Tag: open

Εκτάκτως έκτακτο 1

Τρίτη 22 Φλεβάρη>> Αυτόν τον τσαμπουκά (συγχωρείστε μας την έκφραση) δεν τον περιμέναμε! Το ρωσικό καθεστώς αναγνώρισε την ανεξαρτησία των δύο (ουκρανικών) επαρχιών, του Lugansk και του Donetsk! Κι αυτό σημαίνει διάφορα που θα πούμε στη συνέχεια. Ωστόσο δεν πρόκειται για το «τέλος του κόσμου», ούτε για την επίσημη έναρξη ενός θερμού 4ου παγκόσμιου πολέμου (οι τζογαδόροι των πρώτων υλών ενέργειας φυσικά τέτοια θα λένε ή θα υπονοούν).

Να θυμίσουμε λοιπόν ότι υπάρχει μια κρατική οντότητα που ονομάζεται «τουρκική δημοκρατία της βόρειας κύπρου», που κατά τους έλληνες και ελληνοκύπριους εθνικόφρονες είναι «ψευδοκράτος», ωστόσο είναι αναγνωρισμένη σαν τέτοια απ’ την Άγκυρα και έμμεσα από μερικά ακόμα ισλαμικά κράτη. Αυτή η αναγνώριση (της τ.δ.β.κ.) δεν σημαίνει ωστόσο πως αν το ελληνικό και ελληνοκυπριακό φασισταριό δεν ήταν ελληνικό και ελληνοκυπριακό φασισταριό δεν θα μπορούσαν οι δύο «συνιστώσες κρατικές οντότητες» στην κύπρο, ο βορράς και ο νότος, να ενωθούν σε κάποιο είδος ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας. (Στο ελβετικό Κραν Μοντανά το 2017 οριστικοποιήθηκε ότι Αθήνα και Λευκωσία εμφορούνται από ακροδεξιές / εθνικιστές απόψεις για το «κυπριακό» και όχι μόνο, όποιο κι αν είναι το γκουβέρνο….) Πρακτικά λοιπόν, σ’ ένα κόσμο που τα σύνορα μπορούν να εμφανιστούν αλλά και να εξαφανιστούν, η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Donbass πρέπει να θεωρηθεί μόνο σαν “καινούργια κατάσταση, καινούργια καθήκοντα”, κι όχι σαν το τέλος της ιστορίας.

Αυτό είναι το πρώτο ενδιαφέρον στοιχείο στην (οπωσδήποτε) τολμηρή κίνηση της Μόσχας της αναγνώρισης των δύο αντάρτικων δημοκρατιών του Donbass: επιβάλλει de facto σαν μοναδική εκδοχή εδαφικής αρτιότητας της ουκρανικής επικράτειας την ομοσπονδιοποίηση – κάτι που το ουκρανικό φασισταριό απορρίπτει μετά βδελυγμίας. Για να το πούμε αλλιώς: η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Lugansk και του Donetsk ΔΕΝ σημαίνει και την προσάρτησή τους∙ συνεπώς, η μόνη πιθανότητα να παραμείνουν τελικά ουκρανικό έδαφος είναι η αλλαγή του ουκρανικού συντάγματος…(Όπως, τηρουμένων των αναλογιών, ισχύει και στην κύπρο). Κι αυτό ακριβώς προβλεπόταν με τις “συμφωνίες του Μινσκ”!! Η αλλαγή του ουκρανικού συντάγματος προς ένα μοντέλο “γερμανικό” ή ίσως “ισπανικό”, με αυξημένη αυτοδιοίκηση για το Donbass (και όχι μόνο).

Φυσικά, μ’ αυτήν την ενέργεια η ανεγκέφαλη αλεπού φαίνεται να πετάει στα σκουπίδια την καλοπροαίρετη, ουκρανικής ιδιοκτησίας εφαρμογή αυτών των συμφωνιών… Ταμάμ! Οι συμφωνίες αυτές έχουν γίνει απόφαση του οηε απ’ το 2015 – όχι όμως και ο τρόπος που θα εφαρμοστούν! Συνεπώς το ότι η Μόσχα τις ξεφορτώνεται είναι σοβαρό από τυπική άποψη. Αλλά η αλήθεια είναι ότι εκείνος που προσπαθεί να τις ξεφορτωθεί ουσιαστικά πριν καν στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών είναι το φασιστοκρατούμενο  Κίεβο. Συνεπώς, από μια ρεαλιστική σκοπιά τακτικής αλλά και ιστορικής διαλεκτικής, θα λέγαμε ότι η Μόσχα τελειώνει όχι τις συμφωνίες στην ουσία τους αλλά την φάρσα εφτά χρόνων (υπάρχουν αυτές οι συμφωνίες; ισχύουν; πότε θα ισχύσουν;) – μεταφέροντας το ζήτημα της εφαρμογής τους σ’ ένα «ανώτερο επίπεδο» διακρατικού (διεθνούς) και ενδοκρατικού (προκειμένου για το Κίεβο) ανταγωνισμού. (Αυτό υπό τον όρο ότι δεν προχωρήσει στην προσάρτηση αυτών των επαρχιών).

Θα βοηθήσει αν την ανεξαρτησία των Lugansk και Donetsk αναγνωρίσουν λίγα κράτη ακόμα: η λευκορωσία, η βενεζουέλα…

Γιατί όμως το έκανε αυτό τώρα η Μόσχα;

(φωτογραφία: Οι συζητήσεις στο Μινσκ το 2015. Απ’ τους τέσσερεις μόνο ο ένας παραμένει στο πόστο του).

Εκτάκτως έκτακτο 2

Τρίτη 22 Φλεβάρη>> Μόνο υποθέσεις μπορούμε να διατυπώσουμε επί του γιατί τώρα∙ μας λείπουν στοιχεία για μια πιο στέρεη απάντηση. Ένα κάποιο κόστος θα το πληρώσει η Μόσχα υποθέτουμε, με την μορφή μερικών δυτικών «κυρώσεων» – αν και ο βρεγμένος το νερό δεν το φοβάται. Απ’ την άλλη το γεγονός ότι ρωσικός στρατός μπορεί τώρα να μπει «επίσημα» στις σύμμαχες δημοκρατίες (Lugansk και Donetsk) είναι η σαφής αναβάθμιση εκείνου που φανταζόμασταν (μέχρι χτες) ότι είναι πιθανό να συμβεί: να μπει undercover.

Την Δευτέρα 14 Φλεβάρη γράφαμε μεταξύ άλλων (τα μετόπισθεν):

… Θα πει κάποιος: «Ναι, αλλά χάρη σ’ αυτήν την εικονικότητα η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στέλνουν πολεμοφόδια στον ουκρανικό στρατό». Για να χρησιμοποιήσει εναντίον ποίου; Ακόμα και οι αντάρτες του Donbass δεν είναι καθόλου «στο χέρι» αυτού του μισοφασιστικού ουκρανικού στρατού. Αν το «σενάριο» είναι ότι εναντίον αυτών θα κινηθεί το Κίεβο, η Μόσχα θα χρειαστεί απλά να περιμένει μερικές ώρες ή το πολύ μία ή δύο μέρες (φωνάζοντας στους δυτικούς «μαζέψτε τους!!!») πριν εξαφανίσει τα ουκρανικά τανκς και πυροβόλα σε μια μεγάλη ακτίνα γύρω απ’ το Donbass – χωρίς να πατήσει ούτε μια ρωσική αρβύλα στο ουκρανικό χώμα. Όχι, δεν θα γίνει-του-Στάλιγκραντ αν αυτό είναι το ζητούμενο των δυτικών…

Και μόλις χτες συμπληρώναμε:

…Δεύτερο όφελος: πόσοι μισθοφόροι της wagner ή ακόμα και τακτικός ρωσικός στρατός (με τα κατάλληλα σήματα στο μπράτσο…) χωράνε σε μια ζώνη εδάφους με κτίρια άδεια από αμάχους; Άγνωστο, αλλά το φασισταριό του Κιέβου θα πρέπει να σκέφτεται ξανά και ξανά ότι μια τέτοια ζώνη δεν τους είναι ετοιμοπαράδοτη! Το αντίθετο: μπορεί να είναι μια χαρά παγίδα. Συνεπώς η ιδέα περί «εισβολής» και «απελευθέρωσης των εδαφών» θα πρέπει να έχει απομείνει μόνο στους βαριά αλκοολικούς φασίστες….

Η Μόσχα το φώναξε, αλλά κανείς δεν τους “μάζεψε”… Μάλλον το αντίθετο… Αντί να εξαφανίσει άμεσα τα ουκρανικά όπλα όπως είχε κάνει το 2014, αντί να στείλει “βαριά οπλισμένους άγνωστης ταυτότητας” χωρίς ρωσικά σημάδια στις στολές τους (όπως έκανε στην Κριμαία την ίδια χρονιά στη διάρκεια του δημοψηφίσματος…), η Μόσχα κάνει τώρα κάτι άλλο: ρωσικές αρβύλες μπορούν να πατήσουν επίσημα, σαν «ειρηνευτική δύναμη» – σ’ ένα χώμα όμως που το αρχηγείο τους λέει ότι δεν είναι πια ουκρανικό…

Γιατί λοιπόν τώρα η Μόσχα ρίχνει γερή κλωτσιά στο τραπέζι των εντυπώσεων γύρω απ’ το «ουκρανικό ζήτημα»; Προφανώς θεωρεί ότι την παίρνει∙ υπάρχει άραγε η εκτίμηση ότι αυτή η αναγνώριση θα προκαλέσει κάποια σοβαρή κρίση στο Κίεβο; Θα φανεί. Απ’ την άλλη μεριά η ιδέα ότι απ’ την μια θα γίνονται «άερα κάερα» διεθνείς συζητήσεις επί του θέματος (σαν μέρος του ευρύτερου ζητήματος, για την εξάπλωση του νατο) και απ’ την άλλη η «μεραρχία azov» θα κάνει ό,τι γουστάρει στη νοτιοανατολική άκρη της ουκρανίας σαν διεθνής φασιστική ταξιαρχία με όπλα και εκπαίδευση απ’ την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, δεν αρέσει στην ανεγκέφαλη αλεπού. (Πέρα απ’ τα υπόλοιπα δημιουργεί και επικίνδυνο προηγούμενο – επ’ αυτού την ερχόμενη εβδομάδα). Ωστόσο τέτοιες αποφάσεις δεν είναι ούτε θέμα γούστου ούτε ζήτημα συναισθηματικό.

Πρακτικά η Μόσχα δείχνει να επαναλαμβάνει ό,τι έκανε με την Αμπχαζία και τη νότια Οσετία (επί γεωργιανού εδάφους) το 2008 εκτιμώντας ότι καμιά δυτική πολιτική βιτρίνα δεν θα στείλει τους πεζοναύτες της να σκοτωθούν για την εδαφική ακεραιότητα ενός failed state.

Αλλά η ουκρανική επικράτεια δεν έχει την ίδια αξία με την γεωργιανή. Απ’ την άλλη μεριά ενώ η χερσόνησος της Κριμαίας είχε στρατηγική σημασία για την Μόσχα (η μεγάλη ναυτική βάση της Σεβαστούπολης είναι αναντικατάστατη) το Donbass δεν είναι το ίδιο σημαντικό στα τωρινά όριά του. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν προκληθεί μια κάποια εσωτερική κρίση στο καθεστώς του Κιέβου και αν, αντίθετα, η Ουάσιγκτον αξιοποιήσει την «ευκαιρία Zelensky» διαφορετικά απ’ ότι (δεν) αξιοποίησε την «ευκαιρία Saakashvili» (ο γεωργιανός πρόεδρος / καραγκιόζης το 2008), τότε θα ήταν πιθανό η Μόσχα να βρεθεί μπροστά σ’ αυτό που θέλει να αποφύγει: μια ακόμα εντονότερη αποικιοποίηση του Κιέβου απ’ την Ουάσιγκτον… Δεν θεωρούμε σίγουρο πως τώρα θα συμβεί αυτό που έγινε (δηλαδή: δεν έγινε) πριν δεκατόσα χρόνια – και κανείς να μην το θεωρεί: η πρώην υπερδύναμη είναι πολύ περισσότερο στριμωγμένη σήμερα απ’ ό,τι το 2008…

Το είπαμε: δεν έχουμε ακόμα στέρεες απαντήσεις σε σχέση με την ρωσική κίνηση. Ενώ μπορούμε να εξηγήσουμε τις εκτός ουκρανίας κινήσεις, υπάρχει ένας παράγοντας που αγνοούμε αλλά προφανώς η Μόσχα ξέρει καλά: η εσωτερική κατάσταση στην ουκρανική επικράτεια, και το τι μπορεί να προκύψει κάτω απ’ την συγκεκριμένη πίεση. Εκτιμάμε πως αυτό είναι ο βασικός παράγοντας που μπορεί να εμποδίσει (ή να επιτρέψει) την εντονότερη αποικιοποίηση του Κιέβου∙ και όχι η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Donbass καθ’ αυτή…

Θα μάθουμε.

(φωτογραφία: Ω η κυρία Ursula! Πριν διευθύνει την ευρωπαϊκή ορχήστρα αποφασιστικότητας θα μας πει τι κουβέντιαζε με τον κτηνίατρο ceo όταν ήταν να κλείσει τις λεόντιες παραγγελίες πλατφορμών genetic engineering απ’ το μαγαζί του;)

Home

Δευτέρα 21 Φλεβάρη>> Μια rock μπαλάντα από μια rock μπάντα. Οι Osprey V φτιάχτηκαν πριν 4 χρόνια, στη Γάζα. Παλαιστίνη. Εκεί βρίσκονται. (Όποτε έχει ρεύμα μπορούν να κάνουν πρόβες….)

Τρίζουν τα θεμέλια;

Δευτέρα 21 Φλεβάρη>> Έχει την πλάκα του το να βλέπει κάποιος ιερούς ναούς της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας να αναβλύζουν το μύρο της απορίας μήπως …. η «ψεκασμένη» (σοσιαλδημοκρατική by the way…) διοίκηση της σουηδίας είχε τελικά δίκιο που (όπως έλεγαν τότε όλοι οι λυσσασμένοι εντόπιοι caradinieroi) «έβαλε τα κέρδη πάνω απ’ τους ανθρώπους»…. – σε αντίθεση, φυσικά, με το ρημαδογκουβέρνο αλλά και πολλούς άλλους ανθρωποδιοικητές «υποτακτικούς» στο σύμπλεγμα. Που σύμφωνα με τα τότε θεωρήματα έτειναν προς τον κομμουνισμό…

Μετρώντας και συγκρίνοντας τους θανάτους που έχουν χρεωθεί στον τσαχπίνη η Στοκχόλμη δείχνει ότι έκανε το σωστό (και όποτε έκανε λάθος το αναγνώρισε). Αλλά αυτό είναι επιφανειακό, και επιτρέπει σε κάθε πατριώτη caradiniero / pfizero να παίξει το γνωστό ρεφραίν: αυτοί εκεί είναι κρυόκωλοι, δεν ακουμπιούνται, είναι αυτοπειθαρχημένοι (και ως εκ τούτου μίζεροι) κλπ κλπ.

Η βασική διαφορά που χωρίζει κράτη όπως το σουηδικό (αλλά και τα περισσότερα αφρικανικά – για παράδειγμα) και την συντριπτική πλειονότητα των δυτικών κρατών δεν προκύπτει αν πάρουμε στα σοβαρά την δημιουργική λογιστική θανάτου και συγκρίνουμε τις κοινές δεξαμενές επιφανειακά. Η διαφορά έγκειται στο ποιοι και γιατί τρομοκράτησαν τους πληθυσμούς τους ξεσκίζοντας οποιαδήποτε έννοια καλώς εννοούμενης επιστήμης με ψέματα και εκβιασμούς με στόχους εντελώς άσχετους με την υγεία των υποτελών – και ποιοι όχι.

Αυτό είναι κάτι που κάθε ψευτο«μετανοιωμένος» θέλει να αποφύγει: γκρεμίζει όλο το οικοδόμημα της τρομοεκστρατείας, όχι μόνο το τελευταίο ρετιρέ. Η σύγκριση μεταξύ ελλαδιστάν και σουηδίας (με «περίπου ανάλογο πληθυσμό») βοηθάει την σύγχυση, επειδή αφήνει περιθώρια να πέσουν στον στίβο όλα τα εύκολα και γνωστά (ελληνοπατριωτικά) στερεότυπα. Αν ήθελε κάποιος να σπάσει-την-συναίνεση ξεκινώντας απ’ τα νεκροταφεία θα έκανε την σύγκριση ανάμεσα στο ελλαδιστάν και στην ιαπωνία! (Δεν πιάνουμε την σενεγάλη ή την ακτή του ελεφαντοστού, γιατί εκεί το στερεότυπο είναι εύκολο: «είναι ψεύτες»… Ούτε την κίνα με το 1/5 του παγκόσμιου πληθυσμού πιάνουμε, γιατί οι πανέξυπνοι και πανέμορφοι εντόπιοι οπαδοί του συμπλέγματος νομίζουν ότι εδώ και 2 χρόνια βρίσκεται σε γενικό lockdown…)

Η ιαπωνία έχει 13 φορές περισσότερο πληθυσμό, συν (αναλογικά, κατά μέσο όρο) τον πιο γερασμένο στον πλανήτη… Το γκουβέρνο στο Τόκιο με τον 13 φορές πάνω πληθυσμό σε σχέση με τα μέρη μας και την μεγάλη urban πυκνότητα κατοίκησης είχε, λοιπόν, χρεώσει στον τσαχπίνη χτες 21.636 θανάτους (και 4.411.892 cases). To ελλαδιστάν απ’ την μεριά του, με το 1/13 του πληθυσμού, είχε περίπου τις μισές cases (2.298.926) και 25.327 θανάτους… Συμπέρασμα; Απλό: το ιαπωνικό κράτος / κεφάλαιο δεν είχε κανένα λόγο να πάρει μέρος στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία∙ και δεν πήρε… Δεν ασχολήθηκε με δημιουργική λογιστική θανάτου, δεν έφτιαξε κοινή δεξαμενή, δεν τρομοκράτησε τους υπηκόους…

Κάτι βρωμάει πολύ άσχημα, έτσι δεν είναι; Έτσι είναι… Όμως δεν πήγε η microsoft και η pfizer και διάφοροι άλλοι της συμμορίας του συμπλέγματος να κάνουν «επενδύσεις» στην ιαπωνία… Στο ελλαδιστάν ήρθαν, που το γκουβέρνο τους πληρώνει κιόλας.

Οπότε;

Rock ‘n’ roll

Δευτέρα 14 Φλεβάρη>> Oldies ‘n’ goodies. Καμία σχέση με το σήμερα, μην γίνει καμμιά παρεξήγηση – ντάξει; Θα γράφονταν τέτοιοι στίχοι σήμερα; Θα επιτρεπόταν να γραφτούν τέτοια ερωτικά λόγια σήμερα;

Α πα πα!…

… Στα σκοτεινά δωμάτια είναι η ψυχή μας γυμνή…

Μετανάστες

Δευτέρα 14 Φλεβάρη>> Αυτοί με τις μαυροκόκκινες σημαίες είναι μετανάστες / πρόσφυγες, κυρίως απ’ το ιράκ. Αποκλεισμένοι στα πολωνο-γερμανικά σύνορα, σε «κέντρα απέλασης»…

Υπάρχουν κι άλλοι “φύλακες της ευρώπης”, εκτός απ’ το ελλαδιστάν…

Τα μετόπισθεν

Δευτέρα 14 Φλεβάρη>> Οι φίλοι της Ουάσιγκτον (κι όχι μόνο στο ελλαδιστάν) προσπαθούν φιλότιμα να παρουσιάσουν την παρακμή σαν «τακτική» και να δείξουν ότι το αμερικανικό «λύκοι, λύκοι στα πρόβατα!!» δεν είναι αυτό-εγκλωβισμός αλλά ορθολογικό σχέδιο.

– «Τι θα κερδίσει ο Biden αν διαψευστούν τα σενάρια για ρωσική εισβολή;» είναι μια απλή, λογική ερώτηση.

– «Θα εμφανιστεί σαν εκείνος που φόβισε τον Putin με τις απειλές περί κυρώσεων, και τον σταμάτησε» είναι η μάλλον παράλογη απάντηση.

Προς το παρόν η Ουάσιγκτον συντηρεί την απόστασή της απ’ το Παρίσι και το Βερολίνο, αν και υποτίθεται ότι ο νυσταλέος επιδιώκει το αντίθετο. Ακόμα και ο κωμικός Zelensky δεν βλέπει «ρωσική εισβολή» – βλέπει όμως την ζημιά που προκαλεί στην επικράτειά του αυτή η πολύμηνη μετατροπή της σε εικονικό πεδίο μάχης. Το να λέει το Joνυσταλεάν ότι «εμείς δεν θα πολεμήσουμε με την ρωσία, βγάλτε τα πέρα μόνοι σας, αλλά θα την τιμωρήσουμε πολύ βαριά οικονομικά» δεν είναι καθόλου παρήγορο για το Κίεβο, αν πράγματι, έστω μία-στο-εκατομμύριο περάσουν τα ρωσικά τανκς τα σύνορα. «Προστάτες» η Ουάσιγκτον και οι ευρωπαίοι συμμαχοί της, αλλά αδειάζουν τις πρεσβείες τους αφήνοντας τους «προστατευόμενους» στο έλεος της ανεγκέφαλης αλεπούς – σύμφωνα με τα λεγόμενά τους. Πράγμα που σημαίνει ότι δημιουργείται στον κωμικό Zelensky η δυσάρεστη «πίεση» να ασχοληθεί ο ίδιος με το μέλλον των σχέσεων του Κιέβου με την Μόσχα∙ αντί να περιμένει από άλλους. Ή, έστω, του μένει η ελπίδα ότι οι προβλέψεις των συμμάχων του δεν αξίζουν ούτε το σάλιο που ξοδεύουν.

Θα πει κάποιος: «Ναι, αλλά χάρη σ’ αυτήν την εικονικότητα η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στέλνουν πολεμοφόδια στον ουκρανικό στρατό». Για να χρησιμοποιήσει εναντίον ποίου; Ακόμα και οι αντάρτες του Donbass δεν είναι καθόλου «στο χέρι» αυτού του μισοφασιστικού ουκρανικού στρατού. Αν το «σενάριο» είναι ότι εναντίον αυτών θα κινηθεί το Κίεβο, η Μόσχα θα χρειαστεί απλά να περιμένει μερικές ώρες ή το πολύ μία ή δύο μέρες (φωνάζοντας στους δυτικούς «μαζέψτε τους!!!») πριν εξαφανίσει τα ουκρανικά τανκς και πυροβόλα σε μια μεγάλη ακτίνα γύρω απ’ το Donbass – χωρίς να πατήσει ούτε μια ρωσική αρβύλα στο ουκρανικό χώμα. Όχι, δεν θα γίνει-του-Στάλιγκραντ αν αυτό είναι το ζητούμενο των δυτικών…

Έχουμε εξηγήσει τι θέλει η Μόσχα απ’ το Κίεβο: μια ισορροπημένη, πραγματιστική εξουσία. Ούτε η Ουάσιγκτον, με την μακριά ιστορία εισβολών και πολέμων, δεν πιστεύει πια ότι ένας τέτοιος στόχος μπορεί να επιτευχθεί οπουδήποτε στον κόσμο με τανκς και στρατιωτική κατοχή – λέτε να το πιστεύουν οι ρωσικές αλεπούδες;

Πρέπει να θυμίσουμε ότι αυτοί οι ίδιοι δυτικοί που φαντασιώνονται ότι στη Μόσχα κάνουν κουμάντο τύποι με εξαρτημένα αντανακλαστικά που μπορούν να χειραγωγηθούν με μπηχεβιοριστικές τακτικές (καθότι τέτοια είναι πια η κυρίαρχη ιδεολογία και «τεχνική» στη δύση), είχαν θεωρήσει την «μάχη του Aleppo» τον χειμώνα του 2016 σαν την προγραφή και το οικτρό τέλος της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στο πλευρό του Άσαντ. Διαψεύστηκαν οικτρά οι ίδιοι και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το φιλόδοξο «σχέδιο isis» στην fertile crescent: στο τέλος η συμμαχία ρώσων, ιρανών και σύριων όχι μόνο κατέλαβε όλο το Aleppo, αλλά «έδεσε» και λίγες δεκάδες «συμβούλους» που καθοδηγούσαν τους ουαχαβίτες ένοπλους και εγκλωβίστηκαν∙ «συμβούλους» απ’ τις ηπα, την αγγλία, την γαλλία, την σαουδική αραβία και το ισραήλ…

Παρεπιπτόντως οι ίδιοι ακριβώς (μα οι ίδιοι!) προέβλεπαν ότι ο κινέζικος στρατός που είχε παρκάρει έξω απ’ το Hong Kong θα μπούκαρε το 2019 ή το 2020 για να καταστείλει την «χρωματιστή» (με αγγλικές και αμερικάνικες σημαίες) εξέγερση. Πάνω σ’ αυτήν την βεβαιότητα είχε κτιστεί ένας πύργος αντι-σινικών ενεργειών σε αναμονή: η διεθνής κατακραυγή, οι σκληρές κυρώσεις, η απομόνωση του Πεκίνου… Όλα ήταν έτοιμα και κουρντισμένα – αλλά ο κινέζικος στρατός ΔΕΝ εισέβαλε. Απλά «δεν»! Κι πήγαν οι «προγνώσεις» και τα σχέδια στα σκουπίδια. No problem: πάμε γι’ άλλα…

Είναι πολύ δύσκολο να δεχτούμε ότι οι πολιτικές βιτρίνες οπουδήποτε στον δυτικό κόσμο και ειδικά στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο έχουν σωστή αντίληψη για το πως κινείται ένας αντίπαλός τους που επί 20 χρόνια υποτιμούν σταθερά, τον θεωρούν «ξεγραμμένο» πότε εξαιτίας της ουκρανίας, πότε εξαιτίας ενός φασιστόμουτρου ονόματι Navalny, πότε εξαιτίας της συρίας, πότε εξαιτίας ενός συνταξιούχου διπλού πράκτορα ονόματι Skripal, πότε εξαιτίας της λιβύης και πότε εξαιτίας ενός αγωγού∙ ενόσω αυτός ο αντίπαλος προωθείται σταθερά σε βάρος τους.

Το μεθύσι απ’ τη νίκη πριν 30 χρόνια στον 3ο παγκόσμιο (ψυχρό) πόλεμο έχει κρατήσει πολύ. Κι ως γνωστόν το πολύ μεθύσι σημαίνει τύφλα…

Ηλεκτρικές μαφίες

Πέμπτη 10 Φλεβάρη>> Θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για καλά οργανωμένο, επίσημο μαυραγοριτισμό – και πάλι λίγα θα έλεγε. Το ρεύμα είναι «ανελαστικό» εμπόρευμα. Όπως το νερό για παράδειγμα. Οι πελάτες / καταναλωτές δεν μπορούν να το υποκαταστήσουν με κάτι άλλο, συνεπώς είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν όσο. Η διαμόρφωση της τιμής (προς τα πάνω) είναι ωμός εκβιασμός∙ ακόμα κι αν το φιλεύσπλαχνο κράτος δίνει κάποια ψίχουλα επιδοτήσεων, κάτι που πρακτικά σημαίνει μεταφορά χρήματος απ’ το δημόσιο ταμείο στις τσέπες των μετόχων των εταιρειών. Το ίδιο ρεπορτάζ των united reporters που μνημονεύσαμε νωρίτερα, σε άλλο σημείο του αναφέρει:

… Η περιπέτεια αυτή αποτυπώνεται στα δελτία της αγοράς εξισορρόπησης που εκδίδει σε εβδομαδιαία βάση ο ΑΔΜΗΕ, ο οποίος τη διαχειρίζεται. Εκεί αποτυπώνεται καθαρά η αυξητική τάση των αποζημιώσεων για ανοδική ενέργεια εξισορρόπησης: από 7.689.669 ευρώ την πρώτη εβδομάδα λειτουργίας (2/11-8/11/2020), φτάνει τα 14.707.319 ευρώ την εβδομάδα μεταξύ 23 και 29 Νοεμβρίου, προτού εκτιναχθεί στα 52.655.587(!) ευρώ την εβδομάδα μεταξύ 30 Νοεμβρίου και 6 Δεκεμβρίου του 2020. Σε αυτή την τελευταία εβδομάδα και συγκεκριμένα το πρωί στις 30 Νοεμβρίου και το απόγευμα στις 2 Δεκεμβρίου, είναι που κατατίθενται σύμφωνα με το δελτίο εκκαθάρισης της αγοράς εξισορρόπησης οι προσφορές των 3.000 ευρώ ανά μεγαβατώρα, ενώ σε πολλές άλλες στιγμές, οι προσφορές κυμαίνονται μεταξύ 899 και 1.200 ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην εν λόγω εβδομάδα, το κόστος της ενέργειας εξισορρόπησης δεκαπλασιάστηκε σε σχέση με τις τιμές που επικρατούσαν πριν το target model….

Πράγμα που σημαίνει ότι το target model δουλεύει… καπιταλιστικά, καπιταλιστικότατα. Πρόκειται για ευρωπαϊκή επιτυχία, αν και για να είμαστε ακριβείς η σύνθεση των εταιρειών παραγωγής και εμπορίου διαφέρει από κράτος σε κράτος. Με συνέπεια να υπάρχουν μικρότερα ή μεγαλύτερα περιθώρια για τους πιστολέρο.

Εκείνο που η καχύποπτη ασταμάτητη μηχανή δεν μπορεί να αποκλείσει σαν «ελληνική ιδιαιτερότητα» είναι η δημιουργία ενεργειακού καρτέλ. Είναι «εθνικό σπορ» από καπιταλιστική άποψη σε πολλούς τομείς∙ γιατί όχι και στο ρεύμα; Εκτός απ’ την ιστορική δ.ε.η. (έχει ιδιωτικοποιηθεί, το ελληνικό κράτος είναι ακόμα ο βασικός μέτοχος) τρεις ιδιωτικές εταιρείες είναι οι βασικότεροι παραγωγοί ηλεκτρισμού: η protergia (Μυτιληναίος), ο ήρωνας (γεκ τερνα) και η elpedison (ελ.πε. / λάτσης + η ιταλική Edison). Η protergia έχει έτοιμο ένα εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος από φυσικό αέριο στη Βιωτία, ισχύος 826 MW. Η elpedison έχει μια άδεια για 830 MW, πάλι από φυσικό αέριο, στη Σαλονίκη. Η γεκ τερνα έχει μια άδεια για εργοστάσιο 660 MW στην Κομοτηνή. Υπάρχει επίσης ο Κοπελούζος (650 MW) στην Αλεξανδρούπολη (πάντα με φυσικό αέριο), ενώ υπάρχουν και κανά δυο ακόμα επιχειρηματίες που βλέπουν πολλούς παράδες στο target model.

Η «επένδυση» του Μυτιληναίου έχει κόστος 300 εκατομύρια ευρώ. Με «τίμιο» εμπόριο του είδους 100 ευρώ την MWh και πώληση όχι 826 αλλά 500 MW την ώρα, το κόστος αυτό θα έχει αποσβεστεί σε λιγότερο από ένα χρόνο!!! Πρόκειται για ελντοράντο στην χειρότερη των περιπτώσεων…

Με λίγη «εξισορρόπηση»; Το «όριο είναι ο ουρανός»!!…

Ηλεκτρικές ντομάτες

Πέμπτη 10 Φλεβάρη>> Το ότι ο καλπασμός της τιμής του ρεύματος, σε συνδυασμό με την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου, του πετρελαίου και των παραγώγων του (χάρη σε άλλους χρηματιστηριακούς τζόγους, σε άλλα future – τα είπαμε στο παρελθόν) κτυπάει παντού είναι αναμενόμενο. Εννοείται πως ο πειρασμός για έξτρα τιμολογήσεις (πάνω απ’ αυτές που προκαλούν οι πιο πάνω αυξήσεις) είναι μεγάλος.

Αίφνης προκύπτει ότι τα θερμοκήπια επηρεάζονται – άρα και ό,τι βγαίνει από εκεί. Το ταπεινό μπρόκολο έχει αναδειχθεί σε πρωταθλητή κατανάλωσης ρεύματος, και καλό είναι οι φίλοι του είδους να βγάζουν την μπρίζα που δεν μπορεί, κάπου είναι κρυμμένη. Και τα μοσχάρια επίσης κάπου έχουν μπρίζα… αν και η αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου ανεβάζει τα λιπάσματα και τις ζωοτροφές, οπότε… Οπότε η πιο φτηνή και “πράσινη” τροφή είναι να τρώμε τα νύχια μας…

Πώς θα το λέγαμε αυτό; «Κρίση τροφίμων»; Χμμμ… Ακούγεται γενικόλογο και αδιέξοδο το να μιλάμε για καπιταλισμό, αλλά έχει κανείς υπόψη του την πιθανότητα να είναι απαραίτητη ΚΑΙ μια κρίση τροφίμων σ’ αυτούς τους «μεταβατικούς» καιρούς;

Αν πρόκειται να απαντήσετε «ναι» ρίξτε πριν μια ματιά γύρω σας: μπορεί να παραμονεύουν οι διάδοχοι των caradinieroi / pfizerοι, έτοιμοι να σας στολίσουν σαν «ψέκα» και τα λοιπά.

Αυτοί ίσως είναι πυρηνοκίνητοι…

(Θα τα ξαναπούμε…)