Tag: παλαιστίνη

Τρίτη 7 Μάη. Αυτοσχέδιες ρουκέτες απ’ τη λωρίδα της Γάζα, βομβαρδισμοί απ’ το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς. Οι διάφοροι τσατσορούφιανοι (διαφόρων ειδικοτήτων) τόσο στα μέρη μας όσο και διεθνώς σπεκουλάρουν πάνω στη γνωστή απάτη: η μοχθηρή Χαμάς «επιτίθεται», το καϋμένο το Τελ Αβίβ «αμύνεται». Κανένα έλεος για την μεγαλύτερη φυλακή στον πλανήτη…

Εδώ και κάτι μήνες (είναι γνωστό) η Χαμάς και η φασιστοκυβέρνηση του Netanyahou «διαπραγματεύονται» – με την μεσολάβηση των μυστικών υπηρεσιών του χουντοSisi. «Διαπραγματεύονται» με σκοπό κάποια μεσομακροπρόθεσμη «νέα ισορροπία»… Η Χαμάς προτίθεται να σταματήσει τους χαρταετούς / μολότωφ (τα «drone των φτωχών») και τις ρουκέτες, με αντάλλαγμα να επιτρέψει το Τελ Αβίβ την ομαλή ροή χρήματος απ’ τη Ντόχα στη λωρίδα της Γάζα, μια ουσιαστική αύξηση στα φορτία διαφόρων ειδών πρώτης ανάγκης προς την λωρίδα και την απελευθέρωση «διεθνών κονδυλίων» για την συντήρηση των υποδομών στη λωρίδα της Γάζα που καταρρέουν.

Ερώτηση: είναι δυνατόν η Χαμάς να πιστεύει ότι το φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ θα διευκολύνει, έστω στο ελάχιστο, την καθημερινότητα των αιχμάλωτων της λωρίδας, και μάλιστα με μεσολαβητή τον χασάπη του Καΐρου; Απάντηση: ναι, αυτό πιστεύει (!) Δυστυχώς ο υπολογισμός της οργάνωσης είναι καιροσκοπικός έως κυνικός. Βασίζεται στο πραγματικό γεγονός ότι το Τελ Αβίβ εξυπηρετείται σ’ αυτή τη φάση απ’ την κόντρα μεταξύ Χαμάς και «παλαιστινιακής αρχής» – συνεπώς…

Εν όψει των εκλογών στο Τελ Αβίβ (στις 9 Απρίλη) και με βάση τις υποσχέσεις του Netanyahou (στη διάρκεια των «διαπραγματεύσεων»…) η Χαμάς έκανε αυτό που της αντιστοιχούσε. Όχι όμως και το Τελ Αβίβ (περίεργο;). Τα φορτηγά με τα απαραίτητα που επιτρέπεται να μπουν στη Γάζα αυξήθηκαν ανεπαίσθητα, η ηλεκτροδότηση της περιοχής (απ’ το ισραήλ…) συνεχίζει να είναι σχεδόν ανύπαρκτη· και οι μηνιαίες πληρωμές (της Ντόχα) έχουν σταματήσει. Με απλά λόγια: ο δεσμοφύλακας είναι πάντα το ίδιο, γνωστό κάθαρμα.

Έτσι οι ένοπλες οργανώσεις στη Γάζα θεώρησαν ότι θα πρέπει να «πιέσουν» το Τελ Αβίβ, θυμίζοντάς του τις δεσμεύσεις του. Την Τρίτη (23 Απρίλη) η «Ισλαμική Τζιχάντ» έριξε μια ρουκέτα προς την ισραηλινή παραλία· το Τελ Αβίβ απάντησε με περιορισμένους βομβαρδισμούς και συρρίκνωση της ήδη περιορισμένης θαλάσσιας ζώνης στην οποία επιτρέπεται να ψαρεύουν οι παλαιστίνιοι. Την Παρασκευή (26 Απρίλη, η «μεγάλη» των ορθόδοξων χριστιανών) ένα ισραηλινό τζιπ κοντά στο φράκτη δέχτηκε πυρά στη διάρκεια των διαδηλώσεων της επιστροφής, και τραυματίστηκε ελαφρά ένας γαλονάς. Το Τελ Αβίβ απάντησε με πυροβολικό και βομβαρδισμούς, σκοτώνοντας δύο ένοπλους της Χαμάς. Το επόμενο πρωί η Χαμάς και η Ισλαμική Τζιχάντ άρχισαν να εκτοξεύουν μαζικά ρουκέτες (πολλές αλλά όχι όλες ανακόπτονται απ’ τα ισραηλινά αντιεαροπορικά συστήματα) και το Τελ Αβίβ ξεκίνησε μαζικούς (αλλά προσεκτικούς) βομβαρδισμούς στη λωρίδα. Ο σχετικά μικρός (για τα δεδομένα της ισραηλινής βαρβαρότητας) αριθμός παλαιστίνιων δολοφονημένων μετά από 3 ημέρες βομβαρδισμών («μόνο» 27, μεταξύ των οποίων παιδιά, μωρά… ) δείχνει ότι το Τελ Αβίβ θέλει να αποφύγει, τέτοιες μέρες, έναν γενικευμένο πόλεμο: έρχεται η «γιουροβίζιον»… Εν τω μεταξύ ξανάρχισαν οι «διαπραγματεύσεις» στο Κάιρο… Και ξανακατέληξαν σε μια συμφωνία για «εκεχειρία» – ίδια με την προηγούμενη… Όμως τον χρόνο δεν τον κερδίζουν μ’ αυτόν τον τρόπο, οι παλαιστίνιοι. Το απαρτχάιντ καθεστώς είναι που τον κερδίζει.

Με δεδομένο τι έχει απέναντί της, η Χαμάς είναι πολιτικά βραχυκυκλωμένη και στρατιωτικά ακυρωμένη. Το δεύτερο είναι λογικό. Το πρώτο όμως είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι έχει την εξουσία στη Γάζα. Και εξουσία συνεπάγεται ευθύνη για την καθημερινότητα των αιχμάλωτων. Απ’ την στιγμή που τα κονδύλια του οηε έχουν περιοριστεί (το ψοφιοκουναβιστάν έκοψε το μερίδιό του) η μεγαλύτερη φυλακή στον κόσμο ζει την δική της «οικονομική κρίση» – αν μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς τέτοια ορολογία για φυλακές. Η Ντόχα έχει γίνει ο βασικός φανερός χρηματοδότης – αλλά τα λεφτά περνάνε (ή δεν περνάνε…) με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, απ’ το ίδιο μέρος που περνάνε (ή δεν περνάνε…) τα φορτηγά και τα είδη πρώτης ανάγκης: μια ρατσιστική επικράτεια.

Η Χαμάς δεν μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό (και κανείς άλλος δεν θα μπορούσε…) Η φυλακή είναι φυλακή, το απαρτχάιντ είναι απαρτχάιντ. Η αποφασιστικότητα όλων των παλαιστίνιων αιχμάλωτων, ανδρών και γυναικών, ενήλικων και ανήλικων, είναι το μόνο τους όπλο. Σημαντικό, σπουδαίο – αλλά όχι παντοδύναμο.

Αν δεν γίνει πιο έντονη και ακόμα πιο έντονη η διεθνής υποστηρίξη στην παλαιστινιακή αντίσταση και στο Ένα Δημοκρατικό Κράτος απ’ το Ποτάμι ως την Θάλασσα το φασιστικό ισραηλινό κράτος θα συνεχίσει και θα πολλαπλασιάσει τα εγκλήματά του. Είτε είναι οι δολοφονίες των διαδηλωτών, είτε είναι οι «διαπραγματευτικοί» εκβιασμοί.

Έχουμε μεγάλη ευθύνη. Ακόμα μεγαλύτερη την κάνει η συμμαχία του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου / παρακράτους τόσο με τα ανάλογα της Ουάσιγκτον όσο και με εκείνα του Τελ Αβίβ. Τα ξέρετε…

Τρίτη 7 Μάη. Μετά την κατάληψη του ιράκ το 2003, το ημιεπίσημο δόγμα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ήταν «στη Βαγδάτη μπορεί να πάει ο καθένας, οι πραγματικοί άντρες πάνε στην Τεχεράνη». Σαν «πραγματικούς άντρες» το δόγμα εννοούσε, φυσικά, τον αμερικανικό στρατό…

Αυτό (που το Τελ Αβίβ επεδίωκε απ’ το 1996…) δεν έγινε ούτε το 2003, ούτε το 2004, ούτε το 2005, ούτε το 2006. Το 2015 ο τότε αμερικάνος πρόεδρος Obama αντέστρεψε το δόγμα, υπογράφοντας την συμφωνία 5 + 1 για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν. Το διάλειμμα κράτησε λίγο…

Τώρα το φασιστόμουτρο Bolton ανακοινώνει ότι το πεντάγωνο στέλνει ένα αεροπλανοφόρο (με όλα τα συνοδευτικά του) «κοντά στο ιράν» για να στείλει ένα μήνυμα στην Τεχεράνη. Η οποία αντιδρά «ψύχραιμα» – πράγμα που σημαίνει ότι ανησυχεί… Πράγματι, ένα αεροπλανόφόρο είναι λίγο για εισβολή στο ιράν. Είναι όμως αρκετό για κάποια προβοκάτσια.

Όχι αβάσιμη η ανησυχία λοιπόν. Το ψοφιοκουναβιστάν κήρυξε τους «φρουρούς της επανάστασης» (δηλαδή ένα τμήμα του ιρανικού στρατού) σαν «τρομοκρατική οργάνωση» με απότερους στόχους. Ήδη απ’ το 2012 το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών είχε συνδέσει την «εθνική εταιρεία πετρελαίου» της Τεχεράνης και διάφορα πετροχημικά εργοστάσια με τους «φρουρούς της επανάστασης». Τώρα, μετά την ανακήρυξη των τελευταίων σε «τρομοκράτες», όλη η βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου του ιράν μετατρέπεται σε «περιουσιακά στοιχεία τρομοκρατών». Επιπλέον, όποιο τάνκερ οποιασδήποτε εθνικότητας μεταφέρει ιρανικό πετρέλαιο μπορεί να θεωρηθεί σαν «υποστηρικτής τρομοκρατικής οργάνωσης»…

Το ψοφιοκουναβιστάν πηγαίνει γυρεύοντας, αλλά οι συσχετισμοί είναι σε βάρος του, εντελώς αντίθετα απ’ το 2003 ή το 2004. Ωστόσο προχωράει· κι αυτό μπορεί μεν να είναι αναμενόμενο για μια «υπερδύναμη» που παρακμάζει, αλλά είναι ταυτόχρονα πολύ επικίνδυνο. Η ανακήρυξη των «φρουρών της επανάστασης» σαν «τρομοκρατών» θα ήταν άχρηστη αν η Ουάσιγκτον δεν είχε στα σχέδιά της κάποιους τρόπους να την αξιοποιήσει.

Το έχουμε ξαναπεί, θα το επαναλάβουμε. Το ψόφιο κουνάβι αυτοπροσώπως ενδιαφέρεται να ξαναεκλεγεί του χρόνου· αλλά αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο (και το 2016, άλλωστε, η εκλογή του ήταν αποτέλεσμα του ιδιόρρυθμου εκλογικού συστήματος των ηπα και μόνο…) Απ’ την άλλη τόσο το ισραηλινό όσο και το αμερικάνικο φασισταριό ενδέχεται να προσπαθήσουν να «αξιοποιήσουν στο μέγιστο» το διάστημα των επόμενων μηνών, στο οποίο οι σωματοφύλακες του ψόφιου κουναβιού έχουν το πάνω χέρι.

Το Καράκας απ’ την μια μεριά και η Τεχεράνη απ’ την άλλη συνδέονται απ’ τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό με αυτήν την μαύρη γραμμή: τον περιορισμό, το «πάγωμα» των «εχθρικών υδρογονανθράκων»…. Είτε στη μία περίπτωση είτε στην άλλη το αμερικανικό φασισταριό επιδιώκει (και δείχνει να βιάζεται) μια «τοπική» καταστροφή διαρκείας. Η περίπτωση του Καράκας έμοιαζε «του χεριού» της Ουάσιγκτον, μέχρι που αποδείχθηκε «σκληρό καρύδι». Απ’ την άλλη μεριά είναι η Τεχεράνη και όχι το Καράκας που ενδιαφέρει το ισραηλινό φασισταριό και τον ιμπεριαλισμό του…

Εννοείται πως και στις δύο περιπτώσεις Μόσχα και Πεκίνο βρίσκονται απέναντι. Αλλά η πιθανότητα πυροδότησης ενός κανονικού παγκόσμιου πολέμου είναι κάτι που το θεωρούν εμπόδιο στο άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ; Ή πλησιάζουν στο σημείο του «όλα για όλα»;

(Η ανάλυσή μας δείχνει, δυστυχώς, το δεύτερο. Ευχόμαστε όσο δεν φαντάζεσθε να κάνουμε λάθος…)

Κυριακή 5 Μάη. O Jason Greenblatt είναι ειδικός σύμβουλος του ψόφιου κουναβιού για την μέση Ανατολή, φασίστας, και φανατικός υποστηρικτής του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος. Είναι αυτός που μαζί με τον βασιλογαμπρό Kuschner έχουν φτιάξει και προωθούν το «deal του αιώνα», δηλαδή την ολοκλήρωση και επισημοποίηση του απαρτχάιντ στην Παλαιστίνη – με αντάλλαγμα «επενδύσεις» στα ελάχιστα παλαιστινιακά μπαντουστάν που θα απομείνουν σαν «ειδικές οικονομικές ζώνες»… Σκοπεύουν, δηλαδή, να αγοράσουν ό,τι περισσέψει έξω απ’ τα σύνορα του ισραηλινού ιμπεριαλισμού…

Λόγω θέσης λοιπόν, και καθόλου λόγω άποψης, ήταν αναγκασμένος να καταδικάσει τους ναζί ισραηλινούς των οποίων τις «απόψεις» δείξαμε πριν 2 μέρες. Φυσικά παρέλειψε το σημαντικότερο: ότι πρόκειται για συμμάχους του Netanyahou, έτοιμους να αναλάβουν το υπουργείο παιδείας. Παρέλειψε, επίσης, να προσέξει ότι ο Netanyahou δεν «καταδίκασε» τίποτα.

Μπορεί να στραβώσει η δουλειά με το υπουργείο παιδείας. Μπορεί να πάρουν κανά άλλο – ας πούμε το υπουργείο τουρισμού: προσφέρεται για τακτοποίηση υποχρεώσεων προς κυβερνοσυνεταίρους, έχει δοκιμαστεί κι αλλού… Έτσι κι αλλιώς όμως και οι απόψεις τους είναι παλιές και γνωστές, και έχουν ήδη πόστα μέσα στο ισραηλινό καθεστώς.

Όσο για το «deal του αιώνα» αυτές ακριβώς τις απόψεις υπηρετεί και κάνει πράξη…

(Επιμένετε πως αυτό που σας αναλογεί είναι η ιδιωτική, home, άφωνη «αγανάκτηση»;)

Παρασκευή 3 Μάη. Αν έχετε ακόμα απορίες – λέμε, «αν» – για το τι είναι ο ισραηλινός θεσμικός, κρατικός φασισμός, δεν έχετε παρά να δείτε το επόμενο (σχεδόν) 5λεπτο βίντεο – και να μην πιστεύετε στα μάτια και στ’ αυτιά σας. (Ακόμα και τα φτωχά αγγλικά είναι αρκετά για να κατανοήσετε τους υπότιτλους). Σύμφωνα με τις συνοδευτικές σημείωσεις, αυτοί που εμφανίζονται στο βίντεο δεν είναι «περιθωριακοί», αλλά μέλη του κόμματος «ένωση δεξιών κομμάτων» που συμμετέχει στον καινούργιο κυβερνητικό συνασπισμό του Netanyahou.

Όταν οι ελάχιστοι τολμηροί και τολμηρές ισραηλινοί/ες μέσα απ’ αυτό το φασιστικό απαρτχάιντ καθεστώς φωνάζουν πρόκειται για ναζισμό! οφείλουμε να τους ακούσουμε. Δεν υπερβάλλουν. Δίπλα και μαζί με την υποστηρίξη της παλαιστινιακής αντίστασης έχουμε κάθε χρέος στην ευρύτερη δυνατή αντιφασιστική αλληλεγγύη…

Πέμπτη 25 Απρίλη. Ούτε κι εμείς. Καθώς ο αγώνας εναντίον του τελευταίου (και πιο «ευλογημένου») απαρτχάιντ καθεστώτος στον πλανήτη θα εντείνεται (παγκόσμια) «απόντες» θα είναι μόνο όσοι κι όσες βάζουν τους εαυτούς τους στην απέναντι μεριά. Την μεριά του Θανάτου. Ενδιάμεσες θέσεις δεν υπάρχουν!

Εν τω μεταξύ από αύριο (Παρασκευή 26 Απρίλη) ως και την Τετάρτη (1 Μάη) η ασταμάτητη μηχανή θα λείπει.

Ραντεβού στις 2 Μάη.

Πέμπτη 25 Απρίλη. Κατ’ αρχήν το «εθνικό» ζήτημα: στα πλαίσια του υποάξονα Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ θεωρούμε βέβαιο ότι το ελληνικό βαθύ κράτος προσπάθησε να πουλήσει 300.000 βλήματα υπό την προϋπόθεση ότι θα τα πλήρωνε το Ριάντ – κι ας πήγαιναν όπου ήθελαν… (Ήταν τα μέσα του 2017, όπου ο αμερικανικός στρατός είχε περιορίσει την ζώνη ελέγχου του στις ypgκρατούμενες περιοχές). Δεν ξέρουμε αλλά δεν μπορούμε καθόλου να αποκλείσουμε την πιθανότητα το ελλαδιστάν (κάποιοι εφοπλιστές του) να πληρώθηκαν σε διάφορες φάσεις σαν λαθραίοι μεταφορείς όπλων είτε προς την σαουδική αραβία είτε προς την ιορδανία, με τελικό προορισμό τους αντι-Άσαντ αντάρτες. Είναι έμπειροι εδώ και δεκαετίες σε κάθε είδους λαθρεμπόριο… Ούτε μπορούμε να αποκλείσουμε το να είχαν πουληθεί απ’ το ελλαδιστάν νωρίτερα άλλες ποσότητες πυρομαχικών, ενδεχομένως μέσω άλλης διαδρομής και υποτιθέμενων «αγοραστών».

Όχι μόνο η ίδια η υπόθεση των 300 χιλιάδων (βλημάτων) που αποκαλύφθηκε κυριολεκτικά «κατά λάθος» αλλά, επιπλέον, το «εθνικό κουκούλωμα» που ακολούθησε μετά από το αρχικό ξάφνιασμα, μας πείθει: στα μέτρα των δυνατοτήτων του (όχι μεγάλες…) το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος συμμετείχε όντως στον πόλεμο στη συρία… Και είναι συνυπεύθυνο για ό,τι έγινε εκεί· ακόμα κι αν δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένας «λοχίας». Όλα αυτά έγιναν διακομματικά, τόσο απ’ την τωρινή όσο και από προηγούμενες κυβερνήσεις. «Εθνικά συμφέροντα» γαρ…

Υπάρχει , ύστερα, το ακόμα χειρότερο ζήτημα των «σφαγών στο ψαχνό» σε ευρωπαϊκά κράτη… Κράτη με ιμπεριαλιστική και αποικιακή ιστορία αιώνων αποκλείεται να περιοριστούν στο ρόλο του «χρηματοδότη», του «προμηθευτή όπλων και πυρομαχικών» και του «εκπαιδευτή», αφήνοντας τα κέντρα των («τρομοκρατικών») αποφάσεων να δρουν ανεξάλεγκτα, όπως και όποτε νομίζουν! Επιπλέον όλες αυτές οι ευρωπαϊκές αποικιακές / ιμπεριαλιστικές μυστικές υπηρεσίες (γαλλική, αγγλική και βελγική σίγουρα) έχουν πολύ μεγάλη ιστορία οργάνωσης και εκτέλεσης προβοκατόρικων σφαγών στο ψαχνό – στο δικό τους έδαφος! Αν οι γάλλοι υπήκοοι αγνοούν, για παράδειγμα, την ιστορία της καθοδήγησης απ’ τις γαλλικές και τις αλγερινές μυστικές υπηρεσίες της «ισλαμικής τρομοκρατίας» (και σε γαλλικό έδαφος) με προέλευση το Μάγκρεμπ, έχουν σοβαρό πρόβλημα!

Αυτά έχουν γίνει γνωστά στη γαλλία (και έχουν θαφτεί επιμελώς).

Τρίτη 23 Απρίλη. Δεμένος πεισθάγκωνα και με τα μάτια του επίσης δεμένα, ο 16χρονος Osama al-Badr τρέχει να αποδράσει απ’ τους δεσμώτες του. Απ’ τον ισραηλινό στρατό. Χτες. Κάπου κοντά στα Βηθλεέμ. Για να τον σταματήσουν θα τον πυροβολήσουν. Από πίσω. …Κι εκείνοι τούριχναν στα πόδια…

Αυτή είναι σ’ ένα στιγμιότυπο, όλη κι όλη, η αλληγορία για έναν πληθυσμό που τον δένουν, του κλείνουν τα μάτια – κι ωστόσο αυτός συνεχίζει να διαφεύγει. Ίσως χωρίς προσανατολισμό πάντα – αλλά πάντα προς την απελευθέρωσή του.

Ποιός, όμως, να καταλάβει τι; Ποιος είναι που δεν έχει δεμένα μάτια, αυτιά και χέρια κι όμως «απολαμβάνει» τις πρωτοκοσμικές «ελευθερίες» του, για τις οποίες, πια, δεν χύνει ούτε μια σταγόνα ιδρώτα;

Ποιός να καταλάβει πόσο μεγάλο, πόσο επιβλητικό και πόσο εκπληκτικό είναι ένας Παλαιστίνιος που τον δένουνε κι ωστόσο αυτός, την ίδια στιγμή, προσπαθεί να αποδράσει;

Προσπαθούν να αποδράσουν οι Παλαιστίνιοι. Τρέχοντας πάνω στις πέτρες όχι μόνο του τόπου τους, αλλά τις πολύ περισσότερες πρωτοκοσμικές: τις παγωμένες καρδιές των υποτελών.