Tag: νόμοι σχέσεις

Η πολιτική του «δράκου»

Δευτέρα 3 Γενάρη>> Στις 16 Απρίλη του 2020 το Πεκίνο είχε χρεώσει στον τσαχπίνη 4.632 θανάτους. Δυο ή τρεις μήνες νωρίτερα η δυτική δημαγωγία ήθελε να πεθαίνουν οι κινέζοι σαν τις μύγες, κατά χιλιάδες, και το καθεστώς να «κρύβει τα πτώματα» (σε αντίθεση με την δυτική «ειλικρίνεια» που μόστραρε φορτηγά με φέρετρα και ανοικτούς τάφους…). Στις 16 Απρίλη του 2020 η δυτική δημαγωγία είχε πια στραφεί στον εαυτό της, και δεν είχε όρεξη να αμφισβητήσει τον κινέζικο απολογισμό. Ούτε στις 17 Απρίλη του 2020, ούτε στις 17 Απρίλη του 2021, ούτε χτες: μέσα σε παραπάνω από 1,5 χρόνο, κι ενώ ο Βασιλιάς Θάνατος διαφεντεύει τις δυτικές κοινωνίες εκεί, στο 1/5 του παγκόσμιου πληθυσμού, χρεώθηκαν μόλις άλλοι 4 (τέσσερεις) θάνατοι στον τσαχπίνη! Χτες ήταν 4.636… Όσο για τα θρυλικά «κρούσματα»; Πότε πότε μπορεί να ήταν 100 ή 200 όλα κι όλα (σε 1,4 δισεκατομμύρια ψυχές)… Παράδοξο ή όχι κανένας δυτικός δημαγωγός δεν τόλμησε να ξαναπεί ότι «κρύβουν τα πτώματα» ή ότι «κλέβουν στο μέτρημα»! Αλλά και κανένας δυτικός υπήκοος δεν αναρωτήθηκε «μα πως στο διάολο τα καταφέρνουν;».

Η ανύπαρκτη απορία (δείγμα, ασφαλώς, ενός ήδη εδραιωμένου αντι-σινικού ρατσισμού) θα γινόταν ακόμα πιο δηλητηριώδης αν οι δυτικοί υπήκοοι μάθαιναν ότι ενώ 3 τουλάχιστον παραδοσιακά εμβόλια ήταν έτοιμα απ’ το καλοκαίρι του 2020 (ταυτόχρονα με τα «έτοιμα» δυτικά γενετικής μηχανικής, πράγμα που αποδείκνυε ότι δεν υπάρχει κανένα πλεονέκτημα ταχύτητας για τα δεύτερα…) το κινέζικο καθεστώς ΔΕΝ εμβολίαζε τους υπηκόους του!! Τόσο επικίνδυνο θεωρούσε τον τσαχπίνη! Ενώ τα κινεζικά φαρμακο-εργοστάσια δούλευαν στο φουλ, όλη σχεδόν η παραγωγή γινόταν εξαγωγή! Απόδειξη, αν χρειαζόταν ακόμα κάποια, πως το «κακό» και η διαχείρισή του δεν είχαν σχέση με πραγματικούς κινδύνους δημόσιας υγείας, αλλά με πραγματικότατες εκστρατείες επιρροής στον πλανήτη. Όχι μόνο ΔΕΝ εμβολίαζε υποχρεωτικά τους υπηκόους του το Πεκίνο αλλά έφτασε στο σημείο (κάποια στιγμή) να πει πως όποιος θέλει-να-εμβολιαστεί θα πρέπει να πληρώνει το εμβόλιο! Τόσο φονιάς ήταν ο Sars-Cov-2… το 2020… στην μακρινή και εξωτική κίνα…

Τα πράγματα άλλαξαν στις αρχές της άνοιξης του 2021 – πάντα μακριά από ανύπαρκτες δυτικές απορίες, αλλά εμφανώς δημόσια.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Curling 2022: σκάκι πάνω σε πάγο με αόρατη κλίση…

Δευτέρα 3 Γενάρη>> Οι χειμερινοί ολυμπιακοί αγώνες γίνονται κάθε 4 χρόνια, στο μεσοδιάστημα των θερινών. Θα θυμάστε ελπίζουμε ότι οι προηγούμενοι έγιναν στη νότια κορέα∙ και πόσο σπουδαία διαδραματίστηκαν έξω απ’ τις πίστες τότε, ε; Η επιχείρηση γοητείας απ’ το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ (κατά του ψοφιοκουναβιστάν)… η πρώτη παγκόσμια εμφάνιση της «μυστηριώδους» και γοητευτικής βορειοκορεάτισσας ντίβας / νο 2 του καθεστώτος Kim Yo-jong… η σχεδιασμένη απόπειρα λήξης του πολέμου-στην-κορέα (που θα σήμαινε περιορισμό της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στη χερσόνησο), μια απόπειρα που τελικά δεν καρποφόρησε… Τι ολυμπιακοί ήταν εκείνοι!

Οι θερινοί του 2020 έπεσαν μέσα στην … καταστροφή του κόσμου… Επρόκειτο να γίνουν στο Τόκιο, και το ιαπωνικό καθεστώς είχε κάνει εντυπωσιακές προετοιμασίες από τεχνολογική άποψη. Θα ήταν μια μεγάλη ευκαιρία παγκόσμιας επίδειξης οργανωτικής πρωτοπορίας για τέτοιας κλίμακας events. Κι όμως. Ένα καθεστώς πρώτης γραμμής δεν κατάφερε (ή δεν αξιώθηκε) να κάνει τους αγώνες στην ώρα τους. Μετατέθηκαν κατά ένα χρόνο, όχι σε πολύ καλύτερες συνθήκες, αλλά έχοντας χάσει την λάμψη τους, ειδικά για το δυτικό κοινό. Το «κακό» κέρδισε όλα τα χρυσά μετάλλια το καλοκαίρι του 2020…

Το Πεκίνο, αυτό είναι βέβαιο, δεν θα επέτρεπε στον εαυτό του τέτοια αποτυχία! Πολύ περισσότερο που (σε αντίθεση με το Τόκιο το 2020 και την Pyeongchang το 2018) είναι πολλοί οι δυτικοί που θα εύχονταν να αποτύχουν οι αγώνες του 2022… Κι ας είναι ο τσαχπίνης η αιτία. Βλέπετε ο έρμος εξακολουθεί (παρά τη θέλησή του!) να είναι ένα είδος κωδικοποίησης και μεσάζοντας στις οξυνόμενες ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις.

Το πρεστίζ και η αξιοπιστία είναι πολύ σημαντικά σε τέτοιες συνθήκες, όταν είσαι το Πεκίνο. Λέγεται soft power με παγκόσμια αίγλη. Δεν είναι όμως μόνον αυτό. Καθόλου…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

O is on the air!

Δευτέρα 3 Γενάρη>> Κι έτσι ξαφνικά κι απροειδοποίητα μάθαμε ότι οι πιλότοι, σαν επαγγελματικός κλάδος, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην Ο! Ή αυτό έπρεπε να μάθουμε: χιλιάδες πτήσεις ακυρώθηκαν διεθνώς εξαιτίας ασθενειών ή καραντινών σε (άγνωστο πόσους) πιλότους… Και πάντως οι ακυρώσεις δεν οφείλονταν σε έλλειψη επιβατών… Όχι, μόνο οι πιλότοι έχουν ευαισθησία στην Ο…

Μόνον αυτοί; Γιατί όχι άλλοι; Ας πούμε οδηγοί φορτηγών, ή σιδηροδρομικοί, ή ακόμα και καπετάνιοι τάνκερς ή κοντεϊνεράδικων; Φαίνεται πως αυτή η γοργοπόδαρη μετάλλαξη, η Ο, προσφέρεται για την δημιουργία μιας «κρίσης στην εφοδιαστική αλυσίδα» και, γιατί όχι; μιας «κρίσης τροφίμων».

Οι «ειδικοί» μιλούν με γρίφους.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Μια ακόμα αναγγελία (το τέλος της κλινικής) 1

Τετάρτη 22 Δεκέμβρη>> Είχαμε μείνει προχτές σ’ ένα σύντομο video. Το ξαναβάζουμε για να φρεσκάρουμε το περιεχόμενό του:

Υποθέτουμε ότι εκείνο που κάνει εντύπωση είναι η εφεύρεση του «ηλεκτρονικού χαπιού»: καταπίνει κάποιος ένα φάρμακο μαζί μ’ ένα (βιολογικό) κυκλωματάκι*…  Όμως αυτό που είναι το πιο εντυπωσιακό σ’ αυτό το video απόσπασμα δεν είναι (κατά τη γνώμη μας) το πιο σημαντικό! Το πιο σημαντικό είναι εκείνο που λέει, και κυρίως εκείνο που εννοεί, ο ceo της nokia Rajeev Suri. Δεύτερο σε σημασία εκείνο που λέει ο άλλος ceo, ο αγαπημένος μας κτηνίατρος (που, ας το θυμήσουμε, τότε δεν ήταν ο «θεός / σωτήρας» που έγινε μετά) για την χρησιμότητα του e-pill: την συμμόρφωση και τον έλεγχο… Ας τα δούμε με την σειρά της σπουδαιότητάς τους.

Τι λέει ο κυρ Suri; Μεταβαίνουμε λέει απ’ την ιατρική που ήταν νοσοκομειακο-κεντρική και ιατρο-κεντρική στην ιατρική που είναι ασθενο-κεντρική… Ουπς!!! Για δυο λεπτά! Δεν είχε πάντα η ιατρική τον άνθρωπο στο κέντρο της; Δεν ήταν πάντα ανθρωπο-κεντρική; Τι μας λέτε κυρ Suri; Μας πουλάτε τα παλιά για καινούργια;

Αμ δε!! Αυτός ο «ασθενής» που (θα) βρίσκεται στο κέντρο (δηλαδή στο στόχαστρο) της βιομηχανίας της υγείας 4.0 ΔΕΝ είναι το πάσχον υποκείμενο, αν αυτό νομίζετε! Είναι εκείνο που έχει πει μόλις πριν λίγα δευτερόλεπτα ο κτηνίατρος ceo: το συμμορφούμενο άτομο! Έτσι, ενώ από πρώτη ματιά η απάντηση του κυρ Suri μοιάζει άσχετη με την ερώτηση που έχει γίνει (περί «εμπλοκής του ασθενή») ουσιαστικά είναι η συνέχεια της απάντησης του κτηνίατρου ceo. Για να γίνει δε ξεκάθαρο τι ακριβώς είναι η «ασθενο-κεντρική» βιομηχανία της υγείας 4.0 δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο απ’ το να δει κάνεις το πάνελ. Να δει ποιοι «μιλάνε» γι’ αυτήν, ποιοι «εργάζονται» γι’ αυτήν, ποιοι βρίσκονται πράγματι στο κέντρο της: φαρμακομαφίες, εταιρείες πληροφορικής, ιδιωτικές ασφαλιστικές! (Θα μπορούσε να υπάρχει και κάποιος ceo ιατρικής εταιρείας, αλλά στη συγκεκριμένη εκδήλωση φαίνεται ότι το «μήνυμα» έπρεπε να είναι λιτό και εστιασμένο με ακρίβεια…)

Η μετατόπιση, λοιπόν, που ανακοινώνει ο κυρ Suri (καθόλου ο μοναδικός!) η οποία περιλαμβάνει ρητά την (σχεδον…) έκλειψη και της κλινικής / νοσοκομείου και του γιατρού (όπως τα γνωρίσαμε στον 20ο αιώνα) σημαίνει το ότι στο «κέντρο» μπαίνει πια το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα! Με βία, απάτη, δωροδοκίες, γενετική μηχανική, βιοτεχνολογίες, κοινωνική / συμπεριφορική μηχανική, απαλλοτρίωση των data, μ’ έναν ασύμμετρο και ανορθόδοξο πόλεμο δηλαδή∙ αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό!

Ας το πούμε λοιπόν από τώρα, αξιωματικά: ΑΥΤΟ το κέντρο, ΑΥΤΗ η γενικευμένη μηχανική μεσολάβηση (βιοτεχνολογική, πληροφορική…), ΑΥΤΟΣ Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΕΠΙΣΤΗΜΗΣ, συνεπάγεται και επιβάλλει ότι τα εκατομμύρια των πλανητών που θα περιστρέφονται γύρω του θα είναι «υγιείς» ή «άρρωστοι» μόνο σε σχέση με την συμμόρφωσή τους ή όχι στις «βαρυτικές», ελκτικές δυνάμεις του!

Τι είναι, συνεπώς, αυτός ο «ασθενής» που μνημονεύει ο κυρ Suri; ΔΕΝ είναι εκείνη η φιγούρα που όταν νοιώθει άρρωστη πηγαίνει στον «ειδικό» (στον γιατρό) – όπως σημείωνε πριν 180 χρόνια ο νεαρός Marx… Είναι, αντίθετα, η φιγούρα που έχει καταδικαστεί να αυτο-επιτηρείται διαρκώς, σ’ όλη της τη ζωή, για «προληπτικούς λόγους», με βάση τις προδιαγραφές / εντολές που του δίνει εκείνο που βρίσκεται στο «κέντρο»: το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα. Είναι το ελεγχόμενο / συμμορφούμενο άτομο∙ το άτομο που επιτηρείται («για το καλό του») 24/7 ηλεκτρονικά, μέσω αισθητήρων παντού, μέσω εξωσωματικών φορετών (wearables), smart phones και ενδοσωματικών «βιολογικών κυκλωμάτων»∙ το άτομο που είναι διαρκώς ένα «ανοικτό αρχείο data» τα οποία εκπέμπονται απ’ τη μεριά του, ψηφιακές κωδικώσεις της ζωής του, και συλλαμβάνονται προς επεξεργασία και αποθήκευση (: διαρκής πρωταρχική συσσώρευση…) απ’ τις μηχανές και τους αλγόριθμους των εταιρειών του συμπλέγματος.

Γιατί υποστηρίζουμε πως τέτοια είναι η ιδέα που μέσα σε λίγες μόνο φράσεις διατύπωσαν οι ceo του συμπλέγματος πριν σχεδόν 4 χρόνια; Επειδή μ’ αυτόν τον τρόπο ο καπιταλιστικός έλεγχος της κοινωνικής και της φυσικής αναπαραγωγής του είδους μας γίνεται απόλυτος (ένα παμπάλαιο όνειρο όλων των εξουσιών!!!)∙ και επειδή μ’ αυτόν τον τρόπο ο καθολικός έλεγχος γίνεται φτηνός!

Γιατί γίνεται φτηνός; Πρώτον, επειδή το ζωντανό σώμα που εκπέμπει διαρκώς τα data του τα οποία επεξεργάζονται «έξυπνοι αλγόριθμοι» τεχνητής νοημοσύνης, γίνεται οργανικό μέρος της μηχανικής, απρόσωπης, στατιστικής «διάγνωσης», περικόπτοντας έτσι τα σχετικά έξοδα. Δεύτερον, επειδή λαμβάνοντας, σαν «απάντηση» (και πάλι μηχανικά σε μεγάλο βαθμό) τις «οδηγίες σωστής συμπεριφοράς», αναλαμβάνει και το κόστος (την ποινή…) της μη συμμόρφωσής του (εδώ οι ασφαλιστικές εταιρείες και τα σχετικά ταμεία ανάβουν καπνογόνα!). Ο «ανεύθυνος» δεν είναι πια τέτοιος ως προς τον εαυτό του∙ είναι «κοινωνικά ανεύθυνος», κατάπτυστος, απόβλητος, αφού επιβαρύνει με τις παραβάσεις του το σύνολο (αν σας θυμίζει κάτι…)! Τρίτον, επειδή διάφορες θεραπείες θα γίνονται μέσω γρήγορων παρεμβάσεων (injections ή/και e-χαπιών ή/και άλλων τρόπων που θα δημιουργηθούν), πράγμα που επίσης γλυτώνει διάφορα έξοδα. Τέταρτον, τελευταίο αλλά καθόλου ασήμαντο: επειδή μέσω αυτού του ηλεκτρονικού διπόλου εκπομπή δεδομένων ζωής / λήψη εντολών όχι μόνο ο γενικός έλεγχος επί των συμπεριφορών αλλά και η ταξική διαστρωμάτωση (ακόμα και στο εσωτερικό της εργατικής τάξης) θα γίνονται σχεδόν αυτόματα! Η γενετική τυποποίηση μαζί με τη συμπεριφορική τυποποίηση (profiling) (θα) εμφανίζεται σαν «αντικειμενική» διαδικασία, πέρα από ταξικές αντιθέσεις – κατά συνέπεια αδιαπραγμάτευτη! Είναι η φράση που γίνεται όλο και πιο κοινότοπη σε διάφορες περιπτώσεις: «το σύστημα με πέταξε έξω»….

(Να πόσο ανόητος είναι εκείνος που λέει «σιγά μωρέ! τι τα θέλουν τα data μου, τι τα θέλουν τα κύτταρά μου;» Είναι η ζωτική δύναμή σου απρόσεκτε, που ενσωματώνει και συνθέτει τόσο την μυϊκή όσο και την διανοητική σου δύναμη, άρα είναι εκείνο που είσαι αναγκασμένος να πουλάς στ’ αφεντικά! Τόσο απλά, τόσο καθαρά: αυτά ξέρουν!!!)

*Για όποιον / όποιαν ενδιαφέρεται υπάρχουν κάμποσα κείμενα σχετικά με το ζήτημα… Προτείνουμε ενδεικτικά το φορητά, φορετά, υποδόρεια: το σώμα σαν motherboard, στο τεύχος νο 10 του cyborg, Οκτώβρης 2017… που, ξέρετε, το γράφουν και το εκδίδουν εδώ και 7 χρόνια κάτι «ψεκασμένοι» και, ευτυχώς, το αγνοούν όσοι έχουν πέσει στο βαρέλι…

 

Μια ακόμα αναγγελία (το τέλος της κλινικής) 2

Τετάρτη 22 Δεκέμβρη>> Μήπως αυθαιρετούμε; Μήπως «βγάζουμε διάφορα απ’ το κεφάλι μας»; Επιτρέψτε μας να αποδείξουμε παραδειγματικά πως όχι! Πριν πάνω από ένα χρόνο, στις 17 Νοέμβρη του 2020, κάτω απ’ τον τίτλο mRNA… γράφαμε μεταξύ άλλων (σήμερα ίσως κάποιοι καταλάβουν περισσότερα):

Τί είναι όμως αυτά τα mRNA εμβόλια, τα εμβόλια «γενετικού αναπρογραμματισμού», που θα μας «σώσουν» και, για τα οποία, δεν πρέπει να ξέρουμε τίποτα εκτός απ’ το πόσο θαυματουργά είναι;

Κάναμε την παρουσίασή τους στο cyborg 18, τον περασμένο Ιούλη [2020]. Αντιγράφουμε λίγα αποσπάσματα (αναγκαστικά)… Ο τονισμός δικός μας:

…Η Isabelle Bekeredjian-Ding, επικεφαλής του τμήματος μικροβιολογίας του γερμανικού ινστιτούτου Paul-Ehrlich που ανήκει στο ομοσπονδιακό ινστιτούτο εμβολίων και βιοϊατρικής της γερμανίας, εξηγεί χωρίς περιστροφές (άρθρο στο ηλεκτρονικό περιοδικό Horizon, το «περιοδικό για την έρευνα και την καινοτομία της ε.ε.», 1 Απρίλη 2020) :

… Υπάρχουν δύο μέρη στο ανοσοποιητικό μας σύστημα: το έμφυτο (η άμυνα που έχει ο οργανισμός απ’ την γέννησή μας) και το επίκτητο (αυτό που αναπτύσσεται καθώς ερχόμαστε σε επαφή με παθογόνους παράγοντες). Τα κλασσικά εμβόλια συνήθως δουλεύουν με το επίκτητο ανοσοποιητικό σύστημα, και το έμφυτο ενεργοποιείται με ένα άλλο στοιχείο, που το ονομάζουμε συμπληρωματικό. Είναι ενδιαφέρον ότι το mRNA μπορεί επίσης να προκαλέσει την αντίδραση του έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος, προσφέροντας ένα επιπλέον επίπεδο άμυνας, χωρίς την ανάγκη να χρησιμοποιηθεί κάτι συμπληρωματικό…

… Κάνοντας το ανθρώπινο σώμα να παράξει το ίδιο της παθολογικές πρωτεΐνες, τα εμβόλια mRNA περικόπτουν την βιομηχανική διαδικασία παραγωγής [σ.σ.: εννοεί των πρωτεϊνών που χρειάζονται για τα κλασσικού τύπου εμβόλια] κι έτσι μπορούν να παραχθούν ευκολότερα και γρηγορότερα απ’ τα παραδοσιακά. Σ’ αυτήν την περίπτωση το κύριο όφελος είναι η ευκολία παραγωγής και, επίσης, είναι πιθανόν εύκολο να αυξηθεί η παραγωγή, που οπωσδήποτε είναι κάτι πολύ σημαντικό αν σκεφτούμε την ανάπτυξη ενός εμβολίου για όλη την ευρώπη και τον κόσμο…

Για να το πούμε με απλά λόγια: η τεχνολογία mRNA αναγκάζει το σώμα να κάνει ένα μέρος της δουλειάς που ως τώρα έκανε η φαρμακοβιομηχανία· κι έτσι γλυτώνει χρόνο και αυξάνει τα κέρδη για λογαριασμό των εταιρειών!..

Το να εν-σωματώνεται (κυριολεκτικά!) ένα καλό τμήμα μιας καπιταλιστικής βιομηχανικής διαδικασίας, το να απαλλοτριώνεται δηλαδή το ζωντανό σώμα στις νόρμες της μηχανής (με την ευρεία έννοια της λέξης «μηχανή») θα μπορούσε να φαίνεται καινοφανές∙ ή όχι. Η φράση «με έχετε κάνει εξάρτημα της μηχανής σας» βγήκε οργισμένη απ’ το στόμα εκατοντάδων χιλιάδων βιομηχανικών εργατών στην άγρια έκρηξή τους στη δεκαετία του 1960, σ’ όλο τον καπιταλιστικό βορρά, σ’ ανατολή και δύση. Αυτό, το να γίνει ο «ανειδίκευτος» εργάτης εξάρτημα της μηχανής σαν απλός χειριστής της, το να δουλεύει στους κολασμένους μηχανικούς ρυθμούς, το να είναι το σώμα του σαν ζωντανή εργασία το μισθωτό αλλά και αναλώσιμο τμήμα της μαζικής παραγωγής, ήταν ο πυρήνας της σκέψης και των εφαρμογών του Ταίηλορ απ’ τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Είχε προβλεφθεί δεκαετίες νωρίτερα απ’ τον Marx (οπωσδήποτε στα Grundrisse, απόσπασμα για τις μηχανές). Aυτή ήταν η πρώτη μεγάλης έκτασης μαζική «απαλλότριωση» των ανθρώπινων σωμάτων (και των γνώσεων) απ’ το μηχανικό μέρος του καπιταλισμού. Ή, αν το δούμε απ’ την αντίθετη μεριά, η πρώτη απόπειρα μαζικής «εν-σωμάτωσης» απ’ την εργατική τάξη των μηχανικών ρυθμών και προσταγών∙ η πρώτη μελετημένη, σχεδιασμένη εργαλειοποίηση της ζωής. Ονομάστηκε 2η βιομηχανική επανάσταση.

Απ’ την οπτική της ιστορικής διαδρομής της καπιταλιστικής «ανάπτυξης» η τωρινή βιο-γενετικο-πληροφορική εν-σωμάτωση είναι λοιπόν ταυτόχρονα καινοφανής και μη. Είναι η βίαιη αναβάθμιση της Ταιηλορικής «λογικής»∙ αλλά ταυτόχρονα είναι η πρώτη μαζική εισβολή του «πάγιου» κεφάλαιου (με την μορφή των τεχνολογιών του) στα ανθρώπινα κύτταρα… Πίσω, δηλαδή, απ’ την συνείδηση, στην πλάτη της!!

Η εν-σωμάτωση που περιέγραφε η Isabelle Bekeredjian-Ding πριν πάνω από 1,5 χρόνο αφορούσε την εισβολή των γενετιστών και των φαρμακομαφιόζων στα ανθρώπινα κύτταρα και την απαλλοτρίωσή τους (αφού πρώτα είχαν εισβάλει σε όσα κύτταρα άλλων ειδών ήθελαν, απ’ τους ιούς και τα μικρόβια μέχρι τα φυτά, μέχρι τα ανώτερα θηλαστικά: GMO, genetic modified organisms…): τα χακαρισμένα κύτταρα (θα) κάνουν ένα μέρος της «δουλειάς» της φαρμακοχημικής βιομηχανίας…  Όμως στο σύνολό της η διαδικασία του τέλους της κλινικής είναι μια διαδικασία διευρυμένης εν-σωμάτωσης καπιταλιστικών μηχανών στο όνομα της “φροντίδας υγείας”: απ’ τα βιολογικά κυκλώματα ως τα wearables, και απ’ εμφυτεύσιμα κυκλώματα του Μ.Ι.Τ. ως τις εφαρμογές της neurolink (του Musk…). Σε κάμποσες περιπτώσεις αυτή η σύμφυση ζωντανού και μηχανικού σε κυτταρική κλίμακα (θα) είναι διαδικασία όχι εν-σωμάτωσης αλλά απο-σωματικοποίησης (στην φυσική αναπαραγωγή, για παράδειγμα…)

Να γιατί λοιπόν ο «ασθενής» όπως τον υπονοούσε ο κυρ Suri της nokia κι όλο το συνάφι του (του συμπλέγματος) δεν είναι καθόλου αυτό που ξέρουμε! Είναι εκείνο που κατασκευάζεται μαζικά ήδη, αυτά τα 2 χρόνια της υγιεινιστικής τρμοεκστρατείας: είναι κάτι σαν υβρίδιο υγιούς και άρρωστου, άρρωστος «εν δυνάμει», ίσως, ενδεχομένως, μπορεί, ποτέ δεν ξέρεις, «positive», «κρούσμα» (;;)… Στη συντριπτική πλειονότητα αυτός ο «ασθενής» ΔΕΝ θα είναι καν άρρωστος με την παλιά, ιστορική έννοια. Το αν έχει συμπτώματα ή όχι (θα) είναι αδιάφορο. Αιωρούμενη σ’ ένα «τεχνολογικά προσδιορισμένο» κενό μεταξύ των παλιών ορισμών υγείας και αρρώστιας στην ολοκλήρωσή της αυτή η φιγούρα θα είναι διαρκώς, πάντα επιτηρούμενη∙ κι αυτό θα είναι το δεσπόζον χαρακτηριστικό της. Η συγκεκριμένη κατηγορία επιτήρησης και εκμετάλλευσης θα λέγεται «επιστημονικά οργανωμένη πρόληψη» (όπως κάποτε η βίαιη αποειδίκευση των μαστόρων και η δημιουργία του διευθυντικού σώματος των μάνατζερ / μηχανικών παραγωγής ονομάστηκε “επιστημονική οργάνωση της εργασίας”): θα (πρέπει να) νομίζει ότι αυτο-επιτηρείται αυτή η φιγούρα, ότι είναι «ελεύθερη» ενόσω θα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! (Αυτή η ψευδαίσθηση, η αυταπάτη, κατασκευάζεται ήδη: «ελευθερία» ονομάζεται η αποδοχή των εκβιασμών, των καταναγκασμών, των εντολών…)

Να πως τελειώνει η νοσοκομειο-κεντρική και ιατρο-κεντρική αντίληψη περί υγείας / αρρώστιας: μέσω της διαρκούς, πιθανολογικής, ενδεχόμενης, στατιστικής «νοσηρότητας» των υποτελών, μέσω της μηχανικά μεσολαβημένης και προσδιορισμένης παθο-λογίας τους, μέσω της πλήρους υπαγωγής τους («συμμόρφωση» λέει ο κτηνίατρος ceo) στις νόρμες του συμπλέγματος…

Το αντάλλαγμα του μαζικού πλατφορμιασμού

Τετάρτη 22 Δεκέμβρη>> Είχαμε τις υποψίες μας για την ιδιαίτερη λύσσα με την οποία η ρημαδοκυβέρνηση (με την σιωπηλή στήριξη όλου του πολιτικού φάσματος) προσπαθεί να επιβάλλει τους πλατφορμιασμούς∙ μια λύσσα που συχνά την κάνει να μοιάζει «πρωτοπορεία σκληρότητας» μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών… Υποθέταμε ότι υπάρχει κάποιο υπόγειο deal με το σύμπλεγμα… Τώρα μπορούμε να πούμε ότι κάποιες διαστάσεις του ξετυλίγονται: λέγονται «επενδύσεις» εταιρειών του συμπλέγματος, τέτοιες που δεν θα περίμενε κάποιος πριν 2 ή 3 χρόνια στα μέρη μας. Προφανώς ο manager ρημαδοΚούλης θέλει να κοκορεύεται ότι έβαλε το ελλαδιστάν στον «χάρτη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης» – κι αυτό το πληρώνουμε εμείς.

Όπως έχει γίνει με την προσπάθεια να κινηματογραφούνται στο ελλαδιστάν διάφορες «παραγωγές» με βαριά ονόματα (έτσι ώστε να γίνεται στη συνέχεια το μέρος τουριστικός προορισμός), έτσι και με τις τεχνολογικές επενδύσεις ο βασικός κράχτης είναι ότι το ελληνικό κράτος πληρώνει. Τ’ ακουμπάει είτε στους παραγωγούς ταινιών (με διάφορους τρόπους) είτε στους τεχνο-επενδυτές. Έχει κατασκευαστεί γι’ αυτό το σκοπό ο όρος «στρατηγικές επενδύσεις» (νόμος 4608/2019) που προβλέπει την παροχή «κινήτρων» στους επενδυτές, μεταξύ των οποίων κινήτρων χωροθέτησης, μείωσης φορολογίας, γρήγορης αδειοδότησης και χρηματοδότησης των δαπανών (του επενδυτή…) για έρευνες αλλά και για το «εργατικό κόστος». Κάτω απ’ αυτόν τον γενικόλογο νόμο μπορεί να υποθέσει ο καθένας ό,τι νομίζει…

Την προσοχή μας τράβηξε ένα δημοσίευμα της καθεστωτικής «καθημερινής» για την δημιουργία «πάρκου βιοτεχνολογίας» στο 2ο χιλιόμετρο της λεωφόρου Παιανίας – Μαρκοπούλου, στο «βιομηχανικό πάρκο» της Παιανίας, στις 19 Δεκέμβρη. Πέρα απ’ τις εταιρείες κατασκευής και εκμετάλλευσης ακινήτων που εμπλέκονται στη δημιουργία του συγκεκριμένου «βιοτεχνολογικού πάρκου» έχουν ενδιαφέρον και οι εταιρείες που πρόκειται να στήσουν εκεί ανάπτυξη, παραγωγή και διάθεση κυτταρικών και γονιδιακών θεραπειών…

Η μία φέρεται σαν ελληνική, ονόματι Theracell Advanced Biotechnology. H «καθημερινή» την παρουσιάζει εσφαλμένα (σκόπιμα;) σαν «εταιρεία αναγεννητικής ιατρικής» αλλά η ίδια η εταιρεία συστήνεται σαν καθαρόαιμη εταιρεία γενετικής μηχανικής (φωτογραφία κάτω).

Ο βασικός (και μάλλον ο μοναδικός) «συνεργάτης» της Theracell είναι η αμερικανική Orgenesis, εισηγμένη στο χρηματιστήριο τεχνολογικών εταιρειών των ηπα (Nasdaq). H διαφορά μεγεθών είναι τέτοια που θα μας πέρναγε απ’ το μυαλό ότι η Theracell είναι θυγατρική της Orgenesis – αλλά δεν έχουμε τέτοια στοιχεία. (Η Orgenesis έχει πάντως θυγατρικές στη νότια κορέα, στο βέλγιο, στο ισραήλ, και στην ελβετία).

Στο site της (που είναι σα στήσιμο αντίγραφο εκείνου της Orgenesis…) η πρώτη λέει ότι θα φτιάξει (σε συνεταιρισμό με την δεύτερη και για λογαριασμό της) Orgenesis Mobil Processing Units and Labs (OMPULs) – κινητά βιοτεχνολογικά εργαστήρια δηλαδή … «Για να βρίσκονται κοντά στα σημεία που θα γίνεται η εφαρμογή» (κάτι δεν μας αρέσει σ’ αυτήν την κινητικότητα… σαν μηχανισμός εκστρατείας δείχνει…)

Η Orgenesis είναι λοιπόν ο συνεταίρος που θα στήσει εγκατάσταση στο βιομηχανικό πάρκο της Παιανίας, η δεύτερη εταιρεία. Σας θυμίζει κάτι το όνομά της; Θα έπρεπε. Πριν 3 βδομάδες (6 Δεκέμβρη), κάτω απ’ τον τίτλο Η σιωπή μας είναι ο χρυσός τους! γράφαμε μεταξύ άλλων, σχολιάζοντας τις επιδόσεις και τα κατορθώματα της κυρίας Ursula von der Leyen στον «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού»:

… Εντελώς συμπτωματικά ο κύριος Heiko von der Leyen (ο σύζυγος της κυρίας Ursula…), σαν φαρμακοποιός, είναι ιατρικός διευθυντής της αμερικανικής βιοτεχνολογικής εταιρείας Orgenesis, που ειδικεύεται στις κυτταρικές και γενετικές επεμβάσεις, κατασκευάζοντας και δοκιμάζοντας διάφορες πλατφόρμες γενετικού ελέγχου των ανθρώπινων κυττάρων…

Ωωω!!! Ο σύζυγος της συζύγου του στα μέρη μας! Κόκκινο χαλί σ’ όλη την λεωφόρο Παιανίας – Μαρκοπούλου πρέπει να στρωθεί!

(Και άμποτε να μάθουμε τι κρυφά deal έκανε η κυρία von der Leyen με τον κτηνίατρο ceo μέσω εκείνων των μεταξύ τους mail, που όταν της τα ζήτησαν απ’ την επιτροπή διαφάνειας της ε.ε. είπε ότι τα «έχασε»…)

Περί χειρουργικής

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Πότε πότε εμφανίζονται εδώ ή εκεί caradinieri / pfizerοι που, καθώς είναι εντελώς ignorants για το ποια είναι τα μέσα του σύγχρονου καπιταλισμού, του καπιταλισμού της «4ης βιομηχανικής επανάστασης» (μισούν ακόμα κι αυτούς τους όρους!), στρέφονται νοσταλγικά όσο πιο παλιά μπορούν, για να δανειστούν γνώμες (ή τσιτάτα) έναν ή και ενάμισυ αιώνα παλιά – υπέρ της υγιεινιστικής τρoμοεκστρατείας, της γενετικής μηχανικής, του social engineering…

Ένας φίλος της ασταμάτητης μηχανής (τον ευχαριστούμε κι από εδώ) ανέσυρε απ’ την σκόνη του χρόνου τα πιο κάτω αποσπάσματα. Ποιος άραγε να έλεγε τέτοια πράγματα;

… Το ανθρώπινο σώμα είναι θνητό από τη φύση του. Επομένως η ασθένεια είναι κάτι το αναπόφευκτο. Για ποιόν λόγο ένας άνθρωπος πηγαίνει στον γιατρό μόνο όταν είναι άρρωστος και όχι όταν είναι καλά; Επειδή δεν είναι μόνο η ασθένεια ένα απαραίτητο κακό, αλλά και ο ίδιος ο γιατρός. Υπό συνεχή ιατρική επίβλεψη η ζωή θα γινόταν αντιληπτή ως ένα κακό, και το σώμα ως ένα αντικείμενο θεραπείας των ιατρικών θεσμών. Δεν είναι ο θάνατος πιο επιθυμητός από μια ζωή που είναι απλά ένα προληπτικό μέτρο ενάντια στον θάνατο; Δεν είναι η ελεύθερη κίνηση κομμάτι της ζωής; Τι παραπάνω είναι μια ασθένεια αν όχι ζωή παρεμποδισμένη στην ελευθερία της; Ένας αιώνιος γιατρός θα ήταν μια ασθένεια από την οποία δεν θα είχαμε ούτε καν την προοπτική του θανάτου, παρά μόνο την πιθανότητα της ζωής. Αφήστε τη ζωή να πεθάνει· ο θάνατος δεν πρέπει να ζήσει…

Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα για τους caradinieri / prizerοι με νοσταλγία στο ιστορικό παρελθόν της «αριστεράς» (με την ευρεία έννοια), ο τύπος που έγραψε το πιο πάνω μιλούσε… για την λογοκρισία! Λογοκρισία που άλλοτε ωμά κι άλλοτε με περικοκλάδες υποστηρίζουν οι τωρινοί. Αμέσως μετά τις πιο πάνω φράσεις, η θέση του παλιού συγγραφέα συνεχίζεται έτσι:

… Η αφετηρία της λογοκρισίας είναι ότι η αρρώστια είναι η κανονική κατάσταση, ή ότι η κανονική κατάσταση, η ελευθερία, πρέπει να θεωρείται αρρώστια. Η λογοκρισία διαρκώς επιμένει απέναντι στον τύπο ότι αυτός, ο τύπος, είναι άρρωστος∙ και ακόμα κι αν αυτός φέρει τις καλύτερες αποδείξεις για την σωματική του υγεία, οφείλει να επιτρέψει να τον θεραπεύσουν. Αλλά η λογοκρισία δεν είναι καν ένας σπουδαγμένος γιατρός που χρησιμοποιεί διαφορετικά φάρμακα ανάλογα με την αρρώστια. Είναι ένας επαρχιακός χειρούργος που έχει μόνο μια μηχανική πανάκεια για τα πάντα, τα ψαλίδια. Δεν είναι καν ένας χειρούργος που έχει σκοπό να αποκαταστήσει την υγεία μου, είναι ένας αισθητικός χειρούργος που θεωρεί περιττό οτιδήποτε τον ενοχλεί απ’ το σώμα μου, και κόβει οτιδήποτε θεωρεί αποκρουστικό∙ είναι ένας χασάπης που εξαφανίζει ένα εξάνθημα για να μη φαίνεται, αδιαφορώντας εντελώς για το αν αυτό θα επηρεάσει πιο ευαίσθητα εσωτερικά όργανα.

Θεωρείτε ότι είναι λάθος να μπαίνουν τα πουλιά σε κλουβιά. Μα δεν είναι τα κλουβιά ένα προληπτικό μέτρο απέναντι στα όρνια, στις σφαίρες και στις καταιγίδες; Θεωρείτε ότι είναι βαρβαρότητα το τυφλώνει κάποιος τα αηδόνια, αλλά δεν σας φαίνεται καθόλου βάρβαρο το να βγάζετε τα μάτια του τύπου με την λογοκρισία. Θεωρείτε δεσποτισμό το να κουρέψετε έναν ελεύθερο άνθρωπο ενάντια στη θέλησή του, αλλά η λογοκρισία κόβει καθημερινά την σάρκα της ανθρώπινης σκέψης και επιτρέπει να υπάρχουν μόνο σώματα χωρίς καρδιές, υποταγμένα σώματα που δεν δείχνουν καμία αντίδραση, κι αυτά τα λέτε υγιή!

Παράξενο και ενδιαφέρον! Ένας νεαρός, ένας 25χρονος, κάπου κάποτε συνδύασε την κατασκευασμένη, την επιβεβλημένη νοσηρότητα των σωμάτων με την κατασκευασμένη, την επιβεβλημένη νοσηρότητα των σκέψεων… Δεν φαίνεται να είχε ιδέα από γενετική (και κοινωνική) μηχανική∙ έκανε μόνο λογικές, παραδειγματικές συσχετίσεις. Λέτε να υποψιαζόταν ότι μετά από πολύ καιρό ελάχιστοι θα μπορούσαν να κάνουν καν και καν τέτοιους στέρεους συλλογισμούς, και οι περισσότεροι δεν θα μπορούσαν ούτε καν να τους καταλάβουν ακόμα κι αν τους έβλεπαν γραμμένους μπροστά τους, αφιονισμένοι, τυφλωμένοι απ’ τον συνδυασμό έπαρσης και άγνοιας; Μα ποιος ήταν;

Λεγόταν Karl Marx. Και αυτά είναι απόσπασματα άρθρου του (από μια σειρά άρθρων ενάντια στη λογοκρισία…) γραμμένο στη γερμανική Rheinische Zeitung, στις 12 Μάη του 1842 (σελίδα 30 απ’ την συλλογή των κειμένων, στα αγγλικά).

Περίεργο… Αυτός ο …πώς τον λένε;… ο Marx… γιατί και σε ποιούς σηκώνει συνέχεια το μεσαίο δάκτυλο του χεριού του;

Οι ελέφαντες, ο συνήθης ύποπτος και ο σουρεαλισμός

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Ενόσω οι πολιτικές βιτρίνες διαπληκτίζονται για το πόσο ψεύτης είναι ο ένας και πόσο θεοεμπαίκτης ο άλλος, μια αγέλη ελεφάντων βγαίνει απ’ την μελέτη του (αρχι-ιερέα της προσευχής των 6) Τσιόρδα και του Θ. Λύτρα και όλοι κάνουν ότι δεν τους βλέπουν. Λίγες φράσεις του δεύτερου ερευνητή (από συνέντευξη στην καθεστωτική «καθημερινή») δείχνουν τις πατημασιές, αλλά…

…. Τα τρία ευρήματα που σχετίζονται με αυξημένη θνητότητα ήταν, πέραν από την ηλικία φυσικά, όπως γράφουμε και στο άρθρο, ο φόρτος των διασωληνώσεων που ήταν εκείνη τη στιγμή, το αν νοσηλεύονται στην Αθήνα ή εκτός Αττικής και το αν νοσηλεύονται εντός ή εκτός ΜΕΘ. Αυτοί οι τρεις παράγοντες σχετίζονται με αυξημένη θνητότητα των διασωληνωμένων ασθενών.

… Σημαίνει ότι πιθανότατα … θα έχουμε παραπάνω θνητότητα στους ανθρώπους αυτούς απ’ ό,τι θα είχαμε αν νοσηλεύονταν με χαμηλότερο φορτίο. Άρα αυτή τη στιγμή χάνουμε ανθρώπους που πιθανότατα δεν θα χάνονταν αν το φορτίο στις ΜΕΘ ήταν μικρότερο…

Τι σημαίνουν αυτά; Άσχετα από πόσους «έχει δολοφονήσει» ο ρημαδοΚούλης, όλοι αυτοί οι θάνατοι έχουν χρεωθεί …. στον «συνήθη ύποπτο». Στον τσαχπίνη! Αποδεικνύεται λοιπόν ότι διασωληνωμένοι ασθενείς μπορεί να πεθαίνουν επειδή βρέθηκαν στο Αγρίνιο, στον Πύργο ή στην Κέρκυρα για παράδειγμα (τα εκεί νοσοκομεία είχαν 100% θανάτους στις εντατικές πριν κάμποσους μήνες), ή επειδή είναι «μεγάλο το φορτίο στις ΜΕΘ»…. πάντως όχι απ’ τον sars-cov-2! Κι ας συνυπολογιστεί ότι δεν έχει γίνει καμμία έρευνα για το πόσοι (διασωληνωμένοι ή όχι) πεθαίνουν στα ελληνικά νοσοκομεία από φονικές ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, στις οποίες έχουν απ’ τα υψηλότερα ρεκόρ στην ευρώπη, αλλά … όχι απ’ τον sars-cov-2!

Να λοιπόν η έμμεση αλλά ξεκάθαρη απόδειξη ότι το ελληνικό θανατόμετρο είναι ντοπαρισμένο, και ότι η ντόπια δημιουργική λογιστική θανάτου είναι πρότυπο υπηρέτριας της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας! «Μα…» θα πει κάποιος «η πιο πάνω έρευνα είναι στατιστική και όχι αιτιολογική… Δεν ερευνήθηκε για ποιο λόγο πέθανε ένας προς έναν…» Πράγματι. Όμως και οι ημερήσιοι απολογισμοί του θανατόμετρου είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αιτιολογικοί! Τα μόνο αυστηρά (και επιστημονικά) δεδομένα που δείχνουν τις πραγματικές αιτίες θανάτου όσων χρεώνονται στον τσαχπίνη είναι από νεκροψίες (εκτός ελλάδας βέβαια). Και ξέρουμε απ’ αυτές ότι μόνο το 2% έως 5% των θανάτων που χρεώνονται στον τσαχπίνη οφείλονται πράγματι σε επιπλοκές της μόλυνσης απ’ αυτόν, και μόνο σ’ αυτές. Ξέρουμε κι άλλα: όσο περισσότερο κρατάει η διασωλήνωση τόσο δυσκολότερο είναι (ειδικά για ηλικιωμένους ανθρώπους) να επιζήσουν, αφού ατονούν εντελώς οι (συχνά εξασθενημένοι) μύες του θώρακα οπότε οι άνθρωποι μετά την «τεχνητή αναπνοή» δεν μπορούν να ανασάνουν μόνοι τους. Θάνατος διασωληνωμένου ύστερα από 1 ή 2 ή 3 μήνες (είτε κάποιος βρίσκεται εντός είτε εκτός εντατικής) ΔΕΝ οφείλεται στον τσαχπίνη∙ η λοίμωξη υποχωρεί πολύ γρηγορότερα. Οφείλεται στις όποιες «παρενέργειες» της διασωλήνωσης ή, ακόμα, της ίδιας της νοσηλείας (ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις).

Κι εκεί αρχίζει εκείνο που αν ήταν installation θα θεωρούνταν πρωτοπόρο δείγμα εφαρμοσμένου σουρεαλισμού αλλά, δυστυχώς, είναι παρακμιακή μαζική κοινοτοπία: μαζί και ταυτόχρονα στη δημόσια σφαίρα διαγράφονται οι τροχιές του «πόσους σκοτώνει ο Μητσοτάκης» ή/και του «πόσους σκοτώνει η ανισόμετρη ανάπτυξη του ε.σ.υ.» ή/και του «πόσους σκοτώνει η έλλειψη εντατικολόγων» ΚΑΙ οι ημερήσιες αναφορές του θανατόμετρου (100 τη μια μέρα, 80 την άλλη, 120 την τρίτη…) σαν απόδειξη… ναι, σαν απόδειξη (όχι της κυβερνομοχθηρίας, της ανισομέρειας ή των ελλείψεων, αλλά) της φονικότητας του ιού! Ως εάν, αφού πρώτα έγινε αδιάφορο το πόσοι πεθαίνουν ΜΕ και πόσοι πεθαίνουν ΑΠΟ τον τσαχπίνη, τώρα να έχει προστεθεί μια ακόμα ετικέτα, ένα tag ακόμα, το πόσοι πεθαίνουν «δολοφονημένοι» (από την ρημαδοΚούλη, τα αιώνια προβλήματα του ελληνικού ε.σ.υ., ή ό,τι….) χωρίς όμως το ένα “topic” να μπερδεύεται με το άλλο! Σαν «ανεξάρτητες» σταθερές: άλλο το θανατόμετρο, άλλο τα νοσοκομεία, κι άλλο οι κομματικές έριδες…

Είναι ένα κατόρθωμα του ώριμου Θεάματος: παράνοια! Μαζική, καθολική… βιωμένη ως «πραγματικότητα»!

(φωτογραφία: Αν κάνετε συλλογή απ’ την καθεστωτική διασπορά ψευδών ειδήσεων, κρατείστε κι αυτό! Μπορεί να είναι γελοίο, μπορεί να είναι απελπισμένο, αλλά είναι real καθεστωτικό! Όχι, οι πλατφόρμες δεν σου εξασφαλίζουν τίποτα, εκτός απ’ τις φονικές, σακατευτικές παρενέργειές τους. Αν όμως αρρωστήσεις μετά τα τσιμπήματα μην βλαστημίσεις! Όχι! Είσαι τυχερός! Είσαι “σούπερ”! Μπορεί να γίνεις και αθάνατος – υπάρχει και τέτοια “μελέτη”, από το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ αυτή…)

Ο υπαρκτός καπιταλισμός

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Ποιος να το θυμάται άραγε; Πριν πάνω από ένα χρόνο, στις 21 Νοέμβρη του 2020, κάτω απ’ τον τίτλο Προμελέτη 1 γράφαμε ανάμεσα στα άλλα κι αυτό:

… Αν, λοιπόν, κάποιος προσπαθήσει να κρατήσει και την βεβαιότητα της υψηλής φονικότητας / επικινδυνότητας του covid, και το αίτημα «περισσότερων μ.ε.θ.» είναι πολύ πιθανό (για εμάς βέβαιο!) ότι χάνει κάτι απ’ τα βασικά (και μαζί του ΟΛΑ τα βασικά αυτής της καπιταλιστικής εκστρατείας θανάτου / σωτηρίας): το ότι, δηλαδή, η υψηλή φονικότητα του covid είναι μια προσχεδιασμένη δημαγωγική τρομο-εκστρατεία που έχει δοκιμαστεί ήδη άλλες δυο φορές τα τελευταία 15 χρόνια με ιούς γρίπης, με στόχο να αναδιαρθρώσει τόσο ριζικά τα συστήματα υγείας ώστε, ενδεχομένως, να απομείνουν απ’ αυτά … μόνον οι «εντατικές»! Δεν θα επανέλθουμε αναλυτικά μιας και αυτό το έχουμε τονίσει ήδη, αλλά μια υπενθύμιση είναι απαραίτητη: κανείς δεν δίνει σημασία στο γεγονός ότι σε πολλά κράτη τα δημόσια συστήματα υγείας ουσιαστικά ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ «εξαιτίας» του φονιά covid· ούτε κανείς ασχολείται με το ποιάς φανερής καπιταλιστικής τάσης είναι τμήμα, οργανικό μέρος, αυτή η φονική ΕΚΚΕΝΩΣΗ!

ΑΝ ο covid ΔΕΝ είναι ο φονιάς που μας λένε· ΑΝ η τρέχουσα κλινική ιατρική ΔΕΝ μπορεί να προσφέρει σε ηλικιωμένους ασθενείς με ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας τίποτα άλλο πέρα από έναν θάνατο στην εντατική καθυστερημένο για μερικές ημέρες (αλλά καταλογογραφημένο επιτήδεια σ’ ένα κιτάπι θανάτου χρήσιμο για διάφορους σκοπούς)· κι ΑΝ, τελικά, ΔΕΝ ήταν καθόλου αναγκαίο, υπό νορμάλ και λογικές συνθήκες αντιμετώπισής του covid, να φτάνουν τόσοι στις πόρτες των νοσοκομείων… με δυο λόγια ΑΝ δεν είχε χρησιμοποιηθεί η τρομοκρατία σαν μέθοδος τεχνητής αύξησης της ζήτησης (ιδού, λοιπόν, η πολιτική οικονομία!) τότε είναι πιθανό ότι ακόμα και «λειψά», «ελλειμματικά», «προβληματικά» από πάρα πολλές και καθημερινές πλευρές δημόσια συστήματα υγείας σαν το ελληνικό θα τα έβγαζαν πέρα. Εν τω μεταξύ η απαίτηση του να γίνει, επιτέλους, όντως δημόσιο και έντιμο αυτό το σύστημα θα παρέμενε πάντα εύλογη, έγκυρη (και συγκρουσιακή…)

Συνεπώς (λέμε) ο ιστορικός διαλεκτικός υλιστής οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του μια τρομακτική έκρηξη ενός ηφαιστείου που απλώνει ένα τεράστιο σύννεφο σκόνης πάνω από μεγάλο μέρος του πλανήτη (οπότε τα «λειψά», «ελλειματικά», «προβληματικά» συστήματα υγείας αποδεικνύονται πρώτα πρώτα ανεπαρκή για τις περιστάσεις) ή μια τρομακτική προμελετημένη εκστρατεία τεχνο-πολιτικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που απλώνεται πολύ μακρύτερα απ’ τα δημόσια συστήματα υγείας, σε άλλες περιοχές της κοινωνικής ζωής (και της κρατικής εξουσίας), πρακτικά σε όλες… Οφείλει να γνωρίζει αν έχει μπροστά του την αντιμετώπιση μιας αυθεντικής φυσικής καταστροφής (και τις ανεπάρκειες σ’ αυτήν την αντιμετώπιση) ή αν έχει μπροστά του την «φυσικοποίηση» της καπιταλιστικής «δημιουργικής καταστροφής», με πολιορκητικό κριό την ήδη τερατώδη βιομηχανία της υγείας… και σημαία έναν κορονοϊό…

Υποθέτουμε πως όποιος θέλει να καταλάβει την σοβαρή διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο την καταλαβαίνει· ακόμα κι αν οι διατυπώσεις μας είναι συνοπτικές… Αν δεν μπορεί να ξεχωρίσει τι είναι τι τότε, λυπούμαστε, ακόμα και παρά την θέλησή του, συμμετέχει σ’ αυτήν την «φυσικοποίηση»!

Η εκκένωση των δημόσιων συστημάτων υγείας (και, ως ένα βαθμό, και των ιδιωτικών / ιδιωτικοποιημένων με την μορφή που απέκτησαν σαν απομιμήσεις των δημόσιων) και η μετατροπή τους σ’ αυτή τη φάση σε «συστήματα μιας αρρώστιας» (σε μεγάλο βαθμό σε «συστήματα του μύθου μιας αρρώστιας) ήταν τόσο εκρηκτική, τόσο βίαιη, τόσο ορατή και, ταυτόχρονα, τόσο «πολυχειροκροτημένη» στα τέλη του 2020, ώστε το να μιλήσουμε για το τέλος της κλινικής (με την έννοια του γενικού, μαζικού νοσοκομείου που υπήρξε δημιούργημα των αντιλήψεων περί δημόσιας υγείας της επαναστατικής αστικής τάξης στον 19ο αιώνα και έφτασε στον 20ο στην φορντική / ταιηλορική ολοκλήρωσή του) έγινε ένα ακόμα (αιρετικό) εργατικό καθήκον μας. Οπωσδήποτε η εκκένωση δεν ήταν ελληνικό φαινόμενο∙ ήταν κοινή εξέλιξη σε αρκετά κράτη του δυτικού καπιταλισμού (οπωσδήποτε του ευρωπαϊκού).

Θα έπρεπε να έχει διαβάσει κάθε ενδιαφερόμενος τα manual για την «ιατρική του 21ου αιώνα» που κυκλοφορούν εδώ και πολλά χρόνια είτε από «επώνυμους ειδικούς / μελλοντολόγους», είτε από τις εταιρείες της βιομηχανίας της υγείας 4.0, είτε από φιλόδοξα και ευαγή ιδρύματα του είδους “παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ”…  συνήθως με τις υπογραφές όλων αυτών μαζί… Όμως ακόμα κι αν δεν το είχε κάνει έγκαιρα (… είμαστε «κολληματίες» που παρακολουθούμε και τέτοια ζητήματα εδώ και καμμιά 30 χρόνια, έτσι δεν είναι;) θα ήταν τουλάχιστον αρκετό να κοιτάει ο καθένας τις πραγματικές αλλαγές χωρίς τις τσίμπλες της τρομοεκστρατείας στα μάτια του. Έτσι ώστε να βλέπει.

Χρειαζόταν και κάτι ακόμα: μια καλή ιστορική / διαλεκτική συνείδηση, και καθόλου ο χρήσιμος επαρχιωτισμός της εθνικής ιδεολογίας. Το ελληνικό δημόσιο σύστημα υγείας (ε.σ.υ.) έχει την δική του μικρή (σε σχέση με άλλα αντίστοιχα ευρωπαϊκά) ιστορία∙ έχει τις δικές του ιδιαίτερες αδυναμίες απ’ την αρχή και παραμορφώσεις στη συνέχεια∙ μισο-αναπτύχθηκε και «κλαδεύτηκε» μέσα σε συγκεκριμένες κοινωνικές και ιδεολογικές αντιλήψεις και θεσμίσεις∙ απαλλοτριώθηκε απ’ τις big pharma και την ιδιωτική ιατρική με απόλυτα «ελληνικό τρόπο»∙ συνεπώς είναι μεν ένα (καθυστερημένο χρονικά) τμήμα / δείγμα του δυτικού κράτους πρόνοιας, αλλά είναι υποχρεωμένο να κουβαλάει τα μεγάλα του κουσούρια ΜΑΖΙ με τις γενικές καπιταλιστικές τάσεις της κρίσης / αναδιάρθρωσης. Πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να ξεχωρίσει κανείς τα μεν (τα «εθνικά ελαττώματα») απ’ τις δε (τις γενικές καπιταλιστικές τάσεις) και να διακρίνει τις δεύτερες πίσω και μέσα απ’ τα πρώτα. Ειδικά σε ιστορικές περιόδους σαν αυτή που έχει πέσει τώρα στα κεφάλια μας.

Ενώ, λοιπόν, την εκκένωση (την αναγγελία του τέλους της κλινικής λέμε) μπορούσε ο καθένας να την ακουμπήσει, να την αγγίξει, και στο ελλαδιστάν, ΜΟΝΟ αν έφευγε-απ’-το-χωριό, αν ασχολούνταν με το τι-γίνεται-αλλού (στην ιταλία, στη γερμανία, στη γαλλία, στην αγγλία…) θα μπορούσε να εντοπίσει τα γενικά χαρακτηριστικά της τάσης, άρα και την στρατηγική σημασία της (μέσα στην ευρύτερη καπιταλιστική αναδιάρθρωση). Διαφορετικά, στην καλύτερη περίπτωση, θα νόμιζε πως έχει να κάνει απλά με μερικά απ’ τα χρόνια κουσούρια του ελληνικού ε.σ.υ., οπότε θα ξανάπαιζε την χιλιοπαιγμένη διαχρονικά «μουσική»: … λεφτά για την υγεία κι όχι την αστυνομία…

Σωστό μεν αλλά εκτός ιστορικών εξελίξεων.

H οργανωμένη, γενική νοσηρότητα

Δευτέρα 20 Δεκέμβρη>> Δεν μπορούν να «αναπτυχθούν» κερδοφόρες επιχειρήσεις αν δεν υπάρχουν σε μεγάλη έκταση «ανάγκες» για τα εμπορεύματα αυτών των επιχειρήσεων. Και τα αφεντικά έμαθαν (όχι τώρα, εδώ και δεκαετίες) ότι τις κοινωνικές «ανάγκες» πρέπει να τις κατασκευάζουν αντί να περιμένουν μήπως προκύψουν μόνες τους. Απέκτησαν και το know how της μαζικής κατασκευής «αναγκών».

Για να «αναπτυχθεί» η βιομηχανία της υγείας τις ερχόμενες δεκαετίες δεν θέλει υγιείς πληθυσμούς!!! Θέλει το αντίθετο: διαρκή, μαζική νοσηρότητα – δεν είναι λογικό από καπιταλιστική άποψη; Οι φλογερές και δήθεν φιλάνθρωπες αναγγελίες, εδώ και χρόνια, απ’ τα στόματα αφεντικών, περί επερχόμενων μεταδοτικών ασθενειών / πανδημιών πλανητικής κλίμακας δεν ήταν (και δεν θα μπορούσαν να είναι) «προφητείες» άδολων οιωνοσκόπων! Ήταν επίμονες αναγγελίες του τι ακριβώς χρειαζόταν και χρειάζεται το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα για να «αναπτύξει» τόσο την κερδοφορία όσο και τον διαρκή έλεγχό του επί των κοινωνιών! Όπως ακριβώς οι βιομηχανίες όπλων δεν «αναπτύσσονται» μέσα από τα give peace a chance, έτσι και η καλή υγεία των υποτελών είναι ζημιά για τους έμπορους «υγείας». Πρακτικά και καθαρά πρέπει να μεθοδεύουν και να οργανώνουν τη νοσηρότητα των πληθυσμών (κρατώντας τους ωστόσο «λειτουργικούς» τόσο όσο θα χρειάζεται η παραγωγή και η digital κατανάλωση).

Όπως ακριβώς το διείδε ο νεαρός Marx: η αρρώστια είναι η κανονική κατάσταση… η ελευθερία είναι αρρώστια… Και η αιώνια αρρώστια (ή η αιώνια, υποχόνδρια ανησυχία για την υγεία / αρρώστια) κάνει τον αιώνιο γιατρό κύριο, ρυθμιστή, μεσολαβητή των σωμάτων και των σκέψεων.

Δύο χρόνια υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας δεν είναι ένας αιώνας. Είναι όμως μια καλή αρχή για έναν αιώνα.

Να (φωτο επάνω) μια ενδεικτική ανταπόκριση απ’ το βέλγιο (ευχαριστούμε τον Μ. για την αποστολή): Συναγερμός από τους ογκολόγους: Μετά την πανδημία μια επιδημία καρκίνων προ των πυλών!

Θα σχολίαζε ειρωνικά κάποιος: μετά τους λοιμωξιολόγους κι ανάμεσα στους ελεεινολόγους ιδού και οι ογκολόγοι! Αλλά είναι πιο σοβαρά τα πράγματα. Απόσπασμα απ’ το δημοσίευμα της καθεστωτικής le soir:

… Το πρόβλημα είναι οργανωτικό και ηθικό. Η καθυστέρηση της φροντίδας είναι ωρολογιακή βόμβα, ειδικά για τους καρκινοπαθείς.

Μετά την πανδημία μας περιμένει επιδημία καρκίνου! Ο Vincent Donckier, επικεφαλής του χειρουργικού τμήματος του Ινστιτούτου Bordet, του κέντρου καρκίνου του ULB, δίνει το ίδιο σήμα κινδύνου με αυτό που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο ο διευθυντής του Π.Ο.Υ. Ευρώπης: «Πρέπει να περιμένουμε υπερβολική θνησιμότητα από καρκίνο τους μήνες ή τα επόμενα χρόνια».

Στο Βέλγιο περίπου 5.000 καρκίνοι δεν έχουν διαγνωστεί από την αρχή της κρίσης, εκτιμά το Ταμείο για τον Καρκίνο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι γι’ αυτό, είτε πρόκειται για αναβολή ραντεβού λόγω υπερφόρτωσης του νοσοκομείου, είτε λόγω ντόμινο από αυτές τις αναβολές περίθαλψης στα ημερολόγια των διαφόρων τμημάτων, είτε φόβου να πάμε στο νοσοκομείο. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι όσο νωρίτερα γίνεται ο προληπτικός έλεγχος, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες ανάρρωσης ή επιβίωσης. Αυτά έχουν επίσης επηρεαστεί έντονα από την αναβολή των θεραπειών, ενώ ο καρκίνος απαιτεί ολοκληρωμένη φροντίδα…

Μπορεί κάποιος να διαβάσει στο πιο πάνω απόσπασμα ένα απ’ τα πρακτικά αποτελέσματα της εκκένωσης του (δημόσιου) συστήματος φροντίδας υγείας∙ του βελγίου, όχι του ελλαδιστάν… Δεν είναι πάντως οι καρκίνοι που δεν διαγνώστηκαν και οι αντικαρκινικές θεραπείες που δεν έγιναν εδώ και σχεδόν 2 χρόνια η μόνη συνέπεια της εκκένωσης∙ υπάρχουν πολλές ακόμα σοβαρές και χρόνιες αρρώστιες.

Μπορεί κανείς να θεωρήσει αυτήν την συνέπεια της εκκένωσης σαν ένα «ατύχημα», σαν «αβλεψία» των σχεδιαστών και των εκτελεστών της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας; Ναι, αν θεωρεί το πολιτικό σύστημα των Βρυξελών και την βελγική κυβέρνηση ένα μάτσο ηλίθιους, δολοφόνους εξ αμελείας, που δεν καταλαβαίνουν, ακόμα κι αν αυτό-που-δεν-καταλαβαίνουν κρατάει σχεδόν 2 χρόνια… Αν κάτι τέτοιο δεν ισχύει (και δεν βρίσκουμε λόγο για να είναι πανηλίθιοι οι άρχοντες του βελγίου) τότε οι 5.000 αδιάγνωστοι καρκίνοι είναι μέρος της επιδιωκόμενης «νέας κανονικότητας» στη δημόσια υγεία. Μέρος της οργανωμένης γενικής νοσηρότητας των πληθυσμών.

Χρειάζεται μήπως να θυμίσουμε ότι «η διαχείριση των καρκίνων» είναι το πεδίο όπου θα λάμψει η γενετική μηχανική τύπου mRNA ή/και τροποποίησης του DNA; Ή μήπως χρειάζεται να υποδείξουμε το γεγονός ότι αν υπάρχει ένα «απόθεμα αδιάγνωστων καρκίνων» τότε μπορούν να κρυφτούν μια χαρά κάτω απ’ τον μανδύα του οι καρκίνοι που θα προκληθούν απ’ το χακάρισμα του ανοσοποιητικού συστήματος; Είναι πολλαπλά ωφέλιμοι οι επιπλέον καρκίνοι! Όπως τα επιπλέον αυτοάνοσα νοσήματα (αναμένεται ότι θα εκτοξευτούν!) ή η μαζική ψυχολογική κατάρρευση (ήδη γεγονός): μονά κερδίζουμε – ζυγά χάνετε θα έλεγε γελώντας σαρδόνια ο κάθε Bourla…

Σε κάθε περίπτωση μιλώντας για τους καρκινοπαθείς δεν πρόκειται για «5.000 χαμένους πελάτες» της βιομηχανίας της υγείας 4.0 στο βέλγιο! Πρόκειται, αντίθετα, για μια καλή παρτίδα κατασκευασμένων «πελατών» των γενετικών θεραπειών και της ανάλογης βιομηχανίας, μαζί φυσικά με όλους εκείνους που δημιουργούν ήδη οι διαδοχικές «δόσεις» των πλατφορμιασμών.

Το μέλλον σαν οργανωμένη νοσηρότητα είναι εδώ. Και θα εδραιωθεί αν δεν το εμποδίσουμε.