Tag: παλαιστίνη

Μεσανατολικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 25 Μάρτη>> Ένα γεγονός στο οποίο δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία ήταν η ανακοίνωση απ’ το πρακτορείο bloomberg (αλλά όχι απ’ την Sana’a) ότι εκπρόσωποι της Μόσχας και του Πεκίνου συναντήθηκαν στο ομάν με τον Mohammed Abdel Salam, ηγετικό στέλεχος των Houthis∙ και συμφώνησαν για την ασφαλή πλεύση των πλοίων τους στην Ερυθρά Θάλασσα και τον κόλπο του Aden, με αντάλλαγμα την υποστήριξη των δύο μόνιμων μελών στη Sana’a στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε…

Οι Houthis ούτε επιβεβαίωσαν αλλά ούτε διέψευσαν την συνάντηση – και το deal. Ειδικά για το δεύτερο; Η αλήθεια είναι ελαφρά διαφορετική:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Διαπραγματεύσεις…

Δευτέρα 18 Μάρτη>> Ενώ το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς απειλεί να αρχίσει να σκοτώνει στη Rafah όχι εκατοντάδες-κάθε-μέρα αλλά χιλιάδες, οδηγώντας τους πρωτοκοσμικούς φίλους και συμμάχους του σε κροκοδείλιες δηλώσεις «Όχι! Μη! Μην το κάνετε αυτό!!», συνεχίζει να κάνει εκείνο που ήθελε πάση θυσία (των παλαιστινίων) να αποφύγει: διαπραγματεύεται – μέσω τρίτων – με την παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα∙ η οποία σύμφωνα με δηλώσεις και σχεδιασμούς έπρεπε να έχει εξαφανιστεί προ πολλού. Και δεν το κάνει από θέση ισχύος. Όπως δεν βρίσκονται σε θέση ισχύος τα δυτικά, πρωτοκοσμικά καθεστώτα που την ίδια στιγμή που παριστάνουν τα φιλάνθρωπα συνεχίζουν να εξοπλίζουν την εξόντωση των Παλαιστινίων.

Το πρόβλημα τόσο του θεοναζί καθεστώτος όσο και των πρωτοκοσμικών συμμάχων του είναι το ίδιο: η εξαφάνιση της Γάζα απ’ τον χάρτη απέτυχε! Δόθηκε πολύς χρόνος γι’ αυτό, αλλά… Η ένοπλη παλαιστινιακή αντίσταση είναι βασική αιτία αυτής της αποτυχίας / ήττας, αλλά όχι η μοναδική. Όλα αυτά τα πρωτοκοσμικά καθάρματα έχασαν και τον ιδεολογικό πόλεμο κατά της απελευθέρωσης της Παλαιστίνης, τον πόλεμο που είχαν ξεκινήσει εδώ και 2 δεκαετίες, την ιδεολογική πλύση εγκεφάλου που στήριζε κάθε πιθανό και απίθανο έγκλημα στην Παλαιστίνη πριν τις 7 Οκτώβρη.

Η ένοπλη «απόδραση» των αιχμαλώτων στις 7ης Οκτώβρη έσπασε την σιωπή, και την έσπασε για πάντα. Πριν την 7η Οκτώβρη η Γάζα, η Παλαιστίνη, η κατοχή είναι «αόρατες», «ανύπαρκτες», ακόμα κι όταν στη διάρκεια των πολύμηνων διαδηλώσεων της  Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής, από τις 30 Μάρτη του 2018 ως τις 27 Δεκέμβρη του 2019, επί 21 ολόκληρους μήνες, ο στρατός κατοχής εκτελούσε και σακάτευε κατά βούληση κάθε Παρασκευή άοπλους διαδηλωτές και διαδηλώτριες. Στις 7 Οκτώβρη ήταν αρκετές λίγες μόνο σεισμικές ώρες για να σκιστούν τα παραπετάσματα…

Μπορεί να θεωρηθεί συμβολικό, αλλά θα ήταν αδύνατο ή εξαιρετικά δύσκολο να συμβεί πριν από 10 ή ακόμα και 5 χρόνια, όταν η εποικιστική αποικιοκρατία στην Παλαιστίνη είχε γίνει «αποδεκτή κανονικότητα»: πριν λίγες μέρες η ταινία The Zone of Interest κέρδισε το όσκαρ καλύτερης διεθνούς ταινίας, γυρισμένη γύρω απ’ το στρατόπεδο εξόντωσης του Auschwitz, με «φόντο» το Ολοκαύτωμα, σκηνοθετώντας ουσιαστικά εκείνο που η «καταραμένη» (και απόβλητη απ’ τον θεοναζισμό) εβραία διανοούμενη Hahhah Arendt είχε περιγράψει ως Κοινοτοπία του κακού.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Jonathan Glazer, άγγλος εβραϊκής καταγωγής, είχε να πει δυο κουβέντες την ώρα της βράβευσής του:

..Στεκόμαστε εδώ σαν άνθρωποι που αρνούμαστε την Εβραϊκότητά μας και την πειρατεία πάνω στο Ολοκαύτωμα από ένα κατοχικό καθεστώς που έχει οδηγήσει στο θάνατο τόσους αθώους ανθρώπους, είτε πρόκειται για τα θύματα της 7ης Οκτώβρη στο Ισραήλ είτε για την συνεχιζόμενη επίθεση στη Γάζα…

Η ιδεολογική κυριαρχία βρισκόταν στην καρδιά της εποικιστικής αποικιοκρατίας στην Παλαιστίνη επί σχεδόν 80 χρόνια. Τώρα πια η αλήθεια ότι αυτό το καθεστώς αποτελεί πειρατεία (και φασιστική παραμόρφωση) του Ολοκαυτώματος γίνεται μια διαρκώς επεκτεινόμενη συνείδηση όχι μόνο στους αριθμητικά ογκούμενους συμπαραστάτες της παλαιστινιακής αντιαπαρτχάιντ αντίστασης αλλά, επιπλέον, σ’ όλο και μεγαλύτερα τμήματα των εβραϊκών κοινοτήτων του πλανήτη. Κανείς δεν θέλει να έχει το αστέρι του Δαβίδ στο πέτο του∙ όλο και λιγότεροι θέλουν να έχουν το αίμα των Παλαιστινίων στα χέρια τους με άλλοθι το Ολοκαύτωμα (ή την … παλαιά διαθήκη!!)

Με εντελώς άμεσο και πρακτικό τρόπο αυτή η πολλαπλή (κάποιοι την θεωρούν στρατηγική) ήττα εκδηλώνεται σ’εκείνο που το θεοναζί καθεστώς ήθελε να αποφύγει: στις διαπραγματεύσεις με την παλαιστινιακή αντίσταση. Αυτές οι διαπραγματεύσεις προβάλλονται απ’ την δυτική καθεστωτική δημαγωγία σαν ένα αίνιγμα τυλιγμένο με μυστικότητα. Δεν είναι έτσι. Και δεν είναι το Τελ Αβίβ αλλά η αντίσταση που έχει απαιτήσεις, που βάζει όρους, σ’ αυτές:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη

Σύνθημα στην πρωτεύουσα του ομάν Muscat

Δευτέρα 11 Μάρτη>> Λέγεται πως ένα μαζικό ένοπλο απελευθερωτικό κίνημα ένα μόνο καθήκον έχει όταν δέχεται «ανώτερης τάξης» κρατική επίθεση, καθήκον νίκης: να συνεχίσει να υπάρχει. Η ιστορία των απελευθερωτικών / αντιαποικιακών κινημάτων είναι μια ιστορία ποταμών αίματος – κι ωστόσο τις συντριπτικά περισσότερες φορές υπήρξαν νικηφόρα – εφόσον άντεξαν.

Δείτε, για παράδειγμα, τον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα των αλγερίνων, κατά της γαλλικής αποικιοκρατίας / ιμπεριαλισμού. Πριν ο γαλλικός στρατός αναγκαστεί να ξεκουμπιστεί το 1962 είχε σκοτώσει περισσότερες από 500.000 αλγερίνους (μπορεί και 1,5 εκατομμύριο σύμφωνα με άλλες καταγραφές)∙ είχε διαπράξει άπειρα εγκλήματα πολέμου (σφαγές αμάχων, βασανιστήρια, μαζικούς βιασμούς)∙ είχε ισοπεδώσει πάνω από 8.000 χωριά και οικισμούς∙ και είχε φυλακίσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης πάνω από 2.000.000 αμάχους. Κι όμως: οι αλγερίνοι πληβείοι και το απελευθερωτικό μέτωπο (national liberation front / FLN) άντεξαν αυτήν την ασύλληπτη βία για 8 χρόνια, απ’ το 1954 ως το 1962 – και νίκησαν! Πάνω από 900.000 γάλλοι έποικοι (αρκετοί δεύτερης ή και τρίτης γενιάς πρωτοκλασσάτοι πολίτες της αλγερίας…) συνένοχοι του αίματος αναγκάστηκαν τελικά (απ’ τον φόβο τους για τη νέμεση) να φύγουν γυρνώντας στη γαλλία…

Για τα δικά μας πρωτοκοσμικά (και πλέον εντελώς «φλόρικα») δεδομένα, όπου μερικά δακρυγόνα σε μια διαδήλωση θεωρούνται τέτοιο «σοκ» ώστε δικαιούται ο καθένας να γυρίσει σπίτι του γεμάτος «παράσημα» και σπουδαίες αγωνιστικές αναμνήσεις, τέτοιοι αγώνες είναι απλά αδιανόητοι. Και φυσικά στις κοινωνίες του ώριμου θεάματος είναι αδιανόητο το πως μπορούν να αντέχουν ακόμα οι παλαιστίνιοι και οι παλαιστίνιες ύστερα από δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες, άπειρες καταστροφές, πείνα, δίψα – υπό τις ευλογίες όλων των δυτικών αφεντικών (όπως γίνεται πάντα). Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο το να μεγαλώνει κάποιος στην αιχμαλωσία και να μην σκύβει το κεφάλι: υπάρχει μια απίστευτη «διαφορά κλάσης» ανάμεσα στην υποκειμενικότητα των λίγο πολύ καλομαθημένων πρωτοκοσμικών και των αποικιοκρατούμενων. Μια απίστευτη διαφορά θέλησης, κουράγιου, ηθικής και συναισθηματικής δύναμης. Πρόκειται για ένα διαφορετικό είδος ανθρώπων∙ ή, αν θέλουμε να το πούμε σωστά, Ανθρώπων.

Ένα ασφαλές «σήμα» της επιτυχίας τέτοιου είδους μαζικών, ένοπλων απελευθερωτικών κινημάτων, είναι όταν στο εσωτερικό του όποιου πρωτοκοσμικού, αποικιοκρατικού καθεστώτος εκδηλώνονται σοβαρές πολιτικές και κοινωνικές κρίσεις εξαιτίας της βίαιης καταστολής και παράλληλα μ’ αυτήν – κυρίως εξαιτίας των αποτυχιών της. Το γαλλικό αποικιοκρατικό καθεστώς είναι καλό παράδειγμα αυτής της διαδικασίας διαλυτικής πολιτικής κρίσης, που κράτησε ουσιαστικά ως το αναγκαστικό ξεκίνημα διαπραγματεύσεων μεταξύ του Παρισιού (: Ντε Γκώλ) και του FLN, τo 1960. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, με αυξανόμενη ένταση ευθέως ανάλογη της αδυναμίας του να καταστείλει την παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα.

Στο ιδιαίτερα χρήσιμο video με την συνέντευξη του Ilan Pappe στην Darren Abuchaida (του al Jazzera) που βάλαμε στις 26 Φλεβάρη, ο Pappe λέει κάτι που ίσως πέρασε απαρατήρητο (ή χωρίς ιδιαίτερη σημασία). Ότι το εσωτερικό σχίσμα στην ισραηλινή κοινωνία μεταξύ των πλέον θρησκόληπτων θεοναζί (που έχουν γίνει η πλειοψηφία και έχουν σαν αναφορά και «βιβλιογραφία» την παλαιά διαθήκη) και των κοσμικών φασιστών (που είχαν ιστορικά την εξουσία και έχουν ως αναφορά το Ολοκαύτωμα) έχει φτάσει σε εκρηκτικό σημείο∙ και ότι αυτό δείχνει την (αθέλητη προφανώς!!!) υπονόμευση της αποικιοκρατικής «σταθερότητας» και την αρχή της διάλυσης του καθεστώτος. Κανένα απ’ τα δύο μπλοκ δεν εργάζεται υπέρ της κατάρρευσης του «κοινού ονείρου»! Ωστόσο η διαπάλη εξουσίας μεταξύ τους είναι τέτοια που μετά από 5 μήνες θανάτου στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη το σύστημα έχει αποτύχει στρατηγικά, και βρίσκεται σε αδιέξοδο, πιθανότατα όχι διαχειρίσιμο. (Κάτι παρόμοιο τηρουμένων των αναλογιών συμβαίνει και στις ηπα μετά τις διαδοχικές αποτυχίες / ήττες…)

Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτά τα δύο μπλοκ συμφωνούν στο απαρτχάιντ, διαφωνούν όμως σε όλα τα υπόλοιπα, συμπεριλαμβανόμενων και των τακτικών για την διαιώνισή του. Η μετατροπή της θρησκείας (: ιουδαϊσμός…) σε εθνικισμό (το καθαρό και αμόλυντο κράτος-των-εβραίων…) φέρνει στην «πολιτική» ως τεχνική της εξουσίας μεγάλες ποσότητες παράνοιας! Η σύγκρουση μεταξύ τους ξεκίνησε με αφορμή της «τύχη» του συνταγματικού δικαστηρίου. Πίσω και πέρα απ’ την ιδεολογική σκλήρυνση (το γεγονός δηλαδή ότι αυτό το δικαστήριο δεν είναι αρκετά θεοναζί, άρα όχι αντιπροσωπευτικό των ιδεολογικών συσχετισμών…) υπήρχε κι αυτό: το ότι μια φορά στις εκατό ή στις χίλιες έδινε δίκιο σε κάποια προσφυγή αιχμάλωτου, κατεχόμενου παλαιστίνιου.

Η «εισβολή του al Aqsa» στις 7 Οκτώβρη του 2023 επιτάχυνε και όξυνε αυτήν την εσωτερική πόλωση. Με δύο τρόπους. Απ’ την μια μεριά αποδεικνύοντας την δομική (κι όχι συγκυριακή!) αδυναμία του ισραηλινού κατοχικού στρατού. Και απ’ την άλλη μέσω της απαγωγής πάνω από διακοσίων καραβανάδων και έφεδρων (: πολιτών), πράγμα που θα ανάγκαζε το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς να διαπραγματευτεί με την αντίσταση, όχι για κάτι άλλο αλλά για την μαζική απελευθέρωση των χιλιάδων παλαιστινίων κρατούμενων.

Έτσι, στην ήδη εκδηλωμένη λόγω δικαστηρίου πόλωση, προστέθηκε και η απαίτηση της απελευθέρωσης των ομήρων (ακόμα και με τους όρους της παλαιστινιακής αντίστασης!) Είναι φανερό ότι είναι κυρίως το μπλοκ των κοσμικών φασιστών (στην «αντιπολίτευση» τώρα πια) που έχει αυτή την απαίτηση, στρεφόμενο κατά του γκουβέρνου των θρησκόληπτων θεοναζί, που δείχνουν (και έμμεσα το λένε) ότι εν τέλει αδιαφορούν γι’ αυτούς (τους ομήρους) – η παλαιά διαθήκη δεν γράφει κάτι για την περίπτωσή τους… Κι έτσι, ενώ κάθε Σάββατο γίνονται σε διάφορες πρωτοκοσμικές πρωτεύουσες μεγαλύτερες ή μικρότερες διαδηλώσεις με σύνθημα “from the river to the sea Palestine will be free” (κουρελιάζοντας την επί σχεδόν δύο δεκαετίες πανάκριβη εκστρατεία του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος να ποινικοποιήσει ως «αντισημιτισμό» οποιαδήποτε αναφορά στην κατοχή της Παλαιστίνης…) στο Τελ Αβίβ γίνονται κάθε Σάββατο όλο και πιο μαζικές (και όλο και πιο «απείθαρχες») διαδηλώσεις που ζητούν την επιστροφή των ομήρων, αλλά και την παραίτηση του θεοναζί γκουβέρνου, άμεσα εκλογές, κλπ.

Σα να μην έφτανε αυτή η εκδήλωση της εσωτερικής κρίσης του αποικιοκρατικού καθεστώτος, έρχεται τώρα να προστεθεί ένα ακόμα «επίπεδο». Η απαίτηση (των κοσμικών φασιστών) για «πανστρατιά» σκοντάφτει σοβαρά στο κατοχυρωμένο «δικαίωμα των υπερ-ορθόδοξων» (οι περισσότεροι απ’ τους οποίους είναι θεοναζί, αλλά όχι όλοι) να μην στρατεύονται, επειδή «μελετούν τας γραφάς»!!! Ο Yitzak Yosef, αρχιραβίνος των υπερ-ορθόδοξων, απείλησε χθες ότι  αν πιεστούν να στρατευτούν «θα αγοράσουμε εισιτήρια και θα φύγουμε» καθώς «οι κοσμικοί δεν καταλαβαίνουν ότι χωρίς το torah και χωρίς τα κολέγια ταλμουδικών σπουδών ο στρατός δεν θα πετύχει». Πρόκειται ούτε λίγο ούτε πολύ για 66.000 υπερ-ορθόδοξους σε στρατεύσιμη ηλικία… Η πλευρά των κοσμικών, συμπεριλαμβανόμενου του υπουργού πολέμου Gantz, μίλησε σχεδόν για «προδοσία»∙ ενώ ένας άλλος υπουργός, θεοναζί αυτός και «εθνικής ασφάλειας», ο Itamar Ben-Gvir, δήλωσε ότι «δεν στηρίζει την επιβολή της στράτευσης…» και ότι τέτοια προβλήματα «λύνονται με αγάπη» (!!!)

Ενώ, λοιπόν, η γενική ιμπεριαλιστική, αποικιοκρατική συμφωνία εξακολουθεί να ισχύει στην κοινωνική βάση του καθεστώτος, το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια της υποσκάπτεται σταθερά. Χάρη στην παλαιστινιακή αντίσταση, μαζί με το θέμα των ομήρων, έχει προκύψει τώρα (εξαιτίας των σοβαρών απωλειών του ισραηλινού στρατού στη Γάζα) και το πολωτικό ερώτημα ποιος σκοτώνεται και ποιος την γλυτώνει – πάντα υπέρ του «εθνικού καλού» του Τελ Αβίβ.

Είναι σωστό κατά συνέπεια ένα ακόμα σημείο της γνώμης του Pappe: είναι απαραίτητη και η «πίεση-απ’-έξω» (η «διεθνής», κινηματική και όχι μόνο…) και η πολιτική ανασυγκρότηση της παλαιστινιακής αντίστασης (βρίσκεται σε εξέλιξη…), προκειμένου η οξεία εσωτερική κρίση του θεοναζί απαρτχάιντ να μην μείνει «αποκλειστικά δικό του πρόβλημα».

Η πρώτη είναι απαραίτητη για να επιταχυνθεί αυτή η κρίση: BDS και όχι μόνο!

Η δεύτερη είναι απαραίτητη για να αξιοποιήσει υπέρ της (η παλαιστινιακή αντίσταση) αυτήν την διπλή ιστορική κίνηση, μέσα κι έξω απ’ το απαρτχάιντ καθεστώς…

Jenin… Jenin…

Μέλη της Παλαιστινιακής αντίστασης στη Jenin στις 27 Οκτώβρη 2023

Ένοπλος στη Jenin στη διάρκεια οδομαχιών με τον ισραηλινό στρατό

Δευτέρα 4 Μάρτη>> …Τα ξημερώματα της 23ης Φλεβάρη ένα ισραηλινό drone κτύπησε ένα αυτοκίνητο στον προσφυγικό καταυλισμό της Jenin, σκοτώνοντας τρεις νεαρούς Παλαιστίνιους. Στόχος ήταν ο 27χρονος Yasser Mustafa Hanoun, διοικητής πεδίου της Ταξιαρχίας της Jenin∙ που θεωρητικά είναι η ένοπλη πτέρυγα της Ισλαμικής Jihad (PIJ), αλλά που στην πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια είναι μια οργάνωση – ομπρέλα για μια γκάμα Παλαιστίνιων που μπορεί να ανήκουν στην PIJ, στην Hamas, στην Fatah, ή στο Λαϊκό Μέτωπο για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP). Μαζί με τον Hanoun δολοφονήθηκαν ο 17χρονος Saeed Jaradat και ο 20χρονος Majdi Nabhan. Τραυματίστηκαν άλλοι 15.

….

«Γεννήθηκα μέσα στην κατοχή και σε στρατιώτες, και θα πεθάνω απ’ την κατοχή και τους στρατιώτες» λέει ο Eli…. H προηγούμενη φορά που ο ισραηλινός στρατός έκανε επιθέσεις σαν αυτές που κάνει απ’ τις 7 Οκτώβρη και μετά, ήταν στην κορύφωση της Δεύτερης Intifada το 2002. Τότε εισέβαλε σε διάφορες παλαιστινιακές πόλεις της Δυτικής Όχθης ταυτόχρονα σκοτώνοντας και καταστρέφοντας. Εκείνη η εισβολή χάραξε τη συλλογική μνήμη∙ και δημιούργησε μια γενιά αποφασισμένη να αντισταθεί ένοπλα. Η αποφασιστικότητά της μεγάλωσε ακόμα περισσότερο τον Μάη του 2021, όταν κατά τη διάρκεια της «Indifada της ενότητας» ξεσηκώθηκε η παλαιστινιακή νεολαία σ’ όλα τα κατεχόμενα εδάφη, απ’ τη θάλασσα ως το ποτάμι. Ο ισραηλινός στρατός απάντησε όπως πάντα: με μαζικές συλλήψεις και δεκάδες δολοφονίες άοπλων διαδηλωτών.

….

Στις 30 Γενάρη 2024, undercover ισραηλινοί της διαβόητης «μονάδας Duvdevan» εισέβαλαν στο νοσοκομείο Ibn Sina στη Jenin και εκτέλεσαν στο κρεβάτι του τον Basel al–Ghazzawi, 18χρονο μαχητή της Ταξιαρχίας της Jenin, που νοσηλευόταν από τραύματα που είχε από προηγούμενη επίθεση του ισραηλινού στρατού (είχε γίνει προσπάθεια να τον δολοφονήσουν και πριν 1,5 χρόνο, στα 16 του), τον 23χρονο αδελφό του Mohammed al–Ghazzawi, που είναι απ’ τους ιδρυτές της Ταξιαρχίας, και τον φίλο τους Mohammad Jalamnah, 27χρονο αξιωματικό της Ταξιαρχίας.

….

Σε αντίθεση μ’ αυτό που συμβαίνει στη Γάζα, οι ένοπλες ομάδες των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη δεν έχουν δημιουργήσει ακόμα ένα ενιαίο οργανωτικά σώμα. Είναι συνήθως απλοί άντρες της κοινότητας, γείτονες, συγγενείς και παιδικοί φίλοι, που πρέπει να αντιμετωπίσουν έναν πανίσχυρο στρατό που σκοτώνει και καταστρέφει στηρίζοντας το απαρτχάιντ καθεστώς.

«Τι νομίζεις ότι σημαίνει το να ενταχθείς στη Hamas ή την Ισλαμική Jihad;» ρωτάει ένας 30χρονος μέλος της Hamas που ας τον πούμε Α. «Σημαίνει το να μπορείς να αγοράσεις ένα όπλο και σφαίρες». Ένας άλλος που κάθεται δίπλα, ο Β., έφυγε απ’ την αστυνομία της «παλαιστινιακής αρχής», στην οποία ήταν αξιωματικός. Αν και προέρχονται από διαφορετικές οργανώσεις, ο ένας απ’ την Fatah και ο άλλος απ’ την Hamas, συμμετέχουν και οι δύο στην Ταξιαρχία της Jenin.

«Για την PIJ δεν υπάρχει θέμα δύναμης ή χρημάτων» λέει ένας τρίτος μαχητής, ο Γ., που είναι μετά βίας 20 χρονών, και κάθεται δίπλα στους άλλους δύο. «Ο σκοπός είναι ένας: η απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Γι’ αυτό πολεμάω με την PIJ, όχι γι’ αυτήν».

Όλοι τονίζουν ότι όπου κι αν ανήκει ο καθένας, στο τέλος είναι στην ίδια κοινότητα που πρέπει να προστατευτεί και να αμυνθεί. Για τους ένοπλους της αντίστασης στη Jenin και οπουδήποτε αλλού στη Δυτική Όχθη η πολιτική ένταξη ως μηχανισμός διαχωρισμών ανήκει στο παρελθόν. Είναι όλοι μαζί για τον ίδιο σκοπό. Ο αγώνας για δικαιοσύνη και ελευθερία είναι πάνω απ’ όλα. «Αυτή η κατοχή δεν χαλάει το ηθικό μας να αντιμετωπίσουμε το Ισραήλ» λέει ο Ε., 18χρονών, καθώς μαζεύεται με τους φίλους του για να προσπαθήσουν να αποσπάσουν άοπλοι την προσοχή του στρατού, πετώντας πέτρες, για να διευκολύνουν τις κινήσεις των ενόπλων. «Νομίζουν ότι μας έχουν σπάσει, αλλά είμαστε βόμβες έτοιμες να εκραγούν»…

Αυτά έγραφε μεταξύ (πολλών) άλλων η Mariam Barghouti στο +972 magazine στις 27 Φλεβάρη 2024. Για αρκετούς από εμάς που είμαστε μακριά είναι πανεύκολο να πλατσουρίσουμε σε «βαθυστόχαστες (ή χοντροκομμένες) αναλύσεις», συνήθως με ιδιοτελείς σκοπούς. Αλλά για εκείνους κι εκείνες που γεννιούνται μέσα στο απαρτχάιντ και πεθαίνουν απ’ αυτό, τα πράγματα είναι ωμά και καθαρά. Χωρίς σκιές, ποζεριές και αυταπάτες.

Μια καινούργια γενιά Παλαιστινιακής αντίστασης ζει και αναπνέει στη Δυτική Όχθη∙ σ’ αυτή τη κατεχόμενη ζώνη που το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς θεωρεί πως «την έχει», χάρη και στη βοήθεια της εξαγορασμένης «παλαιστινιακής αρχής»…

Εκεί μερικά παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα, πολύ γρήγορα – και κάποτε οι μανάδες τους τα κλαίνε πριν φτάσουν στα 30∙ στην ηλικία που στη δύση έχουν μόλις τελειώσει το μεταπτυχιακό τους και αγχώνονται για την επαγγελματική τους καριέρα…

Κηδεία δύο παλαιστινίων στις 27 Οκτώβρη 2023, στη Jenin…

Γάζα

Δευτέρα 4 Μάρτη>> Ένα μέτρο της έντασης και της αποτελεσματικότητας της παλαιστινιακής αντίστασης στη λωρίδα της Γάζα κατ’ αρχήν (αλλά και των «προοπτικών» που το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος βλέπει στον ορίζοντα…) ήταν οι τηλεοπτικές δραματικές εκκλήσεις του υπουργού πολέμου Yoav Gallant την Τετάρτη 28 Φλεβάρη:

… Πληρώνουμε πολύ μεγάλο τίμημα στις γραμμές μας… Το κόστος που υφιστάμεθα αν μετρήσουμε νεκρούς και τραυματίες είναι πολύ μεγάλο… Πρέπει να μοιραστούμε όλοι αυτό το φορτίο, όλα τα τμήματα της κοινωνίας…

Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς είναι το πιο στρατιωτικοποιημένο στον πλανήτη. Παρ’ όλα αυτά οι «ξυπόλυτοι» της Γάζα εδώ και 5 μήνες το αναγκάζουν τώρα (πάντα σύμφωνα με τον υπουργό γενοκτονίας): … Χρειάζεται λοιπόν να πάρουμε αποφάσεις που δεν έχουμε πάρει εδώ και 75 χρόνια…

Τι αποφάσεις-που-δεν-έχουν-ληφθεί-από-το-1948 (!!!) είναι τώρα απαραίτητες μετά το πολύ μεγάλο κόστος σε νεκρούς και τραυματίες στρατιώτες του Τελ Αβίβ, από το πιο στρατιωτικοποιημένο καθεστώς του πλανήτη; Τι «παραπάνω» πρέπει να κάνει η θεοναζί, απαρτχάιντ κοινωνία στην οποία η στράτευση είναι υποχρεωτική στα 18 για άντρες και γυναίκες;

Ο εχθρός του κακού είναι το χειρότερο: ο στρατός (μέσω του Gallant) απαιτεί επέκταση της θητείας! Τώρα οι άντρες υπηρετούν 32 μήνες και οι γυναίκες 24∙ πρόκειται να γίνουν 36 και unisex… Επιπλέον τώρα οι κοινοί στρατιώτες απολύονται απ’ την εφεδρεία στα 40 χρόνια τους, οι αξιωματικοί στα 45 τους και οι «ειδικές δυνάμεις» στα 49 τους. Πρόκειται να προστεθούν 5 χρόνια στους κοινούς στρατιώτες (απ’ τα 40 στα 45) και στους αξιωματικούς (απ’ τα 45 στα 50), και 3 στις «ειδικές δυνάμεις» (από 49 στα 52). Επιπλέον πρόκειται να αναθεωρηθεί η εξαίρεση (απ’ την θητεία) των υπερ-ορθόδοξων. (Ένα καλό μέρος αυτής της κοινότητας είναι κατά του ισραηλινού κράτους και της ιδεολογίας του, για λόγους ηθικούς και θρησκευτικούς. Οι υπόλοιποι είναι τόσο πολύ φασίστες, τόσο πολύ θεοναζί, ώστε κατατάσσονται εθελοντικά στο στρατό για να απολαύσουν τις δολοφονίες Παλαιστινίων…). Αυτή η «εξαίρεση» τελειώνει στις 31 Μάρτη 2024.

Όχι αυθαίρετα κάποιοι υποδεικνύουν ότι ο επερχόμενος υπερ-μιλιταρισμός της θεοναζί, απαρτχάιντ κοινωνίας και του κράτους της δεν σχετίζεται μόνο με το «πολύ μεγάλο τίμημα» που πληρώνει απ’ την παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα, αλλά και με τους υπόλοιπους πολέμους που σχεδιάζει το επιτελείο: κατά του λιβάνου και της Χεζμπ’ αλλάχ και, πιθανότατα, κατά της συρίας.

Θα μπορούσε όμως να ειπωθεί κι αλλιώς, με μια μόνο λέξη: φόβος! Η «εισβολή του al Aqsa» στις 7 Οκτώβρη έδειξε ότι ο φοβερός και τρομερός ισραηλινός στρατός είναι ένας πύργος από τραπουλόχαρτα, ικανός μόνο στο να σκοτώνει αμάχους, παλαιστίνιους αλλά και ισραηλινούς.

Ο φόβος (και η εσωτερική πόλωση ανάμεσα σε κοσμικούς και θεοναζί φασίστες) επιβάλλει να γίνει όλη η απαρτχάιντ κοινωνία ένα στρατόπεδο – για να τα βγάλει πέρα με τους εξεγερμένους των στρατοπέδων συγκέντρωσης / εξόντωσης που διοικεί ακόμα…

Δώστε τους κι άλλα όπλα!

Δευτέρα 4 Μάρτη >> Στο ευρωκοινοβούλιο κατατέθηκε πρόσφατα προς έγκριση απόφαση για απαγόρευση αποστολής όπλων στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Απορρίφθηκε “κατά πλειοψηφίαν”…

Ενδιαφέρει μήπως ποιοί εντόπιοι ευρωβουλευτές γουστάρουν ανοιχτά να συνεχίσει η σφαγή στην Παλαιστίνη; Θα έπρεπε:

 

From the river to the sea, Palestine will be free!

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα (κρίνουμε) συνέντευξη του εξόριστου ισραηλινού ιστορικού Ilan Pappe στο al Jazeera, που δημοσιοποιήθηκε μόλις χτες, Κυριακή 24/2. Σύντομη (25 λεπτά), περιεκτική και, το σημαντικότερο, αισιόδοξη! Δυστυχώς χρειάζεται να ξέρετε τα βασικά αγγλικά, μιας και έχει αγγλικούς υπότιτλους…

(Προσέξτε προς το τέλος την αναφορά του στην ανάγκη μιας «νέας PLO». Στις 8 Γενάρη – Παλαιστινιακή αντίσταση 1- γράψαμε ακριβώς γι’ αυτήν που, κατά τη γνώμη μας, έχει αρχίσει ήδη να δημιουργείται…)

Ακόμα τα καθάρματα

Μια ομάδα υποστηρικτών της παλαιστινιακής αντίστασης «πιέζει» τον συντηρητικό αμερικάνο βουλευτή Andy Ogles:

– «Είδα εικόνες από κομματιασμένα παιδικά κορμιά» του λέει μια γυναίκα. «Και είναι ο φόρος που πληρώνω που πηγαίνει στον βομβαρδισμό αυτών των παιδιών»..

– «Εντάξει, νομίζω ότι πρέπει να τα σκοτώσουμε όλα…» απαντάει το κάθαρμα «… αν αυτό σε κάνει να νοιώθεις καλύτερα»…

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Όταν πυροσβεστικές καταστολής πλήθους πιάνουν δουλειά στους δρόμους της πρωτεύουσας του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος εν μέσω πολέμου διαρκείας, θα πρέπει να υπάρχει κάποιο πρόβλημα, έτσι δεν είναι; Ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των υποτελών συμφωνεί στην εξόντωση των Παλαιστίνιων (στη Γάζα και όχι μόνο) αυτή η «ενότητα των χασάπηδων» δεν φαίνεται πια αρκετή: όλο και μεγαλύτερες διαδηλώσεις (κάθε Σάββατο) απαιτούν (με αυξανόμενη ένταση) την παραίτηση του τωρινού αρχιχασάπη και καινούργιες εκλογές. Η βασική αιτία; Δεν έχει σώσει ακόμα όσους ομήρους έχουν μείνει ζωντανοί (πάνω από 100)…

Δεν έχουν καταλάβει; Ή καταλαβαίνουν μεν αλλά δυσκολεύονται να παραδεχτούν ότι το όριο της εγκληματικότητάς τους δεν είναι οι 30, 40 ή 50 χιλιάδες δολοφονημένοι Παλαιστίνιοι αλλά το ότι οι όμηροι πρέπει να «εκκαθαριστούν» απ’ τον ίδιο, τον δικό τους στρατό…. για να πέσει σημαντικά η «ανταλλακτική αξία» τους σε σχέση με τους Παλαιστίνιους αιχμάλωτους; Hannibal dogma λέγεται, το ξέρουν σίγουρα…

(Ο πρώην στρατηγός και νυν υπ.αμ. Gallant τα έχει βρει σκούρα με τα «ανθρώπινα ζώα» όπως αποκάλεσε στις 10 Οκτώβρη τους Παλαιστίνιους. Τώρα δηλώνει κομψά «είναι δύσκολο να απελευθερώσουμε τους ομήρους»…)

Σκοτώνοντας απ’ την μια μεριά μαζικά Παλαιστίνιους, και ελπίζοντας κρυφά απ’ την άλλη ότι «κάπου θα πετύχει» και μερικούς ομήρους, ο στρατός του θεοναζί καθεστώτος συνεχίζει απτόητος την δουλειά του στη Γάζα. Μόνο που ακόμα κι αυτή η «εύκολη» δουλειά έχει αρχίσει να ζορίζεται…

Ο υποστράτηγος Itzhak Brik, απόστρατος κι αυτός αλλά χωρίς αξιώματα, έδωσε πρόσφατα μια περιγραφή του χάους στον ισραηλινό στρατό, συνεντευξιαζόμενος στην εφημερίδα Maariv:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η ναμίμπια επιμένει!

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Στις 20 Γενάρη του 2023 (πάνω από ένα χρόνο πριν) η γενική συνέλευση των κρατών μελών του οηε, μετά από απόφασή της (A/RES/77/247), κατέθεσε στο ICJ αίτημα γνωμοδότησης / απάντησης σε δύο ερωτήματα:

Α) Ποιες είναι οι νομικές συνέπειες της συνεχιζόμενης παραβίασης απ’ το Ισραήλ του δικαιώματος των Παλαιστινίων στην αυτοδιάθεση εξαιτίας της παρατεταμένης κατοχής, των εποικισμών και της προσάρτησης παλαιστινιακού εδάφους που έχει καταληφθεί από το 1967, συμπεριλαμβανομένων των ενεργειών για ανατροπή της δημογραφικής σύνθεσης, του χαρακτήρα και του καθεστώτος της Ιερής Πόλης της Ιερουσαλήμ, αλλά και της υιοθέτησης παρόμοιων μέτρων και νόμων υπέρ των διακρίσεων;

Και:

Β) Πως επηρεάζουν οι πολιτικές και οι πρακτικές του Ισραήλ το νομικό καθεστώς της κατοχής, και ποιες είναι οι νομικές συνέπειες που προκύπτουν για όλα τα κράτη μέλη και τον ΟΗΕ απ’ αυτό το καθεστώς;

Αυτές οι δύο ερωτήσεις ήταν ουσιαστικά μία: (όλοι το ξέρουν αλλά) επιβεβαιώνει το δικαστήριο ότι το ισραήλ είναι απαρτχάιντ καθεστώς;

Το έφερε έτσι η διαδικασία και οι ακροάσεις του ICJ γύρω απ’ αυτό το ζήτημα ξεκίνησαν μέσα στη σφαγή, στις 19 Φλεβάρη. Θα τελειώσουν στις 4 Μάρτη. (Πρόκειται για ζήτημα ξεχωριστό απ’ το ήδη σε εξέλιξη κατηγορητήριο κατά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος για γενοκτονία). Πενήντα δύο (52) κράτη και 3 διεθνείς οργανισμοί καταθέτουν ως μάρτυρες κατηγορίας – ενώ το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς απαξίωσε να «υπερασπιστεί τον εαυτό του» θεωρώντας ότι το ICJ είναι «αναρμόδιο» να κρίνει… (Και, φυσικά, ότι όποιος έχει πυρηνικά όπλα και δυτική στήριξη μπορεί να κάνει ότι θέλει…)

Μέσα σ’ αυτά τα 52 κράτη / μάρτυρες κατηγορίας είναι και η ναμίμπια. Που (με κριτήρια «εξωτερικής πολιτικής») έχει περισσευάμενο θάρρος ώστε να φτύνει ογκόλιθους όχι μόνο της διεθνούς πολιτικής αλλά και της χριστιανικής ηθικής, όπως η αγαπημένη Annalena, ο «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» θλιβερός κύριος Soltz και όλο το συνάφι τους στο Βερολίνο.

Ενόσω λοιπόν όλοι οι ενάρετοι και φιλάνθρωποι της δύσης κάνουν τον σταυρό τους για το πως έχουν έρθει τα πάνω κάτω, ιδού τι λεγόταν στη Χάγη στις 23 Φλεβάρη (και κυκλοφόρησε σ’ όλο τον υπόλοιπο πλανήτη / ζούγκλα, έξω και γύρω απ’ τον ευρωπαϊκό «κήπο-της-Εδέμ», όπως υποστηρίζει ένας μεγαλοκηπουρός ονόματι Borell):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Σπιτοσύνη…

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Η σύρια Lynn Adid συνθέτει και τραγουδά με βάση κείμενα της Παλαιστινιακής Εγκυκλοπαίδειας. Η παλαιστίνια Hala Salem χορογραφεί και χορεύει.

Μπορεί να μην καταλαβαίνουμε τα λόγια, καταλαβαίνουμε όμως απ’ τον χορό τι σημαίνει να είσαι στο σπίτι σου αν το σπίτι σου είναι η Παλαιστίνη: περιπλάνηση, δυσκολίες, πόλεμος, αλληλεγγύη∙ και αποφασιστικότητα…