Tag: νότια κύπρος

Κυριακή 14 Οκτώβρη. Η αποκάλυψη (;) ότι το αμερικανικό πεντάγωνο είχε για 4 χρόνια, απ’ το 2013 ως το 2017, αεροπορική βάση στην κύπρο, δεν ήταν άξια προσοχής για την ελληνική καθεστωτική δημαγωγία. Υποθέτουμε για σοβαρούς λόγους. Ίσως επειδή ισχύουν πράγματα «περίπλοκα» για την εντόπια γεωπολιτικο-προσοδική λογική: όταν ο ψεκασμένος εκφράζει δυνατά και γκροτέσκα αυτό που σκέφτεται το σύνολο του ελληνικού βαθέος κράτους, «αμερικάνοι πάρτε, εδώ οι καλές τοποθεσίες για βάσεις!» ελπίζοντας σε ικανά ανταλλάγματα, μπορεί να εκδηλώνει ένα κάποιο εθνικό διαζύγιο με την πραγματικότητα. Δεν είναι το πρώτο, δεν είναι ούτε το τελευταίο…

Τι βάση ήταν αυτή η αμερικανική στην κύπρο; Μέσα στην αγγλική βάση στο Ακρωτήρι, ο αμερικανικός στρατός είχε «πιάσει» χώρο και υποδομές για καμιά 10αριά πολεμικά ελικόπτερα. Η εξήγηση που δόθηκε ήταν ότι θα χρησιμοποιούνταν σε «περίπτωση ανάγκης» για την εκκένωση από αμερικάνους της Βηρυτού. (Αν θέλετε το πιστεύετε: 4 χρόνια περίμεναν την “περίπτωση ανάγκης”; Και δεν συμμετείχαν τα ελικόπτερα σε καμία απ’ τις πολλές νατοϊκές ή μη αεροναυτικές ασκήσεις που έχουν γίνει στην περιοχή αυτά τα χρόνια;). Εννοείται πως μετά την πολύ πρόσφατη αποκάλυψη της βάσης (η οποία έγινε στις ηπα) το ελληνοκυπριακό γκουβέρνο δηλώνει ότι «δεν ήξερε τίποτα»… (Και πώς διέσχιζαν τα αμερικανικά απάτσι τον νοτιοκυπριακό ενάεριο χώρο; Μήπως το κανόνισε κανάς «σύμβουλος»; Συμβαίνουν κι αλλού, γι’ αυτό ρωτάμε…)

Σε κάθε περίπτωση ήταν μια ευέλικτη και πάντως όχι μόνιμη εγκατάσταση του αμερικανικού στρατού, απέναντι απ’ την συριακή επικράτεια. Κι έτσι προκύπτει όσο πιο καθαρά και τεκμηριωμένα γίνεται η post-modern αντίληψη (και) του αμερικανικού πενταγώνου για το τι συγκροτεί τις επιμελητειακές υποδομές του. Σταθερές και μόνιμες εγκαταστάσεις όσες χρειάζονται· ακριβώς οι απαραίτητες και όχι περισσότερες. Απο ‘κει και ύστερα «ευκαιριακά συμβόλαια» χρήσης εδάφους, θάλασσας ή αέρα, πότε εδώ και πότε εκεί, για όσο και όπου προκύπτουν επιχειρησιακές ανάγκες. Απ’ την μια μεριά: όλος ο πλανήτης διαθέσιμος σαν μια βάση. Απ’ την άλλη: πρακτικά εδώ ή εκεί, όταν χρειάζεται, με το ελάχιστο δυνατό κόστος…

(Να ένα παράδειγμα που θα κάνει πικραμμένο κάθε καμμένο και ψεκασμένο: παρότι έχουν μόνιμη και σταθερή βάση στο κόσοβο, οι αμερικάνοι θέλουν άλλη μία σε αλβανικό έδαφος. Ε, θα ξοδέψουν 50 μύρια δολάρια για να την φτιάξουν στο παλιό και παρατημένο αεροδρόμιο της Kucova, λίγα χιλιόμετρα βόρεια του Berat).

Δεν θα έπρεπε να παραξενεύει αυτό το «πλουραλιστικό» μοντέλο των «διευκολύνσεων» αντί για μόνιμες βάσεις. Είναι ευέλικτο απ’ την άποψη ότι προσαρμόζεται εύκολα σε εξελισσόμενες στρατιωτικές αναγκαιότητες. Είναι σαφώς πιο οικονομικό με την έννοια ότι δεν χρειάζονται τα έξοδα μόνιμων εγκαταστάσεων που δεν δουλεύουν πάντα και συχνά υπολειτουργούν. Είναι και τεχνολογικά επίκαιρο επειδή είτε οι αλυσίδες εφοδιασμού είτε οι πολεμικές επιχειρήσεις οργανώνονται μέσα απ’ την αναζήτηση, όπου είναι εφικτό, εναλλακτικών, που θα «μετατρέπουν τον χώρο σε χρόνο» – όπως υποδεικνύει το καπιταλιστικό δόγμα σε κάθε μείζονα τεχνολογική αναδιάρθρωσή του.

Εκείνοι που θέλουν να πουλάνε συμμαχικές εκδουλεύσεις έναντι «σοβαρών εθνικών ανταλλαγμάτων» μπορεί και να προβληματίζονται. Άλλο να «πουλάς» μόνιμη εγκατάσταση στον αμερικανικό στρατό, κι άλλο να «πουλάς» πέντε ώρες προσγείωσης / απογείωσης κάθε δέκα μέρες…

Δυστυχώς δεν ισχύει στην παροχή τέτοιου είδους «διευκολύνσεων» η απόδοση του airbnb, παρότι από λειτουργική άποψη το πράγμα μοιάζει. Η «χρονομίσθωση» είναι πιο κερδοφόρα από τα ετήσια συμβόλαια μόνο αν έχεις πολλούς (και διαφορετικούς) πελάτες. Αν έχεις τον ίδιο, αν παίζει «μονοψώνιο»….. Οιμέ! Την τιμή την καθορίζει ο ένας και μοναδικός πελάτης κι όχι ο ιδιοκτήτης! Ίσως, λοιπόν, αν είσαι τέτοιος ιδιοκτήτης, να αναγκαστείς ν’ ανέβεις στα κεραμίδια φωνάζοντας ότι διατίθεσαι, προκειμένου να «κάθεται περισσότερο» ο ενοικιαστής, να του δώσεις για καθε δύο διανυκτερεύσεις άλλες δύο δώρο, και τσάμπα relax στο σπίτι στο χωριό…

Ακόμα και την συζυγική σου κρεβατοκάμαρα… αν ο «έρωτας» προχωρήσει…

(Πού είναι εκείνες οι καλές, μοντέρνες, ψυχροπολεμικές εποχές; Πού είναι εκείνα τα ηρωϊκά ‘80s με το «εφτά προς δέκα»; Πού είναι εκείνοι οι καιροί που ο Παπαντρέου ο Β “ανέβαζε την τιμή” του οικοπέδου παριστάνοντας ότι θα διώξει τις βάσεις; Τώρα το βαθύ κράτος θέλει κι άλλες, όσο περισσότερες γίνεται, μπας και πιάσει κανά ντάλαρ…)

Τετάρτη 10 Οκτώβρη. Ή τα φασιστόμουτρα, τα ελληνικά με ροζ φερετζέ, ξανανταμώνουν.

Σήμερα, λοιπόν, σε ξενοδοχείο στην κρητική Ελούντα, το ελληνικό γκουβέρνο θα έχει την τιμή και την ευτυχία να ξανα-αγκαλιάσει τους εταίρους, τους φίλους, τους αδελφούς απ’ την αιγυπτιακή χούντα· μια απ’ τις πλέον αιμοβόρες του πλανήτη. Δείτε το εύρος, το βάθος και την επισημότητα αυτής της συνάντησης. Εκτός απ’ τον τενεκεδένιο πρωθυπουργό, θα συμμετάσχουν με μεγάλη τους χαρά και οι: Νίκος Κοτζιάς (ογκόλιθος), Νίκος Παππάς (αντ’ αυτού), Γιώργος Σταθάκης (εφοπλισμού), Τέρενς Κουίκ (ψεκασμένος, των υπηρεσιών), Στάθης Γιαννακίδης (υφυπ. οικονομίας) – ακόμα και ο “αρμόδιος για θέματα κοινωνικών ασφαλίσεων” υφυπουργός Τάσος Πετρόπουλος….

Είναι πολλές οι δουλειές που τα ελληνικά αφεντικά έχουν στήσει στους σβέρκους του αιγυπτιακού προλεταριάτου – τι πιο φυσικό τα αριστεροδεξιά καθάρματα που τα εκπροσωπούν να ξαναβάλουν τα χέρια τους (και τα πόδια τους, ακόμα και τον λαιμό τους) στο αίμα αυτού του προλεταριάτου; Γιατί – όλα κι όλα – ας μη νομίζει κανείς ότι η χούντα του Καΐρου κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια! Σκοτώνει, φυλακίζει, βασανίζει καθημερινά – με αυξανόμενη ένταση μάλιστα, μιας και ογκώνεται το μίσος απέναντί της.

Παρασκευή 5 Οκτώβρη. … Ξέρετε ότι έχουμε αόρατα (stealth) πολεμικά, τα καλύτερα στον κόσμο. Αυτές οι συστοιχίες [των S-300 στη συρία] ούτε να τα εντοπίσουν δεν μπορούν. Οι επιχειρησιακές τους δυνατότητες δεν πρόκειται να εμποδίσουν την αεροπορία μας…

Αυτά τα είπε ένας ισραηλινός υπουργός… Θα έβαζε και ένα καλό στοίχημα ότι έχει δίκιο; Δεν είμαστε καθόλου σίγουροι – ούτε κι αυτός. Πιθανότατα ούτε οι αμερικάνοι κατασκευαστές των f-35.

Δεν θα μας απασχολούσε το θέμα αν δεν είχε και ελληνική διάσταση. Όπως είναι γνωστό εδώ και 20 χρόνια το ελλαδιστάν έχει 2 συστοιχίες S-300 (μοντέλο PMU-1) μαζί με τα συνοδευτικά ραντάρ· και 16 πυραύλους. Ήταν μια παραγγελία που είχε κάνει η Λευκωσία στις αρχές του 1997… την εποχή του «ενιαίου αμυντικού δόγματος», της «στρατηγικής περικύκλωσης της τουρκίας» και των υπόλοιπων εθνεγερτικών… Τελικά, μετά από απειλές και αντίμετρα της Άγκυρας εκείνοι οι S-300 δεν πήγαν ποτέ στη νότια κύπρο. Πήγαν και πάρκαραν στην Κρήτη: επειδή είχαν πληρωθεί απ’ τη Λευκωσία, η Αθήνα “ξεχρέωσε” αυτούς τους απρόσκλητους “μουσαφίρηδες” με παροχή άλλων όπλων στη νότια κύπρο. Έτσι έγινε το εξής μάλλον παράδοξο: ένα κράτος (το ελληνικό), μέλος του νατο, που ποτέ δεν παρήγγειλε S-300 βρέθηκε να έχει τέτοιους, κατασκευής ενός άλλου κράτους (του ρωσικού) που δεν είναι σίγουρο καθόλου τι θα έβαζε μέσα στα κουτιά αν προορισμός του τότε καλύτερου αντιαεροπορικού του συστήματος ήταν κράτος / μέλος του νατο.

Οι S-300 «μοντέλο του 1997» έμειναν άχρηστοι σε κάποιο ελληνικό στρατόπεδο· δοκιμάστηκαν πρώτοι φορά το 2013. «Άχρηστοι»; Όχι ακριβώς. Προφανώς οι αμερικάνοι (τουλάχιστον) σύμμαχοι έκαναν βίδες τα ραντάρ τους για να δουν τι «βλέπουν» και τι όχι.

Κι ύστερα, όταν πήρε σάρκα και οστά η ελληνο-ισραηλινή συμμαχία, οι πιλότοι του Τελ Αβίβ άρχισαν να εκπαιδεύονται «ενάντια» σ’ αυτούς τους συγκεκριμένους S-300. Πιθανότατα οι δηλώσεις ότι «τα ραντάρ τους δεν βλέπουν τα αόρατα f-35 μας» είναι προϊόν αυτών των τεστ.

Ξιπασιά! Οι S-300 δεν έχουν μείνει στο μοντέλο προ εικοσαετίας!!! Έχουν υποστεί τουλάχιστον 4 με 5 αναβαθμίσεις, συμπεριλαμβανομένων των ραντάρ τους και των λοιπών ηλεκτρονικών τους. Μπορεί οι μηχανικοί του ρωσικού καθεστώτος να μην είχαν ποτέ ένα f-35 στα χέρια τους, είναι όμως οι ίδιοι κατασκευαστές «αόρατων» πολεμικών. Και το Τελ Αβίβ έκανε το λάθος να χρησιμοποιήσει f-35 σε επίθεσή του κατά της συρίας πριν κάμποσους μήνες· το οποίο, μάλιστα, «κάπως γρατζουνίστηκε» – από S-200… Κατά λάθος (ίσως…)

Συνεπώς το «τι βλέπουν» και το «τι δεν βλέπουν» τα ρωσικά ραντάρ (είτε των S-300 είτε των S-400 είτε άλλα, έτσι κι αλλιώς αυτά συνδέονται στο ίδιο σύστημα) το ξέρουν μόνο οι ρώσοι κατασκευαστές. Όχι οι ισραηλινοί.

Υπάρχουν φήμες ότι οι αμερικάνοι κατασκευαστές του f-35 (και η Ουάσιγκτον η ίδια) θέλουν να εμποδίσουν το Τελ Αβίβ να «δοκιμάσει την τύχη του» με αναμέτρηση f-35 εναντίον S-300 στη συρία. Γιατί αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και κτυπηθεί κάποιο τότε το μεν διαμάντι της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας (που έχει στοιχίσει πάνω από 1 τρισεκατομύριο δολάρια στη φάση της μελέτης) θα πάει στα σκουπίδια· ενώ τα ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα θα πάνε στο θεό.

Ότι και να λέει το Τελ Αβίβ δεν είναι μερικές αποθήκες στη συρία ικανός λόγος για να συμβεί τέτοιο κακό. Αν είναι να γίνει, ας γίνει για κάτι σοβαρότερο…

Το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς μπορεί να περιοριστεί στο να εξοντώνει παλαιστίνιους – διαδηλωτές ή μη. Αν θέλει μπορεί να τους βομβαρδίζει και με τα f-35 του, δεν υπάρχει πρόβλημα…

Δευτέρα 1 Οκτώβρη. Το όνομα «Πόλυς Πολυβίου» δεν σας λέει τίποτα. Δεν πειράζει. Είναι ένα απ’ τα «ιερά τέρατα» των ελληνοκυπριακών «διαπραγματευτικών ομάδων»: συμμετέχει σ’ αυτές απ’ το 1974 (!). Είναι αυτό που λέγεται «βαθύς γνώστης του κυπριακού προβλήματος».

Σε μια ανάλυση / πρόταση που δημοσιοποίησε πριν μισό μήνα (στις 18 Σεπτέμβρη) ο βαθύς γνώστης προτείνει μια καινοτόμα προσέγγιση στη «λύση του κυπριακού»: να αναγνωριστεί η βόρεια κύπρος έδαφος της «κυπριακής δημοκρατίας» (για να γεύονται και οι τουρκοκύπριοι τα καλά της ευρωζώνης) με αντάλλαγμα την επιστροφή (στους ελληνοκύπριους) της Αμμοχώστου και την παραμονή στο βορρά του μισού (απ΄ ότι τώρα) τουρκικού στρατού. Αυτά. Ούτε συνομοσπονδία, ούτε νέο σύνταγμα, ούτε τίποτα. Κι αργότερα βλέπουμε.

Αν αφαιρέσουμε τον παράγοντα του προχωρημένου της ηλικίας, ο βαθύς γνώστης θα πρέπει να έστιψε πολύ το μυαλό του για να γεννήσει αυτή την ιδέα. Της οποίας η μόνη χρησιμότητα είναι πως δείχνει πόσο φοβούνται οι ελληνοκύπριοι μετά το πατριωτικό και ρατσιστικό σκάτωμα που με καμάρι έχουν κατορθώσει εδώ και χρόνια.

Φοβούνται; Ναι! Αυτό που νόμιζαν το «γερό χαρτί» τους, τα υποθαλάσσια κοιτάσματα, κινδυνεύει να γυρίσει τούμπα. Οι εταιρείες που (σύμφωνα με την ελληνική και ελληνοκυπριακή «στρατηγική σύλληψη») θα έκαναν γεωτρήσεις και εκμετάλλευση (των μυθικών κοιτασμάτων) κάτω απ’ τις εθνικές τους σημαίες (δηλαδή παρέα με τους εθνικούς στρατούς τους) είναι σκέτες εταιρείες. Που μάλιστα έχουν – ή μπορεί να κάνουν δουλειές – και με την Άγκυρα.

Γι’ αυτό ο δεξιός Αναστασιάδης έκανε μια προσπάθεια μπας και ξαναρχίσει το αγαπημένο παραμύθι των διαπραγματεύσεων (με οηέδικη μεσολάβηση). Να κερδηθεί χρόνος, να πιεστεί η Άγκυρα, να μην αρχίσει δικές της γεωτρήσεις στην περιοχή… Αλλά ακόμα και οι οηέδες δεν είναι απεριόριστα ηλίθιοι. Κομψά κι ευγενικά θα βγάλουν όπου νάναι μια ανακοίνωση ότι «δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για επανάληψη του διαλόγου» και θα αφήσουν τον Αναστασιάδη με την παρέα του Netanyahou και του Sisi. (Για διαφορετικούς λόγους θα έπρεπε να είναι πίσω απ’ τα κάγκελα και οι τρεις).

Είναι τόσο ωραία η ατμόσφαιρα στην ανατολική Μεσόγειο ώστε ο ογκόλιθος δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα. Απλά να περιμένει να σχολάσει.

Ααα: μια ξόφαλτση πληροφορία λέει ότι ο Αναστασιάδης θέλει να δώσει ναυτική βάση (στη νότια κύπρο) στο Παρίσι…

Ε ρε γλέντια ανατολικομεσογειακά!!! Όπου νάναι τις ξαπλώστες των μπητσόμπαρων θα τις έχουν ρεζερβέ πεζοναύτες…

Τετάρτη 19 Σεπτέμβρη. Την ίδια περίοδο που το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος, με «μπροστάρη» τον ογκόλιθο, έτρεχε (και τα σάλια έτρεχαν) να δει πόσα μπορεί να «πιάσει» απ’ την καινούργια δεξιά ψοφιοκουναβική διοίκηση (αφού η προηγούμενη, του Ομπάμα, έδειχνε ελάχιστο ενδιαφέρον για τα ελληνικά γεωπολιτικά προσόντα)· την ίδια περίοδο που το ισραηλινό λόμπυ στις ηπα φρόντιζε για τις ελληνοαμερικανικές επαφές (αλλά και την μεταγενέστερη επίσημη επίσκεψη του τενεκεδένιου εξοχότατου στην Ουάσιγκτον), ο ίδιος ογκόλιθος σε συνεργασία με τον δεξιό Αναστασιάδη φρόντιζαν να βουλιάξει άλλη μια οηέδικη προσπάθεια «επίλυσης του κυπριακού», σε διάφορα ελβετικά θέρετρα.

Το εργαλείο του βουλιάγματος ήταν η ελληνική / ελληνοκυπριακή απαίτηση (εντελώς προβοκατόρικη με βάση την συμφωνία ίδρυσης του κυπριακού κράτους…) πρώτα να συμφωνήσει η Άγκυρα ότι θα αποσύρει όλον τον στρατό της απ’ τη βόρεια κύπρο και μετά να γίνει η συμφωνία για τα υπόλοιπα… Το βούλιαγμα έγινε (δεν ήταν δύσκολο…), αλλά την παρτίδα την κέρδισε τότε ο Erdogan. Ο οποίος μέχρι την οριστικοποίηση του βουλιάγματος πρότεινε κάτι λογικό: την σταδιακή αποχώρηση του τουρκικού στρατού καθώς θα προχωράει η θεσμική συγκρότηση του (νέου / ενιαίου) κυπριακού κράτους. Είχαμε υποστηρίξει τότε απ’ τις σελίδες του χάρτινου Sarajevo (και εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε) ότι η ελληνική τακτική, πέρα απ’ τα ελληνικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, ήταν σημαντική εκδούλευση και στα αγγλικά: το «βούλιαγμα» εξασφάλισε την παραμονή των αγγλικών βάσεων στην κύπρο, το μοναδικό μιλιταριστικό asset της αυτού μεγαλειότητας σ’ όλη την ευρύτερη μέση Ανατολή…

Ένα – ενάμισυ χρόνο μετά, με τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις να οξύνονται και στην ανατολική Μεσόγειο, έρχεται να επιβεβαιωθεί πως «η εκδίκηση είναι πιάτο που τρώγεται κρύο». Ο Erdogan δηλώνει τώρα πως όχι μόνο δεν θα μειώσει τον στρατό του στη βόρεια κύπρο, αλλά θα τον αυξήσει κιόλας! Λέει επίσης (αυτό το είχαμε υποστηρίξει απο δω πριν μερικές βδομάδες) ότι δεν χρειάζεται στρατιωτική βάση (προφανώς αεροναυτική) στη βόρεια κύπρο, αλλά αν χρειαστεί θα την φτιάξει. Τόμπολα για τον ελληνικό ιμπεριαλισμό! Φόλα στις «γεωπολιτικές αναλύσεις» των ειδικών του!

Δεν χρειάζεται το τουρκικό καθεστώς να αυξήσει τον στρατό του στη βόρεια κύπρο. Διαθέτει μακράν τον μεγαλύτερο και πιο σύγχρονο πολεμικό στόλο σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο κράτος στην ανατολική Μεσόγειο· ναυπηγεί (με τουρκικό know how σε μεγάλο βαθμό) το πρώτο του «πλοίο αμφίβιας επίθεσης» (θεωρείται «ελαφρύ αεροπλανοφόρο»), που πρόκειται να καθελκυστεί του χρόνου· ναυπηγεί ή εκσυχρονίζει με δικά του μέσα διάφορα πολεμικά πλεούμενα· έχει ήδη ναυτική στρατιωτική βάση στην Μαρμαρίδα αλλά και στην Mersin (απέναντι απ’ την κύπρο)… Παρόμοια η κατάσταση στην αεροπορία, αλλά και στην πυραυλική τεχνολογία. Προσθέτει κανείς και την πιθανή εγκατάσταση των S-400, και…

Σάββατο 15 Σεπτέμβρη. Ιστορικά η περίπτωση της νότιας κύπρου είναι ιδανικό παράδειγμα μελέτης του γεωπολιτικού προσοδισμού. Παρότι ποτέ οι ελληνοκύπριοι καθεστωτικοί και οι λακέδες τους (συμπεριλαμβανομένων των παντοδύναμων και πάμλουτων παπάδων) δεν έθιξαν στο ελάχιστο τα συμφέροντα του Λονδίνου, σε ότι αφορούσε την περίοδο του 3^ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου και την αντιπαράθεση Ουάσιγκτον – Μόσχας η Λευκωσία φρόντισε να ισορροπεί στον αρμό των δύο μπλοκ. Μπαίνοντας στην κατηγορία «αδέσμευτα» κράτη…

Απ’ τα ‘90s και μετά δεν υπήρχε θέμα: οι περιβόητοι ρώσοι «ολιγάρχες» (αλλά επίσης ο αδελφός Μιλόσεβιτς, επώνυμοι σερβοφασίστες αλλά και διάφοροι ταχύτατα ανερχόμενοι μαφιόζοι απ’ το πρώην ανατολικό μπλοκ) βρήκαν στη νότια κύπρο την offshore υποδομή που ονειρεύονταν: τράπεζες, δικηγόρους, πολιτικούς, παπάδες, κλπ, όλα στη διάθεσή τους, με το αζημίωτο. (Μερικοί απ’ αυτούς τους δεξιοτέχνες / «μπροστινούς» στο ξέπλυμα δικηγόρους ευτύχησαν να γίνουν και πρόεδροι της νότιας κύπρου…) Αυτό θεωρήθηκε «σύσφιξη των σχέσεων» – αν και θα μπορούσε να μην είναι εντελώς ακριβές, απ’ την στιγμή που οι ρωσικές υπηρεσίες, υπό τον Πούτιν, πήραν τον έλεγχο στη Μόσχα.

Σε κάθε περίπτωση ο άξονας Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ, σαν το ανατολικομεσογειακό τμήμα του άξονα Ουάσιγκτον – Ριάντ είναι μια επιλογή ιμπεριαλιστική αλλά και τυχοδιωκτική· που προφανώς αλλάζει τα δεδομένα στις σχέσεις Λευκωσίας – Μόσχας. Το ελληνοκυπριακό φασισταριό περιμένει με μεγάλη χαρά να άρει η Ουάσιγκτον την απαγόρευση πώλησης όπλων στη νότια κύπρο (κρατάει απ’ το 1974…), σαν ένα ακόμα βήμα συμμαχικής εύνοιας (και εμπορικών κερδών για την αμερικανική πολεμική βιομηχανία). Θα γεμίσει πύραυλους τότε η νότια κύπρος, και θα γίνει ακόμα μεγαλύτερη ομορφιά… Απ’ την άλλη μεριά η συμμαχία Μόσχας – Άγκυρας (και στο βάθος Πεκίνου) δεν είναι ούτε συγκυριακή ούτε περιορισμένη μόνο στο συριακό έδαφος. Η ανατολική Μεσόγειος είναι στον πάγκο.

Τη μέρα, λοιπόν, που ο τενεκεδένιος εξοχότατος το έπαιζε «no problem» στη Σαλονίκη, δημοσιευόταν στη δεξιά νοτιοκυπριακή εφημερίδα «φιλελεύθερος» συνέντευξη του προέδρου του δεξιού κόμματος «δημοκρατικός συναγερμός» (το κόμμα του νυν προέδρου Αναστασιάδη) Αβέρωφ Νεοφύτου. Ο εν λόγω είπε φωναχτά πως η Μόσχα, αφου συμμαχεί με την τουρκία, θα πάψει να ασχολείται με το κυπριακό (με τρόπο βολικό για τους ελληνοκύπριους). Η απάντηση της ρωσικής πρεσβείας στη Λευκωσία ήρθε την Δευτέρα το βράδυ. Τέλειωνε με την εξής φράση:

… Είναι προφανές ότι κάποιοι φίλοι στην Κυπριακή Δημοκρατία θέλουν να διασαλεύσουν την καλή σχέση ρωσίας – κύπρου για να απομακρύνουν τη ρωσία απ’ την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου…

Ναι, ακριβώς: είναι «προφανές». Πιο πολύ δεν γίνεται! Όσο προφανές είναι ότι πολύ περισσότερο από έξτρα βάσεις στο ελλαδιστάν η Ουάσιγκτον θα ενδιαφερόταν για «εξυπηρετήσεις» στη νότια κύπρο· γι’ αυτές θα έδινε και κάτι παραπάνω… Όσο προφανές είναι ότι η Μόσχα ενδιαφέρεται να πιάσει επιπλέον «πόστο» (στρατιωτικό) απέναντι απ’ την κύπρο, στο λίβανο.

(φωτογραφία: Ο νοτιοκυπριακός δεξιός «φιλελεύθερος» το περασμένο καλοκαίρι αποκάλυψε τα δηλητηριώδη συμπεράσματα μιας «έρευνας» για την ανθελληνική – δηλαδή αντι-αμερικανική και αντι-ισραηλινή – πορεία του χρυσοπράσινου φύλλου ριγμένου στο πέλαγο. “Έφτιαχνε κλίμα” σα να λέμε… Κανονισμένα, εννοείται…)