Tag: νότια κύπρος

Όλοι οι καπιταλισμοί έχουν «εθνικά συμφέροντα»!

Πέμπτη 12 Δεκέμβρη. Και όλοι κάποια ερμηνεία του «δικαίου» (διεθνούς; φυσικού;) επικαλούνται για να τα υπερασπιστούν…

Πράγματι, το Κάιρο δεν ανησυχεί για την αοζ του… Για άλλο πράγμα ανησυχεί: για την πιθανότητα να πάει στην Τρίπολη ανοικτά και επίσημα τουρκικός στρατός (ή μισθοφόροι του δοκιασμένοι στο συριακό πεδίο μάχης…) σε ικανή ποσότητα (η «αμοιβαία ασφάλεια» Άγκυρας και Τρίπολης είναι το άλλο σκέλος του «μνημονίου»…) Ανησυχεί γι’ αυτό επειδή α) ο ευνοούμενός του Haftar θα βρεθεί σε δύσκολη θέση (ειδικά εφόσον υπάρχουν «κανάλια επικοινωνίας» μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας)· β) η κατάληψη της Τρίπολης μοιάζει τώρα πολύ δυσκολότερη, και γ) επειδή η παρουσία τουρκικού στρατού «τόσο κοντά» στην αιγυπτιακή επικράτεια θα μπορούσε να εμψυχώσει την απαγορευμένη μουσουλμανική αδελφότητα μέσα στην αίγυπτο (και μέσα στον αιγυπτιακό στρατό…).

Αυτή η σοβαρή ανησυχία της χούντας του Καΐρου δίνει ένα επιπλέον «χαρτί» στον Erdogan. Που μπορεί να το χρησιμοποιήσει “αόρατα”, μέσω Μόσχας: να συμφωνήσει με τον Sisi ότι δεν θα στείλει στρατό (ή θα στείλει σχετικά μικρό αριθμό) στον Sarraj, με κάποια ανταλλάγματα απ’ την μεριά της αιγυπτιακής χούντας. Όπως, για παράδειγμα, κάτι που είναι εύκολο για την δεύτερη: να μην συμφωνήσει οριοθέτηση αοζ με την Αθήνα…

Με τον κίνδυνο να γίνουμε μονότονοι θα το επαναλάβουμε: ο ελληνικός ιμπεριαλισμός υπέστη στρατηγική (ευτυχώς αναίμακτη!) ήττα στο μεγαλεπήβολο και εντελώς «αιθεροβάμον» σχέδιό του για περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου, παρέα με το Τελ Αβίβ και το Κάιρο, και με την «υψηλή υποστηρίξη» της Ουάσιγκτον. Υπέστη στρατηγική ήττα επειδή η όλη σύλληψη στηριζόταν στον αδιαπραγμάτευτο αντιτουρκισμό του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου. Υπήρχε η πεποίθηση ότι (για άγνωστους λόγους…) το τουρκικό καθεστώς θα παρακμάσει, θα ηττηθεί, θα διαλυθεί, θα πάθει κάτι χοντρό σίγουρα· κι έτσι δεν θα τολμήσει να διεκδικήσει τα δικά του «εθνικά συμφέροντα» στην ανατολική Μεσόγειο κόντρα σε «υπερδυνάμεις» σαν το ελλαδιστάν, το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ και την αιγυπτιακή χούντα. (Εξου, άλλωστε, και η ασυλία στους 8 τούρκους χουντοκαραβανάδες…)

Η ασταμάτητη μηχανή είχε προβλέψει έγκαιρα και σωστά: τα ελληνικά ιμπεριαλιστικά όνειρα στην ανατολική Μεσόγειο ήταν επικίνδυνα, γελοία, και επικίνδυνα γελοία. Ήταν συνεταιρισμός παρακμιακών κρατών των οποίων τα αφεντικά μπορεί να πουλάνε διάφορες φαντασιοπληξίες στους υποτελείς (όπως, π.χ., ο east med….) αλλά ουσιαστικά προσπαθούν να «επιβιώσουν» μέσα στις σεισμικές αλλαγές στους παγκόσμιους συσχετισμούς δυνάμεων.

Η Άγκυρα «βγήκε» στην ανατολική Μεσόγειο, και «βγήκε» με τσαμπουκά αλλά και μέθοδο· κυρίως «πολιτική» και λιγότερο «στρατιωτική». Σε πρώτο χρόνο βραχυκύκλωσε τα νοτιοκυπριακά όνειρα για μια αοζ «ως εκεί που φτάνει το μάτι»… Αυτά τα όνειρα ήταν, άλλωστε, εξ αρχής ο πιο αδύνατος κρίκος της «περικύκλωσης της Μεσογείου». Ήταν τόσο πετυχημένο αυτό το βραχυκύκλωμα ώστε ο νοτιοκυπριακός εθνικισμός απλά «κρέμασε» από πολιτική άποψη. Και ακόμα ψάχνεται…

Τώρα το τουρκικό καθεστώς πέρασε στο επόμενο βήμα: βρακυκλώνει επιδεικτικά και τα ελληνικά γκαζο-όνειρα, και την γκαζο-πλευρά της ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας. Αυτό που επιδιώκει ο Erdogan είναι απλό: να παραδεχτούν τα ελληνικά αφεντικά την ήττα τους, και να στρώσουν τον κώλο τους να ολοκληρώσουν αυτά που ήταν σε μεγάλο βαθμό έτοιμα στις αρχές του 2004 (μετά από διακρατικές και αθόρυβες «τεχνικές διαπραγματεύεις» μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας), στα τελευταία της κυβέρνησης Σημίτη, αλλά πετάχτηκαν ύστερα στα σκουπίδια απ’ τις επόμενες ελληνικές κυβερνήσεις.

Αν η ανατολική Μεσόγειος ήταν σκακιέρα, θα έλεγαν οι γνώστες του αθλήματος ότι με το «μνημόνιο» Άγκυρας – Λιβύης ο Erdogan «έπιασε» το κέντρο της… Με λίγες τσίφρες σε μερικές κόλες χαρτί· πράγμα που του δίνει πλεονεκτήματα και την πρωτοβουλία των κινήσεων. Οι ελληνικές προσπάθειες για έστω φραστική διεθνή «συμπάθεια για την Αθήνα» λειτουργούν σαν αγγελιοφόρος του. Αυτό που οι άμεσα εμπλεκόμενοι ήξεραν ήδη, τώρα το μαθαίνει όλος ο πλανήτης: η Άγκυρα έχει λόγο και συμμάχους και το λιβυκό πεδίο μάχης – στην αραβική λιβύη, για να μην ξεχνιόμαστε…

Συνεκμετάλλευση;

Τρίτη 10 Δεκέμβρη. Ανατριχιάζουν οι θείες Λίτσες του πανελλήνιου (η αυθεντική αιωρείται ακόμα πάνω απ’ τα κεφάλια σας – οι συγγενείς έχουν ησυχάσει αλλά εσείς θα πρέπει να ανησυχείτε για το που και πως θα σκάσει…) με την ιδέα της συνεκμετάλλευσης των (φανταστικών προς το παρόν) κοιτασμάτων, όπου κι αν βρεθούν αυτά (αν και όποτε βρεθούν) με τον αιώνιο εχθρό….

Ευτυχώς! Ευτυχώς λέμε – με τους αιώνιους εχθρούς δεν είναι να κάνεις τέτοια deal!! Μόνο με τους αιώνιους φίλους – ακόμα κι αν δεν βγαίνει άκρη.

Ένα και μόνο ένα κοίτασμα φυσικού αερίου έχει βρεθεί σε νοτιοκυπριακό οικοπεδάκι (που δεν αμφισβητεί ο αιώνιος εχθρός) – αλλά το αμφισβητεί ο αιώνιος φίλος. Η «Αφροδίτη» (αυτό το όνομα πήρε το κοίτασμα) δεν λέει να αναδυθεί στην επιφάνεια της Μεσογείου. Κι αυτό γιατί σύμμαχος – σύμμαχος το Τελ Αβίβ, αλλά μην τα γ….με όλα! Ε;

Φυσικά η εθνικιστική δημαγωγία βγάζει τον σκασμό σχετικά. Για να μην διαταραχτούν οι «διεθνείς συμμαχίες» και αυτά τα τριγωνικά σχήματα του άξονα Αθήνας – Τελ Αβίβ. Που, σε τελευταία ανάλυση (κι αυτό κρατείστε το!), έχουν το περιθώριο να είναι υπεράνω γκαζιών· αν και τα χρειάζονται κι αυτά.

Να λοιπόν η πραγματικότητα από πρώτο χέρι (νοτιοκυπριακή εφ. «πολίτης» χτες). Ο τονισμός δικός μας:

Τη θέση του Ισραήλ υπέρ των διαπραγματεύσεων με την κυπριακή κυβέρνηση για ρύθμιση του θέματος σχετικά με τη διαφορά αναφορικά με τα κοιτάσματα «Αφροδίτη – Γισάι» αντανακλά η επιστολή του Γενικού Διευθυντή του ισραηλινού Υπουργείου Ενέργειας, η οποία δημοσιεύτηκε στην ισραηλινή “Globes”, αναφέρει σε σημερινή ανακοίνωσή της η Πρεσβεία του Ισραήλ.

«Η επιστολή του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Ενέργειας στην κοινοπραξία των εταιρειών του κοιτάσματος ‘Αφροδίτη’ αντανακλά την θέση του Ισραήλ, όπως έχει παρουσιαστεί στις συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ισραηλινή Πρεσβεία στη Λευκωσία.

Όπως σημειώνεται, «η κυβέρνηση του Ισραήλ θα ήταν ικανοποιημένη, ανά πάσα στιγμή, να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση της Κύπρου επί του θέματος της ρύθμισης των δικαιωμάτων των κοιτασμάτων ‘Γισάι’ και ‘Αφροδίτη’, όπως έχει επίσης μεταφερθεί στην κυπριακή πλευρά σε αρκετές περιπτώσεις».

«Τέτοια ρύθμιση», αναφέρεται, «θα επιτρέψει την μεγιστοποίηση των προοπτικών, που υπάρχουν στα δύο κοιτάσματα και θα ωφελήσει και τις δύο χώρες και τις οικονομίες τους, καθώς θα συνεισφέρει στην σταθερότητα και την οικονομική ανάπτυξη στο ανατολικό μέρος της λεκάνης της Μεσογείου».

Εξάλλου, στο σχετικό δημοσιεύματα, η «Globes» σημειώνει πως ο Γενικός Διευθυντής του ισραηλινού Υπουργείου Ενέργειας, Ούντι Αντίρι με επιστολή του ενημέρωσε την κοινοπραξία του «Αφροδίτη», Noble Energy, Shell και Delek Drilling, ότι δεν μπορούν να προχωρήσουν στην ανάπτυξη της «Αφροδίτης» μέχρι την επίλυση της διαφοράς.

Όπως ανέφερε ο κ. Αντίρι, το Ισραήλ, σύμφωνα με την Globes, αντιτίθεται στην ανάπτυξη του κυπριακού κοιτάσματος, μέχρι την επίλυση της διαφοράς.

«Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι το κράτος του Ισραήλ δεν έχει απεμπολήσει το μερίδιο του κοιτάσματος Αφροδίτη-Γισάι και δεν έχει καμία πρόθεση να πράξει κάτι τέτοιο», αναφέρει στην επιστολή του ο κ. Αντίρι.

Σύμφωνα πάντα με την Globes, o κ. Αντίρι χαρακτηρίζει το κοίτασμα «Γισάι» – «Αφροδίτη» ως διασυνοριακό και προσθέτει πως οι κυβερνήσεις της Κύπρου και του Ισραήλ είχαν διαπραγματεύσεις αρκετών χρόνων με στόχο την επίτευξη διμερούς συμφωνίας σχετικά με την εκμετάλλευσή του.
Σημειώνει δε πως μία από τις επιλογές που έχουν τεθεί προς εξέταση ήταν η πιθανότητα έναρξης απευθείας διαπραγματεύσεων μεταξύ των αδειούχων και των δύο χωρών, υπό την αίρεση της έγκρισης των δύο κρατών.

Λέγοντας πως μέχρι σήμερα τα δύο κράτη δεν κατέληξαν στην αναγκαία συμφωνία, που θα διευκόλυνε «τη δίκαιη εκμετάλλευση του κοιτάσματος προς όφελος όλων των εμπλεκόμενων μερών», ο ΓΔ του ισραηλινού Υπουργείου Ενέργειας μεταφέρει τη θέση της χώρας του ότι «η ανάπτυξη και εκμετάλλευση του κοιτάσματος ‘Αφροδίτη – Γισάι’ από τους αδειούχους και των δύο κρατών δεν μπορεί να αρχίσει πριν την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των Κυβερνήσεων του Ισραήλ και της Κύπρου».

Άντε γειά σας!!!

Ο γυαλός δεν είναι στραβός

Τρίτη 3 Δεκέμβρη. … Οι τούρκοι μετράνε την αφετηρία της αοζ απ’ την ηπειρωτική στεριά. Υποστηρίζουν ότι τα νησιά δεν έχουν επήρρεια στις αοζ. Εμείς υποστηρίζουμε ότι έχουν πλήρη, σαν κανονική ξηρά. Αλλά αν πάμε στο διεθνές δικαστήριο ούτε αυτοί θα πάρουν αυτό που θέλουν, ούτε εμείς. Γιατί, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο για την θάλασσα, τα νησιά έχουν μεν επήρρεια, αλλά περιορισμένη· επήρρεια «ειδικών περιπτώσεων»…

Αυτά λέχθηκαν χτες σοβαρά και υπεύθυνα από δημοσιογράφους της απογευματινής ζώνης (18.00 – 20.00…) του καθεστωτικού real fm. Είναι αρκετά κοντά στην πραγματικότητα – τα είχατε διαβάσει ήδη εδώ χτες («Νεύρα…»). Αλλά είναι «έπεα πτερόεντα»…

Πόσο δύσκολο είναι να γίνει σαφής αυτή η πραγματικότητα; Το τουρκικό καθεστώς είναι καπιταλιστικότατο· και μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιούλη του 2016 έχει γίνει αυταρχικότερο – θεωρεί πως έτσι διαχειρίζεται αποτελεσματικά τους κινδύνους που αντιμετωπίζει….

Αλλά τον καυγά με τις αοζ δεν τον ξεκίνησε αυτό! Τον ξεκίνησε το ελλαδιστάν. Ακόμα κι αν το έκανε προπαγανδιστικά (στην πράξη η Αθήνα δεν έχει οριοθετήσει καμμία αοζ στην ανατολική Μεσόγειο, ούτε καν με τη νότια κύπρο – προφανώς επειδή κάποιοι στα επιτελεία καταλαβαίνουν ότι οι «εθνικά υπερήφανοι χάρτες» της ελληνικής και της ελληνοκυπριακής αοζ είναι φτηνές ονειρώξεις) το έκανε. Ακόμα κι αν η προσπάθειά του να βρει συνεταίρους σ’ αυτές τις ονειρώξεις απέτυχε, το έκανε: ξεκίνησε τον καυγά. Ελπίζοντας ότι θα νικήσει – με την βοήθεια του “ένοπλου θείου απ’ την αμερική”…

Η Άγκυρα απαντάει τώρα ανάλογα, και ένα κλικ παραπάνω: δεν έχει γίνει καμμία οριοθέτηση αοζ με την Τρίπολη, έχει υπογραφτεί μόνο ένα «προσύμφωνο» για το πως μπορεί να γίνει… Αλλά πάνω σ’ αυτό το «προσύμφωνο» μπορεί να δημοσιοποιεί τους δικούς της χάρτες: τουρκικές τερατολογίες εναντίον ελληνικών τερατολογιών…

Αντί να πουλάει (για εσωτερική και μόνο κατανάλωση) το ελληνικό βαθύ κράτος την άποψη ότι το Καστελόριζο, η Ρόδος, η Κάρπαθος, η Κάσος, ακόμα και η Κρήτη, έχουν αοζ … 200 ναυτικά μίλια, θα μπορούσε να έχει αναγνωρίσει το προφανές (και όντως συμβατό με το «διεθνές δίκαιο της θάλασσας»): ότι το Καστελόριζο δεν έχει καμμία αοζ (μόνο χωρικά ύδατα), ενώ τα υπόλοιπα έχουν μεν μια κάποια «ζώνη αποκλειστικής εκμετάλλευσης», αλλά σε καμμία περίπτωση «κανονική». Το πόση είναι αυτή μόνο με διαπραγματεύσεις με τους «γείτονες» θα μπορούσε να προσδιοριστεί· με μια προκαταρκτική συμφωνία πως αν υπάρξει διαφωνία η λύση θα βρεθεί από το διεθνές δικαστήριο.

Αντί γι’ αυτά το ελληνικό βαθύ κράτος προτιμάει να παράγει τόνους αντιτουρκισμού και «εθνικής ενότητας» με βομβαρδισμούς ψεμμάτων στο εσωτερικό. Μπετονάρει τους μικροαστούς λακέδες του – για κάτι που, ωστόσο, δεν πρόκειται να του «βγει» διεθνώς· και το ξέρει.

Τότε τι;

Open to business 3

Τετάρτη 6 Νοέμβρη. Μια πασίγνωση στον πλανήτη (αν όχι και στον γαλαξία) επιχειρηματική ανοικτοσύνη είναι η «χρυσή βίζα». Δεν είναι, βέβαια, ελληνική πρωτοτυπία. Υπάρχουν κι άλλα ευρωπαϊκά κράτη που κάνουν την ίδια δουλειά. Απλά η ελληνικής προέλευσης «χρυσή βίζα» είναι η πιο φτηνή. Πράγμα που, όσο νάναι, μαζί με τον ήλιο και την θάλασσα, της δίνει ιδιαίτερη ελκυστικότητα.

Περί τίνος πρόκειται; Τυπικά, στην αρχική μορφή της business, όποιος αγοράσει ακίνητο αξίας 250.000 ευρώ στο ελλαδιστάν, αγοράζει μαζί “άδεια παραμονής” εδώ (για 5 χρόνια, που μπορεί να ανανεώνεται…), plus όλα τα έγγραφα για να ταξιδεύει στη «ζώνη Σέγκεν», όχι μόνον αυτός αλλά και όλοι οι συγγενείς πρώτου βαθμού, ανιόντες και κατιόντες. Άνετα καθαρίζουν σύζυγοι, γονείς και πεθερικά, συν τα όσα παιδιά. Πρόσφατα το κόλπο εμπλουτίστηκε: με 400.000 ευρώ για αγορά ελληνικών μετοχών εξασφαλίζει κανείς τα ίδια καλούδια… Και γλυτώνει τον ενφια…

Υπάρχει ακόμα περισσότερο «γλυκό»: μετά από κάποια χρόνια ο «επενδυτής» μπορεί να μετατρέψει την «άδεια παραμονής» την δική του και του σογιού του σε κανονική υπηκοότητα, με κανονικά ελληνικά / ευρωπαϊκά διαβατήρια, κλπ κλπ.

Πρόκειται για κόλπο υποδοχής «μαύρου χρήματος» (και ξεπλύματός του, φυσικά) – διεθνώς γνωστή και διεθνώς χειροκροτούμενη. Φυσικά, για να είναι τυπικά εντάξει, οι ελληνικές (και οι λοιπές ευρωπαϊκές) τράπεζες, «απαιτούν» η πληρωμή / μεταφορά χρήματος να γίνει διατραπεζικά. Που σημαίνει ότι ο μεξικάνος ή ο σαουδάραβας αγοραστής θα καταθέσει τους παράδες του σε μια μεξικάνικη ή σαουδαραβική τράπεζα, που αυτή είναι υπεύθυνη για να ερευνήσει την προέλευσή τους… Εντάξει τότε…

Πρακτικά τόσο οι ηπα όσο διάφορα ευρωπαϊκά κράτη έχουν αποφασίσει πως είναι κρίμα τόσα δις και τρις «εσόδων» του παγκόσμιου οργανωμένου εγκλήματος να μένουν κλειδωμένα σε χρηματοκιβώτια… Οπότε προσφέρουν κάτι τις (η ευρωπαϊκή άδεια παραμονής ή/και το αντίστοιχο διαβατήριο έχει αξία για ανθρώπους με έφεση στην επιχειρηματική περιπέτεια) για να τραβήξουν dirty παράδες στους δικούς τους clean καπιταλισμούς…

Η γνωστή σαν business friendly νότια κύπρος πήγε το κόλπο όσο μακριά γινόταν· και έχει εκτεθεί («κάπως»). Ένας μαλαισιανός μαφιόζος, ονόματι Taek Jho Low, αγόρασε την υπηκοότητα κι όλα της τα καλούδια – λαδώνοντας («επενδυτικά πάντα»….) όχι μόνο τον αρχιτράγο της Λευκωσίας αλλά πιθανότατα και «ισχυρούς παράγοντες της πολιτικής ζωής». Αν το όνομά αυτών των ισχυρών παραγόντων αρχίζει από Αν… και τελειώνει σε …άδης, τότε το πρόβλημα είναι σοβαρό. (Φυσικά υπάρχει τεκμήριο αθώωτητας των θρησκευτικών και πολιτικών ανδρών: όταν ο Law έκανε τις «επενδύσεις» του στο χρυσοπράσινο – φύλλο – ριγμένο – στο – πέλαγο, δεν ήταν wanted σ’ όλο τον γαλαξία· αυτό προέκυψε πρόσφατα).

Για το καλό του επιχειρείν όμως, μην πεταχτούν μαζί με τα απόνερα και τα μωρά!!!

Η φτώχια φέρνει γκρίνια 2

Παρασκευή 25 Οκτώβρη. Παραήταν βολικό! Το ότι το ψόφιο κουνάβι, με το κατάλληλο μασάζ, “έδωσε άδεια” στον Erdogan να εισβάλει στη βόρεια συρία μαζεύοντας τον αμερικανικό στρατό απ’ την περιοχή, έσπασε εντελώς τα νεύρα και τον τσαμπουκά του ελληνικού και ελληνοκυπριακού εθνικισμού / ιμπεριαλισμού. Πρώτον επειδή δεν είχε προβλεφτεί, και δεύτερον επειδή μπορεί να ερμηνευτεί με πάνω από έναν τρόπους. Άσχετα όμως με τις ψοφιοκουναβικές κινήσεις, η ελληνική «εθνική γραμμή» αναγκάζεται τώρα να παραδεχτεί (έστω και σιωπηλά…) πως βρίσκεται μπροστά όχι σε μια μιλιταριστική προβοκάτσια και έναν δακτυλοδεικτούμενο αλλοπρόσαλλο «σουλτάνο», αλλά σε μια συμμαχία κρατών, με σχέδιο, μέθοδο – και επιτυχίες. Που αυτή τη στιγμή φαίνεται να ηγεμονεύει στο συριακό πεδίο μάχης, άρα και στα πέριξ, άρα και στο χείλος της ανατολικής Μεσογείου…

Παρότι οι νοτιοκυπριακές «επιχειρηματικές» σχέσεις με το ρωσικό ξέπλυμα δεν έχουν διακοπεί, όλη η στρατηγική «ανάσχεσης» της Άγκυρας στηριζόταν είτε στην Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ είτε, σαν υποκατάστατο, στην ε.ε. και το Παρίσι. Μ’ άλλα λόγια στηριζόταν και στηρίζεται στην «παροχή υπηρεσιών» εναντίον της Μόσχας, έστω με διακριτικό τρόπο.

Απ’ αυτήν την θέση και κατάσταση δεν φαίνεται να υπάρχει έτοιμο σχέδιο «διορθώσεων». Και, το κυριότερο, είναι όλο και πιο αμφίβολο αν στην Μόσχα ή στην Άγκυρα θα ενδιαφερόταν κανείς να αγοράσει την νοτιοκυπριακή (και δευτερευόντως την ελληνική) «μεταμέλεια», εφόσον α) φαίνεται πόσο αγχωμένη είναι· β) φαίνεται πόσο προσχηματική θα ήταν αν εκδηλωνόταν αφού γ) προέρχεται από θέση ήττας.

Με την εκκρεμότητα του για πόσο καιρό το ψόφιο κουνάβι θα μείνει στο άσπρο σπίτι, η ελληνική εθνική γραμμή έχει ακόμα μια ύστατη ελπίδα: τον Pence. Ο σχετικός υπολογισμός είναι ότι αφού ένας τέτοιος οριτζινάλ φασίστας δεν θα μπορούσε να ξαναγεμίσει το συριακό πεδίο με στρατό ή να αμφισβητήσει τις ως τώρα εξελίξεις εκεί, θα «οχύρωνε» τουλάχιστον τους πιστούς συμμάχους του (το ελλαδιστάν, το ισραήλ, τη σαουδική αραβία και τη νότια κύπρο) προετοιμάζοντας κάποιου είδους αντεπίθεση.

Φυσικά κάτι τέτοιο δεν θα βοηθούσε την εξόρυξη φυσικού αερίου… Αλλά στην γεωπολιτική αναβροχιά καλό είν’ και το χαλάζι….

Ποιά «λύση» οέο;

Τετάρτη 16 Οκτώβρη. Ενόσω το τουρκικό καθεστώς κάνει το «καθήκον» του στο συριακό πεδίο μάχης από ξηρά και αέρα, έχει απλώσει το πολεμικό του ναυτικό στα πέριξ του χρυσοπράσινου-φύλλου-ριγμένου-στο-πέλαγο, κοντά στο τρυπάνι στα βορειοανατολικά του «οικοπέδου 7», ίσια για να θυμίζει στους «αιθεροβάμονες» ότι η τουρκία έχει αοζ, καθόλου αμελητέα, στη Μεσόγειο.

Αυτό, περισσότερο απ’ την ελληνοκουρδική φιλία, είναι το ζήτημα που βάζει φωτιά στον ντόπιο εθνικισμό / αντιτουρκισμό· και, σχεδόν, δεν ξέρει πια που να πει τον πόνο του. Η τουρκική εισβολή στη συρία έχει επισκιάσει κατά πολύ τα ελληνοκυπριακά οικοπεδάκια· κανείς δεν είναι διατεθειμένος να προτάξει τα στρατιωτικά του στήθη για να υπεραπιστεί την ελληνοκυπριακή ιδιοκτησία τους (αφού, άλλωστε, είναι συζητήσιμη). Ούτε καν η πολιτική βιτρίνα Macron, που έχει γίνει η «τελευταία ελπίδα».

Να, όμως, πως οι εξελίξεις στο συριακό πεδίο μάχης μεταφέρονται με την ταχύτητα του φωτός στο «κυπριακό», αναγκάζοντας τους εκεί πατριο-φασίστες να πατάνε τις δικές τους μπανανόφλουδες. Ο πρόεδρος του τουρκοκυπριακού κράτους (παγίως «ψευδο-») Mustafa Akinci βρήκε και διαχωρίστηκε δημόσια απ’ τον Erdogan για την εισβολή στη βόρεια συρία!

Bingo!!! Στον γενικό ιδεολογικό, εθνικιστικό, αντιτουρκικό ορίζοντα Αθήνας και Λευκωσίας, ο Akinci έγινε «ήρωας»! Έγινε «φίλος», έγινε «αδελφός»!!! Έγινε η προσωποποίηση του αγώνα ενάντια στον «νεο-οθωμανισμό», αυτός που αν ζούσε στην τουρκία θα σάπιζε ήδη σε ανήλιαγα μπουντρούμια! Με δυο λόγια: «είναι δικός μας»!!!!

Ναι… Αλλά στον ορίζοντα της «λύσης του κυπριακού» ο κεντροαριστερός Akinci είναι ένας «φευδο-», που προτείνει διάφορα απαράδεκτα για τον κοινό έλεγχο και την μοιρασιά των όποιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, απαράδεκτος επίσης επειδή επιμένει στην πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων· και γενικά μιλώντας είναι με το ζόρι ανεκτός, επειδή «εμείς οι ελληνοκύπριοι είμαστε καλόψυχοι». Ακόμα πιο συγκεκριμένα; Είναι ξεπερασμένος! Ο εξοχότατος πρόεδρος Nick the cypriot Αναστασιάδης, αυτός που μαζί με τον ογκόλιθο Nick the greek Κοτζιά βούλιαξε τις διαπραγματεύσεις στο Κραν Μοντανά, συζητάει πια κατευθείαν με την Άγκυρα μια κάποια διευθέτηση – τον Akinci τον έχει, απλά, για το ξεκάρφωμα.

Μια ομορφιά! Με ποιον να προσπαθήσεις, σαν έλλην πατριώτης, να βρεις τρόπο μπας και ξεμπλοκαριστούν τα όποια γκάζια σου; Με τον αριστερό Akinci που Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή είναι «ψευδο-» και Τρίτη – Πέμπτη – Σάββατο είναι «ήρωας», αλλά δεν το συζητάει για την συνδιαχείριση των όποιων κοιτασμάτων; Με τον δεξιό Cavusoglu που αυτή τη βδομάδα είναι «φονιάδες των λαών» αλλά την επόμενη μπορεί να είναι ένας ρεαλιστής που θέλει να παρακάμψει τον αριστερό κυπροκεντρικό (ανάθεμά τον!) Akinci; Κι αν ο Akinci ξαναβγεί πρόεδρος στις προεδρικές εκλογές στο βορειοκυπριακό κράτος τον Απρίλη του 2020; Να λες «ψευδο-» κι αυτόν, και τις εκλογές, και τους ψηφοφόρους του, και όλο του σόι; Να λες ότι τον χρησιμοποιεί o Erdogan; Και με την πολιτική ισότητα και την μοιρασιά των εσόδων απ’ τα γκάζια πως να τον κάνεις καλά; Αλλά, απ’ την άλλη, με τον Erdogan πως να διαπραγματευτείς που φέρνει τα τρυπάνια του, το ένα μετά το άλλο, μέσα σ’ αυτό που θεωρείς κρεβατοκάμαρά σου;

Ααααααχχχχ! Τί ωραία που θα ήταν αυτές οι «τριμερείς» με το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ και την χούντα του Καΐρου, με την ενίσχυση του plus one Pompeo, να είχαν πετάξει την Άγκυρα στη Μαύρη Θάλασσα!… Ααααχχχχ! Τί ωραία θα ήταν να υπήρχε κράτος του isis στη συρία και στο ιράκ, και να μοστράραμε σαν «πυλώνες σταθερότητας» στην ανατολική Μεσόγειο!!! Τι ωραία που τα είχαν ονειρευτεί οι φαιορόζ!!!

Έσκασαν μετά αυτοί οι μπιιιπ… Και μας το χάλασαν… (Άντε μπας κι έρθει ο Pence και μαζέψει τα ασυμμάζευτα…)

The favorite

Τετάρτη 9 Οκτώβρη. Ο ρημαδοΚούλης είχε επιτέλους την χαρά να σφίξει (για πρώτη φορά) το χέρι του ευνοούμενου χασάπη της μέσης Ανατολής. Του Sisi. Είχε επίσης την χαρά της εν χορώ κατάρας στην «έκνομη» Άγκυρα: με πάνω από 2000 συλλήψεις μόνο μετά τις πιο πρόσφατες διαδηλώσεις εναντίον του, ο χουντοκαραβανάς του Καΐρου είναι πράγματι ο κατάλληλος να μιλήσει για «νόμο». «Νόμος» και «έκνομοι» – όχι αστεία… Αυτός ξέρει!

Πολλά και διάφορα θα κουβεντιάστηκαν απ’ το τρίο (συμμετείχε στα φωνητικά και ο Αναστασιάδης). Υπήρξε, όμως, και κάτι που δεν ειπώθηκε· κάτι που ήταν το μόνιμο ρεφραίν όλων των συμμαχικών δηλώσεων των φαιορόζ με τον Sisi και τους υπουργούς του, τα προηγούμενα χρόνια: το «προχωράμε στην οριοθέτηση των αοζ μεταξύ των δύο κρατών»…

Το παραμυθάκι ότι το ελλαδιστάν έχει αοζ που συνορεύει με εκείνη της αιγύπτου έχει τελειώσει. Σιωπηλά, στα μουγκά… αλλά τέλος! Που σημαίνει ότι έχει τελειώσει για την Αθήνα (σιωπηλά, στα μουγκά…) το παραμυθάκι για την θρυλική αοζ του Καστελόριζου… Κι αφού τέλειωσε αυτό, λογικά έχει τελειώσει (σιωπηλά, στα μουγκά…) και το αδελφό παραμυθάκι, εκείνης της (νοτιο)κυπριακής αοζ που επεκτεινόταν προς τα δυτικά τόσο όσο χρειαζόταν για να συνορεύει με την θηριώδη ελληνική.

Να μια κάποια χρησιμότητα των ευνοούμενων χουντικών: σερβίρουν δείπνο δολοφόνων, που μπορεί να δείξει τα όρια του ιμπεριαλισμού μερικών δημοκρατιών…

(φωτογραφίες: Ο καθένας είναι το κάθαρμα που πρέπει.)

Η total λείπει για δουλειές

Δευτέρα 7 Οκτώβρη. Ο Macron, όπως ήταν αναμενόμενο, «καταδίκασε τις έκνομες ενέργειες της τουρκίας». Και ζήτησε «να τερματιστούν οι επεμβάσεις που εκφεύγουν του ευρωπαϊκού και διεθνούς δικαίου»… Αυτά τα έκανε τηλεφωνικά, κατευθείαν στο αυτί του Αναστασιάδη… Με το τουρκικό γεωτρύπανο να είναι πια στη θέση του στα βορειοδυτικά του «οικοπέδου 7» (δες χθεσινούς χάρτες), πού είναι όμως το τρυπάνι της total; Δεν θα έπρεπε να έχει τρέξει, να σπρώξει το παλιοτρύπανο το έκνομο και το έκφυλο, να το πετάξει πάνω στα αγκαθωτά συρματοπλέγματα του οικοπέδου;

Χμμμμ… Το αρμόδιο τρυπάνι της total λείπει για δουλειές. Όχι μακρυά: αυτή την εποχή τρυπάει στη λιβανέζικη αοζ. Προβλέπεται να τελειώσει κάπου τον Δεκέμβρη. Μετά θα φρεσκαριστεί (πρέπει να παίρνουν και καμμιά άδεια οι εργαζόμενοι, ειδικά καθώς θα πλησιάζουν χρονιάρες μέρες – ε;), θα πλυθεί, θα λουστεί, θα στολιστεί, και θα κινήσει για τα νοτιοκυπριακά οικόπεδα· ας πούμε κάπου στις αρχές ή στα μέσα Γενάρη.

Το yavus (δηλαδή η Άγκυρα) έχει ανακοινώσει ότι θα μείνει στο “7” μέχρι τέλη Γενάρη (εκτός να βρει κοίτασμα, οπότε “κλάφτα Χαραλάμπε”!). Αν συμπέσουν, το total τρυπάνι μπορεί να παρκάρει με την ησυχία του κάπου απέναντι στο yavus, ή μπορεί να πάει παραδίπλα· έχει και γι’ άλλα οικόπεδα άδειες, εξουσιοδοτήσεις κλπ. Μπορούν επίσης να παίξουν κρυφτό μεταξύ τους: το ένα να πηγαίνει από δω, το άλλο απο ‘κει… Γύρω – γύρω όλοι.

Υπάρχει βέβαια ο Πομπηίας, που κι αυτός «καταδίκασε». Υπάρχει και ο υπ.εξ. ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας που τρέχει σήμερα στη Λευκωσία, για να πει στ’ αυτί του Αναστασιάδη τα «εθνικά μυστικά» που προέκυψαν απ’ τον Πομπηία, και δεν πρέπει να λέγονται φωναχτά, να μην τα μάθουν οι οχτροί.

Ο τρωϊκός πόλεμος δεν έγινε για την ωραία Ελένη· και ο 4ος παγκόσμιος δεν θα κλιμακωθεί για τα ωραία (και μάλλον δυσεύρετα) νοτιοκυπριακά αέρια. Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός (και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι) όταν ασχολούνται με την ανατολική Μεσόγειο δεν έχουν πόνο γι’ αυτά τα αέρια (μια ματιά στις δουλειές της total παγκόσμια είναι αρκετή για να το δείξει). Ο Macron έχει πολλές και διάφορες φούριες· το “κυπριακό” δεν είναι ανάμεσά τους. Στη μέση Ανατολή, έχοντας χάσει την παραδοσιακή “επιρροή” του στη συρία, έχει το ένα μάτι στον αμερικανικό και το άλλο μάτι στον αγγλικό ιμπεριαλισμό στην περιοχή. Θέλει να είναι παρών ανάμεσά τους με κάποιον, οποιονδήποτε τρόπο· όχι να μπλέξει σε καυγάδες.

Κατά τον νοτιοκυπριακό καθεστωτικό τύπο προχτές: …Οι φρεγάτες Ορούτς Ρέις και Γκαζιάντεπ καθώς και υποβρύχια, τορπιλάκατοι, κορβέτες, drones και περιπολικά αεροσκάφη συνοδεύουν το Φατίχ και Γιαβούζ στην ανατολική Μεσόγειο, αναφέρει σε ανακοίνωσή του το τουρκικό Υπουργείο Άμυνας…. Σαν “αντικίνητρο” για τσαμπουκάδες ακούγονται αυτά… Εξάλλου το Παρίσι έχει σοβαρότερες διαφορές με την Άγκυρα, ας πούμε στη λιβύη, όπου η εκστρατεία του στρατηγού Haftar για την κατάληψη της πρωτεύουσας Τρίπολη έχει μπλοκαριστεί χάρη στην τουρκική βοήθεια προς την «επίσημα αναγνωρισμένη κυβέρνηση» εκεί. Αλλά είναι proxy διαφορές, οπότε χρειάζεται μια κάποια λεπτότητα…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά το ηθικό στη νότια κύπρο είναι πεσμένο. Πολύ πεσμένο. Ενδεικτικά απο χθεσινό άρθρο:

…Αυτό που προκύπτει από την κατάσταση ενώπιόν μας είναι πως τα όπλα στην κυπριακή φαρέτρα, προκειμένου η Τουρκία να αποχωρήσει από την κυπριακή ΑΟΖ και τα πράγματα να επιστρέψουν σε συνθήκες ομαλότητας, είναι περιορισμένα. Στην κυπριακή δημόσια σφαίρα, τα αφηγήματα κατέρρευσαν το ένα μετά το άλλο. Η Τουρκία και τρυπάνια βρήκε, και κατόρθωσε να τα στελεχώσει με προσωπικό (από τον drilling supervisor μέχρι αυτόν με το… τσιμέντο) και, όπως τέλος πάντων το έπραξε, προέβη σε γεωτρήσεις δυτικά (Fatih) και πέριξ της Καρπασίας. Οι εμπλεκόμενες εταιρείες κολοσσοί – όπως η Total και η ΕΝΙ – μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές δεν λειτούργησαν αποτρεπτικά ως προς τις ακυρωτικές κινήσεις της Τουρκίας που εισέβαλε στο – πρόσφατα αδειοδοτημένο στη γαλλοϊταλική κοινοπραξία – «7», ενώ η πολιτική των Τριμερών με τα κράτη της περιοχής δεν απέδωσε (μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές, το Υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ, βασικής χώρας του σχήματος με Αίγυπτο κι Ελλάδα, δεν έχει εκδώσει επίσημη ανακοίνωση για τις παραβιάσεις, από τον Μάιο, των τουρκικών γεωτρύπανων στην κυπριακή ΑΟΖ)….

Σα να μην έφταναν αυτά, το ψόφιο κουνάβι, ο σύμμαχος και αδελφός, κάλεσε χτες τον Erdogan στην Ουάσιγκτον, το Νοέμβρη, να τα πουν από κοντά. Το ψόφιο κουνάβι λογικά θα είναι ακόμη στο πόστο του, και ο Πομπηίας είναι δεμένος τώρα πια πάνω του. Ε, αυτή η πρόσκληση δεν μοιάζει με παγίδα σε επικηρυγμένο, όπως θα ήθελε η Λευκωσία και η Αθήνα – έτσι δεν είναι;

(Εκείνος ο ογκόλιθος της πολιτικής και της διπλωματίας, ο πρώην υπ.εξ. Nick the Greek, πού έχει κρυφτεί και δεν ακούγεται; Φαιορόζ δουλειά δική του, παρέα βέβαια με τον Αναστασιάδη, δεν ήταν το βούλιαγμα των διαπραγματεύσεων για την “λύση του κυπριακού” στο Κραν Μοντανά; Δική του σατανική ιδέα δεν ήταν όλο το σχέδιο “να στριμωχτεί η τουρκία”; Αυτός δεν έτρεχε και ξανάτρεχε στην Ουάσιγκτον με τους χάρτες της ανατολικής Μεσογείου παραμάσχαλα για να πείσει το καινούργιο τότε ψοφιοκουναβικό γκουβέρνο; Γιατί δεν εμφανίζεται τώρα να παρηγορήσει το νοτιοκυπριακό συνεταιράκι του, να του πει μια καλή κουβέντα, να κατεβάσει καμμιάν άλλη “εθνική ιδέα”;)

Τρύπες στο νερό

Κυριακή 6 Οκτώβρη. Μπορεί Αθήνα και Λευκωσία να “σκούζουν” για “τουρκική παρανομία”, αλλά η φασαρία είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Και αν. Εκτός συνόρων η μόνιμη συμβουλή είναι “βρείτε τα”.

Τα τωρινό “επεισόδιο” είναι η αναγγελμένη εδώ και 2 βδομάδες γεωτρητική επιχείρηση του τουρκικού Yavuz στη θέση που η Άγκυρα ονομάζει Guzelyurt-1, στα νότια της Πάφου. Όπως φαίνεται στους πάνω χάρτες το νοτιοκυπριακό κράτος, που έχει φτιάξει μια αοζ στα μέτρα του, θεωρεί τα «οικόπεδα» 1, 4, 5, 6 και 7 δική του ιδιοκτησία. Απ’ την μεριά της η Άγκυρα έχει φτιάξει την δική της αοζ στα δικά της μέτρα, και έχει καταθέσει τους σχετικούς χάρτες στον οηε εδώ και χρόνια… Σύμφωνα με τις δικές της απόψεις, τμήματα αυτών των «οικοπέδων» (με την διαγράμμιση) βρίσκονται στον δικό της υποθαλάσσιο φλοιό και, άρα, στη δική της αοζ. Είναι βέβαιο ότι η θέση Guzelyurt-1 βρίσκεται στη διαγραμμισμένη περιοχή του «7»…

Για να τα «βρουν» η Λευκωσία με την Άγκυρα πρέπει πρώτα να αλληλοαναγνωριστούν σαν κράτη… Και για να αλληλοαναγνωριστούν σαν κράτη πρέπει να «λυθεί το κυπριακό». Η ελληνική «εθνική γραμμή» είναι γνωστή (ως τώρα), όπως γνωστό είναι ότι το ελληνοκυπριακό καθεστώς, με τις πλάτες της Αθήνας, προσπάθησε να παίξει ένα βρώμικο παιχνίδι με το γκάζι και την αοζ. Ενώ εξακολουθεί να θεωρείται το μόνο νόμιμο κράτος στο νησί, έφτιαξε αοζ και έκοψε οικόπεδα αδιαφορώντας για τους τουρκοκύπριους (και, φυσικά, την τουρκία με την οποία συνορεύει), σα να είναι αυτοτελές κράτος το 60% της επικράτειας που ελέγχει (οι αγγλικές βάσεις εξαιρούνται…), και μάλιστα κάπου ανάμεσα στη Σικελία και την Κρήτη… Αυτό το έκανε με τον «πονηρό» υπολογισμό ότι χάρη στη συμμαχία με το Τελ Αβίβ και το Κάιρο, θα περικυκλωθεί η ανατολική Μεσόγειος για λογαριασμό του 6ου στόλου, και έτσι η Άγκυρα θα φοβηθεί. Εναλλακτικά, αντί για τον 6ο στόλο, τον ρόλο του φύλακα της «ελληνοκυπριακής νομιμότητας» θα τον αναλάμβαναν τα κράτη εκείνα εταιρείες των οποίων θα έπαιρναν άδειες ερευνητικών γεωτρήσεων στα οικόπεδα της Λευκωσίας…

Παρότι αυτό το σχέδιο έχει αποτύχει πανηγυρικά, η Λευκωσία προσπαθεί να παίξει τους τελευταίους μήνες τα ρέστα της. Το (κατά την άποψή της) ολοδικό της «οικόπεδο 7» δεν είχε δοθεί για έρευνα. Τελικά στις 18 του περασμένου Σεπτέμβρη υπογράφτηκε το deal με την γαλλική total και την ιταλική eni, που περιλάμβανε επίσης την απόκτηση απ’ την πρώτη μεριδίων απ’ την συμμετοχή της δεύτερης σε άλλα «οικόπεδα», προς τα ανατολικά. Η Λευκωσία πόνταρε στο ότι τουλάχιστον ο Macron, στον οποίο έχει δώσει ναυτική βάση, θα στείλει το αεροπλανοφόρο του να φυλάει τα «οικόπεδα» που θα τρυπήσει η total – για να φοβηθεί η Άγκυρα και να συγκινηθεί η Ουάσιγκτον. Πολύ “ψαγμένο”!…

Μόνο που η Άγκυρα, αφού εξαρχής ξεκαθάρισε και πάλι την θέση της, κινήθηκε γρήγορα. Αυτή την στιγμή στο “οικόπεδο 7” δεν υπάρχει κανένα τρυπάνι, είτε της total είτε της eni – υπάρχουν μόνο ψάρια, κοράλια και κύματα. Δεν υπάρχει, σαν να λέμε, καν και καν κάτι που να δικαιολογεί ή να χρειάζεται «γαλλική προστασία». Από αύριο στα βορειοδυτικά του οικοπέδου θα υπάρχει το Yavuz, με τουρκική στρατιωτική προστασία, που θα κάτσει εκεί κάμποσους μήνες. Φυσικά στο «οικόπεδο 7» περισσεύει αρκετός χώρος για να πάνε κι άλλα τρυπάνια, αν θέλουν – «όλοι οι καλοί χωράνε». «Κακοί» όχι: κανείς δεν θα κάνει ναυμαχία για το χατήρι της Λευκωσίας (που στην πραγματικότητα δεν θα το ήθελε καν: αν αρχίσουν οι σπρωξιές στην περιοχή, οι ελληνοκύπριοι θα πρέπει να τα ξεχάσουν τα γκάζια…)

Νερό στις τρύπες

Κυριακή 6 Οκτώβρη. Το ελληνοκυπριακό καθεστώς βρίσκεται σε μάλλον απελπιστική κατάσταση. Η σχεδόν ομολογημένη άποψη του νυν προέδρου Αναστασιάδη είναι ότι η ιδανική «λύση» θα ήταν να αλληλοαναγνωριστούν δύο κράτη στην κύπρο και να τελειώνει η ιστορία. Όμως, πέρα απ’ το ότι αυτό το απορρίπτει η ε.ε. (τουλάχιστον ως τώρα) θα θεωρούνταν προδοσία απ’ το ελληνοκυπριακό και το ελληνικό φασισταριό.

Το plan b είναι η «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία» (που είναι το ψηφισμένο απ’ τον οηε κυπριακό «γεφύρι της Άρτας»….) να μετατραπεί σε συνομοσπονδία – και η κύπρος σε «κάτι ανάμεσα» στο ένα και στα δύο κράτη. Η Άγκυρα τα συζητάει όλα, εκτός από αυτό: παράταση στην παράταση ω παράταση… Έχει τους λόγους της: αντιλαμβάνεται την δυναμική του 4ου παγκόσμιου σε ότι την αφορά, και θεωρεί ότι το θέμα “κύπρος” πρέπει να κλείσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο… Οι τσοπαναραίοι του ελληνοκυπριακού ποιμνίου ωστόσο δεν είναι σε θέση να του πουλήσουν κάτι άλλο εκτός απ’ το «θα έρθουν οι ___________να μας σώσουν» (στο κενό βάζεται το όνομα του σωτήρα).

Ενδεικτικά απόσπασμα από προχθεσινό άρθρο γνώμης στην νοτιοκυπριακή εφημερίδα «πολίτης»:

… Δεν χρειάζεται πολλή συζήτηση. Μια ματιά στο χάρτη τα λέει όλα: η τουρκική απειλούμενη γεώτρηση νοτίως της Κύπρου βρίσκεται εκτός κάθε λογικής, πέραν κάθε νομιμότητας. Η ενέργεια αυτή είναι προκλητική και «έκνομη», αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.

Η συζήτηση κανονικά θα έπρεπε να ξεκινούσε *μετά* από αυτή τη διαπίστωση. Και όχι, δεν εννοώ πως κανονικά θα έπρεπε να είχαμε ήδη στην περιοχή πολεμικά της Γαλλίας για να προστατέψουν την επένδυση της Total. Ούτε εννοώ πως τα δικά μας τα μέτρα με τα υπερσύγχρονα Ισραηλιτικά drones θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά από το να ληφθούν ωραίες φωτογραφίες της περιοχής από ψηλά.

Εκείνο που θα έπρεπε να γινόταν είναι τουλάχιστον η αναζήτηση ευθυνών. Γιατί δεν μπορεί μια χώρα, ένα «κανονικό» κράτος, να οδηγείται σε μια τέτοια κατάσταση πλήρους ανυποληψίας και πολιτικού εξευτελισμού και να πιστεύουν οι ιθαγενείς πως αυτό οφείλεται (μόνο) στην τουρκική αδιαλλαξία και στην διαχρονική προκλητικότητα της χώρας αυτής.

Η οποία εκμεταλλευόμενη πλήρως το πολιτικό κενό της μη λύσης και την μηδενική κατοχύρωση της Κυπριακής Δημοκρατίας κάτω από το ασύλληπτα επισφαλές στάτους κβο, κάνει ό,τι θέλει και ό,τι μπορεί για να βελτιώσει τη θέση της.

Για να αντιληφθείτε καλύτερα που το πάω, ας κάνουμε ένα flashback. Όχι, δεν θα αναφερθώ στη γνωστή δήλωση του Υπουργού μας των Εξωτερικών πως στο Κραν Μοντάνα είχαμε φτάσει στο «παρά ένα της λύσης». Όχι δεν θα αναφερθώ στις περίεργες παλινδρομήσεις του προέδρου της δημοκρατίας, που ξεκίνησαν πολύ πριν το Κραν Μοντάνα και οι οποίες μας έφεραν στο σημείο να θεωρούν κάποιοι θρίαμβο το γεγονός πως ο ΠτΔ αναγκάστηκε στην τελευταία του ομιλία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να αναφερθεί στα αυτονόητα και να προσπαθήσει να πείσει πως τα εννοεί.

Προφανώς δεν έπεισε. Και προφανώς κρίθηκε πως μάλλον διαχείριση κάνει και δεν εμπνέει εμπιστοσύνη.

…