Tag: νότια κορέα

Ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός

Σάββατο 25 Αυγούστου. Οι ερχόμενοι μήνες, οπωσδήποτε ο Σεπτέμβρης και ο Οκτώβρης, θα είναι ιδιαίτερα πυκνοί σε διακρατικές συναντήσεις, με τα κάθε φορά «κέντρα βάρους» σαφώς ανατολικότερα των δικών μας μεσημβρινών. (Σ’ αυτές τις συναντήσεις περιλαμβάνουμε και εκείνες ανάμεσα σε Βερολίνο και Άγκυρα).

Θα είναι, ταυτόχρονα, περίοδος μιας κάποιας εσωστρέφειας στην Ουάσιγκτον: η ψοφιοκουναβική σαπουνόπερα θα κορυφώνεται, αφενός λόγω των ενδιάμεσων εκλογών του Νοέμβρη, αφετέρου λόγω της προόδου των ανακρίσεων για τα έργα και τις ημέρες του Trump. Χωρίς «συμπάθειες» εκτός συνόρων, τα πάθη (και τα τιτιβίσματα) του ψόφιου κουναβιού θα κάνουν τον γύρο του πλανήτη μέσα σε μια θάλασσα χαιρεκακίας· ό,τι χειρότερο όταν οι «αντίπαλοι» (έστω: οι ανταγωνιστές) και οι «έπαρχοι» «συνωμοτούν» τόσο ανοικτά.

Εν τω μεταξύ το Παρίσι ανακοίνωσε αργά χτες ότι δεν θα γίνει η τετραμερής κορυφής (ρωσία, τουρκία, γερμανία, γαλλία) που είχε ανακοινωθεί για τις 7 Σεπτέμβρη – με θέμα την συρία. Επειδή, λέει, είναι νωρίς ακόμα… Κρατάει τίποτα μούτρα το γκουβέρνο του Μακρόν; Ή θέλει να έχει την “ελευθερία” να βομβαρδίσει λίγο συριακό στρατό στα περίξ του Idlib επειδή “…πάλι χρήση χημικών”;

Κορέες

Πέμπτη 23 Αυγούστου. Να κάτι σημαντικό (απ’ τα πολλά που δεν ξέρουμε): σε περίπτωση πολέμου ο στρατός της νότιας κορέας δεν διοικείται από το νοτιοκορεατικό αρχηγείο…. αλλά απ’ το αμερικανικό πεντάγωνο!

Είναι μια απ’ τις πολλές «κληρονομιές» της κορεατικής χερσονήσου, απ’ τον πόλεμο εκεί. Το 1950 η Ουάσιγκτον ανέλαβε την διοίκηση του νοτιορεατικού στρατού για να αντιμετωπίσει τους κομμουνιστές του βορρά… Και δεν την επέστρεψε ποτέ, αφού τυπικά ο πόλεμος εκείνος δεν έχει τελειώσει ακόμα… Δεν την επέστρεψε ούτε μετά την σφαγή στη νοτιοκορεατική Gwangju το 1980, όπου ο (αμερικανοδιοικούμενος) νοτιοκορεατικός στρατός κατέστειλε μια μεγάλη αντι-χουντική διαδήλωση (στη νότια κορέα η χούντα κράτησε απ’ το 1950 ως το 1987) σκοτώνοντας πάνω από 200 διαδηλωτές. Το μόνο που άλλαξε μετά το 1987 ήταν ότι η Ουάσιγκτον παραχώρησε στη Σεούλ το δικαίωμα να διοικεί τον στρατό της μόνο σε καιρό ειρήνης.

Το 2005 ο τότε αριστερός νοτιοκορεάτης πρόεδρος Roh Moo-hyun (μέντορας του τωρινού προέδρου Moon Jae-in) ζήτησε απ’ την συμμαχική Ουάσιγκτον την «επιστροφή του στρατού» του… Ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις που δεν κατέληξαν πουθενά… Το ίδιο ζητάει και ο Moon τώρα… έχουν ξεκινήσει διαπραγματεύσεις… και ο αμερικάνος στρατηγός Vincent Brooks, που είναι ο διοικητής (και) του νοτιοκορεατικού στρατού (πάντα σε περίπτωση πολέμου…) δήλωσε χτες ότι «μπααα… δεν είναι ακόμα καιρός για τέτοια…»

Μ’ αυτό το δεδομένο αποκτάει ακόμα μεγαλύτερη σημασία αφενός το αίτημα της Πγιονγκγιάνγκ προς την Ουάσιγκτον να υπογραφτεί η λήξη του πολέμου (της δεκαετίας του ’50…), το οποίο η Ουάσιγκτον αρνείται να κάνει, αφετέρου η πρόθεση του Moon να υπογράψει με κάθε επισημότητα αυτό το τέλος του πολέμου με τον Kim· ίσως στο ερχόμενο ραντεβού τους.

Αν τελειώσει και τυπικά αυτός ο (τελειωμένος ουσιαστικά) πόλεμος η Ουάσιγκτον δεν θα έχει δικαιολογία για να κρατάει όμηρο τον στρατό της νότιας κορέας. Η κήρυξη του τέλους ανάμεσα στις δύο κορέες δεν είναι βέβαια όλη η ιστορία αλλά σίγουρα θα λειτουργήσει πιεστικά προς την Ουάσιγκτον να κάνει το ίδιο…

Όμως «πιέζεται» πια η Ουάσιγκτον από άλλους; Ή καθοδηγείται αποκλειστικά και ωμά απ’ τα άμεσα και επείγοντα συμφέροντά της;

(Για κάποιο άγνωστο λόγο στη φωτό ο λευκός αμερικάνος πεζοναύτης φαίνεται πιο ψηλός απ’ τους νοτιοκορεάτες. Το μπόι δεν το κάνει πιο αποδεκτό, πάντως….)

Κορεατική χερσόνησος

Παρασκευή 17 Αυγούστου. Όταν ο αμερικάνος πρεσβευτής στη Σεούλ Harry Harris ρωτιέται για την στάση των ηπα απέναντι στην Πγιονγκγιάνγκ τους επόμενους μήνες απαντάει «θα δούμε…», «περιμένουμε να δούμε…», «συζητάμε με τον σύμμαχό μας, τη νότια κορέα…», και άλλα παρόμοια. Μπορεί να θεωρηθούν υπεκφυγή τέτοιες απαντήσεις. Όμως δείχνουν σα να μην μπορεί η Ουάσιγκτον να παρακολουθήσει τις εξελίξεις (που, άλλωστε, ουδέποτε επεδίωξε…) και να αναγνωρίζει πως βρίσκεται σε θέση θεατή. Μάλλον θυμωμένου.

Απ’ την μεριά του ο Moon παρουσιάζει πλέον σχέδια – κάποια απ’ τα οποία σκοπεύει να συμφωνήσει άμεσα με τον Kim. Εκείνο που έβαλε πρόσφατα στην πρώτη γραμμή είναι η διπλή σιδηροδρομική σύνδεση των δύο κορεών, μεταξύ τους και με τα σιδηροδρομικά δίκτυα της ρωσίας και της κίνας. «Διπλή» επειδή θα έχει ένα δυτικό και ένα ανατολικό σκέλος, κατά μήκος της χερσονήσου.

Κατά τον Moon τα τραίνα θα ενισχύσουν την οικονομική συνεργασία των δύο κορεατικών κρατών, και την οργανική τους ένταξη στην ανατολικοασιατική ζώνη κυκλοφορίας των εμπορευμάτων και των πρώτων υλών, άρα αξιοποίησης του κεφαλαίου.

Ωραία ακούγονται αυτά τα σχέδια, αλλά έχουν ένα πρόβλημα: δεν τα γουστάρει ούτε η Ουάσιγκτον ούτε το Τόκιο. Οπότε πρέπει να δούμε τι θα ξεκινήσει και πως θα προχωρήσει απ’ αυτά – τους επόμενους μήνες…

Κορεατική χερσόνησος

Πέμπτη 16 Αυγούστου. Μιλώντας σε εκδήλωση για την 73η επέτειο της απελευθέρωσης της κορεατικής χερσονήσου απ’ την ιαπωνική κατοχή (1910-45) ο νοτιοκορεάτης πρόεδρος Moon Jae-in προανήγγειλε ότι σκοπεύει να κάνει ένα τολμηρό βήμα στη συνάντησή του τον Σεπτέμβρη με τον βορειοκορεάτη Kim Jong Un – με σκοπό (είπε) να εμβαθύνει την εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο κορεών.

Δεν είναι ρηχές οι σχέσεις που έχουν δημιουργηθεί! Το πιθανότερο είναι ότι ο Moon θέλησε να «αιτιολογήσει» προκαταβολικά (με το επιχείρημα της «εμβάθυνσης») το «τολμηρό βήμα» του, όχι απέναντι στους κορεάτες (νότιους και βόρειους) αλλά απέναντι στην Ουάσιγκτον.

Και να γιατί. Με βάση τους σχεδιασμούς του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ, μετά την ρυμούλκηση του ψόφιου κουναβιού στη συνάντηση της Σιγκαπούρης με τον Kim, θα έπρεπε να έχει ακολουθήσει ήδη η χαλάρωση (έστω) κάποιων κυρώσεων του οηε κατά της Πγιονγκγιάνγκ· ειδικά εκείνων που αφορούν το εμπόριο ή κάποιες στρατηγικές επενδύσεις στη βόρεια κορέα.

Όμως η Ουάσιγκτον, και ειδικά οι σωματοφύλακες του ψόφιου κουναβιού, που καθόλου δεν γούσταραν τα χαϊλίκια και τις χαιρετούρες του με τον νο 1 «διεθνή ταραξία» στον Ειρηνικό, εμποδίζουν οποιοδήποτε πρακτικό βήμα εξομάλυνσης. Κάνουν το αντίθετο: προσθέτουν επιπλέον δικές τους κυρώσεις.

Αυτό το φρενάρισμα, που εμποδίζει ορισμένα απ’ τα βήματα του σχεδιασμού, δεν μπορεί να ξεπεραστεί διοργανώνοντας μια ακόμα συνάντηση Trump – Kim!!! Ούτε είναι δυνατόν να γίνονται όλα “στην παρανομία”… Θα πρέπει να αντιμετωπιστεί, με κάποιους τρόπους, «κατά μέτωπο» – εξ ου, εκτιμάμε, και ο λόγος περί «τολμηρού βήματος». Στην ίδια εκδήλωση ο Moon ξεκαθάρισε ότι η βελτίωση των ενδο-κορεατικών δεσμών δεν είναι και δεν μπορεί να είναι παράπλευρη συνέπεια των σχέσεων Πγιονγκγιάνγκ – Ουάσιγκτον… Αυτό σημαίνει ότι αυτή η «βελτίωση» οφείλει να προσπεράσει τα εμπόδια που βάζει η Ουάσιγκτον.

Με δεδομένο πως απ’ τα τέλη Αυγούστου ως τα μέσα Σεπτέμβρη πρόκειται να γίνει ένας «καταιγισμός» συναντήσεων των κεντρικών πολιτικών βιτρινών του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ μεταξύ τους (σε διάφορους συνδυασμούς), και με δεύτερο δεδομένο το ότι η Ουάσιγκτον αναδεικνύεται σταθερά σε «υπερδύναμη παρίας» που δημιουργεί διαρκώς διεθνή προβλήματα, εκτιμάμε πως τις επόμενες εβδομάδες θα εκδηλωθεί μια εντονότερη (αλλά συντεταγμένη) αμφισβήτηση της όποιας αμερικανικής ηγεμονίας στο κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου…

Δυτικός Ειρηνικός

Πέμπτη 16 Αυγούστου. Την περασμένη Δευτέρα το ψόφιο κουνάβι υπέγραψε το νόμο για τον στρατιωτικό προϋπολογισμό των ηπα για το 2019. Πολύ καλά νέα για την αμερικανική πολεμική βιομηχανία: 717 δισεκατομμύρια δολάρια για ναυπηγήσεις 13 νέων πολεμικών, ενός ακόμα αεροπλανοφόρου (συν ένα που βρίσκεται ήδη στα ντόκια), υποβρυχίων, παραγωγής f-35 κάθετης απογείωσης, και λοιπά και λοιπά. (Στον προϋπολογισμό περιλαμβάνεται και «στρατιωτική βοήθεια στο ισραήλ» αξίας 38 δισεκατομμυρίων, μέσα στην επόμενη δεκαετία).

Το αναπόφευκτο είναι ότι ένας τέτοιος ετήσιος πολεμικός προϋπολογισμός πρέπει να κατονομάζει τους εχθρούς. Και το κάνει (σύμφωνα με το νέο «δόγμα εθνικής ασφάλειας» των ηπα): η ρωσία, η κίνα – και άλλοι… Όμως για την κίνα υπάρχει εκτεταμένη αναφορά. Κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα κάτι ασυνήθιστο ως τώρα στο διεθνές προφίλ του Πεκίνου: να βγει για να καταγγείλει αυτές τις αμερικανικές προθέσεις όχι το πολιτικό τμήμα του καθεστώτος (ο Xi), αλλά το στρατιωτικό: το υπουργείο άμυνας.

Ο εκπρόσωπος τύπου Wu Qian κατηγόρησε την Ουάσιγκτον ότι τα περιεχόμενα του νόμου / προϋπολογισμού που αφορούν την κίνα «είναι γεμάτα ψυχροπολεμική mentality, προωθούν την σύγκρουση μεταξύ των δύο κρατών, και ανακατεύονται στις εσωτερικές υποθέσεις της κίνας».

Αυτό το τελευταίο αφορά την ταϊβάν. Πριν περίπου 4 μήνες (Κυριακή 22 Απρίλη, ανατολική ασία) γράφαμε:

…

Χωρίς έναν εχθρό που να παρουσιάζεται (απ’ τις ηπα και τους συμμάχους της) σαν «παγκόσμιος κίνδυνος» πώς μπορεί η Ουάσιγκτον να κρατήσει τον στρατιωτικό έλεγχο του ειρηνικού και της ανατολικής ασίας; Έχοντας «καβάτζα» την βόρεια κορέα, δοκίμασε επί Ομπάμα να «απλώσει» την ζώνη «διαφύλαξης των συμφερόντων του πλανήτη», αξιοποιώντας τις εδαφικές διαφορές ανάμεσα στη Μανίλα και στο Πεκίνο, στη νότια θάλασσα της κίνας. Όταν ο φρεσκοεκλεγμένος ημι-δικτάτορας των φιλιππίνων Duterte αναποδογύρισε το τραπέζι αρνούμενος να συνεχίσει την κόντρα με το Πεκίνο, η «καβάτζα» της βόρειας κορέας (και των πυρηνικών της) έγινε ο κύριος παράγοντας νομιμοποίησης του αμερικανικού μιλιταριστικού ηγεμονισμού. Τι θα απογίνει αυτός λοιπόν χωρίς τον βάρβαρο «rocket man»;

Υπάρχει, δυστυχώς, ένα ακόμα γεωγραφικό σημείο μέσω του οποίου η Ουάσιγκτον (και το Τόκιο) θα μπορούσαν να υποδαυλίσουν εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή, κατά της κίνας: η ταϊβάν.

…

Στον καινούργιο πολεμικό προϋπολογισμό της Ουάσιγκτον περιλαμβάνεται το άρθρο νο 1257, με τίτλο: για την ενίσχυση της στρατιωτικής ετοιμότητας της ταϊβάν· και το άρθρο νο 1258, που προβλέπει την ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας ηπα – ταϊβάν, τον εξοπλισμό της με “αμυντικά όπλα”, κλπ κλπ. Η κυβέρνηση της φιλοαμερικάνας και αντικινέζας πρόεδρου της ταϊβάν Tsai Ing-wen δήλωσε ευγνωμοσύνη προς τις ηπα και τον πρόεδρο Trump για αυτές τις προβλέψεις του νέου πολεμικού προϋπολογισμού.

Αν και η Ουάσιγκτον δεν έχει εγκαταλείψει επίσημα την «πολιτική της μίας κίνας» (σύμφωνα με την οποία η ταϊβάν είναι τμήμα της ενός και μοναδικού κινεζικού κράτους, με πρωτεύουσα το Πεκίνο) δρα ακριβώς αντίθετα. Δεν έχει επίσημες διακρατικές πολιτικές / διπλωματικές σχέσεις σε επίπεδο κορυφής· παρακάμπτει όμως αυτό το «ελάττωμα» και προχωράει σε αναβάθμιση των στρατιωτικών της σχέσεων.

… Δεν θα αφήσουμε ποτέ κανέναν, οποιαδήποτε στιγμή ή με οποιονδήποτε τρόπο, να χωρίσει την ταϊβάν απ’ την κίνα – δήλωσε ο Wu Qian εκ μέρους του κινεζικού στρατού…. Να γιατί το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ έχει πολλή δουλειά μπροστά του (συμπεριλαμβανόμενων ενδεχόμενων «παρακάμψεων»…)· είτε ακουστεί κάτι για τις αποφάσεις του είτε τις συμπεράνουμε λογικά…

Κορεατική χερσόνησος

Τρίτη 14 Αυγούστου. Κανείς δεν κάθεται με τα χέρια σταυρωμένα περιμένοντας πότε η Ουάσιγκτον θα χορτάσει κυρώσεις! Χτες, οι υψηλόβαθμες αντιπροσωπείες της νότιας και της βόρειας κορέας (που συναντιούνται τακτικά…) ανακοίνωσαν ότι μέσα στο Σεπτέμβρη θα γίνει η 3η συνάντηση κορυφής ανάμεσα στον Kim και τον Moon – αυτή τη φορά στην Πγιονγκγιάνγκ. Η ακριβής ημερομηνία δεν έχει ανακοινωθεί. Ωστόσο εικάζεται ότι θα υπάρξει άλλη μια επίσημη επίσκεψη, στις αρχές Σεπτέμβρη, στη βορειοκορεατική πρωτεύουσα, για να ανεβάσει το διεθνές πολιτικό προφίλ του καθεστώτος: του κινέζου προέδρου Xi Jinping.

Εν τω μεταξύ η καγκεπίτικη αλεπού της Μόσχας, ο Putin, κάλεσε και τους δύο κορεάτες στη σύνοδο του «Ανατολικού Οικονομικού Φόρουμ» στο Βλαδιβοστόκ, απ’ τις 11 ως τις 13 Σεπτέμβρη. Είναι εκεί όπου εμφανίστηκε επίσημα το «μπλοκ», το 2016. Αν οριστικοποιηθεί αυτή η σύναξη των ανατολικοασιατικών χωροφυλάκων, θα έχει οπωσδήποτε την χάρη της: μπορεί να σβήσουν και δύο κεράκια!

(φωτογραφία: το «πνεύμα των ολυμπιακών αγώνων» ζει πάντα στην κορεατική χερσόνησο. Η φωτογραφία είναι από μια performance διακορεατικής φιλίας και αγάπης πριν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ομάδων εργάτων απ’ τις δύο κορέες, στη Σεούλ, στις 11 Αυγούστου… )

Κορεατική χερσόνησος

Παρασκευή 10 Αυγούστου. Όπως θα ήταν εύκολο να υποθέσει κανείς, το – ας πούμε – honeymoon της συνάντησης του ψόφιου κουναβιού με τον βορειοκορεάτη (βασιλιά) Kim εκπνέει αργά αλλά σταθερά. Φυσικά το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ πέτυχε τους κατ’ αρχήν στόχους του (ένα πολύμηνο πάγωμα των εντάσεων που προκαλούσε στην περιοχή η Ουάσιγκτον) και το βορειοκορεατικό καθεστώς έχει αξιοποιήσει όλη τη μεθόδευση κάνοντας μάλλον πετυχημένες κινήσεις εξόδου απ’ την «διεθνή απομόνωση». Και μετατροπής του σ’ έναν ακόμα «κανονικό», «normal» κρίκο επίδειξης της αμερικανικής μονομέρειας, ανά τον πλανήτη.

Η Πγιονγκγιάνγκ διαμαρτύρεται – διαμαρτύρεται και καταγγέλει. Έχει όμως ενδιαφέρον ο cool τόνος αυτών των διαμαρτυριών, καθώς και η γραμμή «ο Τραμπ θέλει αλλά δεν τον αφήνουν», την καταγωγή της οποίας την αποδίδουμε στην Μόσχα. Το βορειοκορεατικό στυλ δεν έχει, πια, καμία σχέση με εκείνο του 2017, του είδους «θα ισοπεδώσουμε τις αμερικανικές πόλεις» ή «δεν θα σας μείνει καμία βάση στον Ειρηνικό χάρη στις πυραυλάρες μας»!…

Χτες, ο εκπρόσωπος τύπου του βορειοκορεατικού υπ.εξ. έκανε την εξής ανακοίνωση (αποσπάσματα):

Στην πρώτη ιστορική σύνοδο DPRK-US και στις συζητήσεις που έγιναν, οι κορυφαίοι ηγέτες συμφώνησαν να εργαστούν μαζί για να βάλουν τέλος στις εξαιρετικά εχθρικές σχέσεις, μέσα απ’ την οικοδόμηση εμπιστοσύνης και την δημιουργία νέων σχέσεων ανάμεσα στην DPRK και τις US, προς όφελος των αναγκών και των συμφερόντων των λαών των δύο χωρών, και υπέρ της ενεργητικής συμβολής στην ειρήνη, στην ασφάλεια και στην ευημερία στην Κορεατική Χερσόνησο και στον κόσμο.

Ενώ εμείς έχουν πάρει πρακτικά μέτρα αποπυρηνικοποίησης όπως την καταστροφή ενός πεδίου πυρηνικών δοκιμών και ενός πεδίου δοκιμών για βαλιστικούς πυραύλους, οι ΗΠΑ επιμένουν στην μονομερή απαίτηση «πρώτα η αποπυρηνικοποίηση» στις πρώτες υψηλού επιπέδου συνομιλίες DPRK-US στην Πγιονγκγιάνγκ στις αρχές του Ιούλη.

Παρόλα αυτά, και για χάρη της οικοδόμησης εμπιστοσύνης ανάμεσα στην DRPK και τις US. … πήραμε την γενναιόδωρη απόφαση να επιτρέψουμε τον επαναπατρισμό των υπολειμμάτων αμερικανών πεζοναυτών.

Ελπίζαμε ότι αυτές οι κινήσεις καλής θέλησης θα συμβάλουν στο να σπάσει το φράγμα της έλλειψης εμπιστοσύνης που υπάρχει ανάμεσα στην DPRK και τις US, και ότι θα αποκατασταθεί η αμοιβαία εμπιστοσύνη. Ωστόσο οι US ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες μας υποκινώντας διεθνείς κυρώσεις και πιέσεις κατά της DPRK.

Οι US προσπαθούν να εφεύρουν μια δικαιολογία για αυξημένες κυρώσεις κατά τις DPRK κινητοποιώντας όλα τα φερέφωνα και τους οργανισμούς μυστικών υπηρεσιών που διαθέτουν, για να κατασκευάσουν όλα τα είδη των ψεμμάτων για το πυρηνικό μας ζήτημα. Δημοσιοποίησαν το «Συμβούλιο Κυρώσεων και Πίεσης κατά της Βόρειας Κορέας» και επιπλέον κυρώσεις, και κάλεσαν σε συνεργασία για την επιβολή κυρώσεων και πιέσεων εναντίον μας σε διεθνείς συναντήσεις.

…

Το ζήτημα είναι τώρα ότι, πηγαίνοντας κόντρα στην πρόθεση του προέδρου Trump για βελτίωση των σχέσεων μεταξύ DPRK-US, που απ’ την μεριά μας εκδηλώνεται μέσω των κινήσεων καλής θέλησης για εφαρμογή της κοινής δήλωσης DPRK-US, κάποιοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι μέσα στην αμερικανική διοίκηση εκτοξεύουν αβάσιμες κατηγορίες εναντίον μας και κάνουν απελπισμένες προσπάθειες για την εντατικοποίηση των διεθνών κυρώσεων και πιέσεων.

…

Παραμένουμε αμετακίνητοι στη θέλησή μας να πραγματοποιήσουμε τις προθέσεις των ηγετών της DPRK και των US και να οικοδομήσουμε την εμπιστοσύνη και την καλή πίστη που προβλέπεται απ’ την κοινή τους δήλωση βήμα βήμα. Οι US θα πρέπει, ακόμα κι αυτήν την έσχατη στιγμή, να αναποκριθούν στις ειλικρινείς μας προσπάθειες με τον προσήκοντα τρόπο.

Τέλειο – δεν συμφωνείτε; «Καταγγέλουμε τη βία απ’ όπου κι να προέρχεται» ένα πράμα!!! Μια ευγενέστατη ανακοίνωση, που διαχωρίζει το ψόφιο κουνάβι απ’ το ψοφιοκουναβιστάν, τελειώνοντας με κάτι «ειλικρινά δικοί σας, ματς, μουτς, love for ever…».

Προφανώς είναι σκηνοθεσία· σκηνοθεσία, όμως, εναντίον τίνος; Εναντίον μιας (πρώην) υπερδύναμης που έχει χάσει την αξιοπιστία της, και τρεκλίζει, περίπου, σαν αλκοολικός με σύνδρομο στέρησης….

(φωτογραφία: οι υπ.εξ. βόρειας κορέας και ρωσίας τον περασμένο Απρίλη…)

Ω, τι ευχάριστη επίσκεψη!

Κυριακή 5 Αυγούστου. Είναι αλήθεια ότι νοτιοκορεάτες κομμάντο (σε άγνωστη ποσότητα) βρίσκονται παρκαρισμένοι στην Κρήτη; Ναι, είναι εντελώς αλήθεια, εδώ και κάτι μέρες – αλλά μην περιμένετε η εθνική γραμμή να το μαρτυρήσει. Πρόκειται για την «αντιπειρατική μονάδα Cheonghae», που έκανε περιπολίες στον κόλπο του Άντεν, και προφανώς «φιλοξενείται» στην αμερικανική βάση της Σούδας. Σέρνουν μαζί τους κι ένα καταδρομικό, το “ο Μεγάλος Munmu”. Όμως μην ανησυχείτε: δεν πρόκειται να επιτεθούν κάπου στα ανατολικά. Το πιθανότερο είναι να μην επιτεθούν καν και καν οπουδήποτε – τα ενδεχόμενα μέρη / στόχους πρώτη φορά τα βλέπουν, οπότε…

Αιτία είναι η απαγωγή ενός νοτιοκρεάτη (και τριών φιλιπιννέζων) στη λιβύη, από κάποιους (άγνωστης ταυτότητας;) ένοπλους. Μπορεί να φαίνεται παράξενο από πρώτη ματιά, αλλά στην εμφυλιοπολεμική λιβύη οι δουλειές συνεχίζονται κανονικά, και διάφορες νοτιοκορεατικές επιχειρήσεις «δραστηριοποιούνται» εκεί, ειδικά στις κατασκευές και στη διαχείριση αγωγών ύδρευσης.

Λέγεται πως ο νοτιοκορεάτης Moon βρέθηκε σε δύσκολη θέση μ’ αυτήν την απαγωγή, και αναγκάστηκε να… Έχουμε άλλη γνώμη. Όσο καλοεκπαιδευμένοι κι αν είναι οι νοτιοκορεάτες κομμάντο, έρημο δεν έχουν δει ποτέ στη ζωή τους· θα χαθούν! Είναι άχρηστοι για επιχείρηση απελευθέρωσης – και στη Σεούλ δεν είναι βλάκες να μην καταλαβαίνουν τι θα σήμαινε μια αποτυχημένη προσπάθεια απελευθέρωσης... Όπως είναι λογικό (κι όπως έγινε και σε μια άλλη περίπτωση με νοτιοκορεάτες ναυτικούς, που πιάστηκαν όμηροι από πειρατές στη δυτική Αφρική τον περασμένο Μάρτη), το ζήτημα θα διευθετηθεί με διαπραγματεύσεις. Ίσως και με την καταβολή κάποιων λύτρων.

Ο Moon δεν αναγκάστηκε λοιπόν, όσο κι αν πουλάει στο εσωτερικό το «ο ένδοξος στρατός μας θα απελευθερώσει τους 1 + 3 ομήρους». Επιλέγει να δηλώσει τη νοτιοκορεατική συμμετοχή, μικρή μεν αλλά ισχυρή συμβολικά, στην παγκόσμια ενίσχυση του μιλιταρισμού. Πρόκειται για θέαμα στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά έχει μια ορισμένη ιδεολογική ισχύ.

Όσο για το ελλαδιστάν; Για παρκινγκ, ανεφοδιασμούς, ξεκούραση, άντε και καμιά περιήγηση σε κοντινά αξιοθέατα, μια χαρά είναι η «παροχή υπηρεσιών» εκ μέρους του στον διεθνή μιλιταρισμό. Αλλά το θεωρούμε απίθανο να παρακαλέσουν οι φαιορόζ τους κορεάτες κομμάντο, μιας και έκαναν την τιμή να παρκάρουν στην ιερή ελληνική γη, και προκειμένου να μην φύγουν άπραγοι, να «λευτερώσουν τα δύο παλληκάρια μας που είναι αιχμάλωτα στο Edirne»!

Όχι, αυτό θα ήταν too much…

Ανατολική ασία

Κυριακή 24 Ιούνη. Παρότι δεν μπορούμε να φανταστούμε την τακτική που θα ακολουθήσει τους επόμενους μήνες η Πγιονγκγιάνγκ και η Σεούλ (μετά το photo show με το ψόφιο κουνάβι στη Σιγκαπούρη), πέρα απ’ την εντατικοποίηση των οικονομικών σχέσεων με τους συμμάχους της (και μιας ορισμένης αναδιάρθρωσης στο καπιταλιστικό μοντέλο της βόρειας κορέας), θεωρούμε αδύνατο η Πγιονγκγιάνγκ να εγκαταλείψει τις στρατιωτικές της δυνατότητες (άρα και τα πυρηνικά της)· ή η Σεούλ να απαιτήσει στα σοβαρά κάτι τέτοιο.

Συνεπώς, έχοντας κατά νου ότι υπάρχει ένα μπλοκ 4 κρατών (το «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ») στα οποία περιλαμβάνονται κράτη / καπιταλισμοί με υψηλή τεχνολογική ανάπτυξη, ας έχει ο καθένας κατά νου κι αυτό το ενδεχόμενο. Την πιθανότητα, δηλαδή, είτε το Πεκίνο είτε η Μόσχα να δώσουν και στις δύο κορέες «έτοιμες» τεχνολογικές λύσεις, σε όποια οπλικά συστήματα χρειαστεί. Συμπεριλαμβανόμενων (για την βόρεια κορέα) μελλοντικών ηλεκτρονικών προσομοιώσεων / δοκιμών είτε για πυραύλους είτε για πυρηνικά.

Κατά τα υπόλοιπα τόσο η (3η) διήμερη επίσκεψη του Kim στο Πεκίνο όσο και η τριήμερη επίσκεψη του Moon στη Μόσχα «στέφτηκαν με απόλυτη επιτυχία» – σύμφωνα με τις σχετικές δηλώσεις. Ο Moon μίλησε (προχτές) στο ρωσικό κοινοβούλιο (ο πρώτος νοτιοκορεάτης με τέτοια τιμή) όχι μόνο για το μέλλον των ρωσο-νοτιοκορεατικών σχέσεων αλλά για την προοπτική των σχέσεων Μόσχας – Σεούλ – Πγιονγκγιάγκ. Φαίνεται οι πιο επείγουσες (ή πιο «ώριμες») επανδύσεις αφορούν τα δίκτυα φυσικού αερίου, ηλεκτρισμού και τραίνων.

Όσο για τον Kim; Πήρε μια πρώτη ιδέα από μερικά κινεζικά «οικονομικά θαύματα»· και σχεδιάζει από κοινού με το Πεκίνο το πως θα τα υιοθετήσει.

Κορέες

Πέμπτη 21 Ιούνη. Παλιές ανακοινώσεις και εκτιμήσεις ξαναβγαίνουν στον αφρό: στην βορειοκορεατική Chongju, λίγα χιλιόμετρα βόρεια της Πγιονγκγιάνγκ, έχουν βρεθεί (κατ΄ εκτίμηση) τέραστια κοιτάσματα σπανίων γαιών. Κυρίως λανθάνιου, σέριου και πρασεοδύμιου· αλλά όχι μόνο. Υποτίθεται ότι η Ουάσιγκτον «κάνει το κουνέλι» στον Kim ελπίζοντας να βάλει χέρι σ’ αυτά κοιτάσματα.

Χμμμμ… Αυτά είναι παλιά νέα: του 2012. 2013, ’14, ’15, ’16, ’17…; Πώς σκόπευε να βάλει χέρι σ’ αυτά κοιτάσματα η Ουάσιγκτον τόσα χρόνια; Ισοπεδώνοντας την βόρεια κορέα;

Σε κάθε περίπτωση: αυτοί που θα κερδίσουν τα κοιτάσματα δεν είναι οι τελευταίοι και καταϊδρωμένοι! Η σιδηροδρομική και οδική σύνδεση της περιοχής τόσο με τη νότια κορέα όσο και με την ρωσία είναι ήδη υπό κατασκευή – κι αν τα συνεργεία προλάβουν, θα είναι έτοιμη πριν η post Singapore «αμερικανο-βορειοκορεατική φιλία» κατακάτσει.

Δεν είναι άσχετοι οι δρόμοι και τα τραίνα: τα ορυκτά (και οι σπάνιες γαίες ορυκτά είναι) σε καρότσες και βαγόνια φορτώνονται προς την επόμενη φάση της επεξεργασίας τους.

Αν υπάρχουν αμερικάνοι που λιγουρεύονται στις βορειοκορεατικές σπάνιες γαίες, καλύτερα να δοκιμάσουν την τύχη τους στο ευρωπαϊκό football. Πιο πιθανό είναι κάποια στιγμή στο μέλλον οι (ποδοσφαιρικοί) Los Angeles Lakers να παίξουν στα ίσια την Levante (15η στο περσινό πρωτάθλημα της primera division), παρά να φάνε τα πολύτιμα μέταλλα των βορειοκορεατών μέσα απ’ το πιάτο νοτιοκορεατών, κινέζων και ρώσων.