί δέρνουν τις γυναίκες»…

(φωτογραφία: η Razan al-Najjar όταν ζούσε…)

Πέμπτη 13 Ιούνη. Οι επαφές του καθαρμαΚούλη (της αντιπολίτευσης) στο ισραήλ πριν 3 μέρες (την Δευτέρα 11 Ιούνη) δεν ήταν διακοσμητικό συμπλήρωμα της επίσημης και διακομματικής, «εθνικής» συμμαχίας Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ, όπως την υλοποιούν οι καθαρμαφαιορόζ, σαν τμήμα του μεγαλύτερου άξονα, που αρχίζει απ’ την Ουάσιγκτον. Ήταν απόδειξη αυτής της ολοκληρωμένης πρόσφυσης του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου με τα αντίστοιχα ισραηλινά.

Το ρεπορτάζ της καθεστωτικής (και αρκετά φιλοΚουλικής) «καθημερινής» δεν σηκώνει παρερμηνείες (ο τονισμός δικός μας):

Η στρατηγική σχέση Ελλάδας – Ισραήλ (και το τριμερές σχήμα συνεργασίας με την Κύπρο), καθώς και ο προβληματισμός και η ανησυχία για τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή, κυριάρχησε στη χθεσινή, διαρκείας άνω της μίας ώρας, συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου στην Ιερουσαλήμ, με φόντο την ελληνοτουρκική ένταση στο Αιγαίο και τις ανακατατάξεις στην ευρύτερη περιοχή….

… Ο πρόεδρος της Ν.Δ. με τη χθεσινή ολιγόωρη επίσκεψή του στην Ιερουσαλήμ έστρεψε το βλέμμα του στην Ανατολική Μεσόγειο για να συζητήσει με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό την ενίσχυση της ελληνοϊσραηλινής συνεργασίας σε μια σειρά από τομείς, με κυρίαρχο αυτόν της ενέργειας, καθώς αμφότεροι υπογράμμισαν το αμοιβαίο ενδιαφέρον που υπάρχει για την κατασκευή του αγωγού EastMed. Αλλά και για να ανταλλάξει απόψεις με τον κ. Νετανιάχου για μια σειρά περιφρερειακών ζητημάτων που αφορούν και τις δύο χώρες.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με πηγές της Πειραιώς, ιδιαίτερη συζήτηση έγινε για τις εξελίξεις που αφορούν το Ιράν και την πορεία της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης ύστερα και από την απόφαση των ΗΠΑ να αποσυρθούν από αυτήν. Σημειώνεται ότι αυτό αποτελεί ζήτημα αιχμής για τους Ισραηλινούς.

Σε ζήτημα αιχμής, εξάλλου, εξελίσσεται και η Τουρκία, καθώς, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, οι κ. Μητσοτάκης και Νετανιάχου επισήμαναν τον αποσταθεροποιητικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή, ενώ υπήρξε αναφορά και στους κινδύνους που απορρέουν από την άνοδο του ισλαμικού εξτρεμισμού.

…

Σε χωριστό σχόλιο, στην ίδια καθεστωτική εφημερίδα, γράφονταν κι αυτά:

… Μαθαίνω ότι μεγάλο μέρος της συζήτησης που είχε χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου στην Ιερουσαλήμ στράφηκε γύρω απ’ την Τουρκία. Το ενδιαφέρον του Μητσοτάκη για την Τουρκία είναι δεδομένο. Αυτό που έκανε εντύπωση σε κατάσκοπό μου είναι, όπως πληροφορούμαι, ότι ήταν παραπάνω από προφανές ότι ο Νετανιάχου ήθελε να κρατήσει – όπως και έκανε – για ώρα τη συζήτηση στην Τουρκία. Ενδεικτικό του πόσο προβληματίζει τους Ισραηλινούς ο ρόλος της, αλλά και το πως θα κινηθεί ο απρόβλεπτος Ερντογάν από εδώ και στο εξής, όπως άφησε να εννοηθεί ο «Μπίμπι»…

Πέμπτη 13 Ιούνη. Θα προτείναμε να ξαναδείτε τα σχόλια της ασταμάτης μηχανής πριν δύο μέρες. Επειδή, όταν η «εθνική γραμμή» είναι συμπαγής και χωρίς κορδελάκια για εσωτερική κατανάλωση (κι αυτό αφορά 110% την ελληνο-ισραηλινή συμμαχία), ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι κάτι παραπάνω από ένας εσωτερικός παράγοντας: γίνεται άτυπος υπ.εξ. στις διεθνείς επαφές. Για τα δικά του νταραβέρια μπορούν να ειπωθούν εκείνα που απαγορεύονται να λέγονται για τα «επίσημα» νταραβέρια.

Όταν, λοιπόν, ο καθαρμαΚούλης κουβεντιάζει με τον φασίστα Νετανιάχου α) για το «μέλλον του ιράν» και, β) για το «μέλλον της τουρκίας», δεν το κάνει σαν ένας I gonna be! Δεν θα είχε αξία κάτι τέτοιο. Το κάνει σαν εκπρόσωπος, ένας ανάμεσα σε άλλους, του ελληνικού βαθέος κράτους, κουβεντιάζοντας μ’ έναν «στρατηγικό σύμμαχο» μεσομακροπρόθεσμα.

Ο ένας (το φασιστικό, μιλιταριστικό, ρατσιστικό, απαρτχάιντ κράτος του ισραήλ) έχει «στόχο» το ιράν, τον λίβανο, τους παλαιστίνιους. Ο άλλος (το ελληνικό γεωπροσοδικό, μιλιταριστικό, φασιστο-«δημοκρατικό» προς το παρόν ελληνικό κράτος) έχει «στόχο» την τουρκία. Τι πιο φυσιολογικό μεταξύ συμμάχων να κουβεντιάζουν για τους εχθρούς τους… και πως θα τους «τακτοποιήσουν»;

Εννοείται πως όχι μόνο τα δεδομένα είναι εξαιρετικά ζόρικα αλλά ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μπορούν να κρατάνε τέτοιου είδους «ανοικτούς λογαριασμούς» χωρίς την ομπρέλλα του «θείου απ’ την αμερική»!

Πέμπτη 13 Ιούνη. Την ίδια μέρα που ο καθαρμαΚούλης επιβεβαίωνε, απ’ το πόστο του, το βάθος και το «μπετόν» της ελληνικής εθνικής ιμπεριαλιστικής γραμμής μέσα απ’ την συμμαχία της με το πολεμοκάπηλο, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, μια δεξιά ισραηλινή εφημερίδα, γνωστοποιούσε στους αναγνώστες της πως «όλα πάνε καλά» σ’ αυτήν την συμμαχία.

Οι Times of Israel, στις 11 Ιούνη, κάτω απ’ τον τίτλο: χωρίς προσγειώσεις, τα ισραηλινά πολεμικά εκπαιδεύονται στην ελλάδα για αποστολές μεγάλων αποστάσεων και υπότιτλο 40 αεροπλάνα της ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας πήραν μέρος σε άσκηση με την ελληνική πολεμική αεροπορία, κάνοντας άσκηση στον εναέριο ανεφοδιασμό, το ισραηλινό φασιστο-κοινό μπορούσε να διαβάσει τα εξής (ο τονισμός δικός μας):

Σαράντα αεροσκάφη της Ισραηλινής αεροπορίας συμμετείχαν σε άσκηση στους Ελληνικούς ουρανούς την περασμένη εβδομάδα, ασκούμενα σε πολεμικές επιχειρήσεις μεγάλων αποστάσεων και αποστολές σε άγνωστα εδάφη ανακοίνωσε ο στρατός την Δευτέρα.

Η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία ξεκίνησε την άσκηση μεγάλης κλίμακας την περασμένη Κυριακή, σκοπός της οποίας ήταν η προσομοίωση πολέμου σε πολλαπλά μέτωπα, συμπεριλαμβανομένης μιας σημαντικής εκστρατείας βομβαρδισμού ενάντια σε στόχους στη Λωρίδα της Γάζας.

…

Ο ισραηλινός στρατός είπε ότι μια κεντρική πτυχή της άσκησης ήταν να δοκιμάσει την ικανότητα της αεροπορικής δύναμής του να δρα σε πολλαπλά μέτωπα ταυτόχρονα. Συνολικά, εκατοντάδες μαχητικά αεροσκάφη, ελικόπτερα, μεταγωγικά και άλλα αεροσκάφη εφοδιασμού συμμετείχαν στην πολυήμερη άσκηση, η οποία περιελάμβανε και νυχτερινές αποστολές.

Στο πλαίσιο της άσκησης, οι αεροπορικές δυνάμεις προσομοίωσαν μια σύγκρουση μεγάλης κλίμακας στη Λωρίδα της Γάζας, καθώς και στο βόρειο μέτωπο, στο Λίβανο και στη Συρία, είπε ο στρατός:  “Σαν τμήμα του νότιου τμήματος της άσκησης, δεκάδες μαχητικά αεροσκάφη προσομοίωσαν επιθέσεις σε εκατοντάδες στόχους στη Λωρίδα της Γάζας σε σύντομο χρονικό διάστημα”, ανέφεραν οι στρατιωτικοί σε δήλωση τους.

…

Η άσκηση περιλάμβανε επίσης πραγματικές εξόδους των πολεμικών αεροπλάνων πάνω απ’ την λωρίδα της Γάζας, με τα ισραηλινά αεροπλάνα να βιντεοσκοπούν την περιοχή. Η ισραηλινή πολεμική αεροπορία είπε ότι έκανε άσκηση για την υποστήριξη μιας χερσαίας εισβολής στη λωρίδα της Γάζας.

Κατ’ αρχήν μην αναρωτηθείτε γιατί “αυτό δεν έγινε θέμα στα μήντια, παλιά και νέα”!!! Έξυπνοι / έξυπνες είστε, ελπίζουμε… Για την περίπτωση που δεν το καταλάβατε, να το πούμε σε απλά ελληνικά: το Σάββατο 9 και την Κυριακή 10 Ιούνη το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο υποστήριξε με τον στρατό του το ισραηλινό για να εκπαιδευτεί για επίθεση κατά του ιράν, με ταυτόχρονη επίθεση στη λωρίδα της Γάζας, στο νότιο λίβανο και στη συρία… Μια επίθεση ισοπέδωσης…

Κι αν ακόμα δυσκολεύεστε να το πιστέψετε: ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ / ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ / ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΜΑΧΙΚΟΥ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. Για να “καεί” όλη η μέση Ανατολή – όταν συμφωνήσει και εγκρίνει κι η Ουάσιγκτον… Μπορεί να γίνει αργά, μπορεί να γίνει γρήγορα… Αλλά ας μην ελπίζουμε στον “θείο απ’ την αμερική”!!!!

Προφανώς η Αθήνα συγχαίρει “σιωπηλά” το Τελ Αβίβ και για τις διαρκείς δολοφονίες παλαιστίνιων διαδηλωτών – δεν γίνεται αλλιώς. Είναι η “προκαταβολή θανάτου”, μέρος του ιμπεριαλιστικού σχεδιασμού που έχει κάνει ήδη…

Πέμπτη 13 Ιούνη. Από τα τέλη της περσινής χρονιάς, τόσο η ασταμάτητη μηχανή όσο και το project «αυτόνομοι» (όλα είναι διαθέσιμα ηλεκτρονικά, για να επιβεβαιώσετε τις χρονολογίες) στέλνουν όσο πιο έντονα μπορούν τα προμηνύματα του κινδύνου. «Κολλήματα» είπαν πολλοί… – (πάντα έτσι…)

Απ’ τις αρχές Απρίλη το «συμβούλιο για την εργατική αυτονομία» μπήκε αποφασισμένα στην υπόθεση, με αφορμή την «μεγάλη πορεία της επιστροφής» στη Γάζα και την εξελισσόμενη σφαγή εκεί. Άλλοι σύντοφοι απ’ την αυτονομία ακολούθησαν· και επίσης αναρχικοί, διάφορες μαχητικές πρωτοβουλίες, και άλλοι, είναι ήδη (σε κάποιες περιπτώσεις εδώ και πολύ καιρό) σ’ αυτό το διπλό μέτωπο. Αφενός, μεν, της υπεράσπισης της παλαιστινιακής αντίστασης· αφετέρου του πολέμου κατά των ιμπεριαλιστικών επιλογών του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου, στη μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο. (Εννοείται ότι πάντα καιροφυλακτούν διάφοροι και διαφόρων ειδών κομματικοί για να βγάλουν την «πολιτική υπεραξία» τους……).

Κι ωστόσο, αν απ’ την μια μεριά μπεί η όλο και πιο «χοντρή» στρατιωτική συνεργασία Αθήνας – Τελ Αβίβ (μέσα στην όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού τόσο γενικά όσο και στην ευρύτερη περιοχή) κι απ’ την άλλη η κινηματική απάντηση, χρειάζονται ακόμα πολλά. Πάρα πολλά. Πολλά, μαζικά και αντικαθεστωτικά· όχι μικροαστικοί τυχοδιωκτισμοί! Δεν είναι «εργολαβία», του είδους «ε, εμείς κάναμε αυτό, τι άλλο να κάνουμε;». Μπροστά, πίσω, πάνω και κάτω απ’ αυτήν την διακρατική, ιμπεριαλιστική συμμαχία έχουν κτιστεί πολλά, φανερά και «αόρατα», τόσο στο εσωτερικό καπιταλιστικό μέτωπο, όσο και εκτός συνόρων. Οι δολοφόνοι των παλαιστίνιων (και οι κάθε είδους υποστηρικτές τους), που είναι οι «διορθωτές» της ήττας τους στη μέση Ανατολή, ετοιμάζονται πλέον (πολύ φοβόμαστε, απ’ ότι μαθαίνουμε…) για το χοντρό κόλπο! Εντός ισραήλ οι πιο φασίστες δεν διστάζουν να το πουν με το όνομά του: Η Τελική Λύση….

Χρειάζεται, οπωσδήποτε, οι ντόπιοι «θεατές» αυτής της ιστορίας να πετάξουν στα σκουπίδια την τεμπελιά, την βαρεμάρα, την βολή, την αδράνειά τους.

Σαν οργανωμένοι αυτόνομοι εργάτες δεν ζητάμε τίποτα για εμάς! Ζητάμε τα πάντα γι’ αυτήν την υπόθεση που έχει ήδη τόσο αίμα και θάνατο (παλαιστινίων, αράβων, μουσουλμάνων) που δεν θα έπρεπε κανένας να περιμένει «κάτι ακόμα». Η κόλαση είναι αχόρταγη, και ταυτόχρονα είναι τρυφερή απέναντι στους μοιρολάτρες…

Επιτέλους: ΠΡΑΞΤΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ, ΜΕ ΔΙΑΡΚΕΙΑ, ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ! Και κάντε το με όποιον κινηματικό, μαζικό τρόπο σας ταιριάζει. Θα χρειαστεί καιρός, θα χρειαστούν μήνες και μήνες, μέχρις ότου εκείνο το τμήμα της τάξης μας (άντε, και ευρύτερα της «κοινωνίας») που μπορεί, που έχει λόγους να χαμπαριάσει, συνειδητοποιήσει ότι εδώ δεν χωράνε ούτε μικροαστικά παπατζιλίκια, ούτε άλλοθι, ούτε παραμυθάκια για κατανάλωση στις παρέες.

Θα έχουμε απέναντί μας σκληρούς και αποφασισμένους εχθρούς, ντόπιους και μη. Δεν είναι, και δεν θα είναι παιχνίδι…

Είναι το πρελούδιο του πολέμου που ξέραμε ότι θα έρθει· και ποτέ δεν θέλαμε…

Τρίτη 12 Ιούνη. O (γερμανο-εβραίος) δάσκαλος Walter Benjamin (“πάνω στην έννοια της ιστορίας / θέσεις για τη φιλοσοφία της ιστορίας”) μας διδάσκει: …Το χάρισμα να αναζωπυρώνει τη σπίθα της ελπίδας στο παρελθόν έχει εκείνος μόvο ο ιστορικός που είναι απόλυτα πεισμένος ότι ούτε ακόμη και οι νεκροί δεν θα ‘ναι ασφαλείς από τον εχθρό, εάν αυτός νικήσει. Και ο εχθρός αυτός δεν έχει πάψει να νικά.

Ναι. Οι νεκροί μας (όπου το “μας” αγκαλιάζει όλον τον πλανήτη…) δεν είναι ασφαλείς απ’ τον εχθρό, με καμμία έννοια…

Δίπλα στο τζαμί του al-Aqsa υπάρχει ένα μουσουλμανικό νεκροταφείο. Το Bal al-Rahma. Είναι ιστορικό νεκροταφείο, χρησιμοποείται για πάνω από 1000 χρόνια.

Αλλά το ρατσιστικό, απαρτχάιντ κράτος του Τελ Αβίβ αποφάσισε ότι εκεί πρέπει να γίνει πάρκο. Το 40% του νεκροταφείου πρέπει (λένε οι ισραηλινοί φασίστες) να τα μαζέψει και να φύγει. Ούτε οι νεκροί δεν είναι ασφαλείς – όταν ο εχθρός νικάει… Παρότι υπάρχουν δικαστικές εκκρεμότητες μετά από παλαιστινιακές προσφυγές στον ισραηλινό νόμο, never mind the bollocks (που λέει ο λόγος, if και εάν υπάρχει mind…): οι μπλουντόζες έπιασαν δουλειά, και το νεκροταφείο θα γίνει ισραηλινό πάρκο. Για ποδήλατα, τουρίστες και βόλτες σκύλων.

Εντελώς συμπτωματικά (πουτάνα σύμπτωση!) το νεκροταφείο θεωρείται ένα απ’ τα πιο ιερά για το ισλάμ. Περιλαμβάνει σύμφωνα με τις παραδόσεις τους τάφους του Ybada ibn as-Samit και του Shadad ibn Aus, συντρόφων του Μωχάμεντ. Όμως ούτε οι νεκροί δεν…

Γιατί θέλει να κάνει πάρκο το νεκροταφείο το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς; Δεν είναι μια τυχαία gentrification… (Περισσότερα θα μάθετε σύντομα…)

(φωτογραφία: η εξαφάνιση του νεκροταφείου, κάτω απ’ τα τείχη της παλιάς πόλης, δίπλα στην «χρυσή πύλη», είναι μέρος του αμερικανο-ισραηλινού σχεδίου για την πλήρη κατάκτηση της Ιερουσαλήμ…. Τα ίδια έκαναν και οι ναζί με τους ντόπιους οπαδούς τους πριν κάτι δεκαετίες: εξαφάνιζαν τα εβραϊκά νεκροταφεία… Έπρεπε να εξαφανιστεί όχι μόνο η ζωή αλλά και ο θάνατος των Άλλων. Τότε των εβραίων.

Ο δάσκαλος το είπε, και ισχύει το ίδιο σήμερα όπως τότε: ούτε ακόμη οι νεκροί δεν θα ‘ναι ασφαλείς απ’ τον εχθρό, εάν αυτός νικήσει.

Όποια μουτσούνα κι αν αλλάξει ο εχθρός, για να μας κοροϊδέψει και να προσπαθεί να μας εξουδετερώσει… )

Τρίτη 12 Ιούνη. Χτες ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης (και I gonna be…) Κούλης Μητσοτάκης έσφιξε, όπως όφειλε, το χέρι του ισραηλινού δολοφόνου Netanyahou. Τίποτα προσωπικό – απλά δουλειές.

Η ελληνο – ισραηλινή φιλία δεν είναι καπρίτσιο του ψόφιου κοριού, του ογκόλιθου, του ψεκασμένου, ή μιας κοινοβουλευτικής παρέας αδίστακτων φαιορόζ. Είναι διακομματική συμφωνία (άρρητη αλλά ισχυρή), είναι επιλογή του ελληνικού βαθέος κράτους / κεφάλαιου. Έτσι συμβαίνει: με έναν καλό μισθό, κοινοβουλευτικά και μη κοινοβουλευτικά καθάρματα στέκονται σούζα και υπηρετούν τα συμφέροντα των ντόπιων αφεντικών. Κι εδώ που τα λέμε τι άλλο θα έκαναν; Υπάρχει άνθρωπος με στοιχειώδη εντιμότητα που να γουστάρει να κυβερνάει την γαλέρα; Όλοι οι άτιμοι, λοιπόν, παραμυθιασμένοι ή μη, είτε το ήξεραν είτε το έμαθαν, κάθονται «προσοχή» στα συμφέροντα των αφεντικών, στο κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο, στις μυστικές υπηρεσίες, σ’ ότι τέλος πάντων συνιστά εκπρόσωπο του «εθνικού συμφέροντος»… Σκουλήκια πολυτελείας…

Αυτό που οι μοιρολάτρες και ψευτομπαγαπόντηδες υπήκοοι αρνούνται να καταλάβουν (ούτε καν να ασχοληθούν με δαύτο) είναι ότι στην εξωτερική πολιτική είναι που φαίνεται καθαρά η ενιαία συγκρότηση του βαθέος κράτους / κεφάλαιου… Που μπορεί μεν να τους ξεσκίζει στο εσωτερικό, αλλά ταυτόχρονα τους πουλάει ένα θέαμα ποικιλίας και «διαφορών», να έχουν να διαλέγουν τους χασάπηδές τους, απ’ τα βοθρολύματα μέχρι… Στο εσωτερικό οι στημένοι καυγάδες σκηνοθετούν το «δράμα της πολιτικής εκπροσώπησης». Και οι καμμένοι έχουν να ασχολούνται.

Ενώ εκτός συνόρων τα πράγματα ξεκαθαρίζουν. Η «εθνική γραμμή» είναι υποχρεωμένη να εκφράζεται σαν αυτό που είναι: ενιαία, πειθαρχημένη, «χωρίς συναισθηματισμούς». Και χωρίς περιττές έριδες. Εκεί ο καπιταλισμός, με τις εθνικές ή πολυεθνικές / συμμαχικές στολές του, δείχνει την βία του χωρίς προσχήματα, χωρίς αιδώ, χωρίς αναστολές. (Στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’90, η ελληνοσερβική φιλία σαν “εξωτερική πολιτική” αποδείκνυε ολοκληρωμένα και ολοκληρωτικά εκείνο που στο εσωτερικό μπορούσε να παρερμηνευτεί…)

Ο Κούλης είναι λοιπόν η πίσω όψη του ψόφιου κοριού, και το ανάποδο. Ελπίζει (σαν I gonna be) σε «ακόμα μεγαλύτερη εμβάθυνση» της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας…. Μόνο για να (μας) θυμίσει ότι οι φαιορόζ, ενιαία, χωρίς γκρίνιες και χωρίς διαφωνίες, έχουν κάνει ήδη μεγάλη εμβάθυνση. Ως τα 3.000 μέτρα βάθος: τόσο είναι ο βυθός νότια της Κρήτης όπου (πουλάνε το παραμύθι) θα περάσει ο east med, o θρυλικός αγωγός για το ισραηλινό φυσικό αέριο…

Κυριακή 10 Ιούνη. Η εφευρετικότητά τους είναι απίστευτη!! Οι αιχμάλωτοι παλαιστίνιοι της Γάζας έχουν μετατρέψει τους χαρταετούς σε εργαλεία αντίστασης. Άλλοτε σαν ιπτάμενες μολότοφ, για να φτάνουν στις γραμμές του ισραηλινού στρατού, ενώ οι ίδιοι βρίσκονται υποχρεωτικά σε πολύ μεγάλη απόσταση, λόγω των ελεύθερων σκοπευτών…

Αλλά και σαν τρόπο να «κατεβάζουν» τα drone του ισραηλινού στρατού! Οι επίτηδες μακριές «τρίχες» του χαρταετού (ή και τα “δίχτυα” ψηλά στον σπάγκο) μπλέκονται στους έλικες, και… Το video στη συνέχεια μάρτυρας…

Γι’ αυτό δεν πρόκειται να ηττηθούν ΠΟΤΕ: γιατί έχουν ψυχή!!!