Tag: παλαιστίνη

Παρασκευή 21 Δεκέμβρη. Στη χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή», κάτω απ’ τον τίτλο «δεν θα περάσει» (σκόπιμη λογοκλοπή του αντιφασιστικού / εργατικού συνθήματος του 1936…) – το μήνυμα από ελλάδα – ισραήλ, μπορούσε να διαβάσει κανείς ένα ρεπορτάζ που ξεκινούσε έτσι:

Με αφορμή τα πρόσφατα περιστατικά βεβήλωσης μνημείων για το Ολοκαύτωμα, αλλά και τους βανδαλισμούς εβραϊκών νεκροταφείων από ακραίους που διέπονται από ρατσιστικές και αντισημιτικές απόψεις, η χώρα μας με το ισραήλ ενώνουν τις δυνάμεις τους για την καταπολέμηση των φαινομένων της ξενοφοβίας και του αντισημιτισμού…

Καλά και άγια! Ωστόσο, το ρεπορτάζ τέλειωνε ως εξής:

… Το χρονοδιάγραμμα του διαλόγου στην Αθήνα συμπίπτει με τις αποφάσεις που έλαβαν ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και η ευρωπαϊκή επιτροπή, για την υιοθέτηση του ορισμού της διεθνούς συμμαχίας για τη μνήμη του ολοκαυτώματος (IHRA) για τον αντισημιτισμό.

Ουπς!!! Ο αντισημιτισμός δεν είναι εδώ και πολλές δεκαετίες, ακόμα και αιώνες, προσδιορισμένος; Τώρα βρέθηκε το νόημά του; Τι συμβαίνει;

Έχει συμβεί αυτό: εδώ και λίγα χρόνια προωθείται ένας υποτίθεται διευρυμένος αλλά στην πραγματικότητα αντεστραμμένος «ορισμός του αντισημιτισμού», που έχει βασικό στόχο (σε σύγκριση με αυτά που η ανθρωπότητα γνωρίζει σαν αντισημιτισμό) να προστατέψει το ισραηλινό κράτος· και να ποινικοποιήσει τους αγώνες των παλαιστινίων και τους συμπαραστάτες τους!

Η σοβαρότητα αυτής της ιδεολογικής εκστρατείας και το τι σημαίνει αποδεικνύεται απ’ το γεγονός ότι ακόμα και ένας απ’ τους βασικούς συγγραφείς του «νέου ορισμού», ο Kenneth S. Stern, προειδοποίησε για τις κατασταλτικές, ολοκληρωτικές συνέπειες που θα έχει η νομική χρήση του «νέου ορισμού».

Σε μια ανοικτή επιστολή τους (δημοσιεύτηκε στις 18 Ιούλη του 2018, στην ισραηλινή καθεστωτική εφημερίδα Jerusalem post) 39 εβραϊκές αριστερές οργανώσεις (άλλες απ’ τις οποίες υποστηρίζουν πλήρως το κίνημα BDS, άλλες εν μέρει και άλλες που δεν έχουν επίσημη θέση γι’ αυτό) βάζουν τα πράγματα στη θέση τους:

Από την ίδια μας την ιστορία είμαστε όλοι εξαιρετικά ευαίσθητοι για τους κινδύνους των εντεινόμενα φασιστικών και ανοικτά ρατσιστικών κυβερνήσεων και πολιτικών κομμάτων…. Η αύξηση του αντισημιτικού λόγου και των επιθέσεων παγκόσμια είναι μέρος αυτής της ευρύτερης τάσης. Σε τέτοιους καιρούς είναι ακόμα πιο σημαντικό από ποτέ να γίνει η διάκριση ανάμεσα στην εχθρότητα ή/και στις προκαταλήψεις εναντίον των εβραίων απ’ τη μια μεριά, και τη νόμιμη κριτική στις ισραηλινές πολιτικές και το σύστημα της αδικίας απ’ την άλλη.

… Ο ορισμός του αντισημιτισμού από την IHRA είναι έτσι διατυπωμένος ώστε σκόπιμα να εξισώνει τις νόμιμες κριτικές στο ισραήλ και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παλαιστινίων με τον αντισημιτισμό, σαν μέσο για να τις καταπιέσει…. Αυτή η εξίσωση υπονομεύει τόσο τον παλαιστιναικό αγώνα για ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα, όσο και τον παγκόσμιο αγώνα κατά του αντισημιτισμού. Επιπλέον εξυπηρετεί την προστασία του ισραήλ απ’ το να του αποδοθούν ευθύνες με βάση τα παγκόσμια θεσμισμένα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διεθνή νομοθεσία.

Καλούμε τις κυβερνήσεις, τις τοπικές αρχές, τα πανεπιστήμια και όλους τους υπόλοιπους οργανισμούς να απορρίψουν τον ορισμό της IHRA και, στη θέση του να λάβουν αποτελεσματικά μέτρα για να ηττηθεί η λευκή, ρατσιστική, εθνικιστική βία και το μίσος, και να τελειώσει η συνέργεια στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απ’ το ισραήλ. Το ισραήλ δεν μας αντιπροσωπεύει, και δεν μπορεί να μιλάει στο όνομά μας ενόσω διαπράτει εγκλήματα κατά των παλαιστινίων και αρνείται τα κατοχυρωμένα απ’ τον οηε δικαίωματά τους.

Έχουν δίκιο! Καθαρές κουβέντες. Και δεν είναι αυτές οι 39 οργανώσεις (από διάφορα μέρη του κόσμου) οι μόνες εβραϊκές καταγγελίες για την προσπάθεια του ισραηλινού κράτους και να υπονομεύσει τον αγώνα των παλαιστινίων αλλά και (προσέξτε το αυτό, είναι πολύ σοβαρό!) να υπονομεύσει τον αγώνα κατά του αντισημιτισμού!

Γιατί αυτό ακριβώς είναι το δεύτερο σκέλος της εκστρατείας τόσο του ισραηλινού καθεστώτος όσο και των δεξιών (έως ακροδεξιών) συμμάχων του στον πρώτο κόσμο: μέσα απ’ την κατά βούληση «διαπλάτυνση» του τι είναι τι, να θολώσει η πραγματικότητα και να σχετικοποιηθεί ο ένας και μοναδικός αντι-σημιτισμός (αντι-εβραϊσμός), αυτός των φασιστών. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο φασισμός θα συμψηφίζεται με οτιδήποτε είναι αντίπαλο στην ιμπεριαλιστική πολιτική στη μέση Ανατολή. Αυτό χρειάζεται στο απαρτχάιντ καθεστώς: όχι μόνο σα συσκότιση των εναντίον του κριτικών, αλλά και σαν ενίσχυση του φασισμού γενικά.

Σ’ αυτό το κόλπο ετοιμάζεται να πάρει μέρος και το ελληνικό κράτος / παρακράτος…Απ’ την μια μεριά δεν μας κάνει εντύπωση: πρόκειται για συμμαχία. Απ’ την άλλη δεν πρέπει να περάσει με αδιαφορία: είναι πόλεμος!

Παρασκευή 21 Δεκέμβρη. Το ζήτημα αυτό, ενώ έχει πάντα στο κέντρο του τον αγώνα των παλαιστινίων αντρών και γυναικών εναντίον του ισραηλινού απαρτχάιντ, δεν περιορίζεται καθόλου εκεί!

Σε ότι αφορά την μεταμοντέρνα αντιστροφή των εννοιών απ’ τους φασίστες, την ξέρουμε πολύ καλά από πρώτο χέρι. «Όσοι υποστηρίζουν τους μετανάστες / πρόσφυγες είναι ρατσιστές» – λένε οι ντόποιοι φασίστες. «Εναντίον των ελλήνων»… (Όσοι υποστηρίζουν τους παλαιστίνιους είναι ρατσιστές – λένε οι φασίστες του ισραηλινού καθεστώτος και οι διεθνείς σύμμαχοί τους…) Άρα: ο πόλεμος στις ιδεολογικές μεταστροφές και στη διασπορά της σύγχισης, απ’ όπου κι αν προέρχονται, είναι ήδη σημαντικό πολιτικό καθήκον μας.

Εξίσου σημαντικό είναι κι αυτό: αν ένα κράτος (οποιοδήποτε κράτος) πετύχει να θωρακιστεί απέναντι στην εναντίον του λόγω και έργω κριτική, οποιοδήποτε «επιχείρημα» κι αν χρησιμοποιήσει, τότε και κάθε άλλο κράτος θα επιδιώξει να κάνει το ίδιο – με τα δικά του επιχειρήματα. Αν υπάρξει ένα «ιερό» κράτος, θα είναι απλά η αρχή. Θα ακολουθήσουν κι άλλα «ιερά» κράτη. Οι «εκλεκτές, ελέω θεού ηγεμονίες» δεν είναι καινούργιο κόλπο…

Υπάρχει κάποιος λόγος για να μην επιδιώκει να είναι «υπεράνω κριτικής» το ελληνικό, το γαλλικό, το τουρκικό, το αμερικανικό, το ρωσικό, το κινεζικό ή το αιγυπτιακό κράτος; Όχι! Το καθένα μπορεί να εφεύρει την δική του νομιμοποίηση. Όποιος δεχτεί ότι ενός κράτους η νομιμοποίηση είναι «ιερή» (αδιάφορα τα επιχειρήματα, έτσι κι αλλιώς θα είναι σαθρά), θα αναγκαστεί να το δεχτεί και για τα επόμενα. Σύγκριση στην «ιερότητα» δεν μπορεί να γίνει!

Η ισραηλινή τακτική δεν είναι εξαίρεση. Το αποδεικνύει η ευκολία που έχει γίνει αποδεκτή από μερικά (λίγα προς το παρόν, αλλά το πράγμα έχει προοπτική) κράτη. Όπως συμβαίνει με την «αναγνώριση της Ιερουσαλήμ / al Quds σαν πρωτεύουσας» του απαρτχάιντ κράτους, έτσι και στην επικύρωση της ιδεολογικής του «ιερότητας», κανένα σύμμαχο κράτος δεν κινείται έξω απ’ τα συμφέροντα των αφεντικών που εκπροσωπεί. Μια φασιστική πρακτική από κάπου ξεκινάει. Ή κάπου έχει το πιο ηχηρό κέντρο της. Ή κάπου γίνεται νόμιμο παράδειγμα. Κάθε φορά που εγκρίνεται επεκτείνεται: υπάρχουν πολλοί και διάφοροι που θα επωφεληθούν απ’ αυτήν… Πρώτοι απ’ όλους οι σύμμαχοί της.

Μ’ αυτόν τον απροσδόκητο τρόπο, η υπόθεση του παλαιστινιακού αγώνα ενάντια στο ρατσιστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό κράτος προεκτείνεται έξω απ’ τα όρια της ιστορικής, γεωγραφικά προσδιορισμένης Παλαιστίνης. Τα (δι-εθνικά, δια-θρησκευτικά, δια-σεξουαλικά) κινήματα υποστηρίξης στην παλαιστινιακή αντίσταση ανάγκασαν τον ισραηλινό φασισμό να διεθνοποιηθεί κατασκευάζοντας τις ιδεολογικές αντιστροφές που τον βολεύουν· αυτή η διεθνοποίηση γίνεται ευχάριστα δεκτή από άλλα κράτη που κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς και τις δικές τους παρόμοιες αντιστροφές· το πεδίο της αναμέτρησης διευρύνεται. Και βαθαίνει.

Σας περιμένουμε εκεί. Εδώ. Παντού. Μ’ όλη την συνείδησή σας!

Σάββατο 15 Δεκέμβρη. “Το κράτος του ισραήλ εξασφαλίζει ισότητα πολιτικών δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες του, χωρίς διακρίσεις θρησκείας, φυλής ή φύλου”. Αυτή η πρόταση περιλαμβανόταν σε πρόταση νόμου που κατατέθηκε προς ψήφιση από ένα μικρό αντιπολιτευόμενο κόμμα στο ισραηλινό κοινοβούλιο. Και απορρίφθηκε πανηγυρικά, με ψήφους 71 έναντι 38. Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης; Αυτή η φράση, κατά λέξη, περιλαμβανόταν στην “διακήρυξη της ανεξαρτησίας του ισραηλινού κράτους”, το 1948…

Τότε έπρεπε να τηρηθούν κάποια προσχήματα… Τώρα πια όχι. Μετά την πρόσφατη συνταγματική κατοχύρωση του ισραηλινού ρατσισμού, η μεγάλη πλειοψηφία των ισραηλινών υπηκόων, τα αφεντικά τους και οι πολιτικές τους βιτρίνες προχωρούν προς την βίαιη ολοκλήρωση του απαρτχάιντ σχεδίου τους.

Και ο στρατός τους σκοτώνει διαδηλωτές. Χτες όχι στη λωρίδα της Γάζας, αλλά στη δυτική Όχθη, όπου μοιάζει να επεκτείνεται η παλαιστινιακή εξέγερση. Δύο νεαροί, ο 18χρονος Mahmoud Yousef και ο 16χρονος Mohammad Nahla δολοφονήθηκαν με σφαίρες στην κοιλιά, εν ψυχρώ, από απόσταση μικρότερη των 10 μέτρων – κοντά στο προσφυγικό στρατόπεδο al Jalazone, βόρεια της Ramallah. Ακόμα 25 τραυματίστηκαν, άλλοι από σφαίρες και άλλοι απ’ τα χημικά.

Οι διαδηλώσεις στη δυτική Όχθη έχουν ξεκινήσει εναντίον της επέκτασης των εποικιστικών συγκροτημάτων αλλά και του τείχους, που κάνει αδύνατη την μετακίνηση των παλαιστινίων από χωριό σε χωριό.

Σε τέσσερεις ημέρες ο τενεκεδένιος θα προσπαθήσει απ’ το ισραηλινό έδαφος να εμπλουτίσει τον υποάξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ. Προς τέρψιν των οπαδών του θα σφίξει για μια ακόμα φορά με εγκαρδιότητα τα χέρια των δολοφόνων. Κι αν πεις κάτι (όχι γι’ αυτόν, ένας καραγκιόζης είναι, αλλά) γι’ αυτούς, τόσο τους ισραηλινούς δολοφόνους όσο και τους έλληνες φίλους τους, φυσικά θα κατηγορηθείς…Για «αντισημιτισμό»…

(Με το αζημίωτο τέτοιες κατηγορίες…)

Τετάρτη 12 Δεκέμβρη. …Η πλειοψηφία των 3117 τραυματισμένων παλαιστίνιων διαδηλωτών στη Γάζα των οποίων την περίθαλψη ανέλαβαν οι “γιατροί χωρίς σύνορα” απ’ τις 30 Μάρτη ως τις 31 Οκτώβρη είχαν πυροβοληθεί στα πόδια…

Θαύμα ανθρωπισμού απ’ τον ιερό στρατό ενός ιερού κράτους – θα έλεγαν με μια φωνή όλοι οι μισθοδοτούμενοι απ’ αυτό, συν τους δωρεάν οπαδούς τους! “Τι θέλετε δηλαδή, παλιο ‘αντισημίτες’, που δεν είστε με τίποτα ευχαριστημένοι;” θα μας καταγγείλουν. “Να τους πυροβολούν στο κεφάλι; Καλύτερα δεν είναι στα πόδια;”

Σωστά… Διαδηλωτές είναι, παλαιστίνιοι είναι, για σφαίρες είναι – “τουλάχιστον στα πόδια”… Ευχαριστούμε φίλοι (ή και υπάλληλοι) του Τελ Αβίβ: η συνείδησή σας σπάει κόκκαλα με τον ίδιο ρυθμό όπως οι σφαίρες των αφεντικών σας…

Οι snipers του ισραηλινού στρατού (όταν σημαδεύουν πόδια διαδηλωτών και όχι κεφάλια…) εκπαιδεύονται στην καταστολή στη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου χρησιμοποιώντας σφαίρες dum dum. Όχι απλές σφαίρες. Είναι ειδικές σφαίρες (αγγλική εφεύρεση, απ’ την εποχή της αποικιοκρατίας στην ινδία…) που εκρήγνυνται μόλις βρουν σάρκα – και διαλύουν τα πάντα. Ο ισραηλινός στρατός δεν σημαδεύει τους παλαιστίνιους διαδηλωτές στα πόδια “για να μην τους σκοτώσει”. Δεν “λυπάται την ζωή τους”… Τους σημαδεύει στα πόδια για να τους σακατέψει, για όλη τους τη ζωή. Και επειδή η ζωή στη λωρίδα της Γάζας είναι εξαιρετικά σκληρή, όπου για τα πάντα χρειάζεται η μέγιστη σωματική ικανότητα, το να σε έχουν σακατέψει σε μετατρέπει σε μια ζωντανή απόδειξη, μέσα στην κοινότητα, του “πόσο ικανός” είναι ο ρατσιστικός στρατός του Τελ Αβίβ.

Ο 21χρονος παλαιστίνιος αθλητής ποδηλάτης Alaa al-Daly (πάνω φωτογραφία) είναι ένας τέτοιος. Ήταν απ’ τους πρώτους που «κτυπήθηκαν στα πόδια», όταν ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις της «μεγάλης επιστροφής». Ήταν πάνω στο ποδήλατό του 250 μέτρα απ’ τον «φράκτη» και έφαγε μια σφαίρα στο δεξί του πόδι. Μία μόνο σφαίρα dum dum – ήταν αρκετή….

Την πρώτη εβδομάδα της νοσηλείας του οι γιατροί στο νοσοκομείο της Γάζας του έκαναν οκτώ εγχειρήσεις, προσπαθώντας να σώσουν το πόδι του. Αποδείχθηκε αδύνατο· τον ακρωτηρίασαν. Αν δεν ανήκετε σ’ αυτό το ευγενικό είδος που χειροκροτεί με χέρια και με πόδια τον ισραηλινό στρατό, την ισραηλινή αστυνομία, και γενικά κάθε τι που προέρχεται απ’ τον ιερό σύμμαχο της Αθήνας, κάντε τον κόπο. Προσέξτε όχι το δεξί αλλά το αριστερό πόδι του Alaa.

Αυτό δεν κτυπήθηκε απ’ την dum dum. Όλο το ράμμα που ξεκινάει απ’ τον αριστερό μηρό του, διατρέχει κλείδωση γονάτου και γάμπα, και φτάνει ως πιο κάτω απ’ τον αστράγαλό του, έγινε επειδή οι χειρούργοι έπρεπε να «ανοίξουν» και το αριστερό του πόδι – για να βγάλουν τα θραύσματα της dum dum. Θυμηθείτε ότι ήταν πάνω σε ποδήλατο, που σημαίνει ότι το αριστερό του πόδι ήταν σε απόσταση τουλάχιστον 30 πόντων απ’ το δεξί, όταν αυτό κτυπήθηκε· και παρόλα αυτά έπρεπε να κάνουν τέτοια τομή. Μπορείτε να τεντώσετε τον δείκτη του δεξιού σας χεριού, να τον ακουμπήσετε ψηλά στο εσωτερικό του μηρού, και να κάνετε την ίδια διαδρομή μέχρι κάτω στο δικό σας αριστερό πόδι… Αργά αργά – με τον ρυθμό, ας πούμε, του «ραψίματος»… Μπορείτε μετά να καταλάβετε, ίσως, τι έγινε στο δεξί του πόδι όταν «έσκασε» η dum dum…

Παρακαλούμε, μην παριστάνετε τους ευαίσθητους, που “δεν μπορούν τα αίματα”. Μπορείτε και παραμπορείτε! Με τους έμμεσους φόρους σας (μας) πληρώνετε (πληρώνουμε) το ελληνικό κράτος, για να καλύπτει, να υποστηρίζει και να εκπαιδεύεται απ’ αυτό: κόκκαλα, σάρκες, νεύρα, αγγεία, μια άμορφη μάζα σκορπισμένη πάνω στον σκελετό του ποδηλάτου… Έτσι γίνεται η εθνοκάθαρση εδώ δίπλα· κι αυτήν υποστηρίζει το ελληνικό κράτος. (Μια χαρά όλα…)

Όταν δεν τους δολοφονούν λοιπόν τους σακατεύουν. Είναι παλαιστίνιοι, είναι διαδηλωτές – αλλά, “για όνομα του θεού”: δεν είναι δικοί μας διαδηλωτές! Και οι ισραηλινές σφαίρες, οι ισραηλινές βόμβες, το ισραηλινό απαρτχάιντ, το ισραηλινό κράτος και κεφάλαιο, όλα αυτά είναι ιερά. Έτσι μας λένε, άμεσα και έμμεσα, αυτοί που ενδιαφέρονται για το καλό των συνειδήσεών μας…

Ευλογημένος κανιβαλισμός… Θέλημα θεού… Αν, για ένα κλάσμα δευτερολέπτων, σας περάσει απ’ το μυαλό ότι κάποιοι σας πυροβολούν στο κέντρο του Παρισιού ή του Στρασβούργου (όπου βρεθήκατε για δουλειά, σπουδές ή τουρισμό…) μην σας περάσει ποτέ απ’ το μυαλό ότι ο ισραηλινός στρατός θα σας σακάτευε (αν σας έκανε την χάρη να μην σας σκοτώσει) στη λωρίδα της Γάζας, σαν μέρος των φίνων “ψυχολογικών επιχειρήσεών” του.

Όχι, μην σας περάσουν ποτέ απ’ το μυαλό τέτοιες σκέψεις: θα είστε “αντισημίτες” λένε κάτι τσογλανάκια… Αυτά χρησιμοποιούν ιδεολογικές dum dum: για να διαλύσουν κάθε ικανότητα σκέψης, κάθε ηθική και αξιοπρέπεια, κάθε αίσθηση, για χάρη των κρατικών και παρακρατικών αφεντικών τους. Για να εξασφαλίσουν τον διανοητικό και ηθικό ακρωτηριασμό που γίνεται όλο και πιο απαραίτητος για κάθε είδους και εθνικότητας αφεντικό. Καλύτερα να αλλάξετε πλευρό και να απασχολήσετε το μυαλό σας με αυτά που θα σας υποδείξουν…

Και πιο γενικά μιλώντας: τέτοιους καιρούς καλύτερα να κρυφτεί ο καθένας στο φανταστικό οχυρό του, τραβώντας και διαδίδοντας selfies… Ποιος ξέρει; Μπορεί και να γλυτώσει το τομάρι του… Όχι, πάντως, αυτά που διακρίνουν το είδος άνθρωπος απ’ το είδος αμοιβάδα.