Tag: νόμοι σχέσεις

Το άρωμα του μιλιταρισμού

Παρασκευή 8 Γενάρη. Το να χαρακτηρίσουμε τους ψοφιοκουναβικούς σαν αυτό που είναι (λευκοί, κοκκινόσβερκοι, ακροδεξιοί / φασίστες) είναι εύκολο. Μπορούμε να το κάνουμε δέκα, εκατό, χίλιες φορές. Δεν είναι βέβαια ακριβές (μεγάλοι αριθμοί λατονοαμερικάνων μεταναστών αλλά και αφροαμερικάνων ψήφισαν ψόφιο κουνάβι στις πρόσφατες εκλογές….), αλλά προς στιγμήν μπορούμε να το αφήσουμε σαν χωριστό ζήτημα. Τα δύσκολα ερωτήματα βρίσκονται αλλού. Όπως, για παράδειγμα, σ’ αυτό: ποια είναι η σχέση της (βίαιης) μετάβασης στην 4η βιομηχανική επανάσταση, άρα και των αναδιαρθρώσεων σ’ όλη την διαστρωμάτωση των (δυτικών) καπιταλιστικών κοινωνιών, με την επιτάχυνση της μικροαστικής έντασης έως βίας, που είναι «φυσιολογικά» (από ιστορική άποψη) ακροδεξιά;

Η ευκολία με την οποία μια ορισμένη μάλλον χυδαία «αντιφασιστική προσέγγιση» προσωποποιεί την «ριζοσπαστικοποίηση» του μικροαστικού συντηρητισμού, είναι επικίνδυνη. Εκεί «φταίει το ψόφιο κουνάβι»… Αλλού «φταίει η Λεπέν»… Κ.ο.κ. Το ψόφιο κουνάβι (και κάθε παρόμοιο…) είναι σύμπτωμα της εσωτερικής κρίσης / αναδιάρθρωσης (των δυσκολιών της δεύτερης) στις δυτικές κοινωνίες· όχι αιτία της. Όπως εξίσου σύμπτωμα είναι ο νυσταλέος Jo, ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron, ο Borduk στο Λονδίνο, ο Orban και άλλοι…

Η καπιταλιστική συσσώρευση, με την πιο «ρευστή και ευέλικτη» μορφή (του χρήματος) είναι αποδεδειγμένα βασικός όρος για τέτοιου είδους ριζικές μεταβάσεις, τέτοιες γενικές Αλλαγές καπιταλιστικού Παραδείγματος. Επί δεκαετίες τα ίδια τα αφεντικά και οι μετρήσεις τους διαλαλούν ότι «οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι» – με πιο πρόσφατη επίδειξη την χρονιά του τσαχπίνη και μέσω της αξιοποίησής του. Τα ίδια τα αφεντικά επίσης επί χρόνια μιλούν για την «αναταραχή» που προξενεί αυτή η διαδικασία μετάβασης / συσσώρευσης / πόλωσης σ’ εκείνο που αποκαλούν «μεσαίες τάξεις», ένας ευφημισμός για τους μικροαστούς, ψάχνοντας για την κατάλληλη μορφή της “τάξης μέσα στο χάος”… (Τις εργατικές τάξεις τις θεωρούν δεδομένα ηττημένες / υποταγμένες, κυρίως στον μικροαστισμό τους). Πώς είναι επιτρεπτό, μετά απ’ αυτά, να προσωποποιούνται τέτοιες εξελίξεις, που έχουν προβλεφτεί (για να μην πούμε ότι μεθοδεύονται), ε;

Και πως είναι δυνατόν να αποσυσχετίζεται η «οχλοκρατία» απ’ την θεσμική αναδιάρθρωση που βρίσκεται σε εξέλιξη σχεδόν στο σύνολο των δυτικών ολιγαρχικών καθεστώτων; Αν το πρώτο είναι σύμπτωμα γιατί το δεύτερο δεν είναι η κυοφορούμενη «θεραπεία»;

Όταν «κουβεντιαζόταν» στο αμέρικα, εδώ και εβδομάδες, το τι θα συμβεί στις 6 Γενάρη (αν δεν το ξέρετε: κουβεντιαζόταν!) η γνώμη ορισμένων ήταν ότι: το ψόφιο κουνάβι θα σπρώξει τους οπαδούς του σε «έκνομες ενέργειες» ώστε στη συνέχεια να κηρύξει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», να καλέσει τον στρατό να επιβάλει την τάξη, και να ακυρώσει την εκλογή του νυσταλέου Jo!… Άλλοι πάλι έλεγαν ότι αν σκοπεύει κάτι τέτοιο θα αποτύχει, επειδή ο στρατός δεν θα υπακούσει. Δέκα πρώην αμερικάνοι υπ.αμ. πρόλαβαν να στείλουν «ανοικτή επιστολή» στο ψόφιο κουνάβι, «να μην τολμήσει»…

Το ζήτημα δεν είναι, απλά, ότι το «σχέδιο» του ψόφιου κουναβιού (αν όντως υπήρχε τέτοιο…) δεν προχώρησε. Αλλά το ότι η κήρυξη «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» έχει γίνει πια «φυσιολογική», ένα εύλογο ενδεχόμενο, κάτι απαραίτητο και αποδεκτό, απ’ την στιγμή που νομιμοποιήθηκε (και μάλιστα επ’ αόριστο) με πρόσχημα τον τσαχπίνη!

Υπάρχουν, λοιπόν, δύο τρόποι, δύο διαδρομές εννόησης των πραγμάτων. Στην πρώτη ρίχνει κανείς τις κατάρες του στο φασισταριό (σωστό), ρίχνει τις κατάρες του το ψόφιο κουνάβι (κοινότοπο), και ύστερα μπορεί να απολαύσει την (ρηχή) πολιτική του ορθότητα χαζεύοντας. Στην δεύτερη διαπιστώνει ότι η διαδικασία της καπιταλιστικής κρίσης / αναδιάρθρωσης παράγει (ή οξύνει) τις εσωτερικές κοινωνικές εντάσεις χωρίς να υπάρχει οργανωμένη εργατική τάξη με τους δικούς της προσανατολισμούς και σχέδιο· ό,τι, κατά συνέπεια, η κήρυξη «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» είναι στο οπλοστάσιο των αφεντικών, όχι απέναντι στην εργατική / κομμουνιστική απειλή / προοπτική (όπως στις δεκαετίες του 1920 και του 1930 – τραγικό λάθος τέτοιες συγκρίσεις!) αλλά σαν μέθοδος γενικής πειθάρχησης του «κοινωνικού σώματος» κατά την διάρκεια των αλλαγών στο μοντέλο διακυβέρνησης / κράτος· συνεπώς το τι θα χρησιμοποιηθεί σαν «δικαιολόγηση» υπέρ αυτής της κήρυξης, το αν δηλαδή θα είναι οι φασίστες ψοφιοκουναβικοί ή άλλοι, οι τζιχαντιστές, το black life matters, ένας ιός, ο καιρός, οι ηλιακές εκρήξεις ή η παχυσαρκία είναι δευτερεύον ζήτημα· έτσι ώστε να συμπεράνει ότι από εργατική σκοπιά ο πόλεμος (θα έπρεπε να) είναι σύνθετος και πολυμέτωπος! Κομμουνιστικός (αν μας επιτρέπετε η λέξη) αλλά σε ένα σαφώς ανώτερο επίπεδο πολιτικής συνθετότητας και οργανωτικής ακρίβειας…

Περίεργα τα λέμε, ε;

3 – Ο παλιός είναι αλλιώς!

Παρασκευή 8 Γενάρη. Ο Μαρξ δεν θα μπορούσε σε καμμία περίπτωση να φανταστεί πόσο κοινότοπο θα γινόταν το επίθετο «έξυπνος» σαν χαρακτηρισμός μηχανών: έξυπνα τηλέφωνα, έξυπνες (ψηφιακές) «οικιακές βοηθοί», έξυπνα αυτοκίνητα, ακόμα ακόμα και έξυπνα «εμβόλια» – ένας κόσμος μαγικός! Ένας κόσμος στον οποίο «επιτέλους!» (από καπιταλιστική άποψη) μεγάλα τμήματα της (ανθρώπινης) διανοητικής εργασίας μηχανοποιούνται με εντυπωσιακό τρόπο· έτσι ώστε να μπορεί να αλλάξει δυναμικά και ριζικά, για άλλη μια φορά, ο τεχνικός καταμερισμός (εκμετάλλευσης) της εργασίας… Όχι, απλά, η πόλωση / διαστρωμάτωση ανάμεσα σε «χειρωνακτική» και σε «διανοητική» εργασία, αλλά η πόλωση / διαστρωμάτωση στο εσωτερικό αυτής της τελευταίας, σε διάφορα επίπεδα «διανοητικής» μεν αλλά «ανειδίκευτης» (άρα φτηνής) εργασίας ρουτινιάρικων χειρισμών … των «έξυπνων» μηχανών….

Όχι, ο Μαρξ δεν είχε τόση φαντασία. Είχε όμως ικανοποιητική κριτική διαύγεια. Κι έτσι το 1848 έγραψε και υπέγραψε (μαζί με τον Έγκελς) κι αυτήν την φράση: … Με ποιόν τρόπο ξεπερνά η μπουρζουαζία τις κρίσεις; Απ’ τη μια μεριά καταστρέφοντας αναγκαστικά ένα σωρό παραγωγικές δυνάμεις και απ’ την άλλη με το να κατακτά νέες αγορές και να εκμεταλλεύεται πιο εντατικά, πιο πλατιά όλες τις παλιές αγορές…

Ο Κάρολος δεν είχε δει ούτε μισό αισθητήρα στη ζωή του· και αγνοούσε ότι το γενετικό υλικό των κυττάρων μπορεί να «τροποποιηθεί» κατά βούληση… Δεν προέβλεψε καν ότι η μπουρζουαζία θα εξαφανιστεί / αντικατασταθεί από ένα καινούργιο είδος αφεντικών. Εκατονεβδομήντα χρόνια μετά, εκείνοι που ζουν μέσα σε αισθητήρες (αισθητήρες παντού προσεχώς!) είδαν την σχετικά αναίμακτη (κατ’ αρχήν) καταστροφή ενός σωρού παραγωγικών δυνάμεων δίπλα τους και αναφώνησαν «αααα! το κράτος είναι αντικαπιταλιστικό!»… (πράγμα που δεν είχαν σκεφτεί όταν έπεφταν πρωτοκοσμικές βόμβες στο αφγανιστάν και στο ιράκ…). Έζησαν (και ζουν) την καταστροφή της δικής τους παραγωγικής δυνάμης αναφωνόντας «ζήτω η κατ’ οίκον φυλάκιση!»…. Ζουν την μετατροπή των κυττάρων τους σε κρίκους της high tech (φαρμακευτικής προς το παρόν…) βιομηχανίας και αναφωνούν «όλοι γερά να εμβολιαστούμε – μην λείψει κανείς – είναι επαναστατικό καθήκον»! Δεν τους περνάει ούτε σαν ελάχιστη υποψία απ’ το μυαλό πως τα κύτταρα τους είναι μια νέα αγορά που κατακτιέται…

God bless them!!!

(συνεχίζεται)

1 – Πίστευε και μη ερεύνα;

Πέμπτη 7 Γενάρη. Ήταν στη μόδα την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα· μετά όμως πέρασε σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα, πίσω απ’ τις ερμηνείες (πιο σωστά: τις δημοφιλείς παρερμηνείες) της πιο πρόσφατης φάσης της κρίσης / αναδιάρθρωσης. Cognitive capitalism· «γνωσιακός καπιταλισμός». Για τους κυνηγούς του «επαναστατικού hype» (πόσοι, άραγε, αντιστάθηκαν στον πειρασμό;) αυτές οι καινούργιες λεξούλες (μαζί με άλλη μια: «πρεκαριάτο») ήταν ανακουφιστική απελευθέρωση. Νέες λέξεις άρα νέες καταστάσεις – έτσι δεν είναι; Νέες καταστάσεις άρα μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει – το «παλιό» είναι πολύ παλιό, οπότε άχρηστο….

Μπορεί αυτές οι μικροαστικές αυταρέσκειες να κατέληξαν εκεί ήταν αναπόφευκτο να καταλήξουν, στην προσπάθεια νομής δηλαδή κάποιου μεριδίου απ’ τον «γνωσιακό καπιταλισμό» μέσω μεταπτυχιακών, διδακτορικών, σεμιναρίων κλπ (αλλά και υποτίμηση-σε-σύγκριση-με-τις-υποσχέσεις-και-τις-ελπίδες…) αλλά εν τω μεταξύ το ζήτημα συσκοτίστηκε τόσο όσο να παραπεταχτεί.

– «Γνωσιακός καπιταλισμός»; Τι είναι αυτό;

– Είναι «ο καπιταλισμός που στηρίζεται στη γνώση!»

– Αααα… Γιατί; Υπήρξε ποτέ καπιταλισμός που δεν στηριζόταν στη γνώση; Πριν ήταν «unawareness capitalism»; Καπιταλισμός της άγνοιας;

Μούγκα…

Αν ο καπιταλισμός και η οργάνωσή του στηριζόταν πάντα στη γνώση (στην υπεξαιρεσή της…) τότε το hype του cognitive capitalism θα αποδεικνυόταν απλά μια φούσκα… Και τότε το «παλιό» ίσως να μην ήταν (είναι) καθόλου παλιό και καθόλου άχρηστο· αν και όχι αξιοποιήσιμο αυτούσιο.

Θα έπρεπε, καλύτερα, η προσοχή να στραφεί κατ’ αρχήν στον τεχνικό καταμερισμό της εργασίας (άρα στον τεχνικό καταμερισμό της απόσπασης της υπεραξίας). Για να ανακαλύψει, όχι δίχως κάποια έκπληξη, ότι ήδη απ’ την 1η βιομηχανική επανάσταση, κι ακόμα πιο καθαρά και κατηγορηματικά απ’ την 2η, (στις αρχές του 20ου αιώνα…) ο καπιταλισμός ήταν ικανοποιητικά cognitive! Στο κάτω κάτω εκείνος ο Taylor έμεινε στην ιστορία δίκαια επειδή πέτυχε αυτό: την μετατόπιση του «γνωσιακού κέντρου βάρους» της δουλειάς στα μηχανουργεία απ’ τους ειδικευμένους εργάτες / τεχνίτες στους μηχανολόγους μάνατζερ. Με κρίσιμο και αποφασιστικό μέσο την καινοτόμα μηχανοποίηση των επιμέρους ειδικοτήτων, που έγιναν “tasks” χειρισμού (των νέων – τότε – μηχανών). Του καινούργιου σύνθετου τόρνου, των καινούργιων μηχανών κοπής μετάλλου…

Πιθανότατα κάπου εκεί, ανάμεσα στην 1η και στην 2η βιομηχανική επανάσταση (δηλαδή: «πολύ παλιά»!) απέκτησε λειτουργική υπόσταση για την οργάνωση της καπιταλιστικής παραγωγής η διάκριση ανάμεσα σε χειρωνακτική και διανοητική εργασία. Δεν έχει υπάρξει φυσικά κανένα είδος δουλειάς που να μπορεί να γίνει χωρίς σκέψη και γνώση· κανένα είδος δουλειάς που να μπορεί (ή να μπορούσε ποτέ) να πραγματοποιηθεί από ένα ακέφαλο σώμα! Η διάκριση όμως, και η διαστρωμάτωση (η χειρωνακτικη δουλειά είναι κατώτερη, άρα πρέπει να πληρώνεται λιγότερο· η διανοητική είναι ανώτερη, οπότε αξίζει μεγαλύτερο μισθό ή άλλης μορφής αμοιβή) ήταν χρήσιμη σα νόρμα: αν πρέπει να υποτιμηθεί ένα ή πολλά είδη εργασίας ο προτιμότερος τρόπος είναι ο υπαινιγμός ότι θα μπορούσε να την κάνει και ένα ζώο – ένα ον, εν πάσει περιπτώσει, που είναι αρκετά «χαζό» ώστε να μην μπορεί να σκεφτεί και να κάνει πιο σύνθετα πράγματα. Ή θα μπορούσε να την κάνει μια μηχανή – η οποία, ενδεχομένως, είναι ικανότερη (και γι’ αυτό πολυτιμότερη) από ένα σχεδόν ζώο, ένα ανθρωπόμορφο ζώο, ακόμα κι αν αυτό είναι ο χειριστής της…

Αν η προσοχή είχε στραφεί, λοιπόν, στον τεχνικό καταμερισμό της εργασίας, τότε θα είχε γίνει έγκαιρα κατανοητό οτι ο cognitive capitalism ήταν ταυτόχρονα «παλιός» και «καινούργιος». Ήταν παλιός ως προς την βασική ιδέα και τον πυρήνα των χειρισμών (και των υποτιμήσεων) που θα απελευθέρωνε για λογαριασμό των αφεντικών και της εκμετάλλευσης / πειθάρχησης. Ήταν ταυτόχρονα καινούργιος σε σχέση με το είδος των μηχανών που είχαν ηδη αρχίσει να παίρνουν θέση όχι μόνο στην οργάνωση της εργασίας αλλά, απρόοπτα (για τους γερασμένους διανοητικά και θεωρητικά «αντικαπιταλιστές») στο σύνολο της ζωής.

Το «παλιό» επρόκειτο να είναι «καινούργιο», διαρκώς «νέο» – και έτσι ακριβώς συνέβη και συμβαίνει: το σχίσμα, η πόλωση, ανάμεσα σε «γνώστες» (ειδικούς…) και «αγνοούντες» στην 3η δεκαετία του 21ου αιώνα έχει απόλυτη συνέχεια και συγγένεια με εκείνο στην 3η δεκαετία του 20ου αιώνα… Την ίδια συνέχεια και συγγένεια έχει η η οργάνωση της εκμετάλλευσης και της εξουσίας… Κι ωστόσο όλα μοιάζουν από πρώτη ματιά απελπιστικά καινούργια, χωρίς ιστορικό προηγούμενο! Πράγματι, υπάρχει κάτι αληθινά καινούργιο (αν και ιστορικά προσδιορισμένο): η έκταση και η ένταση αυτής της (μηχανικής) πόλωσης ανάμεσα σε «γνώστες» και «αγνοούντες» μέσα σ’ όλο το πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων και της καθημερινής ζωής· όχι μόνο σ’ ότι λέγεται «δουλειές»….

2 – Οι «υπάνθρωποι Άλλοι» (δηλαδή εμείς κι εσείς)

Πέμπτη 7 Γενάρη. Αν η προσοχή είχε στραφεί όχι στον ψευτοαστραφτερό κόσμο μιας χούφτας νέων λέξεων αλλά σ’ όσα προσπάθησαν (και σε ικανό βαθμό κατάφεραν) να κρύψουν, τότε θα είχε προσεχτεί κι αυτό: όσο αυξάνει η μηχανοποίηση στον καπιταλισμό τόσο αυξάνει αυτό που ο «παλιός» κυρ Κάρολος ονόμασε «οργανική σύνθεση κεφαλαίου», η αναλογία δηλαδή του κόστους των μηχανών και του κόστους της ζωντανής εργασίας μέσα σε κάθε κύκλο καπιταλιστικής παραγωγής. Κι όσο αυξάνει αυτή η «οργανική σύνθεση» (δηλαδή το μερίδιο των μηχανών, του «παγίου κεφαλαίου») τόσο γίνεται πιο έντονο ζήτημα η απόσπαση της υπεραξίας… η οποία (παρότι δεν αρέσει να λέγεται κάτι τέτοιο) γίνεται ΜΟΝΟ απ’ την ζωντανή εργασία… Κι όσο περισσότερο συμβαίνει αυτό το τελευταίο, τόσο συστηματικότερα απλώνονται οι μορφές υποτίμησης της εργασίας· αλλά και εκείνες οι άλλες, οι μορφές απόσπασης απόλυτης υπεραξίας: τα ατελείωτα ωράρια (ας πούμε).

Κι αν είχαν γίνει, λοιπόν, όλα αυτά αντί για τις μικροαστικές φυγές προς τις Εγωϊκές φαντασιώσεις, τότε θα είχε διατυπωθεί (και θα είχε απαντηθεί) το στρατηγικής σημασίας ερώτημα πώς και γιατί επανεμφανίστηκε η δουλεία, η «γυμνή ζωή» πριν την εντοπίσει ο Agaben, μέσα στον αναπτυγμένο καπιταλιστικά δυτικό κόσμο; Θα είχε διατυπωθεί (και θα είχε απαντηθεί) έγκαιρα κι αυτό το στρατηγικής σημασίας ερώτημα: τι ρόλο παίζει η μαζική, βίαιη και συστηματική υποτίμηση των μεταναστών εργατών / εργατριών για την «τεχνολογική αναβάθμιση» του καπιταλισμού στις αρχές του 21ου αιώνα; Και τότε – αλλά μόνον τότε! – θα είχε γίνει σαφής ο οργανικός ρόλος του πρωτοκοσμικού κοινωνικού νεο-νεο-φασισμού για την ομαλή εξέλιξη της 3ης και τώρα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης!…

«Αν…» Αν είχαν γίνει αυτά έγκαιρα, τότε οι ηλίθιοι και οι antisocial media κομπογιανίτες του 2020 θα ήταν λιγότεροι· κι όσοι είχαν απομείνει θα μιλούσαν για το στοίχημα ή για τα κουτσομπολιά των “επωνύμων” όπως τους ταριάζει, αντί να διαδίδουν όσα δηλητηριώδη έχουν καταφέρει να διαδώσουν τους τελευταίους μήνες.

A big “if’…

(συνεχίζεται)

Σημαδεύοντας σώμα – σώμα

Τετάρτη 6 Γενάρη. Η πόλεμος για την επιβολή / νομιμοποίηση της γενετικής μηχανικής / γενετικών τροποποιήσεων των ανθρώπινων κυττάρων, με το πρόσχημα της «προστασίας», εντείνεται στο μεγαλύτερο μέρος του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου και των όποιων «εταίρων» του στον πλανήτη. Η περίοδος είναι ιστορικά μοναδική – και απελπιστική αν δεν οπλιστούμε με θηριώδη ψυχραιμία και διαύγεια σκέψης. Η τακτική των αφεντικών και των λακέδων τους είναι ωστόσο σαφής, ένα είδος αναβάθμισης της τακτικής του θανατο-carpet bombing της περιόδου πριν την «επείγουσα έγκριση» των πλατφορμών. Τώρα αυτός ο blitzwar, ο «γρήγορος πόλεμος» που την περασμένη άνοιξη είχε θάνατο – θάνατο – θάνατο, συνεχίζεται με διαδοχικά κύματα κατακτήσεων, επιβολής των θέσεων του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, ένας πόλεμος γρήγορων ελιγμών για να εγκλωβίζονται οι όποιες κοινωνικές αντιδράσεις / αντιρρήσεις πριν καν προλάβουν να σχηματιστούν / εκδηλωθούν… Θα λέγαμε: οι οδηγίες αυτής της επίθεσης είναι βγαλμένες από στρατιωτικά εγχειρίδια! Κάθε βδομάδα (μπορεί και πιο σύντομα) εμφανίζεται στο Θέαμα ένα καινούργιο «ζητηματάκι» σχετικά με τους πλατφοριασμούς, πριν προλάβει να γίνει κατανοητό ποιο ήταν και τι συνέπειες είχε το προηγούμενο.

Παράλληλα, φυσικά, εμφανίζονται οι «τριβές πεδίου» που θα περίμενε κανείς σε μια γρήγορη αλλά και βιαστική προέλαση στρατιωτικού είδους. Είναι «τριβές» κωμικές, είναι «τριβές» κωμικοτραγικές… αλλά σε καμμία περίπτωση δεν αναστέλλουν αυτόν τον blitzwar. Ίσα ίσα που προλαβαίνει (όποιος προλάβει) να επιβεβαιώσει άλλη μια φορά τον χαρακτήρα του!

Σε τέτοιες συνθήκες το καθήκον της αντιπληροφόρησης και της εργατικής κριτικής γίνεται ακόμα πιο επείγον· αλλά, επίσης, και ακόμα πιο δύσκολο. Εξακολουθεί ωστόσο να είναι σταθερά και κρίσιμα απαραίτητο – αλλά μόνο σαν αφετηρία, σαν βάση.

(Μην πείτε ότι η ασταμάτητη μηχανή έχει γίνει πολύ «εξειδικευμένη», όχι, μην το πείτε!! Αν υπήρχε μεγαλύτερη κοινωνική γνώση για όλα αυτά, και μια ετοιμότητα κριτικής, η ασταμάτητη μηχανή θα ασχολούνταν με άλλα!!! Κυρίως όμως: όποιος παραιτηθεί τώρα απ’ την έστω τραχειά, δύσκολη προσπάθεια κατανόησης του τι συμβαίνει πραγματικά, ας το ξέρει: θα είναι διανοητικά παράλυτος μέχρι το τέλος του αιώνα!)

(φωτογραφία: Δεν έχουμε περιγράψει το είδος γενετικής μηχανικής που εφαρμόζει η astrazeneca, με “πλατφόρμα” έναν αδενοϊό πιθήκων, που “κτυπάει” στο ανθρώπινο DNA – έτσι δεν είναι; Οπότε μπορείτε να την χαρείτε εικονογραφημένη…)

 

Ωδή εις την ελευθερίαν!

Τετάρτη 6 Γενάρη. Πρωϊνή εκπομπή σε αθηναϊκό ρ/σ εθνικού φιλοκυβερνητικού μηντιακού ομίλου, Δευτέρα 4/1, πριν δυο μέρες, περίπου 10.30 το πρωί. (Προσπαθήσαμε να κρατήσουμε την προφορικότητα, επειδή κάτι δείχνει κι αυτή – λέμε…)

Αρχιδημαγωγός: Η επιχείρηση έχει ένα επόμενο στάδιο… δηλαδή την παρακολούθηση εκείνων που εμβολιάστηκαν για ένα κάποιο χρονικό διάστημα εεε για το ενδεχόμενο να έχουν παρενέργειες, για το αν έχουν… για το πως λειτουργούν τα αντισώματα και όλα αυτά. Είναι κι αυτό μέσα στην επιχείρησή σας; Έχετε σχέδιο γι’ αυτό θέλω να πω;

Άκης Σκέρτσος (υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, “συντονιστής κυβερνητικού έργου”): Ναι, είναι η λεγόμενη διαδικασία της φαρμακοεπαγρύπνησης. Εεε για να εξηγήσουμε στους ακροατές σας πως λειτουργεί το σχέδιο εεε κάθε εεε δικαιούχος του εμβολίου που προσέρχεται να εμβολιαστεί ταυτοποιείται ηλεκτρονικά, εεε καταγράφεται μέσω ενός εεε ipad ηηη η καρτέλα του, το εμβόλιο που έχει κάνει, ηηη η υγιειονομική του κατάσταση με βάση τη διάγνωση που κάνει ο γιατρός στο σημείο, και από ‘κει και πέρα παρακολουθείται στην περίπτωση που εμφανιστούνε παρενέργειες, που μέχρι στιγμής δεν έχει προκύψει κάποιο τέτοιο ζήτημα.

Αρχιδημαγωγός: Μάλιστα. Εεαα το τελευταίο ζήτημα σε σχέση μ’ όλα αυτά είναι το το το περίφημο εεεε υγιειονομικό διαβατήριο, δηλαδή το κατά πόσο ένα ηλεκτρονικό στίγμα ή κάτι άλλο θα επιτρέπει στον εμβολιασμένο, σ’ εκείνον δηλαδή που έκανε και την διαδικασία του εμβολίου, να έχει ελευθερίες που δεν έχουν οι υπόλοιποι, να ταξιδεύει για παράδειγμα. Είναι μέσα στις σκέψεις, τόχετε συζητήσει, υπάρχει απόφαση γι’ αυτό;

Άκης Σκέρτσος: Κάθε εμβολιασμένος θα παραλαμβάνει το πιστοποιητικό εμβολιασμού του το οποίο θα είναι ψηφιακό…

Αρχιδημαγωγός: Σύμφωνοι.

Άκης Σκέρτσος: Εεε αυτό το οποίο συμβαίνει δεν είναι περισσότεροι βαθμοί ελευθερίας γι’ αυτούς που θάχουν το πιστοποιητικό του εμβολιασμού, αλλά διατήρηση των μέτρων, των περιοριστικών, σ’ όσους ΔΕΝ έχουν πιστοποιητικό εμβολιασμού…

Αρχιδημαγωγός: Μμμ…

Άκης Σκέρτσος: … Οπότε εκεί κρίνει και ο καθένας με βάση και το… την αρχή της προαιρετικότητας που έχουμε εεε εξαρχής πει ότι χαρακτηρίζει την διαδικασία του εμβολιασμού, πώς θα κινηθεί.

Αρχιδημαγωγός: Ναι. Εεεοοο οόχι, γιατί εδώ ανοίγει μια συζήτηση για το κατά πόσον ας πούμε οι αεροπορικές εταιρείες θα επιτρέπουν σ’ όσους έχουν αυτό το πιστοποιητικό εμβολιασμού να ταξιδεύουν ελεύθερα εεε να μπαίνουν στα αεροπλάνα για παράδειγμα ή να μετακινούνται ελεύθερα από νομό σε νομό εε αα γι’ αυτό το βαθμό ελευθερίας εννοώ…

Άκης Σκέρτσος: Θέμα εμπορικής πολιτικής της κάθε εταιρείας. Δεν υπάρχει πάντως κάποια τέτοια κρατική πολιτική αυτή τη στιγμή, ούτε σε εθνικό ούτε σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Αρχιδημαγωγός: Μάλιστα…

Θέλουν να φωνάξουν την χαρά τους για ένα απ’ τα μεγάλα κόλπα του 21ου αιώνα αλλά σεμνύνονται… Και το κόλπο είναι διπλό, δηλητηριώδες και ενάντια στο ανθρώπινο είδος – αλλά, «πάνω απ’ όλα η υγεία»!!

Σκέλος πρώτο: «η λεγόμενη φαρμακοεπαγρύπνηση»…

Σκέλος δεύτερο: το «περίφημο υγιειονομικό διαβατήριο», η «εμπορική πολιτική και η ελευθερία ‘αυτή τη στιγμή’»…

Ένα ένα, αναλυτικά. (Ευχαριστούμε τα διεισδυτικά κόκκινα μαντήλια και τις βασικές υποδείξεις τους!)

«Φάση 3» των δοκιμών και φαρμακομαφίες

Τετάρτη 6 Γενάρη. Η «προσωρινή έγκριση επείγουσας ανάγκης» στη χρήση των πλατφορμών είναι το ψευδώνυνο της συνέχισης και της διεύρυνσης της «φάσης 3» των δοκιμών. Αυτό το παραδέχονται μέσα απ’ τα δόντια οι ίδιες οι φαρμακο-μαφίες· που και που «ξεφεύγει» και από διάφορους ειδικούς. Το πλεονέκτημα είναι οικονομικό (τα πειραματόζωα δεν πληρώνονται καν, αντίθετα οι φαρμακομαφίες πληρώνονται απ’ τους δημόσιους προϋπολογισμούς!), πολιτικό (η «ακτίνα δράσης» του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος επεκτείνεται, εξασφαλίζοντας «ζωτικό χώρο» για το ξεδίπλωμα και άλλων πλευρών της επίθεσης, όπως το ψηφιακό φακέλωμα υγείας), ιδεολογικό (οι υποτελείς νομίζουν ότι τα αφεντικά ενδιαφέρονται για την καλή τους υγεία και καλό θα είναι να παρακαλάνε για ακόμα μεγαλύτερο τέτοιου είδους ενδιαφέρον· η εμφάνιση «σπανιότητας» στην κυκλοφορία των πλατφορμών πρέπει να παίξει τον ψυχολογικό ρόλο της «τεχνητής έλλειψης»…. ).

Κανονικά, αν αυτή η επέκταση της «φάσης 3» αναγνωριζόταν σαν τέτοια, πέρα απ’ τα υπόλοιπα θα έπρεπε να γίνεται (με βάση τα σχετικά πρωτόκολλα…) στη βάση σύγκρισης με placebo χορηγήσεις. Στο ξεκίνημα της «φάσης 3» έτσι έγινε: οι «εθελοντές» χωρίστηκαν μισοί μισοί, οι μεν πλατφορμιάστηκαν ενώ οι δε πήραν κάτι ουδέτερο, χωρίς να ξέρουν οι ίδιοι σε ποια κατηγορία ανήκουν. (Μόνο οι «ειδικοί» ξέρουν). Αυτή η μέθοδος, δηλαδή η ύπαρξη ενός placebo group ίδιου μεγέθους και ανάλογης σύνθεσης με την ομάδα όσων παίρνουν το κανονικό φάρμακο, θεωρείται αναγκαία και ικανή συνθήκη για την επιστημοσύνη τέτοιου είδους ερευνών, αφού μόνο έτσι μπορεί να γίνει ο έλεγχος όχι μόνο της αποτελεσματικότητας ενός φαρμάκου, αλλά και της ασφάλειάς του, των παρανέργειών του, κλπ.

Υπάρχουν τώρα placebo groups ανάλογα σε μέγεθος και σύνθεση όσων πλατφορμιάζονται εφόσον η συνέχιση και η επέκταση της φάσης 3 γίνεται κρυφά; Όχι!… Υπάρχουν μόνο εκείνοι κι εκείνες που συμμετείχαν στα placebo groups στο ξεκίνημα της «φάσης 3», πριν λίγους μήνες. Μερικές χιλιάδες για κάθε μία απ’ τις πλατφόρμες των pfizer/biontech, moderna, astrazeneca (και όποιας άλλης). Μπορεί να είναι σαφώς λιγότεροι και να γίνονται όλο και πιο λίγοι αναλογικά με όσους πλατφορμιάζονται, αλλά αποτελούν ένα ζωντανό μέτρο σύγκρισης ακόμα και για τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες των πλατφορμών! Το μυαλό σας (και το μυαλό μας) δεν θα έφτανε στο σημείο να σκεφτεί πως η ύπαρξη αυτών των χιλιάδων placebo πειραματόζωων μπορεί πια να συνιστά κίνδυνο για τις φαρμακομαφίες… Τα αφεντικά τους όμως το ξέρουν: παραμένουν το συγκριτικό μέτρο με βάση το οποίο οι όποιες σοβαρές επιπτώσεις των πλατφορμών μπορούν να «μετρηθούν» ακόμα και μελλοντικά. Καθώς οι πλατφοριασμοί γίνονται υποχρεωτικά «κατά κύματα», κι έτσι αρκετοί θα πλατφορμιαστούν για πρώτη φορά την ερχόμενη άνοιξη, κάποιοι εξειδικευμένοι δικηγόροι (σε κράτη που υπάρχουν τέτοιοι…) θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν την ευθύνη των πλατφορμών για ζόρικες παρενέργειες ακριβώς σε σύγκριση μ’ αυτά τα «παλιά» μεν αλλά υπαρκτά placebo groups.

Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν, μ’ αυτές τις χιλιάδες των ανθρώπων σε διάφορα σημεία του πλανήτη, ώστε οι φαρμακο-μαφίες να ησυχάσουν μ’ αυτόν τον μπελά; Πρέπει να εξαφανιστούν!! Να τους σκοτώσουν; Όχι βέβαια – δεν είναι δυνατόν. Μπορούν όμως να πάψουν να είναι placebo groups!!! Πως; Μα με το να πλατφορμιαστούν κι αυτοί!!!

Ιδού λοιπόν:

Προσέξτε αυτή τη σύντομη «πρόσκληση», επειδή α) προέρχεται απ’ τις φαρμακο-μαφίες pfizer/biontech, β) αναγνωρίζει ότι οι πλατφόρμες είναι πάντα σε πειραματική / ερευνητική (investigational) χρήση, και γ) προσκαλεί όσους ανήκουν στα placebo groups να πλατφορμιαστούν…

Η τελευταία παράγραφος (η τονισμένη) λέει:

Όλοι όσοι ηλικίας από 16 χρονών και πάνω πήραν εθελοντικά και με θάρρος μέρος (στην προσπάθεια) να φτιαχτεί η διαφορά στη διάρκεια της πανδημίας έχουν την δυνατότητα να πάρουν το πειραματικό / ερευνητικό (investigational) εμβόλιο ενόσω θα συνεχίσουν να συμμετέχουν στην κλινική δοκιμή.

Διπλή αναγνώριση του ότι τώρα (και μέχρι τα επόμενα 2 χρόνια…) εξελίσσεται κρυφά και βρώμικα η «φάση 3»: το «εμβόλιο» είναι investigational και η κλινική δοκιμή συνεχίζεται!!!

Αυτό ακριβώς είναι το νόημα της ψευδώνυμης «φαρμακοεπαγρύπνησης» που ανέμελα (δηλαδή: με περισσευάμενη ψευτιά…) ανέφερε προχτές ο κυβερνητικός αξιωματούχος Σκέρτσος!! Ποιός κατασκευάζει αυτές τις πρακτικά ακατανόητες αλλά βαρύγδουπες λέξεις δεν το ξέρουμε· έχουν όμως άρωμα επιστημοσύνης, με το οποίο πασαλείβονται διάφοροι…. Πρόκειται για την επιτήρηση όσων πλατφορμιαστούν (επί τουλάχιστον 2 χρόνια μετά) στα πλαίσια, ακριβώς, της (συνεχιζόμενης) clinical trial! Χωρίς, όμως, να καταλάβουν ότι είναι πειραματόζωα δωρεάν!

Ας το ξαναπούμε, όσο πιο σχηματικά γίνεται, για να γίνει κατανοητό. Στην αρχή της «φάσης 3» οι φαρμακο-μαφίες pfizer/biontech έπεισαν 20.000 + 20.000 να γίνουν πειραματόζωα (επί πληρωμή) για δοκιμή «αποτελεσματικότητας και ασφάλειας» της mRNA πλατφόρμας τους. Η δοκιμή κράτησε ελάχιστα, έκαναν αίτηση, πήραν «έγκριση επείγουσας ανάγκης» κι άρχισαν να πουλάνε, να πλουτίζουν, και να πλαρφορμιάζουν.

Οι 20.000 του placebo group είναι όμως εκεί. Κάθε 20.000 πλατφορμιασμένοι, τον Γενάρη, τον Φλεβάρη, τον Μάρτη, τον Απρίλη, τον Μάη, στο ελλαδιστάν, στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας, στο Joνυσταλεάν, οπουδήποτε, μπορούν να συγκριθούν με τους 20.000 του placebo group. Ακόμα χειρότερο: καθώς οι μήνες θα περνάνε, οι πρώτες, οι δεύτερες, οι τρίτες και όλες οι επόμενες 20.000 πλατφοριασμένων (επ’ αόριστον, όσο συνεχίζεται η «φάση 3» – κάποιοι δικηγόροι θα το ανακαλύψουν…) θα μπορούν να συγκριθούν με τις (αρχικές) 20.000 του placebo group, για τις μεσοπρόθεσμες παρενέργειες! Τι πρέπει να κάνουν οι φαρμακο-μαφίες; Να εξαφανίσουν το μέτρο σύγκρισης! Αυτούς τους 20.000… Πείθοντάς τους ότι μπορούν (αν θέλουν…) να εμβολιαστούν… (επί πληρωμή; Ίσως…)

Που βασίζονται ότι αυτό θα πετύχει; Στο ότι αυτές οι 20.000 δέχτηκαν να μπουν στην αρχική φάση της πειραματικής «φάσης 3», χωρίς να ξέρουν ότι θα πάρουν ζαχαρόνερο – άρα ήταν αρκετά «περιπετειώδεις» (ή έχουν ανάγκη τα φράγκα) για να δεχτούν να γίνουν πειραματόζωα. Οπότε είναι εύκολο να πουν «ναι» στην «προσφορά» των φαρμακο-μαφιών…

Αν βγει απ’ τη μέση το placebo group, τι θα μείνει σα «σύγκριση» για την υπόγεια, κρυφή και ύπουλη συνέχιση της «φάσης 3» των clinical trials και για την εκτίμηση των παρενεργειών; Ουσιαστικά τίποτα! Τυπικά εκείνοι που δεν θα πλατφορμιαστούν!!! Δύο (θα) είναι τα ποιοτικά σύνολα: οι πλατφορμιασμένοι και οι με τα μυαλά στο κεφάλι τους. Αλλά γι’ αυτούς τους δεύτερους υπάρχει έτοιμο το know how των θανατόμετρων! Αυτοί θα πεθαίνουν – πεθαίνουν – πεθαίνουν, έτσι ώστε οι όποιες «απώλειες» ή και σοβαρές παρενέργειες απ’ τον πλατφοριασμό θα πουλιούνται (ή να επιβάλλονται…) σαν το μη χείρον βέλτιστον!

Το καταλαβαίνετε το κόλπο;

Φαρμακομαφίες και μαφιόζικος νεοκρατισμός

Τετάρτη 6 Γενάρη. Αν πετύχαμε να εξηγήσουμε τι υπάρχει πίσω απ’ το νεολογισμό «φαρμακοεπαγρύπνηση» (ελπίζουμε «ναι»…), ας πάμε στο «υγιειονομικό διαβατήριο».

Έχει ξεκινήσει διεθνώς η τρομοκρατική προπαγάνδα για την επιβολή του πλατφορμιασμού· υποθέτουμε ότι μια  σχετική απόφαση του βραζιλιάνικου ανώτατου δικαστήριου θα χαροποίησε όλους τους ντόπιους caradinieri. Απ’ την άλλη μεριά ο ρημαδοΚούλης έχει δηλώσει εγώ δεν θα κυνηγάω να κάνω εμβόλιο σε όσους δεν θέλουν… Θα το κάνει η αγορά… Εννοώντας ότι αυτός δεν θα βάψει τα χέρια του με πραξικοπηματικό, φασιστικό χρώμα, αλλά τα αφεντικά θα φροντίσουν να επιβάλουν το ψηφιακό φακέλωμα, τόσο στους μισθωτούς τους όσο και στους πελάτες του. Η αυστραλιανή Qantas χρησιμοποιείται κατά κόρον. Ό,τι ήταν το Bergamo για το στήσιμο της τρομοεκστρατείας την περασμένη άνοιξη, είναι η Qantas για την επιβολή του ψηφιακού φακελώματος!

Αλλά τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Τουλάχιστον στον «δυτικό» κόσμο καμμία επιχείρηση και κανένα αφεντικό δεν μπορεί να επιβάλει «δικές του» υγιειονομικές απαιτήσεις, αποδείξεις, νόρμες και «πιστοποιητικά», αν αυτό δεν προβλέπεται απ’ την κρατική νομοθεσία! Ο κάθε Κρέτσος μπορεί να είναι ηλίθιος ή όχι, αλλά καμμία «εμπορική πολιτική» ΜΟΝΗ ΤΗΣ δεν μπορεί να απαιτεί «πιστοποιητικά υγείας» κατά βούληση! Είναι η κρατική νομοθεσία (ακόμα και κατά κλάδους επιχειρηματικών δραστηριοτήτων…) που ρυθμίζει τι επιτρέπεται και τι επιβάλλεται απ’ αυτήν την άποψη (π.χ.: εστίαση). Διαφορετικά, αν κάθε αφεντικό μπορούσε να ζητάει ό,τι θέλει, θα μπορούσε, π.χ., να ζητήσει «πιστοποιητικό ψυχικής υγείας» ή «πιστοποιητικό σεξουαλικής υγείας» – και πάει λέγοντας. Όμως υποτίθεται ακόμα ότι η υγεία και η φροντίδα της είναι «δημόσιο αγαθό» και υπηρετείται από γενικούς και απρόσωπους κανόνες…

Τα κράτη, λοιπόν, και τα νομοθετικά τους συστήματα δεν μπορούν να αποφύγουν την ευθύνη για μια ακόμα παραβίαση των συνταγμάτων τους, νομοθετώντας που και πως θα είναι απαιτητό το «υγιεινομικό διαβατήριο»! Η Qantas σκοπεύει να το απαιτήσει για τις πτήσεις προς και από την αυστραλία – αλλά θα μπορέσει να το κάνει μόνο αν το αυστραλέζικο κράτος κάνει το ψηφιακό φακέλωμα υγείας απαραίτητη προϋπόθεση για όσους μπαίνουν στην επικρατειά του (κάτι που θα βοηθήσει εξαιρετικά την «απώθηση» των ασιατών μεταναστών, όπως πάντα δια της βίας…) Οπότε η ερώτηση: γιατί τα κράτη δεν λένε ανοικτά ότι αυτό ακριβώς σκοπεύουν να κάνουν και προσπαθούν να πετάξουν την μπάλα «στην αγορά» και στις «εμπορικές πολιτικές»;

Ο λόγος είναι (θεωρούμε) απλός. Την περασμένη άνοιξη τα δυτικά «φιλελεύθερα» κράτη της δύσης έκαναν τα συντάγματά τους χαρτί τουαλέτας – αλλά δεν είχαν αντίπαλο! Εκείνη η αρχική, εξτρεμιστική, τρομοκρατική φάση του blitzwar σμπαράλιασε σε πρώτο χρόνο τις όποιες τεκμηριωμένες αντιδράσεις θα μπορούσαν να προκύψουν από κάτω· ενώ στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι “ειδικοί”, οι “συνταγματολόγοι”, απέδειξαν πόσο λακέδες είναι (το ελλαδιστάν είναι κορυφαίο παράδειγμα…).

Αυτά ίσχυαν τότε. Όχι τώρα! Τώρα υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό των πληθυσμών (στις περισσότερες περιπτώσεις είναι πλειοψηφικό) που απορρίπτει ή δεν εμπιστεύεται τις fast track πλατφόρμες… Αν, με τέτοιους εις βάρος τους συσχετισμούς, τα κράτη προχωρήσουν σε μια ακόμα πραξικοπηματική ενέργεια, την κατάργηση δηλαδή του συνταγματικά κατοχυρωμένου ατομικού δικαιώματος και της ελευθερίας απόφασης για τα εμβόλια (εντός ή εκτός εισαγωγικών) τότε απλά θα δώσουν ακόμα περισσότερα επιχειρήματα στους αντιπάλους τους· και θα ξεβρακωθούν! Συνεπώς προς το παρόν πετάνε την μπάλα … στην αγορά! Γι’ αυτό και η Qantas έχει γίνει σημαία!!! Είναι η σ.δ.ι.τ.-οποίηση της τρομοεκστρατείας!

Ξέρουν βέβαια οι νομικοί σύμβουλοι των πολιτικών βιτρινών ότι οποιαδήποτε «εμπορική πολιτική» που θα επιβάλει μόνη της τον πλατφορμιαμό θα καταλήξει στα δικαστήρια πληρώνοντας σοβαρές αποζημιώσεις· εφόσον, βέβαια, βρεθούν δικηγόροι που δεν είναι εξαγορασμένοι ή είναι, απλά, φιλόδοξοι. Οπότε τι; Οπότε θέλουν να δημιουργήσουν μια ομιχλώδη «γκρίζα ζώνη», ανάμεσα στις αναπόδραστες κρατικές αποφάσεις και στις αδύνατες επιχειρηματικές, που να λειτουργήσει τρομοκρατικά στους υποτελείς – οι οποίοι δεν «πιάνουν» (επειδή δεν θέλουν ή επειδή βαριούνται…) αυτές τις λεπτές τακτικές των psyops! Θέλουν, δηλαδή, να αρχίσει ο καθένας που δεν έχει πειστεί για τον πλατφοριασμό να σκέφεται κάπως έτσι: «…ρε γαμώτο, δεν θα μπορώ να ταξιδέψω, δεν θα μπορώ να κάνω το ένα ή το άλλο, ε, δεν γαμιέται, ας μπω κι εγώ στο σωρό…» Αυτό χωρίς να υπάρξει νομοθεσία σε πρώτο χρόνο, και για όσο καιρό οι συσχετισμοί είναι σαν τους σημερινούς.

Αυτό είναι το νόημα της αινιγματικής έκφρασης του Κρέτσου «…δεν υπάρχει τέτοια κρατική πολιτική … αυτή την στιγμή»…. Αν μ’ αυτόν τον βρώμιμο ψυχο-τρομοκρατικό τρόπο τα κράτη καταφέρουν να αλλάξουν τους συσχετισμούς, να πάνε κάποια στιγμή τους επόμενους μήνες απ’ το 50-50 (και ούτε) σε ένα 70-30 υπέρ των πλατφορμιασμών, τότε θα εξαπολύσουν αυτήν την επιπλέον πραξικοπηματική τους ενέργεια, την οποία άλλωστε επιδεικνύουν! Τότε πράγματι θα προχωρήσουν στη νομοθέτηση του εξαναγκασμού, επιβάλλοντας το υγιειονομικό απαρτχάιντ (που έχει σχεδιάσει το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα) το οποίο γρήγορα θα γίνει γενετικό απαρτχάιντ!

Σ’ αυτήν την διαχείριση είναι βασικό οι υπήκοοι να νομίζουν ότι το «ψηφιακό πιστοποιητικό» είναι κάτι σαν το χάρτινο, αλλά (εεεε, έλα μωρέ…) πιο «μοντέρνο»! ΔΕΝ θα πρέπει να τους περάσει απ’ το μυαλό ότι πρόκειται για κάτι εντελώς διαφορετικό, ότι πρόκειται για προσωπικά δεδομένα, ατομικά data που αποθηκεύονται, γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας και διάφορων χρήσεων… – και ότι μαζί με το “πιστοποιητικό” υπάρχει κάπου μια βάση δεδομένων, κάποιοι αλγόριθμοι και κάποιοι χειριστές τους (: εταιρείες…), πάνω στα οποία (οι υπήκοοι) δεν έχουν ούτε λόγο ούτε – κυρίως – πρακτικό, αποτελεσματικό έλεγχο!!! Είναι βασικό εργαλείο της παγίδευσης το να πέρασει σαν “φυσικό πράγμα” το “ψηφιακό πιστοποιητικό που ανοίγει πόρτες”, σουσάμι άνοιξε ένα πράμα – ενώ είναι κάτι για το οποίο άλλες εποχές όχι πολύ παλιές (σαν αυτές που θυμίσαμε χτες) θα έπεφταν κορμιά! Από συνειδητούς πολιτικούς αντιπάλους του συστήματος, και όσους θα χαμπάριαζαν εξαιτίας της δουλειάς αυτών των αντικρατιστών / αντικαπιταλιστών αντιπάλων…

Είναι μαφιόζικη αυτή η πρακτική; Ή είναι απλά μια ακόμα μορφή κρατικής χειραγώγησης; Είναι και τα δύο, κυρίως επειδή τα αφεντικά μεθοδεύουν την ριζική αποσάρθρωση του “τυπικού συντάγματος” με σκοπό να την κάνουν υπερ-όπλο αναδιάρθρωσης του πραγματικού συντάγματος των ταξικών σχέσεων! Όταν (και αν) καταφέρουν να κάνουν “υποχρέωση έναντι ποινών για τους παραβάτες” το προσκύνημα σ’ αυτήν την πρώτη νόρμα / διαταγή του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, θα έχουν πετύχει πολύ περισσότερα!

Φυσικά ο εργατικός / κοινωνικός ανταγωνισμός δεν θα εξαφανιστεί απ’ το προσκήνιο της Ιστορίας… Αλλά κάποτε στο μέλλον, τα καινούργια ανταγωνιστικά υποκείμενα, σε άλλες συνθήκες και με διαφορετικά χαρακτηριστικά, θα ρίξουν μια ματιά στη δεκαετία του ’20, και θα σκεφτούν: πόσο δειλοί, πόσο συμβιβασμένοι, πόσο ανόητοι ήταν οι πρόγονοί μας εκείνη την εποχή!!…

(φωτογραφίες από κάτω προς τα πάνω: Ποιός θα ήταν ο πιο αρμόδιος να βγει μπροστά στο υγιειονομικό απαρτχάιντ αν όχι ο ειδικός στο θέμα, το ρατσιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ;… Αλλά, χάρη στην καπιταλιστική εξέλιξη, το παράδειγμά του δεν θα μείνει μόνο του. Οι πρώην «φιλελευθέρες δημοκρατίες» της δύσης ακονίζουν τα μαχαίρια τους, προς το παρόν απειλώντας. Αν δεν πάρουν την απάντηση που πρέπει, κάποια στιγμή όχι αργά θα αρχίσουν να κόβουν φέτες…)

Αναμνήσεις απ’ το μέλλον (1)

Τρίτη 5 Γενάρη. Με το σημερινό υλικό η ασταμάτητη μηχανή δεν σκοπεύει να κουνήσει το δάκτυλο σε κανέναν. Αναγνωρίζει (δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά!) το δικαίωμα του καθενός και της καθεμιάς να κάνει (και να αλλάζει) επιλογές, να έχει (και να αλλάζει) γνώμη, στάση, και τα λοιπά.

Αν, ωστόσο, πρόκειται για επιλογές, γνώμες, στάσεις που εγγράφονται σ’ αυτό που ονομάζεται “ανταγωνιστική πολιτική” (ή κίνημα) το ζήτημα είναι πιο σύνθετο. Παρότι κι εκεί ισχύει πως ο καθένας πράτει όπως κρίνει, εκείνο που δεν ισχύει είναι ότι ο καθένας μπορεί να παραγράψει την ιστορία-που-δεν-είναι-δική-του αλλά διαπράχτηκε μαζί με άλλους / άλλες. Όσοι/ες κι αν αλλάξουν επιλογές, γνώμες, στάσεις κλπ, η ιστορία έχει διαπραχτεί. Έτσι ώστε είναι πάντα πιθανό πως άλλοι δεν θα αλλάξουν επιλογές, γνώμες, στάσεις κλπ· και, κατά συνέπεια, θα συνεχίσουν στο τώρα και στο μέλλον πάνω στις ανταγωνιστικές κατευθύνσεις και στους προσανατολισμούς του χτες και του προχτές.

Την προσέγγιση της ασταμάτητης μηχανής (και όχι μόνον αυτής, ευτυχώς!) για την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία σαν μέθοδο επιβολής της γενετικής μηχανικής και των μεταλλάξεων ως “θεραπείας” την ξέρετε. Ξέρετε επίσης και τις αναφορές της σε κάποιο τότε (πίσω, στον ιστορικό χρόνο) όπου αυτή η προσέγγιση θα ήταν εύκολα αντιληπτή, ίσως κοινότοπη… Να τώρα μερικές υπενθυμίσεις του τότε. (Ευχαριστούμε τους συντρόφους που μάζεψαν το υλικό).

Ιούνιος 2003: Ανοικτή συνέλευση (: πολιτική εκδήλωση) από τα «μητροπολιτικά συμβούλια» με τίτλο σώματα την εποχή της βιοπληροφορικής.

Αντιγράφουμε απ’ την εισαγωγή της εισήγησης:

Η πληροφορική και οι βιοτεχνολογίες δεν έπεσαν από τον ουρανό… Αναγνωρίζουμε ότι κάθε επεισόδιο της επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου δεν είναι παρά μια στιγμή σε μια πολύ πλατύτερη ιστορική διαλεκτική. Είναι μια στιγμή μέσα στον «διάλογο» θεσμών και ιδεών. Μ’ αυτήν την προσέγγιση ξεπερνούμε την ηθικολογία αναφορικά με τις επιστημονικές θεωρίες και εφαρμογές: προφανώς θα υπάρχουν «καλοί» και κακοί» μάγοι στην αυλή των επιστημών στον βαθμό (και μόνο) που οι κοινωνίες στις οποίες ζουν (ζούμε) είναι διανοητικά δομημένες πάνω σε τέτοιου είδους δίπολα. Αν κάποιος εννοεί τον κόσμο γύρω του με οδηγό το δίπολο «καλό – κακό», τότε δεν μπορεί παρά έτσι να εννοεί και την επιστήμη. Στην πραγματικότητα μάλιστα ο σκοπός τέτοιων διπόλων είναι ακριβώς να εξαφανίσουν την ιστορική διαλεκτική που κάνει εφικτό σήμερα κάτι (μια σκέψη, μια εφαρμογή) που χτες ήταν αδύνατο και προχτές αδιανόητο. Κι έτσι η μεταφυσική γίνεται καθεστώς.

Ο Ρανιέρο Παντσιέρι στα 1961 έγραψε πως: «… η συνεχής εισαγωγή καινούργιων μηχανών, η τάση για συνεχώς καινούργιες εφευρέσεις και η εφαρμογή τους, η ορμητική και αδιάκοπη τεχνολογική ανάπτυξη, είναι… η ουσία της διαδικασίας της καπιταλιστικής συσσώρευσης… Σ’ αυτή τη διαδικασία η τάση για ανανέωση είναι στενά δεμένη με την δημιουργία της υπεραξίας…»

Αυτό που επαναλάμβανε ο Παντσιέρι ήταν μια βασική εκτίμηση διατυπωμένη ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα απ’ τον Μαρξ και τον Έγκελς στο “κομμουνιστικό μανιφέστο”: το έπος των επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων δεν είναι παρά μια «αντεστραμμένη» και «αντικειμενική» μορφή του ταξικού ανταγωνισμού. Κάθε φορά που ο έλεγχος της εργασίας (και όπως θα δούμε πιο κάτω όχι μόνο της εργασίας) χάνεται για τους κυρίους του καπιταλιστικού κόσμου, η τεχνολογία και η επιστήμη επιστρατεύονται για να δώσουν καινούργιες «λύσεις».

Τελικά η πρόοδος είναι επιστημονική και τεχνολογική όχι επειδή υπάρχει κάτι εγγενώς μυστικιστικά «προοδευτικό» μέσα σε κάθε καινούργια ιδέα ή εφαρμογή τους, αλλά επειδή (και) μέσω των επιστημών ξετυλίγεται (προς το άγνωστο…) ο ανταγωνισμός ανάμεσα στην εξουσία των χ κοινωνικών τάξεων ή υποκειμένων και την αντιεξουσία των ψ…

Αναμνήσεις απ’ το μέλλον (2)

Τρίτη 5 Γενάρη

Ιούνιος 2004:

Αντιγράφουμε τον τίτλο της αφίσας: Άμεση αντίσταση στην επιβολή των μεταλλάξεων. Υπογραφή: Αυτόνομο συντονιστικό δράσης ενάντια στην επιβολή των προϊόντων βιοτεχνολογίας των πολυεθνικών.

7 Οκτώβρη 2006

Αντιγράφουμε δύο παραγράφους από κείμενο θέσεων “του κινήματος αντίστασης στην κυριαρχία”, ενάντια στο 3ο συνέδριο βιοτεχνολογίας (στην Αθήνα) με την υπογραφή των ομάδων “ξενοδοχείο των ξένων” και “παιδιά του σωλήνα”:

…Aκολουθούν τα θέματα «βιοασφάλειας και βιοαποκατάστασης». Eίναι φανερό ότι στον τίτλο οι δύο όροι συμπαρατίθενται για να σχηματίσουν μία εντύπωση συνάφειας. Πρόκειται ωστόσο για ασύμβατα μεταξύ τους θέματα. H βιοασφάλεια υποτίθεται πως αφορά στις περιπτώσεις μαζικής δημόσιας περίθαλψης και υγειονομικής άμυνας σε περίπτωση επίθεσης από βιολογικά όπλα ή σε περίπτωση ξεσπάσματος επιδημίας από «φυσικά αίτια». Eπίσης: Aν, για παράδειγμα, η νόσος των πουλερικών είναι ζήτημα «βιοασφάλειας», ελάχιστη σχέση έχει με την ίδια τη βιοτεχνολογία εκτός αν θέλει να προωθήσει διαγονιδιακά ζώα. Aκόμη και αν υποθέσουμε ότι η περιβαλλοντική μόλυνση από όπλα χημικού ή βιολογικού πολέμου ήταν πραγματικό πρόβλημα και πάλι θα ήταν πρόβλημα ετοιμότητας του συστήματος υγείας και περίθαλψης και όχι βιοτεχνολογικής έρευνας και τεχνολογίας.

Kαι η βιοαποκατάσταση; Mα δεν πρόκειται υποτίθεται για την επαναφορά σε μια κατάσταση πρότερης ισορροπίας ενός κατεστραμμένου οικοσυστήματος; Πόσο συμφέρει να συγχέεται ο φόβος της βιοτρομοκρατίας (ο οποίος έχει αποδειχτεί ότι είναι σε μεγάλο βαθμό προϊόν υπερβολικής κινδυνολογίας) με την πραγματικότητα της απουσίας ελέγχων σε ρυπογόνες εκπομπές, βλαβερές γενικά ουσίες στα τρόφιμα, τα καλλυντικά και στα φάρμακα, καταστροφικές δυνητικά σε μαζικό επίπεδο επιπτώσεις στους ανθρώπους και στο περιβάλλον, τις οποίες συνολικά παράγει καθημερινά η βιομηχανία;

…Eλάχιστο είναι ωστόσο το ηθικό και κοινωνικό ενδιαφέρον όλων των πλευρών που συμμετέχουν στην εύκολη νομιμοποίηση των βιομηχανιών βιοτεχνολογίας (που δεν είναι άλλες από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες που παράγουν από συμβατικά χημικά προϊόντα, συμβατικά όπλα, συμβατικά φάρμακα και τρόφιμα και έχουν μετεξελιχθεί ολικά ή μερικά και σε εταιρείες βιοτεχνολογίας). Aυτό το γνωρίζουν οι ίδιοι, όπως γνωρίζουν ότι αυτήν τη στιγμή τα πραγματικά οικονομικά τους οφέλη δεν είναι μεγάλα. Παρότι μιλούμε για τη βιομηχανία με τον μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης στον κόσμο, οι μετοχές των βιοτεχνολογικών εταιρειών έχουν σταθερή πτωτική πορεία από το 2000 και μετά. Aντιμετωπίζουν λοιπόν πρόβλημα τόσο κοινωνικής αποδοχής (ειδικά ως προς τον αγροτογεωργικό τομέα, της ανθρώπινης διατροφής, αλλά και της κτηνοτροφίας), όσο και πραγματικής οικονομικής απόδοσης. Aπό την άλλη, οι εταιρείες έχουν αναγνωρίσει όλους τους τομείς στους οποίους υπάρχει τεράστια δυνατότητα κερδοφορίας και ανάπτυξης.

Tο κυριότερο όμως είναι ότι έχουν αντιληφθεί τον λόγο για τον οποίο μπορούν να αναπτυχθούν: Yπάρχει σήμερα ένα τεράστιο έλλειμμα ελπίδας και πίστης στο μέλλον αυτού του κόσμου. H διαχείριση των πόρων του πλανήτη στηρίζεται στην κοινωνική καθυπόταξη, με στρατιωτικούς και οικονομικούς όρους εξάρτησης (πολεμικές επιθέσεις, χρέη των φτωχότερων χωρών στο ΔNT, πατεντοποιήσεις) και στην εμπορευματοποίηση του χρόνου, του χώρου και της πρόσβασης σε οποιοδήποτε αγαθό. Oι άνθρωποι αισθάνονται απογοητευμένοι – δεν πιστεύουν πια ότι οι πολιτικοί και οι κυβερνήσεις τους είναι διατεθειμένοι ή ικανοί να αναστρέψουν την ολοένα και εντεινόμενη κοινωνική ανισότητα. Όλη η «επένδυση υψηλού ρίσκου» που είναι σήμερα η βιοτεχνολογία στηρίζεται στη μεσσιανική ελπίδα και την πίστη ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει υγιής, πλούσιος και ευφυής, όχι με κοινωνικό τρόπο, με αγώνες για τη δίκαιη διαχείριση των πόρων, την καταπολέμηση της εκμετάλλευσης των ανθρώπων και την καταστροφή της λογικής του κέρδους, αλλά με τρόπο “μαγικό”, αντιπαρερχόμενος τις φυσικές μεθόδους αναπαραγωγής, δηλαδή με την κλωνοποίηση, ή εφαρμόζοντας ευγονικές μεθόδους ελέγχου της αναπαραγωγής και γενετικές τροποποιήσεις – κάνοντας πράξη απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη αυτό που παλαιότερα ονειρεύονταν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Ένα δηλητηριώδες μείγμα τεχνοκρατικού κυνισμού και μεσσιανικής σωτηριολογίας αναδύεται από τον υπερβολικό ενθουσιασμό και την απροκάλυπτη έμφαση σε εργαστήρια «διαμόρφωσης κοινής γνώμης» – διατύπωση που σε άλλες εποχές θα ακουγόταν περίεργα και θα γεννούσε την καχυποψία γι’ αυτό ακριβώς που είναι, δηλαδή αποκύημα μιας αντίληψης ολοκληρωτικής για το τι είναι «κοινή γνώμη», τι είναι «κοινωνία» και τι σημαίνει η «διαμόρφωσή» της (ας θυμηθούμε τη ναζιστική Γερμανία, τη σταλινική Σοβιετία ή τις HΠA του μακαρθισμού). Aπό την άλλη, μια αίσθηση ήττας και τρόμου απέναντι σε οποιαδήποτε αντίσταση εκφράζεται ξεκάθαρα στον τρόπο που οργανώνεται η ύλη της προπαγάνδας: Kαταδεικνύεται η επιστημονική ρηχότητα και η απελπισμένη προσπάθεια απόδειξης του αναπόδεικτου, στοιχεία που είναι τόσο παλιά όσο παλιός είναι και ο ολοκληρωτικός τεχνοεπιστημονισμός, τον οποίο κάποιοι αφελείς νεοφιλελεύθεροι νόμιζαν ότι δεν θα χρειαζόταν πια να επιστρατεύσουν.

Αντιγράφουμε από την πρόσκληση με την υπογραφή της ομάδας “Θερσίτης (& σύντροφοι από συνέλευση για την πραγματοποίηση πορείας ενάντια στο 3ο διεθνές συνέδριο βιοτεχνολογίας):

…Στις 5-7 Οκτώβρη στην Αθήνα, διοργανώνεται το τρίτο διεθνές συνέδριο βιοτεχνολογίας στον πολυχώρο «Αθηναΐς». Κρατικοί φορείς, πολυεθνικές, ερευνητικά κέντρα, επιστήμονες και ειδικοί, θα συνευρεθούν, ανταλλάσσοντας χαμόγελα, εκτιμήσεις και υποσχέσεις αναφορικά με το «γενικό κοινωνικό συμφέρον». Επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά το προφανές: ο κόσμος των επιστημόνων θωρακίζει τον κόσμο των αφεντικών. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ! Ένας ολόκληρος αστραφτερός καινούριος κόσμος χτίζεται επιθετικότερα απέναντί μας. Η επιταχυνόμενη βαρβαρότητα των κυρίαρχων στήνει τις αποικίες της στις ζωές και τις συνειδήσεις των υπηκόων, όχι μόνο φορώντας την στρατιωτική στολή της αλλά και αυτή του επιστήμονα. Η βιοτεχνολογία, είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια τεχνική που παντρεύει γονίδια. Είναι η πιο μοντέρνα γλώσσα της ιδεολογίας του απόλυτου ελέγχου, της υποτίμησης, του ευγονικού διαχωρισμού, της λεηλασίας κοινωνιών και του πλανήτη.

Η πρόσκληση για την ίδια διαδήλωση από «συλλογικότητες & σύντροφοι/ισσες απ’ όλη την ελλάδα»:

Βιοασφάλεια – γενετική μηχανική – χαρτογράφηση του DNA – θεραπεία βλαστοκυττάρων – γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί είναι ανάγκες που άλλοι δημιούργησαν για μας

Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΟΥΠΕΡΜΑΡΚΕΤ ΓΟΝΙΔΙΩΝ – τα “επιτεύγματα” της βιοτεχνολογίας σημαίνουν: – ανάπτυξη των φαρμακευτικών κολοσσών – εθισμό σε φάρμακα και θεραπείες – πατέντες ζωντανών οργανισμών – γενετικό ρατσισμό – βιολογικό έλεγχο

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ 3ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΒΙΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΙΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΠΟΡΕΙΑ Σάββατο 7 Οκτώβρη 2006, 11.00 μμ Πλ. Κουμουνδούρου, Αθήνα

Αντιεξουσιαστική Ομάδα Μυτιλήνης, Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Χανίων, Αυτόνομες Τάσεις, Αυτόνομη Πρωτοβουλία Πάτρας, Ελευθεριακό Στέκι Πικροδάφνη, Κατάληψη Rosa Nera, Μαύρο Πιπέρι, Ξενοδοχείο των Ξένων, Παιδιά του Σωλήνα, Περιοδικό Ευτοπία, Πρωτοβουλία Φοιτητών Γεωπονικού Παν/μιου, Σύντροφοι/ισσες από Γιάννενα, Πάτρα, Αυτόνομο Στέκι Αθήνας, Αυτόνομη Πρωτοβουλία Ηλιούπολης