Tag: νόμοι σχέσεις

Το ουκρανικό πεδίο μάχης (ή τι να τους κάνεις τους εχθρούς όταν έχεις τέτοια αφεντικά;)

Δευτέρα 30 Γενάρη>> Ωωωω η αγαπημένη Annalena! Υπουργός εξωτερικών του γερμανικού γκουβέρνου: κήρυξε πόλεμο κατά της ρωσίας, εκ μέρους φυσικά εκείνων που εκπροσωπεί. Και στο κόμμα της, και έξω απ’ αυτό (το γερμανικό κεφάλαιο), κι ακόμα παραέξω, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ολόκληρη η σκέψη αυτής της γενναίας γυναίκας (αν και απατεώνισσας, αλλά το έχουμε πει: το ‘ελληνικό μοντέλο’ σκαρφαλώματος στην πολιτική σκηνή έχει γίνει διεθνές πρότυπο…), καθώς μιλούσε στην κοινοβουλευτική συνέλευση του συμβουλίου της ευρώπης πριν λίγες μέρες, ήταν η εξής:

… Το έχω ξαναπεί τις τελευταίες μέρες, ναι, πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να υπερασπίσουμε την Ουκρανία. Ναι, πρέπει να κάνουμε περισσότερα και με τα τανκς. Αλλά το πιο σημαντικό και κρίσιμο σημείο είναι ότι το κάνουμε μαζί, και ότι δεν κατηγορούμε ο ένας τον άλλο στην Ευρώπη […blame game in Europe…] γιατί κάνουμε πόλεμο στη Ρωσία κι όχι ο ένας στον άλλο…

Υπάρχουν κατά συνέπεια δύο και μόνο δύο ενδεχόμενα. Το ένα είναι να μην την πάρει κανείς στα σοβαρά. Τότε όμως δεν παίρνει σοβαρά το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών βιτρινών στο Βερολίνο, που φυσικά είναι εκπρόσωποι του γερμανικού κεφάλαιου ή, έστω, κάποιων δυναμικών τμημάτων του. Οπότε ξανά υπάρχουν δύο ενδεχόμενα: είτε τα γερμανικά αφεντικά έχουν ξεμείνει από βιτρίνες και εκπροσωπούνται (επικίνδυνα!) από κάθε περαστικό, είτε το εννοούν ότι η αγαπημένη Annalena «καλά τα λέει».

Αυτό είναι έτσι κι αλλιώς το δεύτερο ενδεχόμενο. Είτε επειδή η κρίση / αναδιάρθρωση μικραίνει τα περιθώρια (παγκόσμιας) κερδοφορίας του γερμανικού κεφάλαιου, είτε επειδή η κατανάλωση παραισθησιογόνων βλάπτει σοβαρά (ίσως και για τους δύο λόγους μαζί), η αγαπημένη Annalena ΟΝΤΩΣ ετοιμάζεται (ή θα ήθελε) να εισβάλει στη ρωσία, ξεμπερδεύοντας επί τη ευκαιρία με τις εκκρεμότητες 1943. Ακόμα, βέβαια, δεν λέει στους ψηφοφόρους της ότι το δικό τους τομάρι θα καεί∙ αφήνει την δουλειά σε ουκρανούς και διάφορους άλλους μισθοφόρους.

Ως πότε;

Ο πειρασμός είναι μεγάλος. Αν αυτό θέλει το Βερολίνο, αυτό θα λάβει: ερείπια και μια σημαία στο reichstag. Είναι δυστυχώς αφέλεια ή απώθηση να νομίζει κάποιος ότι η υπ.εξ. του γερμανικού κράτους λέει, απλά, μαλακίες: κανείς δεν την απέλυσε προχτές, συνεπώς ακόμα και σε post-post-modern συνθήκες, εκδηλώνει προθέσεις, μεθοδεύσεις, σκοπούς.

Προβλέπεται: οι ώριμες (μέχρι σαπίλας) κοινωνίες του θεάματος προκαλούν και διεξάγουν full παγκόσμιους πολέμους ξεκινώντας τους «στα λόγια».  Οι σχολαστικοί βέβαια υποστηρίζουν ότι «οι υπουργοί εξωτερικών δεν έχουν αρμοδιότητα να κηρύσσουν πολέμους»… οπότε «άστη να λέει»…

Ποιοι την έχουν αυτήν την αρμοδιότητα; Μήπως οι πρωθυπουργοί; Τότε ξέρουμε, απ’ τον περασμένο Σεπτέμβρη:

Όμως και η αγαπημένη, και το ρημαδογκουβέρνο, και οι προηγούμενοι που έτρεχαν παρακαλώντας το ψόφιο κουνάβι να φτιάξει καμιά βάση παραπάνω στα μέρη μας (θυμάστε άραγε το δίδυμο των ογκόλιθων υπεξ και υπαμ της «πρώτης φοράς»;) είναι – για να το πούμε απλά – «εκτελεστικά όργανα». Ουσιαστικά δευτερεύουσας σημασίας…

Η «γραμμή» είχε προηγηθεί κατά μερικά χρόνια – και είχε ανακοινωθεί αρμοδίως:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Το ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 30 Γενάρη>> Σε συνθήκες tribal διανοητικής παρακμής είναι αμφίβολο αν μπορούν να εννοηθούν πραγματικά ατράνταχτες (άρα καθολικά αποδεκτές) αποδείξεις. Η πιο πάνω παρουσίαση του Freidman (το 2015, το τονίζουμε!) είναι ωστόσο ακριβώς αυτό: η ατράνταχτη απόδειξη των σχεδίων των αφεντικών του αμερικανικού ιμπεριαλισμού όχι μόνο για την ουκρανία αλλά για το σύνολο των ευρωπαϊκών καπιταλισμών. Κι αυτά τα σχέδια είναι η «λογική συνέχεια» εκείνου που είχε δηλώσει ξεκάθαρα o τότε αμερικάνος υπ.αμ. Rumsfeld, στις αρχές του 2003, τις παραμονές της εισβολής της «συμμαχίας των προθύμων» στο ιράκ, περί διάκρισης και πόλωσης μεταξύ «παλιάς» και «νέας» ευρώπης…

Πρέπει να προσθέσουμε, για χάρη της ιστορικής ακρίβειας, ότι ο Freidman ξεδίπλωσε τους αμερικανικούς σχεδιασμούς ένα χρόνο μετά το υποστηριγμένο και χρηματοδοτημένο απ’ την Ουάσιγκτον φασιστικό πραξικόπημα στο Κίεβο (που κορυφώθηκε στις 22 Φλεβάρη του 2014)∙ ότι «ο στρατός του στρατηγού Hodges» τον οποίο παρασημοφορούσε στις αρχές του 2015 ήταν οι φασίστες που πολιορκούσαν το Donbass εκπαιδευμένοι κυρίως στην πολωνία∙ και ότι οι «συμφωνίες του Μινσκ» (2014, 2015) όπως και η «φόρμουλα Steinmeier» (2019) ήταν οι δειλές, μετέωρες, απελπισμένες και τελικά αποτυχημένες όπως αποδείχθηκε στην πράξη προσπάθειες της «παλιάς» ευρώπης να φρενάρει τις αμερικανικές κινήσεις «παγώνοντας» το πραξικόπημα στο Κίεβο και εξασφαλίζοντας μια λίγο πολύ ειρηνική συνύπαρξη με τη Μόσχα, έτσι ώστε να περιοριστεί / ελεγθεί η στρατιωτικοποίηση της γραμμής Βαλτική – Μαύρη Θάλασσα. Φυσικά (επίσης έχει αποδειχθεί) η περιβόητη «παλιά ευρώπη» δεν ήταν αυτά τα σχεδόν 10 χρόνια συμπαγής απ’ την άποψη των καπιταλιστικών συμφερόντων και, κατά συνέπεια, των μεθοδεύσεων. Το αντίθετο. Για παράδειγμα εκείνο που σημειώνει βιαστικά ο Freidman περί «γερμανικών εξαγωγών» δείχνει το βάρος που είχαν οι αμερικανικές απειλές για «κυρώσεις» ή και οι «κυρώσεις» οι ίδιες εναντίον τμημάτων του γερμανικού κεφάλαιου (και των σημαντικών εξαγωγών του στις ηπα…), ήδη απ’ την εποχή του ψόφιου κουναβιού.

Επιπλέον: το ότι στις αρχές του 2015 ο Friedman μπορούσε αβίαστα να πει ότι «οι τούρκοι θα έβαζαν βέτο για πλάκα» (σε οποιαδήποτε καθαρά νατοϊκή «διαχείριση» της ουκρανίας) είχε συνέχεια: την αφετηρία της δημιουργίας του «μπλοκ της Αστάνα» το φθινόπωρο του 2015 στο συριακό πεδίο μάχης∙ το χάρη στη λαϊκή κινητοποίηση αποτυχημένο πραξικόπημα στην τουρκία τον Ιούλη του 2016 (πραξικόπημα στο οποίο μπορούμε πια να πούμε ότι και το ελλαδιστάν είχε κάποιο ρόλο «βάσης»…)∙ την προέκταση της συνεργασίας Άγκυρας, Μόσχας και Πεκίνου σε διάφορες θέσεις στην Αφρική∙ και άλλα. (Εδώ και καιρό η Άγκυρα είναι ό,τι πιο «αντινατοϊκό» και «αντιαμερικανικό» θα μπορούσε να υπάρχει μέσα στο νατο!!! Εξ ου και όσα ακούτε εναντίον του «σουλτάνου» στα μέρη μας και όχι μόνο… Τι κρίμα για τους εντόπιους «αντιαμερικάνους» και «αντινατοϊκούς» δεξιάς κι αριστεράς! Είναι αθεράπευτα εθνικιστές αντιτούρκοι κυρίως αν όχι αποκλειστικά!!! Και, κατά συνέπεια και αναγκαστικά, φίλοι του άξονα…)

Εν τέλει μόλις τώρα η «παλιά» ευρώπη δηλώνει ότι καταλαβαίνει τον κανιβαλισμό της απ’ την «μεγάλη σύμμαχο», εξαιτίας της πρόσφατης ψευδεπίγραφης αμερικανικής νομοθεσίας περί δήθεν «αντιμετώπισης του πληθωρισμού». Αλλά δεν δείχνει ικανή να τον αντιμετωπίσει αποτελεσματικά.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

«Αποτελεσματικά και ασφαλή»

Δευτέρα 23 Γενάρη>> Μετά την γαλλία (Christian Velot, Δευτέρα 9 Γενάρη) και την ιαπωνία (Masanori Fukushima, Δευτέρα 16 Γενάρη) συνεχίζουμε χαρτογραφώντας τις σοβαρές ρωγμές στις «αλήθειες» της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας και των mRNA πλατφορμών, αυτή τη φορά πηγαίνοντας στην ισπανία.

O Joan-Ramon Laporte είναι επίσης «ειδικός-με-πολλά-παράσημα»! Επίτιμος καθηγητής φαρμακολογίας, θεραπευτικής και τοξικολογίας στο αυτόνομο πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης και στο καταλανικό ινστιτούτο υγείας, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «ο κύριος φαρμακοεπαγρύπνηση» (τι είναι αυτό; τρώγεται;). Ξεκίνησε την φαρμακοεπαγρύπνηση στην ισπανία δημιουργώντας την αντίστοιχη υπηρεσία την δεκαετία του 80. Διετέλεσε διευθυντής του συντονιστικού κέντρου του ισπανικού συστήματος φαρμακοεπαγρύπνησης και μέλος της εθνικής επιτροπής φαρμακοεπαγρύπνησης μέχρι την δημιουργία της ισπανικής υπηρεσίας φαρμάκων (κάτι ανάλογο του ΕΟΦ) το 1999. Από τότε μέχρι σήμερα είναι εξωτερικός εμπειρογνώμονας της υπηρεσίας και για κάποιο διάστημα μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής.

Υπήρξε πρόεδρος της επιτροπής φαρμάκων πρώτης ανάγκης στον ΠΟΥ (τον γνωστό…) το 2004. Έχει δημοσιεύσει πάνω από 250 πρωτότυπες εργασίες και διηύθυνε το κέντρο συνεργασίας του ΠΟΥ για την φαρμακοεπιδημιολογία μέχρι το 2017. Σήμερα είναι επίσης εξωτερικός εμπειρογνώμονας την ευρωπαϊκής επιτροπής φαρμάκων (του γνωστού ΕΜΑ…) με αντικείμενο την φαρμακοεπαγρύπνηση και είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής της γαλλικής υπηρεσίας φαρμάκων και της ανώτερης αρχής υγείας της γαλλίας και σύμβουλος άλλων εθνικών επιτροπών φαρμάκων.

Με τέτοια προσόντα …. άνετα θα χαρακτηριζόταν «ψέκα» από κάθε τυχάρπαστο (στα μέρη μας σίγουρα!) για αυτά που είπε δημόσια και ανοικτά στις 7 Φλεβάρη του 2022 (αν και ήδη είχε δημοσιεύσει έρευνα για ορισμένες παρενέργειες των πλατφορμών απ’ τον Σεπτέμβρη του 2021… η οποία είχε αγνοηθεί φυσικά…) Εκείνη την ημέρα ήταν ομιλητής σε συνεδρίαση της ισπανικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τον εμβολιασμό.

Ακολουθεί ένα σύντομο αλλά χαρακτηριστικό απόσπασμα της ομιλίας του (ευχαριστούμε Π. και Ο. για την μετάφραση, Β. για τον υποτιτλισμό): πρώτον «δεν πρόκειται για εμβόλια» (με κάτι τέτοια στα μέρη μας θα τον είχαν ξεσκίσει οι φαρμακομαφιόφρονες, και θα είχε παραπεφθεί σε δίκη για «διασπορά ψευδών ειδήσεων»!!), και δεύτερον οι «κλινικές δοκιμές» των φαρμακομαφιών (φάση 1 και 2) έκρυψαν σοβαρές παρενέργειες… εξαπάτησαν, δηλαδή, με φονικές προθέσεις…

(Δεν ίδρωσε το αυτί των «φιλάνθρωπων» στην ισπανία. Το έγκλημα συνεχίστηκε…)

Africa rules o.k.!

Δευτέρα 23 Γενάρη>> Ίσως το θυμάστε: η μαζική «γενετική κατάκτηση» της αφρικανικής ηπείρου ήταν το όνειρο του κυρ Βασίλη (του Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων), δηλαδή των μαφιόζων που εκπροσωπεί. Και είχε δείξει τον εκνευρισμό του που το 2021 τα περισσότερα αφρικανικά κράτη δεν ψώνιζαν ιδιαίτερα τις mRNA πλατφόρμες αλλά, ταυτόχρονα, δεν είχαν σοβαρά προβλήματα απ’ τον τσαχπίνη.

Ο «γρίφος της Αφρικής» (που δεν είναι καθόλου τέτοιος!) εξακολούθησε να απασχολεί, μακριά απ’ την δημαγωγία, για να μην δημιουργηθούν τίποτε περίεργοι συνειρμοί στους πρωτοκοσμικούς αιχμαλώτους. Κατά καιρούς δοκιμάστηκαν διάφορες εξηγήσεις (εντός ή εκτός εισαγωγικών), παρακάμπτωντας το πρώτο και κυριότερο, το γεγονός δηλαδή ότι πολλοί αφρικάνικοι πληθυσμοί ξέρουν από πρώτο χέρι τι είναι η φαρμακευτική «φιλανθρωπία» των πρωτοκοσμικών και τα πειράματά τους…

Ένα πρόσφατο άρθρο (φωτογραφία επάνω) ξεκινούσε με την (οδυνηρή για τον αναπτυγμένο καπιταλιστικά κόσμο…) διαπίστωση:

Στη διάρκεια της κορύφωσης της πανδημίας της covid-19, διάφορες χώρες στην Αφρική πήραν συγχαρητήρια για τον έλεγχο της πανδημίας εφαρμόζωντας παραδοσιακές δημόσιες στρατηγικές υγείας… παρότι έχουν υπανάπτυκτα και ευαίσθητα δημόσια συστήματα υγείας. Με πληθυσμό πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους, η αφρικανική ήπειρος δείχνει να επηρεάστηκε πολύ λιγότερο απ’ την επιδημία σε σχέση με την αμερική, την ευρώπη και την ασία…

Η πρωτοκοσμική ρατσιστική ιδέα που έκανε τον γύρο της σαν «εξήγηση», ό,τι δηλαδή αυτοί εκεί είναι τόσο «υπανάπτυκτοι» ώστε δεν κατέγραφαν τους νεκρούς εξαιτίας της covid-19 έχει απορριφθεί με πάταγο. Εκείνο που πράγματι ΔΕΝ έκαναν «αυτοί εκεί οι υπανάπτυκτοι» είναι να φτιάξουν «κοινές δεξαμενές», για να πετούν εκεί κάθε θάνατο!!! Οι αρμόδιοί τους δεν είχαν κανένα λόγο να φουσκώσουν αυτούς τους θανάτους, ούτε να τρομοκρατήσουν τους υποτελείς τους. Γιατί, απλούστατα, δεν σκόπευαν να γίνουν πελάτες και εξαρτήματα της γενετικής βιομηχανίας!

Στο άρθρο δοκιμάζονται άλλες εξηγήσεις.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Επιτήρηση και έλεγχος α λα γκουβερνοελληνικά

Δευτέρα 23 Γενάρη>> Ξένο σώμα στο κόμμα «του» ο ρημαδοΚούλης επιλέχτηκε για να νικήσει τον τενεκεδένιο∙ όχι για να κυβερνήσει. (Κάτι σαν «οικογενειακή παράδοση»: και ο Μητσοτάκης ο Α είχε επιλεγεί σαν αρχηγός της ν.δ. για να νικήσει τον Παπαντρέου τον Β∙ όχι για να κυβερνήσει…) Συνεπώς έπρεπε να δημιουργήσει ένα έμπιστο σύστημα επιτήρησης όχι μόνο (ή όχι κυρίως) των κομματικών αντιπάλων του, αλλά των υπουργών και λοιπών στελεχών της δικής του κυβέρνησης: για να τους «έχει στο χέρι»…. Μπορεί να διεκδικεί πρωτοτυπία, αλλά το “credit system” του ρημαδογκουβέρνου μοιάζει σε ικανό βαθμό με μαφιόζικο νταραβέρι.

Και τι την νοιάζει την ασταμάτητη μηχανή; Δεν την νοιάζει: έχουμε μιλήσει δημόσια για την κρατικοποίηση του εγκλήματος… Υπάρχουν όμως δύο επιπλέον στοιχεία που αξίζουν προσοχή. Το ένα είναι ότι ελάχιστοι απ’ τους κυβερνητικούς / κρατικούς θιγόμενους (παρακολουθούμενους / επιτηρούμενους) αντέδρασαν με ένταση ανάλογη της προσβολής για να υπερασπιστούν, έστω, την αξιοπρέπειά τους. Και η εξήγηση είναι εύλογη… Το άλλο είναι ότι «η δεύτερη γραμμή άμυνας» του ρημαδογκουβέρνου (μετά τις «αποκαλύψεις», εκ των έσω σε μεγάλο βαθμό…) έχει στηθεί πάνω στο κουρέλιασμα του τυπικού συντάγματος. Επιβεβαιώνοντας με τρόπο «διαγώνιο» εκείνο που με διαφορετική προσέγγιση παρουσιάσαμε τον περασμένο Δεκέμβρη (Sarajevo 175: η αναδιάρθρωση του νόμιμου…). Ότι, δηλαδή, σύμφωνα με την γενική τάση, (και) η ελληνική ολιγαρχία κινείται πλέον ανοικτά και καθαρά σε παρα-συνταγματική τροχιά. (Άλλοι θα μπορούσαν να την ονομάσουν «μετα-συνταγματική»…).

Θα πουν κάποιοι: μα οι «συνταγματολόγοι» αντέδρασαν εν χορώ για την γνωμάτευση του κυρ αντιεισαγγελέα…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

«Αποτελεσματικά και ασφαλή»

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Φεύγουμε απ’ την γαλλία και τον Christian Velot (video προηγούμενης Δευτέρας) και πηγαίνουμε στην άλλη άκρη του κόσμου. Στην ιαπωνία.

Ο Masanori Fukushima, συνταξιούχος σήμερα καθηγητής (ήταν στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Κιότο), είναι ένας απ’ τους πιο γνωστούς εντός και εκτός ιαπωνίας ερευνητής των μεταδοτικών ασθενειών και ογκολόγος, υψηλόβαθμο στέλεχος επί 25 χρόνια του Ιδρύματος Βιο-ιατρικών Ερευνών και Καινοτομίας και του Διεθνούς Ερευνητικού Κέντρου Ιατρικής Καινοτομίας στο Κόμπε. Έχει επίσης πρωταγωνιστήσει στη δημιουργία των πρωτοκόλλων κλινικών δοκιμών διεθνώς. Σε όσους, λοιπόν, αρέσουν οι τίτλοι και τα γαλόνια, ο M. Fukushima έχει άφθονα…

Στις αρχές του 2020, όταν εμφανίστηκε ο τσαχπίνης, ο Fukushima μετέφρασε αμέσως τα θεραπευτικά σχήματα που ανέπτυξαν οι κινέζοι γιατροί, και με το κύρος του προώθησε την χρήση (στεροειδών) αντιφλεγμονωδών φαρμάκων για την αντιμετώπιση των σοβαρών περιστατικών μόλυνσης. Σαν αποτέλεσμα το 2020, χωρίς απαγορεύσεις και καταστολή δυτικού τύπου, στην ιαπωνία καταγράφτηκαν 3.414 θάνατοι χρεωμένοι στον τσαχπίνη (: πληθυσμός 126,3 εκατομμύρια, με την μεγαλύτερη αναλογία ηλικιωμένων στον πλανήτη…) έναντι (για παράδειγμα) 4.838 της ελληνικής «κοινής δεξαμενής» την ίδια χρονιά (: πληθυσμός 10,7 εκατομμύρια, δηλαδή το 1/12ο του ιαπωνικού…)

Όλα πήγαιναν καλά στην ιαπωνία το 2020. Ούτε πανικός, ούτε κατ’ οίκον φυλακίσεις, ούτε «κατάρρευση του συστήματος υγείας»… Και ύστερα; Ύστερα «ήρθε η σωτηρία των mRNA πλατφορμών»!

Σαν κουλτούρα η ιαπωνική κοινωνία είναι δύσπιστη απέναντι στα ιατρικά πειράματα με ή χωρίς σύριγγες, εξαιτίας των αναμνήσεων απ’ τα δολοφονικά ιατρικά πειράματα που έκαναν οι ιάπωνες φασίστες γιατροί πριν και κατά την διάρκεια του Β παγκόσμιου. Αλλά το ιαπωνικό (εθνικιστικό, ακροδεξιό, μιλιταριστικό) γκουβέρνο, βάζοντας τους υπηκόους του στον πάγκο της βιοτεχνολογικής γεωπολιτικής και της συμμαχίας του με την Ουάσιγκτον (και τις αμερικανικές φαρμακομαφίες…) εγγυήθηκε ότι οι mRNA πλατφόρμες είναι «αποτελεσματικές και ασφαλείς», αν και ούτε υποχρεωτικές τις έκανε ούτε κήρυξε τον πλατφορμιασμό σαν «διαβατήριο ζωής και ύπαρξης» των υπηκόων του.

Ποιο ήταν το πραγματικό μέτρο αυτής της «αποτελεσματικότητας»;

> Το 2020, χωρίς πλατφόρμες, με ήπια αντιφλεγμονώδη αντιμετώπιση των περιστατικών που την χρειάζονταν όπως είχε εισηγηθεί ο Fukushima, 3.414 θάνατοι που χρεώθηκαν στον τσαχπίνη…

> Το 2021, πρώτη χρονιά εθελοντικού μεν αλλά «εγγυημένου» απ’ το κράτος και άρα μαζικού πλατφορμιασμού, επιπλέον 14.979 θάνατοι που χρεώθηκαν στον τσαχπίνη…

> Το 2022, δεύτερη χρονιά εθελοντικού πλατφορμιασμού, με “boosters” κλπ, επιπλέον 38.581 θάνατοι χρεωμένοι στον τσαχπίνη…

> Συνολικά, ως και τις 14 Γενάρη 2023, με σχεδόν 3 δόσεις πλατφορμών ανά κάτοικο, 62.264 θάνατοι… Σχεδόν 18 φορές περισσότεροι θάνατοι σε 25,5 μήνες (απ’ τις αρχές του 2021 και των πλατφορμιασμών) σε σχέση με τους πρώτους 12 μήνες (του 2020) χάρη… αποκλειστικά στην «αποτελεσματικότητα» των πλατφορμών γενετικής μηχανικής. Σ’ αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονται οι δολοφονίες εξαιτίας των παρενεργειών∙ είναι θάνατοι που αποδίδονται στον τσαχπίνη οφειλόμενοι στη γενετική καταστολή του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος… Στο ξεχαρβάλωμά του.

Αν η «αποτελεσματικότητα» ήταν συνώνυμη της μαζικής (και προσχεδιασμένης υποστηρίζουμε…) εξαπάτησης, τι ήταν η «ασφάλειά» των mRNA πλατφορμών; Τι έχει γίνει με τις παρενέργειες («παράπλευρες απώλειες» όπως λέει η σύγχρονη μιλιταριστική ορολογία…) στην ιαπωνική κοινωνία;

Στις 25 του περασμένου Νοέμβρη (2022) ο Fukushima μίλησε σε μια εκδήλωση που οργάνωσαν θύματα αυτών των παρενεργειών. Ήταν καλεσμένοι και εκπρόσωποι του ιαπωνικού υπουργείου υγείας (κάθονται απέναντι απ’ τον Fukushima, δεν φαίνονται στο video). O απογοητευμένος Fukushima ήταν δίκαια έξαλλος μαζί τους! Σε άλλα σημεία της ομιλίας του (δεν τα περιλάβαμε) τους στολίζει / βρίζει κανονικά, κι αυτοί κάθονται «μαζεμένοι», απολογητικοί, «ναι κύριε…», «μάλιστα κύριε…», «θα κάνουμε ότι μπορούμε κύριε…» κλπ….

Δείτε τώρα αυτό το σύντομο (2 λεπτών και κάτι) κατατοπιστικό απόσπασμα απ’ την ομιλία του. (Ακατάλληλο για πολιτικά ανήλικους, caradinieroi / pfizeroi και λοιπούς φίλους της τεχνοκρατίας και του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος…)

Ευχαριστούμε τον Β. για την μετάφραση (απ’ τα αρχαία ιαπωνικά…) και τον υποτιτλισμό.

Κι ας το θυμίσουμε: η εκστρατεία των «κόκκινων μαντηλιών» για την αναγνώριση των καταστροφικών παρενεργειών της γενετικής μηχανικής δεν είναι μια πολιτικά ιδιοτελής κίνηση! Ούτε πολιτική «ιδιοκτησία» τους! Είναι καθήκον για τους πάντες! Πρώτα απ’ όλα είναι η κοινωνική απαίτηση δικαιοσύνης για όσους και όσες κτυπήθηκαν πισώπλατα εξαπατημένοι, φοβισμένοι, εκβιασμένοι. Και αμέσως μετά είναι η κοινωνική απαίτηση δικαιοσύνης για όλους και όλες: ποτέ ξανά, ποτέ και πουθενά γενετική βιομηχανία του θανάτου!

Αν δεν αναγνωριστεί τώρα δημόσια, κατηγορηματικά και μαζικά αυτό το έγκλημα θα επαναληφθεί ξανά και ξανά!!

Τότε τα «δεν ήξερα» και οι τωρινές σιωπές θα είναι μόνο χυδαία και απαράγραπτη συνενοχή.

«Πολεμική υγεία;»

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Όταν απ’ τον Φλεβάρη – Μάρτη του 2020 η ασταμάτητη μηχανή (αλλά και το cyborg) άρχισε να αμύνεται (όχι για δικό της λογαριασμό αλλά για λογαριασμό όσο το δυνατόν περισσότερων…) στην επίθεση της υγιειονομικής τρομοεκστρατείας πήγαινε εντελώς «κόντρα στο ρεύμα» – και το ήξερε.

Πέρασε καιρός. Το ποιος είχε έγκαιρα σαφή, συνεκτική και κριτική αντίληψη των περιστάσεων κάνοντας εργατική αντιπληροφόρηση και ποιος, αντίθετα, από δόλο ή εγωπαθή άγνοια συνεργάστηκε με τις «κατοχικές δυνάμεις» γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο ξεκάθαρο. Γιατί όμως εξακολουθεί τώρα η ασταμάτητη μηχανή να ασχολείται μ’ αυτό το θέμα, και μάλιστα με τον «σκληρό πυρήνα» του, ας τον πούμε σχηματικά την παραγωγική / καταστροφική βάση του, και δεν ικανοποιείται με την λίγο πολύ χλιαρή (άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο εύστοχη) κριτική του (ορατού, άρα και του πιο προσιτού) εποικοδομήματος η οποία, στο κάτω κάτω, είναι ευκολότερη; Γιατί δεν εμπιστεύεται την «χαλάρωση-της-πολεμικής-αρετής», την ας την πούμε έτσι (ψευτο)εκεχειρία;

Στις 31 του περασμένου Οκτώβρη το αμερικανικό καθεστωτικό, με μεγάλη επιρροή (θα το χαρακτηρίζαμε σαν ένα απ’ τα «βαθυκρατικά» μήντια) περιοδικό Atlantic κυκλοφόρησε μ’ αυτό το άρθρο: Ας κηρύξουμε μια αμνηστία για την πανδημία – χρειαζόμαστε να συγχωρήσουμε ο ένας τον άλλο για όσα είπαμε και κάναμε όταν είμασταν στο σκοτάδι για την COVID.

Η συγγραφέας Emily Oster είναι οικονομολόγος ειδικευμένη στα «συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης» (χρηματιστήριο…) αλλά και στα «οικονομικά της υγείας», ακαδημαϊκός και συγγραφέας… Κατά την άποψή της μπορεί να έγιναν λαθεμένες εκτιμήσεις «και απ’ τις δύο πλευρές» (δηλαδή και τους υγειονομικούς τρομοκράτες και εκείνους που τους αμφισβήτησαν…) αλλά υπήρχε άγνοια… Οπότε: ας πάνε στην ευχή τα παλιά.

Πολύ γλυκό, πολύ ανθρώπινο, ε; «Ας κοιτάξουμε μπροστά, ότι έγινε έγινε». Μόνο που αυτή η αμνηστία είναι συνώνυμη της αμνησίας και της ακρισίας∙ που με τη σειρά τους είναι η πίσω όψη της ασυλίας και της (καπιταλιστικής) ασυδοσίας.

Είναι εξουσιαστική ασυδοσία επί των σωμάτων. Όχι μόνο επί των νεκρών / δολοφονημένων σωμάτων παντού στον πλανήτη, με κάθε τρόπο, και τώρα πια στις μητροπόλεις∙ όχι μόνο επί των ζωντανών / σακατεμένων σωμάτων παντού και εδώ∙ αλλά και επί κάθε σώματος, ατομικού και συλλογικού: μετά την επίθεση των γενετιστών χάθηκε η όποια ελάχιστη αθωώτητα, μακαριότητα της άγνοιας. Πριν οι πρωτοκοσμικοί προτιμούσαν να αγνοούν-το-τι-γίνεται (απ’ τα υψίπεδα του Ινδοκούς ως τη λωρίδα της Γάζας, και απ’ τα βιοτεχνολογικά εργαστήρια ως τις μπηχεβιοριστικές μεθοδεύσεις) για-να-έχουν-την-ησυχία-τους. Έτσι νόμιζαν. Τώρα εξακολουθούν να αγνοούν – αλλά φοβούνται. Φοβούνται το γενετικά «πειραγμένο» μέσω πλατφορμών απογυμνωμένο και άγνωστο σώμα τους: μήπως θα τους «προδώσει ξαφνικά» αύριο; Η κυρία Oster (και κάποια αφεντικά αν και όχι όλα…) καλεί σε μια αμοιβαία «συγγνώμη» που είναι απλά αδύνατη ακόμα και στο ψέμα της: τα ίδια τα κύτταρα (ανθρώπινα και μη) έχουν σπρωχτεί βίαια σε ανεξέλεγκτους στροβιλισμούς. Κάποιοι ελέγχουν την φυγοκέντριση… Οι υπόλοιποι / ες την υφίστανται.

Καθώς όλο και περισσότερα ντοκουμέντα, στοιχεία και αποδείξεις βγαίνουν με διάφορους τρόπους απ’ το σκοτάδι (της κυρίας Oster και πολλών ακόμα) τεκμηριώνεται πια ένα απ’ τα «τρελά» που είχε υποδείξει έγκαιρα η ασταμάτητη μηχανή: ο κεντρικός ρόλος του στρατού (συγκεκριμένων επιτελικών υπηρεσιών, με αυστηρή εχεμύθεια…) στη μεθόδευση και στην υλοποίηση της μαζικής τρομοεκστρατείας∙ συμπεριλαμβανόμενου του μαζικού πλατφορμιασμού.

Μαθαίνουμε λοιπόν τώρα ότι ο αμερικανικός στρατός (και, κατά συνέπεια, οι νατοϊκοί στρατοί…) είχε επιτελικό ρόλο πολλών επιπέδων σ’ αυτό που ονομάστηκε όντως «πόλεμος-κατά-του-αόρατου-εχθρού». Γιατί ο «αόρατος εχθρός» δεν είναι τίποτα λιγότερο απ’ την πίσω όψη του «undercover οπλισμένου φίλου» – που στη συγκεκριμένη περίπτωση μπορεί να λέγεται (και) gain-of-function, με όλες τις συνέπειες.

Μαθαίνουμε για παράδειγμα

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι μυκηναίοι στη Δεκέλεια

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Δεν θα πρέπει να το χάσετε: μέσα στους επίσημους που θα «συνοδεύσουν στην τελευταία του κατοικία» τον ξέρετε-ποιόν, θα βρίσκονται και οι βασιλικοί οίκοι της Πελοποννήσου: ο βασιλιάς Μενέλαος ο 10ος (της Σπάρτης), ο βασιλιάς Αγαμέμνων ο 11ος (του Άργους και των Μυκηνών), ο βασιλιάς Νέστορας ο 12ος  (της Πύλου), ο Οδυσσέας ο 13ος (ρεμάλι βασιλιάς της Ιθάκης)… ξέρετε, οι απόγονοι των βετεράνων του Τρωϊκού Πολέμου. (Θα έρθουν στην κηδεία με πούλμαν, μεταμφιεσμένοι σε γηπεδικούς…)

Αυτή η νεκρανάσταση-σε-κηδεία θα συμβεί πρώτον επειδή ο συγκεκριμένος «τελευταίος» δεν μαρμάρωσε (όπως ο άλλος…) και δεύτερον επειδή «οι έλληνες έχουν βαθιά σχέση με την ιστορία τους». Τόσο βαθιά όσο είναι ο πάτος (της ιστορίας). Κι έτσι, αφού δίνεται η ευκαιρία να ζεσταθούν οι νοσταλγίες και οι εξίσου νοσταλγικές αντι-νοσταλγίες, αυτή η σύναξη των εστεμμένων, των γαλαζοαίματων και των κολαούζων τους θα είναι μια καλή ευκαιρία θα λυθούν επίμαχα ζητήματα που εκκρεμούν.

Πρώτο ζήτημα: Αναγνωρίζουν οι έλληνες ότι είναι απόγονοι των «φύλων Kurgan» (χάρτης επάνω) που ξεκίνησαν απ’ τις στέπες της βόρειας πλευράς του Καυκάσου, ανάμεσα στον Εύξεινο και την Κασπία, περιοχές που αυτόν τον καιρό κατέχονται (ή και διεκδικούνται) απ’ τη Μόσχα και το Κίεβο, ναι ή όχι; Αναγνωρίζουν οι έλληνες ότι δεν είναι καθόλου αυτόχθονες αλλά, αντίθετα, παλιοί μεν μετανάστες δε, ναι ή όχι;

Δεύτερο ζήτημα: Ποιος είχε δίκιο τελικά στη γνωστή «σύγκρουση της Τροίας»; Ο εμπορο-πλιατσικολόγος βασιλιάς Μενέλαος και το σόι του ή ο αριστοκράτης πολεμιστής βασιλιάς Αχιλλέας της Θεσσαλίας;

Τρίτο ζήτημα: πρέπει να τιμάται η βασίλισσα Κλυταιμνήστρα σαν μια απ’ τις πρώτες (γνωστές) μαχητικές φεμινίστριες ή όχι;

Αν δεν λυθούν αυτά τώρα, πότε θα ξαναδοθεί η ευκαιρία;

Ριζικές λύσεις

Δευτέρα 16 Γενάρη>> Δύο (ιδιωτικά υποθέτουμε) σχολεία στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας βασιλιά της αγγλίας κλπ κλπ, το Hylands School στο Chelmsford και το Southchurch High School στο Southhend δείχνουν τον δρόμο για το πολιτικά και υγιειονομικά ορθό μέλλον: απαγόρευσαν πρόσφατα οποιοδήποτε είδος φυσικής επαφής μεταξύ των μαθητών (πιο σωστά: αιχμαλώτων). Don’t touch!!! Κι όταν λένε «μην αγγίζετε» το εννοούν: θα απαγορεύονται αγκαλιές, φιλιά (: κίνδυνος θάνατος!), χειραψίες, φιλικά κτυπήματα στην πλάτη… τα πάντα. Εννοείται θα απαγορεύεται και οποιαδήποτε «romantic relationship» που μεταφράζεται σε «αισθηματική σχέση». Και ο νοών νοείτω.

… Αν το παιδί σας ακουμπάει κάποιον άλλο, είτε με συναίνεση είτε όχι, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Μπορεί να προκύψει τραυματισμός, ή κάποιος να νοιώσει άβολα, ή κάποιος να αγγιχθεί με τον όχι σωστό τρόπο… δήλωσε η Catherine McMillan, προϊστάμενη στο Hylands.

Δεν ξέρουμε αν η καθημερινή ζωή σ’ αυτά (ή και σε άλλα) τα σχολεία της επικράτειας περιλαμβάνει τακτικά γροθιές, κλωτσιές, ή/και μπαλαμουτιάσματα. Μάλλον αποκλείεται. Συνεπώς ο ριζικός τρόπος με τον οποίο απαγορεύεται κάθε σωματική επαφή δένει με «δημιουργικό τρόπο» την χρήσιμη εμπειρία του υγιειονομικού social distancing (που γνώρισε λαμπρές μέρες και νύχτες) με την επιβολή της γενικευμένης ψηφιακής μεσολάβησης σε κάθε δευτερόλεπτο των ανθρώπινων σχέσεων – (εκτός σχολείου προς το παρόν). Ανήκει στη σχολή της μασκοφορίας-παντού-στο-σχολείο.

Συνεπώς αυτή η απαγόρευση δεν θα πρέπει να θεωρηθεί περιθωριακή όπως βολεύει τις απωθήσεις.

Μάλλον είναι ταυτόχρονα πρωτοπόρα και διδακτική: θα τα μάθουμε να συμπεριφέρονται όπως περιμένουν οι μελλοντικοί εργοδότες τους είπαν οι υπεύθυνοι στους θορυβημένους γονείς για τα παιδιά τους. Ας μην αγνοηθεί η φροντίδα για την ένταξη σε κάποια (μελλοντική) «αγορά εργασίας».

(Παρ’ όλα αυτά, μέσα στη μαυρίλα του πολιτικά, παιδαγωγικά και οτιδήποτε άλλο “σωστού” νεοφασισμού,  υπάρχει κάτι αισιόδοξο. Αν οι αγκαλιές και τα φιλιά απαγορευτούν εδώ κι εκεί, τότε ίσως η παρανομία τα κάνει πιο γεμάτα, πιο γλυκά, πιο επιθυμητά – και πιο συνειδητά…).

Περί εμφυλίων πολέμων…

Δευτέρα 9 Γενάρη>> Οι mainstream δημαγωγοί θα συγκρίνουν το ντου των οπαδών του Bolsonaro στη Μπραζίλια με το ντου των οπαδών του ψόφιου κουναβιού πριν 2 χρόνια στην Ουάσιγκτον. Υπάρχουν ομοιότητες∙ όμως το σωστό είναι να περιληφθεί η βραζιλία μαζί με το περού στο τι συμβαίνει στην «πίσω αυλή» της Ουάσιγκτον, και ποιες τακτικές έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει το αμερικανικό βαθύ κράτος για να φρενάρει την παρακμή του (και τις επιρροές των rivals). Τακτικές που χρησιμοποίησε και στη βενεζουέλα.

Το ότι το βραζιλιάνικο ντου θα το «καταδικάσει» το αμερικανικό άσπρο σπίτι (ενώ το ‘παλατιανό πραξικόπημα’ στη Λίμα το υποστήριξε διακριτικά) δεν λέει πολλά. Η «δημιουργική καταστροφή» είναι μέθοδος υπεράνω προσώπων…

Δεν θα πούμε τώρα περισσότερα. Θα επανέλθουμε.