Tag: νότια κύπρος

Η επίκληση της “διεθνούς νομιμότητας”

Τετάρτη 14 Αυγούστου. Κάθε φορά που το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος θέλει να προωθήσει για εσωτερική κατανάλωση δόσεις αντιτουρκισμού, επικαλείται την «διεθνή νομιμότητα». Την οποία, υποτίθεται, παραβιάζει το τουρκικό καθεστώς – πιο πρόσφατα με την εκστρατεία γεωτρήσεων στα πέριξ της κύπρου.

Το ποια είναι αυτή η «διεθνής νομιμότητα» ποτέ δεν αναφέρεται. Εύλογο μιας και υπάρχει κι άλλη «διεθνής νομιμότητα» την οποία επικαλείται η Άγκυρα. Η οποία δείχνει να είναι περισσότερο κατοχυρωμένη («διεθνώς»).

Ωστόσο είναι πραγματικά το ελληνικό καθεστώς «φίλος του νόμου» στις διεθνείς σχέσεις; Όχι. Ένας πολύ στενός σύμμαχός του, τον οποίο αθωώνει (ακόμα και με ενεργητικό τρόπο) όχι μόνο εντός αλλά και εκτός συνόρων, είναι το ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Πέρα απ’ όσα διαπράττει ο ισραηλινός φασισμός κατά των Παλαιστινίων, υπάρχει κι άλλο ενδιαφέρον κεφάλαιο: τα υψώματα του Γκολάν. Η συγκεκριμένη περιοχή ανήκει στη συρία (ένα μικρό μέρος στο βορρά, οι Shab’a farms ανήκει στον λίβανο), και καταλήφθηκε απ’ τον ισραηλινό στρατό το 1967. Έκτοτε παρέμενε «κατεχόμενη περιοχή ξένου κράτους» – σύμφωνα με την «διεθνή νομιμότητα». Αυτά τα 1800 τετραγωνικά χιλιόμετρα εδάφους θα έπρεπε να επιστραφούν στη Δαμασκό…

Αλλά όχι. Στις 25 του περασμένου Μάρτη το ψόφιο κουνάβι ανακοίνωσε απ’ τα ανάκτορα στην Ουάσιγκτον ότι τα υψώματα του Γκολάν ανήκουν στο ισραήλ – και ότι αυτή η “κατοχύρωση ιδιοκτησίας” είναι, απλά, παραδοχή της πραγματικότητας. Ήταν ένα απ’ τα δώρα που έκανε η φασιστοΟυάσιγκτον στο φασιστοΤελ Αβίβ, ειδικά στον Netanyahou, παραμονές των εκλογών εκεί.

Αν και η ε.ε. απέρριψε αυτήν την «αναγνώριση» η Αθήνα θα είχε έναν σοβαρό λόγο όχι απλά να κρυφτεί πίσω απ’ την απόφαση της ε.ε. αλλά να καταγγείλει την προσάρτηση και να διακόψει (ή, έστω, να περιορίσει) τις σχέσεις της με ένα καθεστώς που παραβιάζει τόσο χοντροκομμένα την «διεθνή νομιμότητα». Κι αυτός ο λόγος λέγεται «βόρεια κύπρος». Η οποία, σύμφωνα με την ελληνική εθνικιστική ρητορική, είναι έδαφος της «κυπριακής δημοκρατίας» που κατέχεται απ’ τον τουρκικό στρατό. Απόδειξη της «παραβίασης της διεθνούς νομομότητας» απ’ την Άγκυρα, και πηγή όλων των υπόλοιπων «παραβιάσεων» που υποτίθεται ότι κάνει.

Αν η Αθήνα ευλογεί (σιωπηλά αλλά καθαρά) την προσάρτηση κατεχόμενου (συριακού) εδάφους από έναν σύμμαχό της· αν δεν σηκώνει την φωνή καταγγέλοντας αυτήν την μιλιταριστική «κατάκτηση», τότε πώς θεωρεί ότι μπορεί να εμποδίσει την Άγκυρα να κάνει ακριβώς το ίδιο στη βόρεια κύπρο, αν το θελήσει, με επικλήσεις σε “διεθνή νομιμότητα”; Γιατί είναι ο.κ. η προσάρτηση των υψωμάτων του Γκολάν απ’ το ισραηλινό καθεστώς και δεν είναι ο.κ. η προσάρτηση της βόρειας κύπρου απ’ το τουρκικό καθεστώς; Επειδή η στρατιωτική κατάκτηση των πρώτων έγινε το 1967 και της δεύτερης το 1974;

Δεν υπάρχει απάντηση – προφανώς! Η ελληνική επίκληση της «διεθνούς νομιμότητας» δεν είναι απλά a la cart (κάτι που, έτσι κι αλλιώς, είναι γελοίο). Είναι εντελώς ψευδής. Ένα, ακόμα, απ’ τα ιδεολογικά σκατά με τα οποία τρέφεται (με χαρά του…) ο «λαός»….

Νερά χωρίς οικόπεδα 1

Δευτέρα 12 Αυγούστου. Ενώ στο ελλαδιστάν η ρουτίνα είναι οι καταγγελίες (της «τουρκικής προκλητικότητας»…) στη νότια κύπρο είναι κάπως διαφορετική. Θα υπάρξει, άραγε, «λύση»; Ή το πράγμα πάει σε «αχαρτογράφητα νερά»…. χωρίς θαλάσσια οικόπεδα και πλατφόρμες εξόρυξης;

Τα «αχαρτογράφητα νερά» αφορούν εκείνο για το οποίο έχουμε ήδη προϊδεάσει: μια «λύση» (μπορεί και μισή…) που θα είναι ή θα τείνει είτε σε μια αρκετά ελαστική «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία» είτε σε μια πολύ αρκετά ελαστική… Στην πράξη εκείνο που κουβεντιάζεται στη νότια κύπρο (χαμηλόφωνα μεν προς το παρόν, αλλά κουβεντιάζεται…) είναι η «συνομοσπονδία», μ’ άλλα λόγια ένα μοντέλο δύο κράτων που έχουν και κάποια πολιτικά κοινά. Όμως αυτό, επειδή βρίσκεται έξω απ’ τις πολύχρονες «αποφάσεις του οηε», θα ήθελε αν μη τι άλλο μια ειδική έγκριση απ’ την ε.ε. Για την οποία η κύπρος είναι πάντα ένα κράτος…

Τον ερχόμενο Μάρτη ο τουρκοκυπριακός βορράς έχει εκλογές. Οι προβλέψεις λένε ότι θα τις κερδίσει ο νυν υπ.εξ. Κουντρέτ Όζερσαϊ. Οι νοτιοκύπριοι τον παρουσιάζουν σαν “εκλεκτό” του Erdogan, χωρίς να ξέρουν όμως πως θα κινηθεί η Άγκυρα – με ή χωρίς «εκλεκτούς» στην βόρεια κύπρο.

Το σίγουρο είναι ο «γκαζωμένος» τσαμπουκάς Αθήνας και Λευκωσίας όχι μόνο δεν πέρασε, αλλά έχει γυρίσει μπούμεραγκ. Η Λευκωσία μπορεί να δίνει άδειες γεωτρήσεων εδώ ή εκεί, αλλά τόσο η total όσο και η eni έχουν ειδοποιήσει «αρμοδίως» ότι δεν πρόκειται να προχωρήσουν σε καμία γεώτρηση αν «δεν ξεπεραστεί η κρίση». Πρακτικά, πλέον, οι μόνες γεωτρήσεις γύρω απ’ την κύπρο είναι απ’ τα τρυπάνια της Άγκυρας· και έτσι θα συνεχίσει η κατάσταση… Το πολύ πολύ η Άγκυρα, σε ένδεικη καλής θέλησης, κάποια στιγμή να φρενάρει τις γκαζοκινήσεις της.

Ας μεταφέρουμε, ενδεικτικά, μια παράγραφο από επώνυμο άρθρο ανάλυσης στην νοτιοκυπριακή (αντιπολιτευόμενη) εφ. «πολίτης»:

… Ο Νίκος Αναστασιάδης – πέρα από την περικύκλωση της Τουρκίας – δείχνει να είναι και ο ίδιος περικυκλωμένος από αμφιβόλου αποφασιστικότητας συμβούλους, αλλά και ομάδες συμφερόντων, οι οποίοι εγκλωβίζονται συνεχώς στη μικρή εικόνα του Κυπριακού. Όλοι αυτοί ενστερνίζονται τον λογικό φόβο ότι μέσω της λύσης υπάρχει το ρίσκο να χάσουμε κι αυτά που έχουμε σήμερα, ο οποίος ωστόσο εκ των πραγμάτων είναι παράλογος. Κι αυτό διότι χωρίς λύση ήδη αρχίσαμε να χάνουμε αυτά τα οποία έχουμε σήμερα, όπως π.χ. την ΑΟΖ μας. Οπότε ο Νίκος Αναστασιάδης ήδη γνωρίζει ότι η τακτική της επίτευξης μιας καλύτερης λύσης μέσω της αξιοποίησης του φυσικού αερίου έχει παρέλθει.

Νερά χωρίς οικόπεδα 2

Δευτέρα 12 Αυγούστου. Σα να μην φτάνουν αυτά, ο γ.γ. του οηε Γκουτέρες απάντησε στα επίσημα ραβασάκια που είχε λάβει πρόσφατα τόσο απ’ τον Akinci όσο και απ’ τον Αναστασιάδη. Στα ελληνικά μήντια θα δείτε αναφορά μόνο στην απάντησή του στον δεύτερο, μια λίγο πολύ αδιάφορη «ενθάρρυνση» για έναν επόμενο γύρο «συνομιλιών». Στον Akinci όμως ο γ.γ. έδωσε τα συγχαρητήριά του για την πρόταση του περί κοινής εκμετάλλευσης των όποιων κοιτασμάτων – αυτή που απέρριψαν πανηγυρικά και ομόφωνα οι νοτιοκύπριοι… Μπορεί να είναι λιγάκι «ανθέλλην» αυτός ο γ.γ. ή απλά να έχει βαρεθεί τα ελληνικά / ελληνοκυπριακά κόλπα. Το σίγουρο είναι ότι είδε στην πρόταση Akinci μια θετική κίνηση…

Δεν θα γίνει προκοπή έτσι!

Πως το γκάζι εμπνέει ιδέες…

Σάββατο 10 Αυγούστου. Το νοτιοκυπριακό αφεντικό (επίσημος τίτλος: πρόεδρος της κύπρου…) Αναστασιάδης συναντήθηκε χτες με το βορειοκυπριακό αφεντικό (με επίσημο τίτλο «ηγέτης της τουρκοκυπριακής κοινότητας») Akinci, τα είπαν για 3 ώρες, και θα υπάρξει συνέχεια.

Η ασταμάτητη μηχανή, κρατώντας την ιπτάμενη θεία Λίτσα σε απόσταση (με σφενδόνα), σημειώνει την «ικανοποίηση» του μαφιοΑναστασιάδη: …γιατί η πρόταση για την αποκέντρωση εξουσιών βρίσκει πρόσφορο έδαφος και θα είναι ένα εκ των αντικειμένων που θα συζητηθούν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων…

Η “αποκέντρωση των εξουσιών” ως ελληνοκυπριακή πρόταση ακούγεται όμορφη· μόνο που με βάση την ιστορία του “κυπριακού” τείνει (καθαρά λέμε) προς ένα είδος “χαλαρής ομοσπονδίας” με ένα τυπικό και άνευρο “κέντρο εξουσίας” – αναγκαστικό εφόσον η ε.ε. δεν συμφωνεί με την εκδοχή της ανακήρυξης δύο κράτων (μπας και τελειώνει αυτό το παραμύθι) όπως βολιδοκόπησε ο μαφιοΑναστασιάδης…

Φυσικά απ’ το να το ρίξει κάποιος την ιδέα (και “να βρει πρόσφορο έδαφος”…) μέχρι να καθοριστούν οι λεπτομέρειες για τις “αποκεντρωμένες εξουσίες” του κυπριακού βορρά και νότου η απόσταση είναι μεγάλη. Σημειώνουμε ωστόσο την “ικανοποίηση” της νοτιοκυπριακής πολιτικής βιτρίνας επειδή είναι εν μέρει σικέ και εν μέρει αγχωτική: αν δεν βρεθεί φόρμουλα που να ικανοποιεί τόσο τους τουρκοκύπριους όσο και την Άγκυρα δίνοντας στους πρώτους εξουσίες “σχεδόν κράτους”, το ονειρεμένο γκάζι θα μείνει θαμμένο…

Εν τω μεταξύ οι φασιστοσυμμαχίες ανθίζουν κανονικά… (φωτογραφία….)

… ή δημιουργεί μέτωπα…

Σάββατο 10 Αυγούστου. Στη χθεσινή πρόχειρη περιγραφή της αεριο-γεωμετρίας της ανατολικής Μεσογείου έμεινε ασχολίαστη η απουσία της Βηρυτού απ’ το ανατολικομεσογειακό gas forum.

Όχι τυχαία η απουσία. Το λιβανέζικο κράτος είναι σε αντιπαράθεση με το ισραηλινό για μια θαλάσσια φέτα (με πολύ πιθανά έως σίγουρα κοιτάσματα) έκτασης 860 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η Λευκωσία έβαλε το χεράκι της για να κλέψει το Τελ Αβίβ αυτό το κομμάτι της λιβανέζικης αοζ: όπως φαίνεται στη δεύτερη φωτό, ξεκίνησε την οριοθέτηση των αοζ με την Βηρυτό από ένα αυθαίρετο σημείο (το 1), με μια λογική «ντάξει μωρέ, τα πιο πριν θα τα βρούμε», και ύστερα έκανε συμφωνία με το Τελ Αβίβ χωρίς «ντάξει»! Μ’ αυτόν τον τρόπο η Λευκωσία έγινε επιχείρημα (ασθενές μεν, αλλά επιχείρημα) του φασιστικού ισραηλινού καθεστώτος κατά του λιβανέζικου για το που είναι τα θαλάσσια σύνορά τους. Εννοείται ότι ύστερα απ’ αυτό οι σχέσεις της Βηρυτού με τη Λευκωσία είναι στην κατηγορία «φιλάκια – φτιάχνω κλίμα…»

Το βασικό τώρα είναι ότι η λιβανέζικη κυβέρνηση έχει δώσει άδειες ερευνών σ’ αυτό το παγκοσμίως γνωστό «διαφιλονικούμενο» τρίγωνο, που λέγεται block 9, σε μια κοινοπραξία της γαλλικής total, της ιταλικής eni και της ρωσικής novatek. Ταυτόχρονα το Τελ Αβίβ έχει δώσει άδειες για την ίδια περιοχή στη δική του Dalek Drilling και στην αμερικανο-ισραηλινή Noble Energy. Μαντέψτε: κανείς δεν κάνει τίποτα, περιμένοντας να υπάρξει διακρατική συμφωνία για το τι ανήκει σε ποιόν.

Αν έχει μια ευρύτερη αξία αυτή η καθήλωση είναι επειδή δείχνει ότι το να μοιράζεις άδειες γεωτρήσεων σε αμφισβητούμενες περιοχές δεν τις κατοχυρώνει υπέρ του – όπως διαδίδει η ελληνική / ελληνοκυπριακή εθνικιστική ιδεολογία. Οι ιδιοκτησιακές εκκρεμότητες δεν αρέσουν καθόλου στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, εκτός αν κουβαλάνε ιδιωτικούς στρατούς και καπαρώνουν σαν δικά τους εδάφη και θάλασσες – αυτό που λέγεται ωμή αποικιοκρατία.

Δείχνει επίσης ότι οι και καλά «σωματοφύλακες» της αυθαίρετης ελληνοκυπριακής αοζ, η γαλλική total και, ενίοτε, η ιταλική eni, έχουν πολλές μπίζνες στα πέριξ και όχι μόνο. Υποθέτουμε ότι οι ceo τους δεν ασχολούνται με την «λύση του κυπριακού». Θέλουν, απλά, μια – οποιαδήποτε! – λύση για να κάνουν τις δουλειές τους…

Κάτι τελευταίο. Το ψοφιοκουναβιστάν έχει αναλάβει «μεσολαβητική προσπάθεια» για να λυθεί η διένεξη Βηρυτού – Τελ Αβίβ. Ανατριχιαστικό! Όταν ακούτε ότι η Ουάσιγκτον που υποστηρίζει όσο δεν γίνεται τον ισραηλινό μιλιταρισμό / φασισμό το παίζει «ουδέτερος» κουμπωθείτε εκατό φορές. Το Τελ Αβίβ δεν πρόκειται να κάνει πίσω ούτε μισό μέτρο!

Και επειδή το παλιό σχέδιο να υπάρξει στη Βηρυττό ένα «φιλικό καθεστώς» προς το Τελ Αβίβ δεν έχει ευωδοθεί παρά τα ισραηλινά εγκλήματα στο λίβανο, είναι ανοικτό (τόσο για το ισραηλινό καθεστώς όσο και για τους συμμάχους του) αυτό που υπονοούσαμε μιλώντας αυτή τη βδομάδα για την μπάντα των Mashrou’ Leila και το κυνήγι σε βάρος της απ’ τους χριστιανοφασίστες: ένας, ακόμα, «εμφύλιος πόλεμος» εκεί….

Θα έκανες βουτιά σε δροσερό γκάζι;

Παρασκευή 9 Αυγούστου. …Η Αίγυπτος υπέγραψε τον Σεπτέμβρη του 2018 μια συμφωνία με την Κύπρο για την σύνδεση του κοιτάσματος “Αφροδίτη” με τις εγκαταστάσεις υγροποίησης στο Idku και στη Damietta. Το κυπριακό αέριο θα φτάνει στην Αίγυπτο με υποθαλάσσιο αγωγό για να υγροποιηθεί και να επανεξαχθεί. Επίσης αέριο αξίας 15 δισ. δολαρίων από τα ισραηλινά κοιτάσματα “Tamar” και “Leviathan” θα προωθηθεί στην Αίγυπτο σαν μέρος της δεκαετούς συμφωνίας μεταξύ της ισραηλινής Delek Drilling και του αιγυπτιακού ομίλου Dolphinus…

Αυτά έγραφε μεταξύ άλλων η αιγυπτιακή καθεστωτική al ahram στις 25 Γενάρη 2019, αναφερόμενη στη συνάντηση του “gas forum” της ανατολικής Μεσογείου – με την κάπως περίεργη σύνθεση. Τότε, βέβαια, είχαμε φαιορόζ γκουβέρνο, οπότε και το gas forum ήταν αόρατο…

Ο αγωγός νότιας κύπρου – αιγύπτου θα έπρεπε να είναι έτοιμος ως το 2020… Ένα χρόνο μετά την υπογραφή της συμφωνίας (19/9/18) τίποτα δεν κουνιέται σχετικά. Υποτίθεται ότι η εξόρυξη απ’ το κοίτασμα “Αφροδίτη” είναι να αρχίσει το 2023… Δεν βιαζόμαστε όμως! Δεν θα πεθάνει δα ο καπιταλισμός από ενεργειακή ασιτία… Σε τελευταία ανάλυση δεν έχουν σημασία τα μεγάλα έργα. Σημασία έχει και η εθνική ιδεολογία. Το πως κρύβεται ο κάθε ιμπεριαλισμός…

Κατά τα άλλα υπάρχουν μερικές θανάσιμες λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, αν η τουρκική επικράτεια είναι εκτός λογαριασμού, ο επόμενος πιο λογικός τρόπος για να πουληθεί το νοτιοκυπριακό γκάζι είναι να υγροποιηθεί στην αίγυπτο. Ενώ η πιο φτηνή λύση είναι πάντα η διάθεσή του μέσω τουρκικού εδάφους, ο αγωγός ως το κοντινότερο αιγυπτιακό υγροποιητήριο στοιχίζει 1 δισ. δολάρια. Η “λύση” της υγροποίησης συμφέρει τους έλληνες εφοπλιστές – αλλά ποιός θα βάλει το 1 δισ. που, σαν “επένδυση”, θα χρειάζεται απόσβεση, άρα θα ανεβάσει την τιμή του νοτιοκυπριακού γκαζιού, κάνοντάς το μη ανταγωνιστικό στη διεθνή αγορά;

Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα: η αίγυπτος μπορεί να υγροποιεί και να πουλάει το δικό της γκάζι, ενώ το ισραηλινό μπορεί να πηγαίνει στην αίγυπτο ακολουθώντας ανάποδα έναν αγωγό μέσω του οποίου ως πρόσφατα το Κάιρο πούλαγε γκάζι στο Τελ Αβίβ. Ας πούμε “μηδέν νέα επένδυση”. Μάνι μάνι, λοιπόν, δεν υπάρχει κανάς διεθνής νταλκάς για το νοτιοκυπριακό αέριο…

Ύστερα υπάρχει και το θέμα “ιταλία”. Το φάντασμα του θρυλικού east med θέλει οπωσδήποτε και την Ρώμη στο κόλπο. Αλλά ο ιταλικός καπιταλισμός δεν πεθαίνει. Συμμετέχει στο “gas forum” όχι για την μεγάλη και ανεφάρμοστη ιδέα του east med, αλλά επειδή α) η ιταλική eni μαζί με την ισπανική naturgy έχουν το 50% της αιγυπτιακής εγκατάστασης υγροποίησης στη Damietta, και β) επειδή τα φορτία υγροποιημένου γκαζιού θα ξεφορτώνονται σε ιταλικά λιμάνια…

Με δυο λόγια, λαμβάνοντας υπόψη και την όποια αβεβαιότητα, η γεωγραφία της “αξιοποίησης” του φυσικού αερίου της ανατολικής Μεσογείου δεν έχει καμμία (ή έχει ελάχιστη) σχέση με την ελληνική επικράτεια…

(φωτογραφία: η ιταλική επικράτεια είναι ήδη hub αερίου…)

Συνεργασίες όλο ασφάλεια και σταθερότητα…

Παρασκευή 9 Αυγούστου. …Ο Gamal al-Qalyubi, καθηγητής μηχανικής ενέργειας και πετρελαίου στο αμερικανικό πανεπιστήμιο του Καίρου, είπε σε τηλεοπτική του δήλωση στις 15 Γενάρη ότι το gas forum σκοπεύει να εμποδίσει το όνειρο της Άγκυρας να γίνει περιφερειακή πηγή ενέργειας , συγκεντρώνοντας και επανεξάγοντας φυσικό αέριο μέσω του αγωγού ΤΑΝΑP, από το Αζερμπαιτζάν μέσω Ανατολίας στην Ευρώπη. Αυτό επιπλέον του turksream που θα μεταφέρει ρωσικό αέριο μέσω Τουρκίας προς την ανατολική και νότια Ευρώπη. Αυτός ο τελευταίος θα είναι έτοιμος να λειτουργήσει στο τέλος του χρόνου…  (από το προηγούμενο άρθρο).

Τα πράγματα είναι απλά. Από το ανατολικομεσογειακό gas forum λείπουν η Άγκυρα, η Βηρυττός και η Δαμασκός (είναι, όμως, πηγή αισοδοξίας το ότι συμμετέχει η…. “παλαιστινιακή αρχή”!!!!). Το τετράγωνο του διαβόλου (Αθήνα, Λευκωσία, Τελ Αβίβ, Κάιρο) μπορεί να ονειρεύεται ότι θα συγκρατήσει την Άγκυρα, αλλά η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για όνειρο-μπουρμπουλήθρα. Αν τα τουρκικά γεωτρύπανα κτυπήσουν γκάζι, τότε κάπου δίπλα τους θα βρίσκεται η ρωσική gazprom. Μόνη της, ή παρέα με την γαλλική total – γιατί όχι; Συνεργάζονται κι αλλού…

Οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί είναι σαφείς και γνωστοί. Αν, όμως, η ιδέα είναι ότι “θα φωνάξουμε τον σερίφη να καθαρίσει για πάρτη μας” τότε, πολύ απλά, θα σκάσουν πολλοί σερίφηδες. Κι όποιος πυροβολεί γρηγορότερα…

Μένει να δούμε (και να νοιώσουμε στο πετσί μας) όχι μόνο την ένταση αλλά και την αδιαλλαξία αυτών των ανταγωνισμών.

Γιατί όχι στον «ηλεκτρικό east med»;

Παρασκευή 2 Αυγούστου. Αν έχετε ακούσει για τον θρυλικό αγωγό φυσικού αερίου “east med” που, κατά την ελληνική (και ισραηλινή) προπαγάνδα θα σπάσει όλα τα ρεκόρ κατασκευής για να μεταφέρει φυσικό αέριο απ’ την ανατολική Μεσόγειο μέχρι και την ιταλία (η οποία δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται…) σίγουρα δεν έχετε ακούσει για τον καθόλου θρυλικό “euroasia interconnector». Πρόκειται για ένα project ηλεκτρικής διασύνδεσης (μέσω υποθαλάσσιων καλωδίων) του ισραήλ, της κύπρου και του ελλαδιστάν· στα μέρη μας ειδικά της Κρήτης με την Αττική.

Σε αντίθεση με τον φανταστικό «αέριο» east med, ο euroasia interconnector είναι ένα πραγματικό έργο, ενταγμένο εδώ και καιρό στους προγραμματισμούς και τις χρηματοδοτήσεις της ε.ε. Πιθανότατα να είναι έκφραση της προσπάθειας της ε.ε. να αποκτήσει λόγο στην ανατολική Μεσόγειο… Κι όμως: το ελληνικό κράτος, τόσο με τους πρώην (φαιορόζ) όσο και με την τωρινή Κουλοδεξιά απορρίπτει την ένταξη του τμήματος «Κρήτη – Αττική» σ’ αυτό το ευρωπαϊκής χρηματοδότησης project, και προτιμάει να γίνει χωριστά, άμεσα – και με κατασκευαστικό διαγωνισμό α λα ελληνικά. Έχει έρθει μάλιστα σε σύγκρουση (το ελληνικό κράτος) με τον ευρωπαίο ανάδοχο, με όχι και τον κομψότερο των τρόπων, μιας και αχρηστεύει το σύνολο του project… Τι συμβαίνει εδώ;

Αν δει κανείς τους σχετικούς χάρτες, η διαδρομή των ηλεκτρικών καλωδίων είναι σχεδόν η ίδια με την διαδρομή που θα ακολουθούσε, αν φτιαχνόταν ποτέ, ο east med. Συνεπώς ο «euroasia interconnector» θα μπορούσε να παίξει τον ίδιο ρόλο που στην ελληνική εθνική φαντασία προοριζόταν για τον αγωγό: να επιβεβαιώσει ότι η Άγκυρα δεν έχει αοζ στη Μεσόγειο…

Αλλά όχι! Το ελληνικό κράτος (διακομματικά, το επαναλαμβάνουμε) λέει ότι η ηλεκτρική διασύνδεση «Κρήτης – Αττικής» είναι επείγουσα, δεν μπορεί να περιμένει τον διεθνικό interconnector, και θα γίνει α λα ελληνικά. Παρότι το ευρωπαϊκό έργο έχει και ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.

Αν και η πρώτη λογική σκέψη θα ήταν ότι εδώ υπάρχει ζήτημα εργολαβιών, και ότι ο διεθνής ανάδοχος δεν θα ευνοούσε έλληνες εργολάβους ούτε για το τμήμα Κρήτη – Αττική (μιας και σίγουρα υπάρχουν άλλοι εις τα ευρώπας με μεγαλύτερη εμπειρία), δεν μοιάζει αρκετή. Ειδικά αν η υποθαλάσσια διέλευση του «euroasia interconnector» είχε «εθνικά οφέλη» (όχι τουρκική αοζ, κλπ.) Φαίνεται όμως ότι στην Αθήνα το παραδέχονται σιωπηλά πως το παραμυθάκι τους έχει τελειώσει. Και ότι ο intervonnector, όταν αρχίσει να κατασκευάζεται, θα αναγνωρίσει και τουρκική αοζ – αφού θα περνάει απ’ αυτήν. Δεν το λένε δυνατά, για να μην χαλάσει η εθνικιστική αφήγηση… Λένε «ντάξει μωρέ, αλλά βιαζόμαστε». Δηλαδή, αφού «γιοκ εθνικά οφέλη» στην ανατολική Μεσόγειο, ας πάει και το παλιάμπελο: «θα φτιάξουμε μόνοι μας το Κρήτη – Αττική» (πιθανόν με ένταξη του έργου στα εσπα).

Υπάρχει, βέβαια, ένα θέμα. Αν αυτή η καθαρά ελληνική ηλεκτρική διασύνδεση γίνει χωριστά, το υπόλοιπο project συρρικώνεται δραματικά, και απομένει μόνο η ηλεκτρική σύνδεση της νότιας κύπρου με το ισραήλ. Αυτό θα μπορούσε να είναι έως και πολυτέλεια.

Εντάξει. Αλλά να πεθάνουν της πείνας οι έλληνες εργολάβοι για χάρη ενός εθνικού φαντάσματος;

(φωτογραφία: Ο χάρτης είναι από νοτιοκυπριακό site, και είναι «εθνικά υπερήφανος» για την μοιρασιά των αοζ. Είναι η μονοτονία της εθνικής γραμμής… Στο κάτω μέρος όμως, με ψιλά γράμματα που δεν μπορείτε να διαβάσετε, γράφει: Cable route subject to change. Some EEZ are yet to be agreed…

Αυτό ακριβώς: «μερικές αοζ δεν έχουν συμφωνηθεί ακόμα»… Αλί και τρισαλί – που θάλεγε η θεία Λίτσα!..)

Σεμνά και διακριτικά…

Τρίτη 23 Ιούλη. Στην καθεστωτική πολιτική (σαν τεχνική της εξουσίας) εκτός απ’ αυτά που λέγονται συχνά έχουν σημασία εκείνα που δεν λέγονται. Ελάχιστοι ίσως να παρατήρησαν ότι στις χθεσινές προγραμματικές δηλώσεις της ρημαδοδεξιάς υπήρχε κάτι που έλειπε (όχι πως αν υπήρχε θα ήταν κάτι σημαντικό): το ζήτημα της αοζ και το «συνδεδεμένο» μαζί της «κυπριακό». Φυσικά, το αναμενόμενο θα ήταν κάποιος ύμνος στη «διεθνή νομιμότητα» (που το ελλαδιστάν έχει μόνιμα γραμμένη), στην «ήρεμη αυτοσυγκράτηση και στην αποφασιστικότητα», κλπ κλπ. Το μόνο που είπε ο ρημαδοΚούλης ήταν ότι θα καλέσει τον Erdogan σε μια «Αμοιβαία προσέγγιση… Να κάνουμε μαζί ένα τολμηρό βήμα μπροστά. Είμαστε υποχρεωμένοι απ’ τη γεωγραφία να ζούμε μαζί».

Διπολιτική διαταραχή στους διαχειριστές του ελλαδιστάν; Δεν ήταν ο Γου(α)δοΝικόλας που ζητούσε απ’ τον special one Πομπηία «την αμερικανική προστασία έναντι της τουρκίας»;

Εν τω μεταξύ ο τούρκος υπ.εξ. Cavusoglou ήταν χτες πολύ ομιλητικός προκειμένου να «καρφώσει» τον Αναστασιάδη (το ρεπορτάζ απ’ τον νοτιοκυπριακό «πολίτη»):

“Εμείς πάντοτε λέγαμε ναι σε μια διαπραγμάτευση ανεπίσημη. Είναι σημαντικό για να αποφασίσουμε επί τίνος θα συζητήσουμε. Ωστόσο στο Κραν Μοντάντα αλλά και νωρίτερα στη Γενεύη, είχαμε πει ότι αυτές οι διαπραγματεύσεις θα είναι οι τελευταίες για ομοσπονδία. Πριν αρχίσει η σύνοδος το είπαμε. Επομένως εμείς ως Τουρκία τις τελευταίες μας διαπραγματεύσεις για την ομοσπονδία τις κάναμε. Αλλά τώρα πρέπει να δούμε τις εναλλακτικές. Τί είναι πιο ωφέλιμο;”, είπε επί λέξει ο κ. Τσαβούσογλου.

Συνέχισε λέγοντας ότι “για παράδειγμα ο Αναστασιάδης εκεί στο Κραν Μοντάνα μου είπε ότι η καλύτερη λύση είναι η λύση δύο κρατών. Τον ρώτησα τον λόγο και μου είπε ‘επειδή οι Ε/Κ δεν θέλουν να μοιραστούν τίποτε με τους Τ/Κ’. Δεν θέλουν να διαμοιραστούν τις αρμοδιότητες. Δεν θέλουν να διαμοιραστούν την εξουσία. Και μάλιστα είναι πολύ ενδιαφέρον, δεν θέλουν να διαμοιραστούν ούτε τα νοσοκομεία’,” υποστήριξε ο Τούρκος ΥΠΕΞ.

Συνεχίζοντας και κάνοντας αναφορά στα όσα του είπε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο Τσαβούσογλου  υποστήριξε ότι ο Πρόεδρος του είπε πως: “Επομένως, μια ομοσπονδία, δεν θα λειτουργήσει. Αλλά ας το συζητήσουμε αυτό μετά τις εκλογές”.

“Μετά ήρθε στην Νέα Υόρκη (ο Νίκος Αναστασιάδης) και είπε ‘δεν κατάφερα να πάρω στήριξη από τη διεθνή κοινότητα για λύση δύο κρατών. Επομένως ας είναι συνομοσπονδία’. Εγώ του είπα ‘δεν αποκλείουμε καμιά επιλογή. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Αλλά όπως είπες κι εσύ απέτυχαν οι συνομιλίες για ομοσπονδία και έκανες κι εσύ πίσω. Τώρα ας βάλουμε και τις άλλες εναλλακτικές στο τραπέζι, να δούμε ποια μας οδηγεί σε λύση και να τις συζητήσουμε’”, ανέφερε.

Ο νοτιοκύπριος πρόεδρος αντέδρασε λέγοντας ότι αυτά που του καταλογίζει ο Cavusoglou είναι «αναληθή» (στην διπλωματική αργκώ υπάρχει αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ των λέξεων «αναληθές» και «ψευδές»…). Αλλά είναι γνωστό στη νότια κύπρο (και όχι μόνο): στριμωγμένες απ’ την αποτυχία των αντιτουρκικών τους φαντασιώσεων, με τον προστάτη σύμμαχο να ζητάει «τα πάντα» και περισσότερα, και τις εταιρείες να ζητούν «ηρεμία» στα οικόπεδα, Αθήνα και Λευκωσία ψάχνουν έναν τρόπο να ξεπεράσουν τα εμπόδια του γκαζιού που έγινε «δίκοπο τρυπάνι». Έναν τρόπο που θα ικανοποιεί κάπως την Άγκυρα και τους τουρκοκύπριους… Ψάχνουν επειδή σ’ αυτή τη φάση δεν βλέπουν τίποτα άλλο βολικότερο.

Στη Λευκωσία το ξέρουν. Ο Αναστασιάδης προσπαθεί να κατεβάσει στην κούτρα του κάποια «λύση» που δεν θα είναι ομοσπονδία και ένα ενιαίο κράτος, αλλά κάτι σαν συνομοσπονδία δυο «εταίρων». Δεν μπορεί να το φωνάξει: είναι κάτι ελαφρά λιγότερο από την αναγνώριση βορειοκυπριακού κράτους. Και δεν περιλαμβάνεται σε καμία απόφαση του οηε ή «εθνική γραμμή» – ως τώρα… Αλλά εδώ που ήρθαν τα πράγματα…

Απ’ αυτή την άποψη οι χτεσινές δηλώσεις του Cavusoglou μπορεί να θεωρηθούν ψευδείς αλλά “άκομψες”, “πρόωρες”, “κτύπημα κάτω απ’ τη μέση” κλπ. Σίγουρα όχι “αποκυήματα της φαντασίας του”. Από πρακτική άποψη μοιάζει ευκολότερο να δεχτούν οι νοτιοκύπριοι την με κάποιον τρόπο επισημοποίηση αυτού που συμβαίνει ήδη, ειδικά αν πάρουν πίσω την Αμμόχωστο· σε σχέση με τους ελληνάρες, που περιμένουν πάντα την στιγμή “να πετάξουν τους τούρκους στη θάλασσα”.

Συνεπώς το τι εννοεί ο ρημαδοΚούλης σαν “τολμηρό βήμα μπροστά” (αν εννοεί κάτι…) έχει το ενδιαφέρον του…

(φωτογραφία: Δεν τους φαίνεται. Ότι ο αριστερά είναι κατά συρροήν “παραβάτης της διεθνούς νομιμότητας” ενώ, αντίθετα, ο δεξιά είναι η προσωποίηση αυτής της διεθνούς… Καθόλου δεν τους φαίνεται…)

Αυτά δεν τα φωνάζουν…

Δευτέρα 22 Ιούλη. Όπως (σας) το έχουμε πει, όποιος ζητάει προστασία πρέπει να πληρώσει. Επειδή, τώρα, στο ψοφιοκουναβιστάν είναι βέβαια large αλλά είναι και πρακτικοί άνθρωποι, η επιτροπή διεθνών υποθέσεων της αμερικανικής γερουσίας πέρασε πριν ένα μήνα (στις 25 Ιούνη) με μεγάλη διακομματική πλειοψηφία ένα σχέδιο νόμου για τη «νέα στρατηγική στην ανατολική Μεσόγειο». Εκεί περιγράφονται οι όροι με τους οποίους το ψοφιοκουναβιστάν μπορεί να προσφέρει προστασία στη νότια κύπρο και στο ελλαδιστάν.

Κατ’ αρχήν, και απ’ το προοίμιο, γίνεται αμερικανικός νόμος το ότι «οι ηπα, το ισραήλ, η ελλάδα και η κύπρος» (μ’ αυτήν την σειρά, σειρά ισχύος και όχι αλφαβητική…) συμφώνησαν στις 21 Μάρτη 2019 (ο ένδοξος παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιος Τσίπρας συμφώνησε, μεγάλη η χάρη του!…) να αμυνθούν έναντι κακόβουλων επιρροών στην ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη μέση Ανατολή. Για το ψοφιοκουναβιστάν «κακόβουλη επιρροή» είναι οπωσδήποτε η Μόσχα… Εν πάσει περιπτώσει και το Αιγαίο είναι πια επίσημα υποψήφιο για πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου· με την υπογραφή της “πρώτης φοράς” – ντάξει;

Στη συνέχεια, όταν η κουβέντα (του νόμου) έρχεται στα γκάζια, το πράγμα είναι ξεκάθαρο: αυτό που ενδιαφέρει το ψοφιοκουναβιστάν είναι να στριμώξει το ρωσικό φυσικό αέριο (και όχι μόνο). Όπως το λέμε: μην κάνουν τα τουρκικά γεωτρύπανα το θαύμα τους και βρουν κανά εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα, που θα φέρει την gazprom στα νερά της ανατολικής Μεσογείου… Θα γίνει της εκδιδομένης γυναικός το σιδηρούν κιγκλίδωμα!

Στη συνέχεια ο νόμος προβλέπει την πώληση αμερικανικών όπλων στη νότια κύπρο (τερματίζοντας μια απαγόρευση 45 χρόνων) υπό δύο προϋποθέσεις. Α) Να τερματιστεί το ρωσικό τραπεζικό νταραβέρι με τις νοτιοκυπριακές τράπεζες (ξέπλυμα ή μη)· και, Β) να απαγορευτεί ο ελλιμενισμός ρωσικών πολεμικών σε νοτιοκυπριακά λιμάνια, ακόμα και για ανεφοδιασμό καυσίμων. Με δυο λόγια νοτιοκύπριοι: αν θέλετε αμερικανική προστασία πετάξτε στη θάλασσα τους ρώσους φίλους σας – και μαζί τα κέρδη σας απ’ αυτούς. (Ύστερα κάντε τρύπες στον βυθό και πείτε ότι τα βρήκατε μέσα στο γκάζι…).

Γι’ αυτά τα δύο ο όποιος αμερικάνος πρόεδρος θα πρέπει να δίνει αναφορά με τα «τελευταία νέα» στο κογκρέσσο μια φορά κάθε χρόνο, ώστε να συνεχίζεται (ή όχι) η προστασία…

Επιπλέον, αν η Αθήνα και η Λευκωσία θέλουν την αμερικανική προστασία, θα πρέπει να παραδόσουν στην Ουάσιγκτον: Α) Μια λίστα των μήντια των οποίων ιδιοκτήτες είναι ρώσοι (Δηλαδή; Θα πεταχτεί ο κυρ Ιβάν στους καρχαρίες; Αααααα…) ώστε να σταματήσει η προώθηση φιλορωσικών ιδεών στο ελληνικό πόπολο. Β) Μια αξιολόγηση της στρατιωτικής εμπλοκής της Μόσχας στον τομέα της ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένου του τομέα του στρατιωτικού εξοπλισμού και διάφορων εργολαβιών. Και Γ) Μια αξιολόγηση των προσπαθειών της Μόσχας να επηρεάσει τις εκλογές σε ελλάδα, νότια κύπρο (και ισραήλ) μέσω κυβερνοεπιθέσεων, εκστρατειών στα social media ή άλλων κακόβουλων τακτικών.

Εννοείται ότι στην ίδια κατηγορία έρευνας και αξιολόγησης περιλαμβάνονται (στο σχέδιο νόμου) και οι σχέσεις του ντόπιου παπαδαριού με την Μόσχα. (Παναΐα μου!)

Ακριβή η αμερικανική προστασία. Κάτι μας λέει ότι μετά την “πιο φιλοαμερικανική κυβέρνηση” εδώ και δεκαετίες, την φαιορόζ, ο ρημαδοΚούλης πέρα από λόγια παχιά, δύσκολα να κάνει νέο ρεκόρ. Ίσως το ρίξει στο “ποιοτικό παιχνίδι” ψάχνοντας να βρει κανάν “ενδιάμεσο δρόμο”.

Στη χοντρική του εθνικού συμφέροντος αυτό σημαίνει κάποιου είδους προσπάθεια “γεωπολιτικής αναβάθμισης” – μπας και η Ουάσιγκτον κάνει καμμιά έκπτωση… Όχι τίποτα άλλο, αλλά αν θυμώσουν οι παοκτζήδες δεν θα τους συγκρατήσει ούτε ο 6ος στόλος μαζί με τον 7ο….