Τετάρτη 3 Ιούλη>>
Η «πολιτικοποίηση» του θυμικού είναι 99 φορές στις 100 αντιδραστική…
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Τετάρτη 3 Ιούλη>> Στη διάρκεια της πρόσφατης υγιειονομικής τρομοκρατικής εκστρατείας, νωρίς νωρίς, βρεθήκαμε μπροστά στον σοβαρό κίνδυνο η εργατική αντικαπιταλιστική / αντικρατική κριτική να είναι ξανά απούσα, και το κενό της να καλυφθεί εντελώς (και με προοπτικές για το μέλλον!!!) απ’ τις αντιδράσεις των συντηρητικών ως τις όποιες hard core φασιστικές εκφάνσεις τους. Με σκληρή και επίμονη δουλειά τα «κόκκινα μαντήλια» και άλλες αντιεξουσιαστικές ομάδες κατάφεραν να αναδείξουν αυτήν την κριτική, τόσο θεωρητικά όσο και πολιτικά: με διαδηλώσεις, αφίσες, καμπάνιες έντυπης μαζικής αντιπληροφόρησης. (Αυτή ήταν στο σύνολό της, απ’ όλους και όλες που συμμετείχαν, η μοναδική τέτοια περίπτωση δύσκολης και αποτελεσματικής πολιτικής δουλειάς στην ευρώπη – όχι όμως και σε σχέση με ανάλογα που έγιναν σε άλλα μέρη του πλανήτη… Απ’ τις ινδίες ως την αφρική οι ριζοσπάστες έκαναν εκείνο που έπρεπε!)
Εννοείται ότι οι πρωτοκοσμικές μάζες της «αριστεράς» αντί να κάνουν έστω την έσχατη στιγμή το καθήκον τους εξαντλήθηκαν σε κατηγορίες για «ψέκα» και τσουβαλιάσματα ενισχύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο παραδειγματικά τους συντηρητικούς, τον οργανικό φόβο που προκαλεί η αναδιάρθρωση, άρα τελικά το κράτος και το κεφάλαιο! Με άλλα λόγια «δούλεψαν γι’ αυτούς»…
Όλα τα πιο πάνω είναι ενδεικτικά και τηλεγραφικά – τα πολύ περισσότερα και αναλυτικότερα δεν χωρούν εδώ. (Για παράδειγμα: τι θα σημαίνει, αν και εφόσον γίνει, η επιβολή / καθιέρωση αποκλειστικά «ψηφιακών» νομισμάτων και συναλλαγών; Ή τι θα σημαίνει για την κοινωνική εργατική αναπαραγωγή η γενίκευση της «ενοικίασης» των βασικών της καθημερινής ζωής; Ή τι σημαίνει η όλο και πιο κτηνώδης συγκέντρωση και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων από εταιρείες και κρατικές υπηρεσίες; Ή τι θα προκαλέσει στις ζωές των δυτικών πληβείων η από-δολαριοποίηση; Ή… κλπ κλπ)
Διαβεβαιώνουμε εν τέλει: ενώ το μπετονάρισμα των πληθυσμών μέσα από εθνοκρατικές, «σκληρά» εγωϊκές, νηπιακές (ακόμα κι αν είναι μιλιταριστικές…) θέσεις ήταν / είναι η προβλέψιμη κατεύθυνση των αφεντικών σε συνθήκες αφενός 4ης βιομηχανικής επανάστασης και άρα ανακατανομής των αναγκών τους για πρώτες ύλες και εργασία και αφετέρου όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, η ιδεο-οργανωτικο-πολιτική καθήλωση στον καπιταλισμό των μέσων του 20ου αιώνα (δηλαδή η εξαφάνιση της σύγχρονης εργατικής κριτικής και στη βάση της της σύγχρονης εργατικής οργάνωσης) έχει τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα με … την σοσιαλδημοκρατία!
Είναι η αόρατη πλευρά της.
Πέμπτη 27 Ιούνη>> Εκείνο που διαφοροποιεί τις ολιγαρχίες απ’ τις απολυταρχίες (κάνοντάς τες να μοιάζουν «κάπως» με «δημοκρατίες»…) είναι η συμβολική νομιμοποίηση των αρχόντων. Η εξουσιοδότησή τους απ’ τους υποτελείς. Αυτή η εξουσιοδότηση μπορεί να γίνεται μέσω «εκλογών»… δια βοής… ακόμα και (ποιος το αποκλείει για το μέλλον;) μέσω likes… Σε κάθε περίπτωση η συμβολικότητα αυτής της νομιμοποίησης αρχίζει και τελειώνει στο «μα με εγκρίνατε!» απέναντι σε οποιαδήποτε γκρίνια ή μισο-αμφισβήτηση (των προσώπων, όχι των δομών!) Ενώ εκφράζεται με την εφεύρεση των «ποσοστών»: η νομιμοποίηση είναι απλά μια γραμμή (: αφαίρεση / σύμβολο…) απ’ την οποία διάφοροι παίρνουν ένα κομμάτι, μικρότερο ή μεγαλύτερο.
Σε χρόνο (καθόλου…) ανύποπτο αναλύσαμε αυτήν την κυβερνητική διάσταση των σύγχρονων δυτικών κρατών (συμπεριλαμβανομένου του ελληνικού), με την βοήθεια του Claus Offe (: κοινοβουλευτισμός, εξουσία, κράτος στα Sarajevo νο 78 Νοέμβρης 2013, νο 80 Γενάρης 2014, και νο 90 Δεκέμβρης 2014). Αισχρή μειοψηφία είμασταν τότε, το ίδιο και τώρα, και επιπλέον δεν έχει πια κανείς όρεξη (ούτε αξιόπιστη μέθοδο) να αναλύσει το σύγχρονο (καπιταλιστικό) κράτος στην ιστορική του εξέλιξη. Το ελληνικό ή οποιοδήποτε άλλο.
Παραμένει ωστόσο πάντα διασκεδαστικός ο τρόπος που γίνονται αντιληπτές (τόσο απ’ τους υποτελείς όσο και απ’ τις τωρινές πολιτικές βιτρίνες) οι πιρουέτες των δυτικών ολιγαρχιών τώρα που «πιέζονται» όλο και περισσότερο απ’ την όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού. Ποια σκηνή να πιάσουμε; Την αμερικανική; Την καναδική; Την γερμανική; Την αγγλική; Την γαλλική; Την ελληνική; Την φινλανδική; Ποια;
Εφόσον η γοητεία έχει γίνει το κυριότερο (και συχνά το μοναδικό) μέσο εξασφάλισης των εξουσιοδοτήσεων, προκύπτουν όλα όσα θα περίμενε κάποιος απ’ το καθαρό, ωμό Θέαμα. Οι απόφοιτοι της «σχολής ηγετών Schwab» και όσοι / όσες τους μιμούνται, είναι αλαζονικά καθάρματα. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, την δήλωση της αγαπημένης Annalena ότι «δεν με ενδιαφέρει τι γνώμη έχουν οι ψηφοφόροι μου, εγώ κάνω πόλεμο κατά της ρωσίας» για να έχετε μια συμπυκνωμένη έκφραση της πραγματικής σχέσης μεταξύ εξουσιοδοτών και εξουσιοδοτούμων στις σύγχρονες ολιγαρχίες.
Απ’ αυτή την άποψη το να μετακινούνται οι υποτελείς απ’ τον ένα στον άλλο «εκπρόσωπο» ενώ στην πραγματικότητα πιάνονται από διαφορετικά επιπλέοντα προσχήματα μέσα στον ίδιο βάλτο, είναι μόνο ένα τρυκ συντήρησης αυτής της αγοράς των συμβόλων που λέγεται “καθεστωτική πολιτική”. Κι όταν ένα κόμμα γίνεται φανερά εκείνο που είναι όλα, γίνεται δηλαδή καθαρά εταιρεία (όπως η περίπτωση του κόμματος της Κουμουνδούρου) θα μπορούσε κάποιος να χειροκροτήσει: επιτέλους η ολιγαρχία κάνει στριπτίζ!
Όχι όμως! Άλλοι υποφέρουν, άλλοι χαίρονται, άλλοι αδιαφορούν. Όλα αυτά είναι ουσιαστικά αυτοκτονικά – σε μια εποχή όμως που ο θάνατος είναι η κυρίαρχη μόδα…
Πριν πάνω από 10 χρόνια κάποιος (δεν έχει σημασία ποιος!) είχε γράψει σ’ ένα διεθνές (αγγλικής προέλευσης) καθεστωτικό έντυπο:
… Όταν ο άξονας εξουσίας κράτους – επιχειρήσεων έχει ξεπεράσει την δημοκρατία και γελοιοποιεί την διαδικασία των εκλογών, όταν το σύστημα πολιτικής χρηματοδότησης εξασφαλίζει ότι τα κόμματα μπορούν να αγοραστούν και πουληθούν, κι όταν τα μέλη των τριών κυριότερων κομμάτων κάθονται και αγναντεύουν τις δημόσιες υπηρεσίες που γίνονται βορά των επιχειρηματιών, τι έχει απομείνει απ’ αυτό το σύστημα που να εμπνέει την συμμετοχή;
Η εύλογη απάντηση θα ήταν τότε «καμία συμμετοχή! συλλογική, μεθοδική, εργατική καταστροφή αυτού του συστήματος!». Τώρα η απάντηση δυστυχώς είναι: σκάσε και δούλευε – το παλάτι έχει έξοδα!
Παρασκευή 21 Ιούνη>> Μιας και στα μέρη μας υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα (: τι θα κάνει ο ένας -άκης κι ο άλλος -άκης κι ο τρίτος -άκης…) δεν ήταν άξιο προσοχής το γεγονός ότι το καθεστωτικό reuters πριν μια βδομάδα τεκμηρίωσε μια πλευρά εκείνου που απ’ το φθινόπωρο του 2020 η τρελή κι αδέσποτη ασταμάτητη μηχανή είχε χαρακτηρίσει σαν «οπλοποίηση της δημόσιας υγείας» και «υπόγειο παγκόσμιο πόλεμο» μέσα και πίσω απ’ την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία.
Τι αποκαλύφθηκε τώρα, κατόπιν εορτής; Ότι οι υπηρεσίες «ψυχολογικού πολέμου» και παραπληροφόρησης του αμερικανικού πενταγώνου (με επιχειρησιακό κέντρο κάπου στη Φλόριντα) έκαναν για πάνω από ένα χρόνο (απ’ την άνοιξη του 2020 ως τα μέσα του 2021) υπόγεια ιντερνετική εκστρατεία δυσφήμισης των τυπικών, κανονικών κινέζικων εμβολίων, ειδικά εναντίον εκείνου της sinovac. Για λογαριασμό αυτής της εκστρατείας κατασκευάστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν εκατοντάδες «πλαστοί λογαριασμοί» στο (τότε) twitter, ενώ η «ακτίνα» της κάλυπτε την ανατολική ασία, τη μέση ανατολή και την αφρική – με ιδιαίτερη στόχευση του μουσουλμανικούς πληθυσμούς: «το κινέζικο εμβόλιο (διέδιδε ο us army…) περιέχει ένα συστατικό που προέρχεται από χοιρινό κρέας»….
Να οι βασικές διαστάσεις αυτής της καθυστερημένης καθεστωτικής «αποκάλυψης».
Πρώτον: Ενώ πράγματι είναι δυνατόν ο οποιοσδήποτε να υποστηρίξει οτιδήποτε (και οποιαδήποτε ανοησία) ιντερνετικά, αυτό που μπορεί να θεωρηθεί οργανωμένη παραπληροφόρηση γίνεται ΜΟΝΟ όταν υπάρχουν μηχανισμοί και λεφτά. Δηλαδή ΜΟΝΟ από επιχειρήσεις, υπηρεσίες, άρα κράτη και αφεντικά. Οτιδήποτε άλλο είναι παιχνίδι νηπιαγωγείου… (Φυσικά είναι ακριβώς οι ίδιοι που θέλουν να μας “προστατέψουν” κυνηγώντας τους …. “παραπληροφορητές”!!!)
Το καλά πληροφορημένο site antiwar (antiwar.com) έγραψε για το θέμα μεταξύ άλλων κι αυτά:
Η εκστρατεία δυσφήμισης της Sinovac ήταν μέρος ενός ευρύτερου πληροφοριακού πολέμου εναντίον των αντιπάλων των ΗΠΑ, που εντατικοποιήθηκε υπό την διοίκηση του Donald Trump. Ενώ ως πρόσφατα ο στρατός χρειαζόταν την έγκριση του υπουργείου άμυνας για να κάνει προπαγανδιστικές εκστρατείες εκτός συνόρων, μια μυστική εντολή του Πενταγώνου επέτρεψε στους καραβανάδες να παρακάμπτουν [αυτούς] τους περιορισμούς, αρχής γενομένης το 2019. Αυτή η εντολή έγινε αργότερα νόμος, που ενέκρινε με κατηγορηματικό τρόπο “εκστρατείες επιρροής” εναντίον άλλων χωρών – περιλαμβάνοντας “εκτός περιοχών ενεργών εχθροπραξιών”.
Ο στρατός εμφανίζεται να έχει ακολουθήσει παρόμοιες τακτικές προώθησης “φιλικών προς την Δύση αφηγήσεων” σε αρκετά ακόμα social media τα τελευταία χρόνια. Κάποιοι απ’ τους λογαριασμούς που χρησιμοποιήθηκαν κατά της Sinovac εντοπίστηκαν πρόσφατα σε μια μελέτη του 2022 απ’ την Graphika και το Παρατηρητήριο του internet του Stanford, που βρήκε ένα δίκτυο προφίλ με συμμετοχή σε “χειραγώγηση” και “μη αυθεντική συμπεριφορά” σε εφτά πλατφόρμες.
Αν και η διοίκηση Biden διέκοψε την επιχείρηση κατά της Sinovac το 2021, το Πεντάγωνο εμφανίζεται να συνεχίζει τις προπαγανδιστικές του ενέργειες στο εξωτερικό. Ένα όχι απόρρητο ντοκουμέντο στρατηγικής που δημοσιοποιήθηκε πέρυσι δήλωνε ότι ο στρατός μπορεί “να οπλοποιήσει τις πληροφορίες για να χειραγωγήσει την αντίληψη της πραγματικότητας απ’ την μεριά του αντιπάλου”, όπως επίσης “να διασπείρει παραπληροφόρηση μέσω των social media” και “ψευδείς αφηγήσεις που να εκλαμβάνονται ως ειδήσεις”.
Δεύτερον: Οι στρατοί (και όχι μόνον οι δυτικοί…) είχαν οργανική και καθόλου ευκαιριακή ή δευτερεύουσας σημασίας θέση στην οργάνωση του συνόλου της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Ξέρουμε ήδη για παράδειγμα ότι σε διάφορα κράτη (και όχι μόνο στις ηπα) οι στρατοί, σε συνεργασία με εξειδικευμένες ιδιωτικές επιχειρήσεις, ανέλαβαν την οργάνωση του ψυχολογικού πολέμου / τρομοκρατίας εναντίον των «δικών τους» πληθυσμών, καθώς και την πληροφορική εξόντωση οποιουδήποτε ήταν ενάντιος…
Τρίτον: Ο us army στη συγκεκριμένη περίπτωση ανέλαβε την προώθηση των mRNA πλατφορμών γενετικής μηχανικής των αμερικανικών φαρμακομαφιών pfizer και moderna. Η δεύτερη (είναι γνωστό;) αποτελεί έτσι κι αλλιώς δημιούργημα της αμερικανικής darpa, του τεχνολογικού βραχίονα του us army. Ποιο ήταν το ειδικό ενδιαφέρον του αμερικανικού πενταγώνου για την επιβολή της made in usa γενετικής μηχανικής στο ανθρώπινο είδος και γιατί το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο την απέρριψε (την γενετική μηχανική) αν και είχε το know how για την κατασκευή mRNA πλατφορμών (και έφτιαξε τουλάχιστον μία, «πειραματικά»); Όσες / όσοι είστε συντονισμένοι εδώ ξέρετε.
Θα έπρεπε να ξέρουν περισσότεροι / ες. Ο Geert van der Bossche είχε δίκιο σ’ αυτήν τουλάχιστον την τεκμηριωμένη εκτίμησή του: οι mRNA πλατφόρμες θα είχαν ένα και μόνο ένα αποτέλεσμα, να διαλύσουν το φυσικό ανοσοποιητικό σύστημα, κάνοντας τους πληθυσμούς των «εμβολιασμένων» ευάλωτους σε συνηθισμένες, κοινές λοιμώξεις που το ανοσοποιητικό τους αντιμετώπιζε από μόνο του έγκαιρα και αποτελεσματικά.
Αναλύσαμε αυτήν την επιδίωξη έγκαιρα: η μαζική, οργανωμένη παραγωγή νοσηρότητας είναι η πηγή της κερδοφορίας της «βιομηχανίας της υγείας» στον 21ο αιώνα – και του ελέγχου πάνω στις καθημερινές ζωές εκατοντάδων εκατομμυρίων υποτελών, για λογαριασμό του «συλλογικού κεφάλαιου». Με την εξασφάλιση μαζικής μόνιμης πελατείας γίνονται οι “σωστές δουλειές” – όχι με θεραπείες και υγεία!!!
(Στη βουλγαρία και στη ρουμανία δεν επιβλήθηκε υποχρεωτικός πλατφορμιασμός… Στη ρωσία, που επίσης δεν έγινε έτσι, χρησιμοποίησαν το δικό τους κατασκεύασμα…)
Πέμπτη 13 Ιούνη>> Εδώ κι εκεί εις τας ευρώπας, άρχοντες και αρχόμενοι, πολιτικές βιτρίνες και όσοι / ες καθρεφτίζονται σ’ αυτές, προσπαθούν να διαχειριστούν τα μικρά ή μεγάλα μετεκλογικά δράματά τους. Αλλά τα «κακά νέα» (που τα ευρω-αφεντικά ξέρουν αλλά φυσικά δεν πρόκειται να τα κάνουν θέμα!) έρχονται από αλλού. Περισσότερα στη συνέχεια.
Εν τω μεταξύ η ασταμάτητη μηχανή δεν αντέχει τον πειρασμό να μην χειροκροτήσει τα ακροβατικά του Μικρού Δούκα του Λίγηρα! Ελάχιστοι στην επικράτειά του (αν υπάρχουν κάποιοι…) περίμεναν ότι θα εμφανιστεί στον ύπνο του κάποιος «άγγελος» για να του ζητήσει να κάνει βουλευτικές εκλογές εδώ και τώρα! (Διάφοροι κακεντρεχείς εκεί χρησιμοποιούν χωρίς προσχήματα τον όρο cocapolitics, αλλά δεν μας περνάει απ’ το μυαλό ότι υπάρχουν τέτοιες κακές συνήθειες στο Elysee…)
‘Οσοι ψάχνουν «λογική» σ’ αυτό το salto υποθέτουν ότι ο Μικρός Πρίγκηπας αποφάσισε να εξαφανίσει την «σαρκοζική» δεξιά, παίρνοντας (ως δεξιός «αντιφασίστας»!…) το μεγαλύτερο μέρος της, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι ρισκάρει να αναγκαστεί να ορκίσει πρωθυπουργό κάποιον απ’ το κόμμα της φασιστοΛεπέν, ή και την ίδια!!! Είναι ο γνωστός πολιτικός εκβιασμός («ή με μένα ή με τους φασίστες!») σε διεστραμμένη παραλλαγή. Μπορεί να πιάσει στα στελέχη της κλασσικής δεξιάς αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα πιάσει στη βάση: στο κάτω κάτω το (δεξιό) πόπολο έχει και την επιλογή της αποχής… Απ’ την άλλη μεριά η τεχνολογία (προσθέσεων, αφαιρέσεων, πολλαπλασιασμών και διαιρέσεων) προσφέρει (έχουμε τη γνώμη…) διάφορες δυνατότητες για «διακόπτες» – όταν, για παράδειγμα, μετριούνται κουκιά…
Όπως και νάχει ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα έχει καταφέρει αυτό που γράφαμε πριν 2 βδομάδες, πριν τις ευρωεκλογές: να κάνει την φασιστοΛεπέν και το κόμμα της τον σημαντικότερο «πολιτικό παράγοντα» στο δουκάτο του – πυροδοτώντας την δικαιολογημένη οργή των αντιφασιστών (πολλοί απ’ αυτούς μαγκρεμπιανοί πρώτης, δεύτερης ή τρίτης γενιάς). Αυτά παραμονές των «ολυμπιακών αγώνων» κι ενώ, υποτίθεται, ο Μικρός Δούκας ετοιμαζόταν να εκστρατεύσει στο ουκρανικό πεδίο μάχης…
Γιατί δεν περίμενε να κάνει αυτό το κόλπο με τις εκλογές το φθινόπωρο; Γιατί ρισκάρει τώρα μια (κοινωνική) πόλωση διαρκείας; Μήπως επειδή έχει έτσι κι αλλιώς «γραμμένο» το πόπολο; Μήπως στο πίσω μέρος του μυαλού του έχει τον στρατό (ως «φύλακα της δημοκρατίας»); Δεν ξέρουμε… Ας αφήσουμε την απάντηση στους ψυχο-ιστορικούς του μέλλοντος…
(Για το δράμα του Βερολίνου και το μελόδραμα της Αθήνας προσεχώς. Μια απαραίτητη παρατήρηση εδώ. Διάφοροι πανηγυρίζουν ότι «όσες πολιτικές βιτρίνες στήριξαν το φασιστοΚίεβο πέφτουν!» Δεν είναι κάτι που μπορεί να αποδειχθεί: οι ψηφοφόροι των ευρωεκλογών είχαν «πολλά και διάφορα στο μυαλό τους». Η υποδεικνυόμενη σχέση μεταξύ ουκρανίας και δραμάτων διάφορων ευρωβιτρινών μέσω εκλογών είναι υπερβολικά γραμμική. Η πραγματική σχέση είναι μάλλον «τεθλασμένη» και ουσιαστικά μυστικοποιημένη.
Ξέρουμε ότι το 2022 μεγάλα τμήματα του ευρωπαϊκού (και του αμερικάνικου…) κεφάλαιου επιχείρησαν πρώτα να διαλύσουν το ρωσικό καθεστώς και στην προοπτική να λεηλατήσουν τους φυσικούς πόρους του: ήταν η «οικονομική διάσταση του πολέμου για την προστασία της δημοκρατίας στο Κίεβο»…
Απέτυχαν. Ηττήθηκαν. Όχι μόνο στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Αυτή η ήττα επιστρέφει στις δυτικές μητροπόλεις με διάφορους τρόπους: πληθωρισμός (: σχετικά ακριβή ενέργεια), περιορισμός των κοινωνικών παροχών, νεο-μιλιταρισμός, λογοκρισία… Προφανώς αυτά επηρεάζουν μεγάλα τμήματα των δυτικών αιχμαλώτων. Προσθέστε και την ριζική τεχνολογική αναδιάρθρωση που «κτυπάει» τμήματα των μεσοστρωμάτων, και θα έχετε μια μάλλον μαζική κινούμενη άμμο.
Το ότι ευρισκόμενες σε πολιτικά νηπιακή κατάσταση αυτές οι κοινωνικές τάξεις ή τα τμήματά τους στρέφονται στον εθνοκρατισμό (σε έναν ανανεωμένο πατερναλισμό δηλαδή) αντί να χειραφετηθούν με ριζοσπαστικό τρόπο, είναι κάτι εγγεγραμμένο ήδη στην ιστορία των δυτικών αφεντικών: όταν οι δυτικές αστικές τάξεις χρειάστηκαν τις υπηρεσίες του φασισμού τον αγκάλιασαν χωρίς τύψεις!!! (Μιλάμε για τον «μεσοπόλεμο»…)
Αυτή όποια δυτική «ακροδεξιά στροφή», όσο και όπως, δεν πρόκειται να αλλάξει τα δεδομένα του 4ου παγκόσμιου πολέμου! Ουσιαστικά είναι προ-οργανωμένη… Οι συνέπειες της αποτυχίας / ήττας στο ουκρανικό πεδίο μάχης δεν θα μπουν στην άκρη μαζί με την «απόλυση» της τάδε ή της δείνα πολιτικής βιτρίνας, και την «πρόσληψη» μιας πιο «πατριωτικής»!…)
Πέμπτη 13 Ιούνη>> Θυμάστε εκείνον το ανεκδιήγητο χρυσοπληρωμένο ευρωπαράσιτο που παρομοίασε την ε.ε. «με όμορφο κήπο κυκλωμένο απ’ την παγκόσμια ζούγκλα», ονόματι Borrel; Ε λοιπόν η «ζούγκλα» φέρνει σύντομα κακά νέα για τον «κήπο» και τους κηπουρούς!
Οι ανεπίσημες πληροφορίες άρχισαν να κυκλοφορούν πριν ένα μήνα… Και πριν μια περίπου βδομάδα το πράγμα απέκτησε επισημότητα, στο «διεθνές οικονομικό φόρουμ της αγίας Πετρούπολης»: η παράκαμψη του δολαρίου (και του ευρώ) και όλων των χρηματοπιστωτικών μηχανισμών που έχουν στηρίξει την παγκόσμια ηγεμονία τους (κυρίως του πρώτου) απ’ το Bretton Woods και μετά, βρίσκεται προ των πυλών!!! Είναι μάλλον θέμα μηνών παρά ετών! Λέγεται Unit – ή Unit ecosystem.
Οι πληροφορίες για το τι και πως είναι ελάχιστες, αρκετές πάντως για να εξηγήσουμε σε αδρές γραμμές για το τι είναι. Πρώτα το εύκολο: ΔΕΝ είναι ένα νόμισμα όπως το δολάριο ή το ευρώ ή το γιέν ή το γουάν… Κι έτσι γίνονται θρύψαλα οι ελπίδες διάφορων δυτικών «ειδικών» ότι η ώρα μιας μείζονος αποδολαριοποίησης θα έρθει μετά από πολλά πολλά χρόνια… όταν το γουάν θα…
Δεύτερον, θα διευκολύνει όσες / όσους ενδιαφέρονται αν έχουν υπόψη τους τι ήταν το ECU, το european currency unit, απ’ τα τέλη της δεκαετίας του ’70 ώς τα τέλη της δεκαετίας του ’90 (οπότε αντικαταστάθηκε απ’ το ευρώ). Επί τροχάδην: το ECU ήταν μια λογιστική νομισματική μονάδα, ένα «νόμισμα λογιστηρίου» για να το πούμε χοντροκομμένα, ως ο «κοινός τόπος» και ο «λογιστικός μετρητής» των ευρωπαϊκών νομισμάτων που παρέμεναν κανονικά σε χρήση. Ήταν ο εκφραστής-σε-νόμισμα του «ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος», που είχε σαν βασικό στόχο να σταθεροποιήσει τις ισοτιμίες μεταξύ των ευρωπαϊκών νομισμάτων σε ελεγχόμενο εύρος, έτσι ώστε να μην υπάρχει νομισματικός ανταγωνισμός μεταξύ των αντίστοιχων κεφαλαίων. Η συμμετοχή στο ECU αυτών των ευρωπαϊκών νομισμάτων είχε ορισμένους οικονομικούς / χρηματοπιστωτικούς κανόνες, όπως όρια στις υποτιμήσεις / ανατιμήσεις, άρα και όρια στα δημόσια χρέη και ελλείματα (αυτό το τελευταίο μορφοποιήθηκε πιο συγκεκριμένα με την «συνθήκη του Maastricht»).
Το Unit είναι κάτι παρόμοιο, πλην όμως τεχνολογικά αναβαθμισμένο και πολιτικά προσανατολισμένο στο να παρακάμψει στις διεθνείς συνάλλαγες (εμπόριο, κλπ) όλους τους υπό δυτικό έλεγχο μηχανισμούς (του είδους swift κλπ) και θεσμούς (του είδους δντ κλπ).
Ουσιαστικά το Unit θα είναι ένα λογιστικό νομισματικό μέσο, βασισμένο στα νομίσματα των BRICS+ (κατά 60%) και στον χρυσό (κατά 40% – εν μέρει επιστροφή στον «κανόνα του χρυσού»!…), στηριγμένο στην τεχνολογία blockchain (χωρίς να είναι… «κρυπτονόμισμα»!!), με το οποίο κάθε άλλο «εθνικό νόμισμα» θα έχει ελεγχόμενη ισοτιμία μέσα σε συγκεκριμένο εύρος (προσδιορισμένη, κυρίως, απ’ τα αποθέματα του αντίστοιχου κράτους σε χρυσό και τις εξαγωγές του…) – πράγμα που σημαίνει ότι τα κράτη / μέλη του Unit θα μπορούν να συναλλάσσονται μεταξύ τους στα «εθνικά νομίσματά» τους, αποφεύγοντας την ελεγχόμενη απ’ τους δυτικούς διαδικασία διεθνών εκκαθαρίσεων που λέγεται swift. Αυτές οι εκκαθαρίσεις («έσοδα / έξοδα») για κάθε κράτος (ή ιδιώτες: επιχειρήσεις κλπ) θα γίνεται αυτόματα απ’ τους αλγόριθμους του Unit. (Εννοείται ότι οι χρηματοπιστωτικές «κυρώσεις» θα αρχίσουν να καταρρέουν).
Γίνεται τώρα σαφές ότι το Unit ΔΕΝ θα εξαφανίσει ούτε το δολάριο, ούτε το ευρώ. Θα κάνει κάτι άλλο: θα απαλλάξει διάφορα (μάλλον αρκετά…) κράτη απ’ το να κρατούν μεγάλα αποθεματικά στις κεντρικές τους τράπεζες σ’ αυτά τα διεθνή νομίσματα (θα τα αντικαταστήσουν με χρυσό…) και θα τους επιτρέψει να χρησιμοποιούν τα δικά τους «εθνικά νομίσματα», περιορίζοντας έτσι σημαντικά την εξαγωγή-της-εθνικά-αποσπασμένης-υπεραξίας προς τα δυτικά κράτη / κεφάλαια.
Η πιο πάνω περιγραφή δεν είναι πλήρης ή διεξοδική! Είναι απλά περιγραφική. Υπάρχουν κι άλλες πλευρές σ’ αυτό το «οικοσύστημα», όπως για παράδειγμα η παράκαμψη του δντ. Σε κάθε περίπτωση το ενδιαφέρον βρίσκεται στο ότι η έναρξη της λειτουργίας του αναμένεται (σύμφωνα με τις ανεπίσημες πληροφορίες…) είτε ως το τέλος του 2024 είτε στις αρχές του 2025…
Η πρόεδρος της βραζιλίας Dilma Roussef (που τυχαίνει να είναι πρόεδρος της ευθέως ανταγωνιστικής προς το δντ/παγκόσμια τράπεζα «νέας αναπτυξιακής τράπεζας» των brics) μίλησε επί τούτου για το Unit με την ανεγκέφαλη αλεπού στην αγία Πετρούπολη, ενώ στη συνέχεια είχε τετ α τετ με τον ρώσο οικονομολόγο Sergey Glazyev, «ιθύνοντα νου» του Unit, που είναι υπουργός μακρο-οικονομίας της «ευρασιατικής οικονομικής ένωσης» (και διάφορα άλλα).
Ακόμα κι αν τα χρονοδιαγράμματα της πρώτης εμφάνισης / χρήσης του Unit μεταξύ των (αυξανόμενων…) κρατών / μελών των brics μετατοπιστούν κατά λίγους μήνες, είναι φανερό ότι «το νερό μπαίνει στο αυλάκι». Αυτό, με την σειρά του, δημιουργεί ισχυρούς (αν και ανομολόγητους) πονοκέφαλους στα δυτικά κράτη / κεφάλαια που έχουν μάθει επί δεκαετίες όχι απλά να εμπορεύονται αλλά να λεηλατούν διεθνώς και μέσω των νομισμάτων τους.
Μπείτε τώρα στη θέση αυτών των δυτικών αφεντικών και των πολιτικών εκπροσώπων τους!!! Πριν 2 χρόνια ονειρεύονταν νέες κατακτήσεις στην «ανατολή» (και περικύκλωση του κινέζικου κράτους / κεφάλαιου). Και τώρα; Τώρα βρίσκονται μπροστά σ’ ένα όλο και μεγαλύτερο θηρίο που τους σπάει ένα ένα τα δόντια!!
Πιστεύετε ότι νοιώθουν σταθερό το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια τους; Πιστεύετε ότι δεν θα το ρίξουν στον αλληλοκανιβαλισμό – αν δεν μπορούν να ξαναπάρουν πίσω αυτά που χάνουν, δηλαδή 500 χρόνια παγκόσμιας ηγεμονίας;
Ή τι;
Δευτέρα 3 Ιούνη (00.41)>> Τι είναι λοιπόν η ε.ε.; Τα πρωταθλήματα μπάσκετ και τα ποδοσφαιρικά κύπελλά της, κάτι σαν την κορυφή των Άλπεων και τα εντελβάις;
Δεν αποκλείεται να έχουν δημιουργηθεί παρεξηγήσεις. «Ψηφίζουμε στις ευρωεκλογές» = ράβουμε το επόμενο αστέρι στη σωβρακοφανέλα μας, ή κουκουλώνουμε την μαφία μας εξασφαλίζοντας καλή θέση στο επόμενο ευρω-πρωτάθλημα… Γλυκούτσικο κι ανθρώπινο, αλλοίμονο.
Το ενδιαφέρον μας για τις «ευρωεκλογές» (όπως και για πολλών ειδών εκλογές ακόμα) το καταλαβαίνετε: δεν αφήνουμε τικ-τοκ για τικ-τοκ μέχρι να αποφασίσουμε…!!! Ωστόσο, ψηφοφόροι και μη καλό θα ήταν (κάτι που αποκλείεται!) να ξέρουν ότι τα επόμενα 5 χρόνια θα είναι ιδιαίτερα δύσκολα γι’ αυτούς και, από κάποιες απόψεις, για την «ενωμένη…».
Υπάρχουν ορισμένα ζητήματα τα οποία αποτελούν αντικείμενο «διαχείρισης» εκεί ψηλά, στις Άλπεις των Βρυξελών, και τα οποία θα επηρεάσουν προς το χειρότερο τις ζωές των υποτελών της «ένωσης» – εκτός αν αυτοί αποφασίσουν ότι πρέπει να…
– Λογοκρίσια. Ήδη η ε.ε. έχει περάσει νομοθεσία ελέγχου, με καταρχήν στόχο τις πλατφόρμες των (αντι)social media αλλά όχι μόνο. Η ερώτηση «πόσο πετυχημένη θα είναι αυτή η εκστρατεία λογοκρισίας» είναι αφελής. Δεν θα είναι ιδιαίτερα, σας το λέμε από τώρα! Αλλά το θέμα είναι ποιες και πόσο επείγουσες ανάγκες λογοκρισίας θα έχουν τα ευρωπαϊκά αφεντικά σε διάφορους τομείς τα επόμενα χρόνια∙ κι όχι το τι μπορούν να πετύχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο! Αν επείγονται ξέρουν να χρησιμοποιούν κι άλλους τρόπους, όχι ιδιαίτερα «υπερτεχνολογικούς»…
– Κοινή αγροτική πολιτική. Έχουμε γράψει δύο τρία πράγματα γι’ αυτήν. Προς το παρόν, και μέχρι να συσταθεί-σε-σώμα το νέο ευρωκοινοβούλιο, να εκλέξει «όργανα» κλπ, το θέμα παραμένει στον πάγο. Όμως η αναδιάρθρωση στην (βιομηχανική) παραγωγή τροφίμων και πρώτων υλών τροφίμων είναι στην κορυφή της «ατζέντας» των ευρωπαϊκών αφεντικών. Την ώρα που η «κοινή αγροτική πολιτική» προβλέπει, για παράδειγμα, καταστροφή αγροτικού κεφαλαίου (παλαιάς κοπής) με διάφορες μορφές, εκκρεμεί και το ζήτημα της «απελευθέρωσης» της γενετικής μηχανικής σε φυτά (κατ’ αρχήν) και σύντομα σε ζώα, βρώσιμα έντομα, κλπ. Μια εντελώς διαφορετική (και ακόμα περισσότερο δηλτηριώδης) βιομηχανία μαρσάρει…
– Επανεξοπλισμός και πολεμοκαβλία. Η προσπάθεια στησίματος ευρωπαϊκών στρατιωτικών βιομηχανιών διαρκούς ροής, μαζί με τα όχι-και-τόσο-φαντάσματα της επιστροφής της υποχρεωτικής κατάταξης στο στρατό (εκεί που είχε καταργηθεί) υποδεικνύουν έναν καθόλου ανεξήγητο μιλιταρισμό-της-αναδιάρθρωσης. Ακόμα κι αν τα κράτη μέλη της ε.ε. κινηθούν με διαφορετικές ταχύτητες (ή επιχειρήματα, π.χ. ελλαδιστάν…) θα υπάρχουν κεντρικές προπαγάνδες, οδηγίες, απειλές κλπ…
– Μετανάστες. Η ιδέα «να τους ξεφορτωνόμαστε σε outsoursing στρατόπεδα» είναι σχετικά καινούργια, αλλά φαίνεται ιδιαίτερα ελκυστική τόσο για το φασισταριό όσο και για εκείνους που θέλουν τις εξουσιοδοτήσεις των φασιστών – δηλαδή σχεδόν όλους. Και πάλι τα κράτη μέλη μπορούν να κινούνται ανεξάρτητα (το κάνουν ήδη, π.χ. melonitalia) αλλά η κεντρική «συγκατάνευση» θα τα ενισχύει / «νομιμοποιήσει» ακόμα περισσότερο. Η ιδέα ότι «αυτό αφορά τους Άλλους» είναι το ίδιο χυδαία βλακώδης και εθελόδουλη όπως και πριν 85 – 90 χρόνια…
– Ελευθερίες, δικαιώματα κλπ. Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, οι μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις, το να κτυπάς κάρτα για να μπεις και να βρεις απ’ το σπίτι σου, ο έλεγχος «που πας;», το «εδώ απαγορεύεται για σένα», θα έπρεπε να έχουν ανοίξει όλων τα μάτια. Όχι δυστυχώς, τα λέπια στη σκέψη είναι πάντα πολλά και βαριά. Εν τω μεταξύ οι δυτικές ολιγαρχίες κάνουν επιδεικτική αναγνώριση δικαιωμάτων εκεί που δεν τους στοιχίζει τίποτα, για να νομιμοποιηθούν για τους μεγάλους και στρατηγικούς αποκλεισμούς. Τις καινούργιες κατανομές, ιεραρχήσεις, χωροθετήσεις, τις νέες περιφράξεις της (νέας) πρωταρχικής, άγριας συσσώρευσης – αν καταλαβαίνετε τι λέμε…
Ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα το είπε πριν κάτι καιρούς: δεν υπάρχουν πλέον δικαίωματα, υπάρχουν υποχρεώσεις… Διεκδικεί πρωτοπορία στην ωμότητα, αλλά έχει πολλούς και φιλόδοξους ανταγωνιστές… Αν αρχίσουμε να τεκμηριώνουμε το θέμα με δηλώσεις, προτάσεις, υποδείξεις για το τέλος αυτού του σπάταλου (όπως αποδείχθηκε…) πράγματος που λέγεται «ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα», είμαστε σίγουροι ότι θα ενεργοποιηθεί η συνηθισμένη απώθηση. Οπότε κάνουμε προς το παρόν οικονομία δυνάμεων: σωπαίνουμε.
Οπωσδήποτε αυτά δεν περιλαμβάνονται στο μενού των ωραίων, μοιραίων, αποτελεσματικών, πολλά υποσχόμενων υποψήφιων για μια αναπαυτική καρέκλα εκεί, στις Βρυξέλες. Ούτε στη δημαγωγία περιλαμβάνονται, λογικό.
Ε, τι περιμένετε; Ότι θα αλλάξει τα δεδομένα και τη ροή της Ιστορίας η ασταμάτητη μηχανή;
Δευτέρα 27 Μάη (00.47) >> Οι προφήτες το ‘χουν αναγγείλει: στις φετεινές ευρωεκλογές οι ακροδεξιοί θα «ανέβουν». Έχει γίνει μεγάλη καθεστωτική προσπάθεια γι’ αυτό, απ’ την εποχή (θυμάστε;) που οι ακροδεξιοί είχαν βαπτιστεί «αντισυστημικοί». Είναι όμως τέτοιου είδους η (πιθανή) «έξοδος της ε.ε.» απ’ την πολλαπλή κρίση των τελευταίων χρόνων;
Από μόνη της η λέξη «κρίση» δεν λέει τίποτα. Είναι καραμέλα. Το πρόβλημα ξεπερνάει τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς: αφορά την αναγκαστική υποχώρηση του συνόλου της δύσης, καθώς οι ιμπεριαλισμοί της αμφισβητούνται πλέον πρακτικά, εξαιτίας κυρίως την πολύ γρήγορης «ανάπτυξης» του κινέζικου καπιταλισμού, που έχει γίνει πλέον το κέντρο βάρους της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης σ’ όλο τον πλανήτη.
Κανονικά (όπου αυτή τη λέξη μπορείτε να την βάλετε σε πολλά εισαγωγικά) η ε.ε. θα έπρεπε να έχει προχωρήσει στην πολιτική ενοποίησή της (και άρα στη δημιουργία ενός ενιαίου ιμπεριαλιστικού πόλου διακριτού από εκείνον των ηπα/αγγλία/αυστραλία/ιαπωνία) απ’ την δεκαετία του 1990. Η ιστορική στιγμή ήταν τότε∙ και μα τις χίλιες ξεχυλωμένες ομοσπονδίες το μόνο κράτος που το προσπάθησε τότε ήταν η πρόσφατα ενοποιημένη γερμανία. Αλλά απέτυχε. Και απέτυχε επειδή οι ευρωπαϊκοί ιμπεριαλισμοί, που είναι συστατικοί της «ταυτότητας» των σημερινών ευρωπαϊκών κρατών, έχουν μεγάλο ιστορικό βάθος∙ συμπεριλαμβανόμενης της αντιπαλότητας μεταξύ τους.
Οι δεκαετίες πέρασαν.
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 27 Μάη (00.47)>> Πως μπορεί ο γενετιστής να «παρέμβει» στα κύτταρα ενός οργανισμού απ’ έξω; «Ταϊζοντάς» τον με το κατάλληλο… RNA!! Καταλαβαίνουμε ότι πολλοί παθαίνουν διανοητική αλλεργία με την βασική ορολογία της βιολογίας (ορολογία που την έχουν διδαχθεί στο σχολείο… παρεπιπτόντως!) αλλά όσοι και όσες σκοπεύουν να ζήσουν στις επόμενες δεκαετίες του 21ου αιώνα καλό θα ήταν να εξοικειωθούν με τα βασικά της γενετικής (αντί, ας πούμε, με τις hipster συνταγές καφέ…). Για να γλυτώσουν από σοβαρούς μπελάδες.
Τι είναι τα παρασιτοκτόνα RNAi που μπλοκάρουν γονίδια;
Αγροχημικές εταιρείες όπως η Bayer, η BASF και η Syngenta χρησιμοποιούν τεχνολογίες γενετικής μετάλλαξης για να φτιάξουν παρασιτοκτόνα που εκμεταλλεύονται μια κυτταρική διαδικασία που ονομάζεται «παρεμβολή RNA» (RNAi) προκειμένου να απενεργοποιήσουν ή να «σωπάσουν» γονίδια που είναι απαραίτητα για την επιβίωση των εντόπων, σκοτώνοντάς τα.
Για παράδειγμα το RNAi θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί μέσα σε υγρό ψεκασμού των φύλλων. Όταν το παράσιτο φάει το φύλλο, το παρεμβαλλόμενο RNA μπαίνει στο πεπτικό του εντόμου και μπλοκάρει ένα γονίδιο που είναι απαραίτητο για την κυτταρική διαίρεση, οπότε το παράσιτο δεν μπορεί να ανανεώσει τα κύτταρα του και πεθαίνει.
Τι είναι η παρεμβολή RNA;
Η παρεμβολή RNA (RNAi) είναι μια φυσική κυτταρική διαδικασία σε φυτά, μύκητες, ζώα αλλά και έντομα. Η λειτουργία RNAi ελέγχει εάν ένα γονίδιο είναι απενεργοποιημένο ή όχι. Οι γενετικοί μηχανικοί μπορούν πλέον να παράγουν συνθετικά παρεμβαλλόμενα μόρια RNA σε συνθήκες εργαστηρίου. Τα παρασιτοκτόνα RNAi που προκύπτουν μπορούν να σκοτώσουν ένα παράσιτο ενεργοποιώντας μια διαδικασία που «μπλοκάρει» την έκφραση γονιδίων απαραίτητων για την επιβίωσή του.
Αυτό το RNAi που περνάει απ’ το στομάχι στα κύτταρα δεν είναι τόσο απλό όπως ίσως σκέφτεσθε. Για να γίνει αυτή η «εισαγωγή» στα κύτταρα χρειάζονται διάφορες ενισχύσεις / προστασίες – διαφορετικά το τεχνητό RNAi θα διαλυθεί πολύ πριν κάνει τη δουλειά. Συνεπώς μιλάμε για μια σύνθετη γενετική εκστρατεία, η οποία γίνεται ουσιαστικά στα τυφλά: άλλο τι έγινε σε κύτταρα στο εργαστήριο και εντελώς διαφορετικό το τι θα γίνει σε ζωντανούς οργανισμούς στο περιβάλλον τους, όπου βρίσκονται σε αλληλεπίδραση με άλλους ζωντανούς οργανισμούς!
Κρατείστε πάντως κι αυτό στη μνήμη σας: τα mRNA (που είναι επίσης ιδιαίτερα σύνθετες βιο-κατασκευές…) έγιναν ένεση για να φτάσουν τα ανθρώπινα κύτταρα. Αν ακούσετε για mRNA-σε-σπρέϊ (ως «ανώδυνο εμβόλιο», για όσους φοβούνται τις συρίγγες…) να ξέρετε ότι το πράγμα προχώρησε απ’ τα παράσιτα και τα παρασιτοκτόνα… Οπότε κρατάτε καλού κακού το -κτόνα, και “πάμε κι όπου βγει”… Αν είστε πιστοί!
Δευτέρα 20 Μάη (00.09) >> Μια άλλη, λιγότερο ορατή αλλά εξίσου σημαντική διάσταση της ήττας του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος αλλά και των συμμάχων του, είναι αυτή «η βεντάλια» μετώπων που το καθεστώς άλλοτε απειλεί ότι θα ανοίξει (αλλά δεν το κάνει), άλλοτε προσπαθεί να ανοίξει (αλλά αποτυγχάνει) και άλλοτε παριστάνει ότι ξέχασε.
Την 1η Απρίλη, βομβαρδίζοντας την ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό, το θεοναζί καθεστώς ήλπιζε είτε σε μια απάντηση-μέσω-εκπροσώπων (: Χεζμπ’ Αλλάχ) πράγμα που θα του επέτρεπε να ξεκινήσει carpet bombing στο νότιο λίβανο∙ είτε σε άλλου είδους αντίδραση της Τεχεράνης που θα έφερνε τον us army μαζικά πιο κοντά στη μέση Ανατολή.
Το βράδυ της 13ης προς 14η Απρίλη τα πράγματα εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά – έχουμε γράψει τη γνώμη μας. «Ξαφνικά» (ή όχι και τόσο) αυτό το εγκληματικό αποικιοκρατικό καθεστώς έχασε ένα όπλο που είχε για δεκαετίες, ίσως το ισχυρότερο (μετά τα πυρηνικά του) αλλά πολύ ευκολότερο να χρησιμοποιείται: την απειλή ότι μπορεί να «κλιμακώσει-κατά-βούληση» έναν πόλεμο, συνεπώς οι πάντες θα έπρεπε να σκύβουν το κεφάλι. Απ’ την στιγμή που η παλαιστινιακή αντίσταση έχει υψώσει το μπόι της, απ’ την στιγμή που η Χεζμπ’ Αλλάχ δείχνει μια μάλλον εντυπωσιακή «τακτική αυτοσυγκράτηση», και απ’ την στιγμή που το ιρανικό καθεστώς δεν φοβάται να κτυπήσει έδαφος της θεοναζί επικράτειας «αυτοπροσώπως»∙ και κυρίως απ’ την στιγμή που το ευρασιατικό project εξακολουθεί να είναι ενεργό στο μεσανατολικό πεδίο μάχης, ο χωροφύλακας των δυτικών ιμπεριαλισμών έχει γίνει «πρώην»∙ και τα αφεντικά του προσπαθούν να κρατήσουν το «κύρος» τους αλλού: στο ουκρανικό πεδίο μάχης.
Στην ερώτηση «τι μπορεί να είναι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς αν δεν έχει αξία ως χωροφύλακας;» έχει προσπαθήσει να απαντήσει το ίδιο: ο φονιάς που όλοι φοβούνται. Αυτό με μια λέξη λέγεται Γάζα. Αλλά αν ούτε εκεί φοβούνται, κι αν η διαχείριση-του-σφαγείου έχει γίνει πρόβλημα για τον πρώην χωροφύλακα (και τους συμμάχους του), τότε βουλιάζει στο αίμα των θυμάτων του – ψάχνοντας για σωσίβιο.
Ως τις 6 Οκτώβρη του 2023 οι δυτικοί σύμμαχοι / εντολοδόχοι του χωροφύλακα ήταν σίγουροι ότι ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της μέσης Ανατολής (εκτός από ένα κομμάτι του συριακού πεδίου μάχης), και ότι δεν υπάρχει σ’ αυτή την περιοχή του πλανήτη πολιτικό υποκείμενο που να απειλεί ή έστω να παρενοχλεί την κυριαρχία τους… Σήμερα πολλοί από δαύτους είναι αναγκασμένοι να κυνηγούν μέσα στις δικές τους επικράτειες όλους και όλες τους όλο και περισσότερους που λένε, άλλοτε έμμεσα κι άλλο καθαρά Viva Palestine – εννοώντας βέβαια την ένοπλη αντίσταση και όχι τα πουρνάρια. Η καταστολή είναι καταστολή∙ αλλά δείχνει επίσης την κατάρρευση μιας ιδεολογικής χειραγώγησης που δουλευόταν επί δεκαετίες. Χειραγώγηση που ήταν ιδεολογική στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων, αλλά πολιτική / γεωπολιτική στον πλανήτη.
Για τα δεδομένα της 3ης δεκαετίας του 21ου αιώνα και των δυτικών ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών το γεγονός ότι υπάρχει ένα αντάρτικο πολιτικό υποκείμενο εντελώς δικαιωμένο ηθικά «κάπου εκεί» που εμπνέει κοινωνικά υποκείμενα «κάπου εδώ» ήταν εντελώς απρόβλεπτο, οπότε θεωρείται (κι ως ένα σημείο είναι) επικίνδυνο: μπορεί να αποδειχθεί ο πρώτος-πόντος-που-ξηλώθηκε σ’ ένα εύθραυστο πλέγμα κατασκευασμένων ειδώλων, αδιεξόδων και ψευδαισθήσεων.
Αυτό το ξήλωμα το κάνει με τα χέρια του (με τα όπλα του…) και την φασιστική, ρατσιστική ιδεολογία του ο (πρώην) χωροφύλακας. Τον φοβούνται όλο και λιγότεροι, δεν τον σέβεται σχεδόν κανένας, όλο και περισσότεροι τον σιχαίνονται – και τα δυτικά αφεντικά τον υπερασπίζονται ως «το δικό τους κάθαρμα» κάνοντας αναγκαστικά στριπτίζ.
Ποιος δεν καταλαβαίνει;