Tag: πακιστάν

Αφγανιστάν: “μπλοκ της Αστάνα παντού!”

Παρασκευή 19 Γενάρη. Όταν ο ρώσος υπ.εξ. Lavrov βγαίνει (έγινε χτες) και δηλώνει με κάθε επισημότητα ότι οι ταλιμπάν και η αφγανική κυβέρνηση πρέπει να αρχίσουν άμεσες συζητήσεις μεταξύ τους – για να τελειώσει ο εκεί πόλεμος – και συμπληρώνει ότι η Μόσχα μπορεί να «προσφέρει την κατάλληλη πλατφόρμα» γι’ αυτές τις συζητήσεις, τότε μπορείτε να το επιβεβαιώσετε: θα γίνει και στην κεντρική ασία «της κορέας»! Με την καλή έννοια. Σίγουρα κάποιοι το μεθοδεύουν.

Στην πραγματικότητα αυτές οι επαφές έχουν ήδη ξεκινήσει. Μια αντιπροσωπεία των ταλιμπάν και μια αντίστοιχη της κυβέρνησης της Καμπούλ συναντήθηκαν ήδη στην Ισλαμαμπάντ. Υποψιαζόμαστε ότι η δήλωση του Lavrov έγινε αφού πρώτα ενημερώθηκε ότι «πήγε καλά». Και, σωστά θα το υποθέσετε (έχουμε γράψει, άλλωστε, επ’ αυτού έγκαιρα): αυτού του είδους οι ενδοαφγανικές διαπραγματεύσεις έχουν τις ευλογίες (και όχι μόνο) της Μόσχας, του Πεκίνου, της Τεχεράνης και της Ισλαμαμπάντ. Και τον θυμό της Ουάσιγκτον αφού γίνονται ερήμην της!

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε αυτή τη στιγμή την εξέλιξη. Μπορούμε, όμως, να επαναλάβουμε αυτά που είναι δεδομένα στο Ινδοκούς.

Α) Η κυβέρνηση στην Καμπούλ στηρίζεται στους αμερικάνους, αλλά

Β) το Πεκίνο και η Μόσχα της προσφέρουν πολλά και πλούσια δώρα (με την μορφή επενδύσεων, παροχών, κλπ) για να αποσκιρτήσει.

Γ) Η Ισλαμαμπάντ υποστηρίζει τους ταλιμπάν, όπως διακριτικά κάνει και η Μόσχα, σίγουρα για όσο καιρό η κυβέρνηση της Καμπούλ επιμένει να ακουμπάει στην Ουάσιγκτον.

Δ) Η υποστηρίξη αυτή έχει οδηγήσει στη δημιουργία καλά εκπαιδευμένων και πολύ καλά εξοπλισμένων «ειδικών δυνάμεων» των ταλιμπάν, δυναμικότητας κάποιων (λίγων) χιλιάδων ατόμων, που έχουν γίνει σοβαρός πονοκέφαλος για τον όποιο στρατό και την όποια αστυνομία της Καμπούλ.

Ε) Οι ταλιμπάν έχουν δηλώσει πολλές φορές ότι σκοπός τους είναι να φύγουν οι αμερικάνοι και οι βάσεις τους απ’ το αφγανιστάν. Υποθέτουμε ότι αυτό θα είναι βασικό στοιχείο των όποιων διαπραγματεύσεων με την Καμπούλ, η οποία, για να αλλάξει πλευρό, θα πρέπει να πάρει εγγυήσεις «τοις μετρητοίς» για το μέλλον των φυλάρχων της από Μόσχα, Πεκίνο και Ισλαμαμπάντ.

ΣΤ) Η Ουάσιγκτον έχει «στραβώσει» φανερά με την Ισλαμαμπάντ (και λιγότερο φανερά με τους υπόλοιπους του «μπλοκ…») και απ’ ότι φαίνεται θα συνεχίσει να «στραβώνει» όλο και περισσότερο. Ειδικά αν οι ενδοαφγανικές συζητήσεις την βγάζουν σταθερά στην άκρη, πράγμα που είναι ένα λογικό ζητούμενο…

Ζ) Στο αφγανιστάν έχει εμφανιστεί και ….isis. Έχει πολύ μικρή εδαφική επιρροή, αλλά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν δικαιολογία απ’ την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της (η εισβολή στο αφγανιστάν είναι νατοϊκή) για να παραμείνει στα υψίπεδα. Απ’ την άλλη μεριά όμως, ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη / μέλη του νατο πιθανόν να έχουν συμφέρον να υιοθετήσουν την ρωσο-κινεζική «πλατφόρμα ειρήνευσης», για να πλασσαριστούν σε μελλοντικές «επενδύσεις»: εκμετάλλευση των αφγανικών ορυκτών.

Μ’ αυτά τα δεδομένα, και έχοντας η Ουάσιγκτον ήδη μια σημαία με την ενιαία κορεατική χερσόνησο στα μούτρα της, πρέπει να ψάχνει εναγώνια τρόπο που να μην βρει μπροστά της άλλη μία: με το ενιαίο αφγανιστάν…

(η φωτογραφία είναι άσχετη, αφού ελάχιστα είναι γνωστά για την Sira Khitta των ταλιμπάν: αυτό είναι το όνομα των «ειδικών δυνάμεων» στα παστούν. Φαίνεται ότι εκτός απ’ τα όποια ελάχιστα έχουν διαρρεύσει από ρουφιάνους, τα χαρακτηριστικά της προκύπτουν απ’ το είδος των επιθέσεων που κάνει – και την φονικότητά τους).

Αφγανιστάν: η Ουάσιγκτον ψάχνει δρόμο…

Παρασκευή 19 Γενάρη. Την ίδια ώρα (για την ακρίβεια: πριν 3 μέρες) το ψόφιο κουνάβι φιλοξενούσε το αφεντικό του καζακστάν, και “έπεφτε στα πόδια του”. Και ο Nazarbayev, απ’ τις πιο παλιές καραβάνες / αλεπούδες στον «μετασοβιετικό χώρο», του έκανε το χατήρι. Του είπε «ναι σε όλα»:

Ναι, εγγυάται διαρκή λογιστική υποστήριξη και πρόσβαση του αμερικανικού στρατού, μέσω καζακστάν, στο αφγανιστάν…

Ναι, θα προσφέρει (στις ηπα) επιπλέον βοήθεια σε θέματα «ασφάλειας» στο αφγανιστάν…

Ναι, θα πάρει μέρος σε (αμερικανικά) σχέδια υποδομών (δρόμους, γεφύρια, κλπ) στο αφγανιστάν…

Και ναι, θα στηρίξει την προσπάθεια της Ουάσιγκτον να επεκτείνει το C5 φόρουμ με την συμπερίληψη του αφγανιστάν… (Το C5 είναι ένα σχέδιο προσεταιρισμού της κεντρικής ασίας, στο οποίο συμμετέχουν το καζακστάν, το κιργιζιστάν, το τουρκμενιστάν, το ουζμπεκιστάν και, φυσικά, η σπουδαία ασιατική χώρα που λέγεται «ηνωμένες πολιτείες της αμερικής»…)

Τα έφαγε όλα αυτά τα «ναι» το ψόφιο κουνάβι και το διευθυντήριο που είναι πίσω του; Δεν ξέρουμε. Καταλαβαίνουμε όμως ότι για να κάνει τέτοιες κρούσεις είναι σε κάποια απελπισία, κι αυτή η απελπισία έχει μέσα και το πακιστάν. Κατά τα άλλα το κοζάκικο καθεστώς είναι απ’ τα πιο «φιλορωσικά» στον «μετασοβιετικό χώρο», και συμμετέχει σε όλα τα σχετικά club. Απ’ την «ευρασιατική οικονομική ένωση», μέχρι το «σύμφωνο της Σαγκάης», κλπ κλπ. Για να φανταστεί κανείς την αξία των κοζάκινων «ναι» στην Ουάσιγκτον: το C5 θεωρείται η προσπάθεια της Ουάσιγκτον να αντιπαρατεθεί στο «σύμφωνο της Σαγκάης». Ο Nazarbayev, άνετος, συμμετέχει και στα δύο, και ενθαρρύνει το ψοφιοκουναβιστάν να καλέσει και την Καμπούλ (να γίνει C5+1)… Γιατί όχι;

Σε κουβέντα να βρισκόμαστε…

(φωτογραφία: Μπορεί να είναι η ιδέα μας, αλλά δεν σας φαίνεται κάτι σαν ενόχληση στο βλέμμα του Nazarbayev; Μήπως είναι ο φυσιολογικός φόβος του κοινού ασιάτη ηγέτη μπροστά σε ένα – αποδεδειγμένα πια – τέρας ευφυίας;)

Κεντρική ασία 1

Πέμπτη 11 Γενάρη. Η πρόθεση του Πεκίνου να συμπεριλάβει την αφγανική επικράτεια στον (προοϋπολογισμού 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων) “οικονομικό διάδρομο κίνας – πακιστάν” προκαλεί διάφορους πονοκεφάλους. Το αφγανιστάν; Σοβαρά; Το σημερινό αφγανιστάν; Χωρίς την άδεια των ηπα; Ποιο αφγανιστάν; Αυτό με την παραπέουσα κυβέρνηση που στηρίζεται (ως τώρα) στην Ουάσιγκτον; Ή το άλλο που ελέγχεται απ’ τους ταλιμπάν;

Το Πεκίνο επίσημα κουβεντιάζει με τις επίσημες κυβερνήσεις, και ήταν μετά από μια τέτοια official συνάντηση με αφγανούς αξιωματούχους στο Πεκίνο, τον περασμένο Δεκέμβρη, που ανακοινώθηκε η κινεζική πρόθεση γι’ αυτό το παρακλάδι του σχεδίου μια ζώνη ένας δρόμος. (Άλλο τι κάνει ανεπίσημα…) Με δεδομένη την αναβαθμιζόμενη (και ιστορική σχέση) Πεκίνου – Ισλαμαμπάντ, και την αναβάθμιση του πακιστανικού λιμανιού της Gwadar, που εκτός από εμπορική χρήση (μια αναβάθμιση μέσα στο σχεδιασμό του διαδρόμου, της τάξης των 1,6 δις δολαρίων…) θα γίνει και βάση του κινεζικού πολεμικού ναυτικού, ο συγκεκριμένος χερσαίος διάδρομος είναι στρατηγικής σημασίας: επιτρέπει στο εμπόριο της κίνας αλλά και μιας σειράς συμμαχικών / δορυφορικών καπιταλιστικών κρατών στην κεντρική και βόρεια ανατολική ασία να παρακάμπτουν τις θαλάσσιες διαδρομές μέσω των στενών της Malacca· για την περίπτωση που οι ηπα θα μείνουν για αρκετές δεκαετίες ακόμα αυτοκράτορας / πειρατής. (Εννοείται ότι ο κόλπος του Aden και η ερυθρά θάλασσα μαζί με το Σουέζ παραμένουν σ’ αυτήν την εναλλακτική σαν “κεντρικά σημεία”)

Από γεωγραφική άποψη αυτός ο διάδρομος κίνας – πακιστάν και η απόληξή του στην Gwadar δεν έχει ανάγκη την αφγανική επικράτεια. Από γεωπολιτική άποψη όμως το Πεκίνο (και, ευρύτερα, το ευρασιατικό καπιταλιστικό μπλοκ) δεν πρόκειται να αφήσουν εύκολα εδάφη και βάσεις στην Ουάσιγκτον. Αν συνυπολογιστούν οι πρώτες ύλες του αφγανικού υπεδάφους (που και ο αμερικανικός καπιταλισμός έχει σοβαρά υπόψη του) το πράγμα γίνεται ακόμα πιο απτό. Στο κάτω κάτω ένας βασικός άξονας του one belt one road σχεδίου θα μπορούσε, μέσω αφγανιστάν, να συνεχίζει στο ιράν, και από εκεί στην τουρκία.

Το δέλεαρ αυτής της πρότασης δεν απευθύνεται στους ταλιμπάν: αυτοί είναι «μέσα» έτσι κι αλλιώς. Απευθύνεται στην τωρινή κυβέρνηση του αφγανιστάν, στον Ashaf Ghani: ή συνεχίζει να στηρίζεται στην Ουάσιγκτον, συνεχίζει να ζητάει την στρατιωτική της υποστηρίξη, οπότε είναι καταδικασμένος να ηττηθεί μεσοπρόθεσμα απ’ τους ταλιμπάν και τους υποστηρικτές τους (τους γνωστούς «αναθεωρητές»…), και μάλιστα χωρίς να πάρει φράγκο απ’ το «σχέδιο Jinping»· ή αλλάζει πλευρό (θα βρεθεί ο τρόπος και το timing) και περνάει στη «σωστή μεριά της ιστορίας».

Η εικασία μας είναι ότι οι βασικές υλικές δυνάμεις είναι έτοιμες στην κεντρική ασία, είτε για την μία εκδοχή είτε για την άλλη. Και ότι (όσο κι αν φαίνεται «μακρινό») για το ποιες θα είναι οι εξελίξεις στο αφγανιστάν και γύρω απ’ αυτό τα βασικά θα κριθούν στην κορεατική χερσόνησο, τους επόμενους λίγους μήνες. Με δεδομένο ότι ο ειρηνικός (και, σ’ αυτή τη φάση, το κορεατικό γεωγραφικό σημείο) είναι το κύριο πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου, κάθε αμερικανικό “φορσέ” πισωπάτημα εκεί θα διατρέξει ολόκληρη την γραμμή αντιπαράθεσης (απ’ τον Ειρηνικό ως την Μεσόγειο) – με την κεντρική ασία σαν βασική “σύναψη”…

Κεντρική ασία 2

Πέμπτη 11 Γενάρη. Χρησιμοποιώντας μια κάπως ουδέτερη αργκώ θα λέγαμε: οι σχέσεις Ουάσιγκτον – Ισλαμαμπάντ επιδεινώνονται σταθερά. Η Ουάσιγκτον αποφάσισε πριν μια βδομάδα να περικόψει την “οικονομική βοήθεια ασφαλείας” προς το πακιστάν κατά 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Επειδή η Ισλαμαμπάντ δεν βοηθάει τον αμερικανικό στρατό στην αντιμετώπιση των ταλιμπάν (για να είμαστε ειλικρινείς: μάλλον το αντίθετο κάνει…).

Πως σκοπεύει να αντιδράσει η Ισλαμαμπάντ; “Οδόντα αντί οδόντος και οφθαλμόν αντί οφθαλμού”: θα διπλασιάσει, μπορεί να αυξήσει και ακόμα περισσότερο, τα “διόδια” που πληρώνουν οι νταλίκες που μεταφέρουν όπλα, στρατιωτικό εξοπλισμό και οτιδήποτε άλλο, απ’ το λιμάνι του Karachi στις αφγανικές βάσεις του αμερικανικού στρατού. Ως τώρα πλήρωναν 2.500 δολάρια ανά κοντέινερ. Το ποσό μπορεί να πάει 5.000, μπορεί και 7.000. Αντίστοιχα η Ισλαμαμπάντ θα αυξήσει τα «διόδια» για την χρήση του ενάριου χώρου και των αεροδρομίων της απ’ τον νατοϊκό / αμερικανικό στρατό.

Αυτό το νταραβέρι προφανώς εκφράζει μια πόλωση, η οποία δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι βολεύει την Ουάσιγκτον. Αλλά είναι κωμική η έκφραση αυτή: τζάμπα λεφτά σας δίνουμε! – τα πορτοφόλια ή την ζωή σας τσακάλια! Πριν 40 ή 30 χρόνια το πράγμα δεν θα εκδηλωνόταν έτσι. Φταίει, όμως, η οικονομίστικη προσέγγιση της αμερικανικής συντηρητικής διοίκησης, όπως γλαφυρά τιτιβίζεται απ’ το ψόφιο κουνάβι.

Με αγωνία περιμένουμε τα επόμενα επεισόδια. Κυρίως το αν το Νέο Δελχί θα καταδεχθεί να ανακατευτεί· γιατί το μόνο «βαρύ χαρτί» σ’ αυτήν την περιοχή που θα μπορούσε να μπει στην αμερικανική πλευρά είναι ο ινδικός καπιταλισμός / ιμπεριαλισμός.

Όμως δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε απλό.

Πακιστάν

Τετάρτη 3 Γενάρη. Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις στην κορεατική χερσόνησο, όχι τους επόμενους μήνες αλλά ακόμα και τις επόμενες εβδομάδες, θα “ακουστούν” σ’ όλη τη γραμμή αντιπαράθεσης / αναμέτρησης των ηπα και των συμμάχων τους με την “ευρασιατική συνεννόηση”, αν μπορούμε να την ονομάσουμε έτσι. Τίποτα δεν είναι οριστικό, ούτε καν στο συριακό πεδίο μάχης· ακριβώς γι’ αυτό, στη ρευστότητα μέσα, έχουν σημασία οι δυναμικές. Το “afpak” πεδίο, δηλαδή το αφγανιστάν / πακιστάν, αποκτάει καινούργια σημασία.

Η αντίδραση του πακιστανικού καθεστώτος στον τελευταίο γύρο αμερικανικών απειλών δεν έχει τον αυτοματισμό των τιτιβισμάτων, εκτυλίσσεται κάπως πιο αργά, αλλά με τον ίδιο κοινό τόπο: μεταξύ των συμφερόντων μας στο αφγανιστάν και της συμπάθειας της Ουάσιγκτον επιλέγουμε σαφέστατα το πρώτο. Πράγμα που δεν θα το έλεγε ανοικτά η Ισλαμαμπάντ αν δεν είχε την υποστηρίξη του Πεκίνου και της Μόσχας.

Ο πακιστανός υπ.αμ Khurram Dastagir το έθεσε ως εξής: …Το πακιστάν σαν αντιτρομοκρατικός σύμμαχος των ηπα τους έδωσε δωρεάν τα εξής: χερσαίες και εναέριες επικοινωνίες, στρατιωτικές βάσεις και συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών, βοήθεια που αποδεκάτισε την al-Qaeda εδώ και 16 χρόνια, αλλά δεν μας έδωσαν τίποτα άλλο από χλεύη και δυσπιστία. Αυτό που έκαναν ήταν να εποπτεύουν την διασυνοριακή ασφάλεια των τρομοκρατών που σκότωναν πακιστανούς…

Παράπονα απ’ την Ισλαμαμπάντ, αλλά η αλήθεια είναι ότι ποτέ (ποτέ!) η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο Ινδοκούς δεν ήταν μέσα στα πακιστανικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Η αλήθεια είναι, επίσης, ότι προκειμένου να συνεργαστεί η Ισλαμαμπάντ στην αμερικανική επιδρομή στο αφγανιστάν στα τέλη του 2001, η τότε φουριόζα κυβέρνηση του Μπους του Β την απείλησε μέσω του τότε υφ.υπ.εξ. Richard Armitage) ότι αν δεν συνεργαστεί τα αμερικανικά βομβαρδιστικά θα γυρίσουν το πακιστάν στη λίθινη εποχή!!! Πολύ χοντρό ακόμα και για αμερικάνους σερίφηδες – αυτό δεν το έχουν ξεχάσει στο πακιστάν… Κι ο λόγος είναι απλός: οι ταλιμπάν (: μαθητές των ιερατικών σχολών, που σε καμία περίπτωση δεν είχαν σχέση με τις επιθέσεις της 11ης/9ου αλλά βρέθηκαν κατευθείαν στο στόχαστρο της Ουάσιγκτον) ήταν (και παραμένουν) δημιουργήματα του πακιστανικού καθεστώτος.

Τώρα που οι ταλιμπάν έχουν ανασυγκροτηθεί, με την βοήθεια και της Μόσχας, και αποτελούν όχι απλά μια υπολογίσιμη δύναμη στο κατεχόμενο αφγανιστάν αλλά, ίσως, το βασικότερο στοιχείο της όποιας μελλοντικής «λύσης». συπεριλαμβανόμενης και της εκκαθάρισης του isis, γιατί η Ισλαμαμπάντ θα έπρεπε να ανέχεται τον αμερικανικό σχεδιασμό; Οι ταλιμπάν, δρώντας πλέον σαν «εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα», το έχουν ξεκαθαρίσει: αμερικάνοι, πάρτε τις βάσεις σας and go home. Αν ήταν μόνο η Ισλαμαμπάντ που τους στηρίζει, θα έκανε ξανά δεύτερες σκέψεις και υπομονή. Αλλά εφόσον τους στηρίζουν Μόσχα, Πεκίνο (και έμμεσα η Τεχεράνη και η Άγκυρα) γιατί πρέπει (το πακιστανικό καθεστώς) να «μαζέψει» το αμερικανικό πείθωντάς το να δεχτεί τους ταλιμπάν σαν επίσημους συνομιλητές, εισπράτοντας “χλεύη και δυσπιστία”;

Υπάρχει μια λογική που έχει διατυπωθεί τόσο σχετικά με το αφγανιστάν όσο και σχετικά με την βόρεια κορέα: «οι τοπικές, περιφερειακές δυνάμεις, ξέρουν καλύτερα τι πρέπει να γίνει.» Αυτό, σε απλά ελληνικά, σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: yankees go home! Το ότι η Ισλαμαμπάντ κλαίγεται, σε στυλ «δεν μ’ αγάπησες ποτέ σου», είναι πρόσχημα. Η αλήθεια είναι ότι αργά και βασανιστικά πλησιάζει η ώρα (ή αυτό μεθοδεύουν πολλοί) για μια αμερικανική ήττα στο αφγανιστάν (με την έννοια της πλήρους αποχώρησής του από εκεί). Δεν είναι καθόλου απλό. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Αλλά πολλά βλέμματα στρέφονται σ’ ένα τέτοιο “αντίο”!

Αν εκεί που η Ουάσιγκτον έχει ρίξει “όλα της τα λεφτά” από στρατιωτική άποψη, στην κορεατική χερσόνησο δηλαδή, αναγκαστεί σε υποχώρηση / αναδίπλωση, μπορείτε να φανταστείτε τι πάρτυ θα γίνει στην υπόλοιπη γραμμή αντιπαράθεσης / αναμέτρησης.

Εκτός, ίσως, απ’ την βόρεια συρία, τους ypg. Εκεί πρέπει να περιμένουμε να δούμε το πόση πειστικότητα έχουν ακόμα τα λεφτά του Ριάντ και των εμιράτων…

Πακιστάν

Τρίτη 2 Γενάρη. Εκτός απ’ την Τεχεράνη το ψόφιο κουνάβι (τιτιβίζοντας, τι άλλο;) φρόντισε να ευχηθεί “καλή χρονιά” και στην Ισλαμαμπάντ:

Οι ηπα έχουν δώσει βλακωδώς στο πακιστάν περισσότερα από 33 δισ. δολάρια σε βοήθεια τα τελευταία 15 χρόνια, κι αυτοί το μόνο που μας έχουν δώσει είναι ψέμματα και κοροϊδία, νομίζοντας ότι οι ηγέτες μας είναι ηλίθιοι. Προσφέρουν καταφύγιο στους τρομοκράτες που κυνηγάμε στο αφγανιστάν. Τέρμα!!

Δεν πρόκειται για ψοφιοκουναβικό σολάρισμα. Συνολικά το αμερικανικό καθεστώς “προειδοποιεί” εδώ και κάτι μήνες το πακιστανικό, καθώς σταθερά η Ισλαμαμπάντ μπαίνει στην τροχιά του Πεκίνου και της Μόσχας σε ότι αφορά την “διαχείριση” του αφγανιστάν. Από απειλή σε απειλή, φυσικά, το πακιστανικό καθεστώς δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Μάλλον το αντίθετο.

Έχουμε πει ήδη δυο τρία πράγματα για το πεδίο πολέμου που λέγεται “κεντρική ασία” (και όχι μόνο “αφγανιστάν”). Με τα τωρινά δεδομένα η Ουάσιγκτον έχει στριμωχτεί. Κι αν ελπίζει στην βοήθεια του ινδικού καθεστώτος είναι πιθανό ότι ποντάρει στο κενό.

Ωστόσο αυτό το πεδίο ανήκει στα κύρια του 4ου παγκοσμίου· έχει μεγαλύτερη αξία απ’ το συριακό / ιρακινό για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Η φραστική οξύτητα του ψόφιου κουναβιού δεν επιβεβαιώνει μόνο το ταπεραμέντο του· δείχνει, κυρίως, την σοβαρότητα της κατάστασης εκεί. Δεν θέλει πολύ για να μείνει νηστικός ο αμερικανικός στρατός στο αφγανιστάν για μερικές μέρες: αρκεί η Ισλαμαμπάντ να απαγορεύσει την δίοδο των φορτίων απ’ την ξηρά και τον αέρα της.

Αν η πακιστανική απάντηση είναι του είδους “δεν πειράζει, κρατείστε τα δολάριά σας” η νοικοκυρεμένη λογική του ψόφιου κουναβιού “να μην πετάμε τα λεφτουδάκια μας” θα έχει νικήσει μια ακόμα φορά. Αλλά δεν ισχύει το ίδιο για τον ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό των ηπα. Ο Ομπάμα έχασε τη Μανίλα στο τέλος της 8χρονης καριέρας του· το ψόφιο κουνάβι κινδυνεύει να χάσει την Ισλαμαμπάντ μόλις στον 2ο χρόνο του στην προεδρική καρέκλα. Κι ας το προσθέσουμε επιγραμματικά εδώ: αν το πακιστανικό καθεστώς αλλάξει επίσημα “γραμμή”, τότε εκτός απ’ την Ουάσιγκτον θα κλάψει με μαύρο δάκρυ κι κάποιος ακόμα: ο τοξικός πρίγκηπας…

Έτσι δεν μπορεί να γίνει “ανάσχεση” του Πεκίνου…

Αφγανιστάν 2018 – 2

Πέμπτη 28 Δεκέμβρη. Πιο πρόσφατα (19 Νοέμβρη, αφγανιστάν 1) σημειώναμε: … Ήταν το κινέζικο καθεστωτικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua που, σε μια ανάλυσή του στις 13 Νοέμβρη, υποστήριξε ότι είναι η κίνα, η ρωσία, το ιράν, το πακιστάν και τα κεντροασιατικά κράτη που μπορούν να μεσολαβήσουν για να γίνουν πετυχημένες διαπραγματεύσεις μεταξύ των ταλιμπάν και της Καμπούλ· και όχι οι ηπα και οι συμμαχοί τους…

Αυτό ακριβώς συμβαίνει ήδη! Σε παράλληλα επίπεδα. Ένα απ’ αυτά: την περασμένη Κυριακή (24 Δεκέμβρη) στην πακιστανική πρωτεύουσα, στην Islamabad, έγινε διήμερη «σύνοδος για την περιφερειακή ασφάλεια». Με την συμμετοχή των προέδρων των κοινοβουλιών από: το πακιστάν (φιλοξενούσε τη σύνοδο), το ιράν, την τουρκία, το αφγανιστάν, την ρωσία και την κίνα… Η ιδέα της «περιφερειακής ασφάλειας» σημαίνει: τα προβλήματα της γειτονιάς θα τα λύσουν οι γείτονες, και όχι αυτοί που σκάνε με αλεξίπτωτα από μακριά… Δηλαδή οι αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους…

Εκ μέρους του ρωσικού κοινοβουλίου ήταν ο πρόεδρός του Vyacheslav Volodin (πρώην εκπρόσωπος τύπου του Πούτιν). Αυτό που ακολουθεί είναι τμήμα της ενημέρωσης που έκανε στον Πούτιν, όπως έγινε δημόσια γνωστό:

… Φυσικά, όλοι όσοι συμμετείχαν στο συνέδριο μοιράστηκαν μία βασική έγνοια, που είναι η ανάγκη να καταπολεμηθεί η τρομοκρατία που έχει εγκατασταθεί στο αφγανιστάν. Αποκτάει πόρους μέσω του εμπορίου ανρκωτικών… Το πακιστάν και το ιράν πιστεύουν ότι από τότε που κατέφθασαν οι αμερικανοκρατούμενες δυνάμεις οι εκτάσεις όπου καλλιεργείται όπιο αυξήθηκαν κατά χιλιάδες φορές, και ο αριθμός των εργαστηρίων επεξεργασίας του πολλαπλασιάστηκαν πολλές φορές… Απ’ αυτή την άποψη, οι χώρες που πήραν μέρος έχουν σοβαρές ανησυχίες. Απ’ την άποψη της θετικής συνεργασίας – οι κινέζοι, οι ιρανοί και εμείς το δηλώσαμε καθαρά – όλοι μίλησαν για την θετική εμπειρία που απέκτησε ο κόσμος στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του isis στη συρία, που θα μπορούσε να έχει φτιάξει εκεί ένα τρομοκρατικό κράτος…

Απ’ τους 6 που συμμετείχαν οι 3 συγκροτούν ήδη το «μπλοκ της Αστάνα» στο συριακό πεδίο μάχης· και ο τέταρτος (το Πεκίνο) παρακολουθεί από πολύ κοντά (μα πάρα πολύ κοντά). Οι άλλοι δύο του συνεδρίου ήταν ένας εκπρόσωπος του πακιστάν… και ο πρόεδρος του αφγανικού κοινοβουλίου, βουλευτής ουζμπέκικης καταγωγής (κρατείστε το αυτό…), της αντιπολίτευσης. Ο (φύλαρχος / πολέμαρχος της Hezb-e-Islami) Abdul Rauf Ibrahimi.

Συμφώνησαν, λοιπόν, αυτοί α) ότι η καταπολέμηση της τρομοκρατίας στη συρία (απ’ το “μπλοκ της Αστάνα”) ήταν πολύ πετυχημένη, και β) ότι υπάρχει πρόβλημα τρομοκρατών στο αφγανιστάν, που πρέπει να αντιμετωπιστεί το ίδιο πετυχημένα. Ποιοί είναι αυτοί οι τρομοκράτες στο Ινδοκούς; Μήπως οι ταλιμπάν; Όχι βέβαια!!! Τρομοκράτες που χρήζουν πετυχημένης αντιμετώπισης στο αφγανιστάν (όπως στη συρία) είναι ο isis… Πούσαι αμερικανική αντιτρομοκρατία που νόμιζες ότι έχεις το μονοπώλιο!!!

Ο πρόεδρος του ιρανικού κοινοβουλίου Ali Larijani το είπε στη σύνοδο τόσο καθαρά που περισσότερο δεν γίνεται: Είναι αναγκαίο να ενισχύσουμε τις συμμαχίες, όπως αυτή ανάμεσα στο ιράν, την ρωσία και την τουρκία, γιατί έτσι θα αποκτήσουν νόημα αυτές οι συναντήσεις, κι αν η κίνα και το πακιστάν βοηθήσουν σ’ αυτό το θέμα [: την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας του isis στο αφγανιστάν] είναι σίγουρο ότι θα πετύχουμε.

Αφγανιστάν 2018 – 3

Πέμπτη 28 Δεκέμβρη. Αν θα βοηθήσουν, λέει, το Πεκίνο και η Ισλαμαμπάντ; Μια μέρα μετά την λήξη εκείνης της συνόδου, στις 26 Δεκέμβρη, έγινε στο Πεκίνο μια άλλη συνάντηση: του “διαλόγου ανάμεσα σε κίνα – αφγανιστάν – πακιστάν”. Φρέσκο κόλπο, είχε γρήγορα αποτελέσματα: τις τζίφρες για την δημιουργία του “economic corridor” κίνας – πακιστάν μέσω αφγανιστάν: ενός απ’ τους βασικούς (και γεωπολιτικά στρατηγικούς) κλάδους του one belt / one road. (Φυσικά οι υπογραφές είναι υπογραφές· αλλά ας μην παίζει κανείς με τις υπογραφές του Πεκίνου…)

Βέβαια η εκπροσώπηση της Καμπούλ ήταν η «επίσημη», δηλαδή μιας κυβέρνησης που παραπαίει και στηρίζεται (;) υποτίθεται στην Ουάσιγκτον και στον αμερικανικό στρατό. Προσέξτε όμως τι έλεγε η τρίτη παράγραφος της ανακοίνωσης τύπου που εξέδωσε η Ισλαμαμπάντ γι’ αυτήν την συνάντηση:

… Οι τρεις πλευρές επαναεπιβεβαίωσαν ότι μια περιεκτική και ευρεία ειρήνη και η ανάλογη διαδικασία συμφιλίωσης, που θα είναι «Afghan led, Afghan owened”, και θα υποστηρίζεται περιφερειακά και διεθνώς, είναι η πιο βιώσιμη λύση για την βία στο Αφγανιστάν. Μ’ αυτή την έννοια καλούν του Taliban να πάρουν μέρος στις ειρηνευτικές διαδικασίες απ’ τα πρώτα τους στάδια…

Οι taliban (που κατέχουν ήδη το 40% του αφγανικού εδάφους) ΔΕΝ είναι τρομοκράτες (κατά την τριμερή κίνας – αφγανιστάν – πακιστάν…), παρότι σκοτώνουν κατά δεκάδες μπάτσους και στρατιώτες της κεντρικής κυβέρνησης, αλλά, ακόμα χειρότερα, κάνουν και επιθέσεις κατά αμερικανικών βάσεων… Αυτοί οι παλιοχαρακτήρες (για τους οποίους η Ουάσιγκτον υποψιάζεται έως είναι σίγουρη ότι εξοπλίζονται, μπορεί και εκπαιδεύονται από την Μόσχα) είναι τμήμα της διαδικασίας ειρήνευσης στο αφγανιστάν. Αυτό δήλωσε το Πεκίνο, η Ισλαμαμπάντ, αλλά και η παραπαίουσα κυβέρνηση στην Καμπούλ… Ταμάμ.

Και ποιοι είναι οι «τρομοκράτες» που πρέπει να αντιμετωπιστούν; – ξαναρωτάμε… Μα ο isis!!!

(φωτογραφία: Για την συλλογή σας. Από αριστέρα προς τα δεξιά ο υπ.εξ. του αφγανιστάν Salahuddin Rabbani, της κίνας Wang Yi και του πακιστάν Khawaja Asif – προχτές…)

Αφγανιστάν 2018 – 4

Πέμπτη 28 Δεκέμβρη. Ο isis; Στο αφγανιστάν; Μα βέβαια!!! Την ίδια ημέρα (26 Δεκέμβρη) ο επικεφαλής του ρωσικού στρατού στρατηγός Valery Gerasimov, σε μια απ’ τις σπάνιες συνεντεύξεις του, δήλωσε ότι το μεγαλύτερο μέρος των ενόπλων του isis που έχουν ηττηθεί στη συρία φεύγουν για την λιβύη και την νοτιοδυτική ασία. Για να επιμείνει: …Σύμφωνα με πληροφορίες από δορυφόρους και άλλες πηγές, εκατοντάδες στελέχη του isis εκπαιδεύονται τώρα που μιλάμε σε στρατιωτικές βάσεις των ηπα στη συρία… Εννοούσε μία βάση στα σύνορα με την ιορδανία και τις πολύ περισσότερες βάσεις στις ypgκρατούμενες περιοχές της βόρειας συρίας.

Ο ειδικός απεσταλμένος της Μόσχας στο αφγανιστάν Zamir Kabulov, σε δική του συνέντευξη, ήταν πιο συγκεκριμένος:

… Ο isis έχει αυξήσει την παρουσία του στο αφγανιστάν. Η εκτίμησή μας είναι ότι οι δυνάμεις του είναι πάνω από 10.000 ένοπλοι, και συνεχίζει να αυξάνεται. Σ’ αυτόν τον αριθμό περιλαμβάνονται ένοπλοι με πείρα απ’ τη συρία και το ιράκ… Στόχος του isis είναι να επεκτείνει την επιρροή του εκτός αφγανιστάν, που θα το χρησιμοποιήσει σαν βάση. Κάτι τέτοιο αποτελεί σοβαρή απειλή για τη κεντρική ασία και τον νότο της ρωσίας….

‘Εχουμε και λέμε λοιπόν, σύμφωνα με τα λεγόμενα του “ευρασιατικού μπλοκ”. Α) Ο isis, μετά την ήττα του στη συρία και στο ιράκ ανασυγκροτείται στο αφγανιστάν υπό την εποπτεία της Ουάσιγκτον· Β) ο isis χρηματοδοτείται απ’ την παραγωγή οπίου, και πάλι χάρη στην αμερικανική κατοχή του αφγανιστάν· Γ) το “μπλοκ της Αστάνα” plus πακιστάν και κίνα ανησυχούν σφόδρα γι’ αυτό, και είναι διατεθειμένοι όλοι να πράξουν τα δέοντα· Δ) Πεκίνο, Ισλαμαμπάντ και Καμπούλ (υπό την τωρινή διοίκηση…) μεθοδεύουν σοβαρά επενδυτικά κόλπα, και καλούν τους ταλιμπάν να συμμετάσχουν έγκαιρα σ’ αυτά (κάτι που, είμαστε σίγουροι, τους ενδιαφέρει…).

Τελειώσαμε; Όχι.

Κεντρική ασία

Τετάρτη 27 Δεκέμβρη. Πρέπει να έχει αποκτήσει μια ακόμα φαγούρα η Ουάσιγκτον: με την κεντρική ασία και τον έλεγχό της. Προς το παρόν το κάστρο της λέγεται «αφγανιστάν». Είναι όμως απόρθητο;

Στην «αιφνιδιαστική» επίσκεψή του στο αφγανιστάν πριν 6 ημέρες ο αντιπρόεδρος Pence κούνησε το δάκτυλο στην Ισλαμαμπάντ. Επί πολύ καιρό το πακιστάν προσφέρει καταφύγιο στους ταλιμπάν και πολλές άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις· αλλά τέλειωσαν αυτές οι μέρες είπε. Ο πρόεδρος Trump έχει προειδοποιήσει το πακιστάν. Τα λέγαμε και στις 22 Δεκέμβρη (ένα ακόμα σταυρουδάκι).

Αφού το ψόφιο κουνάβι έκανε τέτοια προειδοποίηση, όλοι ανατρίχιασαν. Υπάρχει όμως κάτι σοβαρότερο πίσω απ’ τις ψοφιοκουναβίστικες προειδοποιήσεις: η ανησυχία της Ουάσιγκτον (βάσιμη, εντελώς βάσιμη!) ότι μπορεί να στριμωχτεί πολύ σοβαρά στο Ινδοκούς· ακόμα και να αναγκαστεί να τα μαζέψει. Ο μονόδρομος των αμερικανικών βάσεων στο αφγανιστάν έχει πίσω του διαδρόμους (χερσαίους και αεροπορικούς) ανεφοδιασμού μέσω πακιστάν. Είναι, σα να λέμε, ευάλωτος σε (πακιστανικούς) εκβιασμούς. Κι αφού η Ισλαμαμπάντ είναι πολύ πιθανό (έως σχεδόν σίγουρο λέμε) ότι «θα βρει το φως» της δίπλα στο Πεκίνο (με το οποίο, έτσι κι αλλιώς, έχει παλιά συμμαχία) πως θα συνεχίσει να ελέγχει στρατιωτικά η Ουάσιγκτον τα υψίπεδα της κεντρικής Ασίας, μερικούς χερσαίους «δρόμους του μεταξιού», αλλά και την συσχέτιση της ναυτικής κυριαρχίας της (;) στον ινδικό με την περικύκλωση της κίνας (και όχι μόνο) χωρίς ανεφοδιασμό; Το μάθημα το έμαθε ο Ναπολέων (ο μέγας), το έμαθε και ο Χίτλερ – αλλά η Ουάσιγκτον δεν το ξέρει ακόμα: Μακριές γραμμές ανεφοδιασμού; Βάψτα μαύρα!!!

Ο Pence πήγε στην Καμπούλ στις 21. Δυο μέρες νωρίτερα το ψόφιο κουνάβι επεδίωξε τηλεφωνική κουβεντούλα με τον πρόεδρο του ουζμπεκιστάν Shavkat Mirziyoyev. Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση του άσπρου σπιτιού οι δύο πρόεδροι …«συζήτησαν τον ρόλο του Ουζμπεκιστάν στη κεντρική ασία, συμπεριλαμβανόμενης της υποστήριξής του στην πολιτική του προέδρου Trump στη νότια Ασία και στις αμερικανικές προσπάθειες στο αφγανιστάν»…

Είναι φάρσα η προσπάθεια επανάληψης της ιστορίας· είναι τέτοια και χωρίς τα αποφθέγματα του κυρ Κάρολου. Το 2001, με την φόρα της «μόνης υπερδύναμης» και του «ολοκληρωτικού προληπτικού αντιτρομοκρατικού πολέμου», η Ουάσιγκτον κατσικώθηκε στο ουζμπενιστάν αποκτώντας μια αεροπορική βάση στο έδαφός του, κοντά στη Khanabad, στο νότο. Για «αντιτρομοκρατικούς σκοπούς» βέβαια· ποια ήταν η Τασκένδη που θα έλεγε «όχι»; Η Ουάσιγκτον έδινε λεφτά (τρίζοντας τα δόντια) και εκείνη η βάση ήταν η πρώτη που αποκτούσε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στον πρώην «σοβιετικό χώρο».

Δεν κράτησε πολύ. Το καλοκαίρι του 2005 η Τασκένδη (υπό τον post soviet πρόεδρο Karimov) έδωσε έξι μήνες προθεσμία στα αμερικανικά κομμάντα να τα μαζέψουν και να ξεκουμπιστούν. Πολλοί είπαν ότι αυτό έγινε κάτω απ’ την πίεση του Πούτιν, που εν τω μεταξύ είχε εδραιωθεί στη Μόσχα. Σωστό φαίνεται. Ας κοιτάξει όμως κανείς τον χάρτη (αν δεν θέλει να ασχοληθεί με την ιστορία): το Ουζμπεκιστάν δεν βρίσκεται βόρεια του μεξικό… Τώρα, 12 χρόνια μετά, η Ουάσιγκτον πιστεύει ότι ο «μετριοπαθής» Mirziyoyev είναι του χεριού της. Και ότι θα την ξαναφτιάξει εκείνη την ωραία βάση που είχε παλιά… Πώς έτσι; Η γεωγραφία δεν άλλαξε· και η Ουάσιγκτον παρακμάζει… Θα πληρώσει το ψόφιο κουνάβι; Μα δεν κάνει οικονομία για την “america first”;

Εννοείται ότι στην (εύκολα αναγνωρίσιμη) αμερικανική απόγνωση, εκφρασμένη απ’ το ψόφιο κουνάβι τηλεφωνικά, – Έλα ρε φιλάρα, τι γίνεται; Καιρό έχουμε να πούμε… το ουζμπέκικο καθεστώς ανταποκρίθηκε όλο χαρά – Πού ‘σαι ρε ψηλέ! Πάνω που σκεφτόμουνα να σε πάρω…

Αυτά έγιναν πριν κάτι μέρες. Αλλά χτες ο Mirziyoyev ήταν στη Μόσχα, στην “άτυπη” σύνοδο των κρατών μελών του CIS («κοινοπολιτεία ανεξαρτήτων κρατών»), για να κουβεντιάσει ζητήματα περιφερειακής ασφάλειας… Υποθέτουμε ότι η σύνοδος θα συμφώνησε ότι δεν πρέπει η Τασκένδη να αποπάρει τον Ουάσιγκτον… Το πως και γιατί θα (την) δουλεύει, αυτό είναι θέμα για «εξόρυξη» – κοτζάμ 2018 είναι μπροστά μας!!!