Η μεγάλη πορεία της ελπίδας 1

Κυριακή 28 Οκτώβρη. Αν δείτε τους χάρτες είναι σχεδόν απίστευτο: οι λίγες χιλιάδες λατινοαμερικάνοι “desperados”, που ξεκίνησαν πριν δυο βδομάδες (στις 12 Οκτώβρη) απ’ το San Pedro Sula της oνδούρας για να φτάσουν στην «γη της επαγγελίας» με τα πόδια, έχουν μπροστά τους πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα… Και το αμερικανικό φασιστοκράτος σκοπεύει να παρατάξει απέναντί του τον στρατό του (αν και με την τωρινή αμερικανική νομοθεσία δεν έχει δικαίωμα να πυροβολήσει άοπλους…)

Είναι η δύναμη της ανθρώπινης θέλησης; Της ανθρώπινης απελπισίας; Της ελπίδας; Αν φτάσουν στα κοντινότερα (στη θέση που βρίσκονταν προχτές) σύνορα μεξικό – ηπα (στα ανατολικά, μεταξύ του μεξικάνικου Matamoros και της αμερικανικής Brownsville) θα έχουν κάνει με τα πόδια την απόσταση Αθήνα – Βερολίνο!… Αν προχωρήσουν προς τα δυτικά, προς την Tijuana (η διαδρομή θεωρείται ασφαλέστερη) θα χρειαστούν πολλές βδομάδες ακόμα….

Ο αριθμός των πεζοπόρων / φυγάδων είναι μικρός (λιγότεροι / ες από 4.000), παρότι αυξομειώνεται ως τώρα στη διαδρομή. Είναι, όμως, μεγαλύτερος από παρόμοιες πορείες προς τα νότια σύνορα των ηπα, μέσω μεξικό. Τον περασμένο Απρίλη περίπου 1500 άτομα ξεκίνησαν απ’ το μεξικό για την Tijuana. Όταν όμως έφτασαν τελικά στα σύνορα είχαν μείνει λιγότεροι απ’ τους μισούς. Κυρίως η κούραση, αλλά ακόμα και αρρώστιες (ή και θάνατοι) καθ’ οδόν περιορίζουν τον αριθμό όσων καταφέρουν να φτάσουν.

Τέτοιες πορείες τις συνοδεύουν (ή τις περιμένουν λίγο πριν τα σύνορα) εθελοντές δικηγόροι. Σε διάφορα σημεία της διαδρομής εγκαθίστανται επίσης συνεργεία του ερυθρού σταυρού, για παροχή ιατρικής βοήθειας. Οργανώσεις εθελοντών αλλά και απλός κόσμος προσφέρει φαγητό και, οπωσδήποτε, νερό – και χρήματα, απ’ το υστέρημά του….

Με βάση την ισχύουσα αμερικανική νομοθεσία, μόλις οι πρόσφυγες φτάσουν στα σύνορα παραδίδονται στην αστυνομία ζητώντας άσυλο. Η πρώτη φάση της διαδικασίας είναι να αποδείξουν ότι υπάρχει σοβαρή απειλή για την ζωή τους στις πατρίδες του (“credible fear interview”). Αν περάσουν αυτόν τον “έλεγχο”, είτε κρατούνται σε στρατόπεδα για κάποιο διάστημα είτε αφήνονται αμέσως ελεύθεροι / ες στην προοπτική ότι η περίπτωσή τους θα κριθεί από δικαστήριο· συνήθως μετά από κάποια χρόνια. Αν “κοπούν” απελαύνονται. Απ’ τους / τις 523 που έφτασαν στα σύνορα τον περασμένο Απρίλη, οι 122 χωρίστηκαν και προσπάθησαν να περάσουν παράνομα, ενώ οι 401 ζήτησαν άσυλο. Απ’ αυτούς οι 374 πέρασαν τον πρώτο “έλεγχο”.

Η μεγάλη πορεία της ελπίδας 2

Κυριακή 28 Οκτώβρη. Αυτή η απίστευτη σε χιλιόμετρα και χρόνο πεζοπορία των φυγάδων, στο κράτος προορισμού (εν προκειμένω στις ηπα) προκαλεί την αναμενόμενη φασιστική αντίδραση. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα ευρωπαϊκά κράτη.

Εκείνο που θέλουν να καταστείλουν είναι ωστόσο κάτι που δεν τολμούν ούτε το όνομά του να πουν: η απίστευτη εργατική ζωτικότητα που επιτρέπει στους υποτιθέμενους “ασήμαντους” να κάνουν τέτοιες παράτολμες επιλογές! Είτε πρόκειται για αφρικάνους που προσπαθούν να περάσουν την Μεσόγειο (αρκετές φορές χωρίς να έχουν ξαναδει καν θάλασσα)· είτε πρόκειται για ασιάτες που προσπαθούν να φτάσουν στην κεντρική ή/και την βόρεια ευρώπη, κι ας μην την έχουν δει συχνά ούτε σε χάρτη· είτε πρόκειται για latinos που διασχίζουν την κεντρική αμερική με τα πόδια, ξανά και ξανά το ίδιο αποδεικνύεται. Ότι αυτή η παγκόσμια τάξη, που ενώνεται και συμπορεύεται τόσο εύκολα, διαθέτει δυνατότητες στην τέχνη της ζωής που τα αφεντικά τις ζηλεύουν και τις φοβούνται. Κι όταν πρόκειται να τις εκμεταλλευτούν φροντίζουν πρώτα να τις υποτιμήσουν όσο πιο βίαια γίνεται.

Εκεί ακριβώς είναι που στήνεται η Μόρια και η κάθε Μόρια: είναι η αποστολή των ανθρωποφάγων μαντρόσκυλων· ο σταθμός κρεατομηχανή· η πρέσα…

(φωτογραφία κάτω: Το πέρασμα του ποταμού Suchiate, στα σύνορα γουατεμάλας – μεξικό, έγινε μ’ αυτές τις αυτοσχέδιες πλατφόρμες / βάρκες που προσέφεραν αφιλοκερδώς οι ντόπιοι…)