Tag: παλαιστίνη

Μέση Ανατολή

Κυριακή 17 Μάη. Το ρημαδογκουβέρνο διαπραγματεύεται, σαν κράτος προς κράτη, την μαζική εισαγωγή τουριστών· μπας και κουτσοβγεί η φετεινή σαιζόν σε κάποιες πιάτσες. Είναι μάλλον ασυνήθιστα τέτοια διακρατικά deal σε μια βιομηχανία τόσο αναπτυγμένη σαν την τουριστική. Αλλά όταν υπάρχουν ζόρια εμφανίζεται ο σωτήρας… Ευτυχώς που υπάρχει εθνική ενότητα και σ’ αυτό το φλέγον ζήτημα…

Με ποιούς γίνονται οι διαπραγματεύσεις; Μα με τους συμμάχους και συνεταίρους του στον ιμπεριαλιστικό άξονα. Όχι με τον τζενεράλ (Haftar), γιατί αυτός έχει κάτι προβληματάκια στο λιβυκό πεδίο μάχης. Ούτε με τον στρατηγό Sisi – η ειδικότητά του είναι η μαζική καταστολή, οι μαζικές φυλακίσεις, τα μαζικά βασανιστήρια, οι μαζικές δολοφονίες· όχι ο μαζικός τουρισμός. Άρα ποιοί μένουν; Ο Αναστασιάδης και ο Ασύλληπτος Netanyahu.

Οι δημαγωγικές ανακοινώσεις (που είναι απλά εκφωνήσεις των κυβερνητικών non papers) στην αρχή μιλούσαν για εισαγωγή 700.000 τουριστών απ’ το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Μετά ανέβασαν την ποσότητα στο 1 μύριο. Mε πληθυσμό γύρω στα 8,5 μύρια, η εξαγωγή 1 μυρίου (φασιστών στην μεγάλη πλειοψηφία τους) στο ελλαδιστάν είναι οπωσδήποτε μεγάλη μπίζνα.

Όμως… Όμως ίσως χρειαστεί να μείνουν στην πατρίδα τους επόμενους μήνες. Ο Ασύλληπτος ανακοίνωσε την απόφασή του να προχωρήσει, το επόμενο δίμηνο, στην προσάρτηση της (παλαιστινιακής) Δυτικής Όχθης, την οποία ως γνωστόν του χάρισαν οι φίλοι του στην Ουάσιγκτον. Είναι αυτονόητο πως αυτό θα προκαλέσει ισχυρές αντιδράσεις, και όχι μόνο απ’ τους Παλαιστίνιους. Αν και δεν υπάρχει κάποιος με δυνατότητες να προχωρήσει σ’ έναν all out εναντίον του ρατσιστικού καθεστώτος, η προσάρτηση θα αυξήσει τις έστω λεκτικές συγκρούσεις. Θα είναι μια στρατιωτική και όχι μια light αστυνομική εκστρατεία. Ε, να γίνονται τέτοια πράγματα και οι υποστηρικτές τους να λιάζονται σε ελληνικές παραλίες;

(φωτογραφία κάτω: Αν όχι όλες σίγουρα κάποιες «μάσκες έχουν φωνή». Ο Πομπηίας φτάνοντας στο Τελ Αβίβ λάνσαρε ένα καινούργιο σύμβολο, ένα κράμα της αμερικανικής και της ισραηλινής σημαίας, στη φάτσα του. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει ο καθένας τι θέλει να πει…)

Ένας καινούργιο φόβος στη λωρίδα

Πέμπτη 26 Μάρτη. Έκαναν πλάκα: είμαστε τόσο αποκλεισμένοι ώστε εδώ θα είναι το μόνο conovarius free μέρος του πλανήτη… Αλλά η λωρίδα της Γάζας και οι κάτοικοί της, μέσα στην βία της φυλάκισής τους απ’ το απαρτχάιντ καθεστώς, δεν ήταν τόσο «τυχεροί» απέναντι στον φημισμένο φονιά. Την περασμένη Κυριακή διαγνώστηκαν τα δύο πρώτα κρούσματα στη λωρίδα – με κάποιον τρόπο ο τσαχπίνης φαίνεται πως αναζήτησε την τύχη του και εκεί.

Κι έτσι η λωρίδα της Γάζας ξαναμπήκε στον παγκόσμιο χάρτη – για τους πιο λάθος λόγους του κόσμου. 2.071 άτομα βρίσκονται ήδη σε κατ’ οίκον καραντίνα, και 1.271 σε «ειδικούς χώρους καραντίνας» – βασικά ένα παλιό προσφυγικό στρατόπεδο και δύο ξενοδοχεία. Ο κόσμος έχει αραιώσει τις βόλτες του, και η αστυνομία της Χαμάς απαγόρευσε τις συναθροίσεις. Το νοσοκομείο στη Γάζα έχει 70 κρεβάτια εντατικής, εξοπλισμένα όχι με τον καλύτερο τρόπο.

Η διοίκηση της Χαμάς ζητάει απ’ τον φασιστικό ισραηλινό καθεστώς να σταματήσει τον αποκλεισμό (ή, τουλάχιστον, κάποιες πλευρές του) για να αντιμετωπίσει την όποια «κλιμάκωση της επιδημίας». Την ώρα που οι υγιεινομικοί αποκλεισμοί είναι η γενική μόδα, η Χαμάς ελπίζει ότι η διεθνής κοινότητα θα πείσει το Τελ Αβίβ να κάνει το αντίθετο…. Πού; Στη Γάζα… (Στη δυτική Όχθη απλά συλλαμβάνει παλαιστίνιους γιατρούς· είναι ευκολότερο…)

Δεν φαίνεται να πλησιάζει η στιγμή της συναδέλφωσης των λαών λόγω covid 19… Αλλά και να πλησίαζε το ισραηλινό φασισταριό δεν θα συμμετείχε: ένα κράτος δεσμοφύλακας που επιτρέπει να μπαίνει στη φυλακή της λωρίδας το minimum των θερμίδων (σε τρόφιμα), ίσια ίσια για να μην πεθάνουν από πείνα οι αιχμάλωτοι, δεν νοιάζεται για την καλή τους υγεία – έτσι δεν είναι;

Άλλωστε μέχρι πριν 3 μήνες τους σκότωνε στο σωρό. Αν μπορούν να βοηθήσουν και ιοί, ακόμα καλύτερα… Θα τους βελτιώσει, θα τους πατεντάρει, και θα τους πουλήσει σαν made in- / tested on the ground όπλα στη διεθνή αγορά.

(φωτογραφία: Χαρτιά στην άκρη της θάλασσας, πριν…)

… και η «εργαλειοποίηση», φανερή και κρυφή

Δευτέρα 9 Μάρτη. Όπως με την σύνδεση των μεταναστών / προσφύγων στην τουρκική πλευρά του Έβρου με το Idlib η ντόπια εθνικιστική δημαγωγία προσπάθησε να θολώσει τα νερά παρακάμπτωντας οποιαδήποτε πραγματική εξήγηση για τα κίνητρα του τουρκικού καθεστώτος, το ίδιο επεδίωξε και πέτυχε παραλείποντας οποιαδήποτε εξήγηση του γιατί αυτός ο άθλιος εθνικός εχθρός δεν «βομβάρδισε» με γυναίκες και παιδιά τη Σάμο ή το Καστελόριζο· τη νότια κύπρο ή την βουλγαρική επικράτεια… Κάτι σοβαρό έπρεπε να κρυφτεί – κι αυτό δεν μπορεί παρά να αφορά το «ειδικό» παρόν (και ακόμα περισσότερο το «ειδικό» μέλλον) αυτής της περιοχής. Στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο.

Παραμένει όμως ακόμα ένα κενό. Με ποιόν τρόπο αφενός το τουρκικό καθεστώς και αφετέρου το ελληνικό χρησιμοποίησαν τους μετανάστες / πρόσφυγες σε μια τέτοια light και έμμεση σύγκρουση σχετικά με τον ενεργειακό και στρατιωτικό έλεγχο αυτής της μικρής μεν αλλά κρίσιμης ζώνης;

Εδώ η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει ακόμα κάτι ακλόνητο να καταθέσει! Μόνο μια υπόθεση εργασίας που, το παραδέχεται, δεν έχει αυτήν την στιγμή ατσάλινα επιχειρήματα υπέρ της. Σπρώχνοντας το τουρκικό καθεστώς μερικές εκατοντάδες πρόσφυγες / μετανάστες πάνω στο φράχτη του Έβρου (το επαναλαμβάνουμε: το πιο οχυρωμένο σημείο του συνοριακού ποταμού) πέρα απ’ το να τραβήξει το Βερολίνο (και όποιον άλλον) στο ζήτημα της αποκατάστασης / ανοικοδόμησης της συρίας, προσπάθησε να κάνει την ζώνη του νομού Έβρου «περισσότερο ευρωπαϊκή υπόθεση» – κόντρα στην (ελληνο)αμερικανοποίησή της. Και, αντίστροφα, το ελληνικό καθεστώς, ακολουθώντας υποδειγματικά την πιο σκληρή απ’ τις παραλλαγές της αντιμεταναστευτικής πολιτικής των ευρωπαϊκών κρατών, κατασκεύασε μια προσομοίωση του «τραμπισμού» (: της λογικής του τείχους στα σύνορα με το μεξικό και της στρατιωτικής διαχείρισης των λατίνων μεταναστών) σε τυπικά «ευρωπαϊκό έδαφος». Μ’ άλλα λόγια «αμερικανοποίησε» το ζήτημα – παρόλες τις «εκκλήσεις» για «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», που απαιτούν πάντως την ενίσχυση αυτής ακριβώς της στρατιωτικοποίησης ολόκληρης της χερσαίας ζώνης στα δυτικά του ποταμού.

Η στρατιωτικοποίηση της «διαχείρισης των ροών» δεν είναι άγνωστη στα «ήθη» της «ευρώπης κάστρου»! Είναι γνωστή τόσο στα βουλγαροτουρκικά σύνορα· όσο και στους ισπανικούς θύλακες στο μαρόκο· με έναν διαφορετικό τρόπο είναι γνωστή και στην τακτική της Ρώμης που ενισχύει τις λιβυκές ένοπλες συμμορίες για να κάνουν την δουλειά της «αποτροπής» για λογαριασμό της. Είναι γνωστή επίσης και στο κυνήγι των διεθνών μκο στη Μεσόγειο και στον ανατολικό Αιγαίο – που τώρα μοιάζει να έχει κοπάσει, αλλά έφτασε σε ακραίες καταστάσεις μέχρι και πριν λίγους μήνες.

Ωστόσο είναι ψέμα ότι το ελληνικό κράτος δεν μπορούσε παρά να ρίχνει διακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες εναντίον άοπλων μεταναστών / προσφύγων – προκειμένου να «προστατέψει τα σύνορα της ευρώπης»!!! Αν ήθελε κάτι τέτοιο απλά θα χρειάζονταν άμεσες επαφές και συνεννοήσεις με το τουρκικό καθεστώς! Ακόμα και μια έκτακτη και ακαριαία επείγουσα συνάντηση ευρωπαίων και τούρκων αξιωματούχων, ήδη απ’ το Σάββατο 29 Φλεβάρη, θα μπορούσε να έχει απαιτήσει. Οι ανοικτές «πολιτικές διαβουλεύσεις» με την Άγκυρα θα αφαιρούσαν απ’ την ιστορία (και την όποια «κακόβουλη» τουρκική μεθόδευση) το στοιχείο του συζητήσιμου αυθορμητισμού των προσφύγων / μεταναστών – στην προκειμένη περίπτωση. Και θα έβαζαν το ζήτημα εξ αρχής σε πολιτική (με όρους κρατών) και όχι σε στρατιωτική βάση.

Δεν έκανε όμως αυτό το ρημαδογκουβέρνο! Δεν «πολιτικοποίησε», αλλά αντίθετα στρατιωτικοποίησε ακαριαία την εμφάνιση μερικών εκατοντάδων ανθρώπων στο συνοριακό πέρασμα. Κι εκεί βρίσκεται το “μυστικό”, αν μπορούμε να το πούμε έτσι. Αν το τουρκικό καθεστώς «εργαλειοποίησε ανθρωπιστικά» μερικές εκατοντάδες φυγάδων απ’ την μια μεριά του ποταμού υποδεικνύοντάς τους σχεδόν το «αδύνατο», την επίθεση σ’ ένα φράχτη που από πίσω είχε στρατοαστυνομία, το ελληνικό καθεστώς έκανε το ίδιο σε πολύ χειρότερη version απ’ την άλλη μεριά του ποταμού, χαρακτηρίζοντάς τους «εισβολείς» και αντιμετωπίζοντάς του ανάλογα. «Άοπλη εμπροσθοφυλακή του εχθρού»! Πρόκειται για πλήρη και ακριβέστατη αντιγραφή της ρητορικής του ψόφιου κουναβιού!

Και ασφαλώς ένας Pyatt και ένας Palmer εκτίμησαν αυτή τη στάση, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Όχι μόνο για την ρατσιστική έκφανση της ελληνικής «εργαλειοποίησης» των μεταναστών και των προσφύγων. Όχι μόνο για την επιστράτευση κάθε λαϊκοφασιστικού κατακαθιού, απ’ αυτά που πάντα είναι πρόθυμα να δουλέψουν για κάποιο project «stay behind»… Αλλά και επειδή κυρίως – το λένε με κάθε τρόπο πια – η ζώνη στα δυτικά του Έβρου είναι «ζωτικός χώρος» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού· και ο «σουλτάνος» δεν είναι σύμμαχός του…

Υποθέτουμε ότι θα θεωρήσετε τολμηρή την προσέγγισή μας. Εμείς την θεωρούμε κοινότοπη. Κι αυτό επειδή όταν το ελληνικό κράτος καλούσε την frontex και, κυρίως, το νατο (το νατο!!!) να αναλάβουν να εμποδίζουν τις «ροές» μεταναστών και προσφύγων απ’ τα τουρκικά παράλια προς τα ελληνικά νησιά (θυμάστε πόσα χρόνια τώρα;) αυτό ακριβώς έκανε: εργαλειοποιούσε τους πρόσφυγες / μετανάστες με σκοπό την άτυπη και στρατιωτική κατοχύρωση όχι απλά των θαλάσσιων συνόρων του προς τα ανατολικά· αλλά, κυρίως, την κατοχύρωση του ότι υπάρχει μια συνεχής (θαλάσσια) συνοριακή γραμμή στο ανατολικό Αιγαίο, απ’ την Αλεξανδρούπολη ως το Καστελόριζο· έμμεσα, δηλαδή, την άτυπη μεν αλλά ισχυρή συμβολικά «επιβεβαίωση» του ότι το τουρκικό κράτος δεν έχει αοζ στο Αιγαίο… Αυτήν την εργαλειοποίηση την έκανε το ελλαδιστάν με «δικαιολογία» ότι και η τουρκία, «αφήνοντας ροές», θέλει το ελληνικό κακό. Το κόλπο δεν έπιασε, απλά κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος ώστε να μπλέκει σε τέτοια κόλπα. Προσπαθήθηκε όμως!

Το να υπάγει τους μετανάστες / πρόσφυγες σε γεωπολιτικές επιθετικές αξιώσεις δεν είναι καθόλου άγνωστο ή ξένο για την ελληνική αντι-μεταναστευτική πολιτική. Από τότε που οι «σκούπες» κατά των μεταναστών απ’ την αλβανία και το «ξαπόστελμά τους πίσω» παρακολουθούσε την όποια «ανυπακοή» των Τιράνων απέναντι στην Αθήνα – θυμάστε τα ‘90s; Όσες / όσοι έχετε την ηλικία δεν θα πρέπει να τα ξεχνάτε: αν το ένα μάτι του ντόπιου ρατσισμού / κανιβαλισμού γυάλιζε πάντα απ’ την εκμετάλλευση της φτηνής δουλειάς των βαλκάνιων προλετάριων, το άλλο γυάλιζε απ’ τις δυνατότητες να χρησιμοποιηθούν σαν «μάζα κρέατος» για να αποσπαστούν νταβατζιλίδικα πρόσοδοι απ’ τα κράτη καταγωγής τους. Κι αυτό γινόταν συστηματικά επί χρόνια με το αλβανικό κράτος…

Όχι λοιπόν. Παρότι παραδεχόμαστε ότι δεν έχουμε αυτή τη στιγμή ακλόνητα στοιχεία για την θέση μας, μόνο τολμηρή δεν είναι… Το μόνο τολμηρό σ’ αυτήν είναι η συνολική απόρριψη των «αληθειών» του ντόπιου κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου.

Αυτό; Ναι… Το εννοούμε! Μοναχικά ξεμοναχικά δεν το διαπραγματευόμαστε!

(φωτογραφία: Ο ορισμός του “οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται”… Απ’ την Παλαιστίνη στον Έβρο και πάλι πίσω. Οι εγκάθετοι πίσω απ’ την ανάρτηση λένε πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζουν…)

Αν αυτοί λογαριάζονται για άνθρωποι…

Τρίτη 25 Φλεβάρη. Θα το υπενθυμίσουμε ξανά… Μια μπουλντόζα του ισραηλινού φασιστικού στρατού προσπαθεί να αποτελειώσει κάποιον παλαιστίνιο που έχει ήδη πυροβοληθεί, και που μπορεί να είναι τραυματίας· κι ένα τανκ προστατεύει τον κανιβαλισμό…

Αν αυτοί λογαριάζονται για άνθρωποι…

Δευτέρα 24 Φλεβάρη. Σήμερα αυτό… Και μόνον αυτό. Δεν σηκώνει τίποτα άλλο…. Στη λωρίδα της Γάζας χτες. Κοντά στον «φράχτη»… Δείτε τα video στη μέση του δημοσιεύματος, δείτε ειδικά το δεύτερο. Δείτε το, για όνομα των ανθρώπων, for humans sake, όσο και αν έχετε ευαίσθητα στομάχια και συμβιβασμένες καθημερινότητες. Δείτε το επιτέλους! Σταματείστε να αποστρέφετε το βλέμμα και τις συνειδήσεις σας!!! Σταματείσε την τύφλα!

Για να ξέρουν όλοι όσοι βγάζουν τον σκασμό (και είναι πολλοί) τι ακριβώς υποστηρίζουν…

(Κάπου μεγάλωσαν αυτοί… Σε κάποια κοινωνία… Κάπου τα μαθαίνουν αυτά…)

Ακούστε: η ασταμάτητη μηχανή μεγάλωσε μ’ ένα, ανάμεσα στα άλλα, αντιφασιστικό σύνθημα, τότε που οι λέξεις είχαν νόημα: θάνατος στους εχθρούς του ανθρώπινου είδους!

Πρέπει να το έχουν φωνάξει χιλιάδες αυτό το σύνθημα – αλλά η ασταμάτητη μηχανή δεν τους βλέπει πουθενά· και ξέρει σε γενικές γραμμές που πήγαν. Και που συνεχίζουν να πηγαίνουν, οι επόμενοι και οι μεθεπόμενοι. Αλλά δεν διαπραγματεύεται τις αρχές της, ακόμα κι αν βρισκόμαστε στο παρά ένα του τέλους του κόσμου.

Οι εχθροί του ανθρώπινου είδους είναι “σύμμαχοι” του ελληνικού κράτους, των αφεντικών και των λακέδων τους. Τους πληρώνουμε δηλαδή… Είναι εδώ… Λοιπόν ένα σας απομένει. Καθήστε κοιτώντας το ταβάνι, ανάψτε τσιγάρο αν το αγαπάτε, δείτε τους λακέδες και τους τσατσορούφιανους να τρέφονται με ανθρώπινη σάρκα χωρίς να σας κάνουν την χάρη να σώσουν την ψυχή σας, και αποφασίστε τι θα πράξετε. Μια και για πάντα απο ‘δω και πέρα.

Αν αποφασίσετε ότι πρέπει να κάνετε το σωστό, ίσως (ίσως λέμε…) αυτή εδώ η φλυαρία να είναι μια μικρή, πολύ μικρή βοήθεια. Που μακάρι να μην την χρειάζεσθε…

Αλλιώς… (Προφανώς: έχετε τις δουλειές σας… Τα παιδιά, τα σκυλιά, τα αρθριτικά, τα δάνεια…)

Το ανταγωνιστικό κίνημα, μόνον αυτό!

Παρασκευή 21 Φλεβάρη. Η επιτροπή του οηε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μετά από καθυστερήσεις και δισταγμούς, δημοσιοποίησε πριν λίγες ημέρες έναν κατάλογο 112 μεσαίων και μεγάλων (με διεθνή κριτήρια) εταιρειών που αξιοποιούν τους ισραηλινούς οικισμούς στην κατεχόμενη δυτική Όχθη, κάνοντας μπίζνες (και έχοντας κερδοφορία) σε βάρος των υπό κατοχή Παλαιστίνιων. Υπάρχουν τρανταχτά ονόματα στη λίστα, απ’ το trip advisor, το booking-com και το airbnb, ως την motorola, την jcb και άλλες. Σύμφωνα με την διεθνή νομοθεσία (την ποιά;;;;;;) αυτές οι 112 επιχειρήσεις (ισραηλινές κατά κύριο λόγο, αμερικάνικες μετά…) διαπράτουν εγκλήματα πολέμου εκμεταλλευόμενες τις επιχειρηματικές ευκαιρίες της στρατιωτικής κατοχής…

Ε, και; Σύσσωμο, με απόλυτη εθνική ενότητα, το πολιτικό φασισταριό του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ κατήγγειλε την επιτροπή για όλα όσα μπορείτε να φανταστείτε: από αντισημιτισμό («τί έχεις Γιάννη; – ότι είχα πάντα…») μέχρι υποστηρίξη της «τρομοκρατίας»… Ο αγαπημένος του ελλαδιστάν Πομπηίας έγινε πιο συγκεκριμένος: έτσι ενισχύεται το BDS είπε…

Η λίστα της επιτροπής του οηε, στην πραγματικότητα, ήταν όσο πιο στενή μπορούσε. Για παράδειγμα δεν αναφέρει την γνωστή ποδοσφαιρική fifa, που περιλαμβάνει στις λίστες της 6 ομάδες ρατσιστών εποίκων της δυτικής Όχθης. Πρακτικά αυτή η λίστα έχει αξία μόνο για εκείνους κι εκείνες που κινηματικά σκοπεύουν να μεταφέρουν ένα ελάχιστο ποσοστό του πόνου των κατεχόμενων Παλαιστίνιων στις εταιρείες που κερδίζουν απ’ αυτόν.

Δεν πρέπει να υπάρχει καμμία αμφιβολία, ειδικά σε όσους ο πελαργός του πέταξε σε κράτη σαν το ελλαδιστάν: όχι απλά είναι δικό μας καθήκον η υπεράσπιση της παλαιστινιακής αντίστασης (πετάξτε στα σκουπίδια όπου ανήκουν τους κανάγιες που δρουν σαν πέμπτη φάλαγγα….)· είναι και βασικό πολιτικό καθήκον, αφού γύρω απ’ την υπέρασπιση αυτή συμπλέκονται πολλά: από τον αγώνα κατά του ελληνικού ιμπεριαλισμού μέχρι τους αγώνες κατά των εξορύξεων υδρογονανθράκων…

Απ’ το ποτάμι ως τη θάλασσα ελεύθερη Παλαιστίνη!

Πέμπτη 20 Φλεβάρη. Η νεαρή Ahed (Tamimi) έγινε, για ένα μικρό διάστημα, σύμβολο της παλαιστινιακής αντίστασης – αλλά το Θέαμα παραμονεύει και χωνεύει τα πάντα. Ο Bassem, πατέρας της Ahed, είναι παλιά καραβάνα – και λέει μερικά πράγματα.

Πρώτα οι συστάσεις. Ο Bassem γεννήθηκε το 1967 στο Nabi Saleh, ένα χωριό της δυτικής Όχθης βόρεια της Ramallah – όλα τα χρόνια της ζωής του ήταν και είναι υπό ισραηλινή κατοχή. Έγινε (και παραμένει) μέλος της Fatah – αλλά θεωρεί την «παλαιστινιακή αρχή» υπεργολάβο του Τελ Αβίβ στη δυτική Όχθη. Ο Bassem έχει μπει, έχει μείνει και έχει βγει στις ισραηλινές φυλακές σε διάφορες φάσεις – αναγνωρίζει τώρα ότι η παλαιστινιακή αντίσταση πρέπει να αλλάξει προσανατολισμό.

Δεν πρέπει να ζούμε με ψευδαισθήσεις λέει. Η Ahed με ρώτησε μια φορά γιατί πολεμάμε για τη λύση των δύο κράτων. Έκατσα φυλακή γι’ αυτήν την ιδέα, έχασα την αδελφή μου και άλλους 22 συγχωριανούς στον αγώνα για τα δύο κράτη. Πιστέψαμε στον διεθνή νόμο και στη διεθνή κοινότητα, αλλά χάσαμε. Πώς μπορώ να πείσω την κόρη μου να συνεχίσει σ’ αυτό το δρόμο;

… Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε, να αποδεχτούμε ότι πρέπει να ζήσουμε μαζί. Τώρα μιλάω πια για ένα κράτος. Η ιδέα κερδίζει έδαφος μεταξύ των Παλαιστίνιων, αφού σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα το 37% των Παλαιστίνιων στηρίζει το ένα δημοκρατικό κράτος για όλους… Αλλά η ισραηλινή κοινωνία πάει εντελώς προς τα δεξιά, όπως γίνεται σ’ όλο τον κόσμο. Το να αλλάξουμε την ηθική της κατοχής είναι δυσκολότερο ακόμα και απ’ το να αλλάξει η κατάσταση στο έδαφος…

Υπάρχει ένας εποικιστικός οικισμός, κι αυτός είναι το ισραηλινό κράτος. Το αν υπάρχουν περισσότεροι ή λιγότεροι επιμέρους οικισμοί, το αν υπάρχουν σημεία ελέγχου ή όχι, αυτά είναι λεπτομέρειες της κατοχής… Πρέπει να επιστρέψουμε στις τακτικές πολιτικής ανυπακοής της πρώτης Intifada. Ο καθένας έχει θέση σ’ αυτές τις τακτικές. O ένοπλος αγώνας είναι πιο εύκολος, αλλά αφήνει τους περισσότερους απ’ έξω, και όποιος κρατάει ένα όπλο δεν εμπνέει αυτόματα εμπιστοσύνη…

Η γνώμη μας: αυτή η αλλαγή προσανατολισμού θα έπρεπε να έχει ήδη ξεκινήσει (και ελπίζουμε ότι αυτό συμβαίνει, έστω υπόγεια). Αν έχει προσφέρει κάτι στρατηγικής σημασίας το διεθνές κίνημα BDS αυτό δεν είναι η στενά εννοημένη αντι-πληροφόρηση σε σχέση με την κατοχή και το ισραηλινό απαρτχάιντ· είναι σημαντική μεν, αλλά θα μπορούσε να γίνεται κι αλλιώς. Η στρατηγική συμβολή του BDS είναι ότι εστιάζοντας στον αντι-απαρτχάιντ αγώνα ξεπέρασε τις αυταπάτες περί «δύο κρατών» των συμφωνιών του Όσλο, έβγαλε την παλαιστινιακή αντίσταση απ’ τα στενά όρια ενός εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα α λα αρχές του 20ου αιώνα (ενός αγώνα που διαρκώς ηττάται), και την έβαλε ξανά στη σύγχρονη πολιτική αντιρατσιστική, αντιφασιστική και αντιμιλιταριστική ανταγωνιστική, εργατική παράδοση και ιστορία.

Αυτός είναι ο λόγος που το ισραηλινό φασισταριό και οι διεθνείς σύμμαχοί τρέμουν κυριολεκτικά τον δρόμο που έχει ανοίξει, τον δρόμο του αντι-απαρτχάιντ αγώνα, τον δρόμο υπέρ ενός ενιαίου δημοκρατικού πολυεθνικού κράτους, πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Καταλαβαίνουν τα αφεντικά του ισραηλινού φασισμού και οι σύμμαχοί τους ότι αυτόν τον δρόμο, που περνάει οπωσδήποτε απ’ την συστράτευση όσων πρωτοκοσμικών καταλαβαίνουν (και δεν είναι καθόλου λίγοι, το αντίθετο), δεν μπορούν να τον κλείσουν ούτε με τείχη ούτε με τανκς.

Προσπαθούν να το κηρύξουν εκτός νόμου, όχι με επιχειρήματα (αυτά είναι πιο γελοία από σαθρά) αλλά ποντάροντας στη θεσμοθέτηση του νεοφασισμού στις δυτικές μητροπόλεις. Αλλά μ’ αυτόν τον τρόπο ανοίγουν υποχρεωτικά το πεδίο της αναμέτρησης· κάνοντας την Παλαιστίνη παγκόσμια υπόθεση.

Κι άλλα τρία!

Σάββατο 15 Φλεβάρη. Απ’ το ίδιο χθεσινό ρεπορτάζ:

…Έστω θεωρητικά, για την κυπριακή κυβέρνηση παραμένει ως στρατηγική επιλογή η κατασκευή χερσαίου τερματικού υγροποίησης, παρά την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας για το νομικό πλαίσιο του αγωγού EastMed. Αν όντως η κοινοπραξία του Λεβιάθαν στραφεί στην επιλογή της πλωτής μονάδας υγροποίησης (FLNG) οι πιθανότητες συνεργασίας για ένα χερσαίο τερματικό υγροποίησης στην Κύπρο εξανεμίζονται. Από εκεί και πέρα, η κατασκευή ή όχι τερματικού στο Βασιλικό θα εξαρτηθεί πλέον από τον αριθμό και το μέγεθος των κοιτασμάτων που ενδεχομένως να εντοπιστούν κατά τις έξι έως εννέα γεωτρήσεις που προγραμματίζονται εντός 2020 και 2021 στην κυπριακή ΑΟΖ. Δεδομένου ότι η κοινοπραξία του κοιτάσματος Αφροδίτη στρέφεται προς την επιλογή του τερματικού υγροποίησης Ίντκου, στην Αίγυπτο, για ένα μελλοντικό τερματικό υγροποίησης είναι διαθέσιμο μόνο το κοίτασμα Γλαύκος (ExxonMobi-Qatar Petroleum), το οποίο προκαταρκτικά διαθέτει 5-8 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, αλλά εκκρεμούν επιβεβαιωτικές γεωτρήσεις για την ακριβή δυναμικότητά του. Το ίδιο ισχύει και για το κοίτασμα Καλυψώ, το οποίο εκτιμάται προκαταρκτικά ότι δεν ξεπερνά τα 2-3 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια. Συνεπώς, για να μπορεί να συζητηθεί σοβαρά η επιλογή της χερσαίας υγροποίησης, θα πρέπει να εντοπιστούν αλλά 4-8 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια περίπου….

Προκύπτει ότι το ελληνοκυπριακό (και το ελληνικό) όνειρο για ένα σεϊχάτο στη Μεσόγειο με γαλανόλευκη δεν είναι απλά μακριά απ’ την υλοποίησή του· κινείται ακόμα στους ουρανούς της φαντασίωσης. Χρειάζονται ακόμα πολλές και πετυχημένες τρύπες στον βυθό, όχι για τον eastmed (πιπέρι στο στόμα μας!) αλλά ακόμα και για ένα σταθμό υγροποίησης σε νοτιοκυπριακό έδαφος… Η μόνη λύση είναι ένας σωλήνας μέχρι τα αιγυπτιακά υγροποιητήρια· αλλά και γι’ αυτόν χρειάζονται minimum ποσότητες νοτιοκυπριακού γκαζιού…

(Τα νο 1 εθνικά αφεντικά, οι εφοπλιστές, ειδικά εκείνοι που μεταφέρουν υγροποιημένο αέριο, τρίβουν φυσικά τα χέρια τους – τα έχουμε γράψει και ξαναγράψει: σιγά μην έφαγαν τα παραμύθια περί eastmed…)

Ο 4ος παγκόσμιος στη γειτονιά σας…

Σάββατο 15 Φλεβάρη. Αυτές τις μέρες ο πραγματικός χαρακτήρας της συμμαχίας τόσο του ημιάξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ, όσο και ολόκληρου του άξονα Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ – Ριάντ αναδεικνύεται στη Θράκη· στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης που επίσημα η Ουάσιγκτον λογαριάζει στα περιουσιακά της στοιχεία. Ο αμερικανικός στρατός ξεφορτώνει “οχήματα και κοντέινερ” για τη νατοϊκή άσκηση “Defender Europe 2.0”. Είναι η μεγαλύτερη τέτοια άσκηση απ’ το τέλος του 3ου παγκόσμιου (ψυχρού) πολέμου στις αρχές των ‘90s, θα κρατήσει πάνω από 3 μήνες (εκκινεί στις 4 Απρίλη και θα τελειώσει τον Ιούλιο), θα απασχολήσει 37 χιλιάδες ζευγάρια αρβύλες από 18 κράτη (τα 20.000 ζευγάρια θα είναι αμερικάνικα) – και είναι, φυσικά, εντελώς αντι-ρωσική.

Όμως αυτό είναι μόνο η αρχή. Οι ντόπιοι εθνικόφρονες πανηγυρίζουν επειδή έχουν ξεκινήσει οι προετοιμασίες για την ανάλογη άσκηση του 2021, που δεν θα γίνει στην βορειοανατολική και κεντρική ευρώπη (όπως η φετεινή), αλλά στη νοτιοανατολική – δηλαδή στα βαλκάνια. Με θέα την Μαύρη Θάλασσα. Μέσα στους εθνικούς εορτασμούς για το «ηρωϊκό ‘21», του χρόνου, η Θράκη (ελπίζουν οι εθνικόφρονες ότι θα) ενταχθεί οργανικά στην “Defender Europe 21” – κι αυτό θα πουληθεί σαν «αντιτουρκική» επίδειξη δύναμης, χωρίς αγωγούς, eastmed και λοιπές βλακείες… Άσχετα αν ο μεγάλος σύμμαχος την εννοεί έτσι ή όχι…

Το έχουμε καταλάβει ότι οι αυταπάτες πεθαίνουν τελευταίες (αφού σκοτώσουν ότι περισσότερο μπορούν) – και οι εθνικές τέτοιες ακόμα χειρότερα. Όποιος όμως έχει το κουράγιο να τραβήξει μια γραμμή απ’ τον ντόπιο μαζικό εθνικό αντιευρωπαϊσμό / αντιγερμανισμό του 2011-12, σ’ εκείνον του 2015, στην ακαριαία ενίσχυση της συμμαχίας τόσο με το Τελ Αβίβ όσο και με την Ουάσιγκτον απ’ το 2015 ως το 2019, ως εκείνα που θα συμβούν το 2020 και το 2021, τότε θα δει ξεκάθαρα προς τα που μας σέρνουν τα αφεντικά και οι πολιτικές τους βιτρίνες σταθερά, συστηματικά· μαστουρωμένους από γκάζια ή και οτιδήποτε άλλο διαθέτει η πιάτσα…

Επώνυμα κι “ανώνυμα”

Κυριακή 9 Φλεβάρη. Το συμβούλιο υπ.εξ. της ε.ε. επρόκειτο να βγάλει μια ανακοίνωση καταδικαστική για το αμερικανο-ισραηλινό «deal του αιώνα»· πράγμα που με βάση το λεγόμενο «διεθνές δίκαιο» θα ήταν εύκολη και απλή υπόθεση. Έξι κράτη / μέλη ωστόσο δεν συμφωνούσαν σε κάτι τέτοιο. Τους αρέσει η νομιμοποίηση και η επέκταση του ισραηλινού απαρτχάιντ, τους αρέσουν οι σφαγές Παλαιστινίων· και ποιος ξέρει τι άλλο. Τα τέσσερα απ’ αυτά γνωστοποιήθηκαν: η ιταλία, η ουγγαρία, η αυστρία και η τσεχία… Υπάρχουν και άλλα δύο «ανώνυμα», που παρά τις προσπάθειές της δεν μπόρεσε να εντοπίσει (καταγεγραμμένα επίσημα) η ασταμάτητη μηχανή.

Έχετε καμμίαν ιδέα για το ποιά θα μπορούσαν να είναι αυτά τα δύο; Λέτε να είναι κάποια που έχουν στενούς συμμαχικούς δεσμούς τόσο με την Ουάσιγκτον όσο και με το Τελ Αβίβ; Λέτε το διεθνές όνομα του ενός να αρχίζει από G και του άλλου από C;

Ποιά να είναι άραγε;

(φωτογραφία κάτω: Αδειάζοντας υπνοδωμάτια με οπλοπολυβόλα: νυχτερινή έφοδος του ισραηλινού στρατού σε σπίτι στη Jenin, στη δυτική Όχθη, στις 6 Φλεβάρη…

Να τα βλέπουν οι σύμμαχοι στα μέρη μας, και να λιγώνονται! Να λένε «κι εμείς ισραήλ θελουμε να γίνουμε»…)