Δευτέρα 4 Απρίλη>> Έγινε όπως αναμενόταν. Για την ακρίβεια επιταχύνθηκε: όποιος χάνει την ιστορική διάρκεια για χάρη των εντυπώσεων της στιγμής δεν καταλαβαίνει. Για λογαριασμό της συνέχειας της εργατικής κριτικής / αντιπληροφόρησης ας θυμίσουμε εισαγωγικά ότι πριν μια βδομάδα (Δευτέρα 28 Μάρτη, gazorubles) γράφαμε μεταξύ άλλων:
… Μετά την οργάνωση της απαίτησης πληρωμής σε ρούβλια (σε καμμιά βδομάδα), οι ευρωπαίοι, «μη φιλικοί» αγοραστές θα πρέπει να ανοίξουν λογαριασμούς σε ρωσικές τράπεζες (σε μία απ’ αυτές τις δύο όχι-τιμωρημένες), να καταθέσουν σ’ αυτές γενναίες ποσότητες ευρώ που θα μετατρέπονται σε ρούβλια, και να πληρώνουν μέσω αυτών των λογαριασμών το γκάζι. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο έλεγχος των πληρωμών θα βρίσκεται σε ρωσικές και όχι σε ευρωπαϊκές τράπεζες – για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος «παγώματος» των σχετικών ποσών. Εκτός απ’ τον έλεγχο μεγαλώνει αισθητά και η (διεθνής) ζήτηση σε ρούβλια∙ πράγμα που είχε ήδη σα συνέπεια, και μόνο με την αναγγελία της ανεγκέφαλης αλεπούς, την ανατίμηση της διεθνούς ισοτιμίας του ρουβλιού. Κι αυτό είχε / έχει αλυσιδωτά αποτελέσματα στις τιμές των εισαγόμενων στη ρωσική επικράτεια (και τιμολογημένων σε δολάριο ή ευρώ) ευρείας χρήσης εμπορευμάτων, που πληρώνονται απ’ τους ντόπιους σε ρούβλια: έπεσαν (οι τιμές), με αποτέλεσμα οι συνέπειες των «κυρώσεων» για τον ρωσικό πληθυσμό να είναι πια ιδιαίτερα περιορισμένες. (Δεν εννοούμε τα είδη πολυτελείας…)
Πρόκειται για μίνι διεθνοποίηση του ρωσικού νομίσματος. Που βέβαια απέχει πολύ, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, απ’ το να το καθιερώσει σαν ένα ισχυρό διεθνές νόμισμα. Αν, λοιπόν, μείνει κάποιος εκεί θα συμπεράνει ότι δεν πρόκειται για κάτι που να αξίζει τον χαρακτηρισμό “golden bullet”. Λάθος!…
Τώρα έχει αρχίσει ο ντόρος. Και οι απειλές διάφορων δυτικών πολιτικών βιτρινών ή/και δημαγωγών ότι «εξαιτίας των απαιτήσεων αυτών των άθλιων στη Μόσχα» θα παγώσουμε… «Να φοράτε κανά πουλόβερ παραπάνω» συνέστησε ένας γερμανός υπουργός του υποτελείς του, και πρέπει να αναρωτηθούμε αν το άλλοτε διάσημο ανταγωνιστικό πνεύμα ενός καλού τμήματος της γερμανικής κοινωνίας φοράει πλέον διπλές και τριπλές παντόφλες ώστε να αντέχει τέτοιες προσβλητικές συμβουλές…
Αυτό που επιβάλει η Μόσχα είναι απλό και παραδειγματικό: αντί οι σε ευρώ πληρωμές (κατ’ αρχήν για το γκάζι) να γίνονται στα γερμανικά, ιταλικά, αυστριακά παραρτήματα της gazprombank, κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή από «πάγωμα», θα γίνονται στη ρωσική έδρα της. Αντί να «τραβάει» η gazprom τις πληρωμές απ’ το ευρωπαϊκό έδαφος διακινδυνεύοντας να μην μπορεί να το κάνει, οι πελάτες της θα στέλνουν τα ευρώ τους (ή τα δολάριά τους) σε ρωσικό έδαφος, σε δικούς τους λογαριασμούς στα κεντρικά της gazprombank. Την οποία θα έχουν εξουσιοδοτήσει να τα μετατρέπει σε ρούβλια στο χρηματιστήριο της Μόσχας (στην τρέχουσα κάθε φορά ισοτιμία), ώστε να πληρωθεί (πάντα επί ρωσικού εδάφους) η μητρική gazprom. Εδώ το νόμισμα, μέσω μιας αλληγορίας για το έδαφος, είναι η σημαία του κράτους.
Γιατί διάφορες πολιτικές βιτρίνες, ο έρμος γερμανός καγκελάριος, ο βασιλιάς Μακρόν, ο τραπεζίτης Ντράγκι, πετάχτηκαν αγανακτισμένοι να δηλώσουν «όχι, ποτέ σε ρούβλια!»; Κανείς τους δεν αγοράζει ρωσικό γκάζι, άλλη είναι η δουλειά τους. Κανείς τους δεν θα στερηθεί την θαλπωρή απ’ το πιθανό “δελτίο” στο ρεύμα ή στη θέρμανση. Το αέριο το αγοράζουν εταιρείες, εταιρείες ιδιωτικές, κρατικές ή σ.δ.ι.τ. Και το καταναλώνουν οι υπήκοοι (που μπορεί να φορέσουν διπλά και τριπλά πουλόβερ, έχοντας μια τρύπα στο μπράτσο για να κάνουν τριπλά και τετραπλά «τσιμπήματα» γενετικής μηχανικής…) αλλά επίσης και οι βιομηχανίες. Υποτίθεται ότι οι πολιτικές βιτρίνες στον καπιταλιστικό κόσμο είναι οι εκπρόσωποι αυτών των βιομηχανιών. Τι γνώμη έχουν τα αφεντικά των βιομηχανιών (για παράδειγμα των γερμανικών) για την «προτάσσω το στήθος μου στο εχθρό» στάση των τωρινών πολιτικών τους εκπροσώπων;
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
