Tag: παλαιστίνη

Τρίτη 16 Απρίλη. Ούτε ένας ούτε δύο, αλλά τριανταεφτά πρώην υπ.εξ. (και κάποιοι more) ευρωπαϊκών κρατών αποφάσισαν (με ανοικτή επιστολή τους) να συμβουλέψουν την ε.ε. να απορρίψει το ψοφιοκουναβικό «deal του αιώνα» αν δεν είναι δίκαιο για τους Παλαιστίνιους…. Και να υπερασπιστούν «την λύση των δύο κρατών».

Η παλιά κουβέντα «πρέπει νάσαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα» σε νέα αιματηρά μεγαλεία – έστω και από «πρώην»!! Όλοι αυτοί εδώ και δεκαετίες, κάποτε σε πόστα (δύο από δαύτους γ.γ. του νατο…) δεν εμπόδισαν την εξέλιξη του ισραηλινού απαρτχάιντ…. Δεν ήθελαν. Τώρα, μέσα σ’ ένα κείμενο που υπερασπίζεται «την δημιουργία δύο κρατών στα σύνορα πριν απ’ το 1967, με την Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα και των δύο κρατών», σε μια μόνο πρόταση αναφέρουν:

… Το ισραήλ και οι κατεχόμενες παλαιστινιακές περιοχές γλυστρούν στην πραγματικότητα ενός κράτους με ανισότητα δικαιωμάτων. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Για του ισραηλινούς, για τους παλαιστίνιους, ή για εμάς στην Ευρώπη…

Πράγματι, απ’τα μέσα της δεκαετίας του ’90, όλα τα ευρωπαϊκά κράτη έκαναν ό,τι μπορούσαν (το πιο ήπιο ήταν να σφυρίζουν αδιάφορα και να κάνουν τις δουλειές τους) γι’ αυτό το «γλύστρημα»… Και τώρα, που το ψοφιοκουναβιστάν σκοπεύει να επικυρώσει το απαρτχάιντ, αυτοί οι πρώην του ευρωπαϊκού καπιταλισμού παριστάνουν τους «άγιους», με “ηθικό πλεονέκτημα”. Νοσταλγούν τα «δύο κράτη»….

Είναι μια τελευταία βρώμικη και ύπουλη βοήθεια στο ρατσιστικό Τελ Αβίβ. Γιατί, διαφορετικά, αντί να κάνουν τον σταυρό τους λέγοντας «απεταξάμην» μπροστά σε κάτι που και οι ίδιοι βοήθησαν να γίνει, θα έπρεπε να σταθούν ενώπιον των ευθυνών τους: την χρήση κάθε διαθέσιμου μέσου (και υπάρχουν πολλά και αποτελεσματικά) για να ανατραπεί το απαρτχάιντ καθεστώς! Ένα κράτος; Ναι, ένα – αλλά με πλήρη ισότητα δικαιωμάτων· και, φυσικά, ανεμπόδιστη την επιστροφή των εκατοντάδων χιλιάδων παλαιστίνιων προσφύγων. Αυτό που οι ίδιοι εύκολα θα αποκαλούσαν ένα δημοκρατικό κράτος…

Αλλά όχι. Αν θέλεις να σεγοντάρεις την τωρινή κατοχή και το τωρινό απαρτχάιντ «θυμάσαι» μια κάποια, κάποτε, κάπως «λύση δύο κρατών»…. Είναι σα να θες να ξορκίσεις το σωματεμπόριο ορκιζόμενος στην ιερότητα της οικογένειας….

Ωστόσο αυτό που προσπαθούν να απωθήσουν οι ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) πολιτικές βιτρίνες μέσα απ’ την δήθεν «ευαισθησία» τους μπαίνει σταθερά στην ημερήσια διάταξη του αγώνα. Κι όχι μόνο στην κατεχόμενη Παλαιστίνη· παγκόσμια.

Απ’ τα κάτω…. Είναι στο δικό μας χέρι να το επιβάλλουμε!

Δευτέρα 15 Απρίλη. Κάπου ανάμεσα στα σιδερικά, στ’ άρβυλα, στα αλεξίσφαιρα γιλέκα και στα κομμάντο ραφτά, διακρίνεται ένα πρόσωπο – στο πεζοδρόμιο. Στο πλάνο κυριαρχεί ο ένοπλος ισραηλινός φασισμός / ρατσισμός: ο «ένοχος», απ’ την άλλη, πήγε προς το τζαμί του al-Aqsa παρότι είχε περικυκλωθεί. Στις 12 του περασμένου Μάρτη τόλμησε να κάνει τέτοιο πράγμα ο «τρομοκράτης»….

Θα μπορούσαν και να τον σκοτώσουν. Τώρα απλά θα το φυλακίσουν. Μπορεί επ’ αόριστον.

Στη μέση: ισραηλινοί στρατιώτες μοστράρουν ένα ισραηλινό πιτσιρίκι που έχει ντυθεί «παλαιστίνιος βομβιστής αυτοκτονίας»… Δείγμα της διαρκούς μαύρης προπαγάνδας του καθεστώτος….

Κάτω: Οι περισσότεροι εκεί είναι φασίστες· αλλά όχι όλοι. Υπάρχουν λίγοι / λίγες, υπάρχει ο «εσωτερικός εχθρός», τον οποίο το απαρτχάιντ καθεστώς έχει ακόμα το περιθώριο να αγνοεί.

Λίγες εκατοντάδες ισραηλινών διαδηλώνουν στις 30 Μάρτη έξω απ’ το ισραηλινό πεντάγωνο την αλληλεγγύη τους στην παλαιστινιακή αντίσταση.

Σ’ όλο τον κόσμο το ίδιο: Ελεύθερη Παλαιστίνη!

Σάββατο 13 – Κυριακή 14 Απρίλη. Σ’ όλο τον κόσμο το ίδιο: Ελεύθερη Παλαιστίνη!

Δευτέρα 8 Απρίλη. Το τέλος της τραγικής φάρσας (δυστυχώς και οι δύο λέξεις αποδίδουν μαζί την πραγματικότητα) περί “δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους” δεν πρόκειται να έρθει όταν το φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ θα προσαρτήσει την “περιοχή Γ” (area C) της κατεχόμενης δυτικής Όχθης. Αυτό το τέλος ήρθε όταν ο Αραφάτ έβαζε την υπογραφή του στις «συμφωνίες του Όσλο», το 1993 και το 1995. Γιατί με την συγκατάθεση μιας «παλαιστινιακής αρχής» και με αντάλλαγμα τα λιλιά μιας “προεδρικής καρέκλας” και τις πολιτικές προσόδους μιας κλίκας που παριστάνει την “αρχή”, το Τελ Αβίβ εξασφάλισε τις προϋποθέσεις για την εξέλιξη και την ολοκλήρωση του απαρτχάιντ.

Με τις «συμφωνίες του Όσλο» η δυτική Όχθη χωρίστηκε σε τρεις «περιοχές» (την Α, την B, και την C) ανάλογα με το νομικό καθεστώς που θα ίσχυε στην κάθε μία. Η area C αφορά το 61% της έκτασης της δυτικής Όχθης, περιλαμβάνει και την ανατολική Ιερουσαλήμ, και σ’ αυτήν κατοικούν ήδη περίπου 400.000 έποικοι (και ακόμα περίπου 300.000 παλαιστίνιοι). Είναι υπό την απόλυτη δικαιοδοσία του Τελ Αβίβ – εκτός απ’ τα ζητήματα εκπαίδευσης και υγείας, που τα διαχειρίζεται η «παλαιστινιακή αρχή». Είναι σαφές ότι το φασιστικό κατοχικό καθεστώς άφησε το κόστος της «κοινωνικής αναπαραγωγής» των παλαιστινίων πληβείων στην «παλαιστινιακή αρχή» (δηλαδή στους χορηγούς της και στην ανθρωπιστική βοήθεια του οηε) ώστε να κάνει οικονομία· και ανέλαβε όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή τον αστυνομικό, στρατιωτικό και χωροτακτικό / πολεοδομικό έλεγχο.

Στην πρώτη απ’ τις εκδηλώσεις του project Παρασκευές για την Παλαστίνη / ενάντια στον ελληνικό ιμπεριαλισμό του «συμβουλίου για την εργατική αυτονομία», στις 23 Νοέμβρη του 2018, προβάλαμε video με ομιλία του ισραηλινού εξόριστου αντιφασίστα ιστορικού Ilan Pappe. Η ομιλία είχε γίνει κάποια στιγμή το 2017, στην Ουάσιγκτον. Εκεί ο Pappe, πολύ καλός γνώστης της ρατσιστικής πολιτικής του Τελ Αβίβ και των κρατικών σχεδίων, το είχε διατυπώσει όχι σαν δυσοίωνη πρόβλεψη αλλά σαν βεβαιότητα: η area C θα προσαρτηθεί απ’ το ισραηλινό κράτος. Ο Pappe το ήξερε (ή το τεκμηρίωνε) απ’ το 2017 – το πότε θα ολοκληρωνόταν και πρακτικά ήταν γι’ αυτόν, απλά, ζήτημα χρόνου.

Γι’ αυτό «κομματιάστηκε» η κατεχόμενη δυτική Όχθη απ’ τα ‘90s. Για να προχωρήσει το ισραηλινό φασιστικό καθεστώς την επέκτασή του· αφήνοντας στην «παλαιστινιακή αρχή» ένα μπαντουστάν γύρω απ’ τη Ραμάλα, και ίσως λίγες ακόμα περιοχές της area A…

(φωτογραφία: Ο χάρτης δείχνει την area C: οι περιοχές με σκούρο μπλε είναι απαγορευμένες για τους παλαιστίνιους, και με το θαλασσί υπάρχουν περιορισμοί· ημι-απαγορεύσεις. Οι λευκές περιοχές είναι οι areas A και B. Θύλακες αποκλεισμένοι (τα «μπαντουστάν» του νοτιοαφρικανικού απαρτχάιντ) όπου δεν μπορεί κανείς παλαιστίνιος να μετακινηθεί απ’ τον ένα στον άλλο χωρίς την άδεια της ισραηλινής στρατο/αστυνομίας).

Δευτέρα 8 Απρίλη. Η ανατολική Ιερουσαλήμ που το ψοφιοκουναβιστάν παραχώρησε στο ισραηλινό κράτος περιλαμβάνεται στην area C. Τόσο αυτή η παραχώρηση όσο και εκείνη των συριακών (και κατεχόμενων απ’ τον ισραηλινό στρατό) υψωμάτων του Golan είναι επίδειξη της κλιμάκωσης του 4^ου παγκόσμιου πολέμου: «νομιμότητα» είναι ό,τι αποφασίζει ο ισχυρότερος… Συνεπώς βρισκόμαστε ήδη στην αρένα της καθολικής σύγκρουσης όπου θα πρέπει να αποδειχθεί παγκόσμια, και χωρίς αμφισβήτηση (άρα με στρατιωτικά μέσα) ποιός / ποιοί είναι εκείνοι που θα καθορίσουν τις επόμενες δεκαετίες τη διεθνή νομιμότητα – με βάση τα δικά τους κατ’ αρχήν συμφέροντα.

Σύμφωνα με τα ως τώρα δεδομένα, η προσάρτηση της area C θα γίνει επίσημα μέσα απ’ την μεθόδευση αυτού που το ψοφιοκουναβιστάν ονομάζει «deal του αιώνα». Η «παλαιστινιακή αρχή» θα το απορρίψει, αφού μεταξύ άλλων προβλέπει αποχώρηση των παλαιστινίων απ’ την δυτική Όχθη και «αυτο-εξορία» τους στην ιορδανία, όπου υποτίθεται θα τους παραχωρηθεί γη για να φτιάξουν «κράτος» (με αντάλλαγμα για το καθεστώς του Αμμάν την παραχώρηση ίδιας έκτασης απ’ την σαουδική αραβία…) Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτό το «deal» θα απορριφθεί και απ’ το Αμμάν και απ’ το Ριάντ (ο τοξικός έχει παροπλιστεί απ’ τον βασιλιά πατέρα του), αλλά Τελ Αβίβ και Ουάσιγκτον δεν χολοσκάνε. Το deal είναι πρόσχημα, και η απόρριψή του θα χρησιμοποιηθεί σαν δικαιολογία: Ε, αφού δεν σας αρέσει το σχέδιό μας, τι να κάνουμε; Θα προσαρτηθούν τα κατεχόμενα…

Είναι προφανές πως όλα αυτά προχωρούν με βιασύνη, μιας και πρέπει να ολοκληρωθούν πριν ζεσταθεί η προεκλογική περίοδος στις ηπα (το 2020). Όμως τι σημαίνει να «ολοκληρωθούν»; Όλα αυτά (και στην πράξη η με κάθε τρόπο βία και κατοχή της Παλαιστίνης εδώ και 70 χρόνια) βρίσκονται υπό την αίρεση των ευρύτερων συσχετισμών δύναμης όπως αυτοί εξελίσσονται ήδη· καθώς και των αποτελεσμάτων του 4^ου παγκόσμιου στην ευρύτερη περιοχή επί του εδάφους.

Είναι, όμως, δυνατόν να δεχτούμε ότι η δικαίωση της παλαιστινιακής αντίστασης θα γίνει μέσα από ένα γενικευμένο αιματοκύλισμα; (Όσοι υποστηρίζουν ότι την «απελευθέρωση» της Παλαιστίνης θα την φέρει ο συριακός, ο ιρανικός (ή και ο ρωσικός) στρατός θα πρέπει να σκεφτούν στα σοβαρά και σαν ενήλικες αν μετά από ένα τέτοιο μακελειό θα έχουν μείνει ζωντανοί για να απελευθερωθούν…)

Λέμε κατηγορηματικά όχι!!! Μπορεί να είμαστε αυτή τη στιγμή λίγοι και αδύναμοι, ωστόσο μέσα στα επείγοντα αντι-ιμπεριαλιστικά καθήκοντά μας και σε απόλυτη συνέπεια με τις πολιτικές μας αρχές και την πολιτική μας καταγωγή, είναι όχι μόνο η υπεράσπιση της παλαιστινιακής αντίστασης όπως εξελίσσεται μέσα απ’ την «Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής», αλλά κι αυτό: η υποστηρίξη του αγώνα για ένα και μόνο ένα δημοκρατικό κράτος στην Παλαιστίνη, για εβραίους και παλαιστίνιους άραβες απο κοινού, με ελεύθερη την επιστροφή των παλαιστίνιων προσφύγων. Η υποστήριξη του αγώνα ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ!

Φαίνεται αντιφατικό απ’ την μια να διαπιστώνουμε την όξυνση του παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, και απ’ την άλλη να αναθέτουμε στους εαυτούς μας τέτοιου είδους καθήκοντα; Όχι. Όπως αντι-ιμπεριαλισμός δεν σημαίνει να διαλέγει κανείς εκείνους που νομίζει σαν «φιλικούς» ιμπεριαλισμούς (!!!), έτσι και ο τερματισμός του απαρτχάιντ και η αποκατάσταση των βασικών αστικών ελευθεριών για όλους, απ’ το ποτάμι ως την θάλασσα, είναι ο μόνος έντιμος προσανατολισμός που δεν βρωμάει αίμα (ό,τι και να λέει το ισραηλινό φασισταριό).

Δευτέρα 8 Απρίλη. Να θυμίσουμε, επιπλέον, ότι το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος είναι στενός σύμμαχος και του Τελ Αβίβ, και της Ουάσιγκτον (και του Καΐρου, ίσως όχι τόσο σφικτά) και ότι ποντάρει τον ιμπεριαλισμό του πάνω στους δικούς τους;

Να θυμίσουμε ότι αυτά δεν είναι αστεία, κι αν τ’ αφήνεις να προχωρήσουν έρχονται καταπάνω σου;

Δεν είμαστε εμείς κουραστικοί με τις επαναλήψεις. Η πραγματικότητα είναι φρικαλέα…